Mededinging op de markten voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten

 

SAMENVATTING VAN:

Richtlijn 2002/77/EG betreffende de mededinging op de markten voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten

WAT IS HET DOEL VAN DE RICHTLIJN?

De richtlijn geeft elke onderneming het recht om zonder beperkingen elektronische-communicatiediensten en -netwerken aan te bieden of te exploiteren.

KERNPUNTEN

• De richtlijn heeft betrekking op “elektronische-communicatiediensten” en “elektronische-communicatienetwerken”. Hiervoor werden voorheen de termen “telecommunicatiediensten” en “telecommunicatienetwerken” gebruikt. Deze verandering brengt alle diensten en netwerken, ongeacht of deze via draad, radiogolven, optische of andere elektromagnetische middelen plaatsvinden, onder één overkoepelende definitie bijeen en heeft betrekking op vaste, draadloze, kabeltelevisie- en satellietnetwerken.
• De richtlijn is niet van toepassing op diensten waarbij overgebrachte inhoud wordt geleverd of redactioneel wordt gecontroleerd.
• De richtlijn maakt het onmogelijk voor de lidstaten van de Europese Unie (EU) om aan een onderneming uitsluitende en bijzondere rechten voor het beschikbaar stellen van elektronische-communicatienetwerken of voor het verrichten van openbare diensten toe te kennen of dergelijke rechten te handhaven.
• Op grond van de richtlijn moeten de lidstaten ervoor zorgen dat:
  • elke onderneming zonder beperkingen elektronische-communicatiediensten of -netwerken kan aanbieden;
  • een algemene machtiging voor het aanbieden van diensten of netwerken op objectieve, niet-discriminerende, evenredige en doorzichtige criteria gebaseerd is;
  • verticaal geïntegreerde overheidsbedrijven* die elektronische netwerken aanbieden en een machtspositie hebben, hun eigen activiteiten niet bevoordelen;
  • elke weigering van een aanvraag voor het aanbieden van diensten of netwerken volledig wordt toegelicht en dat de onderneming het recht heeft om tegen het besluit in beroep te gaan bij een onafhankelijk orgaan of een rechterlijke instantie.

De richtlijn voorziet in de afschaffing van uitsluitende of bijzondere rechten voor:

• het gebruik van radiofrequenties (deze moeten op grond van objectieve, doorzichtige, niet-discriminerende en evenredige criteria worden toegewezen);
• gidsdiensten en telefooninlichtingendiensten;
• erkende satelliettelevisienetwerken.

Volgens de regels voor kabeltelevisie mag een onderneming die openbare elektronische netwerken aanbiedt, niet dezelfde wettelijke benaming gebruiken indien zij:

• door de overheid wordt gecontroleerd of bijzondere rechten heeft;
• een machtspositie heeft op de markt;
• een kabeltelevisienetwerk exploiteert op grond van bijzondere of uitsluitende rechten.

De richtlijn strekt tot intrekking van de Richtlijnen 90/388/EEG en 94/46/EG van de Commissie.

VANAF WANNEER IS DE RICHTLIJN VAN TOEPASSING?

De richtlijn is sinds 7 oktober 2002 van toepassing en moest vóór 24 juli 2003 in de lidstaten in nationale wetgeving worden omgezet.

ACHTERGROND

Het EU-beleid inzake elektronische communicatie verbetert de mededinging, stimuleert tot innovatie en versterkt de rechten van de consument binnen de Europese eengemaakte markt.

De richtlijn maakt deel uit van het regelgevingskader dat op 25 juli 2003 in werking is getreden. De overige onderdelen zijn:

• Richtlijn 2002/19/EG inzake de toegang tot en interconnectie van elektronische-communicatienetwerken en bijbehorende faciliteiten (de toegangsrichtlijn), later ingetrokken en herschikt door Richtlijn (EU) 2018/1972 tot vaststelling van het Europees wetboek voor elektronische communicatie (samenvatting);
• Richtlijn 2002/22/EG inzake de universele dienst en gebruikersrechten (de universeledienstrichtlijn), later ingetrokken en herschikt door de bovengenoemde Richtlijn (EU) 2018/1972 (samenvatting);
• Richtlijn 2002/58/EG betreffende de bescherming van de persoonlijke levenssfeer in de sector elektronische communicatie (de richtlijn betreffende privacy en elektronische communicatie) (samenvatting);
• Beschikking nr. 676/2002/EG inzake een regelgevingskader voor het radiospectrumbeleid (de radiospectrumbeschikking) (samenvatting).

KERNBEGRIPPEN

BELANGRIJKSTE DOCUMENT

Richtlijn 2002/77/EG van de Commissie van 16 september 2002 betreffende de mededinging op de markten voor elektronische-communicatienetwerken en -diensten (PB L 249 van 17.9.2002, blz. 21–26).

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Richtlijn (EU) 2018/1972 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2018 tot vaststelling van het Europees wetboek voor elektronische communicatie (herschikking) (PB L 321 van 17.12.2018, blz. 36-214).

Achtereenvolgende wijzigingen in Richtlijn (EU) 2018/1972 werden in de basistekst opgenomen. Deze geconsolideerde versie is enkel van documentaire waarde.

Geconsolideerde versie van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie — Derde deel — Het beleid en intern optreden van de Unie — Titel VII — Gemeenschappelijke regels betreffende de mededinging, de belastingen en de onderlinge aanpassing van de wetgevingen — Hoofdstuk 1 — Regels betreffende de mededinging — Eerste afdeling — Regels voor de ondernemingen — Artikel 106 (oud artikel 86 VEG) (PB C 202 van 7.6.2016, blz. 90–91).

Beschikking nr. 676/2002/EG van het Europees Parlement en de Raad van 7 maart 2002 inzake een regelgevingskader voor het radiospectrumbeleid in de Europese Gemeenschap (Radiospectrumbeschikking) (PB L 108 van 24.4.2002, blz. 1–6).

Richtlijn 2002/58/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 juli 2002 betreffende de verwerking van persoonsgegevens en de bescherming van de persoonlijke levenssfeer in de sector elektronische communicatie (richtlijn betreffende privacy en elektronische communicatie) (PB L 201 van 31.7.2002, blz. 37–47).

Zie de geconsolideerde versie.

Laatste bijwerking 10.02.2022