8.8.2006   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 217/8

(1)

Richtlijn 68/414/EEG van de Raad van 20 december 1968 houdende verplichting voor de lidstaten van de Europese Economische Gemeenschap om minimumvoorraden ruwe aardolie en/of aardolieproducten in opslag te houden (3) is herhaaldelijk ingrijpend gewijzigd (4). Ter wille van de duidelijkheid en een rationele ordening van de tekst dient tot codificatie van deze richtlijn te worden overgegaan.

(2)

Ingevoerde ruwe aardolie en aardolieproducten nemen een belangrijke plaats in bij de bevoorrading van de Gemeenschap met energieproducten. Elke, zelfs tijdelijke moeilijkheid waardoor de leveranties van deze producten uit derde landen worden verminderd of de prijzen op de internationale markten aanmerkelijk worden verhoogd, kan ernstige verstoringen in de economische activiteit van de Gemeenschap veroorzaken. Het is derhalve van belang de schadelijke gevolgen van een dergelijke gebeurtenis te kunnen ondervangen of althans te verzachten.

(3)

Een crisis in de voorziening kan onverhoeds ontstaan en het is derhalve onontbeerlijk te voorzien in de nodige middelen om aan een eventuele schaarste het hoofd te bieden.

(4)

Het is daartoe nodig de voorziening met ruwe aardolie en aardolieproducten in de lidstaten beter veilig te stellen door het aanleggen en in stand houden van een minimumvoorraad van de belangrijkste aardolieproducten.

(5)

De organisatorische regelingen in verband met de aanleg van olievoorraden mogen de vlotte werking van de interne markt niet in gevaar brengen.

(6)

In Richtlijn 73/238/EEG (5) heeft de Raad passende maatregelen vastgesteld — met name heffingen op aardolievoorraden — die genomen moeten worden wanneer de Gemeenschap problemen ondervindt bij de bevoorrading met ruwe aardolie en aardolieproducten; de lidstaten zijn soortgelijke verbintenissen aangegaan in het kader van de overeenkomst betreffende een „Internationaal energieprogramma”.

(7)

Het is noodzakelijk dat de voorraden ter beschikking staan van de lidstaten wanneer zich moeilijkheden in de olievoorziening voordoen. De lidstaten dienen over de bevoegdheid en het vermogen te beschikken om toezicht te houden op het gebruik van bedoelde voorraden zodat deze met spoed ter beschikking kunnen worden gesteld van de sectoren waarin de behoefte aan olie zich het meest doet gevoelen.

(8)

De organisatorische regelingen voor het in stand houden van de olievoorraden dienen de beschikbaarheid van de voorraden en de toegang voor de consument te waarborgen.

(9)

Het is passend dat de organisatorische regelingen voor het instandhouden van de olievoorraden transparant zijn en een eerlijke en niet-discriminerende verdeling van de lasten voor de opslag van deze voorraden waarborgen. De lidstaten kunnen informatie over de kosten voor de opslag van olievoorraden aan geïnteresseerden ter beschikking stellen.

(10)

Met het oog op de organisatie van de opslag van voorraden, mogen de lidstaten een beroep doen op een stelsel waarbij een specifieke opslaginstantie alle of een gedeelte van de voorraden beheert die deze lidstaten overeenkomstig hun verplichting in stand moeten houden. Het eventuele resterende gedeelte dient te worden opgeslagen door de raffinage-industrie en de andere marktdeelnemers. Een partnership tussen de overheid en de industrie is noodzakelijk om de voorraden op een efficiënte en betrouwbare manier te beheren.

(11)

Een binnenlandse olieproductie draagt als zodanig bij tot de veiligstelling van de voorziening. De evolutie van de oliemarkten in lidstaten met een nationale olieproductie kan een passende afwijking van de in stand te houden olievoorraden rechtvaardigen. Overeenkomstig het subsidiariteitsprincipe kunnen de lidstaten ondernemingen vrijstellen van de verplichting om voorraden in opslag te houden, voor een hoeveelheid die niet groter is dan de hoeveelheid producten welke die ondernemingen vervaardigen op basis van uit de bodem van de betrokken lidstaat gewonnen olie.

(12)

Het is passend een aanpak vast te stellen die reeds door de Gemeenschap en de lidstaten in het kader van hun internationale verplichtingen en overeenkomsten is gevolgd. Gezien de wijzigingen in het verbruik van olieproducten zijn de internationale voorraden van vliegtuigbrandstoffen een belangrijke component van dit verbruik geworden.

(13)

Het is nodig de communautaire mechanismen voor de statistische rapportage in verband met de olievoorraden aan te passen en te vereenvoudigen.

(14)

Olievoorraden dienen in beginsel om het even waar in de Gemeenschap te kunnen worden opgeslagen. Het is daarom passend het aanleggen van voorraden buiten het nationale grondgebied te vergemakkelijken. Het is noodzakelijk dat beslissingen inzake het aanleggen van voorraden buiten het nationale grondgebied worden genomen door de regering van de betrokken lidstaat overeenkomstig de behoeften en overwegingen van veiligheid van de voorziening. Voor ter beschikking van een andere onderneming of instantie aangehouden voorraden zijn meer gedetailleerde regels vereist om de beschikbaarheid en toegankelijkheid ervan ingeval van moeilijkheden in de olievoorziening te waarborgen.

(15)

Met het oog op de goede werking van de interne markt is het wenselijk het sluiten van overeenkomsten tussen de lidstaten betreffende het in opslag houden van minimumvoorraden aan te moedigen teneinde het gebruik van opslagvoorzieningen in andere lidstaten te bevorderen. Het besluit om een dergelijke overeenkomst te sluiten dient door de betrokken lidstaten te worden genomen.

(16)

Het is passend het administratieve toezicht op de voorraden te versterken en doeltreffende mechanismen voor het toezicht op en de verificatie van de voorraden in te voeren. Een sanctieregeling is noodzakelijk om de daadwerkelijke invoering van een dergelijk toezicht te waarborgen.

(17)

De Raad moet op gezette tijden in kennis worden gesteld van de situatie in verband met de veiligheidsvoorraden in de Gemeenschap.

(18)

Daar de doelstelling van het overwogen optreden, te weten het veiligstellen van de voorziening van de oliebevoorrading in de Gemeenschap door middel van betrouwbare en transparante regelingen op basis van de solidariteit tussen de lidstaten, met inachtneming van de voorschriften van de interne markt en de concurrentie, beter door de Gemeenschap kan worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze richtlijn niet verder dan nodig is om deze doelstelling te verwezenlijken.

(19)

Deze richtlijn dient de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage I, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in nationaal recht van de aldaar genoemde richtlijnen onverlet te laten,

a)

autobenzines en brandstoffen voor vliegtuigen (vliegtuigbenzine, brandstoffen voor straalvliegtuigen van het benzinetype);

b)

gasoliën, dieseloliën, kerosine (lamppetroleum of lampolie) en brandstoffen voor straalvliegtuigen van het kerosinetype;

c)

stookoliën.

a)

worden eindproducten opgenomen voor de werkelijke hoeveelheid;

b)

worden ruwe aardolie en halffabrikaten opgenomen:

a)

hoeveelheden aan boord van olietankschepen die zich in een haven bevinden om aldaar na vervulling van de havenformaliteiten te worden gelost;

b)

hoeveelheden die zijn opgeslagen in loshavens;

c)

hoeveelheden in tanks bij het beginpunt van oliepijpleidingen;

d)

hoeveelheden in tanks van raffinaderijen, met uitsluiting van zich in leidingen en verwerkingsinstallaties bevindende hoeveelheden;

e)

hoeveelheden in opslagplaatsen van raffinaderijen en van ondernemingen die zich bezighouden met invoer, opslag of groothandel;

f)

hoeveelheden in opslagplaatsen van bedrijven met een groot verbruik, welke beantwoorden aan de nationale bepalingen betreffende de verplichting tot permanente opslag;

g)

hoeveelheden in lichters en kustvaarders, die binnen de landsgrenzen onderweg zijn en op voorwaarde dat daarop door de verantwoordelijke autoriteiten toezicht kan worden uitgeoefend, indien deze hoeveelheden onverwijld ter beschikking kunnen worden gesteld.

a)

betrekking hebben op ruwe aardolie en op alle in deze richtlijn bedoelde aardolieproducten;

b)

de voorwaarden en regelingen aangeven voor het in stand houden van de voorraden, zodat het toezicht op en de beschikbaarheid van de voorraden worden gegarandeerd;

c)

de procedures aangeven voor het toezicht op en de identificatie van de voorgeschreven voorraden, onder andere de methoden voor de uitvoering van en de samenwerking bij inspecties;

d)

in beginsel voor onbeperkte duur worden gesloten;

e)

nader bepalen dat, indien in unilaterale opzegging wordt voorzien, hiervan niet mag worden gebruikgemaakt in geval van crisis in de voorziening en dat de Commissie steeds van tevoren van iedere opzegging in kennis wordt gesteld.

a)

de begunstigde onderneming of instantie heeft contractueel het recht deze voorraden gedurende de hele looptijd van het contract te verwerven; de wijze waarop de prijs van een dergelijke aankoop wordt bepaald, moet overeengekomen zijn tussen de partijen;

b)

de minimumlooptijd van een dergelijk contract is 90 dagen;

c)

de opslaglocatie en/of de ondernemingen die de voorraden ter beschikking van de begunstigde onderneming of instantie houden, alsmede de hoeveelheid en categorie van het aldaar opgeslagen product of de ruwe aardolie, moeten worden vermeld;

d)

de daadwerkelijke beschikbaarheid van de voorraden voor de begunstigde onderneming of instantie moet gedurende de gehele looptijd van de overeenkomst te allen tijde worden gewaarborgd door de onderneming of instantie die de voorraden ter beschikking van de begunstigde onderneming of instantie houdt;

e)

de onderneming of instantie die de voorraden ter beschikking van de begunstigde onderneming of instantie houdt, moet onderworpen zijn aan de rechtsmacht van de lidstaat op het grondgebied waarvan de voorraden worden gehouden, voor zover de rechtsmacht van deze lidstaten, wat de controle en inspectie van de voorraden betreft, daarbij betrokken is.

a)

de datum waarop de voorraden beneden het verplichte minimum zijn gekomen;

b)

de redenen van deze onttrekkingen;

c)

de eventueel getroffen maatregelen om de voorraden weer op peil te brengen;

d)

zo mogelijk, de vermoedelijke ontwikkeling van de voorraden in de periode dat deze beneden het verplichte minimum blijven.