Verbintenissen uit overeenkomst in de EU — Vaststellen welk nationaal recht van toepassing is

SAMENVATTING VAN:

Verordening (EG) nr. 593/2008 — het recht dat van toepassing is op verbintenissen uit overeenkomst

SAMENVATTING

WAT DOET DEZE VERORDENING?

• De verordening bevat voor de gehele EU geldende regels in verband met het bepalen welk nationaal recht van toepassing is op verbintenissen uit landoverschrijdende overeenkomst in burgerlijke en handelszaken.
• Deze verordening, die bekend is onder de naam Rome I, is van toepassing naast twee andere verordeningen, Rome II (niet-contractuele verbintenissen) en Rome III (echtscheiding en scheiding van tafel en bed) voor het bepalen van het toepasselijke recht inzake verschillende soorten burgerlijke en handelszaken.

KERNPUNTEN

De verordening is niet van toepassing op fiscale zaken, douanezaken en administratiefrechtelijke zaken, of zaken aangaande bewijs en rechtspleging tijdens rechtszaken. De verordening is ook niet van toepassing op verbintenissen aangaande:

• de staat en bevoegdheid van personen;
• familiebetrekkingen;
• huwelijksvermogensrecht;
• documenten die de betaling van een bepaald bedrag moeten waarborgen, zoals wissels, cheques en orderbriefjes;
• overeenkomsten tot arbitrage en tot aanwijzing van een bevoegde rechter;
• recht inzake vennootschappen, verenigingen en rechtspersonen, zoals hun oprichting door registratie of anderszins;
• trusts;
• onderhandelingen voorafgaand aan het tekenen van een overeenkomst.

Werkingssfeer van het toepasselijke recht

De verordening stelt vast welk nationaal recht van toepassing is op verschillende aspecten van overeenkomsten, waaronder:

• hoe een overeenkomst wordt geïnterpreteerd en hoe aan de voorwaarden moet worden voldaan;
• de gevolgen van tekortkoming, daaronder begrepen de vaststelling van de schade;
• de verschillende wijzen waarop contractuele verbintenissen worden beëindigd (bv. betaling, compensatie, nietigverklaring van de overeenkomst), alsmede de verjaring* en het verval van het recht een rechtsprocedure te starten als gevolg van het verstrijken van een termijn;
• de gevolgen van nietigverklaring van een overeenkomst.

Rechtskeuze

• De aan een overeenkomst deelnemende partijen kunnen het toepasselijke recht kiezen.
• Dit recht kan van toepassing zijn op de overeenkomst in haar geheel of op slechts een onderdeel daarvan.
• Het toepasselijke recht kan te allen tijde worden gewijzigd, mits alle partijen hiermee akkoord gaan.

Toepasselijk recht bij gebreke van een rechtskeuze

Wanneer de partijen geen rechtskeuze hebben gemaakt, worden de regels bepaald door het type overeenkomst:

• Overeenkomsten aangaande de verkoop van roerende zaken, dienstverlening, franchisen of distributie worden beheerst door het recht van het land waar de verkoper, dienstverlener of franchisenemer zijn gewone verblijfplaats heeft.
• Overeenkomsten aangaande onroerend goed worden beheerst door het recht van het land waar het onroerend goed is gelegen, met uitzondering van tijdelijk en particulier gebruik (gedurende ten hoogste 6 opeenvolgende maanden). Dergelijke overeenkomsten worden beheerst door het recht van het land waar de verhuurder zijn gewone verblijfplaats heeft.
• Overeenkomsten aangaande de veiling van goederen worden beheerst door het recht van het land waar de veiling plaatsvindt.
• Indien geen of meer dan een van bovenstaande regels van toepassing is op een overeenkomst, wordt deze beheerst door het recht van het land waar de partij die het grootste aandeel in de overeenkomst heeft zijn gewone verblijfplaats heeft.

Indien een overeenkomst echter nauwer verbonden is met een ander land, is het recht van dat andere land van toepassing. Dit is tevens van toepassing indien het toepasselijke recht niet is vast te stellen.

Specifieke overeenkomsten

Voor bepaalde typen overeenkomsten bevat de verordening tevens de mogelijkheden voor de rechtskeuze en bepaalt deze het toepasselijke recht bij gebrek aan een keuze. Dit zijn onder andere:

• overeenkomsten voor het vervoer van goederen;
• overeenkomsten voor het vervoer van passagiers;
• consumentenovereenkomsten tussen consumenten en ondernemers;
• verzekeringsovereenkomsten;
• individuele arbeidsovereenkomsten.

VANAF WANNEER IS DE VERORDENING VAN TOEPASSING?

De verordening is van toepassing op overeenkomsten die na 17 december 2009 zijn gesloten.

ACHTERGROND

Verbintenissen uit overeenkomst en niet-contractuele verbintenissen

KERNBEGRIP

* Verjaring: de rol die tijd speelt bij het instellen en beëindigen van rechten

BESLUIT

Verordening (EG) nr. 593/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 17 juni 2008 inzake het recht dat van toepassing is op verbintenissen uit overeenkomst (Rome I) (PB L 177 van 4.7.2008, blz. 6–16)

De achtereenvolgende wijzigingen in Verordening (EG) nr. 593/2008 werden in de basistekst opgenomen. Deze geconsolideerde versie is enkel van documentaire waarde.

GERELATEERDE BESLUITEN

Verordening (EG) nr. 864/2007 van het Europees Parlement en de Raad van 11 juli 2007 inzake het recht dat van toepassing is op niet-contractuele verbintenissen (Rome II) (PB L 199 van 31.7.2007, blz. 40–49)

Verordening (EU) nr. 1259/2010 van de Raad van 20 december 2010 tot nauwere samenwerking op het gebied van het toepasselijke recht inzake echtscheiding en scheiding van tafel en bed (PB L 343 van 29.12.2010, blz. 10-16)

Laatste bijwerking 11.01.2016