9.2.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 46/23

1)

Moet artikel 19, lid 1, van verordening (EG) nr. 561/2006 (1) aldus worden uitgelegd dat de maatregelen die noodzakelijk zijn voor de uitvoering van een sanctie die door een lidstaat is vastgesteld en opgelegd voor een inbreuk, uitsluitend kunnen worden toegepast ten aanzien van degene die de betrokken inbreuk heeft gemaakt?

Met andere woorden: is een nationale regeling op grond waarvan de maatregelen die noodzakelijk zijn voor de uitvoering van een door een lidstaat vastgestelde en opgelegde sanctie, kunnen worden toegepast ten aanzien van een (natuurlijke of rechts)persoon waarvan in de administratieve procedure niet is vastgesteld dat hij een inbreuk heeft gemaakt, gelet op artikel 18 van verordening (EG) nr. 561/2006, in strijd met de krachtens artikel 19, lid 1, eerste volzin, van die verordening op de lidstaten rustende verplichting?

2)

Zo neen, moet artikel 19, lid 1, van verordening (EG) nr. 561/2006 dan aldus worden uitgelegd dat een maatregel die wordt toegepast ten aanzien van een derde (natuurlijke of rechtspersoon) wegens een inbreuk die door een ander is gemaakt, hoewel niet is vastgesteld dat die derde zich schuldig heeft gemaakt aan een inbreuk, een aan de derde opgelegde sanctie is, ongeacht de benaming die eraan wordt gegeven?

3)

Indien het antwoord op de tweede vraag bevestigend luidt, is een nationale regeling die het met het oog op de uitvoering van de sanctie die is opgelegd wegens een door de bestuurder van een voertuig gemaakte inbreuk, mogelijk maakt een sanctie — die „maatregel” wordt genoemd, maar een bestraffend karakter heeft — op te leggen aan een andere (natuurlijke of rechts)persoon, in strijd met het verbod van dubbele toetsing als bedoeld in artikel 19, lid 1, van verordening (EG) nr. 561/2006?