31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/1

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/1

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/1

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/2

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/3

a)

voor de Republiek Zuid-Afrika, het ministerie van Energie;

b)

voor de Gemeenschap, de Europese Commissie

a)

deuterium en zwaar water (deuteriumoxide) en elk ander deuteriummengsel waarin de deuterium/waterstofverhouding meer dan 1:5 000 bedraagt, voor gebruik in een kernreactor, als gedefinieerd in punt (1.1) van bijlage B bij IAEA-informatiedocument INFCIRC/254/Rev.10/Part 1;

b)

grafiet voor kerngebruik: grafiet voor gebruik in een kernreactor, als gedefinieerd in punt (1.1) van bijlage B bij IAEA-informatiedocument INFCIRC/254/Rev.10/Part 1, met een zuiverheidsgraad beter dan 5 deeltjes per miljoen boorequivalent en met een dichtheid groter dan 1,50 g per kubieke centimeter;

a)

de rechtspersoon die is opgericht bij het Euratom-Verdrag, als

b)

het grondgebied waarop het Euratom-Verdrag van toepassing is;

a)

onderzoek en ontwikkeling op het gebied van kernenergie (inclusief fusietechnologieën);

b)

het gebruik van nucleair materiaal en technologieën, zoals toepassingen in de gezondheidszorg en de landbouw;

c)

de overdracht van nucleair materiaal en uitrusting;

d)

nucleaire veiligheid, beheer van radioactieve afvalstoffen en verbruikte splijtstof, buitenbedrijfstelling en ontmanteling, stralingsbescherming, inclusief voorbereidheid op noodsituaties en de reactie daarop;

e)

nucleaire veiligheidscontrole;

f)

andere gebieden waarover de partijen overeenstemming hebben bereikt, voor zover zij vallen onder de onderscheiden programma’s van de partijen.

a)

levering van nucleair en niet-nucleair materiaal, nucleaire en niet-nucleaire uitrusting en verwante technologieën;

b)

verstrekken van diensten met betrekking tot de splijtstofkringloop;

c)

oprichting van werkgroepen, indien nodig, om specifieke studies en projecten op het gebied van wetenschappelijk onderzoek en technologische ontwikkeling uit te voeren;

d)

uitwisseling van deskundigen en wetenschappelijke en technische informatie, organisatie van wetenschappelijke seminars en conferenties, opleiding van administratief, wetenschappelijk en technisch personeel;

e)

raadplegingen op het gebied van onderzoeks- en technologische kwesties en uitvoering van gezamenlijk onderzoek overeenkomstig overeengekomen programma’s;

f)

samenwerkingsactiviteiten ter bevordering van nucleaire veiligheid, en

g)

andere vormen van samenwerking als schriftelijk overeengekomen door de partijen.

a)

bedoelde goederen opnieuw zijn overgedragen buiten de jurisdictie van de ontvangende partij overeenkomstig de desbetreffende bepalingen van deze overeenkomst, of

b)

nucleair materiaal niet langer kan worden gebruikt voor enige nucleaire activiteit die relevant is uit het oogpunt van de in lid 1 van artikel VI van deze overeenkomst bedoelde veiligheidscontrole of niet langer praktisch is terug te winnen, of

c)

niet-nucleair materiaal en niet-nucleaire uitrusting niet langer bruikbaar zijn voor nucleaire doeleinden, of

d)

de partijen wederzijds bepalen dat het materiaal niet langer onder deze overeenkomst valt.

a)

in de Gemeenschap, de Euratom-veiligheidscontrole overeenkomstig het Euratom-Verdrag en de IAEA-veiligheidscontrole overeenkomstig de volgende veiligheidscontroleovereenkomsten, als mogelijk gewijzigd of vervangen, en zolang wordt voldaan aan het non-proliferatieverdrag:

b)

in Zuid-Afrika, de IAEA-veiligheidscontrole overeenkomstig de Overeenkomst tussen de regering van de Republiek Zuid-Afrika en de IAEA ter toepassing van de veiligheidscontrole in verband met het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens, die op 16 september 1991 is ondertekend en in werking is getreden en werd gepubliceerd als IAEA-informatiedocument INFCIRC/394, aangevuld met het Aanvullend Protocol, dat op 13 september 2002 is ondertekend en in werking is getreden, en het Verdrag inzake een kernwapenvrije zone in Afrika dat op 11 april 1996 is ondertekend en op 15 juli 2009 in werking is getreden.

a)

past de Gemeenschap, wat haar betreft, op het veiligheidscontrolesysteem van Euratom gebaseerde veiligheidscontroles toe welke een doelmatigheid en dekking bieden die gelijkwaardig zijn aan die waarin de in onder a) van lid 1 van dit artikel bedoelde veiligheidscontroleovereenkomsten voorzien, of, wanneer dat niet mogelijk is;

b)

treffen de partijen regelingen inzake de toepassing van veiligheidscontroles welke voorzien in een doelmatigheid en dekking die gelijkwaardig zijn aan die waarin de in onder a) en b) van lid 1 van dit artikel bedoelde veiligheidscontroleovereenkomsten voorzien.

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/11

(1)

Verordening (EG) nr. 994/98 van de Raad (1), kent de Commissie de bevoegdheid toe om bij verordening te verklaren dat bepaalde soorten steunmaatregelen verenigbaar zijn met de interne markt en vrijgesteld zijn van de aanmeldingsverplichting van artikel 108, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU).

(2)

Staatssteun is een objectief begrip, dat wordt omschreven in artikel 107, lid 1, VWEU. De in Verordening (EG) nr. 994/98 aan de Commissie toegekende bevoegdheid om groepsvrijstellingen vast te stellen, geldt alleen voor maatregelen die voldoen aan alle criteria van artikel 107, lid 1, VWEU en bijgevolg staatssteun zijn. Het feit dat een bepaalde categorie van steun wordt opgenomen in Verordening (EG) nr. 994/98 of in een vrijstellingsverordening laat onverlet of een maatregel wordt aangemerkt als staatssteun in de zin van artikel 107, lid 1, VWEU.

(3)

Verordening (EG) nr. 994/98 kent de Commissie de bevoegdheid toe om te verklaren dat steun aan kleine en middelgrote ondernemingen („kmo’s”), steun voor onderzoek en ontwikkeling, steun voor milieubescherming, steun voor werkgelegenheid en opleiding en steunmaatregelen waarbij de kaart in acht wordt genomen die de Commissie met het oog op de toekenning van regionale steun voor elke lidstaat heeft goedgekeurd, verenigbaar zijn met de interne markt en niet onderworpen zijn aan de aanmeldingsverplichting.

(4)

Verordening (EG) nr. 994/98 machtigt de Commissie om een vrijstelling te verlenen voor steun voor onderzoek en ontwikkeling, maar niet voor innovatie. Inmiddels is innovatie een beleidsprioriteit van de Unie geworden in het kader van de „Innovatie-Unie”, een van de vlaggenschipinitiatieven van Europa 2020. Bovendien zijn veel steunmaatregelen ten behoeve van innovatie betrekkelijk beperkt en leiden zij niet tot aanzienlijke verstoring van de mededinging.

(5)

Het kan zijn dat een aantal door de lidstaten genomen maatregelen op het gebied van cultuur en de instandhouding van het culturele erfgoed geen staatssteun zouden vormen, omdat zij niet aan alle criteria van artikel 107, lid 1, VWEU voldoen, bijvoorbeeld omdat de begunstigde geen economische activiteit uitoefent of omdat er geen effect is op de handel tussen lidstaten. Voor zover maatregelen op het gebied van cultuur en de instandhouding van het culturele erfgoed wel staatsteun zijn in de zin van artikel 107, lid 1, VWEU, moeten de lidstaten thans deze maatregelen bij de Commissie aanmelden. Verordening (EG) nr. 994/98 machtigt de Commissie om een vrijstelling te verlenen voor steun aan kmo’s, maar in de culturele sector is het nut van een dergelijke vrijstelling beperkt omdat de begunstigden dikwijls grote ondernemingen zijn. Kleine projecten op het gebied van cultuur, creatie en de instandhouding van het culturele erfgoed geven echter doorgaans geen aanleiding tot aanzienlijke verstoring van de mededinging, zelfs wanneer zij door grotere ondernemingen worden uitgevoerd, en uit recente gevallen is gebleken dat de invloed ervan op het handelsverkeer beperkt is.

(6)

Vrijstellingen in de sector van cultuur en de instandhouding van het culturele erfgoed kunnen op basis van de in richtsnoeren verwerkte ervaring van de Commissie worden bepaald, zoals voor cinematografische en audiovisuele werken, of per geval worden ontwikkeld. Bij het bepalen van deze groepsvrijstellingen dient de Commissie er rekening mee te houden dat deze alleen betrekking mogen hebben op maatregelen die staatssteun zijn, dat ze in beginsel gericht dienen te zijn op maatregelen die bijdragen tot de verwezenlijking van de doelstellingen van de modernisering van het EU-staatssteunbeleid, en dat alleen groepsvrijstellingen kunnen worden verleend voor vormen van steun ten aanzien waarvan de Commissie over een uitgebreide ervaring beschikt. Voorts dient rekening te worden gehouden met de primaire bevoegdheid van de lidstaten op het gebied van cultuur, met de bijzondere bescherming van de culturele verscheidenheid op grond van artikel 167, lid 1, VWEU, en met het specifieke karakter van cultuur.

(7)

De lidstaten moeten ook steunmaatregelen ter compensatie van door natuurrampen veroorzaakte schade bij de Commissie aanmelden. De in verband hiermee toegekende bedragen zijn in de regel gering, en er kunnen duidelijke verenigbaarheidsvoorwaarden worden vastgesteld. Verordening (EG) nr. 994/98 machtigt de Commissie om dergelijke steun vrij te stellen van de aanmeldingsverplichting, doch uitsluitend indien het steun aan kmo’s betreft. Grote ondernemingen kunnen echter ook door natuurrampen worden getroffen. De Commissie heeft ondervonden dat dergelijke steun niet tot aanzienlijke verstoring van de mededinging leidt, en er kunnen op basis van de opgedane ervaring duidelijke verenigbaarheidsvoorwaarden worden vastgesteld.

(8)

Voorts moeten de lidstaten steunmaatregelen ter compensatie van door bepaalde ongunstige weersomstandigheden veroorzaakte schade in de visserijsector bij de Commissie aanmelden. De in verband hiermee toegekende bedragen zijn in de regel gering, en er kunnen duidelijke verenigbaarheidsvoorwaarden worden vastgesteld. Verordening (EG) nr. 994/98 machtigt de Commissie om dergelijke steun vrij te stellen van de aanmeldingsverplichting, doch uitsluitend indien het steun aan kmo’s betreft. Grote ondernemingen in de visserijsector kunnen echter ook door ongunstige weersomstandigheden worden getroffen. De Commissie heeft ondervonden dat dergelijke steun niet tot aanzienlijke verstoring van de mededinging leidt, en er kunnen op basis van de opgedane ervaring duidelijke verenigbaarheidsvoorwaarden worden vastgesteld.

(9)

Overeenkomstig artikel 42 VWEU zijn de staatssteunregels onder bepaalde voorwaarden niet van toepassing op sommige steunmaatregelen ten behoeve van in bijlage I bij het VWEU genoemde landbouwproducten. Artikel 42 geldt niet voor bosbouw of voor niet in bijlage I vermelde producten. Daarom kan momenteel, op grond van Verordening (EG) nr. 994/98, steun voor bosbouw en voor de afzetbevordering van niet in bijlage I vermelde producten uit de voedingssector uitsluitend worden vrijgesteld indien deze beperkt blijft tot kmo’s. De Commissie zou de mogelijkheid moeten hebben om bepaalde soorten steun voor de bosbouw, onder andere de steun die in programma’s voor plattelandsontwikkeling is opgenomen, evenals bepaalde steun ten behoeve van de afzetbevordering van, en reclameactiviteiten voor, niet in bijlage I opgenomen producten uit de voedingssector vrij te stellen, indien zij heeft ondervonden dat steun in deze gevallen slechts in beperkte mate tot verstoring van de mededinging leidt en dat duidelijke verenigbaarheidsvoorwaarden kunnen worden vastgesteld.

(10)

Op grond van artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 van de Raad van 27 juli 2006 inzake het Europees Visserijfonds (2), zijn de artikelen 107, 108 en 109 VWEU van toepassing op steun van de lidstaten ten gunste van ondernemingen in de visserijsector, maar niet op financiële bijdragen van de lidstaten die uit hoofde van, en in overeenstemming met, Verordening (EG) nr. 1198/2006 worden verricht. Bijkomende overheidssteun voor de instandhouding van de biologische rijkdommen van de zee en van de biologische zoetwaterrijkdommen heeft gewoonlijk slechts een geringe invloed op de handel tussen de lidstaten, levert een bijdrage aan de doelstellingen van de Unie op het gebied van maritiem en visserijbeleid, en veroorzaakt geen ernstige verstoring van de mededinging. Bovendien zijn de betrokken bedragen over het algemeen gering, en kunnen duidelijke verenigbaarheidsvoorwaarden worden vastgesteld.

(11)

Het kan zijn dat een aantal door de lidstaten genomen maatregelen op het gebied van sport, met name amateursport, geen staatssteun zouden vormen, omdat zij niet aan alle criteria van artikel 107, lid 1, VWEU voldoen, bijvoorbeeld omdat de begunstigde geen economische activiteit uitoefent of omdat er geen effect is op de handel tussen lidstaten. Voor zover maatregelen op het gebied van sport wel staatsteun zijn in de zin van artikel 107, lid 1, VWEU, moeten de lidstaten thans deze maatregelen bij de Commissie aanmelden. Steunmaatregelen voor sport, met name voor amateursport of kleinschalige sport, hebben vaak slechts een geringe invloed op de handel tussen de lidstaten en veroorzaken geen ernstige verstoring van de mededinging. Ook de toegekende bedragen zijn doorgaans beperkt. Op grond van de opgedane ervaring kunnen duidelijke verenigbaarheidsvoorwaarden worden vastgesteld om ervoor te zorgen dat steun ten behoeve van sport niet tot aanzienlijke verstoring leidt.

(12)

Wat steun voor lucht- en zeevervoer betreft, weet de Commissie uit ervaring dat sociale steun voor het vervoer van bewoners van afgelegen gebieden, zoals ultraperifere gebieden en eilanden, waaronder insulaire lidstaten die één regio vormen en dunbevolkte gebieden, niet tot significante verstoring van de mededinging leidt, mits er geen onderscheid wordt gemaakt op grond van de identiteit van de operatoren. Bovendien kunnen duidelijke verenigbaarheidsvoorwaarden worden vastgesteld.

(13)

De Commissie heeft in de afgelopen jaren ruime ervaring opgedaan met steun voor de breedbandsectorinfrastructuur, en heeft richtsnoeren ter zake ontwikkeld (3). Daarbij is gebleken dat steun voor bepaalde soorten breedbandinfrastructuur niet tot ernstige verstoring leidt en dat hiervoor een groepsvrijstelling zou kunnen worden verleend, mits aan bepaalde verenigbaarheidsvoorwaarden wordt voldaan en de infrastructuur wordt opgezet in „witte gebieden”, d.w.z. gebieden waar geen infrastructuur van dezelfde categorie (breedband of zeer snelle toegangsnetwerken van de volgende generatie (very high-speed next-generation access — NGA) voorhanden is en de ontwikkeling daarvan in de nabije toekomst onwaarschijnlijk is, zoals bepaald in de in de richtsnoeren vervatte criteria. Dit geldt voor steun voor de voorziening met basisbreedband evenals voor steun voor individuele maatregelen van geringe omvang voor NGA en voor civieltechnische werken op het gebied van breedband en passieve breedbandinfrastructuur.

(14)

Wat infrastructuur betreft, kan het zijn dat een aantal door de lidstaten genomen maatregelen geen staatssteun zouden vormen, omdat zij niet aan alle criteria van artikel 107, lid 1, VWEU voldoen, bijvoorbeeld omdat de begunstigde geen economische activiteit uitoefent, omdat er geen gevolgen zijn voor het handelsverkeer tussen de lidstaten of omdat de maatregel een compensatie vormt voor een dienst van algemeen economisch belang die aan alle criteria van de Altmark-jurisprudentie voldoet (4). Voor zover de financiering van infrastructuur wel staatsteun is in de zin van artikel 107, lid 1, VWEU, moeten de lidstaten deze bij de Commissie aanmelden. Wat infrastructuur betreft, kunnen kleine steunbedragen voor infrastructuurprojecten een doeltreffend middel zijn om de doelstellingen van de Unie te steunen, voor zover de kosten door de steun tot een minimum worden beperkt en de mogelijke verstoring van de mededinging beperkt is. De Commissie moet daarom vrijstelling kunnen verlenen voor staatssteun voor infrastructuurprojecten ter ondersteuning van de doelstellingen van deze verordening en ter ondersteuning van andere doelstellingen van gemeenschappelijk belang, met name de doelstellingen van de Europa 2020-strategie (5). Het kan daarbij gaan om steun voor projecten waarbij sectoroverschrijdende netwerken of faciliteiten betrokken zijn en die relatief beperkte steunbedragen vergen. Groepsvrijstellingen kunnen echter alleen worden verleend voor infrastructuurprojecten waarmee de Commissie genoeg ervaring heeft om duidelijke en strikte verenigbaarheidscriteria te kunnen vaststellen die garanderen dat het risico op een mogelijke verstoring van de mededinging gering is en dat grote steunbedragen onderworpen blijven aan de aanmeldingsverplichting van artikel 108, lid 3, VWEU.

(15)

Het toepassingsgebied van Verordening (EG) nr. 994/98 dient derhalve te worden uitgebreid tot nieuwe soorten steunmaatregelen. Deze uitbreiding heeft geen invloed op het feit dat een maatregel als staatssteun wordt aangemerkt in categorieën of sectoren waarin de lidstaten reeds actief zijn.

(16)

Verordening (EG) nr. 994/98 bepaalt dat de drempels voor elke categorie van steun waarvoor de Commissie een groepsvrijstellingsverordening vaststelt, moeten worden uitgedrukt hetzij als steunintensiteit ten opzichte van een reeks in aanmerking komende kosten, hetzij als maximumsteunbedragen. Door deze voorwaarde is het moeilijk een groepsvrijstelling toe te kennen voor bepaalde soorten steunmaatregelen die, door de bijzondere aard ervan, niet precies kunnen worden uitgedrukt in termen van steunintensiteit of maximumsteunbedragen; zoals financieringsinstrumenten of bepaalde soorten maatregelen ter bevordering van risicokapitaalinvesteringen. Dit is met name een gevolg van het feit dat er bij dergelijke complexe maatregelen sprake kan zijn van steun op verschillende niveaus: rechtstreeks begunstigden, intermediaire begunstigden en indirect begunstigden. Gezien het toenemende belang van dergelijke maatregelen en de bijdrage die zij leveren aan het bereiken van de doelstellingen van de Unie, dient meer flexibiliteit te worden geboden om hen vrij te stellen. Het zou derhalve mogelijk moeten zijn om in het geval van dergelijke maatregelen de drempels voor een specifieke toekenning van steun uit te drukken in termen van maximaal steunniveau voor of met betrekking tot die maatregel. Het maximale staatssteunniveau kan een steunelement omvatten, dat niet noodzakelijk staatssteun is, mits de maatregel ten minste enkele elementen omvat die staatssteun in de zin van artikel 107, lid 1, VWEU inhouden, en die niet onbeduidend zijn.

(17)

Verordening (EG) nr. 994/98 bepaalt dat de lidstaten samenvattingen moeten indienen van de inlichtingen betreffende door hen ten uitvoer gelegde steun die onder een vrijstellingsverordening valt. De bekendmaking van deze samenvattingen is noodzakelijk om de transparantie van de door de lidstaten vastgestelde maatregelen te waarborgen. De bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie was, ten tijde van de vaststelling van Verordening (EG) nr. 994/98, de meest doeltreffende manier om transparantie te verzekeren. Door de opkomst van de elektronische communicatiemiddelen is de bekendmaking van de samenvattingen op de website van de Commissie thans echter een snellere en efficiëntere methode, die een grotere mate van transparantie biedt ten voordele van de belanghebbenden. Deze samenvattingen hoeven daarom niet meer in het Publicatieblad te worden bekendgemaakt, maar dienen op de website van de Commissie te worden geplaatst.

(18)

Evenzo dienen ontwerpverordeningen en andere documenten die overeenkomstig Verordening (EG) nr. 994/98 door het Adviescomité inzake overheidssteun moeten worden onderzocht, op de website van de Commissie te worden bekendgemaakt in plaats van in het Publicatieblad, om voor grotere transparantie te zorgen, de administratieve lasten te verminderen en vertraging bij de publicatie te voorkomen.

(19)

Volgens de raadplegingsprocedure van artikel 8 van Verordening (EG) nr. 994/98 moet het Adviescomité inzake overheidssteun worden geraadpleegd alvorens een ontwerpverordening wordt bekendgemaakt. Ten behoeve van de transparantie dient de ontwerpverordening echter tegelijkertijd met de eerste raadpleging van het Adviescomité door de Commissie op de website van de Commissie te worden bekendgemaakt.

(20)

Verordening (EG) nr. 994/98 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

1)

De titel van de verordening wordt vervangen door:

„Verordening (EG) Nr. 994/98 van de Raad van 7 mei 1998 betreffende de toepassing van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie op bepaalde soorten van horizontale steunmaatregelen”.

2)

Artikel 1 wordt als volgt gewijzigd:

3)

Artikel 3, lid 2, wordt vervangen door:

„2.   Meteen bij de uitvoering van steunregelingen of van buiten een regeling toegekende individuele steunmaatregelen welke uit hoofde van de in artikel 1, lid 1, bedoelde verordeningen zijn vrijgesteld, doen de lidstaten de Commissie, met het oog op bekendmaking daarvan op de website van de Commissie, een samenvatting toekomen van de inlichtingen betreffende deze steunregelingen of individuele steunmaatregelen die niet onder een vrijgestelde steunregeling vallen.”.

4)

Artikel 8 wordt als volgt gewijzigd:

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/15

(1)

In het kader van een grondige modernisering van de staatssteunvoorschriften als bijdrage aan zowel de tenuitvoerlegging van de Europa 2020-strategie voor groei (1) als de begrotingsconsolidatie, dient artikel 107 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) doeltreffend en eenvormig te worden toegepast in de gehele Unie. Verordening (EG) nr. 659/1999 (2) codificeerde en versterkte de vroegere praktijk van de Commissie om de rechtszekerheid te vergroten en de ontwikkeling van het staatssteunbeleid in een transparante omgeving te ondersteunen. In het licht van de met de toepassing van die verordening opgedane ervaring en van recente ontwikkelingen zoals de uitbreiding van de Unie en de financieel-economische crisis, dienen bepaalde aspecten van Verordening (EG) nr. 659/1999 evenwel te worden gewijzigd om de Commissie in staat te stellen nog doeltreffender te op te treden.

(2)

Ter beoordeling van de verenigbaarheid met de interne markt van aangemelde of onrechtmatige staatssteun, waarvoor de Commissie op grond van artikel 108 van het VWEU uitsluitend bevoegd is, dient ervoor te worden gezorgd dat de Commissie, met het oog op de handhaving van de staatssteunregels, de bevoegdheid heeft een lidstaat, een onderneming of een ondernemersvereniging om alle nodige marktinformatie te verzoeken indien zij twijfelt aan de verenigbaarheid van de betrokken maatregel met de Unievoorschriften en om die reden de formele onderzoeksprocedure heeft ingesteld. De Commissie dient deze bevoegdheid met name te gebruiken in gevallen waarin een ingewikkelde inhoudelijke beoordeling nodig lijkt. Bij het besluit deze bevoegdheid te gebruiken, dient de Commissie naar behoren rekening te houden met de duur van het voorlopige onderzoek.

(3)

Ter beoordeling van de verenigbaarheid van een steunmaatregel nadat de formele onderzoeksprocedure is ingesteld, met name inzake technisch complexe zaken die inhoudelijk moeten worden onderzocht, dient de Commissie, indien de door de betrokken lidstaat tijdens het eerste onderzoek geleverde informatie onvoldoende is, door middel van een gewoon verzoek of bij besluit, van een lidstaat, een onderneming of een ondernemersvereniging te kunnen verlangen dat zij alle voor de afronding van haar beoordeling noodzakelijke marktinformatie verstrekken, met inachtneming van het evenredigheidsbeginsel, met name voor het midden- en kleinbedrijf/kleine en middelgrote ondernemingen (het mkb).

(4)

In het licht van de bijzondere verhouding tussen begunstigden van steun en de betrokken lidstaat, dient de Commissie alleen met instemming van de betrokken lidstaat om informatie van een begunstigde van steun te kunnen verzoeken. De verstrekking van informatie door de begunstigde van de betrokken steunmaatregel vormt geen rechtsgrondslag voor bilaterale onderhandelingen tussen de Commissie en de betrokken begunstigde.

(5)

De Commissie dient de adressaten te bepalen van verzoeken om informatie op basis van objectieve criteria, aangepast per geval, en zorgt ervoor dat, indien het verzoek aan een steekproef van ondernemingen of ondernemersverenigingen gericht is, binnen elke categorie een representatieve reeks respondenten is gekozen. De gezochte informatie dient met name te bestaan uit feitelijke bedrijfs- en marktgegevens en een analyse op basis van feiten van het functioneren van de markt.

(6)

Als initiatiefnemer van de procedure is de Commissie verantwoordelijk voor het onderzoek van zowel de informatieoverdracht door de lidstaten, de ondernemingen of de ondernemersverenigingen, als de beweerde vertrouwelijkheid voor de bekendgemaakte informatie.

(7)

De Commissie dient de inachtneming van de aan ondernemingen of ondernemersverenigingen gerichte verzoeken om informatie, waar passend, te kunnen afdwingen door middel van evenredige geldboeten en dwangsommen. Bij het bepalen van de bedragen van de geldboeten en dwangsommen dient de Commissie terdege rekening te houden met de beginselen van evenredigheid en redelijkheid, met name met betrekking tot het mkb. De rechten van de partijen van wie wordt verlangd dat zij informatie verschaffen, dienen te worden gevrijwaard door hen, voorafgaand aan een besluit waarbij geldboeten of dwangsommen worden opgelegd, in de gelegenheid te stellen hun standpunten uiteen te zetten. Het Hof van Justitie van de Europese Unie dient, overeenkomstig artikel 261 van het VWEU, over volledige rechtsmacht wat betreft de geldboeten of dwangsommen te beschikken.

(8)

Met inachtneming van de beginselen van evenredigheid en redelijkheid, moet de Commissie de mogelijkheid hebben de dwangsommen te verminderen of volledig kwijt te schelden, indien de adressaten van de verzoeken de verzochte informatie verschaffen, zij het na het verstrijken van de termijn.

(9)

Geldboeten en dwangsommen gelden niet voor lidstaten omdat deze, overeenkomstig artikel 4 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU) gebonden zijn om loyaal met de Commissie samen te werken, en de Commissie alle informatie te verschaffen die nodig is om haar taken uit hoofde van Verordening (EG) nr. 659/1999 te vervullen.

(10)

Ter bescherming van de rechten van verdediging van de betrokken lidstaat, dient hij afschriften te ontvangen van de informatieverzoeken die aan andere lidstaten, aan ondernemingen of aan ondernemersverenigingen zijn verzonden, en zijn commentaar te kunnen indienen met betrekking tot de ontvangen opmerkingen. Hij dient tevens op de hoogte te worden gesteld van de namen van de ondernemingen en de verenigingen van ondernemingen waaraan een verzoek werd gericht, voor zover die entiteiten geen rechtmatig belang bij de bescherming van hun identiteit hebben aangetoond.

(11)

De Commissie dient naar behoren rekening te houden met het rechtmatige belang van de ondernemingen bij het beschermen van hun bedrijfsgevoelige informatie. Het dient voor de Commissie niet mogelijk te zijn om door respondenten verstrekte vertrouwelijke informatie die niet kan worden geaggregeerd of anderszins geanonimiseerd, in een besluit te gebruiken, tenzij zij vooraf hun toestemming heeft gekregen om deze informatie aan de betrokken lidstaat vrij te geven.

(12)

In gevallen waar als vertrouwelijk aangemerkte informatie niet onder de geheimhoudingsplicht lijkt te vallen, dient een mechanisme te worden uitgewerkt, aan de hand waarvan de Commissie kan besluiten in hoeverre die informatie mag worden vrijgegeven. In het besluit om een bewering dat informatie vertrouwelijk is te verwerpen, dient een termijn te worden vermeld, na afloop waarvan de informatie wordt vrijgegeven, zodat de betrokkene een beroep kan doen op de ter beschikking staande rechterlijke bescherming, inclusief voorlopige maatregelen.

(13)

De Commissie moet de mogelijkheid hebben informatie over onrechtmatige steun, ongeacht de bron ervan, ambtshalve te onderzoeken om de inachtneming van artikel 108 van het VWEU, en met name van de verplichting tot aanmelding en de standstill-bepaling in artikel 108, lid 3, van het VWEU, te waarborgen en om een steunmaatregel op zijn verenigbaarheid met de interne markt te beoordelen. In dat verband zijn klachten een onmisbare bron van informatie voor het opsporen van inbreuken op de staatssteunregels van de Unie.

(14)

Teneinde de kwaliteit te verbeteren van de klachten die bij de Commissie worden ingediend en tegelijk de transparantie en rechtszekerheid te vergroten, dienen de voorwaarden te worden bepaald waaraan een klacht dient te voldoen om de Commissie informatie over mogelijk onrechtmatige steun ter beschikking te stellen en het voorlopige onderzoek te kunnen instellen. Klachten die niet aan deze voorwaarden voldoen, dienen te worden behandeld als algemene marktinformatie en dienen niet noodzakelijk tot ambtshalve onderzoeken te leiden.

(15)

Van klagers dient te worden verlangd dat zij aantonen dat zij belanghebbende zijn in de zin van artikel 108, lid 2, van het VWEU en van artikel 1, onder h), van Verordening (EG) nr. 659/1999. Van hen dient tevens te worden verlangd dat zij een bepaalde hoeveelheid informatie verschaffen via een formulier dat de Commissie door middel van een uitvoeringsbepaling moet kunnen vaststellen. Om mogelijke klagers niet te ontmoedigen, dient in de uitvoeringsbepaling in acht genomen te worden dat de eisen voor het indienen van een klacht door een belanghebbende niet te onereus mogen zijn.

(16)

Ten behoeve van de rechtszekerheid dienen verjaringstermijnen te worden bepaald voor het opleggen en afdwingen van geldboeten en dwangsommen.

(17)

Met het oog op een coherente aanpak door de Commissie van vergelijkbare kwesties voor de gehele interne markt dienen de bestaande bevoegdheden van de Commissie te worden aangevuld, door een specifieke rechtsgrondslag in te voeren om onderzoeken naar bepaalde economische sectoren of bepaalde steuninstrumenten in verscheidene lidstaten in te stellen. Met het oog op de evenredigheidseisen en de zware administratieve last die met dergelijke onderzoeken gepaard gaat, dienen sectorale onderzoeken alleen te worden uitgevoerd indien op grond van de beschikbare informatie een redelijk vermoeden bestaat dat staatssteunmaatregelen in een bepaalde sector de mededinging binnen de interne markt van verscheidene lidstaten materieel kunnen beperken of vervalsen, of dat bestaande steunmaatregelen in een bepaalde sector in verscheidene lidstaten niet of niet langer met de interne markt verenigbaar zijn. Door middel van dergelijke onderzoeken kan de Commissie horizontale staatssteunvraagstukken doelmatig en transparant behandelen en vooraf een totaalbeeld van de betrokken sector verwerven.

(18)

Een coherente toepassing van de staatssteunregels vereist ook dat regelingen worden uitgewerkt voor de samenwerking tussen de rechterlijke instanties van de lidstaten en de Commissie. Deze samenwerking is relevant voor alle rechterlijke instanties van de lidstaten die artikel 107, lid 1, en artikel 108 van het VWEU toepassen. Met name dienen de nationale rechterlijke instanties de mogelijkheid te hebben zich tot de Commissie te wenden om informatie of adviezen over de toepassing van de regels betreffende de staatssteun te verkrijgen. De Commissie dient echter ook de mogelijkheid te hebben schriftelijke of mondelinge opmerkingen in te dienen bij de nationale rechterlijke instanties die artikel 107, lid 1, of artikel 108 van het VWEU moeten toepassen. Als zij de nationale rechterlijke instanties in dit verband ondersteunt, dient de Commissie te handelen overeenkomstig haar verplichting om het algemeen belang te verdedigen.

(19)

De opmerkingen en adviezen van de Commissie dienen artikel 267 van het Verdrag onverlet te laten en de nationale rechterlijke instanties hier niet rechtens door te binden. Zij moeten worden ingediend binnen het kader van de nationale procedures en praktijken, waaronder die welke de rechten van de partijen beschermen, onverminderd de volledige onafhankelijkheid van de nationale rechterlijke instanties. Door de Commissie ambtshalve ingediende opmerkingen dienen beperkt te blijven tot zaken die van belang zijn voor de coherente toepassing van artikel 107, lid 1, of artikel 108 van het VWEU, met name tot zaken die van belang zijn voor de tenuitvoerlegging of de verdere ontwikkeling van de jurisprudentie ter zake van staatssteun van de Unie.

(20)

In het belang van de transparantie en de rechtszekerheid dient informatie over besluiten van de Commissie openbaar te worden gemaakt. Daarom dienen besluiten om geldboeten of dwangsommen op te leggen, te worden bekendgemaakt, omdat zij de belangen van de betrokken bronnen kunnen raken. Bij het bekendmaken van haar besluiten dient de Commissie, overeenkomstig artikel 339 van het VWEU, de regels inzake de geheimhoudingsplicht, waaronder de bescherming van alle vertrouwelijke informatie en persoonsgegevens, na te leven.

(21)

De Commissie dient, in nauw overleg met het Raadgevend Comité inzake overheidssteun, de mogelijkheid te hebben uitvoeringsbepalingen vast te stellen betreffende nadere regels inzake de vorm, inhoud en andere criteria van de overeenkomstig Verordening (EG) nr. 659/1999 ingediende klachten.

(22)

Verordening (EG) nr. 659/1999 dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

1)

De titel van de verordening wordt vervangen door:

„VERORDENING (EG) Nr. 659/1999 VAN DE RAAD VAN 22 MAART 1999 TOT VASTSTELLING VAN NADERE BEPALINGEN VOOR DE TOEPASSING VAN ARTIKEL 108 VAN HET VERDRAG BETREFFENDE DE WERKING VAN DE EUROPESE UNIE”.

2)

De titel van artikel 5 wordt vervangen door:

„Verzoek om informatie aan de aanmeldende lidstaat”.

3)

De volgende artikelen worden ingevoegd:

„Artikel 6 bis

Verzoek om informatie aan andere bronnen

1.   Na de instelling van de formele onderzoeksprocedure van artikel 6, met name inzake technisch complexe zaken die inhoudelijk moeten worden onderzocht, kan de Commissie, indien de door de betrokken lidstaat tijdens het voorlopige onderzoek verschafte informatie ontoereikend is, een andere lidstaat, een onderneming of een ondernemersvereniging verzoeken dat deze alle marktinformatie verstrekt die nodig is om de Commissie in staat te stellen haar beoordeling van de betrokken maatregel af te ronden, met inachtneming van het evenredigheidsbeginsel, met name voor het mkb.

2.   De Commissie kan uitsluitend om informatie verzoeken:

3.   De ondernemingen of ondernemersverenigingen die, naar aanleiding van een verzoek om marktinformatie van de Commissie, informatie verschaffen op basis van de leden 6 en 7, dienen hun antwoord tegelijk bij de Commissie en de betrokken lidstaat in, voor zover de verschafte stukken geen informatie bevatten die vertrouwelijk is ten opzichte van die lidstaat.

De Commissie beheert en monitort de uitwisseling van informatie tussen de lidstaten, de ondernemingen of de ondernemersverenigingen, en verifieert de beweerde vertrouwelijkheid van de uitgewisselde informatie.

4.   De Commissie verzoekt alleen om informatie die de het verzoek betreffende lidstaten, ondernemingen of ondernemersverenigingen ter beschikking staat.

5.   De lidstaten verstrekken de informatie op grond van een eenvoudig verzoek en binnen een door de Commissie vastgestelde termijn die in de regel niet meer dan één maand mag belopen. Indien een lidstaat de verzochte informatie niet binnen die termijn of onvolledig verschaft, stuurt de Commissie een herinnering.

6.   De Commissie kan door middel van een eenvoudig verzoek informatie van een onderneming of ondernemersvereniging verlangen. Wanneer de Commissie een eenvoudig verzoek om informatie aan een onderneming of ondernemersvereniging toezendt, vermeldt zij de rechtsgrondslag voor en het doel van het verzoek, geeft zij aan welke informatie wordt verlangd, en stelt zij een redelijke termijn vast waarbinnen die informatie moet worden verstrekt. Zij vermeldt ook de geldboeten die in artikel 6 ter, lid 1, zijn bepaald voor het verschaffen van onjuiste of misleidende informatie.

7.   De Commissie kan een onderneming of ondernemersvereniging bij besluit om informatie verzoeken. Indien de Commissie ondernemingen of ondernemersverenigingen bij besluit verzoekt informatie te verstrekken, vermeldt zij de rechtsgrondslag voor en het doel van het verzoek, geeft zij aan welke informatie wordt verlangd en stelt zij een redelijke termijn vast waarbinnen die informatie moet worden verstrekt. Naargelang het geval, vermeldt zij ook de in artikel 6 ter, lid 1, bepaalde geldboeten en vermeldt zij de in artikel 6 ter, lid 2, bepaalde dwangsommen of legt deze op. Zij wijst daarenboven op het recht van de onderneming of ondernemersvereniging om bij het Hof van Justitie van de Europese Unie een rechtsmiddel tegen het besluit in te stellen.

8.   Wanneer de Commissie een verzoek uitbrengt overeenkomstig lid 1 of lid 6 of een besluit vaststelt overeenkomstig lid 7, verschaft zij tegelijk de betrokken lidstaat een afschrift daarvan. De Commissie geeft aan welke criteria zij heeft toegepast om de ontvanger van een verzoek of een besluit te bepalen.

9.   Tot het verstrekken namens de betrokken onderneming van de informatie waarom verzocht wordt of die verlangd wordt zijn gehouden de eigenaren van de ondernemingen of hun vertegenwoordigers of, in het geval van rechtspersonen, vennootschappen of verenigingen zonder rechtspersoonlijkheid, de krachtens de wet of statuten tot vertegenwoordiging bevoegde personen. Naar behoren gemachtigde personen kunnen de informatie verstrekken namens hun opdrachtgevers. De opdrachtgevers blijven niettemin volledig verantwoordelijk indien de verstrekte informatie onjuist, onvolledig of misleidend is.

Artikel 6 ter

Geldboeten en dwangsommen

1.   De Commissie kan, indien nodig of evenredig geacht, bij besluit aan ondernemingen of ondernemersverenigingen geldboeten van ten hoogste 1 % van de in het voorafgaande boekjaar behaalde omzet opleggen, wanneer deze opzettelijk of uit grove onachtzaamheid:

2.   De Commissie kan bij besluit aan ondernemingen of ondernemersverenigingen dwangsommen opleggen indien een onderneming of ondernemersvereniging verzuimt de volledige en juiste informatie te verstrekken, zoals verlangd bij het overeenkomstig artikel 6 bis, lid 7, door de Commissie vastgestelde besluit.

De dwangsommen belopen ten hoogste 5 % van de gemiddelde dagelijkse omzet van de betrokken onderneming of de betrokken vereniging in het voorafgaande boekjaar voor elke werkdag waarmee de in haar besluit vastgestelde termijn wordt overschreden, berekend vanaf de in het besluit vastgestelde datum, totdat de ondernemingen of ondernemersverenigingen de informatie waarom de Commissie verzoekt of die door haar wordt verlangd, verstrekken op volledige en juiste wijze.

3.   Bij de vaststelling van het bedrag van de geldboete of de dwangsom wordt met de aard, de zwaarte en de duur van de inbreuk rekening gehouden, met inachtneming van de beginselen van evenredigheid en redelijkheid, met name voor het mkb.

4.   Wanneer de ondernemingen of ondernemersverenigingen de verplichting zijn nagekomen ter afdwinging waarvan de dwangsom was opgelegd, kan de Commissie de uiteindelijk verschuldigde dwangsom verminderen ten aanzien van het bedrag dat voortvloeit uit het oorspronkelijke besluit waarbij dwangsommen werden opgelegd. De Commissie kan de dwangsommen tevens kwijtschelden.

5.   Alvorens de in lid 1 of lid 2 bedoelde besluiten vast te stellen, stelt de Commissie een laatste termijn van twee weken om de betrokken ondernemingen of ondernemersverenigingen de ontbrekende marktinformatie te doen verstrekken en stelt zij hen tevens in de gelegenheid hun standpunt kenbaar te maken.

6.   Het Hof van Justitie van de Europese Unie bezit ter zake van een rechtsmiddel tegen door de Commissie opgelegde geldboeten of dwangsommen volledige rechtsmacht in de zin van artikel 261 van het VWEU. Het kan de opgelegde geldboete of dwangsom intrekken, verlagen of verhogen.”.

4)

In artikel 7 worden de volgende leden toegevoegd:

„8.   Alvorens de in de leden 2 tot en met 5 bedoelde besluiten vast te stellen, stelt de Commissie de betrokken lidstaat in de gelegenheid om zijn standpunt binnen een termijn die in de regel ten hoogste één maand beloopt, kenbaar te maken ten aanzien van de op grond van artikel 6 bis, lid 3, door de Commissie ontvangen en aan de betrokken lidstaat verschafte informatie.

9.   De Commissie maakt in een overeenkomstig de leden 2 tot en met 5 vastgesteld besluit alleen gebruik van door respondenten verstrekte vertrouwelijke informatie die niet kan worden geaggregeerd of anderszins geanonimiseerd wanneer zij hun toestemming heeft gekregen om deze informatie vrij te geven aan de betrokken lidstaat. De Commissie kan een met een redenen omkleed besluit vaststellen, dat ter kennis van de betrokken onderneming of ondernemersvereniging wordt gebracht, waarin zij tot de bevinding komt dat de door een respondent verschafte, als vertrouwelijk gemarkeerde informatie niet beschermd is en een datum bepaalt na welke die informatie zal worden vrijgegeven. Die periode mag niet korter dan één maand zijn.

10.   De Commissie houdt naar behoren rekening met het gerechtvaardigde belang van de ondernemingen bij het beschermen van hun bedrijfsgevoelige informatie en andere vertrouwelijke informatie. Een onderneming of een ondernemersvereniging, die informatie verstrekt krachtens artikel 6 bis, en die geen begunstigde van de betrokken steunmaatregel, kan, wanneer bekendmaking schade zou kunnen veroorzaken, verzoeken dat haar identiteit voor de betrokken lidstaat geheim wordt gehouden.”.

5)

In artikel 10 worden de leden 1 en 2 vervangen door:

„1.   Onverminderd artikel 20 kan de Commissie ambtshalve informatie, uit welke bron ook, onderzoeken met betrekking tot mogelijk onrechtmatige steun.

De Commissie onderzoekt een klacht die een belanghebbende overeenkomstig artikel 20, lid 2, heeft ingediend, zo snel mogelijk en zorgt ervoor dat de betrokken lidstaat volledig en regelmatig van de vooruitgang en het resultaat van het onderzoek op de hoogte wordt gehouden.

2.   Zo nodig verzoekt de Commissie de betrokken lidstaat om informatie. Artikel 2, lid 2, en artikel 5, leden l en 2, zijn van overeenkomstige toepassing.

Nadat de formele onderzoeksprocedure is ingesteld, kan de Commissie, op grond van de artikelen 6 bis en 6 ter, die van overeenkomstige toepassing zijn, tevens een andere lidstaat, een onderneming of een ondernemersvereniging om informatie verzoeken.”.

6)

Na artikel 14 wordt het volgende hoofd ingevoegd:

„HOOFDSTUK III BIS

VERJARINGSTERMIJNEN”.

7)

De titel van artikel 15 komt als volgt te luiden:

„Verjaringstermijn voor de terugvordering van steun”.

8)

De volgende artikelen worden ingevoegd:

„Artikel 15 bis

Verjaringstermijn voor het opleggen van geldboeten en dwangsommen

1.   Voor de door artikel 6 ter aan de Commissie verleende bevoegdheden geldt een verjaringstermijn van drie jaar.

2.   De in lid 1 bepaalde termijn gaat in op de dag waarop de in artikel 6 ter bedoelde inbreuk is gemaakt. Bij voortdurende of voortgezette inbreuken gaat de termijn echter pas in op de dag waarop de inbreuk is beëindigd.

3.   Iedere handeling die de Commissie stelt met het oog op het onderzoek van of procedures ten aanzien van een in artikel 6 ter bedoelde inbreuk, stuit de verjaring van de oplegging van geldboeten of dwangsommen, vanaf de dag waarop van de handeling aan de betrokken onderneming of ondernemersvereniging kennis is gegeven.

4.   Na iedere stuiting begint een nieuwe verjaringstermijn te lopen. De verjaring treedt echter ten laatste in op de dag waarop een termijn van zes jaar is verstreken zonder dat de Commissie een geldboete of een dwangsom heeft opgelegd. Die termijn wordt verlengd met de periode gedurende welke de verjaringstermijn in overeenstemming met lid 5 wordt geschorst.

5.   De verjaring ter zake van de oplegging van geldboeten en dwangsommen wordt geschorst zolang het besluit van de Commissie bij het Hof van Justitie van de Europese Unie aanhangig is.

Artikel 15 ter

Verjaringstermijn voor de tenuitvoerlegging van geldboeten en dwangsommen

1.   De verjaringstermijn voor de aan de Commissie verleende bevoegdheden om overeenkomstig artikel 6 ter vastgestelde besluiten ten uitvoer te leggen, beloopt vijf jaar.

2.   De in lid 1 bepaalde termijn gaat in op de dag waarop het krachtens artikel 6 ter genomen besluit in kracht van gewijsde is gegaan.

3.   De in lid 1 bepaalde verjaringstermijn wordt gestuit:

4.   Na iedere stuiting begint een nieuwe verjaringstermijn te lopen.

5.   De in lid 1 bedoelde verjaringstermijn wordt geschorst zolang:

9)

Artikel 16 komt als volgt te luiden:

„Artikel 16

Misbruik van steun

Onverminderd artikel 23 kan de Commissie in gevallen van misbruik van steun de formele onderzoeksprocedure instellen, overeenkomstig artikel 4, lid 4. De artikelen 6, 6 bis, 6 ter, 7, 9 en 10, artikel 11, lid 1, en de artikelen 12 tot en met 15 zijn van overeenkomstige toepassing.”.

10)

Artikel 20, lid 2, komt als volgt te luiden:

„2.   Elke belanghebbende kan een klacht indienen om de Commissie in kennis te stellen van mogelijk onrechtmatige steun of van mogelijk misbruik van steun. Te dien einde vult de belanghebbende een in een uitvoeringsbepaling als bedoeld in artikel 27 vastgesteld formulier in, en verschaft hij de daarin gevraagde verplichte informatie.

Wanneer de Commissie van oordeel is dat de belanghebbende het verplichte klachtenformulier niet heeft nageleefd of de feiten en juridische argumenten die de belanghebbende heeft aangevoerd, onvoldoende gronden bieden om, op grond van een provisioneel onderzoek, aan te tonen dat er sprake is van onrechtmatige steun of misbruik van steun, stelt zij de belanghebbende partij daarvan in kennis en nodigt zij deze uit om opmerkingen in te dienen binnen een bepaalde termijn die in de regel niet meer dan één maand beloopt. Indien de belanghebbende partij haar standpunten niet binnen die vastgestelde termijn kenbaar maakt, wordt de klacht geacht te zijn ingetrokken. De Commissie stelt de betrokken lidstaat ervan in kennis als een klacht wordt geacht te zijn ingetrokken.

De Commissie stuurt de klager een afschrift van het besluit over een geval dat betrekking heeft op het onderwerp van de klacht.”.

11)

Het volgende hoofdstuk wordt ingevoegd na artikel 20:

„HOOFDSTUK VI BIS

ONDERZOEKEN NAAR BEPAALDE SECTOREN VAN DE ECONOMIE EN NAAR STEUNINSTRUMENTEN

Artikel 20 bis

Onderzoeken naar bepaalde sectoren van de economie en naar steuninstrumenten

1.   Wanneer er op grond van de beschikbare informatie een redelijk vermoeden bestaat dat staatssteunmaatregelen in een bepaalde sector of op basis van een bepaald steuninstrument de mededinging binnen de interne markt materieel kunnen beperken of vervalsen, of dat bestaande steunmaatregelen in een bepaalde sector in verscheidene lidstaten niet of niet meer verenigbaar zijn met de interne markt, kan de Commissie in verscheidene lidstaten onderzoek doen naar die sector van de economie of naar het gebruik van het betrokken steuninstrument. In het kader van dat onderzoek kan de Commissie de lidstaten en/of de betrokken ondernemingen of ondernemersverenigingen verzoeken alle informatie te verschaffen die voor de toepassing van de artikelen 107 en 108 van het VWEU noodzakelijk is, met inachtneming van het evenredigheidsbeginsel.

De Commissie motiveert bij alle krachtens dit artikel verstuurde informatieverzoeken het onderzoek en de keuze van de adressaten.

De Commissie maakt een verslag over de uitkomsten van haar onderzoek naar bepaalde sectoren van de economie of bepaalde soorten steuninstrumenten in verscheidene lidstaten bekend en verzoekt de lidstaten en betrokken ondernemingen of ondernemersverenigingen opmerkingen te maken.

2.   De informatie die uit sectorale onderzoeken is verkregen, kan in het kader van procedures krachtens deze verordening worden gebruikt.

3.   De artikelen 5, 6 bis en 6 ter zijn van overeenkomstige toepassing.”.

12)

Het volgende hoofdstuk wordt ingevoegd na artikel 23:

„HOOFDSTUK VII BIS

SAMENWERKING MET DE NATIONALE RECHTERLIJKE INSTANTIES

Artikel 23 bis

Samenwerking met de nationale rechterlijke instanties

1.   De rechterlijke instanties van de lidstaten kunnen naar aanleiding van de toepassing van artikel 107, lid 1, en artikel 108 van het VWEU de Commissie verzoeken informatie te verstrekken waarover zij beschikt, of een advies te geven over vragen betreffende de toepassing van staatssteunregels.

2.   Indien de coherente toepassing van artikel 107, lid 1, of artikel 108 van het VWEU zulks vereist, kan de Commissie, eigener beweging, schriftelijke opmerkingen indienen bij de rechterlijke instanties van de lidstaten die belast zijn met de uitvoering van de regels inzake staatssteun. Met toestemming van de betrokken rechterlijke instantie kan zij ook mondelinge opmerkingen maken.

Voorafgaand aan de formele indiening van haar opmerkingen stelt de Commissie de betrokken lidstaat op de hoogte van haar voornemen daartoe.

Uitsluitend met het oog op de formulering van haar opmerkingen kan de Commissie de toepasselijke rechterlijke instantie van de lidstaat verzoeken om haar alle voor de beoordeling van de aangelegenheid noodzakelijke stukken toe te zenden.”.

13)

Artikel 25 komt als volgt te luiden:

„Artikel 25

Adressaten van besluiten

1.   De op grond van artikel 6 bis, lid 7, artikel 6 ter, leden 1 en 2, en artikel 7, lid 9, vastgestelde besluiten worden gericht tot de betrokken onderneming of ondernemersvereniging. De Commissie stelt de adressaten onverwijld in kennis va de besluiten en geeft de adressaten de gelegenheid om de Commissie mee te delen welke informatie volgens hen onder de geheimhoudingsplicht valt.

2.   Alle overige overeenkomstig de hoofdstukken II, III, IV, V en VII vastgestelde besluiten van de Commissie worden tot de betrokken lidstaat gericht. De Commissie stelt de betrokken lidstaat onverwijld daarvan in kennis en geeft die lidstaat de gelegenheid om de Commissie mee te delen welke informatie volgens hem onder de geheimhoudingsplicht valt.”.

14)

In artikel 26 wordt het volgende lid ingevoegd:

„2 bis.   De Commissie maakt besluiten uit hoofde van artikel 6 ter, leden 1 en 2, bekend in het Publicatieblad van de Europese Unie.”.

15)

Artikel 27 komt als volgt te luiden:

„Artikel 27

Uitvoeringsbepalingen

De Commissie is bevoegd om, volgens de procedure van artikel 29, uitvoeringsbepalingen vast te stellen met betrekking tot:

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/23

(1)

Op 4 februari 2011 heeft de Raad Verordening (EU) nr. 101/2011 vastgesteld.

(2)

De vermeldingen voor drie personen op de lijst van natuurlijke en rechtspersonen, entiteiten of lichamen in bijlage I bij Verordening (EU) nr. 101/2011 moeten worden vervangen en voor hun aanwijzing moeten nieuwe motiveringen worden verstrekt.

(3)

Bijlage I bij Verordening (EU) nr. 101/2011 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd,

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/25

(1)

Verordening (EU) nr. 528/2012 voorziet in de voortzetting van het overeenkomstig artikel 16, lid 2, van Richtlijn 98/8/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 februari 1998 betreffende het op de markt brengen van biociden (2) aangevatte werkprogramma voor systematisch onderzoek van alle bestaande werkzame stoffen die in biociden worden gebruikt.

(2)

Artikel 89, lid 1, eerste alinea, van Verordening (EU) nr. 528/2012 voorziet in de afronding van het werkprogramma op 14 mei 2014.

(3)

Volgens de laatste schattingen van de Commissie, zoals verwoord in haar mededeling aan het Europees Parlement overeenkomstig artikel 294, lid 6, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie betreffende het standpunt van de Raad met het oog op de vaststelling van een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende het op de markt brengen en het gebruik van biociden (3), zal het onderzoek echter pas tegen 31 december 2024 zijn afgerond.

(4)

Daarom moet het werkprogramma tot die datum worden verlengd,

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/26

(1)

In Verordening (EG) nr. 501/2008 van de Commissie (2) zijn voorschriften vastgesteld voor het opstellen, de selectie, de uitvoering, de financiering en de controle van de in Verordening (EG) nr. 3/2008 bedoelde voorlichtings- en afzetbevorderingsacties.

(2)

De lijst van thema’s en producten waarvoor overeenkomstig artikel 3, lid 1, van Verordening (EG) nr. 3/2008 acties mogen worden uitgevoerd op de binnenmarkt is vastgesteld in bijlage I, deel A, van Verordening (EG) nr. 501/2008 en de lijst van producten waarvoor overeenkomstig artikel 3, lid 2, van Verordening (EG) nr. 3/2008 afzetbevorderingsacties in derde landen kunnen worden uitgevoerd, is vastgesteld in bijlage II, deel A, van Verordening (EG) nr. 501/2008. Deze lijsten worden elke twee jaar herzien.

(3)

De in artikel 5, lid 1, van Verordening (EG) nr. 3/2008 bedoelde richtsnoeren zijn vastgesteld in bijlage I, deel B, van Verordening (EG) nr. 501/2008.

(4)

Tegen de achtergrond van de crisis in de sector schapenvlees en met het oog op bewustmaking inzake schapenvlees en de productie en consumptie ervan, moeten beroeps- en bedrijfskolomorganisaties een beroep kunnen doen op medefinanciering van de EU voor voorlichtings- en afzetbevorderingsprogramma’s met betrekking tot schapenvlees van oorsprong uit de Unie.

(5)

Facultatieve kwaliteitsaanduidingen, die zijn ingevoerd bij Verordening (EU) nr. 1151/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 21 november 2012 inzake kwaliteitsregelingen voor landbouwproducten en levensmiddelen (3), vormen een tweede reeks waardetoevoegende kwaliteitsregelingen. Ze kunnen op de binnenmarkt kenbaar worden gemaakt en verwijzen naar specifieke horizontale kenmerken die betrekking hebben op een of meer categorieën producten, landbouwproductiemethoden of verwerkingseigenschappen die van toepassing zijn in specifieke gebieden. Om de beschikbaarheid van programma’s voor afzetbevordering op de binnenmarkt uit te breiden tot alle bestaande kwaliteitsregelingen, dienen producten die onder de regeling voor facultatieve kwaliteitsaanduidingen vallen, te worden opgenomen als in aanmerking komende producten, evenals de producten die onder een regeling voor beschermde oorsprongsbenamingen (BOB), beschermde geografische aanduidingen (BGA) of gegarandeerde traditionele specialiteiten (GTS) vallen.

(6)

De redenen om pluimveevlees op te nemen in de lijst van in aanmerking komende producten, zijn niet langer van toepassing, aangezien er na de vogelgriepcrisis voldoende tijd is verstreken om het vertrouwen van de consument te herstellen. Bijgevolg dienen alle verwijzingen naar pluimveevlees te worden geschrapt.

(7)

Bij de keuze van derde landen in bijlage II, deel B, van Verordening (EG) nr. 501/2008 moet rekening worden gehouden met de feitelijke of potentiële vraag op de markten van derde landen. Gezien de gestaag groeiende consumptie, het potentieel en de belangstelling voor landbouwproducten uit de Unie, alsook een grotere reikwijdte van EU-programma’s en -samenwerkingsprojecten, dienen nieuwe landen en gebieden te worden overwogen als markten die in aanmerking komen voor de afzetbevorderingsprogramma’s.

(8)

Gezien de toetreding van Kroatië tot de EU op 1 juli 2013 dient dit land te worden verwijderd van de lijst van in aanmerking komende derde landen.

(9)

Verordening (EG) nr. 501/2008 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Beheerscomité voor de gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten,

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/32

(1)

Bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1333/2008 bevat een EU-lijst van voor gebruik in levensmiddelen goedgekeurde levensmiddelenadditieven en van de gebruiksvoorwaarden daarvoor.

(2)

Die lijst kan worden gewijzigd overeenkomstig de uniforme procedure, zoals bedoeld in artikel 3, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1331/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2008 tot vaststelling van een uniforme goedkeuringsprocedure voor levensmiddelenadditieven, voedingsenzymen en levensmiddelenaroma’s (2), hetzij op initiatief van de Commissie, hetzij ingevolge een aanvraag.

(3)

Op 1 februari 2011 werd een aanvraag voor de verlening van een vergunning voor het gebruik van verscheidene additieven in imitatievisproducten op basis van zeewier ingediend, die ter kennis van de lidstaten is gebracht.

(4)

Imitatieviskuit op basis van zeewier bestaat voor ongeveer 85 % van het product uit extracten van zeewier. Andere ingrediënten zijn water, kruiden en toegestane additieven. Imitatieviskuit op basis van zeewier behoort tot levensmiddelencategorie 04.2.4.1 „Groente- en fruitbereidingen, met uitzondering van compote” overeenkomstig deel D van de EU-lijst van levensmiddelenadditieven van bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1333/2008.

(5)

Aangezien deze producten er niet aantrekkelijk uitzien, is het gebruik van bepaalde levensmiddelenkleurstoffen nodig. Het gebruik van zoetstoffen is nodig om de smaak te corrigeren en de bitterheid te maskeren en terzelfder tijd te voorkomen dat de microbiologische stabiliteit en de houdbaarheidstermijn van deze producten door het gebruik van suikers zou worden beperkt. De additieven waarop de aanvraag betrekking heeft, zijn bovendien nodig als stabilisatoren en antioxidanten.

(6)

De imitatievisproducten op basis van zeewier zijn in de eerste plaats bedoeld ter garnering of versiering van schotels, als alternatief voor viskuit. De extra blootstelling door het gebruik van deze additieven is dan ook te verwaarlozen in vergelijking met het gebruik ervan in andere levensmiddelen en kan geen gevolgen hebben voor de gezondheid van de mens. Daarom moet het gebruik van bepaalde kleurstoffen, zoetstoffen, antioxidanten en stabilisatoren in imitatieviskuit worden toegestaan.

(7)

Overeenkomstig artikel 3, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1331/2008 moet de Commissie het advies van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid inwinnen met het oog op de bijwerking van de EU-lijst van levensmiddelenadditieven in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1333/2008, tenzij die bijwerking geen gevolgen kan hebben voor de gezondheid van de mens. Aangezien het bij de toelating van het gebruik van curcumine (E 100), riboflavinen (E 101), cochenille, karmijnzuur, karmijn (E 120), kopercomplexen van chlorofylen en chlorofylinen (E 141), karamel (E 150a), plantaardige koolstof (E 153), carotenen (E 160a), paprikaextract, capsanthine, capsorubine (E 160c), bèta-apo-8’-carotenal (C 30) (E 160e), bietenrood, betanine (E 162), anthocyanen (E 163), titaandioxide (E 171), ijzeroxiden en -hydroxiden (E 172), extracten van rozemarijn (E 392), fosforzuur — fosfaten — di-, tri- en polyfosfaten (E 338 - 452) en sacharine en natrium-, kalium- en calciumsacharinaat (E 954) in imitatieviskuit op basis van zeewier gaat om een bijwerking van die lijst die geen gevolgen kan hebben voor de gezondheid van de mens, hoeft het advies van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid niet te worden ingewonnen.

(8)

Bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1333/2008 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid, en het Europees Parlement noch de Raad heeft zich daartegen verzet,

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/35

(1)

Bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1333/2008 bevat een EU-lijst van voor gebruik in levensmiddelen goedgekeurde levensmiddelenadditieven en van de gebruiksvoorwaarden daarvoor.

(2)

Bij Verordening (EU) nr. 231/2012 van de Commissie (3) zijn de specificaties van de in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1333/2008 opgenomen levensmiddelenadditieven vastgesteld.

(3)

Die lijsten kunnen volgens de in artikel 3, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1331/2008 bedoelde uniforme procedure hetzij op initiatief van de Commissie, hetzij ingevolge een aanvraag worden bijgewerkt.

(4)

Op 11 februari 2011 is een aanvraag ingediend voor de goedkeuring van het gebruik van plantensterolen die rijk zijn aan stigmasterol als stabilisator in diepvriesklare alcoholhoudende cocktails. Deze aanvraag is ter kennis gebracht van de lidstaten.

(5)

Er is een technologische behoefte aan het gebruik van plantensterolen die rijk zijn aan stigmasterol als stabilisator en ijskristalvormend middel om dispersies van ijs te genereren en in stand te houden in een reeks diepvriesklare alcoholhoudende cocktails. Het is de bedoeling dat de consument die producten in vloeibare vorm aankoopt om deze thuis diep te vriezen tot een halfbevroren drank. Wanneer plantensterolen die rijk zijn aan stigmasterol als ijskristalvormend middel (stabilisator) aan de cocktails worden toegevoegd, zorgen ze ervoor dat die in de diepvriezer van de consument bevriezen tot de gewenste halfbevroren drank. Zonder het gebruik van plantensterolen die rijk zijn aan stigmasterol kan de drank onderkoelen en is het niet zeker dat er ijs wordt gevormd, waardoor het product niet voldoet.

(6)

Overeenkomstig artikel 3, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1331/2008 moet de Commissie het advies inwinnen van de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) om de in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1333/2008 opgenomen EU-lijst van levensmiddelenadditieven te kunnen bijwerken.

(7)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid heeft de veiligheid van plantensterolen die rijk zijn aan stigmasterol geëvalueerd bij gebruik als levensmiddelenadditief in diepvriesklare alcoholhoudende cocktails en heeft op 14 mei 2012 advies uitgebracht (4). Zij is van oordeel dat de beschikbare toxicologische gegevens voor plantensterolen die rijk zijn aan stigmasterol niet volstaan om een aanvaardbare dagelijkse inname vast te stellen. Op grond van de beschikbare gegevens heeft zij echter geconcludeerd dat de voorgestelde gebruiksdoeleinden en gebruiksniveaus van plantensterolen die rijk zijn aan stigmasterol als stabilisator in diepvriesklare alcoholhoudende cocktails geen veiligheidsproblemen opleveren. Bovendien is de EFSA van oordeel dat de gemiddelde dagelijkse inname, waarbij rekening wordt gehouden met de geschatte blootstelling aan plantensterolen uit alle bronnen (dat wil zeggen in nieuwe toepassingen, in natuurlijke bronnen en als toegevoegd nieuw voedselingrediënt) niet meer zal bedragen dan 3 g/dag.

(8)

Het is dan ook wenselijk het gebruik van plantensterolen die rijk zijn aan stigmasterol als stabilisator in diepvriesklare alcoholhoudende cocktails goed te keuren en het E-nummer E 499 aan dit voedseladditief toe te wijzen.

(9)

Fytosterolen, fytostanolen en esters daarvan zijn al eerder beoordeeld door verschillende wetenschappelijke instanties, waaronder het Wetenschappelijk Comité voor de menselijke voeding, het Gezamenlijk Comité van deskundigen voor levensmiddelenadditieven van de FAO en de WHO en de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid en zijn goedgekeurd voor gebruik binnen de Unie in diverse levensmiddelen tot een innameniveau van 3 g/dag. Die stoffen worden als nieuwe voedselingrediënten gebruikt om personen met hypercholesterolemie te helpen om het LDL-bloedcholesterolgehalte te beperken.

(10)

Verordening (EG) nr. 608/2004 van de Commissie van 31 maart 2004 inzake de etikettering van voedingsmiddelen en voedselingrediënten met toegevoegde fytosterolen, fytosterolesters, fytostanolen en/of fytostanolesters (5) voorziet in verplichte vermeldingen op de etikettering van die voedingsmiddelen, bovenop de gegevens die worden vermeld in artikel 3 van Richtlijn 2000/13/EG van het Europees Parlement en de Raad van 20 maart 2000 betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgeving der lidstaten inzake de etikettering en presentatie van levensmiddelen alsmede inzake de daarvoor gemaakte reclame (6). Die etiketteringsvoorschriften hebben betrekking op de effecten van fytosterolen, fytosterolesters, fytostanolen en/of fytostanolesters op het bloedcholesterolgehalte.

(11)

Aangezien het gehalte aan plantensterolen die rijk zijn aan stigmasterol voor het beoogde gebruik in alcoholhoudende dranken de bloedcholesterolgehalten niet kunnen beïnvloeden, moeten diepvriesklare alcoholhoudende cocktails met plantensterolen die rijk zijn aan stigmasterol worden vrijgesteld van de naleving van de bij Verordening (EG) nr. 608/2004 vastgestelde etiketteringsvoorschriften.

(12)

Voor plantensterolen die rijk zijn aan stigmasterol moeten specificaties worden opgenomen in Verordening (EU) nr. 231/2012.

(13)

In haar advies van 14 mei 2012 over de veiligheid van plantensterolen die rijk zijn aan stigmasterol heeft de Europese Autoriteit voor voedselveiligheid de door de aanvrager voorgestelde en in bijlage II bij deze verordening opgenomen specificaties van dat levensmiddelenadditief in overweging genomen. Zij heeft geconcludeerd dat de specificaties zijn gebaseerd op de specificaties die door het Gezamenlijk Comité van deskundigen voor levensmiddelenadditieven van de FAO en de WHO zijn vastgesteld voor fytosterolen, fytostanolen en esters daarvan (7) en dat de resultaten van de analyse van plantensterolen die rijk zijn aan stigmasterol hebben bevestigd dat het productieproces een consistent product oplevert dat voldoet aan de voorgestelde specificaties.

(14)

Bij de bijwerking van de bij Verordening (EU) nr. 231/2012 vermelde specificaties moet rekening worden gehouden met de specificaties en analysetechnieken voor additieven zoals die in het kader van de Codex Alimentarius door het Gezamenlijk Comité van deskundigen voor levensmiddelenadditieven van de FAO en de WHO zijn opgesteld.

(15)

De Verordeningen (EG) nr. 1333/2008 en (EU) nr. 231/2012 moeten derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(16)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid, en het Europees Parlement noch de Raad heeft zich daartegen verzet,

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/40

(1)

Bij Besluit 2012/735/EU heeft de Raad zijn goedkeuring gegeven aan de ondertekening, namens de Unie, van de handelsovereenkomst tussen de Europese Unie en haar lidstaten, enerzijds, en Colombia en Peru, anderzijds (hierna „de overeenkomst” genoemd). Ingevolge Besluit 2012/735/EU dient deze overeenkomst, in afwachting van de voltooiing van de procedures voor de sluiting ervan, op voorlopige basis te worden toegepast. De voorlopige toepassing van de overeenkomst vangt aan op 1 augustus 2013.

(2)

Bijlage II bij de overeenkomst heeft betrekking op de definitie van het begrip „producten van oorsprong” en methoden van administratieve samenwerking. Voor een aantal producten is in aanhangsel 2A van die bijlage voorzien in afwijkingen van de in die bijlage vastgestelde oorsprongsregels in het kader van jaarlijkse contingenten. Daarom dienen de voorwaarden te worden vastgesteld voor de toepassing van deze afwijkingen voor de invoer vanuit Colombia.

(3)

De in aanhangsel 2A van bijlage II vastgestelde contingenten worden beheerd door de Commissie op basis van het beginsel „wie het eerst komt, het eerst maalt” in overeenstemming met Verordening (EEG) nr. 2454/93 van de Commissie van 2 juli 1993 houdende vaststelling van enkele bepalingen ter uitvoering van Verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad tot vaststelling van het communautair douanewetboek (2).

(4)

Om gebruik te kunnen maken van de tariefconcessies, moet het relevante bewijs van oorsprong aan de douaneautoriteiten worden voorgelegd zoals in de overeenkomst is bepaald.

(5)

Aangezien de overeenkomst op 1 augustus 2013 in werking treedt, dient deze verordening met ingang van dezelfde datum van toepassing te zijn.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité douanewetboek,

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/43

(1)

Bij Besluit 2012/735/EU heeft de Raad zijn goedkeuring gegeven aan de ondertekening, namens de Unie, van de handelsovereenkomst tussen de Europese Unie en haar lidstaten, enerzijds, en Colombia en Peru, anderzijds (hierna „de overeenkomst” genoemd). Ingevolge Besluit 2012/735/EU dient deze overeenkomst, in afwachting van de voltooiing van de procedures voor de sluiting ervan, op voorlopige basis te worden toegepast. De voorlopige toepassing van de overeenkomst vangt aan op 1 augustus 2013.

(2)

In subsectie 1 van sectie B van aanhangsel 1 van bijlage I bij de overeenkomst is de lijst inzake tariefafschaffing van de EU voor goederen van oorsprong uit Colombia opgenomen. Deze lijst voorziet in de toepassing van tariefcontingenten voor een aantal specifieke goederen. Voor deze goederen moeten derhalve tariefcontingenten worden geopend.

(3)

De tariefcontingenten worden beheerd door de Commissie op basis van het beginsel „wie het eerst komt, het eerst maalt” in overeenstemming met Verordening (EEG) nr. 2454/93 van de Commissie van 2 juli 1993 houdende vaststelling van enkele bepalingen ter uitvoering van Verordening (EEG) nr. 2913/92 van de Raad tot vaststelling van het communautair douanewetboek (2).

(4)

Om gebruik te kunnen maken van de tariefconcessies, moet het relevante bewijs van oorsprong aan de douaneautoriteiten worden voorgelegd zoals in de overeenkomst is bepaald.

(5)

Bijlage I bij Verordening (EEG) nr. 2658/87 van de Raad van 23 juli 1987 met betrekking tot de tarief- en statistieknomenclatuur en het gemeenschappelijk douanetarief (3), gewijzigd bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 927/2012 van de Commissie (4), bevat nieuwe GN-codes die verschillen van de codes waarnaar in de overeenkomst wordt verwezen. De nieuwe codes moeten derhalve worden vermeld in de bijlage bij deze verordening.

(6)

Aangezien de overeenkomst op 1 augustus 2013 in werking treedt, dient deze verordening met ingang van dezelfde datum van toepassing te zijn.

(7)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité douanewetboek,

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/47

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/49

(1)

In Verordening (EG) nr. 1451/2007 van de Commissie van 4 december 2007 betreffende de tweede fase van het in artikel 16, lid 2, van Richtlijn 98/8/EG van het Europees Parlement en de Raad betreffende het op de markt brengen van biociden bedoelde tienjarige werkprogramma (2) is een lijst vastgesteld van werkzame stoffen die met het oog op een mogelijke opneming daarvan in bijlage I, IA of IB bij Richtlijn 98/8/EG dienen te worden beoordeeld. Gemalen maïsspil is in die lijst opgenomen.

(2)

Krachtens Verordening (EG) nr. 1451/2007 is gemalen maïsspil overeenkomstig artikel 11, lid 2, van Richtlijn 98/8/EG beoordeeld voor gebruik in productsoort 14 (rodenticiden), zoals gedefinieerd in bijlage V bij die richtlijn.

(3)

Griekenland is als rapporterende lidstaat aangewezen en heeft het verslag van de bevoegde instantie samen met een aanbeveling overeenkomstig artikel 14, leden 4 en 6, van Verordening (EG) nr. 1451/2007 op 22 oktober 2009 bij de Commissie ingediend.

(4)

Het verslag van de bevoegde instantie is in overleg met de aanvrager door de lidstaten en de Commissie getoetst. Overeenkomstig artikel 15, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1451/2007 zijn de conclusies van de toetsing binnen het Permanent Comité voor biociden op 21 september 2012 in een beoordelingsverslag opgenomen.

(5)

Uit het beoordelingsverslag blijkt dat van biociden die als rodenticiden worden gebruikt en gemalen maïsspil bevatten, kan worden verwacht dat ze aan de eisen van artikel 5 van Richtlijn 98/8/EG voldoen en beveelt dan ook aan gemalen maïsspil voor gebruik in productsoort 14 in bijlage I bij die richtlijn op te nemen. Deze aanbeveling moet worden gevolgd.

(6)

Uit het beoordelingsverslag blijkt ook dat van biociden die als rodenticiden worden gebruikt en gemalen maïsspil bevatten, kan worden verwacht dat ze slechts een gering risico voor de mens, niet-doeldieren en het milieu vertonen, in het bijzonder ten aanzien van de toepassing die is onderzocht en in het beoordelingsverslag is besproken, namelijk het gebruik in de vorm van pellets in droge ruimten. Daarom beveelt het verslag de opneming van gemalen maïsspil voor die toepassing in bijlage IA bij Richtlijn 98/8/EG aan. Deze aanbeveling moet worden gevolgd.

(7)

Overeenkomstig de bestaande praktijken en overeenkomstig artikel 10, lid 1, van Richtlijn 98/8/EG moet de duur van de opneming tot tien jaar worden beperkt.

(8)

Niet alle mogelijke toepassingen en blootstellingsscenario’s zijn op het niveau van de Unie beoordeeld. Daarom is het passend voor te schrijven dat de lidstaten de toepassingen of blootstellingsscenario’s en de risico’s voor bevolkingsgroepen en milieucompartimenten beoordelen die bij de risicobeoordeling op het niveau van de Unie niet op een representatieve wijze aan bod zijn gekomen en dat zij er bij de verlening van toelatingen voor producten zorg voor dragen dat passende maatregelen worden genomen of specifieke voorwaarden worden opgelegd om de gesignaleerde risico’s tot een aanvaardbaar niveau te beperken.

(9)

De bepalingen van deze richtlijn dienen in alle lidstaten tegelijkertijd te worden toegepast teneinde op de markt van de Unie een gelijke behandeling van biociden van productsoort 14 die als werkzame stof gemalen maïsspil bevatten, te waarborgen en tevens het goede functioneren van de markt voor biociden in het algemeen te vergemakkelijken.

(10)

Er dient een redelijke periode te verstrijken voordat een werkzame stof in bijlage I en bijlage IA bij Richtlijn 98/8/EG wordt opgenomen, teneinde de lidstaten en de betrokken partijen de gelegenheid te geven om zich voor te bereiden om aan de nieuwe eisen die dit meebrengt te voldoen en ervoor te zorgen dat aanvragers die dossiers hebben samengesteld volledig kunnen profiteren van de periode van tien jaar voor gegevensbescherming die overeenkomstig artikel 12, lid 1, onder c), ii), van Richtlijn 98/8/EG op de datum van opneming ingaat.

(11)

Na de opneming moeten de lidstaten over een redelijke termijn beschikken voor de tenuitvoerlegging van artikel 16, lid 3, van Richtlijn 98/8/EG.

(12)

Richtlijn 98/8/EG moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(13)

Overeenkomstig de gezamenlijke politieke verklaring van 28 september 2011 van de lidstaten en de Commissie over toelichtende stukken (3) hebben de lidstaten zich ertoe verbonden om in gerechtvaardigde gevallen de kennisgeving van hun omzettingsmaatregelen vergezeld te doen gaan van één of meer stukken waarin het verband tussen de onderdelen van een richtlijn en de overeenkomstige delen van de nationale omzettingsinstrumenten wordt toegelicht.

(14)

Het bij artikel 28, lid 1, van Richtlijn 98/8/EG ingestelde comité heeft geen advies over de in deze richtlijn vervatte maatregelen uitgebracht; de Commissie heeft bijgevolg een voorstel betreffende deze maatregelen bij de Raad ingediend en aan het Europees Parlement voorgelegd. De Raad heeft geen besluit genomen binnen de periode van twee maanden als bepaald in artikel 5 bis van Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (4), en de Commissie heeft het voorstel dan ook onverwijld aan het Europees Parlement voorgelegd. Het Europees Parlement heeft binnen vier maanden na bovenvermelde indiening geen bezwaar tegen de maatregel gemaakt,

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/52

(1)

De Raad heeft op 31 januari 2011 Besluit 2011/72/GBVB vastgesteld.

(2)

De vermeldingen voor drie personen op de lijst van personen en entiteiten in de bijlage bij Besluit 2011/72/GBVB moeten worden vervangen en voor hun aanwijzing moeten nieuwe motiveringen worden verstrekt.

(3)

De bijlage bij Besluit 2011/72/GBVB moet dienovereenkomstig worden gewijzigd,

31.7.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 204/54

(1)

De Commissie heeft in haar brief van 9 oktober 2012 de prioritaire gebieden omschreven die door de Unie in het kader van de visserijcontroleprogramma’s moeten worden gefinancierd. Onder deze prioritaire gebieden vallen verbeteringen van het controlesysteem van een lidstaat, metingen van het motorvermogen en de traceerbaarheid van visserijproducten. Bovendien heeft de Commissie in haar brief van 14 mei 2012 gespecificeerd welke eisen gelden voor marktdeelnemers en lidstaten die investeren in traceerbaarheidsprojecten.

(2)

De lidstaten hebben overeenkomstig artikel 20 van Verordening (EG) nr. 861/2006 hun visserijcontroleprogramma voor 2013 bij de Commissie ingediend, samen met de aanvragen voor een financiële bijdrage van de Unie in de uitgaven die voor de uitvoering van de in dat programma vervatte projecten moeten worden gedaan.

(3)

Op grond van het voorgaande en gezien de begrotingsbeperkingen is geen gevolg gegeven aan in het kader van de programma’s gedane verzoeken om EU-financiering voor niet-prioritaire acties zoals de installatie van automatische identificatiesystemen (AIS) aan boord van vissersvaartuigen, opleidingsprojecten die geen verband houden met in de controleregelingen van de lidstaten aan te brengen verbeteringen en de aanschaf of modernisering van patrouillevaartuigen en verkenningsvliegtuigen voor de visserij, aangezien deze acties niet gericht zijn op de prioritaire gebieden.

(4)

Voor de financiële bijdrage van de Unie moeten een maximumbedrag en een steunpercentage worden bepaald binnen de in artikel 15 van Verordening (EG) nr. 861/2006 aangegeven grenzen, en moeten de voorwaarden voor toekenning van die bijdrage worden vastgesteld.

(5)

Met betrekking tot traceerbaarheidsprojecten dient te worden gegarandeerd dat zij op basis van internationaal erkende normen worden ontwikkeld, zoals vereist op grond van artikel 67, lid 8, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 404/2011 van de Commissie van 8 april 2011 houdende bepalingen voor de uitvoering van Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad tot vaststelling van een communautaire controleregeling die de naleving van de regels van het gemeenschappelijk visserijbeleid moet garanderen (2).

(6)

Aanvragen voor EU-financiering zijn getoetst aan de voorschriften van Verordening (EG) nr. 391/2007 van de Commissie van 11 april 2007 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 861/2006 van de Raad, wat betreft de uitgaven die de lidstaten doen bij de tenuitvoerlegging van de in het kader van het gemeenschappelijk visserijbeleid geldende toezicht- en controleregelingen (3).

(7)

De Commissie heeft, na de projecten waarvan de kosten niet meer bedragen dan 40 000 EUR, exclusief btw, te hebben beoordeeld, die projecten geselecteerd waarvoor cofinanciering door de Unie gerechtvaardigd is omdat deze vermoedelijk tot een verbetering van de controleregeling van de aanvragende lidstaten zullen leiden.

(8)

Om investeringen op de door de Commissie omschreven prioritaire gebieden te stimuleren en om rekening te houden met de negatieve gevolgen van de financiële crisis voor de begroting van de lidstaten, moet voor de uitgaven die op deze prioritaire gebieden worden gedaan, een hoog cofinancieringspercentage worden vastgesteld binnen de in artikel 15 van Verordening (EG) nr. 861/2006 aangegeven grenzen.

(9)

Om voor de bijdrage in aanmerking te komen, moet zowel automatische plaatsbepalingsapparatuur als elektronische registratie- en meldapparatuur aan boord van vissersvaartuigen voldoen aan de voorschriften van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 404/2011.

(10)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de visserij en de aquacultuur,