„I”

:

Voor doorvoer via het grondgebied van een derde land voor uit een lidstaat verzonden en voor een lidstaat bestemde slachtdieren of levende mestrunderen in vrachtwagens die zijn verzegeld met een zegel dat van een volgnummer is voorzien.

Het zegelnummer moet worden ingevuld op het gezondheidscertificaat volgens het model in bijlage F bij Richtlijn 64/432/EEG (6) voor levende slacht- en mestrunderen en volgens model I in bijlage E bij Richtlijn 91/68/EEG (7) voor slachtschapen en -geiten.

Bovendien moet het zegel intact zijn bij aankomst in de aangewezen grensinspectiepost van binnenkomst in de EU en moet het zegelnummer in het geïntegreerd veterinair computersysteem van de EU (Traces) worden geregistreerd.

Het certificaat moet vóór de doorvoer van de zending via een of meer derde landen op het punt van uitgang in de EU door de bevoegde veterinaire autoriteit worden afgestempeld met een stempel met de volgende tekst: „UITSLUITEND VOOR DOORVOER TUSSEN VERSCHILLENDE DELEN VAN DE EUROPESE UNIE VIA DE VOORMALIGE JOEGOSLAVISCHE REPUBLIEK MACEDONIË/MONTENEGRO/SERVIË (8)  (9)”.

Mestrunderen moeten rechtstreeks worden vervoerd naar het bedrijf van bestemming dat is aangewezen door de bevoegde veterinaire autoriteit van het land van bestemming. Die dieren mogen dat bedrijf niet verlaten, behalve om onmiddellijk te worden geslacht.

„II”

:

Gebied dat als officieel tuberculosevrij is erkend in het kader van de uitvoer naar de EU van levende dieren waarvoor een certificaat is afgegeven volgens model BOV-X.

„III”

:

Gebied dat als officieel brucellosevrij is erkend in het kader van de uitvoer naar de EU van levende dieren waarvoor een certificaat is afgegeven volgens model BOV-X.

„IVa”

:

Gebied dat als officieel vrij van enzoötische boviene leukose (EBL) is erkend in het kader van de uitvoer naar de EU van levende dieren waarvoor een certificaat is afgegeven volgens model BOV-X.

„IVb”

:

Gebied met bedrijven die als officieel vrij van enzoötische boviene leukose (EBL) zijn erkend in het kader van de uitvoer naar de EU van levende dieren waarvoor een certificaat is afgegeven volgens model BOV-X.

„V”

:

Gebied dat als officieel brucellosevrij is erkend in het kader van de uitvoer naar de EU van levende dieren waarvoor een certificaat is afgegeven volgens model OVI-X.

„VI”

:

Geografische beperkingen.

„VII”

:

Gebied dat als officieel tuberculosevrij is erkend in het kader van de uitvoer naar de EU van levende dieren waarvoor een certificaat is afgegeven volgens model RUM.

„VIII”

:

Gebied dat als officieel brucellosevrij is erkend in het kader van de uitvoer naar de EU van levende dieren waarvoor een certificaat is afgegeven volgens model RUM.

„IX”

:

Gebied dat als officieel vrij van de ziekte van Aujeszky is erkend in het kader van de uitvoer naar de EU van levende dieren waarvoor een certificaat is afgegeven volgens model POR-X.

„BOV-X”

:

Veterinair certificaat voor als landbouwhuisdier gehouden fok- en/of gebruiksrunderen (inclusief Bubalus, Bison en kruisingen daarvan).

„BOV-Y”

:

Veterinair certificaat voor als landbouwhuisdier gehouden runderen (inclusief Bubalus, Bison en kruisingen daarvan), bestemd om na invoer onmiddellijk te worden geslacht.

„OVI-X”

:

Veterinair certificaat voor als huisdier gehouden fok- en/of gebruiksschapen (Ovis aries) en fok- en/of gebruiksgeiten (Capra hircus).

„OVI-Y”

:

Veterinair certificaat voor als landbouwhuisdier gehouden schapen (Ovis aries) en geiten (Capra hircus), bestemd om na invoer onmiddellijk te worden geslacht.

„POR-X”

:

Veterinair certificaat voor als landbouwhuisdier gehouden fok- en/of gebruiksvarkens (Sus scrofa).

„POR-Y”

:

Veterinair certificaat voor als landbouwhuisdier gehouden varkens (Sus scrofa), bestemd om na invoer onmiddellijk te worden geslacht.

„RUM”

:

Veterinair certificaat voor dieren van de orde Artiodactyla (met uitzondering van runderen (inclusief Bubalus, Bison en kruisingen daarvan), Ovis aries, Capra hircus, Suidae en Tayassuidae) en van de families Rhinocerotidae en Elephantidae.

„SUI”

:

Veterinair certificaat voor niet-gedomesticeerde Suidae, Tayassuidae en Tapiridae.

„CAM”

:

Speciale verklaring voor de invoer van dieren uit Saint-Pierre en Miquelon volgens de in deel 7 van bijlage I vastgelegde voorwaarden.

„A”

:

Garanties inzake tests op bluetongue en epizoötische hemorragische ziekte bij dieren waarvoor een certificaat is afgegeven volgens model BOV-X (punt II.2.8 B), OVI-X (punt II.2.6 D) en RUM (punt II.2.6).

„B”

:

Garanties inzake tests op vesiculaire varkensziekte en klassieke varkenspest bij dieren waarvoor een certificaat is afgegeven volgens model POR-X (punt II.2.4 B) en SUI (punt II.2.4 B).

„C”

:

Garanties inzake een test op brucellose bij dieren waarvoor een certificaat is afgegeven volgens model POR-X (punt II.2.4 C) en SUI (punt II.2.4 C).

I.

zij moeten onder toezicht staan van een officiële dierenarts;

II.

zij moeten gelegen zijn in het centrum van een gebied met een diameter van ten minste 20 km waarin zich, volgens de officiële bevindingen, in de laatste 30 dagen vóór het gebruik als erkend verzamelcentrum, geen enkel geval van mond-en-klauwzeer heeft voorgedaan;

III.

zij moeten vóór het gebruik als erkend verzamelcentrum worden gereinigd en ontsmet met een ontsmettingsmiddel dat in het land van uitvoer officieel is erkend als doeltreffend voor de bestrijding van mond-en-klauwzeer;

IV.

zij omvatten, met inachtneming van de capaciteit ervan:

V.

wanneer het quarantainestation in gebruik is, moeten er voldoende dierenartsen zijn om alle in deel 5 genoemde taken te vervullen;

VI.

er mogen uitsluitend dieren worden toegelaten die individueel zijn geïdentificeerd om de traceerbaarheid te garanderen. Daartoe moet, wanneer dieren worden toegelaten, de eigenaar van het centrum of de voor het centrum verantwoordelijke persoon erop toezien dat alle dieren naar behoren zijn geïdentificeerd en vergezeld gaan van de voor de betrokken soort en categorie vereiste gezondheidsdocumenten of certificaten.

Bovendien moet de eigenaar van het verzamelcentrum of de voor het centrum verantwoordelijke persoon de naam van de eigenaar, de oorsprong van de dieren, de datum van aankomst en van vertrek, het identificatienummer van de dieren of het registratienummer van het beslag van herkomst en de bestemming van de dieren, alsmede het registratienummer van de vervoerder en het kentekennummer van de vrachtwagen waarmee de dieren bij het centrum worden afgeleverd of opgehaald, in een register of een gegevensbank registreren en gedurende ten minste drie jaar bewaren;

VII.

alle dieren die het verzamelcentrum binnenkomen en verlaten, moeten voldoen aan de gezondheidsvoorschriften die zijn vastgesteld voor het binnenbrengen van de betrokken categorie dieren in de EU;

VIII.

in de EU binnen te brengen dieren die via een verzamelcentrum gaan, moeten binnen zes dagen na aankomst op het centrum worden ingeladen en rechtstreeks naar de grens van het land van uitvoer worden verzonden:

IX.

wanneer op grond van de voorwaarden voor de uitvoer van dieren naar de EU een test moet worden verricht binnen een bepaalde periode vóór het laden, maakt een verblijf van ten hoogste zes dagen van de dieren in het verzamelcentrum deel uit van die periode;

X.

het derde land van uitvoer moet aangeven welke centra erkend zijn voor fok- en gebruiksdieren en welke voor slachtdieren en de Commissie en de bevoegde centrale autoriteiten van de lidstaten van de naam en het adres van de betrokken inrichtingen in kennis stellen. Die informatie moet op gezette tijden geactualiseerd worden;

XI.

het derde land van uitvoer stelt de procedure vast voor het officiële toezicht op de erkende verzamelcentra en zorgt ervoor dat dat toezicht ook wordt uitgeoefend;

XII.

de erkende verzamelcentra moeten op gezette tijden door de bevoegde autoriteit van het derde land geïnspecteerd worden om na te gaan of nog steeds aan de onder I tot en met IX beschreven eisen voor erkenning wordt voldaan.

Indien uit die inspecties blijkt dat niet langer aan de voorwaarden voldaan wordt, moet de erkenning van het centrum geschorst worden. De schorsing mag pas weer ongedaan gemaakt worden als de bevoegde autoriteit van het derde land zich ervan heeft vergewist dat het centrum volledig aan de onder I tot en met XI beschreven voorwaarden voldoet.

1.

Geschikte Elisa-microtiterplaten.

2.

Antigeen: geleverd in de vorm van een concentraat waaruit de cellen zijn geëxtraheerd, bereid als hierna beschreven, en bewaard bij –20 °C of –70 °C.

3.

Blokkeerbuffer: fosfaatgebufferde zoutoplossing (PBS) met 0,3 % BTV-negatief serum van een volwassen rund, 0,1 % (V/V) Tween-20 (geleverd als polyoxyethyleensorbitanmonolauraat-siroop) in PBS.

4.

Monoklonaal antilichaam: 3-17-A3 (geleverd in de vorm van supernatant van hybridoma-weefselcultuur) gericht tegen het groepspecifieke polypeptide VP7, bewaard bij –20 °C of gevriesdroogd, en vóór gebruik met blokkeerbuffer verdund tot 1:100.

5.

Conjugaat: konijn-antimuis-globuline (geadsorbeerd en geëlueerd), geconjugeerd met mierikswortelperoxidase en in het donker bewaard bij 4 °C.

6.

Chromogeen en substraat: orthofenyleendiamine (OPD-chromogeen) in een uiteindelijke verdunning van 0,4 mg/ml in steriel gedestilleerd water. Waterstofperoxide (30 % m/V-substraat) 0,05 % V/V toegevoegd onmiddellijk vóór gebruik (5 μl H2O2 per 10 ml OPD). (Voorzichtig met OPD – draag rubberen handschoenen – vermoedelijk mutageen.)

7.

1 M Zwavelzuur: 26,6 ml zuur toegevoegd aan 473,4 ml gedestilleerd water. (Let op! Altijd zuur toevoegen aan water, nooit water aan zuur.)

8.

Rondschudapparaat.

9.

Elisa-afleesapparaat (de test kan ook visueel worden afgelezen).

Conjugaatcontrole (Cc)

:

De putjes 1A en 1B zijn een blanco controle, bestaande uit BTV-antigeen en conjugaat. Deze kan worden gebruikt om de nulwaarde in te stellen op het Elisa-afleesapparaat.

Mab-controle (Cm)

:

De kolommen 1 en 2, rijen G en H, zijn de monoklonaalantilichaamcontrole en bestaan uit BTV-antigeen, monoklonaal antilichaam en conjugaat. Deze putjes zijn maximaal gekleurd. Het gemiddelde van de gemeten optische dichtheid van deze controlerij is de 0 %-inhibitiewaarde.

Positieve controle (C++, C+)

:

De kolommen 1 en 2, rijen C-D-E-F. Deze putjes bevatten BTV-antigeen, sterk positief antiserum tegen BTV respectievelijk zwak positief antiserum tegen BTV, monoklonaal antilichaam en conjugaat.

Negatieve controle (C-)

:

De putjes 2A en 2B zijn de negatieve controles en bevatten BTV-antigeen, negatief antiserum tegen BTV, monoklonaal antilichaam en conjugaat.

Testsera

:

Voor grootschalig serologisch onderzoek en snelle screening kunnen sera worden getest met slechts één verdunning van 1:5 (aanhangsel 1). Anderzijds kunnen 10 sera worden getest in een verdunningsreeks van 1:5 tot en met 1:640 (aanhangsel 2). Dit geeft een indicatie van de antilichaamtiter in de testsera.

1.

Verdun BTV-antigeen tot een vooraf bepaalde concentratie in PBS, soniceer kort om samengeklonterd virus los te maken (indien geen sonicator beschikbaar is, moet krachtig worden gepipetteerd) en voeg 50 μl toe aan alle putjes van de Elisa-plaat. Tik tegen de zijkanten van de plaat om het antigeen te verspreiden.

2.

Incubeer gedurende 60 minuten bij 37 °C op een rondschudapparaat. Spoel de platen driemaal door de putjes met niet-steriele PBS te vullen en weer te legen en dep de platen droog op absorberend papier.

3.

Controleputjes: voeg 100 μl blokkeerbuffer toe aan de Cc-putjes. Voeg 50 μl negatief/positief controleserum toe, in een verdunning van 1:5 (10 μl serum +40 μl blokkeerbuffer), aan de putjes C-, C+ en C++. Voeg 50 μl blokkeerbuffer toe aan de Mab-controleputjes.

Spottitratie: pipetteer een 1:5-verdunning van elk testserum in blokkeerbuffer in telkens twee putjes van de kolommen 3 tot en met 12 (10 μl serum +40 μl blokkeerbuffer),

dan wel

Serumtitratie: bereid een tweevoudige verdunningsreeks van elk testserum (1:5 tot 1:640) in blokkeerbuffer en pipetteer deze in 8 putjes van een kolom (een verdunningsreeks per kolom: kolommen 3 tot en met 12).

4.

Verdun Mab (1:100) in de blokkeerbuffer onmiddellijk nadat de testsera zijn toegevoegd; breng vervolgens 50 μl daarvan over in alle putjes in de plaat, behalve in de blanco controle.

5.

Incubeer gedurende 60 minuten bij 37 °C op een rondschudapparaat. Spoel driemaal met PBS en dep de platen droog.

6.

Verdun konijn-antimuis-concentraat tot 1:/5 000 in de blokkeerbuffer en breng 50 μl over in alle putjes van de plaat.

7.

Incubeer gedurende 60 minuten bij 37 °C op een rondschudapparaat. Spoel driemaal met PBS en dep de platen droog.

8.

Ontdooi orthofenyleendiamine-dihydrochloride (OPD) en voeg onmiddellijk vσσr gebruik 5 μl 30 %-ige waterstofperoxideoplossing toe per 10 ml OPD. Breng 50 μl daarvan over in alle putjes van de plaat. Laat de kleur ontwikkelen gedurende ongeveer tien minuten en stop de reactie met 1 M zwavelzuur (50 μl per putje). Kleurontwikkeling zou moeten plaatsvinden in de controleputjes met Mab en in de putjes met serum zonder antilichamen tegen BTV.

9.

Onderzoek de platen en registreer de resultaten hetzij visueel hetzij met behulp van een spectrofotometer.

1.

Spoel 40 à 60 rouxkolven die confluente BHK-21-celcultures bevatten, driemaal met een serumvrij Eagle's medium en besmet deze met bluetonguevirus serotype 1 in serumvrij Eagle's medium.

2.

Incubeer bij 37 °C en onderzoek dagelijks op cytopathogeen effect (CPE).

3.

Wanneer 90-100 % van de cellaag in elke rouxkolf duidelijk een CPE vertoont, verzamel dan het virus door mogelijk nog aan het glas vastgehechte cellen los te schudden.

4.

Centrifugeer bij 2 000-3 000 omwentelingen per minuut om de cellen neer te slaan.

5.

Verwijder het supernatant en resuspendeer de cellen in ongeveer 30 ml PBS, met 1 % „Sarkosyl” en 2 ml fenylmethylsulfonylfluoride (lysis-buffermengsel). Dat kan ertoe leiden dat de cellen een gel vormen en om dit effect tegen te gaan kan meer lysis-buffermengsel worden toegevoegd. (NB: fenylmethylsulfonylfluoride is schadelijk – hanteer met uiterste voorzichtigheid.)

6.

Breek de cellen gedurende 60 seconden met een ultrasoonprobe bij een amplitude van 30 micron.

7.

Centrifugeer gedurende tien minuten bij 10 000 omwentelingen per minuut.

8.

Bewaar het supernatant bij +4 °C en resuspendeer de resterende celpellet in 10-20 ml lysis-buffermengsel.

9.

Soniceer en laat uitklaren, waarbij het supernatant in elk stadium wordt opgeslagen, in totaal driemaal.

10.

Voeg de supernatants samen en centrifugeer gedurende 120 minuten bij 24 000 omwentelingen per minuut (100,000 g) en +4 °C op een 5 ml-kussen van 40 %-ige sucrose (m/V in PBS), met gebruikmaking van Beckmann-centrifugeerbuisjes van 30 ml en een SW 28-rotor.

11.

Giet het supernatant weg, verwijder de vloeistof grondig uit de buisjes en resuspendeer de pellet in PBS met de sonicator. Bewaar het antigeen in gelijke fracties bij –20 °C.

1.

Verdun BTV-antigeen in PBS (1:20) over de volledige microtiterplaat met een meerkanaalspipet; leg de verdunningsreeks aan in duplo (50 μl per putje).

2.

Incubeer gedurende één uur bij 37 °C op een rondschudapparaat.

3.

Spoel de platen driemaal met PBS.

4.

Voeg 50 μl monoklonaal antilichaam 3-17-A3 (in een verdunning 1:100) toe aan elk putje van de microtiterplaat.

5.

Incubeer gedurende één uur bij 37 °C op een rondschudapparaat.

6.

Spoel de platen driemaal met PBS.

7.

Breng 50 µl konijn-antimuis-globuline, geconjugeerd met mierikswortelperoxidase en verdund tot een vooraf bepaalde optimale concentratie, over in elk putje van de microtiterplaat.

8.

Incubeer gedurende één uur bij 37 °C op een rondschudapparaat.

9.

Voeg substraat en chromogeen toe zoals hierboven beschreven. Zet de reactie stop na tien minuten door toevoeging van 1 M zwavelzuur (50 µl per putje).

Procedure

:

1 % agar, in boraat- of natriumbarbitalbuffer, pH 8,5 à 9,0, wordt in een petrischaaltje gegoten, en wel zo dat het laagje agar een dikte heeft van ten minste 3,0 mm. In de agar worden zeven vochtvrije putjes gemaakt, met een diameter van elk 5,0 mm. Eén putje ligt centraal en de andere zes liggen eromheen in een cirkel met een straal van 3 cm. Het centrale putje wordt gevuld met het standaardantigeen. De perifere putjes 2, 4 en 6 worden gevuld met het positieve controleserum en de putjes 1, 3 en 5 met het testserum. Het geheel wordt gedurende 72 uur bij kamertemperatuur geïncubeerd in een gesloten vochtkamer.

Interpretatie

:

Een testserum is positief indien het een specifieke precipitatielijn vormt met het antigeen en een volledig identieke lijn met het controleserum. Een testserum is negatief indien het geen specifieke lijn vormt met het antigeen en indien het de lijn van het controleserum niet buigt. De petrischaaltjes moeten worden bekeken bij donkerveldbelichting met indirect licht.

Procedure

:

1 % agar, in boraat- of natriumbarbitalbuffer, pH 8,5 à 9,0, wordt in een petrischaaltje gegoten, en wel zo dat het laagje agar een dikte heeft van ten minste 3,0 mm. In de agar worden zeven vochtvrije putjes gemaakt, met een diameter van elk 5,0 mm. Eén putje ligt centraal en de andere zes liggen eromheen in een cirkel met een straal van 3 cm. Het centrale putje wordt gevuld met het standaardantigeen. De perifere putjes 2, 4 en 6 worden gevuld met het positieve controleserum en de putjes 1, 3 en 5 met het testserum. Het geheel wordt gedurende 72 uur bij kamertemperatuur geïncubeerd in een gesloten vochtkamer.

Interpretatie

:

Een testserum is positief indien het een specifieke precipitatielijn vormt met het antigeen en een volledig identieke lijn met het controleserum. Een testserum is negatief indien het geen specifieke lijn vormt met het antigeen en indien het de lijn van het controleserum niet buigt. De petrischaaltjes moeten worden bekeken bij donkerveldbelichting met indirect licht.

Serum

:

Vóór gebruik worden de sera geïnactiveerd door blootstelling aan een temperatuur van 56 °C gedurende 30 minuten.

Procedure

:

De neutralisatietest met constant virus tegenover wisselende serumverdunningen wordt uitgevoerd door microtitratie, waarbij gebruik wordt gemaakt van MDBK of andere gevoelige cellen. De Colorado-, de Oxford- of een andere referentiestam van het virus wordt gebruikt in een concentratie van 100 TCID50 per 0,025 ml; geïnactiveerde onverdunde serummonsters worden vermengd met een gelijke hoeveelheid (0,025 ml) virussuspensie. De virus/serummengsels worden gedurende één uur bij 37 °C geïncubeerd in microtiterplaten voordat de MDBK-cellen worden toegevoegd. De cellen worden gebruikt in een zodanige concentratie dat na 24 uur een volledige monolayer wordt gevormd.

Controles

:

i) bepaling van het infectievermogen van het virus, ii) controles voor de serumtoxiciteit, iii) controles van niet-geïnoculeerde celcultures, iv) referentieantisera.

Interpretatie

:

De resultaten van de neutralisatietest en de titer van het bij de test gebruikte virus worden afgelezen na een incubatieperiode van drie tot zes dagen bij 37 °C. De serumtiters worden als negatief beschouwd indien er geen neutralisatie is bij een verdunning van 1:2 (onverdund serum).

Reagentia

:

Voordat met de bemonstering wordt begonnen, wordt het transportmedium bereid. 2 ml daarvan wordt overgebracht in evenveel containers als er dieren zijn die moeten worden bemonsterd. De gebruikte containers moeten bestand zijn tegen invriezen in vast CO2 of vloeibare stikstof. Voor de bemonstering moet gebruik worden gemaakt van een speciaal ontworpen sputumvanger of „probang”. Om het monster te nemen wordt het probanglepeltje via de mond over het dorsale gedeelte van de tong tot in het bovenste deel van de oesophagus gebracht. Via lateraal en dorsaal gerichte bewegingen wordt getracht het oppervlakte-epitheel van het bovenste gedeelte van de oesophagus en de farynx af te schrapen. Vervolgens wordt de probang teruggetrokken, bij voorkeur nadat het dier heeft geslikt. Het lepeltje moet gevuld zijn en een mengsel bevatten van slijm, speeksel, slokdarmvocht en celresten. Er moet evenwel voor worden gezorgd dat elk monster zichtbaar celmateriaal bevat. Elke ruwe beweging die bloedingen kan veroorzaken, moet worden vermeden. De monsters van sommige dieren kunnen zwaar verontreinigd zijn met resten van het herkauwde voeder. Dergelijke monsters moeten worden weggegooid en de bek van het betrokken dier moet worden gespoeld met water, of beter nog met een fysiologische zoutoplossing, voordat een nieuw monster wordt genomen.

Behandeling van de monsters

:

Elk in het probanglepeltje genomen monster wordt op zijn kwaliteit onderzocht en 2 ml ervan wordt toegevoegd aan dezelfde hoeveelheid transportmedium in een vriesbestendige container. De containers worden stevig gesloten, verzegeld, ontsmet en van een etiket voorzien. De monsters worden koel bewaard (+4 °C) en binnen drie à vier uur onderzocht ofwel op droogijs (–69 °C) of vloeibare stikstof geplaatst en bevroren gehouden totdat zij worden onderzocht. Na elke monstername moet de probang ontsmet en driemaal gespoeld worden, telkens in schoon water.

Onderzoek op MKZ-virus

:

De monsters worden geïnoculeerd op cultures van primaire boviene schildkliercelkweken, waarbij per monster ten minste drie buisjes worden gebruikt. Andere gevoelige cellen, bijvoorbeeld primaire runder- of varkensniercellen, kunnen eveneens worden gebruikt, maar daarbij mag niet worden vergeten dat zij voor bepaalde stammen van het MKZ-virus minder gevoelig zijn. De buisjes worden geïncubeerd bij 37 °C op een rollerbank en gedurende 48 uur dagelijks onderzocht op de aanwezigheid van cytopathogeen effect (CPE). Indien de uitslag negatief is, worden de cultures blind gepasseerd op nieuwe cultures en opnieuw onderzocht gedurende 48 uur. De specificiteit van elk CPE moet worden bevestigd.

1.

0,08 M fosfaatbuffer pH 7,2 met 0,01 % bovien serumalbumine, 0,002 % fenolrood en antibiotica.

2.

Weefselcultuurmedium (bijvoorbeeld Eagle's MEM) met 0,04 M Hepes-buffer, 0,01 % bovien serumalbumine en antibiotica, pH 7,2.

3.

Aan het transportmedium moeten antibiotica worden toegevoegd (per ml uiteindelijk medium), bv. penicilline 1 000 IE, neomycinesulfaat 100 IE, polymyxine B-sulfaat 50 IE, mycostatine 100 IE.

Reagentia

:

Het stamantigeen van het mond-en-klauwzeervirus wordt aangemaakt in celcultures of op rundertongen en wordt vervolgens bewaard bij ten hoogste –70 °C of bij –20 °C indien 50 % glycerol is toegevoegd. Dit is het stamantigeen. Het MKZ-virus is onder deze omstandigheden stabiel en de titers variëren slechts in geringe mate in de loop van een aantal maanden.

Procedure

:

De test wordt uitgevoerd op voor weefselkweek bestemde microtiterplaten met vlakke bodem, met gebruikmaking van gevoelige cellen, bijvoorbeeld IB-RS-2, BHK-21 of kalfsniercellen. De testsera worden verdund tot 1:4 in een serumvrij celkweekmedium, waaraan vervolgens 100 IE per ml neomycine of een ander daartoe geschikt antibioticum wordt toegevoegd. De sera worden gedurende 30 minuten bij 56 °C geïnactiveerd en 0,05 ml ervan wordt gebruikt voor de aanleg, in duplo, van een verdunningsreeks op microtiterplaten met behulp van verdunningscapillairen met een inhoud van 0,05 ml. Vooraf getitreerd virus, dat eveneens in serumvrij cultuurmedium is verdund en in een concentratie van 100 TCID50 per 0,05 ml, wordt vervolgens aan elk putje toegevoegd. Na incubatie gedurende één uur bij 37 °C, om het neutralisatieproces te doen plaatsvinden, wordt 0,05 ml celsuspensie, met 0,5-1,0 × 106 cellen per ml in celkweekmedium dat een serum bevat dat vrij is van antilichamen tegen MKZ, toegevoegd aan elk putje en worden de platen afgesloten. De platen worden bij 37 °C geïncubeerd. De daarbij gevormde monolayers zijn normaliter binnen 24 uur confluent. Na 48 uur is er gewoonlijk voldoende CPE om de test microscopisch af te lezen. Op dat ogenblik kan een definitieve microscopische aflezing plaatsvinden of kunnen de platen worden gefixeerd en gemerkt met het oog op macroscopische aflezing, bijvoorbeeld met behulp van 10 %-ige formol-zoutoplossing en 0,05 %-ig methyleenblauw.

Controles

:

De controles bij elke test omvatten een homoloog antiserum met bekende titer, een celcontrole, een controle voor de serumtoxiciteit, een controle van het medium en een virustitratie aan de hand waarvan de juiste hoeveelheid virus in de test wordt berekend.

Interpretatie

:

Putjes die CPE vertonen worden als besmet beschouwd en de neutralisatietiters worden uitgedrukt als de reciproke van de uiteindelijke verdunning van het in het serum/virusmengsel aanwezige serum bij het 50 %-eindpunt, berekend aan de hand van de methode van Spearman-Karber (Karber, G., 1931, Archiv für Experimentelle Pathologie und Pharmakologie, 162, 480). Een test wordt als geldig beschouwd wanneer de werkelijke hoeveelheid virus per putje in de test tussen 101,5 en 102,5 TCID50 ligt en wanneer de titer van het referentieserum minder bedraagt dan het dubbele van de verwachte titer, berekend op basis van voorafgaande titraties. Wanneer bij de controles waarden worden gevonden buiten deze limieten, worden de tests overgedaan. Een eindpunttiter van 1/11 of minder wordt als negatief beschouwd.

Reagentia

:

Konijn-antiserum tegen 146S-antigeen van zeven typen mond-en-klauwzeervirus (MKZ-virus), gebruikt bij een vooraf vastgestelde optimale concentratie in carbonaat/bicarbonaat-bufferoplossing, pH 9,6. Antigeen wordt bereid uit geselecteerde virusstammen, gekweekt op monolayers van BHK-21-cellen. Niet-gezuiverd supernatant wordt vooraf getitreerd overeenkomstig de voorschriften, maar zonder serum, en dan gebruikt voor het aanleggen van een verdunning die na toevoeging van een gelijk volume PBST (met fosfaat gebufferde zoutoplossing die 0,05 % Tween-20 en fenolrood bevat) bij aflezing een optische dichtheid oplevert tussen 1,2 en 1,5. De virussen mogen vóór gebruik worden geïnactiveerd. PBST wordt gebruikt als diluent. Cavia-antiserum wordt bereid door cavia's te enten met 146S-antigeen van elk serotype. Een vooraf bepaalde optimale concentratie in PBST dat 10 % normaal runderserum en 5 % normaal konijnenserum bevat. Konijn-anticavia-immunoglobuline, geconjugeerd met mierikswortelperoxidase, wordt gebruikt in een vooraf bepaalde optimale concentratie in PBST dat 10 % normaal runderserum en 5 % normaal konijnenserum bevat. De testsera worden verdund in PBST.

1.

Elisa-platen worden gecoat met 50 µl konijn-antivirusserum en worden daarbij gedurende ιιn nacht in een vochtkamer bij kamertemperatuur bewaard.

2.

Van elk testserum wordt in duplo een tweevoudige verdunningsreeks aangelegd van telkens 50 µl, te beginnen bij een verdunning 1:4, in multiwell-platen met een U-vormige bodem (dragerplaten). Aan elk putje wordt 50 µl van een constante antigeendosis toegevoegd en de mengsels worden gedurende één nacht bij 4 °C bewaard. Door de toevoeging van het antigeen wordt de oorspronkelijke serumverdunning op 1:8 gebracht.

3.

De Elisa-platen worden vijf keer met PBST gespoeld.

4.

Vervolgens wordt 50 µl van de serum/antigeenmengsels overgebracht van de dragerplaten naar de met konijnenserum gecoate Elisa-platen en gedurende één uur bij 37 °C geïncubeerd op een rondschudapparaat.

5.

Na het spoelen wordt aan elk putje 50 µl van een tegen het in punt 4 gebruikte antigeen gericht cavia-antiserum toegevoegd. De platen worden gedurende één uur bij 37 °C geïncubeerd op een rondschudapparaat.

6.

De platen worden gespoeld en aan elk putje wordt 50 µl van met mierikswortelperoxidase geconjugeerd konijn-anticavia-immunoglobuline toegevoegd. De platen worden gedurende één uur bij 37 °C geïncubeerd op een rondschudapparaat.

7.

De platen worden gespoeld en aan elk putje wordt 50 µl orthofenyleendiamine met 0,05 % H2O2 (30 %) m/V toegevoegd.

8.

De reactie wordt na 15 minuten stopgezet met 1,25 M H2SO4.

Controles

:

Voor elk gebruikt antigeen zijn er 40 putjes die geen serum bevatten maar antigeen verdund in PBST. Een in duplo aangelegde tweevoudige verdunningsreeks van homoloog bovien referentieantiserum. Een in duplo aangelegde tweevoudige verdunningsreeks van negatief runderserum.

Interpretatie

:

Antilichaamtiters worden uitgedrukt als de uiteindelijke verdunning van het testserum dat 50 % oplevert van de gemiddelde OD-waarde die is geregistreerd in de viruscontroleputjes zonder testserum. Titers boven 1/40 worden als positief beschouwd.

Referenties

:

Hamblin C, Barnett ITR and Hedger RS (1986) – A new enzyme-linked immunosorbent assay (Elisa) for the detection of antibodies against foot-and-mouth disease virus. I. Development and method of Elisa. Journal of Immunological Methods, 93: 115-121.

Serum

:

Vóór gebruik worden de sera geïnactiveerd door blootstelling aan een temperatuur van 56 °C gedurende 30 minuten.

Procedure

:

De neutralisatietest met constant virus tegenover wisselende serumverdunningen wordt uitgevoerd op microtiterplaten, waarbij gebruik wordt gemaakt van Vero-cellen of andere gevoelige cellen. Het virus van de ziekte van Aujeszky wordt gebruikt in een concentratie van 100 TCID50 per 0,025 ml; geïnactiveerde onverdunde serummonsters worden vermengd met een gelijke hoeveelheid (0,025 ml) virussuspensie. De virus/serummengsels worden gedurende twee uur bij 37 °C geïncubeerd in de microtiterplaten voordat de nodige cellen worden toegevoegd. De cellen worden gebruikt in een zodanige concentratie dat na 24 uur een volledige monolayer wordt gevormd.

Controles

:

i) bepaling van het infectievermogen van het virus, ii) controles voor de serumtoxiciteit, iii) controles van niet-geïnoculeerde celcultures, iv) referentieantisera.

Interpretatie

:

De resultaten van de neutralisatietest en de titer van het bij de test gebruikte virus worden afgelezen na een incubatieperiode van drie tot zeven dagen bij 37 °C. Een serumtiter van minder dan 1/2 (onverdund serum) wordt als negatief beschouwd.

Serum

:

Vóór gebruik worden de sera geïnactiveerd door blootstelling aan een temperatuur van 56 °C gedurende 30 minuten.

Procedure

:

De neutralisatietest met constant virus tegenover wisselende serumverdunningen wordt uitgevoerd op microtiterplaten, met gebruikmaking van A72 (hondentumor)-cellen of andere gevoelige cellen. Het TGE-virus wordt gebruikt in een concentratie van 100 TCID50 per 0,025 ml; geïnactiveerde onverdunde serummonsters worden vermengd met een gelijke hoeveelheid (0,025 ml) virussuspensie. De virus/serummengsels worden in de microtiterplaten gedurende 30 à 60 minuten bij 37 °C geïncubeerd voordat de nodige cellen worden toegevoegd. De cellen worden gebruikt in een zodanige concentratie dat na 24 uur een volledige monolayer wordt gevormd. In ieder putje wordt 0,1 ml celsuspensie aangebracht.

Controles

:

i) bepaling van het infectievermogen van het virus, ii) controles voor de serumtoxiciteit, iii) controles van niet-geïnoculeerde celcultures, iv) referentieantisera.

Interpretatie

:

De resultaten van de neutralisatietest en de titer van het bij de test gebruikte virus worden afgelezen na een incubatieperiode van drie tot vijf dagen bij 37 °C. Serumtiters van minder dan 1/2 (in de uiteindelijke verdunning) worden als negatief beschouwd. Indien onverdunde serummonsters toxisch zijn voor de weefselcultures, worden deze sera tot 1:2 verdund voordat zij bij de test worden gebruikt. Dat geeft een uiteindelijke serumverdunning van 1:4. In deze gevallen worden serumtiters van minder dan 1/4 (in de uiteindelijke verdunning) als negatief beschouwd.

a)

Er mogen meerdere zendingen in het quarantainestation binnengebracht worden. Bij aankomst in het quarantainestation moeten echter alle dieren van dezelfde soort in de quarantainevoorziening als één groep beschouwd worden en als zodanig worden behandeld. De quarantaineperiode begint in dit geval voor de hele groep als het laatste dier de quarantainevoorziening is binnengebracht.

b)

In het quarantainestation moet elke groep dieren zodanig afgezonderd worden dat zij niet direct of indirect in contact komen met andere dieren, met inbegrip van aanwezige dieren van andere zendingen.

De zendingen mogen het quarantainestation niet verlaten en moeten tegen vectorinsecten beschermd worden.

c)

Als tijdens de quarantaineperiode niet de hand aan de isolatie van de dieren wordt gehouden en er sprake is van contact met andere dieren, begint de quarantaineperiode voor de desbetreffende groep dieren opnieuw te lopen.

d)

Dieren die bestemd zijn om in de EU te worden binnengebracht en via het quarantainestation gaan, moeten ingeladen en rechtstreeks naar de EU verzonden worden met inachtneming van de volgende voorwaarden:

a)

het moet onder toezicht staan van een officiële dierenarts;

b)

het moet gelegen zijn in het centrum van een gebied met een diameter van 20 km waarin zich, volgens de officiële bevindingen, in de laatste 30 dagen vóór het gebruik als quarantainestation, geen enkel geval van mond-en-klauwzeer heeft voorgedaan;

c)

het moet voor gebruik als quarantainestation gereinigd en ontsmet worden met een ontsmettingsmiddel dat in Saint-Pierre en Miquelon officieel is erkend als doeltreffend bij de bestrijding van de in hoofdstuk 2 genoemde ziekten.

d)

het omvat met inachtneming van de capaciteit ervan:

e)

wanneer het quarantainestation in gebruik is, moeten er voldoende dierenartsen zijn om alle taken te vervullen;

f)

er mogen uitsluitend dieren worden toegelaten die individueel zijn geïdentificeerd om de traceerbaarheid te garanderen. Daartoe moet, wanneer dieren worden toegelaten, de eigenaar van het quarantainestation of de daarvoor verantwoordelijke persoon erop toezien dat alle dieren naar behoren zijn geïdentificeerd en vergezeld gaan van de voor de betrokken soort en categorie vereiste gezondheidscertificaten. Bovendien moet de eigenaar van het quarantainestation of de daarvoor verantwoordelijke persoon de naam van de eigenaar, de oorsprong van de dieren in de zending, de datum van aankomst en van vertrek van de dieren in de zending, het identificatienummer van de dieren en hun plaats van bestemming in een register of een gegevensbank registreren en gedurende ten minste drie jaar bewaren;

g)

de bevoegde autoriteit moet de procedure voor het officiële toezicht op het quarantainestation vaststellen en ervoor zorgen dat dat toezicht ook wordt uitgeoefend; dat toezicht omvat geregelde inspecties om na te gaan of nog steeds aan de eisen voor erkenning wordt voldaan. Wanneer niet meer aan de eisen wordt voldaan en de erkenning derhalve wordt geschorst, kan die schorsing pas ongedaan worden gemaakt wanneer de bevoegde autoriteit heeft geconstateerd dat het quarantainestation weer aan de onder a) tot en met g) genoemde voorwaarden voldoet.

a)

Testmethode: vergelijkende intracutane test met boviene PPD (purified protein derivative) en aviaire PPD overeenkomstig de in bijlage B, punt 2.1.2, bij Richtlijn 64/432/EEG beschreven normen voor de vervaardiging van boviene en aviaire tuberculinen.

De test moet worden uitgevoerd achter de schouder (okselgebied) volgens de in bijlage B, punt 2.2.4, bij Richtlijn 64/432/EEG beschreven procedure.

b)

Tijdschema: de dieren moeten binnen twee dagen na aankomst in het quarantainestation en 42 dagen na de eerste test worden getest.

c)

Interpretatie van de tests:

De reactie geldt als:

d)

Mogelijke maatregelen na de test:

Als een dier een positieve reactie vertoont op de intracutane injectie van boviene PPD, wordt het uit de groep verwijderd en moeten de andere dieren minimaal 42 dagen na de eerste positieve test een nieuwe test ondergaan, die dan als de eerste onder b) bedoelde test wordt beschouwd.

Indien meer dan één dier van de groep een positief resultaat vertoont, mag geen enkel dier van de groep naar de EU worden uitgevoerd.

Indien de test van een of meer dieren een onduidelijk resultaat oplevert, ondergaat de gehele groep na minimaal 42 dagen een nieuwe test, die dan als de eerste onder b) bedoelde test wordt beschouwd.

a)

Testmethode:

b)

Tijdschema: de dieren moeten binnen twee dagen na aankomst in het quarantainestation en 42 dagen na de eerste test worden getest.

c)

Interpretatie van de tests:

Een positief testresultaat is een reactie in de zin van bijlage C bij Richtlijn 64/432/EEG.

d)

Mogelijke maatregelen na de test:

Dieren die op een of meer van de tests positief reageren, worden uit de groep verwijderd en de andere dieren moeten minimaal 42 dagen na de eerste positieve test een nieuwe test te ondergaan, die dan als de eerste onder b) bedoelde test moet worden beschouwd.

Alleen dieren die negatief gereageerd hebben op de twee opeenvolgende tests zoals beschreven onder b) mogen in de EU worden binnengebracht.

a)

Testmethode: agargelimmunodiffusie (AGID)-test overeenkomstig deel 6 van bijlage I bij Verordening (EU) nr. 206/2010 (SANCO/4787/2009).

Bij een positieve reactie moeten de dieren met een competitie-Elisa worden getest, zoals beschreven in deel 6 van bijlage I bij Verordening (EU) nr. 206/2010 (SANCO/4787/2009), om onderscheid tussen beide ziekten te kunnen maken.

b)

Tijdschema:

De dieren moeten op twee tests negatief reageren, waarbij de eerste test binnen twee dagen na hun aankomst in het quarantainestation en de tweede minimaal 21 dagen na de eerste test plaatsvindt.

c)

Mogelijke maatregelen na de test:

a)

Testmethode: diagnostische tests (probang en serologie) door middel van Elisa en virusneutralisatie volgens de protocollen in deel 6 van bijlage I bij Verordening (EU) nr. 206/2010 (SANCO/4787/2009).

b)

Tijdschema: de dieren moeten op twee tests negatief reageren, waarbij de eerste test binnen twee dagen na hun aankomst in het quarantainestation en de tweede op zijn vroegst 42 dagen na de eerste test plaatsvindt.

c)

Mogelijke maatregelen na de test: als bij het onderzoek naar de aanwezigheid van het MKZ-virus een dier positief reageert, mag geen enkel dier uit het quarantainestation in de EU binnengebracht worden.

NB: ingeval antilichamen tegen structurele of niet-structurele eiwitten van het MKZ-virus worden aangetroffen, wordt dit altijd beschouwd als het gevolg van een eerdere MKZ-infectie, ongeacht de vaccinatiestatus.

a)

Testmethode: de competitie-Elisa zoals beschreven in het Manual of Diagnostic Tests and Vaccines for Terrestrial Animals, meest recente versie, van de OIE, is de voorgeschreven test voor het internationale handelsverkeer en de eerste keuze. De serumneutralisatietest of andere erkende testmethoden volgens de in de desbetreffende hoofdstukken van het OIE-handboek beschreven protocollen kunnen ook worden gebruikt.

b)

Tijdschema: de dieren moeten twee tests ondergaan, waarbij de eerste test binnen twee dagen na hun aankomst in het quarantainestation en de tweede op zijn vroegst 42 dagen na de eerste test plaatsvindt.

c)

Mogelijke maatregelen na de test: als bij het onderzoek naar de aanwezigheid van het runderpestvirus een dier positief reageert, mag geen enkel dier uit het quarantainestation in de EU binnengebracht worden.

a)

Testmethode: Elisa, virusneutralisatietest of andere erkende testmethoden volgens de in de desbetreffende hoofdstukken van het OIE-handboek beschreven protocollen.

b)

Tijdschema: de dieren moeten twee tests ondergaan, waarbij de eerste test binnen twee dagen na hun aankomst in het quarantainestation en de tweede op zijn vroegst 42 dagen na de eerste test plaatsvindt.

c)

Mogelijke maatregelen na de test: als bij het onderzoek naar de aanwezigheid van het vesiculaire-stomatitisvirus een dier positief reageert, mag geen enkel dier uit het quarantainestation in de EU binnengebracht worden.

a)

Testmethode: Elisa, virusneutralisatietest of andere erkende testmethoden volgens de in de desbetreffende hoofdstukken van het OIE-handboek beschreven protocollen.

b)

Tijdschema: de dieren moeten twee tests ondergaan, waarbij de eerste test binnen twee dagen na hun aankomst in het quarantainestation en de tweede op zijn vroegst 42 dagen na de eerste test plaatsvindt.

c)

Mogelijke maatregelen na de test: als een dier tekenen van blootstelling aan het riftdalkoortsvirus vertoont, mag geen enkel dier uit het quarantainestation in de EU binnengebracht worden.

a)

Testmethode: serologie met behulp van Elisa, virusneutralisatietest of andere erkende testmethoden volgens de in de desbetreffende hoofdstukken van het OIE-handboek beschreven protocollen.

b)

Tijdschema: de dieren moeten twee tests ondergaan, waarbij de eerste test binnen twee dagen na hun aankomst in het quarantainestation en de tweede op zijn vroegst 42 dagen na de eerste test plaatsvindt.

c)

Mogelijke maatregelen na de test: als een dier tekenen van blootstelling aan nodulaire dermatose vertoont, mag geen enkel dier uit het quarantainestation in de EU binnengebracht worden.

a)

Testmethode: Elisa, virusneutralisatietest, immunofluorescentie-test of een andere erkende test.

b)

Tijdschema: de dieren moeten twee tests ondergaan, waarbij de eerste test binnen twee dagen na hun aankomst in het quarantainestation en de tweede op zijn vroegst 42 dagen na de eerste test plaatsvindt.

c)

Mogelijke maatregelen na de test: als een dier tekenen van blootstelling aan de verwekker van Krim-Congo-hemorragische koorts vertoont, mag geen enkel dier uit het quarantainestation in de EU binnengebracht worden.

a)

Testmethode: de parasiet kan in geconcentreerde bloedmonsters worden aangetoond volgens de in de desbetreffende hoofdstukken van het OIE-handboek beschreven protocollen.

b)

Tijdschema: de dieren moeten twee tests ondergaan, waarbij de eerste test binnen twee dagen na hun aankomst in het quarantainestation en de tweede op zijn vroegst 42 dagen na de eerste test plaatsvindt.

c)

Mogelijke maatregelen na de test: indien bij een dier van de zending T. evansi wordt aangetoond, mag dat dier niet in de EU worden binnengebracht. Het restant van de groep moet vervolgens intern en extern een antiparasitaire behandeling ondergaan met de juiste middelen die doeltreffend zijn tegen T. evansi.

a)

Testmethode: opsporing van viraal DNA op basis van identificatie aan de hand van immunofluorescentie of immunocytochemie, volgens de in de desbetreffende hoofdstukken van het OIE-handboek beschreven protocollen.

b)

Tijdschema: de dieren moeten twee tests ondergaan, waarbij de eerste test binnen twee dagen na hun aankomst in het quarantainestation en de tweede op zijn vroegst 42 dagen na de eerste test plaatsvindt.

c)

Mogelijke maatregelen na de test: als een dier tekenen van blootstelling aan kwaadaardige catarrale koorts vertoont, mag geen enkel dier uit het quarantainestation in de EU binnengebracht worden.

a)

Testmethode: AGID-test of blocking Elisa, volgens de in het OIE-handboek, meest recente editie, beschreven protocollen.

b)

Tijdschema: de dieren moeten twee tests ondergaan, waarbij de eerste test binnen twee dagen na hun aankomst in het quarantainestation en de tweede op zijn vroegst 42 dagen na de eerste test plaatsvindt.

c)

Mogelijke maatregelen na de test: dieren die positief reageren op de onder a) bedoelde test worden uit de groep verwijderd en de andere dieren moeten op zijn vroegst 21 dagen na de eerste positieve test een nieuwe test te ondergaan, die dan als de eerste onder b) bedoelde test moet worden beschouwd.

Alleen dieren die negatief gereageerd hebben op de twee opeenvolgende tests zoals beschreven onder b) mogen in de EU worden binnengebracht.

„BOV”

:

Veterinair certificaat voor vers vlees, met inbegrip van gehakt vlees, van als landbouwhuisdier gehouden runderen (inclusief Bubalus, Bison en kruisingen daarvan).

„OVI”

:

Veterinair certificaat voor vers vlees, met inbegrip van gehakt vlees, van als landbouwhuisdier gehouden schapen (Ovis aries) en geiten (Capra hircus).

„POR”

:

Veterinair certificaat voor vers vlees, met inbegrip van gehakt vlees, van als landbouwhuisdier gehouden varkens (Sus scrofa).

„EQU”

:

Veterinair certificaat voor vers vlees, met uitzondering van gehakt vlees, van als landbouwhuisdier gehouden eenhoevigen (Equus caballus, Equus asinus en kruisingen daarvan).

„RUF”

:

Veterinair certificaat voor vers vlees, met uitzondering van slachtafval en gehakt vlees, van gekweekte niet-gedomesticeerde dieren van de orde Artiodactyla (met uitzondering van runderen (inclusief Bubalus, Bison en kruisingen daarvan), Ovis aries, Capra hircus, Suidae en Tayassuidae) en van de families Rhinocerotidae en Elephantidae.

„RUW”

:

Veterinair certificaat voor vers vlees, met uitzondering van slachtafval en gehakt vlees, van wilde niet-gedomesticeerde dieren van de orde Artiodactyla (met uitzondering van runderen (inclusief Bubalus, Bison en kruisingen daarvan), Ovis aries, Capra hircus, Suidae en Tayassuidae) en van de families Rhinocerotidae en Elephantidae.

„SUF”

:

Veterinair certificaat voor vers vlees, met uitzondering van slachtafval en gehakt vlees, van gekweekte niet-gedomesticeerde dieren van de families Suidae, Tayassuidae en Tapiridae.

„SUW”

:

Veterinair certificaat voor vers vlees, met uitzondering van slachtafval en gehakt vlees, van wilde niet-gedomesticeerde dieren van de families Suidae, Tayassuidae en Tapiridae.

„EQW”

:

Veterinair certificaat voor vers vlees, met uitzondering van slachtafval en gehakt vlees, van wilde eenhoevigen van het ondergeslacht Hippotigris (zebra).

„A”

:

Garanties ten aanzien van rijping, pH-meting en ontbening van vers vlees, met uitzondering van slachtafval, gecertificeerd met een veterinair certificaat volgens model BOV (punt II.2.6), OVI (punt II.2.6), RUF (punt II.2.7) en RUW (punt II.2.4).

„C”

:

Garanties ten aanzien van laboratoriumtests op klassieke varkenspest bij karkassen waarvan het verse vlees is gecertificeerd met een veterinair certificaat volgens model SUW (punt II.2.3 B).

„D”

:

Garanties ten aanzien van spoeling in bedrijven met dieren waarvan het verse vlees is gecertificeerd met een veterinair certificaat volgens model POR (punt II.2.3 d).

„E”

:

Garanties ten aanzien van tuberculinatie bij dieren waarvan het verse vlees is gecertificeerd met een veterinair certificaat volgens model BOV (punt II.2.4 d).

„F”

:

Garanties ten aanzien van rijping en ontbening van vers vlees, met uitzondering van slachtafval, gecertificeerd met een veterinair certificaat volgens model BOV (punt II.2.6), OVI (punt II.2.6), RUF (punt II.2.6) en RUW (punt II.2.7).

„G”

:

Garanties ten aanzien van: 1) het uitsluiten van slachtafval en ruggenmerg en 2) tests op en de oorsprong van hertachtigen met betrekking tot Chronic Wasting Disease, zoals bedoeld in het veterinaire certificaat volgens model RUF (punt II.1.7) en RUW (punt II.1.8).

„H”

:

Aanvullende garanties vereist voor Brazilië ten aanzien van diercontacten, vaccinatieprogramma’s en bewaking. In de Braziliaanse staat Santa Catarina wordt echter niet tegen mond-en-klauwzeer gevaccineerd, zodat de verwijzing naar een vaccinatieprogramma niet geldt voor vlees van dieren van oorsprong uit en geslacht in die staat.

*

Voorschriften volgens de Overeenkomst tussen de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de handel in landbouwproducten (PB L 114 van 30.4.2002, blz. 132).

-

Geen certificaat vastgesteld en invoer van vers vlees verboden (behalve voor de aangegeven diersoorten, indien het voor het hele land geldt).

a)

Het derde land van uitvoer stelt een veterinair certificaat op overeenkomstig het in deel 2 van de bijlagen I, II en IV en bijlage III vastgestelde model, naargelang van de diersoort of het verse vlees in kwestie.

Op elk certificaat worden, in de in het model aangegeven volgorde, de verklaringen opgenomen die voor elk derde land vereist zijn en de eventuele aanvullende garanties die voor het derde land van uitvoer of een deel daarvan vereist zijn.

Indien de EU-lidstaat van bestemming voor de levende dieren of het verse vlees in kwestie aanvullende certificeringsvoorschriften vereist, worden in het origineel van het veterinaire certificaat verklaringen opgenomen waarin wordt bevestigd dat aan die voorschriften is voldaan.

b)

Indien in het modelcertificaat staat dat een verklaring in bepaalde gevallen kan worden doorgehaald, houdt dit in dat niet terzake doende verklaringen mogen worden doorgehaald, met paraaf en stempel van de certificerende ambtenaar, of helemaal uit het certificaat mogen worden weggelaten.

c)

Er moet één afzonderlijk certificaat worden opgesteld voor levende dieren/vers vlees, uitgevoerd uit een of meer gebieden van hetzelfde land van uitvoer, als vermeld in de kolommen 2 en 3 van deel 1 van bijlage I, II, of IV, verzonden naar dezelfde bestemming en vervoerd in dezelfde wagon, dezelfde vrachtwagen, hetzelfde vliegtuig of hetzelfde schip.

d)

Het originele exemplaar van elk certificaat bestaat uit één blad of, indien nodig, een formulier waarvan alle bladen één ondeelbaar geheel vormen.

e)

Het veterinaire certificaat wordt opgesteld in ten minste één van de officiële talen van de lidstaat waarin de grensinspectiepost van binnenkomst van de zending in de EU gelegen is en van de lidstaat van bestemming. Deze lidstaten kunnen evenwel toestaan dat het certificaat in de officiële taal van een andere lidstaat wordt opgesteld, zo nodig met een officiële vertaling.

f)

Indien voor de identificatie van de bestanddelen van de zending (zie punt I.28 van het modelcertificaat) extra bladen aan het certificaat worden gehecht, worden deze bladen beschouwd als deel uitmakend van het originele certificaat en worden alle bladzijden voorzien van de handtekening en het stempel van de certificerende ambtenaar.

g)

Indien het certificaat, inclusief de onder f) bedoelde aanvullingen, meer dan één bladzijde beslaat, wordt elke bladzijde onderaan genummerd — (bladzijdenummer) van (totaal aantal bladzijden) — en wordt elke bladzijde bovenaan voorzien van het referentienummer van het certificaat dat door de bevoegde autoriteit is toegekend.

h)

Het originele exemplaar van het certificaat moet worden ingevuld en ondertekend door een officiële dierenarts of een andere aangewezen officiële inspecteur, wanneer het modelcertificaat in deze mogelijkheid voorziet. In het geval van levende dieren moet het certificaat minder dan 24 uur vóór het laden van de zending met het oog op het binnenbrengen in de EU worden ingevuld en ondertekend. De bevoegde autoriteiten van het derde land van uitvoer zien erop toe dat certificeringsvoorschriften worden toegepast die ten minste gelijkwaardig zijn aan die van Richtlijn 96/93/EG (1).

De kleur van de handtekening moet verschillen van die van de gedrukte tekst. Dat geldt ook voor andere stempels dan reliëfstempels en watermerken.

i)

Het in de vakken I.2 en II.a vermelde referentienummer van het certificaat moet door de bevoegde autoriteit worden toegekend.