Gelet op Verordening (EG) nr. 2371/2002 van de Raad van 20 december 2002 inzake de instandhouding en de duurzame exploitatie van de visbestanden in het kader van het gemeenschappelijk visserijbeleid (1), en met name op artikel 23,

Deze verordening is van toepassing op aanvoer in de Europese Gemeenschap door vaartuigen uit de Gemeenschap en uit derde landen van hoeveelheden die per aanvoer meer dan 10 t haring (Clupea harengus), makreel (Scomber scombrus), horsmakreel (Trachurus spp.) of een combinatie daarvan bedragen, gevangen in

1. De aanvoer van haring, makreel of horsmakreel buiten havens die zijn aangewezen door lidstaten of derde landen die overeenkomsten met de Gemeenschap hebben gesloten betreffende de aanvoer van deze soorten, is verboden.

2. Elke betrokken lidstaat verstrekt de Commissie een lijst van aangewezen havens waar haring, makreel of horsmakreel mogen worden aangevoerd. Voorts deelt hij de Commissie de in die havens geldende inspectie- en controleprocedures mee, alsook de voorwaarden voor de registratie en de melding van de hoeveelheden van elk van deze soorten bij elke aanvoer.

3. Elke betrokken lidstaat stelt de Commissie uiterlijk 15 dagen vóór de inwerkingtreding ervan in kennis van eventuele wijzigingen in de lijsten van havens en in de in lid 2 bedoelde inspectie- en controleprocedures.

4. De Commissie verstrekt de in de leden 2 en 3 bedoelde gegevens, alsook de lijst van de door derde landen aangewezen havens aan alle betrokken lidstaten.

5. De Commissie en de betrokken lidstaat publiceren de lijst van aangewezen havens en de wijzigingen daarin op hun respectieve websites.

1. De kapitein van een vissersvaartuig of zijn gemachtigde stelt de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waarin de aanvoer zal plaatsvinden, ten minste 4 uur vóór het binnenvaren van de betrokken aanvoerhaven in kennis van:

2. De lidstaten kunnen een kortere dan de in lid 1 genoemde kennisgevingsperiode vaststellen. In dat geval stelt de lidstaat de Commissie hiervan 15 dagen vóór de inwerkingtreding ervan in kennis. De Commissie en de betrokken lidstaten publiceren deze informatie op hun respectieve websites.

De bevoegde autoriteiten van de betrokken lidstaat eisen dat niet met het lossen wordt begonnen voordat daartoe toestemming is gegeven. Indien het lossen wordt onderbroken, kan dit pas worden hervat nadat hiervoor toestemming is verleend.

1. In afwijking van het bepaalde in punt 4.2 van bijlage IV bij Verordening (EEG) nr. 2807/83 legt de kapitein van een vissersvaartuig onmiddellijk na aankomst in de haven de desbetreffende bladzijde(n) uit het logboek over aan de bevoegde autoriteit van de aanvoerhaven.

2. De aan boord aanwezige hoeveelheden die overeenkomstig artikel 3, lid 1, onder c), vóór de aanvoer zijn opgegeven, dienen gelijk te zijn aan de in het logboek vermelde hoeveelheden nadat dit is ingevuld.

3. In afwijking van het bepaalde in artikel 5, lid 2, van Verordening (EEG) nr. 2807/83 geldt voor de in het logboek vermelde ramingen van de hoeveelheden aan boord aanwezige vis (in kilogram) een tolerantiemarge van 10 %.

1. Kopers van verse vis zien erop toe dat alle ontvangen hoeveelheden worden gewogen op door de bevoegde autoriteiten goedgekeurde systemen. Dit wegen gebeurt voordat de vis wordt gesorteerd, verwerkt, opgeslagen, uit de aanvoerhaven vervoerd of doorverkocht. Het resultaat van de weging wordt gebruikt voor het invullen van de aanvoeraangiften, verkoopdocumenten en overnameverklaringen.

1. In afwijking van artikel 6, lid 1, kunnen de lidstaten toestaan dat verse vis wordt gewogen na vervoer vanuit de aanvoerhaven, mits de vis niet is gewogen bij de aanvoer en wordt vervoerd naar een bestemming op het grondgebied van de lidstaat die niet meer dan 100 km verwijderd is van de aanvoerhaven.

2. Het wegen van verse vis na vervoer, zoals bedoeld in lid 1, mag slechts worden toegestaan indien:

3. De in lid 2, onder b), bedoelde toestemming is gekoppeld aan de volgende voorwaarden:

Indien openbare weeginstallaties worden gebruikt, verstrekt de partij die de vis weegt, de koper een weegbrief met vermelding van de datum en het tijdstip van de weging en het identificatienummer van de container. Een kopie van de weegbrief wordt aan het verkoopdocument of de overnameverklaring gehecht.

1. Indien particuliere weeginstallaties worden gebruikt, is het bepaalde in dit artikel van toepassing.

2. Het weegsysteem moet door de bevoegde autoriteiten zijn goedgekeurd, geijkt en verzegeld.

3. De partij die de vis weegt, houdt voor elk weegsysteem een gebonden, gepagineerd logboek bij („weeglogboek”) waarin het volgende wordt vermeld:

4. Indien de weging wordt uitgevoerd op een transportband dient een zichtbare teller te zijn aangebracht waarop het cumulatieve gewicht van de aanvoer wordt geregistreerd. De stand van de teller bij de aanvang van de weging, alsook het cumulatieve totaal worden geregistreerd in het weeglogboek. Elk gebruik van het systeem wordt geregistreerd in het weeglogboek.

Vaartuigen mogen alleen bevroren vis aanvoeren die is geïdentificeerd met een duidelijk leesbaar etiket of stempel. Het etiket of stempel, dat op elke doos of blok bevroren vis wordt aangebracht, bevat de volgende vermeldingen:

1. Alle kopers of houders van bevroren vis zien erop toe dat de aangevoerde hoeveelheden worden gewogen voordat de vis wordt verwerkt, opgeslagen, vanuit de aanvoerhaven vervoerd of doorverkocht. Het gewicht van in dozen aangevoerde bevroren vis wordt per soort bepaald door vermenigvuldiging van het totale aantal dozen met een gemiddeld nettogewicht voor een doos, berekend volgens de in de bijlage vastgestelde methode.

2. De partij die de vis weegt, houdt per aanlanding een register bij waarin het volgende wordt vermeld:

3. Het resultaat van de weging wordt gebruikt voor het invullen van de aanvoeraangiften, verkoopdocumenten en overnameverklaringen.

Het in artikel 9, lid 3, en artikel 11, lid 2, bedoelde weeglogboek en register en de kopieën van de in artikel 7, lid 3, onder b), bedoelde schriftelijke verklaringen worden gedurende zes jaar bewaard.

Onverminderd het bepaalde in artikel 9, lid 5, van Verordening (EEG) nr. 2847/93, leggen de verwerker, de ontvanger of de koper van de aangelande vis een kopie van het verkoopdocument of de overnameverklaring over aan de bevoegde autoriteiten van de betrokken lidstaat zodra deze daarom verzoeken, maar in elk geval binnen 48 uur na het voltooien van de weging.

De bevoegde autoriteiten hebben te allen tijde vrijelijk toegang tot het weegsysteem, de weeglogboeken, de schriftelijke verklaringen en alle gebouwen waar vis wordt verwerkt en bewaard.

De bevoegde autoriteiten voeren bij iedere aanvoer administratieve kruiscontroles uit ter vergelijking van:

1. De bevoegde autoriteiten van een lidstaat zien erop toe dat ten minste 15 % van de aangevoerde hoeveelheden vis en ten minste 10 % van het aantal aanlandingen volledig worden geïnspecteerd. Deze inspecties worden verricht overeenkomstig de leden 2, 3 en 4.

2. De weging van de vangsten van het vaartuig wordt per soort gecontroleerd. Indien een voor inspectie geselecteerd vaartuig zijn vangst aan wal pompt, wordt de volledige lossing gecontroleerd. Bij aanvoer van bevroren vis worden alle dozen geteld en wordt de in de bijlage vastgestelde methode voor de berekening van het gemiddelde nettogewicht van de dozen gecontroleerd.

3. Naast de in artikel 15 bedoelde kruiscontroles vindt een vergelijking plaats van:

4. Zodra het lossen is beëindigd, wordt gecontroleerd of het vaartuig volledig leeg is.

Van alle in artikel 16 genoemde inspectieactiviteiten wordt verslag opgemaakt. Deze documenten worden gedurende zes jaar bewaard.

(5) Internationale Raad voor het onderzoek van de zee, zoals gedefinieerd in Verordening (EEG) nr. 3880/91 van de Raad van 17 december 1991 inzake de verstrekking van statistieken van de nominale vangsten van lidstaten die in het noordwestelijke gedeelte van de Atlantische Oceaan vissen (PB L 365 van 31.12.1991, blz. 1), laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 448/2005 (PB L 74 van 19.3.2005, blz. 5).

BIJLAGE

Methode voor de berekening van het gemiddelde nettogewicht van dozen of blokken bevroren vis

Het gemiddelde gewicht per doos wordt per soort bepaald aan de hand van het bemonsteringsplan in onderstaande tabel. De steekproef van de pallets wordt aselect gekozen.

Bemonsteringsplan

Omvang van de partij (aantal dozen)	Steekproefgrootte (aantal pallets × 52 dozen)
5 000 of minder	3
5 001-10 000	4
10 001-15 000	5
15 001-20 000	6
20 001-30 000	7
30 001-50 000	8
Meer dan 50 000	9

2.	Elk pallet dozen in de steekproef wordt gewogen. Voor de berekening van het gemiddelde brutogewicht per pallet en per soort wordt het totale brutogewicht van alle pallets in de steekproef gedeeld door het totale aantal pallets in de steekproef.

Voor de berekening van het nettogewicht per doos en per soort wordt van het in punt 2 bedoelde gemiddelde brutogewicht van het pallet het volgende afgetrokken:

a)	het gemiddelde tarragewicht per doos (gelijk aan het gewicht van ijs en karton, plastic of ander verpakkingsmateriaal), vermenigvuldigd met het aantal dozen op het pallet;

b)	het gemiddelde gewicht van negen lege pallets die bij de aanvoer worden gebruikt.

Het resulterende nettogewicht per pallet en per soort wordt dan gedeeld door het aantal dozen op het pallet.

4.	Het in punt 3, onder a), bedoelde tarragewicht per doos bedraagt 1,5 kg. De lidstaten kunnen een verschillend tarragewicht per doos hanteren, mits zij hun steekproefmethode en eventuele wijzigingen daarin aan de Commissie ter goedkeuring voorleggen.