24.12.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 348/1

---

VERORDENING (EG) Nr. 1340/2008 VAN DE RAAD

van 8 december 2008

betreffende de handel in bepaalde ijzer- en staalproducten tussen de Europese Gemeenschap en de Republiek Kazachstan

DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, en met name op artikel 133,

Gezien het voorstel van de Commissie,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

Artikel 17, lid 1, van de Partnerschaps- en samenwerkingsovereenkomst tussen de Europese Gemeenschappen en hun lidstaten en de Republiek Kazachstan (1) bepaalt dat de handel in bepaalde ijzer- en staalproducten moet worden geregeld bij een specifieke overeenkomst betreffende kwantitatieve regelingen.

(2)

De bilaterale overeenkomst tussen de Europese Gemeenschap en de regering van de Republiek Kazachstan betreffende de handel in bepaalde ijzer- en staalproducten (2), die op 19 juli 2005 werd ondertekend, is op 31 december 2006 afgelopen. In 2007 en 2008 werd de handel in bepaalde ijzer- en staalproducten tussen de Europese Gemeenschap en Kazachstan geregeld door autonome maatregelen die bij Verordening (EG) nr. 1870/2006 van de Raad (3), respectievelijk bij Verordening (EG) nr. 1531/2007 van de Raad (4) waren vastgesteld.

(3)	In afwachting van de ondertekening en de inwerkingtreding van een nieuwe overeenkomst of van de toetreding van Kazachstan tot de Wereldhandelsorganisatie (WTO) moeten kwantitatieve beperkingen (maximale hoeveelheden) voor de periode vanaf 2009 worden vastgesteld.

(4)	Aangezien de omstandigheden die tot de kwantitatieve beperkingen voor 2007 en 2008 hebben geleid vrijwel onveranderd zijn, is het passend de kwantitatieve beperkingen voor 2009 op hetzelfde niveau als die voor 2007 en 2008 vast te stellen.

(5)	Er moet worden voorzien in middelen voor het beheer van deze regeling in de Gemeenschap, op zodanige wijze dat door zoveel mogelijk gelijksoortige bepalingen de uitvoering van de nieuwe overeenkomst vergemakkelijkt wordt.

(6)	Er moet op worden toegezien dat de oorsprong van de betrokken producten wordt gecontroleerd en dat daartoe passende regelingen voor administratieve samenwerking worden opgezet.

(7)	Producten die in een vrije zone zijn geplaatst of die zijn ingevoerd in het kader van het stelsel van douane-entrepots, de regeling tijdelijke invoer of de regeling actieve veredeling (schorsingssysteem), moeten niet worden afgeboekt op de voor deze producten vastgestelde maximale hoeveelheid.

(8)	Voor de doeltreffende toepassing van deze verordening is het nodig dat voor het in het vrije verkeer te brengen van de betrokken producten in de Gemeenschap een communautaire invoervergunning vereist is.

(9)

Om te waarborgen dat de maximale hoeveelheden niet worden overschreden, moet een procedure voor het beheer ervan worden ingesteld, die inhoudt dat de bevoegde autoriteiten van de lidstaten pas een invoervergunning afgeven nadat zij van de Commissie bevestiging hebben gekregen dat er binnen de kwantitatieve beperking in kwestie nog voldoende ruimte is,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

1.   Deze verordening is van toepassing op de invoer in de Gemeenschap van de in bijlage I vermelde ijzer- en staalproducten van oorsprong uit de Republiek Kazachstan.

2.   De ijzer- en staalproducten worden ingedeeld in de in bijlage I vastgestelde productgroepen.

3.   De indeling van de in bijlage I vermelde producten geschiedt op basis van de gecombineerde nomenclatuur (GN), die is vastgesteld bij Verordening (EEG) nr. 2658/87 van de Raad (5).

4.   De oorsprong van de in lid 1 bedoelde producten wordt vastgesteld overeenkomstig de bepalingen die hiervoor in de Gemeenschap gelden.

Artikel 2

1.   De invoer in de Gemeenschap van de in bijlage I vermelde producten van oorsprong uit de Republiek Kazachstan is onderworpen aan de in bijlage V vastgestelde jaarlijkse kwantitatieve beperkingen (maximale hoeveelheden). Wanneer de in bijlage I vermelde producten van oorsprong uit de Republiek Kazachstan in de Gemeenschap in het vrije verkeer worden gebracht, moet een certificaat van oorsprong overeenkomstig bijlage II en een door de autoriteiten van de lidstaten overeenkomstig artikel 4 afgegeven invoervergunning worden overgelegd.

2.   Om te waarborgen dat de hoeveelheden waarvoor invoervergunningen worden afgegeven nooit de totale maximale hoeveelheid voor elke productgroep overschrijden, geven de in bijlage IV vermelde bevoegde autoriteiten de invoervergunningen pas af nadat zij van de Commissie de bevestiging hebben gekregen dat er ten aanzien van het land van uitvoer nog ruimte is binnen de kwantitatieve beperking voor de desbetreffende productgroep van ijzer- en staalproducten, waarvoor een of meer importeurs aanvragen bij die autoriteiten hebben ingediend.

3.   De onder geleide van een vergunning ingevoerde producten worden afgeboekt op de desbetreffende maximale hoeveelheid die is vastgesteld in bijlage V. De goederen worden geacht te zijn verzonden op de datum waarop zij werden geladen in het vervoermiddel waarmee de uitvoer plaatsvindt.

Artikel 3

1.   De in bijlage V genoemde kwantitatieve beperkingen zijn niet van toepassing op producten die in een vrije zone of een vrij entrepot worden geplaatst of die worden ingevoerd in het kader van het stelsel van douane-entrepots, de regeling tijdelijke invoer of de regeling actieve veredeling (schorsingssysteem).

2.   Wanneer de in lid 1 bedoelde producten later in het vrije verkeer worden gebracht, hetzij in ongewijzigde staat, hetzij na be- of verwerking, is artikel 2, lid 2, van toepassing en worden de aldus in het vrije verkeer gebrachte producten afgeboekt op de desbetreffende in bijlage V vermelde maximale hoeveelheid.

Artikel 4

1.   Voor de toepassing van artikel 2, lid 2, geven de in bijlage IV vermelde bevoegde autoriteiten van de lidstaten, voordat zij een invoervergunning afgeven, de Commissie kennis van de hoeveelheden waarvoor zij met originele uitvoervergunningen gestaafde aanvragen voor een invoervergunning hebben ontvangen. De Commissie laat per omgaande weten of de aangevraagde hoeveelheden beschikbaar zijn voor invoer, in de volgorde waarin zij de kennisgevingen van de lidstaten heeft ontvangen (op basis van het beginsel dat wie het eerst komt, het eerst maalt).

2.   De in de kennisgevingen aan de Commissie vervatte aanvragen zijn geldig indien daarin voor elk geval duidelijk is vermeld: het land van uitvoer, de betrokken productcode, de in te voeren hoeveelheden, het nummer van de uitvoervergunning, het contingentjaar en de lidstaat waar de producten in het vrije verkeer zullen worden gebracht.

3.   Voor zover mogelijk geeft de Commissie de desbetreffende autoriteiten bevestiging van de totale hoeveelheid die in de ter kennis gebrachte aanvragen voor elke productgroep is aangegeven.

4.   Wanneer de bevoegde autoriteiten ervan kennis nemen dat een bepaalde hoeveelheid tijdens de geldigheidsduur van de invoervergunning ongebruikt blijft, delen zij dit de Commissie onmiddellijk mede. Die ongebruikte hoeveelheden worden automatisch overgeboekt naar de resterende hoeveelheden van de totale communautaire maximale hoeveelheid voor elke productgroep.

5.   De in de leden 1 tot en met 4 bedoelde kennisgevingen worden langs elektronische weg gedaan via het voor dit doel opgezette geïntegreerde netwerk, tenzij het om dwingende technische redenen noodzakelijk is tijdelijk andere communicatiemiddelen te gebruiken.

6.   De invoervergunningen of gelijkwaardige documenten worden afgegeven overeenkomstig de artikelen 12 tot en met 16.

7.   De bevoegde autoriteiten van de lidstaten stellen de Commissie ervan in kennis wanneer zij reeds afgegeven invoervergunningen of gelijkwaardige documenten annuleren in gevallen waarin de overeenkomstige uitvoervergunningen door de bevoegde autoriteiten van de Republiek Kazachstan zijn ingetrokken of geannuleerd. Indien de Commissie of de bevoegde autoriteiten van een lidstaat door de bevoegde autoriteiten van de Republiek Kazachstan echter pas van de intrekking of annulering van een uitvoervergunning in kennis zijn gesteld nadat de betrokken producten in de Gemeenschap zijn ingevoerd, worden de betrokken hoeveelheden in mindering gebracht op de desbetreffende kwantitatieve beperking in bijlage V.

Artikel 5

1.   Indien de Commissie aanwijzingen heeft dat bij de invoer in de Gemeenschap van de in bijlage I vermelde producten van oorsprong uit de Republiek Kazachstan de in artikel 2 bedoelde kwantitatieve beperkingen door middel van overlading, routeverlegging of anderszins zijn ontweken, en dat derhalve de nodige aanpassingen moeten worden verricht, verzoekt zij om overleg, teneinde tot overeenstemming te komen over de noodzakelijke aanpassing van de desbetreffende kwantitatieve beperking.

2.   In afwachting van de resultaten van het in lid 1 bedoelde overleg kan de Commissie de Republiek Kazachstan verzoeken de nodige voorzorgsmaatregelen te nemen om ervoor te zorgen dat de na het overleg overeengekomen kwantitatieve beperkingen kunnen worden aangepast.

3.   Indien de Gemeenschap en de Republiek Kazachstan geen bevredigende oplossing vinden en de Commissie vaststelt dat er duidelijk bewijs van ontwijking voorhanden is, brengt de Commissie een overeenkomstige hoeveelheid producten van oorsprong uit de Republiek Kazachstan in mindering op de kwantitatieve beperkingen.

Artikel 6

1.   Een door de bevoegde autoriteiten van de Republiek Kazachstan af te geven uitvoervergunning is vereist voor alle zendingen van ijzer- en staalproducten waarop de in bijlage V vermelde kwantitatieve beperkingen van toepassing zijn, totdat de maximale hoeveelheden zijn bereikt.

2.   De importeur legt het origineel van de uitvoervergunning over met het oog op de afgifte van de in artikel 12 bedoelde invoervergunning.

Artikel 7

1.   De uitvoervergunning voor producten waarop een kwantitatieve beperking van toepassing is, wordt opgesteld overeenkomstig het specimen in bijlage II en vermeldt onder meer dat de betrokken hoeveelheid van de maximale hoeveelheid voor de betrokken productgroep is afgeboekt.

2.   Elke uitvoervergunning betreft slechts één van de productgroepen in bijlage I.

Artikel 8

De uitgevoerde producten worden afgeboekt op de desbetreffende in bijlage V vermelde maximale hoeveelheden en verzonden in de zin van artikel 2, lid 3.

Artikel 9

1.   De in artikel 6 bedoelde uitvoervergunning mag kopieën bevatten, wanneer deze duidelijk als zodanig zijn aangeduid. De uitvoervergunning en de kopieën daarvan, alsook het certificaat van oorsprong en de kopieën daarvan worden in het Engels gesteld.

2.   Indien de in lid 1 bedoelde documenten met de hand worden ingevuld, gebeurt dit met inkt en in blokletters.

3.   De afmetingen van de uitvoervergunningen of gelijkwaardige documenten zijn 210 × 297 mm. Het te gebruiken papier is wit, houtvrij, zodanig gelijmd dat het goed te beschrijven is en weegt ten minste 25 g/m2. Elk deel is voorzien van een geguillocheerde onderdruk die elke vervalsing met mechanische of chemische middelen zichtbaar maakt.

4.   Slechts het origineel wordt door de bevoegde autoriteiten in de Gemeenschap als geldig erkend voor de invoer overeenkomstig het bepaalde in deze verordening.

5.   Elke uitvoervergunning of elk gelijkwaardig document is ter identificatie van een al dan niet voorgedrukt gestandaardiseerd volgnummer voorzien.

6.   Dit volgnummer is als volgt samengesteld:

—	twee letters die het land van uitvoer aangeven: KZ = Republiek Kazachstan;

—

twee letters die de lidstaat van de beoogde bestemming aangeven: BE = België BG = Bulgarije CZ = Tsjechië DK = Denemarken DE = Duitsland EE = Estland IE = Ierland GR = Griekenland ES = Spanje FR = Frankrijk IT = Italië CY = Cyprus LV = Letland LT = Litouwen LU = Luxemburg HU = Hongarije MT = Malta NL = Nederland AT = Oostenrijk PL = Polen PT = Portugal RO = Roemenië SI = Slovenië SK = Slowakije FI = Finland SE = Zweden GB = Verenigd Koninkrijk;

—	een getal van één cijfer dat het contingentjaar aangeeft en dat met het laatste cijfer van dat jaar overeenkomt, bijvoorbeeld „9” voor 2009;

—	een getal van twee cijfers dat het kantoor van afgifte in het land van uitvoer aanduidt;

—	een uit vijf cijfers bestaand volgnummer uit de reeks 00 001-99 999, dat aan de lidstaat van bestemming wordt toegekend.

Artikel 10

De uitvoervergunning mag worden afgegeven na verzending van de producten waarop zij betrekking heeft. In dat geval wordt op de documenten de vermelding „issued retrospectively” aangebracht.

Artikel 11

In geval van diefstal, verlies of vernietiging van een uitvoervergunning kan de exporteur de bevoegde autoriteit die het document heeft afgegeven, verzoeken een duplicaat op te stellen aan de hand van de uitvoerdocumenten waarover hij beschikt.

Op het aldus afgegeven duplicaat wordt het woord „duplicate” vermeld. Het draagt de datum van de oorspronkelijke vergunning.

Artikel 12

1.   Voor zover de Commissie overeenkomstig artikel 4 heeft bevestigd dat de gevraagde hoeveelheid nog binnen de desbetreffende maximale hoeveelheid beschikbaar is, geven de bevoegde autoriteiten van de lidstaten een invoervergunning af binnen vijf werkdagen na de datum waarop de importeur het origineel van de overeenkomstige uitvoervergunning heeft overgelegd. De uitvoervergunning moet uiterlijk op 31 maart van het jaar volgende op dat waarin de goederen zijn verzonden, worden overgelegd. Invoervergunningen worden afgegeven door de bevoegde autoriteiten van een lidstaat, ongeacht de lidstaat van bestemming die op de uitvoervergunning is vermeld, voor zover de Commissie overeenkomstig de procedure van artikel 4 heeft bevestigd dat de gevraagde hoeveelheid binnen de desbetreffende maximale hoeveelheid beschikbaar is.

2.   De invoervergunningen zijn vier maanden geldig, gerekend vanaf de datum van afgifte. Op met redenen omkleed verzoek van de importeur kunnen de bevoegde autoriteiten van een lidstaat de geldigheidsduur met ten hoogste vier maanden verlengen.

3.   Invoervergunningen worden opgesteld overeenkomstig het model in bijlage III en zijn in het gehele douanegebied van de Gemeenschap geldig.

4.   De aangifte of de aanvraag van de importeur voor een invoervergunning bevat de volgende gegevens:

a)	de volledige naam en het volledige adres van de exporteur;

b)	de volledige naam en het volledige adres van de importeur;

c)	een nauwkeurige omschrijving van de goederen en de Taric-code(s);

d)	het land van oorsprong van de goederen;

e)	het land van verzending;

f)	de productgroep en de betrokken hoeveelheid;

g)	het nettogewicht per Taric-post;

h)	de cif-waarde van de producten, franco grens Gemeenschap, per Taric-post;

i)	de vermelding of het goederen van tweede keuze of mindere kwaliteit betreft;

j)	in voorkomend geval, de datum van betaling, de datum van levering en een afschrift van de vrachtbrief en het koopcontract;

k)	de datum en het nummer van de uitvoervergunning;

l)	voor administratieve doeleinden gebruikte interne codes;

m)	de datum en de handtekening van de importeur.

5.   Importeurs zijn niet verplicht de volledige hoeveelheid waarop een invoervergunning betrekking heeft in één keer in te voeren.

Artikel 13

De door de autoriteiten van de lidstaten afgegeven invoervergunningen zijn alleen geldig voor de hoeveelheid die is vermeld in geldige, door de bevoegde autoriteiten van de Republiek Kazachstan afgegeven uitvoervergunningen die aan de invoervergunningen ten grondslag liggen.

Artikel 14

Invoervergunningen of gelijkwaardige documenten worden door de bevoegde autoriteiten van de lidstaten zonder onderscheid en overeenkomstig artikel 2, lid 2, afgegeven aan importeurs in de Gemeenschap, ongeacht hun plaats van vestiging in de Gemeenschap en onverminderd andere voorschriften ter zake.

Artikel 15

1.   Indien de Commissie constateert dat de totale hoeveelheid waarvoor de Republiek Kazachstan voor een bepaalde productgroep uitvoervergunningen heeft afgegeven, de voor die productgroep vastgestelde maximale hoeveelheid overschrijdt, worden de bevoegde autoriteiten in de lidstaten onmiddellijk ervan in kennis gesteld dat zij de afgifte van invoervergunningen moeten opschorten. In dat geval treedt de Commissie onverwijld in overleg.

2.   De bevoegde autoriteiten van een lidstaat geven geen invoervergunningen af voor producten van oorsprong uit de Republiek Kazachstan die niet door een overeenkomstig de artikelen 6 tot en met 11 afgegeven uitvoervergunning worden gedekt.

Artikel 16

1.   De formulieren die door de bevoegde autoriteiten van de lidstaten voor de afgifte van de in artikel 12 bedoelde invoervergunningen worden gebruikt, dienen in overeenstemming te zijn met het specimen in bijlage III.

2.   De invoervergunningen en uittreksels daarvan worden opgesteld in twee exemplaren, waarvan het ene, dat het nummer 1 draagt en van de vermelding „exemplaar voor de vergunninghouder” voorzien is, de aanvrager ter hand wordt gesteld, terwijl het andere, dat het nummer 2 draagt en van de vermelding „exemplaar voor de autoriteit van afgifte” voorzien is, wordt bewaard door de autoriteit die de vergunning heeft afgegeven. De bevoegde autoriteiten kunnen voor administratieve doeleinden aan exemplaar nr. 2 extra kopieën toevoegen.

3.   De formulieren worden gedrukt op wit, houtvrij papier, zodanig gelijmd dat het goed te beschrijven is, met een gewicht van 55 tot 65 g/m2. De afmetingen zijn 210 × 297 mm; de regelafstand bedraagt 4,24 mm; de indeling van de formulieren moet strikt in acht worden genomen. Beide zijden van exemplaar nr. 1, dat de eigenlijke vergunning vormt, zijn bovendien voorzien van een rode geguillocheerde onderdruk die elke vervalsing met mechanische of chemische middelen zichtbaar maakt.

4.   De lidstaten dragen zorg voor het drukken van de formulieren. De formulieren mogen ook worden gedrukt door drukkerijen die daartoe zijn aangewezen door de lidstaat waar zij zijn gevestigd. In dat geval moet op elk formulier een verwijzing naar deze aanwijzing voorkomen. Voorts staan op elk formulier de naam en het adres van de drukker of een teken aan de hand waarvan deze kan worden geïdentificeerd.

5.   Bij de afgifte worden de invoervergunningen of de uittreksels van een door de bevoegde autoriteit van de betrokken lidstaat toegekend afgiftenummer voorzien. Het nummer van de invoervergunning wordt de Commissie elektronisch meegedeeld via het overeenkomstig artikel 4 opgezette geïntegreerde netwerk.

6.   De vergunningen en de uittreksels worden gesteld in de officiële taal of in een van de officiële talen van de lidstaat van afgifte.

7.   In vak 10 vermelden de bevoegde autoriteiten de productgroep van de betrokken ijzer- en staalproducten.

8.   Het teken van de autoriteit van afgifte en dat van de autoriteit van afboeking worden door middel van een stempel aangebracht. Het stempel van de autoriteit van afgifte mag evenwel worden vervangen door een droogstempel, in combinatie met letters en cijfers die door perforatie van de vergunning worden verkregen of die daarop worden gedrukt. De toegewezen hoeveelheid wordt door de autoriteit van afgifte op zodanige wijze vermeld dat geen vervalsing mogelijk is en er geen cijfers of tekens kunnen worden toegevoegd.

9.   De keerzijde van de exemplaren nr. 1 en nr. 2 is voorzien van een vak waarin de hoeveelheden kunnen worden vermeld, hetzij door de douaneautoriteiten bij het vervullen van de invoerformaliteiten, hetzij door de bevoegde administratieve autoriteit bij de afgifte van een uittreksel. Indien de voor de afboekingen op een vergunning of uittreksel bestemde ruimte ontoereikend is, kan de bevoegde autoriteit daaraan één of meer verlengstroken bevestigen met dezelfde vakken als op de keerzijde van de exemplaren nr. 1 en nr. 2 van de vergunning of het uittreksel. De autoriteit die de afboeking verricht, brengt haar stempel op zodanige wijze aan dat dit zich voor de helft op de vergunning of het uittreksel en voor de helft op de verlengstrook bevindt. Indien meer dan een verlengstrook wordt gebruikt, wordt elke verlengstrook en de daaraan voorafgaande verlengstrook op dezelfde wijze gestempeld.

10.   De door de autoriteiten van een lidstaat afgegeven invoervergunningen en uittreksels of aangebrachte vermeldingen en visa hebben in de andere lidstaten dezelfde rechtsgevolgen als de door de autoriteiten van deze lidstaten afgegeven documenten, respectievelijk als de door deze autoriteiten aangebrachte vermeldingen en visa.

11.   Indien noodzakelijk kunnen de bevoegde autoriteiten van de betrokken lidstaat een vertaling van de op de vergunningen of uittreksels aangebrachte vermeldingen in de officiële taal of in een van de officiële talen van die lidstaat verlangen.

Artikel 17

Deze verordening treedt in werking op de dag van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie. Zij is van toepassing vanaf 1 januari 2009. Indien Kazachstan toetreedt tot de WTO, verstrijkt deze verordening vanaf de datum van toetreding (6).

---

(1)  PB L 196 van 28.7.1999, blz. 3.

(2)  PB L 232 van 8.9.2005, blz. 64.

(3)  PB L 360 van 19.12.2006, blz. 1.

(4)  PB L 337 van 21.12.2007, blz. 2.

(5)  PB L 256 van 7.9.1987, blz. 1.

(6)  De datum van verstrijken wordt bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie.

---

---

---

---

---

---

24.12.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 348/19

---

VERORDENING (EG) Nr. 1341/2008 VAN DE RAAD

van 18 december 2008

tot wijziging van Verordening (EG) nr. 1083/2006 inzake het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling, het Europees Sociaal Fonds en het Cohesiefonds, wat bepaalde inkomstengenererende projecten betreft

DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, en met name op artikel 161,

Gezien het voorstel van de Commissie,

Gezien de instemming van het Europees Parlement (1),

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité (2),

Na raadpleging van het Comité van de Regio's,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

Het regelgevende kader voor de programmeringsperiode 2007-2013 is opgesteld en was het voorwerp van onderhandelingen met het oog op de versterking van de vereenvoudiging van de programmering en het beheer van de fondsen, de doeltreffendheid van de steunverlening en de subsidiariteit bij de uitvoering.

(2)	Er is een preciezere en veeleisender aanpak, gebaseerd op de berekening van de maximale subsidiabele uitgaven, ontwikkeld voor de behandeling van de inkomstengenererende projecten, als bedoeld in artikel 55 van Verordening (EG) nr. 1083/2006 (3).

(3)

Er is gewezen op verscheidene moeilijkheden bij de toepassing van artikel 55, waaronder een onevenredig grote administratieve last, met name voor de door het Europees Sociaal Fonds medegefinancierde acties en de door het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling (EFRO) of het Cohesiefonds gefinancierde kleine acties.

(4)

Die moeilijkheden kunnen nadelige gevolgen hebben voor het beheerstempo van de acties, met name voor projecten op gebieden die overeenkomen met communautaire prioriteiten zoals milieu, sociale inclusie, onderzoek, innovatie of energie, en vanwege de administratiebelasting. Dat artikel moet bijgevolg worden vereenvoudigd.

(5)	De vereenvoudiging moet gelden voor elk project dat tijdens de programmeringsperiode 2007-2013 financiële steun uit de structuurfondsen of uit het Cohesiefonds ontvangt. Er moet bijgevolg worden voorzien in toepassing met terugwerkende kracht.

(6)	Verordening (EG) nr. 1083/2006 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

In artikel 55 van Verordening (EG) nr. 1083/2006 wordt lid 5 vervangen door:

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op de dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is met ingang van 1 augustus 2006 van toepassing op elke actie die tijdens de programmerings-periode 2007-2013 financiële steun uit de structuurfondsen of uit het Cohesiefonds ontvangt.

---

(1)  Instemming betuigd op 16 december 2008 (nog niet bekendgemaakt in het Publicatieblad).

(2)  Advies uitgebracht op 27 oktober 2008 (nog niet bekendgemaakt in het Publicatieblad).

(3)  PB L 210 van 31.7.2006, blz. 25.

---

24.12.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 348/20

---

VERORDENING (EG) Nr. 1342/2008 VAN DE RAAD

van 18 december 2008

tot vaststelling van een langetermijnplan voor kabeljauwbestanden en de bevissing van deze bestanden, en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 423/2004

DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, en met name op artikel 37,

Gezien het voorstel van de Commissie,

Gezien het advies van het Europees Parlement (1),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

Verordening (EG) nr. 423/2004 van de Raad van 26 februari 2004 tot vaststelling van herstelmaatregelen voor bepaalde kabeljauwbestanden (2) heeft tot doel ervoor te zorgen dat de kabeljauwbestanden in het Kattegat, de Noordzee met inbegrip van het Skagerrak en het oostelijke deel van het Kanaal, in het gebied ten westen van Schotland en in de Ierse Zee, binnen een tijdsbestek van vijf à tien jaar op een veilige manier worden hersteld tot het door wetenschappers aanbevolen voorzorgsniveau.

(2)

Uit een recent wetenschappelijk advies van de Internationale Raad voor het Onderzoek van de Zee (ICES) komt naar voren dat de vermindering van de vangst van kabeljauw die het gevolg is van het gezamenlijke effect van de totaal toegestane vangsten (TAC's), de technische maatregelen en aanvullende visserijinspanningsmaatregelen, daaronder begrepen toezicht en controle ter voorkoming van de vangst en de aanvoer van kabeljauw die is gevangen in het kader van illegale, ongemelde en ongereglementeerde visserij, bij lange na niet voldoende is om de visserijsterfte te verlagen tot het niveau dat nodig is om de kabeljauwbestanden weer op peil te brengen, en dat geen van de vier onder Verordening (EG) nr. 423/2004 vallende kabeljauwbestanden duidelijke tekenen van herstel vertoont, hoewel er met betrekking tot de bestanden in de Noordzee enige verbetering is opgetreden.

(3)	Het lijkt noodzakelijk de regeling aan te scherpen en een langetermijnplan in te voeren teneinde te zorgen voor duurzame exploitatie van de kabeljauwbestanden op basis van de maximale duurzame opbrengst.

(4)

Volgens recente wetenschappelijke artikelen, met name die over langetermijnontwikkelingen van mariene ecosystemen, kunnen wenselijke langetermijnniveaus voor de biomassa niet precies worden vastgesteld. Derhalve moet de doelstelling van het langetermijnplan niet langer gebaseerd worden op de biomassa maar op de visserijsterfte, en dat moet ook gelden bij de vaststelling van de toegestane visserijinspanningsniveaus.

(5)

Het kabeljauwbestand van de Noordzee wordt gedeeld met Noorwegen en wordt gezamenlijk beheerd. De in deze verordening vastgestelde maatregelen moeten naar behoren rekening houden met het overleg met Noorwegen in het kader van de visserijovereenkomst tussen de Europese Economische Gemeenschap en het Koninkrijk Noorwegen (3).

(6)

Ingeval het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de Visserij (WTECV) over een bepaalde TAC geen advies kan uitbrengen wegens het ontbreken van voldoende nauwkeurige en representatieve informatie, moeten voorzieningen worden getroffen om ervoor te zorgen dat ondanks de ontoereikende gegevens toch op consequente wijze een TAC kan worden vastgesteld.

(7)

Om ervoor te zorgen dat de streefwaarden voor de visserijsterfte worden gehaald en om ertoe bij te dragen dat zo min mogelijk vis wordt teruggegooid, moeten de vangstmogelijkheden eveneens worden vastgesteld op visserijinspanningsniveaus die overeenstemmen met de meerjarenstrategie. Dergelijke vangstmogelijkheden moeten zo veel mogelijk per type vistuig worden vastgesteld op basis van de huidige visserijpraktijken. Het is aangewezen om te voorzien in een periodieke evaluatie van de doeltreffendheid van het beheerssysteem en om in het bijzonder te garanderen dat de regulering van de visserijinspanning opnieuw wordt bekeken wanneer de kabeljauwbestanden een niveau hebben bereikt dat exploitatie op basis van de maximale duurzame opbrengst mogelijk maakt.

(8)

Er moeten nieuwe mechanismen worden ingevoerd om de vissers ertoe te bewegen mee te doen aan programma's om de vangst van kabeljauw te vermijden. Dergelijke programma's ter vermijding van kabeljauwvangsten of ter vermindering van de teruggooi van kabeljauw hebben meer kans op slagen wanneer zij in overleg met de visserijsector worden ontwikkeld. Deze met de lidstaten ontwikkelde programma's moeten dan ook worden beschouwd als een doeltreffend middel om de duurzaamheid te bevorderen en de ontwikkeling ervan moet worden aangemoedigd. Tevens moeten de lidstaten hun bevoegdheid inzake het verlenen van toestemming tot bevissing van de kabeljauwbestanden uitoefenen teneinde hun vissers ertoe aan te moedigen op een selectievere, voor het milieu minder schadelijke manier te vissen.

(9)

De vaststelling en oplegging van vangstbeperkingen, de vaststelling van een minimumniveau en een voorzorgsniveau voor bestanden, van een niveau van visserijsterfte, alsook van de maximale toegestane visserijinspanning voor elke inspanningsgroep en per lidstaat en de uitsluiting van bepaalde groepen vaartuigen van de in deze verordening opgenomen visserij-inspanningsregeling zijn uitermate belangrijke maatregelen van het gemeenschappelijk visserijbeleid. Het is gepast dat de Raad zich met betrekking tot deze specifieke aangelegenheden het recht voorbehoudt bepaalde uitvoeringsbevoegdheden rechtstreeks uit te oefenen.

(10)

De maatregelen die nodig zijn voor de uitvoering van sommige bepalingen van deze verordening, met name betreffende de aanpassingen van de visserijinspanningsbeperkingen binnen de door de Raad vastgestelde maximaal toegestane vangstinspanning moeten worden aangenomen overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (4).

(11)

Ter aanvulling van de controlemaatregelen die zijn vervat in Verordening (EEG) nr. 2847/93 van de Raad van 12 oktober 1993 tot invoering van een controleregeling voor het gemeenschappelijk visserijbeleid (5) moeten controlemaatregelen worden ingevoerd om de naleving van de in deze verordening vervatte maatregelen te garanderen.

(12)

Er moeten regels worden vastgesteld om, rekening houdend met de toestand van de betrokken bestanden, het bij deze verordening ingevoerde langetermijnplan aan te merken als een herstelplan in de zin van artikel 5 van Verordening (EG) nr. 2371/2002 van de Raad van 20 december 2002 inzake de instandhouding en de duurzame exploitatie van de visbestanden in het kader van het gemeenschappelijk visserijbeleid (6) en voor de toepassing van artikel 21, onder a), punt i), van Verordening (EG) nr. 1198/2006 van de Raad van 27 juli 2006 inzake het Europees Visserijfonds (7) of, als alternatief, als een beheerplan in de zin van artikel 6 van Verordening (EG) nr. 2371/2002 en voor de toepassing van artikel 1, onder a), punt iv), van Verordening (EG) nr. 1198/2006 van de Raad.

(13)	Verordening (EG) nr. 423/2004 moet worden ingetrokken en door deze verordening worden vervangen,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

HOOFDSTUK I

ONDERWERP EN DEFINITIES

Artikel 1

Onderwerp

Bij deze verordening wordt een plan vastgesteld voor vier kabeljauwbestanden die overeenkomen met de volgende geografische gebieden:

a)	het Kattegat;

b)	de Noordzee, het Skagerrak en het oostelijke deel van het Kanaal;

c)	het gebied ten westen van Schotland;

d)	de Ierse Zee.

Artikel 2

Definities

Voor de toepassing van deze verordening gelden naast de in artikel 3 van Verordening (EG) nr. 2371/2002 vastgestelde definities de volgende definities:

a)	„inspanningsgroep”: een beheerseenheid van een lidstaat waarvoor een maximale toegestane visserijinspanning is vastgesteld. Het begrip wordt omschreven met een vistuigcategorie en een gebied (zie bijlage I);

b)	„geaggregeerde inspanningsgroep”: combinatie van alle inspanningsgroepen van de lidstaten met hetzelfde vistuig en in hetzelfde gebied;

c)	„vangst per inspanningseenheid”: de hoeveelheid gevangen kabeljauw, uitgedrukt in levend gewicht, per eenheid visserijinspanning, uitgedrukt in kilowattdagen per jaar;

d)

„passende leeftijdsklasse”: 3, 4 of 5 jaar voor kabeljauw in het Kattegat; 2, 3 of 4 jaar voor kabeljauw in de Ierse Zee, de Noordzee, het Skagerrak en het oostelijke deel van het Kanaal; 2, 3, 4 of 5 jaar voor kabeljauw in het gebied ten westen van Schotland; of andere leeftijdsklassen die geadviseerd worden door het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de Visserij (WTECV).

Artikel 3

Geografische afbakeningen

Voor de toepassing van deze verordening gelden de volgende geografische afbakeningen van geografische gebieden:

a)

„Kattegat”: het deel van ICES-sector IIIa, zoals afgebakend door de Internationale Raad voor het Onderzoek van de Zee (ICES), dat in het noorden wordt begrensd door een lijn van de vuurtoren van Skagen naar die van Tistlarna en vandaar naar het dichtstbij gelegen punt op de Zweedse kust, en in het zuiden door een lijn van Kaap Hasenoere naar Kaap Gniben, van Korshage naar Spodsbjerg en van Kaap Gilbjerg naar Kullen;

b)	„Noordzee”: ICES-deelgebied IV, ICES-sector IIIa met uitzondering van het Skagerrak en het Kattegat, en het deel van ICES-sector IIa in wateren die onder de soevereiniteit of jurisdictie van lidstaten vallen;

c)	„Skagerrak”: het deel van ICES-sector IIIa dat in het westen wordt begrensd door een lijn van de vuurtoren van Hanstholm naar die van Lindesnes, en in het zuiden door een lijn van de vuurtoren van Skagen naar die van Tistlarna en vandaar naar het dichtstbij gelegen punt op de Zweedse kust;

d)	„het oostelijk deel van het Kanaal”: ICES-sector VIId;

e)	„Ierse Zee”: ICES-sector VIIa;

f)	„het gebied ten westen van Schotland”: ICES-sector VIa en het deel van ICES-sector Vb in wateren die onder de soevereiniteit of jurisdictie van lidstaten vallen.

Artikel 4

Berekening van de visserijinspanning

Voor de toepassing van deze verordening wordt de visserijinspanning van een groep vaartuigen berekend als de som van de producten van de capaciteit in kW per vaartuig en het aantal dagen dat elk vaartuig aanwezig was in een in bijlage I genoemd gebied. Onder een dag aanwezigheid in het gebied wordt een doorlopende periode van 24 uur (of deel daarvan) verstaan gedurende welke een vaartuig buitengaats is en aanwezig in het gebied.

Artikel 5

Doelstelling van het plan

1.   Het in artikel 1 bedoelde plan zorgt voor de duurzame exploitatie van de kabeljauwbestanden op basis van de maximale duurzame opbrengst.

2.   De in lid 1 vastgestelde doelstelling wordt bereikt door de volgende visserijsterfte van kabeljauw per passende leeftijdsklasse niet te overschrijden:

Bestand	Visserijsterfte
Kattegat	0,4
Gebied ten westen van Schotland	0,4
Ierse Zee	0,4

3.   Voor kabeljauw in de Noordzee, het Skagerrak en het oostelijk deel van het Kanaal wordt de in lid 1 vermelde doelstelling bereikt door de in artikel 8 bedoelde visserijsterfte van kabeljauw per passende leeftijdsklasse niet te overschrijden.

HOOFDSTUK II

TOTAAL TOEGESTANE VANGSTEN

Artikel 6

Minimum- en voorzorgsniveaus

Het minimumniveau van de paaibiomassa en het voorzorgsniveau van de paaibiomassa voor elk van de kabeljauwbestanden is als volgt:

Bestand	Minimumniveau van de paaibiomassa in ton	Voorzorgsniveau van de paaibiomassa in ton
Kattegat	6 400	10 500
Noordzee, Skagerrak en oostelijk deel van het Kanaal	70 000	150 000
Gebied ten westen van Schotland	14 000	22 000
Ierse Zee	6 000	10 000

Artikel 7

Procedure voor de vaststelling van TAC's voor kabeljauwbestanden in het Kattegat, het gebied ten westen van Schotland en de Ierse Zee

1.   Elk jaar neemt de Raad een besluit over de TAC voor het volgende jaar voor elk van de kabeljauwbestanden in het Kattegat, het gebied ten westen van Schotland en de Ierse Zee. De TAC wordt berekend door de volgende hoeveelheden af te trekken van de totale opgeviste hoeveelheid kabeljauw die volgens de voorspellingen van het WTECV overeenkomt met de in de leden 2 en 3 bedoelde visserijsterfte:

a)	een hoeveelheid vis die overeenkomt met de verwachte teruggooi van kabeljauw uit het betrokken bestand;

b)	in voorkomend geval een hoeveelheid die overeenkomt met de andere relevante bronnen van kabeljauwsterfte ten gevolge van visserij, die op basis van een voorstel van de Commissie moet worden vastgesteld.

2.   De op het advies van het WTECV gebaseerde TAC's voldoen aan alle hierna volgende voorwaarden:

a)

als de omvang van het bestand op 1 januari van het jaar waarin de TAC van toepassing is, volgens de prognose van het WTECV kleiner is dan het in artikel 6 vastgestelde minimumniveau van de paaibiomassa, wordt de visserijsterfte in het jaar waarin de TAC van toepassing is, met 25 % verlaagd ten opzichte van de visserijsterfte in het voorgaande jaar;

b)

als de omvang van het bestand op 1 januari van het jaar waarin de TAC van toepassing is, volgens de prognose van het WTECV kleiner is dan het in artikel 6 vastgestelde voorzorgsniveau van de paaibiomasa, en even groot is als of groter is dan het in artikel 6 vastgestelde minimumniveau van de paaibiomassa, wordt de visserijsterfte in het jaar waarin de TAC van toepassing is, met 15 % verlaagd ten opzichte van de visserijsterfte in dat voorgaande jaar; en

c)

als de omvang van het bestand op 1 januari van het jaar waarin de TAC van toepassing is, volgens de prognose van het WTECV even groot is als of groter is dan het in artikel 6 vastgestelde voorzorgsniveau van de paaibiomassa, wordt de visserijsterfte in het jaar waarin de TAC van toepassing is, met 10 % verlaagd ten opzichte van de visserijsterfte in dat voorgaande jaar.

3.   Als de toepassing van lid 2, onder b) en c), op basis van het advies van het WTECV, leidt tot een visserijsterfte die lager is dan de in artikel 5, lid 2, vermelde visserijsterfte, stelt de Raad de TAC vast op een niveau dat resulteert in een in dat artikel vermelde visserijsterfte.

4.   Bij de advisering overeenkomstig de leden 2 en 3 gaat het WTECV ervan uit dat het bestand in het jaar vóór het jaar waarin de TAC van toepassing is, wordt bevist met een aanpassing van de visserijsterfte die gelijk is aan de verlaging van de maximaal toegestane visserijinspanning voor dat jaar.

5.   Onverminderd lid 2, onder a), b) en c), en lid 3, stelt de Raad de TAC niet vast op een niveau dat meer dan 20 % onder of boven de in het voorgaande jaar vastgestelde TAC ligt.

Artikel 8

Procedure voor de vaststelling van TAC's voor kabeljauwbestanden in de Noordzee, het Skagerrak en het oostelijk deel van het Kanaal

1.   Elk jaar neemt de Raad een besluit over de TAC's voor de kabeljauwbestanden in de Noordzee, het Skagerrak en het oostelijk deel van het Kanaal. De TAC's worden berekend door de in artikel 7, lid 1, onder a) en onder b), bepaalde regels betreffende de af te trekken hoeveelheden toe te passen.

2.   De TAC's worden aanvankelijk berekend overeenkomstig leden 3 en 5. Met ingang van het jaar waarin de TAC's die het resultaat zijn van de toepassing van de leden 3 en 5, lager zijn dan de TAC's die het resultaat zijn van de toepassing van de leden 4 en 5, worden de TAC's berekend op basis van laatstgenoemde leden.

3.   In eerste instantie liggen de TAC's niet hoger dan een niveau dat overeenstemt met een visserijsterfte uitgedrukt als een percentage van de raming van de visserijsterfte per passende leeftijdsklasse in 2008, en wel als volgt: 75 % wat betreft de TAC's voor 2009, 65 % wat betreft de TAC's voor 2010, en vervolgens een percentage dat voor de volgende jaren telkens met 10 % wordt verlaagd.

4.   Nadien, als de omvang van het bestand op 1 januari van het jaar voorafgaand aan het jaar waarin de TAC's van toepassing zijn:

a)	boven het voorzorgsniveau van de paaibiomassa ligt, moeten de TAC's overeenstemmen met een visserijsterfte van 0,4 per passende leeftijdsklasse;

b)

tussen het minimumniveau van de paaibiomassa en het voorzorgsniveau van de paaibiomassa ligt, mogen de TAC's niet hoger liggen dan een niveau dat overeenstemt met een visserijsterfte per passende leeftijdsklasse berekend aan de hand van de volgende formule: 0,4 — (0,2 × (voorzorgsniveau van de paaibiomassa — paaibiomassa) / (voorzorgsniveau van de paaibiomassa — minimumniveau van de paaibiomassa));

c)	gelijk is aan of kleiner is dan het limietniveau van de paaibiomassa, mogen de TAC's niet hoger liggen dan een niveau dat overeenstemt met een visserijsterfte van 0,2 per passende leeftijdsklasse.

5.   Onverminderd de leden 3 en 4 stelt de Raad de TAC's voor 2010 en de volgende jaren niet vast op een niveau dat meer dan 20 % onder of boven de in het voorgaande jaar vastgestelde TAC's ligt.

6.   Wanneer de in lid 1 bedoelde kabeljauwbestanden gedurende drie opeenvolgende jaren zijn geëxploiteerd op een niveau dat overeenstemt met een visserijsterfte in de buurt van 0,4, evalueert de Commissie de toepassing van dit artikel en stelt zij indien nodig passende maatregelen voor om het artikel te wijzigen teneinde de exploitatie op basis van de maximale duurzame opbrengst te garanderen.

Artikel 9

Procedure voor de vaststelling van TAC's in geval van ontoereikende gegevens

Wanneer het WTECV wegens het ontbreken van voldoende nauwkeurige en representatieve informatie geen advies kan uitbrengen op basis waarvan de Raad de TAC's overeenkomstig artikel 7 en artikel 8 kan vaststellen, besluit de Raad als volgt:

a)	wanneer het WTECV adviseert dat de kabeljauwvangsten tot het laagst mogelijke niveau moeten worden verlaagd, worden TAC's vastgesteld die 25 % lager liggen dan de TAC in het voorgaande jaar;

b)	in alle andere gevallen worden TAC's vastgesteld die 15 % lager liggen dan de TAC in het voorgaande jaar, tenzij het WTECV anders adviseert.

Artikel 10

Aanpassing van de maatregelen

1.   Wanneer het in artikel 5, lid 2, bedoelde streefcijfer voor visserijsterfte is bereikt of ingeval het WTECV in zijn advies constateert dat dat streefcijfer of de in artikel 6 bedoelde minimum- en voorzorgsniveaus van de paaibiomassa of de in artikel 7, lid 2, bedoelde visserijsterfte niet langer volstaan om een laag risico van uitputting van bestanden en een maximale duurzame opbrengst te handhaven, stelt de Raad voor deze niveaus nieuwe waarden vast.

2.   Ingeval het WTECV in zijn advies constateert dat een van de kabeljauwbestanden zich niet naar behoren herstelt, neemt de Raad een besluit:

a)	waarbij hij de TAC voor het betrokken bestand vaststelt op een niveau dat lager ligt dan het in de artikelen 7, 8 en 9 bedoelde niveau;

b)	waarbij hij de maximaal toegestane visserijinspanning vaststelt op een niveau dat lager ligt dan het in artikel 12 bedoelde niveau;

c)	waarbij hij daaraan eventueel voorwaarden verbindt.

HOOFDSTUK III

BEPERKING VAN DE VISSERIJINSPANNING

Artikel 11

Visserijinspanningsregeling

1.   De in de artikelen 7, 8 en 9 bedoelde TAC's worden aangevuld met een visserijinspanningsregeling in het kader waarvan per jaar vangstmogelijkheden in de vorm van visserijinspanning aan de lidstaten worden toegewezen.

2.   De Raad kan, op basis van een Commissievoorstel en de door de lidstaten aangebrachte gegevens alsmede het advies van het WTECV, als bedoeld in lid 3, bepaalde groepen vaartuigen uitsluiten van de toepassing van de visserijinspanningsregeling, op voorwaarde dat:

a)	passende gegevens over de kabeljauwvangsten en -teruggooi beschikbaar zijn om het WTECV in staat te stellen het percentage kabeljauwvangsten voor elke betrokken groep vaartuigen vast te stellen;

b)	het percentage kabeljauwvangsten als beoordeeld door het WTECV niet meer bedraagt dan 1,5 % van de totale vangsten van elke betrokken groep vaartuigen; en

c)	de opneming van deze groepen vaartuigen in de visserijinspanningsregeling een administratieve belasting zou tweegbrengen die niet in verhouding staat tot hun globaal effect op de kabeljauwbestanden.

Indien het WTECV niet in staat is zich ervan te vergewissen dat deze voorwaarden vervuld blijven, neemt de Raad alle betrokken groepen vaartuigen op in de visserijinspanningsregeling.

3.   De lidstaten verstrekken de Commissie en het WTECV jaarlijks passende gegevens om te bewijzen dat de bovengenoemde voorwaarden vervuld zijn en blijven, overeenkomstig de nadere voorschriften die de Commissie daartoe vaststelt.

Artikel 12

Toewijzing van visserijinspanning

1.   De Raad neemt elk jaar per lidstaat een besluit over de maximaal toegestane visserijinspanning voor elke inspanningsgroep.

2.   De maximaal toegestane visserijinspanning wordt berekend op basis van een als volgt vastgestelde uitgangswaarde:

a)

voor het eerste jaar waarin deze verordening van toepassing is, wordt op basis van het advies van het WTECV voor elke inspanningsgroep de gemiddelde in kilowattagen uitgedrukte visserijinspanning in de jaren 2004-2006 of 2005-2007 — door de betrokken lidstaat te kiezen — als uitgangswaarde aangehouden;

b)	voor de daaropvolgende jaren waarin deze verordening van toepassing is, is de uitgangswaarde gelijk aan de maximaal toegestane visserijinspanning in het voorgaande jaar.

3.   De beslissing aangaande de inspanningsgroepen waarvoor een jaarlijkse aanpassing van de maximaal toegestane visserijinspanning wordt toegepast, wordt als volgt genomen:

a)

De hoeveelheden kabeljauw die gevangen worden door vaartuigen van elke inspanningsgroep, worden vastgesteld op basis van de gegevens die de lidstaten meedelen krachtens de artikelen 18, 19 en 20 van Verordening (EG) nr. 199/2008 van de Raad van 25 februari 2008 betreffende de instelling van een communautair kader voor de verzameling, het beheer en het gebruik van gegevens in de visserijsector en voor de ondersteuning van wetenschappelijk advies over het gemeenschappelijk visserijbeleid (8).

b)

Voor elk van de in bijlage I vermelde gebieden met de geaggregeerde inspanningsgroepen en de door hen gevangen hoeveelheden kabeljauw, inclusief overboord gezette vis, wordt een lijst opgemaakt. Op die lijst worden de gevangen hoeveelheden van elke inspanningsgroep van klein naar groot gerangschikt.

c)

De totale hoeveelheden van gevangen kabeljauw van de overeenkomstig punt b) opgestelde lijsten worden als volgt berekend: voor elke geaggregeerde inspanningsgroep worden de som berekend van de door die groep gevangen hoeveelheid kabeljauw en de in de vorige lijst vermelde door alle geaggregeerde inspanningsroepen gevangen hoeveelheden.

d)	De overeenkomstig punt c) berekende totale hoeveelheid gevangen vis wordt berekend als een percentage van de totale hoeveelheid kabeljauw die alle geaggregeerde inspanningsgroepen in hetzelfde gebied hebben gevangen.

4.   Voor geaggregeerde inspanningsgroepen waarvan het overeenkomstig lid 3, onder b), berekende percentage van de totale hoeveelheid gevangen vis tenminste 20 % bedraagt, moet op de betrokken inspanningsgroepen een jaarlijkse aanpassing worden toegepast. De maximaal toegestane visserijinspanning voor de betrokken groepen wordt als volgt berekend:

a)	wanneer artikel 7 of artikel 8 van toepassing is, wordt op de uitgangswaarde hetzelfde aanpassingspercentage toegepast als het in artikel 7 of artikel 8 voor de visserijsterfte vastgestelde percentage;

b)	wanneer artikel 9 van toepassing is, wordt op de uitgangswaarde hetzelfde aanpasingspercentage toegepast als dat waarmee de TAC wordt verlaagd.

5.   Voor andere dan de in lid 4 genoemde inspanningsgroepen wordt de maximaal toegestane visserijinspanning gehandhaafd op het niveau van de uitgangswaarde.

Artikel 13

Toewijzing van aanvullende visserijinspanning voor bijzonder selectief vistuig en kabeljauw mijdende visreizen

1.   De lidstaten mogen de maximaal toegestane visserijinspanning, onder de in de leden 2 tot en met 7 vermelde voorwaarden, verhogen voor inspanningsgroepen waarvoor de inspanning is aangepast overeenkomstig artikel 12, lid 4.

2.   De maximaal toegestane visserijinspanning mag worden verhoogd voor inspanningsgroepen waarin de visserijactiviteit van een of meer vaartuigen:

a)	uitgevoerd wordt met slechts één gereglementeerd vistuig aan boord dat technische kenmerken heeft die er, volgens een door het WTECV goedgekeurde wetenschappelijke studie, voor zorgen dat minder dan 1 % kabeljauw wordt gevangen (bijzonder selectief vistuig), of

b)	resulteert in een vangstsamenstelling van minder dan 5 % kabeljauw per visreis (kabeljauw mijdende visreizen);

c)

uitgevoerd wordt in overeenstemming met een plan ter vermijding van kabeljauwvangsten of een plan ter vermindering van de teruggooi van kabeljauw, waardoor de visserijsterfte van kabeljauw bij de deelnemende vaartuigen ten minste even sterk vermindert als met de in artikel 12, lid 4, bedoelde aanpassing van de inspanning; of

d)

uitgevoerd wordt in het gebied ten westen van Schotland, ten westen van een lijn die wordt getrokken door de punten met de in bijlage IV vermelde geografische coördinaten, gemeten volgens het WGS84-coördinatenstelsel, achtereenvolgens door middel van loxodromen met elkaar te verbinden, op voorwaarde dat de deelnemende vaartuigen uitgerust zijn met een satellietvolgsysteem (VMS).

3.   De in lid 2 bedoelde vaartuigen worden frequenter gecontroleerd, met name op:

a)	het exclusieve gebruik van bijzonder selectief vistuig tijdens de visreizen bedoeld in lid 2, onder a);

b)	de hoeveelheid overboord gezette vis in overeenstemming met lid 2, onder b);

c)	de vermindering van de visserijsterfte in overeenstemming met lid 2, onder c);

d)	de omvang van de vangsten en de teruggooi ten westen van de in lid 2, onder d), bedoelde lijn,

zulks met inachtneming van de regelingen voor het regelmatig verstrekken van informatie aan de lidstaat over de naleving van de speciale voorwaarden die in die punten zijn vastgelegd.

4.   De verhoging van de visserijinspanning op grond van dit artikel wordt berekend voor alle vaartuigen van de betrokken inspanningsgroepen waarvoor de speciale voorwaarden bedoeld in lid 2, onder a), b), c) en d), gelden, en mag niet hoger zijn dan de hoeveelheid die nodig is ter compensatie van de in artikel 12, lid 4, bedoelde inspanningsaanpassing voor het bij die acties gebruikte vistuig.

5.   Elke door een lidstaat verhoogde toewijzing van de visserijinspanning moet uiterlijk 30 april van het jaar waarin de compensatie voor de inspanningsaanpassing plaatsvindt, aan de Commissie worden gemeld. De kennisgeving omvat gegevens over de vaartuigen waarvoor de in lid 2, onder a), b), c) en d), bedoelde voorwaarden gelden, de visserijinspanning per inspanningsgroep die deze vaartuigen volgens de lidstaat dat jaar zullen verrichten, en de voorwaarden waaronder op de inspanning van die vaartuigen toezicht wordt gehouden, met inbegrip van controleregelingen.

6.   De lidstaten delen de Commissie uiterlijk op 1 maart van elk jaar de omvang mee van de inspanningen die het voorgaande jaar tijdens de acties zijn verricht.

7.   De Commissie verzoekt het WTECV om jaarlijks een vergelijking te maken tussen de vermindering in kabeljauwsterfte die het resultaat zou zijn van de toepassing van lid 2, onder c), en de vermindering die naar de verwachtingen van het WTECV het resultaat zou zijn van de in artikel 12, lid 4, bedoelde aanpassing van de inspanning. De Commissie kan in het licht van de vergelijking voorstellen doen voor aanpassingen van de inspanning die het volgende jaar voor de betrokken vistuigcategorie kunnen worden toegepast.

Artikel 14

Verplichtingen van de lidstaten

1.   Iedere lidstaat moet voor de vaartuigen die zijn vlag voeren, een methode vaststellen voor de toewijzing van de maximaal toegestane visserijinspanning aan individuele vaartuigen of een groep vaartuigen, aan de hand van een aantal criteria, zoals

a)	bevordering van goede visserijpraktijken, met inbegrip van verbeterde gegevensverzameling, vermindering van de teruggooi en minimalisering van de gevolgen voor jonge vis;

b)	deelneming aan samenwerkingsprogramma's om onnodige bijvangst van kabeljauw te voorkomen;

c)	geringe effecten op het milieu, met inbegrip van brandstofverbruik en broeikasgasemissies;

d)	evenredigheid met betrekking tot de toewijzing van vangstmogelijkheden in de vorm van visquota.

2.   Voor elk van de in bijlage I vermelde gebieden geeft elke lidstaat speciale visdocumenten overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1627/94 van de Raad van 27 juni 1994 tot vaststelling van algemene bepalingen inzake speciale visdocumenten (9) af aan vaartuigen die zijn vlag voeren, en die in dat gebied vissen, en een vistuig gebruiken dat in één van de in bijlage I vermelde vistuigcategorieën valt.

3.   Voor elk van de in bijlage I vermelde gebieden is de in kW uitgedrukte totale capaciteit van de vaartuigen die overeenkomstig lid 2 afgegeven speciale visdocumenten hebben, niet groter dan de maximumcapaciteit van de vaartuigen die in 2006 of 2007 met hetzelfde gereglementeerde tuig en in hetzelfde geografische gebied visten.

4.   Iedere lidstaat stelt een lijst op van de vaartuigen die een in lid 2 bedoeld speciaal visdocument hebben, houdt deze lijst bij en stelt deze via zijn officiële website beschikbaar voor de Commissie en de overige lidstaten.

Artikel 15

Regulering van de visserijinspanning

De lidstaten houden toezicht op de capaciteit en de activiteit van hun vloot per inspanningsgroep, en nemen gepaste maatregelen zodra de overeenkomstig artikel 12 vastgestelde maximaal toegestane visserijinspanning vrijwel is bereikt, zodat de inspanning de vastgestelde limieten niet overschrijdt.

Artikel 16

Uitwisseling van maximaal toegestane visserijinspanning tussen de lidstaten en nieuwe samenstelling van de inspanning

1.   De overeenkomstig artikel 11 vastgestelde maximaal toegestane visserijinspanning kan door de betrokken lidstaten worden aangepast met het oog op:

a)	het ruilen van vangstmogelijkheden op grond van artikel 20, lid 5, van Verordening (EG) nr. 2371/2002; en

b)	nieuwe toewijzingen en/of verlagingen op grond van artikel 23, lid 4, van Verordening (EG) nr. 2371/2002 en artikel 21, lid 4, artikel 23, lid 1, en artikel 32, lid 2, van Verordening (EG) nr. 2847/93.

2.   De overeenkomstig artikel 12 vastgestelde maximaal toegestane visserijinspanning kan worden aangepast door een lidstaat die de uitwisseling van quota in een van de in artikel 3 genoemde gebieden staakt, voor zover deze lidstaat deze uitwisseling placht te gebruiken tijdens de referentieperiode voor het vaststellen van de uitgangswaarden bedoeld in artikel 12, lid 2, en in een van de betrokken inspanningsgroepen een extra inspanning moet leveren om het teruggekregen quotum te kunnen gebruiken. Deze nieuwe samenstelling van de inspanning gaat gepaard met een verlaging van de totaal toegestane visserijinspanning voor de lidstaat die het quotum heeft teruggegeven aan de ontvangende lidstaat, afhankelijk van het quotum dat zijn inspanningsgroepen minder mogen vissen, tenzij de lidstaat die het quotum heeft teruggegeven de daarmee overeenstemmende inspanning niet heeft gebruikt voor het vaststellen van bovengenoemde uitgangswaarden.

3.   Onverminderd artikel 17, lid 2, kunnen de lidstaten in 2009 de hun toegewezen visserijinspanning wijzigen door visserijinspanning en -capaciteit tussen de in artikel 3 bedoelde geografische gebieden over te dragen, mits deze overdracht in artikel 13, lid 2, onder a) en b), bedoelde visserijactiviteiten behelst. Dergelijke overdrachten moeten ter kennis van de Commissie worden gebracht. De in artikel 12, lid 2, onder a), bedoelde maximaal toegestane visserijinspanning wordt dienovereenkomstig gewijzigd.

Artikel 17

Uitwisseling van maximaal toegestane visserijinspanning tussen inspanningsgroepen

1.   Een lidstaat kan de hem toegewezen visserijinspanning wijzigen door visserijcapaciteit tussen inspanningsgroepen over te dragen, onder de in de leden 2, 3, 4 en 5 bedoelde voorwaarden.

2.   De overdracht is toegestaan tussen vistuigcategorieën, maar niet tussen geografische gebieden, indien de betrokken lidstaat de Commissie informatie verschaft over de gemiddelde vangst van de laatste drie jaar per inspanningseenheid van zijn donerende en ontvangende vistuigcategorie.

3.   Wanneer de vangst per inspanningseenheid van de donerende vistuigcategorie groter is dan die van de ontvangende vistuigcategorie, vindt de overdracht in de regel plaats op basis van 1 kilowattdag voor 1 kilowattdag.

4.   Wanneer de vangst per inspanningsgroep van de donerende vistuigcategorie kleiner is dan die van de ontvangende vistuigcategorie, past de lidstaat een correctiefactor toe op de inspanning van de ontvangende vistuigcategorie om de hogere vangst per inspanningseenheid van laatstgenoemde te compenseren.

5.   De Commissie zal het WTCEV verzoeken standaardcorrectiefactoren op te stellen die gebruikt kunnen worden om de overdracht van inspanning tussen vistuigcategorieën met verschillende vangsten per inspanningseenheid te vergemakkelijken.

HOOFDSTUK IV

CONTROLE, INSPECTIE EN BEWAKING

Artikel 18

Verhouding tot Verordening (EEG) nr. 2847/93

De in dit hoofdstuk vastgestelde controlemaatregelen zijn van toepassing ter aanvulling van die van Verordening (EEG) nr. 2847/93.

Artikel 19

Logboekcontroles

1.   Voor vaartuigen die zijn voorzien van VMS-volgapparatuur, gaan de lidstaten aan de hand van de VMS-gegevens na of de in het visserijcontrolecentrum (VCC) ontvangen gegevens in overeenstemming zijn met de in het logboek vermelde activiteiten. Deze kruiscontroles worden in een voor computers leesbare vorm bewaard gedurende een periode van drie jaar.

2.   Elke lidstaat houdt de contactgegevens voor de indiening van logboeken en aanlandingsverklaringen bij en maakt deze gegevens beschikbaar op zijn officiële website.

Artikel 20

Weging van kabeljauw bij de eerste aanlanding ervan

1.   De kapitein van een vissersvaartuig zorgt ervoor dat iedere hoeveelheid kabeljauw van meer dan 300 kg die is gevangen in de in artikel 3 omschreven gebieden en is aangeland in een communautaire haven, vóór de verkoop of alvorens naar elders te worden vervoerd, aan boord of in de aanvoerhaven wordt gewogen. De daarvoor gebruikte weegschalen zijn door de bevoegde nationale autoriteiten goedgekeurd. De uitkomst van de weging wordt gebruikt voor de in artikel 8 van Verordening (EEG) nr. 2847/93 bedoelde verklaring.

2.   In afwijking van lid 1 kunnen de lidstaten toestaan dat de weging van de kabeljauw plaatsvindt in een visafslag op het grondgebied van de lidstaat, mits de aanlanding het voorwerp heeft uitgemaakt van een fysieke inspectie, de vis verzegeld is alvorens rechtstreeks naar de plaats van de visafslag te zijn overgebracht en verzegeld blijft tot de weging plaatsvindt. Het vervoersdocument bevat de nadere gegevens omtrent de bij aanlanding verrichte inspectie.

Artikel 21

Streefdoelen voor de inspectie

Elke lidstaat met vaartuigen waarop deze verordening van toepassing is, stelt specifieke streefdoelen voor de inspectie vast. Deze streefdoelen worden periodiek herzien nadat de behaalde resultaten zijn geanalyseerd. De streefdoelen voor de inspectie worden geleidelijk bijgesteld totdat de in bijlage II vastgestelde streefdoelen zijn bereikt.

Artikel 22

Verbod op overlading

De overlading van kabeljauw op zee is verboden in de in artikel 3 omschreven geografische gebieden.

Artikel 23

Nationale controleprogramma's

1.   De lidstaten met vaartuigen waarop deze verordening van toepassing is, stellen een nationaal controleprogramma vast overeenkomstig bijlage III.

2.   Vóór 31 januari van elk jaar stellen de lidstaten met vaartuigen waarop deze verordening van toepassing is, op hun officiële website hun nationale controleprogramma's en een uitvoeringsschema ter beschikking van de Commissie en van de andere lidstaten waarop deze verordening van toepassing is.

3.   Ten minste eenmaal per jaar belegt de Commissie een vergadering van het Comité voor de visserij en de aquacultuur om de naleving en de resultaten van de nationale controleprogramma's voor de kabeljauwbestanden waarop deze verordening betrekking heeft, te evalueren.

Artikel 24

Voorafgaande kennisgeving

1.   Alvorens een communautair vissersvaartuig in een lidstaat een haven binnenvaart of een plaats van aanlanding bereikt met meer dan 1 ton kabeljauw aan boord, stelt de kapitein of zijn vertegenwoordiger de bevoegde autoriteiten van die lidstaat ten minste vier uur vooraf in kennis van:

a)	de naam van de haven of de plaats van aanlanding;

b)	het vermoedelijke tijdstip van aankomst in die haven of op die plaats;

c)	de hoeveelheid van elke soort waarvan meer dan 50 kg levend gewicht aan boord is.

2.   De bevoegde autoriteiten van een lidstaat waar meer dan 1 ton kabeljauw zal worden aangeland, kunnen eisen dat niet met het lossen van de aan boord gehouden vangsten wordt begonnen voordat zij daartoe toestemming hebben gegeven.

3.   De kapitein van een communautair vissersvaartuig of zijn vertegenwoordiger die een aan boord gehouden hoeveelheid vis wil lossen of overladen op zee of wil aanlanden in een haven of op een plaats van aanlanding in een derde land, deelt de in lid 1 bedoelde gegevens ten minste 24 uur vooraf aan de bevoegde autoriteiten van de vlaggenlidstaat mee.

Artikel 25

Aangewezen havens

1.   Bij aanlanding van meer dan 2 ton kabeljauw in de Gemeenschap vanaf een communautair vissersvaartuig ziet de kapitein van dit vissersvaartuig erop toe dat de kabeljauw uitsluitend in daartoe aangewezen havens wordt aangeland.

2.   Elke lidstaat wijst de havens aan waar aanlandingen van meer dan 2 ton kabeljauw mogen plaatsvinden.

3.   Elke lidstaat maakt op zijn openbare website de lijst bekend van aangewezen havens en de desbetreffende inspectie- en controleprocedures voor die havens, met inbegrip van de omstandigheden en voorwaarden voor het registreren en melden van de hoeveelheden kabeljauw bij elke aanlanding.

De Commissie geeft deze informatie door aan alle lidstaten.

Artikel 26

Toegestane afwijking bij de raming van de in het logboek vermelde hoeveelheden

In afwijking van artikel 5, lid 2, van Verordening (EEG) nr. 2807/83 van de Commissie van 22 september 1983 houdende uitvoeringsbepalingen inzake de registratie van gegevens over de visvangst van de lidstaten (10), bedraagt de toegestane tolerantiemarge bij de raming van de aan boord aanwezige hoeveelheden kabeljauw 8 % van de in het logboek geregistreerde hoeveelheid.

Artikel 27

Gescheiden opslag van kabeljauw

Het is verboden voor communautaire vissersvaartuigen om containers aan boord te hebben waarin hoeveelheden kabeljauw met andere soorten mariene organismen vermengd zijn. Containers met kabeljauw moeten gescheiden van andere containers in het ruim worden geplaatst.

Artikel 28

Vervoer van kabeljauw

1.   De bevoegde autoriteiten van een lidstaat kunnen eisen dat een hoeveelheid kabeljauw, gevangen in een van de in artikel 3 omschreven geografische gebieden, die voor het eerst wordt aangeland in die lidstaat, in aanwezigheid van controleurs wordt gewogen voordat ze van de haven van eerste aanlanding naar elders wordt vervoerd. Van kabeljauw die voor het eerst wordt aangeland in een krachtens artikel 24 aangewezen haven, worden representatieve monsters die ten minste 20 % van de aangelande hoeveelheid vertegenwoordigen, in aanwezigheid van door de lidstaten erkende controleurs gewogen voordat deze voor eerste verkoop aangeboden en verkocht worden. Te dien einde delen de lidstaten de Commissie binnen een maand na de datum van inwerkingtreding van deze verordening nadere gegevens mee betreffende de te gebruiken bemonsteringsmethode.

2.   In afwijking van het bepaalde in artikel 13 van Verordening (EEG) nr. 2847/93 moeten alle hoeveelheden kabeljauw van meer dan 50 kg die naar een andere plaats dan die van eerste aanlanding of invoer worden vervoerd, vergezeld gaan van een afschrift van een van de aangiften als bedoeld in artikel 8, lid 1, van genoemde verordening voor de hoeveelheden kabeljauw die worden vervoerd. De in artikel 13, lid 4, onder b), van die verordening bedoelde uitzondering is niet van toepassing.

Artikel 29

Specifieke controleprogramma's

In afwijking van artikel 34 quater, lid 1, van Verordening (EEG) nr. 2847/93 kan de looptijd van de specifieke controleprogramma's voor de betrokken kabeljauwbestanden meer dan twee jaar bedragen.

HOOFDSTUK V

BESLUITVORMING EN SLOTBEPALINGEN

Artikel 30

Besluitvormingsprocedure

Wanneer in deze verordening is bepaald dat besluiten moeten worden genomen door de Raad, beslist de Raad met gekwalificeerde meerderheid van stemmen op basis van een voorstel van de Commissie.

Artikel 31

Wijzigingen van bijlage I

De Commissie kan, op grond van het advies van het WTECV, volgens de in artikel 30, lid 2, van Verordening (EG) nr. 2371/2002 bedoelde procedure bijlage I bij deze verordening wijzigen, met inachtneming van de volgende beginselen:

a)	inspanningsgroepen moeten zo homogeen mogelijk worden vastgesteld, wat betreft de gevangen biologische bestanden, de afmetingen van de als doelsoort of bijvangst gevangen vis, en de gevolgen voor het milieu van de visserijactiviteiten waarmee de inspanningsgroepen zich bezighouden;

b)	het aantal inspanningsgroepen en de omvang ervan moeten kosteneffectief zijn uit een oogpunt van de verhouding tussen de administratieve lasten en de instandhoudingsbehoeften.

Artikel 32

Uitvoeringsbepalingen

Volgens de procedure van artikel 30, lid 2, van Verordening (EG) nr. 2371/2002 kunnen bepalingen ter uitvoering van de artikelen 11, lid 3, 14, 16 en 17 van deze verordening worden vastgesteld.

Artikel 33

Bijstand uit hoofde van het Europees Visserijfonds

1.   Voor elk van de vier in artikel 1 bedoelde kabeljauwbestanden wordt, wat betreft de jaren waarin het bestand kleiner is dan het in artikel 6 bepaalde voorzorgsniveau van de paaibiomassa, het langetermijnplan beschouwd als een herstelplan in de zin van artikel 5 van Verordening (EG) nr. 2371/2002, alsook voor de toepassing van artikel 21, onder a), punt i), van Verordening (EG) nr. 1198/2006.

2.   Voor elk van de vier in artikel 1 bedoelde kabeljauwbestanden wordt, wat betreft de andere dan de in lid 1 bedoelde jaren, het langetermijnplan beschouwd als een beheersplan in de zin van artikel 6 van Verordening (EG) nr. 2371/2002, alsook voor de toepassing van artikel 21, onder a), punt iv), van Verordening (EG) nr. 1198/2006.

Artikel 34

Evaluatie

Uiterlijk in het derde jaar van toepassing van deze verordening en vervolgens om de drie jaar zolang deze verordening van toepassing is, evalueert de Commissie de gevolgen van de beheersmaatregelen voor de betrokken kabeljauwbestanden en voor de visserij op die bestanden en dient zij indien nodig wijzigingsvoorstellen in, zulks op basis van een advies van het WTECV en na overleg met de betrokken regionale adviesraad.

Artikel 35

Intrekking

Verordening (EG) nr. 423/2004 wordt ingetrokken.

Artikel 36

Inwerkingtreding

Deze verordening treedt in werking op de dag van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Zij is van toepassing met ingang van 1 januari 2009.

---

(1)  Advies van 21 oktober 2008 (nog niet bekendgemaakt in het Publicatieblad).

(2)  PB L 70 van 9.3.2004, blz. 8.

(3)  PB L 226 van 29.8.1980, blz. 48.

(4)  PB L 184 van 17.7.1999, blz. 23.

(5)  PB L 261 van 20.10.1993, blz. 1.

(6)  PB L 358 van 31.12.2002, blz. 59.

(7)  PB L 223 van 15.8.2006, blz. 1.

(8)  PB L 60 van 5.2.2008, blz. 1.

(9)  PB L 171 van 6.7.1994, blz. 7.

(10)  PB L 276 van 10.10.1983, blz. 1.

---

---

---

---

---

24.12.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 348/34

---

VERORDENING (EG) Nr. 1343/2008 VAN DE COMMISSIE

van 23 december 2008

tot vaststelling van de forfaitaire invoerwaarden voor de bepaling van de invoerprijs van bepaalde groenten en fruit

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad van 22 oktober 2007 houdende een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten en specifieke bepalingen voor een aantal landbouwproducten („Integrale-GMO-verordening”) (1),

Gelet op Verordening (EG) nr. 1580/2007 van de Commissie van 21 december 2007 tot vaststelling van bepalingen voor de uitvoering van de Verordeningen (EG) nr. 2200/96, (EG) nr. 2201/96 en (EG) nr. 1182/2007 van de Raad in de sector groenten en fruit (2), en met name op artikel 138, lid 1,

Overwegende hetgeen volgt:

Bij Verordening (EG) nr. 1580/2007 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XV, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

De in artikel 138 van Verordening (EG) nr. 1580/2007 bedoelde forfaitaire invoerwaarden worden vastgesteld in de bijlage bij de onderhavige verordening.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op 24 december 2008.

---

(1)  PB L 299 van 16.11.2007, blz. 1.

(2)  PB L 350 van 31.12.2007, blz. 1.

---

---

24.12.2008

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 348/36

---

VERORDENING (EG) Nr. 1344/2008 VAN DE COMMISSIE

van 23 december 2008

houdende bekendmaking, voor 2009, van de bij Verordening (EEG) nr. 3846/87 vastgestelde landbouwproductennomenclatuur voor de uitvoerrestituties

DE COMMISSIE VAN DE EUROPESE GEMEENSCHAPPEN,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap,

Gelet op Verordening (EG) nr. 1234/2007 van de Raad van 22 oktober 2007 houdende een gemeenschappelijke ordening van de landbouwmarkten en specifieke bepalingen voor een aantal landbouwproducten („Integrale-GMO-verordening”) (1),

Gelet op Verordening (EEG) nr. 3846/87 van de Commissie van 17 december 1987 tot vaststelling van de landbouwproductennomenclatuur voor de uitvoerrestituties (2), en met name op artikel 3, vierde alinea,

Overwegende hetgeen volgt:

De volledige versie van de restitutienomenclatuur die op 1 januari 2009 geldt, zoals die volgt uit de regelgevende bepalingen betreffende uitvoerregelingen voor landbouwproducten, moet worden bekendgemaakt,

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Artikel 1

Verordening (EEG) nr. 3846/87 wordt als volgt gewijzigd:

1.	Bijlage I wordt vervangen door de tekst in bijlage I bij de onderhavige verordening.

2.	Bijlage II wordt vervangen door de tekst in bijlage II bij de onderhavige verordening.

Artikel 2

Deze verordening treedt in werking op 1 januari 2009.

---

(1)  PB L 299 van 16.11.2007, blz. 1.

(2)  PB L 366 van 24.12.1987, blz. 1.

---

---

---