13.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 167/1

13.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 167/6

13.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 167/7

—

op de website Concurrentie van de Commissie, afdeling fusies (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Deze website biedt verschillende hulpmiddelen om individuele concentratiebeschikkingen op te zoeken, onder meer op: naam van de onderneming, nummer van de zaak, datum en sector,

—

in elektronische vorm op de EUR-Lex-website (http://eur-lex.europa.eu/en/index.htm) onder documentnummer 32013M6930. EUR-Lex biedt onlinetoegang tot de communautaire wetgeving.

13.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 167/8

13.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 167/9

1.

Abbeville

2.

Agen-la Garenne

3.

Ajaccio-Campo dell'Oro

4.

Albert-Bray

5.

Amiens-Glisy

6.

Angers-Marcé

7.

Angoulême-Brie-Champniers

8.

Annecy-Methet

9.

Annemasse

10.

Auxerre-Branches

11.

Avignon-Caumont

12.

Bâle-Mulhouse

13.

Bastia-Poretta

14.

Beauvais-Tillé

15.

Bergerac-Roumanière

16.

Besançon-la Vèze

17.

Béziers-Vias

18.

Biarritz-Bayonne-Anglet

19.

Bordeaux-Mérignac

20.

Brest-Guipavas

21.

Brive-Souillac

22.

Caen-Carpiquet

23.

Calais-Dunkerque

24.

Calvi-Sainte-Catherine

25.

Cannes-Mandelieu

26.

Carcassonne-Salvaza

27.

Châlons-Vatry

28.

Chambéry-Aix-les-Bains

29.

Châteauroux-Déols

30.

Cherbourg-Mauperthus

31.

Clermont-Ferrand-Aulnat

32.

Colmar-Houssen

33.

Deauville-Saint-Gatien

34.

Dijon-Longvic

35.

Dinard-Pleurtuit

36.

Dôle-Tavaux

37.

Epinal-Mirecourt

38.

Figari-Sud Corse

39.

Grenoble-Saint-Geoirs

40.

Hyères-le Palivestre

41.

Issy-les-Moulineaux

42.

La Môle

43.

Lannion

44.

La Rochelle-Laleu

45.

Laval-Entrammes

46.

Le Castelet

47.

Le Havre-Octeville

48.

Le Mans-Arnage

49.

Le Touquet-Paris-Plage

50.

Lille-Lesquin

51.

Limoges-Bellegarde

52.

Lognes-Emerainville

53.

Lorient-Lann-Bihoué

54.

Lyon-Bron

55.

Lyon-Saint-Exupéry

56.

Marseille-Provence

57.

Metz-Nancy-Lorraine

58.

Monaco-Héliport

59.

Montbéliard-Courcelles

60.

Montpellier-Méditérranée

61.

Nantes-Atlantique

62.

Nevers-Fourchambault

63.

Nice-Côte d'Azur

64.

Nîmes-Garons

65.

Orléans-Bricy

66.

Orléans-Saint-Denis-de-l'Hôtel

67.

Paris-Charles de Gaulle

68.

Paris-le Bourget

69.

Paris-Orly

70.

Pau-Pyrénées

71.

Perpignan-Rivesaltes

72.

Poitiers-Biard

73.

Pontoise-Cormeilles-en-Vexin, tijdelijk:

74.

Quimper-Cornouailles, tijdelijk, van 30 mei tot 8 september 2013.

75.

Rennes Saint-Jacques

76.

Rodez-Marcillac

77.

Rouen-Vallée de Seine

78.

Saint-Brieuc-Armor

79.

Saint-Étienne-Bouthéon

80.

Saint-Nazaire-Montoir

81.

Strasbourg-Entzheim

82.

Tarbes-Ossun-Lourdes

83.

Toulouse-Blagnac

84.

Tours-Saint-Symphorien

85.

Troyes-Barberey

86.

Vichy-Charmeil

1.

Ajaccio

2.

Bastia

3.

Bayonne

4.

Bonifacio

5.

Bordeaux

6.

Boulogne

7.

Brest

8.

Caen-Ouistreham

9.

Calais

10.

Calvi

11.

Cannes-Vieux Port

12.

Carteret

13.

Cherbourg

14.

Dieppe

15.

Douvres

16.

Dunkerque

17.

Granville

18.

Honfleur

19.

La Rochelle-La Pallice

20.

Le Havre

21.

Les Sables-d'Olonne-Port

22.

L'Ile-Rousse

23.

Lorient

24.

Marseille

25.

Monaco-Port de la Condamine

26.

Nantes-Saint-Nazaire

27.

Nice

28.

Port-de-Bouc-Fos/Port-Saint-Louis

29.

Port-la-Nouvelle

30.

Porto-Vecchio

31.

Port-Vendres

32.

Roscoff

33.

Rouen

34.

Saint-Brieuc (maritime)

35.

Saint-Malo

36.

Sète

37.

Toulon

1.

Gare d’Ashford International

2.

Gare d'Avignon-Centre

3.

Cheriton/Coquelles

4.

Gare de Chessy-Marne-la-Vallée

5.

Gare de Fréthun

6.

Gare de Lille-Europe

7.

Gare de Paris-Nord

8.

Gare de St-Pancras International

9.

Gare d’Ebbsfleet International

1.

Pas de la Case-Porta

13.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 167/18

1.

Op 4 juni 2013 heeft de Commissie een aanmelding van een voorgenomen concentratie in de zin van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 139/2004 van de Raad (1) ontvangen. Hierin is meegedeeld dat KKR & Co. L.P. („KKR”, Verenigde Staten) in de zin van artikel 3, lid 1, onder b), van de EG-concentratieverordening de uitsluitende zeggenschap verkrijgt over Gardner Denver, Inc. („GDI”, Verenigde Staten) door de aankoop van effecten.

2.

De bedrijfswerkzaamheden van de betrokken ondernemingen zijn:

3.

Op grond van een voorlopig onderzoek is de Commissie van oordeel dat de aangemelde concentratie binnen het toepassingsgebied van de EG-concentratieverordening kan vallen. Ten aanzien van dit punt wordt de definitieve beslissing echter aangehouden. Er zij op gewezen dat deze zaak in aanmerking kan komen voor de vereenvoudigde procedure zoals uiteengezet in de mededeling van de Commissie betreffende een vereenvoudigde procedure voor de behandeling van bepaalde concentraties krachtens de EG-concentratieverordening (2).

4.

De Commissie verzoekt belanghebbenden haar hun eventuele opmerkingen over de voorgenomen concentratie kenbaar te maken.

Deze opmerkingen moeten de Commissie uiterlijk tien dagen na dagtekening van deze bekendmaking hebben bereikt. Zij kunnen per faxbericht (+32 22964301), per e-mail naar COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu of per post, onder vermelding van zaaknummer COMP/M.6906 — KKR/Gardner Denver, aan onderstaand adres worden toegezonden:

13.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 167/19

1.

Inbreuken op de artikelen 101 of 102 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie („VWEU”), hierna de „EU-mededingingsregels” genoemd, veroorzaken aanzienlijke schade aan de economie in haar geheel en staan de goede werking van de interne markt in de weg. Teneinde dergelijke schade te voorkomen, beschikt de Commissie over de bevoegdheid om boeten op te leggen aan ondernemingen en ondernemersverenigingen die de EU-mededingingsregels schenden (1). Doel van de door de Commissie opgelegde boeten is een afschrikkend effect teweeg te brengen, namelijk de betrokken ondernemingen te bestraffen (specifiek afschrikkend effect), en andere ondernemingen ervan te weerhouden gedragingen te stellen of voor te zetten die in strijd zijn met de artikelen 101 en 102 VWEU (algemeen afschrikkend effect) (2).

2.

Bovendien veroorzaken inbreuken op de artikelen 101 of 102 VWEU aanzienlijke schade voor consumenten en ondernemingen. Eenieder die schade heeft geleden wegens een inbreuk op de EU-mededingingsregels, heeft recht op schadevergoeding. Zoals het Hof van Justitie herhaaldelijk heeft benadrukt, wordt dit recht gewaarborgd door het Unierecht (3). Terwijl boeten afschrikkend moeten werken, is het doel van schadeclaims de schade als gevolg van een inbreuk te herstellen. Doeltreffender rechtsmiddelen voor consumenten en ondernemingen om schadevergoeding te krijgen, zouden intrinsiek ook als gunstig gevolg hebben dat toekomstige inbreuken worden ontmoedigd en dat een betere naleving van deze voorschriften wordt gegarandeerd (4).

3.

Een grote moeilijkheid waarmee rechtbanken en partijen bij schadeacties worden geconfronteerd, is het begroten van de geleden schade. Deze begroting is gebaseerd op een vergelijking van de feitelijke situatie van de eisers met de situatie waarin zij zouden verkeren indien de schending van de mededingingsregels niet had plaatsgevonden. In een hypothetische beoordeling van hoe de marktomstandigheden en de interacties van de marktdeelnemers zonder de inbreuk zouden zijn geëvolueerd, komen vaak complexe en specifieke kwesties met betrekking tot het economisch en het mededingingsrecht aan de orde. Rechtbanken en partijen worden steeds meer geconfronteerd met deze kwesties en met de beschikbare methoden en technieken om deze aan te pakken.

4.

De artikelen 101 en 102 VWEU zijn bepalingen van openbare orde (5) en zijn cruciaal voor de werking van de interne markt, die een systeem omvat dat ervoor zorgt dat de mededinging niet wordt verstoord (6). Deze artikelen doen rechten en verplichtingen voor individuen ontstaan, ongeacht of het om ondernemingen of consumenten gaat. Dergelijke rechten gaan deel uitmaken van de legale activa van deze individuen (7) en zijn beschermd uit hoofde van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (8). Op grond van het EU-recht hebben de nationale rechtbanken tot taak deze rechten en plichten volledig en daadwerkelijk te handhaven in bij hen aanhangige procedures.

5.

Eén van de door het EU-recht gewaarborgde rechten is het recht op vergoeding van schade die is geleden als gevolg van een inbreuk op artikel 101 of 102 VWEU: de volle werking van de EU-mededingingsregels zou in het gedrang komen indien niet eenieder vergoeding zou kunnen vorderen van de schade die hem is berokkend door een schending van deze regels. Eenieder kan vergoeding van de geleden schade vorderen indien er een causaal verband bestaat tussen die schade en een door de EU-mededingingsregels verboden overeenkomst of gedraging (9).

6.

Vergoeding voor geleden schade betekent een herstel van de situatie waarin de benadeelde zou hebben verkeerd indien de inbreuk op artikel 101 of 102 VWEU niet had plaatsgevonden. Partijen die door de inbreuk op EU-regels met rechtstreekse werking zijn benadeeld, moeten bijgevolg de volledige reële waarde van hun verliezen vergoed krijgen: het recht op volledige schadevergoeding omvat bijgevolg de reële schade (damnum emergens) en de gederfde winst (lucrum cessans) als gevolg van de inbreuk, (10), alsook een recht op het ontvangen van rente vanaf het tijdstip waarop de schade zich voordeed (11).

7.

Voor zover er geen EU-regelgeving inzake schadeacties voor inbreuken op artikel 101 of 102 VWEU bestaat, is het aan het interne rechtsstelsel van elke lidstaat om de nadere regels vast te stellen voor de uitoefening van het door het EU-recht gewaarborgde recht op schadevergoeding. Deze regels mogen echter de uitoefening van de door het EU-recht aan individuen verleende rechten niet buitensporig moeilijk of praktisch onmogelijk maken (doeltreffendheidsbeginsel) en mogen evenmin ongunstiger zijn dan die welke voor soortgelijke schadeacties naar nationaal recht gelden (gelijkwaardigheidsbeginsel) (12).

8.

Met betrekking tot de begroting van de schade worden, voor zover het Unierecht niet van toepassing is, de passende bewijsstandaard en de nauwkeurigheidsvereisten voor de opgave van het bedrag van de geleden schade door de rechtsvoorschriften van de lidstaten bepaald. In de nationale rechtsvoorschriften zal ook worden bepaald welke partij de bewijslast draagt en welke feitelijke gegevens door elke partij voor de rechter moeten worden aangevoerd. Het nationale recht kan voorzien in een omkering van de bewijslast wanneer de eiser een aantal elementen heeft aangetoond, en in vereenvoudigde berekeningsregels en vermoedens van weerlegbare of onweerlegbare aard. Voorts bepaalt het nationale recht in hoeverre en op welke wijze rechtbanken bevoegd zijn de geleden schade te begroten op basis van zo nauwkeurig mogelijke schattingen of billijkheidsoverwegingen. Al deze nationale voorschriften en procedures voor de begroting van de schade dienen in individuele gevallen zo te worden vastgesteld en toegepast dat partijen die door inbreuken op de EU-medingingsregels zijn benadeeld, de geleden schade volledig vergoed te krijgen zonder buitensporige moeilijkheden; zij mogen in geen geval minder doeltreffend zijn dan bij vergelijkbare schadeacties op basis van het nationale recht.

9.

Eén van de gevolgen van het doeltreffendheidsbeginsel is dat de toepasselijke nationale rechtsvoorschriften en de uitlegging daarvan de aan de begroting van de schade in mededingingszaken inherente moeilijkheden en grenzen moeten weerspiegelen. Bij de begroting van deze schade dient de feitelijke situatie van de benadeelde partij te worden vergeleken met de situatie waarin deze partij zonder de inbreuk zou hebben verkeerd. Dit is iets wat niet in de werkelijkheid kan worden waargenomen; het is onmogelijk met zekerheid uit te maken hoe marktomstandigheden en interacties tussen marktdeelnemers zonder de inbreuk zouden zijn geëvolueerd. Er kan alleen worden uitgegaan van het hypothetische scenario zonder de inbreuk. De begroting van schade in mededingingszaken heeft zich, gezien de aard ervan, altijd gekenmerkt door aanzienlijke beperkingen wat betreft de mate van zekerheid en nauwkeurigheid die ervan kan worden verwacht. Soms zijn alleen benaderende ramingen mogelijk (13).

10.

Tegen deze achtergrond hebben de diensten van de Commissie een praktische gids opgesteld voor de begroting van schade bij schadeacties wegens inbreuken op artikel 101 of 102 VWEU (hierna de „praktische gids” genoemd).

11.

Het doel van de praktische gids bestaat erin nationale rechtbanken en bij schadeacties betrokken partijen de helpende hand te bieden door informatie over de begroting van schade als gevolg van inbreuken op de EU-mededingingsregels op ruimere schaal beschikbaar te maken. De gids geeft dan ook een overzicht van de diverse vormen van schade die doorgaans worden veroorzaakt door mededingingsbeperkende praktijken, en verschaft met name informatie over de voor de begroting van deze schade beschikbare methoden en technieken. Een bredere verspreiding van deze informatie zal de doeltreffendheid van schadeacties vergroten. Dergelijke acties zouden hierdoor ook voorspelbaarder moeten worden en zodoende de rechtszekerheid voor alle betrokken partijen vergroten. De praktische gids kan de partijen voorts helpen om hun conflict bij te leggen, met of zonder gerechtelijke procedures of alternatieve procedures voor de beslechting van geschillen.

12.

Deze praktische gids is louter informatief en is niet bindend voor nationale rechtbanken of partijen. Hij brengt geen wijziging in de rechtsvoorschriften van de lidstaten inzake schadeacties, en laat de rechten en plichten van de lidstaten en natuurlijke of rechtspersonen uit hoofde van het EU-recht onverlet.

13.

De praktische gids mag met name niet worden gezien als een instrument dat de bewijsstandaard of de mate van gedetailleerdheid van de feitelijke argumenten die door de rechtsstelsels in de lidstaten van de partijen worden verlangd, verhoogt of verlaagt, of wijzigingen brengt in de voorschriften en praktijken in de lidstaten op het gebied van de bewijslast. Nationale rechtbanken hebben in hun rechtssystemen vaak pragmatische benaderingen ingevoerd om de hoogte van de toe te kennen schadevergoeding te bepalen, zoals het gebruik van vermoedens, een omkering van de bewijslast of de bevoegdheid van de rechtbanken om de schade te begroten op basis van zo nauwkeurig mogelijke ramingen. De praktische gids is bedoeld om informatie te verstrekken die kan worden gebruikt in het kader van nationale rechtsvoorschriften en praktijken, doch niet in de plaats daarvan. Afhankelijk van de toepasselijke rechtsvoorschriften en de specifieke kenmerken van elk geval kan het voor de partijen derhalve voldoende zijn feiten en bewijzen over de omvang van de schade te verstrekken die minder gedetailleerd zijn dan die welke volgens een aantal in de praktische gids beschreven methoden en technieken worden vereist.

14.

De praktische gids licht de bijzondere kenmerken toe, inclusief de sterke en zwakke punten van diverse beschikbare methoden en technieken voor de begroting van schade als gevolg van een schending van de antitrustregels. Op grond van het toepasselijke recht moet worden bepaald welke aanpak voor de begroting van deze schade in de specifieke omstandigheden van een bepaald geval geschikt kan worden geacht. Belangrijke overwegingen hierbij zijn — naast de bewijsstandaard en de bewijslast in het kader van de toepasselijke rechtsvoorschriften — de beschikbaarheid van gegevens, de kosten en de tijd die ermee gemoeid zijn, en de evenredigheid ervan ten opzichte van de waarde van de schadeclaim.

15.

In de praktische gids wordt voorts een reeks praktische voorbeelden gegeven en besproken. Zij illustreren de typische mogelijke gevolgen die schendingen van de EU-mededingingsregels kunnen hebben, en hoe de bovengenoemde methoden en technieken voor de begroting van schade in de praktijk kunnen worden toegepast.

16.

De economische inzichten betreffende de door schendingen van de antitrustregels veroorzaakte schade en de methoden en technieken om deze te begroten, kunnen in de loop van de tijd evolueren naar gelang van het theoretisch en empirisch onderzoek en de rechtspraktijk op dit gebied. De praktische gids mag derhalve niet als een volledig of definitief overzicht van de beschikbare inzichten, methoden en technieken worden gezien.

13.6.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 167/22

Klasse 1.6 —

Groenten, fruit en granen, vers of verwerkt

a)

Klimaat: de onderstaande bijzondere klimaatgegevens worden beschouwd als cruciaal voor de kwaliteit van het product:

b)

Bodem: het basismateriaal van de vulkanische bodem die bijna heel Santorini bedekt, bestaat uit tertiaire afzettingen van Thira-aarde, puimsteen en lava. Deze bodem is diep, met een slechts matige of zelfs helemaal geen ravijnvormende erosie en lichte hellingen. Over het algemeen is de bodemstructuur fijn, bevat de bodem geen stikstof (N) — het essentiële anorganische element — en is hij bijzonder arm aan organische stoffen. Voorts bevat de bodem natrium (Na), wat tot waterstress leidt, en is hij in staat vocht uit de atmosfeer op te nemen en overdag geleidelijk naar de planten over te brengen (puimsteen staat erom bekend dat het veel water vasthoudt). De planten hebben dus te maken met waterschaarste waaraan het product, in combinatie met de alkalische bodem, zijn bijzondere kenmerken ontleent. Tot slot bevat de bodem zeer weinig tot geen waterreserves.

c)

Menselijke factoren: het productieproces behelst drie specifieke, zeer belangrijke procedures die de menselijke bijdrage aan de traditionele teeltmethode illustreren.

a)

De „Tomataki Santorinis” is een lokaal ecotype van de soort Lycopersicon esculentum Mill., met een historische oorsprong, een eigen identiteit en genetische variatie, en is specifiek aangepast aan het droge klimaat en de kalkachtige, alkalische bodem van Santorini. Deze tomaat wordt uitsluitend in het afgebakende geografische gebied op commerciële schaal geproduceerd. Het is een lokaal gewas dat door de producenten zelf op Santorini wordt geteeld en is het resultaat van het traditionele teeltsysteem waarvoor weinig input is vereist. Deze kenmerken zijn in de loop der tijd dankzij de procedure van het vergaren en selecteren van zaden voor de volgende teelt tot stand gekomen en verspreid. De zaden zijn daarom zeer bestand tegen biotische en abiotische stress, met als resultaat een zeer betrouwbare bevredigende opbrengst volgens het op Santorini toegepaste systeem van landbouw zonder irrigatie.

b)

Zoals in de productbeschrijving is vermeld, is een van de specifieke kenmerken van de „Tomataki Santorinis” de samenstelling van de oplosbare vaste stoffen, die een positieve bijdrage leveren aan de voedingswaarde en de smaak. De concentratie oplosbare vaste stoffen ten opzichte van het totaal aan vaste stoffen is bij deze tomaat lager en varieert van 73 tot 87 % (13-27 % vast residu), terwijl die concentratie bij klassieke tomatenvariëteiten 95 tot 98 % bedraagt (2-5 % vast residu). Dit betekent dat de „Tomataki Santorinis” meer vast residu bevat. Proeven waarin deze parameters en die van de grote „Gs 67”-tomatenvariëteit onder gelijke conventionele teeltomstandigheden werden vergeleken, wezen uit dat de „Tomataki Santorinis” ook hogere gehalten bevat aan ascorbinezuurgehalte, totale oplosbare fenolen en lycopeen, die tot de oplosbare vaste stoffen behoren. Meer specifiek bedragen de waarden voor de voornoemde bestanddelen van de „Tomataki Santorinis” per 100 g vers gewicht respectievelijk 14-18 mg, 54-57 mg en 3,8-7,5 mg, terwijl deze voor de klassieke „Gs 67”-tomatenvariëteit respectievelijk 8-12 mg, 30-35 mg en 1,8-7 mg bedragen. Uit soortgelijke studies naar smaakkenmerken bleek dat de „Tomataki Santorinis” een hoger gehalte aan oplosbare vaste stoffen en een hoger titreerbaar zuurgehalte bevat. Deze verschillen zijn toe te schrijven aan het feit dat dit specifieke ecotype van de plant in staat is ascorbinezuur binnen in de vrucht te hergebruiken.

a)

Het specifieke gebruikte genetische materiaal, dat nu de kenmerken van een lokale variëteit heeft aangenomen, als gevolg van een lange periode van aanpassing aan de bijzondere omstandigheden in het gebied en aan de traditionele methode van vergaring en selectie van zaden met het oog op de teelt van het jaar erna. De aanpassing van de plant aan het milieu op Santorini heeft geleid tot de totstandkoming van bepaalde specifieke kenmerken waardoor de „Tomataki Santorinis”, als kwalitatief hoogwaardig product, op de markt hoog in aanzien staat. Met deze kenmerken worden bedoeld de eigen identiteit, genetische variatie en specifieke aanpassing aan het droge klimaat en de kalkachtige, alkalische bodem van Santorini. Deze kenmerken zijn bovendien gerelateerd aan het traditionele teeltsysteem. Recente studies hebben het volgende aangetoond: a) onderzoek van de fylogenetische verbanden tussen twee selecties van de „Tomataki Santorinis” en zeven binnenlandse tomatenvariëteiten, waarbij 38 eigenschappen van de plant werden onderzocht, wees op een duidelijk genetisch verschil (genetische afstand) tussen de authentieke „Tomataki Santorinis” en alle andere variëteiten, iets waaraan de tomaat een eigen identiteit ontleent (uniek product), en b) de gelijktijdige evaluatie van geselecteerde genotypen op Santorini (waarbij het traditionele systeem met lage input werd toegepast) en op bedrijven van de nationale stichting voor landbouwkundig onderzoek in Thessaloniki (waarbij een conventioneel teeltsysteem met hoge input werd toegepast) wees op een sterke invloed van het milieu op de productiekenmerken, terwijl een vergelijking van de geproduceerde productcategorieën aantoonde dat het product en de bestanddelen ervan alleen in het natuurlijke milieu van Santorini volledig tot ontwikkeling kwamen, hetgeen bewijst dat selectie ter plaatse betrouwbaarder is.

Daarnaast moet worden opgemerkt dat de sterk alkalische bodem tot hogere suikergehalten in rijpe tomaten leidt.

Daarom kan worden geconcludeerd dat dit lokale ecotype een hoge landbouwkundige waarde heeft verworven, aangezien het uitermate bestand is tegen droogte en een reeks ziekten zoals roetdauw, meeldauw, fusariose en verwelkingsziekte, terwijl het zich ook goed heeft aangepast aan de vulkanische bodem van het eiland en de kalkachtige, alkalische samenstelling ervan. De gemiddelde opbrengst op de droge grond van Santorini ligt rond 500 kg per stremma en bedraagt enkel in uitzonderlijke gevallen 1 000 kg.

b)

De fysieke en chemische eigenschappen van de vrucht, inclusief een bijzonder hoog gehalte aan suikers en totale vaste stoffen, dat in de organoleptische kenmerken van het product wordt weerspiegeld. Dit komt enerzijds door de aanwezigheid van natrium, met waterstress als gevolg, en anderzijds door het feit dat de specifieke bodem van Santorini vocht uit de atmosfeer opneemt ('s nachts vanwege de caldera) en het overdag geleidelijk naar de planten overbrengt (puimsteen staat erom bekend dat het veel water vasthoudt). Voorts worden geen meststoffen toegediend, waardoor de plant met andere woorden waterstress heeft. Dit is, samen met de sterk alkalische bodem, de voornaamste reden voor het hoge gehalte aan suikers en totale vaste stoffen en meer in het algemeen aan de bestanddelen waaraan het product zijn smaak en voedingswaarde ontleent.

c)

Faam — historische gegevens. Het vroegste betrouwbare bewijsmateriaal van tomatenteelt op Santorini dateert van het einde van de negentiende eeuw en volgens deze bron is met deze teelt aangevangen in de jaren 1870-1880. De eerste officiële melding van tomatenteelt op Santorini staat in het eerste systematische verslag over de flora en landbouwproductie van Santorini, dat dateert van 1899. Dit verslag verstrekt echter geen economische gegevens over het gewas, hetgeen aantoonde dat het slechts een kleine bijdrage aan de economie leverde en dat het product voornamelijk werd gebruikt om tegemoet te komen aan de voedingsbehoeften van de lokale bevolking.