„BIJLAGE XIII

Activiteitspecifieke richtsnoeren voor de bepaling van de emissies van distikstofoxide (N2O) die ontstaan bij de productie van salpeterzuur, adipinezuur, caprolactam, glyoxal en glyoxylzuur

1.   GRENZEN EN VOLLEDIGHEID

De in deze bijlage opgenomen activiteitspecifieke richtsnoeren zijn van toepassing op de monitoring van N2O-emissies die ontstaan bij de productie van salpeterzuur, adipinezuur, caprolactam, glyoxal en glyoxylzuur in de relevante, overeenkomstig artikel 24 van Richtlijn 2003/87/EG in de EU-ETS opgenomen installaties.

Voor elke activiteit waarbij N2O-emissies vrijkomen, moeten alle bronnen die N2O uitstoten als gevolg van productieprocessen worden meegenomen, met inbegrip van N2O-emissies die bij de productie ontstaan en vervolgens door rookgasreinigingsapparatuur worden geleid. Dit omvat:

—	bij de productie van salpeterzuur — N2O-emissies uit de katalytische oxidatie van ammoniak en of uit NOx/N2O-afvanginstallaties;

—	bij de productie van adipinezuur — N2O-emissies, inclusief de emissies uit de oxidatiereactie, uit directe procesontluchting en/of emissiebeheersingsapparatuur;

—	bij de productie van glyoxal en glyoxylzuur — N2O-emissies, inclusief de emissies uit procesreacties, uit directe procesontluchting en/of emissiebeheersingsapparatuur;

—	bij de productie van caprolactam — N2O-emissies, inclusief de emissies uit procesreacties, uit directe procesontluchting en/of emissiebeheersingsapparatuur.

Deze bepalingen zijn niet van toepassing op N2O-emissies uit de verbranding van brandstoffen.

Relevante CO2-emissies die rechtstreeks verband houden met het productieproces (en niet al onder de EU-ETS vallen) en die onder de broeikasgasemissievergunning van de installatie vallen, moeten overeenkomstig deze richtsnoeren gemonitord en gerapporteerd worden.

Bijlage I, hoofdstuk 16, is niet van toepassing op de monitoring van N2O-emissies.

2.   BEPALING VAN DE EMISSIES VAN CO2(e) en N2O

2.1.   JAARLIJKSE N2O-EMISSIES

De N2O-emissies uit de productie van salpeterzuur moeten door middel van continue emissiemeting worden gemeten (behalve in het geval van de-minimisbronnen — paragraaf 6.3).

De N2O-emissies uit de productie van adipinezuur, caprolactam, glyoxal en glyoxylzuur moeten in het geval van gereinigde emissies door middel van continue emissiemeting en in het geval van tijdelijk ongereinigde emissies door middel van de rekenmethode (op basis van een massabalansmethode (paragraaf 2.6)) worden gemonitord.

De totale jaarlijkse N2O-emissies van de installatie komen overeen met de som van de jaarlijkse N2O-emissies van al haar emissiebronnen.

Voor elke emissiebron waarop continue emissiemeting wordt toegepast, is de totale jaarlijkse emissie gelijk aan de som van alle emissie-uurwaarden. Deze wordt berekend met behulp van de volgende formule:

waarbij:

N2O-emissiesjaar	=	totale jaarlijkse N2O-emissies uit de emissiebron in ton N2O;
N2O-concuur	=	N2O-concentratie-uurwaarden (in mg/Nm3) gemeten in de rookgasstroom tijdens het bedrijf van de installatie;
Rookgasdebiet	=	rookgasdebiet als hieronder berekend (in Nm3/h) voor elke concentratie-uurwaarde.

2.2.   N2O-EMISSIE-UURWAARDEN

Het jaargemiddelde van de N2O-emissie-uurwaarden voor elke bron waarop continue emissiemeting wordt toegepast, wordt berekend met de volgende formule:

waarbij:

N2O-emissiesgem. uur	=	jaargemiddelde van de N2O-emissie-uurwaarden (in kg/h) uit de betreffende bron;
N2O-concuur	=	N2O-concentratie-uurwaarden (in mg/Nm3) gemeten in de rookgasstroom tijdens het bedrijf van de installatie;
Rookgasdebiet	=	rookgasdebiet als hieronder berekend (in Nm3/h) voor elke concentratie-uurwaarde.

De totale onzekerheid van het jaargemiddelde van de emissie-uurwaarden voor elke emissiebron mag de onderstaande niveaus niet overschrijden. Alle exploitanten moeten de methode van het hoogste niveau gebruiken. Alleen wanneer ten genoegen van de bevoegde autoriteit is aangetoond dat het hoogste niveau technisch niet haalbaar is of zou leiden tot buitensporig hoge kosten, mag het eerstvolgende lagere niveau worden aangehouden. Voor de verslagperiode 2008-2012 wordt ten minste niveau 2 toegepast, tenzij dit technisch niet haalbaar is.

In gevallen waarin de toepassing van ten minste de eisen van niveau 1 op alle emissiebronnen (met uitzondering van de de-minimisbronnen) technisch niet haalbaar is of tot buitensporig hoge kosten zou leiden, dient de exploitant het passende niveau voor de totale jaarlijkse emissie van de emissiebron overeenkomstig hoofdstuk 2 van bijlage XII toe te passen en het bewijs te leveren van de naleving daarvan. Voor de verslagperiode 2008-2012 is de minimumeis niveau 2, tenzij dit technisch niet haalbaar is. De onderscheiden installaties die deze methode toepassen, moeten door de lidstaten bij de Commissie worden aangemeld overeenkomstig artikel 21 van Richtlijn 2003/87/EG.

Niveau 1:

Voor elke emissiebron moet voor het jaargemiddelde van de emissie-uurwaarden een totale onzekerheid van minder dan ± 10 % worden bereikt.

Niveau 2:

Voor elke emissiebron moet voor het jaargemiddelde van de emissie-uurwaarden een totale onzekerheid van minder dan ± 7,5 % worden bereikt.

Niveau 3:

Voor elke emissiebron moet voor het jaargemiddelde van de emissie-uurwaarden een totale onzekerheid van minder dan ± 5 % worden bereikt.

2.3.   N2O-CONCENTRATIE-UURWAARDEN

De N2O-concentratie-uurwaarden [mg/Nm3] in het rookgas van elke emissiebron worden bepaald door continue meting op een representatief punt, achter de NOx/N2O-afvangapparatuur (indien rookgasreiniging wordt toegepast).

Een geschikte meettechniek is IR-spectroscopie, maar er kunnen overeenkomstig de tweede alinea van paragraaf 6.1 van bijlage I ook andere technieken worden gebruikt, op voorwaarde dat deze technieken het vereiste onzekerheidsniveau voor de N2O-emissies bereiken. De gebruikte techniek moet geschikt zijn om N2O-concentraties van alle emissiebronnen te meten, zowel mét als zonder rookgasreiniging (bijvoorbeeld in periodes waarin de rookgasreinigingsapparatuur uitvalt en de concentraties toenemen). Indien de onzekerheden in dergelijke perioden toenemen, moet dit bij de beoordeling van de onzekerheid in aanmerking worden genomen.

Alle metingen moeten betrekking hebben op droog gas en op een consistente manier gerapporteerd worden.

2.4.   BEPALING VAN HET ROOKGASDEBIET

Voor de meting van het rookgasdebiet voor de monitoring van N2O-emissies worden de in bijlage XII beschreven methoden gebruikt.

Voor de productie van salpeterzuur wordt methode A toegepast tenzij dit technisch niet mogelijk is. In dat geval kan een alternatieve methode zoals een massabalansmethode op basis van relevante parameters (zoals ammoniakinput) of de bepaling van het debiet met behulp van continue emissiedebietmeting worden gebruikt, voor zover deze door de bevoegde autoriteit in het kader van de evaluatie van het monitoringplan en de daarin beschreven monitoringmethodiek is goedgekeurd.

Voor andere activiteiten kunnen andere in bijlage XII beschreven methoden voor de monitoring van het rookgasdebiet worden gebruikt, voor zover deze door de bevoegde autoriteit in het kader van de evaluatie van het monitoringplan en de daarin beschreven monitoringmethodiek zijn goedgekeurd.

Methode A — Productie van salpeterzuur

Het rookgasdebiet wordt berekend overeenkomstig de volgende formule:

waarbij:

Vlucht	=	totaal debiet van de luchttoevoer in Nm3/h onder standaardomstandigheden;
O2 lucht	=	volumedeel O2 in droge lucht [= 0,2095];
O2 rookgas	=	volumedeel O2 in het rookgas.

Vlucht wordt berekend als de som van alle luchtstromen die de salpeterzuurproductie-eenheid binnenkomen.

De installatie past de volgende formule toe, tenzij in haar monitoringplan anders is aangegeven:

Vlucht = Vprim + Vsec + Vsper

waarbij:

Vprim	=	debiet van de primaire luchttoevoer in Nm3/h onder standaardomstandigheden;
Vsec	=	debiet van de secundaire luchttoevoer in Nm3/h onder standaardomstandigheden;
Vsper	=	debiet van de spergastoevoer in Nm3/h onder standaardomstandigheden.

Vprim wordt bepaald door continue debietmeting vóór de menging met ammoniak. Vsec wordt bepaald door continue debietmeting, bijvoorbeeld vóór de warmteterugwineenheid. Vsper is het spergasdebiet in het salpeterzuurproductieproces (indien relevant).

Voor luchttoevoerstromen die cumulatief voor minder dan 2,5 % aan de totale luchttoevoer bijdragen, kan de bevoegde autoriteit voor de bepaling van het luchtdebiet schattingsmethoden accepteren die de exploitant op basis van de beste industriële praktijk voorstelt.

De exploitant moet door middel van metingen onder normale bedrijfsomstandigheden aantonen dat het gemeten rookgasdebiet homogeen genoeg is om de voorgestelde meetmethode toe te passen. Indien bij deze metingen wordt vastgesteld dat het debiet niet homogeen is, moet hiermee rekening worden gehouden bij de vaststelling van de geschikte monitoringmethoden en bij de berekening van de onzekerheid van de N2O-emissies.

Alle metingen moeten betrekking hebben op droog gas en op een consistente manier gerapporteerd worden.

2.5.   ZUURSTOF (O2)

De zuurstofconcentratie in het rookgas wordt gemeten indien dit voor de berekening van het rookgasdebiet overeenkomstig paragraaf 2.4 nodig is. Daarbij gelden de in hoofdstuk 6 van bijlage I beschreven eisen voor concentratiemetingen. Geschikte meettechnieken zijn onder andere paramagnetische wisseldruk, magnetische torsiebalans en zirkoniumdioxidesonde. De onzekerheid van de metingen van de O2-concentratie wordt in aanmerking genomen bij de vaststelling van de onzekerheid van N2O-emissies.

Alle metingen moeten betrekking hebben op droog gas en systematisch gerapporteerd worden.

2.6.   BEREKENING VAN N2O-EMISSIES

Voor specifieke periodieke ongereinigde emissies van N2O bij de productie van adipinezuur, caprolactam, glyoxal en glyoxylzuur (zoals ongereinigde emissies bij de ontluchting om veiligheidsredenen en/of bij het uitvallen van de rookgasreinigingsinstallatie) waarbij een continue emissiemonitoring van N2O technisch niet haalbaar is, kan voor de berekening van de N2O-emissies een massabalansmethode worden gebruikt. De berekeningsmethode wordt gebaseerd op de maximale potentiële emissiewaarde van N2O uit de chemische reactie op het tijdstip en tijdens de periode van de emissie. De specifieke berekeningsmethode moet door de bevoegde autoriteit worden goedgekeurd in het kader van de evaluatie van het monitoringplan en de daarin beschreven monitoringmethodiek.

De onzekerheid bij alle voor een bepaalde emissiebron berekende emissies moet in aanmerking worden genomen bij de bepaling van de onzekerheid van het jaargemiddelde van de emissie-uurwaarden voor die emissiebron. Op berekende emissies of wanneer bij de bepaling van de N2O-emissies een combinatie van berekening en continue meting wordt toegepast, worden dezelfde niveaus gebruikt als voor emissies die volledig met continue meting worden bepaald.

3.   BEREKENING VAN JAARLIJKSE CO2-EQUIVALENTEN (CO2(e))

De totale jaarlijkse N2O-emissies van alle emissiebronnen (gemeten in ton, vermeld met drie cijfers achter de komma) worden met behulp van de volgende formule omgerekend in jaarlijkse CO2(e)-emissies (afgerond in ton):

Voor emissies gedurende de periode 2008-2012 wordt het aardopwarmingsvermogen GWPN2O = 310 t CO2(e)/t N2O gebruikt. Dit is de waarde die in het tweede evaluatieverslag (1995) van de intergouvernementele werkgroep inzake klimaatverandering (IPCC) wordt genoemd.

Het door alle emissiebronnen samen gegenereerde CO2(e) en alle directe CO2-emissies van andere emissiebronnen (indien opgenomen in de vergunning voor broeikasgasuitstoot) worden opgeteld bij de totale jaarlijkse door de installatie gegenereerde CO2-emissies en worden gebruikt voor rapportage en voor de inlevering van emissierechten.

4.   BEPALING VAN ACTIVITEITSPECIFIEKE PRODUCTIECIJFERS

De productiecijfers worden berekend aan de hand van de dagelijkse productieverslagen en de bedrijfsuren.

5.   MONITORINGPLAN

Naast de in bijlage I, paragraaf 4.3, onder a), b), c), d), j), k), m) en n), opgenomen eisen moeten de monitoringplannen voor de installaties die onder deze bijlage vallen, de volgende informatie bevatten:

a)	alle relevante emissiepunten bij normaal bedrijf en gedurende restrictieve en overgangsfasen (bijvoorbeeld tijdens uitvalperioden of bij de inbedrijfstelling) opgetekend in een procesdiagram;

b)	de gebruikte methode en parameters voor de vaststelling van de hoeveelheid in het productieproces gebruikte materialen (bijvoorbeeld ammoniak) en de maximumhoeveelheid materiaal bij volledige gebruikscapaciteit;

c)	de gebruikte methode en parameters voor de omrekening van de geproduceerde hoeveelheid product tot belastingsfactor per uur, uitgedrukt als per uur geproduceerd salpeterzuur (100 %), adipinezuur (100 %), glyoxal en glyoxylzuur en caprolactam;

d)

de gebruikte methode en parameters voor de bepaling van de N2O-concentratie in het rookgas van elke emissiebron, het meetbereik en de onzekerheid van de methode en informatie over eventuele alternatieve methoden die worden gebruikt wanneer de concentraties buiten het meetbereik vallen alsmede over de situaties waarin dit kan voorkomen;

e)	de gebruikte methode voor de bepaling van het totale rookgasdebiet (uitgedrukt in Nm3 per uur) van elke emissiebron alsmede het meetbereik en de onzekerheid van de methode. Indien de waarde door middel van berekening wordt bepaald, moet informatie worden gegeven over elke gemonitorde rookgasstroom;

f)	de berekeningsmethode voor de bepaling van periodieke ongereinigde N2O-emissies bij de productie van adipinezuur, caprolactam, glyoxal en glyoxylzuur;

g)	de manier waarop of de mate waarin de installatie een variabele belasting kent, en de wijze waarop het logistieke beheer wordt gevoerd;

h)	de methode en berekeningsformules voor de bepaling van de jaarlijkse N2O-emissies van elke emissiebron;

i)

de procesomstandigheden die afwijken van het normale bedrijf, een indicatie van de potentiële frequentie en de duur van dergelijke omstandigheden, alsmede een indicatie van de omvang van de N2O-emissies gedurende de afwijkende omstandigheden (bijvoorbeeld bij storingen van de rookgasreinigingsapparatuur);

j)	de beoordelingsmethode die wordt gebruikt om aan te tonen dat is voldaan aan de in hoofdstuk 2 van deze bijlage vastgestelde eisen inzake het onzekerheidsniveau en dat het niveau bereikt is;

k)	de in kg N2O per uur uitgedrukte waarde die overeenkomstig paragraaf 6.3, onder a) en b), van bijlage I is vastgesteld voor het geval de meetapparatuur uitvalt of storingen vertoont;

l)	informatie over eventuele afwijkingen van de eisen van algemene normen als EN14181 en ISO 14956:2002.

Naast de naleving van de eisen van paragraaf 4.3 van bijlage I, is voor substantiële wijzigingen van de monitoringmethodiek als onderdeel van het monitoringplan de toestemming van de bevoegde autoriteit vereist indien het gaat om:

—	belangrijke wijzigingen in de werking van de installatie die van invloed zijn op het totale N2O-emissieniveau, de N2O-concentratie, het debiet of andere parameters van het rookgas, in het bijzonder bij de installatie of vervanging van N2O-afvangapparatuur;

—

veranderingen in de gebruikte methoden voor de bepaling van de N2O-emissies, met inbegrip van veranderingen in de continue meting van concentraties, zuurstofconcentraties en rookgasdebiet, of wijzigingen in de berekeningsmethode die van significante invloed zijn op de totale onzekerheid van de emissies;

—	veranderingen in de gebruikte parameters voor de bepaling van de jaarlijkse emissies en/of de productie van salpeterzuur, adipinezuur, caprolactam, glyoxal en glyoxylzuur;

—	veranderingen in de beoordeling van de onzekerheid.

6.   ALGEMEEN

6.1.   BEMONSTERINGSFREQUENTIE

Geldige uurgemiddelden worden overeenkomstig paragraaf 6.3, onder a), van bijlage I berekend voor:

—	de N2O-concentratie in het rookgas;

—	het totale rookgasdebiet, voor zover dit direct wordt gemeten en voor zover dit vereist is;

—	alle gasstromen en zuurstofconcentraties die nodig zijn voor de indirecte bepaling van het totale rookgasdebiet.

6.2.   ONTBREKENDE GEGEVENS

Bij ontbrekende gegevens geldt de procedure van paragraaf 6.3, onder a) en b), van bijlage I. In geval van ontbrekende gegevens tijdens een storing van de rookgasreinigingsapparatuur wordt aangenomen dat de emissies gedurende dat hele betreffende uur ongereinigd waren en worden dienovereenkomstig vervangende waarden berekend.

De exploitant neemt alle praktische maatregelen om ervoor te zorgen dat de continue emissiemonitoringapparatuur niet langer dan een week per kalenderjaar buiten bedrijf is. Indien dit toch gebeurt, stelt de exploitant de bevoegde autoriteit onverwijld daarvan op de hoogte.

6.3.   DE-MINIMISBRONNEN VAN N2O

Onder „de-minimisbronstromen” voor N2O-emissies wordt verstaan één of meer door de exploitant geselecteerde kleine ongereinigde bronstromen die gezamenlijk 1 000 t of minder CO2(e) per jaar uitstoten, of die minder dan 20 000 t CO2(e) per jaar uitstoten en minder dan 2 % van de totale jaarlijkse CO2(e)-emissies van die installatie vertegenwoordigen.

Mits de bevoegde autoriteit daarmee instemt, kan de exploitant voor de-minimisbronstromen van N2O monitoring- en rapportagemethoden toepassen die gebaseerd zijn op eigen, niet met enig niveau geassocieerde schattingsmethoden.

6.4.   BEVESTIGING VAN DE BEREKENING VAN DE EMISSIES

De gerapporteerde N2O-emissies (op basis van continue emissiemeting en berekening) worden overeenkomstig paragraaf 6.3, onder c), van bijlage I bevestigd aan de hand van productiedata, de IPCC-richtsnoeren van 2006 en de in paragraaf 10.3.3 van bijlage I beschreven „horizontale vergelijking”.

7.   BEOORDELING VAN DE ONZEKERHEID

De onzekerheidsbeoordelingen die moeten worden uitgevoerd om aan te tonen dat is voldaan aan de relevante niveaus van hoofdstuk 2, vinden plaats door middel van een berekening van de foutvoortplanting waarbij rekening wordt gehouden met de onzekerheid van alle relevante elementen van de emissieberekening. Bij continue meting moeten overeenkomstig EN 14181 en ISO 14956:2002 de volgende bronnen van onzekerheid worden beoordeeld:

—	de gespecificeerde onzekerheid van de apparatuur voor continue meting, met inbegrip van bemonstering;

—	onzekerheden die met de ijking samenhangen, en

—	extra onzekerheid door de wijze waarop de monitoringapparatuur in de praktijk wordt gebruikt.

Voor de berekening van de totale onzekerheid als bedoeld in paragraaf 2.2 worden de overeenkomstig paragraaf 2.3 bepaalde N2O-concentratie-uurwaarden gebruikt. Enkel voor de onzekerheidsberekening worden N2O-concentratie-uurwaarden van minder dan 20 mg/Nm3 vervangen door een standaardwaarde van 20 mg/Nm3.

De exploitant moet door middel van kwaliteitsborging en kwaliteitscontrole de resterende onzekerheden van de emissiegegevens in zijn emissieverslag beheersen en verminderen. In het verificatieproces moet de verificateur controleren of de goedgekeurde monitoringmethodiek correct is toegepast en moet hij beoordelen of de resterende onzekerheden door middel van de procedures voor kwaliteitsborging en -beheersing van de exploitant naar behoren worden beheerst en verminderd.

8.   CONTROLE EN VERIFICATIE

8.1.   CONTROLE

Naast de eisen van bijlage I, paragraaf 10.1, 10.2 en 10.3, gelden de volgende procedures voor kwaliteitsborging:

—	de kwaliteitsborging van de continue meting van de N2O-concentratie en de zuurstofconcentratie vindt plaats overeenkomstig EN 14181;

—	de geïnstalleerde meetapparatuur wordt om de drie jaar gekalibreerd door middel van parallelmetingen;

—

indien normaliter emissiegrenswaarden worden gebruikt als basis voor de kalibratie van de monitoren voor continue emissiemeting en er geen emissiegrenswaarden bestaan voor N2O of O2, wordt het jaargemiddelde van de concentratie-uurwaarden gebruikt als vervangende waarde voor dergelijke emissiegrenswaarden;

—	het kwaliteitsniveau 2 moet behalve met het bemonsteringsgas ook met geschikte referentiegassen worden uitgevoerd om te waarborgen dat een voldoende breed kalibratiebereik wordt beoordeeld;

—	de meetapparatuur waarmee het rookgasdebiet wordt gemeten, wordt jaarlijks of, indien dat vroeger is, in het kader van het onderhoud van de installatie gekalibreerd. De kwaliteitsborging van het rookgasdebiet hoeft niet overeenkomstig EN 14181 uitgevoerd te worden;

—	indien bij interne audits wordt vastgesteld dat niet aan EN 14181 is voldaan of dat er een herkalibratie moet worden uitgevoerd, wordt dit onverwijld aan de bevoegde autoriteit medegedeeld.

8.2.   VERIFICATIE

Naast de verificatie overeenkomstig paragraaf 10.4, worden de volgende elementen gecontroleerd:

—	de correcte toepassing van de eisen van de in hoofdstuk 7 en paragraaf 8.1 van deze bijlage genoemde normen;

—	de berekeningsmethoden en resultaten voor de gevallen waarin ontbrekende gegevens zijn vervangen door berekende waarden;

—	de plausibiliteit van de berekende vervangende waarden en gemeten waarden;

—	de vergelijkende beoordelingen die worden gebruikt voor de bevestiging van de emissieresultaten en de berekeningsmethoden en de rapportage van activiteitsgegevens, emissiefactoren enz.

9.   RAPPORTAGE

De totale jaarlijkse N2O-emissies worden gerapporteerd in ton, vermeld met drie cijfers achter de komma, en in CO2(e), afgerond in ton.

Naast de rapportage overeenkomstig hoofdstuk 8 van bijlage I, rapporteren de exploitanten van de installaties die onder deze bijlage vallen de volgende informatie over de installaties:

a)	jaarlijkse bedrijfstijd van de proceseenheden en totale bedrijfstijd van de installatie;

b)	productiedata voor iedere eenheid en de gebruikte methode om de producthoeveelheid te bepalen;

c)	gebruikte meetcriteria voor de kwantificatie van elke parameter;

d)	de onzekerheid voor elke gemeten en berekende parameter (met inbegrip van gasconcentraties, rookgasdebiet, berekende emissies) en de resulterende totale onzekerheid van de uurbelasting en/of jaarlijkse emissiewaarde;

e)	informatie over alle apparatuurstoringen die van invloed zijn geweest op de emissies en op de metingen en berekeningen van de emissies en het rookgasdebiet, met inbegrip van het aantal voorvallen, het betroffen aantal uren, de duur en de data van de storingen;

f)	informatie over de gevallen waarin paragraaf 6.2 van deze bijlage moest worden toegepast, met inbegrip van het aantal voorvallen, het betroffen aantal uren, de uitgevoerde berekeningen en de toegepaste vervangende waarden;

g)	de bij de bevestigingsbeoordelingen overeenkomstig bijlage I, paragraaf 6.3, onder c), en paragraaf 4.3 voor de controle van de jaarlijkse N2O-emissies gebruikte invoergegevens.”.