6.1.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 3/1

(1)

Op 7 juli 2016 heeft de Europese Commissie („de Commissie”) in een bericht in het Publicatieblad van de Europese Unie  (2) de inleiding bekendgemaakt van een antidumpingprocedure betreffende de invoer van bepaalde warmgewalste platte staalproducten van oorsprong uit Brazilië, Iran, Oekraïne, Rusland en Servië; zij deed dit naar aanleiding van een klacht die op 23 mei 2016 door EUROFER („de klager”) was ingediend namens producenten die samen meer dan 25 % van de totale productie van bepaalde warmgewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal in de Unie voor hun rekening nemen.

(2)

Het product waarvan de invoer aan registratie wordt onderworpen („het betrokken product”) betreft bepaalde gewalste platte producten van ijzer, van niet-gelegeerd staal of van ander gelegeerd staal, ook indien opgerold (waaronder „op maat gesneden” producten en „bandstaal”), niet verder bewerkt dan warm gewalst, niet geplateerd noch bekleed, van oorsprong uit Brazilië, Iran, Oekraïne, Rusland en Servië („de betrokken landen”).

(3)

Het betrokken product omvat geen:

(4)

Het betrokken product wordt momenteel ingedeeld onder de GN-codes 7208 10 00, 7208 25 00, 7208 26 00, 7208 27 00, 7208 36 00, 7208 37 00, 7208 38 00, 7208 39 00, 7208 40 00, 7208 52 10, 7208 52 99, 7208 53 10, 7208 53 90, 7208 54 00, 7211 13 00, 7211 14 00, 7211 19 00, ex 7225 19 10, 7225 30 10, 7225 30 30, 7225 30 90, ex 7225 40 12, ex 7225 40 15, ex 7225 40 60, 7225 40 90, ex 7226 19 10, ex 7226 20 00, 7226 91 20, 7226 91 91 en 7226 91 99. Deze GN-codes worden slechts ter informatie vermeld.

(5)

Op 11 oktober 2016 heeft de klager een verzoek ingediend tot registratie van de invoer van het betrokken product van oorsprong uit de betrokken landen. Op 21 november 2016 heeft hij het verzoek geactualiseerd door meer recente financiële gegevens te verstrekken. Hij verzoekt om de invoer van het betrokken product uit de betrokken landen aan registratie te onderwerpen, zodat vervolgens met ingang van de datum van registratie op het betrokken product maatregelen kunnen worden toegepast.

(6)

Naar aanleiding van dit verzoek hebben zich vier belanghebbenden gemeld, die stelden dat het oorspronkelijke registratieverzoek van de klager onvoldoende bewijsmateriaal bevatte om de registratie van de invoer van het betrokken product uit respectievelijk Iran (3), Oekraïne (4), Rusland (5) en Servië (6) te rechtvaardigen.

(7)

Overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening kan de Commissie de douaneautoriteiten opdracht geven passende maatregelen te nemen om de invoer te registreren, zodat vervolgens op de betrokken producten maatregelen kunnen worden toegepast. Tot registratie van de invoer kan worden overgegaan naar aanleiding van een door de bedrijfstak van de Unie ingediend verzoek dat voldoende bewijsmateriaal bevat om een dergelijke maatregel te rechtvaardigen.

(8)

De klager heeft aangevoerd dat de importeurs terdege op de hoogte waren van de dumpingpraktijken, die over een langere periode plaatsvonden en schade voor de bedrijfstak van de Unie veroorzaakten. Volgens hem heeft de invoer uit de betrokken landen schade voor de bedrijfstak van de Unie veroorzaakt en is deze invoer aanzienlijk toegenomen, zelfs na het verstrijken van het onderzoektijdvak. Hierdoor zou het corrigerende effect van het eventueel toe te passen antidumpingrecht aanzienlijk worden ondermijnd.

(9)

De Commissie heeft het verzoek getoetst aan artikel 10, lid 4, van de basisverordening. In het bijzonder is zij nagegaan of de importeurs van de dumping op de hoogte waren of hadden moeten zijn gezien de omvang van de dumping en de gestelde of vastgestelde schade. Voorts heeft zij onderzocht of er een aanzienlijke toename was vastgesteld van invoer die, gezien het tijdstip waarop en de omvang waarin hij plaatsvindt en andere omstandigheden, het corrigerende effect van het toe te passen definitieve antidumpingrecht ernstig dreigt te ondermijnen.

(10)

De door EUROFER op 23 mei 2016 ingediende klacht bevatte voldoende voorlopig bewijsmateriaal inzake de gestelde dumping door de vijf betrokken landen. In de niet-vertrouwelijke versie van de klacht zijn de dumpingmarges voor de vijf betrokken landen op ten minste 20 % geraamd. Voor vier (Brazilië, Iran, Oekraïne en Rusland) van de vijf betrokken landen heeft de klager in de klacht bewijsmateriaal verstrekt over de normale waarde op basis van prijsinformatie van Steel First of uit andere marktverslagen. Wat het resterende betrokken land (Servië) betreft, heeft de klager bewijsmateriaal verstrekt over een door berekening vastgestelde normale waarde (geraamde productiekosten, VAA-kosten en winst). Het bewijs van dumping is gebaseerd op een vergelijking van de aldus vastgestelde normale waarden met de prijs (af fabriek) van het betrokken product bij uitvoer naar de Unie. De door de betrokken landen gehanteerde prijzen bij uitvoer werden vastgesteld hetzij op basis van gegevens van Steel First hetzij aan de hand van Eurostat-gegevens. De klacht bevatte ook voorlopig bewijsmateriaal inzake de gestelde schade.

(11)

Een en ander is ook te lezen in het bericht van inleiding van deze procedure van 7 juli 2016 (7). Aangezien dit bericht een voor alle importeurs toegankelijk, openbaar document is, is de Commissie van oordeel dat de importeurs ten laatste op dat tijdstip van de beweerde dumpingpraktijken, de omvang daarvan en de gestelde schade op de hoogte waren of hadden moeten zijn. Zij is derhalve tot de conclusie gekomen dat aan het eerste criterium voor registratie was voldaan.

(12)

In zijn geactualiseerde verzoek om registratie heeft de klager het totale gemiddelde maandelijkse volume van de invoer van het betrokken product uit alle betrokken landen voor de periode van 1 juli 2015 tot en met 30 juni 2016 vergeleken met dat voor de periode van 1 juli 2016 tot en met 31 oktober 2016. Uit deze vergelijking is gebleken dat het gemiddelde maandelijkse invoervolume uit de vijf betrokken landen met 24 % is toegenomen.

(13)

De Commissie achtte het niet passend om gegevens over juli 2016 te gebruiken. Zoals uiteengezet in overweging 11, hadden de importeurs pas vanaf 7 juli van de gestelde dumping en schade op de hoogte moeten zijn. Het gebruik van gegevens van vóór dat tijdstip kan niet beslissend zijn in het kader van een registratie. Aangezien de invoerstatistieken op maandbasis worden opgesteld, heeft de Commissie dus besloten de gemiddelde invoervolumes uit de betrokken landen voor de periode van 1 juli 2015 tot en met 30 juni 2016 te vergelijken met die voor de periode van 1 augustus 2016 tot en met 30 november 2016 (d.w.z. vier maanden na de inleiding van de procedure op 7 juli 2016).

(14)

Voor die periode gaf de vergelijking van de totale gemiddelde maandelijkse invoervolumes een aanzienlijke stijging met 14 % voor de betrokken landen te zien. Tegelijkertijd heeft de Commissie echter geconstateerd dat de afzonderlijke uitvoerprestaties van de vijf landen sterk uiteenliepen; hierop is ook gewezen in de verschillende in overweging 6 bedoelde opmerkingen.

(15)

De toename met 14 % van de totale gemiddelde maandelijkse invoervolumes uit de vijf betrokken landen voor de in overweging 13 bedoelde periode was met name het gecombineerde effect van een sterk gestegen invoer van het betrokken product uit Rusland (+ 73 %) en uit Brazilië (+ 26 %), een teruggelopen invoer uit twee andere betrokken landen (Oekraïne en Iran) en een gelijk gebleven invoer uit Servië.

(16)

De stijging van het volume van de invoer met dumping uit de vijf betrokken landen is dus uitsluitend en volledig toe te schrijven aan de aanzienlijk toegenomen invoervolumes uit Rusland en Brazilië. In deze uitzonderlijke omstandigheden zag de Commissie geen reden om ook voor de drie overige landen de invoer te registreren. Zelfs als de Commissie op grond van artikel 3, lid 4, van de basisverordening in het kader van het hoofdonderzoek de door de invoer uit alle vijf landen veroorzaakte schade cumulatief zou beoordelen, zou het onevenredig zijn om met terugwerkende kracht rechten in te stellen op een product dat wordt ingevoerd uit landen waaruit de invoer na de inleiding van de procedure is gestagneerd of zelfs is teruggelopen. Derhalve is de Commissie tot de conclusie gekomen dat registratie van die invoer evenmin noodzakelijk was.

(17)

In zijn klacht van 23 mei 2016 heeft de klager voorlopig bewijsmateriaal verstrekt over de neerwaartse trend met betrekking tot de prijzen van de invoer uit de betrokken landen. De gemiddelde verkoopprijzen in de Unie liepen tussen 2011 en 2015 terug, met als gevolg dat de gemiddelde verkoopprijzen van de staalproducenten in de Unie met ten minste 30 % werden onderboden. Algemeen genomen en gezien de omvang van de dumpingmarges zoals in de klacht gesteld, werd door het bewijsmateriaal in dit stadium genoegzaam aangetoond dat de exporteurs in de betrokken landen zich schuldig maken aan dumping. In zijn verzoek om registratie van 11 oktober 2016 heeft de klager echter geen geactualiseerde gegevens over de invoerprijzen na de opening van het onderhavige onderzoek opgenomen.

(18)

Volgens de Commissie is de prijsontwikkeling na de inleiding van de procedure nog een belangrijk aspect voor de beoordeling van een registratieverzoek. Derhalve heeft zij de invoerprijzen geanalyseerd op basis van gegevens van Eurostat. Zij heeft vastgesteld dat er na de opening van het onderhavige onderzoek sprake was van een zekere stijging van de prijzen van de invoer uit de betrokken landen.

(19)

Bij de beoordeling van deze stijgende lijn bij de prijzen van de invoer uit Rusland en Brazilië heeft de Commissie vastgesteld dat die prijzen zich absoluut gezien nog steeds op een kritiek laag niveau bevonden. In het bijzonder lagen zij onder de productiekosten van de bedrijfstak van de Unie aan het eind van 2015, zoals de Commissie heeft vastgesteld in de parallelle zaak betreffende warmgewalste platte producten uit China (8). In deze omstandigheden heeft de Commissie geconcludeerd dat de registratie van de invoer uit deze twee landen gerechtvaardigd is.

(20)

Concluderend is de stijging van het volume van de invoer met dumping uit de vijf betrokken landen volledig toe te schrijven aan de aanzienlijk toegenomen invoervolumes uit Rusland en Brazilië. Gezien het tijdstip ervan zou deze forse toename van de invoer uit Rusland en Brazilië het compenserende effect van definitieve rechten waarschijnlijk aanzienlijk ondermijnen, tenzij deze rechten met terugwerkende kracht worden geheven.

(21)

Gezien bovenstaande overwegingen is de Commissie tot de conclusie gekomen dat er voldoende voorlopig bewijsmateriaal is om registratie van de invoer van het betrokken product uit Rusland en Brazilië overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening te rechtvaardigen.

(22)

Alle belanghebbenden wordt verzocht hun standpunt schriftelijk kenbaar te maken en bewijsmateriaal in te dienen. Voorts kan de Commissie belanghebbenden horen, mits zij daar schriftelijk om verzoeken en kunnen aantonen dat er bijzondere redenen zijn om hen te horen.

(23)

Overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening moet de invoer van het betrokken product uit Rusland en Brazilië worden geregistreerd zodat, indien het onderzoek leidt tot de instelling van antidumpingrechten, deze rechten overeenkomstig artikel 10, lid 4, van de basisverordening met terugwerkende kracht op de geregistreerde invoer uit Rusland en Brazilië kunnen worden geheven indien aan de vereiste voorwaarden is voldaan.

(24)

In de klacht heeft de klager de gemiddelde dumpingmarge voor Rusland op 20 à 40 % en voor Brazilië op 40 à 70 % geraamd. Tevens heeft hij de gemiddelde prijsbederfmarge met betrekking tot het betrokken product voor zowel Rusland als Brazilië op 20 à 50 % geraamd. De bedragen die eventueel later verschuldigd zullen zijn, worden voor Rusland en Brazilië geschat op het niveau van de op basis van de klacht geraamde gemiddelde dumpingmarge, d.w.z. 20 à 50 % ad valorem op de cif-waarde bij invoer van het betrokken product.

(25)

Persoonsgegevens die in het kader van deze registratie worden verzameld, zullen worden behandeld in overeenstemming met Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad (9),

—

producten van roestvrij staal en siliciumstaal met georiënteerde korrel,

—

producten, niet opgerold, zonder in reliëf gewalste motieven, met een dikte van meer dan 10 mm en een breedte van 600 mm of meer, en

—

producten, niet opgerold, zonder in reliëf gewalste motieven, met een dikte van 4,75 mm of meer doch niet meer dan 10 mm en een breedte van 2 050 mm of meer.

6.1.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 3/6

(1)

Het Europees implementatieplan voor het European Rail Traffic Management System (ERTMS) heeft als doel te waarborgen dat voertuigen als bedoeld in punt 1.1 van de bijlage bij Verordening (EU) 2016/919 (2) van de Commissie die met ERTMS zijn uitgerust, geleidelijk toegang krijgen tot een groeiend aantal lijnen, havens, terminals en emplacementen zonder dat zij naast ERTMS over systemen van klasse B hoeven te beschikken. Het Europees implementatieplan voor ERTMS, dat is vastgesteld bij Besluit 2012/88/EU (3) van de Commissie, moet worden aangepast zodat rekening kan worden gehouden met voortgang bij de uitrol van ERTMS door de lidstaten en zodat het in overeenstemming wordt gebracht met de vereisten van artikel 39, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1315/2013 en de definitie van kernnetwerkcorridors als bedoeld in artikel 2, lid 14, van Verordening (EU) nr. 1316/2013 van het Europees Parlement en de Raad (4). Het plan moet, in combinatie met het nationaal implementatieplan zoals bedoeld in punt 7.4.4 van de bijlage bij Verordening (EU) 2016/919, voertuigeigenaren genoeg zichtbaarheid geven zodat een geschikte operationele planning kan worden opgemaakt.

(2)

Een implementatieplan voor de kernnetwerkcorridors moet stations, knooppunten, toegangen tot de binnen- en zeehavens van het kernnetwerk, luchthavens, terminals voor overslag tussen weg- en spoorvervoer en infrastructuurcomponenten als bedoeld in artikel 11 van Verordening (EU) nr. 1315/2013 bevatten, want die zijn essentieel voor de interoperabiliteit van het Europese spoorwegnet.

(3)

Volledige overeenstemming met Verordening (EU) 2016/919 is een kritische voorwaarde voor de invoering van ERTMS. De lidstaten hebben die doelstelling nog niet bereikt, vooral omdat zij voor nationale of projectspecifieke oplossingen hebben gekozen.

(4)

Voor de invoering van nieuwe ERTMS-baanapparatuur moeten de lidstaten de recentste specificaties toepassen als bedoeld in bijlage A bij Verordening (EU) 2016/919, waarin een aantal fouten en verkeerde interpretaties van de vorige baseline zijn gecorrigeerd, voor eenvoudiger technische oplossingen wordt gekozen en de compatibiliteit met Baseline 3-boordapparatuur wordt gewaarborgd.

(5)

De regels voor de invoering van baanapparatuur zijn complementair met de regels voor de invoering van treinapparatuur van Verordening (EU) 2016/919; daarom moet het Europees implementatieplan voor ERTMS in overeenstemming worden gebracht met de technische specificaties inzake interoperabiliteit voor de subsystemen besturing en seingeving van die verordening.

(6)

De invoering van ERTMS op grensoverschrijdende baanvakken kan voor technische problemen zorgen en moet daarom het voorwerp zijn van prioritair optreden door de Unie, de lidstaten en de betrokken infrastructuurbeheerders. Corridors voor goederenvervoer per spoor in de zin van Verordening (EU) nr. 913/2010 van het Europees Parlement en de Raad (5) kunnen ook een cruciale rol spelen bij de invoering van ERTMS op grensoverschrijdende baanvakken, met name door te opteren voor gecoördineerde oplossingen.

(7)

De synchrone invoering op grensoverschrijdende trajecten is een belangrijk element voor de businesscase van de spoorwegondernemingen. Daarom moeten de betrokken infrastructuurbeheerders een overeenkomst ondertekenen die een gecoördineerde uitrol in de tijd en op technisch gebied waarborgt. Bij onenigheid kan de Commissie ondersteuning bieden voor het vinden van oplossingen.

(8)

De lidstaten moeten de Commissie in kennis stellen van de tijdige invoering op hun trajecten via het TENtec-systeem en het Europees infrastructuurregister, zodat de invoering van ERTMS op de kernnetwerkcorridors kan worden opgevolgd. Uitstel kan alleen op verzoek de lidstaat en in uitzonderlijke gevallen worden verleend.

(9)

De herziening van Verordening (EU) nr. 1316/2013 kan gevolgen hebben voor de onderlinge afstemming van de kernnetwerkcorridors. Deze verordening moet dienovereenkomstig worden herzien. Deze verordening bepaalt de uitroldatums voor die baanvakken van corridors waar ERTMS uiterlijk in 2023 in gebruik kan worden genomen. Alle datums na 2023 zullen tegen 31 december 2023 worden herzien ten opzichte van de in Verordening (EU) nr. 1315/2013 bepaalde tijdshorizon teneinde realistische uitvoeringstermijnen te hanteren en na te gaan waar een snellere uitvoering mogelijk is.

(10)

Vanaf de dag waarop deze verordening, die een uitvoeringshandeling is in de zin van artikel 13 van Verordening (EU) 2016/919, van toepassing wordt, zijn de punten 7.3.1, 7.3.2, 7.3.2.1, 7.3.2.2, 7.3.2.4, 7.3.2.5, 7.3.2.6, 7.3.4 en 7.3.5 van bijlage III bij Besluit 2012/88/EU niet langer geldig. Punt 7.3.2.3 mag echter niet onder deze verordening vallen, omdat het buiten het toepassingsgebied van de rechtsgrondslag valt. Daarom moet punt 7.3.2.3 van bijlage III bij Besluit 2012/88/EU van toepassing blijven tot een andere uitvoeringshandeling wordt aangenomen.

(11)

Als een van de voorwaarden van punt 7.3.2.3 van bijlage III bij Besluit 2012/88/EU is vervuld vóór de in bijlage I voor hetzelfde baanvak bepaalde datum, moeten de infrastructuurbeheerders het baanvak van hogesnelheidslijnen op de kernnetwerkcorridors die onder deze verordening vallen uitrusten met ERTMS-baanuitrusting in overeenstemming met die bepaling.

(12)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het in artikel 52 van Verordening (EU) nr. 1315/2013 bedoelde comité,

6.1.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 3/29

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

6.1.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 3/31

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2016/2080 van de Commissie (3) is de verkoop van mageremelkpoeder in het kader van een openbare inschrijving geopend.

(2)

In het licht van de inschrijvingen die voor de tweede deelinschrijving zijn ontvangen, dient geen minimumverkoopprijs worden vastgesteld.

(1)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

6.1.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 3/32

(1)

Bij Beschikking 2000/258/EG is het Agence française de sécurité sanitaire des aliments („AFSSA”) in Nancy (Frankrijk) aangewezen als specifiek instituut dat verantwoordelijk is voor de vaststelling van de criteria die nodig zijn voor de normalisatie van de serologische tests om de doelmatigheid van antirabiësvaccins te controleren. Het AFSSA is nu geïntegreerd in het Agence nationale de sécurité sanitaire de l'alimentation, de l'environnement et du travail („ANSES”) in Frankrijk.

(2)

Bij Beschikking 2000/258/EG is onder andere bepaald dat het ANSES laboratoria in derde landen moet beoordelen die hebben gevraagd om serologische tests te mogen uitvoeren om de doelmatigheid van antirabiësvaccins te controleren.

(3)

De bevoegde autoriteit van Marokko heeft een aanvraag ingediend tot erkenning van het laboratorium Service du Contrôle et des Expertises de l'Office National de Sécurité Sanitaire des Produits Alimentaires in Rabat en het ANSES heeft voor dat laboratorium een gunstig beoordelingsverslag d.d. 19 oktober 2016 opgesteld en ingediend bij de Commissie.

(4)

De bevoegde autoriteit van Taiwan heeft een aanvraag ingediend tot erkenning van de laboratoria van de Epidemiology Research Division en de Biologics Division van het Animal Health Research Institute in Nieuw-Taipei en het ANSES heeft voor beide laboratoria een gunstig beoordelingsverslag d.d. 19 oktober 2016 opgesteld en ingediend bij de Commissie.

(5)

Het laboratorium Service du Contrôle et des Expertises de l'Office National de Sécurité Sanitaire des Produits Alimentaires in Rabat en de laboratoria van de Biologics Division en de Epidemiology Research Division van het Animal Health Research Institute in Nieuw-Taipei moeten daarom worden erkend voor het uitvoeren van serologische tests om de doelmatigheid van antirabiësvaccins bij honden, katten en fretten te controleren.

(6)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

a)

het laboratorium Service du Contrôle et des Expertises de l'Office National de Sécurité Sanitaire des Produits Alimentaires

b)

Animal Health Research Institute

c)

Animal Health Research Institute

6.1.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 3/34

(1)

Bij Uitvoeringsbesluit 2013/328/EU van de Commissie (2) is een specifiek controle- en inspectieprogramma vastgesteld voor de visserijtakken die kabeljauw-, schol- en tongbestanden exploiteren in het Kattegat, de Noordzee, het Skagerrak, het oostelijke deel van het Kanaal, de wateren ten westen van Schotland en de Ierse Zee.

(2)

Bij Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (3) is een aanlandingsverplichting voor pelagische en demersale visserijen ingevoerd om de huidige hoge niveaus op het gebied van ongewenste vangsten te verlagen en de teruggooi geleidelijk tot nul terug te brengen. Nadere bepalingen voor de uitvoering van de aanlandingsverplichting zijn vastgelegd in Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 1395/2014 van de Commissie (4) en in Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2440 van de Commissie (5). De naleving van de aanlandingsverplichting moet worden gecontroleerd en geïnspecteerd.

(3)

Naast de visserijen op tong, schol en kabeljauw in de Noordzee, die onder Uitvoeringsbesluit 2013/328/EU vallen en waarvoor een specifiek controle- en inspectieprogramma moet blijven gelden, moeten ook de visserijen die zijn omschreven in de bijlage bij de teruggooiplannen als bedoeld in de Gedelegeerde Verordeningen (EU) nr. 1395/2014 en (EU) 2015/2440, onder het specifieke controle- en inspectieprogramma worden gebracht, zodat de betrokken lidstaten op efficiënte en doeltreffende wijze gezamenlijke inspectie- en bewakingsactiviteiten kunnen uitvoeren.

(4)

Op basis van de resultaten van de door de lidstaten uitgevoerde risicobeoordeling voor elk van de visserijen die onder de teruggooiplannen vallen, moeten de lidstaten de algemene ijkpunten voor inspecties, als vastgelegd in het onderhavige specifieke controle- en inspectieprogramma, ten uitvoer leggen.

(5)

Om rekening te houden met specifieke regionale kenmerken en de noodzaak om de controle- en inspectieprocedures te harmoniseren en de doeltreffendheid ervan te verhogen, heeft het onderhavige specifieke controle- en inspectieprogramma betrekking op de Uniewateren van de Noordzee zoals afgebakend in Verordening (EU) nr. 1380/2013 (ICES-gebied IIIa, dat wil zeggen met inbegrip van het Kattegat en het Skagerrak, en ICES-gebied IV) en op de Uniewateren van ICES-sector IIa.

(6)

Het onderhavige specifieke controle- en inspectieprogramma heeft betrekking op bepaalde demersale soorten en visserijen in de Uniewateren van de Noordzee en in de Uniewateren van ICES-sector IIa, en op bepaalde pelagische visserijen in de Uniewateren van de Noordzee (ICES-gebieden IIIa en IV) en in de Uniewateren van ICES-sector IIa. Bij Uitvoeringsbesluit 2012/807/EU van de Commissie (6), zoals gewijzigd bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2015/1944 van de Commissie (7), is een specifiek controle- en inspectieprogramma vastgesteld voor de pelagische visserij in de westelijke wateren van het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan en in de noordelijke Noordzee (ICES-gebied IVa). Daarom moet het toepassingsgebied van Uitvoeringsbesluit 2012/807/EU overeenkomstig het onderhavige besluit worden gewijzigd.

(7)

Bij Verordening (EG) nr. 850/98 van de Raad (8), en met name titel III bis daarvan, zijn maatregelen ter beperking van de teruggooi vastgesteld. Het specifieke controle- en inspectieprogramma moet gericht zijn op de naleving van het verbod op highgrading, de gebiedsbepalingen en het verbod op uitgeleiding.

(8)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de visserij en de aquacultuur,

1)

De titel wordt vervangen door:

„Uitvoeringsbesluit van de Commissie van 25 juni 2013 tot vaststelling van een specifiek controle- en inspectieprogramma voor bepaalde demersale en pelagische visserijen in de Uniewateren van de Noordzee en in de Uniewateren van ICES-sector IIa”.

2)

Artikel 1 wordt vervangen door:

„Artikel 1

Onderwerp

Bij dit besluit wordt één enkel specifiek controle- en inspectieprogramma vastgesteld voor de visserijen die kabeljauw, tong en schol exploiteren in de Uniewateren van de ICES-gebieden IIIa en IV, en voor bepaalde visserijen die makreel, haring, horsmakreel, blauwe wijting, zilvervis, sprot; zandspiering, en kever; kabeljauw, schelvis, wijting, zwarte koolvis, langoustine, tong, schol, heek, Noordse garnaal exploiteren in de Uniewateren van de ICES-gebieden IIIa en IV en in de Uniewateren van ICES-sector IIa (hierna „de betrokken gebieden” genoemd).”.

3)

In artikel 2 wordt het volgende lid 1 bis ingevoegd:

„1 bis.   Het specifieke controle- en inspectieprogramma is van toepassing op:

(*1)  Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 1395/2014 van de Commissie van 20 oktober 2014 tot vaststelling van een teruggooiplan voor bepaalde kleine pelagische visserijen en visserijen voor industriële doeleinden in de Noordzee (PB L 370 van 30.12.2014, blz. 35)."

(*2)  Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2440 van de Commissie van 22 oktober 2015 tot vaststelling van een teruggooiplan voor bepaalde demersale visserijen in de Noordzee en de wateren van de Unie van ICES-sector IIa (PB L 336 van 23.12.2015, blz. 42).”."

4)

Artikel 3 wordt als volgt gewijzigd:

5)

In artikel 4 wordt lid 2 vervangen door:

„2.   Alle vissersvaartuigen, groepen vissersvaartuigen, categorieën vistuig, exploitanten en/of visserijgerelateerde activiteiten die betrekking hebben op de in artikel 2, lid 1 bis, vermelde visserijen en bestanden, worden onderworpen aan controles en inspecties volgens de prioriteit die overeenkomstig lid 3 wordt toegekend.”.

6)

Artikel 5 wordt vervangen door:

„Artikel 5

Procedures voor risicobeoordeling

1.   De betrokken lidstaten beoordelen de risico's ten aanzien van de in artikel 1 vermelde bestanden en gebieden volgens de methode die in samenwerking met het EBVC is vastgesteld.

2.   De in lid 1 bedoelde risicobeoordelingsmethode schrijft voor dat de betrokken lidstaat:

3.   De betrokken lidstaten stellen een lijst van hun vaartuigen op, waarin zij ten minste vermelden voor welke vaartuigen een hoog en een zeer hoog risico geldt, en zij actualiseren die lijst regelmatig. De geactualiseerde lijst van naar risico's ingedeelde vaartuigen wordt waar relevant gebruikt tijdens de campagnes in het kader van gezamenlijke inzetplannen.

4.   Als een vissersvaartuig dat de vlag voert van een lidstaat die geen betrokken lidstaat is, of een vissersvaartuig van een derde land actief is in de in artikel 1 vermelde gebieden, wordt daaraan overeenkomstig lid 2 een risiconiveau toegekend. Als er geen informatie is, wordt het betrokken vaartuig beschouwd als een vissersvaartuig met een „zeer hoog” risiconiveau tenzij de autoriteiten van de vlaggenstaat van het vissersvaartuig in het kader van artikel 9 de resultaten van hun eigen, overeenkomstig artikel 4, lid 2, en onderhavig artikel, lid 3, uitgevoerde risicobeoordeling voorleggen en die tot een ander risiconiveau leiden.”.

7)

In artikel 7 wordt lid 1 vervangen door:

„1.   In het kader van een gezamenlijk inzetplan deelt elke betrokken lidstaat in voorkomend geval het EBVC de resultaten van zijn overeenkomstig artikel 5, lid 2, uitgevoerde risicobeoordeling mee, en met name een lijst van de geraamde risiconiveaus met de overeenkomstige streefniveaus voor de inspectie.”.

8)

Artikel 8 wordt als volgt gewijzigd:

9)

Bijlage I wordt geschrapt.

10)

Bijlage II wordt vervangen door de tekst in bijlage I bij dit besluit.

11)

Bijlage IV wordt vervangen door de tekst in bijlage II bij dit besluit.

1)

De titel wordt vervangen door:

„Uitvoeringsbesluit van de Commissie van 19 december 2012 tot vaststelling van een specifiek controle- en inspectieprogramma voor de pelagische visserij in de westelijke wateren van het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan”.

2)

Artikel 1 wordt vervangen door:

„Artikel 1

Onderwerp

Bij dit besluit wordt een specifiek controle- en inspectieprogramma vastgesteld voor de bestanden van makreel, haring, horsmakreel, blauwe wijting, evervis, ansjovis, zilvervis, sardine en sprot in de EU-wateren van de ICES-deelgebieden V, VI, VII, VIII en IX en in de EU-wateren van CECAF 34.1.11 (hierna de „westelijke wateren” genoemd).”.

3)

In artikel 3, lid 2, wordt punt b) vervangen door:

4)

Artikel 5 wordt vervangen door:

„Artikel 5

Procedures voor risicobeoordeling

1.   De betrokken lidstaten beoordelen de risico's ten aanzien van de in artikel 1 vermelde bestanden en gebieden volgens de methode die in samenwerking met het EBVC is vastgesteld.

2.   De in lid 1 bedoelde risicobeoordelingsmethode schrijft voor dat de betrokken lidstaat:

3.   De betrokken lidstaten stellen een lijst van hun vaartuigen op, waarin zij ten minste vermelden voor welke vaartuigen een hoog en een zeer hoog risico geldt, en zij actualiseren die lijst regelmatig. De geactualiseerde lijst van naar risico's ingedeelde vaartuigen wordt waar relevant gebruikt tijdens de campagnes in het kader van gezamenlijke inzetplannen.

4.   Als een vissersvaartuig dat de vlag voert van een lidstaat die geen betrokken lidstaat is, of een vissersvaartuig van een derde land actief is in de in artikel 1 vermelde gebieden, wordt daaraan overeenkomstig lid 2 een risiconiveau toegekend. Als er geen informatie is, wordt het betrokken vaartuig beschouwd als een vissersvaartuig met een „zeer hoog” risiconiveau tenzij de autoriteiten van de vlaggenstaat van het vissersvaartuig in het kader van artikel 9 de resultaten van hun eigen, overeenkomstig artikel 4, lid 2, en onderhavig artikel, lid 3, uitgevoerde risicobeoordeling voorleggen en die tot een ander risiconiveau leiden.”.

5)

In artikel 7 wordt lid 1 vervangen door:

„1.   In het kader van een gezamenlijk inzetplan deelt elke betrokken lidstaat in voorkomend geval het EBVC de resultaten van zijn overeenkomstig artikel 5, lid 2, uitgevoerde risicobeoordeling mee, en met name een lijst van de geraamde risiconiveaus met de overeenkomstige streefniveaus voor de inspectie.”.

6.1.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 3/43

(1)

Bij artikel 10 van de Partnerschapsovereenkomst inzake visserij tussen de Europese Gemeenschap en het Koninkrijk Marokko (2), hierna „de overeenkomst” genoemd, die bij Verordening (EG) nr. 764/2006 van de Raad (3) is goedgekeurd, is een gemengde commissie opgericht die de toepassing van die overeenkomst moet controleren en met name toezicht moet houden op de uitvoering, interpretatie en goede werking ervan. Hoofdstuk X van de bijlage bij het tussen de Europese Unie en het Koninkrijk Marokko overeengekomen protocol tot vaststelling van de vangstmogelijkheden en de financiële tegenprestatie waarin is voorzien bij de Partnerschapsovereenkomst inzake visserij tussen de Europese Unie en het Koninkrijk Marokko, hierna „het protocol” genoemd, dat bij Besluit 2013/785/EU is goedgekeurd, bevat de voorschriften voor aanlanding in de Marokkaanse havens van een deel van de vangsten die in het kader van dat protocol zijn verricht.

(2)

Op haar vergadering op 18, 19 en 20 oktober 2016 in Rabat heeft de gemengde commissie de wijziging van bepaalde aanlandingsvoorschriften van het protocol aangenomen, omdat herhaaldelijk problemen waren opgetreden bij de naleving van die voorschriften.

(3)

Vóór de betrokken vergadering van de gemengde commissie heeft de Europese Commissie de Raad een voorbereidend document toegestuurd waarin de specifieke elementen van het beoogde Uniestandpunt werden toegelicht.

(4)

De Raad heeft het beoogde Uniestandpunt goedgekeurd overeenkomstig punt 3 van de bijlage bij Besluit 2013/785/EU.

(5)

De aangenomen wijzigingen, waarbij de sancties in geval van niet-naleving van de aanlandingsverplichting zijn verhoogd en de financiële prikkels in geval van aanlanding boven de verplichte minimumhoeveelheid zijn uitgebreid tot alle visserijtakken waarvoor een aanlandingsverplichting geldt, zijn opgenomen in bijlage 8 bij de notulen van deze vergadering van de gemengde commissie.

(6)

Deze wijzigingen moeten namens de Europese Unie worden goedgekeurd.

(7)

Er moet worden bepaald dat deze maatregelen met terugwerkende kracht van toepassing zijn met ingang van 20 oktober 2016,

6.1.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 3/46