20.3.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/1

(1)

Samen met Verordening (EG) nr. 924/2009 van het Europees Parlement en de Raad (3) vormt Verordening (EU) nr. 260/2012 van het Europees Parlement en de Raad (4) een belangrijke bouwsteen in de voltooiing van een gemeenschappelijke eurobetalingsruimte (single euro payments area — SEPA), waar geen onderscheid moet worden gemaakt tussen grensoverschrijdende en nationale betalingen in euro. De belangrijkste doelstelling van Verordening (EU) nr. 260/2012 is het migreren van de nationale stelsels voor overmaking en automatische afschrijving naar geharmoniseerde stelsels voor SEPA-overmakingen (SEPA credit transfer — SCT) en SEPA-automatische afschrijvingen (SEPA direct debit — SDD), onder meer door aan de Unieburgers een uniek internationaal bankrekeningnummer (international bank account number — IBAN) te verstrekken dat gebruikt kan worden voor alle in euro luidende SCT- en SDD-transacties.

(2)

Verordening (EU) nr. 260/2012 heeft erin voorzien dat de SEPA-migratie tegen 1 februari 2014 plaatsvindt teneinde de betalingsdienstaanbieders en betalingsdienstgebruikers voldoende tijd te geven om hun processen aan te passen aan de technische vereisten die de migratie naar SCT en SDD meebrengen.

(3)

Sinds de aanneming van Verordening (EU) nr. 260/2012 hebben de Commissie en de Europese Centrale Bank de voortgang van de SEPA-migratie van nabij gevolgd. Verscheidene bijeenkomsten zijn gehouden met de lidstaten, nationale overheidsinstanties en marktdeelnemers. De Europese Centrale Bank heeft regelmatig voortgangsverslagen betreffende de SEPA-migratie op basis van door de nationale centrale banken verzamelde betalingsgegevens gepubliceerd. Uit die verslagen blijkt dat een aantal lidstaten in de eurozone goed op schema ligt, met migratiegraden voor SCT van momenteel dicht bij de 100 %. De grote meerderheid van de betalingsdienstaanbieders heeft gemeld dat zij reeds SEPA-conform zijn. In verschillende andere lidstaten lopen de migratiegraden echter achter op de verwachtingen. Dit is in het bijzonder het geval voor SDD.

(4)

Op 14 mei 2013 heeft de Raad Ecofin in zijn conclusies opnieuw het belang van de SEPA-migratie beklemtoond. Opgemerkt is dat de SEPA-migratie verre van volledig was en dat onmiddellijke inspanningen door alle marktdeelnemers vereist zouden zijn om de SEPA-migratie tijdig te voltooien. Er is een actieplan aangenomen waarin handelaren, bedrijven, kmo’s en instellingen van openbaar bestuur zijn uitgenodigd onmiddellijk de noodzakelijke concrete interne stappen te doen om hun processen aan te passen en hun cliënten van hun IBAN-gegevens op de hoogte te stellen.

(5)

Ondanks de aanzienlijke inspanningen van de Europese Centrale Bank, de lidstaten, hun nationale autoriteiten en de marktdeelnemers de laatste maanden, blijkt uit de laatste migratiestatistieken dat de totale migratie in de eurozone naar SCT slechts van 40 % in juni 2013 tot ongeveer 64 % in november 2013 gestegen is, terwijl de totale migratie naar SEPA-automatische afschrijvingen (SDD) slechts 26 % bereikte. Terwijl uit de nationale cijfers blijkt dat in verschillende lidstaten goede voortgang is gemaakt, is er nog een wezenlijke groep lidstaten die aanzienlijk bij de verwachte migratiegraden achterloopt. Het is daarom zeer onwaarschijnlijk dat alle marktdeelnemers tegen 1 februari 2014 SEPA-conform zullen zijn.

(6)

Met ingang van 1 februari 2014 zullen de banken en andere betalingsdienstaanbieders vanwege hun wettelijke verplichtingen overmakingen of automatische afschrijvingen die niet SEPA-conform zijn, vanwege hun wettelijke verplichtingen moeten weigeren te verwerken, hoewel, zoals nu reeds het geval is, zij die betalingen technisch zouden kunnen verwerken door gebruik blijven te maken van bestaande oude betalingsstelsel naast SCT en SDD. Zonder volledige migratie naar SCT en SDD zijn vertragingen bij de uitvoering van betalingen derhalve niet uit te sluiten. Alle betalingsdienstgebruikers, en met name kmo’s en consumenten, kunnen hiervan de gevolgen ondervinden.

(7)

Het is van essentieel belang onnodige verstoring van de betalingen als gevolg van het feit dat de SEPA-migratie tegen 1 februari 2014 niet volledig voltooid is te vermijden. Betalingsdienstaanbieders dient bijgevolg te worden toegestaan gedurende een beperkte periode betalingstransacties middels hun oude stelsels naast hun SCT- en SDD-stelsels te blijven verwerken, zoals zij nu doen. Er moet bijgevolg een overgangsperiode worden ingevoerd om de voortzetting van een dergelijke parallelle verwerking van betalingen in verschillende formaten mogelijk te maken. Gezien de huidige migratiecijfers en het verwachte migratietempo, wordt een eenmalige extra overgangsperiode van zes maanden passend geacht. Dit „grandfatheren” van de niet-SEPA-conforme oude systemen moet als een uitzonderlijke maatregel worden beschouwd en moet bijgevolg zo kort mogelijk worden gehouden, aangezien een snelle en uitgebreide migratie noodzakelijk is om de volledige voordelen van een geïntegreerde betalingenmarkt tot stand te brengen. Het is ook belangrijk de kosten voor de betalingsdienstaanbieders van het voortgezet gebruik van de oude betalingsstelsels parallel aan het SEPA-systeem in de tijd te beperken. Betalingsdienstaanbieders die reeds volledig naar SEPA gemigreerd zijn, kunnen overwegen betalingsdienstgebruikers die nog niet zijn gemigreerd omzettingsdiensten aan te bieden gedurende de overgangsperiode. Tijdens de overgangsperiode dienen de lidstaten ervan af te zien sancties op te leggen aan betalingsdienstaanbieders die niet-conforme betalingen verwerken en aan betalingsdienstgebruikers die nog niet gemigreerd zijn.

(8)

Verschillende grote gebruikers van automatische afschrijvingsinstrumenten hebben reeds aangegeven dat zij van plan zijn kort voor de einddatum te migreren. Elk uitstel van die migratieplannen kan leiden tot tijdelijke druk op de inkomende betalingen en kasstromen, en vandaar op het thesaurieniveau van de betrokken bedrijven. Door een dergelijke late migratie op grote schaal kunnen op sommige plaatsen, met name bij de banken en softwareverkopers die met bepaalde capaciteitsbeperkingen kunnen worden geconfronteerd, ook knelpunten ontstaan. De extra periode voor de infasering van het nieuwe systeem zou een meer geleidelijke aanpak mogelijk maken. De marktdeelnemers die nog niet begonnen zijn met het implementeren van de noodzakelijke aanpassingen voor SEPA-conformiteit wordt gevraagd dit zo spoedig mogelijk te doen. Marktdeelnemers die reeds zijn begonnen hun betalingsprocessen aan te passen, moeten echter de migratie zo spoedig mogelijk voltooien.

(9)

Met het oog op de algemene doelstelling om een gecoördineerde en geïntegreerde migratie te realiseren, is het passend dat de overgangsperiode zowel voor SCT als voor SDD geldt. Verschillende overgangsperioden voor SCT en SDD zou verwarring stichten bij de consumenten, betalingsdienstaanbieders, kmo’s en andere betalingsdienstgebruikers.

(10)

Om redenen van rechtszekerheid en om elke onderbreking in de toepassing van Verordening (EU) nr. 260/2012 te vermijden, is het noodzakelijk dat deze verordening met spoed in werking treedt en dat zij met terugwerkende kracht van toepassing is met ingang van 31 januari 2014.

(11)

Gezien de urgentie van de kwestie moet er een uitzondering worden gemaakt op de periode van acht weken bedoeld in artikel 4 van Protocol nr. 1 betreffende de rol van de nationale parlementen in de Europese Unie, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie, aan het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie en aan het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie.

(12)

Verordening (EU) nr. 260/2012 dient bijgevolg dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

20.3.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/4

(1)

De Unie is sinds 14 november 1997, naar aanleiding van de vaststelling van Besluit 86/238/EEG van de Raad (2), partij bij het Internationaal Verdrag voor de instandhouding van Atlantische tonijnen (hierna het „ICCAT-Verdrag” genoemd).

(2)

Het ICCAT-Verdrag voorziet in een kader voor regionale samenwerking met het oog op de instandhouding en het beheer van tonijnen en tonijnachtigen in de Atlantische Oceaan en de aangrenzende wateren. Het ICCAT-Verdrag stelde een Internationale Commissie voor de instandhouding van Atlantische tonijnen (hierna de „ICCAT” genoemd) in, die maatregelen inzake de instandhouding en het beheer van deze vissoorten vaststelt. Die maatregelen worden bindend voor de verdragsluitende partijen.

(3)

De ICCAT heeft in 1998 resolutie 98-18 aangenomen betreffende ongemelde en ongereglementeerde vangsten van tonijn door grote beugvaartuigen in de Verdragszone. Bij die resolutie zijn procedures vastgesteld voor de identificatie van landen waarvan vaartuigen tonijnen en tonijnachtigen hadden bevist op een wijze die de doeltreffendheid van de maatregelen van de ICCAT voor de instandhouding en het beheer van deze vissoorten ondermijnden. In deze resolutie werd ook vermeld welke — indien nodig zelfs niet-discriminerende handelsbeperkende — maatregelen moesten worden genomen om de voortzetting van de gewraakte visserijpraktijken tegen te gaan.

(4)

Sedert de goedkeuring van resolutie 98-18 heeft de ICCAT Bolivia, Cambodja, Equatoriaal-Guinea, Georgië en Sierra Leone geïdentificeerd als landen waarvan vaartuigen Atlantische grootoogtonijn (Thunnus obesus) bevissen op een wijze die de doeltreffendheid van de maatregelen van de ICCAT voor de instandhouding en het beheer van deze vissoort ondermijnt. De ICCAT heeft deze bevindingen met gegevens over vangsten, handel en de activiteiten van de vaartuigen gestaafd.

(5)

Naar aanleiding hiervan heeft de ICCAT de verdragsluitende partijen aanbevolen passende maatregelen overeenkomstig de bepalingen van zijn resolutie 98-18 te nemen om de invoer van Atlantische grootoogtonijn en daarvan afgeleide producten uit die landen te verbieden.

(6)

Als gevolg hiervan werd de invoer van Atlantische grootoogtonijn van oorsprong uit Bolivia, Cambodja, Equatoriaal-Guinea, Georgië en Sierra Leone in de Unie in 2004 verboden bij Verordening (EG) nr. 827/2004 van de Raad (3).

(7)

In 2004 heeft de ICCAT op haar 14e bijzondere bijeenkomst de inspanningen van Cambodja, Equatoriaal-Guinea en Sierra Leone om de door haar vermelde problemen op te lossen erkend en heeft de ICCAT aanbevelingen vastgesteld die de handelsbeperkende maatregelen tegen deze drie landen intrekken voor wat betreft Atlantische grootoogtonijn en daarvan afgeleide producten.

(8)

Als gevolg daarvan is Verordening (EG) nr. 827/2004 gewijzigd door Verordening (EG) nr. 919/2005 van de Raad (4) teneinde het verbod op de invoer van Atlantische grootoogtonijn en daarvan afgeleide producten uit Cambodja, Equatoriaal-Guinea en Sierra Leone in de Unie in te trekken. Als gevolg van die wijziging blijft enkel de invoer van zulke producten uit Bolivia en Georgië op grond van Verordening (EG) nr. 827/2004 verboden.

(9)

Op haar 22e gewone jaarlijkse vergadering in 2011 heeft de ICCAT de maatregelen van Bolivia en Georgië erkend en heeft de ICCAT aanbeveling 11-19 vastgesteld dat het verbod op de invoer van Atlantische grootoogtonijn en daarvan afgeleide producten uit die twee landen, dat nog van toepassing was, in te trekken.

(10)

Verordening (EG) nr. 827/2004 dient derhalve te worden ingetrokken,

20.3.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/6

(1)

De Unie en de lidstaten stellen zich ten doel fraude, corruptie en alle andere onwettige activiteiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad, te bestrijden, met inbegrip van de bestrijding van de smokkel en namaak van sigaretten. Teneinde het langetermijneffect van de uitgaven te vergroten en overlapping te voorkomen, moet er worden gezorgd voor nauwe en regelmatige samenwerking en coördinatie op het niveau van de Unie en tussen de autoriteiten van de lidstaten.

(2)

Activiteiten die gericht zijn op betere informatievoorziening, gespecialiseerde opleiding, met inbegrip van studies vergelijkend recht en technische en wetenschappelijke bijstand, dragen in aanzienlijke mate bij tot de bescherming van de financiële belangen van de Unie, alsook tot de totstandbrenging van een gelijkwaardige bescherming in de hele Unie.

(3)

Eerdere steun voor dergelijke activiteiten krachtens Besluit nr. 804/2004/EG van het Europees Parlement en de Raad (3) (Hercules-programma), dat werd gewijzigd en uitgebreid bij Besluit nr. 878/2007/EG van het Europees Parlement en de Raad (4) (Programma Hercules II), heeft een impuls gegeven aan de activiteiten van de Unie en de lidstaten op het gebied van de bestrijding van fraude, corruptie en alle andere onwettige activiteiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad.

(4)

De Commissie heeft een evaluatie uitgevoerd van de resultaten van het programma Hercules II, waarin de input en de output van het programma worden vermeld.

(5)

De Commissie heeft in 2011 een effectbeoordeling verricht om vast te stellen of het programma dient te worden voortgezet.

(6)

Er dient een nieuw programma (het „programma”) te worden vastgesteld om de activiteiten die op het niveau van de Unie en van de lidstaten worden ontplooid om fraude, corruptie en alle andere onwettige activiteiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad, met inbegrip van de bestrijding van de smokkel en namaak van sigaretten, tegen te gaan, voort te zetten en verder te ontwikkelen, waarbij ook de nieuwe uitdagingen in het kader van de begrotingsdiscipline in aanmerking moeten worden genomen.

(7)

Het programma moet worden uitgevoerd met inachtneming van de aanbevelingen en maatregelen die vervat zijn in de mededeling van de Commissie van 6 juni 2013 met als titel „Intensivering van de bestrijding van sigarettensmokkel en andere vormen van illegale handel in tabaksproducten — Een integrale EU-strategie”.

(8)

De uitvoering van het programma dient volledig in overeenstemming te zijn met Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 van het Europees Parlement en de Raad (5). Overeenkomstig die verordening is een subsidie bedoeld om een actie die beoogt bij te dragen tot de verwezenlijking van een beleidsdoelstelling van de Unie financieel te ondersteunen en mag de aanschaf van apparatuur niet het enige doel van een dergelijke actie zijn.

(9)

Aan het programma moet kunnen worden deelgenomen door toetredende staten, kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaten die onder een pretoetredingsstrategie vallen, alsook door partnerlanden uit hoofde van het Europees nabuurschapsbeleid, mits de relevante wetgeving en bestuurlijke methoden in deze landen voldoende zijn afgestemd op die van de Unie, overeenkomstig de algemene beginselen en voorwaarden voor de deelname van die staten en landen aan programma’s van de Unie, die in de desbetreffende kaderovereenkomsten, besluiten van de Associatieraad of soortgelijke overeenkomsten zijn vastgelegd, alsook de landen van de Europese Vrijhandelszone (EVA) die deelnemen aan de Europese Economische Ruimte (EER).

(10)

De Commissie dient het Europees Parlement en de Raad een onafhankelijk tussentijds evaluatieverslag voor te leggen over de uitvoering van het programma, evenals een eindevaluatieverslag over de verwezenlijking van de doelstellingen van het programma. De Commissie dient het Europees Parlement en de Raad bovendien jaarlijks informatie te verstrekken over de jaarlijkse uitvoering van het programma, met inbegrip van resultaten van de gefinancierde acties en informatie over de consistentie en complementariteit ten aanzien van andere relevante programma’s en acties op Unieniveau.

(11)

Deze verordening voldoet aan de beginselen van subsidiariteit en evenredigheid. Het programma dient de samenwerking tussen de lidstaten en tussen de Commissie en de lidstaten te vergemakkelijken teneinde de financiële belangen van de Unie te beschermen, door middelen efficiënter te gebruiken dan op nationaal niveau mogelijk zou zijn. Actie op het niveau van de Unie is noodzakelijk en gerechtvaardigd, omdat het de lidstaten duidelijk ondersteunt bij de collectieve bescherming van de algemene begroting van de Unie en de lidstaten en het gebruik van gemeenschappelijke structuren van de Unie ter verbetering van de samenwerking en informatie-uitwisseling tussen de bevoegde autoriteiten bevordert. Het programma mag evenwel geen afbreuk doen aan de verantwoordelijkheden van de lidstaten.

(12)

Het programma dient gedurende een periode van zeven jaar van kracht te zijn, zodat de looptijd ervan samenvalt met die van het meerjarig financieel kader, zoals vastgelegd in Verordening (EU, Euratom) nr. 1311/2013 van de Raad (6).

(13)

Om te zorgen voor enige flexibiliteit in de toewijzing van middelen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie gedelegeerde handelingen vast te stellen om de indicatieve toewijzing van die middelen te wijzigen. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer op deskundigenniveau. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op passende wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en aan de Raad.

(14)

De Commissie dient jaarlijkse werkprogramma’s vast te stellen met de gefinancierde acties, de selectie- en toekenningscriteria en de uitzonderlijke en naar behoren gemotiveerde gevallen, zoals de gevallen van lidstaten die met betrekking tot de financiële belangen van de Unie aan een groot risico zijn blootgesteld, en op wie het maximumcofinancieringspercentage van 90 % van de subsidiabele kosten van toepassing is. De Commissie dient de toepassing van deze verordening met de lidstaten te bespreken in het kader van het Raadgevend Comité coördinatie fraudebestrijding, dat is ingesteld bij Besluit 94/140/EG van de Commissie (7).

(15)

De lidstaten dienen ernaar te streven hun financiële bijdragen te verhogen op grond van de cofinanciering van subsidies die uit hoofde van het programma worden toegekend.

(16)

De Commissie dient de nodige maatregelen te nemen om ervoor te zorgen dat de jaarlijkse werkprogramma’s consistent en complementair zijn met andere door de Unie gefinancierde programma’s, met name op het gebied van douane, teneinde aldus de algemene impact van acties van het programma te vergroten en overlappingen van het programma met andere programma’s te vermijden.

(17)

Bij deze verordening worden de financiële middelen voor de gehele looptijd van het programma vastgesteld die overeenkomstig punt 17 van het Interinstitutioneel Akkoord van 2 december 2013 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie over de begrotingsdiscipline, de samenwerking in begrotingszaken en een goed financieel beheer (8), tijdens de jaarlijkse begrotingsprocedure het belangrijkste referentiepunt voor het Europees Parlement en de Raad moeten zijn.

(18)

De financiële belangen van de Unie moeten worden beschermd met evenredige maatregelen in de hele uitgavencyclus, onder meer op het gebied van preventie, opsporing en onderzoek van onregelmatigheden, terugvordering van verloren gegane, onverschuldigd betaalde of onjuist bestede financiële middelen, en waar nodig met administratieve en financiële sancties.

(19)

Besluit nr. 804/2004/EG moet worden ingetrokken. Overgangsmaatregelen moeten worden vastgesteld teneinde te kunnen voldoen aan de financiële verplichtingen met betrekking tot acties die worden uitgevoerd in het kader van dat besluit en aan de daarin vermelde rapporteringsverplichtingen.

(20)

Er moet worden gezorgd voor een vlotte overgang, zonder onderbreking, tussen het Hercules II-programma en het programma en de duurtijd van het programma dient afgestemd te worden op Verordening (EU, Euratom) nr. 1311/2013. Derhalve dient dit programma van toepassing te zijn met ingang van 1 januari 2014,

a)

de ontwikkeling van de activiteiten op het niveau van de Unie en van de lidstaten voor de bestrijding van fraude, corruptie en alle andere onwettige activiteiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad, met inbegrip van de bestrijding van de smokkel en namaak van sigaretten;

b)

de versterking van de transnationale samenwerking en coördinatie op het niveau van de Unie en tussen de autoriteiten van de lidstaten, de Commissie en het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF), en in het bijzonder met betrekking tot de doeltreffendheid en efficiëntie van de grensoverschrijdende operaties;

c)

de doeltreffende voorkoming van fraude, corruptie en alle andere onwettige activiteiten waardoor de financiële belangen van de Unie worden geschaad, door het aanbieden van gezamenlijke gespecialiseerde opleidingen voor het personeel van nationale en regionale instanties en voor andere belanghebbenden.

a)

het aantal inbeslagnemingen, confiscaties en terugvorderingen die naar aanleiding van fraudezaken zijn ontdekt door gezamenlijke acties en grensoverschrijdende operaties;

b)

de meerwaarde en het doeltreffende gebruik van de medegefinancierde technische apparatuur;

c)

de uitwisseling tussen de lidstaten van informatie over de resultaten die met de technische apparatuur zijn bereikt;

d)

het aantal en het type opleidingsactiviteiten, met inbegrip van het bedrag van de gespecialiseerde opleiding.

a)

de preventie van en het onderzoek naar fraude en andere onwettige activiteiten meer dan thans het geval is, verbeteren door de transnationale en multidisciplinaire samenwerking te versterken;

b)

de financiële belangen van de Unie krachtiger beschermen tegen fraude door de uitwisseling van informatie, ervaringen en beste praktijken te vergemakkelijken, met inbegrip van personeelsuitwisselingen;

c)

de bestrijding van fraude en andere onwettige activiteiten opvoeren door nationaal onderzoek, en met name dat van douane- en rechtshandhavingsautoriteiten, technisch en operationeel te ondersteunen;

d)

ervoor zorgen dat de financiële belangen van de Unie minder aan fraude, corruptie en andere onwettige activiteiten blootstaan dan thans het geval is, om de ontwikkeling van een illegale economie tegen te gaan op belangrijke risicogebieden als georganiseerde fraude, met inbegrip van de smokkel en namaak van sigaretten;

e)

de ontwikkeling van de specifieke juridische en justitiële bescherming van de financiële belangen van de Unie tegen fraude stimuleren door vergelijkende wetgevingsanalyse te bevorderen.

a)

nationale of regionale overheidsdiensten van een deelnemend land als bedoeld in artikel 7, lid 1, die de versterking van het optreden op Unieniveau op het gebied van de bescherming van de financiële belangen van de Unie bevorderen;

b)

onderzoeks- en onderwijsinstellingen en non-profitorganisaties, mits zij ten minste al één jaar bestaan en operationeel zijn, in een deelnemende land als bedoeld in artikel 7, lid 1, die de versterking van het optreden op Unieniveau van de bescherming van haar financiële belangen van de Unie bevorderen.

a)

toetredende staten, kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaten die onder een pretoetredingsstrategie vallen, overeenkomstig de algemene beginselen en de algemene voorwaarden die in de respectieve kaderovereenkomsten, besluiten van de Associatieraad en soortgelijke overeenkomsten zijn vastgesteld voor de deelname van deze staten en landen aan programma’s van de Unie;

b)

partnerlanden van het Europees nabuurschapsbeleid, mits de relevante wetgeving en bestuurlijke methoden in deze landen voldoende zijn aangepast aan die van de Unie. De betrokken partnerlanden nemen deel aan het programma overeenkomstig de bepalingen die in het verlengde van de kaderovereenkomsten voor de deelname van deze landen aan programma’s van de Unie met hen worden overeengekomen;

c)

de landen van Europese Vrijhandelsassociatie (EVA) die deelnemen aan de Europese Economische Ruimte (EER), overeenkomstig de voorwaarden vastgelegd in de overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte.

a)

het verlenen van gespecialiseerde technische bijstand aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaten door middel van één of meer van de volgende acties:

b)

het organiseren van gerichte gespecialiseerde opleidingen, workshops risicoanalyse en, in voorkomend geval, conferenties, gericht op één of meer van de volgende acties:

c)

elke andere, niet onder a) en b) van dit artikel genoemde actie, waarin de in artikel 11 bedoelde werkprogramma’s voorzien en die nodig is om de algemene, de specifieke en de operationele doelstellingen respectievelijk van de artikelen 3, 4 en 5 te verwezenlijken.

a)

subsidies,

b)

overheidsopdrachten,

c)

de vergoeding van kosten die de in artikel 7, lid 3, bedoelde vertegenwoordigers maken in verband met hun deelname aan activiteiten in het kader van het programma.

a)

uiterlijk op 31 december 2017, een onafhankelijk tussentijds evaluatieverslag over de verwezenlijking van de doelstellingen van alle acties (wat de resultaten en het effect betreft), de doeltreffendheid en de efficiëntie bij het gebruik van de middelen en de meerwaarde voor de Unie, teneinde een besluit te kunnen nemen over de verlenging, wijziging of schorsing van de acties; het tussentijdse evaluatieverslag gaat ook na of er ruimte is voor vereenvoudiging, of het programma interne en externe samenhang vertoont, of alle doelstellingen van het programma nog relevant zijn en in hoeverre de acties bijdragen tot de prioriteiten van de Unie inzake slimme, duurzame en inclusieve groei; het houdt daarbij ook rekening met de resultaten van evaluaties van de verwezenlijking van de doelstellingen van het Hercules II-programma;

b)

uiterlijk op 31 december 2021, een definitief evaluatieverslag over de verwezenlijking van de doelstellingen van het programma, en over de meerwaarde ervan voorts worden de langetermijneffecten en de duurzaamheid van de effecten van het programma beoordeeld teneinde bij te dragen tot de besluitvorming over een eventuele verlenging, wijziging of schorsing van elk daaropvolgend programma.

20.3.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/14

(1)

Verordening (EEG) nr. 1601/91 van de Raad (3) en Verordening (EG) nr. 122/94 van de Commissie (4) zijn succesvol gebleken bij het reguleren van gearomatiseerde wijnen, gearomatiseerde dranken op basis van wijn en gearomatiseerde cocktails van wijnbouwproducten, hierna „gearomatiseerde wijnbouwproducten” genoemd. In het licht van de technologische innovatie, marktontwikkelingen en wijzigende consumentenverwachtingen moeten de voorschriften die van toepassing zijn op de definitie, beschrijving, aanbiedingsvorm, etikettering en bescherming van geografische aanduidingen van bepaalde gearomatiseerde wijnbouwproducten worden aangepast, daarbij rekening houdend met traditionele productiemethoden.

(2)

Naar aanleiding van de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon zijn verdere wijzigingen nodig om de krachtens Verordening (EEG) nr. 1601/91 aan de Commissie overgedragen bevoegdheden in overeenstemming te brengen met de artikelen 290 en 291 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU). Gezien de reikwijdte van deze wijzigingen moet Verordening (EEG) nr. 1601/91 worden ingetrokken en worden vervangen door deze verordening. Bij Verordening (EG) nr. 122/94 zijn voorschriften inzake aromastoffen en de toevoeging van alcohol ingevoerd die van toepassing zijn op bepaalde gearomatiseerde wijnbouwproducten, en omwille van de duidelijkheid moeten deze regels in deze verordening worden opgenomen.

(3)

Verordening (EU) nr. 1169/2011 van het Europees Parlement en de Raad (5) is van toepassing op de aanbiedingsvorm en de etikettering van gearomatiseerde wijnbouwproducten, tenzij in deze verordening anders is bepaald.

(4)

Gearomatiseerde wijnbouwproducten zijn belangrijk voor consumenten, producenten en de landbouwsector in de Unie. De voor gearomatiseerde wijnbouwproducten geldende maatregelen moeten bijdragen tot een hoog niveau van consumentenbescherming, het voorkomen van bedrieglijke praktijken, en transparantie van de markt en eerlijke concurrentie. Hierdoor zullen deze maatregelen de faam die de gearomatiseerde wijnbouwproducten uit de Unie in de eengemaakte markt en op de wereldmarkt genieten, hooghouden door rekening te blijven houden met de traditionele methoden die bij de productie van gearomatiseerde wijnbouwproducten worden gebruikt en met de toegenomen vraag naar bescherming en voorlichting van de consument. Ook moet rekening worden gehouden met technologische innovatie met betrekking tot de producten waarvoor deze de kwaliteit helpt te verbeteren zonder afbreuk te doen aan het traditionele karakter van de gearomatiseerde wijnbouwproducten in kwestie.

(5)

De productie van gearomatiseerde wijnbouwproducten biedt belangrijke afzetmogelijkheden voor de landbouwsector van de Unie, hetgeen moet worden benadrukt door het regelgevingskader.

(6)

In het belang van de consument moet deze verordening gelden voor alle gearomatiseerde wijnbouwproducten die in de Unie in de handel worden gebracht, ongeacht of deze in de lidstaten dan wel in derde landen zijn geproduceerd. Teneinde de faam van de gearomatiseerde wijnbouwproducten van de Unie op de wereldmarkt hoog te houden en te verbeteren, moeten de voorschriften van deze verordening ook gelden voor gearomatiseerde wijnbouwproducten die in de Unie voor de export worden geproduceerd.

(7)

Om voor duidelijkheid en transparantie van het Unierecht inzake gearomatiseerde wijnbouwproducten te zorgen, moeten de onder dat recht vallende producten, de criteria voor de productie, de beschrijving, de aanbiedingsvorm en de etikettering van gearomatiseerde wijnbouwproducten en met name de verkoopbenamingen, duidelijk worden omschreven. Specifieke voorschriften betreffende de vrijwillige aanduiding van de herkomst ter aanvulling van die voorschriften opgenomen in Verordening (EU) nr. 1169/2011, moeten eveneens worden vastgesteld. Door zulke voorschriften vast te stellen, worden alle stadia in de productieketen gereguleerd en worden de consumenten beschermd en naar behoren geïnformeerd.

(8)

De aanduidingen van gearomatiseerde wijnbouwproducten moeten recht blijven doen aan traditionele methoden voor het verkrijgen van een kwaliteitsproduct, maar dienen te worden bijgewerkt en verbeterd in het licht van technologische ontwikkelingen.

(9)

Gearomatiseerde wijnbouwproducten moeten worden geproduceerd volgens bepaalde voorschriften en beperkingen, die garanderen dat consumentenverwachtingen met betrekking tot kwaliteit en productiemethoden worden ingelost. Om aan de internationale normen op dit gebied te voldoen, moeten de productiemethoden worden vastgesteld door de Commissie, die daarbij in de regel moet rekening houden met de normen welke worden aanbevolen en gepubliceerd door de Internationale Organisatie voor wijnbouw en wijnbereiding (International Organisation of Vine and Wine — OIV).

(10)

Verordening (EG) nr. 1333/2008 van het Europees Parlement en de Raad (6) en Verordening (EG) nr. 1334/2008 van het Europees Parlement en de Raad (7) moeten van toepassing zijn op gearomatiseerde wijnbouwproducten.

(11)

Om aan de verwachtingen van de consument te voldoen en de traditionele methoden voor het verkrijgen van een kwaliteitsproduct te volgen, mag voor de productie van gearomatiseerde wijnbouwproducten bovendien uitsluitend uit landbouwproducten verkregen ethylalcohol worden gebruikt. Dit schept ook afzetmogelijkheden voor basisproducten van de landbouw.

(12)

Gezien het belang en de complexiteit van de sector gearomatiseerde wijnbouwproducten is het passend specifieke voorschriften inzake de beschrijving en de aanbiedingsvorm van gearomatiseerde wijnbouwproducten vast te stellen die de bepalingen van Verordening (EU) nr. 1169/2011 inzake etikettering aanvullen. Deze specifieke voorschriften moeten ook voorkomen dat de verkoopbenamingen van gearomatiseerde wijnbouwproducten worden misbruikt in het geval van producten die niet voldoen aan de voorschriften van deze verordening.

(13)

Met het oog op het vergemakkelijken van het consumentenbegrip moet het mogelijk zijn de in deze verordening vastgelegde verkoopbenamingen aan te vullen met de gebruikelijke benaming van het product in de zin van Verordening (EU) nr. 1169/2011.

(14)

Verordening (EG) nr. 834/2007 van de Raad (8) is onder meer van toepassing op verwerkte landbouwproducten voor gebruik als levensmiddel, waaronder gearomatiseerde wijnbouwproducten vallen. Dientengevolge mogen gearomatiseerde wijnbouwproducten die voldoen aan de in die verordening en in de uit hoofde van die verordening aangenomen handelingen, opgenomen eisen, als biologische gearomatiseerde wijnbouwproducten in de handel worden gebracht.

(15)

Bij de toepassing van een kwaliteitsbeleid en met het oog op een hoge kwaliteit van gearomatiseerde wijnbouwproducten met een geografische aanduiding, moeten de lidstaten in staat zijn voorschriften inzake de productie, beschrijving, aanbiedingsvorm en etikettering van op hun eigen grondgebied geproduceerde gearomatiseerde wijnbouwproducten met een geografische aanduiding vast te stellen die stringenter zijn dan de bepalingen van deze verordening, voor zover deze voorschriften verenigbaar zijn met het recht van de Unie.

(16)

Aangezien Verordening (EG) nr. 110/2008 van het Europees Parlement en de Raad (9), Verordening (EU) nr. 1151/2012 van het Europees Parlement en de Raad (10), en de bepalingen betreffende geografische aanduidingen opgenomen in Verordening (EU) nr. 1308/2013 van het Europees Parlement en de Raad (11) niet van toepassing zijn op gearomatiseerde wijnbouwproducten, moeten specifieke voorschriften inzake de bescherming van geografische aanduidingen voor gearomatiseerde wijnbouwproducten worden vastgesteld. Geografische aanduidingen moeten worden gebruikt om aan te geven dat gearomatiseerde wijnbouwproducten van oorsprong zijn uit het grondgebied van een land, of een regio of plaats op dat grondgebied, wanneer een bepaalde kwaliteit, faam of ander kenmerk van het gearomatiseerde wijnbouwproduct hoofdzakelijk valt toe te schrijven aan de geografische oorsprong ervan en moeten door de Commissie worden geregistreerd.

(17)

In deze verordening moet een procedure voor de registratie, inachtneming, wijziging en eventuele annulering van geografische aanduidingen van derde landen en van de Unie worden vastgesteld.

(18)

De autoriteiten van de lidstaten moeten worden belast met het toezicht op de naleving van deze verordening en er moeten regelingen worden getroffen opdat de Commissie die naleving kan monitoren en controleren.

(19)

Teneinde niet-essentiële onderdelen van deze verordening aan te vullen of te wijzigen, moet de bevoegdheid om handelingen vast te stellen overeenkomstig artikel 290 VWEU worden overgedragen aan de Commissie, wat betreft de vaststelling van productieprocessen voor het verkrijgen van gearomatiseerde wijnbouwproducten; criteria betreffende de afbakening van geografische gebieden en regels, beperkingen en afwijkingen betreffende de productie in zulke gebieden; voorwaarden waaronder een productdossier aanvullende eisen mag bevatten; gevallen waarin een individuele producent de bescherming van een geografische aanduiding kan aanvragen en beperkingen met betrekking tot het type producent dat zulke bescherming; de vaststelling van de voorwaarden met betrekking tot de beschermingsaanvraag voor een geografische aanduiding, het onderzoek door de Commissie, de bezwaarprocedure en de procedures voor de wijziging en annulering van geografische aanduidingen; de vaststelling van de voorwaarden met betrekking tot grensoverschrijdende aanvragen; het vaststellen van de datum voor indiening van een aanvraag of een verzoek, van de datum waarop de bescherming ingaat en van de datum waarop een wijziging in werking treedt; de vaststelling van de voorwaarden met betrekking tot wijzigingen van het productdossier, met inbegrip van de voorwaarden waaronder een wijziging als minimaal moet worden beschouwd en de voorwaarden met betrekking tot de aanvragen om, en goedkeuring van, wijzigingen die geen verandering van het enig document omvatten; de beperkingen met betrekking tot de beschermde naam; de aard en de soort van de informatie die moet worden verstrekt in de informatie-uitwisseling tussen de lidstaten en de Commissie, de wijze van informatieverstrekking, de voorschriften inzake de rechten op toegang tot de beschikbaar gestelde informatie of informatiesystemen en de voorwaarden voor en de wijze van bekendmaking van de informatie. Het is van bijzonder belang dat de Commissie tijdens de voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer van deskundigen. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van de gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en aan de Raad.

(20)

Teneinde eenvormige voorwaarden voor de tenuitvoerlegging van deze verordening vast te stellen met betrekking tot de analysemethoden waarmee de samenstelling van gearomatiseerde wijnbouwproducten wordt bepaald; besluiten inzake het verlenen van bescherming van geografische aanduidingen of het afwijzen van aanvragen voor zulke bescherming; besluiten inzake het annuleren van de bescherming van geografische aanduidingen en van bestaande geografische benamingen; de beslissingen betreffende de goedkeuring van de uitvoering van wijzigingen in het geval van kleine wijzigingen van productdossiers; de in het productdossier te verstrekken informatie ten aanzien van de definitie van de geografische aanduiding; de manieren waarop besluiten over de goedkeuring of de afwijzing van beschermingsaanvragen voor het publiek beschikbaar worden gemaakt; voorschriften in verband met de indiening van grensoverschrijdende aanvragen; voorschriften betreffende door de lidstaten uit te voeren controles en verificaties; de procedure, met inbegrip van de ontvankelijkheid, voor het onderzoek van aanvragen tot bescherming van of voor de goedkeuring van een wijziging van een geografische aanduiding, alsook de procedure, met inbegrip van de ontvankelijkheid, voor bezwaarschriften, annulatieaanvragen en omzettingsaanvragen en de indiening van informatie over bestaande geografische benamingen; voorschriften inzake administratieve en fysieke controles die de lidstaten moeten verrichten; en voorschriften over de informatieverstrekking die nodig is voor de toepassing van de bepaling over de informatie-uitwisseling tussen de lidstaten en de Commissie, de regelingen voor het beheer van de te verstrekken informatie, alsmede voorschriften betreffende de inhoud en het format van de te verstrekken gegevens en betreffende de termijnen en de frequentie van de informatieverstrekking en regelingen voor het doorzenden van informatie en documenten of voor het beschikbaar stellen van informatie en documenten aan de lidstaten, de bevoegde autoriteiten in derde landen en het publiek, moeten uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend aan de Commissie. Deze uitvoeringsbevoegdheden moeten worden uitgeoefend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (12).

(21)

De Commissie moet, door middel van uitvoeringshandelingen en, gezien het bijzondere karakter ervan, zonder toepassing van Verordening (EU) nr. 182/2011, het enige document in het Publicatieblad van de Europese Unie bekendmaken, beslissen of zij aanvragen voor de bescherming van geografische aanduidingen op gronden van onontvankelijkheid afwijst, en een register van op grond van deze richtlijn beschermde geografische aanduidingen oprichten en onderhouden, met inbegrip van de opname in dat register of verwijdering uit dat register van bestaande geografische benamingen.

(22)

Bij de overgang van de voorschriften van Verordening (EEG) nr. 1601/91 naar die van de onderhavige verordening kunnen zich problemen voordoen die in de onderhavige verordening niet worden behandeld. Daarom moet de bevoegdheid om de nodige overgangsmaatregelen vast te stellen worden overgedragen aan de Commissie.

(23)

Er moet voldoende tijd worden voorzien en passende regelingen worden getroffen om een soepele overgang van de voorschriften van Verordening (EEG) nr. 1601/91 naar de voorschriften van deze verordening te bevorderen. Het afzetten van bestaande voorraden na de toepassing van deze verordening moet worden toegestaan totdat die voorraden zijn uitverkocht.

(24)

Daar de doelstellingen van deze verordening, namelijk de vaststelling van voorschriften vastgesteld voor de definitie, de beschrijving, de aanbiedingsvorm en de etikettering van gearomatiseerde wijnbouwproducten, alsmede voorschriften voor de bescherming van geografische aanduidingen van gearomatiseerde wijnbouwproducten, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt, maar beter, wegens de omvang en de gevolgen ervan, door de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken,

1.

„verkoopbenaming”: de naam van elk van de gearomatiseerde wijnbouwproducten zoals vastgelegd in deze verordening;

2.

„beschrijving”: de lijst met specifieke kenmerken van een gearomatiseerd wijnbouwproduct;

3.

„geografische aanduiding”: een aanduiding waarmee wordt aangegeven dat een gearomatiseerd wijnbouwproduct van oorsprong is uit een regio, een specifieke plaats, of een land, wanneer een bepaalde kwaliteit, faam of ander kenmerk van dat product hoofdzakelijk valt toe te schrijven aan de geografische oorsprong ervan.

a)

gearomatiseerde wijnen,

b)

gearomatiseerde dranken op basis van wijn,

c)

gearomatiseerde cocktails van wijnbouwproducten.

a)

die zijn verkregen uit één of meer wijnbouwproducten als omschreven in bijlage II, deel IV, punt 5, en in bijlage VII, deel II, punten 1 en 3 tot en met 9, van Verordening (EU) nr. 1308/2013, met uitzondering van „retsina”-wijn;

b)

waarin de onder a) bedoelde wijnbouwproducten ten minste 75 % van het totale volume uitmaken;

c)

waaraan eventueel alcohol is toegevoegd;

d)

waaraan eventueel kleurstoffen zijn toegevoegd;

e)

waaraan eventueel druivenmost en/of gedeeltelijk gegiste druivenmost is toegevoegd;

f)

die eventueel zijn verzoet;

g)

met een effectief alcoholvolumegehalte van niet minder dan 14,5 % vol. en minder dan 22 % vol. en een totaal alcoholvolumegehalte van niet minder dan 17,5 % vol.

a)

die zijn verkregen uit één of meer wijnbouwproducten als omschreven in bijlage VII, deel II, punten 1, 2 en 4 tot en met 9, van Verordening (EU) nr. 1308/2013, met uitzondering van met toevoeging van alcohol bereide wijn en retsina;

b)

waarin de onder a) bedoelde wijnbouwproducten ten minste 50 % van het totale volume uitmaken;

c)

waaraan geen alcohol is toegevoegd, tenzij in bijlage II anders is bepaald;

d)

waaraan eventueel kleurstoffen zijn toegevoegd;

e)

waaraan eventueel druivenmost en/of gedeeltelijk gegiste druivenmost is toegevoegd;

f)

die eventueel zijn verzoet;

g)

met een effectief alcoholvolumegehalte van niet minder dan 4,5 % vol. en minder dan 14,5 % vol.

a)

die zijn verkregen uit één of meer wijnbouwproducten als omschreven in bijlage VII, deel II, punten 1, 2 en 4 tot en met 11, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 met uitzondering van met toevoeging van alcohol bereide wijn en retsina;

b)

waarin de onder a) bedoelde wijnbouwproducten ten minste 50 % van het totale volume uitmaken;

c)

waaraan geen alcohol is toegevoegd;

d)

waaraan eventueel kleurstoffen zijn toegevoegd;

e)

die eventueel zijn verzoet;

f)

met een effectief alcoholvolumegehalte van meer dan 1,2 % vol. en minder dan 10 % vol.

a)

„extra droog”: voor producten met een gehalte aan suikers van minder dan 30 g per liter en, voor de categorie gearomatiseerde wijnen, en in afwijking van het bepaalde in artikel 3, lid 2, onder g), een totaal alcoholvolumegehalte van ten minste 15 % vol.;

b)

„droog”: voor producten met een gehalte aan suikers van minder dan 50 g per liter en, voor de categorie gearomatiseerde wijnen, en in afwijking van het bepaalde in artikel 3, lid 2, onder g), een totaal alcoholvolumegehalte van ten minste 16 % vol.;

c)

„halfdroog”: voor producten met een gehalte aan suikers tussen 50 en 90 g per liter;

d)

„halfzoet”: voor producten met een gehalte aan suikers tussen 90 en 130 g per liter;

e)

„zoet”: voor producten met een gehalte aan suikers van 130 g per liter of meer.

a)

de naam die moet worden beschermd;

b)

de naam en het adres van de aanvrager;

c)

het in lid 2 bedoelde productdossier, alsmede

d)

het enig document waarin het in lid 2 bedoelde productdossier wordt samengevat.

a)

de naam die moet worden beschermd;

b)

een beschrijving van het product, met name zijn belangrijkste analytische kenmerken, en de organoleptische kenmerken van het product;

c)

indien van toepassing, de speciale productieprocedés en specificaties alsook de relevante beperkingen op het maken van het product;

d)

de afbakening van het desbetreffende geografische gebied;

e)

de gegevens ter staving van het in artikel 2, punt 3, bedoelde verband;

f)

de toepasselijke eisen die zijn vastgesteld in het recht van de Unie of in het nationale recht of, indien daarin door de lidstaten is voorzien, door een organisatie die de beschermde geografische aanduiding beheert, met dien verstande dat die eisen objectief, niet-discriminerend en verenigbaar met het recht van de Unie zijn;

g)

een indicatie van de belangrijkste grondstof op basis waarvan het gearomatiseerde wijnbouwproduct is verkregen;

h)

de naam en het adres van de autoriteiten of organen die verifiëren of de bepalingen van het productdossier worden nageleefd, alsmede hun specifieke taken.

a)

publiceert het enig document en het productdossier ten minste op internet, alsmede

b)

dient bij de Commissie een beschermingsaanvraag met de volgende gegevens in:

a)

de bestaande situatie in de Unie, vooral in de consumptiegebieden;

b)

het desbetreffende recht van de Unie of het desbetreffende nationale recht.

a)

elk direct of indirect commercieel gebruik van een beschermde benaming:

b)

elk misbruik, elke nabootsing of elke voorstelling, zelfs indien de werkelijke oorsprong van het product of de dienst is aangegeven of indien de beschermde naam is vertaald, getranscribeerd of getranslitereerd of vergezeld gaat van uitdrukkingen zoals „soort”, „type”, „methode”, „op de wijze van”, „imitatie”, „smaak”, „zoals” en dergelijke;

c)

elke andere onjuiste of misleidende aanduiding met betrekking tot de herkomst, de oorsprong, de aard of de wezenlijke hoedanigheden van het product op de binnen- of buitenverpakking of in reclamemateriaal of documenten betreffende het wijnproduct in kwestie, alsmede het verpakken in een recipiënt die aanleiding kan geven tot misverstanden over de oorsprong van het product;

d)

andere praktijken die de consument kunnen misleiden ten aanzien van de werkelijke oorsprong van het product.

a)

de in artikel 22 bedoelde bevoegde autoriteit of autoriteiten, of

b)

één of meer controleorganen in de zin van artikel 2, tweede alinea, punt 5, van Verordening (EG) nr. 882/2004 die optreden als certificeringsorgaan voor het product overeenkomstig de in artikel 5 van die verordening vastgestelde voorschriften.

a)

één of meer door het derde land aangewezen overheidsinstanties, of

b)

één of meer certificeringsorganen.

a)

het in artikel 10, lid 1, bedoelde technische dossier;

b)

de nationale goedkeuringsbesluiten.

a)

criteria voor de afbakening van het geografische gebied, en

b)

voorschriften, beperkingen en afwijkingen met betrekking tot de productie in het afgebakende geografische gebied.

a)

gevallen te bepalen waarin een individuele producent de bescherming van een geografische aanduiding kan aanvragen;

b)

beperkingen te bepalen met betrekking tot het type producent dat de bescherming van een geografische aanduiding kan aanvragen;

c)

de voorwaarden te bepalen met betrekking tot de beschermingsaanvraag voor een geografische aanduiding, het onderzoek door de Commissie, de bezwaarprocedure en de procedures voor de wijziging en annulering van geografische aanduidingen;

d)

de voorwaarden te bepalen met betrekking tot grensoverschrijdende aanvragen;

e)

de datum vast te stellen voor indiening van een aanvraag of een verzoek;

f)

de datum vast te stellen waarop de bescherming ingaat;

g)

de voorwaarden te bepalen waaronder een wijziging als minimaal als bedoeld in artikel 24, lid 2, moet worden beschouwd;

h)

de datum vast te stellen waarop een wijziging in werking treedt;

i)

de voorwaarden te bepalen met betrekking tot de aanvragen om, en goedkeuring van, wijzigingen van het productdossier inzake een op grond van deze richtlijn beschermde geografische aanduiding, indien deze wijzigingen geen verandering van het in artikel 10, lid 1, onder d), bedoelde enig document omvatten.

a)

de in het productdossier te verstrekken informatie over het in artikel 2, punt 3, bedoelde verband tussen het geografische gebied en het eindproduct;

b)

de manieren waarop de in artikel 16 bedoelde besluiten over de goedkeuring of de afwijzing van beschermingsaanvragen voor het publiek beschikbaar worden gemaakt;

c)

de indiening van een grensoverschrijdende aanvraag;

d)

de door de lidstaten uit te voeren controles en verificaties, inclusief tests.

a)

modeldocumenten en het transmissieformat;

b)

termijnen;

c)

gedetailleerde bepalingen inzake de feitelijke informatie, het bewijsmateriaal en de ondersteunende documenten die ter staving van de aanvraag of het verzoek moeten worden overgelegd.

a)

de aard en de soort van de informatie die moet worden verstrekt;

b)

de wijze van informatieverstrekking;

c)

de voorschriften inzake de rechten op toegang tot de beschikbaar gestelde informatie of informatiesystemen;

d)

de voorwaarden voor en de wijze van bekendmaking van de informatie.

a)

voorschriften over de voor de toepassing van dit artikel vereiste informatie;

b)

regelingen voor het beheer van de te verstrekken informatie, alsmede voorschriften betreffende de inhoud en het format van de te verstrekken gegevens en betreffende de termijnen en de frequentie van de informatieverstrekking;

c)

regelingen voor het doorzenden van informatie en documenten of voor het beschikbaar stellen van informatie en documenten aan de lidstaten, de bevoegde autoriteiten in derde landen en het publiek.

20.3.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/35

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 774/94 van de Raad (2) zijn aan de Commissie bevoegdheden toegekend om enkele bepalingen van die verordening uit te voeren.

(2)

Als gevolg van de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon dienen de in het kader van Verordening (EG) nr. 774/94 aan de Commissie toegekende bevoegdheden te worden aangepast aan de artikelen 290 en 291 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU).

(3)

Teneinde bepaalde niet-essentiële elementen van Verordening (EG) nr. 774/94 aan te vullen of te wijzigen, dient aan de Commissie de bevoegdheid te worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU handelingen vast te stellen betreffende de vaststelling van wijzigingen van die verordening, ingeval de hoeveelheden of de andere voorwaarden betreffende de contingenten worden aangepast, met name door middel van een besluit van de Raad om een overeenkomst met één of meer derde landen te sluiten. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer op deskundigenniveau. De Commissie dient er bij de voorbereiding en opstelling van de gedelegeerde handelingen voor te zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig aan het Europees Parlement en aan de Raad worden toegezonden.

(4)

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van Verordening (EG) nr. 774/94 ten aanzien van de regels voor de wijze van beheer van de in die verordening bedoelde contingenten, dienen aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden te worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (3).

(5)

Verordening (EG) nr. 774/94 dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

1)

De artikelen 7 en 8 worden vervangen door:

„Artikel 7

De Commissie stelt door middel van uitvoeringshandelingen de nodige regels vast voor de wijze van beheer van de in deze verordening bedoelde contingenten en, in voorkomend geval:

Die uitvoeringshandelingen worden vastgesteld volgens de in artikel 8 ter, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure.

Artikel 8

Teneinde te voldoen aan internationale verplichtingen en ingeval de hoeveelheden of de andere in deze verordening genoemde voorwaarden betreffende de contingenten door het Europees Parlement en de Raad of door de Raad worden aangepast, met name bij een besluit van de Raad tot sluiting van een overeenkomst met één of meer derde landen, is de Commissie bevoegd overeenkomstig artikel 8 bis gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot de hieruit voortvloeiende wijzigingen in deze verordening.”.

2)

De volgende artikelen worden ingevoegd:

„Artikel 8 bis

1.   De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden.

2.   De in artikel 8 bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen wordt aan de Commissie toegekend voor een termijn van vijf jaar met ingang van 9 april 2014. De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van vijf jaar een verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met termijnen van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het einde van elke termijn tegen deze verlenging verzet.

3.   Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 8 bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.   Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

5.   Een overeenkomstig artikel 8 vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad daartegen binnen een termijn van twee maanden na de kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement en de Raad bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad voor het verstrijken van die termijn de Commissie hebben medegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of van de Raad met twee maanden verlengd.

Artikel 8 ter

1.   De Commissie wordt bijgestaan door het Comité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten dat is opgericht bij artikel 229 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 van het Europees Parlement en de Raad (4). Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (5).

2.   Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

3.   Wanneer het advies van het comité via een schriftelijke procedure dient te worden verkregen, wordt die procedure zonder gevolg beëindigd indien, binnen de termijn voor het uitbrengen van het advies, door de voorzitter van het comité daartoe wordt besloten of door ten minste een vierde van de leden van het comité daarom wordt verzocht.

20.3.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/38

(1)

Krachtens artikel 13, lid 1, van Verordening (EU) nr. 510/2011 van het Europees Parlement en de Raad (3) moet de Commissie de modaliteiten voor het uiterlijk in 2020 halen van de doelstelling van 147 g CO2/km evalueren, met inbegrip van de formules opgenomen in bijlage I bij die verordening en de afwijkingen waarin in artikel 11 van die verordening is voorzien, voor zover de haalbaarheid daarvan is bevestigd. Deze verordening dient vanuit mededingingsoogpunt zo neutraal mogelijk, sociaal billijk en duurzaam te zijn.

(2)

Gezien het verband tussen CO2-emissies en brandstofverbruik, zou het vaststellen van modaliteiten voor het verminderen van CO2-emissies van lichte bedrijfsvoertuigen ook op een kosteneffectieve manier kunnen bijdragen aan het verminderen van het brandstofverbruik en de daaraan gerelateerde kosten voor de eigenaars van dergelijke voertuigen.

(3)

Met het oog op controle van de naleving van de doelstelling van 147 g CO2/km dient te worden verduidelijkt dat de CO2-emissies nog steeds moeten worden gemeten overeenkomstig Verordening (EG) nr. 715/2007 van het Europees Parlement en de Raad (4) en de bijbehorende uitvoeringsbepalingen, en innoverende technologieën.

(4)

Volgens de in het kader van de effectbeoordeling uitgevoerde technische analyse zijn de technologieën die nodig zijn om de doelstelling van 147 g CO2/km te halen beschikbaar en kunnen de vereiste reducties tegen lagere kosten worden gerealiseerd dan werd geraamd in de technische analyse die voorafgaand aan de vaststelling van Verordening (EU) nr. 510/2011 werd uitgevoerd. Bovendien is het verschil tussen de huidige gemiddelde specifieke CO2-emissies van nieuwe lichte bedrijfsvoertuigen en de doelstelling van 147 g CO2/km kleiner geworden. De haalbaarheid van het verwezenlijken van die doelstelling tegen 2020 is derhalve bevestigd.

(5)

Gelet op de onevenredige impact op de kleinste fabrikanten ten gevolge van de naleving van de specifieke, op het praktisch nut van het voertuig gebaseerde emissiedoelstellingen, alsook de hoge administratieve last van de afwijkingsprocedure en de marginale reductie van CO2-emissies van de door die fabrikanten verkochte voertuigen, moeten fabrikanten die jaarlijks minder dan 1 000 nieuwe, in de Unie ingeschreven lichte bedrijfsvoertuigen produceren, worden vrijgesteld van de specifieke emissiedoelstelling en de bijdragen voor te hoge emissies.

(6)

De procedure voor het verlenen van een afwijking aan fabrikanten van kleine aantallen moet worden vereenvoudigd, opdat meer flexibiliteit wordt geboden wanneer een aanvraag voor een afwijking door dergelijke fabrikanten moet worden ingediend, en wanneer de Commissie gehouden is een dergelijke afwijking te verlenen.

(7)

Teneinde de automobielindustrie in staat te stellen langetermijninvesteringen en innovaties door te voeren, is het wenselijk indicaties te geven over de wijze waarop Verordening (EU) nr. 510/2011 voor de periode na 2020 moet worden gewijzigd. Die indicaties moeten worden gebaseerd op een beoordeling van het vereiste reductiepercentage in overeenstemming met de langetermijnklimaatdoelstellingen van de Unie en de gevolgen voor de ontwikkeling van kosteneffectieve CO2-reducerende technologieën voor lichte bedrijfsvoertuigen. De Commissie moet uiterlijk in 2015 dergelijke aspecten herzien en een verslag met haar bevindingen aan het Europees Parlement en de Raad voorleggen. Dat verslag moet, in voorkomend geval, voorstellen tot wijziging van Verordening (EU) nr. 510/2011 bevatten met het oog op het vaststellen van CO2-emissiedoelstellingen voor nieuwe lichte bedrijfsvoertuigen na 2020, met inbegrip van het mogelijk vaststellen van een realistische en haalbare doelstelling voor 2025, op basis van een alomvattende effectbeoordeling waarin rekening wordt gehouden met het concurrerend blijven van de industrie en daarvan afhangende bedrijfstakken, met behoud van een duidelijk emissiereductietraject overeenkomstig de langetermijnklimaatdoelstellingen van de Unie. De Commissie moet bij het opstellen van dergelijke voorstellen ervoor zorgen dat deze uit mededingingsoogpunt zo neutraal mogelijk, en sociaal billijk en duurzaam zijn.

(8)

Broeikasgasemissies die verband houden met brandstoftoelevering, de vervaardiging van voertuigen en de verwijdering daarvan vormen een belangrijk bestanddeel van de huidige algemene koolstofvoetafdruk van het wegvervoer, en het belang ervan zal in de toekomst waarschijnlijk alleen maar verder toenemen. Er moeten derhalve beleidsmaatregelen worden getroffen om fabrikanten in de richting van optimale oplossingen te wijzen, waarbij met name rekening wordt gehouden met broeikasgasemissies ten gevolge van de opwekking van energie die wordt geleverd aan voertuigen, zoals elektriciteit en alternatieve brandstoffen, en om zeker te stellen dat deze emissies hoger in de keten niet de voordelen van het verbeterde operationele energieverbruik van de voertuigen, zoals beoogd door Verordening (EU) nr. 510/2011, alsnog tenietdoen.

(9)

Krachtens artikel 13, lid 3, van Verordening (EU) nr. 510/2011 moet de Commissie een rapport publiceren over de beschikbaarheid van gegevens over voetafdruk en laadvermogen en over het gebruik daarvan als nuttige parameters voor het bepalen van de specifieke CO2-emissiedoelstellingen als bepaald in de formules in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 510/2011. Hoewel die gegevens beschikbaar zijn en de potentiële toepassing ervan in de effectbeoordeling is beoordeeld, is geconcludeerd dat het kosteneffectiever is om de massa in rijklare toestand als nutsparameter te blijven hanteren voor de 2020-doelstelling voor lichte bedrijfsvoertuigen.

(10)

Bij het vaststellen van de doelstelling dient men te blijven uitgaan van een lineair verband tussen het praktisch nut van het lichte bedrijfsvoertuig en de CO2-emissiedoelstelling ervan, zoals vastgesteld in de formules in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 510/2011; omdat hierdoor de diversiteit van de markt voor lichte bedrijfsvoertuigen en het vermogen van fabrikanten om tegemoet te komen aan uiteenlopende consumentenbehoeften worden behouden, waardoor onrechtmatige concurrentieverstoring wordt vermeden. Het is echter wenselijk om deze aanpak aan te passen aan de meest recente gegevens over de inschrijving van nieuwe lichte bedrijfsvoertuigen.

(11)

De Commissie heeft in zijn effectbeoordeling de beschikbaarheid van voetafdrukgegevens en het gebruik van een voetafdruk als nutsparameter in de formules in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 510/2011 beoordeeld. Op basis daarvan heeft de Commissie geconcludeerd dat massa de nutsparameter moet zijn in de formules voor de 2020-doelstelling.

(12)

Op grond van Verordening (EG) nr. 443/2009 van het Europees Parlement en de Raad (5) is de Commissie verplicht een effectbeoordeling uit te voeren met als doel de testprocedures te herzien teneinde het werkelijke CO2-emissiegedrag van auto’s passend te weerspiegelen. Verordening (EU) nr. 510/2011 breidt de herziening van de testprocedures uit teneinde daarin lichte bedrijfsvoertuigen op te nemen. De momenteel gebruikte nieuwe Europese rijcyclus (New European Driving Cycle — NEDC) dient te worden gewijzigd om ervoor te zorgen dat deze representatief is voor de werkelijke rijomstandigheden en om te voorkomen dat de werkelijke CO2-emissies en het brandstofverbruik worden onderschat. Zodra dat haalbaar is, moet een nieuwe, meer realistische en betrouwbare testprocedure worden overeengekomen. De werkzaamheden ter zake worden uitgevoerd via de ontwikkeling van een „wereldwijde testprocedure voor lichte voertuigen” (Worldwide harmonized Light vehicles Test Procedure — WLTP) in het kader van de Economische Commissie voor Europa van de Verenigde Naties, maar zijn nog niet afgerond. Teneinde de voor nieuwe personenauto’s en nieuw lichte bedrijfsvoertuigen vermelde specifieke CO2-emissies meer in overeenstemming te brengen met de werkelijke emissies onder normale gebruiksomstandigheden, moet de WLTP worden toegepast zodra de gelegenheid zich voordoet. Daarom zijn in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 510/2011 emissiegrenswaarden voor 2020 opgenomen die gemeten zijn overeenkomstig Verordening (EG) nr. 715/2007 en overeenkomstig bijlage XII bij Verordening (EG) nr. 692/2008 van de Commissie (6). Wanneer de testprocedures worden gewijzigd, moeten de in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 510/2011 opgenomen grenswaarden worden aangepast teneinde vergelijkbare strengheid te waarborgen voor de fabrikanten en de voertuigcategorieën. De Commissie moet dienovereenkomstig een gedegen correlatiestudie tussen de NEDC- en de nieuwe WLTP-testcycli uitvoeren, om de representativiteit ervan voor werkelijke rijomstandigheden te waarborgen.

(13)

Om te garanderen dat emissies in werkelijke omstandigheden adequaat worden weergegeven en gemeten CO2-waarden volledig vergelijkbaar zijn, moet de Commissie ervoor zorgen dat de elementen in de testprocedure die een beduidend effect hebben op de gemeten CO2-emissies, strikt worden gedefinieerd om het gebruik van flexibele marges in testcycli door fabrikanten tegen te gaan. De afwijkingen tussen de CO2-emissiewaarden van de typegoedkeuring en de emissies van te koop aangeboden voertuigen moeten worden aangepakt, onder andere door een procedure te overwegen voor het testen van overeenstemming tijdens gebruik waarbij wordt zekergesteld dat een representatief monster van te koop aangeboden voertuigen onafhankelijk wordt getest, alsmede door manieren in overweging te nemen waarop aangetoonde substantiële verschillen tussen de CO2-emissies van de inspectie en die van de initiële typegoedkeuring kunnen worden aangepakt.

(14)

Daar de doelstelling van deze verordening, namelijk het vaststellen van de modaliteiten voor het bereiken van de 2020-doelstelling om de CO2-emissies van nieuwe lichte bedrijfsvoertuigen te verminderen, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt, maar vanwege de omvang en de gevolgen ervan beter door de Unie kan worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstelling te verwezenlijken.

(15)

Verordening (EU) nr. 510/2011 dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

1)

Artikel 1, lid 2, wordt vervangen door:

„2.   Deze verordening legt met ingang van 2020 een doelstelling van 147 g CO2/km vast voor de gemiddelde CO2-emissies van nieuwe, in de Unie ingeschreven lichte bedrijfsvoertuigen, als gemeten overeenkomstig Verordening (EG) nr. 715/2007 en de op die verordening gebaseerde uitvoeringsbepalingen en overeenkomstig innoverende technologieën.”.

2)

Aan artikel 2 wordt het volgende lid toegevoegd:

„4.   Artikel 4, artikel 8, lid 4, onder b) en c), artikel 9 en artikel 10, lid 1, onder a) en c), zijn niet van toepassing op een fabrikant die, samen met alle met hem verbonden ondernemingen, in het voorgaande kalenderjaar minder dan 1 000 in de Unie ingeschreven nieuwe lichte bedrijfsvoertuigen heeft geproduceerd.”.

3)

In artikel 11, lid 3, wordt de laatste zin geschrapt.

4)

Artikel 12 wordt als volgt gewijzigd:

5)

Artikel 13 wordt als volgt gewijzigd:

6)

In artikel 14 wordt het volgende lid toegevoegd:

„2   bis. Indien het in lid 1 bedoelde comité geen advies uitbrengt, stelt de Commissie de ontwerpuitvoeringshandeling niet vast en is artikel 5, lid 4, derde alinea, van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.”.

7)

In bijlage I, punt 1, wordt het volgende punt toegevoegd:

„c)	vanaf 2020: waarbij: M = de massa van het voertuig in kilogram (kg) M0 = de overeenkomstig artikel 13, lid 5, vastgestelde waarde a = 0,096.”.

20.3.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/42

(1)

Volgens de mededeling van de Commissie van 3 maart 2010 met als titel „Europa 2020 — Een strategie voor slimme, duurzame en inclusieve groei” („Europa 2020”) dienen de burgers ertoe te worden aangezet hun rol in de interne markt ten volle op te nemen, wat betekent dat zij met meer bekwaamheid en vertrouwen goederen en diensten in het buitenland moeten kunnen kopen, in het bijzonder online.

(2)

De Unie draagt ertoe bij een hoog niveau van consumentenbescherming te waarborgen en draagt bij tot het centraal stellen van de consumenten op de interne markt, door ondersteuning en aanvulling van het beleid van de lidstaten, waarbij ervoor moet worden gezorgd dat de burgers ten volle profijt kunnen trekken van de interne markt en dat hun veiligheid en hun juridische en economische belangen door concrete acties terdege worden beschermd.

(3)

Het meerjarige consumentenprogramma voor de jaren 2014-2020 („het programma”) dient bij te dragen tot een hoog beschermingsniveau voor de consument en moet de ambities van de Europa 2020-strategie inzake groei en concurrentievermogen ten volle ondersteunen, door de integratie van specifieke aandachtspunten geïdentificeerd in Europa 2020 met betrekking tot de digitale agenda voor Europa (door ervoor te zorgen dat digitalisering daadwerkelijk tot meer welvaart voor de consumenten leidt), tot duurzame groei (door te streven naar duurzamere consumptiepatronen), tot sociale inclusie (door rekening te houden met de specifieke situatie van kwetsbare consumenten en de behoeften van een vergrijzende bevolking) en tot slimme regelgeving (onder meer door monitoring van de consumentenmarkten met het oog op slimme en doelgerichte regelgeving).

(4)

De mededeling van de Commissie van 22 mei 2012 met als titel „Een Europese consumentenagenda: vertrouwen en groei stimuleren” (de „consumentenagenda”) bevat een strategisch kader voor het consumentenbeleid van de Unie voor de komende jaren en steunt de belangen van de consumenten in alle beleidsdomeinen van de Unie. Het doel van de consumentenagenda is een strategie vast te stellen die ervoor zorgt dat beleidsmaatregelen op een doelmatige en doeltreffende manier het leven van de consumenten verbeteren, door het waarborgen van de veiligheid van de producten en diensten die hun ter beschikking worden gesteld, door de voorlichting en vorming die hun wordt verstrekt, door de steun aan de organisaties die hen vertegenwoordigen, door de versterking van hun rechten, door hun toegang tot de rechter en tot rechtsmiddelen, en door het waarborgen van de handhaving van de consumentenwetgeving.

(5)

De recente economische recessie heeft een aantal tekortkomingen en inconsequenties in de interne markt aan het licht gebracht die een negatief effect hebben gehad op het vertrouwen van consumenten en burgers. De Unie heeft momenteel te maken met budgettaire beperkingen, maar dient niettemin passende financiële middelen te verstrekken opdat de streefdoelen van het programma kunnen worden gehaald, en dient aldus Europa 2020 te ondersteunen.

(6)

Van cruciaal belang voor de voltooiing van de interne markt is dat ongerechtvaardigde en onredelijke belemmeringen voor het goed functioneren van de interne markt, waar deze nog bestaan, uit de weg worden geruimd en dat de burgers meer vertrouwen in het systeem krijgen, vooral met betrekking tot grensoverschrijdende aankopen. De Unie moet ernaar streven marktvoorwaarden te creëren die de positie van de consumenten versterken door hun de instrumenten, kennis en competentie te verschaffen waarmee zij weloverwogen en geïnformeerde beslissingen kunnen nemen, en door in te zetten op bewustmaking van de consument.

(7)

In deze verordening wordt rekening gehouden met de economische, sociale en technische omgeving en de daarmee gepaard gaande nieuwe uitdagingen. De in het kader van het programma gefinancierde acties zullen met name verband houden met globalisering, digitalisering, de steeds grotere complexiteit van de beslissingen die de consumenten moeten nemen, de behoefte aan duurzamere consumptiepatronen, de vergrijzing van de bevolking, sociale uitsluiting en de kwetsbare consument. Hoge prioriteit wordt toegekend aan de integratie van de consumentenbelangen in de verschillende beleidssectoren van de Unie, overeenkomstig artikel 12 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU). Coördinatie met andere beleidsgebieden en programma’s van de Unie is van fundamenteel belang om te kunnen bewerkstelligen dat op andere beleidsgebieden ten volle rekening wordt gehouden met de consumentenbelangen. Om synergie te bevorderen en dubbel werk te vermijden, moeten andere fondsen en programma’s van de Unie de integratie van de consumentenbelangen in hun sector financieel ondersteunen.

(8)

Het programma moet alle consumenten een hoog beschermingsniveau bieden, en in het bijzonder aandacht schenken aan de kwetsbare consumenten, met het oog op de inachtneming van hun specifieke behoeften en ter versterking van hun capaciteiten, waartoe wordt opgeroepen in de resolutie van het Europees Parlement van 22 mei 2012 over een strategie ter versterking van de rechten van kwetsbare consumenten (4). Het programma moet er met name voor zorgen dat kwetsbare consumenten toegang hebben tot informatie over goederen en diensten, zodat ook zij vrije, geïnformeerde keuzes kunnen maken. Deze informatie is voor kwetsbare consumenten immers niet altijd erg toegankelijk en inzichtelijk, in welk geval zij dreigen te worden misleid.

(9)

In het programma dient vooral aandacht te worden geschonken aan kinderen; met name moet er worden samengewerkt met de belanghebbenden om hun engagement ten aanzien van verantwoorde reclame voor jongeren te verzekeren, in het bijzonder om misleidende online reclame te bestrijden.

(10)

Acties moeten worden vastgesteld in het programma dat een Uniekader voor de financiering ervan biedt. Overeenkomstig artikel 54 van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 van het Europees Parlement en de Raad (5) vormt deze verordening de rechtsgrondslag voor die acties en voor de uitvoering van het programma. In deze verordening wordt voortgebouwd op en doorgegaan met de acties die worden gefinancierd in het kader van Besluit nr. 1926/2006/EG van het Europees Parlement en de Raad (6).

(11)

Het is belangrijk dat de bescherming van consumenten wordt verbeterd. Met het oog op die algemene doelstelling moeten specifieke doelstellingen worden bepaald in verband met veiligheid, consumentenvoorlichting en -vorming en ondersteuning van consumentenorganisaties op het niveau van de Unie, rechten en rechtsmiddelen, alsook handhaving van consumentenrechten. De waarde en het effect van de in het kader van het programma genomen maatregelen moeten aan regelmatige monitoring en evaluatie worden onderworpen, zodat slimmere beleidsmaatregelen in het belang van de consumenten kunnen worden bedacht. Om het consumentenbeleid en vooral het precieze effect van de beleidsmaatregelen te evalueren, moeten indicatoren worden ontwikkeld, waarvan de waarde echter in een ruimer verband dient te worden bekeken.

(12)

Het is belangrijk dat het vertrouwen van de consumenten wordt versterkt. Om deze doelstelling te kunnen verwezenlijken, moet de omvang voor het optreden worden uitgebreid, met name door passende financiële steun te verlenen aan consumentenorganisaties op Unieniveau en Europese consumentencentra, met inachtneming van de cruciale rol die zij spelen in de informatie- en bijstandverstrekking aan consumenten ten aanzien van hun rechten, in de ondersteuning van consumenten bij geschillen, met name wat de toegang tot passende geschillenbeslechtingsmechanismen betreft, en in de bescherming van de belangen van consumenten bij het goed functioneren van de interne markt. Deze organisaties en centra moeten in staat zijn consumenten beter te beschermen en hun vertrouwen te versterken door acties te ondernemen op het consumententerrein en de bijstand, voorlichting en vorming af te stemmen op de individuele consument.

(13)

Het is nodig dat wordt voorzien in subsidiabele acties waarmee die doelstellingen moeten worden verwezenlijkt.

(14)

Het is nodig dat de categorieën van de begunstigden die in aanmerking komen voor subsidies worden vastgesteld.

(15)

Een financieel referentiebedrag voor het Programma, in de zin van punt 17 van het Interinstitutioneel Akkoord van 2 december 2013 tussen het Europees Parlement, de Raad en de Commissie betreffende de begrotingsdiscipline, samenwerking in begrotingszaken en goed financieel beheer (7), is opgenomen in deze Verordening, en laat de in het VWEU vastgestelde begrotingsbevoegdheden van het Europees Parlement en de Raad onverlet.

(16)

In de geest van de beginselen van goed financieel beheer, transparantie en flexibiliteit bij de uitvoering van het programma, mag het uitvoerend agentschap alleen in stand worden gehouden indien is voldaan aan alle voorschriften van Verordening (EG) nr. 58/2003 van de Raad (8).

(17)

De besteding van financiële middelen van de Unie en de lidstaten op het gebied van de veiligheid, de vorming van consumenten, de rechten en de handhaving daarvan, moet beter worden gecoördineerd om te zorgen voor complementariteit, grotere efficiëntie en zichtbaarheid, en een grotere budgettaire synergie.

(18)

De Overeenkomst inzake de Europese Economische Ruimte voorziet in samenwerking op het gebied van consumentenbescherming tussen de Unie en haar lidstaten enerzijds, en de landen van de Europese Vrijhandelsassociatie die deelnemen aan de Europese Economische Ruimte, anderzijds. Ook andere landen moeten aan het programma kunnen deelnemen, met name de buurlanden van de Unie, de landen die het lidmaatschap van de Unie aanvragen, de kandidaat-lidstaten en de toetredende landen.

(19)

In de context van de uitvoering van het programma en gezien de mondialisering van de productieketen en de groeiende onderlinge afhankelijkheid van de markten, moet samenwerking met derde landen die niet aan het programma deelnemen, worden aangemoedigd, rekening houdend met alle relevante overeenkomsten tussen die landen en de Unie.

(20)

De bevoegdheid om overeenkomstig artikel 290 van het VWEU handelingen vast te stellen moet aan de Commissie worden overgedragen met betrekking tot de aanpassing van de in bijlage II vermelde indicatoren, teneinde rekening te houden met wijzigingen in het wetgevingskader op het gebied van consumentenbescherming, en met betrekking tot de wijziging van bijlage I, in die zin dat de betrokken specifieke acties worden geschrapt om rekening te houden met het resultaat van een evaluatierapport van de Commissie. Het is van bijzonder belang dat de Commissie tijdens haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer op deskundigenniveau. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van de gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en aan de Raad.

(21)

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van deze verordening moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend in verband met de goedkeuring van jaarlijkse werkprogramma’s. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend overeenkomstig Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (9). Aangezien het programma geen criteria voor de veiligheid van producten vaststelt, maar tot doel heeft financiële steun te verlenen voor instrumenten inzake de uitvoering van het beleid op het gebied van productveiligheid en gezien het relatief kleine bedrag dat daarmee gepaard gaat, behoort de raadplegingsprocedure van toepassing te zijn.

(22)

De financiële belangen van de Unie dienen gedurende de gehele uitgavencyclus te worden beschermd door middel van evenredige maatregelen, waaronder de preventie, de opsporing en het onderzoek van onregelmatigheden, de terugvordering van verloren gegane, ten onrechte betaalde of onjuist bestede middelen en, indien nodig, administratieve en financiële sancties overeenkomstig Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012.

(23)

Daar de doelstellingen van deze verordening niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt wegens de grensoverschrijdende aard van de thematiek, maar vanwege het grotere potentieel van een optreden van de Unie, beter door de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel maatregelen vaststellen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(24)

Besluit nr. 1926/2006/EG dient te worden ingetrokken.

(25)

Er dient te worden gezorgd voor een vlotte overgang zonder onderbreking tussen het communautair actieprogramma op het gebied van consumentenbeleid (2007-2013), vastgesteld bij Besluit nr. 1926/2006/EG, en dit programma, in het bijzonder met betrekking tot de continuïteit van meerjarige maatregelen en de beoordeling van de resultaten van de successen van de vorige programma’s en van de gebieden die meer aandacht nodig hebben. De duur van dit programma dient tevens overeen te stemmen met dat van het meerjarig financieel kader voor de jaren 2014-2020 vastgesteld in Verordening (EU, Euratom) nr. 1311/2013 (10). Het programma dient derhalve met ingang van 1 januari 2014 te worden toegepast. Vanaf 1 januari 2021 dienen de kredieten voor de technische en administratieve bijstand, zo nodig, in te staan voor de uitgaven voor het beheer van acties die eind 2020 nog niet zijn afgesloten,

a)

Doelstelling I — Veiligheid: consolideren en vergroten van de productveiligheid via een doeltreffend markttoezicht in de gehele Unie.

De verwezenlijking van deze doelstelling zal met name worden gemeten aan de hand van de werking en de doeltreffendheid van het Uniesysteem voor snelle uitwisseling van informatie over gevaarlijke consumentenproducten (Rapex).

b)

Doelstelling II — Voorlichting en vorming van consumenten; ondersteuning van consumentenorganisaties: verbeteren van de vorming en de voorlichting van consumenten en de kennis van hun rechten, ontwikkelen van feitenmateriaal voor het consumentenbeleid en verlenen van steun aan consumentenorganisaties, met inbegrip van de inachtneming van de specifieke behoeften van kwetsbare consumenten.

c)

Doelstelling III — Rechten en rechtsmiddelen: ontwikkelen en versterken van de consumentenrechten, met name via slimme regelgeving en verbetering van de toegang tot eenvoudige, efficiënte, geschikte en goedkope rechtsmiddelen, waaronder alternatieve geschillenbeslechting.

De verwezenlijking van deze doelstelling zal met name worden gemeten aan de hand van het beroep dat op alternatieve geschillenbeslechting wordt gedaan om grensoverschrijdende geschillen op te lossen, aan de hand van de werking van een Uniesysteem voor online geschillenbeslechting en aan de hand van het percentage consumenten dat in actie komt als antwoord op een door hen ervaren probleem.

d)

Doelstelling IV — Handhaving: ondersteunen van de handhaving van consumentenrechten door het versterken van de samenwerking tussen nationale handhavingsinstanties en door ondersteuning van consumenten met advies.

De verwezenlijking van deze doelstelling zal met name worden gemeten aan de hand van het niveau van de informatiestroom en de doeltreffendheid van de samenwerking binnen het samenwerkingsnetwerk inzake consumentenbescherming, de activiteiten van de Europese consumentencentra en hun bekendheid bij de consumenten.

Een goede voorlichting en een grote mate van betrokkenheid van consumenten zijn sectoroverschrijdende prioriteiten en moeten daarom, waar mogelijk, nadrukkelijk aanwezig zijn in alle uit hoofde van het programma gefinancierde sectorale doelstellingen en acties.

a)

in het kader van doelstelling I — Veiligheid:

b)

in het kader van doelstelling II — Voorlichting en vorming van consumenten, en ondersteuning van consumentenorganisaties:

c)

in het kader van doelstelling III — Rechten en rechtsmiddelen:

d)

in het kader van doelstelling IV — Handhaving:

a)

het betreft niet-gouvernementele organisaties zonder winstoogmerk, die onafhankelijk van het bedrijfsleven, de handel en het zakenleven zijn of geen andere strijdige belangen hebben, en waarvan de belangrijkste doelstellingen en activiteiten betrekking hebben op het bevorderen en beschermen van de gezondheid, de veiligheid en de economische en juridische belangen van consumenten in de Unie;

b)

zij zijn gemachtigd om de belangen van de consumenten op Unieniveau te vertegenwoordigen door middel van organisaties in ten minste de helft van de lidstaten die overeenkomstig de nationale voorschriften of praktijk representatief zijn voor de consumenten en die op regionaal of nationaal niveau actief zijn.

a)

het betreft niet-gouvernementele organisaties zonder winstoogmerk, die onafhankelijk van het bedrijfsleven, de handel en het zakenleven zijn of ook geen andere strijdige belangen hebben, en waarvan de belangrijkste doelstellingen en activiteiten betrekking hebben op het bevorderen en beschermen van de gezondheid, de veiligheid en de economische en juridische belangen van consumenten;

b)

zij verrichten elk van de volgende activiteiten: zij voorzien in een formeel mechanisme waarmee consumentenvertegenwoordigers uit de Unie en derde landen kunnen bijdragen aan politieke discussies en beleidsmaatregelen, zij beleggen vergaderingen met beleidsambtenaren en regelgevers om de belangen van de consumenten bij overheidsinstanties te bevorderen en te behartigen, zij duiden gemeenschappelijke consumentenvraagstukken en uitdagingen aan, zij bevorderen de standpunten van de consumenten in de context van bilaterale relaties tussen de Unie en derde landen, zij dragen bij tot de uitwisseling en verspreiding van expertise en kennis over consumentenkwesties in de Unie en derde landen, en zij stellen beleidsaanbevelingen op.

a)

het betreft niet-gouvernementele organisaties zonder winstoogmerk, die onafhankelijk van het bedrijfsleven, de handel en het zakenleven zijn of geen andere strijdige belangen hebben, en waarvan een van de belangrijkste doelstellingen en activiteiten het bevorderen en beschermen van de belangen van de consumenten is;

b)

zij zijn actief in ten minste de helft van de lidstaten.

a)

de landen van de Europese Vrijhandelsassociatie die deelnemen aan de Europese Economische Ruimte, overeenkomstig de voorwaarden die zijn vastgesteld in de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte;

b)

derde landen, met name toetredende landen en kandidaat-lidstaten, alsook potentiële kandidaten, en landen waarop het Europese nabuurschapsbeleid van toepassing is, overeenkomstig de algemene beginselen en algemene voorwaarden voor hun deelname aan de programma’s van de Unie, vastgesteld in de respectieve kaderovereenkomsten, besluiten van associatieraden of soortgelijke overeenkomsten.

a)

subsidies voor de werking van consumentenorganisaties op het niveau van de Unie, in de zin van artikel 5, lid 1; deze subsidies bedragen niet meer dan 50 % van de subsidiabele kosten;

b)

subsidies voor de werking van internationale organen ter bevordering van beginselen en beleidsmaatregelen die bijdragen aan de doelstellingen van het programma, in de zin van artikel 5, lid 2; deze subsidies bedragen niet meer dan 50 % van de subsidiabele kosten;

c)

subsidies voor de werking van de organen op het niveau van de Unie die zijn opgericht voor de coördinatie van handhavingsacties op het gebied van productveiligheid en die daartoe bij de wetgeving van de Unie zijn erkend, in de zin van artikel 5, lid 3; deze subsidies bedragen niet meer dan 95 % van de subsidiabele kosten;

d)

subsidies voor Uniebrede organen voor de ontwikkeling van gedragscodes, beste praktijken, richtsnoeren voor de vergelijking van de prijs, de productkwaliteit en de duurzaamheid, in de zin van artikel 5, lid 4; deze subsidies bedragen niet meer dan 50 % van de subsidiabele kosten;

e)

subsidies voor de organisatie van evenementen van het voorzitterschap betreffende het consumentenbeleid van de Unie aan nationale instanties van de lidstaat die het voorzitterschap van andere Raadsformaties dan de formatie Buitenlandse Zaken bekleedt, of aan door die lidstaat aangewezen organen; deze subsidies bedragen niet meer dan 50 % van de subsidiabele kosten;

f)

subsidies voor de instanties van de lidstaten die verantwoordelijk zijn voor consumentenaangelegenheden als omschreven in artikel 5, lid 6, en voor overeenkomstige instanties in derde landen die ingevolge artikel 7 deelnemen; deze subsidies bedragen niet meer dan 50 % van de subsidiabele kosten, behalve in het geval van acties van uitzonderlijk nut waarbij de bijdrage van de Unie aan de subsidiabele kosten niet meer bedraagt dan 70 %;

g)

subsidies voor de uitwisseling van handhavingsambtenaren uit lidstaten en uit ingevolge artikel 7 deelnemende derde landen als omschreven in artikel 5, lid 7, ter dekking van de reis- en verblijfkosten;

h)

subsidies voor organen die zijn aangewezen door een lidstaat of door een derde land ingevolge artikel 7, als omschreven in artikel 5, lid 8; deze subsidies bedragen niet meer dan 70 % van de subsidiabele kosten;

i)

subsidies voor nationale consumentenklachtenorganen, als omschreven in artikel 5, lid 9; deze subsidies bedragen niet meer dan 50 % van de subsidiabele kosten.

a)

er met betrekking tot aan de instanties toegekende en aan de Commissie gemelde subsidies voor de toepassing van Verordening (EG) nr. 2006/2004 ten minste zes lidstaten bij betrokken zijn, of indien zij betrekking hebben op inbreuken die in twee of meer lidstaten schade veroorzaken of dreigen te veroorzaken;

b)

er met betrekking tot subsidies voor instanties die verantwoordelijk zijn voor de veiligheid van consumentenproducten, ten minste tien lidstaten bij betrokken zijn die deel uitmaken van het Europees netwerk van de voor productveiligheid bevoegde autoriteiten van de lidstaten, bedoeld in artikel 10 van Richtlijn 2001/95/EG, of indien zij meewerken aan de implementatie van markttoezicht waarin met betrekking tot de veiligheid van consumentenproducten is voorzien bij een rechtshandeling van de Unie.

a)

de uitvoering van de acties, overeenkomstig artikel 4 van en bijlage I bij deze verordening, en de indicatieve verdeling van de financiële middelen;

b)

het tijdschema van de geplande oproepen tot inschrijving en de oproepen tot het indienen van voorstellen.

a)

uiterlijk op 30 september 2017:

b)

uiterlijk op 31 december 2017 indien nodig een wetgevingsvoorstel of, in het in lid 3 bedoelde geval, een gedelegeerde handeling vast te stellen.

20.3.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/57

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 2008/97 van de Raad (2) worden aan de Commissie bevoegdheden toegekend op grond waarvan zij de uitvoeringsmaatregelen kan vaststellen voor de toepassing van de bijzondere regelingen voor de invoer van olijfolie en andere landbouwproducten van oorsprong uit Turkije. Bij die verordening worden tevens bevoegdheden aan de Commissie verleend om aanpassingen aan de verordening aan te brengen indien de in de betrokken associatieovereenkomst opgenomen regelingen zouden worden gewijzigd.

(2)

Bij Verordening (EG) nr. 779/98 van de Raad (3) worden aan de Commissie bevoegdheden toegekend op grond waarvan zij specifieke uitvoeringsbepalingen kan vaststellen voor de toepassing van de invoerregeling voor in bijlage I bij het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) vermelde producten die van oorsprong uit Turkije zijn en die in de Unie mogen worden ingevoerd overeenkomstig Besluit nr. 1/98 van de Associatieraad EG-Turkije (4).

(3)

Bij Verordening (EG) nr. 1506/98 van de Raad (5) worden aan de Commissie bevoegdheden toegekend op grond waarvan zij de in die verordening bedoelde schorsingsmaatregelen kan intrekken zodra de belemmeringen voor de preferentiële uitvoer van de Unie naar Turkije opgeheven zijn.

(4)

Naar aanleiding van de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon moeten de bevoegdheden die op grond van de Verordeningen (EG) nr. 2008/97, (EG) nr. 779/98 en (EG) nr. 1506/98 aan de Commissie zijn toegekend, worden aangepast aan de artikelen 290 en 291 VWEU.

(5)

Teneinde bepaalde niet-essentiële onderdelen van Verordening (EG) nr. 2008/97 aan te vullen of te wijzigen, moet aan de Commissie de bevoegdheid worden overgedragen om overeenkomstig artikel 290 VWEU met betrekking tot wijzigingen op die verordening die nodig zijn indien de vigerende voorwaarden voor de in de associatieovereenkomst opgenomen speciale regelingen, met name wat de bedragen betreft, worden gewijzigd of indien een nieuwe overeenkomst wordt gesloten. Het is van bijzonder belang dat de Commissie bij haar voorbereidende werkzaamheden tot passende raadpleging overgaat, onder meer op deskundigenniveau. De Commissie moet bij de voorbereiding en opstelling van de gedelegeerde handelingen ervoor zorgen dat de desbetreffende documenten tijdig en op gepaste wijze gelijktijdig worden toegezonden aan het Europees Parlement en aan de Raad.

(6)

Om uniforme voorwaarden voor de tenuitvoerlegging van de Verordeningen (EG) nr. 2008/97, (EG) nr. 779/98 en (EG) nr. 1506/98 te waarborgen, moeten aan de Commissie de nodige uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (6).

(7)

De Verordeningen (EG) nr. 2008/97, (EG) nr. 779/98 en (EG) nr. 1506/98 moeten derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

1)

De artikelen 7 en 8 worden vervangen door:

„Artikel 7

De Commissie stelt middels uitvoeringshandelingen maatregelen vast die nodig zijn om de voorschriften voor de toepassing van de in deze verordening bedoelde bijzondere invoerregelingen ten uitvoer te leggen. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 8 ter, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

Artikel 8

De Commissie is bevoegd om overeenkomstig artikel 8 bis gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot de daaruit voortvloeiende aanpassingen aan deze verordening, teneinde internationale verplichtingen na te komen en indien de Raad besloten heeft om wijzigingen aan de bestaande voorwaarden van de in de associatieovereenkomst bedoelde bijzondere regelingen goed te keuren of om een nieuwe overeenkomst te sluiten.”.

2)

De volgende artikelen worden ingevoegd:

„Artikel 8 bis

1.   De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden.

2.   De in artikel 8 bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen, wordt aan de Commissie toegekend voor een termijn van vijf jaar met ingang van 9 april 2014. De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van vijf jaar een verslag op over de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend met perioden van dezelfde duur verlengd, tenzij het Europees Parlement uiterlijk drie maanden voor het einde van elke periode bezwaar maakt tegen verlenging.

3.   Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 8 bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.   Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

5.   Een overeenkomstig artikel 8 vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad daartegen binnen een termijn van twee maanden na de kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement en de Raad bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad voor het verstrijken van die termijn de Commissie hebben medegedeeld dat zij daartegen geen bezwaar zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of van de Raad met twee maanden verlengd.

Artikel 8 ter

1.   De Commissie wordt bijgestaan door het Comité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten dat is ingesteld bij artikel 229 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 van het Europees Parlement en de Raad (7). Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (8).

2.   In de gevallen waarin naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

3.   Wanneer het advies van het comité via een schriftelijke procedure dient te worden verkregen, wordt die procedure zonder gevolg beëindigd indien, binnen de termijn voor het uitbrengen van het advies, door de voorzitter van het comité daartoe wordt besloten of door een eenvoudige meerderheid van de leden van het comité daarom wordt verzocht.

1)

Artikel 1 wordt vervangen door:

„Artikel 1

De Commissie stelt middels uitvoeringshandelingen de voorschriften vast die nodig zijn voor de toepassing van de invoerregeling voor in bijlage I bij het Verdrag betreffende werking van de Europese Unie vermelde producten die van oorsprong uit Turkije zijn en in de Unie worden ingevoerd overeenkomstig de voorwaarden die zijn vastgesteld in Besluit nr. 1/98 van de Associatieraad EG-Turkije. Deze uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 2 bis, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.”.

2)

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

„Artikel 2 bis

1.   De Commissie wordt bijgestaan door het Comité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten dat is ingesteld bij artikel 229 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 van het Europees Parlement en de Raad (9). Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (10).

2.   In de gevallen waarin naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

3.   Wanneer het advies van het comité via een schriftelijke procedure dient te worden verkregen, wordt die procedure zonder gevolg beëindigd indien, binnen de termijn voor het uitbrengen van het advies, door de voorzitter van het comité daartoe wordt besloten of door een eenvoudige meerderheid van de leden van het comité daarom wordt verzocht.

1)

Artikel 3 wordt vervangen door:

„Artikel 3

De Commissie beëindigt middels een uitvoeringshandeling de in artikel 2 bedoelde schorsingsmaatregelen zodra de belemmeringen voor de preferentiële uitvoer van de Unie naar Turkije opgeheven zijn. Die uitvoeringshandeling wordt volgens de in artikel 3 bis, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.”.

2)

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

„Artikel 3 bis

1.   De Commissie wordt bijgestaan door het Comité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten dat is ingesteld bij artikel 229 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 van het Europees Parlement en de Raad (11). Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (12).

2.   In de gevallen waarin naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

3.   Wanneer het advies van het comité via een schriftelijke procedure dient te worden verkregen, wordt die procedure zonder gevolg beëindigd indien, binnen de termijn voor het uitbrengen van het advies, door de voorzitter van het comité daartoe wordt besloten of door een eenvoudige meerderheid van de leden van het comité daarom wordt verzocht.

20.3.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/61

(1)

Voor het ontwikkelen van het energiebeleid van de Unie en voor het uitvoeren van haar taken op energiegebied, is het voor de Commissie essentieel om een algemeen beeld te verkrijgen van de ontwikkeling van de investeringen in energie-infrastructuur in de Unie. De beschikbaarheid van correcte en actuele gegevens en informatie moet het voor de Commissie mogelijk maken de nodige vergelijkingen en evaluaties te maken en relevante maatregelen voor te stellen op basis van daartoe geschikte cijfers en analyse, met name wat het toekomstige evenwicht tussen vraag en aanbod betreft.

(2)

Het energielandschap binnen en buiten de Unie is de afgelopen jaren aanzienlijk gewijzigd, wat investeringen in de energie-infrastructuur cruciaal maakt voor het waarborgen van de energievoorziening van de Unie, voor de goede werking van de interne markt en voor de door de Unie ingezette overgang naar een koolstofarm energiesysteem.

(3)

Gezien de nieuwe energiecontext zijn er aanzienlijke investeringen vereist in alle energiesectoren en moet er gewerkt worden aan de ontwikkeling van nieuwe infrastructuurtypes en nieuwe marktrijpe technologieën. De liberalisering van de energiesector en de verdere integratie van de interne markt resulteren in een prominentere rol voor marktdeelnemers bij investeringen. Tegelijk zullen nieuwe beleidseisen, zoals streefcijfers voor de brandstofmix, het beleid van de lidstaten met het oog op de totstandbrenging van een nieuwe en/of gemoderniseerde energie-infrastructuur beïnvloeden.

(4)

In deze context moet meer aandacht worden besteed aan investeringen in de energie-infrastructuur in de Unie, in het bijzonder met het oog op het voorkomen van problemen, bevordering van beste praktijken en totstandbrenging van grotere transparantie inzake de toekomstige ontwikkeling van het energiesysteem in de Unie.

(5)

De Commissie en in het bijzonder haar waarnemingspost voor de energiemarkt moeten daarom beschikken over nauwkeurige gegevens en informatie over investeringsprojecten, met inbegrip van buitenbedrijfstellingsprojecten, voor de belangrijkste onderdelen van het energiesysteem van de Unie.

(6)

Gegevens en informatie inzake voorspelbare ontwikkelingen qua productie-, vervoers- en opslagcapaciteit en projecten in de onderscheiden energiesectoren zijn van belang voor de Unie en zijn belangrijk voor toekomstige investeringen. Het is daarom noodzakelijk te waarborgen dat de Commissie in kennis wordt gesteld van investeringsprojecten waarvan de bouw- of de buitenbedrijfstellingsfase reeds is opgestart of waarvoor de definitieve investeringsbeslissing reeds is genomen.

(7)

Overeenkomstig de artikelen 41 en 42 van het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (het Euratom-Verdrag) zijn ondernemingen verplicht hun investeringsprojecten te melden. Het is noodzakelijk dergelijke informatie aan te vullen, met name via een geregelde rapportering over de tenuitvoerlegging van investeringsprojecten. Dergelijke aanvullende rapportering laat de toepassing van de artikelen 41 tot en met 44 van het Euratom-Verdrag onverlet. Een dubbele last voor ondernemingen moet evenwel zo veel mogelijk vermeden worden.

(8)

Opdat de Commissie zou kunnen beschikken over een samenhangend beeld van de toekomstige ontwikkelingen in het hele energiesysteem van de Unie, is een geharmoniseerd rapporteringskader voor investeringsprojecten vereist, gebaseerd op geactualiseerde categorieën voor door de lidstaten te verstrekken officiële gegevens en informatie.

(9)

Te dien einde moeten de lidstaten aan de Commissie gegevens en informatie toezenden over de op hun grondgebied geplande of in uitvoering zijnde investeringsprojecten met betrekking tot de productie, opslag en vervoer van aardolie, aardgas, elektriciteit, met inbegrip van elektriciteit uit hernieuwbare bronnen, elektriciteit uit kolen en ligniet, en warmtekrachtkoppeling, productie van biobrandstoffen en afvang, vervoer en opslag van kooldioxide. De lidstaten moeten tevens aan de Commissie gegevens en informatie aangaande investeringsprojecten in elektriciteits- en gasinterconnecties met derde landen bekendmaken. De betrokken ondernemingen moet worden verplicht om de desbetreffende lidstaat in kennis te stellen van dergelijke gegevens en informatie.

(10)

Gezien de tijdshorizon van investeringsprojecten in de energiesector volstaat een tweejaarlijkse rapportering.

(11)

Teneinde onevenredige administratieve last te voorkomen en de kosten voor de lidstaten en ondernemingen, voornamelijk die uit het midden- en kleinbedrijf, te minimaliseren, moet deze verordening de mogelijkheid bieden de lidstaten en ondernemingen vrij te stellen van bedoelde rapporteringsverplichting wanneer de Commissie reeds gelijkwaardige informatie heeft ontvangen op grond van energiesectorspecifieke wetgevingsbesluiten van de Unie die tot doel heeft concurrerende Europese energiemarkten tot stand te brengen, de duurzaamheid van het uniaal energiesysteem en de continuïteit van de energievoorziening van de Unie te waarborgen. Dubbel werk met betrekking tot de rapporteringsverplichtingen als gespecificeerd in het derde pakket interne markt voor elektriciteit en aardgas moet derhalve worden vermeden. Teneinde de rapportageverplichting te verlichten, moet de Commissie de lidstaten ondersteunen door aan te geven in welke gevallen zij van oordeel is dat de op grond van andere rechtshandelingen reeds gerapporteerde gegevens of informatie voldoet aan de vereisten van deze verordening.

(12)

Om de gegevens te verwerken en de toezending ervan te vergemakkelijken en te beveiligen, moeten de Commissie en met name de waarnemingspost voor de energiemarkt alle passende maatregelen kunnen nemen en meer bepaald gebruik kunnen maken van geïntegreerde IT-instrumenten en -procedures, die de vertrouwelijkheid van de aan de Commissie medegedeelde gegevens en informatie moeten waarborgen.

(13)

De bescherming van personen bij de verwerking van persoonsgegevens wordt beheerst door Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (3), terwijl de bescherming van personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door de Commissie wordt beheerst door Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad (4). De onderhavige verordening laat deze bepalingen onverlet.

(14)

De lidstaten, of hun gedelegeerde entiteiten, en de Commissie moeten de vertrouwelijkheid van commercieel gevoelige gegevens en informatie beschermen. Daarom moeten de lidstaten, of hun gedelegeerde entiteiten, dergelijke gegevens en informatie, met uitzondering van gegevens en informatie met betrekking tot projecten voor grensoverschrijdend vervoer, op nationaal niveau totaliseren alvorens die aan de Commissie mede te delen. Wanneer dat nodig is, moet de Commissie dergelijke gegevens verder zo samenvoegen dat geen nadere informatie over afzonderlijke ondernemingen en installaties wordt onthuld of kan worden afgeleid.

(15)

De Commissie, en met name haar waarnemingspost voor de energiemarkt, moet op gezette tijden een sectoroverschrijdende analyse maken van de structurele ontwikkeling en de vooruitzichten van het energiesysteem van de Unie en moeten, waar nodig, ook een meer gerichte analyse maken inzake bepaalde aspecten van dit energiesysteem. Deze analyse moet er in het bijzonder toe bijdragen dat de energieleveringszekerheid wordt vergroot door eventuele tekorten qua infrastructuur en investeringen aan te wijzen met het oog op het bereiken van een evenwicht tussen vraag en aanbod. De analyse moet ook een bijdrage leveren voor het overleg op Unieniveau over de energie-infrastructuur en moet daarom ook worden doorgestuurd aan het Europees Parlement, de Raad en het Europees Economisch en Sociaal Comité, alsmede ter beschikking worden gesteld aan de belanghebbenden.

(16)

De sectoroverschrijdende analyse van de Commissie en de door de Commissie op grond van deze verordening bekendgemaakte gegevens en informatie kunnen van nut zijn voor ondernemingen uit het midden- en kleinbedrijf bij het plannen van hun investeringen.

(17)

De Commissie kan worden bijgestaan door deskundigen van de lidstaten of andere vakbekwame deskundigen met het oog op de ontwikkeling van gemeenschappelijke inzichten inzake potentiële infrastructurele leemten en de daarmee verbonden risico’s en het bevorderen van de transparantie bij toekomstige ontwikkelingen, hetgeen van bijzonder belang is voor nieuwe marktdeelnemers.

(18)

Deze verordening moet Verordening (EU, Euratom) nr. 617/2010 van de Raad (5) vervangen, die door het Hof van Justitie op 6 september 2012 (6) nietig is verklaard en waarvan de rechtsgevolgen moesten worden gehandhaafd tot de inwerkingtreding van een nieuwe verordening. Met de inwerkingtreding van deze verordening wordt derhalve de nietigverklaring van Verordening (EU, Euratom) nr. 617/2010, zoals uitgesproken door het Hof van Justitie, van kracht. Daarnaast moet Verordening (EG) nr. 736/96 van de Raad (7), die door de nietig verklaarde Verordening (EU, Euratom) nr. 617/2010 werd ingetrokken, door deze verordening worden ingetrokken.

(19)

De vorm en de technische details van de mededeling aan de Commissie van gegevens en informatie inzake investeringsprojecten voor energie-infrastructuur worden nader omschreven in Verordening (EU, Euratom) nr. 833/2010 van de Commissie (8). Verordening (EU, Euratom) nr. 833/2010 van de Commissie dient van toepassing te blijven tot de herziening ervan, welke volgt na de vaststelling van de onderhavige verordening.

(20)

Daar de doelstellingen van deze verordening niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt, maar vanwege de omvang en de gevolgen ervan beter door de Unie kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel, gaat deze verordening niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken,

i)

primaire energiebronnen, zoals aardolie, aardgas of kolen;

ii)

getransformeerde energiebronnen, zoals elektriciteit;

iii)

hernieuwbare energiebronnen, zoals waterkracht, biomassa, biogas, windenergie, zonne-energie, getijde-energie, golfslagenergie en geothermische energie, en

iv)

energieproducten, zoals geraffineerde olieproducten en biobrandstoffen;

a)

de betrokken lidstaat of zijn gedelegeerde entiteit de Commissie reeds gegevens of informatie heeft meegedeeld die gelijkwaardig zijn of is, aan die welke krachtens deze verordening vereist zijn, en de datum van de kennisgeving en de desbetreffende specifieke wetgeving heeft vermeld, of

b)

een specifieke instantie is belast met de voorbereiding van een meerjareninvesteringsplan voor de energie-infrastructuur op Unieniveau en te dien einde gegevens en informatie samenbrengt die gelijkwaardig zijn of is aan die welke krachtens deze verordening vereist zijn. In een dergelijk geval en voor de doeleinden van deze verordening verstrekt de specifieke instantie de Commissie alle relevante gegevens en informatie.

a)

het volume van de geplande of momenteel in opbouw zijnde capaciteit;

b)

het type en de voornaamste kenmerken van de geplande of momenteel in opbouw zijnde infrastructuur of capaciteit, inclusief in voorkomend geval de locatie van grensoverschrijdende transmissieprojecten;

c)

het vermoedelijke jaar van indienstneming;

d)

het soort gebruikte energiebronnen;

e)

de installaties die een reactie mogelijk maken op crisissen bij de energievoorziening, zoals installaties die keerstromen of brandstofswitching mogelijk maken; en

f)

de uitrusting van koolstofafvangsystemen of retrofittingsmechanismen voor koolstofafvang en -opslag.

a)

de aard en capaciteit van de betrokken infrastructuur, en

b)

het vermoedelijke jaar waarin zij buiten werking zal worden gesteld.

a)

het totale volume van de geïnstalleerde productie-, transmissie- en opslagcapaciteit vermeld die aanwezig is aan het begin van het betrokken rapporteringsjaar of waarvan de werking gedurende een periode van meer dan drie jaar onderbroken is, en

b)

relevante informatie met betrekking tot vertragingen en/of belemmeringen voor de tenuitvoerlegging van een investeringsproject, indien de betrokken lidstaten, hun gedelegeerde entiteiten of de in artikel 3, lid 2, onder b), bedoelde specifieke instanties over die informatie beschikken.

a)

de detectie van mogelijke toekomstige tekorten tussen de vraag voor en aanbod van energie die van belang zijn voor het energiebeleid van de Unie, waaronder voor de werking van de interne markt voor energie, met de nadruk op mogelijke toekomstige tekortkomingen en fouten in de productie- en vervoersinfrastructuur;

b)

de opsporing van belemmeringen voor investeringen en de bevordering van beste praktijken om dergelijke problemen op te lossen, en

c)

het vergroten van de transparantie voor de huidige en potentiële nieuwe marktdeelnemers.

a)

de eventuele uitbreiding van het toepassingsgebied van de verordening naar:

b)

de vraag of de drempels voor installaties voor hernieuwbare energie al dan niet dienen te worden verlaagd.

20.3.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 84/69

(1)

Verordening (EG) nr. 2368/2002 van de Raad (2) bepaalt een communautair systeem voor de certificering en in- en uitvoercontroles van ruwe diamant, ter uitvoering van de Kimberleyprocescertificering.

(2)

Groenland maakt geen deel uit van het grondgebied van de Europese Unie, maar is opgenomen in de lijst met landen en gebieden overzee in bijlage II bij het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU). Overeenkomstig artikel 198 VWEU heeft de associatie van de landen en gebieden overzee (LGO) met de Unie ten doel het bevorderen van de economische en sociale ontwikkeling van de landen en gebieden overzee en de totstandbrenging van nauwe economische betrekkingen tussen hen en de Unie in haar geheel.

(3)

Besluit 2014/136/EU van de Raad (3) bepaalt de regels en procedures om Groenland de mogelijkheid te bieden deel te nemen aan de Kimberleyprocescertificering voor ruwe diamant via zijn samenwerking met de Unie. Dergelijke samenwerking kan de economische betrekkingen in de diamantindustrie tussen de Europese Unie en Groenland versterken, en zou in het bijzonder Groenland in staat stellen ruwe diamant uit te voeren vergezeld van een voor de certificering uitgereikt EU-certificaat, zodat de economische ontwikkeling van Groenland wordt ondersteund.

(4)

Verordening (EG) nr. 2368/2002 moet worden gewijzigd zodat Besluit 2014/136/EU in werking kan treden en Groenland deel kan uitmaken van de certificering.

(5)

Dienovereenkomstig zal Groenland geen in- of uitvoer van ruwe diamant mogen aanvaarden van of naar een andere deelnemer dan de Unie zonder geldig certificaat. Met de in deze verordening opgenomen wijzigingen blijft de export van ruwe diamant uit Groenland naar derde landen dus wel mogelijk als die diamant een EU-certificaat heeft.

(6)

Naast de bestaande voorwaarde voor certificering, namelijk dat moet worden bewezen dat de ruwe diamant legaal in de Unie werd ingevoerd, moet voor diamant gewonnen in Groenland die nooit eerder is uitgevoerd, bovendien de voorwaarde worden toegevoegd dat hier bewijzen voor nodig zijn.

(7)

Er zijn bovendien wijzigingen nodig op de gedetailleerde regelingen inzake het ter controle voorleggen van ruwe diamant aan de autoriteiten van de Unie, de uitbreiding tot Groenland van de bijzondere voorschriften voor doorvoer, de deelname van Groenland aan het Comité voor de tenuitvoerlegging van Verordening (EG) nr. 2368/2002 en de vertegenwoordiging van Groenland in het Kimberleyproces en in de samenwerking met andere lidstaten via de Commissie.

(8)

Verordening (EG) nr. 2368/2002 dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

1)

Artikel 1 wordt vervangen door:

„Artikel 1

Bij deze verordening wordt een systeem voor de Unie van certificering en in- en uitvoercontroles voor ruwe diamant opgezet ter uitvoering van de Kimberleyprocescertificering.

Voor het certificeringssysteem worden het grondgebied van de Unie en dat van Groenland beschouwd als één entiteit zonder binnengrenzen.

De verordening doet geen afbreuk aan en treedt niet in de plaats van de geldende douaneformaliteiten en -controles.”.

2)

In artikel 3 wordt de inleidende zin vervangen door:

„De invoer naar het grondgebied van de Gemeenschap (4) of naar Groenland van ruwe diamant is verboden, tenzij aan elk van de hierna genoemde voorwaarden is voldaan:

3)

Artikel 4, lid 1, wordt vervangen door:

„1.   Houders en begeleidende certificaten worden onverwijld samen ter controle aan een autoriteit van de Gemeenschap voorgelegd, hetzij in de lidstaat waar zij worden ingevoerd, hetzij in de lidstaat van bestemming die is aangegeven in de begeleidende documenten. Houders bestemd voor Groenland worden ter controle voorgelegd aan een autoriteit van de Gemeenschap, hetzij in de lidstaat waar zij worden ingevoerd, hetzij in een van de andere lidstaten waar een autoriteit van de Gemeenschap is gevestigd.”.

4)

Artikel 8, lid 1, wordt vervangen door:

„1.   De Commissie zal met de deelnemers overleg plegen over de praktische regelingen voor de afgifte van een bevestiging van invoer op het grondgebied van de Gemeenschap of in Groenland aan de bevoegde autoriteit van de exporterende deelnemer die een certificaat geldig heeft verklaard.”.

5)

In artikel 11 wordt de inleidende zin vervangen door:

„De uitvoer uit het grondgebied van de Gemeenschap of uit Groenland van ruwe diamant is verboden, tenzij aan beide hierna genoemde voorwaarden is voldaan:”.

6)

Artikel 12, lid 1, onder a), wordt vervangen door:

7)

Artikel 18 wordt vervangen door:

„Artikel 18

De artikelen 4, 11, 12 en 14 zijn niet van toepassing op ruwe diamant die het grondgebied van de Gemeenschap of Groenland uitsluitend binnenkomt om naar een deelnemer buiten dat grondgebied te worden uitgevoerd, op voorwaarde dat de originele houder waarin de ruwe diamant wordt vervoerd en het originele begeleidende certificaat dat is afgegeven door de bevoegde autoriteit van een deelnemer, zowel bij het binnenkomen als bij het verlaten van het grondgebied van de Gemeenschap of Groenland ongeschonden zijn en uit het begeleidende certificaat duidelijk blijkt dat het om doorvoer gaat.”.

8)

Artikel 21 wordt vervangen door:

„Artikel 21

1.   De Unie, met inbegrip van Groenland, neemt deel aan de KP-certificering.

2.   De Commissie, die in de KP-certificering de Unie, met inbegrip van Groenland, vertegenwoordigt, streeft naar een optimale uitvoering van deze certificering, met name door samenwerking met de deelnemers. Daartoe wisselt de Commissie met de deelnemers informatie uit over met name de internationale handel in ruwe diamant, en neemt zij waar nodig deel aan controles en aan het oplossen van eventuele geschillen.”.