17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/1

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/2

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/2

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/3

1)

Moet artikel 1, lid 3, van richtlijn 2003/88/EG (1), gelezen in samenhang met artikel 2 van richtlijn 89/391/EEG (2), aldus worden uitgelegd dat werkzaamheden als die van pleegouder, die verzoekers verrichten, van de werkingssfeer van deze bepaling zijn uitgesloten?

2)

Indien de eerste vraag ontkennend wordt beantwoord, moet artikel 17 van richtlijn 2003/88/EG dan aldus worden uitgelegd dat voor werkzaamheden als die van pleegouder, die verzoekers verrichten, van artikel 5 van de richtlijn kan worden afgeweken op grond van [artikel 17,] leden 1, 3, onder b) en c), of lid 4, onder b)?

3)

Indien de vorige vraag bevestigend wordt beantwoord, moet artikel 17, lid 1 of, waar van toepassing, artikel 17, lid 3 of 4, van richtlijn 2003/88/EG dan aldus worden uitgelegd dat een dergelijke afwijking expliciet moet zijn of aldus dat zij ook impliciet kan zijn, door een bijzondere regeling vast te stellen die voor een bepaalde beroepsactiviteit andere regels voor de organisatie van de arbeidstijden voorschrijft? Indien een dergelijke afwijking niet expliciet hoeft te zijn, wat zijn dan de minimumvoorwaarden opdat een nationale regeling kan worden geacht een afwijking in te voeren, en kan een dergelijke afwijking worden uitgedrukt volgens de modaliteiten die uit wet nr. 272/2004 voortvloeien?

4)

Indien vraag 1, 2 of 3 ontkennend wordt beantwoord, moet artikel 2, punt 1, van richtlijn 2003/88/EG dan aldus worden uitgelegd dat de periode die een pleegouder in de eigen woning of op een andere plaats naar keuze met een pleegkind doorbrengt arbeidstijd vormt, ook al verricht hij of zij geen van de werkzaamheden die volgens de individuele arbeidsovereenkomst tot diens taken behoren?

5)

Indien vraag 1, 2 of 3 ontkennend wordt beantwoord, moet artikel 5 van richtlijn 2003/88/EG dan aldus worden uitgelegd dat het in de weg staat aan een nationale regeling als die van artikel 122 van wet nr. 272/2004? En indien het antwoord luidt dat artikel 17, lid 3, onder b) en c), of artikel 17, lid 4, onder b), van de richtlijn van toepassing is, moet dit artikel dan aldus worden uitgelegd dat het aan deze nationale regeling in de weg staat?

6)

Indien vraag 1 ontkennend en vraag 4 eventueel bevestigend wordt beantwoord, kan artikel 7, lid 2, van richtlijn 2003/88/EG dan aldus worden uitgelegd dat het evenwel niet belet dat schadevergoeding wordt toegekend ten bedrage van de uitbetaling die de werknemer tijdens de jaarlijkse vakantie zou hebben ontvangen omdat pleegouders gezien de aard van de door hen verrichte activiteiten geen vakantie kunnen opnemen, of omdat de werknemer, hoewel formeel vakantie is toegekend, in de praktijk dezelfde activiteiten blijft verrichten indien geen toestemming is verleend om in de betrokken periode van het pleegkind te worden gescheiden? Indien deze vraag bevestigend wordt beantwoord, is het dan, om voor schadevergoeding in aanmerking te komen, noodzakelijk dat de werknemer heeft verzocht om van het kind te worden gescheiden en de werkgever daarvoor geen toestemming heeft verleend?

7)

Indien vraag 1 ontkennend, vraag 4 bevestigend, en vraag 6 ontkennend wordt beantwoord, staat artikel 7, lid 1, van de richtlijn dan in de weg aan een bepaling als artikel 122, lid 3, onder d), van wet nr. 272/2004 in een situatie waarin deze wet de werkgever beoordelingsvrijheid biedt bij de beslissing om al dan niet toestemming te geven om tijdens vakanties van het kind te worden gescheiden, en indien deze vraag bevestigend wordt beantwoord, vormt het feit dat als gevolg van de toepassing van deze wetsbepaling geen vakantie kan worden opgenomen een zodanige schending van Unierecht dat de werknemer voor schadevergoeding in aanmerking komt? Indien dat het geval is, moet een dergelijke schadevergoeding dan door de staat worden betaald wegens schending van artikel 7 van de richtlijn, of door de als werkgever optredende overheidsinstelling die in de vakantieperiode geen scheiding van het pleegkind heeft gegarandeerd? Is het in deze situatie om voor schadevergoeding in aanmerking te komen noodzakelijk dat de werknemer heeft verzocht om van het kind te worden gescheiden en dat de werkgever daarvoor geen toestemming heeft verleend?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/4

1.

Is het verenigbaar met artikel 14 van richtlijn 2008/95/EG (1) dat de nietigheid of vervallenverklaring van een nationaal merk dat de basis vormt voor het inroepen van de anciënniteit van een Uniemerk en waarvan de houder afstand heeft gedaan of dat hij heeft laten vervallen, achteraf alleen kan worden vastgesteld indien aan de voorwaarden voor nietigheid of vervallenverklaring is voldaan niet alleen op het tijdstip waarop van het merk afstand wordt gedaan of waarop het merk vervalt, maar ook op het tijdstip van de rechterlijke beslissing waarbij de nietigheid of de vervallenverklaring wordt vastgesteld?

2.

Indien de eerste vraag bevestigend moet worden beantwoord,

heeft het inroepen van de anciënniteit overeenkomstig artikel 34, lid 2, van verordening (EG) nr. 207/2009 (2) als rechtsgevolg dat het nationale merkrecht vervalt en niet meer rechtsinstandhoudend kan worden gebruikt, of blijft het nationale merk op grond van het Unierecht gehandhaafd, ook wanneer het niet meer in het register van de betrokken lidstaat is opgenomen, zodat het merk nog steeds rechtsinstandhoudend kan en moet worden gebruikt?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/5

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/5

—

vast te stellen dat het door Hongarije ingevoerde en gehandhaafde nationale systeem voor mobiele betalingen dat wordt geregeld door wet CC van 2011 en decreet nr. 356/2012 van 13 december 2012 tot uitvoering ervan, dat een monopolie schept door exclusieve rechten toe te kennen aan Nemzeti Mobilfizetési Zrt., de toegang belemmert tot de wholesalemarkt voor mobiele betalingen, die vroeger openstond voor mededinging, en bovendien niet noodzakelijk en onevenredig is, in strijd is met

—

Hongarije te verwijzen in de kosten.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/6

1)

Staan de artikelen 6 en 7 van richtlijn 93/13/EEG (1) betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten in de weg aan rechtspraak [namelijk het arrest van de Tribunal Supremo (TS) van 18 februari 2016] volgens welke, ondanks de oneerlijkheid van het beding inzake [vervroegde] opeisbaarheid en ondanks dat dit beding de basis vormt voor de vordering tot executie, de hypothecaire executie niet mag worden beëindigd, omdat voortzetting daarvan gunstiger is voor de consument, aangezien in het geval van een eventuele tenuitvoerlegging van een vonnis in een op artikel 1124 CC gebaseerde declaratoire procedure, de consument niet de procedurele voordelen kan genieten die kenmerkend zijn voor de hypothecaire executie, welke rechtspraak evenwel geen rekening houdt met het feit dat volgens vaste rechtspraak van de TS zelf, dit artikel 1124 CC (dat geldt voor overeenkomsten die wederzijdse verplichtingen in het leven roepen) niet van toepassing is op de leningsovereenkomst, daar dit een reële en eenzijdige overeenkomst is, die pas tot stand komt wanneer het geld geleverd is en, om die reden, enkel verplichtingen in het leven roept voor de geldlener, en niet voor de kredietgever (schuldeiser), zodat, indien in de declaratoire procedure deze [vaste] rechtspraak van de TS wordt gevolgd, de consument een uitspraak zou kunnen verkrijgen waarbij de vordering tot ontbinding van de overeenkomst en vergoeding van de schade wordt afgewezen, en niet langer kan worden gesteld dat voortzetting van de hypothecaire executie voor hem gunstiger is?

2)

Indien wordt aanvaard dat artikel 1124 CC van toepassing is op leningsovereenkomsten of op alle gevallen van kredietovereenkomsten, staan de artikelen 6 en 7 van richtlijn 93/13/EEG betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten dan in de weg aan rechtspraak zoals [het arrest van de TS van 18 februari 2016], waarbij, om te beoordelen of het voor de consument gunstiger is om de hypothecaire executie voort te zetten, dan wel ongunstiger om een declaratoire procedure op basis van artikel 1124 CC te volgen, er geen rekening mee wordt gehouden dat in het geval van een declaratoire procedure afwijzend kan worden beslist op de vordering tot ontbinding van de overeenkomst en tot schadevergoeding, indien de rechter de bepaling toepast in datzelfde artikel 1124 CC volgens welke „de rechter de gevorderde ontbinding [afwijst, indien (…) er redenen zijn om uitstel te verlenen]”, gelet op het feit dat het nu juist binnen de context van hypothecaire leningen en kredieten met lange looptijden (20 of 30 jaar) voor de verwerving van woningen tamelijk waarschijnlijk is dat de rechter deze grond voor afwijzing toepast, met name wanneer de daadwerkelijke niet-nakoming van de betalingsverplichting niet al te ernstig is?

3)

Indien wordt aanvaard dat het voor de consument gunstiger is om de hypothecaire executie voort te zetten, met de gevolgen van de vervroegde opeisbaarheid, verzetten de artikelen 6 en 7 van richtlijn 93/13/EEG betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten zich dan tegen rechtspraak [zoals het arrest van de TS van 18 februari 2016], die aanvullend toepassing geeft aan een wettelijke regel (artikel 693, lid 2, LEC) hoewel de overeenkomst zonder het beding inzake vervroegde opeisbaarheid in stand kan blijven, en die uitvoering geeft aan voornoemd artikel 693, lid 2, LEC, hoewel niet is voldaan aan de fundamentele voorwaarde ervan, te weten dat er binnen de overeenkomst sprake is van een geldig en werkzaam beding inzake vervroegde opeisbaarheid, dat nu juist oneerlijk, nietig en zonder rechtsgevolg is verklaard?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/7

1)

Moet richtlijn 1999/5/EG (1) aldus worden uitgelegd dat de fabrikant die gebruik maakt van de procedure van bijlage III, lid 2, van die richtlijn, wanneer de uit te voeren essentiële radiotestreeks in geharmoniseerde normen is vastgelegd, zich tot een aangemelde instantie moet richten en bij de CE-markering (die ervan getuigt dat is voldaan aan de in die richtlijn gestelde essentiële eisen) het identificatienummer van die aangemelde instantie moet vermelden?

2)

Indien de eerste vraag bevestigend wordt beantwoord en de fabrikant — na gebruik te hebben gemaakt van de procedure van bijlage III, lid 2, van die richtlijn, wanneer de uit te voeren essentiële radiotestreeks in geharmoniseerde normen is vastgelegd — zich niettemin uit eigen beweging tot een aangemelde instantie heeft gericht met het verzoek voornoemde testreeksen te bevestigen, moet hij dan bij de CE-markering, die ervan getuigt dat is voldaan aan de in richtlijn 1999/5/EG gestelde essentiële eisen, het identificatienummer van de aangemelde instantie vermelden?

3)

Indien de tweede vraag bevestigend wordt beantwoord en de fabrikant — na gebruik te hebben gemaakt van de procedure van bijlage III, lid 2, van die richtlijn, wanneer de uit te voeren essentiële radiotestreeks in geharmoniseerde normen is vastgelegd, en na zich vervolgens niettemin uit eigen beweging tot een aangemelde instantie te hebben gericht met het verzoek voornoemde testreeksen te bevestigen — uit eigen beweging bij het product het identificatienummer van de aangemelde instantie heeft vermeld, moet hij dan het identificatienummer van die instantie ook aanbrengen op het product en de bijbehorende verpakking?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/8

1)

Vormt de uit ziekmeldingen resulterende afwezigheid van een voor de uitvoering van vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004 (1)? Indien vraag 1 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

2)

Indien vraag 1 ontkennend wordt beantwoord: vormt de spontane afwezigheid van een voor de uitvoering van de vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij wegens een volgens het arbeidsrecht en volgens het collectieve overeenkomstenrecht niet gewettigde staking („wilde staking”) een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004? Indien vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

3)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: moet de buitengewone omstandigheid zich hebben voorgedaan bij de geannuleerde vlucht zelf of heeft de uitvoerende luchtvaartmaatschappij het recht om op grond van economische overwegingen een nieuw vliegplan op te stellen?

4)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: heeft de vermijdbaarheid betrekking op de buitengewone omstandigheid dan wel op de gevolgen van het zich voordoen van de buitengewone omstandigheid?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/9

1)

Vormt de uit ziekmeldingen resulterende afwezigheid van een voor de uitvoering van vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004? (1) Indien vraag 1 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

2)

Indien vraag 1 ontkennend wordt beantwoord: vormt de spontane afwezigheid van een voor de uitvoering van de vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij wegens een volgens het arbeidsrecht en volgens het collectieve overeenkomstenrecht niet gewettigde staking („wilde staking”) een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004? Indien vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

3)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: moet de buitengewone omstandigheid zich hebben voorgedaan bij de geannuleerde vlucht zelf of heeft de uitvoerende luchtvaartmaatschappij het recht om op grond van economische overwegingen een nieuw vliegplan op te stellen?

4)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: heeft de vermijdbaarheid betrekking op de buitengewone omstandigheid dan wel op de gevolgen van het zich voordoen van de buitengewone omstandigheid?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/10

1)

Vormt de uit ziekmeldingen resulterende afwezigheid van een voor de uitvoering van vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004 (1)? Indien vraag 1 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

2)

Indien vraag 1 ontkennend wordt beantwoord: vormt de spontane afwezigheid van een voor de uitvoering van de vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij wegens een volgens het arbeidsrecht en volgens het collectieve overeenkomstenrecht niet gewettigde staking („wilde staking”) een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004? Indien vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

3)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: moet de buitengewone omstandigheid zich hebben voorgedaan bij de geannuleerde vlucht zelf of heeft de uitvoerende luchtvaartmaatschappij het recht om op grond van economische overwegingen een nieuw vliegplan op te stellen?

4)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: heeft de vermijdbaarheid betrekking op de buitengewone omstandigheid dan wel op de gevolgen van het zich voordoen van de buitengewone omstandigheid?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/10

1)

Vormt de uit ziekmeldingen resulterende afwezigheid van een voor de uitvoering van vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004 (1)? Indien vraag 1 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

2)

Indien vraag 1 ontkennend wordt beantwoord: vormt de spontane afwezigheid van een voor de uitvoering van de vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij wegens een volgens het arbeidsrecht en volgens het collectieve overeenkomstenrecht niet gewettigde staking („wilde staking”) een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004? Indien vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

3)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: moet de buitengewone omstandigheid zich hebben voorgedaan bij de geannuleerde vlucht zelf of heeft de uitvoerende luchtvaartmaatschappij het recht om op grond van economische overwegingen een nieuw vliegplan op te stellen?

4)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: heeft de vermijdbaarheid betrekking op de buitengewone omstandigheid dan wel op de gevolgen van het zich voordoen van de buitengewone omstandigheid?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/11

1)

Vormt de uit ziekmeldingen resulterende afwezigheid van een voor de uitvoering van vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004 (1)? Indien vraag 1 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

2)

Indien vraag 1 ontkennend wordt beantwoord: vormt de spontane afwezigheid van een voor de uitvoering van de vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij wegens een volgens het arbeidsrecht en volgens het collectieve overeenkomstenrecht niet gewettigde staking („wilde staking”) een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004? Indien vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

3)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: moet de buitengewone omstandigheid zich hebben voorgedaan bij de geannuleerde vlucht zelf of heeft de uitvoerende luchtvaartmaatschappij het recht om op grond van economische overwegingen een nieuw vliegplan op te stellen?

4)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: heeft de vermijdbaarheid betrekking op de buitengewone omstandigheid dan wel op de gevolgen van het zich voordoen van de buitengewone omstandigheid?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/12

1)

Vormt de uit ziekmeldingen resulterende afwezigheid van een voor de uitvoering van vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004 (1)? Indien vraag 1 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

2)

Indien vraag 1 ontkennend wordt beantwoord: vormt de spontane afwezigheid van een voor de uitvoering van de vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij wegens een volgens het arbeidsrecht en volgens het collectieve overeenkomstenrecht niet gewettigde staking („wilde staking”) een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004? Indien vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

3)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: moet de buitengewone omstandigheid zich hebben voorgedaan bij de geannuleerde vlucht zelf of heeft de uitvoerende luchtvaartmaatschappij het recht om op grond van economische overwegingen een nieuw vliegplan op te stellen?

4)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: heeft de vermijdbaarheid betrekking op de buitengewone omstandigheid dan wel op de gevolgen van het zich voordoen van de buitengewone omstandigheid?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/12

—

de beschikking van het Gerecht van 28 februari 2017 waarbij het Gerecht het beroep heeft verworpen wegens onbevoegdheid van het Gerecht om het te behandelen, nietig te verklaren;

—

over de vraag die het voorwerp is van de onderhavige voorziening een definitieve beslissing te geven en te verklaren dat het Gerecht zich ten onrechte onbevoegd heeft verklaard, met veroordeling van verweerder in zaak T-192/16 in de kosten van rekwirant in de procedures voor het Gerecht en het Hof van Justitie van de Europese Unie;

—

de zaak terug te verwijzen naar het Gerecht met de aanwijzing dat het zich bevoegd moet verklaren.

1.

Gebrek aan motivering;

2.

Verzuim om naar behoren te beoordelen of de bestreden overeenkomst in werkelijkheid een besluit van verweerder was;

3.

Verzuim om relevante feitelijke omstandigheden in aanmerking te nemen;

4.

Verzuim om ingediend bewijs in aanmerking te nemen;

5.

Verzuim om materiële aspecten volledig te onderzoeken en te beoordelen;

6.

Verzuim om nader relevant onderzoek te doen;

7.

Verzuim om voldoende gegevens in de beschouwing te betrekken;

8.

Verzuim om de door het Hof in zaak C-294/83 vastgelegde beginselen in aanmerking te nemen.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/13

—

de beschikking van het Gerecht van 28 februari 2017 waarbij het Gerecht het beroep heeft verworpen wegens onbevoegdheid van het Gerecht om het te behandelen, nietig te verklaren;

—

over de vraag die het voorwerp is van de onderhavige voorziening een definitieve beslissing te geven en te verklaren dat het Gerecht zich ten onrechte onbevoegd heeft verklaard, met veroordeling van verweerder in zaak T-193/16 in de kosten van rekwirant in de procedures voor het Gerecht en het Hof van Justitie van de Europese Unie;

—

de zaak terug te verwijzen naar het Gerecht met de aanwijzing dat het zich bevoegd moet verklaren.

1.

Gebrek aan motivering;

2.

Verzuim om naar behoren te beoordelen of de bestreden overeenkomst in werkelijkheid een besluit van verweerder was;

3.

Verzuim om relevante feitelijke omstandigheden in aanmerking te nemen;

4.

Verzuim om ingediend bewijs in aanmerking te nemen;

5.

Verzuim om materiële aspecten volledig te onderzoeken en te beoordelen;

6.

Verzuim om nader relevant onderzoek te doen;

7.

Verzuim om voldoende gegevens in de beschouwing te betrekken;

8.

Verzuim om de door het Hof in zaak C-294/83 vastgelegde beginselen in aanmerking te nemen.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/14

—

de beschikking van het Gerecht van 28 februari 2017 waarbij het Gerecht het beroep heeft verworpen wegens onbevoegdheid van het Gerecht om het te behandelen, nietig te verklaren;

—

over de vraag die het voorwerp is van de onderhavige voorziening een definitieve beslissing te geven en te verklaren dat het Gerecht zich ten onrechte onbevoegd heeft verklaard, met veroordeling van verweerder in zaak T-257/16 in de kosten van rekwirant in de procedures voor het Gerecht en het Hof van Justitie van de Europese Unie

—

de zaak terug te verwijzen naar het Gerecht met de aanwijzing dat het zich bevoegd moet verklaren.

1.

Gebrek aan motivering;

2.

Verzuim om naar behoren te beoordelen of de bestreden overeenkomst in werkelijkheid een besluit van verweerder was;

3.

Verzuim om relevante feitelijke omstandigheden in aanmerking te nemen;

4.

Verzuim om ingediend bewijs in aanmerking te nemen;

5.

Verzuim om materiële aspecten volledig te onderzoeken en te beoordelen;

6.

Verzuim om nader relevant onderzoek te doen;

7.

Verzuim om voldoende gegevens in de beschouwing te betrekken;

8.

Verzuim om de door het Hof in zaak C-294/83 vastgelegde beginselen in aanmerking te nemen.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/15

1)

Zijn, voor de toepassing van het beginsel van de gelijkwaardigheid van tijdelijke en vaste werknemers, als „vergelijkbare situaties” aan te merken de beëindiging van de arbeidsovereenkomst op basis van „objectieve omstandigheden” ex artikel 49, lid 1, onder c), van het werknemersstatuut en de beëindiging daarvan op „objectieve gronden” ex artikel 52 van het werknemersstatuut, en is er bij het verschil in vergoeding tussen het ene en het andere geval dus sprake van ongelijke behandeling van tijdelijke en vaste werknemers als verboden door richtlijn 1999/70/EG van de Raad van 28 juni 1999 betreffende de door het EVV, de Unice en het CEEP gesloten raamovereenkomst inzake arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd (1)?

2)

Zo ja, moet dan worden aangenomen dat de doelstellingen van sociaal beleid die ten grondslag lagen aan de overeenkomst ter vervanging van een met deeltijdpensioen gaande werknemer, ook het verschil in behandeling, doordat bij beëindiging van het dienstverband een geringere vergoeding wordt toegekend, rechtvaardigen ex clausule 4, lid 1, van die raamovereenkomst wanneer de werkgever er vrijwillig voor kiest om die overeenkomst voor bepaalde tijd aan te gaan?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/15

—

vernietiging van het arrest van het Gerecht van 17 februari 2017 in de gevoegde zaken T-14/14 en T-87/14;

—

afdoening van de zaak door het Hof, meer bepaald:

—

verwijzing van verweerder in de kosten van de hogere voorziening en van de procedure bij het Gerecht.

1.

Eerste middel: het Gerecht heeft ten onrechte geoordeeld dat de maatregelen van oktober 2013 een geldige rechtsgrondslag hadden.

2.

Tweede middel: het Gerecht heeft ten onrechte geoordeeld dat de maatregelen van oktober 2013 niet in strijd waren met de beginselen van gezag van gewijsde, rechtszekerheid, gewettigd vertrouwen en ne bis in idem, of met het recht op effectieve rechterlijke bescherming.

3.

Derde middel: het Gerecht heeft ten onrechte geoordeeld dat verweerder zijn bevoegdheid niet heeft misbruikt door de maatregelen van oktober 2013 vast te stellen.

4.

Vierde middel: het Gerecht heeft ten onrechte geoordeeld dat verweerder de rechten van verdediging van rekwirantes niet had geschonden.

5.

Vijfde middel: het Gerecht heeft ten onrechte geoordeeld dat de maatregelen van oktober 2013 geen ongerechtvaardigde en onevenredige inbreuk vormden op de grondrechten van rekwirantes.

1.

Eerste middel: het Gerecht heeft ten onrechte niet vastgesteld dat verweerder blijk heeft gegeven van een aantal onjuiste beoordelingen door zich op het standpunt te plaatsen dat de in de maatregelen van november 2013 in aanmerking genomen criteria voor plaatsing op een lijst waren vervuld voor iedere rekwirante.

2.

Tweede middel: het Gerecht heeft ten onrechte geoordeeld dat verweerder de rechten van verdediging van rekwirantes niet had geschonden door hen bij de maatregelen van november 2013 opnieuw op een lijst te plaatsen.

3.

Derde middel: het Gerecht heeft ten onrechte geoordeeld dat het opnieuw op de lijst plaatsen van rekwirantes bij de maatregelen van november 2013 niet in strijd was met de beginselen van gezag van gewijsde, rechtszekerheid, gewettigd vertrouwen en ne bis in idem, of met het recht op effectieve rechterlijke bescherming.

4.

Vierde middel: het Gerecht heeft ten onrechte geoordeeld dat de maatregelen van november 2013 geen ongerechtvaardigde en onevenredige inbreuk vormden op de grondrechten van rekwirantes.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/17

1)

Vormt de uit ziekmeldingen resulterende afwezigheid van een voor de uitvoering van vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004? (1) Indien vraag 1 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

2)

Indien vraag 1 ontkennend wordt beantwoord: vormt de spontane afwezigheid van een voor de uitvoering van de vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij wegens een volgens het arbeidsrecht en volgens het collectieve overeenkomstenrecht niet gewettigde staking („wilde staking”) een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004? Indien vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

3)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: moet de buitengewone omstandigheid zich hebben voorgedaan bij de geannuleerde vlucht zelf of heeft de uitvoerende luchtvaartmaatschappij het recht om op grond van economische overwegingen een nieuw vliegplan op te stellen?

4)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: heeft de vermijdbaarheid betrekking op de buitengewone omstandigheid dan wel op de gevolgen van het zich voordoen van de buitengewone omstandigheid?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/18

1)

Vormt de uit ziekmeldingen resulterende afwezigheid van een voor de uitvoering van vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004? (1) Indien vraag 1 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

2)

Indien vraag 1 ontkennend wordt beantwoord: vormt de spontane afwezigheid van een voor de uitvoering van de vluchten relevant deel van het personeel van de uitvoerende luchtvaartmaatschappij wegens een volgens het arbeidsrecht en volgens het collectieve overeenkomstenrecht niet gewettigde staking („wilde staking”) een buitengewone omstandigheid in de zin van artikel 5, lid 3, van verordening (EG) nr. 261/2004? Indien vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: hoe hoog moet het afwezigheidspercentage zijn om van een dergelijke omstandigheid te kunnen spreken?

3)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: moet de buitengewone omstandigheid zich hebben voorgedaan bij de geannuleerde vlucht zelf of heeft de uitvoerende luchtvaartmaatschappij het recht om op grond van economische overwegingen een nieuw vliegplan op te stellen?

4)

Indien vraag 1 of vraag 2 bevestigend wordt beantwoord: heeft de vermijdbaarheid betrekking op de buitengewone omstandigheid dan wel op de gevolgen van het zich voordoen van de buitengewone omstandigheid?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/18

1.

Moet de doelstelling die de regulerende instantie volgens artikel 36, onder f), van richtlijn 2009/72/EG (1) bij de uitvoering van de in deze richtlijn nauwkeurig vastgelegde reguleringstaken moet nastreven, namelijk „ervoor zorgen dat de systeembeheerders en -gebruikers de nodige stimulansen krijgen, zowel op korte als op lange termijn, om de efficiëntie van netprestaties te verbeteren en de marktintegratie te versterken”, zo worden opgevat en uitgelegd dat dit doel verbiedt in het geheel geen stimuleringsmaatregelen te nemen (geen compensatie te betalen voor openbaredienstverplichtingen) of deze compensatie te beperken?

2.

Gezien het feit dat artikel 3, lid 2, van richtlijn 2009/72 bepaalt dat openbaredienstverplichtingen duidelijk gedefinieerd, transparant, niet-discriminerend en controleerbaar zijn en dat artikel 3, lid 6, van richtlijn 2009/72 bepaalt dat de berekening van financiële compensatie voor ondernemingen die openbaredienstverplichtingen op zich nemen (hierna: „ODV-leveranciers”) op een niet-discriminerende en transparante wijze moet plaatsvinden, is het nodig om onderstaande punten uit te leggen:

3.

Is een lidstaat die in zijn nationale recht gronden, regels en een procedure heeft vastgelegd ter beperking van compensatiebetalingen voor ODV-leveranciers verplicht de Europese Commissie hierover te informeren krachtens artikel 3, lid 15, van richtlijn 2009/72, dat de lidstaten verplicht de Europese Commissie elke twee jaar in kennis te stellen van alle wijzigingen van de maatregelen die zijn vastgesteld om aan universeledienstverlenings- en openbaredienstverleningsverplichtingen te voldoen?

4.

Is het in strijd met de implementatiedoelstellingen van richtlijn 2009/72 en met de algemene beginselen van EU-recht (rechtszekerheid, gerechtvaardigd vertrouwen, evenredigheid, transparantie en non-discriminatie) indien een lidstaat in zijn nationale recht gronden, regels en een procedure vastlegt ter beperking van compensatiebetalingen voor ODV-leveranciers?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/19

1)

Moet artikel 10, lid 1, van richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 betreffende het recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten (1) voor de burgers van de Unie en hun familieleden, aldus worden uitgelegd dat het vereist dat de beslissing betreffende de vaststelling van het verblijfsrecht binnen de termijn van zes maanden wordt genomen en betekend of dat het toestaat dat de beslissing binnen die termijn wordt genomen, maar pas achteraf wordt betekend? Als die beslissing achteraf mag worden betekend, binnen welke termijn moet dat dan gebeuren?

2)

Moet artikel 10, lid 1, van richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 betreffende het recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten voor de burgers van de Unie en hun familieleden, gelezen in samenhang met haar artikel 5, met artikel 5, lid 4, van richtlijn 2003/86/EG van de Raad van 22 september 2003 inzake het recht op gezinshereniging (2) en met de artikelen 7, 20, 21 en 41 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, aldus worden uitgelegd en toegepast dat de op die grondslag genomen beslissing binnen de erin gestelde termijn van zes maanden enkel moet worden genomen, zonder dat er een termijn geldt voor de betekening van de beslissing en zonder dat betekening buiten die termijn gevolgen heeft voor het verblijfsrecht?

3)

Gelet op het feit dat de doeltreffendheid van het verblijfsrecht van een familielid van een burger van de Unie moet worden gewaarborgd, staat het doeltreffendheidsbeginsel eraan in de weg dat de nationale overheid na de nietigverklaring van een beslissing betreffende het voornoemde recht opnieuw de volledige termijn van zes maanden krijgt waarover zij ook eerder al beschikte krachtens artikel 10, lid 1, van richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 betreffende het recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten voor de burgers van de Unie en hun familieleden? Zo ja, over welke termijn beschikt de nationale overheid na de nietigverklaring van haar beslissing waarbij zij heeft geweigerd het betrokken recht toe te kennen?

4)

Zijn de artikelen 5, 10 en 31 van richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 betreffende het recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten voor de burgers van de Unie en hun familieleden, gelezen in samenhang met de artikelen 8 en 13 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, de artikelen 7, 24, 41 en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en artikel 21 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, verenigbaar met nationale rechtspraak en bepalingen als de artikelen 39/2, § 2, 40, 40 bis, 42 en 43 van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen, en artikel 52, § 4, van het koninklijk besluit van 8 oktober 1981 betreffende de toegang tot het grondgebied, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen, die als gevolg hebben dat een door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen gewezen arrest houdende nietigverklaring van een beslissing waarbij verblijf krachtens die bepalingen is geweigerd, de dwingende termijn van zes maanden die wordt voorgeschreven bij artikel 10 van richtlijn 2004/38/EG, artikel 42 van de wet van 15 december 1980 en artikel 52 van het koninklijk besluit van 8 oktober 1981, niet schorst maar stuit?

5)

Vereist richtlijn 2004/38/EG van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 betreffende het recht van vrij verkeer en verblijf op het grondgebied van de lidstaten voor de burgers van de Unie en hun familieleden, dat aan de overschrijding van de in artikel 10, lid 1, van die richtlijn voorgeschreven termijn van zes maanden gevolgen worden verbonden en zo ja, welke? Vereist of staat richtlijn 2004/38/EG toe dat het gevolg van de overschrijding van die termijn erin bestaat dat de aangevraagde verblijfskaart automatisch wordt afgegeven zonder dat is vastgesteld dat de aanvrager daadwerkelijk voldoet aan de voorwaarden om in aanmerking te komen voor het verblijfsrecht waarop hij aanspraak maakt?

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/21

—

het arrest vernietigen;

—

de zaak terugverwijzen naar het Gerecht, en

—

de beslissing omtrent de kosten aanhouden.

1)

In het arrest is ten onrechte vastgesteld dat de Commissie verplicht was om UPS vóór de vaststelling van het besluit inzage te verlenen in de eindversie van haar prijs-concentratie-model.

2)

Zelf wanneer het verzuim van de Commissie om UPS inzage te verlenen in de eindversie van haar prijs-concentratie-model de verdedigingsrechten van UPS heeft kunnen schenden, is in het arrest de bewijswaarde van het prijs-concentratie-model onjuist gekwalificeerd, zodat een onjuiste juridische maatstaf is gehanteerd voor de beslissing dat het besluit nietig moest worden verklaard.

3)

Zelfs wanneer in deze omstandigheden de verdedigingsrechten van UPS kunnen zijn geschonden, is in het arrest ten onrechte verzuimd om in te gaan op de argumenten van de Commissie dat het middel van UPS niet ter zake dienend was en dat UPS het prijs-concentratie-model kon begrijpen.

4)

Hoe dan ook kunnen de bevindingen in het arrest niet de nietigverklaring van het besluit rechtvaardigen.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/22

1)

De beslissing van de tweede kamer van beroep van het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie van 3 september 2015 (zaak R 356/2015-2) wordt vernietigd.

2)

Het EUIPO wordt, behalve in zijn eigen kosten, verwezen in de kosten van Alma-The Soul of Italian Wine LLLP.

3)

Miguel Torres, SA draagt haar eigen kosten.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/22

1)

Het beroep wordt verworpen.

2)

Vincent Piessevaux wordt verwezen in de kosten.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/23

1)

Het beroep wordt verworpen.

2)

Piper Verlag GmbH wordt verwezen in de kosten.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/23

1)

Het verzoek in kort geding wordt afgewezen.

2)

De beslissing omtrent de kosten wordt aangehouden.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/24

1)

Het beroep wordt verworpen.

2)

Dominator International GmbH wordt verwezen in de kosten.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/25

1)

Het beroep wordt kennelijk niet-ontvankelijk verklaard, voor zover het is gericht tegen het besluit van het EPSO van 14 september 2009, voor wat betreft de kwestie van verzoeksters toelating tot het betrokken mondeling examen.

2)

Het beroep wordt kennelijk rechtens ongegrond verklaard, voor zover het is gericht tegen het besluit van het EPSO van 23 juli 2009 houdende handhaving van de onvoldoende score van 18/40 voor het laatste schriftelijk examen c) en weigering om Eva Cuallado Martorell toe te laten tot het mondeling examen van het vergelijkend onderzoek.

3)

Eva Cuallado Martorell en de Europese Commissie dragen elk hun eigen kosten van de procedure van hogere voorziening bij het Gerecht.

4)

Eva Cuallado Martorell wordt verwezen in de kosten van de terugverwijzingsprocedure bij het Gerecht voor ambtenarenzaken en van de procedure bij het Gerecht.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/25

1)

Op het beroep behoeft niet te worden beslist.

2)

BSH Electrodomesticos España, SA wordt verwezen in haar eigen kosten alsmede in de kosten van het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie.

3)

DKSH International Ltd. zal haar eigen kosten dragen.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/26

1)

De tenuitvoerlegging van het besluit van de Europese Commissie van 2 maart 2017 om RW in het belang van de dienst verlof te verlenen en met ingang van 1 juni 2017 ambtshalve te pensioneren wordt opgeschort.

2)

De beslissing omtrent de kosten wordt aangehouden.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/27

—

artikel 1, onder a), en, bijgevolg, artikel 2, onder a), van het besluit nietig te verklaren;

—

in elk geval, artikel 2, onder a), van het besluit nietig te verklaren.

—

krachtens de volledige rechtsmacht bedoeld in artikel 261 VWEU en in artikel 31 van verordening nr. 1/2003 de aan de verzoekende partijen opgelegde geldboete aanzienlijk te verlagen.

—

de besluiten van de raadadviseur-auditeur van 2 oktober 2014, 4 maart 2015, 27 maart 2015, 29 juli 2015 en 19 september 2016, en bijgevolg de artikelen 1, onder a), en 2, onder a), van het besluit, nietig te verklaren;

—

de Europese Commissie te verwijzen in alle kosten.

1.

Eerste middel: schending van het recht van toegang tot de rechter en van het beginsel van hoor en wederhoor.

2.

Tweede middel: niet-nakoming van de verplichting tot onpartijdigheid en niet-inachtneming van het vermoeden van onschuld.

3.

Derde middel: in het bestreden besluit is niet aangetoond dat verzoekende partijen aan de gestelde manipulaties hebben deelgenomen.

4.

Vierde middel: in het bestreden besluit zijn de bedoelde praktijken ten onrechte als beperkingen naar strekking aangemerkt.

5.

Vijfde middel: onjuiste rechtsopvatting van de Commissie doordat deze heeft geoordeeld dat het samenstel van de praktijken één enkele inbreuk vormde.

6.

Zesde middel: in het bestreden besluit is niet rechtens genoegzaam aangetoond dat de verzoekende partijen op de hoogte waren van het totaalplan en daaraan wilden deelnemen.

7.

Zevende middel: het bestreden besluit bevat een onjuiste rechtsopvatting doordat de gestelde inbreuk van verzoekende partijen daarin als een voortdurende inbreuk is aangemerkt, terwijl het hooguit ging om een voortgezette inbreuk.

8.

Achtste middel: het bestreden besluit bevat een onjuiste rechtsopvatting doordat de praktijken van de traders daarin aan de verzoekende partijen zijn toegerekend.

9.

Negende middel: de Commissie heeft bij de oplegging van de geldboete het beginsel van gelijke behandeling en het beginsel van behoorlijk bestuur geschonden, is haar motiveringsplicht niet nagekomen en heeft de rechten van de verdediging en het evenredigheidsbeginsel niet geëerbiedigd.

10.

Tiende middel: het Gerecht dient het bedrag van de geldboete te verlagen daar dit, gelet op de zwaarte en de duur van de praktijken, overdreven hoog is.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/28

—

verklaren dat verweerster haar contractuele en niet-contractuele verplichtingen tegenover verzoekster niet is nagekomen;

—

verklaren dat het in 2016 georganiseerde interne vergelijkende onderzoek onrechtmatig was en dat het daarom onrechtmatig was, verzoeksters contract niet te verlengen;

—

gelasten dat verzoekster voor de verliezen als gevolg van het onrechtmatig niet verlengen van haar contract schadeloos wordt gesteld ter hoogte van 19 bruto maandsalarissen vermeerderd met dagvergoedingen en periodieke salarisverhoging overeenkomstig de „bezoldigingsregels voor internationale arbeidscontractanten” en de „aanwijzingen voor de hoogte van vergoedingen”;

—

gelasten dat verzoekster schadeloos wordt gesteld voor de immateriële schade die zij als gevolg van verweersters onrechtmatige handelingen en besluiten heeft geleden;

—

verweerster verwijzen in de kosten.

1.

Eerste middel, ontleend aan schending van de leden 4 en 6 van de operationele standaardprocedure [Standard Operations Procedure (hierna: „SOP”)] betreffende reorganisaties, waarin de beginselen respectievelijk de rol en verantwoordelijkheden van het hoofd van de personeelsafdeling worden weergegeven, en van de leden 5 (beginselen) en 7 (selecties), in het bijzonder lid 7.1, onder a) en b), lid 7.2, onder c), f) en k), en lid 7.3, onder c), van de SOP betreffende personeelsselectie (schendingen van contractuele aard).

2.

Tweede middel, ontleend aan schending van lid 7.2, onder f), en lid 7.3, onder c), van de SOP betreffende personeelsselectie, van artikel 3.2 van verweersters gedragscode, van de contractuele beginselen van billijkheid en goede trouw (schendingen van contractuele aard), alsmede van verzoeksters recht op behoorlijk bestuur ingevolge artikel 41 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (schending van niet-contractuele aard).

3.

Derde middel, ontleend aan schending van het beginsel van onpartijdigheid, alsmede van verzoeksters recht op behoorlijk bestuur.

4.

Vierde middel, ontleend aan schending van verzoeksters recht op rechtvaardige en billijke arbeidsomstandigheden (artikel 31 Handvest), van de besluitnota van 26 januari 2011 (voorstel voor de invoering van rijvaardigheidsbeoordelingen), van de vereisten vastgelegd in de oproep voor deelname van 2014, alsmede van het recht op behoorlijk bestuur.

5.

Vijfde middel, ontleend aan schending van het recht op rechtvaardige en billijke arbeidsomstandigheden (artikel 31 Handvest).

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/29

—

vaststellen dat de Europese Commissie artikel 14, lid 1, van verordening (EG) nr. 1386/2007 van de Raad van 22 oktober 2007 tot vaststelling van instandhoudings- en handhavingsmaatregelen in het gereglementeerde gebied van de Visserijorganisatie voor het noordwestelijk deel van de Atlantische Oceaan (PB 2007, L 318, blz. 1) niet is nagekomen door Portugal te verzoeken een lijst over te leggen van onder de Portugese vlag varende vaartuigen die de toestemming hebben om in het gereglementeerde NAFO-gebied te vissen voor het seizoen 2017, met uitsluiting van het vaartuig CALVÃO, met als gevolg dat zij heeft verzuimd een lijst door te sturen aan het NAFO-secretariaat dat het vaartuig omvat;

—

de Europese Commissie verwijzen in de kosten.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/29

—

artikel 20 van verordening nr. 1/2003 krachtens artikel 277 VWEU niet-toepasselijk verklaren op het onderhavige geval;

—

besluit C(2017) 1056 van de Europese Commissie van 9 februari 2017 nietig verklaren op grond van artikel 263 en artikel 277 VWEU, en

—

de Europese Commissie verwijzen in de kosten.

1.

Eerste middel: onrechtmatigheid van het besluit van de Europese Commissie van 9 februari 2017, waarbij verzoekende partij wordt gelast zich te onderwerpen aan een inspectie op grond van artikel 20, leden 1 en 4, van verordening (EG) nr. 1/2003 van de Raad van 16 december 2002 betreffende de uitvoering van de mededingingsregels van de artikelen 81 en 82 van het Verdrag (PB 2003, L 1, blz. 1) (hierna: „bestreden besluit”). Volgens verzoekende partij is het bestreden besluit onrechtmatig, daar het is gebaseerd op bepalingen die indruisen tegen het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (hierna: „Handvest”) en het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (hierna: „EVRM”). In dit verband voert zij het volgende aan:

2.

Tweede middel: ontoereikende motivering van het bestreden besluit, aangezien dit in strijd met de vereisten van artikel 20, lid 4, van verordening nr. 1/2003 onvoldoende zou zijn gemotiveerd. Verzoekende partij is namelijk van mening dat nergens in het bestreden besluit wordt uitgelegd hoe een eventuele inbreuk haar zou betreffen en ook wordt niet precies de betrokken periode aangegeven, waarbinnen de vermeende inbreuken op het mededingingsrecht zouden hebben plaatsgevonden. Deze schending van de motiveringsplicht zou des te nadeliger zijn, daar het bestreden besluit niet verwijst naar de stukken waarop het is gebaseerd.

3.

Derde middel: onrechtmatigheid van het bestreden besluit, voor zover het door de Commissie zou zijn vastgesteld zonder te beschikken over voldoende ernstige aanwijzingen voor een vermoeden van inbreuk op de mededingingsregels, hetgeen een inspectie in de kantoren van verzoekende partij zou rechtvaardigen.

4.

Vierde middel: onrechtmatigheid van het bestreden besluit, voor zover het niet het grondrecht op de eerbiediging van de woning eerbiedigt, zoals neergelegd in artikel 7 Handvest en artikel 8 EVRM, vanwege de onevenredigheid van de inspectiemaatregel die daarbij wordt gelast en het ontbreken van voldoende waarborgen tegen misbruik.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/30

—

vaststelling van een maatregel tot organisatie van de procesgang teneinde de Commissie te gelasten de vermoedens te preciseren en de aanwijzingen te verstrekken waarover zij beschikte om het voorwerp en het doel van de besluiten AT. 40466 — Tute 1 en AT.40467 — Tute 2 te rechtvaardigen;

—

toewijzing van de exceptie van onwettigheid van artikel 20, lid 4, van verordening nr. 1/2003, voor zover het, wat de voorwaarden voor de uitvoering van de inspectiebesluiten betreft, niet voorziet in een doeltreffende voorziening in rechte overeenkomstig de artikelen 6, lid 1, 8 en 13 van het EVRM en de artikelen 7 en 47 van het Handvest;

—

nietigverklaring van de besluiten AT. 40466 — Tute 1 en AT.40467 — Tute 2 van 21 februari 2017, waarbij Les Mousquetaires S.A.S. en al haar dochterondernemingen werden gelast zich krachtens artikel 20, lid 4, van verordening (EG) nr. 1/2003 van de Raad van 16 december 2002 aan een inspectie te onderwerpen;

—

geheel subsidiair, nietigverklaring van de besluiten AT. 40466 — Tute 1 en AT.40467 — Tute 2, die op 9 februari 2017 in dezelfde bewoordingen zijn vastgesteld ten aanzien van ITM Entreprises S.A.S. en waarvan geen kennis werd gegeven aan de adressaten ervan;

—

nietigverklaring van het besluit van de Commissie om kennis te nemen en kopieën te maken van de gegevens op communicatie- en opslaginstrumenten die persoonsgegevens van de gebruikers bevatten, en om het door de verzoekende partijen ingediende verzoek om teruggave van de betrokken gegevens af te wijzen,

—

de Europese Commissie verwijzen in de kosten.

1.

Eerste middel: schending van de grondrechten, van het recht op onschendbaarheid van de woning en van het recht op een doeltreffende rechterlijke bescherming wegens het ontbreken van een doeltreffende voorziening in rechte betreffende de voorwaarden voor de uitvoering van de inspectiebesluiten.

2.

Tweede middel: schending van artikel 20, lid 4, van verordening nr. 1/2003 en van de grondrechten, op grond dat de inspectiebesluiten ontoereikend zijn gemotiveerd en daarmee de verzoekende partijen een fundamentele waarborg is ontnomen die in dat kader van toepassing is. Meer bepaald omschrijven de besluiten niet voldoende het voorwerp en het doel van de inspecties en geven zij geen preciseringen over de door de Commissie verzamelde vermoedens en aanwijzingen.

3.

Derde middel: schending van artikel 20, leden 3 en 4, en artikel 21 van verordening nr. 1/2003 en van de grondrechten, op grond dat de verzoekende partijen andere fundamentele waarborgen zijn ontnomen. Meer bepaald zijn de inspectiebesluiten niet in de tijd beperkt, konden zij worden uitgevoerd zonder daadwerkelijke kennisgeving ervan en zonder het recht op rechtsbijstand, het zwijgrecht en het recht op eerbiediging van het privéleven van de verzoekende partijen in acht te nemen, en stelden zij de verzoekende partijen niet in staat om zich effectief te verzetten, gelet op de voortdurende in herinnering geroepen sancties in geval van obstructie.

4.

Vierde middel: de Commissie heeft, door de wijze waarop zij over de wenselijkheid, de duur en de omvang van de inspecties heeft beslist, een kennelijke beoordelingsfout gemaakt en het evenredigheidsbeginsel geschonden.

5.

Vijfde middel: schending van de grondrechten door de vaststelling van het besluit waarbij wordt geweigerd te zorgen voor een aangepaste bescherming voor bepaalde documenten die persoonsgegevens bevatten, waarvoor de verzoekende partijen om bescherming van het Unierecht hadden verzocht.

6.

Met het zesde middel vorderen de verzoekende partijen subsidiair de nietigverklaring van de inspectiebesluiten van 9 februari 2017 op basis van dezelfde middelen.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/31

—

verwerende partij veroordelen tot betaling aan CSJU van het bedrag van 101 370,94 EUR in verband met de subsidieovereenkomst voor partners nr. 632462 „EASIER-Experimental Acoustic Subsonic wind tunnel Investigation of the advanced geared turbofan Regional aircraft integrating HLD innovative low-noise design”, vermeerderd met het bedrag van 524,91 EUR aan rente bij te late betaling tegen een rentevoet van 3,5 % voor de periode van 7 februari 2017 tot 1 april 2017;

—

verwerende partij veroordelen tot betaling van 9,72 EUR per dag als rente met ingang van 2 april 2017 totdat de schuld volledig is afgelost, en

—

verwerende partij verwijzen in de kosten.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/32

—

verwerende partij veroordelen tot betaling aan CSJU van het bedrag van 433 485,93 EUR in verband met de subsidieovereenkomst voor partners nr. 325954 „ESICAPIA-Experimental Subsonic Investigation of a Complete Aircraft Propulsion system Installation and Architecture power plant optimization”, vermeerderd met het bedrag van 2 244,63 EUR aan rente bij te late betaling tegen een rentevoet van 3,5 % voor de periode van 7 februari 2017 tot 1 april 2017;

—

verwerende partij veroordelen tot betaling van 41,57 EUR per dag als rente met ingang van 2 april 2017 totdat de schuld volledig is afgelost, en

—

verwerende partij verwijzen in de kosten.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/33

—

verwerende partij veroordelen tot betaling aan CSJU van het bedrag van 625 793,42 EUR in verband met de subsidieovereenkomst voor partners nr. 620108 „LOSITA-LOw Subsonic Investigation of a large complete Turboprop Aircraft”, vermeerderd met het bedrag van 3 240,41 EUR aan rente bij te late betaling tegen een rentevoet van 3,5 % voor de periode van 7 februari 2017 tot 1 april 2017;

—

verwerende partij veroordelen tot betaling van 60,01 EUR per dag als rente met ingang van 2 april 2017 totdat de schuld volledig is afgelost, en

—

verwerende partij verwijzen in de kosten.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/34

—

verwerende partij veroordelen tot betaling aan CSJU van het bedrag van 189 128,26 EUR in verband met de subsidieovereenkomst voor partners nr. 632456 „WITTINESS-WindTunnel Tests on an Innovative regional A/C for Noise assessment”, vermeerderd met het bedrag van 979,32 EUR aan rente bij te late betaling tegen een rentevoet van 3,5 % voor de periode van 7 februari 2017 tot 1 april 2017;

—

verwerende partij veroordelen tot betaling van 18,14 EUR per dag als rente met ingang van 2 april 2017 totdat de schuld volledig is afgelost, en

—

verwerende partij verwijzen in de kosten.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/35

—

vernietiging van de bestreden beslissing;

—

verwijzing van het EUIPO in de kosten.

—

schending van artikel 4, van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder c), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 20 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie;

—

schending van artikel 21, lid 1, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/35

—

de onwettigheid vast te stellen van artikel 2, lid 2, derde alinea, van bijlage VII bij het Ambtenarenstatuut;

—

nietig te verklaren het besluit van 13 juli 2016 van het Bureau beheer en afwikkeling van individuele rechten (hierna: „het PMO”) en, voor zover nodig, het uitdrukkelijke besluit tot afwijzing van de klacht van 3 februari 2017;

—

de verwerende partij te verwijzen in de kosten.

1.

Eerste middel, ontleend aan een exceptie van onwettigheid van het besluit van 13 juli 2016, aangezien het is gebaseerd op de toepassing van artikel 2, lid 2, derde alinea, van bijlage VII bij het Ambtenarenstatuut, dat in strijd is met het verbod van discriminatie op grond van nationaliteit en/of afkomst, met het gelijkheidsbeginsel, het recht op onderwijs, de bescherming van de belangen van kinderen, het evenredigheidsbeginsel en de legitimiteit van elke afwijking van door het Handvest verleende rechten.

2.

Tweede middel, ontleend aan een onjuiste rechtsopvatting en schending van het beginsel van behoorlijk bestuur, aangezien het besluit van 13 juli 2016 gebaseerd is op een onwettige bepaling van het Statuut.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/36

—

nietigverklaring van besluit 2016/2295 (IMM) van het Europees Parlement van 2 maart 2017 betreffende het verzoek tot opheffing van de immuniteit van Marine Le Pen;

—

veroordeling van het Europees Parlement tot betaling aan Marine Le Pen van het bedrag van 35 000 EUR als vergoeding van de geleden immateriële schade;

—

veroordeling van het Europees Parlement tot betaling aan Marine Le Pen van het bedrag van 5 000 EUR als terugbetaling van de invorderbare kosten;

—

verwijzing van het Europees Parlement in alle kosten van de procedure.

1.

Eerste middel: schending van artikel 8 van Protocol nr. 7 betreffende de voorrechten en immuniteiten van de Europese Unie (hierna: „Protocol”). Dit middel bestaat uit vier onderdelen.

2.

Tweede middel: schending van artikel 9 van het Protocol. Dit middel bestaat uit drie onderdelen.

3.

Derde middel: schending van de beginselen van gelijke behandeling en behoorlijk bestuur. Dit middel bestaat uit twee onderdelen.

4.

Vierde middel: schending van de rechten van de verdediging.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/37

—

besluit (GBVB) 2017/381 van de Raad van 3 maart 2017 tot wijziging van besluit 2014/119/GBVB betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde personen, entiteiten en lichamen in het licht van de situatie in Oekraïne (PB 2017, L 58, blz. 34) nietig verklaren, voor zover het verzoeker betreft;

—

uitvoeringsverordening (EU) 2017/374 van de Raad van 3 maart 2017 tot uitvoering van verordening (EU) nr. 208/2014 betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde personen, entiteiten en lichamen in het licht van de situatie in Oekraïne (PB 2017, L 58, blz. 1) nietig verklaren, voor zover zij verzoeker betreft;

—

de Raad verwijzen in de kosten.

1.

Eerste middel: de Raad beschikte niet over een passende rechtsgrondslag voor de bestreden handelingen.

2.

Tweede middel: misbruik van bevoegdheden door de Raad.

3.

Derde middel: de Raad heeft zijn motiveringsplicht niet nageleefd.

4.

Vierde middel: verzoeker voldeed destijds niet aan de vastgestelde criteria voor plaatsing op een lijst.

5.

Vijfde middel: door de bestreden maatregelen op verzoeker toe te passen, heeft de Raad kennelijke beoordelingsfouten gemaakt. Door verzoeker, niettegenstaande het feit dat de „motivering” en de relevante criteria voor plaatsing op de lijst duidelijk los van elkaar staan, opnieuw op de lijst te plaatsen, heeft de Raad een kennelijke beoordelingsfout gemaakt.

6.

Zesde middel: schending van de rechten van verdediging van verzoeker en/of ontzegging van zijn recht op effectieve rechterlijke bescherming. De Raad heeft met name niet behoorlijk met verzoeker overlegd alvorens hem weer op de lijst te plaatsen en verzoeker heeft geen behoorlijke of eerlijke kans gekregen om hetzij fouten recht te zetten, hetzij informatie te verschaffen over zijn persoonlijke omstandigheden.

7.

Zevende middel: schending van verzoekers recht op eigendom als bedoeld in artikel 17, lid 1, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, doordat met name de beperkende maatregelen een ongerechtvaardigde en onevenredige beperking van dat recht vormen.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/38

—

besluit (GBVB) 2017/381 van de Raad van 3 maart 2017 tot wijziging van besluit 2014/119/GBVB van de Raad betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde personen, entiteiten en lichamen in het licht van de situatie in Oekraïne (PB L 58, blz. 34), nietig verklaren, voor zover het betrekking heeft op verzoeker,

—

uitvoeringsverordening (EU) 2017/374 van de Raad van 3 maart 2017 tot uitvoering van verordening (EU) nr. 208/2014 betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde personen, entiteiten en lichamen in het licht van de situatie in Oekraïne (PB L 58, blz. 1), nietig verklaren, voor zover zij betrekking heeft op verzoeker,

—

de Raad verwijzen in de kosten van verzoeker.

1.

Eerste middel: de Raad beschikte niet over een passende rechtsgrondslag voor de bestreden handelingen.

2.

Tweede middel: misbruik van bevoegdheden door de Raad.

3.

Derde middel: de Raad heeft zijn motiveringsplicht niet nageleefd.

4.

Vierde middel: verzoeker voldeed destijds niet aan de vastgestelde criteria voor plaatsing op een lijst.

5.

Vijfde middel: door de bestreden maatregelen op verzoeker toe te passen, heeft de Raad kennelijke beoordelingsfouten gemaakt. Door verzoeker, niettegenstaande het feit dat de „motivering” en de relevante criteria voor plaatsing op de lijst duidelijk los van elkaar staan, opnieuw op de lijst te plaatsen, heeft de Raad een kennelijke beoordelingsfout gemaakt.

6.

Zesde middel: schending van de rechten van verdediging van verzoeker en/of ontzegging van zijn recht op effectieve rechterlijke bescherming. De Raad heeft met name niet behoorlijk met verzoeker overlegd alvorens hem weer op de lijst te plaatsen en verzoeker heeft geen behoorlijke of eerlijke kans gekregen om hetzij fouten recht te zetten, hetzij informatie te verschaffen over zijn persoonlijke omstandigheden.

7.

Zevende middel: schending van verzoekers recht op eigendom als bedoeld in artikel 17, lid 1, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, doordat met name de beperkende maatregelen een ongerechtvaardigde en onevenredige beperking van dat recht vormen.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/39

—

de bestreden beslissing vernietigen;

—

het EUIPO verwijzen in verzoeksters kosten van het onderhavige beroep en de procedure voor het EUIPO.

—

schending van artikel 8, lid 1, onder b), en artikel 8, lid 5, van verordening nr. 207/2009.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/40

—

besluit (GBVB) 2017/381 van de Raad van 3 maart 2017 tot wijziging van besluit 2014/119/GBVB van de Raad betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde personen, entiteiten en lichamen in het licht van de situatie in Oekraïne (PB 2017, L 58, blz. 34), en uitvoeringsverordening (EU) 2017/374 van de Raad van 3 maart 2017 tot uitvoering van verordening (EU) nr. 208/2014 betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde personen, entiteiten en lichamen in het licht van de situatie in Oekraïne (PB 2017, L 58, blz. 1), nietig verklaren, voor zover die handelingen verzoekers naam handhaven op de lijst van personen en entiteiten op wie beperkende maatregelen van toepassing zijn;

—

de Raad verwijzen in de kosten.

1.

De wettelijke regeling inzake de plaatsing op een lijst is in strijd met het evenredigheidsbeginsel aangezien iemand op grond van die regeling op een lijst kan worden geplaatst louter omdat tegen hem strafvervolging is ingesteld. De bestreden handelingen zijn dus op een onrechtmatige grondslag gebaseerd.

2.

De Raad heeft blijk gegeven van een kennelijk onjuiste beoordeling aangezien hij niet over een voldoende solide feitelijke grondslag beschikte om verzoeker op een lijst te plaatsen op grond dat door de Oekraïense autoriteiten tegen verzoeker strafvervolging was ingesteld wegens het verduisteren van overheidsmiddelen en activa.

3.

De motivering is ontoereikend, aangezien de Raad in de bestreden handelingen een ontoereikende en stereotiepe motivering heeft gegeven. Hij heeft namelijk gewoonweg de tekst overgenomen die was vermeld in de wettelijke regeling inzake plaatsing op een lijst.

4.

De in aanmerking genomen rechtsgrondslag is onjuist aangezien de door de Raad vastgestelde maatregelen, wat verzoeker betreft, geen handelingen op het gebied van het buitenlands beleid zijn, doch handelingen op het gebied van de internationale samenwerking in strafzaken, zodat die handelingen dus op een onjuiste rechtsgrondslag berusten.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/41

—

primair, gedeeltelijke nietigverklaring van het besluit van de Europese Commissie van 2 februari 2017 betreffende de steunregeling SA.26763 2014/C (ex 2012/NN) die Frankrijk tot uitvoering heeft gebracht ten behoeve van de ondernemingen voor vervoer per bus in de regio Ile-de-France, voor zover in artikel 1 van dat besluit wordt verklaard dat de steunregeling „onrechtmatig” tot uitvoering is gebracht, ofschoon het ging om een bestaande steunregeling;

—

subsidiair, gedeeltelijke nietigverklaring van het besluit van de Europese Commissie van 2 februari 2017 betreffende de steunregeling SA.26763 2014/C (ex 2012/NN) die Frankrijk tot uitvoering heeft gebracht ten behoeve van de ondernemingen voor vervoer per bus in de regio Ile-de-France, voor zover in artikel 1 van dat besluit wordt verklaard dat de regionale steunregeling „onrechtmatig” tot uitvoering is gebracht, voor de periode vóór 25 november 1998;

—

verwijzing van de Europese Commissie in alle kosten.

1.

Eerste, primair aangevoerde, middel: de betrokken regionale steunregeling is niet onrechtmatig tot uitvoering gebracht, aangezien zij niet was onderworpen aan de verplichting tot voorafgaande aanmelding. De regionale steunregeling is immers een bestaande steunregeling in de zin van artikel 108, lid 1, VWEU en artikel 1, onder b), en hoofdstuk VI van verordening (EU) 2015/1589 van de Raad van 13 juli 2015 tot vaststelling van nadere bepalingen voor de toepassing van artikel 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (PB 2015, L 248, blz. 9) (hierna: „verordening 2015/1589”). Volgens de op de bestaande steunregelingen toepasselijke bepalingen is de tenuitvoerlegging van dergelijke regelingen niet onrechtmatig, daar de Commissie in voorkomend geval slechts dienstige maatregelen kan voorschrijven om deze in de toekomst te doen evolueren of te doen verdwijnen.

2.

Tweede, subsidiair aangevoerde, middel: de betrokken steunregeling vormde geen bestaande steunregeling. Volgens de verzoekende partijen is het bestreden besluit onrechtmatig voor zover de Commissie daarin heeft geoordeeld dat de verjaringstermijn van tien jaar was gestuit door een beroep dat het Syndicat autonome des transporteurs de voyageurs (hierna: „SATV”) bij de nationale rechter had ingesteld. Volgens artikel 17 van verordening 2015/1589 wordt de verjaringstermijn van tien jaar immers slechts gestuit door een maatregel van de Commissie of van een op verzoek van de Commissie handelende lidstaat. De verzoekende partijen betogen dan ook dat het door het SATV bij de nationale rechter ingestelde beroep geen maatregel is die de verjaringstermijn stuit in de zin van die bepaling.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/41

—

nietigverklaring van het besluit van de Europese Commissie van 2 februari 2017 betreffende de steunregeling SA.26763 2014/C die Frankrijk tot uitvoering heeft gebracht ten behoeve van de ondernemingen voor vervoer per bus in de regio Île-de-France, voor zover die regeling daarin als staatssteun is aangemerkt;

—

de Commissie te verwijzen in alle kosten van de instantie.

1.

Eerste middel, ontleend aan de weigering van de Commissie om steunregeling van de regio als bestaan steun aan te merken.

2.

Tweede middel, ontleend aan ontoereikende motivering van het bestreden besluit. Dit middel bestaat uit twee onderdelen:

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/42

—

vernietiging van de bestreden beslissing en afwijzing van de oppositie;

—

verwijzing van het EUIPO in de kosten.

—

schending van artikel 8, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/43

—

vernietiging van de bestreden beslissing;

—

verwijzing van het EUIPO in de kosten.

—

schending van artikel 7, lid 1, onder b), juncto artikel 7, lid 2, van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 63, lid 1, junctis artikelen 58 en 59 van verordening nr. 207/2009, schending van artikel 63, lid 2, van verordening nr. 207/2009 en bijgevolg van het beginsel van het recht om te worden gehoord.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/43

—

vernietiging van de bestreden beslissing;

—

verwijzing van het EUIPO in de kosten;

—

voor het geval verweerster in de beroepsprocedure in het geding intervenieert: verwijzing van deze partij in de kosten.

—

schending van artikel 75 van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder c), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van het beginsel van gelijke behandeling en van het beginsel van behoorlijk bestuur.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/44

—

vernietiging van de bestreden beslissing;

—

verwijzing van het EUIPO in de kosten;

—

voor het geval verweerster in de beroepsprocedure in het geding intervenieert: verwijzing van deze partij in de kosten.

—

schending van artikel 75 van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder c), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van het beginsel van gelijke behandeling en van het beginsel van behoorlijk bestuur.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/45

—

de bestreden beslissing vernietigen;

—

het EUIPO verwijzen in de kosten;

—

voor het geval verweerster in de beroepsprocedure in het geding intervenieert: verwijzing van deze partij in de kosten.

—

schending van artikel 75 van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder c), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van het beginsel van gelijke behandeling en van het beginsel van behoorlijk bestuur.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/45

—

vernietiging van de bestreden beslissing;

—

verwijzing van het EUIPO in de kosten;

—

voor het geval verweerster in de beroepsprocedure in het geding intervenieert: verwijzing van deze partij in de kosten.

—

schending van artikel 75 van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder c), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van het beginsel van gelijke behandeling en van het beginsel van behoorlijk bestuur.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/46

—

vernietiging van de bestreden beslissing;

—

verwijzing van het EUIPO in de kosten;

—

voor het geval verweerster in de beroepsprocedure in het geding intervenieert: verwijzing van deze partij in de kosten.

—

schending van artikel 75 van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder c), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van het beginsel van gelijke behandeling en van het beginsel van behoorlijk bestuur.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/47

—

vernietiging van de bestreden beslissing;

—

verwijzing van het EUIPO in de kosten;

—

voor het geval verweerster in de beroepsprocedure in het geding intervenieert: verwijzing van deze partij in de kosten.

—

schending van artikel 75 van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder c), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van het beginsel van gelijke behandeling en van het beginsel van behoorlijk bestuur.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/47

—

de bestreden beslissing vernietigen;

—

het EUIPO verwijzen in de kosten.

—

schending van artikel 7, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 7, lid 3, van verordening nr. 207/2009.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/48

—

de bestreden beslissing vernietigen;

—

het EUIPO alsook de andere partij in de procedure voor de kamer van beroep, ingeval deze in de onderhavige zaak intervenieert, verwijzen in de kosten.

—

schending van artikel 52, lid 2, juncto artikel 7, lid 3, van verordening nr. 207/2009.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/49

—

vernietiging van de beslissing van de vierde kamer van beroep van het Bureau voor intellectuele eigendom van de Europese Unie (EUIPO) van 28 februari 2017 (zaak R 1477/2016-4) inzake een oppositieprocedure tussen Lion’s Head Global Partners LLP en Lion Capital LLP en afwijzing van de oppositie;

—

verwijzing van het EUIPO in de kosten.

—

schending van artikel 8, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/49

—

primair, nietig te verklaren het besluit van het TAOBG van 19 augustus 2016 om verzoeker in het kader van de herindeling 2013 niet in te delen in de rang AD 13;

—

subsidiair, de Commissie te veroordelen tot volledige vergoeding van verzoekers materiële en immateriële schade;

—

in elk geval, de Commissie te verwijzen in de kosten.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/50

—

vernietiging van de bestreden beslissing;

—

verwijzing van het EUIPO in de kosten.

—

schending van artikel 7, lid 1, onder b), van verordening nr. 207/2009.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/50

—

vast te stellen dat artikel 43, lid 1, van verordening nr. 207/2009 is geschonden en onjuist toegepast;

—

te verklaren dat de voorgestelde beperking van de klasse 33, namelijk „alcoholische dranken, onder meer wijnen en mousserende wijnen, in flessen of verpakkingen met een inhoud van meer of minder dan 0,375 liter”, ontoelaatbaar is;

—

vast te stellen dat artikel 75 van verordening nr. 207/2009 is geschonden;

—

de op 23 maart 2017 medegedeelde beslissing van de vijfde kamer van beroep van het EUIPO van 1 maart 2017 in zaak R 1518/2016-5 te vernietigen;

—

het EUIPO te verwijzen in de kosten van de onderhavige procedure.

—

schending en onjuiste toepassing van artikel 43, lid 1, van verordening nr. 207/2009;

—

schending van artikel 75 van verordening nr. 207/2009;

—

schending en onjuiste toepassing van artikel 7, lid 1, onder b) en c), en lid 2, van verordening nr. 207/2009.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/51

—

verwerende partij veroordelen tot betaling aan CSJU van het bedrag van 359 913,75 EUR in verband met de subsidieovereenkomst voor partners nr. 325940 „EULOSAM — Design and Manufacturing of Baseline Low-Speed, Low-Sweep Wind Tunnel Model”, vermeerderd met het bedrag van 2 105,25 EUR aan rente bij te late betaling tegen een rentevoet van 3,5 % voor de periode van 31 januari tot 1 april 2017;

—

verwerende partij veroordelen tot betaling van 34,51 EUR per dag als rente met ingang van 2 april 2017 totdat de schuld volledig is afgelost, en

—

verwerende partij verwijzen in de kosten.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/52

—

primair, nietigverklaring van het besluit van de Commissie van 2 februari 2017 — SA.26763 — betreffende de steun die de regio Île-de-France aan de ondernemingen voor openbaar vervoer zou hebben toegekend, voor zover daarin is geoordeeld dat de steunregeling die van 1984 tot 2008 in de regio Île-de-France heeft gegolden, een „onrechtmatig tot uitvoering gebrachte” nieuwe steunregeling is;

—

subsidiair, nietigverklaring van het besluit van de Commissie van 2 februari 2017 — SA.26763 — betreffende de steun die de regio Île-de-France aan de ondernemingen voor openbaar vervoer zou hebben toegekend, voor zover daarin is geoordeeld dat de individuele steun die tussen mei 1994 en 25 november 2008 op grond van de steunregeling van regio Île-de-France is verleend, „onrechtmatig tot uitvoering gebrachte” nieuwe steun is.

1.

Eerste middel, aangevoerd in het kader van de eerste vordering: schending van artikel 108, lid 1, VWEU, schending van artikel 1, onder b), van verordening (EU) 2015/1589 van de Raad van 13 juli 2015 tot vaststelling van nadere bepalingen voor de toepassing van artikel 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (hierna: „verordening 2015/1589”) (PB 2015, L 248, blz. 9) en schending van het gezag van gewijsde van de door het Hof van Justitie van de Europese Unie op een prejudiciële verwijzing gewezen arresten.

2.

Tweede middel, aangevoerd in het kader van de tweede vordering: schending van artikel 17 van verordening 2015/1589 doordat de Commissie als maatregel houdende stuiting van de verjaringstermijn heeft aangemerkt een maatregel die niet voldeed aan de criteria die daarvoor in dat artikel waren gesteld.

3.

Derde middel, aangevoerd in het kader van de tweede vordering: schending van de procedurele rechten van de belanghebbende derden doordat de Commissie in haar openingsbesluit heeft geoordeeld dat de verjaring niet door instelling van een beroep bij bestuursrechter, maar door het eerste verzoek om inlichtingen van de Commissie van 25 november 2008 was gestuit.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/53

—

nietigverklaring van het besluit van de directeur human ressources en financiële middelen van het EESC van 21 oktober 2012 tot afwijzing van verzoekers verzoek om terugbetaling van het deel van zijn aan de regeling van de Unie overgedragen Belgisch pensioenrechten dat niet tot extra pensioenjaren heeft geleid, vermeerderd met de toepasselijke rente;

—

nietigverklaring van de kennisgeving van vaststelling van verzoekers ouderdomspensioenrechten, vastgesteld bij besluit nr. 360/03 A van 15 december 2003, voor zover daarbij wordt uitgesloten of niet wordt voorzien in de terugbetaling van de bij zijn ouderdomspensioen behorende periodieke achterstallen die de Federale pensioendienst van het Koninkrijk België wegens de overdracht van zijn pensioenrechten met ingang van 1 januari 2004 heeft overgemaakt op de bankrekening van het EESC;

—

veroordeling van het EESC tot terugbetaling aan verzoeker van het bedrag van de periodieke achterstallen die de Federale pensioendienst sinds 1 januari 2004 aan het EESC betaalt wegens de overdracht van zijn pensioenrechten, vermeerderd met vertragingsrente tegen de rentevoet die de ECB voor de basisherfinancieringstransacties heeft vastgesteld, vermeerderd met twee punten, vanaf de datum waarop die terugbetalingen hadden moeten plaatsvinden en tot aan de volledige betaling;

—

veroordeling van het EESC tot maandelijkse terugbetaling aan verzoeker van het bedrag van de periodieke achterstallen die de Federale pensioendienst in de toekomst nog op de bankrekening van het EESC zal overmaken;

—

verwijzing van het EESC in de kosten van de procedure.

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/53

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/54

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/54

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/54

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/55

17.7.2017   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 231/57