ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Στο παράρτημα I του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 881/2002 οι ακόλουθες καταχωρίσεις προστίθενται στον τίτλο «Φυσικά πρόσωπα»:

α)

«Abdul Rahim Ba’aysir [γνωστός ως: α) Abdul Rahim Bashir, β) 'Abd Al-Rahim Ba'asyir, γ) 'Abd Al-Rahim Bashir, δ) Abdurrahim Ba'asyir, ε) Abdurrahim Bashir, στ) Abdul Rachim Ba'asyir, ζ) Abdul Rachim Bashir, η) Abdul Rochim Ba'asyir, θ) Abdul Rochim Bashir, ι) Abdurochim Ba'asyir, ια) Abdurochim Bashir, ιβ) Abdurrochim Ba'asyir, ιγ) Abdurrochim Bashir, ιδ) Abdurrahman Ba'asyir, ιε) Abdurrahman Bashir]. Διεύθυνση: Ινδονησία. Ημερομηνία γέννησης: α) 16.11.1977, β) 16.11.1974. Τόπος γέννησης: α) Solo, Ινδονησία· β) Sukoharjo, Central Java, Ινδονησία. Υπηκοότητα: ινδονησιακή. Άλλες πληροφορίες: α) ανώτατος αρχηγός της Jemaah Islamiyah· β) όνομα πατρός: Abu Bakar Ba'asyir. Ημερομηνία καταχώρισης που αναφέρεται στο άρθρο 2α παράγραφος 4 στοιχείο β): 19.7.2011.»

β)

«Umar Patek [γνωστός ως: α) Omar Patek, β) Pa'tek, γ) Pak Taek, δ) Umar Kecil, ε) Al Abu Syekh Al Zacky, στ) Umangis Mike]. Διεύθυνση: α) Ινδονησία, β) Φιλιππίνες. Ημερομηνία γέννησης: 1970. Τόπος γέννησης: Central Java, Ινδονησία. Υπηκοότητα: ινδονησιακή. Άλλες πληροφορίες: Ανώτερο στέλεχος της Jemaah Islamiyah. Ημερομηνία καταχώρισης που αναφέρεται στο άρθρο 2α παράγραφος 4 στοιχείο β): 19.7.2011.».

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 142/2011 τροποποιείται ως εξής:

(1)	Στο παράρτημα ΙΙ κεφάλαιο Ι, η παράγραφος 1 στοιχείο α) αντικαθίσταται από τα εξής: «α) αλεπούδες (Vulpes vulpes και Alopex lagopus)·»

(2)

Στο παράρτημα IV, το κεφάλαιο IV τροποποιείται ως εξής: α) Στο τμήμα 1, η παράγραφος 1 αντικαθίσταται από τα εξής: «1. Υλικά που προκύπτουν από τη μεταποίηση υλικών της κατηγορίας 1 και 2 επισημαίνονται ανεξίτηλα σύμφωνα με τις απαιτήσεις επισήμανσης ορισμένων παράγωγων προϊόντων οι οποίες ορίζονται στο παράρτημα VIII κεφάλαιο V. Ωστόσο, η εν λόγω επισήμανση δεν απαιτείται για τα ακόλουθα υλικά που αναφέρονται στο τμήμα 2: α) βιοντίζελ που παρασκευάζεται σύμφωνα με το σημείο Δ· β) υδρολυμένα υλικά που αναφέρονται στο σημείο Η· γ) μείγματα κόπρου χοίρων και πουλερικών με ασβεστική άσβεστο που παρασκευάζονται σύμφωνα με το σημείο Θ· δ) ανανεώσιμα καύσιμα που παρασκευάζονται από τετηγμένα λίπη, τα οποία προέρχονται από υλικά της κατηγορίας 2, σύμφωνα με το σημείο Ι.» β) Στο τμήμα 2 προστίθενται τα ακόλουθα σημεία: «Η.   Υδρόλυση με μετέπειτα απόρριψη 1.   Οικεία κράτη μέλη Η διεργασία της υδρόλυσης με μετέπειτα απόρριψη μπορεί να χρησιμοποιείται στην Ισπανία, στην Ιρλανδία, στη Λεττονία, στην Πορτογαλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μετά την υδρόλυση, η αρμόδια αρχή που χορηγεί την έγκριση πρέπει να εξασφαλίζει ότι τα υλικά συλλέγονται και απορρίπτονται στο ίδιο προαναφερόμενο κράτος μέλος. 2.   Αρχικά υλικά Για την εν λόγω διεργασία μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο τα ακόλουθα υλικά: α) υλικά της κατηγορίας 2 που αναφέρονται στο άρθρο 9 στοιχείο στ) σημεία i), ii) και iii) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1069/2009 και τα οποία προέρχονται από χοίρους· β) υλικά της κατηγορίας 3 που αναφέρονται στο άρθρο 10 στοιχείο η) του εν λόγω κανονισμού τα οποία προέρχονται από χοίρους. Ωστόσο, πτώματα ή μέρη πτωμάτων ζώων που πέθαναν λόγω της παρουσίας ή με σκοπό την εξάλειψη επιζωοτικής νόσου δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται. 3.   Μεθοδολογία Η υδρόλυση με μετέπειτα απόρριψη συνιστά προσωρινή επιτόπια αποθήκευση. Πρέπει να διενεργείται σύμφωνα με τα ακόλουθα πρότυπα: α) Τα ζωικά υποπροϊόντα, μετά τη συλλογή τους σε εκμετάλλευση για την οποία η αρμόδια αρχή έχει εγκρίνει τη χρήση της μεθόδου μεταποίησης, με βάση αξιολόγηση της πυκνότητας του ζωικού πληθυσμού της εκμετάλλευσης, το πιθανό ποσοστό θνησιμότητας και τους δυνητικούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία και την υγεία των ζώων που μπορεί να προκύψουν, πρέπει να τοποθετούνται σε περιέκτη ο οποίος να έχει κατασκευαστεί σύμφωνα με το στοιχείο β) (“ο περιέκτης”) και να έχει τοποθετηθεί σε ειδικό χώρο σύμφωνα με τα στοιχεία γ) και δ) (“ο ειδικός χώρος”). β) Ο περιέκτης πρέπει: i) να έχει διάταξη κλεισίματος· ii) να είναι αδιάβροχος, στεγανός και ερμητικά σφραγισμένος· iii) να έχει επικάλυψη η οποία να αποτρέπει τη διάβρωση· iv) να είναι εξοπλισμένος με διάταξη για τον έλεγχο των εκπομπών σύμφωνα με το στοιχείο ε). γ) Ο περιέκτης πρέπει να είναι τοποθετημένος σε ειδικό χώρο, ο οποίος να είναι φυσικά διαχωρισμένος από την εγκατάσταση. Ο χώρος αυτός πρέπει να έχει ειδικές οδούς πρόσβασης για τις μετακινήσεις των υλικών και για τα οχήματα αποκομιδής. δ) Ο περιέκτης και ο χώρος πρέπει να είναι κατασκευασμένοι και διαμορφωμένοι σύμφωνα με τη νομοθεσία της ΕΕ για την προστασία του περιβάλλοντος, ώστε να αποφεύγονται οι οσμές και οι κίνδυνοι για το έδαφος και τα υπόγεια ύδατα. ε) Ο περιέκτης πρέπει να είναι συνδεδεμένος με σωλήνα για τις εκπομπές αερίων, ο οποίος πρέπει να διαθέτει τα κατάλληλα φίλτρα ώστε να αποτρέπεται η μετάδοση μεταδοτικών στον άνθρωπο και στα ζώα νόσων. στ) Ο περιέκτης πρέπει να είναι κλειστός για τη διεργασία της υδρόλυσης επί τουλάχιστον τρεις μήνες, κατά τρόπο ώστε να αποτρέπεται το χωρίς άδεια άνοιγμά του. ζ) Ο υπεύθυνος πρέπει να εφαρμόζει διαδικασίες που να αποτρέπουν τη μετάδοση μεταδοτικών στον άνθρωπο ή στα ζώα νόσων λόγω μετακινήσεων του προσωπικού. η) Ο υπεύθυνος πρέπει: i) να λαμβάνει προληπτικά μέτρα κατά των πτηνών, των τρωκτικών, των εντόμων και άλλων παρασίτων· ii) να εφαρμόζει τεκμηριωμένο πρόγραμμα καταπολέμησης των παρασίτων. i) Ο υπεύθυνος πρέπει να τηρεί μητρώα σχετικά με: i) οποιαδήποτε τοποθέτηση υλικού μέσα στον περιέκτη· ii) οποιαδήποτε συλλογή υδρολυμένου υλικού από τον περιέκτη. ι) Ο υπεύθυνος πρέπει ν’ αδειάζει τακτικά τον περιέκτη ώστε να διενεργείται έλεγχος: i) για την απουσία διάβρωσης· ii) για να εντοπίζεται και να προλαμβάνεται πιθανή διαρροή υγρών υλικών στο έδαφος. ια) Μετά την υδρόλυση, τα υλικά πρέπει να συλλέγονται, να χρησιμοποιούνται και να απορρίπτονται σύμφωνα με το άρθρο 13 στοιχεία α), β), γ) ή το άρθρο 13 στοιχείο ε) σημείο i) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1069/2009. ιβ) Η διεργασία πρέπει να γίνεται κατά παρτίδες. ιγ) Τυχόν άλλος χειρισμός ή χρήση των υδρολυμένων υλικών, συμπεριλαμβανομένης της διασποράς τους στο έδαφος, πρέπει να απαγορεύεται. Θ.   Επεξεργασία κόπρου χοίρων και πουλερικών με άσβεστο 1.   Αρχικά υλικά Για τη συγκεκριμένη διεργασία, μπορεί να χρησιμοποιείται κόπρος, όπως αναφέρεται στο άρθρο 9 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1069/2009, η οποία προέρχεται από χοίρους και πουλερικά. 2.   Μέθοδος μεταποίησης α) Η περιεκτικότητα της κόπρου σε ξηρά ύλη πρέπει να προσδιορίζεται με τη μέθοδο CEN EN 12880:2000 (1)“Χαρακτηρισμός ιλύος. Προσδιορισμός της περιεκτικότητας σε ξηρό υπόλειμμα και σε νερό.” Για τη συγκεκριμένη διεργασία, η περιεκτικότητα σε ξηρά ύλη πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ 15 % και 70 %. β) Η ποσότητα ασβέστου που πρέπει να προστεθεί πρέπει να προσδιορίζεται κατά τρόπον ώστε να επιτυγχάνεται ένας από τους συνδυασμούς χρόνου και θερμοκρασίας που ορίζονται στο στοιχείο στ). γ) Το μέγεθος των σωματιδίων των ζωικών υποπροϊόντων που πρόκειται να μεταποιηθούν δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 12 mm. Αν κρίνεται αναγκαίο, το μέγεθος των σωματιδίων της κόπρου πρέπει να μειώνεται κατά τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται το μέγιστο μέγεθος σωματιδίων. δ) Η κόπρος πρέπει να αναμειγνύεται με ασβεστική άσβεστο (CaO) που έχει μέτρια προς υψηλή δραστικότητα λιγότερο από έξι λεπτά έως ότου επιτευχθεί αύξηση της θερμοκρασίας κατά 40 °C σύμφωνα με τα κριτήρια της δοκιμής αντιδραστικότητας 5.10 στη μέθοδο CEN EN 459-2:2002 (2). Η ανάμειξη πρέπει να πραγματοποιείται με δύο αναμείκτες που λειτουργούν σε σειρά, με δύο κοχλίες ανά αναμείκτη. Αμφότεροι οι αναμείκτες πρέπει: i) να έχουν κοχλία διαμέτρου 0,55 m και μήκους 3,5 m· ii) να λειτουργούν με ισχύ 30 kW και ταχύτητα περιστροφής του κοχλία 156 rpm· iii) να έχουν ικανότητα επεξεργασίας 10 τόνων/ώρα. Η μέση διάρκεια ανάμειξης πρέπει να είναι περίπου δύο λεπτά. ε) Το μείγμα πρέπει να αναμειγνύεται για περίοδο τουλάχιστον έξι ωρών σε σωρό με ελάχιστο μέγεθος δύο τόνων. στ) Στα σημεία παρακολούθησης που πρέπει να εισαχθούν στον σωρό πρέπει να πραγματοποιούνται συνεχείς μετρήσεις ώστε να αποδεικνύεται ότι το pH του μείγματος στον σωρό είναι τουλάχιστον 12 σε μία από τις ακόλουθες περιόδους, κατά τη διάρκεια της οποίας πρέπει να επιτυγχάνεται μία από τις ακόλουθες αντίστοιχες θερμοκρασίες: i) 60 °C επί 60 λεπτά· ή ii) 70 °C επί 30 λεπτά. ζ) Η διεργασία πρέπει να γίνεται κατά παρτίδες. η) Πρέπει να προβλέπεται μόνιμη γραπτή διαδικασία που να βασίζεται στις αρχές HACCP. θ) Οι υπεύθυνοι μπορούν να αποδεικνύουν στην αρμόδια αρχή, μέσω επικύρωσης σύμφωνα με τις ακόλουθες απαιτήσεις, ότι η διεργασία κατά την οποία χρησιμοποιείται διάταξη ανάμειξης διαφορετική από τη διάταξη ανάμειξης που αναφέρεται στο στοιχείο δ) ή κατά την οποία χρησιμοποιείται δολομιτική άσβεστος (CaOMgO) αντί ασβεστικής ασβέστου είναι τουλάχιστον εξίσου αποτελεσματική με τη διεργασία που προβλέπεται στα στοιχεία α) έως η). Η επικύρωση πρέπει: — να αποδεικνύει ότι, με τη χρήση διαφορετικής διάταξης ανάμειξης από εκείνη που αναφέρεται στο στοιχείο δ) ή με τη χρήση δολομιτικής ασβέστου, κατά περίπτωση, μπορεί να παρασκευαστεί μείγμα με κόπρο που να επιτυγχάνει τις παραμέτρους pH, χρόνου και θερμοκρασίας που αναφέρονται στο στοιχείο στ)· — να βασίζεται στην παρακολούθηση του χρόνου και της θερμοκρασίας στη βάση, στη μέση και στην κορυφή του σωρού, με αντιπροσωπευτικό αριθμό σημείων παρακολούθησης (τουλάχιστον τέσσερα σημεία παρακολούθησης στη βάση, τα οποία να βρίσκονται 10 cm κατ’ ανώτατο όριο πάνω από τη βάση και 10 cm κατ’ ανώτατο όριο κάτω από την κορυφή· ένα σημείο παρακολούθησης στη μέση μεταξύ της βάσης και της κορυφής του σωρού· και τέσσερα σημεία παρακολούθησης στο περιθώριο που υπάρχει στην κορυφή του σωρού, τα οποία να βρίσκονται 10 cm κατ’ ανώτατο όριο κάτω από την επιφάνεια και 10 cm κατ’ ανώτατο όριο κάτω από την κορυφή του σωρού)· — να διενεργείται σε δύο περιόδους τουλάχιστον 30 ημερών, από τις οποίες η μία πρέπει να είναι κατά τη χειμερινή περίοδο του έτους στη γεωγραφική περιοχή όπου πρόκειται να χρησιμοποιηθεί η διάταξη ανάμειξης. Ι.   Καταλυτική μέθοδος πολλαπλών σταδίων για την παρασκευή ανανεώσιμων καυσίμων 1.   Αρχικά υλικά α) Για την εν λόγω διεργασία μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα ακόλουθα υλικά: i) τετηγμένα λίπη που προέρχονται από υλικά της κατηγορίας 2, τα οποία έχουν μεταποιηθεί με τη μέθοδο μεταποίησης 1 (αποστείρωση υπό πίεση)· ii) ιχθυέλαιο ή τετηγμένα λίπη που προέρχονται από υλικά της κατηγορίας 3, τα οποία έχουν μεταποιηθεί με: — οποιαδήποτε από τις μεθόδους μεταποίησης 1 έως 5 ή τη μέθοδο μεταποίησης 7· ή — οποιαδήποτε από τις μεθόδους μεταποίησης 1 έως 7, στην περίπτωση υλικού που προέρχεται από ιχθυέλαιο· iii) ιχθυέλαιο ή τετηγμένα λίπη που έχουν παρασκευαστεί σύμφωνα με το παράρτημα ΙΙΙ τμήματα VIII ή XII του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 853/2004, αντίστοιχα. β) Η χρήση τετηγμένων λιπών που προέρχονται από υλικά της κατηγορίας 1 για τη συγκεκριμένη διεργασία απαγορεύεται. 2.   Μέθοδος μεταποίησης α) Τα τετηγμένα λίπη πρέπει να υποβάλλονται σε προεπεξεργασία η οποία να αποτελείται από: i) τη λεύκανση των υλικών που έχουν υποστεί φυγοκέντρηση με διήθησή τους μέσα από αργιλικό φίλτρο· ii) την αφαίρεση των υπολειμματικών αδιάλυτων προσμείξεων με διήθηση. β) Τα προεπεξεργασμένα υλικά πρέπει να υποβάλλονται σε καταλυτική μέθοδο πολλαπλών σταδίων η οποία συνίσταται σε διεργασία υδρογονοαποξυγόνωσης, ακολουθούμενη από διεργασία ισομερισμού. Τα υλικά πρέπει να υποβάλλονται σε πίεση τουλάχιστον 20 bars σε θερμοκρασία τουλάχιστον 250 °C επί τουλάχιστον 20 λεπτά. γ) Στο τμήμα 3, το σημείο 2 τροποποιείται ως εξής: i) Η δεύτερη περίπτωση του στοιχείου β) σημείο iii) αντικαθίσταται από τα εξής: «— περιέχουν υλικό της κατηγορίας 3, πλην του υλικού που αναφέρεται στο άρθρο 10 στοιχείο ιστ) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1069/2009, που χρησιμοποιείται για σίτιση·» ii) Προστίθενται τα ακόλουθα σημεία: «γ) η καταλυτική μέθοδος πολλαπλών σταδίων για την παρασκευή ανανεώσιμων καυσίμων μπορεί: i) στην περίπτωση της βενζίνης και των άλλων καυσίμων που προκύπτουν από τη διεργασία, να χρησιμοποιείται ως καύσιμο χωρίς τους περιορισμούς του παρόντος κανονισμού (τελικό σημείο)· ii) στην περίπτωση χρησιμοποιημένου αργίλου από τη λεύκανση και την ιλύ από τη διεργασία προεπεξεργασίας που αναφέρεται στο τμήμα 2 σημείο Ι παράγραφος 2 στοιχείο α): — να απορρίπτεται με αποτέφρωση ή συναποτέφρωση, — να μετασχηματίζεται σε βιοαέριο, — να λιπασματοποιείται ή να χρησιμοποιείται για την παρασκευή παράγωγων προϊόντων που αναφέρονται στο άρθρο 36 στοιχείο α) σημείο i) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1069/2009· δ) το επεξεργασμένο με άσβεστο μείγμα κόπρου χοίρων και πουλερικών μπορεί να διασπείρεται στο έδαφος ως μεταποιημένη κόπρος.»

(3)

Στο παράρτημα V κεφάλαιο III τμήμα 3, προστίθεται η ακόλουθη παράγραφος 3: «3. Όταν ζωικά υποπροϊόντα μετασχηματίζονται σε βιοαέριο ή λιπασματοποιούνται μαζί με υλικά μη ζωικής προέλευσης, η αρμόδια αρχή μπορεί να επιτρέψει στους υπευθύνους να λάβουν αντιπροσωπευτικά δείγματα μετά την παστερίωση που αναφέρεται στο κεφάλαιο I τμήμα 1 παράγραφος 1 στοιχείο α) ή μετά τη λιπασματοποίηση που αναφέρεται στο τμήμα 2 παράγραφος 1, κατά περίπτωση, και πριν από την ανάμειξη με υλικά μη ζωικής προέλευσης, ώστε να ελέγχεται η αποτελεσματικότητα του μετασχηματισμού ή της λιπασματοποίησης των ζωικών προϊόντων, κατά περίπτωση.»

(4)

Στο παράρτημα VII κεφάλαιο II, οι παράγραφοι 1, 2 και 3 αντικαθίστανται από τα εξής: «1. Για να μπορέσει η EFSA να αξιολογήσει την ασφάλεια της προτεινόμενης εναλλακτικής μεθόδου, οι αιτήσεις πρέπει να περιλαμβάνουν όλες τις αναγκαίες πληροφορίες, και ιδίως να περιγράφουν: — τις κατηγορίες ζωικών υποπροϊόντων που πρόκειται να υποβληθούν στη μέθοδο, — το σύνολο της διεργασίας, — τους συνεπαγόμενους βιολογικούς κινδύνους για την υγεία του ανθρώπου και των ζώων, και — τον βαθμό μείωσης του κινδύνου που θα επιτευχθεί με τη διεργασία. 2. Οι αιτήσεις που αναφέρονται στην παράγραφο 1 πρέπει επιπλέον: α) να αναφέρουν τις εφαρμοζόμενες παραγράφους των άρθρων 8, 9 και 10 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1069/2009, συμπεριλαμβανομένων της κατάστασης των εν λόγω υλικών και, κατά περίπτωση, της τυχόν προεπεξεργασίας στην οποία υποβλήθηκαν τα εν λόγω υλικά, καθώς και τυχόν υλικά πλην των ζωικών υποπροϊόντων που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν στη διεργασία· β) να περιλαμβάνουν πρωτόκολλο HACCP και διάγραμμα ροής το οποίο να απεικονίζει σαφώς τα επιμέρους στάδια της διεργασίας, να εντοπίζει τις κρίσιμες για την απενεργοποίηση σχετικών παθογόνων παραμέτρους όπως τη θερμοκρασία, την πίεση, τον χρόνο έκθεσης, τη ρύθμιση της τιμής του pH και το μέγεθος των σωματιδίων, και να συμπληρώνεται με δελτία τεχνικών στοιχείων του εξοπλισμού που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διεργασία· γ) να ταυτοποιούν και να χαρακτηρίζουν τους βιολογικούς κινδύνους για την υγεία του ανθρώπου και των ζώων τους οποίους παρουσιάζουν οι κατηγορίες ζωικών υποπροϊόντων που πρόκειται να υποβληθούν στη μέθοδο· δ) να αποδεικνύουν ότι οι πιο επίμονοι βιολογικοί κίνδυνοι που σχετίζονται με την κατηγορία υλικών τα οποία πρόκειται να μεταποιηθούν μειώνονται σε οποιαδήποτε προϊόντα δημιουργούνται κατά τη διεργασία, συμπεριλαμβανομένων των λυμάτων, τουλάχιστον στον βαθμό που επιτυγχάνεται από τα πρότυπα μεταποίησης που ορίζονται στον παρόντα κανονισμό για την ίδια κατηγορία ζωικών υποπροϊόντων. Ο βαθμός μείωσης του κινδύνου πρέπει να προσδιορίζεται με επικυρωμένες απευθείας μετρήσεις, εκτός αν μπορούν να γίνουν δεκτές η μοντελοποίηση ή η σύγκριση με άλλες διεργασίες. 3. Οι επικυρωμένες απευθείας μετρήσεις που αναφέρονται στην παραπάνω παράγραφο 2 στοιχείο δ) νοούνται ως: α) μετρήσεις της μείωσης της βιωσιμότητας/μολυσματικότητας ενδογενών οργανισμών-δεικτών κατά τη διάρκεια της διεργασίας, όπου ο δείκτης είναι: — συνεχώς παρών στην πρώτη ύλη σε υψηλούς αριθμούς, — όχι λιγότερο ανθεκτικός στις θανατηφόρες πτυχές της διεργασίας επεξεργασίας, αλλά και όχι σημαντικά ανθεκτικότερος από τους παθογόνους παράγοντες για την παρακολούθηση των οποίων χρησιμοποιείται, — σχετικά εύκολο να ποσοτικοποιηθεί, να εντοπιστεί και επιβεβαιωθεί· ή β) μετρήσεις κατά τις οποίες χρησιμοποιείται ένας επαρκώς χαρακτηρισμένος οργανισμός ή ιός δοκιμής, ο οποίος εισάγεται στο αρχικό υλικό με κατάλληλο σώμα δοκιμής. Αν υπάρχουν περισσότερα του ενός στάδια επεξεργασίας, πρέπει να διενεργείται αξιολόγηση ως προς τον βαθμό στον οποίο τα επιμέρους στάδια μείωσης του τίτλου είναι σωρευτικά, ή κατά πόσον τα αρχικά στάδια της διεργασίας μπορούν να επηρεάσουν δυσμενώς την αποτελεσματικότητα των επόμενων σταδίων· γ) μετρήσεις που αναφέρουν πλήρη αποτελέσματα, με i) αναλυτική περιγραφή της εφαρμοζόμενης μεθοδολογίας· ii) περιγραφή της φύσης των δειγμάτων που έχουν αναλυθεί· iii) απόδειξη του ότι ο αριθμός των δειγμάτων που έχουν αναλυθεί είναι αντιπροσωπευτικός· iv) αιτιολόγηση του αριθμού των δοκιμών που διενεργήθηκαν και της επιλογής των σημείων μέτρησης· v) αναφορά της ευαισθησίας και του εξειδικευμένου χαρακτήρα των μεθόδων ανίχνευσης που χρησιμοποιήθηκαν· vi) παροχή στοιχείων σχετικά με την επαναληπτικότητα και τη στατιστική διακύμανση των μετρήσεων που λαμβάνονται κατά τα πειράματα· vii) αιτιολόγηση της σημασίας των υποκατάστατων πριόντων, αν χρησιμοποιούνται· viii) απόδειξη, σε περίπτωση που χρησιμοποιούνται – ελλείψει απευθείας μετρήσεων – μοντέλα ή συγκρίσεις με άλλες διεργασίες, ότι οι παράγοντες που οδηγούν σε μείωση του κινδύνου είναι απολύτως γνωστοί και το μοντέλο μείωσης του κινδύνου έχει καθιερωθεί· ix) παροχή στοιχείων για το σύνολο της διεργασίας σχετικά με τις απευθείας μετρήσεις όλων των παραγόντων που οδηγούν στη μείωση του κινδύνου, γεγονός που αποδεικνύει ότι αυτοί οι παράγοντες εφαρμόζονται με ενιαίο τρόπο σε όλη την επεξεργαζόμενη παρτίδα. 4. Το σχέδιο HACCP που αναφέρεται στην παράγραφο 2 στοιχείο β) πρέπει να βασίζεται στις κρίσιμες παραμέτρους που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη της μείωσης του κινδύνου, και ιδίως στα εξής: — θερμοκρασία, — πίεση — χρόνος, και — μικροβιολογικά κριτήρια. Τα κρίσιμα όρια που διατηρούνται στο σχέδιο HACCP πρέπει να προσδιορίζονται με βάση τα αποτελέσματα της πειραματικής επικύρωσης και/ή του παρεχόμενου μοντέλου. Αν η επιτυχής λειτουργία της διεργασίας μπορεί να αποδειχθεί μόνο με αναφορά σε τεχνικές παραμέτρους που συνδέονται ειδικά με τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείται στη διεργασία, το σχέδιο HACCP πρέπει επίσης να περιλαμβάνει τα τεχνικά όρια που πρέπει να πληρούνται, και ιδίως την κατανάλωση ενέργειας, τον αριθμό διαδρομών του εμβόλου της αντλίας ή τη δοσολογία των χημικών ουσιών. Πρέπει να παρέχονται πληροφορίες σχετικά, αφενός, με τις κρίσιμες και τεχνικές παραμέτρους που πρόκειται να ελεγχθούν και να καταγραφούν συνεχώς ή έπειτα από καθορισμένα διαστήματα και, αφετέρου, με τις μεθόδους που θα χρησιμοποιηθούν για τη μέτρηση και τον έλεγχο. Η διακύμανση των παραμέτρων σε τυπικές συνθήκες παρασκευής πρέπει να λαμβάνεται υπόψη. Το σχέδιο HACCP πρέπει να αντικατοπτρίζει τις συνήθεις και τις μη φυσιολογικές/έκτακτης ανάγκης συνθήκες λειτουργίας και να καλύπτει το ενδεχόμενο βλάβης κατά τη διεργασία, καθώς και να καθορίζει πιθανές διορθωτικές ενέργειες οι οποίες θα πρέπει να λαμβάνονται στην περίπτωση φυσιολογικών/έκτακτης ανάγκης συνθηκών λειτουργίας. 5. Οι αιτήσεις πρέπει επίσης να περιλαμβάνουν επαρκή στοιχεία σχετικά με: α) τους κινδύνους που συνδέονται με αλληλεξαρτώμενες διεργασίες, και ιδίως με το αποτέλεσμα μιας αξιολόγησης για κάθε πιθανό έμμεσο αντίτυπο ο οποίος μπορεί: i) να επηρεάσει το επίπεδο μείωσης του κινδύνου μιας συγκεκριμένης διεργασίας· ii) να υπάρξει από τη μεταφορά ή την αποθήκευση οποιωνδήποτε προϊόντων δημιουργούνται κατά τη διεργασία και κατά την ασφαλή απόρριψη των εν λόγω προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των λυμάτων· β) τους κινδύνους που συνδέονται με την επιδιωκόμενη τελική χρήση των προϊόντων, και ιδίως: i) πρέπει να προσδιορίζεται η επιδιωκόμενη τελική χρήση οποιωνδήποτε προϊόντων δημιουργούνται κατά τη διεργασία· ii) πρέπει να προσδιορίζονται οι πιθανοί κίνδυνοι για την υγεία του ανθρώπου και των ζώων και ο πιθανός αντίκτυπος στο περιβάλλον με βάση τη μείωση του κινδύνου που εκτιμάται σύμφωνα με την παράγραφο 2 στοιχείο δ). 6. Οι αιτήσεις πρέπει να υποβάλλονται μαζί με αποδεικτικά έγγραφα, και ιδίως: α) ένα διάγραμμα ροής το οποίο να απεικονίζει τη λειτουργία της διεργασίας· β) τα αποδεικτικά στοιχεία για τα οποία γίνεται λόγος στην παράγραφο 2 στοιχείο δ), καθώς και άλλα στοιχεία που να στηρίζουν τις πληροφορίες που παρέχονται στο πλαίσιο της αίτησης όπως καθορίζεται στην παράγραφο 2. 7. Οι αιτήσεις πρέπει να αναφέρουν διεύθυνση επικοινωνίας για το ενδιαφερόμενο μέρος, στην οποία να περιλαμβάνονται το όνομα και η πλήρης διεύθυνση, ο αριθμός τηλεφώνου και/ή φαξ και/ή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ενός συγκεκριμένου προσώπου που είναι αρμόδιο ως το ενδιαφερόμενο μέρος ή εξ ονόματος του ενδιαφερόμενου μέρους.»

(5)

Το παράρτημα VIII τροποποιείται ως εξής: α) Στο παράρτημα II, η παράγραφος 2 στοιχείο β) σημείο xvii) αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «xvii) στην περίπτωση εκθεμάτων, “Έκθεμα ακατάλληλο για κατανάλωση από τον άνθρωπο”, αντί του κειμένου της ετικέτας που ορίζεται στο στοιχείο α)· xviii) στην περίπτωση ιχθυελαίου που χρησιμοποιείται για την παρασκευή φαρμάκων και αναφέρεται στο παράρτημα XIII κεφάλαιο XIII, “Ιχθυέλαιο που χρησιμοποιείται για την παρασκευή φαρμάκων”, αντί του κειμένου της ετικέτας που ορίζεται στο στοιχείο α)· xix) στην περίπτωση κόπρου που έχει υποβληθεί στην επεξεργασία με άσβεστο για την οποία γίνεται λόγος στο παράρτημα IV κεφάλαιο IV τμήμα 2 σημείο I, “Μείγμα κόπρου-ασβέστου.”» β) Στο κεφάλαιο V, η παράγραφος 3 στοιχείο δ) σημείο ii) αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «ii) προορίζονται για ερευνητικούς και άλλους ειδικούς σκοπούς που αναφέρονται στο άρθρο 17 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1069/2009 οι οποίοι έχουν εγκριθεί από την αρμόδια αρχή· ε) ανανεώσιμα καύσιμα που παρασκευάζονται από τετηγμένα λίπη, τα οποία προέρχονται από υλικά της κατηγορίας 2, σύμφωνα με το παράρτημα IV κεφάλαιο IV τμήμα 2 σημείο Ι.»

(6)

Στο παράρτημα XI κεφάλαιο I τμήμα 2, η εισαγωγική φράση αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «Η διάθεση στην αγορά μεταποιημένης κόπρου, παράγωγων προϊόντων από μεταποιημένη κόπρο και γκουανό από νυχτερίδες πρέπει να υπόκειται στους ακόλουθους όρους. Επιπλέον, στην περίπτωση γκουανό από νυχτερίδες, απαιτείται η συναίνεση του κράτους μέλους προορισμού όπως αναφέρεται στο άρθρο 48 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1069/2009:»

(7)

Στο παράρτημα XIII προστίθεται το ακόλουθο κεφάλαιο XIII: «ΚΕΦΑΛΑΙΟ XIII Ειδικές απαιτήσεις σχετικά με το ιχθυέλαιο που χρησιμοποιείται για την παρασκευή φαρμάκων Τελικό σημείο για το ιχθυέλαιο που χρησιμοποιείται για την παρασκευή φαρμάκων Το ιχθυέλαιο που προέρχεται από υλικά του παραρτήματος X κεφάλαιο ΙΙ τμήμα 3 σημείο A.2, το οποίο υποβλήθηκε σε μείωση της οξύτητας με διάλυμα NaOH σε θερμοκρασία τουλάχιστον 80 °C και το οποίο στη συνέχεια καθαρίστηκε με απόσταξη σε θερμοκρασία τουλάχιστον 200 °C, μπορεί να διατεθεί στην αγορά με σκοπό την παρασκευή φαρμάκων χωρίς περιορισμούς σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό.»

(8)

Το παράρτημα XIV τροποποιείται ως εξής: α) Το κεφάλαιο Ι τροποποιείται ως εξής: i) Το τμήμα 1 τροποποιείται ως εξής: — στην εισαγωγική παράγραφο, το στοιχείο ε) αντικαθίσταται από τα εξής: «ε) πρέπει να παρουσιάζονται στο σημείο εισόδου στην Ένωση όπου πραγματοποιούνται οι κτηνιατρικοί έλεγχοι συνοδευόμενα από έγγραφο που να ανταποκρίνεται στο υπόδειγμα το οποίο αναφέρεται στήλη “Πιστοποιητικά/υποδείγματα εγγράφων” του πίνακα 1· στ) πρέπει να προέρχονται από εγκατάσταση ή μονάδα που έχει καταχωριστεί ή εγκριθεί από την αρμόδια αρχή της τρίτης χώρας, κατά περίπτωση, και που περιλαμβάνεται στον κατάλογο των εν λόγω εγκαταστάσεων και μονάδων που αναφέρεται στο άρθρο 30.» — στον πίνακα 1 γραμμή 1, η περιγραφή του προϊόντος στη δεύτερη στήλη αντικαθίσταται από τα εξής: «μεταποιημένη ζωική πρωτεΐνη, συμπεριλαμβανομένων μειγμάτων και προϊόντων άλλων από τροφών για ζώα συντροφιάς που περιέχουν την εν λόγω πρωτεΐνη, και σύνθετων ζωοτροφών που περιέχουν την εν λόγω πρωτεΐνη όπως ορίζονται στο άρθρο 3 παράγραφος 2 στοιχείο η) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 767/2009». ii) Στο τμήμα 2, ο τίτλος αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «Εισαγωγή μεταποιημένης ζωικής πρωτεΐνης, συμπεριλαμβανομένων μειγμάτων και προϊόντων άλλων από τροφών για ζώα συντροφιάς που περιέχουν την εν λόγω πρωτεΐνη, και σύνθετων ζωοτροφών που περιέχουν την εν λόγω πρωτεΐνη όπως ορίζονται στο άρθρο 3 παράγραφος 2 στοιχείο η) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 767/2009». β) Το κεφάλαιο II τροποποιείται ως εξής: i) Το τμήμα 1 τροποποιείται ως εξής: — στην εισαγωγική παράγραφο, τα στοιχεία δ) και ε) αντικαθίστανται από τα εξής: «δ) πρέπει να προέρχονται από εγκατάσταση ή μονάδα που έχει καταχωριστεί ή εγκριθεί από την αρμόδια αρχή της τρίτης χώρας, κατά περίπτωση, και που περιλαμβάνεται στον κατάλογο των εν λόγω εγκαταστάσεων και μονάδων που αναφέρεται στο άρθρο 30· και ε) κατά τη μεταφορά στο σημείο εισόδου στην Ένωση όπου πραγματοποιούνται οι κτηνιατρικοί έλεγχοι, πρέπει να συνοδεύονται από το υγειονομικό πιστοποιητικό το οποίο αναφέρεται στήλη “Πιστοποιητικά/υποδείγματα εγγράφων” του πίνακα 1· ή στ) πρέπει να παρουσιάζονται στο σημείο εισόδου στην Ένωση όπου πραγματοποιούνται οι κτηνιατρικοί έλεγχοι συνοδευόμενα από έγγραφο που ανταποκρίνεται στο υπόδειγμα το οποίο αναφέρεται στήλη “Πιστοποιητικά/υποδείγματα εγγράφων” του πίνακα 2.» — στον πίνακα 2, η σειρά 17 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «17 Τετηγμένα λίπη για ορισμένους σκοπούς εκτός της αλυσίδας ζωοτροφών για εκτρεφόμενα ζώα α) Στην περίπτωση υλικών που προορίζονται για την παραγωγή βιοντίζελ: Υλικά των κατηγοριών 1, 2 και 3 που αναφέρονται στα άρθρα 8, 9 και 10. β) Στην περίπτωση υλικών που προορίζονται για την παραγωγή ανανεώσιμων καυσίμων που αναφέρονται στο παράρτημα IV κεφάλαιο IV τμήμα 2 σημείο Ι: Υλικά των κατηγοριών 2 και 3 που αναφέρονται στα άρθρα 9 και 10. γ) Στην περίπτωση υλικών που προορίζονται για οργανικά λιπάσματα και βελτιωτικά εδάφους: Υλικά της κατηγορίας 2 που αναφέρονται στο άρθρο 9 στοιχεία γ) και δ) και στο άρθρο 9 στοιχείο στ) σημείο i), καθώς και υλικά της κατηγορίας 3 που αναφέρονται στο άρθρο 10 πλην των στοιχείων γ) και ιστ). δ) Στην περίπτωση υλικών που προορίζονται για άλλους σκοπούς: Υλικά της κατηγορίας 1 που αναφέρονται στο άρθρο 8 στοιχεία β), γ) και δ), υλικά της κατηγορίας 2 που αναφέρονται στο άρθρο 9 στοιχεία γ) και δ) και στο άρθρο 9 στοιχείο στ) σημείο i), καθώς και υλικά της κατηγορίας 3 που αναφέρονται στο άρθρο 10 πλην των στοιχείων γ) και ιστ). Τα τετηγμένα λίπη πρέπει να πληρούν τις απαιτήσεις του τμήματος 9. Τρίτες χώρες που παρατίθενται στο παράρτημα ΙΙ μέρος 1 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 206/2010 και, στην περίπτωση υλικών από ψάρια, τρίτες χώρες που παρατίθενται στο παράρτημα II της απόφασης 2006/766/ΕΚ. Παράρτημα XV κεφάλαιο 10(B)» ii) Στο τμήμα 9, το στοιχείο α) σημείο iii) αντικαθίσταται από τα εξής: «iii) στην περίπτωση υλικών που προορίζονται για την παραγωγή ανανεώσιμων καυσίμων που αναφέρονται στο παράρτημα IV κεφάλαιο IV τμήμα 2 σημείο Ι του παρόντος κανονισμού, τα υλικά της κατηγορίας 2 που αναφέρονται στο άρθρο 9 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1069/2009 και τα υλικά της κατηγορίας 3 που αναφέρονται στο άρθρο 10 του εν λόγω κανονισμού· iv) στην περίπτωση άλλων υλικών, από υλικά της κατηγορίας 1 που αναφέρονται στο άρθρο 8 στοιχεία β), γ) και δ) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1069/2009, από υλικά της κατηγορίας 2 που αναφέρονται στο άρθρο 9 στοιχεία γ) και δ) και στοιχείο στ) σημείο i) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1069/2009 ή από υλικά της κατηγορίας 3, πλην των υλικών που αναφέρονται στο άρθρο 10 στοιχεία γ) και ιστ) του εν λόγω κανονισμού·»

(9)

Στο παράρτημα XV, το κεφάλαιο 10(Β) αντικαθίσταται από τα εξής: «ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10(Β) Υγειονομικό πιστοποιητικό Για τετηγμένα λίπη που δεν προορίζονται για κατανάλωση από τον άνθρωπο και τα οποία πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για ορισμένους σκοπούς εκτός της αλυσίδας ζωοτροφών, με σκοπό την αποστολή στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή τη διαμετακόμιση μέσω (2) αυτής

(10)

Στο παράρτημα XVI κεφάλαιο ΙΙΙ, προστίθεται το ακόλουθο τμήμα 11: «Τμήμα 11 Επίσημοι έλεγχοι για την υδρόλυση με μετέπειτα απόρριψη Η αρμόδια αρχή διενεργεί ελέγχους σε χώρους όπου πραγματοποιείται υδρόλυση με μετέπειτα απόρριψη σύμφωνα με το παράρτημα IV κεφάλαιο IV τμήμα 2 σημείο Η. Οι εν λόγω έλεγχοι πρέπει, για τον σκοπό της συμφωνίας των ποσοτήτων υδρολυμένων υλικών που αποστέλλονται και απορρίπτονται, να περιλαμβάνουν ελέγχους εγγράφων: α) σχετικά με την ποσότητα υλικών που υδρολύονται στον χώρο· β) στις εγκαταστάσεις ή μονάδες όπου απορρίπτονται τα υδρολυμένα υλικά. Πρέπει να διενεργούνται έλεγχοι τακτικά με βάση την εκτίμηση κινδύνου. Κατά τους πρώτους δώδεκα μήνες λειτουργίας, κάθε φορά που συλλέγεται υδρολυμένο υλικό από τον περιέκτη, διενεργείται επίσκεψη ελέγχου στον χώρο όπου είναι τοποθετημένος ο περιέκτης για την υδρόλυση. Μετά την περίοδο των πρώτων δώδεκα μηνών λειτουργίας, επίσκεψη ελέγχου σε ανάλογους χώρους διενεργείται κάθε φορά που ο περιέκτης εκκενώνεται και ελέγχεται για την απουσία διάβρωσης και διαρροών σύμφωνα με το παράρτημα IV κεφάλαιο IV τμήμα 2 σημείο Η στοιχείο ι).»

---

(1)  BS EN 12880:2000, Χαρακτηρισμός ιλύος. Προσδιορισμός της περιεκτικότητας σε ξηρό υπόλειμμα και σε νερό. Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τυποποίησης.

(2)  CEN EN 459-2:2002 μέθοδος CEN/TC 51 – Τσιμέντο και οικοδομικές άσβεστοι. Ευρωπαϊκή Επιτροπή Τυποποίησης.»

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Κατ’ αποκοπή τιμές κατά την εισαγωγή για τον προσδιορισμό της τιμής εισόδου ορισμένων οπωροκηπευτικών

(EUR/100 kg)
Κωδικός ΣΟ	Κωδικός των τρίτων χωρών (1)	Κατ’ αποκοπή τιμή κατά την εισαγωγή
0702 00 00	AR	23,8
	ZA	27,3
	ZZ	25,6
0707 00 05	TR	100,6
	ZZ	100,6
0709 90 70	TR	111,7
	ZZ	111,7
0805 50 10	AR	64,9
	CL	79,0
	TR	60,0
	UY	68,2
	ZA	79,9
	ZZ	70,4
0806 10 10	CL	54,3
	EG	155,4
	MA	137,5
	TN	223,5
	TR	175,1
	ZA	69,4
	ZZ	135,9
0808 10 80	AR	93,7
	BR	83,5
	CL	87,3
	CN	77,5
	NZ	110,7
	US	131,3
	ZA	92,9
	ZZ	96,7
0808 20 50	AR	74,9
	CL	109,2
	CN	75,8
	NZ	148,5
	ZA	109,1
	ZZ	103,5
0809 10 00	IL	240,3
	TR	174,5
	XS	83,4
	ZZ	166,1
0809 20 95	CL	267,8
	TR	282,9
	ZZ	275,4
0809 30	TR	174,8
	ZZ	174,8
0809 40 05	BA	51,5
	IL	148,6
	XS	57,7
	ZA	70,8
	ZZ	82,2

---

(1)  Ονοματολογία των χωρών που ορίζεται από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1833/2006 της Επιτροπής (ΕΕ L 354 της 14.12.2006, σ. 19). Ο κωδικός «ZZ» αντιπροσωπεύει «άλλες χώρες καταγωγής».

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Αντιπροσωπευτικές τιμές και πρόσθετοι εισαγωγικοί δασμοί για τη λευκή ζάχαρη, την ακατέργαστη ζάχαρη και τα προϊόντα του κωδικού ΣΟ 1702 90 95 που εφαρμόζονται από τις 30 Ιουλίου 2011

(EUR)
Κωδικός ΣΟ	Ποσό της αντιπροσωπευτικής τιμής για 100 kg καθαρού βάρους του εν λόγω προϊόντος	Ποσό του πρόσθετου δασμού για 100 kg καθαρού βάρους του εν λόγω προϊόντος
1701 11 10 (1)	49,99	0,00
1701 11 90 (1)	49,99	0,00
1701 12 10 (1)	49,99	0,00
1701 12 90 (1)	49,99	0,00
1701 91 00 (2)	56,48	0,53
1701 99 10 (2)	56,48	0,00
1701 99 90 (2)	56,48	0,00
1702 90 95 (3)	0,56	0,19

---

(1)  Καθορισμός για τον ποιοτικό τύπο όπως ορίζεται στο παράρτημα IV σημείο III του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1234/2007.

(2)  Καθορισμός για τον ποιοτικό τύπο όπως ορίζεται στο παράρτημα IV σημείο II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1234/2007.

(3)  Καθορισμός ανά 1 % περιεκτικότητας σε σακχαρόζη.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

Εισαγωγικοί δασμοί για τα προϊόντα που αναφέρονται στο άρθρο 136 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1234/2007, οι οποίοι εφαρμόζονται από τις 1 Αυγούστου 2011

Κωδικός ΣΟ	Περιγραφή των εμπορευμάτων	Εισαγωγικός δασμός (1) (EUR/t)
1001 10 00	ΣΙΤΑΡΙ σκληρό εκλεκτής ποιότητας	0,00
	μέσης ποιότητας	0,00
	βασικής ποιότητας	0,00
1001 90 91	ΣΙΤΑΡΙ μαλακό, για σπορά	0,00
ex 1001 90 99	ΣΙΤΑΡΙ μαλακό εκλεκτής ποιότητας, εκτός από αυτό που προορίζεται για σπορά	0,00
1002 00 00	ΣΙΚΑΛΗ	0,00
1005 10 90	ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ για σπορά, εκτός από το υβρίδιο	0,00
1005 90 00	ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ, εκτός από αυτό που προορίζεται για σπορά (2)	0,00
1007 00 90	ΣΟΡΓΟ σε κόκκους, εκτός από το υβρίδιο που προορίζεται για σπορά	0,00

---

(1)  Για τα εμπορεύματα που φθάνουν στην Ένωση από τον Ατλαντικό Ωκεανό ή μέσω της διώρυγας του Σουέζ, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 2 παράγραφος 4 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 642/2010, ο εισαγωγέας μπορεί να επωφεληθεί μείωσης των δασμών κατά:

—	3 EUR/t, εάν το λιμάνι εκφόρτωσης βρίσκεται στη Μεσόγειο Θάλασσα ή στον Εύξεινο Πόντο,

—	2 EUR/t, εάν το λιμάνι εκφόρτωσης βρίσκεται στη Δανία, στην Εσθονία, στην Ιρλανδία, στη Λεττονία, στη Λιθουανία, στην Πολωνία, στη Φινλανδία, στη Σουηδία, στο Ηνωμένο Βασίλειο ή από την πλευρά του Ατλαντικού της Ιβηρικής Χερσονήσου.

(2)  Ο εισαγωγέας μπορεί να επωφεληθεί κατ’ αποκοπή μείωσης 24 EUR/t όταν πληρούνται οι προϋποθέσεις που καθορίζονται στο άρθρο 3 του κανονισμού (EE) αριθ. 642/2010.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II

Στοιχεία υπολογισμού των δασμών που καθορίζονται στο παράρτημα Ι

15.7.2011-28.7.2011

1.

Μέσοι όροι κατά την περίοδο αναφοράς που αναφέρεται στο άρθρο 2 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 642/2010: (EUR/t)   Σιτάρι μαλακό (1) Καλαμπόκι Σκληρό σιτάρι, εκλεκτής ποιότητας Σκληρό σιτάρι, μέσης ποιότητας (2) Σκληρό σιτάρι, χαμηλής ποιότητας (3) Χρηματιστήριο Minnéapolis Chicago — — — Τιμή 228,97 190,16 — — — Τιμή fob USA — — 386,59 376,59 356,59 Πριμοδότηση για τον Κόλπο — 21,69 — — — Πριμοδότηση για τις Μεγάλες Λίμνες 57,12 — — — —

2.	Μέσοι όροι κατά την περίοδο αναφοράς που αναφέρεται στο άρθρο 2 παράγραφος 2 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 642/2010: Ναύλος/κόστος: Κόλπος του Μεξικού–Ρότερνταμ: 18,33 EUR/t Ναύλος/κόστος: Μεγάλες Λίμνες–Ρότερνταμ: 49,88 EUR/t

---

(1)  Θετική πριμοδότηση 14 EUR/t ενσωματωμένη [άρθρο 5 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 642/2010].

(2)  Αρνητική πριμοδότηση 10 EUR/t [άρθρο 5 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 642/2010].

(3)  Αρνητική πριμοδότηση 30 EUR/t [άρθρο 5 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 642/2010].

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

Το κεφάλαιο 2 του παραρτήματος ΙΙ της οδηγίας 96/73/ΕΚ τροποποιείται ως εξής:

1.

Ο συγκεντρωτικός πίνακας αντικαθίσταται από τον ακόλουθο πίνακα: «2.   ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ Μέθοδος Πεδίο εφαρμογής (1) Αντιδραστήριο Διαλυτό συστατικό Αδιάλυτο συστατικό 1. Οξικές ίνες Ορισμένες άλλες ίνες Ακετόνη 2. Ορισμένες πρωτεϊνικές ίνες Ορισμένες άλλες ίνες Υποχλωριώδες άλας 3. Βισκόζη, ίνες χαλκαμμωνίας ή ορισμένοι τύποι μοντάλ Ορισμένες άλλες ίνες Μυρμηκικό οξύ και χλωριούχος ψευδάργυρος 4. Πολυαμιδική ίνα ή νάιλον Ορισμένες άλλες ίνες Μυρμηκικό οξύ, 80 % m/m 5. Οξικές ίνες Ορισμένες άλλες ίνες Βενζυλική αλκοόλη 6. Τριοξικές ίνες ή πολυλακτίδιο Ορισμένες άλλες ίνες Διχλωρομεθάνιο 7. Ορισμένες κυτταρινικές ίνες Ορισμένες άλλες ίνες Θειικό οξύ, 75 % m/m 8. Ακρυλικές ίνες, ορισμένες μοντακρυλικές ίνες ή ορισμένες χλωριοΐνες Ορισμένες άλλες ίνες Διμεθυλοφορμαμίδιο 9. Ορισμένες χλωριοΐνες Ορισμένες άλλες ίνες Διθειάνθρακας/ακετόνη, 55,5/44,5 v/v 10. Οξικές ίνες Ορισμένες άλλες ίνες Παγόμορφο (glacial) οξικό οξύ 11. Μετάξι, πολυαμιδική ίνα ή νάιλον Ορισμένες άλλες ίνες Θειικό οξύ, 75 % m/m 12. Γιούτα Ορισμένες ίνες ζωικής προέλευσης Μέθοδος προσδιορισμού του περιεχομένου αζώτου 13. Πολυπροπυλενικές ίνες Ορισμένες άλλες ίνες Ξυλόλιο 14. Ορισμένες ίνες Ορισμένες άλλες ίνες Μέθοδος διά πυκνού θειικού οξέος 15. Χλωριοΐνες, ορισμένες μοντακρυλικές ίνες, ορισμένες ίνες ελαστομερούς πολυουρεθάνης, οξικές ίνες, τριοξικές ίνες Ορισμένες άλλες ίνες Κυκλοεξανόνη 16. Μελαμίνη Ορισμένες άλλες ίνες Θερμό μυρμηκικό οξύ, 90 % m/m

2.

Το σημείο 1.2 της μεθόδου αριθ. 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «2. μαλλί (1), τρίχες ζώων (2 και 3), μετάξι (4), βαμβάκι (5), λινάρι (7), κάνναβη (8), γιούτα (9), αβάκα (10), άλφα (11), κόιρ (ίνα κοκοφοίνικα) (12), σπαρτόινα (13), ραμί (14), σιζάλ (15), ίνες χαλκαμμωνίας (21), μοντάλ (22), πρωτεϊνικές ίνες (23), βισκόζη (25), ακρυλικές ίνες (26), πολυαμιδικές ίνες ή νάιλον (30), πολυεστερικές ίνες (35), πολυπροπυλενικές ίνες (37), ελαστοπολυεστέρας (46), ελαστολεφίνη (47), μελαμίνη (48) και διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες (49). Σε καμιά περίπτωση δεν εφαρμόζεται η μέθοδος αυτή στις επιφανειακά αποακετυλιωμένες οξικές ίνες.».

3.

Το σημείο 1.2 της μεθόδου αριθ. 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «2. βαμβάκι (5), ίνες χαλκαμμωνίας (21), βισκόζη (25), ακρυλικές ίνες (26), χλωριοΐνες (27), πολυαμιδικές ίνες ή νάιλον (30), πολυεστερικές ίνες (35), πολυπροπυλενικές ίνες (37), ελαστομερής πολυουρεθάνη (43), ίνες υάλου (44), ελαστοπολυεστέρας (46), ελαστολεφίνη (47), μελαμίνη (48) και διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες (49). Εάν υπάρχουν διάφορες πρωτεϊνικές ίνες, η μέθοδος παρέχει τις συνολικές τους ποσότητες, αλλά όχι την ποσότητα της καθεμίας.».

4.

Η μέθοδος αριθ. 3 τροποποιείται ως εξής: α) Ο τίτλος αντικαθίσταται από τον ακόλουθο τίτλο: «ΒΙΣΚΟΖΗ, ΙΝΕΣ ΧΑΛΚΟΑΜΜΩΝΙΑΣ Ή ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΤΥΠΟΙ ΜΟΝΤΑΛ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΛΛΕΣ ΙΝΕΣ (Μέθοδος μυρμηκικού οξέος και χλωριούχου ψευδαργύρου)» β) Το σημείο 1.2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «2. βαμβάκι (5), πολυπροπυλενικές ίνες (37), ελαστολεφίνη (47) και μελαμίνη (48). Αν διαπιστωθεί η παρουσία ίνας μοντάλ είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί μια προκαταρκτική δοκιμή για να διαπιστωθεί αν η ίνα αυτή είναι διαλυτή στο αντιδραστήριο. Η μέθοδος αυτή δεν εφαρμόζεται σε μείγματα στα οποία το βαμβάκι έχει υποστεί εκτενή χημική αποικοδόμηση ούτε όταν η βισκόζη ή οι ίνες χαλκαμμωνίας καθίστανται μη πλήρως διαλυτές με την παρουσία ορισμένων βαφών ή φινιριστικών ουσιών που δεν μπορούν να απομακρυνθούν πλήρως.». γ) Η παράγραφος 5 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «5.   ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ Τα αποτελέσματα υπολογίζονται με τη μέθοδο που περιγράφεται στις γενικές οδηγίες. Η τιμή d είναι 1,00, με εξαίρεση το βαμβάκι όπου d = 1,02 και τη μελαμίνη όπου d = 1,01.».

5.

Η μέθοδος αριθ. 5 τροποποιείται ως εξής: α) Ο τίτλος αντικαθίσταται από τον ακόλουθο τίτλο: «ΟΞΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΛΛΕΣ ΙΝΕΣ (Μέθοδος βενζυλικής αλκοόλης)» β) Το σημείο 1.2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «2. τριοξικές ίνες (24), πολυπροπυλενικές ίνες (37), ελαστολεφίνη (47), μελαμίνη (48) και διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες (49).».

6.

Η μέθοδος αριθ. 6 τροποποιείται ως εξής: α) Ο τίτλος αντικαθίσταται από τον ακόλουθο τίτλο: «ΤΡΙΟΞΙΚΕΣ ΙΝΕΣ Ή ΠΟΛΥΛΑΚΤΙΔΙΟ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΛΛΕΣ ΙΝΕΣ (Μέθοδος διχλωρομεθανίου)» β) Το σημείο 1.2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «2. μαλλί (1), τρίχες ζώων (2 και 3), μετάξι (4), βαμβάκι (5) ίνες χαλκαμμωνίας (21), μοντάλ (22), βισκόζη (25), ακρυλικές ίνες (26), πολυαμιδικές ίνες ή νάιλον (30), πολυεστερικές ίνες (35), πολυπροπυλενικές ίνες (37), ίνες υάλου (44), ελαστοπολυεστέρας (46), ελαστολεφίνη (47), μελαμίνη (48) και διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες (49). Σημείωση Οι τριοξικές ίνες οι οποίες έχουν σαπωνοποιηθεί μερικώς ύστερα από ειδική κατεργασία με φινιριστικές ουσίες δεν είναι πλήρως διαλυτές στο αντιδραστήριο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η μέθοδος δεν εφαρμόζεται.».

7.

Η μέθοδος αριθ. 7 τροποποιείται ως εξής: α) Ο τίτλος αντικαθίσταται από τον ακόλουθο τίτλο: «ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΚΥΤΤΑΡΙΝΙΚΕΣ ΙΝΕΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΛΛΕΣ ΙΝΕΣ (Μέθοδος θειικού οξέος 75 % m/m)» β) Το σημείο 1.2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «2. πολυεστερικές ίνες (35), πολυπροπυλενικές ίνες (37), ελαστοπολυεστέρας (46), ελαστολεφίνη (47) και διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες (49).». γ) Το σημείο 5 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:. «5.   ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ Τα αποτελέσματα υπολογίζονται με τη μέθοδο που περιγράφεται στις γενικές οδηγίες. Η τιμή d είναι 1,00, με εξαίρεση τις διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες, όπου η τιμή d είναι 1,01.».

8.

Το σημείο 1.2 της μεθόδου αριθ. 8 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «2. μαλλί (1), τρίχες ζώων (2 και 3), μετάξι (4), βαμβάκι (5), ίνες χαλκαμμωνίας (21), μοντάλ (22), βισκόζη (25), πολυαμιδικές ίνες ή νάιλον (30) πολυεστερικές ίνες (35), πολυπροπυλενικές ίνες (37), ελαστοπολυεστέρας (46), ελαστολεφίνη (47), μελαμίνη (48) και διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες (49). Αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται επίσης σε ακρυλικές ίνες και ορισμένες μοντακρυλικές ίνες βαμμένες με σύμπλοκα χρώματα μετάλλων αλλά όχι σε εκείνες που είναι βαμμένες με χρώματα μεταχρωμιώσεως.».

9.

Το σημείο 1.2 της μεθόδου αριθ. 9 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «2. μαλλί (1), τρίχες ζώων (2 και 3), μετάξι (4), βαμβάκι (5) ίνες χαλκαμμωνίας (21), μοντάλ (22), βισκόζη (25), ακρυλικές ίνες (26), πολυαμιδικές ίνες ή νάιλον (30), πολυεστερικές ίνες (35), πολυπροπυλενικές ίνες (37), ίνες υάλου (44), ελαστοπολυεστέρας (46), μελαμίνη (48) και διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες (49). Αν η περιεκτικότητα του μείγματος σε μαλλί ή μετάξι υπερβαίνει το 25 %, πρέπει να χρησιμοποιείται η μέθοδος αριθ. 2. Αν η περιεκτικότητα του μείγματος σε πολυαμιδικές ίνες ή νάιλον υπερβαίνει το 25 %, πρέπει να χρησιμοποιείται η μέθοδος αριθ. 4.».

10.

Η μέθοδος αριθ. 10 τροποποιείται ως εξής: α) Ο τίτλος αντικαθίσταται από τον ακόλουθο τίτλο: «ΟΞΙΚΕΣ ΙΝΕΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΛΛΕΣ ΙΝΕΣ (Μέθοδος παγόμορφου (glacial) οξικού οξέος» β) Το σημείο 1.2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «2. ορισμένες χλωριοΐνες (27), κυρίως ίνες πολυβινυλοχλωριδίου, κατόπιν χλωριώσεως ή μη, πολυπροπυλενικές ίνες (37), ελαστολεφίνη (47), μελαμίνη (48) και διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες (49).».

11.

Η μέθοδος αριθ. 11 τροποποιείται ως εξής: α) Ο τίτλος αντικαθίσταται από τον ακόλουθο τίτλο: «ΜΕΤΑΞΙ Ή ΠΟΛΥΑΜΙΔΙΚΕΣ ΙΝΕΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΛΛΕΣ ΙΝΕΣ (Μέθοδος θειικού οξέος 75 % m/m)» β) Το σημείο 1 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «1.   ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ Αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται, μετά την απομάκρυνση των μη ινωδών υλών, στα διμερή μείγματα από: 1. μετάξι (4) ή πολυαμιδικές ίνες ή νάιλον (30) με 2. μαλλί (1), τρίχες ζώων (2 και 3), πολυπροπυλενικές ίνες (37), ελαστολεφίνη (47), μελαμίνη (48) και διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες (49).». γ) Το σημείο 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «2.   ΑΡΧΗ Οι ίνες μεταξιού ή πολυαμιδικές ίνες ή νάιλον διαλύονται με θειικό οξύ 75 % m/m από μια γνωστή ξηρή μάζα μείγματος. Το υπόλειμμα συλλέγεται, πλένεται, ξηραίνεται και ζυγίζεται. Η μάζα του διορθώνεται, εφόσον απαιτείται, και εκφράζεται ως εκατοστιαία αναλογία της ξηρής μάζας του μείγματος. Η επί τοις εκατό αναλογία του ξηρού μεταξιού ή πολυαμιδικής ίνας ή νάιλον βρίσκεται από τη διαφορά.» δ) Το σημείο 4 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «4.   ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΟΚΙΜΗΣ Ακολουθείται η διαδικασία η περιγραφόμενη στις γενικές οδηγίες και εν συνεχεία εφαρμόζονται τα ακόλουθα:   Το δοκίμιο τοποθετείται σε εσμυρισμένη κωνική φιάλη χωρητικότητας τουλάχιστον 200 χιλιοστόλιτρων, και προστίθενται ανά γραμμάριο δοκιμίου, 100 χιλιοστόλιτρα θειικού οξέος 75 % m/m και πωματίζεται. Ανακινείται εντόνως και αφήνεται σε ηρεμία για 30 λεπτά σε θερμοκρασία δωματίου. Ανακινείται πάλι και αφήνεται σε ηρεμία για 30 λεπτά. Ανακινείται για τελευταία φορά και διηθείται το περιεχόμενο της φιάλης μέσω προζυγισθέντος χωνίου διηθήσεως. Οιοδήποτε υπόλειμμα ινών εντός της φιάλης εκπλύνεται με αντιδραστήριο θειικού οξέος 75 %. Το υπόλειμμα εντός του χωνευτηρίου εκπλύνεται διαδοχικά με 50 χιλιοστόλιτρα αραιού θειικού οξέος, 50 χιλιοστόλιτρα νερού και 50 χιλιοστόλιτρα αραιού διαλύματος αμμωνίας. Κάθε φορά, αφήνονται οι ίνες να παραμείνουν σε επαφή με το υγρό επί 10 λεπτά προτού εφαρμοσθεί κενό. Τελικά εκπλύνεται με νερό, αφήνοντας τις ίνες σε επαφή με το νερό επί 30 περίπου λεπτά. Απομακρύνεται το υγρό με τη βοήθεια κενού, το χωνί και το υπόλειμμα ξηραίνονται, ψύχονται και ζυγίζονται.   Στην περίπτωση διμερών μειγμάτων πολυαμιδικών ινών με διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες, μετά τη διήθηση των ινών μέσω προζυγισθέντος χωνίου διηθήσεως, και πριν από την εφαρμογή της προβλεπόμενης διαδικασίας έκπλυσης, το υπόλειμμα στο χωνίο διηθήσεως πρέπει να εκπλύνεται δύο φορές με 50 χιλιοστόλιτρα αντιδραστηρίου θειικού οξέος 75 % κάθε φορά.». ε) Τα σημεία 5 και 6 αντικαθίστανται από το ακόλουθο κείμενο: «5.   ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ Τα αποτελέσματα υπολογίζονται με τη μέθοδο που περιγράφεται στις γενικές οδηγίες. Η τιμή d είναι 1,00, με εξαίρεση το μαλλί, όπου d = 0,985, τις διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες, όπου d = 1,005 και τη μελανίνη, όπου d = 1,01.» «6.   ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ Στην περίπτωση ομοιογενούς μείγματος υφανσίμων υλών, τα όρια εμπιστοσύνης για τα αποτελέσματα που λαμβάνονται με τη μέθοδο αυτή δεν υπερβαίνουν το ± 1 για στάθμη εμπιστοσύνης 95 % με εξαίρεση τα διμερή μείγματα πολυαμιδικών ινών με διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες για τα οποία τα όρια εμπιστοσύνης των αποτελεσμάτων δεν υπερβαίνουν το ± 2.».

12.

Η μέθοδος αριθ. 14 τροποποιείται ως εξής: α) Ο τίτλος αντικαθίσταται από τον ακόλουθο τίτλο: «ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΙΝΕΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΛΛΕΣ ΙΝΕΣ (Μέθοδος πυκνού θειικού οξέος 75 % m/m)» β) Το σημείο 1.2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «2. χλωριοΐνες (27), με βάση ομοπολυμερές χλωριούχου βινυλίου (υπερχλωριωμένο ή μη), πολυπροπυλενικές ίνες (37) ελαστολεφίνη (47), μελαμίνη (48) και διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες (49). Οι σχετικές μοντακρυλικές ίνες είναι αυτές που δίνουν διαυγές διάλυμα δι’ εμβαπτίσεως σε πυκνό θειικό οξύ (σχετικής πυκνότητας 1,84 σε 20 °C). Αυτή η μέθοδος δύναται να χρησιμοποιηθεί και αντί των μεθόδων αριθ. 8 και αριθ. 9.». γ) Το σημείο 5 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «5.   ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ Τα αποτελέσματα υπολογίζονται με τη μέθοδο που περιγράφεται στις γενικές οδηγίες. Η τιμή d είναι 1,00, με εξαίρεση τη μελαμίνη και τις διμερείς πολυπροπυλενικές / πολυαμιδικές ίνες, όπου η τιμή d είναι 1,01.».

13.	Η μέθοδος αριθ. 16 τροποποιείται ως εξής: α) Ο τίτλος αντικαθίσταται από τον ακόλουθο τίτλο: «ΜΕΛΑΜΙΝΗ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΛΛΕΣ ΙΝΕΣ (Μέθοδος θερμού μυρμηκικού οξέος)» β) Το σημείο 1.2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο: «2. βαμβάκι (5), αραμιδικές ίνες (31) και πολυπροπυλενικές ίνες (37).».

---

(1)  Λεπτομερής κατάλογος ινών υπάρχει στην κάθε μέθοδο.»

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

NATURA 2000

ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΕΝΤΥΠΟ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Οδηγία 2009/147/ΕΚ του Συμβουλίου περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών και οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας χλωρίδας και πανίδας

ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΕΝΤΥΠΟ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Για τις ζώνες ειδικής προστασίας (ΖΕΠ), τους προτεινόμενους τόπους κοινοτικής σημασίας (πΤΚΣ), τους τόπους κοινοτικής σημασίας (ΤΚΣ) και τις ειδικές ζώνες διατήρησης (ΕΖΔ)

1.   ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

2.   ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

3.   ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΈΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΊΕΣ

4.   ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

5.   ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ (ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ)

6.   ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

7.   ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΕΝΤΥΠΟ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

ΕΠΕΞΗΓΗΜΑΤΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1.	ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

1.1.	Τύπος τόπου

1.2.	Κωδικός τόπου

1.3.	Ονομασία τόπου

1.4.	Ημερομηνία πρώτης καταγραφής

1.5.	Ημερομηνία επικαιροποίησης

1.6.	Ανταποκριτής

1.7.	Ημερομηνίες πρότασης και χαρακτηρισμού/ταξινόμησης του τόπου

2.	ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

2.1.	Συντεταγμένες του κέντρου του τόπου

2.2.	Έκταση του τόπου

2.3.	Ποσοστό της θαλάσσιας περιοχής του τόπου

2.4.	Μήκος του τόπου (προαιρετικό)

2.5.	Κωδικός και ονομασία της διοικητικής περιοχής

2.6.	Βιογεωγραφική(-ές) περιοχή(-ές)

3.	ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

3.1.	Τύποι οικοτόπων που υφίστανται στον τόπο και αξιολόγηση του τόπου ως προς αυτούς

3.2.	Είδη που αναφέρονται στο άρθρο 4 της οδηγίας 2009/147/ΕΚ και είδη που περιλαμβάνονται στο παράρτημα II της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, καθώς και αξιολόγηση του τόπου ως προς αυτά

3.3.	Άλλα σημαντικά είδη χλωρίδας και πανίδας (προαιρετικό)

4.	ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

4.1.	Γενικά χαρακτηριστικά του τόπου

4.2.	Ποιότητα και σπουδαιότητα

4.3.	Απειλές, πιέσεις και δραστηριότητες με επιπτώσεις στον τόπο

4.4.	Ιδιοκτησιακό καθεστώς (προαιρετικό)

4.5.	Τεκμηρίωση (προαιρετικό)

5.	ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ (ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ)

5.1.	Καθεστώς προστασίας σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο

5.2.	Σχέση του περιγραφόμενου τόπου με άλλους τόπους (γειτνιάζοντες τόπους και τόπους που ανήκουν σε διάφορους τύπους χαρακτηρισμού)

5.3.	Χαρακτηρισμός τόπου

6.	ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

6.1.	Υπεύθυνος φορέας διαχείρισης του τόπου

6.2.	Σχέδιο διαχείρισης

6.3.	Μέτρα διατήρησης (προαιρετικό)

7.	ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

Προσάρτημα

Κατάλογος συντομογραφιών:

ΕΚ	Ευρωπαϊκές Κοινότητες
ΕΟΚ	Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα
ΣΓΠ	Σύστημα γεωγραφικών πληροφοριών
INSPIRE	Υποδομή Χωρικών Πληροφοριών στην Ευρώπη
πΤΚΣ	προτεινόμενος τόπος κοινοτικής σημασίας
ΤΚΣ	Τόπος κοινοτικής σημασίας
ΕΖΔ	Ειδική ζώνη διατήρησης
ΤΕΔ	Τυποποιημένο έντυπο δεδομένων
ΖΕΠ	Ζώνη ειδικής προστασίας

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Το δίκτυο Natura 2000 είναι το οικολογικό δίκτυο για τη διατήρηση των άγριων ζωικών και φυτικών ειδών και των φυσικών οικοτόπων (ενδιαιτημάτων) κοινοτικής σημασίας εντός της Ένωσης. Αποτελείται από τόπους (περιοχές) που έχουν ταξινομηθεί βάσει της οδηγίας για τα πτηνά (οδηγία 2009/147/ΕΚ), η οποία εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1979 και της οδηγίας για τους οικοτόπους (οδηγία 92/43/ΕΟΚ), η οποία εκδόθηκε το 1992.

Κλειδί για την επιτυχία του Natura 2000 είναι το επίπεδο των πληροφοριών για τους οικοτόπους και τα είδη κοινοτικού ενδιαφέροντος. Ως εκ τούτου, τα δεδομένα και οι πληροφορίες είναι απαραίτητο να παρουσιάζονται σε ένα δομημένο και συγκρίσιμο έντυπο.

Η νομική βάση για την παροχή των δεδομένων με σκοπό την υλοποίηση της παρούσας φάσης του Natura 2000 περιγράφεται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 της οδηγίας για τους οικοτόπους, το οποίο ορίζει ότι «οι πληροφορίες αυτές περιλαμβάνουν έναν χάρτη του τόπου, την ονομασία του, τη θέση του, την έκτασή του, καθώς και τα δεδομένα που προκύπτουν από την εφαρμογή των κριτηρίων του παραρτήματος III (στάδιο 1) και παρέχονται βάσει ενός εντύπου που καταρτίζει η Επιτροπή με τη διαδικασία του άρθρου 21». Σύμφωνα με το άρθρο 4 παράγραφος 3 της οδηγίας για τα πτηνά, ζητείται από τα κράτη μέλη «να διαβιβάζουν στην Επιτροπή όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για να μπορεί αυτή να παίρνει τις κατάλληλες πρωτοβουλίες για τον αναγκαίο συντονισμό ώστε οι αναφερόμενες στις παραγράφους 1, αφενός, και 2, αφετέρου, του παρόντος άρθρου ζώνες να αποτελούν συνεκτικό δίκτυο που θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις προστασίας των ειδών στη γεωγραφική θαλάσσια και χερσαία ζώνη στην οποία εφαρμόζεται η παρούσα οδηγία».

Σκοπός και χρήση του τυποποιημένου εντύπου δεδομένων (ΤΕΔ)

Οι κυριότεροι στόχοι του τυποποιημένου εντύπου δεδομένων του Natura 2000 και της βάσης δεδομένων που προκύπτει είναι οι εξής:

1.

η παροχή στην Επιτροπή των αναγκαίων πληροφοριών που θα της επιτρέπουν, σε συνεργασία με τα κράτη μέλη, να συντονίζει τα μέτρα για τη δημιουργία και τη διατήρηση ενός συνεκτικού δικτύου Natura 2000 και να αξιολογεί τη συνεισφορά του στη διατήρηση των οικοτόπων που περιλαμβάνονται στο παράρτημα I και των οικοτόπων των ειδών που περιλαμβάνονται στο παράρτημα II της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, καθώς και των οικοτόπων των ειδών πτηνών που αναφέρονται στο παράρτημα I και άλλων ειδών αποδημητικών πτηνών που καλύπτονται από την οδηγία 2009/147/ΕΚ·

2.	η επικαιροποίηση των καταλόγων της Ένωσης για τους ΤΚΣ και τις ΕΖΔ σύμφωνα με την οδηγία για τους οικοτόπους·

3.

η παροχή των πληροφοριών που θα βοηθήσουν την Επιτροπή στην άσκηση άλλων αρμοδιοτήτων της όσον αφορά τη λήψη αποφάσεων, προκειμένου να διασφαλισθεί ότι το δίκτυο Natura 2000 λαμβάνεται πλήρως υπόψη στους άλλους τομείς και κλάδους πολιτικής των δραστηριοτήτων της Επιτροπής, ιδίως δε στην περιφερειακή και γεωργική πολιτική και στους τομείς της ενέργειας, των μεταφορών και του τουρισμού·

4.	η υποβοήθηση της Επιτροπής και των αρμόδιων επιτροπών στην επιλογή των μέτρων χρηματοδότησης στο πλαίσιο του LIFE + και άλλων χρηματοδοτικών μέσων, όταν τα σχετικά με τη διατήρηση των τόπων δεδομένα μπορούν να διευκολύνουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων·

5.

η παροχή ενός συνεκτικού και χρήσιμου εντύπου για την ανταλλαγή και διαβίβαση πληροφοριών σχετικά με τους τόπους του δικτύου Natura 2000, σύμφωνα με τις διατάξεις του κανονισμού INSPIRE και άλλες νομοθετικές πράξεις της Επιτροπής και συμφωνίες όσον αφορά την πρόσβαση στις πληροφορίες (π.χ. σύμβαση του Aarhus)·

6.	η χρήση στην έρευνα, τον σχεδιασμό και για άλλους σκοπούς, προς όφελος της σχετικής με τη διατήρηση πολιτικής·

7.	η παροχή αξιόπιστων πηγών αναφοράς και πληροφοριών για την αξιολόγηση συγκεκριμένων προβλημάτων στην περίπτωση ενδεχόμενων παραβιάσεων της νομοθεσίας της Ένωσης.

Τα ΤΕΔ, καθώς αποτελούν την τεκμηρίωση του δικτύου Natura 2000 σε επίπεδο Ένωσης, θεωρούνται σημαντική πηγή πληροφοριών για όλους αυτούς τους σκοπούς. Η εν λόγω τεκμηρίωση θα πρέπει επομένως να επικαιροποιείται δεόντως προκειμένου να εκπληρώνει επιτυχώς τους διάφορους σκοπούς της. Κατόπιν τούτου, συνιστάται ανεπιφύλακτα η τακτική επικαιροποίησή της από τα κράτη μέλη βάσει των βέλτιστων διαθέσιμων πληροφοριών. Για παράδειγμα, τα αποτελέσματα της παρακολούθησης σύμφωνα με το άρθρο 11, ο σχεδιασμός της διαχείρισης, οι εκτιμήσεις επιπτώσεων κ.λπ. θα μπορούσαν να αποτελέσουν πηγή νέων πληροφοριών οι οποίες θα πρέπει να αντανακλώνται στα επικαιροποιημένα ΤΕΔ. Ωστόσο, η οδηγία για τους οικοτόπους δεν απαιτεί ρητά λεπτομερή παρακολούθηση κάθε τόπου, η οποία να διαφοροποιείται από την παρακολούθηση που προβλέπεται στο άρθρο 11 αυτής.

Ενώ μερικές αλλαγές που επιφέρουν τα κράτη μέλη στο ΤΕΔ ενδέχεται να έχουν νομικές επιπτώσεις (π.χ. αλλαγές που πραγματοποιούνται στους καταλόγους της Ένωσης με απόφαση της Επιτροπής), οι αναθεωρημένες καταχωρίσεις στα ΤΕΔ δεν θεωρείται ότι έχουν αυτομάτως νομικές επιπτώσεις: για παράδειγμα, η εξαφάνιση ενός είδους από έναν τόπο δεν θα έπρεπε απαραιτήτως να ερμηνευτεί ως το αποτέλεσμα ανεπαρκούς διαχείρισης και συνεπώς να ενεργοποιήσει αυτομάτως νομικές ενέργειες. Εξάλλου, ούτε οι πληροφορίες που παρέχονται σε ένα ΤΕΔ όσον αφορά απειλές και πιέσεις με αρνητικές επιπτώσεις σε έναν τόπο σημαίνουν απαραιτήτως ότι ένα κράτος μέλος δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του, καθώς όλες αυτές οι πληροφορίες πρέπει να εξετάζονται εντός συγκεκριμένου πλαισίου.

Το αναθεωρημένο έντυπο δεδομένων

Το πρώτο «τυποποιημένο έντυπο δεδομένων» (ΤΕΔ) εγκρίθηκε το 1997 (απόφαση 97/266/ΕΚ). Το 2008 τα κράτη μέλη και η Επιτροπή εξέφρασαν την ανάγκη βελτίωσης, εξορθολογισμού και εκσυγχρονισμού της ροής δεδομένων σύμφωνα και με τις δύο οδηγίες και εντός του εν λόγω πλαισίου ξεκίνησε η αναθεώρηση του ΤΕΔ. Αυτό έγινε σε στενή συνεργασία με τα κράτη μέλη εντός μιας τεχνικής ομάδας εργασίας («Expert Group on Reporting» — ομάδα εμπειρογνωμόνων για την υποβολή στοιχείων).

Το ΤΕΔ αναθεωρήθηκε με σκοπό τη βελτίωση της διαθεσιμότητας και της ποιότητας δεδομένων που είναι εμμέσως αναγκαία για το δίκτυο Natura 2000. Για τον λόγο αυτό, ορισμένα τμήματα του παλαιότερου εντύπου αφαιρέθηκαν καθώς είχαν καταστεί περιττά· εν προκειμένω λαμβάνεται κυρίως υπόψη η βελτιωμένη διαθεσιμότητα ψηφιακών χωρικών δεδομένων στο πλαίσιο των υποδομών χωρικών πληροφοριών. Επιπλέον, συμπληρώθηκαν ορισμένα σημαντικά κενά (π.χ. οι πληροφορίες σχετικά με το ποσοστό των θαλάσσιων περιοχών εντός των τόπων) και πραγματοποιήθηκαν οι αναγκαίες βελτιώσεις στη δομή των δεδομένων σχετικά με τις οικολογικές πληροφορίες.

Ένας άλλος λόγος για την αναθεώρηση ήταν η ταχεία ανάπτυξη της τεχνολογίας των πληροφοριών για τη διαχείριση δεδομένων (π.χ. αυτόματοι έλεγχοι ποιότητας ή ακριβής εντοπισμός αλλαγών μεταξύ παραδόσεων) καθώς και η αυξανόμενη διαθεσιμότητα ψηφιακών γεωγραφικών πληροφοριών και εργαλείων ανάλυσης. Επομένως δεν απαιτούνται πλέον χάρτες ή έντυπα σε χαρτί και τα δεδομένα πρέπει να παρέχονται μόνο σε ηλεκτρονική μορφή.

Το παρόν έγγραφο παρέχει πληροφορίες σχετικά με τα διαφορετικά πεδία δεδομένων του ΤΕΔ, καθώς και τις απαιτούμενες γεωγραφικές πληροφορίες και παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να συμπληρωθούν.

Διαδικτυακή πύλη αναφοράς για το Natura 2000

Ωστόσο, ορισμένα στοιχεία θα μεταβληθούν με την πάροδο του χρόνου λόγω τεχνολογικών εξελίξεων. Τα στοιχεία αυτά θα βρίσκονται σε μια «διαδικτυακή πύλη αναφοράς για το Natura 2000», όπου θα επικαιροποιούνται και θα τίθενται στη διάθεση των ενδιαφερομένων. Τα εν λόγω στοιχεία είναι: έγγραφα αναφοράς (π.χ. κωδικοποίηση των ειδών), υλικό τεχνικής υποστήριξης (π.χ. πρότυπο δεδομένων, εφαρμογές), καθώς και κατευθυντήριες γραμμές για τη διασφάλιση της συνεπούς χρήσης του ΤΕΔ από όλα τα κράτη μέλη και τον καθορισμό των τεχνικών και διοικητικών διαδικασιών όσον αφορά τον τρόπο υποβολής δεδομένων στην Επιτροπή. Καθώς η διαδικτυακή πύλη αναφοράς αποτελεί σημαντικό τμήμα της τεκμηρίωσης των ΤΕΔ, κάθε προσαρμογή ή αλλαγή των εν λόγω εγγράφων που περιλαμβάνονται στην πύλη και των οποίων τη διαχείριση έχουν αναλάβει η ΓΔ Περιβάλλοντος και η επιτροπή οικοτόπων(ενδιαιτημάτων) (βλέπε παράρτημα για την εν λόγω διάκριση) θα πρέπει πρώτα να εγκρίνεται από την επιτροπή οικοτόπων (1). Η διαδικτυακή πύλη αναφοράς βρίσκεται στον ιστότοπο της Επιτροπής (ΓΔ Περιβάλλοντος). Τα έγγραφα αναφοράς της εν λόγω πύλης παρατίθενται στο παράρτημα.

Τυποποιημένο έντυπο δεδομένων Natura 2000 και σχετική βάση δεδομένων

Για κάθε τόπο που προτείνεται, χαρακτηρίζεται ή ταξινομείται, πρέπει να συμπληρώνεται ένα τυποποιημένο έντυπο δεδομένων. Σε ορισμένες περιπτώσεις ενδέχεται να υπάρχει σχέση μεταξύ δύο ή περισσοτέρων τόπων Natura 2000. Στο σχήμα 1 παρουσιάζονται οι τρεις σχετικοί τύποι σχέσης μεταξύ δύο τόπων Natura 2000. Σε περιπτώσεις όπου υφίσταται επικάλυψη μεταξύ δύο τόπων (αλλά όπου αυτοί δεν ταυτίζονται) ή όπου ένας από τους δύο βρίσκεται εντός του άλλου, πρέπει να συμπληρώνονται δύο ξεχωριστά έντυπα.

Όλα τα πεδία του ΤΕΔ είναι υποχρεωτικά, εκτός και αν αναφέρεται ρητώς διαφορετικά.

1.   ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

1.1.   Τύπος τόπου

Αυτός ο κωδικός ενός χαρακτήρα δηλώνει αν ο τόπος εντάσσεται στο πλαίσιο της οδηγίας για τους οικοτόπους (πΤΚΣ, ΤΚΣ ή ΕΖΔ), είναι ταξινομημένη Ζώνη Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ) ή και τα δύο. Σε περιπτώσεις όπου υφίσταται επικάλυψη μεταξύ ΤΚΣ και ΖΕΠ, αλλά όχι ταύτιση, οι τόποι αντιμετωπίζονται ως ξεχωριστά αντικείμενα.

Σχήμα 1

Πιθανές σχέσεις μεταξύ των τόπων

	A	Χαρακτηρισμένη ΖΕΠ Συμπληρώνεται ένα έντυπο ανά ΖΕΠ
	B	πΤΚΣ, ΤΚΣ ή ΕΖΔ Συμπληρώνεται ένα έντυπο ανά πΤΚΣ/ΤΚΣ/ΕΖΔ
	C	Περιοχή πΤΚΣ/ΤΚΣ/ΕΖΔ που ταυτίζεται με τη χαρακτηρισμένη ΖΕΠ Συμπληρώνεται ένα έντυπο και για τις δυο (πΤΚΣ/ΤΚΣ/ΕΖΔ) και ΖΕΠ
		Σε περιπτώσεις όπου υφίσταται επικάλυψη μεταξύ ΤΚΣ και ΖΕΠ, αλλά όχι ταύτιση, οι τόποι αντιμετωπίζονται ως ξεχωριστοί. Συμπληρώνεται ένα έντυπο για τον καθένα από αυτούς.

1.2.   Κωδικός τόπου

Κάθε τόπος αναγνωρίζεται από έναν αποκλειστικό κωδικό που περιλαμβάνει εννιά χαρακτήρες και αποτελείται από δύο επιμέρους στοιχεία:

1.	Οι δύο πρώτοι χαρακτήρες αποτελούν τον κωδικό χώρας. Εφαρμόζεται ο κανόνας της Ένωσης για τη χρήση των δύο γραμμάτων που συνθέτουν τον κωδικό της χώρας σύμφωνα με το πρότυπο ISO 3166 (βλέπε διαδικτυακή πύλη αναφοράς) (2).

2.

Οι εναπομένοντες επτά χαρακτήρες οι οποίοι χρησιμεύουν στη συγκρότηση αποκλειστικού αλφαριθμητικού κώδικα για κάθε τόπο, πρέπει να εκχωρούνται βάσει λογικού και συνεκτικού συστήματος που καθορίζεται από την αρμόδια εθνική αρχή. Καθώς οι κωδικοί αποτελούν το αναγνωριστικό στοιχείο των τόπων, θα πρέπει να παραμένουν σταθεροί με την πάροδο του χρόνου.

1.3.   Ονομασία τόπου

Οι ονομασίες των τόπων αναγράφονται στην τοπική γλώσσα. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγονται δύσκολα μεταφραστικά προβλήματα και επιτυγχάνεται η άμεση ενσωμάτωση των δεδομένων που υπάρχουν σε εθνικό ή τοπικό επίπεδο. Στην περίπτωση διαφορετικών χαρακτήρων (π.χ. ελληνικά και κυριλλικά), οι ονομασίες μεταγράφονται στο λατινικό αλφάβητο. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται κεφαλαία γράμματα για τη συμπλήρωση των ονομασιών των τόπων (π.χ. «Gave de Pau» και ΟΧΙ «GAVE DE PAU»).

1.4.   Ημερομηνία πρώτης καταγραφής

Αναγράφεται η ημερομηνία που επιθυμείτε να εμφανίζεται ως «ημερομηνία πρώτης καταγραφής» των πληροφοριών που καταχωρίζονται στο ΤΕΔ. Το πεδίο δεδομένων περιλαμβάνει το έτος (τέσσερα ψηφία), ακολουθούμενο από τον μήνα σε αριθμητική μορφή (δύο ψηφία).

Π.χ.: 199305: δεδομένα των οποίων η πρώτη καταγραφή πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 1993.

Σε περίπτωση επέκτασης του τόπου, η «ημερομηνία πρώτης καταγραφής» παραμένει αμετάβλητη, καθώς η εν λόγω ημερομηνία χρησιμοποιείται μόνο κατά την πρώτη υποβολή του τόπου. Αντίθετα αναγράφεται η ημερομηνία κατά την οποία πραγματοποιήθηκε η επέκταση στο πεδίο «ημερομηνία επικαιροποίησης» (βλέπε σημείο 1.5).

1.5.   Ημερομηνία επικαιροποίησης

Αναγράφεται η ημερομηνία τελευταίας τροποποίησης των στοιχείων που δηλώθηκαν για τον τόπο, με τη μορφή που περιγράφεται για την ημερομηνία στο παράδειγμα του σημείου 1.4. Σε περίπτωση καταγραφής νέου τόπου, δεν συμπληρώνεται το πεδίο «επικαιροποίηση». Εάν τα δεδομένα έχουν επικαιροποιηθεί επανειλημμένα, το πεδίο αυτό περιλαμβάνει την ημερομηνία της πιο πρόσφατης τροποποίησης στοιχείων.

1.6.   Ανταποκριτής

Εδώ αναγράφονται τα επίσημα στοιχεία επικοινωνίας του οργανισμού (π.χ. της αρμόδιας διοικητικής αρχής) που συνέλεξε τις πληροφορίες που περιλαμβάνονται στο αρχείο. Ο ανταποκριτής θα πρέπει να αποτελεί το σημείο επαφής για ερωτήματα τεχνικής φύσης· ο ανταποκριτής μπορεί να είναι «ρόλος» εντός του οργανισμού (π.χ. θέση εντός μιας διοικητικής μονάδας).

1.7.   Ημερομηνίες πρότασης και χαρακτηρισμού/ταξινόμησης του τόπου

Πρέπει να αναγράφονται υποχρεωτικά τρεις ημερομηνίες: η ημερομηνία κατά την οποία ένας τόπος ταξινομήθηκε ως ΖΕΠ· η ημερομηνία κατά την οποία ο τόπος προτάθηκε ως ΤΚΣ, και η ημερομηνία κατά την οποία ο τόπος χαρακτηρίστηκε σε εθνικό επίπεδο ως ΕΖΔ. Στα υπο-πεδία δηλώνεται το έτος και ο μήνας. Σε περίπτωση που ένας τόπος έχει χαρακτηρισθεί, και στη συνέχεια επεκταθεί, αναγράφεται το έτος πρώτης καταγραφής και η πιο πρόσφατη συνολική επιφάνεια.

Η συμπλήρωση της ημερομηνίας επιβεβαίωσης του τόπου ως ΤΚΣ από τα κράτη μέλη είναι προαιρετική· η ημερομηνία επιβεβαίωσης/έγκρισης του σχετικού ενωσιακού καταλόγου τεκμηριώνεται από τη ΓΔ Περιβάλλοντος.

Αναγράφεται η εθνική νομική πράξη για τον χαρακτηρισμό ΕΖΔ/ΖΕΠ στο σχετικό πεδίο ελεύθερου κειμένου. Συμπληρωματικές επεξηγήσεις μπορούν να δοθούν στο προαιρετικό πεδίο ελεύθερου κειμένου «Επεξηγήσεις» π.χ. για τις ημερομηνίες ταξινόμησης ή χαρακτηρισμού τόπων που αποτελούνται από αρχικά ξεχωριστές ΖΕΠ και/ή ΤΚΣ.

2.   ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

2.1.   Συντεταγμένες του κέντρου του τόπου

Οι γεωγραφικές συντεταγμένες (γεωγραφικό μήκος και πλάτος) του κέντρου του τόπου αναγράφονται σε δεκαδικά μοιρών. Το πρόσημο για τις μοίρες δυτικά του πρώτου μεσημβρινού του Greenwich είναι αρνητικό και για τις μοίρες ανατολικά είναι αρνητικό (το θετικό πρόσημο είτε δηλώνεται με το σύμβολο +, ή εξυπακούεται).

Για τόπους που αποτελούνται από πολλές ξεχωριστές περιοχές, αναγράφονται οι συντεταγμένες της σημαντικότερης υπο-περιοχής (για πρακτικούς λόγους συνιστάται η χρήση της μεγαλύτερης περιοχής). Οι συντεταγμένες του τόπου πρέπει να βρίσκονται εντός του περιγράμματος του τόπου. Απαιτείται προσοχή κατά τον αυτόματο υπολογισμό των συντεταγμένων του κέντρου, Στο κατωτέρω παράδειγμα ένας τόπος αποτελείται από πολλά πολύγωνα: Η εικόνα α) δείχνει συντεταγμένες που έχουν δημιουργηθεί αυτομάτως, αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι οι συντεταγμένες του μεγαλύτερου πολυγώνου βρίσκονται εκτός του πολυγώνου, στην εικόνα β) δημιουργήθηκε ένα μόνο ζεύγος συντεταγμένων για τον μεγαλύτερο τόπο μόνο, βρίσκεται όμως εκτός του τόπου, ενώ στην εικόνα γ) δημιουργήθηκε ένα ζεύγος συντεταγμένων για τον μεγαλύτερο τόπο και βρίσκεται εντός του πολυγώνου. Μόνο το τελευταίο παράδειγμα γ) είναι σωστό (3).

Η μετατροπή από μοίρες, λεπτά και δευτερόλεπτα (ΜΛΔ) είναι απλή. Μια τιμή ΜΛΔ μετατρέπεται σε δεκαδική τιμή με τη χρήση του τύπου (Μ + Λ/60 + Δ/3600) π.χ. γεωγραφικό μήκος 9° 15’ 30" ΔΥΤΙΚΑ, γεωγραφικό πλάτος 54° 36’ 30" μετατρέπεται σε γεωγραφικό μήκος – 9,2583, γεωγραφικό πλάτος 54,6083.

2.2.   Έκταση του τόπου

Αναγράφεται η πιο ακριβής συνολική έκταση η οποία είναι διαθέσιμη σε εκτάρια· μπορούν να χρησιμοποιούνται δεκαδικά ψηφία. Σε περίπτωση που η έκταση δεν είναι εφικτό να καταγραφεί, αναγράφεται το μήκος του τόπου στο πεδίο 2.4 (μήκος τόπου) και, σε αυτήν την περίπτωση το πεδίο της έκτασης του τόπου παραμένει κενό.

Σπήλαια: Τα κράτη μέλη καλούνται να συμπληρώνουν την έκταση της προβολής του σπηλαίου, όπου αυτό είναι δυνατόν, ειδάλλως να συμπληρώνουν το πεδίο 2.4.

Όταν η έκταση του τόπου έχει μεταβληθεί με την πάροδο του χρόνου, αναγράφεται η πιο πρόσφατη συνολική έκταση.

2.3.   Ποσοστό της θαλάσσιας περιοχής του τόπου

Πρέπει να συμπληρώνεται το ποσοστό της θαλάσσιας περιοχής του τόπου. Ο ορισμός της παράκτιας ζώνης που χρησιμοποιείται για τον καθορισμό του θαλάσσιου ορίου, θα πρέπει να είναι σύμφωνος με τη διεθνή νομοθεσία (π.χ. σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θαλάσσης — UNCLOS) ή την εθνική. Κάθε κράτος μέλος γνωστοποιεί στην Επιτροπή την περιγραφή του ορίου που χρησιμοποιεί, η οποία στη συνέχεια δημοσιεύεται στη διαδικτυακή πύλη αναφοράς (π.χ. «η περιοχή κάτω από το όριο άμπωτης της πηγής»).

Παρέχεται εκτίμηση, όταν δεν είναι διαθέσιμα ακριβή δεδομένα. Όταν το ποσοστό της θαλάσσιας περιοχής στον τόπο έχει μεταβληθεί με την πάροδο του χρόνου, αναγράφεται το πιο πρόσφατο ποσοστό.

2.4.   Μήκος του τόπου (προαιρετικό)

Σε αυτό το πεδίο αναγράφεται το μήκος αν έχει σημασία (π.χ. κρημνοί). Το μήκος του τόπου αναγράφεται σε χιλιόμετρα.

Σε περίπτωση που η έκταση δεν παρέχεται στο πεδίο 2.2, πρέπει να αναγράφεται εδώ το εκτιμώμενο μήκος του τόπου.

Όταν το μήκος του τόπου έχει μεταβληθεί με την πάροδο του χρόνου, αναγράφεται το πιο πρόσφατο συνολικό μήκος.

2.5.   Κωδικός και ονομασία της διοικητικής περιοχής

Η Eurostat έχει αναπτύξει για την αναφορά στατιστικών δεδομένων ένα τυποποιημένο ιεραρχικό σύστημα κωδικοποίησης για τις περιοχές της Ένωσης. Το εν λόγω σύστημα κωδικοποίησης πρέπει να χρησιμοποιείται σε όλες τις εφαρμογές περιφερειακής κωδικοποίησης στην Επιτροπή [βλέπε κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1059/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου του Συμβουλίου (4)]. Πλήρης περιγραφή διατίθεται επίσης στην αρχική σελίδα της Eurostat.

Οι κωδικοί επιπέδου NUTS 2 αναγράφονται για κάθε τόπο. Η αναγραφή κωδικού είναι υποχρεωτική. Όταν ένας τόπος κατανέμεται μεταξύ δύο ή περισσότερων περιοχών, καταχωρίζονται στη βάση δεδομένων οι κωδικοί που αντιστοιχούν σε όλες τις εμπλεκόμενες περιοχές. Η ονομασία της περιοχής είναι απαραίτητο στοιχείο για λόγους αντιπαραβολής. Όταν ένας τόπος δεν καλύπτεται από περιοχή NUTS, αναγράφεται ο κωδικός NUTS για «επιπλέον περιοχή» (π.χ. ο σωστός κωδικός για μια επιπλέον περιοχή στο Βέλγιο, στο επίπεδο 2, θα ήταν: «BEZZ». Ο κωδικός «BE0» είναι λανθασμένος). Οι κωδικοί υπάρχουν στη διαδικτυακή πύλη αναφοράς.

2.6.   Βιογεωγραφική(-ές) περιοχή(-ές)

Βάσει του χάρτη των βιογεωγραφικών περιοχών (βλέπε διαδικτυακή πύλη αναφοράς), δηλώνεται σε ποια(-ες) από την (τις) εν λόγω βιογεωγραφική(-ές) περιοχή(-ές) βρίσκεται ο τόπος συμπληρώνοντας το κατάλληλο πλαίσιο· το ίδιο ισχύει για τους θαλάσσιους τόπους.

Σε περίπτωση που ένας τόπος βρίσκεται σε περισσότερες από μία περιοχές, πρέπει να αναγράφεται το ποσοστό κάλυψης ανά περιοχή (προαιρετικό).

Συμπληρωματικές πληροφορίες σχετικά με τις θαλάσσιες περιοχές: Η δήλωση των θαλάσσιων περιοχών στο ΤΕΔ απαιτείται για πρακτικούς/τεχνικούς λόγους και αφορά κράτη μέλη στα οποία μια χερσαία βιογεωγραφική περιοχή συνορεύει με δύο θαλάσσιες περιοχές· δεν έχει άλλες επιπτώσεις. Τα πιο πρόσφατα σύνορα των βιογεωγραφικών περιοχών και των θαλάσσιων περιοχών, καθώς και οι κωδικοί μπορούν να μεταφορτωθούν από τη διαδικτυακή πύλη αναφοράς.

3.   ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Για τόπους οι οποίοι έχουν ταξινομηθεί ως ΖΕΠ βάσει της οδηγίας για τα πτηνά, τα κράτη μέλη παρέχουν τα εξής:

—	όλες τις σχετικές πληροφορίες όσον αφορά τα είδη που καλύπτονται από το άρθρο 4 της οδηγίας για τα πτηνά, δηλαδή τα είδη του παραρτήματος I και τα αποδημητικά είδη των οποίων η έλευση είναι τακτική και τα οποία δεν περιλαμβάνονται στο παράρτημα I (σημείο 3.2) (υποχρεωτικό),

—

πληροφορίες σχετικά με τους οικοτόπους του παραρτήματος I της οδηγίας για τους οικοτόπους (σημείο 3.1) και τα είδη πανίδας και χλωρίδας του παραρτήματος II (σημείο 3.2), για το σύνολο ή για τμήμα του τόπου, αν επιπλέον αναγνωρίζεται ως κοινοτικής σημασίας σύμφωνα με την οδηγία 92/43/ΕΟΚ ή χαρακτηρίζεται ταυτόχρονα ως πΤΚΣ/ΤΚΣ/ΕΖΔ (προαιρετικό),

—	άλλες σχετικές πληροφορίες για σημαντικά είδη πανίδας και χλωρίδας (σημείο 3.3) (προαιρετικό),

—

εάν για έναν τόπο που έχει ταξινομηθεί ως ΖΕΠ, αλλά δεν έχει αναγνωριστεί στο σύνολό του ή εν μέρει ως κοινοτικής σημασίας βάσει της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, η γνώση ορισμένων πληροφοριών σχετικά με τους φυσικούς οικοτόπους και τα είδη πανίδας και χλωρίδας είναι σημαντική για τη διατήρηση των ειδών πτηνών για τα οποία ταξινομήθηκε ο τόπος αυτός ως ΖΕΠ, συνιστάται να παρέχονται οι πληροφορίες αυτές (προαιρετικό).

Για τόπους που καλύπτονται από την οδηγία για τους οικοτόπους (πΤΚΣ/ΤΚΣ/ΕΖΔ) τα κράτη μέλη παρέχουν τα εξής:

—	όλες τις σχετικές πληροφορίες για τους τύπους οικοτόπων του παραρτήματος I (σημείο 3.1) και τα είδη πανίδας και χλωρίδας του παραρτήματος II (σημείο 3.2) (προαιρετικό),

—	όλες τις σχετικές πληροφορίες όσον αφορά τα είδη πτηνών του παραρτήματος I και τα αποδημητικά είδη σύμφωνα με την οδηγία 2009/147/ΕΚ (σημείο 3.2) για το σύνολο ή για το τμήμα του τόπου το οποίο ταξινομείται ταυτόχρονα ως ΖΕΠ (προαιρετικό),

—	άλλες σχετικές πληροφορίες για σημαντικά είδη πανίδας και χλωρίδας (σημείο 3.3) (προαιρετικό).

3.1.   Τύποι οικοτόπων που υφίστανται στον τόπο και αξιολόγηση του τόπου ως προς αυτούς

i)   Κωδικοί και κάλυψη τύπων οικοτόπων του παραρτήματος I εντός του τόπου

Κωδικός: Αναγράφεται εδώ ο τετραψήφιος κωδικός των τύπων οικοτόπων του παραρτήματος I της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ. Πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνον οι κωδικοί που εμφανίζονται στην ισχύουσα έκδοση του παραρτήματος I της οδηγίας για τους οικοτόπους. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται οι κωδικοί για τους υποτύπους που περιλαμβάνονται σε προηγούμενες εκδόσεις του ερμηνευτικού εγχειριδίου.

Μορφές προτεραιότητας (PF): Προσοχή: Αν οι μορφές προτεραιότητας των οικοτόπων 6210, 7130 και 9430 βρίσκονται στον τόπο (ανάλογα με τον χαρακτήρα τους, αυτοί οι τύποι οικοτόπων μπορούν να είναι εξίσου υπό μορφή προτεραιότητας ή μη προτεραιότητας), δηλώνεται η μορφή προτεραιότητας σημειώνοντας «x» στη στήλη «PF» (βλέπε παράδειγμα κατωτέρω). Για τεχνικούς λόγους, το σύμβολο «*» που χρησιμοποιείται ως τμήμα του κωδικού στο παράρτημα I αντικαθίσταται από το «x» σε αυτή τη συμπληρωματική στήλη. (Όταν υπάρχουν μορφές προτεραιότητας και μη προτεραιότητας εντός του τόπου, πρέπει να πραγματοποιούνται ξεχωριστές καταχωρίσεις, για κάθε μια από τις μορφές αυτές.)

Δεν απαντά (NP) (προαιρετικό): Σε περιπτώσεις όπου ένας τύπος οικοτόπων του παραρτήματος I για τον οποίο είχε αρχικά χαρακτηριστεί ο τόπος (δηλαδή υπήρχε προηγουμένως) δεν απαντά πλέον στον τόπο, συνιστάται ανεπιφύλακτα να δηλωθεί αυτό, σημειώνοντας το σύμβολο «x» τη στήλη «NP» (αντί της διαγραφής των πληροφοριών για τον εν λόγω τύπο οικοτόπου από το ΤΕΔ).

Κάλυψη: Πρέπει να δηλώνονται όλοι οι οικότοποι του παραρτήματος I οι οποίοι βρίσκονται στον συγκεκριμένο τόπο, καθώς και η καλυπτόμενη έκταση σε εκτάρια (βλέπε σχήμα 2). Μπορούν να χρησιμοποιούνται δεκαδικά ψηφία.

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι οικότοποι του παραρτήματος I αλληλεπικαλύπτονται (π.χ. αμμοσύρτεις που βρίσκονται σε εκβολή ποταμού). Σε αυτήν την περίπτωση αναγράφεται η έκταση κάθε οικοτόπου (π.χ. αναγράφεται η έκταση της εκβολής του ποταμού και το μέγεθος των αμμοσυρτών), είναι δε δυνατόν η συνολική έκταση των οικοτόπων του παραρτήματος I να είναι μεγαλύτερη από την έκταση του τόπου. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, αφαιρείται η έκταση του μικρότερου οικοτόπου από την έκταση του μεγαλύτερου.

Σημείωση: Σε περιπτώσεις όπου πρέπει να δηλώνεται πως ένας οικότοπος θεωρείται υποψήφιος προς επανένταξη στον τόπο, αναγράφεται «-1» στο πεδίο «κάλυψη».

Σπήλαια: Για τα σπήλαια (8310, 8330), αν δεν διατίθεται εκτίμηση της έκτασης μπορεί να αναγράφεται ο αριθμός σπηλαίων.

Ποιότητα δεδομένων: Δηλώνεται η ποιότητα της μέτρησης στο πεδίο «ποιότητα δεδομένων». Θα πρέπει να δηλώνεται η ποιότητα των δεδομένων στο μέτρο του δυνατού: G = «Καλή» (π.χ. βάσει ερευνών)· M = «Μέτρια» (π.χ. βάσει παρέκτασης μη πλήρων δεδομένων)· P = «Ανεπαρκής» (π.χ. χονδρική εκτίμηση).

ii)   Κριτήρια αξιολόγησης τόπου ως προς συγκεκριμένο τύπο φυσικού οικοτόπου του παραρτήματος I (σύμφωνα με το μέρος Α του παραρτήματος III)

—   ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ: = Κριτήριο A.α) του παραρτήματος III: βαθμός αντιπροσωπευτικότητας του τύπου φυσικού οικοτόπου στον τόπο.

Το κριτήριο Α.α) του παραρτήματος III πρέπει να αξιολογείται με τη βοήθεια του ερμηνευτικού εγχειριδίου για τους τύπους οικοτόπων του παραρτήματος I, δεδομένου ότι το εν λόγω εγχειρίδιο περιέχει ορισμό, κατάλογο των χαρακτηριστικών ειδών και άλλα σχετικά στοιχεία. Ο βαθμός αντιπροσωπευτικότητας παρέχει ένα μέτρο του «πόσο τυπικός» είναι ένας τύπος οικοτόπου. Αν χρειαστεί, η αξιολόγηση αυτή θα μπορούσε επίσης να λάβει υπόψη την αντιπροσωπευτικότητα του σχετικού τύπου οικοτόπου στον εν λόγω τόπο, είτε για μια ομάδα τύπων οικοτόπων ή για έναν συγκεκριμένο συνδυασμό διαφορετικών τύπων οικοτόπων.

Εάν δεν υπάρχουν επιτόπια δεδομένα, δηλαδή τα ποσοτικά δεδομένα που απαιτούνται για τη σύγκριση, ή εάν δεν είναι δυνατή η μέτρηση του κριτηρίου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η «βέλτιστη κρίση των εμπειρογνωμόνων» για την ταξινόμηση του τύπου οικοτόπων.

Πρέπει να χρησιμοποιείται το ακόλουθο σύστημα κατάταξης:

A:

άριστη αντιπροσωπευτικότητα,

B:

καλή αντιπροσωπευτικότητα,

C:

επαρκής αντιπροσωπευτικότητα.

Επιπλέον, πρέπει να εντάσσονται σε μία τέταρτη κατηγορία όλες οι περιπτώσεις όπου ένας τύπος οικοτόπου υπάρχει στον εν λόγω τόπο κατά τρόπο μη σημαντικό:

D:

μη σημαντική παρουσία

Όταν στον τόπο υπάρχουν μόνο μορφές ενός οικοτόπου του παραρτήματος I οι οποίες έχουν μικρή αξία διατήρησης, θα πρέπει να σημειώνεται «D» (μη σημαντική παρουσία). Για παράδειγμα, μια εξαιρετικά υποβαθμισμένη δασική έκταση με πολλά από τα συνήθη είδη να απουσιάζουν, θα αναφέρεται ως «D».

Στις περιπτώσεις που η αντιπροσωπευτικότητα του τόπου για τον σχετικό τύπο οικοτόπων κατατάσσεται ως «D: μη σημαντική παρουσία», δεν απαιτείται καμία άλλη δήλωση για τα άλλα κριτήρια αξιολόγησης όσον αφορά τον συγκεκριμένο τύπο οικοτόπου στον εν λόγω τόπο. Στις περιπτώσεις αυτές δεν πρέπει να σημειώνονται τα κριτήρια «σχετική επιφάνεια», «κατάσταση συντήρησης» και «συνολική αξιολόγηση».

—   ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ = Κριτήριο A.β) του παραρτήματος III. Επιφάνεια του τόπου που καλύπτεται από τον τύπο φυσικού οικοτόπου σε σχέση με τη συνολική επιφάνεια που καλύπτεται από τον εν λόγω τύπο φυσικού οικοτόπου στην εθνική επικράτεια.

Θεωρητικά, για να αξιολογηθεί το κριτήριο Α.β), πρέπει να μετρηθεί η έκταση που καλύπτεται από τον συγκεκριμένο τύπο οικοτόπου στον εν λόγω τόπο, και η συνολική έκτασή του στην εθνική επικράτεια. Μολονότι αυτό είναι προφανές, μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολη η διενέργεια των μετρήσεων αυτών, ιδίως δε των μετρήσεων της εθνικής έκτασης αναφοράς.

Το κριτήριο αυτό πρέπει να εκφράζεται ως επί τοις εκατό ποσοστό «p». Ανεξάρτητα από το αν υφίστανται οι δύο μετρήσεις ή μπορούν να ληφθούν (και ως εκ τούτου να υπολογισθεί το επί τοις εκατό ποσοστό) ή αν το αποτέλεσμα είναι απόρροια εκτίμησης με βάση τη βέλτιστη κρίση (που αποτελεί την πιθανότερη περίπτωση), το ποσοστό «p» πρέπει να εκτιμηθεί σε διαστήματα τάξεων, με βάση το ακόλουθο κλιμακωτό μοντέλο.

A	:	100 ≥ p > 15 %
B	:	15 ≥ p > 2 %
C	:	2 ≥ p > 0 %

—   ΒΑΘΜΟΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ: = Κριτήριο A.γ) του παραρτήματος III: Βαθμός διατήρησης της δομής και των λειτουργιών του σχετικού τύπου φυσικών οικοτόπων και δυνατότητες αποκατάστασης.

Το κριτήριο αυτό περιλαμβάνει τρία υπο-κριτήρια:

i)	τον βαθμό διατήρησης της δομής,

ii)	τον βαθμό διατήρησης των λειτουργιών,

iii)	τη δυνατότητα αποκατάστασης.

Μολονότι τα ανωτέρω υπο-κριτήρια μπορούν να αξιολογηθούν ξεχωριστά, θα έπρεπε, για τις ανάγκες της επιλογής των τόπων που προτείνονται στον εθνικό κατάλογο, να συνδυάζονται, δεδομένου ότι επηρεάζουν την εν λόγω επιλογή κατά τρόπο σύνθετο και αλληλεξαρτώμενο.

i)   Βαθμός διατήρησης της δομής

Το εν λόγω υπο-κριτήριο πρέπει να αξιολογείται με τη βοήθεια του ερμηνευτικού εγχειριδίου για τους οικοτόπους του παραρτήματος I, δεδομένου ότι το εν λόγω εγχειρίδιο περιλαμβάνει ορισμό, κατάλογο των χαρακτηριστικών ειδών και άλλα σχετικά στοιχεία.

Συγκρίνοντας τη δομή συγκεκριμένου τύπου οικοτόπων που ανευρίσκεται στον τόπο, με τα δεδομένα του ερμηνευτικού εγχειριδίου (και άλλες κατάλληλες επιστημονικές πληροφορίες), ακόμη και με τον ίδιο τύπο οικοτόπων σε άλλους τόπους, θα πρέπει να είναι δυνατή η ακόλουθη κατάταξη, χρησιμοποιώντας «τη βέλτιστη κρίση των εμπειρογνωμόνων»:

I	:	εξαίρετη δομή,
II	:	καλά διατηρημένη δομή,
III	:	μέτρια ή μερικώς υποβαθμισμένη δομή.

Στις περιπτώσεις που επιλέγεται η υπο-κατηγορία «εξαίρετη δομή», το κριτήριο Α.γ) πρέπει να κατατάσσεται στο σύνολό του ως «Α: εξαίρετη διατήρηση», ανεξάρτητα από τη βαθμολογία των δύο άλλων υπο-κριτηρίων.

Στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο σχετικός τύπος οικοτόπου στον τόπο δεν έχει εξαίρετη δομή, είναι αναγκαίο να αξιολογηθούν και τα άλλα δύο υπο-κριτήρια.

ii)   Βαθμός διατήρησης των λειτουργιών

Μπορεί να είναι δύσκολος ο προσδιορισμός, η μέτρηση, καθώς και η διατήρησή των λειτουργιών συγκεκριμένου τύπου οικοτόπων στον δεδομένο τόπο, και μάλιστα χωρίς να συνεκτιμώνται άλλοι τύποι οικοτόπων. Για τον λόγο αυτό, μπορεί να είναι σκόπιμο για την αξιολόγηση «της διατήρησης των λειτουργιών» να εξετάζονται οι προοπτικές (δυνατότητες και πιθανότητες) μελλοντικής διατήρησης της δομής του σχετικού τύπου οικοτόπου στον εν λόγω τόπο, λαμβάνοντας υπόψη, αφενός, τις ενδεχόμενες δυσμενείς επιδράσεις και, αφετέρου, όλες τις εύλογες και δυνατές προσπάθειες διατήρησης.

I	:	εξαίρετες προοπτικές
II	:	καλές προοπτικές
III	:	μέτριες ή δυσμενείς προοπτικές

Σε περιπτώσεις όπου η υποκατηγορία «Ι: εξαίρετες προοπτικές» ή «II: καλές προοπτικές» συνδυάζεται με τη βαθμολογία «II: καλά διατηρημένη δομή» όσον αφορά το πρώτο υπο-κριτήριο, πρέπει να σημειώνεται «Α: εξαίρετη διατήρηση» ή «Β: καλή διατήρηση» αντιστοίχως για το κριτήριο Α.γ) στο σύνολό του, ανεξάρτητα από τη βαθμολογία του τρίτου υπο-κριτηρίου, το οποίο δεν πρέπει να λαμβάνεται περαιτέρω υπόψη.

Στις περιπτώσεις όπου η υποκατηγορία «III: μέτριες ή δυσμενείς προοπτικές» συνδυάζεται με τη βαθμολογία «III: μέτρια ή μερικώς υποβαθμισμένη δομή» όσον αφορά το πρώτο υπο-κριτήριο, πρέπει να σημειώνεται «C: μέτρια ή περιορισμένη διατήρηση» για το κριτήριο Α.γ) στο σύνολό του, ανεξάρτητα από τη βαθμολογία του τρίτου υπο-κριτηρίου, το οποίο δεν πρέπει να λαμβάνεται περαιτέρω υπόψη.

iii)   Δυνατότητες αποκατάστασης

Το εν λόγω υπο-κριτήριο χρησιμοποιείται για να εκτιμηθεί ο βαθμός στον οποίο θα ήταν δυνατή η αποκατάσταση ενός τύπου οικοτόπων στον συγκεκριμένο τόπο.

Το πρώτο στοιχείο που πρέπει να εκτιμάται είναι η επιστημονική εφικτότητα: μπορεί να απαντηθεί, με βάση τις σημερινές γνώσεις, το ερώτημα «τι πρέπει να γίνει και πώς»; Αυτό προϋποθέτει την πλήρη γνώση της δομής και των λειτουργιών του τύπου οικοτόπων καθώς και των συγκεκριμένων διαχειριστικών σχεδίων και επιταγών της αποκατάστασής του, δηλαδή της σταθεροποίησης ή αύξησης του ποσοστού της επιφάνειας που καλύπτεται από τον εν λόγω τύπο οικοτόπου, της επαναφοράς της ειδικής δομής και των λειτουργιών που είναι αναγκαίες για τη μακροπρόθεσμη διατήρησή του και της διατήρησης ή αποκατάστασης ευνοϊκών του επιπέδων διατήρησης για τα τυπικά είδη.

Το δεύτερο ερώτημα που μπορεί να τεθεί είναι το κατά πόσον η αποκατάσταση είναι οικονομικά συμφέρουσα από πλευράς διατήρησης της φύσης. Στην εκτίμηση αυτή πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο βαθμός απειλής και η σπανιότητα του τύπου οικοτόπων.

Το σύστημα κατάταξης πρέπει να είναι το ακόλουθο, χρησιμοποιώντας την «βέλτιστη κρίση των εμπειρογνωμόνων».

I	:	εύκολη αποκατάσταση,
II	:	αποκατάσταση δυνατή με μέτρια προσπάθεια,
III	:	αποκατάσταση δύσκολη ή αδύνατη.

Σύνθεση: λαμβάνεται υπόψη η συνολική βαθμολογία των τριών υπο-κριτηρίων

A: εξαίρετη διατήρηση

B: καλή διατήρηση

C: μέτρια ή περιορισμένη διατήρηση

—   ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ = Κριτήριο Α.δ) του παραρτήματος III: Συνολική εκτίμηση της αξίας του τόπου για τη διατήρηση του συγκεκριμένου τύπου φυσικού οικοτόπου.

Το κριτήριο αφορά τη συνολική εκτίμηση της αξίας του τόπου όσον αφορά τη διατήρηση του σχετικού τύπου οικοτόπου. Το κριτήριο αυτό πρέπει να χρησιμοποιείται για μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση των προηγουμένων κριτηρίων, λαμβάνοντας υπόψη τη βαρύτητά τους για τον εξεταζόμενο οικότοπο. Μπορούν να συνεκτιμώνται και άλλες πτυχές για την αξιολόγηση των καταλληλότερων στοιχείων προκειμένου να εκτιμηθεί συνολικά η θετική ή αρνητική επίδρασή τους στη διατήρηση του τύπου οικοτόπων. Τα «καταλληλότερα στοιχεία» είναι δυνατόν να διαφέρουν από τον έναν τύπο οικοτόπων στον άλλο. Μπορεί να περιλαμβάνουν τις ανθρώπινες δραστηριότητες, τόσο στον τόπο όσο και στις γειτνιάζουσες περιοχές, οι οποίες ενδέχεται να επηρεάσουν το καθεστώς διατήρησης του τύπου οικοτόπων, το ιδιοκτησιακό καθεστώς της γης, το ισχύον νομικό καθεστώς του τόπου, τις οικολογικές σχέσεις μεταξύ των διαφόρων τύπων οικοτόπων και ειδών κ.λπ.

Μπορεί να χρησιμοποιείται η «βέλτιστη κρίση των εμπειρογνωμόνων» για τη συνολική αυτή αξιολόγηση, το δε σύστημα κατάταξης για να εκφραστεί αυτή είναι το ακόλουθο:

A:

εξαίρετη αξία,

B:

καλή αξία,

C:

επαρκής αξία.

Επισημαίνεται ότι το τυποποιημένο έντυπο δεδομένων αφορά αξιολογήσεις της διατήρησης ενός οικοτόπου ή των ειδών ενός συγκεκριμένου τόπου, ενώ οι αξιολογήσεις για το άρθρο 17 αφορούν την κατάσταση διατήρησης στο σύνολο μιας βιογεωγραφικής περιοχής εντός ενός κράτους μέλους. Η «κατάσταση διατήρησης» ορίζεται στο άρθρο 1 στοιχεία ε) και θ) της οδηγίας για τους οικοτόπους, ως όρος που περιγράφει τη συνολική κατάσταση ενός τύπου οικοτόπου ή ειδών σε μια βιογεωγραφική περιοχή. Η εν λόγω κατάσταση διατήρησης αξιολογείται πλέον τακτικά στο πλαίσιο της εξαετούς υποβολής εκθέσεων προόδου σύμφωνα με το άρθρο 17 της οδηγίας για τους οικοτόπους. Η αξιολόγηση των τόπων σύμφωνα με τα κριτήρια του παραρτήματος III της οδηγίας για τους οικοτόπους περιλαμβάνει μια αξιολόγηση του «βαθμού διατήρησης» ενός τύπου οικοτόπου ή των ειδών σε έναν συγκεκριμένο τόπο.

Σχήμα 2

Παράδειγμα δεδομένων σχετικά με τους τύπους οικοτόπων του τόπου και αξιολόγηση του τόπου ως προς αυτούς (3.1)

Τύποι οικοτόπων που περιλαμβάνονται στο παράρτημα I						Αξιολόγηση του τόπου
Κωδικός	PF	NP	Κάλυψη [ha]	Σπήλαια	Ποιότητα δεδομένων	A | B | C | D	A | B | C
						Αντιπροσωπευτικότητα	Σχετική επιφάνεια	Διατήρηση	Συνολική αξιολόγηση
7130	x		2 212,70		G	Β	Β	Β	Β
8310			0	3	P	C	C	C	C
3150			921		G	Α	C	Β	C
1110			1 700		P	C	Α	Α	Β

Σχήμα 3

Παράδειγμα δεδομένων σχετικά με τα είδη που αναφέρονται στο άρθρο 4 της οδηγίας για τα πτηνά ή περιλαμβάνονται στο παράρτημα II της οδηγίας για τους οικοτόπους και αξιολόγηση του τόπου ως προς αυτά (3.2)

Είδος

Πληθυσμός στον τόπο

Αξιολόγηση του τόπου

Ομάδα

Κωδικός

Ονομασία

S

NP

Τύπος

Μέγεθος

Μονάδα

Κατ.

Ποιότητα δεδομένων

Α|Β|C|

Α|Β|C

Ελάχ.

Μέγ.

C|R|V|P

G|Μ|P|DD

Πληθ.

Διατ.

Απομ.

Συνολ. αξιολ.

B

A038

Cygnus cygnus

w

800

1 000

I

Μ

B

B

C

B

B

A038

Cygnus cygnus

c

1 500

1 500

I

P

A

B

A

Β

P

1903

Liparis loeselii

p

20

30

I

G

C

A

C

A

I

1014

Vertigo angustior

p

R

DD

C

B

B

B

3.2.   Είδη που αναφέρονται στο άρθρο 4 της οδηγίας 2009/147/ΕΚ και είδη που περιλαμβάνονται στο παράρτημα II της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, καθώς και αξιολόγηση του τόπου ως προς αυτά

i)   Κωδικός, ονομασία και πληθυσμιακά δεδομένα για τα είδη

Για τους σχετικούς τόπους, αναγράφονται η ομάδα, ο κωδικός και η επιστημονική ονομασία όλων των ειδών πτηνών που καλύπτονται από το άρθρο 4 παράγραφοι 1 και 2 της οδηγίας 2009/147/ΕΚ και όλων των ειδών πανίδας και χλωρίδας που περιλαμβάνονται στο παράρτημα II της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ και τα οποία είναι παρόντα στον τόπο, και δηλώνεται επίσης ο πληθυσμός τους στον τόπο (βλέπε κατωτέρω).

Ομάδα: A = Αμφίβια, Β = Πτηνά, F = Ιχθύες, I = Ασπόνδυλα, M = Θηλαστικά, P = Φυτά, R = Ερπετά

Κωδικός: Ο κωδικός τεσσάρων εν σειρά χαρακτήρων για κάθε είδος διατίθεται στη διαδικτυακή πύλη αναφοράς.

Ευαισθησία (S): Σε αυτό το πεδίο αναφέρεται αν η δημοσιοποίηση των πληροφοριών που παρέχονται για ένα ορισμένο είδος θα μπορούσε να καταστεί επιζήμια για τη διατήρησή του, για παράδειγμα επειδή το είδος αποτελεί αντικείμενο παράνομης συλλογής και η δημοσιοποίηση των πληροφοριών που αναγράφονται στο ΤΕΔ θα ενέτεινε όντως την απειλή αυτή. Στην προκειμένη περίπτωση αναγράφεται «ναι» στο εν λόγω πεδίο. Αν ένα είδος χαρακτηρίζεται ως ευαίσθητο, η παρουσία του στον τόπο δεν δημοσιοποιείται από την Επιτροπή αυτοβούλως (για παράδειγμα, αναρτώντας την πληροφορία αυτή σε μια δημόσια βάση δεδομένων ή σε έναν ιστότοπο). Αν οι πληροφορίες σχετικά με την παρουσία του είδους αυτού σε μια ορισμένη περιοχή είναι ήδη διαθέσιμες στο κοινό (π.χ. διαδικτυακές πληροφορίες), δεν δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός του είδους ως ευαίσθητο.

Δεν απαντά (NP) (προαιρετικό): Στις περιπτώσεις όπου ένα είδος για το οποίο χαρακτηρίστηκε αρχικά ένας τόπος (π.χ. το είδος υπήρχε προηγουμένως στον τόπο) δεν απαντά πλέον στον τόπο αυτό, συνιστάται ανεπιφύλακτα να δηλωθεί αυτό με την αναγραφή του συμβόλου «x» στη στήλη NP (αντί της διαγραφής των πληροφοριών για αυτό το είδος από το ΤΕΔ). Δεν πρέπει να δηλώνονται είδη τα οποία δεν απαντούν στον τόπο από την έναρξη ισχύος της οδηγίας ούτε και «ιστορικές» εμφανίσεις.

Σημείωση: Είδη που δεν έχουν παρατηρηθεί στον τόπο για μεγάλο χρονικό διάστημα θεωρείται ότι δεν απαντούν πλέον στον τόπο. Το χρονικό διάστημα ποικίλλει μεταξύ των ειδών: η απουσία λίγων ετών ενός εύκολα παρατηρούμενου είδους υποδηλώνει πιθανώς εξαφάνιση, ενώ η μη παρατήρηση για πολλά χρόνια ειδών, όπως τα βρυόφυτα ή μερικά έντομα, τα οποία είναι δυσκολότερο να παρατηρηθούν, δεν σημαίνει απαραιτήτως απουσία, εάν ο οικότοπος δεν έχει μεταβληθεί.

Τύπος: Χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες κατηγορίες:

Μόνιμο (p)	:	το είδος απαντά στον τόπο καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους (μη-αποδημητικό είδος ή φυτό, διαμένων πληθυσμός αποδημητικού είδους)
Αναπαραγωγικό (r)	:	το είδος χρησιμοποιεί τον τόπο για την εκτροφή νεοσσών (π.χ. αναπαραγωγή, κατασκευή φωλιάς)
Συγκέντρωση (c)	:	το είδος χρησιμοποιεί τον τόπο για στάση ή κούρνιασμα ή στάση κατά τη μετανάστευση ή για αλλαγή του πτερώματος εκτός της τοποθεσίας αναπαραγωγής του και εξαιρουμένης της διαχείμασης
Διαχείμαση (w)	:	το είδος χρησιμοποιεί τον τόπο κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Όταν ένας μη διαμένων πληθυσμός βρίσκεται σε έναν τόπο για περίοδο μεγαλύτερη της μιας εποχής, αυτοί οι «τύποι πληθυσμών» πρέπει να αναφέρονται ξεχωριστά στα κατάλληλα πεδία (βλέπε παράδειγμα σχήμα 3). Για παράδειγμα, καθώς αρκετά είδη πανίδας, και ειδικότερα πολλά είδη πτηνών, είναι αποδημητικά, ενδέχεται ο τόπος να είναι σημαντικός για διάφορες πτυχές του κύκλου ζωής των ειδών.

Όταν δεν είναι δυνατόν να καταχωριστούν δεδομένα για διαφορετικές εποχές, αναγράφονται δεδομένα για τις πιο σημαντικές (είτε για τη διαχείμαση, είτε για τη συγκέντρωση).

Μέγεθος: Όσον αφορά τα πληθυσμιακά επίπεδα, αναγράφονται τα γνωστά πληθυσμιακά δεδομένα, εάν είναι διαθέσιμα. Αν το μέγεθος του πληθυσμού είναι γνωστό, συμπληρώνονται και τα δύο πεδία (ελάχ. και μέγ.) με την ίδια τιμή. Όταν αρμόζει περισσότερο να δοθεί ένα διάστημα πληθυσμού, συμπληρώνονται οι εκτιμώμενες τιμές για το χαμηλότερο όριο (ελάχ.) και το υψηλότερο όριο (μέγ.) αυτού του διαστήματος. Όταν το διάστημα του πληθυσμού δεν είναι γνωστό, αλλά υπάρχουν πληροφορίες είτε για το ελάχιστο είτε για το μέγιστο μέγεθος πληθυσμού, πρέπει να εκτιμηθεί η ελλείπουσα τιμή για το διάστημα. Επισημαίνεται ότι οι ελάχιστες και μέγιστες τιμές θα πρέπει να αποτελούν έναν μέσο όρο αρκετών ετών και όχι ακραίες τιμές.

Όταν δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ούτε χονδρική εκτίμηση του μεγέθους του πληθυσμού, αναγράφεται ο τύπος του πληθυσμού (π.χ. μόνιμο) και στο πεδίο «ποιότητα δεδομένων» σημειώνεται τιμή DD (ελλιπή δεδομένα). Σε αυτήν την περίπτωση τα πεδία για το μέγεθος του πληθυσμού μπορούν να αφεθούν κενά και μπορεί αντ’ αυτού να χρησιμοποιηθεί το πεδίο για τα πληθυσμιακά επίπεδα [είδος κοινό (C), σπάνιο (R), πολύ σπάνιο (V), ή παρόν (P)]. Τα χαρακτηριστικά του πληθυσμού στον τόπο μπορούν να περιγραφούν περαιτέρω στο πεδίο «Ποιότητα και σπουδαιότητα» (4.2) όπου καθορίζεται η φύση του πληθυσμού (π.χ. πυκνός, διασκορπισμένος ή απομονωμένος). Οι κατηγορίες πληθυσμιακών επιπέδων μπορούν να χρησιμοποιούνται επιπροσθέτως του μεγέθους του πληθυσμού.

Σημείωση: Στις περιπτώσεις όπου πρέπει να δηλώνεται ότι ένα είδος θεωρείται υποψήφιο για ένταξη στον τόπο, αναγράφεται «-1» στο πεδίο «μέγεθος».

Μονάδα: Δηλώνεται η μονάδα της τιμής του πληθυσμού στο αντίστοιχο πεδίο. Συνιστώμενες μονάδες είναι τα άτομα (= i) ή τα ζεύγη (= p) όπου είναι δυνατόν, ειδάλλως συνιστάται η χρήση των ακριβέστερων διαθέσιμων μονάδων σύμφωνα με τον τυποποιημένο κατάλογο των μονάδων και κωδικών πληθυσμού που καταρτίστηκε βάσει των άρθρων 12 και 17 (βλέπε διαδικτυακή πύλη αναφοράς).

Κατηγορία πληθυσμιακών επιπέδων (Κατ.): βλέπε επεξήγηση ανωτέρω για το πεδίο «μέγεθος» —C = κοινό, R = σπάνιο, V = πολύ σπάνιο, P = παρόν— το πεδίο αυτό πρέπει να συμπληρώνεται όταν τα δεδομένα είναι ελλιπή (DD) και δεν μπορεί να δοθεί εκτίμηση όσον αφορά το μέγεθος του πληθυσμού ή για τη συμπλήρωση των ποσοτικών εκτιμήσεων για το μέγεθος του πληθυσμού.

Ποιότητα δεδομένων: Αναγράφεται η ποιότητα των δεδομένων με τη χρήση του ακόλουθου κωδικού: G = «Καλή» (π.χ. βάσει ερευνών)· Μ = «Μέτρια» (π.χ. βάσει παρέκτασης μη πλήρων δεδομένων)· P = «Ανεπαρκής» (π.χ. χονδρική εκτίμηση)· DD = «Ελλιπή δεδομένα» (συνίσταται η χρήση αυτής της κατηγορίας, αν δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ούτε καν εκτίμηση του μεγέθους του πληθυσμού).

ii)   Κριτήρια αξιολόγησης του τόπου για ένα δεδομένο είδος που αναφέρεται στο άρθρο 4 της οδηγίας 2009/147/ΕΚ και για τα είδη του παραρτήματος II της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ (σύμφωνα με το μέρος Β του παραρτήματος III)

—   ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ: = Κριτήριο Β.β) του παραρτήματος III: Μέγεθος και πυκνότητα του πληθυσμού του είδους που είναι παρόν στην περιοχή σε σχέση με τους πληθυσμούς που είναι παρόντες στο εθνικό έδαφος.

Το κριτήριο αυτό επιτρέπει την εκτίμηση του σχετικού μεγέθους και της πυκνότητας του πληθυσμού στον τόπο σε σύγκριση με τα αντίστοιχα δεδομένα του εθνικού πληθυσμού.

Η τελευταία αυτή πτυχή είναι γενικά πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί. Η βέλτιστη τιμή θα ήταν ένα ποσοστό επί τοις εκατό που θα προέκυπτε από τη σχέση: πληθυσμός στον τόπο/πληθυσμός στην εθνική επικράτεια. Όπως προτείνεται για το κριτήριο Α.β), θα πρέπει να δοθεί εκτίμηση του ποσοστού επί τοις εκατό σε διαστήματα τάξεων με βάση το ακόλουθο κλιμακωτό μοντέλο:

A	:	100 % ≥ p > 15 %,
B	:	15 % ≥ p > 2 %,
C	:	2 % ≥ p > 0 %.

Επιπλέον, πρέπει να εντάσσονται σε μία τέταρτη κατηγορία όλες οι περιπτώσεις κατά τις οποίες ο πληθυσμός του σχετικού είδους απαντά στον εν λόγω τόπο κατά τρόπο μη σημαντικό.

D:

μη σημαντικός πληθυσμός

Όταν ένα είδος παρατηρείται σπάνια σε έναν τόπο, για παράδειγμα ένα περιπλανώμενο είδος, δεν θεωρείται σημαντικός πληθυσμός και θα πρέπει να καταχωρίζεται ως «D».

Στις περιπτώσεις όπου η αντιπροσωπευτικότητα του τόπου για τον συγκεκριμένο πληθυσμό χαρακτηρίζεται ως «D: μη σημαντικός πληθυσμός», δεν απαιτείται καμία άλλη δήλωση για τα άλλα κριτήρια αξιολόγησης σχετικά με τον τύπο οικοτόπου στον εν λόγω τόπο. Στις περιπτώσεις αυτές δεν πρέπει να συμπληρώνεται κανένα από τα κριτήρια «διατήρηση», «απομόνωση» και «συνολική αξιολόγηση».

—   ΒΑΘΜΟΣ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗΣ: = Κριτήριο Β.β) του παραρτήματος III: Ο βαθμός διατήρησης των χαρακτηριστικών του οικοτόπου που είναι σημαντικά για το συγκεκριμένο είδος, και δυνατότητες αποκατάστασης.

Το εν λόγω κριτήριο περιλαμβάνει δύο υπο-κριτήρια:

i)	Βαθμός διατήρησης των χαρακτηριστικών του οικοτόπου που είναι σημαντικά για το είδος·

ii)	δυνατότητες αποκατάστασης.

(i)   Βαθμός διατήρησης των χαρακτηριστικών του οικοτόπου που είναι σημαντικά για το είδος

Το κριτήριο i) απαιτεί μια συνολική αξιολόγηση των χαρακτηριστικών του οικοτόπου όσον αφορά τις βιολογικές απαιτήσεις δεδομένου είδους. Τα σχετικά με την πληθυσμιακή δυναμική χαρακτηριστικά συγκαταλέγονται μεταξύ των καταλληλότερων, τόσο για τα ζωικά όσο και φυτικά είδη. Πρέπει να αξιολογούνται η δομή του οικοτόπου και ορισμένοι αβιοτικοί παράγοντες.

Για την αξιολόγηση του κριτηρίου αυτού πρέπει να χρησιμοποιείται η «βέλτιστη κρίση των εμπειρογνωμόνων»:

I	:	στοιχεία σε εξαίρετη κατάσταση,
II	:	καλά διατηρημένα στοιχεία,
III	:	στοιχεία σε μέτρια κατάσταση ή μερικώς υποβαθμισμένα.

Στις περιπτώσεις όπου για το κριτήριο αυτό αποδίδεται η υποκατηγορία «Ι: στοιχεία σε εξαίρετη κατάσταση» ή «II: καλά διατηρημένα στοιχεία» θα πρέπει για το κριτήριο Β.β) στο σύνολό του να σημειώνεται «Α: εξαίρετη διατήρηση» ή «Β: καλή διατήρηση» αντιστοίχως, ανεξάρτητα από τη βαθμολογία των δύο άλλων υπο-κριτηρίων.

ii)   Δυνατότητες αποκατάστασης

Για το εν λόγω υπο-κριτήριο, το οποίο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη μόνον όταν πρόκειται για στοιχεία σε μέτρια κατάσταση ή μερικώς υποβαθμισμένα, χρησιμοποιείται μία προσέγγιση ανάλογη με αυτήν του κριτηρίου A.γ) iii), με την προσθήκη αξιολόγησης της βιωσιμότητας του συγκεκριμένου πληθυσμού. Το σύστημα κατάταξης επομένως πρέπει να είναι το εξής:

I	:	εύκολη αποκατάσταση,
II	:	αποκατάσταση δυνατή με μέτρια προσπάθεια,
III	:	αποκατάσταση δύσκολη ή αδύνατη.

Σύνθεση: ταξινόμηση των δύο υπο-κριτηρίων

Α: εξαίρετη διατήρηση

B: καλή διατήρηση

C: μέτρια ή περιορισμένη διατήρηση

—   ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ = Κριτήριο Β.γ) του παραρτήματος III. Βαθμός απομόνωσης του πληθυσμού που απαντά στον τόπο, σε σχέση με τη φυσική περιοχή εξάπλωσης του είδους.

Το κριτήριο αυτό μπορεί να ερμηνευθεί ως κατά προσέγγιση μέτρηση της συνεισφοράς δεδομένου πληθυσμού στη γενετική ποικιλότητα αφενός, και του ευπρόσβλητου του εν λόγω πληθυσμού, αφετέρου. Απλουστεύοντας, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι όσο περισσότερο ένας πληθυσμός είναι απομονωμένος (σε σχέση με την περιοχή της φυσικής εξάπλωσής του), τόσο μεγαλύτερη είναι η συνεισφορά του στη γενετική ποικιλότητα των ειδών. Κατά συνέπεια, ο όρος «απομόνωση» πρέπει να θεωρείται υπό ευρύτερη έννοια, και να χρησιμοποιείται τόσο για τα αυστηρώς ενδημικά είδη, όσο και για τα υπο-είδη/ποικιλίες/φυλές και τους υπο-πληθυσμούς ενός μετα-πληθυσμού. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να χρησιμοποιείται η ακόλουθη κατάταξη:

A:

(σχεδόν) απομονωμένος πληθυσμός,

B:

πληθυσμός μη απομονωμένος, αλλά στις παρυφές της περιοχής εξάπλωσης,

C:

πληθυσμός μη απομονωμένος εντός της ευρύτερης περιοχής εξάπλωσης.

—   ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ = Κριτήριο Β.δ) του παραρτήματος III: Συνολική εκτίμηση της αξίας του τόπου για τη διατήρηση του συγκεκριμένου είδους.

Το κριτήριο αυτό αφορά τη συνολική εκτίμηση της αξίας του τόπου για τη διατήρηση του συγκεκριμένου είδους. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη σύνθεση των προηγούμενων κριτηρίων και για την αξιολόγηση άλλων χαρακτηριστικών του τόπου που θεωρούνται σημαντικά για δεδομένο είδος. Τα εν λόγω χαρακτηριστικά μπορούν να διαφέρουν από το ένα είδος στο άλλο και να περιλαμβάνουν ανθρώπινες δραστηριότητες στον τόπο ή σε γειτονικές περιοχές ικανές να επηρεάζουν την κατάσταση διατήρησης του είδους, τη χωροταξία, το καθεστώς προστασίας του τόπου, τις οικολογικές σχέσεις μεταξύ των διαφόρων τύπων οικοτόπων και ειδών κ.λπ.

Μπορεί να χρησιμοποιείται η «βέλτιστη κρίση των εμπειρογνωμόνων» για τη συνολική αυτή αξιολόγηση, με το ακόλουθο σύστημα κατάταξης:

A:

εξαίρετη αξία,

B:

καλή αξία,

C:

επαρκής αξία.

Επισημαίνεται ότι το τυποποιημένο έντυπο δεδομένων αφορά αξιολογήσεις της διατήρησης ενός οικοτόπου ή των ειδών ενός συγκεκριμένου τόπου, ενώ οι αξιολογήσεις για το άρθρο 17 αφορούν την κατάσταση διατήρησης στο σύνολο μιας βιογεωγραφικής περιοχής εντός ενός κράτους μέλους. Η «κατάσταση διατήρησης» ορίζεται στο άρθρο 1 στοιχεία ε) και θ) της οδηγίας για τους οικοτόπους, ως όρος που περιγράφει τη συνολική κατάσταση ενός τύπου οικοτόπου ή ειδών σε μια βιογεωγραφική περιοχή. Η εν λόγω κατάσταση διατήρησης αξιολογείται πλέον τακτικά στο πλαίσιο της εξαετούς υποβολής εκθέσεων προόδου σύμφωνα με το άρθρο 17 της οδηγίας για τους οικοτόπους. Η αξιολόγηση των τόπων σύμφωνα με τα κριτήρια του παραρτήματος III της οδηγίας για τους οικοτόπους περιλαμβάνει μια αξιολόγηση του «βαθμού διατήρησης» ενός τύπου οικοτόπου ή των ειδών σε έναν συγκεκριμένο τόπο.

3.3.   Άλλα σημαντικά είδη χλωρίδας και πανίδας (προαιρετικό)

Μπορούν να αναγράφονται όλα τα άλλα σημαντικά είδη πανίδας και χλωρίδας, εφόσον έχουν σημασία για τη διατήρηση και διαχείριση του τόπου, σύμφωνα με την ακόλουθη διαδικασία:

—	Ομάδα: Αναγράφεται ο κωδικός της αντίστοιχης ομάδας είδους (Α = Αμφίβια, B = Πτηνά, F = Ψάρια, Fu = Μύκητες, I = Ασπόνδυλα, L = Λειχήνες, M = Θηλαστικά, P = Φυτά, R = Ερπετά).

—	Ονομασία και κωδικός: Αναγράφεται η επιστημονική ονομασία του είδους· για τα είδη πτηνών των παραρτημάτων IV και V πρέπει να σημειώνεται, επιπλέον της επιστημονικής ονομασίας, ο κωδικός που παρέχεται στη διαδικτυακή πύλη αναφοράς.

—

Ευαισθησία (S): Σε αυτό το πεδίο αναφέρεται αν η δημοσιοποίηση των πληροφοριών που παρέχονται για ένα ορισμένο είδος θα μπορούσε να καταστεί επιζήμια για τη διατήρησή του, για παράδειγμα επειδή το είδος αποτελεί αντικείμενο παράνομης συλλογής και η δημοσιοποίηση των πληροφοριών που αναγράφονται στο ΤΕΔ θα ενέτεινε όντως την απειλή αυτή. Σε αυτή την περίπτωση αναγράφεται «ναι» στο εν λόγω πεδίο. Αν ένα είδος χαρακτηρίζεται ως ευαίσθητο, η παρουσία του στον τόπο δεν δημοσιοποιείται από την Επιτροπή αυτοβούλως (για παράδειγμα, αναρτώντας την πληροφορία αυτή σε μια δημόσια βάση δεδομένων ή σε έναν ιστότοπο). Αν οι πληροφορίες όσον αφορά την παρουσία αυτού του είδους σε μια ορισμένη περιοχή είναι ήδη διαθέσιμες στο κοινό, (π.χ. μέσω δημοσιεύσεων ή του διαδικτύου), δεν δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός του είδους ως ευαίσθητο.

—

Δεν απαντά (NP) (προαιρετικό): Σε περιπτώσεις όπου ένα είδος το οποίο υπήρχε στο παρελθόν στον τόπο δεν απαντά πλέον σε αυτόν, η απουσία του μπορεί να δηλώνεται με το σύμβολο «x» στη στήλη NP (αντί της διαγραφής των πληροφοριών για το είδος αυτό από το ΤΕΔ). Σημείωση: Είδη που δεν έχουν παρατηρηθεί στον τόπο για μεγάλο χρονικό διάστημα θεωρείται ότι δεν απαντούν πλέον στον τόπο. Το χρονικό διάστημα ποικίλλει μεταξύ των ειδών: η απουσία λίγων ετών ενός εύκολα παρατηρούμενου είδους υποδηλώνει πιθανώς εξαφάνιση, ενώ η μη παρατήρηση για πολλά χρόνια ειδών, όπως τα βρυόφυτα ή μερικά έντομα, τα οποία είναι δυσκολότερο να παρατηρηθούν, δεν σημαίνει απαραιτήτως απουσία, εάν ο οικότοπος δεν έχει μεταβληθεί.

—

Μέγεθος: Παροχή πληροφοριών σχετικά με το μέγεθος του πληθυσμού. Όταν δεν είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός δηλώνεται ένα διάστημα πληθυσμού και, αν είναι δυνατόν, συμπληρώνονται οι τιμές για το χαμηλότερο όριο (ελάχ.) και το υψηλότερο όριο (μέγ.) αυτού του διαστήματος. Όταν το διάστημα του πληθυσμού δεν είναι γνωστό, αλλά υπάρχουν πληροφορίες είτε για το ελάχιστο είτε για το μέγιστο μέγεθος πληθυσμού, πρέπει να εκτιμηθεί η ελλείπουσα τιμή για το διάστημα. Δηλώνεται η μονάδα της τιμής του πληθυσμού στο αντίστοιχο πεδίο. Οι μονάδες θα πρέπει να είναι ζεύγη (= p) ή άτομα (= i) στο μέτρο του δυνατού, ειδάλλως λαμβάνεται υπόψη ο τυποποιημένος κατάλογος των μονάδων και κωδικών πληθυσμού που καταρτίστηκε για την υποβολή εκθέσεων σύμφωνα με το άρθρο 17 (βλέπε διαδικτυακή πύλη αναφοράς). Αν κρίνεται απαραίτητο, μπορούν να αναγράφονται μονάδες διαφορετικές από εκείνες που χρησιμοποιούνται για την υποβολή εκθέσεων σύμφωνα με το άρθρο 17.

—	Κατηγορία: Όταν δεν υπάρχουν ποσοτικά δεδομένα, δηλώνεται αν το είδος είναι κοινό (C), σπάνιο (R) ή πολύ σπάνιο (V). Ελλείψει δεδομένων πληθυσμού, δηλώνεται ως παρόν (P) (βλέπε παράδειγμα στο σχήμα 4).

Αιτιολογείται η καταχώριση κάθε είδους με βάση τις ακόλουθες κατηγορίες:

—	IV Είδος του παραρτήματος IV (οδηγία για τους οικοτόπους)

—	V Είδος του παραρτήματος V (οδηγία για τους οικοτόπους)

—	Α. Είδος του Εθνικού Κόκκινου Καταλόγου

—	B. Ενδημικό είδος

—	C. Είδος που καλύπτεται από διεθνή σύμβαση (συμπεριλαμβανομένων των συμβάσεων της Βέρνης, της Βόννης και της Βιοποικιλότητας)

—	D. Άλλοι λόγοι

Είναι δυνατή η καταχώριση πολλαπλών κατηγοριών. Περαιτέρω στοιχεία για τους λόγους καταχώρισης συγκεκριμένων ειδών, ιδίως όσον αφορά την κατηγορία D, μπορούν να παρέχονται στο σημείο 4.2, το οποίο αποτελεί το πεδίο ελευθέρου κειμένου για την περιγραφή της ποιότητας και σπουδαιότητας του τόπου.

Πρέπει να χρησιμοποιούνται οι κωδικοί ονομάτων ειδών πτηνών του παραρτήματος IV και V (βλέπε διαδικτυακή πύλη αναφοράς). Δεν προβλέπεται αξιολόγηση του τόπου για τα συγκεκριμένα είδη.

Σχήμα 4

Παράδειγμα δεδομένων όσον αφορά άλλα είδη (3.3)

Είδος

Πληθυσμός στον τόπο

Αιτιολόγηση

Ομάδα

Κωδικός

Όνομα

S

NP

Μέγεθος

Μονάδα

Κατ.

Είδος

Άλλες κατηγορίες

Ελάχ.

Μέγ.

C|R|V

IV

V

A

Β

C

D

P

Acer heldreichii

51

100

I

x

P

Accipiter nisus

2

4

I

x

M

Eptesicus serotinus

150

200

I

x

x

I

Ectemnius massiliensis

R

x

R

Elaphe longissima

C

x

x

P

Campanula morettiana

C

x

x

4.   ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

4.1.   Γενικά χαρακτηριστικά του τόπου

Το πεδίο αυτό πρέπει να παρέχει μια συνολική «εικόνα» του τόπου. Συνοψίζονται τα γενικά χαρακτηριστικά του τόπου, αρχής γενομένης από τη διαίρεσή του σε γενικές κατηγορίες οικοτόπων, χρησιμοποιώντας τη «βέλτιστη κρίση των εμπειρογνωμόνων» για τον υπολογισμό του ποσοστού κάλυψης για την καθεμιά από αυτές (οι εν λόγω κατηγορίες οικοτόπων περιλαμβάνονται μαζί με τους κωδικούς τους στη διαδικτυακή πύλη αναφοράς). Η συνολική κάλυψη των κατηγοριών οικοτόπων πρέπει να είναι 100 % και να αντιστοιχεί στη συνολική έκταση του τόπου. Οι πληροφορίες του παρόντος τμήματος αναμένεται να μην είναι πάντα σύμφωνες με τις πληροφορίες που παρέχονται στο σημείο 3.1 (τύποι οικοτόπων του παραρτήματος I) λόγω της χρήσης διαφορετικών πηγών δεδομένων.

«Άλλα χαρακτηριστικά του τόπου»: Τα κύρια χαρακτηριστικά που είναι σημαντικά από πλευράς γεωλογικής, γεωμορφολογικής και τοπίου, πρέπει να περιγράφονται στο πεδίο ελεύθερου κειμένου του σημείου 4.1. Στις περιπτώσεις όπου αυτό έχει σημασία, πρέπει να αναφέρονται οι κυρίαρχοι τύποι βλάστησης. Αναφέρονται επίσης άλλοι οικότοποι, πέραν αυτών του παραρτήματος I, καθώς και τα μη εγγεγραμμένα στα παραρτήματα είδη που είναι σημαντικά για τη διατήρηση του τόπου. Εάν είναι σημαντικό για τη διατήρηση του τόπου να δοθούν περαιτέρω λεπτομερή στοιχεία για τις κατηγορίες οικοτόπων (π.χ. αν πρόκειται για δάση σκληροφύλλων που χρησιμοποιούνται για βοσκή (dehesas) ή για αμπέλια), τα στοιχεία αυτά πρέπει να αναγράφονται σε αυτό το τμήμα ελευθέρου κειμένου. Στο γενικό αυτό κείμενο πρέπει επίσης να περιλαμβάνονται και οι πληροφορίες σχετικά με μικρές δασωμένες επιφάνειες γραμμικού τύπου ή του τύπου μωσαϊκού (φράκτες από θάμνους ή δενδρύλλια, άλση, δενδροστοιχίες).

4.2.   Ποιότητα και σπουδαιότητα

Στο πεδίο αυτό παρέχεται μια γενική εικόνα της ποιότητας και της σημασίας του τόπου, υπό το πρίσμα των στόχων διατήρησης των οδηγιών.

Εδώ αναφέρονται οι διεθνούς σημασίας υγροβιότοποι στους οποίους καταφεύγουν τακτικά περισσότερα από 20 000 υδρόβια πτηνά.

Εάν ένα είδος δηλώνεται στο σημείο 3.3 με την αιτιολόγηση D, στο πεδίο αυτό αιτιολογείται η καταχώρισή του.

4.3.   Απειλές, πιέσεις και δραστηριότητες με επιπτώσεις στον τόπο

Οι επιπτώσεις σχετίζονται με όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες και φυσικές διεργασίες που ενδέχεται να επηρεάζουν, είτε θετικά είτε αρνητικά, τη διατήρηση και διαχείριση του τόπου. Αναγνωρίζεται ότι μια επίπτωση μπορεί να είναι αρνητική για έναν οικότοπο ή ένα είδος του τόπου και θετική για έναν άλλο. Ωστόσο, σκοπός του πεδίου αυτού είναι η συλλογή πληροφοριών σχετικά με τις πιο σημαντικές απειλές, πιέσεις και δραστηριότητες για τον τόπο γενικά και όχι μια αναλυτική αναφορά όλων των στοιχείων. Θα πρέπει επίσης να λαμβάνονται υπόψη απειλές, πιέσεις και δραστηριότητες στον περιβάλλοντα χώρο του τόπου, εφόσον αυτές επηρεάζουν την ακεραιότητά του. Αυτό εξαρτάται μεταξύ άλλων από παράγοντες, όπως η τοπογραφία, το μέγεθος και η φύση του τόπου, καθώς και το είδος των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Οι πληροφορίες πρέπει να αντικατοπτρίζουν την πιο πρόσφατη κατάσταση. Εξυπακούεται ότι απειλές, πιέσεις και δραστηριότητες με αρνητικές επιπτώσεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με τη λήψη μέτρων διαχείρισης. Επομένως, οι σχετικές πληροφορίες πρέπει να ερμηνεύονται και να κατανοούνται σε συνδυασμό, για παράδειγμα, με τα σχέδια διαχείρισης του τόπου.

Ο κατάλογος των απειλών, πιέσεων και δραστηριοτήτων διατίθεται στη διαδικτυακή πύλη αναφοράς. Για τις πιο σημαντικές απειλές, πιέσεις και δραστηριότητες οι οποίες έχουν επιπτώσεις στον τόπο, αναγράφεται ο ανάλογος κωδικός των κατηγοριών του επιπέδου 3. Σε περίπτωση που οι κατηγορίες του επιπέδου 3 δεν ισχύουν, μπορούν να χρησιμοποιούνται αυτές του επιπέδου 2. Ο κατάλογος κωδικών είναι ο ίδιος με αυτόν που χρησιμοποιείται για την αναφορά επιπτώσεων και δραστηριοτήτων σύμφωνα με το άρθρο 17 της οδηγίας για τους οικοτόπους.

Η σχετική σημασία μιας απειλής, πίεσης ή δραστηριότητας πρέπει να κατατάσσεται σε μια από τις εξής τρεις κατηγορίες:

Η:	Μεγάλη σημασία/επίπτωση	μεγάλη απευθείας ή άμεση επιρροή και/ή επενέργεια σε μεγάλης έκτασης περιοχές
M:	Μέτρια σημασία/επίπτωση	μέτρια απευθείας ή άμεση επιρροή, κυρίως έμμεση επιρροή και/ή επενέργεια σε μέσης έκτασης τμήμα της περιοχής/μόνο σε περιφερειακό επίπεδο
L:	Μικρή σημασία/επίπτωση	μικρή απευθείας ή άμεση επιρροή, έμμεση επιρροή και/ή επενέργεια σε μικρό τμήμα της περιοχής/μόνο σε τοπικό επίπεδο

Οι καταχωρίσεις δεδομένων για την κατηγορία μεγάλης σημασίας περιορίζονται σε 5 αρνητικές και 5 θετικές επιπτώσεις, κατ’ ανώτατο όριο. Ο ελάχιστος υποχρεωτικός αριθμός καταχωρίσεων δεδομένων για κάθε πίνακα, είναι μία (1) επίπτωση. Αν δεν υπάρχουν επιπτώσεις σημειώνεται «x». Δεν προβλέπεται κατάταξη εντός μιας κατηγορίας (H ή Μ ή L). Οι καταχωρίσεις για τις επιπτώσεις και δραστηριότητες μέτριας ή μικρής σημασίας, δεν πρέπει να υπερβαίνουν τις 20. Ωστόσο, συνιστάται η εστίαση στις πιο σημαντικές επιπτώσεις και δραστηριότητες για τον τόπο.

Προσδιοριστικό ρύπανσης (προαιρετικό)

Καθώς η ρύπανση μπορεί να έχει αρκετά διαφορετικές επιπτώσεις ανάλογα με τις εκάστοτε ουσίες και να προέρχεται από αρκετά διαφορετικές πηγές, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τις εισροές αζώτου ή φωσφορικών ενώσεων σε υδάτινα οικοσυστήματα ή με τις εισροές ατμοσφαιρικού αζώτου σε χερσαίους ολιγοτροφικούς οικοτόπους, είναι δυνατόν να χρησιμοποιείται ένα πρόσθετο προσδιοριστικό για το συγκεκριμένο είδος ρύπων.

Μπορούν να χρησιμοποιούνται τα ακόλουθα προσδιοριστικά:

N : Εισροή αζώτου P : Εισροή φωσφόρου/φωσφορικών ενώσεων A : Εισροή οξέος/οξίνιση

T : Τοξικές ανόργανες χημικές ουσίες O : Τοξικές οργανικές χημικές ουσίες X : Μεικτές ρυπαντικές ουσίες

Εσωτερικό/εξωτερικό προσδιοριστικό

Δηλώνεται αν η απειλή, πίεση ή δραστηριότητα υφίσταται/επενεργεί στο εσωτερικό ή το εξωτερικό του τόπου, ή και στα δύο.

4.4.   Ιδιοκτησιακό καθεστώς (προαιρετικό)

Παρέχεται μια γενική περιγραφή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του τόπου με τη χρήση των προβλεπόμενων κατηγοριών ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Συμπεριλαμβάνεται εκτίμηση του ποσοστού της έκτασης του τόπου σε κάθε κατηγορία ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Χρησιμοποιούνται κατηγορίες ιδιοκτησίας ανάλογες εκείνων που χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο της παγκόσμιας βάσης δεδομένων για τις προστατευόμενες περιοχές.

Δημόσια:

—	Εθνική/Ομοσπονδιακή: Η γη ανήκει σε όλους τους πολίτες, αποτελεί ιδιοκτησία της εθνικής/ομοσπονδιακής κυβέρνησης

—	Κρατική/Επαρχιακή: Η γη ανήκει σε όλους τους πολίτες, αποτελεί ιδιοκτησία της κρατικής/επαρχιακής κυβέρνησης

—	Τοπική/Δημοτική: Η γη ανήκει σε όλους τους πολίτες, αποτελεί ιδιοκτησία της τοπικής/δημοτικής κυβέρνησης

Συγκυριότητα ή συνιδιοκτησία: Συγκυριότητα ή συνιδιοκτησία από δύο ή περισσότερες οντότητες (π.χ. δημόσια και ιδιωτική)

Ιδιωτική: Η γη δεν ανήκει στο δημόσιο, π.χ. ανήκει σε ΜΚΟ, ιδιώτες, εταιρείες

4.5.   Τεκμηρίωση (προαιρετικό)

Αναφέρονται, εφόσον υπάρχουν, οι δημοσιεύσεις και/ή επιστημονικές πληροφορίες που έχουν σημασία για τον τόπο. Οι πληροφορίες αυτές παρέχονται κατά τον συνήθη τρόπο αναφοράς επιστημονικών δεδομένων. Συμπεριλαμβάνονται επίσης, εάν κρίνεται χρήσιμο, μη δημοσιευθέντα άρθρα ή ανακοινώσεις που σχετίζονται με τις παρεχόμενες στο έντυπο πληροφορίες. Όσον αφορά τη χρήση συνδέσμων για την πρόσβαση σε διαδικτυακούς πόρους, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι γενικά οι διευθύνσεις URL αλλάζουν συχνά και, συνεπώς, θα πρέπει να αποφεύγεται η παροχή προσωρινών διευθύνσεων URL. Το πεδίο μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί και για άλλες πληροφορίες οι οποίες είναι σημαντικές για την τεκμηρίωση του τόπου.

5.   ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ (ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΟ)

5.1.   Καθεστώς προστασίας σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο

Για κάθε κράτος μέλος, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος τηρεί κατάλογο σειριακής ταξινόμησης των σχετικών τύπων χαρακτηρισμού όσον αφορά τη διατήρηση της φύσης, που τελούν υπό καθεστώς προστασίας, με τον ορισμό τους σε εθνικό/περιφερειακό επίπεδο. Ο κατάλογος αυτός είναι διαθέσιμος στη διαδικτυακή πύλη αναφοράς. Τρεις κατάλογοι τύπων προστασίας καλύπτουν τις ακόλουθες τρεις κατηγορίες:

Α.	Τύποι χαρακτηρισμού που χρησιμοποιούνται για την προστασία της πανίδας, της χλωρίδας, των οικοτόπων και των τοπίων (στον βαθμό που τα τοπία συντελούν στην προστασία της πανίδας, της χλωρίδας και των οικοτόπων)·

Β.	Θεσμικές ρυθμίσεις βάσει τομεακών, ιδίως δε δασικών, νομοθετικών και διοικητικών πράξεων που παρέχουν προστασία κατάλληλη για τη διατήρηση της πανίδας, της χλωρίδας και των οικοτόπων·

C.	Ιδιωτικές θεσμικές ρυθμίσεις που παρέχουν βιώσιμη προστασία για την πανίδα, τη χλωρίδα και τους οικοτόπους.

Οι τύποι προστασίας κατατάσσονται με βάση την αυστηρότητα της προστασίας, αρχής γενομένης από τις πιο αυστηρές θεσμικές ρυθμίσεις.

Όπου δεν υπάρχει καθεστώς προστασίας για τον τόπο, είναι σημαντικό να δηλωθεί αυτό, χρησιμοποιώντας τον εθνικό κωδικό που αντιστοιχεί σε «έλλειψη καθεστώτος προστασίας».

Για κάθε τόπο αναγράφονται οι κωδικοί των κατάλληλων τύπων χαρακτηρισμού, καθώς και το επί τοις εκατό ποσοστό κάλυψης, για κάθε τύπο χαρακτηρισμού. Οι πληροφορίες που αναγράφονται στο πεδίο αυτό αναφέρονται στους διαφόρους τύπους χαρακτηρισμού. Αν για παράδειγμα στον καταγραφέντα τόπο περιλαμβάνονται περισσότερες της μιας περιοχές προστασίας της φύσης του ιδίου τύπου, πρέπει να αναγράφεται το ποσοστό της συνολικής επιφάνειας που καλύπτεται από τις εν λόγω περιοχές.

Η σχέση των επιμέρους χαρακτηρισμένων περιοχών με τον τόπο καταγράφεται ξεχωριστά (βλέπε σημείο 5.2).

5.2.   Σχέση του περιγραφόμενου τόπου με άλλους τόπους (γειτνιάζοντες τόπους και τόπους που ανήκουν σε διάφορους τύπους χαρακτηρισμού)

Το τμήμα αυτό του εντύπου παρέχει τη δυνατότητα αναφοράς γειτονικών τόπων και τόπων οι οποίοι, ενώ ανήκουν σε διαφορετικούς τύπους χαρακτηρισμού, αλληλεπικαλύπτονται ή γειτνιάζουν. Η σχέση μεταξύ των διαφόρων τύπων καθορίζεται επίσης από ένα σύστημα διασταυρούμενων αναφορών. Όλες οι δυνατές σχέσεις φέρουν έναν από τους ακόλουθους κώδικες:

—	σύμπτωση (χρησιμοποιείται ο κώδικας =),

—	ο περιγραφόμενος τόπος περιλαμβάνει εξ ολοκλήρου έναν άλλον τόπο (χρησιμοποιείται ο κώδικας +),

—	ο άλλος τόπος περιλαμβάνει εξ ολοκλήρου τον περιγραφόμενο τόπο (χρησιμοποιείται ο κώδικας –),

—	οι δύο τόποι αλληλεπικαλύπτονται εν μέρει (χρησιμοποιείται ο κώδικας *).

Επιπλέον των εν λόγω κωδικών, πρέπει να αναγράφεται και το ποσοστό του περιγραφόμενου τόπου που αλληλεπικαλύπτεται με τον άλλο τόπο.

—	Οι γειτνιάζοντες τόποι σημειώνονται με το σύμβολο «/».

Επιπλέον, το έντυπο προβλέπει πιθανούς τύπους χαρακτηρισμού σε διεθνές επίπεδο: σύμβαση Ramsar, βιογενετικό απόθεμα, τόπος με ευρωδίπλωμα, τόπος σύμβασης Βαρκελώνης, απόθεμα της βιόσφαιρας, τόπος παγκόσμιας κληρονομιάς, τόπος OSPAR, τόπος HELCOM, τόπος σύμβασης του Βουκουρεστίου, προστατευόμενη θαλάσσια περιοχή ή άλλοι.

Αναγράφονται οι εθνικοί χαρακτηρισμοί, η ονομασία του τόπου, καθώς και το είδος της σχέσης (βλέπε ανωτέρω) και το ποσοστό αλληλεπικάλυψης με τον περιγραφόμενο τόπο.

5.3.   Χαρακτηρισμός τόπου

Αναγράφεται εν προκειμένω, υπό μορφή ελευθέρου κειμένου, κάθε πτυχή του χαρακτηρισμού του τόπου που δεν καλύφθηκε επαρκώς από τους κωδικούς που χρησιμοποιήθηκαν στα πεδία των σημείων 5.1 και 5.2.

6.   ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

6.1.   Υπεύθυνος φορέας διαχείρισης του τόπου

Παροχή πληροφοριών σχετικά με τον ή τους φορείς που είναι υπεύθυνοι για τη διαχείριση του τόπου.

Αναγράφονται τα πλήρη στοιχεία της αρμόδιας αρχής και/ή του υπευθύνου για τη διαχείριση του τόπου (όνομα, διεύθυνση, αριθμός τηλεφώνου/τηλεομοιοτυπικού και διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου).

Είναι δυνατόν να παρέχονται πλήρη στοιχεία για περισσότερους από έναν φορείς.

6.2.   Σχέδιο διαχείρισης

Αναφέρεται αν υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο διαχείρισης σε ισχύ για τον τόπο ή αν καταρτίζεται κάποιο σχέδιο. Παρόλο που η οδηγία δεν απαιτεί την κατάρτιση σχεδίων διαχείρισης, οι πληροφορίες αυτές παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κατανόηση των μέσων που χρησιμοποιούν τα κράτη μέλη για τη διαχείριση του δικτύου τους, καθώς και για την εξεύρεση ειδικότερων στοιχείων, αν χρειάζεται.

Αν υπάρχει σχέδιο διαχείρισης σε ισχύ, αναγράφεται η ονομασία του και παρέχεται σύνδεσμος προς τις αντίστοιχες ηλεκτρονικές πηγές (π.χ. σύνδεση με τον ιστότοπο ενός εθνικού πληροφοριακού συστήματος). Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι γενικά οι διευθύνσεις URL αλλάζουν συχνά και, συνεπώς, θα πρέπει να αποφεύγεται η παροχή προσωρινών διευθύνσεων URL.

6.3.   Μέτρα διατήρησης (προαιρετικό)

Στο πεδίο ελεύθερου κειμένου μπορούν να αναγράφονται πληροφορίες σχετικά με τα μέτρα διατήρησης που έχουν ληφθεί ή κρίνονται αναγκαία για τον τόπο.

7.   ΧΑΡΤΗΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

Για αυτήν την αναθεωρημένη έκδοση του τυποποιημένου εντύπου δεδομένων είναι απαραίτητο να διατίθενται τα ψηφιακά όρια των τόπων με γεωαναφορά. Σχετικές πληροφορίες, π.χ. για στατιστικούς σκοπούς, θα πρέπει να λαμβάνονται από τον συνδυασμό με άλλα ψηφιακά χωρικά δεδομένα (δεδομένα GIS/ΣΓΠ). Επομένως, η υποβολή των ψηφιακών ορίων των τόπων με γεωαναφορά είναι καθοριστικής σημασίας.

Τα όρια των τόπων πρέπει να λαμβάνονται από δημοσιευμένους τοπογραφικούς χάρτες ή σύνολα δεδομένων σε κλίμακα 1:50 000 ή πιο λεπτομερή. Η χωρική χαρτογραφική ακρίβεια δεν μπορεί να είναι μικρότερη από 1,0 mm σε κλίμακα 1:50 000, το οποίο ισοδυναμεί με 50 m στο έδαφος κατά τη σύγκριση με το πρωτότυπο. Τα δεδομένα ΣΓΠ πρέπει να περιλαμβάνουν μεταδεδομένα σύμφωνα με τον κανονισμό INSPIRE για τα μεταδεδομένα (τελευταία εγκεκριμένη έκδοση).

Το αναγνωριστικό INSPIRE: Αυτό το αναγνωριστικό αποτελεί ένα μοναδικό εξωτερικό αναγνωριστικό αντικειμένου ενός προστατευόμενου τόπου, το οποίο δημοσιεύεται από τον αρμόδιο φορέα. Το εν λόγω αναγνωριστικό χρησιμοποιείται από εξωτερικές εφαρμογές για παραπομπή στο χωροαντικείμενο. Το αναγνωριστικό INSPIRE είναι υποχρεωτικό μόλις τεθεί σε ισχύ ο σχετικός εκτελεστικός κανονισμός INSPIRE.

PDF: Ένα κράτος μέλος μπορεί να παρέχει εκτός από τα ηλεκτρονικά όρια και ηλεκτρονικό χάρτη σύμφωνο με το πρότυπο ISO 19005-1: Διαχείριση Εγγράφων — Μορφή αρχείου ηλεκτρονικών εγγράφων για μακροχρόνια διατήρηση. Το αναγνωριστικό των τόπων (κωδικός τόπου) και η ημερομηνία δημιουργίας του χάρτη πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στο αρχείο pdf με τρόπο ώστε το έγγραφο να μπορεί να ανακτηθεί ηλεκτρονικά με τη βοήθεια του κωδικού του τόπου και της ημερομηνία δημιουργίας (προαιρετικό).

Παραπομπή(-ές) (προαιρετικό): αναγράφονται εδώ οι εθνικές παραπομπές στον αρχικό χάρτη που χρησιμοποιήθηκε για την ψηφιοποίηση των ηλεκτρονικών ορίων. Η παραπομπή μπορεί για παράδειγμα να είναι ο (οι) επίσημος(-οι) αριθμός(-οί) αναγνώρισης και η (οι) ονομασία(-ες) του (των) τοπογραφικού(-ών) χάρτη(-ών).

---

(1)  Με εξαίρεση ελάσσονος σημασίας διορθώσεις στην ιστοσελίδα, ορθογραφικά λάθη και προσαρμογές στα τελευταία τεχνικά πρότυπα.

(2)  Εξαίρεση: Θα χρησιμοποιείται ο κωδικός «UK» αντί για τον κωδικό «GB» προκειμένου να διατηρηθεί η υπάρχουσα κωδικοποίηση για τα αναγνωριστικά τόπων.

(3)  Η πλειονότητα των λογισμικών του Συστήματος Γεωγραφικών Πληροφοριών (ΣΓΠ — GIS) περιλαμβάνει λειτουργία για τον αυτόματο υπολογισμό των συντεταγμένων του κέντρου εντός του μεγαλύτερου χαρακτηριστικού του τόπου.

(4)  ΕΕ L 154 της 21.6.2003, σ. 1.