Noodhulpoperaties spelen in op onmiddellijke behoeften, maar zouden tevens een manier moeten zijn om veerkracht ten opzichte van toekomstige crises te stimuleren door duurzame ontwikkelingsvoordelen te bieden en risicobeheer te versterken. Deze aanpak wordt het koppelen van noodhulp, rehabilitatie en ontwikkeling (Linking Relief, Rehabilitation and Development — LRRD) genoemd.

Bij de bespreking van de door de internationale gemeenschap in post-crisissituaties aan te pakken uitdagingen, identificeert de mededeling maatregelen om de bijdrage van de EU te verbeteren en heeft ze ten doel om onmiddellijke hulp effectief te koppelen aan ontwikkelingsbeleidslijnen voor de lange termijn.

KERNPUNTEN

In de mededeling wordt verwezen naar drie categorieën crises.

Natuurrampen, zoals hongersnood, overstromingen en aardbevingen. Er is onmiddellijke steun nodig, maar paraatheid voor rampen, zoals systemen van vroegtijdige waarschuwing voor hongersnood en beplanting ter voorkoming van overstromingen, vertegenwoordigt een moeilijkere uitdaging.
Gewelddadige conflicten. Deze kunnen een bijzonder grote uitdaging zijn vanwege de tegenstrijdige belangen tussen partijen of door aanhoudende instabiliteit. De EU moet binnen een brede context optreden aangezien het gevaar bestaat dat steun negatieve gevolgen heeft, zoals corruptie of verlenging van het conflict.
Structurele en andere soorten crises. Dit heeft betrekking op landen die te kampen hebben met verslechterende politieke, economische of maatschappelijke omstandigheden, zoals Oekraïne, Moldavië en Belarus, waar noodhulp verstorend zou kunnen werken doordat er een afhankelijkheid wordt gecreëerd of doordat spanningen worden aangewakkerd. Ontwikkelingshulp kan bijdragen aan de verbetering van institutionele structuren en aan het wegnemen van productie- en handelsbelemmeringen.

Om doeltreffender op post-crisissituaties in te springen, wordt de volgende aanpak voorgesteld:

De Europese Commissie moet in een vroeg stadium een coördinerende en samenwerkende rol aannemen, waardoor de samenhang tussen humanitaire hulp en ontwikkeling wordt versterkt.
In landen die onderhevig zijn aan natuurrampen zou meer aandacht moeten worden besteed aan paraatheid voor en preventie van rampen in strategieën inzake humanitaire hulp en ontwikkelingssamenwerking.
Strategieën voor herstel en rehabilitatie na conflicten en rampen moeten de oorzaken van de kwetsbaarheid aanpakken, en zouden risicobeperking en paraatheid bij rampen — soms een „betere wederopbouw” genoemd — moeten bevatten.
In conflictsituaties moet het verband tussen noodhulp en ontwikkeling worden gezien in een bredere economische, maatschappelijke en politieke context.
Noodhulp moet verenigbaar zijn met de ontwikkelingsdoelstellingen voor de lange termijn.
Er moet rekening worden gehouden met duurzame partnerschappen zoals de Overeenkomst van Cotonou tussen ontwikkelingslanden en de EU.
Internationale initiatieven moeten beter worden gecoördineerd, inclusief door het versterken van de „Friends of”-aanpak*.
De Commissie moet vertragingen reduceren en snel de geschikte middelen mobiliseren, waarbij betrokkenheid van de juiste partners, een efficiënter besluitvormingsproces binnen de EU en de acceptatie van een hogere mate van technische risico's zijn verzekerd.
Er moeten werkprogramma's als antwoord op crisissituaties worden opgesteld, die betrekking hebben op de vereiste acties en maatregelen en die de behoefte aan goedkeuring voor individuele projecten wegnemen.
Aanbestedingsprocedures en -contracten zouden flexibeler moeten zijn in verband met rehabilitatie, hulp aan vluchtelingen, voedselhulp en -zekerheid, en landmijnen.
Nieuwe voorschriften zouden beter georganiseerd kunnen zijn om kwesties als herstel, hulp aan vluchtelingen en landmijnen te omvatten.
Er zouden uitvoerige debatten moeten zijn over de ideeën die naar voren worden gebracht met het oog op een verdere versterking van het vermogen van de EU om de resultaten positief te beïnvloeden.

Sommige discussies in deze mededeling zijn samengevat en worden verder uitgewerkt in de mededeling van de Commissie van 2012 inzake de EU-aanpak inzake weerbaarheid: Lessen uit de voedselzekerheidscrises.

ACHTERGROND

Weerbaarheid en samenhang van noodhulp, rehabilitatie en ontwikkeling

KERNBEGRIPPEN

* De „Friends of”-aanpak: een strategie van de Verenigde Naties gericht op de betrokkenheid van een zo groot mogelijk aantal internationale donateurs die hun acties in een bepaald land coördineren.

BESLUIT

Mededeling van de Commissie aan de Raad en het Europees Parlement — Samenhang van noodhulp, rehabilitatie en ontwikkeling — Evaluatie (COM(2001) 153 definitief van 23.4.2001)

GERELATEERDE BESLUITEN

Mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad — De EU-aanpak inzake weerbaarheid: lessen uit de voedselzekerheidscrises (COM(2012) 586 final van 3.10.2012)

Laatste bijwerking 26.11.2015

Top

All