26.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 173/1

26.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 173/2

(1)

Richtlijn 2002/58/EG voorziet in de harmonisering van de nationale bepalingen die nodig zijn om te zorgen voor een gelijk niveau van bescherming van fundamentele rechten en vrijheden, met name het recht op een persoonlijke levenssfeer en het vertrouwelijke karakter in verband met de verwerking van persoonsgegevens in de elektronischecommunicatiesector en om het vrije verkeer van dergelijke data en van de elektronischecommunicatieapparatuur en -diensten in de Unie te garanderen.

(2)

Overeenkomstig artikel 4 van Richtlijn 2002/58/EG moeten aanbieders van openbare elektronischecommunicatiediensten de nationale bevoegde autoriteiten en in sommige gevallen ook de betrokken abonnees en andere personen in kennis stellen van inbreuken in verband met persoonsgegevens. Inbreuken in verband met persoonsgegevens worden in artikel 2, onder i), van Richtlijn 2002/58/EG omschreven als inbreuken op de beveiliging die resulteren in een accidentele of onwettige vernietiging, wijziging, niet-geautoriseerde vrijgave van of toegang tot persoonsgegevens die zijn verstuurd, opgeslagen of anderszins verwerkt in verband met de levering van een openbare elektronischecommunicatiedienst in de Unie.

(3)

Om een samenhangende tenuitvoerlegging te waarborgen van de in artikel 4, leden 2, 3 en 4, van Richtlijn 2002/58/EG bedoelde maatregelen, kan de Commissie op grond van artikel 4, lid 5, technische uitvoeringsmaatregelen vaststellen in verband met de omstandigheden, het formaat en de procedures die gelden voor de in dit artikel bedoelde informatieverstrekkings- en kennisgevingseisen.

(4)

Wanneer deze eisen per land verschillen, kan dit leiden tot rechtsonzekerheid, meer complexe en omslachtige procedures en aanzienlijke administratieve kosten voor aanbieders die grensoverschrijdend actief zijn. De Commissie vindt het derhalve noodzakelijk dergelijke technische uitvoeringsmaatregelen vast te stellen.

(5)

Deze verordening heeft alleen betrekking op de melding van inbreuken in verband met persoonsgegevens en omvat dan ook geen technische uitvoeringsmaatregelen met betrekking tot de verplichting van artikel 4, lid 2, van Richtlijn 2002/58/EG om, wanneer er een bijzonder risico bestaat van inbreuken op de beveiliging van het netwerk, de abonnees hiervan in kennis te stellen.

(6)

Uit artikel 4, lid 3, eerste alinea, van Richtlijn 2002/58/EG volgt dat aanbieders de bevoegde nationale autoriteit in kennis moeten stellen van alle inbreuken in verband met persoonsgegevens. Aanbieders mogen dan ook niet zelf bepalen of zij een inbreuk in verband met persoonsgegevens al dan niet aan de bevoegde nationale autoriteit melden. Dit mag de bevoegde nationale autoriteit echter niet verhinderen om naar eigen goeddunken voorrang te verlenen aan het onderzoek van bepaalde inbreuken in overeenstemming met het toepasselijk recht en passende maatregelen te nemen om over- of onderrapportering te voorkomen.

(7)

Er moet dan ook een systeem worden vastgesteld voor het aanmelden van inbreuken in verband met persoonsgegevens aan de bevoegde nationale autoriteit dat, indien wordt voldaan aan bepaalde voorwaarden, bestaat uit verschillende fasen, met telkens een bepaalde termijn. Dit systeem moet ervoor zorgen dat de bevoegde nationale autoriteit zo vroeg en zo volledig mogelijk in kennis wordt gesteld zonder dat de aanbieder daarbij onnodig wordt gehinderd bij zijn pogingen om de inbreuk te onderzoeken en de nodige maatregelen te treffen om de inbreuk te beperken en de gevolgen ervan te verhelpen.

(8)

Noch een simpel vermoeden dat een inbreuk in verband met persoonsgegevens heeft plaatsgevonden, noch een simpele opsporing van een incident zonder dat voldoende informatie beschikbaar is, ondanks het feit de aanbieder hiertoe al het mogelijke heeft gedaan, is voldoende om ervan uit te gaan dat een inbreuk in verband met persoonsgegevens is ontdekt in de zin van deze verordening. In dit verband moet met name worden gelet op de beschikbaarheid van de in Bijlage I bedoelde informatie.

(9)

In de context van de toepassing van deze verordening moeten de bevoegde nationale autoriteiten hun medewerking verlenen in gevallen van inbreuken in verband met persoonsgegevens met een grensoverschrijdende dimensie.

(10)

Een aanvullende specificatie van de inventaris van inbreuken op persoonsgegevens die aanbieders moeten bijhouden is op grond van deze verordening niet verplicht omdat de inhoud hiervan al uitvoerig is beschreven in artikel 4 van Richtlijn 2002/58/EG. Om het formaat van de inventaris te bepalen kunnen aanbieders echter gebruikmaken van deze verordening.

(11)

Alle bevoegde nationale autoriteiten moeten beveiligde elektronische middelen ter beschikking stellen zodat aanbieders in een gemeenschappelijk formaat, gebaseerd op een norm als XML, inbreuken in verband met persoonsgegevens kunnen melden, met inbegrip van de in bijlage I vermelde informatie in de desbetreffende talen, zodat alle aanbieders in de Unie een soortgelijke kennisgevingsprocedure kunnen volgen, ongeacht hun vestigingsplaats of de plaats waar de inbreuk in verband met persoonsgegevens plaatsvond. In dit verband moet de Commissie indien noodzakelijk de tenuitvoerlegging van beveiligde elektronische middelen vergemakkelijken door bijeenkomsten te organiseren met de bevoegde nationale autoriteiten.

(12)

Om na te gaan of een inbreuk op persoonsgegevens wellicht negatieve gevolgen kan hebben voor de persoonsgegevens of de privacy van een abonnee of een ander persoon, moet vooral rekening worden gehouden met de aard en inhoud van de betrokken persoonsgegevens, met name wanneer de gegevens betrekking hebben op financiële informatie zoals creditcardgegevens of informatie met betrekking tot een bankrekening; de bijzondere categorieën gegevens van artikel 8, lid 1, van Richtlijn 95/46/EG; en bepaalde gegevens die specifiek betrekking hebben op het verstrekken van telefoon- of internetdiensten, dat wil zeggen, e-mail gegevens, locatiegegevens, internetlogbestanden, webbrowsegeschiedenis en gespecificeerde lijsten van oproepen.

(13)

In uitzonderlijke omstandigheden moet, wanneer kennisgeving aan een abonnee of een andere persoon de doeltreffendheid van het onderzoek naar de inbreuk in verband met persoonsgegevens in gevaar zou brengen, de aanbieder de kennisgeving aan een abonnee of een persoon kunnen uitstellen. Uitzonderlijke omstandigheden zijn in deze context niet alleen strafrechtelijke onderzoeken maar ook andere inbreuken in verband met persoonsgegevens die geen ernstig delict vormen maar uitstel van de termijn voor kennisgeving wel kunnen rechtvaardigen. Het is in ieder geval aan de bevoegde nationale autoriteit om per geval en rekening houdend met de omstandigheden te beoordelen of uitstel gerechtvaardigd is dan wel of kennisgeving noodzakelijk is.

(14)

Aanbieders moeten weliswaar in het bezit zijn van contactgegevens van hun abonnees, gezien hun rechtstreekse contractuele relatie, maar niet van dergelijke gegevens van andere personen voor wie inbreuk op persoonsgegevens ook gevolgen kunnen hebben. In dat geval moet de aanbieder de personen in kwestie zo spoedig mogelijk, in eerste instantie via advertenties in de voornaamste nationale of regionale media, zoals kranten, en vervolgens, overeenkomstig onderhavige verordening, via een individuele kennisgeving, hiervan op de hoogte kunnen brengen. De aanbieder is derhalve niet verplicht kennisgeving te doen via de media, maar kan hiertoe desgewenst wel overgaan wanneer hij nog bezig is met het identificeren van de betrokkenen.

(15)

De informatie over de inbreuk mag alleen betrekking hebben op de inbreuk en mag geen verband houden met informatie over andere onderwerpen. Het bijsluiten van informatie over een inbreuk op persoonsgegevens in een periodieke factuur kan derhalve niet worden beschouwd als een adequate manier om kennisgeving te doen van een inbreuk in verband met persoonsgegevens.

(16)

In deze verordening worden geen specifieke maatregelen inzake technologische bescherming vastgesteld die een afwijking rechtvaardigen van de verplichting om abonnees of andere personen in kennis te stellen van inbreuken op persoonsgegevens omdat dergelijke maatregelen met de technische vooruitgang kunnen evolueren. Wel moet de Commissie, overeenkomstig de huidige praktijken, een indicatieve lijst kunnen publiceren van dergelijke specifieke maatregelen inzake technologische bescherming.

(17)

Aanbieders kunnen zich niet alleen op encryptie of hashing beroepen om te verklaren dat zij voldaan hebben aan de algemene beveiligingsverplichting van artikel 17 van Richtlijn 95/46/EG. Aanbieders moeten in dit verband ook adequate organisatorische en technische maatregelen nemen om inbreuk in verband met persoonsgegevens te voorkomen, op te sporen en te blokkeren. Aanbieders moeten elk risico dat na controles eventueel nog bestaat, onderzoeken om na te gaan waar inbreuken op persoonsgegevens zich eventueel kunnen voordoen.

(18)

Wanneer de aanbieder voor het uitvoeren van een deel van zijn diensten gebruik maakt van een andere aanbieder, bijvoorbeeld voor facturering of managementdiensten, is die andere aanbieder, die geen rechtstreekse contractuele overeenkomst heeft met de eindgebruiker, niet verplicht kennisgeving te doen van inbreuken in verband met persoonsgegevens. Deze derde partij moet de inbreuk echter wel signaleren en de aanbieder, waarmee hij een rechtstreekse contractuele overeenkomst heeft, hiervan in kennis stellen. Dit geldt ook in de context van wholesalelevering van elektronischecommunicatiediensten, waar de wholesaleaanbieder normaliter geen rechtstreekse contractuele overeenkomst met de eindgebruiker heeft.

(19)

In Richtlijn 95/46/EG wordt een definitie gegeven van een algemeen kader voor de bescherming van persoonsgegevens in de Europese Unie. De Commissie heeft een voorstel ingediend voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad die de plaats moet innemen van Richtlijn 95/46/EG (de gegevensbeschermingsverordening). De voorgestelde gegevensbeschermingsverordening zou alle voor de verwerking van gegevens verantwoordelijke personen ertoe verplichten om, voortbouwend op artikel 4, lid 3, van Richtlijn 2002/58/EG, kennisgeving te doen van inbreuken in verband met persoonsgegevens. De onderhavige verordening van de Commissie is volledig in overeenstemming met deze voorgestelde maatregel.

(20)

De voorgestelde gegevensbeschermingsverordening houdt ook een beperkt aantal technische aanpassingen in van Richtlijn 2002/58/EG teneinde rekening te houden met de omvorming van Richtlijn 95/46/EG tot een verordening. De inhoudelijke juridische gevolgen van de nieuwe verordening voor Richtlijn 2002/58/EG zullen door de Commissie worden geëvalueerd.

(21)

De toepassing van deze verordening moet drie jaar na de inwerkingtreding ervan worden geëvalueerd en de inhoud moet worden herzien in het licht van het juridisch kader dat op dat moment van toepassing is, met inbegrip van de voorgestelde gegevensbeschermingsverordening. De herziening van deze verordening moet waar mogelijk worden gekoppeld aan een eventuele toekomstige herziening van Richtlijn 2002/58/EG.

(22)

De toepassing van deze verordening kan onder meer worden beoordeeld op basis van eventuele door de bevoegde nationale autoriteiten bijgehouden statistieken over bij hen aangemelde inbreuken op persoonsgegevens. Deze statistieken kunnen bijvoorbeeld informatie bevatten over het aantal bij de bevoegde nationale autoriteit aangemelde inbreuken, het aantal inbreuken in verband met persoonsgegevens waarvan kennisgeving werd gedaan bij de abonnee of een andere persoon, de tijd die nodig was om de inbreuk op persoonsgegevens op te lossen en informatie over genomen maatregelen inzake technologische bescherming. Deze statistieken moeten de Commissie en de lidstaten consistente en vergelijkbare statistische gegevens verstrekken en de identiteit van noch de aanbieder die de inbreuk aanmeldt, noch de abonnee of andere personen voor wie de inbreuk ook gevolgen kunnen hebben, onthullen. De Commissie kan met het oog hierop ook periodiek bijeenkomen met de bevoegde nationale autoriteiten en andere betrokkenen.

(23)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor communicatie,

a)

de aard en de inhoud van de desbetreffende persoonsgegevens, met name wanneer het om financiële gegevens gaat die onder de bijzondere categorieën van artikel 8, lid 1, van Richtlijn 95/46/EG vallen, alsmede locatiegegevens, internetlogbestanden, webbrowsegeschiedenis, e-mailgegevens en gespecificeerde lijsten van oproepen;

b)

de vermoedelijke gevolgen van de inbreuk op persoonsgegevens voor de betrokken abonnee of andere persoon, met name wanneer een inbreuk kan leiden tot bijvoorbeeld identiteitsdiefstal of -fraude, lichamelijke schade, ernstige vernedering of aantasting van de reputatie; alsmede

c)

de omstandigheden van de inbreuk in verband met persoonsgegevens, met name wanneer de gegevens zijn gestolen of wanneer de aanbieder weet dat de gegevens in het bezit zijn van een niet-geautoriseerde derde.

a)

op veilige wijze zijn versleuteld met een standaardalgoritme, de sleutel voor decryptie door geen enkele inbreuk gevaar heeft gelopen en de sleutel voor decryptie zodanig werd gegenereerd dat personen zonder geautoriseerde toegang de sleutel met de beschikbare technologische middelen niet kunnen vinden; of

b)

zijn vervangen door een met een cryptografisch versleutelde hashfunctie berekende hashwaarde, de sleutel die hiervoor werd gebruikt door geen enkele inbreuk gevaar heeft gelopen en deze voor datahashing gebruikte sleutel zodanig is gegenereerd dat personen zonder geautoriseerde toegang de sleutel niet kunnen vinden met de beschikbare technologische middelen.

26.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 173/9

(1)

Bij Verordening (EU) nr. 389/2012 is een kader vastgesteld voor de vereenvoudiging en de versterking van de administratieve samenwerking tussen de lidstaten op het gebied van de accijnzen.

(2)

Artikel 21 van Richtlijn 2008/118/EG van de Raad van 16 december 2008 houdende een algemene regeling inzake accijns en houdende intrekking van Richtlijn 92/12/EEG (2) vereist dat de lidstaat van verzending de gegevens van een voorlopig elektronisch administratief document controleert voordat accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling kunnen worden overgebracht. Bij Verordening (EG) nr. 684/2009 van de Commissie van 24 juli 2009 tot uitvoering van Richtlijn 2008/118/EG van de Raad wat betreft de geautomatiseerde procedures voor de overbrenging van accijnsgoederen onder schorsing van accijns (3) is de inhoud van het voorlopige elektronische administratieve document gepreciseerd. Aangezien de informatie in dat administratieve document over accijnsvergunningen wordt getoetst aan de gegevens in de overeenkomstige nationale registers, moeten de gegevens van elk nationaal register regelmatig aan elke lidstaat van verzending worden verstrekt en worden bijgewerkt.

(3)

De gegevens in de nationale registers over marktdeelnemers die accijnsgoederen overbrengen onder een accijnsschorsingsregeling, dienen automatisch te worden uitgewisseld via een centraal register van marktdeelnemers („centraal register”) dat door de Commissie wordt geëxploiteerd, zoals voorzien in artikel 19, lid 4, van Verordening (EU) nr. 389/2012.

(4)

Om de gegevensuitwisseling via het centrale register te vergemakkelijken, moeten de structuur en de inhoud van de te gebruiken standaardformaten worden vastgesteld, inclusief de daarin te vermelden codes.

(5)

Om ervoor te zorgen dat de beschikbare gegevens in het centrale register juist zijn en automatisch worden bijgewerkt, moet het centrale verbindingsbureau voor accijnszaken of de verbindingsdienst kennis geven van wijzigingen in het nationale register en deze doorsturen naar het centrale register.

(6)

Om ervoor te zorgen dat de gegevens in de nationale registers juist en bijgewerkt zijn, moet het centrale verbindingsbureau voor accijnszaken of de verbindingsdienst het nationale register bijwerken op dezelfde dag dat er sprake is van een wijziging in een vergunning en de wijzigingen onverwijld naar het centrale register doorsturen.

(7)

Om te garanderen dat de lidstaten een correcte kopie van de gegevens van andere nationale registers hebben, moet het centrale verbindingsbureau voor accijnszaken of de aangewezen verbindingsdienst ervoor zorgen dat nieuwe wijzigingen van het centrale register regelmatig en tijdig worden ontvangen.

(8)

Marktdeelnemers moeten de mogelijkheid hebben om na te gaan of de gegevens van hun vergunning door het centrale register correct zijn verwerkt en verspreid, en om de gegevens van een handelspartner te controleren alvorens een voorlopig elektronisch administratief document in te dienen. Om een dergelijke controle van de geldigheid van de accijnsnummers mogelijk te maken, zoals is voorzien in artikel 20, lid 1, van Verordening (EU) nr. 389/2012, moet de Commissie de noodzakelijke kerngegevens van een vergunning die in het centrale register wordt bijgehouden, verstrekken wanneer een geldig uniek accijnsnummer wordt ingevoerd. Daarnaast moeten er regels worden vastgesteld voor het corrigeren van onjuiste informatie in verband met de vergunning van een marktdeelnemer.

(9)

Om ervoor te zorgen dat het centrale register efficiënt wordt beheerd en er een maximale tijd wordt gegarandeerd om een kennisgeving van een wijziging van een nationaal register of een algemeen verzoek te verwerken, moet het beschikbaarheidsniveau van het centrale register en de nationale registers worden gepreciseerd, evenals de omstandigheden waaronder de beschikbaarheid of de prestaties van het centrale register of de nationale registers onder dit niveau mogen komen.

(10)

Om het beheer van het centrale register te kunnen evalueren, dient de Commissie statistische gegevens uit het register te extraheren en deze maandelijks aan de lidstaten te bezorgen.

(11)

Om de Commissie en de lidstaten voldoende tijd te bieden regelingen te treffen om aan de verplichtingen te kunnen voldoen wat de in deze verordening vereiste termijnen en beschikbaarheid van diensten betreft, moet de toepassing van de artikelen 8, 9 en 10 tot 1 januari 2015 worden uitgesteld.

(12)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Accijnscomité,

a)

kennisgeving van wijzigingen van nationale registers die door de centrale verbindingsbureaus voor accijnszaken en de verbindingsdiensten naar het centrale register worden gestuurd;

b)

kennisgeving van wijzigingen van het centrale register die naar de nationale registers worden gestuurd;

c)

verzoeken van de centrale verbindingsbureaus voor accijnszaken en de verbindingsdiensten om nadere informatie over wijzigingen in het centrale register;

d)

verzoeken van de centrale verbindingsbureaus voor accijnszaken en de verbindingsdiensten om uit het centrale register geëxtraheerde statistische gegevens;

e)

het doorsturen door de Commissie van uit het centrale register geëxtraheerde statistische gegevens aan de lidstaten die daarom verzoeken.

a)

de Commissie registreert de wijziging onverwijld in het centrale register;

b)

er wordt een kennisgeving verzonden naar elke lidstaat waarin een centraal verbindingsbureau voor accijnszaken of een verbindingsdienst geregistreerd staat om kennisgevingen van wijzigingen te ontvangen via het bericht „Verrichtingen in het register voor marktdeelnemers” dat in tabel 2 van bijlage I is opgenomen.

a)

indien het overgelegde unieke accijnsnummer overeenkomt met een record van een erkende entrepothouder, een geregistreerde geadresseerde of een geregistreerde afzender, bevat het uittreksel één van de volgende gegevens:

b)

indien het overgelegde unieke accijnsnummer overeenkomt met een record van een belastingentrepot, bevat het uittreksel een van de volgende gegevens:

c)

indien het overgelegde unieke accijnsnummer overeenkomt met een geregistreerde geadresseerde die onder artikel 19, lid 2, onder h), van Verordening (EU) nr. 389/2012, valt, bevat het uittreksel naast de informatie in punt a), het volgende:

a)

het aantal actieve en niet-actieve records van marktdeelnemers;

b)

het aantal vergunningen die binnenkort aflopen, dat wil zeggen het totale aantal vergunningen die de komende maand of het komende kwartaal aflopen;

c)

de soorten marktdeelnemers, het aantal marktdeelnemers per soort, en het aantal belastingentrepots;

d)

het aantal geautoriseerde marktdeelnemers per product en per productcategorie;

e)

het aantal wijzigingen in accijnsvergunningen.

a)

het centrale register of een nationaal register is niet beschikbaar vanwege hardware— of telecommunicatiestoringen;

b)

er treden problemen op in een netwerk waar de Commissie of de betrokken lidstaat niet direct zeggenschap over hebben;

c)

overmacht;

d)

gepland onderhoud dat ten minste achtenveertig uur vóór het voorgenomen begin van de onderhoudsperiode is aangekondigd.

26.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 173/34

(1)

In bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1451/2007 van de Commissie van 4 december 2007 betreffende de tweede fase van het in artikel 16, lid 2, van Richtlijn 98/8/EG van het Europees Parlement en de Raad betreffende het op de markt brengen van biociden bedoelde tienjarige werkprogramma (2) is een uitputtende lijst vastgesteld van bestaande werkzame stoffen die moeten worden beoordeeld in het kader van het werkprogramma voor een systematisch onderzoek van de werkzame stoffen die reeds op de markt zijn (hierna het „beoordelingsprogramma” genoemd), en bij die verordening is het op de markt brengen van biociden die combinaties van werkzame stof en productsoort bevatten die niet in die bijlage, noch in de bijlagen I of IA bij Richtlijn 98/8/EG zijn opgenomen, of waarvoor de Commissie een besluit tot niet-opneming heeft genomen, verboden.

(2)

De lijst in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1451/2007 omvat combinaties van bestaande werkzame stof en productsoort waarvan kennisgeving is gedaan overeenkomstig artikel 4, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1896/2000 van de Commissie van 7 september 2000 inzake de eerste fase van het in artikel 16, lid 2, van Richtlijn 98/8/EG van het Europees Parlement en de Raad betreffende biociden bedoelde programma (3), waarin een lidstaat overeenkomstig artikel 5, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1896/2000 belang heeft aangemeld of waarvoor uiterlijk op 1 maart 2006 een dossier werd ingediend dat als volledig is aanvaard.

(3)

De definitie van biociden in artikel 2, lid 1, onder a), van Richtlijn 98/8/EG, de definitie van werkzame stof in artikel 2, lid 1, onder d), van die richtlijn en de beschrijvingen van productsoorten in bijlage V bij die richtlijn zijn op uiteenlopende wijze geïnterpreteerd. In sommige gevallen is de gemeenschappelijke visie tussen de Commissie en de overeenkomstig artikel 26 van Richtlijn 98/8/EG aangewezen bevoegde autoriteiten in de loop van de tijd veranderd. Met name het arrest van het Hof van Justitie van de Europese Unie van 1 maart 2012 in zaak C-420/10, Söll GmbH v Tetra GmbH (4), verduidelijkte dat het begrip „biociden” aldus moet worden uitgelegd dat daartoe ook bepaalde producten behoren die louter indirect op de bestreden schadelijke organismen inwerken.

(4)

Personen die zich baseerden op door de Commissie of door een overeenkomstig artikel 26 van Richtlijn 98/8/EG aangewezen bevoegde autoriteit gepubliceerde richtsnoeren of verstrekte schriftelijke adviezen kunnen daardoor hebben nagelaten kennisgeving te doen van de combinatie van bestaande werkzame stof en productsoort in een in de handel gebracht product, of de taak van deelnemer over te nemen, in de objectief gerechtvaardigde mening dat het product is uitgesloten van de werkingssfeer van Richtlijn 98/8/EG of dat het onder een andere productsoort valt.

(5)

Die personen moeten in dergelijke gevallen de mogelijkheid hebben om, indien relevant met voorafgaande kennisgeving, een dossier voor onderzoek in het kader van het beoordelingsprogramma in te dienen, teneinde te voorkomen dat producten uit de handel worden genomen waarvoor een gerechtvaardigde interpretatie wat betreft de aard ervan als biocide of de juiste productsoort ervan naderhand door lidstaten of de Commissie wordt betwist.

(6)

Bovendien moet, in de gevallen waarin om dezelfde redenen werkzame stoffen nog niet als bestaand zijn geïdentificeerd, bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1451/2007 worden geactualiseerd zodat alle bestaande werkzame stoffen correct worden weergegeven.

(7)

De situatie waarin personen op basis van deze verordening kennisgeving willen doen van een combinatie van werkzame stof en productsoort, zal vergelijkbaar zijn met de situatie waarin personen overeenkomstig artikel 12 van Verordening (EG) nr. 1451/2007 de taak van deelnemer willen overnemen. Het is dan ook passend te voorzien in een vergelijkbare procedure en vergelijkbare termijnen om de belanghebbenden op de hoogte te brengen en intentieverklaringen bij de Commissie in te dienen.

(8)

Bovendien is het passend de termijnen en andere voorschriften voor de kennisgeving zo veel mogelijk in overeenstemming te brengen met die in artikel 4, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1896/2000 voor de eerste kennisgeving van bestaande werkzame stoffen, rekening houdend met de huidige werkmethoden van het Europees Agentschap voor chemische stoffen, dat is opgericht bij Verordening (EG) nr. 1907/2006 van het Europees Parlement en de Raad (5).

(9)

In de gevallen waarin geen rapporterende lidstaat is aangewezen voor de werkzame stof waarop een kennisgeving betrekking heeft, moet, om ervoor te zorgen dat de stof ter goedkeuring zal worden beoordeeld, van de kennisgever bevestiging worden verlangd dat een bevoegde autoriteit ermee instemt de aangekondigde aanvraag tot goedkeuring van de werkzame stof te beoordelen.

(10)

Verordening (EG) nr. 1451/2007 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(11)

Om te zorgen voor een vlotte overgang van Richtlijn 98/8/EG naar Verordening (EU) nr. 528/2012 van het Europees Parlement en de Raad van 22 mei 2012 betreffende het op de markt aanbieden en het gebruik van biociden (6), moeten bepaalde delen van deze verordening van toepassing zijn vanaf dezelfde datum als Verordening (EU) nr. 528/2012.

(12)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor biociden,

1)

Artikel 2, tweede alinea, wordt vervangen door:

„Voorts wordt verstaan onder „deelnemer”: een persoon die een kennisgeving heeft ingediend die overeenkomstig artikel 4, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1896/2000 of artikel 3 quater, lid 1, van deze verordening door de Commissie is aanvaard, of een lidstaat die overeenkomstig artikel 5, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1896/2000 belang heeft aangemeld.”.

2)

Aan artikel 3, lid 2, wordt het volgende punt d) toegevoegd:

3)

Het volgende artikel 3 bis wordt ingevoegd:

„Artikel 3 bis

Procedure voor de intentieverklaring om kennisgeving te doen

1.   Een persoon of een lidstaat die van oordeel is dat een biocide die op de markt wordt gebracht en alleen bestaande werkzame stoffen bevat, onder Richtlijn 98/8/EG valt en onder één of meer productsoorten valt waarvoor artikel 4 het op de markt brengen verbiedt, kan bij de Commissie een verzoek indienen om de kennisgeving van de in dat product opgenomen werkzame stoffen voor de desbetreffende productsoorten toe te staan.

In het verzoek worden de desbetreffende combinaties van werkzame stof en productsoort vermeld, alsook de redenen waarom geen kennisgeving is ingediend overeenkomstig artikel 4, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1896/2000, of geen belang is aangemeld overeenkomstig artikel 5, lid 3, van die verordening, of de taak van deelnemer niet is overgenomen overeenkomstig artikel 12 van deze verordening, of geen volledig dossier is ingediend overeenkomstig artikel 9, lid 1, van deze verordening.

2.   Nadat de Commissie een verzoek overeenkomstig lid 1 heeft ontvangen, raadpleegt zij de lidstaten over de vraag of het verzoek aanvaardbaar is.

Het verzoek is aanvaardbaar als de biocide onder Richtlijn 98/8/EG valt en onder één of meer productsoorten valt waarvoor artikel 4 van deze verordening het op de markt brengen verbiedt, en de aanvrager, voordat hij dat verzoek indiende, op basis van door de Commissie of door een overeenkomstig artikel 26 van Richtlijn 98/8/EG aangewezen bevoegde autoriteit gepubliceerde richtsnoeren of verstrekte schriftelijke adviezen de objectief gerechtvaardigde mening was toegedaan dat het product was uitgesloten van de werkingssfeer van Richtlijn 98/8/EG of dat het onder een andere productsoort viel.

Het verzoek is echter niet aanvaardbaar als ten aanzien van de betrokken combinatie van werkzame stof en productsoort reeds is besloten ze niet in bijlage I of IA bij Richtlijn 98/8/EG op te nemen op basis van een beoordelingsverslag dat overeenkomstig artikel 15, lid 4, van deze verordening door het Permanent Comité voor biociden is onderzocht.

3.   Als de Commissie het verzoek na de raadpleging overeenkomstig lid 2 aanvaardbaar acht, aanvaardt zij het verzoek en staat zij de kennisgeving van de werkzame stof voor de desbetreffende productsoorten toe.

Als het door de rapporterende lidstaat voor de desbetreffende werkzame stof ingediende dossier reeds alle nodige gegevens bevat voor de beoordeling van de desbetreffende productsoorten waarvoor artikel 4 het op de markt brengen verbiedt, en de deelnemer die dat dossier heeft ingediend, wil worden geacht kennisgeving te hebben gedaan van de werkzame stof voor die productsoorten, brengt de rapporterende lidstaat de Commissie daarvan op de hoogte en wordt geen aanvullende kennisgeving krachtens de eerste alinea toegestaan.

De Commissie brengt de lidstaten daarvan op de hoogte en maakt die informatie langs elektronische weg bekend.

4.   Een persoon die voornemens is kennisgeving te doen van de combinatie van werkzame stof en productsoort die is opgenomen in de in lid 3, derde alinea, bedoelde elektronische bekendmaking, doet de Commissie uiterlijk drie maanden na de datum van die elektronische bekendmaking mededeling van dat voornemen.”.

4.

Het volgende artikel 3 ter wordt ingevoegd:

„Artikel 3 ter

Kennisgevingsprocedure

1.   Na de intentieverklaring om kennisgeving te doen dient de in artikel 3 bis, lid 4, bedoelde persoon uiterlijk 18 maanden na de datum van de in artikel 3 bis, lid 3, derde alinea, bedoelde elektronische bekendmaking een kennisgeving van de combinatie van werkzame stof en productsoort in bij het bij Verordening (EG) nr. 1907/2006 opgerichte Europees Agentschap voor chemische stoffen (hierna het „Agentschap” genoemd).

De kennisgeving wordt gedaan via het biocidenregister als bedoeld in artikel 71 van Verordening (EU) nr. 528/2012 van het Europees Parlement en de Raad (7).

2.   De kennisgeving wordt in IUCLID-formaat ingediend. Zij bevat al de in de punten 1, 2 en 3 en de tabel in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1896/2000 bedoelde informatie en het bewijs dat de stof op de datum van de in artikel 3 bis, lid 3, derde alinea, bedoelde elektronische bekendmaking op de markt was als werkzame stof van een biocide die onder de desbetreffende productsoort valt.

3.   Tenzij reeds een rapporterende lidstaat is aangewezen voor de werkzame stof in kwestie, geeft de kennisgever aan bij welke bevoegde instantie van een lidstaat hij voornemens is een dossier in te dienen, en verstrekt hij een schriftelijke bevestiging dat die bevoegde instantie ermee instemt het dossier te beoordelen.

4.   Nadat het Agentschap een kennisgeving heeft ontvangen, brengt het de Commissie daarvan op de hoogte en deelt het aan de kennisgever de vergoedingen mee die verschuldigd zijn krachtens de verordening die op grond van artikel 80, lid 1, van Verordening (EU) nr. 528/2012 is vastgesteld. Als de kennisgever de vergoeding niet binnen dertig dagen na ontvangst van die informatie betaalt, wijst het Agentschap de kennisgeving af en brengt het de kennisgever daarvan op de hoogte.

5.   Nadat het Agentschap de vergoedingen heeft ontvangen, gaat het binnen dertig dagen na of de kennisgeving aan de eisen van lid 2 voldoet. Indien de kennisgeving niet aan die eisen voldoet, geeft het Agentschap de kennisgever een periode van dertig dagen om de kennisgeving aan te vullen of te corrigeren. Na afloop van die periode van dertig dagen dient het Agentschap binnen dertig dagen hetzij te verklaren dat de kennisgeving aan de eisen van lid 2 voldoet, hetzij de kennisgeving af te wijzen, en de kennisgever daarvan op de hoogte te brengen.

6.   Beroepen tegen besluiten van het Agentschap die overeenkomstig lid 4 of lid 5 zijn genomen, worden behandeld door de kamer van beroep die bij Verordening (EG) nr. 1907/2006 is opgericht. Artikel 92, leden 1 en 2, en de artikelen 93 en 94 van Verordening (EG) nr. 1907/2006 zijn op dergelijke beroepsprocedures van toepassing. Het beroep heeft schorsende werking.

7.   Het Agentschap deelt de Commissie onverwijld mede of de kennisgeving aan de eisen van lid 2 voldoet of is afgewezen.

5)

Het volgende artikel 3 quater wordt ingevoegd:

„Artikel 3 quater

Opneming in of uitsluiting van het beoordelingsprogramma

1.   Als overeenkomstig artikel 3 bis, lid 3, tweede alinea, wordt geacht dat van een werkzame stof kennisgeving is gedaan, of als het Agentschap de Commissie overeenkomstig artikel 3 ter, lid 7, mededeelt dat een kennisgeving aan de eisen van artikel 3 ter, lid 2, voldoet, aanvaardt de Commissie de kennisgeving en:

2.   Als een intentieverklaring om kennisgeving te doen niet binnen de in artikel 3 bis, lid 4, vermelde termijn is ontvangen, als een kennisgeving niet binnen de in artikel 3 ter, lid 1, vermelde termijn is ontvangen, of als het Agentschap de Commissie overeenkomstig artikel 3 ter, lid 7, mededeelt dat een overeenkomstig artikel 3 ter, lid 1, ingediende kennisgeving is afgewezen, brengt de Commissie de lidstaten daarvan op de hoogte en maakt zij die informatie langs elektronische weg bekend.”.

6)

Aan artikel 4 wordt het volgende lid 4 toegevoegd:

„4.   In afwijking van de leden 1 en 2 mogen biociden die een werkzame stof bevatten waarvoor de Commissie de relevante informatie overeenkomstig artikel 3 bis, lid 3, derde alinea, voor de desbetreffende productsoorten langs elektronische weg heeft bekendgemaakt, overeenkomstig artikel 16, lid 1, van Richtlijn 98/8/EG op de markt worden gebracht tot de datum waarop de Commissie een besluit heeft genomen om de combinatie van werkzame stof en productsoort in bijlage II op te nemen overeenkomstig artikel 3 quater, lid 1, onder a), of een vroeger besluit tot niet-opneming nietig te verklaren overeenkomstig artikel 3 quater, lid 1, onder b), of gedurende een periode van zes maanden vanaf de datum waarop de Commissie de relevante informatie langs elektronische weg heeft bekendgemaakt overeenkomstig artikel 3 quater, lid 2.”.

7)

Aan artikel 9 wordt het volgende lid 3 toegevoegd:

„3.   In afwijking van lid 2 worden, voor combinaties van werkzame stof en productsoort die overeenkomstig artikel 3 quater, lid 1, onder a), in bijlage II zijn opgenomen, of waarvoor overeenkomstig artikel 3 quater, lid 1, onder b), een besluit nietig werd verklaard, aanvragen tot goedkeuring van een werkzame stof die overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EU) nr. 528/2012 worden gedaan, uiterlijk twee jaar na de datum van het overeenkomstig artikel 3 quater, lid 1, onder a) of b), vastgestelde besluit ingediend.”.

26.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 173/38

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

26.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 173/40

(1)

Op verzoek van Ierland heeft de Raad aan dat land financiële bijstand verleend door middel van Uitvoeringsbesluit 2011/77/EU (2) ter ondersteuning van een krachtig economisch en hervormingsprogramma dat erop gericht is het vertrouwen te herstellen, de economie wederom op een duurzaam groeipad te brengen en de financiële stabiliteit in Ierland, de eurozone en de EU te waarborgen.

(2)

Op 22 april 2013 heeft de Commissie de negende evaluatie van het Ierse economische hervormingsprogramma afgerond.

(3)

Een verlenging van de gemiddelde maximumlooptijd van de EU-lening zou nuttig zijn, aangezien hierdoor de inspanningen van Ierland zouden worden ondersteund om opnieuw volledige markttoegang te verkrijgen en zijn programma met succes af te ronden. Om de verlenging van de gemiddelde maximumlooptijd van de EU-lening ten volle te kunnen benutten, moet de Commissie gemachtigd worden om de looptijd van de termijnen en tranches te verlengen.

(4)

In het licht van die ontwikkelingen moet Uitvoeringsbesluit 2011/77/EU worden gewijzigd,

1)

Lid 1 wordt vervangen door:

„1.   De Unie stelt Ierland een lening van maximaal 22,5 miljard EUR met een gemiddelde maximumlooptijd van 19,5 jaar ter beschikking. De looptijd van afzonderlijke tranches van de leenfaciliteit kan ten hoogste 30 jaar bedragen.”.

2)

Het volgende lid wordt toegevoegd:

„9.   Op verzoek van Ierland kan de Commissie de looptijd van een termijn of een tranche verlengen, op voorwaarde dat de in lid 1 vastgestelde gemiddelde maximumlooptijd in acht wordt genomen. Hiertoe kan de Commissie overgaan tot de herfinanciering van het geheel of een deel van haar lening. Alle vooraf opgenomen bedragen worden gestort op een rekening bij de ECB die de Commissie heeft geopend voor het beheer van de financiële bijstand.”.

26.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 173/41

(1)

Op 2 december 2009 besloot de Raad, op aanbeveling van de Commissie, in Besluit 2010/286/EU (1) dat er in Italië een buitensporig tekort bestond. De Raad stelde vast dat voor 2009 met een overheidstekort van 5,3% van het bbp werd gerekend en dat daarmee de in het Verdrag vastgelegde referentiewaarde van 3% van het bbp werd overschreden, terwijl de bruto overheidsschuld zou uitkomen op 115,1% van het bbp in 2009, dus boven de in het Verdrag vastgelegde referentiewaarde van 60% van het bbp (2).