30.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 201/1

(1)

Verordening (EEG) nr. 737/90 van de Raad van 22 maart 1990 betreffende de voorwaarden voor de invoer van landbouwproducten van oorsprong uit derde landen ingevolge het ongeluk in de kerncentrale van Tsjernobyl (1) is herhaaldelijk en ingrijpend gewijzigd (2). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze verordening te worden overgegaan.

(2)

Ten gevolge van het ongeluk in de kerncentrale van Tsjernobyl op 26 april 1986 zijn aanzienlijke hoeveelheden radioactieve stoffen in de atmosfeer gekomen.

(3)

Onverminderd het gebruik — dat wellicht in de toekomst indien nodig daarvan gemaakt wordt — van het bepaalde in Verordening (Euratom) nr. 3954/87 van de Raad van 22 december 1987 tot vaststelling van maximaal toelaatbare niveaus van radioactieve besmetting van levensmiddelen en diervoeders ten gevolge van een nucleair ongeval of ander stralingsgevaar (3), dient de Gemeenschap erop toe te zien dat, voor wat betreft de specifieke gevolgen van het ongeval van Tsjernobyl, voor menselijke voeding bestemde landbouwproducten en verwerkte landbouwproducten die besmet zouden kunnen zijn, slechts in de Gemeenschap worden binnengebracht volgens gemeenschappelijke regels.

(4)

Die gemeenschappelijke regels dienen de gezondheid van de consument te waarborgen, dienen de eenheid van de markt in stand te houden zonder de handel tussen de Gemeenschap en de derde landen onnodig te belemmeren en dienen verleggingen van het handelsverkeer te voorkomen.

(5)

De naleving van de maximale toleranties dient nog steeds op passende wijze te worden gecontroleerd en bij niet-naleving kan een invoerverbod worden opgelegd.

(6)

De radioactieve besmetting van vele landbouwproducten is verminderd en zal blijven verminderen tot op niveaus die vóór het ongeluk in Tsjernobyl bestonden. Derhalve dient een procedure te worden vastgesteld om dergelijke producten van het toepassingsgebied van deze verordening uit te sluiten.

(7)

Aangezien deze verordening voor alle voor menselijke voeding bestemde landbouwproducten en verwerkte landbouwproducten geldt, is er geen aanleiding in dit geval de in artikel 14 van Richtlijn 2004/68/EG van de Raad van 26 april 2004 tot vaststelling van veterinairrechtelijke voorschriften voor de invoer in en de doorvoer via de Gemeenschap van bepaalde levende hoefdieren (4) vastgestelde procedure toe te passen.

(8)

De voor de uitvoering van deze verordening vereiste maatregelen moeten worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (5),

a)

bijlage I bij het Verdrag,

b)

Verordening (EG) nr. 1667/2006 van de Raad van 7 november 2006 betreffende glucose en lactose (6);

c)

Verordening (EEG) nr. 2783/75 van de Raad van 29 oktober 1975 betreffende een gemeenschappelijke regeling van het handelsverkeer voor ovoalbumine en lactoalbumine (7);

d)

Verordening (EG) nr. 3448/93 van de Raad van 6 december 1993 tot vaststelling van de handelsregeling voor bepaalde, door verwerking van landbouwproducten verkregen goederen (8).

a)

370 Bq/kg voor in bijlage II opgesomde melk en melkproducten, alsmede voor voedingsmiddelen bestemd voor de bijzondere voeding van zuigelingen gedurende de eerste vier tot zes maanden van hun leven, die op zichzelf voldoen aan de behoeften aan voeding van deze groep personen en die voor de kleinhandel zijn verpakt in duidelijk geïdentificeerde verpakkingen en geëtiketteerd als bereidingen voor zuigelingen;

b)

600 Bq/kg voor alle andere betroken producten.

a)

op 31 maart 2010, behalve indien de Raad vóór deze datum een andersluidend besluit neemt, met name indien de lijst van uitgesloten producten, bedoeld in artikel 4, alle voor menselijke consumptie geschikte producten omvat waarop deze verordening van toepassing is;

b)

zodra de in artikel 2, lid 1, van Verordening (Euratom) nr. 3954/87 bedoelde verordening van de Commissie in werking is getreden, indien zulks vóór 31 maart 2010 geschiedt.

30.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 201/8

(1)

De Gemeenschap is verdragsluitende partij bij het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee en de Overeenkomst over de toepassing van de bepalingen van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee van 10 december 1982 die betrekking hebben op de instandhouding en het beheer van de grensoverschrijdende en de over grote afstanden trekkende visbestanden. Op grond van deze internationale instrumenten hebben de landen de plicht om samen te werken op het gebied van de instandhouding van de levende rijkdommen van de volle zee, en moet deze samenwerking rechtstreeks door de landen tot stand worden gebracht of via passende subregionale of regionale organisaties of regelingen voor visserijbeheer.

(2)

Het ontbreken van een regionale organisatie of regeling voor visserijbeheer ontheft de landen niet van hun verplichting uit hoofde van het recht van de zee om ten aanzien van hun onderdanen de maatregelen te nemen die nodig zijn voor de instandhouding van de levende rijkdommen van de volle zee, inclusief de bescherming van kwetsbare mariene ecosystemen tegen de schadelijke effecten van visserijactiviteiten.

(3)

In artikel 2 van Verordening (EG) nr. 2371/2002 van de Raad van 20 december 2002 inzake de instandhouding en de duurzame exploitatie van de visbestanden in het kader van het gemeenschappelijk visserijbeleid (2) is bepaald dat in het gemeenschappelijk visserijbeleid de voorzorgsaanpak moet worden toegepast bij het nemen van maatregelen die erop gericht zijn het effect van visserijactiviteiten op de mariene ecosystemen zo gering mogelijk te houden. In artikel 7 van diezelfde verordening is bepaald dat de Commissie, op gemotiveerd verzoek van een lidstaat of op eigen initiatief, kan beslissen over noodmaatregelen indien er bewijs is van een onmiddellijke actie vereisende, ernstige bedreiging voor de instandhouding van levende aquatische hulpbronnen of voor het mariene ecosysteem als gevolg van visserijactiviteiten.

(4)

De Gemeenschap zet zich in voor de instandhouding van mariene ecosystemen zoals riffen, onderzeese bergen, diepzeekoralen, warmwaterkraters en sponsriffen. Er is overvloedig wetenschappelijk materiaal voorhanden waaruit blijkt dat de integriteit van deze ecosystemen wordt bedreigd door visserijactiviteiten waarbij bodemvistuig wordt gebruikt. De Gemeenschap heeft reeds maatregelen vastgesteld om bodemvisserij te verbieden in communautaire wateren waar dergelijke ecosystemen voorkomen. Voorts was zij actief betrokken bij de aanneming van soortgelijke maatregelen voor de volle zee op bevoegdheidsgebieden van alle bestaande regionale organisaties voor visserijbeheer die gemachtigd zijn om de bodemvisserij te regelen. Zij heeft ook actief bijgedragen aan de oprichting van nieuwe organisaties of regelingen om via passende regionale instandhoudings- en beheersregelingen op visserijgebied alle oceanen van de wereld te bestrijken. Op een aantal gebieden in volle zee stuit de oprichting van een dergelijke organisatie evenwel op aanzienlijke moeilijkheden.

(5)

Bij Resolutie 61/105 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, die op 8 december 2006 is aangenomen, is de internationale gemeenschap het erover eens geworden dat dringend maatregelen moeten worden getroffen om kwetsbare mariene ecosystemen tegen de destructieve effecten van bodemvisserijactiviteiten te beschermen door middel van een strenge regulering van deze activiteiten door regionale organisaties of regelingen voor visserijbeheer of door vlaggenstaten ten aanzien van hun vaartuigen die actief zijn in gebieden waar dergelijke organisaties of regelingen niet bestaan.

De Algemene Vergadering heeft aanbevelingen gedaan voor het soort maatregelen dat hiertoe moet worden vastgesteld. De werkzaamheden in de FAO om in het kader van de gedragscode voor een verantwoorde visserij internationale richtsnoeren op te stellen voor het beheer van deze visserijactiviteiten is voorts van zeer groot belang voor de opzet en aanneming van dergelijke maatregelen, alsmede voor de uitvoering daarvan door de lidstaten.

(6)

De Gemeenschap beschikt over een omvangrijke vloot die bodemvisserijactiviteiten uitoefent in gebieden die niet worden gereguleerd door een regionale visserijbeheersorganisatie of -regeling met jurisdictie voor dergelijke visserijactiviteiten, en waar de oprichting van een dergelijke organisatie of regeling niet op korte termijn te verwachten valt. Onverminderd de permanente inspanningen om deze resterende leemten in het internationale governancesysteem inzake visserij op te vullen, moet de Gemeenschap haar verplichtingen uit hoofde van het recht van de zee nakomen met betrekking tot de instandhouding van de mariene levende rijkdommen in deze gebieden en derhalve passende maatregelen voor deze vloten vaststellen. Hierbij moet de Gemeenschap handelen in overeenstemming met de door de Algemene Vergadering bij Resolutie 61/105 gegeven aanbevelingen.

(7)

Een essentieel punt in de aanbevelingen van de Algemene Vergadering zijn maatregelen „… om op basis van de beste beschikbare wetenschappelijke informatie te beoordelen of individuele bodemvisserijactiviteiten significant nadelige effecten zouden hebben op kwetsbare mariene ecosystemen, en als dat zo blijkt te zijn, ervoor te zorgen dat deze activiteiten zo worden beheerd dat zij dergelijke effecten niet hebben, of dat zij worden verboden”.

(8)

De uitvoering van die aanbeveling impliceert dat de betrokken vissersvaartuigen mogen vissen met een speciaal visdocument dat wordt afgegeven overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1627/94 van de Raad van 27 juni 1994 tot vaststelling van algemene bepalingen inzake speciale visdocumenten (3) en Verordening (EG) nr. 2943/95 van de Commissie van 20 december 1995 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1627/94 van de Raad tot vaststelling van algemene bepalingen inzake speciale visdocumenten. (4) Bovendien moeten de afgifte en de geldigheid van deze documenten afhankelijk worden gesteld van specifieke voorwaarden die garanderen dat het effect van de toegestane visserijactiviteiten naar behoren is beoordeeld en dat de visserijactiviteiten in overeenstemming zijn met deze effectbeoordeling.

(9)

De uitvoering van de aanbevelingen van de Algemene Vergadering vereist ook controlemaatregelen ter zake om de naleving van de voorwaarden voor de afgifte van de documenten te garanderen. Het betreft onder andere de aanwezigheid van waarnemers aan boord en specifieke bepalingen inzake het satellietvolgsysteem voor vaartuigen voor het geval dat het systeem defect of anderszins gestoord is, bovenop die van Verordening (EG) nr. 2244/2003 van de Commissie van 18 december 2003 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen inzake satellietvolgsystemen (VMS) (5).

(10)

De identificatie van kwetsbare mariene ecosystemen in gebieden die niet worden geregeld door een regionale organisatie voor visserijbeheer, is volop aan de gang en de wetenschappelijke informatie hierover is relatief beperkt. Daarom is het dringend noodzakelijk het gebruik van bodemvistuig te verbieden in zones waar niet een passend wetenschappelijk onderzoek is ingesteld met betrekking tot de risico’s van de wezenlijke schade die dergelijke visserijactiviteiten kunnen hebben op kwetsbare mariene ecosystemen.

(11)

Niet-inachtneming van bepaalde voorwaarden zoals die inzake onderzochte zones, het satellietvolgsysteem en de verplaatsing van activiteiten wanneer onverwachts een kwetsbaar marien ecosysteem wordt aangetroffen, kan onherstelbare schade tot gevolg hebben en behoort derhalve te worden opgenomen in de lijst van ernstige inbreuken in de zin van Verordening (EG) nr. 1447/1999 van de Raad van 24 juni 1999 tot vaststelling van een lijst van gedragingen die een ernstige inbreuk vormen op de voorschriften van het gemeenschappelijk visserijbeleid (6).

(12)

De bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens is geregeld bij Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2000 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door de communautaire instellingen en organen en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (7), welke verordening volledig van toepassing is op de verwerking van persoonsgegevens voor de doeleinden van de onderhavige verordening, in het bijzonder ten aanzien van de rechten van de betrokkenen op het gebied van de toegang tot en de rectificatie, afscherming en wissing van gegevens en de kennisgeving van deze laatste handelingen aan derden, welke rechten derhalve niet nader zijn uitgewerkt in de onderhavige verordening,

a)

die vallen onder de verantwoordelijkheid van een regionale organisatie of regeling voor visserijbeheer met jurisdictie tot regulering van dergelijke visserijactiviteiten;

b)

waarvoor momenteel een regionale organisatie voor visserijbeheer wordt opgericht, als de betrokkene partijen overgangsmaatregelen zijn overeengekomen om kwetsbare mariene ecosystemen te beschermen tegen de destructieve effecten van het gebruik van bodemvistuig.

a)

„marien ecosysteem”: een dynamisch complex van levensgemeenschappen van planten, dieren en micro-organismen en hun niet-levende omgeving die met hun wisselwerkingen een functionele eenheid vormen;

b)

„kwetsbaar marien ecosysteem”: een marien ecosysteem waarvan de integriteit (d.w.z. de structuur of functie van het ecosysteem) volgens de beste beschikbare wetenschappelijke informatie en het voorzorgsbeginsel, bedreigd wordt door significante nadelige effecten als gevolg van fysiek contact met bodemvistuig tijdens normale visserijactiviteiten, zoals riffen, onderzeese bergen, warmwaterkraters, koudwaterkoralen en koudwatersponsriffen. De meest kwetsbare ecosystemen zijn die systemen die snel verstoord worden en zeer langzaam of nooit meer herstellen;

c)

„significante nadelige effecten”: effecten (afzonderlijk, gecombineerd of cumulatief bezien) die de integriteit van een ecosysteem zodanig aantasten dat de getroffen bestanden zich niet kunnen vernieuwen en de natuurlijke langetermijnproductiviteit van habitats aangetast wordt, of dat er een significant verlies aan soorten rijkdom, habitats of typen gemeenschappen plaatsvindt dat niet alleen maar tijdelijk is;

d)

„bodemvistuig”: vistuig dat bij normale visserijactiviteiten gebruikt wordt en in contact komt met de zeebodem, zoals bodemtrawls, dreggen, geankerde kieuwnetten, grondbeugen, korven en vallen.

a)

de geplande locatie van de activiteiten;

b)

de doelsoorten;

c)

de gebruikte soorten vistuig en de diepte waarop die worden gebruikt, en

d)

de configuratie van het bathymetrische profiel van de zeebodem op de visgronden waar de activiteiten zijn gepland, voor zover deze informatie niet reeds beschikbaar is voor de bevoegde autoriteiten van de betreffende vlaggestaat.

a)

registreert onafhankelijk, in dezelfde vorm als in het logboek van het vaartuig gebruikt wordt, de vangstgegevens als bedoeld in artikel 6 van Verordening (EEG) nr. 2847/93 van de Raad van 12 oktober 1993 tot invoering van een controleregeling voor het gemeenschappelijk visserijbeleid (8);

b)

registreert elke wijziging van het in artikel 5, lid 2, bedoelde visserijplan;

c)

documenteert elk aantreffen van kwetsbare mariene ecosystemen als bedoeld in artikel 7, en verzamelt gegevens die van nut kunnen zijn voor de bescherming van de locatie;

d)

registreert de diepten waarop het vistuig wordt gebruikt;

e)

dient binnen 20 dagen na afloop van de waarnemingsperiode bij de bevoegde autoriteiten van de betrokken lidstaat een verslag in. Een kopie van dit verslag wordt 30 dagen na ontvangst van een schriftelijk verzoek aan de Commissie gezonden.

a)

mag geen verwant zijn van de kapitein of een andere officier van het vaartuig waaraan hij is toegewezen;

b)

mag niet in dienst zijn van de kapitein van het vaartuig waaraan hij is toegewezen;

c)

mag niet in dienst zijn van de vertegenwoordiger van de kapitein;

d)

mag niet in dienst zijn van een door de kapitein of zijn vertegenwoordiger gecontroleerd bedrijf;

e)

mag geen verwant zijn van de vertegenwoordiger van de kapitein.

a)

behalve de in artikel 18 van Verordening (EEG) nr. 2847/93 bedoelde gegevens, de door de in artikel 1, lid 1, bedoelde vissersvaartuigen gedane vangsten, vastgesteld op basis van de in de logboeken geregistreerde gegevens, inclusief de volledige registratie van de visdagen buiten de haven en de verslagen van de waarnemers, opgesplitst per kwartaal, soort vistuig en vissoort;

b)

gegevens betreffende de naleving van de visserijplannen en de vereisten van de artikelen 6, 7 en 8 door de in artikel 1, lid 1, bedoelde vissersvaartuigen, en de corrigerende maatregelen en de sancties die zijn getroffen in gevallen van niet-naleving en ernstige inbreuken in de zin van artikel 10;

c)

de uitvoering die zij aan artikel 8 hebben gegeven.

30.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 201/14

30.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 201/16

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 994/98 is de Commissie de bevoegdheid toegekend om in overeenstemming met artikel 87 van het Verdrag vast te stellen dat steun voor kleine en middelgrote ondernemingen („KMO’s”) onder bepaalde voorwaarden verenigbaar is met de gemeenschappelijke markt en niet valt onder de aanmeldingsverplichting van artikel 88, lid 3, van het Verdrag.

(2)

Verordening (EG) nr. 70/2001 van de Commissie van 12 januari 2001 betreffende de toepassing van de artikelen 87 en 88 van het EG-Verdrag op staatssteun voor kleine en middelgrote ondernemingen (3) is niet van toepassing op activiteiten die verband houden met de productie, verwerking of afzet van visserijproducten en producten van de aquacultuur die vallen onder Verordening (EG) nr. 104/2000 van de Raad van 17 december 1999 houdende een gemeenschappelijke ordening der markten in de sector visserijproducten en producten van de aquacultuur (4).

(3)

De Commissie heeft de artikelen 87 en 88 van het Verdrag in tal van besluiten toegepast op KMO's die visserijproducten produceren, verwerken en afzetten, en heeft haar beleid duidelijk vastgelegd, laatstelijk in de Richtsnoeren voor het onderzoek van staatssteun in de visserij- en aquacultuursector (5) (hierna „visserijrichtsnoeren” genoemd). Gezien de uitgebreide ervaring van de Commissie met de toepassing van die artikelen op KMO’s die visserijproducten produceren, verwerken en afzetten, is het passend dat de Commissie ook ten aanzien van die KMO’s gebruik maakt van de haar bij Verordening (EG) nr. 994/98 toegekende bevoegdheden om voor een doeltreffend toezicht te zorgen en de administratie te vereenvoudigen zonder dat de controle door de Commissie daardoor wordt verzwakt, voor zover artikel 89 van het Verdrag op dergelijke producten van toepassing is verklaard.

(4)

De verenigbaarheid van staatssteun in de visserijsector met de gemeenschappelijke markt wordt door de Commissie beoordeeld aan de hand van de doelstellingen van het mededingingsbeleid enerzijds en die van het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB) anderzijds.

(5)

De onderhavige verordening dient betrekking te hebben op soorten steunmaatregelen in de visserijsector die door de Commissie al jarenlang systematisch worden goedgekeurd. De verenigbaarheid van deze steun met de gemeenschappelijke markt hoeft niet geval per geval door de Commissie te worden beoordeeld, op voorwaarde dat de betrokken steun voldoet aan de voorwaarden die zijn vastgesteld in Verordening (EG) nr. 1198/2006 van de Raad van 27 juli 2006 inzake het Europees Visserijfonds (6) en Verordening (EG) nr. 498/2007 van de Commissie van 26 maart 2007 tot vaststelling van uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1198/2006 van de Raad inzake het Europees Visserijfonds (7), en aan bepaalde andere voorwaarden. Hoewel Verordening (EG) nr. 1198/2006 slechts sinds 4 september 2006 van kracht is, heeft de Commissie op basis van de bestaande visserijrichtsnoeren voldoende ervaring met de toepassing van vergelijkbare voorwaarden op de betrokken soorten maatregelen opgedaan om te constateren dat de in die verordening vastgestelde voorwaarden precies genoeg zijn om te rechtvaardigen dat geen „geval-per-geval-beoordeling” wordt opgelegd.

(6)

De onderhavige verordening dient de mogelijkheid voor de lidstaten om staatssteun voor KMO’s die visserijproducten produceren, verwerken en afzetten, aan te melden, onverlet te laten. Dergelijke aanmeldingen moeten door de Commissie worden beoordeeld in het licht van deze verordening en de visserijrichtsnoeren.

(7)

Ieder voornemen van een lidstaat om in de visserijsector steun te verlenen die niet onder deze verordening noch onder een andere overeenkomstig artikel 1 van Verordening (EG) nr. 994/98 vastgestelde verordening valt, moet onderworpen blijven aan de aanmeldingsverplichting van artikel 88, lid 3, van het Verdrag. Dergelijke steun wordt beoordeeld in het licht van de onderhavige verordening en de visserijrichtsnoeren.

(8)

Uit hoofde van de onderhavige verordening moet een vrijstelling gelden voor elke steunmaatregel die aan alle voorwaarden van deze verordening voldoet, alsook voor elke steunregeling, op voorwaarde dat alle steun die krachtens die regeling kan worden toegekend, aan alle relevante voorschriften van deze verordening voldoet. Bij de verlening van individuele steun in het kader van een steunregeling en bij de verlening van ad-hocsteun moet expliciet naar de onderhavige verordening worden verwezen.

(9)

Voor de samenhang met door de Gemeenschap gefinancierde steunmaatregelen moeten de maxima van de onder de onderhavige verordening vallende steun worden geharmoniseerd met de maxima die voor soortgelijke steun zijn vastgesteld in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006.

(10)

Het is van wezenlijk belang dat geen steun wordt verleend in omstandigheden die niet met het Gemeenschapsrecht, en met name de voorschriften van het gemeenschappelijk visserijbeleid, in overeenstemming zijn. Door een lidstaat in de visserijsector verleende staatssteun is derhalve uitsluitend toegestaan indien de gefinancierde maatregelen en de gevolgen ervan met het Gemeenschapsrecht in overeenstemming zijn. Alvorens steun te verlenen, dienen de lidstaten zich ervan te vergewissen dat de begunstigden van de staatssteun de regels van het gemeenschappelijk visserijbeleid naleven.

(11)

Om te garanderen dat de steun evenredig is en tot het noodzakelijke steunbedrag beperkt blijft, dienen de drempels, waar mogelijk, te worden uitgedrukt als steunintensiteit in verhouding tot een reeks in aanmerking komende kosten. Bij het berekenen van de steunintensiteit dient voor steun die in verschillende tranches wordt uitgekeerd, door discontering de waarde op het tijdstip van de steunverlening te worden berekend. De rentevoet die voor discontering en voor de berekening van het bedrag van andere steun dan subsidies moet worden gehanteerd, dient het referentierentepercentage te zijn dat op het ogenblik van de steunverlening van toepassing is en dat is bepaald overeenkomstig de mededeling van de Commissie over de herziening van de methode waarmee de referentie- en disconteringspercentages worden vastgesteld (8).

(12)

Gezien de noodzaak een juist evenwicht tot stand te brengen tussen een optimale beperking van concurrentieverstoringen in de gesteunde sector enerzijds, en de verwezenlijking van de doelstellingen van deze verordening anderzijds, mag krachtens deze verordening geen vrijstelling worden verleend voor individuele subsidies die een vastgesteld maximumbedrag overschrijden, ongeacht of deze al dan niet op grond van een krachtens deze verordening vrijgestelde steunregeling worden toegekend.

(13)

Deze verordening mag niet van toepassing zijn op activiteiten die verband houden met de uitvoer of op steun waarmee binnenlandse producten ten opzichte van ingevoerde producten worden begunstigd. Met name mag de verordening niet worden toegepast op steun ter financiering van de oprichting en exploitatie van een distributienetwerk in andere landen. Steun ter compensatie van de kosten voor deelname aan handelsbeurzen of voor studies of adviesdiensten die noodzakelijk zijn voor de introductie van een nieuw product of van een bestaand product op een nieuwe markt, is in de regel geen exportsteun.

(14)

Steun aan ondernemingen in moeilijkheden in de zin van de communautaire richtsnoeren inzake reddings- en herstructureringssteun aan ondernemingen in moeilijkheden (9) dient op grond van die richtsnoeren te worden beoordeeld, om te vermijden dat deze worden omzeild. Daarom dient steun aan dergelijke ondernemingen buiten de werkingssfeer van deze verordening te vallen. Om de administratieve lasten voor de lidstaten te verminderen, moet in het kader van de verlening van onder de onderhavige verordening vallende steun, een eenvoudiger definitie van een onderneming in moeilijkheden gelden dan voor de toepassing van die richtsnoeren wordt gebruikt. Bovendien mogen KMO's die minder dan drie jaar geleden zijn opgericht, tijdens die periode niet als ondernemingen in moeilijkheden worden beschouwd voor de toepassing van deze verordening, tenzij de betrokken onderneming volgens het nationale recht aan de voorwaarden voldoet om aan een collectieve insolventieprocedure te worden onderworpen. Deze vereenvoudigingen doen niets af aan het uit die richtsnoeren voortvloeiende recht van deze KMO's op steun die weliswaar niet onder de onderhavige verordening, maar wel onder de richtsnoeren valt, in welk geval de bepalingen van de richtsnoeren onverkort van toepassing zijn.

(15)

De Commissie dient erop toe te zien dat goedgekeurde steun de handelsvoorwaarden niet zodanig verandert dat het gemeenschappelijke belang wordt geschaad. Daarom dient steun aan een begunstigde ten aanzien van wie een uitstaand bevel tot terugvordering geldt krachtens een eerdere beschikking van de Commissie waarin de steun onrechtmatig en onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt is verklaard, van de toepassing van deze verordening te worden uitgesloten. Bijgevolg blijven voor elke ad-hocsteun die aan een dergelijke begunstigde wordt uitgekeerd, en voor elke steunregeling die geen bepaling bevat waarin dergelijke begunstigden uitdrukkelijk worden uitgesloten, de aanmeldingsvereisten van artikel 88, lid 3, van het Verdrag gelden. Deze bepaling mag niets afdoen aan het gewettigd vertrouwen van de begunstigden van steunregelingen ten aanzien van wie er geen uitstaand bevel tot terugvordering bestaat.

(16)

Om verschillen die tot concurrentieverstoringen kunnen leiden, weg te nemen en de coördinatie tussen verschillende communautaire en nationale initiatieven inzake KMO’s te vergemakkelijken, dient in deze verordening de definitie van „kleine en middelgrote ondernemingen” te worden gebruikt die is vastgelegd in bijlage I bij Verordening (EG) nr. 70/2001.

(17)

Met het oog op transparantie, gelijke behandeling en doeltreffend toezicht geldt deze verordening alleen voor transparante steun. Transparante steun is steun waarvoor het bruto-subsidie-equivalent vooraf nauwkeurig kan worden berekend zonder gebruik te maken van een risicoanalyse. Met name steun in de vorm van leningen moet als transparant worden beschouwd indien de berekening van het bruto-subsidie-equivalent is gebaseerd op het referentiepercentage dat is bepaald overeenkomstig de mededeling van de Commissie over de herziening van de methode waarmee de referentie- en disconteringspercentages worden vastgesteld (10). Steun vervat in belastingmaatregelen moet als transparant worden beschouwd indien in de maatregel een maximum is vastgesteld dat garandeert dat het toepasselijke plafond niet wordt overschreden.

(18)

Steun in de vorm van garantieregelingen moet als transparant worden beschouwd indien de methodiek voor het berekenen van het bruto-subsidie-equivalent na aanmelding daarvan door de Commissie is goedgekeurd De Commissie zal dergelijke aanmeldingen beoordelen op grond van de mededeling van de Commissie betreffende de toepassing van de artikelen 87 en 88 van het EG-Verdrag op staatssteun in de vorm van garanties (11). Steun in de vorm van garantieregelingen moet eveneens als transparant worden beschouwd indien de begunstigde een KMO is en het bruto-subsidie-equivalent is berekend op basis van de in de punten 3.3 en 3.5 van die mededeling vastgestelde „safe harbour”-premies.

(19)

Gezien de moeilijkheid om het subsidie-equivalent van steun in de vorm van terugbetaalbare voorschotten te berekenen, dient dit soort steun alleen onder de toepassing van deze verordening te vallen wanneer het totale bedrag van het terugbetaalbare voorschot lager ligt dan de geldende drempel voor individuele aanmelding en de maximumsteunintensiteiten zoals die in deze verordening zijn vastgesteld.

(20)

Gelet op artikel 87, lid 3, onder c), van het Verdrag mag steun normaliter niet als enig gevolg hebben dat de bedrijfskosten die de begunstigde onderneming normaal zou moeten dragen, permanent of periodiek worden verminderd, en moet de steun evenredig zijn met de handicaps die moeten worden overwonnen om de sociaaleconomische voordelen veilig te stellen waarvan wordt aangenomen dat zij in het belang van de Gemeenschap zijn. Staatssteun die uitsluitend ten doel heeft de financiele situatie van producenten te verbeteren maar in geen enkel opzicht bijdraagt tot de ontwikkeling van de sector, en met name steun die alleen op basis van prijs, hoeveelheid, productie of productiemiddelen wordt toegekend, moet worden beschouwd als steun voor de bedrijfsvoering en is als zodanig niet verenigbaar met de gemeenschappelijke markt. Bovendien kan dit soort steun de mechanismen van de gemeenschappelijke marktordeningen verstoren. Het is derhalve passend het toepassingsgebied van deze verordening te beperken tot steun voor investeringen en steun voor bepaalde sociaaleconomische maatregelen.

(21)

Om te waarborgen dat de steun noodzakelijk is en de ontwikkeling van bepaalde activiteiten stimuleert, mag deze verordening niet worden toegepast op activiteiten die de begunstigde onderneming ook onder marktvoorwaarden zou ontplooien. Deze prikkel dient als aanwezig te worden beschouwd wanneer, vooraleer de activiteiten met betrekking tot de tenuitvoerlegging van het gesteunde project of de gesteunde activiteiten van start zijn gegaan, de begunstigde een steunaanvraag bij de lidstaat heeft ingediend.

(22)

Om te bepalen of de in deze verordening vastgestelde drempels voor individuele aanmelding en maximale steunintensiteiten worden nageleefd, dient het totale bedrag aan overheidssteun voor de gesteunde activiteit of het gesteunde project in aanmerking te worden genomen, ongeacht of de steun uit lokale, regionale, nationale of communautaire bronnen wordt gefinancierd.

(23)

Deze verordening heeft betrekking op de volgende vormen van steunverlening: steun voor de definitieve en de tijdelijke beëindiging van de visserijactiviteiten, steun voor de financiering van sociaaleconomische maatregelen, steun voor productieve investeringen in de aquacultuur, steun voor maatregelen inzake het aquatische milieu, steun voor maatregelen inzake de volksgezondheid en de diergezondheid, steun voor de binnenvisserij, steun voor de verwerking en afzet van visserijproducten en producten van de aquacultuur, steun voor maatregelen van gemeenschappelijk belang die worden uitgevoerd met de actieve steun van marktdeelnemers of door organisaties die handelen namens producenten of andere door de lidstaat erkende organisaties, steun voor maatregelen van gemeenschappelijk belang ter bescherming en ontwikkeling van de aquatische fauna en flora die ook het aquatische milieu verbeteren, steun voor investeringen in openbare of particuliere vissershavens, aanvoer- en beschuttingsplaatsen, steun voor maatregelen van gemeenschappelijk belang voor een beleid ter bevordering van kwaliteit en rendement, de ontwikkeling van nieuwe markten of promotiecampagnes voor visserij- en aquacultuurproducten, steun voor proefprojecten, steun voor aanpassing voor de omschakeling van vissersvaartuigen en steun voor technische bijstand.

(24)

Wanneer de gehele visserijsector in gelijke mate in aanmerking komt voor belastingvrijstellingen als bedoeld in artikel 14 van Richtlijn 2003/96/EG van de Raad van 27 oktober 2003 tot herstructurering van de communautaire regeling voor de belasting van energieproducten en elektriciteit (12), gaat de Commissie ervan uit dat deze vrijstellingen kunnen bijdragen tot de ontwikkeling van de sector en het gemeenschappelijke belang kunnen dienen. Deze vrijstellingen zijn op gelijke wijze door de lidstaten toegepast en de ervaring met de uitvoering van deze maatregelen in het kader van Verordening (EG) nr. 1595/2004 heeft aangetoond dat deze de handelsvoorwaarden niet ongunstig hebben beïnvloed en bijdragen tot de verwezenlijking van de doelstellingen van de gemeenschappelijk visserijbeleid door duurzame economische en sociale omstandigheden te garanderen. Gezien de transparantie van de maatregel, in het kader waarvan de steun wordt berekend op basis van de daadwerkelijk door het vaartuig verbruikte hoeveelheid brandstof, en aangezien deze verordening slechts van toepassing is op KMO's en de overgrote meerderheid van de visserijondernemingen in de EU KMO's zijn (de meeste bedrijven die deze belastingvrijstellingen genieten, zijn kleine ondernemingen met slechts één vaartuig in hun bezit), zullen dergelijke maatregelen volgens de Commissie de concurrentie niet op onrechtmatige wijze verstoren en de voorwaarden waaronder het handelsverkeer plaatsvindt, niet zodanig veranderen dat het gemeenschappelijk belang wordt geschaad. Bijgevolg moeten dergelijke belastingvrijstellingen, voor zover deze staatssteun vormen, als verenigbaar met de gemeenschappelijke markt worden aangemerkt en worden vrijgesteld van de aanmeldingsverplichting van artikel 88, lid 3, van het Verdrag, op voorwaarde dat de vrijstellingen in overeenstemming zijn met de hierboven genoemde richtlijnen en van toepassing zijn op de hele visserijsector. Bovendien moeten op grond van deze verordening belastingvrijstellingen of -verlagingen die de lidstaten krachtens artikel 15 van Richtlijn 2003/96/EG van de Raad mogen invoeren voor de binnenvisserij en de visteelt, onder bepaalde voorwaarden als verenigbaar met de gemeenschappelijke markt worden aangemerkt en worden vrijgesteld van de aanmeldingsverplichting van artikel 88, lid 3, van het Verdrag.

(25)

Om transparantie en doeltreffend toezicht, overeenkomstig artikel 3 van Verordening (EG) nr. 994/98, te garanderen, dient een model te worden vastgesteld dat de lidstaten moeten gebruiken om de Commissie beknopte informatie te verstrekken telkens wanneer krachtens deze verordening een steunregeling ten uitvoer wordt gelegd of individuele steun wordt toegekend. De Commissie geeft elke steunmaatregel die haar wordt meegedeeld, een identificatienummer. Het feit dat een steunmaatregel een dergelijk nummer krijgt toegewezen, impliceert niet dat de Commissie heeft onderzocht of de steun aan de voorwaarden van deze verordening voldoet. Daarmee wordt dus geen gewettigd vertrouwen gecreëerd in hoofde van de lidstaat of de begunstigde ten aanzien van de verenigbaarheid van de steunmaatregel met deze verordening.

(26)

Om dezelfde redenen dient de Commissie specifieke vereisten vast te stellen ten aanzien van de vorm en de inhoud van het jaarlijkse verslag dat de lidstaten bij haar moeten indienen. Bovendien moeten regels worden vastgesteld over de dossiers die de lidstaten met betrekking tot de op grond van deze verordening vrijgestelde steunregelingen en individuele steun moeten bijhouden, overeenkomstig de voorschriften van artikel 15 van Verordening (EG) nr. 659/1999 van de Raad van 22 maart 1999 tot vaststelling van nadere bepalingen voor de toepassing van artikel 93 van het EG-Verdrag (13).

(27)

Om toezicht op de tenuitvoerlegging van deze verordening te kunnen uitoefenen, dient de Commissie van de lidstaten alle nodige informatie te krijgen over de maatregelen die op grond van deze verordening ten uitvoer worden gelegd. Wanneer lidstaten niet binnen een redelijke termijn informatie over deze steunmaatregelen verschaffen, kan zulks dan ook worden beschouwd als een aanwijzing dat de voorwaarden van deze verordening niet worden nageleefd. Het feit dat een lidstaat de gegevens op basis waarvan toezicht op steunmaatregelen kan worden uitgeoefend, niet verschaft, kan ertoe leiden dat de Commissie die lidstaat het recht op toepassing van de verordening, of het betrokken deel van de verordening, ontneemt, en dat alle volgende steunmaatregelen, met inbegrip van nieuwe individuele steun die op basis van voordien onder deze verordening vallende steunregelingen wordt verleend, bij de Commissie moet worden aangemeld overeenkomstig artikel 88 van het Verdrag. Zodra de lidstaat correcte en volledige informatie heeft verschaft, dient de Commissie toe te staan dat de verordening opnieuw volledig van kracht is.

(28)

Gezien de vervaldatum van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en het feit dat de voorwaarden voor steunverlening in het kader van de onderhavige verordening zijn afgestemd op de voorwaarden voor de toepassing van het Europees Visserijfonds, moet deze verordening van toepassing zijn tot de datum waarop Verordening (EG) nr. 1198/2006 vervalt. Indien de geldigheidsduur van deze verordening verstrijkt zonder dat zij is verlengd, dienen steunregelingen die krachtens deze verordening reeds zijn vrijgesteld, nog zes maanden vrijgesteld te blijven.

(29)

Er dienen overgangsbepalingen te worden vastgesteld voor aanmeldingen die op de datum van inwerkingtreding van deze verordening nog in behandeling zijn, voor steun die vóór de inwerkingtreding van deze verordening is verleend en in strijd met artikel 88, lid 3, van het Verdrag niet is aangemeld, alsmede voor steun die voldoet aan de voorwaarden van Verordening (EG) nr. 1595/2004 van de Commissie van 8 september 2004 betreffende de toepassing van de artikelen 87 en 88 van het EG-Verdrag op staatssteun voor kleine en middelgrote ondernemingen die visserijproducten produceren, verwerken en afzetten (14),

a)

steun waarvan het bedrag is vastgesteld op basis van de prijs of de hoeveelheid van de op de markt gebrachte producten;

b)

steun voor activiteiten die verband houden met de uitvoer, met name steun die rechtstreeks gekoppeld is aan de uitgevoerde hoeveelheden, de oprichting en exploitatie van een distributienet of andere lopende uitgaven in verband met uitvoeractiviteiten;

c)

steun die afhangt van het gebruik van binnenlandse in plaats van ingevoerde goederen;

d)

steun aan ondernemingen in moeilijkheden;

e)

steunregelingen waarin niet uitdrukkelijk wordt voorzien in de uitsluiting van betaling van individuele steun aan een onderneming ten aanzien waarvan een uitstaand bevel tot terugvordering geldt krachtens een eerdere beschikking van de Commissie waarin de steun onrechtmatig en onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt is verklaard;

f)

ad-hocsteun voor een onderneming ten aanzien waarvan een uitstaand bevel tot terugvordering geldt krachtens een eerdere beschikking van de Commissie waarin de steun onrechtmatig en onverenigbaar met de gemeenschappelijke markt is verklaard.

a)

„steun”: elke maatregel die aan alle criteria van artikel 87, lid 1, van het Verdrag voldoet;

b)

„steunregeling”: elk besluit op grond waarvan aan ondernemingen die in het besluit op algemene en abstracte wijze zijn omschreven, individuele steun kan worden toegekend zonder dat hiervoor nog uitvoeringsmaatregelen vereist zijn, alsmede elk besluit op grond waarvan steun die niet aan een specifiek project is gebonden, voor onbepaalde tijd en/of voor een onbepaald bedrag aan een of meer ondernemingen kan worden toegekend;

c)

„individuele steun”: ad-hocsteun en aan te melden steun op grond van een steunregeling;

d)

„ad-hocsteun”: individuele steun die niet op grond van een steunregeling wordt verleend;

e)

„steunintensiteit”: het steunbedrag, uitgedrukt als een percentage van de in aanmerking komende kosten;

f)

„visserijproducten”: alle producten van de visvangst op zee en in de binnenwateren en van de aquacultuur, als genoemd in artikel 1 van Verordening (EG) nr. 104/2000;

g)

„kleine en middelgrote ondernemingen” („KMO’s”): kleine en middelgrote ondernemingen zoals gedefinieerd in artikel 2, lid 7, van Verordening (EG) nr. …/2008 van de Commissie van 2 juli 2008 betreffende de toepassing van de artikelen 87 en 88 van het EG-Verdrag, waarbij bepaalde soorten steun met de gemeenschappelijke markt verenigbaar worden verklaard (15);

h)

„transparante steun”: steun waarvan het bruto-subsidie-equivalent vooraf precies kan worden berekend zonder dat een risicoanalyse hoeft te worden uitgevoerd.

i)

„onderneming in moeilijkheden”: een onderneming die aan de volgende voorwaarden voldoet:

a)

rechtstreekse subsidies en rentesubsidies;

b)

steun in de vorm van leningen indien voor het berekenen van het bruto-subsidie-equivalent de referentiepercentages zijn gebruikt die van toepassing zijn op het tijdstip waarop de steun wordt toegekend, en in aanmerking nemend dat de gebruikelijke zekerheid is gesteld en/of dat aan de lening geen abnormaal risico is verbonden;

c)

steun vervat in garantieregelingen,

d)

steun vervat in belastingmaatregelen indien door de maatregel wordt voorzien in een maximum dat garandeert dat het toepasselijke plafond niet wordt overschreden.

a)

steun in de vorm van kapitaalinjecties;

b)

steun in de vorm van risicokapitaalmaatregelen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van artikel 23 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en artikel 4 van Verordening (EG) nr. 498/2007, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van artikel 24 van Verordening (EG) nr. 1198/2006, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van artikel 26, lid 3, en artikel 27 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en artikel 8 van Verordening (EG) nr. 498/2007, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van de artikelen 28 en 29 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en de artikelen 9 en 10 van Verordening (EG) nr. 498/2007, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van de artikelen 28 en 30 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en artikel 11 van Verordening (EG) nr. 498/2007, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van de artikelen 28 en 31 van Verordening (EG) nr. 1198/2006, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van de artikelen 28 en 32 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en artikel 12 van Verordening (EG) nr. 498/2007, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van artikel 33 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en artikel 13 van Verordening (EG) nr. 498/2007, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van de artikelen 34 en 35 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en artikel 14 van Verordening (EG) nr. 498/2007, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van de artikelen 36 en 37 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en artikel 15 van Verordening (EG) nr. 498/2007, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van de artikelen 36 en 38 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en artikel 16 van Verordening (EG) nr. 498/2007, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van de artikelen 36 en 39 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en artikel 17 van Verordening (EG) nr. 498/2007, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van de artikelen 36 en 40 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en artikel 18 van Verordening (EG) nr. 498/2007, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van de artikelen 36 en 41 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en artikel 19 van Verordening (EG) nr. 498/2007, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van de artikelen 36 en 42 van Verordening (EG) nr. 1198/2006 en artikel 20 van Verordening (EG) nr. 498/2007, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

a)

de steun voldoet aan de voorwaarden van artikel 46, leden 2 en 3, van Verordening (EG) nr. 1198/2006, en

b)

het bedrag van de steun, omgerekend in subsidie-equivalent, niet hoger is dan het in bijlage II bij Verordening (EG) nr. 1198/2006 vastgestelde totale percentage voor overheidsbijdragen.

30.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 201/29

(1)

Verordening (EG) nr. 882/2004 stelt de algemene taken, verplichtingen en voorschriften vast voor de communautaire referentielaboratoria voor levensmiddelen en diervoeders en voor diergezondheid. De communautaire referentielaboratoria voor diergezondheid en levende dieren staan vermeld in deel II van bijlage VII bij die verordening.

(2)

Richtlijn 2006/88/EG bevat de veterinairrechtelijke voorschriften voor het in de handel brengen en de invoer in en doorvoer door de Gemeenschap van aquacultuurdieren en de producten daarvan, alsmede een aantal minimale preventie- en bestrijdingsmaatregelen voor bepaalde ziekten bij die dieren. In die richtlijn is bepaald dat de communautaire referentielaboratoria voor ziekten bij waterdieren de in deel I van bijlage VI bij die richtlijnen vastgelegde bevoegdheden en taken uitvoeren.

(3)

Na afronding van de selectieprocedure van een desbetreffende oproep moet het Centre for Environment, Fisheries & Aquaculture Science (Cefas), Weymouth Laboratory, Verenigd Koninkrijk, worden aangewezen als communautair referentielaboratorium voor ziekten bij schaaldieren.

(4)

Na afronding van de selectieprocedure van een desbetreffende oproep moet het Laboratoire d’études sur la rage et la pathologie des animaux sauvages van het Agence Française de Sécurité Sanitaire des Aliments (AFSSA), Nancy, Frankrijk, worden aangewezen als communautair referentielaboratorium voor rabiës.

(5)

Na afronding van de selectieprocedure van een desbetreffende oproep moet het Laboratorio de Vigilancia Veterinaria (VISAVET) van de Facultad de Veterinaria, Universidad Complutense de Madrid, Madrid, Spanje, worden aangewezen als communautair referentielaboratorium voor rundertuberculose.

(6)

De communautaire referentielaboratoria voor ziekten bij schaaldieren, rabiës en rundertuberculose moeten in eerste instantie worden aangewezen voor een periode van vijf jaar, te beginnen op 1 juli 2008, om te kunnen beoordelen of zij goed functioneren en aan de voorschriften voldoen.

(7)

Naast de algemene bevoegdheden en taken zoals vastgelegd in artikel 32, lid 2, van Verordening (EG) nr. 882/2004 moeten bepaalde verantwoordelijkheden en taken die samenhangen met de kenmerken van de desbetreffende ziekteverwekkers op communautair niveau worden uitgevoerd met het oog op een betere coördinatie. In deze verordening moeten daarom deze specifieke aanvullende verantwoordelijkheden en taken voor de communautaire referentielaboratoria voor rabiës en rundertuberculose worden vastgelegd.

(8)

Bijlage VII, deel II, bij Verordening (EG) nr. 882/2004 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

30.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 201/33

(1)

In bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1763/2004 worden de personen opgesomd wier tegoeden en economische middelen krachtens die verordening worden bevroren.

(2)

De Commissie is gemachtigd deze bijlage te actualiseren, rekening houdend met de besluiten van de Raad tot uitvoering van Gemeenschappelijk Standpunt 2004/694/GBVB van de Raad van 11 oktober 2004 inzake verdere maatregelen ter ondersteuning van de daadwerkelijke uitvoering van het mandaat van het ICTY (2). Besluit 2008/613/GBVB van de Raad van 24 juli 2008 (3) legt dat gemeenschappelijk standpunt ten uitvoer. Bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1763/2004 dient bijgevolg dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

30.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 201/34

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 2015/2006 van de Commissie van 19 december 2006 tot vaststelling, voor 2007 en 2008, van de vangstmogelijkheden voor vaartuigen van de Gemeenschap voor bepaalde bestanden van diepzeevissen (3) zijn quota voor 2007 en 2008 vastgesteld.

(2)

Uit door de Commissie ontvangen informatie blijkt dat, gezien de vangsten van het in de bijlage bij deze verordening vermelde bestand door vaartuigen die de vlag van een van de in die bijlage bedoelde lidstaten voeren of daar geregistreerd zijn, de betrokken, voor 2008 toegewezen quota volledig zijn opgebruikt.

(3)

Derhalve moet het worden verboden op dit bestand te vissen en vis uit dit bestand aan boord te houden, over te laden en aan te voeren,

30.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 201/36

(1)

Elke onduidelijkheid moet worden weggenomen omtrent de toepasselijkheid van artikel 18 van Verordening (EG) nr. 1013/2006 op de overbrenging van afvalstoffen wanneer een land in zijn antwoord op het verzoek van de Commissie overeenkomstig artikel 37, lid 1, eerste alinea, van Verordening (EG) nr. 1013/2006 heeft aangegeven dat het die overbrenging niet zal verbieden, noch de procedure van voorafgaande kennisgeving met schriftelijke toestemming zoals beschreven in artikel 35 van die verordening zal toepassen.

(2)

De Commissie heeft antwoorden ontvangen van Bosnië en Herzegovina, Iran en Togo op haar schriftelijke verzoeken om schriftelijke bevestiging dat de afvalstoffen die zijn opgenomen in de bijlagen III en IIIA bij Verordening (EG) nr. 1013/2006 en waarvan de uitvoer krachtens artikel 36 van die verordening niet verboden is, met het oog op terugwinning uit de Gemeenschap naar die landen mogen worden uitgevoerd, en om opgave van de controleprocedure die in dat geval van toepassing is. Voorts heeft de Commissie ook nadere informatie ontvangen betreffende Ivoorkust, Maleisië, Moldavië (2), Oekraïne en Rusland. De bijlage bij Verordening (EG) nr. 1418/2007 van de Commissie (3) moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(3)

De regering van Liechtenstein heeft erop geattendeerd dat Liechtenstein beschouwd moet worden als een land waarop het OESO-besluit van toepassing is. Artikel 37, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1013/2006 is derhalve niet op dat land van toepassing en Liechtenstein moet worden geschrapt uit de bijlage bij Verordening (EG) nr. 1418/2007.

(4)

Verordening (EG) nr. 1418/2007 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd,

1.

Het volgende artikel 1 bis wordt ingevoegd:

„Artikel 1 bis

Wanneer een land in zijn antwoord op een schriftelijk verzoek van de Commissie overeenkomstig artikel 37, lid 1, eerste alinea, van Verordening (EG) nr. 1013/2006 aangeeft dat het bepaalde overbrengingen van afvalstoffen niet zal verbieden, noch daarop de procedure van voorafgaande kennisgeving met schriftelijke toestemming zoals beschreven in artikel 35 van die verordening zal toepassen, is artikel 18 van die verordening op dergelijke overbrengingen van overeenkomstige toepassing.”.

2.

De bijlage bij Verordening (EG) nr. 1418/2007 wordt gewijzigd overeenkomstig de bijlage bij deze verordening.

30.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 201/45

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 996/97 van de Commissie van 3 juni 1997 betreffende de opening en de wijze van beheer van een tariefcontingent voor de invoer van bevroren omlopen van runderen van GN-code 0206 29 91 (3) is een tariefcontingent geopend voor de invoer van producten van de sector rundvlees.

(2)

De certificaataanvragen die voor de periode van 1 juli 2008 tot en met 30 juni 2009 zijn ingediend, hebben betrekking op een hoeveelheid die de beschikbare hoeveelheid overschrijdt. Bijgevolg dient door vaststelling van de op de aangevraagde hoeveelheden toe te passen toewijzingscoëfficiënt te worden bepaald in hoeverre de invoercertificaten kunnen worden afgegeven,

30.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 201/46

(1)

In Verordening (EG) nr. 1451/2007 van de Commissie van 4 december 2007 inzake de tweede fase van het in artikel 16, lid 2, van Richtlijn 98/8/EG van het Europees Parlement en de Raad betreffende het op de markt brengen van biociden bedoelde tienjarige werkprogramma (2) is een lijst vastgesteld van werkzame stoffen die met het oog op een mogelijke opneming daarvan in bijlage I, IA of IB van Richtlijn 98/8/EG dienen te worden beoordeeld. Difenacum is in die lijst opgenomen.

(2)

Krachtens Verordening (EG) nr. 1451/2007 is difenacum overeenkomstig artikel 11, lid 2, van Richtlijn 98/8/EG beoordeeld voor gebruik in productsoort 14 (rodenticiden), zoals gedefinieerd in bijlage V bij Richtlijn 98/8/EG.

(3)

Finland is als rapporterende lidstaat aangewezen en heeft het verslag van de bevoegde instantie samen met een aanbeveling overeenkomstig artikel 14, leden 4 en 6, van Verordening (EG) nr. 1451/2007 op 21 maart 2006 bij de Commissie ingediend.

(4)

Het verslag van de bevoegde instantie is door de lidstaten en de Commissie getoetst. Overeenkomstig artikel 15, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1451/2007 zijn de conclusies van de toetsing door het Permanent Comité voor biociden op 29 november 2007 in een beoordelingsverslag opgenomen.

(5)

Bij de beoordeling van difenacum zijn geen onbeantwoorde vragen of zorgwekkende aspecten naar voren gekomen die door het Wetenschappelijk Comité voor gezondheids- en milieurisico's moeten worden besproken.

(6)

Uit de verschillende uitgevoerde onderzoeken blijkt dat biociden die als rodenticide gebruikt worden en difenacum bevatten, naar verwachting geen risico voor de mens inhouden, afgezien van accidentele inname door kinderen. Voor niet-doeldieren en het milieu blijkt er een risico te bestaan. De doeldieren, namelijk knaagdieren, zijn evenwel ongedierte en vormen dus een gevaar voor de volksgezondheid. Bovendien is nog niet aangetoond dat er geschikte alternatieven voor difenacum bestaan die tegelijk even doeltreffend en minder schadelijk voor het milieu zijn. Difenacum dient derhalve voor een beperkte periode in bijlage I te worden opgenomen om ervoor te zorgen dat in alle lidstaten overeenkomstig artikel 16, lid 3, van Richtlijn 98/8/EG toelatingen voor biociden die als rodenticide worden gebruikt en difenacum bevatten, kunnen worden verleend, gewijzigd of ingetrokken.

(7)

Gezien de conclusies van het beoordelingsverslag moet worden vereist dat bij de toelating van producten die difenacum bevatten en als rodenticide worden gebruikt, specifieke risicobeperkende maatregelen worden voorgeschreven. Die maatregelen moeten gericht zijn op het beperken van het risico van primaire en secundaire blootstelling van mensen en niet-doeldieren en de langetermijneffecten van de stof op het milieu.

(8)

Vanwege de gesignaleerde risico's en de kenmerken van de stof, waardoor die persistent, bioaccumulerend en toxisch, of zeer persistent en sterk bioaccumulerend kan zijn, mag difenacum slechts voor vijf jaar in bijlage I worden opgenomen en moet er overeenkomstig artikel 10, lid 5, punt i), tweede alinea, van Richtlijn 98/8/EG een vergelijkende risicobeoordeling worden uitgevoerd voordat de opneming in bijlage I wordt verlengd.

(9)

Het is belangrijk dat de bepalingen van deze richtlijn in alle lidstaten tegelijkertijd worden toegepast teneinde een gelijke behandeling van biociden die op de markt zijn en als werkzame stof difenacum bevatten, te waarborgen en tevens het goede functioneren van de markt voor biociden in het algemeen te vergemakkelijken.

(10)

Er dient een redelijke periode te verstrijken voordat een werkzame stof in bijlage I wordt opgenomen, teneinde de lidstaten en de betrokken partijen de gelegenheid te geven om zich voor te bereiden om aan de nieuwe eisen die dit met zich meebrengt te voldoen en om ervoor te zorgen dat aanvragers die dossiers hebben samengesteld volledig kunnen profiteren van de periode van tien jaar voor gegevensbescherming die overeenkomstig artikel 12, lid 1, onder c), punt ii), van Richtlijn 98/8/EG op de datum van opneming ingaat.

(11)

Na de opneming moeten de lidstaten een redelijke periode krijgen voor de uitvoering van artikel 16, lid 3, van Richtlijn 98/8/EG en met name voor de verlening, wijziging of intrekking van toelatingen voor biociden van productsoort 14 die difenacum bevatten, om ervoor te zorgen dat ze aan Richtlijn 98/8/EG voldoen.

(12)

Richtlijn 98/8/EG moet dus dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(13)

De in deze richtlijn vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor biociden,

30.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 201/49

(1)

Besluit nr. 1982/2006/EG van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2006 betreffende het zevende kaderprogramma van de Europese Gemeenschap voor activiteiten op het gebied van onderzoek, technologische ontwikkeling en demonstratie (2007-2013) (2) (hierna „het zevende kaderprogramma” genoemd) voorziet in deelneming van de Gemeenschap aan door verscheidene lidstaten opgezette onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma’s, met inbegrip van deelneming aan de voor de uitvoering van die programma’s tot stand gebrachte structuren, in de zin van artikel 169 van het Verdrag.

(2)

In het zevende kaderprogramma wordt een reeks criteria gedefinieerd voor het identificeren van gebieden voor dergelijke initiatieven uit hoofde van artikel 169: relevantie voor communautaire doelstellingen, duidelijke definiëring van de na te streven doelstelling en relevantie ervan voor de doelstellingen van het zevende kaderprogramma, aanwezigheid van een reeds bestaande grondslag (bestaande of beoogde nationale onderzoeksprogramma’s), Europese toegevoegde waarde, kritische massa qua omvang en aantal van de betrokken programma’s, vergelijkbaarheid van de daaronder vallende activiteiten en efficiëntie van artikel 169 als het meest adequate middel om de doelstellingen te bereiken.

(3)

Volgens Beschikking 2006/971/EG van de Raad van 19 december 2006 betreffende het specifieke programma „Samenwerking” tot uitvoering van het zevende kaderprogramma van de Europese Gemeenschap voor activiteiten op het gebied van onderzoek, technologische ontwikkeling en demonstratie (2007-2013) (3) (hierna „het specifieke programma „Samenwerking”” genoemd) is een „Artikel 169-initiatief op het gebied van ambient assisted living”, een van de gebieden die geschikt zijn voor deelneming van de Gemeenschap aan nationale onderzoeksprogramma’s die gezamenlijk worden uitgevoerd overeenkomstig artikel 169 van het Verdrag.

(4)

In haar mededeling van 1 juni 2005: „i2010 — Een Europese informatiemaatschappij voor groei en werkgelegenheid” heeft de Commissie voorgesteld een baanbrekend initiatief te lanceren met betrekking tot de zorg van mensen in een vergrijzende samenleving.

(5)

In haar mededeling van 12 oktober 2006„De demografische toekomst van Europa: probleem of uitdaging?” benadrukte de Commissie het feit dat vergrijzing een van de belangrijkste uitdagingen is waaraan alle landen in de Europese Unie de komende jaren het hoofd moeten bieden en dat door meer gebruik te maken van nieuwe technologieën de kosten kunnen worden beheerst, en het welzijn van de burgers kan worden verbeterd en actieve participatie in de samenleving van bejaarden bevorderd. Daarnaast kan ook het concurrentievermogen van de Europese economie worden verbeterd ter ondersteuning van de herziene Lissabonstrategie voor groei en werkgelegenheid.

(6)

Met name op het gebied van informatie- en communicatietechnologieën (ICT) kan de vergrijzende bevolking worden gezien als kans voor een opkomende markt voor nieuwe goederen en diensten die zijn afgestemd op de behoeften van ouderen. Een snelle ontwikkeling en toepassing van nieuwe ICT mag evenwel niet leiden tot sociale uitsluiting en verbreding van de digitale kloof; digitale geletterdheid is echter een voorwaarde voor integratie en participatie in de informatiemaatschappij.

(7)

Het huidige initiatief op het gebied van „ambient assisted living” moet rekening houden met de realiteit van een vergrijzende bevolking in Europa, waarin vrouwen in de meerderheid zijn vanwege hun langere gemiddelde levensverwachting.

(8)

Actief ouder worden vormt een kernelement in de hernieuwde werkgelegenheidsrichtsnoeren. De EU-aanpak van ouder worden richt zich op het mobiliseren van het volledige potentieel van mensen van alle leeftijden (het zgn. levensloopbeleid), waarbij de noodzaak wordt onderstreept om in plaats van gefragmenteerde strategieën over te stappen op allesomvattende strategieën voor het ouder worden.

(9)

Een aantal individueel door de lidstaten op nationaal niveau opgezette onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma’s op het gebied van ICT voor gezond ouder worden wordt momenteel op Europees niveau onvoldoende gecoördineerd zodat een samenhangende Europese aanpak van onderzoek en ontwikkeling van innovatieve op ICT-gebaseerde producten en diensten voor gezond ouder worden niet mogelijk is.

(10)

Met het oog op een samenhangende aanpak op Europees niveau op het gebied van ICT voor gezond ouder worden en om daadkrachtig te kunnen handelen, hebben een aantal lidstaten het initiatief genomen om een gemeenschappelijk onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma op te zetten: „Ambient Assisted Living” (hierna het gemeenschappelijk AAL-programma genoemd) op het gebied van ICT voor gezond ouder worden in de informatiemaatschappij, om synergieën tot stand te brengen wat betreft management- en financiële hulpbronnen, door te zorgen voor een uniform, gemeenschappelijk evaluatiemechanisme met assistentie van onafhankelijke deskundigen op basis van de vaste praktijk zoals vastgelegd in Verordening (EG) nr. 1906/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2006 tot vaststelling van de regels voor de deelname van ondernemingen, onderzoekscentra en universiteiten aan acties op grond van het zevende kaderprogramma, en voor de verspreiding van onderzoeksresultaten (2007-2013) (4) en de combinatie van aanvullende expertise en hulpbronnen die beschikbaar zijn in de verschillende landen in Europa.

(11)

Het gemeenschappelijk AAL-programma wil het probleem van de vergrijzing aanpakken door het juridische en organisatorische kader te verschaffen dat nodig is voor grootschalige Europese samenwerking tussen lidstaten wat betreft toegepast onderzoek en innovatie op het gebied van ICT voor gezond ouder worden in een vergrijzende samenleving. België, Denemarken, Duitsland, Ierland, Griekenland, Spanje, Frankrijk, Italië, Cyprus, Luxemburg, Hongarije, Nederland, Oostenrijk, Polen, Portugal, Roemenië, Slovenië, Finland, Zweden en het Verenigd Koninkrijk (hierna „de deelnemende lidstaten” genoemd) en Israël, Noorwegen en Zwitserland zijn overeengekomen activiteiten die erop gericht zijn een bijdrage te leveren aan het gemeenschappelijk AAL-programma gezamenlijk te coördineren en uit te voeren. De totale waarde van hun deelneming wordt geschat op minimaal 150 miljoen EUR voor de looptijd van het zevende kaderprogramma. Voor die deelneming van elk van deze landen aan het gemeenschappelijk AAL-programma moet een minimale financiële bijdrage worden geleverd die in overeenstemming is met de mogelijke vraag van de verschillende nationale onderzoeksgemeenschap van elke lidstaat en die normaal gesproken ten minste 0,2 miljoen EUR moet bedragen indien een land deelneemt aan het jaarlijkse werkprogramma.

(12)

Het gemeenschappelijk AAL-programma moet tevens de betrokkenheid van kleine en middelgrote ondernemingen (kmo’s) bij zijn activiteiten bevorderen, overeenkomstig de doelstellingen van het zevende kaderprogramma.

(13)

Om de impact van het gemeenschappelijk AAL-programma te verhogen, hebben de deelnemende lidstaten, Israël, Noorwegen en Zwitserland ingestemd met de communautaire deelneming aan dit programma. De Gemeenschap zou aan dit programma moeten deelnemen door een financiële bijdrage te verlenen van ten hoogste 150 miljoen EUR. Omdat het gemeenschappelijk AAL-programma voldoet aan de wetenschappelijke doelstellingen van het zevende kaderprogramma en omdat het onderzoeksgebied van het gemeenschappelijk AAL-programma valt onder het thema ICT van het specifieke programma „Samenwerking” van het zevende kaderprogramma, dient de communautaire financiële bijdrage gefinancierd te worden uit de voor dat thema uitgetrokken begrotingsmiddelen. Andere financieringsmogelijkheden kunnen beschikbaar zijn, onder meer van de Europese Investeringsbank (EIB), met name via de risicodelende financieringsfaciliteit die samen door de EIB en de Commissie werd ontwikkeld, in overeenstemming met bijlage III bij Beschikking 2006/971/EG.

(14)

Voor financiële steun van de Gemeenschap dient een financieringsplan te worden vastgesteld dat gebaseerd is op formele verbintenissen van de bevoegde nationale autoriteiten om de op nationaal niveau opgezette onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma’s en activiteiten gezamenlijk uit te voeren en een bijdrage te leveren aan de financiering van de gezamenlijke uitvoering van het gemeenschappelijk AAL-programma.

(15)

Voor de gezamenlijke uitvoering van de nationale onderzoeksprogramma’s moet een specifieke uitvoeringsstructuur aanwezig zijn of worden opgericht overeenkomstig het bepaalde in het specifieke programma „Samenwerking”.

(16)

De deelnemende lidstaten hebben overeenstemming bereikt over een dergelijke specifieke uitvoeringsstructuur voor de tenuitvoerlegging van het gemeenschappelijk AAL-programma.

(17)

De specifieke uitvoeringsstructuur dient de financiële bijdrage van de Gemeenschap te ontvangen en moet ervoor zorgen dat het gemeenschappelijk AAL-programma doelmatig wordt uitgevoerd.

(18)

Om het gemeenschappelijk AAL-programma doelmatig te kunnen uitvoeren, dient de specifieke uitvoeringsstructuur financiële steun te verlenen aan derde partijen die deelnemen aan het gemeenschappelijk AAL-programma die zijn geselecteerd met behulp van oproepen tot het indienen van voorstellen.

(19)

De bijdrage van de Gemeenschap dient afhankelijk te zijn van de toezegging van middelen door de deelnemende lidstaten, Israël, Noorwegen en Zwitserland en de effectieve betaling van hun financiële bijdragen.

(20)

De Gemeenschap moet het recht hebben haar financiële bijdrage te verlagen, deze niet toe te kennen of stop te zetten wanneer het gemeenschappelijk AAL-programma ontoereikend, gedeeltelijk of laattijdig wordt uitgevoerd, overeenkomstig de voorwaarden die zijn vastgelegd in een overeenkomst die moet worden gesloten tussen de Gemeenschap en de specifieke uitvoeringsstructuur waarin uitgebreide regelingen zijn vermeld voor de bijdrage van de Gemeenschap.

(21)

Alle lidstaten moeten de mogelijkheid hebben deel te nemen aan het gemeenschappelijk AAL-programma.

(22)

Overeenkomstig het zevende kaderprogramma dient de Gemeenschap het recht te hebben de voorwaarden te bepalen voor haar financiële bijdrage aan het gemeenschappelijk AAL-programma wat betreft de deelneming daaraan van met het zevende kaderprogramma geassocieerde landen of, wanneer dat van essentieel belang is voor de tenuitvoerlegging van het gemeenschappelijk AAL-programma, van andere landen die zich aansluiten bij het programma tijdens de uitvoering ervan, in overeenstemming met deze beschikking.

(23)

Er dienen passende maatregelen te worden genomen om fraude en onregelmatigheden te voorkomen en de nodige stappen moeten worden genomen om verloren gegane middelen, ten onrechte betaalde of onjuist gebruikte middelen weer terug te vorderen, overeenkomstig Verordening (EG, Euratom) nr. 2988/95 van de Raad van 18 december 1995 betreffende bescherming van de financiële belangen van de Europese Gemeenschappen (5), Verordening (Euratom, EG) nr. 2185/96 van de Raad van 11 november 1996 betreffende de controles en verificaties ter plaatse die door de Commissie worden uitgevoerd ter bescherming van de financiële belangen van de Europese Gemeenschappen tegen fraudes en andere onregelmatigheden (6), en Verordening (EG) nr. 1073/1999 van het Europees Parlement en de Raad van 25 mei 1999 betreffende onderzoeken door het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF) (7).

(24)

Overeenkomstig Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 van de Raad van 25 juni 2002 houdende het Financieel Reglement van toepassing op de algemene begroting van de Europese Gemeenschappen (8) (hierna „het Financieel Reglement” genoemd) en Verordening (EG, Euratom) nr. 2342/2002 van de Commissie van 23 december 2002 tot vaststelling van uitvoeringsvoorschriften van Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 van de Raad houdende het Financieel Reglement van toepassing op de algemene begroting van de Europese Gemeenschappen (9) (hierna „de Uitvoeringsvoorschriften” genoemd), dient de bijdrage van de Gemeenschap te worden beheerd in het kader van het indirect gecentraliseerde beheer overeenkomstig artikel 54, lid 2, onder c), en artikel 56 van het Financieel Reglement en artikel 35, artikel 38, lid 2, en artikel 41 van de Uitvoeringsvoorschriften.

(25)

Het is essentieel dat de onderzoeksactiviteiten die in het kader van het gemeenschappelijk AAL-programma worden uitgevoerd, overeenstemmen met de basisbeginselen van de ethiek, met inbegrip van de beginselen die verankerd zijn in artikel 6 van het Verdrag betreffende de Europese Unie en in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie alsmede de beginselen van gendermainstreaming en gendergelijkheid. Bij de uitvoering van het gemeenschappelijk AAL-programma moet ook rekening worden gehouden met de bevordering van de rol van vrouwen in de wetenschap en het onderzoek.

(26)

Het gemeenschappelijk AAL-programma moet tevens gericht zijn op de bevordering van een billijke en vereenvoudigde toegang tot relevante ICT-producten en -diensten in alle lidstaten.

(27)

De Commissie dient tegen 2010 een tussentijdse evaluatie uit te voeren waarin de kwaliteit en de doelmatigheid van de tenuitvoerlegging van het gemeenschappelijk AAL-programma worden beoordeeld alsmede de vooruitgang die wordt geboekt bij de doelstellingen. In die evaluatie moet tevens worden beoordeeld in hoeverre er behoefte is aan het uitvoeren van verdere tussentijdse evaluaties voordat eind 2013 een slotevaluatie wordt opgemaakt,

a)

de deelnemende lidstaten, Israël, Noorwegen en Zwitserland aantonen dat het gemeenschappelijk AAL-programma zoals beschreven in bijlage I doelmatig is opgezet;

b)

de deelnemende lidstaten, Israël, Noorwegen en Zwitserland of organisaties die door de deelnemende lidstaten, Israël, Noorwegen en Zwitserland zijn aangewezen formeel een specifieke uitvoeringsstructuur met rechtspersoonlijkheid hebben opgericht of aangewezen die verantwoordelijk is voor de uitvoering van het gemeenschappelijk AAL-programma en voor het ontvangen van, toewijzen aan en toezicht houden op de financiële bijdrage van de Gemeenschap in het kader van het indirect gecentraliseerde beheer overeenkomstig artikel 54, lid 2, onder c), en artikel 56 van het Financieel Reglement en artikel 35, artikel 38, lid 2, en artikel 41 van de Uitvoeringsvoorschriften;

c)

een passend en doelmatig beheersmodel wordt opgezet voor het gemeenschappelijk AAL-programma in overeenstemming met de richtsnoeren van bijlage II bij deze beschikking;

d)

de in bijlage I beschreven activiteiten in het kader van het gemeenschappelijk AAL-programma doelmatig worden uitgevoerd door de specifieke uitvoeringsstructuur, hetgeen inhoudt dat een oproep moet worden gedaan voor het indienen van voorstellen voor het toekennen van subsidies;

e)

de deelnemende lidstaten, Israël, Noorwegen en Zwitserland zich ertoe verbinden bij te dragen aan de financiering van het gemeenschappelijk AAL-programma en de effectieve betaling van hun financiële bijdrage, met name de financiering van deelnemers aan de projecten die zijn geselecteerd naar aanleiding van de in het kader van het programma gelanceerde oproepen tot het indienen van voorstellen;

f)

de staatssteunregels van de Gemeenschap in acht worden genomen, en met name de regels die zijn opgenomen in de communautaire kaderregeling inzake staatsteun voor onderzoek, ontwikkeling en innovatie (10);

g)

wordt gezorgd voor een hoog niveau van wetenschappelijke excellentie en de ethische beginselen overeenkomstig de algemene beginselen van het zevende kaderprogramma, alsmede de beginselen van gendermainstreaming en gendergelijkheid, en het beginsel van duurzame ontwikkeling in acht worden genomen, en

h)

bepalingen worden geformuleerd met betrekking tot de intellectuele-eigendomsrechten die voortvloeien uit de in het kader van het gemeenschappelijk AAL-programma uitgevoerde activiteiten en de uitvoering en coördinatie van de onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma’s en -activiteiten die op nationaal niveau worden opgezet door de deelnemende lidstaten, Israël, Noorwegen en Zwitserland en wel zodanig dat deze het creëren van dergelijke kennis bevorderen en een breder gebruik en verspreiding van de gecreëerde kennis ondersteunen.

30.7.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 201/58

(1)

Besluit nr. 1982/2006/EG van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2006 betreffende het zevende kaderprogramma van de Europese Gemeenschap voor activiteiten op het gebied van onderzoek, technologische ontwikkeling en demonstratie (2007-2013) (3) (hierna „het zevende kaderprogramma” genoemd) voorziet in deelneming van de Gemeenschap aan door verscheidene lidstaten opgezette onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma’s, met inbegrip van de deelneming aan de voor de uitvoering van die programma’s tot stand gebrachte structuren, in de zin van artikel 169 van het Verdrag.

(2)

In het zevende kaderprogramma wordt een reeks criteria gedefinieerd voor het identificeren van gebieden voor dergelijke initiatieven uit hoofde van artikel 169: relevantie voor communautaire doelstellingen, duidelijke definiëring van de na te streven doelstelling en relevantie ervan voor de doelstellingen van het zevende kaderprogramma, aanwezigheid van een reeds bestaande grondslag (bestaande of beoogde nationale onderzoeksprogramma’s), Europese toegevoegde waarde, kritische massa qua omvang en aantal van de betrokken programma’s, vergelijkbaarheid van de daaronder vallende activiteiten en efficiëntie van artikel 169 van het Verdrag als het meest adequate middel om de doelstellingen te bereiken.

(3)

Volgens Beschikking 2006/974/EG van de Raad van 19 december 2006 betreffende het specifiek programma „Capaciteiten” tot uitvoering van het zevende kaderprogramma van de Europese Gemeenschap voor activiteiten op het gebied van onderzoek, technologische ontwikkeling en demonstratie (2007-2013) (4) (hierna „het specifiek programma „Capaciteiten”” genoemd) is een Artikel 169-initiatief op het gebied van onderzoek verrichtende kleine en middelgrote ondernemingen (kmo’s) een van de gebieden die geschikt zijn voor deelneming van de Gemeenschap aan nationale onderzoeksprogramma’s die gezamenlijk worden uitgevoerd op basis van artikel 169 van het Verdrag.

(4)

In zijn conclusies van 24 september 2004 heeft de Raad de belangrijke rol van het zevende kaderprogramma erkend in het bevorderen van de ontwikkeling van de Europese Onderzoeksruimte (EOR) en heeft hij in deze context het belang beklemtoond van het versterken van de banden tussen de EOR en Europese intergouvernementele organisaties zoals Eureka.

(5)

In zijn conclusies van 25 en 26 november 2004 heeft de Raad gewezen op het belang van kmo’s voor Europese groei en concurrentievermogen en derhalve op de noodzaak dat de lidstaten en de Commissie de effectiviteit en complementariteit van nationale en Europese ondersteuningsprogramma’s voor kmo’s bevorderen. De Raad heeft de Commissie aangemoedigd om de mogelijke ontwikkeling te verkennen van een bottom-upregeling voor onderzoek verrichtende kmo’s. De Raad heeft het belang herhaald van het coördineren van nationale programma’s voor de ontwikkeling van de EOR. De Raad heeft de lidstaten en de Commissie verzocht nauw samen te werken bij het identificeren van een beperkt aantal gebieden voor verdere toepassing van artikel 169 van het Verdrag. De Raad heeft de Commissie verzocht verder de samenwerking en coördinatie te ontwikkelen tussen de Gemeenschappen en de activiteiten die in het kader van intergouvernementele structuren, met name met Eureka, worden uitgevoerd, en heeft herinnerd aan de Eureka-ministerconferentie van 18 juni 2004.

(6)

Het Europees Parlement moedigde in zijn resolutie van 10 maart 2005 over wetenschap en technologie — richtsnoeren voor het beleid ter ondersteuning van het onderzoek in de Unie (5) — de lidstaten aan fiscale en andere stimuleringsmaatregelen aan te nemen voor het bevorderen, met name ten aanzien van de kmo’s, van industriële innovatie, in het bijzonder het aanhalen van de banden met Eureka, en benadrukte dat de EOR enkel mogelijk zou zijn indien de Unie meer middelen aan onderzoek toewijst met het oog op het nauwer coördineren van Europese, nationale en regionale beleidslijnen in termen van hun inhoud zowel als hun financiering, en indien deze financiering het onderzoeksbeleid in en tussen de lidstaten aanvulde. Het Europees Parlement meende dat meer efficiënt en gecoördineerd gebruik moet worden gemaakt van andere financierings- en steunmechanismen ter ondersteuning van onderzoek en ontwikkeling (hierna „O&O” genoemd) en innovatie, en noemt onder meer Eureka. Het Parlement vroeg om verhoogde samenwerking tussen nationale onderzoeksprogramma’s en deed een beroep op de Commissie om initiatieven te nemen ingevolge artikel 169 van het EG-Verdrag.

(7)

In haar mededeling van 4 juni 2003 met als titel „Investeren in onderzoek: een actieplan voor Europa” heeft de Commissie het belang onderstreept van deelname van kmo’s aan directe maatregelen ter ondersteuning van onderzoek en innovatie, hetgeen cruciaal is voor het stimuleren van de innovatiecapaciteit van grotere segmenten van de economie.

(8)

Momenteel wordt een aantal O&O-programma’s en -activiteiten die door de lidstaten individueel op nationaal niveau worden ondernomen ten aanzien van het ondersteunen van activiteiten voor O&O bij kmo’s op Europees niveau niet voldoende gecoördineerd en is een coherente aanpak op Europees niveau van een effectief programma voor onderzoek en technologische ontwikkeling niet mogelijk.

(9)

Verschillende lidstaten, die een coherente aanpak op Europees niveau inzake O&O verrichtende kmo’s willen en doeltreffend willen handelen, hebben in het kader van Eureka het initiatief genomen tot het opzetten van een gezamenlijk onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma „Eurostars” (hierna het „gezamenlijk programma Eurostars” genoemd) ten behoeve van O&O verrichtende kmo’s, om te komen tot een kritische massa in termen van beheer en financiële middelen en de combinatie van extra expertise en middelen die in verschillende landen in Europa beschikbaar zijn.

(10)

Het gezamenlijk programma Eurostars beoogt het ondersteunen van O&O verrichtende kmo’s door het aanbieden van het vereiste juridische en organisatorische kader voor grootschalige Europese samenwerking tussen de lidstaten rond toegepast onderzoek en innovatie, op elk technologisch en industrieel gebied, ten behoeve van deze kmo’s. België, Bulgarije, Tsjechië, Denemarken, Duitsland, Estland, Ierland, Griekenland, Spanje, Frankrijk, Italië, Cyprus, Letland, Litouwen, Luxemburg, Hongarije, Nederland, Oostenrijk, Polen, Portugal, Roemenië, Slovenië, Slowakije, Finland, Zweden, en het Verenigd Koninkrijk (hierna „de deelnemende lidstaten” genoemd) alsmede IJsland, Israël, Noorwegen, Turkije en Zwitserland (hierna „de andere deelnemende landen” genoemd) zijn overeengekomen activiteiten te coördineren en gezamenlijk uit te voeren die erop gericht zijn een bijdrage te leveren aan het gezamenlijk programma Eurostars. De totale waarde van hun deelneming wordt geschat op minimaal 300 miljoen EUR gedurende de voorgestelde periode van zes jaar. De communautaire financiële bijdrage moet maximaal 25 % bedragen van de totale publieke bijdrage in het gezamenlijk programma Eurostars, die op 400 miljoen EUR wordt geschat.

(11)

Om de impact van het gezamenlijk programma Eurostars te verhogen, hebben de deelnemende lidstaten en de andere deelnemende landen ingestemd met deze communautaire deelname aan het gezamenlijk programma Eurostars. De Gemeenschap zou hieraan moeten deelnemen door een financiële bijdrage te leveren van maximaal 100 miljoen EUR tijdens de duur van het gezamenlijk programma Eurostars. Aangezien het gezamenlijk programma Eurostars voldoet aan de wetenschappelijke doelstellingen van het zevende kaderprogramma en het onderzoeksgebied van het gezamenlijk programma Eurostars valt onder het deel „Onderzoek ten behoeve van kmo’s” van het specifiek programma „Capaciteiten”, dient de communautaire financiële bijdrage gefinancierd te worden uit de voor dat deel uitgetrokken begrotingsmiddelen. Er kunnen ook verdere financieringsmogelijkheden beschikbaar zijn, onder meer vanuit de Europese Investeringsbank (EIB), met name via de risicodelende financieringsfaciliteit die gezamenlijk met de EIB en de Commissie werd ontwikkeld overeenkomstig bijlage III bij Beschikking 2006/974/EG.

(12)

Voor financiële steun van de Gemeenschap dient een financieringsplan te worden vastgesteld dat gebaseerd is op formele verbintenissen van de bevoegde nationale autoriteiten om de op nationaal niveau opgezette onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma’s en activiteiten gezamenlijk uit te voeren en een bijdrage te leveren aan de financiering van de gezamenlijke uitvoering van het gezamenlijk programma Eurostars.

(13)

Voor de gezamenlijke uitvoering van de nationale onderzoeksprogramma’s moet een specifieke uitvoeringsstructuur aanwezig zijn of worden opgericht overeenkomstig het bepaalde in het specifiek programma „Capaciteiten”.

(14)

De deelnemende lidstaten hebben overeenstemming bereikt over een dergelijke specifieke uitvoeringsstructuur voor de uitvoering van het gezamenlijk programma Eurostars.

(15)

De specifieke uitvoeringsstructuur dient de financiële bijdrage van de Gemeenschap te ontvangen en moet ervoor zorgen dat het gezamenlijk programma Eurostars doelmatig wordt uitgevoerd.

(16)

De bijdrage van de Gemeenschap dient afhankelijk te zijn van de toezegging van middelen door de deelnemende lidstaten en de andere deelnemende landen en de effectieve betaling van hun financiële bijdragen.

(17)

De betaling van de communautaire bijdrage dient afhankelijk te zijn van de sluiting van een algemene overeenkomst tussen de Commissie, namens de Europese Gemeenschap, en de specifieke uitvoeringsstructuur houdende de uitvoeringsbepalingen voor het gebruik van de communautaire bijdrage. Deze algemene overeenkomst dient de nodige bepalingen te omvatten om te verzekeren dat de financiële belangen van de Gemeenschap worden beschermd.

(18)

De door de communautaire financiële bijdrage gegenereerde rente dient te worden beschouwd als bestemmingsontvangsten overeenkomstig artikel 18, lid 2, van Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 van 25 juni 2002 houdende het Financieel Reglement van toepassing op de algemene begroting van de Europese Gemeenschappen (6) (hierna „Financieel Reglement” genoemd). De in deze beschikking vermelde maximale communautaire bijdrage kan dienovereenkomstig door de Commissie worden verhoogd.

(19)

De Gemeenschap moet het recht hebben haar financiële bijdrage te verlagen of deze niet toe te kennen of stop te zetten in het geval dat het gezamenlijk programma Eurostars ontoereikend, gedeeltelijk of laattijdig wordt uitgevoerd of in het geval dat de deelnemende lidstaten en de andere deelnemende landen niet, gedeeltelijk of laattijdig hun bijdrage in de financiering van het gezamenlijk programma Eurostars voldoen, overeenkomstig de voorwaarden die zijn vastgelegd in de overeenkomst die moet worden gesloten tussen de Gemeenschap en de specifieke uitvoeringsstructuur.

(20)

Voor een efficiënte uitvoering van het gezamenlijk programma Eurostars dient financiële steun te worden verleend aan deelnemers aan projecten van het gezamenlijk programma Eurostars (hierna „Eurostars-projecten” genoemd) die naar aanleiding van uitnodigingen tot het indienen van voorstellen op gecentraliseerde wijze zijn geselecteerd. Deze financiële steun en de betalingen ervan moeten transparant en efficiënt zijn. Deze betalingen moeten worden verricht binnen de termijn die is vastgelegd in een overeenkomst tussen de nationale financieringsinstanties en de specifieke uitvoeringsstructuur. De specifieke uitvoeringsstructuur dient de deelnemende lidstaten en de andere deelnemende landen aan te sporen de betalingen aan deelnemers aan geselecteerde Eurostars-projecten eenvoudig te maken, zo nodig ook door middel van betaling van vaste bedragen.

(21)

De voorstellen moeten op gecentraliseerde wijze worden beoordeeld door onafhankelijke deskundigen. Er moet op gecentraliseerde wijze een ranking worden goedgekeurd, die bindend is voor de toewijzing van financiering uit de communautaire bijdrage en uit de nationale voor Eurostars-projecten gereserveerde begrotingsmiddelen.

(22)

Overeenkomstig het Financieel Reglement en Verordening (EG, Euratom) nr. 2342/2002 van de Commissie van 23 december 2002 tot vaststelling van uitvoeringsvoorschriften van Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 van de Raad houdende het Financieel Reglement van toepassing op de algemene begroting van de Europese Gemeenschappen (7) (hierna „uitvoeringsvoorschriften” genoemd), dient de communautaire bijdrage te worden beheerd in het kader van het indirect gecentraliseerd beheer overeenkomstig het Financieel Reglement en de uitvoeringsvoorschriften.

(23)

Voor elk geselecteerd Eurostars-project dienen de O&O verrichtende kmo’s collectief in te staan voor het grootste deel van de algemene kosten van de O&O-activiteiten van alle deelnemers.

(24)

Alle lidstaten moeten de mogelijkheid hebben om deel te nemen aan het gezamenlijk programma Eurostars.

(25)

In overeenstemming met de doelstellingen van het zevende kaderprogramma moet de deelname aan het gezamenlijk programma Eurostars door met het zevende kaderprogramma geassocieerde landen of andere landen mogelijk zijn mits door de relevante internationale overeenkomst in een dergelijke deelname wordt voorzien en mits zowel de Commissie als de deelnemende lidstaten en de andere deelnemende landen daarmee instemmen.

(26)

Overeenkomstig het zevende kaderprogramma dient de Gemeenschap het recht te hebben de voorwaarden te bepalen voor haar financiële bijdrage in het gezamenlijk programma Eurostars wat betreft de deelname daaraan van met het zevende kaderprogramma geassocieerde landen of, voor zover essentieel voor de uitvoering van het gezamenlijk programma Eurostars, van andere landen, die zich aansluiten bij het programma tijdens de uitvoering ervan, in overeenstemming met de in deze beschikking vastgestelde regels en voorwaarden.

(27)

Er dienen passende maatregelen te worden genomen om fraude en onregelmatigheden te voorkomen, en de nodige stappen moeten worden genomen om verloren gegane middelen, ten onrechte betaalde of onjuist gebruikte middelen weer terug te vorderen, overeenkomstig Verordening (EG, Euratom) nr. 2988/95 van de Raad van 18 december 1995 betreffende bescherming van de financiële belangen van de Europese Gemeenschappen (8), Verordening (Euratom, EG) nr. 2185/96 van de Raad van 11 november 1996 betreffende de controles en verificaties ter plaatse die door de Commissie worden uitgevoerd ter bescherming van de financiële belangen van de Europese Gemeenschappen tegen fraudes en andere onregelmatigheden (9), en Verordening (EG) nr. 1073/1999 van het Europees Parlement en van Raad van 25 mei 1999 betreffende onderzoeken door het Europees Bureau voor fraudebestrijding (OLAF) (10).

(28)

Het is essentieel dat de onderzoeksactiviteiten die in het kader van het gezamenlijk programma Eurostars worden uitgevoerd, overeenstemmen met de basisbeginselen van de ethiek, met inbegrip van de beginselen die verankerd zijn in artikel 6 van het Verdrag betreffende de Europese Unie en in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie alsmede de beginselen van gendermainstreaming en gendergelijkheid.

(29)

De Commissie dient een tussentijdse evaluatie, waarin in het bijzonder de bekwaamheid van O&O verrichtende kmo’s om toe te treden tot het gezamenlijk programma Eurostars en de kwaliteit en de doelmatigheid van de uitvoering ervan, alsmede de vooruitgang die wordt geboekt bij de realisering van de doelstellingen worden beoordeeld, en een slotevaluatie uit te voeren.

(30)

De monitoring van de uitvoering van het gezamenlijk programma Eurostars dient efficiënt te zijn en mag voor de deelnemers aan het programma, en met name voor kmo’s, geen onnodige lasten met zich brengen.

(31)

De specifieke uitvoeringsstructuur dient de deelnemers aan de geselecteerde Eurostars-projecten aan te moedigen om hun resultaten mede te delen en te verspreiden en deze informatie beschikbaar te stellen voor het publiek,

a)

de deelnemende lidstaten en de andere deelnemende landen aantonen dat het gezamenlijk programma Eurostars zoals beschreven in bijlage I doelmatig is opgezet;

b)

de deelnemende lidstaten en de andere deelnemende landen of organisaties die door de deelnemende lidstaten en de andere deelnemende landen zijn aangewezen formeel een specifieke uitvoeringsstructuur met rechtspersoonlijkheid hebben opgericht of aangewezen die verantwoordelijk is voor de uitvoering van het gezamenlijk programma Eurostars en voor het ontvangen van, toewijzen aan en toezicht houden op de financiële bijdrage van de Gemeenschap in het kader van het indirect gecentraliseerd beheer in overeenstemming met artikel 54, lid 2, onder c), en artikel 56 van het Financieel Reglement en de artikelen 35, 38, lid 2, en 41 van de uitvoeringsvoorschriften;

c)

een passend en efficiënt beheersmodel wordt opgezet voor het gezamenlijk programma Eurostars overeenkomstig bijlage II;