5.12.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/1

(1)

In Verordening (EG) nr. 3223/94 zijn op grond van de multilaterale handelsbesprekingen in het kader van de Uruguayronde de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de periodes die in de bijlage bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

Op grond van de bovenvermelde criteria moeten de forfaitaire invoerwaarden worden vastgesteld op de in de bijlage bij deze verordening vermelde niveaus,

5.12.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/3

(1)

De ozonafbrekende stof tetrachloorkoolstof (CTC) is als gereguleerde stof opgenomen in groep IV van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 2037/2000 en bijgevolg gelden er krachtens die verordening restricties ten aanzien van het gebruik ervan.

(2)

Rekening houdend met nieuwe informatie en technische ontwikkelingen waarover de Process Agents Task Force van het Protocol van Montreal betreffende stoffen die de ozonlaag afbreken heeft gerapporteerd in zijn voortgangsverslag van oktober 2004 (2), hebben de partijen bij het Protocol van Montreal op hun zeventiende vergadering in december 2005 besluit XVII/7 (3) aangenomen. Met name wordt CTC bij besluit XVII/7 aan de herziene tabel A van besluit X/14 toegevoegd als technische hulpstof voor de productie van radioactief gelabelde cyanocobalamine, een geneesmiddel dat wordt gebruikt voor de diagnose van de vermoedelijke oorzaken van vitamine B12-deficiëntie.

(3)

Momenteel is het gebruik van CTC als technische hulpstof bij de productie van radioactief gelabelde cyanocobalamine in de Gemeenschap verboden krachtens Verordening (EG) nr. 2037/2000. Teneinde overeenkomstig bovengenoemd recentelijk vastgesteld besluit uit hoofde van het Protocol van Montreal deze specifieke toepassing toe te staan, dient bijlage VI bij die verordening te worden gewijzigd.

(4)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 18, lid 1, van Verordening (EG) nr. 2037/2000 ingestelde comité,

5.12.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/5

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 517/94 zijn kwantitatieve restricties ingesteld voor de invoer van bepaalde textielproducten van oorsprong uit bepaalde derde landen, die worden toegewezen in chronologische volgorde van binnenkomst van de kennisgevingen van de lidstaten.

(2)

Overeenkomstig de genoemde verordening is het in bepaalde omstandigheden mogelijk om bij de toewijzing van hoeveelheden andere methoden toe te passen, het contingent in tranches te verdelen of een aandeel van een specifiek kwantitatief maximum te reserveren voor aanvragen die door bewijzen van eerdere invoerprestaties worden gestaafd.

(3)

Om de continuïteit van het handelsverkeer niet te verstoren dienen de regels voor het beheer van de kwantitatieve contingenten voor 2007 vóór aanvang van het contingentjaar te worden aangepast.

(4)

De in voorgaande jaren goedgekeurde maatregelen, zoals die vervat in Verordening (EG) nr. 2038/2005 van de Commissie van 14 december 2005 tot vaststelling van bijzondere regels voor het beheer en de verdeling van bepaalde krachtens Verordening (EG) nr. 517/94 van de Raad (2) voor 2006 ingestelde kwantitatieve contingenten voor textielproducten, hebben tot een bevredigend resultaat geleid, en het is derhalve passend soortgelijke regels goed te keuren voor 2007.

(5)

Om aan de behoeften van een zo groot mogelijk aantal bedrijven te voldoen, verdient het aanbeveling de methode van toewijzing op grond van de chronologische volgorde van binnenkomst van de kennisgevingen van de lidstaten flexibeler te maken door de hoeveelheden die op grond van deze methode per bedrijf kunnen worden toegewezen tot een maximumhoeveelheid te beperken.

(6)

Om de continuïteit van het handelsverkeer zo veel mogelijk te waarborgen en om een doelmatig beheer van de contingenten mogelijk te maken, is het wenselijk toe te staan dat bedrijven een eerste aanvraag voor een invoervergunning voor 2007 indienen voor de hoeveelheid producten die zij in 2006 hebben ingevoerd.

(7)

Met het oog op een optimale benutting van de contingenten dient te worden bepaald dat elk bedrijf, na gebruik van ten minste 50 % van een vergunning, een nieuwe aanvraag voor een vergunning kan indienen voor een bijkomende hoeveelheid, voor zover het contingent niet is uitgeput.

(8)

Met het oog op een goed beheer van de contingenten is het dienstig de geldigheidsduur van de invoervergunningen vast te stellen op negen maanden vanaf de datum van afgifte, met dien verstande dat zij niet langer geldig zijn dan tot het einde van het jaar. De lidstaten geven de invoervergunningen pas af nadat zij van de Commissie hebben vernomen dat hoeveelheden beschikbaar zijn, en uitsluitend indien het betrokken bedrijf het bestaan van een contract kan aantonen en, bij afwezigheid van een specifieke verklaring van het tegendeel, schriftelijk verklaart dat het binnen de Gemeenschap niet reeds eerder op grond van deze verordening een invoervergunning voor de betrokken categorie en het betrokken land heeft verkregen. De bevoegde nationale autoriteiten mogen de geldigheidsduur van vergunningen echter op verzoek van de betrokken importeurs verlengen met drie maanden, doch uiterlijk tot en met 31 maart 2008, indien de vergunningen op de datum van de aanvraag van de verlenging reeds voor ten minste 50 % zijn benut.

(9)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het textielcomité dat is opgericht krachtens artikel 25 van Verordening (EG) nr. 517/94,

a)

het bestaan kan aantonen van een contract voor de levering van de goederen, en

b)

schriftelijk verklaart, voor de betrokken categorie en het betrokken land:

5.12.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/12

(1)

Verordening (EG) nr. 517/94 stelt de jaarlijkse kwantitatieve maxima vast voor bepaalde textielproducten van oorsprong uit Montenegro, Kosovo (2) en Noord-Korea.

(2)

Met ingang van 1 januari 2007 telt de Europese Unie twee nieuwe lidstaten: Roemenië en Bulgarije. Artikel 6, lid 7, van de Toetredingsakte bepaalt dat de door de Gemeenschap toegepaste kwantitatieve beperkingen op de invoer van textielproducten en kleding worden aangepast om rekening te houden met de toetreding van de nieuwe lidstaten tot de Gemeenschap. De kwantitatieve beperkingen die van toepassing zijn op de invoer van bepaalde textielproducten uit derde landen in de uitgebreide Gemeenschap, moeten bijgevolg worden aangepast om de invoer in de twee nieuwe lidstaten te dekken. Dit vereist wijziging van bepaalde bijlagen bij Verordening (EG) nr. 517/94.

(3)

Om te vermijden dat de uitbreiding beperkende gevolgen voor de handel heeft, is het dienstig voor de wijziging van de hoeveelheden een methode te gebruiken die bij de aanpassing van de nieuwe contingenten rekening houdt met de traditionele invoer in de nieuwe lidstaten. Een formule, bestaande uit het gemiddelde van de invoer in de twee nieuwe lidstaten van oorsprong uit derde landen over de laatste drie jaar, geeft een adequaat beeld van die historische handelsstromen. Omdat Montenegro op 3 juni 2006 onafhankelijk is geworden, beschikt de Commissie niet over afzonderlijke cijfers betreffende de handelsstroom tussen Montenegro en Kosovo enerzijds en de nieuwe lidstaten anderzijds. Daarom zijn de nieuwe contingenten vastgesteld aan de hand van het meest geschikte criterium daarvoor, namelijk de bevolkingsomvang van de twee nieuwe lidstaten. In beide gevallen is er een groeipercentage bij opgeteld.

(4)

De bijlagen III B, IV en VI bij Verordening (EG) nr. 517/94 moeten dan ook worden aangepast zodat de toepasselijke contingenten voor het jaar 2007 erin zijn opgenomen. De gedetailleerde regels voor de toewijzing van contingenten voor 2007 zijn die welke zijn vastgelegd in Verordening (EG) nr. 1785/2006 van de Commissie (3) inzake het beheer van krachtens Verordening (EG) nr. 517/94 voor 2007 ingestelde kwantitatieve contingenten voor textielproducten.

(5)

Alle bepalingen van Verordening (EG) nr. 517/94 zijn van toepassing op de invoer in de nieuwe lidstaten. Verordening (EG) nr. 517/94 moet dus dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Textielcomité dat is ingesteld bij artikel 25 van Verordening (EG) nr. 517/94,

5.12.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/17

(1)

Verordening (EG) nr. 1606/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 19 juli 2002 betreffende de toepassing van internationale standaarden voor jaarrekeningen (2) bepaalt dat ondernemingen die onder het recht van een lidstaat vallen en waarvan effecten tot de handel op een gereglementeerde markt van een lidstaat zijn toegelaten, voor elk boekjaar, beginnend op of na 1 januari 2005, hun geconsolideerde jaarrekening moeten opstellen overeenkomstig goedgekeurde internationale standaarden voor jaarrekeningen, die thans gewoonlijk International Financial Reporting Standards („IFRS”) worden genoemd.

(2)

Verordening (EG) nr. 809/2004 van de Commissie van 29 april 2004 tot uitvoering van Richtlijn 2003/71/EG van het Europees Parlement en de Raad wat de in het prospectus te verstrekken informatie, de vormgeving van het prospectus, de opneming van informatie door middel van verwijzing, de publicatie van het prospectus en de verspreiding van reclame betreft (3) schrijft voor dat de historische financiële informatie die door uitgevende instellingen uit derde landen in prospectussen voor de aanbieding van effecten aan het publiek of voor de toelating van effecten tot de handel op een gereglementeerde markt wordt verstrekt, moet zijn opgesteld conform op grond van artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1606/2002 goedgekeurde IFRS, dan wel overeenkomstig nationale standaarden voor jaarrekeningen van een derde land welke gelijkwaardig zijn aan eerstgenoemde standaarden. Indien de historische financiële informatie niet in overeenstemming met dergelijke standaarden is opgesteld, moet deze in de vorm van aangepaste financiële overzichten in het prospectus worden gepresenteerd.

(3)

Artikel 35 van Verordening (EG) nr. 809/2004 bevat evenwel overgangsbepalingen op grond waarvan uitgevende instellingen uit derde landen in een beperkt aantal gevallen worden vrijgesteld van de verplichting tot aanpassing van historische financiële informatie die niet is opgesteld conform de IFRS of overeenkomstig standaarden voor jaarrekeningen van een derde land welke gelijkwaardig zijn aan de IFRS. Krachtens deze overgangsbepalingen is de verplichting tot aanpassing van historische financiële informatie niet van toepassing op alle prospectussen die vóór 1 januari 2007 gedeponeerd zijn door een uitgevende instelling uit een derde land die bij de opstelling van haar historische financiële informatie gebruik heeft gemaakt van internationaal aanvaarde standaarden of van de nationale standaarden voor jaarrekeningen van een derde land, en waarvan vóór die datum effecten tot de handel op een gereglementeerde markt zijn toegelaten. In laatstgenoemd geval moet de historische financiële informatie, indien deze geen getrouw beeld geeft van het vermogen, de financiële positie en de resultaten van de uitgevende instelling, ook vergezeld gaan van de gedetailleerdere of aanvullende informatie die noodzakelijk is om ervoor te zorgen dat wel een getrouw beeld wordt gegeven.

(4)

Overeenkomstig Verordening (EG) nr. 809/2004 in de huidige formulering zullen deze overgangsbepalingen niet meer gelden voor na 1 januari 2007 gedeponeerde prospectussen, hetgeen inhoudt dat niet conform de IFRS of gelijkwaardige standaarden van derde landen gepresenteerde historische financiële informatie zal moeten worden aangepast.

(5)

Sinds de vaststelling van Verordening (EG) nr. 1606/2002 hebben tal van landen de IFRS rechtstreeks in hun nationale standaarden voor jaarrekeningen overgenomen. Dit toont duidelijk aan dat de verwezenlijking van een van de doelstellingen van deze verordening — namelijk het aanmoedigen van een voortgaande onderlinge afstemming van standaarden voor jaarrekeningen zodat de IFRS internationaal worden aanvaard en tot waarlijk wereldwijde standaarden uitgroeien — zich aan het voltrekken is. Het is derhalve aangewezen dat aan uitgevende instellingen uit derde landen ontheffing wordt verleend van de verplichting om conform nationale standaarden voor jaarrekeningen opgestelde historische financiële informatie aan te passen, dan wel om een beschrijving van de verschillen te geven zoals bedoeld in artikel 1, punt 2, lid 5 bis, van deze verordening, mits deze informatie overeenkomstig IAS 1 „Presentatie van de jaarrekening” een expliciete en onvoorwaardelijke verklaring bevat dat zij in overeenstemming met de IFRS is opgesteld.

(6)

In zijn in juni 2005 uitgebracht advies was het bij Besluit 2001/527/EG van de Commissie (4) ingestelde Comité van Europese effectenregelgevers („CEER”) van oordeel dat de algemeen aanvaarde boekhoudbeginselen (Generally Accepted Accounting Principles — „GAAP”) van Canada, Japan en de Verenigde Staten elk in hun geheel genomen gelijkwaardig zijn aan de op grond van artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1606/2002 goedgekeurde IFRS, onder voorbehoud van corrigerende maatregelen, zoals het verstrekken van aanvullende informatie en, in sommige gevallen, aanvullende financiële overzichten.

(7)

In januari 2005 hebben de Accounting Standards Board of Japan („ASBJ”) en de International Accounting Standards Board („IASB”) bekendgemaakt dat zij overeengekomen waren een gezamenlijk project op te zetten om de verschillen tussen de IFRS en de Japanse GAAP te verminderen en in maart 2005 hebben zij een aanvang gemaakt met een gezamenlijk werkprogramma met het oog op de afstemming van de Japanse GAAP op de IFRS. In januari 2006 heeft de Accounting Standards Board of Canada publiekelijk bekendgemaakt dat het zijn bedoeling is voor vennootschappen op één enkel samenstel van mondiaal aanvaarde hoogwaardige standaarden over te stappen, waarbij hij tot de conclusie is gekomen dat dit doel het best kan worden bereikt door de Canadese standaarden voor jaarrekeningen binnen de vijf jaar op de IFRS af te stemmen. In februari 2006 hebben de IASB en de US Financial Accounting Standards Board een memorandum van overeenstemming gepubliceerd met een werkprogramma om tot een onderlinge afstemming tussen de IFRS en de US GAAP te komen; met dit werkprogramma wordt beoogd om uiterlijk in 2009 een van de voorwaarden van de US Securities and Exchange Commission (SEC) te vervullen waaraan moet worden voldaan voordat de SEC het aanpassingsvereiste afschaft voor bij de SEC geregistreerde buitenlandse uitgevende instellingen die van de IFRS gebruikmaken.

(8)

Het is evenwel van belang dat de kwaliteit van de financiële verslaggeving overeenkomstig de op beginselen gebaseerde IFRS bewaard blijft, dat de IFRS consequent worden toegepast, dat adequate rechtszekerheid wordt geboden aan ondernemingen en beleggers en dat EU-ondernemingen overal ter wereld op een gelijke behandeling van hun financiële overzichten kunnen rekenen. In de toekomst dient de toetsing van de gelijkwaardigheid te geschieden op basis van zowel een gedetailleerde technische en objectieve analyse van de verschillen tussen de IFRS en de standaarden voor jaarrekeningen van derde landen als de concrete toepassing van deze standaarden in vergelijking met de IFRS. De voortgang van het afstemmingsproces dient nauwlettend te worden gevolgd voordat een beslissing over de gelijkwaardigheid van de standaarden wordt getroffen.

(9)

In het licht van de inspanningen die de opstellers van standaarden voor jaarrekeningen van Canada, Japan en de Verenigde Staten zich hebben getroost om hun standaarden op de IFRS af te stemmen, is het aangewezen om de geldigheidsduur van de in artikel 35 van Verordening (EG) nr. 809/2004 vervatte overgangsbepalingen op grond waarvan uitgevende instellingen uit derde landen zijn vrijgesteld van de verplichting om conform de standaarden voor jaarrekeningen van Canada, Japan of de Verenigde Staten opgestelde historische financiële informatie aan te passen, dan wel een beschrijving van de verschillen te geven (naar gelang van het geval), te verlengen met een periode van maximaal twee jaar, tijdens welke opstellers van standaarden en regelgevers actief met elkaar van gedachten wisselen, het afstemmingsproces voortduurt en het voortgangsverslag wordt voltooid.

(10)

Hoewel tal van landen de IFRS rechtstreeks in hun nationale GAAP hebben overgenomen, zijn er andere landen die hun nationale GAAP over een bepaalde periode op de IFRS afstemmen. In het licht hiervan is het aangewezen om gedurende een overgangsperiode van ten hoogste twee jaar ook uitgevende instellingen uit dergelijke derde landen vrij te stellen van de verplichting om historische financiële informatie aan te passen, dan wel een beschrijving van de verschillen te geven (naar gelang van het geval), mits de verantwoordelijke nationale autoriteit een publieke toezegging in deze zin heeft gedaan en een werkprogramma heeft opgesteld. Teneinde ervoor te zorgen dat deze vrijstelling alleen geldt in gevallen waarin aan bovenvermelde voorwaarden is voldaan, dienen uitgevende instellingen uit derde landen verplicht te zijn ten genoegen van de bevoegde autoriteit aan te tonen dat hun nationale autoriteit een publieke toezegging heeft gedaan en een werkprogramma heeft opgesteld. Teneinde de consistentie binnen de Gemeenschap te waarborgen, dient het CEER de toetsing door de bevoegde autoriteiten of met betrekking tot de GAAP van afzonderlijke derde landen aan deze voorwaarden is voldaan, te coördineren.

(11)

Gedurende deze periode van twee jaar dient de Commissie niet alleen met de autoriteiten van de betrokken derde landen actief van gedachten te wisselen, maar ook nauwlettend de vooruitgang te volgen die wordt geboekt bij de onderlinge afstemming tussen de IFRS en de GAAP van Canada, Japan, de Verenigde Staten en andere derde landen die een afstemmingsprogramma hebben opgesteld, teneinde erop toe te zien dat zij in staat is ten minste zes maanden vóór 1 januari 2009 over de gelijkwaardigheid te beslissen. Voorts dient de Commissie actief te controleren in hoeverre de autoriteiten uit de betrokken derde landen vorderingen maken bij hun werkzaamheden om ervoor te zorgen dat uitgevende instellingen uit de Gemeenschap die zich op de financiële markten van een dergelijk derde land begeven, hun overeenkomstig de IFRS opgestelde financiële overzichten niet meer hoeven aan te passen. Aan het eind van de extra overgangsperiode zal de Commissie moeten beslissen dat uitgevende instellingen uit de Gemeenschap en uit niet-EU-landen op gelijke voet dienen te staan.

(12)

De Commissie dient het Europees Comité voor het effectenbedrijf en het Europees Parlement regelmatig op de hoogte te houden van de vorderingen die bij de afschaffing van de aanpassingsverplichtingen en bij het afstemmingsproces zijn gemaakt. De Commissie dient het Europees Comité voor het effectenbedrijf en het Europees Parlement dan ook vóór 1 april 2007 in kennis te stellen van het tijdschema dat de nationale autoriteiten voor de financiële verslaggeving van Canada, Japan en de Verenigde Staten voor de onderlinge afstemming hebben opgesteld. Voorts dient de Commissie vóór 1 april 2008 en na raadpleging van het CEER aan het Europees Comité voor het effectenbedrijf en het Europees Parlement verslag uit te brengen over de toetsing van de GAAP van derde landen waarvan gebruik wordt gemaakt door uitgevende instellingen die niet verplicht zijn historische financiële informatie aan te passen die is opgenomen in een prospectus dat op of na 1 januari 2009 bij een bevoegde autoriteit is gedeponeerd, dan wel daarin een beschrijving van de verschillen te geven (naar gelang van het geval). Ten slotte dient de Commissie vóór 1 januari 2008 na passend overleg met het CEER te zorgen voor een definitie van gelijkwaardigheid aan de hand waarvan op basis van een daartoe opgezet mechanisme wordt uitgemaakt of de GAAP van derde landen gelijkwaardig zijn aan de IFRS.

(13)

Het verdient derhalve aanbeveling artikel 35 van Verordening (EG) nr. 809/2004 zodanig te wijzigen dat uitgevende instellingen uit derde landen in de bovenbeschreven gevallen gedurende een maximumtermijn van twee jaar niet verplicht zijn historische financiële informatie aan te passen, dan wel een beschrijving van de verschillen te geven (naar gelang van het geval), zodat verder overleg kan plaatsvinden. In alle andere gevallen dienen uitgevende instellingen uit derde landen verplicht te zijn hun historische financiële informatie die is opgenomen in een prospectus dat op of na 1 januari 2007 is gedeponeerd, aan de goedgekeurde IFRS aan te passen, dan wel daarin een beschrijving van de verschillen te geven (naar gelang van het geval).

(14)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Europees Comité voor het effectenbedrijf,

1)

Lid 5 komt als volgt te luiden:

„5.   Onverminderd lid 5 bis presenteren uitgevende instellingen uit derde landen zoals bedoeld in de leden 3 en 4, hun historische financiële informatie overeenkomstig de ingevolge Verordening (EG) nr. 1606/2002 goedgekeurde internationale standaarden voor jaarrekeningen, dan wel overeenkomstig nationale standaarden voor jaarrekeningen van een derde land welke gelijkwaardig zijn aan eerstgenoemde standaarden. Indien deze historische financiële informatie niet met dergelijke standaarden in overeenstemming is, moet zij worden gepresenteerd in de vorm van aangepaste financiële overzichten.”.

2)

De volgende leden 5 bis, 5 ter, 5 quater, 5 quinquies en 5 sexies worden ingevoegd:

„5 bis.   Uitgevende instellingen uit derde landen zijn niet onderworpen aan een vereiste uit hoofde van bijlage I, rubriek 20.1, bijlage IV, rubriek 13.1, bijlage VII, rubriek 8.2, bijlage X, rubriek 20.1, of bijlage XI, rubriek 11.1, om historische financiële informatie aan te passen dan wel aan een vereiste uit hoofde van bijlage VII, rubriek 8.2 bis, bijlage IX, rubriek 11.1, of bijlage X, rubriek 20.1 bis, om een beschrijving te geven van de verschillen tussen de ingevolge Verordening (EG) nr. 1606/2002 goedgekeurde internationale standaarden voor jaarrekeningen en de boekhoudkundige beginselen overeenkomstig welke dergelijke informatie is opgesteld, in een prospectus dat vóór 1 januari 2009 bij een bevoegde autoriteit is gedeponeerd, wanneer aan een van de volgende voorwaarden wordt voldaan:

5 ter.   Uiterlijk op 1 april 2007 brengt de Commissie aan het Europees Comité voor het effectenbedrijf en het Europees Parlement een eerste verslag uit met het tijdschema van de werkzaamheden die de autoriteiten die in de Verenigde Staten, Japan en Canada voor de nationale standaarden voor jaarrekeningen verantwoordelijk zijn, voornemens zijn te verrichten om de onderlinge afstemming tussen de IFRS en de algemeen aanvaarde boekhoudbeginselen van hun land te bewerkstelligen.

De Commissie ziet nauwlettend toe op en stelt het Europees Comité voor het effectenbedrijf en het Europees Parlement regelmatig in kennis van de vorderingen die zijn gemaakt bij de onderlinge afstemming tussen de International Financial Reporting Standards en de algemeen aanvaarde boekhoudbeginselen van Canada, Japan en de Verenigde Staten van Amerika en bij de afschaffing van de aanpassingsvereisten die in deze landen voor uitgevende instellingen uit de Gemeenschap gelden. Zij stelt het Europees Comité voor het effectenbedrijf en het Europees Parlement er met name onmiddellijk van in kennis indien bij dit proces geen bevredigende vooruitgang wordt geboekt.

5 quater.   Tevens stelt de Commissie het Europees Comité voor het effectenbedrijf en het Europees Parlement regelmatig in kennis van het verloop van de gedachtewisselingen tussen de regelgevers, alsook van de vorderingen die zijn gemaakt bij de onderlinge afstemming tussen de International Financial Reporting Standards en de algemeen aanvaarde boekhoudbeginselen van de in lid 5 bis, onder c), bedoelde derde landen en bij de afschaffing van eventuele aanpassingsvereisten. Zij stelt het Europees Comité voor het effectenbedrijf en het Europees Parlement er met name onmiddellijk van in kennis indien bij dit proces geen bevredigende vooruitgang wordt geboekt.

5 quinquies.   De Commissie voldoet aan de in de leden 5 ter en 5 quater neergelegde verplichtingen, opent en onderhoudt een periodieke dialoog met de autoriteiten van derde landen en brengt uiterlijk op 1 april 2008 aan het Europees Comité voor het effectenbedrijf en het Europees Parlement verslag uit over de vorderingen die zijn gemaakt bij de onderlinge afstemming en bij de afschaffing van eventuele aanpassingsvereisten die krachtens de regelgeving van een onder lid 5 bis, onder b) of c), vallend derde land gelden voor uitgevende instellingen uit de Gemeenschap. De Commissie kan vragen of verlangen dat een andere persoon het verslag opstelt.

5 sexies.   Ten minste zes maanden vóór 1 januari 2009 neemt de Commissie een beslissing over de gelijkwaardigheid van de algemeen aanvaarde boekhoudbeginselen van derde landen aan de hand van een definitie van gelijkwaardigheid en een mechanisme die zij daartoe vóór 1 januari 2008 overeenkomstig de procedure zoals bedoeld in artikel 24 van Richtlijn 2003/71/EG heeft vastgesteld. Wanneer de Commissie aan dit lid uitvoering geeft, pleegt zij eerst overleg met het Comité van Europese effectenregelgevers over de adequaatheid van de definitie van gelijkwaardigheid, het mechanisme en de beslissing over de gelijkwaardigheid.”.

5.12.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/21

(1)

Verrichtingen voor overbrenging van radioactief afval of verbruikte splijtstof zijn onderworpen aan een aantal voorschriften van communautaire en internationale rechtsinstrumenten welke met name betrekking hebben op het veilig vervoer van radioactief materiaal en de omstandigheden waaronder radioactief afval of verbruikte splijtstof in het land van bestemming wordt verwijderd of opgeslagen.

(2)

Ingevolge deze voorschriften is het met het oog op de bescherming van de gezondheid van de werknemers en de bevolking vereist dat overbrenging van radioactief afval of verbruikte splijtstof tussen lidstaten en naar en vanuit de Gemeenschap wordt onderworpen aan een dwingend en gemeenschappelijk stelsel van voorafgaande vergunningen.

(3)

Zoals in resolutie van de Raad van 22 mei 2002 over de invoering van nationale systemen voor toezicht en controle op de aanwezigheid van radioactieve stoffen in de recycling van metaalhoudende materialen in de lidstaten (3) staat, is het van belang de stralingsrisico's in verband met de aanwezigheid van radioactieve stoffen in voor recycling bestemde metaalhoudende materialen te minimaliseren.

(4)

Bij Richtlijn 92/3/Euratom van de Raad van 3 februari 1992 betreffende toezicht en controle op overbrenging van radioactieve afvalstoffen tussen lidstaten en naar en vanuit de Gemeenschap (4) is een communautair stelsel van strenge controles en voorafgaande vergunningen voor overbrengingen van radioactief afval vastgesteld dat naar genoegen functioneert. Zij dient evenwel in het licht van de ervaring te worden gewijzigd om begrippen en definities te verduidelijken of toe te voegen, situaties te behandelen die in het verleden over het hoofd zijn gezien, de bestaande procedure voor de overbrenging van radioactief afval tussen lidstaten te vereenvoudigen en te zorgen voor overeenstemming met andere communautaire en internationale voorschriften, met name het Gezamenlijk Verdrag inzake de veiligheid van het beheer van bestraalde splijtstof en inzake de veiligheid van het beheer van radioactief afval, waartoe de Gemeenschap op 2 januari 2006 is toegetreden.

(5)

In het kader van de vijfde fase van het SLIM-initiatief (Eenvoudiger regelgeving voor de interne markt) is een werkgroep van vertegenwoordigers van lidstaten en gebruikers opgericht om een oplossing te vinden voor een aantal problemen waarop gebruikers van Richtlijn 92/3/Euratom hebben gewezen, terwijl de richtlijn in overeenstemming wordt gebracht met de geldende internationale voorschriften en instrumenten.

(6)

De procedure van Richtlijn 92/3/Euratom is in de praktijk alleen toegepast op overbrengingen van verbruikte splijtstof die niet voor verder gebruik bestemd is en die voor de doeleinden van die richtlijn dus als „radioactief afval” wordt beschouwd. Uit het oogpunt van stralingsbescherming is het niet verantwoord die toezichts- en controleprocedure niet toe te passen op verbruikte splijtstof die voor opwerking bestemd is. Het is derhalve wenselijk dat deze richtlijn van toepassing is op alle overbrengingen van verbruikte splijtstof, ongeacht of deze voor eindberging dan wel voor opwerking bestemd is.

(7)

Elke lidstaat dient volledig verantwoordelijk te blijven voor de vaststelling van het eigen beleid voor het beheer van onder zijn jurisdictie vallend nucleair afval en bestraalde splijtstof; sommige kiezen daarbij voor de opwerking van verbruikte splijtstof en andere richten zich op de definitieve eindberging van verbruikte splijtstof zonder dat daarbij een ander gebruik is gepland. Deze richtlijn mag dan ook niet indruisen tegen het recht van de lidstaten om hun verbruikte splijtstof uit te voeren voor opwerkingsdoeleinden en niets in deze richtlijn mag inhouden dat een lidstaat van bestemming overbrengingen van radioactief afval of verbruikte splijtstof met het oog op eindbehandeling of eindberging moet accepteren, behalve in het geval van terugzending. Iedere weigering van zulke overbrengingen dient te worden gerechtvaardigd aan de hand van de in deze richtlijn bepaalde criteria.

(8)

De vereenvoudiging van de bestaande procedure mag geen belemmering vormen voor de bestaande rechten van de lidstaten om bezwaar te maken tegen of voorwaarden te stellen voor een overbrenging van radioactief afval waarvoor hun toestemming is vereist. Bezwaren mogen niet willekeurig zijn en moeten gebaseerd zijn op relevant nationaal, gemeenschaps- of internationaal recht. Deze richtlijn moet de rechten en plichten krachtens het internationale recht onverlet laten, met name de door schepen en luchtvaartuigen uit te oefenen maritieme, rivier- en luchtnavigatierechten en -vrijheden, zoals neergelegd in het internationale recht.

(9)

De mogelijkheid voor een lidstaat van bestemming of doorvoer om de automatische toestemmingsprocedure voor overbrengingen te weigeren, legt een onverantwoorde administratieve last op en leidt tot onzekerheid. De verplichte bevestiging van ontvangst van de aanvraag door de autoriteiten van de landen van bestemming en doorvoer, in combinatie met de verlenging van de termijn voor het verlenen van de toestemming, zou een hoge mate van zekerheid over de stilzwijgende toestemming moeten verschaffen.

(10)

De „vergunningen” voor overbrengingen in de zin van deze richtlijn komen niet in de plaats van eventuele specifieke nationale voorschriften voor de overbrenging, zoals vervoersvergunningen.

(11)

De bescherming van de volksgezondheid en het milieu tegen de aan radioactief afval verbonden gevaren vereist dat rekening wordt gehouden met risico's die zich buiten de Gemeenschap voordoen. In het geval van radioactief afval dat de Gemeenschap verlaat, moet het derde land van bestemming niet alleen van de overbrenging in kennis worden gesteld, maar er ook zijn toestemming voor verlenen.

(12)

De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming dienen samen te werken en contact te onderhouden met de andere betrokken bevoegde autoriteiten om onnodige vertragingen te voorkomen en een soepele werking van de in deze richtlijn bepaalde toestemmingsprocedure te waarborgen.

(13)

De eis dat de persoon die verantwoordelijk is voor de overbrenging in het geval van een niet uitgevoerde overbrenging daar waar nodig corrigerende veiligheidsmaatregelen neemt, vormt geen beletsel voor de toepassing van mechanismen die de lidstaten op nationaal niveau hebben vastgesteld.

(14)

De eis dat de houder in het geval van een niet uitgevoerde overbrenging aansprakelijk is voor de kosten, belet niet dat mechanismen die de lidstaten op nationaal niveau hebben vastgesteld of een contractuele regeling tussen de houder en een andere bij de overbrenging betrokken persoon van toepassing zijn.

(15)

Hoewel radioactief afval, voor zover dit verenigbaar is met de veiligheid van het beheer van dergelijk materiaal, definitief opgeborgen moet worden in de staat waar het is ontstaan, wordt erkend dat de lidstaten overeenkomsten dienen te bevorderen met het oog op het vergemakkelijken van een veilig en efficiënt beheer van radioactief afval en verbruikte splijtstof van lidstaten die dit in kleine hoeveelheden produceren of wanneer het aanleggen van geschikte faciliteiten vanuit stralingsbeschermingsstandpunt niet verantwoord zou zijn.

(16)

Wanneer tussen een in een derde land gevestigde ontvanger en een in een derde land gevestigde houder een regeling is gesloten op grond van artikel 27 van het Gezamenlijk Verdrag, kan diezelfde regeling voor deze richtlijn worden gebruikt.

(17)

Voor de toepassing van deze richtlijn en gezien de opgedane ervaring is het passend het bestaande uniforme document aan te passen. Duidelijkheidshalve moet een verplichting worden opgenomen dat tegen de datum van omzetting van deze richtlijn een nieuw uniform document moet zijn opgesteld. Overgangsbepalingen moeten echter waarborgen dat, mocht dit nieuwe document niet binnen de gestelde termijn zijn opgesteld, het bestaande document wordt gebruikt. Duidelijke regels voor het gebruik van de talen moeten daarenboven rechtszekerheid verschaffen en ongerechtvaardigde vertragingen voorkomen.

(18)

Periodieke verslagen van de lidstaten aan de Commissie en van de Commissie aan het Europees Parlement, de Raad en het Europees Economisch en Sociaal Comité bieden een nuttig overzicht van de in de Gemeenschap verleende vergunningen, terwijl de aandacht wordt gevestigd op eventuele moeilijkheden die de lidstaten in de praktijk ondervinden en op de oplossingen die daarvoor zijn aangewend.

(19)

Richtlijn 96/29/Euratom van de Raad van 13 mei 1996 tot vaststelling van de basisnormen voor de bescherming van de gezondheid der bevolking en der werkers tegen de aan ioniserende straling verbonden gevaren (5), is onder meer van toepassing op het vervoer binnen, de invoer in en de uitvoer vanuit de Gemeenschap van radioactieve stoffen en behelst een rapporterings- en vergunningverleningssysteem inzake praktijken met betrekking tot ioniserende straling. Deze bepalingen zijn daarom relevant voor het toepassingsgebied van deze richtlijn.

(20)

In het licht van het voorafgaande is het ter wille van de duidelijkheid noodzakelijk Richtlijn 92/3/Euratom in te trekken en te vervangen. De onderhavige richtlijn dient geen afbreuk te doen aan de verplichtingen van de lidstaten in verband met de termijnen voor omzetting in nationaal recht en toepassing van de ingetrokken richtlijn.

(21)

Overeenkomstig punt 34 van het Interinstitutioneel Akkoord „Beter wetgeven” (6) worden de lidstaten ertoe aangespoord voor zichzelf en in het belang van de Gemeenschap hun eigen tabellen op te stellen, die, voor zover mogelijk, het verband weergeven tussen de richtlijnen en de omzettingsmaatregelen, en deze openbaar te maken,

a)

het land van herkomst, of het land van bestemming of het land of de landen van doorvoer lidstaat zijn van de Gemeenschap, en

b)

de hoeveelheden en de concentratie van de zending de waarden overschrijden die zijn vermeld in artikel 3, lid 2, onder a) en b), van Richtlijn 96/29/Euratom.

a)

radioactief afval voor bewerking wordt overgebracht, of

b)

ander materiaal wordt overgebracht met als doel het radioactieve afval te recupereren,

a)

radioactief afval en verbruikte splijtstof die onder het toepassingsgebied van deze richtlijn vallen maar niet over een in overeenstemming met deze richtlijn afgegeven vergunning beschikken, en

b)

radioactief besmet afval of materiaal dat een radioactieve bron bevat en dat door het land van herkomst niet als radioactief afval is aangegeven, op veilige wijze terug te zenden naar het land van herkomst.

a)

het radioactieve afval of de verbruikte splijtstof waarop de aanvraag betrekking heeft, in wezen dezelfde fysische, chemische en radioactieve kenmerken vertoont, en

b)

de overbrenging van dezelfde houder naar dezelfde ontvanger geschiedt en er dezelfde bevoegde autoriteiten bij betrokken zijn, en

c)

indien de overbrenging doorvoer door derde landen omvat, de doorvoer plaatsvindt via dezelfde grensdoorlaatpost van binnenkomst en/of uitreis van de Gemeenschap en via dezelfde grensdoorlaatpost van het (de) betrokken derde land(en), tenzij de betrokken bevoegde autoriteiten anders zijn overeengekomen.

a)

voor lidstaten van doorvoer, de relevante nationale, communautaire of internationale wetgeving met betrekking tot het vervoer van radioactief materiaal;

b)

voor de lidstaat van bestemming, de relevante wetgeving met betrekking tot het beheer van radioactief afval of verbruikte splijtstof en met betrekking tot de toepasselijke nationale, communautaire of internationale wetgeving met betrekking tot het vervoer van radioactief materiaal.

a)

wanneer de aanvankelijke toestemming betrekking had op materiaal dat werd overgebracht voor behandelings- of opwerkingsdoeleinden, indien de terugzending betrekking heeft op radioactief afval of andere producten die gelijkwaardig zijn aan het oorspronkelijke materiaal na behandeling of opwerking, en alle relevante voorschriften zijn nageleefd,

b)

onder de in artikel 12 beschreven omstandigheden, indien de terugzending op dezelfde voorwaarden en met dezelfde specificaties wordt verricht.

a)

stellen de bevoegde autoriteiten van het land van bestemming in kennis van deze geplande overbrenging en vragen hun toestemming; en

b)

zenden de in lid 1 bedoelde aanvraag ter toestemming aan de bevoegde autoriteiten van eventuele lidstaten van doorvoer.

a)

naar een bestemming ten zuiden van 60° zuiderbreedte, of

b)

naar een staat die partij is bij de Partnerschapsovereenkomst tussen de leden van de groep van staten in Afrika, het Caribische gebied en de Stille Oceaan (ACS) enerzijds en de Europese Gemeenschap en haar lidstaten anderzijds, (ACP-EG-overeenkomst van Cotonou) en geen lidstaat is, behoudens het bepaalde in artikel 2, of

c)

naar een derde land dat, naar het oordeel van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van herkomst, overeenkomstig de in lid 2 bedoelde criteria, niet beschikt over de administratieve en technische middelen en de regelgevingsstructuur om het radioactieve afval of de verbruikte splijtstof veilig te beheren, zoals in het Gezamenlijk Verdrag is vastgesteld. Bij die beoordeling houden de lidstaten naar behoren rekening met alle relevante informatie van andere lidstaten. In dat verband informeren de lidstaten jaarlijks de Commissie en het krachtens artikel 21 ingesteld Raadgevend comité.

a)

de namen en adressen van de bevoegde autoriteit of autoriteiten van alle lidstaten,

b)

de talen die aanvaardbaar zijn voor de bevoegde autoriteiten van iedere lidstaat, en

c)

alle algemene voorwaarden en eventuele aanvullende eisen die de bevoegde autoriteiten van elke lidstaat stellen voor een vergunning voor een overbrenging.

a)

met het geplande tijdschema voor de uitvoering van alle overbrengingen die onder dezelfde aanvraag vallen;

b)

met de motivering voor het bundelen van alle overbrengingen in dezelfde aanvraag;

c)

met de vraag of het niet wenselijk is een vergunning te verlenen voor een aantal overbrengingen dat lager is dan het aantal waarop de aanvraag betrekking heeft.

5.12.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/33

(1)

Op 1 februari 1995 is een Europaovereenkomst in werking getreden waarbij een associatie tot stand werd gebracht tussen de Europese Gemeenschappen en hun lidstaten, enerzijds, en Roemenië, anderzijds (1).

(2)

In artikel 75 van de Europaovereenkomst is bepaald dat de samenwerking op het gebied van de normalisatie en de conformiteitsbeoordeling moet leiden tot de totstandkoming van overeenkomsten inzake wederzijdse erkenning.

(3)

Over het Protocol inzake conformiteitsbeoordeling en de aanvaarding van industrieproducten bij de Europaovereenkomst is door de Commissie onderhandeld namens de Gemeenschap.

(4)

Onder voorbehoud van sluiting op een latere datum moet het op 18 april 2006 te Brussel geparafeerde Protocol inzake conformiteitsbeoordeling en de aanvaarding van industrieproducten (PECA) bij de Europaovereenkomst waarbij een associatie tot stand wordt gebracht tussen de Europese Gemeenschappen en hun lidstaten, enerzijds, en Roemenië, anderzijds, worden ondertekend,

5.12.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/43

(1)

Op 1 februari 1995 is een Europaovereenkomst in werking getreden waarbij een associatie tot stand werd gebracht tussen de Europese Gemeenschappen en hun lidstaten, enerzijds, en Roemenië, anderzijds (1).

(2)

In artikel 75 van de Europaovereenkomst is bepaald dat de samenwerking op het gebied van normalisering en conformiteitsbeoordeling moet leiden tot de totstandkoming van overeenkomsten inzake wederzijdse erkenning.

(3)

In artikel 110 van de Europaovereenkomst is bepaald dat de Associatieraad zijn bevoegdheden mag delegeren aan het Associatiecomité.

(4)

Artikel 2 van Besluit 94/907/EG, EGKS, Euratom van de Raad en de Commissie van 19 december 1994 betreffende de sluiting van de Europaovereenkomst waarbij een associatie tot stand wordt gebracht tussen de Europese Gemeenschappen en hun lidstaten, enerzijds, en Roemenië, anderzijds (2), voorziet in procedures voor de besluitvorming in de Gemeenschap en voor de presentatie van het standpunt van de Gemeenschap in de Associatieraad en het Associatiecomité.

(5)

Het ontwerp voor het Protocol inzake conformiteitsbeoordeling en de aanvaarding van industrieproducten bij de Europaovereenkomst is op 27 oktober 2006 in Boekarest door de Commissie namens de Gemeenschap ondertekend en moet nu worden goedgekeurd.

(6)

Er moeten passende interne procedures worden vastgesteld om de goede werking van het protocol te waarborgen.

(7)

De Commissie moet worden gemachtigd bepaalde technische wijzigingen in het protocol aan te brengen en bepaalde uitvoeringsbesluiten te nemen,

a)

aanmelding, erkenning, schorsing en intrekking van instanties en benoeming van gezamenlijke teams van deskundigen overeenkomstig artikel 10, artikel 11 en artikel 14, onder c), van het protocol;

b)

overleg, uitwisseling van informatie, indiening van verzoeken om controles en tot deelname aan controles overeenkomstig artikel 3, artikel 11, artikel 12 en artikel 14, onder d) en e), en de afdelingen III en IV van de bijlagen bij het protocol;

c)

zo nodig, beantwoording van verzoeken overeenkomstig artikel 11 en de afdelingen III en IV van de bijlagen bij het protocol.

a)

wijziging van de bijlagen, overeenkomstig artikel 14, onder a), van het protocol;

b)

toevoeging van nieuwe bijlagen overeenkomstig artikel 14, onder b), van het protocol;

c)

besluiten inzake meningsverschillen over de resultaten van controles en volledige of gedeeltelijke schorsing van aangemelde instanties overeenkomstig artikel 11, tweede en derde alinea, van het protocol;

d)

maatregelen ter uitvoering van de vrijwaringsclausules in afdeling IV van de bijlagen bij het protocol;

e)

maatregelen betreffende de verificatie, schorsing of intrekking van industrieproducten die overeenkomstig artikel 4 van het protocol wederzijds worden aanvaard.

5.12.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/45

(1)

De uniforme voorschriften van Reglement nr. 107 inzake de goedkeuring van voertuigen van categorie M2 of M3 wat hun algemene constructie betreft, zijn bedoeld om de technische belemmeringen voor de handel in motorvoertuigen tussen de overeenkomstsluitende partijen op te heffen en bij het gebruik van die voertuigen een hoog veiligheids- en beschermingsniveau te waarborgen.

(2)

De Commissie is derhalve van oordeel dat Reglement nr. 107 deel moet uitmaken van het communautaire typegoedkeuringssysteem voor motorvoertuigen,

5.12.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/46

(1)

De Gemeenschap kan op grond van Beschikking 90/424/EEG van de Raad een financiële bijdrage verlenen voor de uitroeiing en bewaking van dierziekten en voor controles ter preventie van zoönoses.

(2)

Verordening (EG) nr. 999/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 22 mei 2001 houdende vaststelling van voorschriften inzake preventie, bestrijding en uitroeiing van bepaalde overdraagbare spongiforme encefalopathieën (2) voorziet in jaarlijkse programma's voor de uitroeiing en bewaking van overdraagbare spongiforme encefalopathieën (TSE’s) bij runderen, schapen en geiten.

(3)

De lidstaten hebben programma’s ingediend voor de uitroeiing en bewaking van bepaalde dierziekten, voor de preventie van zoönoses en voor de uitroeiing en bewaking van TSE’s op hun grondgebied.

(4)

Uit een onderzoek van deze programma’s is gebleken dat zij voldoen aan de desbetreffende communautaire veterinaire wetgeving, en met name aan de communautaire criteria voor de uitroeiing van die ziekten, zoals vastgesteld bij Beschikking 90/638/EEG van de Raad van 27 november 1990 tot vaststelling van communautaire criteria voor de maatregelen inzake de uitroeiing van en de controle op bepaalde dierziekten (3).

(5)

Deze programma's zijn opgenomen in de lijst van programma's die is vastgesteld bij Beschikking 2006/687/EG van de Commissie van 12 oktober 2006 betreffende programma’s die in 2007 in aanmerking komen voor een financiële bijdrage van de Gemeenschap voor de uitroeiing en bewaking van bepaalde dierziekten, ter voorkoming van zoönoses en voor de bewaking van TSE’s, alsmede programma’s voor de uitroeiing van BSE en scrapie (4).

(6)

Gezien het belang van deze programma’s voor de verwezenlijking van de doelstellingen van de Gemeenschap inzake dier- en volksgezondheid en de verplichte toepassing van de TSE-programma’s in alle lidstaten moet een passende financiële bijdrage van de Gemeenschap worden vastgesteld ter vergoeding van de uitgaven die de betrokken lidstaten voor de in deze beschikking vermelde maatregelen doen, tot een bepaald maximumbedrag per programma.

(7)

Voor een beter beheer, een efficiënter gebruik van de communautaire middelen en meer transparantie moet zo nodig ook voor elk programma worden vastgesteld tot welk maximumbedrag de lidstaten worden vergoed voor bepaalde kosten van zaken zoals tests en de verschillende in de lidstaten gebruikte vaccins en voor de schadeloosstelling van eigenaars van geslachte of geruimde dieren.

(8)

Overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1290/2005 van de Raad van 21 juni 2005 inzake de financiering van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (5) worden programma's voor de uitroeiing en bewaking van dierziekten gefinancierd uit het Europees Landbouwgarantiefonds. Met het oog op de financiële controle zijn de artikelen 9, 36 en 37 van die verordening van toepassing.

(9)

De aanwezigheid van rabiës op door de Europese Unie omgeven grondgebied zou een voortdurende bron van herbesmetting voor de omliggende gebieden vormen. Daarom is het wenselijk rabiës uit te roeien veeleer dan een beschermend vaccinatiegebied rond dergelijke gebiedsdelen in te stellen, dat voor onbepaalde tijd zou moeten worden gehandhaafd.

(10)

De financiële bijdrage van de Gemeenschap wordt verleend mits de voorgenomen maatregelen efficiënt worden uitgevoerd en mits de bevoegde autoriteiten alle nodige inlichtingen binnen de bij deze beschikking vastgestelde termijnen verstrekken.

(11)

De koers voor de omrekening van de betalingsaanvragen in nationale valuta als omschreven in artikel 1, onder d), van Verordening (EG) nr. 2799/98 van de Raad van 15 december 1998 tot vaststelling van het agromonetaire stelsel voor de euro (6), moet worden verduidelijkt.

(12)

De goedkeuring van sommige van deze programma’s mag niet vooruitlopen op een besluit van de Commissie waarin op basis van wetenschappelijk advies voorschriften voor de uitroeiing van deze ziekten worden vastgesteld.

(13)

De in deze beschikking vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor de voedselketen en de diergezondheid,

a)

EUR 490 000 voor Tsjechië;

b)

EUR 850 000 voor Duitsland;

c)

EUR 925 000 voor Estland;

d)

EUR 1 200 000 voor Letland;

e)

EUR 1 850 000 voor Hongarije;

f)

EUR 185 000 voor Oostenrijk;

g)

EUR 4 850 000 voor Polen;

h)

EUR 375 000 voor Slovenië;

i)

EUR 500 000 voor Slowakije;

j)

EUR 112 000 voor Finland.

a)

EUR 0,5 per dosis voor de aankoop van een dosis vaccin in het kader van de in lid 2, onder c) en d), genoemde programma’s; en

b)

EUR 0,3 per dosis voor de aankoop van een dosis vaccin in het kader van de overige in de leden 2 en 3 genoemde programma’s.

a)

EUR 3 500 000 voor Spanje;

b)

EUR 1 100 000 voor Ierland;

c)

EUR 2 000 000 voor Italië;

d)

EUR 95 000 voor Cyprus;

e)

EUR 1 600 000 voor Portugal;

f)

EUR 1 100 000 voor het Verenigd Koninkrijk.

a)

:

voor een bengaals-roodtest

:

EUR 0,2 per test;

b)

:

voor een SAT-test

:

EUR 0,2 per test;

c)

:

voor een complementbindingsreactie

:

EUR 0,4 per test;

d)

:

voor een ELISA-test

:

EUR 1 per test;

e)

:

voor de aankoop van een dosis vaccin

:

EUR 0,5 per dosis.

a)

EUR 3 000 000 voor Spanje;

b)

EUR 2 500 000 voor Italië;

c)

EUR 1 100 000 voor Polen;

d)

EUR 450 000 voor Portugal.

a)

:

voor tuberculinatie

:

EUR 0,8 per test;

b)

:

voor een gamma-interferontest

:

EUR 5 per test.

a)

EUR 20 000 voor Estland;

b)

EUR 400 000 voor Italië;

c)

EUR 35 000 voor Letland;

d)

EUR 135 000 voor Litouwen;

e)

EUR 2 300 000 voor Polen;

f)

EUR 225 000 voor Portugal.

a)

:

voor een ELISA-test

:

EUR 0,5 per test;

b)

:

voor een agargel-immunodiffusietest

:

EUR 0,5 per test.

a)

EUR 5 000 000 voor Spanje;

b)

EUR 200 000 voor Frankrijk;

c)

EUR 4 000 000 voor Italië;

d)

EUR 120 000 voor Cyprus;

e)

EUR 1 600 000 voor Portugal.

a)

:

voor een bengaals-roodtest

:

EUR 0,2 per test;

b)

:

voor een complementbindingsreactie

:

EUR 0,4 per test;

c)

:

voor de aankoop van een dosis vaccin

:

EUR 0,1 per dosis.

a)

EUR 4 900 000 voor Spanje;

b)

EUR 160 000 voor Frankrijk;

c)

EUR 1 300 000 voor Italië;

d)

EUR 600 000 voor Portugal.

a)

:

voor een ELISA-test

:

EUR 2,5 per test;

b)

:

voor de aankoop van een dosis vaccin

:

EUR 0,5 per dosis.

a)

EUR 660 000 voor België;

b)

EUR 330 000 voor Tsjechië;

c)

EUR 250 000 voor Denemarken;

d)

EUR 175 000 voor Duitsland;

e)

EUR 27 000 voor Estland;

f)

EUR 60 000 voor Griekenland;

g)

EUR 2 000 000 voor Spanje;

h)

EUR 875 000 voor Frankrijk;

i)

EUR 175 000 voor Ierland;

j)

EUR 320 000 voor Italië;

k)

EUR 40 000 voor Cyprus;

l)

EUR 60 000 voor Letland;

m)

EUR 60 000 voor Hongarije;

n)

EUR 1 350 000 voor Nederland;

o)

EUR 80 000 voor Oostenrijk;

p)

EUR 2 000 000 voor Polen;

q)

EUR 450 000 voor Portugal;

r)

EUR 205 000 voor Slowakije.

a)

:

voor een bacteriologische test

:

EUR 5,0 per test;

b)

:

voor de aankoop van een dosis vaccin

:

EUR 0,05 per dosis.

a)

klassieke varkenspest die zijn ingediend door Duitsland, Frankrijk, Luxemburg, Slovenië en Slowakije, worden goedgekeurd voor de periode van 1 januari tot en met 31 december 2007;

b)

klassieke varkenspest en Afrikaanse varkenspest die zijn ingediend door Italië, worden goedgekeurd voor de periode van 1 januari tot en met 31 december 2007.

a)

EUR 800 000 voor Duitsland;

b)

EUR 500 000 voor Frankrijk;

c)

EUR 140 000 voor Italië;

d)

EUR 35 000 voor Luxemburg;

e)

EUR 25 000 voor Slovenië;

f)

EUR 400 000 voor Slowakije.

a)

:

voor een ELISA-test

:

EUR 2,5 per test;

b)

:

voor de aankoop van een dosis vaccin

:

EUR 0,5 per dosis.

a)

EUR 250 000 voor België;

b)

EUR 350 000 voor Spanje.

a)

EUR 66 000 voor België;

b)

EUR 74 000 voor Tsjechië;

c)

EUR 160 000 voor Denemarken;

d)

EUR 243 000 voor Duitsland;

e)

EUR 40 000 voor Estland;

f)

EUR 42 000 voor Griekenland;

g)

EUR 82 000 voor Spanje;

h)

EUR 280 000 voor Frankrijk;

i)

EUR 59 000 voor Ierland;

j)

EUR 510 000 voor Italië;

k)

EUR 15 000 voor Cyprus;

l)

EUR 15 000 voor Letland;

m)

EUR 12 000 voor Litouwen;

n)

EUR 10 000 voor Luxemburg;

o)

EUR 110 000 voor Hongarije;

p)

EUR 5 000 voor Malta;

q)

EUR 126 000 voor Nederland;

r)

EUR 42 000 voor Oostenrijk;

s)

EUR 87 000 voor Polen;

t)

EUR 121 000 voor Portugal;

u)

EUR 32 000 voor Slovenië;

v)

EUR 21 000 voor Slowakije;

w)

EUR 27 000 voor Finland;

x)

EUR 130 000 voor Zweden;

y)

EUR 275 000 voor het Verenigd Koninkrijk.

a)

:

ELISA-test

:

EUR 1 per test;

b)

:

agargel-immunodiffusietest

:

EUR 1,2 per test;

c)

:

hemagglutinatieremmingstest (HAR) op H5/H7

:

EUR 12 per test;

d)

:

virusisolatietest

:

EUR 30 per test;

e)

:

PCR-test

:

EUR 15 per test.

a)

EUR 2 084 000 voor België;

b)

EUR 1 059 000 voor Tsjechië;

c)

EUR 1 680 000 voor Denemarken;

d)

EUR 11 307 000 voor Duitsland;

e)

EUR 233 000 voor Estland;

f)

EUR 1 827 000 voor Griekenland;

g)

EUR 10 237 000 voor Spanje;

h)

EUR 24 815 000 voor Frankrijk;

i)

EUR 6 755 000 voor Ierland;

j)

EUR 3 375 000 voor Italië;

k)

EUR 348 000 voor Cyprus;

l)

EUR 312 000 voor Letland;

m)

EUR 645 000 voor Litouwen;

n)

EUR 146 000 voor Luxemburg;

o)

EUR 784 000 voor Hongarije;

p)

EUR 90 000 voor Malta;

q)

EUR 5 112 000 voor Nederland;

r)

EUR 1 759 000 voor Oostenrijk;

s)

EUR 3 744 000 voor Polen;

t)

EUR 2 115 000 voor Portugal;

u)

EUR 308 000 voor Slovenië;

v)

EUR 1 088 000 voor Slowakije;

w)

EUR 839 000 voor Finland;

x)

EUR 2 020 000 voor Zweden;

y)

EUR 6 781 000 voor het Verenigd Koninkrijk.

a)

EUR 6 per test voor tests bij runderen als bedoeld in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 999/2001;

b)

EUR 30 per test voor tests bij schapen en geiten als bedoeld in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 999/2001;

c)

EUR 50 per test voor tests bij hertachtigen als bedoeld in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 999/2001;

d)

EUR 145 per test voor primaire moleculaire onderscheidende tests als bedoeld in bijlage X, hoofdstuk C, punt 3.2, onder c), punt i), bij Verordening (EG) nr. 999/2001.

a)

EUR 50 000 voor België;

b)

EUR 750 000 voor Tsjechië;

c)

EUR 51 000 voor Denemarken;

d)

EUR 500 000 voor Duitsland;

e)

EUR 98 000 voor Estland;

f)

EUR 750 000 voor Griekenland;

g)

EUR 713 000 voor Spanje;

h)

EUR 50 000 voor Frankrijk;

i)

EUR 800 000 voor Ierland;

j)

EUR 150 000 voor Italië;

l)

EUR 100 000 voor Luxemburg;

m)

EUR 60 000 voor Nederland;

n)

EUR 48 000 voor Oostenrijk;

o)

EUR 328 000 voor Polen;

p)

EUR 305 000 voor Portugal;

q)

EUR 25 000 voor Slovenië;

r)

EUR 250 000 voor Slowakije;

s)

EUR 25 000 voor Finland;

t)

EUR 347 000 voor het Verenigd Koninkrijk.

a)

EUR 99 000 voor België;

b)

EUR 107 000 voor Tsjechië;

c)

EUR 927 000 voor Duitsland;

d)

EUR 13 000 voor Estland;

e)

EUR 1 306 000 voor Griekenland;

f)

EUR 5 374 000 voor Spanje;

g)

EUR 8 862 000 voor Frankrijk;

h)

EUR 629 000 voor Ierland;

i)

EUR 3 076 000 voor Italië;

j)

EUR 2 200 000 voor Cyprus;

k)

EUR 28 000 voor Luxemburg;

l)

EUR 332 000 voor Hongarije;

m)

EUR 543 000 voor Nederland;

n)

EUR 14 000 voor Oostenrijk;

o)

EUR 716 000 voor Portugal;

p)

EUR 83 000 voor Slovenië;

q)

EUR 279 000 voor Slowakije;

r)

EUR 11 000 voor Finland;

s)

EUR 6 000 voor Zweden;

t)

EUR 9 178 000 voor het Verenigd Koninkrijk.

a)

voor runderen maximaal EUR 300 per dier;

b)

voor schapen en geiten maximaal EUR 35 per dier;

c)

voor fokpluimvee maximaal EUR 2,5 per dier.

a)

uiterlijk op 1 januari 2007 de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen voor de uitvoering van het programma in werking doet treden;

b)

uiterlijk op 1 juni 2007 een eerste technische en financiële evaluatie van het programma indient overeenkomstig artikel 24, lid 7, van Beschikking 90/424/EEG;

c)

voor de in de artikelen 1 tot en met 11 genoemde programma’s uiterlijk vier weken na afloop van de verslagperiode een tussentijds verslag over de eerste zes maanden van het programma indient;

d)

voor de in artikel 12 genoemde programma’s om de drie maanden uiterlijk eind van de daaropvolgende maand bij de Commissie verslag uitbrengt over de positieve en negatieve resultaten van onderzoeken die zij bij de bewaking van pluimvee en in het wild levende vogels hebben geconstateerd;

e)

voor de in de artikelen 13, 14 en 15 genoemde programma’s maandelijks bij de Commissie verslag uitbrengt over de voortgang van het bewakingsprogramma voor TSE’s en de uitgaven van de lidstaat. Dit verslag wordt uiterlijk vier weken na het einde van de desbetreffende maand ingediend;

f)

uiterlijk op 1 juni 2008 een eindverslag indient over de technische uitvoering van het programma, samen met bewijsstukken van de uitgaven die de lidstaat in de periode van 1 januari tot en met 31 december 2007 heeft gedaan en de resultaten die in die periode zijn bereikt;

g)

het gedetailleerde overzicht van de uitgaven van de lidstaat als bedoeld in de punten d) en e) indient in een vorm overeenkomstig de tabellen in de bijlagen I en II;

h)

het programma efficiënt uitvoert;

i)

voor deze maatregelen geen andere bijdrage van de Gemeenschap heeft aangevraagd of zal aanvragen.

5.12.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 337/57

(1)

De Gemeenschap kan op grond van Beschikking 90/424/EEG een financiële bijdrage verlenen voor de uitroeiing en bewaking van dierziekten en voor controles ter preventie van zoönoses.

(2)

Verordening (EG) nr. 999/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 22 mei 2001 houdende vaststelling van voorschriften inzake preventie, bestrijding en uitroeiing van bepaalde overdraagbare spongiforme encefalopathieën (2) voorziet in jaarlijkse programma's voor de uitroeiing en bewaking van overdraagbare spongiforme encefalopathieën (TSE’s) bij runderen, schapen en geiten.

(3)

Met het oog op de toetreding van Bulgarije en Roemenië moet de financiële bijdrage van de Gemeenschap worden vastgesteld voor de door Bulgarije en Roemenië voor het jaar 2007 ingediende programma’s voor de uitroeiiing en bewaking van dierziekten en van bepaalde TSE’s.

(4)

Bulgarije en Roemenië hebben programma’s ingediend voor de uitroeiing en bewaking van bepaalde dierziekten, voor de preventie van zoönoses en voor de uitroeiing en bewaking van TSE’s op hun grondgebied.

(5)

Uit een onderzoek van deze programma’s is gebleken dat zij voldoen aan de desbetreffende communautaire veterinaire wetgeving, en met name aan de communautaire criteria voor de uitroeiing van die ziekten, zoals vastgesteld bij Beschikking 90/638/EEG van de Raad van 27 november 1990 tot vaststelling van communautaire criteria voor de maatregelen inzake de uitroeiing van en de controle op bepaalde dierziekten (3).