Ongewenste bijvangsten en teruggooi

De Commissie verbindt zich ertoe een beleid op lange termijn uit te stippelen dat erop gericht is in de Europese visserij bijvangsten te verminderen en de teruggooi uit te bannen. Dit is een belangrijke koersverandering waarmee wordt beoogd vast te stellen welke oplossingen, gedragingen, technologieën en instrumenten kunnen worden toegepast en voor een doelgerichte uitvoering in de praktijk kunnen worden gebruikt.

BESLUIT

Mededeling van de Commissie aan de Raad en het Europees Parlement van 28 maart 2007 - Een beleid om in de Europese visserij ongewenste bijvangsten te verminderen en de teruggooi uit te bannen [COM (2007) 136 definitief - Niet gepubliceerd in het Publicatieblad].

SAMENVATTING

Bijvangsten * en teruggooi * zijn een ernstig probleem in de Europese visserij. Er zijn twee belangrijke redenen aan te voeren voor de teruggooi van mariene organismen in zee.

De eerste is van economische aard. De verkoopprijs van vis is sterk afhankelijk van de afmeting en de kwaliteit van de vis, maar ook van de soort. Er bestaan dus sterke economische prikkels om vis terug te gooien omdat de opslagruimte aan boord van de schepen gebruikt wordt voor de organismen met een hoge marktwaarde.

De tweede reden houdt verband met bepaalde regels voor de visserijsector. Dat geldt bijvoorbeeld voor de toepassing van minimummaten bij aanlanding en voor de totaal toegestane vangsten (TAC's).

Omvang van de teruggooi

Volgens het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de Visserij (WTECV) ligt het teruggooipercentages voor de periode 2003-2005, al naar gelang de zee, de visgrond en het sleepnet, tussen 20 en 60 % van het vangstgewicht.

Gevolgen van teruggooi

Bijvangsten en de daarmee verbonden teruggooi hebben ernstige gevolgen:

• verspilling van maatschappelijke hulpbronnen;
• beperking van de toekomstige vangstmogelijkheden in het geval van vangst van jonge vis;
• onmiddellijke afname van de paaibiomassa in het geval van vangst van volwassen vis;
• negatieve gevolgen voor het marine ecosysteem en de biodiversiteit.

In de meeste gevallen zijn de na de vangst in zee teruggegooide vissen en schaal- en schelpdieren al dood of hebben ze weinig overlevingskans.

Instrumenten en maatregelen

Om ongewenste bijvangsten te verminderen en de teruggooi geleidelijk uit te bannen is een combinatie van verschillende instrumenten en maatregelen nodig die voor elke visserijtak afzonderlijk moet worden aangepast. De invoering van een teruggooiverbod is een resultaatgerichte maatregel die de verantwoordelijkheid bij de vissers legt en waarbij rekening moet worden gehouden met de praktische en de economische realiteit van de visserij. De instrumenten voor dit nieuwe beleid zijn:

• het geven van stimulansen voor het verbeteren van de selectiviteit van het vistuig;
• onmiddellijke sluiting van visgronden waarin het "bijvangstrisico" bijzonder hoog is;
• quotaflexibiliteit;
• een boete voor ongewenste bijvangsten en inbeslagneming van ongewenste bijvangsten;
• preferentiële toegang tot visgronden voor vaartuigen waarvoor de vangstcijfers uit het verleden op geringe bijvangsten wijzen;
• de invoering van informatiesystemen die de vloten inlichten over de gebieden waar het risico op bijvangsten het geringst is.

Tegelijkertijd kunnen de regionale organisaties voor visserijbeheer een essentiële rol spelen bij de invoering van aanvullende maatregelen om de teruggooi uit te bannen. Bepaalde maatregelen zouden in aanmerking kunnen komen voor steun uit het Europees visserijfonds.

Controle

Ondanks de evidente moeilijkheden om het teruggooiverbod te doen respecteren en een einde te maken aan de illegale teruggooi, is het voor de Commissie van wezenlijk belang dat de regels worden nageleefd om op doeltreffende wijze worden uitgevoerd.

De waarnemingsregelingen spelen daarbij een belangrijke rol en moeten deel uitmaken van een algemeen rechtshandhavingsysteem dat het volgende moet omvatten:

• een nauwkeurige analyse van de vangst- en aanlandingscijfers;
• het gebruik van elektronische logboeken met een vangstsamenstellingsrapportage in real time;
• toezicht op en controle van het vistuig;
• betrokkenheid van en samenwerking met de belanghebbenden.

Daarnaast moet er zorgvuldig toezicht worden gehouden op aangelande vangsten die niet kunnen worden verkocht om ervoor te zorgen dat ze geen onrechtmatige winsten voor de vissersvaartuigen genereren. De gegevens van alle vloten moeten worden gecompileerd en geanalyseerd om de nodige maatregelen te kunnen nemen indien de regels niet worden nageleefd.

Sociaaleconomische gevolgen

Op een algemeen niveau zou de tenuitvoerlegging van dit beleid kunnen resulteren in een toename van de kosten en inkomensverlies op korte termijn. Verdere gevolgen zouden kunnen voortvloeien uit de sluiting van bepaalde visgronden waardoor de boten verplicht worden zich te verplaatsen of grotere afstanden af te leggen om te gaan vissen.

Op langere termijn vallen er echter economische voordelen te verwachten omdat de visbestanden weer groter en gezonder kunnen worden.

Context

In deze mededeling wordt het probleem van de teruggooi in zee als prioriteit behandeld en worden de grote lijnen van het beleid geschetst dat moet worden gevolgd om de bijvangst te verminderen en de teruggooi in zee uit te bannen. Met ingang van 2008 worden verordeningen opgesteld voor alle communautaire visserijtakken.

Laatste wijziging: 18.10.2011