Vereenvoudiging van de uitwisseling van informatie tussen politie en douane van EU-landen

SAMENVATTING VAN:

Kaderbesluit 2006/960/JBZ van de Raad — Uitwisseling van informatie en inlichtingen tussen de rechtshandhavingsautoriteiten van EU-landen

WAT IS HET DOEL VAN DIT KADERBESLUIT?

Dit kaderbesluit stelt rechtshandhavingsautoriteiten* van EU-landen in staat informatie en inlichtingen op doeltreffende wijze te delen bij het uitvoeren van strafrechtelijk onderzoeken of criminele-inlichtingenoperaties.

KERNPUNTEN

Voorwaarden voor het delen van informatie

• EU-landen mogen op internationaal niveau geen strengere regels toepassen voor het bekendmaken van informatie dan ze gewoonlijk intern toepassen, bijvoorbeeld door het eisen van rechterlijke instemming.
• EU-landen dienen gewoonlijk binnen zeven dagen te reageren op verzoeken over strafbare feiten die in aanmerking komen voor een Europees aanhoudingsbevel* en wanneer de informatie toegankelijk is voor de rechtshandhavingsautoriteit. In het geval van een spoedeisend verzoek moet binnen acht uur een reactie worden gegeven. In andere gevallen dienen landen binnen 14 dagen te reageren. Indien de termijnen niet kunnen worden gehaald, moet het EU-land dat het verzoek ontvangt, de reden opgeven waarom het niet aan het verzoek kan voldoen.
• Informatie kan ook spontaan worden verstrekt. In dat geval mag alleen informatie worden gegeven die noodzakelijk is voor het opsporen, voorkomen of onderzoeken van het strafbare feit of de strafbare activiteit.
• Informatie kan worden uitgewisseld via bestaande kanalen en moet worden gedeeld met Europol of Eurojust indien de informatie onder hun mandaat valt, met toepassing van de standaard regels inzake gegevensbescherming.

Beperkingen aan het delen van informatie

Rechtshandhavingsautoriteiten zijn niet verplicht om informatie te verzamelen in reactie op een verzoek of om informatie te verkrijgen door middel van dwang. Bovendien geldt het volgende:

• Informatie mag niet bij een rechterlijke instantie als bewijs worden gebruikt zonder de toestemming van het land dat de informatie heeft verstrekt (dit kan al in de reactie zijn aangeven).
• Informatie die is verkregen van een niet-EU-land mag alleen worden gedeeld met toestemming van dat land.
• Een rechtshandhavingsautoriteit mag weigeren om informatie te verstrekken indien er aanleiding bestaat om te denken dat dat schade zal toebrengen aan de nationale veiligheid, een onderzoek of een operatie, of de veiligheid van personen in gevaar zal brengen, of indien het duidelijk onevenredig of irrelevant is.
• Een rechtshandhavingsautoriteit mag ook weigeren om informatie te verstrekken wanneer het verzoek verband houdt met een strafbaar feit waarop een gevangenisstraf van maximaal één jaar staat, of wanneer een gerechtelijke instantie geen toestemming verleent.

WANNEER TREEDT DIT KADERBESLUIT IN WERKING?

Het kaderbesluit is sinds 30 december 2006 van toepassing. EU-landen moesten het kaderbesluit voor 19 december 2008 in nationaal recht omzetten.

ACHTERGROND

Dit kaderbesluit vervangt delen van het Akkoord van Schengen met betrekking tot het toezenden van informatie (artikel 39) en het spontaan verstrekken van informatie (artikel 46).

Op 1 december 2014 deelde het Verenigd Koninkrijk (1) mee dat het wilde deelnemen aan het kaderbesluit. Dit werd bevestigd door Besluit 2014/858/EU van de Commissie.

Voor meer informatie, zie:

• politiële samenwerking, op de website van de Europese Commissie.

* KERNBEGRIPPEN

BELANGRIJKSTE DOCUMENT

Kaderbesluit 2006/960/JBZ van de Raad van 18 december 2006 betreffende de vereenvoudiging van de uitwisseling van informatie en inlichtingen tussen de rechtshandhavingsautoriteiten van de lidstaten van de Europese Unie (PB L 386 van 29.12.2006, blz. 89-100)

De opeenvolgende wijzigingen van Kaderbesluit 2006/960/JBZ zijn opgenomen in de originele tekst. Deze geconsolideerde versie heeft uitsluitend documentaire waarde.

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Besluit 2014/858/EU van de Commissie van 1 december 2014 betreffende de kennisgeving door het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland van de wens deel te nemen aan de handelingen van de Unie op het gebied van de politiële samenwerking en de justitiële samenwerking in strafzaken die vóór de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon zijn vastgesteld en die geen deel uitmaken van het Schengenacquis (PB L 345 van 1.12.2014, blz. 6-9 )

Laatste bijwerking 07.09.2016

(1) Vanaf 1 februari 2020 is het Verenigd Koninkrijk geen EU-lid meer.