17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/1

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/2

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/2

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/3

1)

Πρέπει το άρθρο 1, παράγραφος 3, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ (1) σε συνδυασμό με το άρθρο 2 της οδηγίας 89/391/ΕΟΚ (2) να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αποκλείει από το πεδίο εφαρμογής της μια δραστηριότητα γονικού βοηθού όπως αυτή που ασκούν οι εκκαλούντες;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, πρέπει το άρθρο 17 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι μια δραστηριότητα γονικού βοηθού, όπως αυτή που ασκούν οι εκκαλούντες, δύναται να αποτελέσει αντικείμενο παρεκκλίσεως από το άρθρο 5 της οδηγίας δυνάμει της παραγράφου του 1, της παραγράφου του 3, στοιχεία β' και γ', ή της παραγράφου του 4, στοιχείο β';

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα, πρέπει το άρθρο 17, παράγραφος 1, ή, αναλόγως της περιπτώσεως, το άρθρο 17, παράγραφοι 3 ή 4, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η μια τέτοια παρέκκλιση πρέπει να προβλέπεται ρητώς ή δύναται να είναι υπόρρητη, μέσω της εκδόσεως ειδικού νομοθετήματος προβλέποντος άλλους κανόνες οργανώσεως του χρόνου εργασίας για συγκεκριμένη επαγγελματική δραστηριότητα; Σε περίπτωση που μια τέτοια παρέκκλιση δεν δύναται να είναι υπόρρητη, ποιες είναι οι ελάχιστες προϋποθέσεις για να μπορέσει να θεωρηθεί ότι η εθνική ρύθμιση προβλέπει παρέκκλιση και δύναται μια τέτοια παρέκκλιση να εκφραστεί κατά τον τρόπο που εκφράζεται στις διατάξεις του νόμου 272/2004;

4)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στα ερωτήματα 1, 2 ή 3, πρέπει το άρθρο 2, σημείο 1, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι η περίοδος την οποία γονικός βοηθός διανύει κατ’ οίκον, ή σε άλλον τόπο της επιλογής του, με το τέκνο με το οποίο ασχολείται, αποτελεί χρόνο εργασίας, ακόμη και αν αυτός δεν ασκεί καμία από τις δραστηριότητες που του έχουν ανατεθεί με την ατομική σύμβαση εργασίας;

5)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στα ερωτήματα 1, 2 ή 3, πρέπει το άρθρο 5 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, όπως αυτή του άρθρου 122 του νόμου 272/2004; Σε περίπτωση απαντήσεως ότι το άρθρο 17, παράγραφος 3, στοιχεία β' και γ', ή παράγραφος 4, στοιχείο β', της οδηγίας έχει εφαρμογή, πρέπει το εν λόγω άρθρο να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται σε αυτή την εθνική ρύθμιση;

6)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο ερώτημα 1 και, ενδεχομένως, καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα 4, δύναται το άρθρο 7, παράγραφος 2, της οδηγίας 2003/88/ΕΚ να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι παρά ταύτα δεν αποκλείει τη χορήγηση αποζημιώσεως ίσης με την αποζημίωση που ο εργαζόμενος θα είχε λάβει για την ετήσια άδεια, δεδομένου ότι η φύση της δραστηριότητας γονικού βοηθού τον εμποδίζει να λάβει άδεια, ή, όταν τυπικά η ετήσια άδεια χορηγήθηκε σε αυτόν, ο εργαζόμενος εξακολουθεί στην πράξη να ασκεί τη δραστηριότητά του, αλλά κατά την εν λόγω περίοδο δεν του επετράπη ο χωρισμός από το τέκνο με το οποίο ασχολείται; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, για να δικαιούται αποζημίωση ο εργαζόμενος είναι αναγκαίο αυτός να ζήτησε άδεια χωρισμού από το τέκνο και ο εργοδότης να μη χορήγησε σε αυτόν την άδεια αυτή;

7)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο ερώτημα 1, ενδεχομένως καταφατικής στο ερώτημα 4 και αρνητικής στο ερώτημα 6 , αντιτίθεται το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας σε διάταξη, όπως αυτή του άρθρου 122, παράγραφος 3, στοιχείο d, του νόμου 272/2004, δεδομένου ότι αυτή αφήνει τον εργοδότη ελεύθερο να αποφασίσει κατά διακριτική ευχέρεια αν θα επιτρέψει τον χωρισμό από το τέκνο κατά τη διάρκεια της άδειας και, σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, μήπως η αδυναμία του εργαζομένου να λάβει πράγματι την άδεια, λόγω της εφαρμογής της ανωτέρω νομικής διατάξεως, συνιστά παραβίαση του δικαίου της Ένωσης πληρούσα τις προϋποθέσεις για τη στοιχειοθέτηση δικαιώματος του εργαζομένου για αποζημίωση; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, πρέπει η αποζημίωση αυτή να καταβληθεί από το κράτος για παράβαση του άρθρου 7 της οδηγίας ή από τον δημόσιο οργανισμό που έχει την ιδιότητα του εργοδότη, ο οποίος, κατά την περίοδο της άδειας δεν επέτρεψε τον χωρισμό από το τέκνο με το οποίο ασχολείται ο εργαζόμενος; Σε αυτήν την περίπτωση, για να δικαιούται αποζημίωση ο εργαζόμενος είναι αναγκαίο αυτός να ζήτησε άδεια χωρισμού από τον ανήλικο και ο εργοδότης να μη χορήγησε σε αυτόν την άδεια αυτή;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/4

1)

Συνάδει προς το άρθρο 14 της οδηγίας 2008/95/ΕΚ (1) να είναι δυνατή η εκ των υστέρων διαπίστωση της ακυρότητας εθνικού σήματος ή της εκπτώσεως από τα δικαιώματα επί εθνικού σήματος, το οποίο αποτελεί τη βάση για την επίκληση αρχαιότητας σήματος της Ένωσης και από το οποίο έχει προηγηθεί παραίτηση ή το οποίο έχει αποσβεστεί, μόνον εφόσον οι προϋποθέσεις της ακυρότητας ή της εκπτώσεως συντρέχουν όχι μόνον κατά τον χρόνο της παραιτήσεως από το σήμα ή της αποσβέσεώς του αλλά και κατά τον χρόνο εκδόσεως της συναφούς αναγνωριστικής δικαστικής αποφάσεως;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα:

Έχει η διεκδίκηση της αρχαιότητας κατά το άρθρο 34, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 (2) ως αποτέλεσμα την απόσβεση του δικαιώματος επί του εθνικού σήματος και την αδυναμία να γίνεται πλέον χρήση του σήματος αυτού διασφαλίζουσα τα απορρέοντα από αυτό δικαιώματα, ή το εθνικό σήμα διατηρείται σε ισχύ βάσει του δικαίου της Ένωσης, ακόμα και αν δεν είναι πλέον καταχωρισμένο στο μητρώο του οικείου κράτους μέλους, με αποτέλεσμα να είναι δυνατόν και να πρέπει να εξακολουθήσει να γίνεται χρήση του σήματος διασφαλίζουσα τα απορρέοντα από αυτό δικαιώματα;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/5

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/5

—

να κρίνει ότι το εθνικό σύστημα πληρωμών μέσω κινητού τηλεφώνου, όπως έχει θεσπιστεί, διατηρείται εν ισχύ στην Ουγγαρία, και ρυθμίζεται από τον νόμο CC του 2011 και το εκδοθέν δυνάμει αυτού εκτελεστικό διάταγμα 356/2012, της 13ης Δεκεμβρίου 2012, το οποίο δημιουργεί μονοπώλιο καθότι που χορηγεί αποκλειστικά δικαιώματα στην Nemzeti Mobilfizetési Zrt. και παρακωλύει την είσοδο στη χονδρική αγορά πληρωμών μέσω κινητού τηλεφώνου, ανοικτή προηγουμένως στον ανταγωνισμό, και του οποίου η θέσπιση δεν ήταν, κατά τα λοιπά, ούτε αναγκαία ούτε αναλογική, είναι αντίθετο

—

να καταδικάσει την Ουγγαρία στα δικαστικά έξοδα.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/6

1)

Αντιβαίνει στα άρθρα 6 και 7 της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ (1), σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, νομολογία (απόφαση του Tribunal Supremo της 18ης Φεβρουαρίου 2016) κατά την οποία, παρά τον καταχρηστικό χαρακτήρα της ρήτρας πρόωρης λήξεως με καταγγελία και παρά το γεγονός ότι πρόκειται για τη ρήτρα στην οποία βασίζεται η αίτηση εκτελέσεως, η εκτέλεση βάσει υποθήκης δεν πρέπει να τίθεται στο αρχείο, καθόσον η συνέχισή της είναι επωφελέστερη για τον καταναλωτή, δεδομένου ότι, σε περίπτωση εκτελέσεως αποφάσεως εκδοθείσας σε αναγνωριστική διαδικασία βάσει του άρθρου 1124 του Código civil (Αστικού Κώδικα), ο καταναλωτής δεν μπορεί να επωφεληθεί των δικονομικών προνομίων της εκτελέσεως βάσει υποθήκης, όταν ωστόσο η εν λόγω νομολογία δεν λαμβάνει υπόψη ότι, κατά σταθερή και παγιωμένη νομολογία του ίδιου του Tribunal Supremo (Ανωτάτου Δικαστηρίου), το προμνησθέν άρθρο 1124 του Αστικού Κώδικα (το οποίο έχει προβλεφθεί για τις αμφοτεροβαρείς συμβάσεις) δεν εφαρμόζεται σε σύμβαση δανείου, η οποία είναι εμπράγματη και μονομερής σύμβαση που δεν συνάπτεται πριν από τη χορήγηση του χρηματικού ποσού και που, για τον λόγο αυτό, παράγει υποχρεώσεις μόνον για τον δανειολήπτη και όχι για τον δανειστή (πιστωτή), με αποτέλεσμα, εάν εφαρμοσθεί η τελευταία αυτή νομολογία του Tribunal Supremo στην αναγνωριστική διαδικασία, να εκδοθεί ενδεχομένως απόφαση με την οποία να απορρίπτεται το αίτημα περί λύσεως της συμβάσεως και καταβολής αποζημιώσεως και να μην μπορεί πλέον να υποστηριχθεί ότι η συνέχιση της εκτελέσεως βάσει υποθήκης είναι επωφελέστερη για τον καταναλωτή;

2)

Σε περίπτωση που γίνει δεκτή η εφαρμογή του άρθρου 1124 ΑΚ στις συμβάσεις δανείου ή σε όλες τις περιπτώσεις συμβάσεων πιστώσεως, αντιβαίνει στα άρθρα 6 και 7 της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, νομολογία όπως η προμνησθείσα η οποία δεν λαμβάνει υπόψη, προκειμένου να εκτιμηθεί εάν είναι επωφελέστερη για τον καταναλωτή η συνέχιση της εκτελέσεως βάσει υποθήκης ή δυσμενέστερη η κίνηση αναγνωριστικής διαδικασίας βάσει του άρθρου 1124 ΑΚ, ότι στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας μπορεί να απορριφθεί η λύση της συμβάσεως και η αίτηση αποζημιώσεως, εάν το δικαστήριο εφαρμόσει τη διάταξη του άρθρου 1124 ΑΚ, κατά την οποία «το δικαστήριο θα κηρύξει τη λύση της συμβάσεως, όπως ζητείται, εφόσον δεν υπάρχουν εύλογοι λόγοι που να του παρέχουν την ευχέρεια να χορηγήσει προθεσμία», λαμβανομένου υπόψη ότι στο πλαίσιο ακριβώς των ενυπόθηκων δανείων και πιστώσεων μεγάλης διάρκειας (20 ή 30 χρόνια) για την αγορά κατοικιών είναι σχετικά πιθανό να εφαρμόσουν τα δικαστήρια τον συγκεκριμένο λόγο απορρίψεως, ιδίως όταν η πραγματική αθέτηση της υποχρεώσεως καταβολής δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρή;

3)

Στην περίπτωση που γίνει δεκτό ότι είναι επωφελέστερη για τον καταναλωτή η συνέχιση της εκτελέσεως βάσει υποθήκης με τα αποτελέσματα της πρόωρης λήξεως με καταγγελία, αντιβαίνει στα άρθρα 6 και 7 της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, νομολογία όπως η προμνησθείσα η οποία εφαρμόζει διάταξη ενδοτικού δικαίου [άρθρο 693, παράγραφος 2, του Ley de Enjuiciamiento Civil (Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας)], παρά το ότι η σύμβαση μπορεί να διατηρηθεί σε ισχύ χωρίς τη ρήτρα πρόωρης λήξεως με καταγγελία, και καθιστά αποτελεσματικό το εν λόγω άρθρο 693, παράγραφος 2, LEC καίτοι δεν συντρέχει η βασική προϋπόθεσή του, ήτοι η ύπαρξη στη σύμβαση έγκυρης και ισχυρής συμφωνίας πρόωρης λήξεως με καταγγελία, η οποία κηρύχθηκε ακριβώς καταχρηστική, άκυρη και ανίσχυρη;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/7

1)

Έχει η οδηγία 1999/5/ΕΚ (1) την έννοια ότι κατασκευαστής, ο οποίος προσφεύγει στη διαδικασία που προβλέπεται από το παράρτημα III, παράγραφος 2, και ενώ υφίστανται εναρμονισμένα πρότυπα που καθορίζουν τις ουσιώδεις σειρές ραδιοδοκιμών οι οποίες πρέπει να διεξάγονται, υποχρεούται να απευθυνθεί σε κοινοποιημένο οργανισμό και να συνοδεύσει τη σήμανση CE (η οποία πιστοποιεί τη συμμόρφωση προς τις προβλεπόμενες από την εν λόγω οδηγία βασικές απαιτήσεις) με τον αναγνωριστικό αριθμό του εν λόγω κοινοποιημένου οργανισμού;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως επί του πρώτου ερωτήματος, υποχρεούται ο κατασκευαστής, ο οποίος, αφού προσέφυγε στη διαδικασία του παραρτήματος III, παράγραφος 2, και ενώ υφίστανται εναρμονισμένα πρότυπα που καθορίζουν τις ουσιώδεις σειρές ραδιοδοκιμών οι οποίες πρέπει να διεξάγονται, απευθύνθηκε αυτοβούλως σε κοινοποιημένο οργανισμό, ζητώντας από αυτόν να επικυρώσει τον κατάλογο των εν λόγω δοκιμών, να συνοδεύσει τη σήμανση CE, η οποία πιστοποιεί τη συμμόρφωση προς τις προβλεπόμενες από την οδηγία 1995/5/ΕΚ βασικές απαιτήσεις, με τον αναγνωριστικό αριθμό του κοινοποιημένου οργανισμού;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως επί του δευτέρου ερωτήματος, υποχρεούται ο κατασκευαστής, ο οποίος, αφού προσέφυγε στη διαδικασία του παραρτήματος III, παράγραφος 2, ενώ υφίστανται εναρμονισμένα πρότυπα που καθορίζουν τις ουσιώδεις σειρές ραδιοδοκιμών οι οποίες πρέπει να διεξάγονται, και αφού, εν συνεχεία, απευθύνθηκε αυτοβούλως σε κοινοποιημένο οργανισμό, ζητώντας από αυτόν να επικυρώσει τον κατάλογο των εν λόγω δοκιμών, συνόδευσε αυτοβούλως το προϊόν με τον αναγνωριστικό αριθμό του οργανισμού στον οποίο απευθύνθηκε, να αναγράφει τον αναγνωριστικό αριθμό του οργανισμού ομοίως επί του προϊόντος και της επί σχετικής συσκευασίας;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/8

1)

Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1), η απουσία λόγω ασθενείας σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει έκτακτη περίσταση;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004, η αυθόρμητη απουσία σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα λόγω παύσεως εργασίας η οποία δεν συνάδει προς την εργατική νομοθεσία και τις συλλογικές συμβάσεις («αδέσποτη απεργία»); Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 2 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει τέτοια περίσταση;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Πρέπει η έκτακτη περίσταση να συνέτρεξε κατά την ίδια τη ματαιωθείσα πτήση ή ο πραγματικός αερομεταφορέας έχει το δικαίωμα να καταρτίσει νέο πρόγραμμα πτήσεων για οικονομικούς λόγους;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Για την ερμηνεία της έννοιας της δυνατότητας αποφυγής έχει σημασία η έκτακτη περίσταση ή, αντιθέτως, οι συνέπειες της επελεύσεως της έκτακτης περιστάσεως;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/9

1)

Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1), η απουσία λόγω ασθενείας σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει έκτακτη περίσταση;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004, η αυθόρμητη απουσία σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα λόγω παύσεως εργασίας η οποία δεν συνάδει προς την εργατική νομοθεσία και τις συλλογικές συμβάσεις («αδέσποτη απεργία»); Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 2 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει τέτοια περίσταση;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Πρέπει η έκτακτη περίσταση να συνέτρεξε κατά την ίδια τη ματαιωθείσα πτήση ή ο πραγματικός αερομεταφορέας έχει το δικαίωμα να καταρτίσει νέο πρόγραμμα πτήσεων για οικονομικούς λόγους;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Για την ερμηνεία της έννοιας της δυνατότητας αποφυγής έχει σημασία η έκτακτη περίσταση ή, αντιθέτως, οι συνέπειες της επελεύσεως της έκτακτης περιστάσεως;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/10

1)

Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1), η απουσία λόγω ασθενείας σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει έκτακτη περίσταση;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004, η αυθόρμητη απουσία σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα λόγω παύσεως εργασίας η οποία δεν συνάδει προς την εργατική νομοθεσία και τις συλλογικές συμβάσεις («αδέσποτη απεργία»); Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 2 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει τέτοια περίσταση;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Πρέπει η έκτακτη περίσταση να συνέτρεξε κατά την ίδια τη ματαιωθείσα πτήση ή ο πραγματικός αερομεταφορέας έχει το δικαίωμα να καταρτίσει νέο πρόγραμμα πτήσεων για οικονομικούς λόγους;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Για την ερμηνεία της έννοιας της δυνατότητας αποφυγής έχει σημασία η έκτακτη περίσταση ή, αντιθέτως, οι συνέπειες της επελεύσεως της έκτακτης περιστάσεως;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/10

1)

Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1), η απουσία λόγω ασθενείας σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει έκτακτη περίσταση;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004, η αυθόρμητη απουσία σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα λόγω παύσεως εργασίας η οποία δεν συνάδει προς την εργατική νομοθεσία και τις συλλογικές συμβάσεις («αδέσποτη απεργία»); Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 2 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει τέτοια περίσταση;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Πρέπει η έκτακτη περίσταση να συνέτρεξε κατά την ίδια τη ματαιωθείσα πτήση ή ο πραγματικός αερομεταφορέας έχει το δικαίωμα να καταρτίσει νέο πρόγραμμα πτήσεων για οικονομικούς λόγους;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Για την ερμηνεία της έννοιας της δυνατότητας αποφυγής έχει σημασία η έκτακτη περίσταση ή, αντιθέτως, οι συνέπειες της επελεύσεως της έκτακτης περιστάσεως;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/11

1)

Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1), η απουσία λόγω ασθενείας σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει έκτακτη περίσταση;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004, η αυθόρμητη απουσία σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα λόγω παύσεως εργασίας η οποία δεν συνάδει προς την εργατική νομοθεσία και τις συλλογικές συμβάσεις («αδέσποτη απεργία»); Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 2 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει τέτοια περίσταση;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Πρέπει η έκτακτη περίσταση να συνέτρεξε κατά την ίδια τη ματαιωθείσα πτήση ή ο πραγματικός αερομεταφορέας έχει το δικαίωμα να καταρτίσει νέο πρόγραμμα πτήσεων για οικονομικούς λόγους;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Για την ερμηνεία της έννοιας της δυνατότητας αποφυγής έχει σημασία η έκτακτη περίσταση ή, αντιθέτως, οι συνέπειες της επελεύσεως της έκτακτης περιστάσεως;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/12

1)

Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1), η απουσία λόγω ασθενείας σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει έκτακτη περίσταση;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004, η αυθόρμητη απουσία σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα λόγω παύσεως εργασίας η οποία δεν συνάδει προς την εργατική νομοθεσία και τις συλλογικές συμβάσεις («αδέσποτη απεργία»); Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 2 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει τέτοια περίσταση;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Πρέπει η έκτακτη περίσταση να συνέτρεξε κατά την ίδια τη ματαιωθείσα πτήση ή ο πραγματικός αερομεταφορέας έχει το δικαίωμα να καταρτίσει νέο πρόγραμμα πτήσεων για οικονομικούς λόγους;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Για την ερμηνεία της έννοιας της δυνατότητας αποφυγής έχει σημασία η έκτακτη περίσταση ή, αντιθέτως, οι συνέπειες της επελεύσεως της έκτακτης περιστάσεως;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/12

—

Να αναιρέσει στο σύνολό της τη διάταξη την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 28 Φεβρουαρίου 2017 και με την οποία αποφάνθηκε ότι η πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή έπρεπε να απορριφθεί λόγω αναρμοδιότητας του Γενικού Δικαστηρίου να επιληφθεί της υποθέσεως·

—

Να αποφανθεί οριστικώς επί του αντικειμένου της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως, να κρίνει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον αποφάνθηκε ότι είναι αναρμόδιο και να καταδικάσει το καθού στην υπόθεση T-192/16 στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο αναιρεσείων σε αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας·

—

Να αναπέμψει τα ζητήματα που θα εγερθούν κατά την παρούσα διαδικασία στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να αποφανθεί, διευκρινιζομένου ότι το Γενικό Δικαστήριο υποχρεούται να θεωρήσει εαυτό αρμόδιο.

1.

Έλλειψη αιτιολογίας·

2.

Παράλειψη προσήκουσας εξετάσεως του ζητήματος αν η επίμαχη συμφωνία αποτελούσε στην πράξη απόφαση του πρωτοδίκως καθού·

3.

Δεν ελήφθησαν υπόψη κρίσιμα ζητήματα απτόμενα των πραγματικών περιστατικών·

4.

Δεν εξετάσθηκαν τα περιλαμβανόμενα στη δικογραφία αποδεικτικά στοιχεία·

5.

Παράλειψη πλήρους εξετάσεως και εκτιμήσεως σημαντικών ζητημάτων·

6.

Δεν διερευνήθηκαν περαιτέρω κρίσιμα συμπληρωματικά στοιχεία·

7.

Λήψη αποφάσεως χωρίς να υπάρχουν επαρκή στοιχεία·

8.

Παραβίαση των αρχών που διατύπωσε το Δικαστήριο με την απόφασή του επί της υποθέσεως C-294/83.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/13

—

Να αναιρέσει στο σύνολό της τη διάταξη την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 28 Φεβρουαρίου 2017 και με την οποία αποφάνθηκε ότι η πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή έπρεπε να απορριφθεί λόγω αναρμοδιότητας του Γενικού Δικαστηρίου να επιληφθεί της υποθέσεως·

—

Να αποφανθεί οριστικώς επί του αντικειμένου της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως, να κρίνει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον αποφάνθηκε ότι είναι αναρμόδιο και να καταδικάσει το καθού στην υπόθεση T-193/16 στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο αναιρεσείων σε αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας·

—

Να αναπέμψει τα ζητήματα που θα εγερθούν κατά την παρούσα διαδικασία στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να αποφανθεί, διευκρινιζομένου ότι το Γενικό Δικαστήριο υποχρεούται να θεωρήσει εαυτό αρμόδιο.

1.

Έλλειψη αιτιολογίας·

2.

Παράλειψη προσήκουσας εξετάσεως του ζητήματος αν η επίμαχη συμφωνία αποτελούσε στην πράξη απόφαση του πρωτοδίκως καθού·

3.

Δεν ελήφθησαν υπόψη κρίσιμα ζητήματα απτόμενα των πραγματικών περιστατικών·

4.

Δεν εξετάσθηκαν τα περιλαμβανόμενα στη δικογραφία αποδεικτικά στοιχεία·

5.

Παράλειψη πλήρους εξετάσεως και εκτιμήσεως σημαντικών ζητημάτων·

6.

Δεν διερευνήθηκαν περαιτέρω κρίσιμα συμπληρωματικά στοιχεία·

7.

Λήψη αποφάσεως χωρίς να υπάρχουν επαρκή στοιχεία·

8.

Παραβίαση των αρχών που διατύπωσε το Δικαστήριο με την απόφασή του επί της υποθέσεως C-294/83.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/14

—

Να αναιρέσει στο σύνολό της τη διάταξη την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 28 Φεβρουαρίου 2017 και με την οποία αποφάνθηκε ότι η πρωτοδίκως ασκηθείσα προσφυγή έπρεπε να απορριφθεί λόγω αναρμοδιότητας του Γενικού Δικαστηρίου να επιληφθεί της υποθέσεως·

—

Να αποφανθεί οριστικώς επί του αντικειμένου της υπό κρίση αιτήσεως αναιρέσεως, να κρίνει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον αποφάνθηκε ότι είναι αναρμόδιο και να καταδικάσει το καθού στην υπόθεση T-257/16 στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε ο αναιρεσείων σε αμφότερους τους βαθμούς δικαιοδοσίας·

—

Να αναπέμψει τα ζητήματα που θα εγερθούν κατά την παρούσα διαδικασία στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να αποφανθεί, διευκρινιζομένου ότι το Γενικό Δικαστήριο υποχρεούται να θεωρήσει εαυτό αρμόδιο.

1.

Έλλειψη αιτιολογίας·

2.

Παράλειψη προσήκουσας εξετάσεως του ζητήματος αν η επίμαχη συμφωνία αποτελούσε στην πράξη απόφαση του πρωτοδίκως καθού·

3.

Δεν ελήφθησαν υπόψη κρίσιμα ζητήματα απτόμενα των πραγματικών περιστατικών·

4.

Δεν εξετάσθηκαν τα περιλαμβανόμενα στη δικογραφία αποδεικτικά στοιχεία·

5.

Παράλειψη πλήρους εξετάσεως και εκτιμήσεως σημαντικών ζητημάτων·

6.

Δεν διερευνήθηκαν περαιτέρω κρίσιμα συμπληρωματικά στοιχεία·

7.

Λήψη αποφάσεως χωρίς να υπάρχουν επαρκή στοιχεία·

8.

Παραβίαση των αρχών που διατύπωσε το Δικαστήριο με την απόφασή του επί της υποθέσεως C-294/83.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/15

1)

Για τους σκοπούς της αρχής της ισοτιμίας μεταξύ των εργαζομένων ορισμένου και αορίστου χρόνου, πρέπει να θεωρηθούν ως «συγκρίσιμες καταστάσεις» η λύση της συμβάσεως εργασίας λόγω «αντικειμενικών περιστάσεων», βάσει του άρθρου 49, παράγραφος 1, στοιχείο c, του ET [Estatuto de los Trabajadores (Εργατικός Κώδικας)], και η λύση της συμβάσεως εργασίας για «αντικειμενικούς λόγους», βάσει του άρθρου 52 του ET, με αποτέλεσμα η διαφορά ως προς την αποζημίωση η οποία υφίσταται μεταξύ της μίας και της άλλης περιπτώσεως να συνιστά άνιση μεταχείριση μεταξύ των εργαζομένων ορισμένου χρόνου και των εργαζομένων αορίστου χρόνου, η οποία απαγορεύεται από την οδηγία 1999/70/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP (1);

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, πρέπει να θεωρηθεί ότι οι σκοποί κοινωνικής πολιτικής που δικαιολόγησαν τη θέσπιση του είδους συμβάσεως της relevo δικαιολογούν επίσης, βάσει της ρήτρας 4, παράγραφος 1, της προπαρατεθείσας συμφωνίας-πλαισίου, τη διαφορετική μεταχείριση που συνίσταται στην καταβολή χαμηλότερης αποζημιώσεως για τη λύση της σχέσεως εργασίας, σε περίπτωση που ο εργοδότης επιλέγει ελεύθερα να είναι η συγκεκριμένη σύμβαση relevo ορισμένου χρόνου;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/15

—

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 17ης Φεβρουαρίου 2017 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-14/14 και T-87/14,

—

να επιλύσει τη διαφορά την οποία εκδίκασε το Γενικό Δικαστήριο και ιδίως:

—

να καταδικάσει το καθού η αναίρεση στα δικαστικά έξοδα της κατ’ αναίρεση δίκης, καθώς και στα έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

1.

Με τον πρώτο λόγο, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθόσον έκρινε ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν τον Οκτώβριο του 2013 είχαν νομική βάση.

2.

Με τον δεύτερο λόγο, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθόσον έκρινε ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν τον Οκτώβριο 2013 δεν παραβίασαν τις αρχές του δεδικασμένου, της ασφάλειας δικαίου, της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και του ne bis in idem, ούτε προσέβαλαν το δικαίωμα αποτελεσματικής ένδικης προστασίας.

3.

Με τον τρίτο λόγο, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθόσον έκρινε ότι το καθού η αναίρεση δεν είχε υπερβεί την εξουσία του καθόσον εφάρμοσε τα μέτρα που επιβλήθηκαν τον Οκτώβριο του 2013.

4.

Με τον τέταρτο λόγο, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθόσον έκρινε ότι το καθού η αναίρεση δεν είχε προσβάλει τα δικαιώματα άμυνας των αναιρεσειουσών.

5.

Με τον πέμπτο λόγο, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθόσον έκρινε ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν τον Οκτώβριο του 2013 δεν συνιστούσαν αδικαιολόγητη και δυσανάλογη επέμβαση στα θεμελιώδη δικαιώματα των αναιρεσειουσών.

1.

Με τον πρώτο λόγο, προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο στο μέτρο που έκρινε ότι το καθού η αναίρεση υπέπεσε σε πολλαπλή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καθόσον έκρινε ότι επληρούντο τα κριτήρια εγγραφής στους καταλόγους των μέτρων που επιβλήθηκαν τον Νοέμβριο του 2013 για όλες τις αναιρεσείουσες.

2.

Με τον δεύτερο λόγο, προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθόσον έκρινε ότι το καθού δεν είχε προσβάλει τα δικαιώματα άμυνας των αναιρεσειουσών επανεγγράφοντάς τις στον κατάλογο των μέτρων που επιβλήθηκαν τον Νοέμβριο του 2013.

3.

Με τον τρίτο λόγο, προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθόσον έκρινε ότι η επανεγγραφή των αναιρεσειουσών στους καταλόγους δυνάμει των μέτρων που επιβλήθηκαν τον Νοέμβριο του 2013 δεν παραβίασε τις αρχές του δεδικασμένου, της ασφάλειας δικαίου, της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και του ne bis in idem, ούτε προσέβαλαν το δικαίωμα σε αποτελεσματική ένδικη προστασία.

4.

Με τον τέταρτο λόγο, προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη καθόσον έκρινε ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν τον Νοέμβριο του 2013 δεν συνιστούσαν αδικαιολόγητη και δυσανάλογη επέμβαση στα θεμελιώδη δικαιώματα των αναιρεσειουσών.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/17

1)

Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1), η απουσία λόγω ασθενείας σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει έκτακτη περίσταση;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004, η αυθόρμητη απουσία σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα λόγω παύσεως εργασίας η οποία δεν συνάδει προς την εργατική νομοθεσία και τις συλλογικές συμβάσεις («αδέσποτη απεργία»); Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 2 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει τέτοια περίσταση;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Πρέπει η έκτακτη περίσταση να συνέτρεξε κατά την ίδια τη ματαιωθείσα πτήση ή ο πραγματικός αερομεταφορέας έχει το δικαίωμα να καταρτίσει νέο πρόγραμμα πτήσεων για οικονομικούς λόγους;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Για την ερμηνεία της έννοιας της δυνατότητας αποφυγής έχει σημασία η έκτακτη περίσταση ή, αντιθέτως, οι συνέπειες της επελεύσεως της έκτακτης περιστάσεως;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/18

1)

Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1), η απουσία λόγω ασθενείας σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει έκτακτη περίσταση;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 1 ερώτημα: Συνιστά έκτακτη περίσταση, κατά την έννοια του άρθρου 5, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004, η αυθόρμητη απουσία σημαντικού για τη διεξαγωγή πτήσεων τμήματος του προσωπικού του πραγματικού αερομεταφορέα λόγω παύσεως εργασίας η οποία δεν συνάδει προς την εργατική νομοθεσία και τις συλλογικές συμβάσεις («αδέσποτη απεργία»); Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο υπ’ αριθ. 2 ερώτημα: πόσο υψηλό πρέπει να είναι το ποσοστό απουσιών ώστε να γίνει δεκτό ότι συντρέχει τέτοια περίσταση;

3)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Πρέπει η έκτακτη περίσταση να συνέτρεξε κατά την ίδια τη ματαιωθείσα πτήση ή ο πραγματικός αερομεταφορέας έχει το δικαίωμα να καταρτίσει νέο πρόγραμμα πτήσεων για οικονομικούς λόγους;

4)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα υπ’ αριθ. 1 ή 2 ερωτήματα: Για την ερμηνεία της έννοιας της δυνατότητας αποφυγής έχει σημασία η έκτακτη περίσταση ή, αντιθέτως, οι συνέπειες της επελεύσεως της έκτακτης περιστάσεως;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/18

1)

Πρέπει ο στόχος της «εξασφάλιση[ς] της προσφοράς κατάλληλων κινήτρων στους διαχειριστές και χρήστες του δικτύου, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα, για να αυξηθεί η αποδοτικότητα των επιδόσεων των δικτύων και να ενισχυθεί η ολοκλήρωση της αγοράς», τον οποίο θέτει το άρθρο 36, στοιχείο στ’, της οδηγίας 2009/72/ΕΚ (1) στις ρυθμιστικές αρχές κατά την εκτέλεση των ρυθμιστικών καθηκόντων που ορίζονται στην οδηγία 2009/72, να εκληφθεί και να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι απαγορεύεται η μη προσφορά κινήτρων (μη καταβολή οικονομικής αντισταθμίσεως για την παροχή ΥΚΩ [υπηρεσιών κοινής ωφέλειας]) ή τυχόν περιορισμός των κινήτρων αυτών;

2)

Λαμβανομένου υπόψη ότι το άρθρο 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 2009/72 προβλέπει ότι οι υποχρεώσεις παροχής ΥΚΩ πρέπει να ορίζονται σαφώς, να είναι διαφανείς, αμερόληπτες και επαληθεύσιμες, και ότι το άρθρο 3, παράγραφος 6, της οδηγίας 2009/72 προβλέπει ότι η οικονομική αντιστάθμιση που παραχωρείται σε πρόσωπα για την εκπλήρωση υποχρεώσεων παροχής ΥΚΩ πρέπει να καθορίζεται χωρίς διακρίσεις και με διαφάνεια, χρήζουν διευκρινίσεως τα ακόλουθα ζητήματα:

3)

Στο πλαίσιο του άρθρου 3, παράγραφος 15, της οδηγίας 2009/72, το οποίο απαιτεί από τα κράτη μέλη να ενημερώνουν την Επιτροπή ανά διετία για τυχόν τροποποιήσεις σε όλα τα μέτρα που λαμβάνουν προς εκπλήρωση των υποχρεώσεων καθολικής υπηρεσίας και παροχής ΥΚΩ, υποχρεούται κράτος μέλος το οποίο έχει λάβει εθνικά μέτρα που προβλέπουν λόγους, κανόνες και μηχανισμό για τον περιορισμό της καταβαλλόμενης σε παρόχους ΥΚΩ οικονομικής αντισταθμίσεως, να ενημερώνουν την Επιτροπή σχετικά με τα νέα αυτά εθνικά νομοθετικά μέτρα;

4)

Αντιβαίνει εθνική νομοθεσία κράτους μέλους, η οποία προβλέπει λόγους, κανόνες και μηχανισμό για τον περιορισμό της καταβαλλόμενης σε παρόχους ΥΚΩ οικονομικής αντισταθμίσεως, στους στόχους της οδηγίας 2009/72 και στις γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης (ασφάλεια δικαίου, δικαιολογημένη εμπιστοσύνη, αναλογικότητα, διαφάνεια και απαγόρευση διακρίσεων);

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/19

1)

Πρέπει το άρθρο 10, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών (1), να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι επιβάλλει η πράξη σχετικά με τη διαπίστωση του δικαιώματος διαμονής να εκδίδεται και να κοινοποιείται εντός εξάμηνης προθεσμίας ή αντιθέτως πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι επιτρέπει η πράξη να εκδίδεται μεν εντός της προθεσμίας αυτής, να κοινοποιείται δε μεταγενέστερα; Αν η προμνημονευθείσα πράξη επιτρέπεται να κοινοποιηθεί μεταγενέστερα, εντός ποιας προθεσμίας επιβάλλεται να γίνει η κοινοποίηση αυτή;

2)

Πρέπει το άρθρο 10, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών (2), σε συνδυασμό με το άρθρο 5 της οδηγίας αυτής, το άρθρο 5, παράγραφος 4, της οδηγίας 2003/86/ΕΚ της 22ας Σεπτεμβρίου 2003, σχετικά με το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης, και τα άρθρα 7, 20, 21 και 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να ερμηνευθεί και να εφαρμοστεί υπό την έννοια ότι μόνον η πράξη που έχει ως έρεισμα τη διάταξη αυτή πρέπει να εκδίδεται εντός της τασσομένης εξάμηνης προθεσμίας, ενώ αντιθέτως δεν προβλέπεται προθεσμία για την κοινοποίησή της ούτε επηρεάζεται κατ’ ελάχιστον το δικαίωμα διαμονής στην περίπτωση που η κοινοποίηση λάβει χώρα μετά την παρέλευση της προθεσμίας αυτής;

3)

Προκειμένου να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα του δικαιώματος διαμονής μέλους της οικογένειας πολίτη της Ένωσης, απαγορεύει η αρχή της αποτελεσματικότητας να διαθέτει η εθνική αρχή εκ νέου, κατόπιν ακυρώσεως πράξεως σχετικά με το προπαρατεθέν δικαίωμα, το σύνολο της εξάμηνης προθεσμίας την οποία διέθετε δυνάμει του άρθρου 10, παράγραφος 1, της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών; Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, ποια προθεσμία διαθέτει ακόμη η εθνική αρχή μετά την ακύρωση της πράξεώς της με την οποία είχε αρνηθεί την αναγνώριση του επίμαχου δικαιώματος;

4)

Είναι τα άρθρα 5, 10 και 31 της οδηγίας 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, σε συνδυασμό με τα άρθρα 8 και 13 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, τα άρθρα 7, 24, 41 και 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 21 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμβατά με εθνική νομολογία και εθνικές διατάξεις, όπως τα άρθρα 39/2, παράγραφος 2, 40, 40 bis, 42 και 43 του Loi du 15 décembre 1980 sur l’accès au territoire, l’établissement, le séjour et l’éloignement des étrangers (νόμου της 15ης Δεκεμβρίου 1980 περί της προσβάσεως στην επικράτεια, της διαμονής, της εγκαταστάσεως και της απομακρύνσεως αλλοδαπών), και το άρθρο 52, παράγραφος 4 του Arrêté royal du 8 octobre 1981 concernant l’accès au territoire, rétablissement, le séjour et l’éloignement des étrangers (βασιλικού διατάγματος της 8ης Οκτωβρίου 1981 περί της προσβάσεως στην επικράτεια, της διαμονής, της εγκαταστάσεως και της απομακρύνσεως αλλοδαπών), τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα ότι μια απόφαση ακυρωτική πράξεως που απορρίπτει αίτηση διαμονής βάσει των διατάξεων αυτών, η οποία εκδίδεται από το Conseil du contentieux des étrangers (Συμβούλιο επιλύσεως ενδίκων διαφορών αλλοδαπών), επιφέρει διακοπή και όχι αναστολή της αποκλειστικής προθεσμίας των έξι μηνών που ορίζει το άρθρο 10 της οδηγίας 2004/38/ΕΚ, το άρθρο 42 του νόμου της 15ης Δεκεμβρίου 1980 και το άρθρο 52 του βασιλικού διατάγματος της 8ης Οκτωβρίου 1981;

5)

Επιβάλλει η οδηγία 2004/38/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών, να επιφέρει η παρέλευση της εξάμηνης προθεσμίας που προβλέπεται από το άρθρο 10, παράγραφος 1 της οδηγίας αυτής ορισμένη συνέπεια και, σε καταφατική περίπτωση, ποια συνέπεια είναι αυτή; Επιβάλλει ή επιτρέπει η οδηγία 2004/38/ΕΚ να συνεπάγεται η παρέλευση της προθεσμίας αυτής την αυτόματη χορήγηση του αιτουμένου δελτίου διαμονής χωρίς προηγουμένως να διαπιστωθεί ότι ο αιτών πληροί πράγματι τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη χορήγηση του προβαλλόμενου δικαιώματος διαμονής;

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/21

—

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—

να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο, και

—

να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα.

1)

Στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένως διαπιστώθηκε ότι η Επιτροπή όφειλε να γνωστοποιήσει στην UPS την τελική μορφή του μοντέλου της περί συγκεντρώσεως ως προς τις τιμές, πριν εκδώσει την απόφασή της.

2)

Ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι η παράλειψη της Επιτροπής να γνωστοποιήσει την τελική μορφή του μοντέλου περί συγκεντρώσεως ως προς τις τιμές στην UPS πριν την έκδοση της αποφάσεώς της μπορούσε να προσβάλει τα δικαιώματα άμυνας της UPS, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εμπεριέχει μη ορθό χαρακτηρισμό του αποδεικτικού χαρακτήρα του μοντέλου περί συγκεντρώσεως ως προς τις τιμές και, συνεπώς, μη ορθή εφαρμογή του νομικού κριτηρίου επί του οποίου στηρίχθηκε η ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής.

3)

Ακόμη και αν γίνει δεκτό ότι ήταν δυνατό να συντρέχει προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας της UPS εν προκειμένω, στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση εσφαλμένως παρελείφθη η εξέταση των ισχυρισμών της Επιτροπής ότι ο προβληθείς από την UPS λόγος ακυρώσεως ήταν αλυσιτελής και ότι η UPS μπορούσε να κατανοήσει το μοντέλο περί συγκεντρώσεως ως προς τις τιμές.

4)

Εν πάση περιπτώσει, οι διαπιστώσεις οι οποίες περιλαμβάνονται στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/22

1)

Ακυρώνει την απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 3ης Σεπτεμβρίου 2015 (υπόθεση R 356/2015-2).

2)

Το EUIPO φέρει, πλέον των δικαστικών εξόδων του, και τα έξοδα της Alma-The Soul of Italian Wine LLLP.

3)

Η Miguel Torres, SA φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/22

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει τον Vincent Piessevaux στα δικαστικά έξοδα.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/23

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει την Piper Verlag GmbH στα δικαστικά έξοδα.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/23

1)

Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/24

1)

Απορρίπτει την προσφυγή.

2)

Καταδικάζει την Dominator International GmbH στα δικαστικά έξοδα.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/25

1)

Απορρίπτει την προσφυγή ως προδήλως απαράδεκτη καθόσον βάλλει κατά της από 14 Σεπτεμβρίου 2009 αποφάσεως της EPSO, κατά το μέτρο που αφορά το ζήτημα της δυνατότητας της προσφεύγουσας να μετάσχει στην εν λόγω προφορική δοκιμασία.

2)

Απορρίπτει την προσφυγή ως προδήλως νόμω αβάσιμη καθόσον βάλλει κατά της από 23 Ιουλίου 2009 αποφάσεως της EPSO η οποία διατηρεί τον συνεπαγόμενο αποκλεισμό βαθμό 18/40 στην τελευταία γραπτή δοκιμασία c) και δεν επιτρέπει συμμετοχή της E. Cuallado Martorell στην προφορική δοκιμασία του διαγωνισμού.

3)

Η E. Cuallado Martorell και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα φέρουν έκαστη τα δικά της δικαστικά έξοδα όσον αφορά τη διαδικασία αναιρέσεως ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

4)

Καταδικάζει την E. Cuallado Martorell στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας αναπομπής ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης και ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/25

1)

Καταργεί τη δίκη.

2)

Η BSH Electrodomesticos España, SA φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3)

H DKSH International Ltd. φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/26

1)

Αναστέλλει την εκτέλεση της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 2ας Μαρτίου 2017 με την οποία ο RW τίθεται σε άδεια προς το συμφέρον της υπηρεσίας και συνταξιοδοτείται αυτεπαγγέλτως από 1ης Ιουνίου 2017.

2)

Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/27

—

να ακυρώσει το άρθρο 1, στοιχείο α', και, συνακολούθως, το άρθρο 2, στοιχείο α', της προσβαλλομένης αποφάσεως·

—

εν πάση περιπτώσει, να ακυρώσει το άρθρο 2, στοιχείο α', της προσβαλλομένης αποφάσεως.

—

να μειώσει ουσιωδώς το επιβληθέν στις προσφεύγουσες πρόστιμο, ασκώντας την πλήρη δικαιοδοσία που διαθέτει κατ’ εφαρμογή του άρθρου 261 ΣΛΕΕ και του άρθρου 31 του κανονισμού 1/2003.

—

να ακυρώσει τις αποφάσεις του συμβούλου ακροάσεων της 2ας Οκτωβρίου 2014, της 4ης Μαρτίου 2015, της 27ης Μαρτίου 2015, της 29ης Ιουλίου 2015 και της 19ης Σεπτεμβρίου 2016 και, συνακολούθως, να ακυρώσει τα άρθρα 1, στοιχείο α', και 2, στοιχείο α', της προσβαλλομένης αποφάσεως·

—

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από προσβολή του δικαιώματος προσβάσεως σε ένδικη προστασία και από παραβίαση της αρχής της κατ’ αντιπαράθεση εξετάσεως.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του καθήκοντος αμεροληψίας και από παράβλεψη του τεκμηρίου αθωότητας.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από το ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αποδεικνύει τη συμμετοχή των προσφευγουσών στις προβαλλόμενες πρακτικές που ενείχαν μη ορθούς χειρισμούς.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από το ότι η προσβαλλόμενη απόφαση χαρακτηρίζει εσφαλμένως τις περί ων ο λόγος πρακτικές ως περιορισμούς εκ του αντικειμένου τους.

5.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από την πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε η Επιτροπή ως εκ του ότι εκτίμησε ότι οι πρακτικές αυτές αποτελούσαν, στο σύνολό τους, ενιαία παράβαση.

6.

Ο έκτος λόγος αντλείται από το ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν κατέδειξε επαρκώς κατά νόμον ότι οι προσφεύγουσες ήσαν εν γνώσει του συνολικού σχεδίου καθώς και δεν κατέδειξε ότι αυτές είχαν τη βούληση να λάβουν μέρος στο εν λόγω συνολικό σχέδιο.

7.

Ο έβδομος λόγος αντλείται από την πλάνη περί το δίκαιο με την οποία βαρύνεται η προσβαλλόμενη απόφαση, καθότι η εν λόγω απόφαση χαρακτήρισε την προβαλλόμενη παράβαση των προσφευγουσών ως διαρκή, ενώ αυτή ήταν, το πολύ, μια επαναλαμβανόμενη παράβαση.

8.

Ο όγδοος λόγος αντλείται από την πλάνη περί το δίκαιο με την οποία βαρύνεται η προσβαλλόμενη απόφαση, καθότι η εν λόγω απόφαση καταλόγισε στις προσφεύγουσες την ευθύνη για τις πρακτικές των διαπραγματευτών χρηματιστηρίου.

9.

Ο ένατος λόγος αντλείται από το ότι η Επιτροπή επέβαλε πρόστιμο κατά παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως, της αρχής της χρηστής διοικήσεως, του καθήκοντός της για την παράθεση αιτιολογίας, των δικαιωμάτων άμυνας και της αρχής της αναλογικότητας.

10.

Ο δέκατος λόγος αντλείται από το ότι το Γενικό Δικαστήριο θα πρέπει, κατά την άποψη των προσφευγουσών, να μειώσει το ποσό του προστίμου, ποσό το οποίο είναι δυσανάλογο σε σχέση με τη σοβαρότητα και τη διάρκεια των πρακτικών.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/28

—

να διαπιστώσει ότι η εναγόμενη παρέβη τις συμβατικές και εξωσυμβατικές υποχρεώσεις της έναντι της ενάγουσας,

—

να διαπιστώσει ότι ο εσωτερικός διαγωνισμός του 2016 δεν ήταν νόμιμος και ότι, συνεπώς, παρανόμως δεν ανανεώθηκε η σύμβαση της ενάγουσας,

—

να υποχρεώσει την εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα αποζημίωση για τη ζημία που αυτή υπέστη λόγω της παράνομης μη ανανεώσεως της συμβάσεώς της, ανερχόμενη στο ποσό των 19 μηνιαίων μικτών αποδοχών πλέον ημερησίων αποζημιώσεων και μισθολογικών αυξήσεων βάσει του ύψους των «αποδοχών του διεθνούς προσωπικού που έχει προσληφθεί με σύμβαση» και του «ενδεικτικού ύψους των επιδομάτων»,

—

να επιδικάσει στην ενάγουσα χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από τις μη νόμιμες ενέργειες και αποφάσεις της εναγομένης,

—

να καταδικάσει την εναγόμενη στα δικαστικά έξοδα.

1.

Πρώτον, παράβαση των σημείων 4 και 6 των τυποποιημένων διαδικασιών για την αναδιοργάνωση, που καθορίζουν τις αρχές, τον ρόλο και τα καθήκοντα του διευθυντή του γραφείου ανθρωπίνων πόρων, και των σημείων 5 (αρχές) και 7 (επιλογές), ειδικότερα δε των σημείων 7.1 (a) και (b), 7.2 (c), (f) και (k), και 7.3 (c), των τυποποιημένων διαδικασιών για την επιλογή του προσωπικού (συμβατικές παραβάσεις).

2.

Δεύτερον, παράβαση των σημείων 7.2 (f) και 7.3 (c) των τυποποιημένων διαδικασιών για την επιλογή του προσωπικού και του άρθρου 3.2 του Κώδικα Δεοντολογίας της εναγομένης, παραβίαση των συμβατικών αρχών της δίκαιης κρίσεως και της καλής πίστεως (συμβατικές παραβάσεις) και προσβολή του δικαιώματος της ενάγουσας για χρηστή διοίκηση, δυνάμει του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης) (εξωσυμβατική παράβαση).

3.

Τρίτον, παραβίαση της αρχής της αμεροληψίας κια προσβολή του δικαιώματος της ενάγουσας για χρηστή διοίκηση.

4.

Τέταρτον, προσβολή του δικαιώματος της ενάγουσας για δίκαιες και πρόσφορες συνθήκες εργασίας (άρθρο 31 του Χάρτη), παράβαση του υπομνήματος αποφάσεως της 26ης Ιανουαρίου 2011 (πρόταση για την εισαγωγή αξιολογήσεως των δεξιοτήτων οδηγήσεως) και των απαιτήσεων του διαγωνισμού του 2014, και προσβολή του δικαιώματος χρηστής διοικήσεως.

5.

Πέμπτον, προσβολή του δικαιώματος για δίκαιες και πρόσφορες συνθήκες εργασίας (άρθρο 31 του Χάρτη).

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/29

—

να διαπιστώσει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέλειψε να ενεργήσει δεόντως κατ’ εφαρμογή του άρθρου 14, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1386/2007 του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2007, για τον καθορισμό των μέτρων διατήρησης και επιβολής της εφαρμογής που ισχύουν στη ζώνη διακανονισμού της Οργάνωσης Αλιείας Βορειοδυτικού Ατλαντικού (ΝΑFO) (ΕΕ 2007, L 318, σ. 1), καθότι ζήτησε από την Πορτογαλία να της υποβάλει κατάλογο των φερόντων σημαία Πορτογαλίας σκαφών, τα οποία επιτρέπεται να αλιεύουν στη ζώνη διακανονισμού NAFO για την αλιευτική περίοδο 2017, ο οποίος να μην περιλαμβάνει το αλιευτικό σκάφος CALVÃO, πράγμα που είχε ως επακόλουθο ότι το ως άνω θεσμικό όργανο παρέλειψε να διαβιβάσει στη Γραμματεία της NAFO κατάλογο που να περιλαμβάνει το συγκεκριμένο σκάφος·

—

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/29

—

να αποφανθεί ότι δεν έχει εν προκειμένω εφαρμογή, βάσει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ, το άρθρο 20 του κανονισμού 1/2003·

—

να ακυρώσει, βάσει των άρθρων 263 και 277 ΣΛΕΕ, την απόφαση C(2017) 1056 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 9ης Φεβρουαρίου 2017·

—

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Πρώτος λόγος ο οποίος αντλείται από τον παράνομο χαρακτήρα της αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 9ης Φεβρουαρίου 2017, με την οποία διατάσσει την προσφεύγουσα να υποβληθεί σε έλεγχο βάσει του άρθρου 20, παράγραφοι 1 και 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ 2003, L 1, σ. 1) (στο εξής: προσβαλλομένη απόφαση). Κατά την προσφεύγουσα, η προσβαλλομένη απόφαση δεν είναι σύννομη, καθόσον στηρίζεται σε διατάξεις αντίθετες προς τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης) και προς την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (στο εξής: ΕΣΔΑ). Συναφώς, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι:

2.

Δεύτερος λόγος ο οποίος αντλείται από ελλιπή αιτιολογία της προσβαλλομένης αποφάσεως, καθόσον η εν λόγω απόφαση είναι ανεπαρκώς αιτιολογημένη αντιθέτως προς τις απαιτήσεις του άρθρου 20, παράγραφος 4, του κανονισμού 1/2003. Συγκεκριμένα, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η προσβαλλομένη απόφαση σε κανένα σημείο της δεν διευκρινίζει με ποιον τρόπο ενδεχόμενη παράβαση αφορά την προσφεύγουσα ούτε αναφέρει ακριβώς την κρίσιμη χρονική περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας υφίστανται υποψίες για παραβιάσεις του δικαίου του ανταγωνισμού. Η παράβαση αυτή της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη βλάβη, στο μέτρο που η προσβαλλομένη απόφαση δεν περιέχει τα έγγραφα στα οποία στηρίζεται.

3.

Τρίτος λόγος ο οποίος αντλείται από τον παράνομο χαρακτήρα της προσβαλλομένης αποφάσεως, καθόσον η εν λόγω απόφαση εκδόθηκε από την Επιτροπή χωρίς η τελευταία να διαθέτει επαρκώς σοβαρές ενδείξεις από τις οποίες είναι σε θέση να υποπτευθεί παραβίαση του δικαίου του ανταγωνισμού και να δικαιολογήσει, ως εκ τούτου, τη διενέργεια ελέγχου στις εγκαταστάσεις της προσφεύγουσας.

4.

Τέταρτος λόγος ο οποίος αντλείται από τον παράνομο χαρακτήρα της προσβαλλομένης αποφάσεως, καθόσον η εν λόγω απόφαση προσβάλλει το θεμελιώδες δικαίωμα του απαραβίαστου της κατοικίας το οποίο προβλέπεται στο άρθρο 7 του Χάρτη και το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ, λόγω του δυσανάλογου χαρακτήρα του διαταχθέντος με αυτή μέτρου ελέγχου και της ελλείψεως επαρκούς εγγυήσεως κατά των καταχρήσεων.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/30

—

να λάβει μέτρο οργανώσεως της διαδικασίας κατά τρόπον ώστε να απευθύνει διαταγή στην Επιτροπή περί παροχής διευκρινίσεων σχετικά με τα τεκμήρια και περί προσκομίσεως των στοιχείων που αυτή διέθετε προς δικαιολόγηση του αντικειμένου και του σκοπού των αποφάσεων AT.40466 — Tute 1 και AT.40467 — Tute 2·

—

να κάνει δεκτή την ένσταση ελλείψεως νομιμότητας του άρθρου 20, παράγραφος 4, του κανονισμού 1/2003 καθόσον η διάταξη αυτή δεν παρέχει αποτελεσματικό μέσο ένδικης προστασίας σχετικώς με τους όρους εκτελέσεως των αποφάσεων περί διενέργειας ελέγχου σύμφωνα με τα άρθρα 6, παράγραφος 1, 8 και 13 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου (στο εξής: ΕΣΔΑ) και σύμφωνα με τα άρθρα 7 και 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης)·

—

να ακυρώσει τις αποφάσεις AT.40466 — Tute 1 και AT.40467 — Tute 2 της 21ης Φεβρουαρίου 2017 με τις οποίες απευθύνθηκε διαταγή στην Les Mousquetaires S.A.S., καθώς και σε όλες τις θυγατρικές εταιρίες της να υποβληθούν σε έλεγχο, δυνάμει του άρθρου 20, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002·

—

όλως επικουρικώς, να ακυρώσει τις αποφάσεις AT.40466 — Tute 1 και AT.40467 — Tute 2 που εκδόθηκαν, με όμοιο περιεχόμενο, έναντι της ITM Entreprises S.A.S. στις 9 Φεβρουαρίου 2017 και οι οποίες δεν κοινοποιήθηκαν στους αποδέκτες τους·

—

να ακυρώσει τη ληφθείσα από την Επιτροπή απόφαση να προβεί, αφενός, σε κατάσχεση και σε αντιγραφή των δεδομένων που περιέχονταν σε μέσα επικοινωνίας και αποθηκεύσεως τα οποία περιελάμβαναν δεδομένα σχετικά με την ιδιωτική ζωή των χρηστών και, αφετέρου, να απορρίψει το αίτημα που είχαν υποβάλει οι προσφεύγουσες να επιστραφούν στην κατοχή τους τα σχετικά δεδομένα.

—

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων, του δικαιώματος στο απαραβίαστο της κατοικίας και του δικαιώματος σε αποτελεσματική δικαστική προστασία λόγω ανυπαρξίας αποτελεσματικού ένδικου βοηθήματος όσον αφορά τους όρους εκτελέσεως των αποφάσεων περί διενέργειας ελέγχου.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 20, παράγραφος 4, του κανονισμού 1/2003 και από προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων, με το σκεπτικό ότι οι αποφάσεις περί διενέργειας ελέγχου εμπεριέχουν ανεπαρκή αιτιολογία και, ως εκ τούτου, στέρησαν από τις προσφεύγουσες μια θεμελιώδη εγγύηση που είναι επιβεβλημένη στο πλαίσιο αυτό. Ειδικότερα, οι εν λόγω αποφάσεις δεν οριοθετούν επαρκώς το αντικείμενο και τον σκοπό των ελέγχων και δεν παρέχουν διευκρινίσεις σχετικά με τα τεκμήρια και τα στοιχεία που συνέλεξε η Επιτροπή.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 20, παράγραφοι 3 και 4, και 21 του κανονισμού 1/2003 και από προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων, με το σκεπτικό ότι οι προσφεύγουσες στερήθηκαν, επίσης, και άλλων θεμελιωδών εγγυήσεων. Ειδικότερα, οι αποφάσεις περί διενέργειας ελέγχου είχαν απεριόριστη διάρκεια, μπορούσαν να υλοποιηθούν ελλείψει πραγματικής κοινοποιήσεως και χωρίς να τηρούνται το δικαίωμα σε νομική βοήθεια, το δικαίωμα στην τήρηση σιωπής και το δικαίωμα στον σεβασμό της ιδιωτικής ζωής των προσφευγουσών και δεν παρείχαν τη δυνατότητα αποτελεσματικής διατυπώσεως αντιρρήσεων εκ μέρους των προσφευγουσών, λαμβανομένης υπόψη της διαρκούς υπενθυμίσεως των κυρώσεων σε περίπτωση παρακωλύσεως του ελέγχου.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας σε σχέση με τον τρόπο κατά τον οποίο η Επιτροπή αποφάσισε σχετικά με τη σκοπιμότητα, τη διάρκεια και το εύρος των ελέγχων.

5.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων, η οποία διαπράχθηκε μέσω της λήψεως της αποφάσεως περί αρνήσεως διασφαλίσεως μιας προσήκουσας προστασίας για ορισμένα έγγραφα που περιέχουν δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα ως προς τα οποία οι προσφεύγουσες είχαν ζητήσει να απολαύουν τα εν λόγω έγγραφα μιας προστασίας δυνάμει του δικαίου της Ένωσης.

6.

Με τον έκτο λόγο ζητείται, επικουρικώς, η ακύρωση των αποφάσεων περί διενέργειας ελέγχου που έφεραν ως ημερομηνία την 9η Φεβρουαρίου 2017, βάσει των ίδιων λόγων.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/31

—

να υποχρεώσει την εναγομένη να της καταβάλει 101 370,94 ευρώ για την υπ’ αριθ. 632462 συμφωνία επιχορηγήσεως για εταίρους, «EASIER-Experimental Acoustic Subsonic wind tunnel Investigation of the advanced geared turbofan Regional aircraft integrating HLD innovative low-noise design», πλέον του ποσού των 524,91 ευρώ για τόκους υπερημερίας υπολογισθέντες με επιτόκιο 3,5 % για το διάστημα μεταξύ 7ης Φεβρουαρίου 2017 και 1ης Απριλίου 2017·

—

να υποχρεώσει την εναγομένη να καταβάλει 9,72 ευρώ ημερησίως ως τόκο από τις 2 Απριλίου 2017 μέχρι την ημέρα πλήρους αποπληρωμής της οφειλής· και

—

να καταδικάσει την εναγομένη στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/32

—

να υποχρεώσει την εναγομένη να της καταβάλει 433 485,93 ευρώ για την υπ’ αριθ. 325954 συμφωνία επιχορηγήσεως για εταίρους, «ESICAPIA-Experimental Subsonic Investigation of a Complete Aircraft Propulsion system Installation and Architecture power plant optimization», πλέον του ποσού των 2 244,63 ευρώ για τόκους υπερημερίας υπολογισθέντες με επιτόκιο 3,5 % για το διάστημα μεταξύ 7ης Φεβρουαρίου 2017 και 1ης Απριλίου 2017·

—

να υποχρεώσει την εναγομένη να καταβάλει 41,57 ευρώ ημερησίως ως τόκο από τις 2 Απριλίου 2017 μέχρι την ημέρα πλήρους αποπληρωμής της οφειλής· και

—

να καταδικάσει την εναγομένη στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/33

—

να υποχρεώσει την εναγομένη να της καταβάλει 625 793,42 ευρώ για την υπ’ αριθ. 620108 συμφωνία επιχορηγήσεως για εταίρους, «LOSITA-LOw Subsonic Investigation of a large complete Turboprop Aircraft», πλέον του ποσού των 3 240,41 ευρώ για τόκους υπερημερίας υπολογισθέντες με επιτόκιο 3,5 % για το διάστημα μεταξύ 7ης Φεβρουαρίου 2017 και 1ης Απριλίου 2017·

—

να υποχρεώσει την εναγομένη να καταβάλει 60,01 ευρώ ημερησίως ως τόκο από τις 2 Απριλίου 2017 μέχρι την ημέρα πλήρους αποπληρωμής της οφειλής· και

—

να καταδικάσει την εναγομένη στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/34

—

να υποχρεώσει την εναγομένη να της καταβάλει 189 128,26 ευρώ για την υπ’ αριθ. 632456 συμφωνία επιχορηγήσεως για εταίρους, «WITTINESS-WindTunnel Tests on an Innovative regional A/C for Noise assessment», πλέον του ποσού των 979,32 ευρώ για τόκους υπερημερίας υπολογισθέντες με επιτόκιο 3,5 % για το διάστημα μεταξύ 7ης Φεβρουαρίου 2017 και 1ης Απριλίου 2017·

—

να υποχρεώσει την εναγομένη να καταβάλει 18,14 ευρώ ημερησίως ως τόκο από τις 2 Απριλίου 2017 μέχρι την ημέρα πλήρους αποπληρωμής της οφειλής· και

—

να καταδικάσει την εναγομένη στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/35

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 4 του κανονισμού 207/2009.

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009.

—

Παράβαση του άρθρου 20 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

—

Παράβαση του άρθρου 21, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/35

—

να διαπιστώσει το μη σύννομο του άρθρου 2, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ·

—

να ακυρώσει την απόφαση της 13ης Ιουλίου 2016 του Γραφείου Διαχείρισης και Εκκαθάρισης των Ατομικών Δικαιωμάτων και, καθόσον απαιτείται, την απόφαση περί ρητής απορρίψεως της από 3 Φεβρουαρίου 2017 διοικητικής ενστάσεως·

—

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από ένσταση ελλείψεως νομιμότητας, προβληθείσα κατά της αποφάσεως της 13ης Ιουλίου 2016, καθόσον η απόφαση αυτή βασίζεται στην εφαρμογή του άρθρου 2, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ, το οποίο παραβιάζει την αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων λόγω ιθαγενείας ή/και λόγω γεννήσεως, την αρχή της ισότητας, το δικαίωμα σε εκπαίδευση, την προστασία των συμφερόντων των τέκνων, την αρχή της αναλογικότητας και της νομιμότητας κάθε παρεκκλίσεως από τα δικαιώματα που κατοχυρώνονται στον Χάρτη.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο και από παραβίαση της αρχής της χρηστής διοικήσεως, καθόσον η απόφαση της 13ης Ιουλίου 2016 στηρίζεται σε μη σύννομη διάταξη του ΚΥΚ.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/36

—

να ακυρώσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 2ας Μαρτίου 2017 επί της αιτήσεως άρσεως της ασυλίας της M. Le Pen, αριθ. 2016/2295 (IMM)·

—

να υποχρεώσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να καταβάλει στη M. Le Pen ποσό 35 000 ευρώ σε ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που αυτή υπέστη·

—

να υποχρεώσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να καταβάλει στη M. Le Pen ποσό 5 000 ευρώ σε απόδοση των δυναμένων να ζητηθούν εξόδων·

—

να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 8 του πρωτοκόλλου αριθ. 7 περί των προνομίων και ασυλιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: πρωτόκολλο). Ο λόγος αυτός διαιρείται σε τέσσερα σκέλη.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 9 του πρωτοκόλλου. Ο λόγος αυτός διαιρείται σε τρία σκέλη.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της χρηστής διοικήσεως. Ο λόγος αυτός διαιρείται σε δύο σκέλη.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/37

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2017/381 του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 2017, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2017, L 58, σ. 34), καθόσον έχει εφαρμογή στην περίπτωση του προσφεύγοντος·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/374 του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 2017, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2017, L 58, σ. 1), καθόσον έχει εφαρμογή στην περίπτωση του προσφεύγοντος·

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο δεν είχε στη διάθεσή του προσήκουσα νομική βάση για την έκδοση των προσβαλλομένων πράξεων.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από κατάχρηση εξουσίας στην οποία υπέπεσε το Συμβούλιο.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο δεν τήρησε την υποχρέωσή του αιτιολογήσεως.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από το ότι ο προσφεύγων δεν πληρούσε τα απαιτούμενα κριτήρια προκειμένου να περιληφθεί στον κατάλογο κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα.

5.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καταχωρίζοντας το όνομα του προσφεύγοντος στον κατάλογο των προσώπων σε βάρος των οποίων ισχύουν τα επίμαχα μέτρα. Περιλαμβάνοντας εκ νέου τον προσφεύγοντα, παρά την προφανή έλλειψη σχέσεως μεταξύ των προβληθέντων «λόγων» και των εφαρμοστέων κριτηρίων, το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη.

6.

Ο έκτος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας του προσφεύγοντος και από το ότι αυτός στερήθηκε αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας. Μεταξύ άλλων, το Συμβούλιο δεν επικοινώνησε προσηκόντως με τον προσφεύγοντα ώστε αυτός να υποβάλει τις παρατηρήσεις του πριν περιληφθεί εκ νέου στον κατάλογο, ο δε προσφεύγων δεν είχε κατά προσήκοντα και δίκαιο τρόπο τη δυνατότητα να διορθώσει σφάλματα ή να προβάλει στοιχεία σχετικά με την προσωπική κατάστασή του.

7.

Ο έβδομος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας του προσφεύγοντος κατά το άρθρο 17, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον, μεταξύ άλλων, τα περιοριστικά μέτρα συνιστούν αδικαιολόγητο και δυσανάλογο περιορισμό των δικαιωμάτων αυτών.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/38

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2017/381 του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 2017, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2017, L 58, σ. 34), καθόσον έχει εφαρμογή στην περίπτωση του προσφεύγοντος·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/374 του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 2017, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ 2017, L 58, σ. 1), καθόσον έχει εφαρμογή στην περίπτωση του προσφεύγοντος;

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

1.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο δεν είχε στη διάθεσή του προσήκουσα νομική βάση για την έκδοση των προσβαλλομένων πράξεων.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από κατάχρηση εξουσίας στην οποία υπέπεσε το Συμβούλιο.

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο δεν τήρησε την υποχρέωσή του αιτιολογήσεως.

4.

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από το ότι ο προσφεύγων δεν πληρούσε τα απαιτούμενα κριτήρια προκειμένου να περιληφθεί στον κατάλογο κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα.

5.

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από το ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως καταχωρίζοντας το όνομα του προσφεύγοντος στον κατάλογο των προσώπων σε βάρος των οποίων ισχύουν τα επίμαχα μέτρα. Περιλαμβάνοντας εκ νέου τον προσφεύγοντα, παρά την προφανή έλλειψη σχέσεως μεταξύ των προβληθέντων «λόγων» και των εφαρμοστέων κριτηρίων, το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη.

6.

Ο έκτος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας του προσφεύγοντος και από το ότι αυτός στερήθηκε αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας. Μεταξύ άλλων, το Συμβούλιο δεν επικοινώνησε προσηκόντως με τον προσφεύγοντα ώστε αυτός να υποβάλει τις παρατηρήσεις του πριν περιληφθεί εκ νέου στον κατάλογο, ο δε προσφεύγων δεν είχε κατά προσήκοντα και δίκαιο τρόπο τη δυνατότητα να διορθώσει σφάλματα ή να προβάλει στοιχεία σχετικά με την προσωπική κατάστασή του.

7.

Ο έβδομος λόγος αντλείται από προσβολή των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας του προσφεύγοντος κατά το άρθρο 17, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθόσον, μεταξύ άλλων, τα περιοριστικά μέτρα συνιστούν αδικαιολόγητο και δυσανάλογο περιορισμό των δικαιωμάτων αυτών.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/39

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας και στα έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του EUIPO.

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', και του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού 207/2009.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/40

—

να ακυρώσει την απόφαση (ΚΕΠΠΑ) 2017/381 του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 2017, για την τροποποίηση της απόφασης 2014/119/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ L 58, σ. 34), και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 2017/374 του Συμβουλίου, της 3ης Μαρτίου 2017, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 208/2014 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία (ΕΕ L 58, σ. 1), στο μέτρο που οι εν λόγω πράξεις περιλαμβάνουν τον προσφεύγοντα στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων επί των οποίων εφαρμόζονται τα περιοριστικά μέτρα,

—

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

1.

Με τον πρώτο λόγο υποστηρίζει ότι οι διατάξεις περί καταχωρίσεως στον σχετικό κατάλογο παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας, καθόσον επιτρέπουν την καταχώριση ενός προσώπου για τον λόγο και μόνον ότι έχει κινηθεί εις βάρος του ποινική διαδικασία και ότι, συνεπώς, οι προσβαλλόμενες πράξεις στηρίζονται σε μη νόμιμη νομική βάση.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλει ότι το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, καθόσον δεν είχε στη διάθεσή του επαρκή πραγματικά στοιχεία για την καταχώριση του προσφεύγοντος στον οικείο κατάλογο λόγω της κινήσεως εις βάρος του ποινικής διαδικασίας από τις ουκρανικές αρχές για κατάχρηση κεφαλαίων και περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου.

3.

Ο τρίτος λόγος στηρίζεται σε ανεπαρκή αιτιολογία, διότι το Συμβούλιο αιτιολόγησε τις προσβαλλόμενες πράξεις ανεπαρκώς και με στερεότυπο τρόπο, αντιγράφοντας απλώς το κείμενο των διατάξεων περί καταχωρίσεως στον οικείο κατάλογο.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ο προσφεύγων προβάλλει εσφαλμένη νομική βάση, διότι τα μέτρα που έλαβε το Συμβούλιο δεν συνιστούν, σε σχέση με αυτόν, μέτρα εξωτερικής πολιτικής, αλλά μέτρα διεθνούς συνεργασίας σε ποινικές υποθέσεις, τα οποία συνεπώς ελήφθησαν σε εσφαλμένη νομική βάση.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/41

—

να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 2ας Φεβρουαρίου 2017, σχετικά με το καθεστώς ενισχύσεων SA.26763 2014/C (πρώην 2012/NN) που εφάρμοσε η Γαλλία υπέρ των επιχειρήσεων λεωφορείων στην περιφέρεια Île-de-France, καθόσον με το άρθρο 1 της κρίνεται ότι το περιφερειακό καθεστώς ενισχύσεων τέθηκε «παρανόμως» σε εφαρμογή, μολονότι επρόκειτο για υφιστάμενο καθεστώς ενισχύσεων·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 2ας Φεβρουαρίου 2017 σχετικά με το καθεστώς ενισχύσεων SA.26763 2014/C (πρώην 2012/NN) που εφάρμοσε η Γαλλία υπέρ των επιχειρήσεων λεωφορείων στην περιφέρεια Île-de-France, καθόσον με το άρθρο 1 της κρίνεται ότι το περιφερειακό καθεστώς ενισχύσεων τέθηκε παρανόμως σε εφαρμογή, για το χρονικό διάστημα πριν από την 25η Νοεμβρίου 1998·

—

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι το επίμαχο περιφερειακό καθεστώς ενισχύσεων δεν τέθηκε σε εφαρμογή παρανόμως, δεδομένου ότι δεν ίσχυε για αυτό η υποχρέωση προηγούμενης κοινοποιήσεως. Ειδικότερα, οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι πρόκειται για υφιστάμενο καθεστώς ενισχύσεων κατά την έννοια του άρθρου 108, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και των διατάξεων του άρθρου 1, στοιχείο β', και του κεφαλαίου VI του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2015, περί λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2015, L 248, σ. 9) (στο εξής: κανονισμός 2015/1589). Κατά τους κανόνες που ισχύουν για τα υφιστάμενα καθεστώτα ενισχύσεων, η εφαρμογή τους δεν είναι παράνομη, η δε Επιτροπή μπορεί μόνο να προτείνει, κατά περίπτωση, κατάλληλα μέτρα για την τροποποίηση ή μελλοντική κατάργηση τους.

2.

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως προβάλλεται επικουρικώς και αφορά την περίπτωση που κριθεί ότι το περιφερειακό καθεστώς ενισχύσεων δεν αποτελεί υφιστάμενο καθεστώς ενισχύσεων. Κατά τις προσφεύγουσες, η προσβαλλόμενη απόφαση ενέχει παρανομία, επειδή η Επιτροπή έκρινε ότι η δεκαετής προθεσμία παραγραφής διακόπηκε από την κατάθεση προσφυγής το 2004 από το Syndicat autonome des transporteurs de voyageurs (στο εξής: SATV) ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων. Ειδικότερα, το άρθρο 17 του κανονισμού 2015/1589 ορίζει ότι η προθεσμία διακόπτεται μόνο από ενέργειες της Επιτροπής ή κράτους μέλους που ενεργεί κατόπιν αιτήσεως της Επιτροπής. Οι προσφεύγουσες υποστηρίζουν ότι η κατάθεση προσφυγής ενώπιον του εθνικού δικαστή από το SATV δεν αποτελεί ενέργεια που διακόπτει την παραγραφή κατά την έννοια της ως άνω διατάξεως.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/41

—

να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 2ας Φεβρουαρίου 2017 [SA.26763 — (2014/C)], σχετικά με το καθεστώς ενισχύσεων που εφάρμοσε η Γαλλία υπέρ των επιχειρήσεων λεωφορείων στην περιφέρεια Île-de-France, καθόσον χαρακτηρίζει το καθεστώς αυτό ως κρατική ενίσχυση·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως βάλλει κατά της αρνήσεως της Επιτροπής να χαρακτηρίσει ως υφιστάμενη ενίσχυση το περιφερειακό καθεστώς στήριξης.

2.

Με τον δεύτερο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται έλλειψη αιτιολογίας της προσβαλλομένης αποφάσεως. Ο λόγος αυτός διαιρείται σε δύο σκέλη:

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/42

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση και να απορρίψει την ανακοπή·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/43

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 63, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με τα άρθρα 58 και 59 του κανονισμού 207/2009· παράβαση του άρθρου 63, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 και συνεπώς παραβίαση της αρχής παροχής δικαστικής ακροάσεως.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/43

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα·

—

στην περίπτωση που η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών παρέμβει στη διαδικασία, να την καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 75 του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009·

—

Παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της χρηστής διοικήσεως.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/44

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα·

—

στην περίπτωση που η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών παρέμβει στη διαδικασία, να την καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 75 του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009·

—

Παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της χρηστής διοικήσεως.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/45

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα·

—

στην περίπτωση που η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών παρέμβει στη διαδικασία, να την καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 75 του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009·

—

Παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της χρηστής διοικήσεως.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/45

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα·

—

στην περίπτωση που η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών παρέμβει στη διαδικασία, να την καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 75 του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009·

—

Παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της χρηστής διοικήσεως.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/46

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα·

—

στην περίπτωση που η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών παρέμβει στη διαδικασία, να την καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 75 του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009·

—

Παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της χρηστής διοικήσεως.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/47

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα·

—

στην περίπτωση που η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών παρέμβει στη διαδικασία, να την καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 75 του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009·

—

Παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της χρηστής διοικήσεως.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/47

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 3, του κανονισμού 207/2009.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/48

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών, εάν ασκήσει παρέμβαση, στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 52, παράγραφος 2, σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 3, του κανονισμού 207/2009.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/49

—

να ακυρώσει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 28.2.2017 (υπόθεση R 1477/2016-4) που εκδόθηκε στη διαδικασία ανακοπής μεταξύ Lion’s Head Global Partners LLP και Lion Capital LLP και να απορρίψει την ανακοπή·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/49

—

να ακυρώσει την απόφαση της ΑΣΣΑ (αρχής συνάψεως συμβάσεων απασχολήσεως) της 19ης Αυγούστου 2016 περί μη επανατοποθετήσεως του προσφεύγοντος-ενάγοντος στον βαθμό AD13 βάσει της διαδικασίας ανακατατάξεων του 2013·

—

επικουρικώς, να υποχρεώσει την Επιτροπή να αποκαταστήσει πλήρως την υλική ζημία και να ικανοποιήσει πλήρως την ηθική βλάβη του προσφεύγοντος-ενάγοντος·

—

εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/50

—

να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

—

Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού 207/2009.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/50

—

να κρίνει ότι υπήρξε παράβαση και μη ορθή εφαρμογή του άρθρου 43, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009·

—

να κηρυχθεί απαράδεκτος ο προτεινόμενος περιορισμός στην κλάση 33, δηλαδή για «αλκοολικά ποτά, ιδίως οίνους και αφρώδεις οίνους, σε φιάλες και/ή σε δοχεία μέγιστης ή ελάχιστης χωρητικότητας 0,375 λίτρων»·

—

να κρίνει ότι υπήρξε παράβαση του άρθρου 75 του κανονισμού 207/2009·

—

να ακυρώσει την απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO, στην υπόθεση R 1518/2016-5, της 1ης Μαρτίου 2017, η οποία κοινοποιήθηκε στις 23 Μαρτίου 2017·

—

να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

—

Παράβαση και μη ορθή εφαρμογή του άρθρου 43, παράγραφος 1, του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση του άρθρου 75 του κανονισμού 207/2009·

—

Παράβαση και μη ορθή εφαρμογή του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία β' και γ', παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/51

—

να υποχρεώσει την εναγομένη να της καταβάλει 359 913,75 ευρώ για την υπ’ αριθ. 325940 συμφωνία επιχορηγήσεως για εταίρους, «EULOSAM — Design and Manufacturing of Baseline Low-Speed, Low-Sweep Wind Tunnel Model», πλέον του ποσού των 2 105,25 ευρώ για τόκους υπερημερίας υπολογισθέντες με επιτόκιο 3,5 % για το διάστημα μεταξύ 31ης Ιανουαρίου και 1ης Απριλίου 2017·

—

να υποχρεώσει την εναγομένη να καταβάλει 34.51 ευρώ ημερησίως ως τόκο από τις 2 Απριλίου 2017 μέχρι την ημέρα πλήρους αποπληρωμής της οφειλής· και

—

να καταδικάσει την εναγομένη στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/52

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 2ας Φεβρουαρίου 2017 SA.26763, σχετικά με τις εικαζόμενες ενισχύσεις που χορηγήθηκαν στις επιχειρήσεις συγκοινωνιών από την περιφέρεια Ile-de-France, καθόσον με αυτήν κρίνεται ότι το καθεστώς ενισχύσεων της περιφέρειας Ile-de-France το οποίο εφαρμοζόταν από το 1984 έως το 2008 αποτελεί νέο καθεστώς ενισχύσεων το οποίο «τέθηκε σε εφαρμογή παρανόμως»·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 2ας Φεβρουαρίου 2017 SA.26763, σχετικά με τις εικαζόμενες ενισχύσεις που χορηγήθηκαν στις επιχειρήσεις συγκοινωνιών από την περιφέρεια Ile-de-France, καθόσον με αυτήν κρίνεται ότι οι μεμονωμένες ενισχύσεις που χορηγήθηκαν βάσει του καθεστώτος ενισχύσεων της περιφέρειας Ile-de-France μεταξύ του Μαΐου του 1994 και της 25ης Νοεμβρίου 2008 αποτελούν νέες ενισχύσεις που «τέθηκαν σε εφαρμογή παρανόμως».

1.

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως προβάλλεται προς στήριξη του κυρίου αιτήματος και αφορά παράβαση του άρθρου 108 ΣΛΕΕ, του άρθρου 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2015, περί λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: κανονισμός 2015/1589) (ΕΕ 2015, L 248, σ. 9), καθώς και του δεδικασμένου που παράγουν οι αποφάσεις που εκδίδει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί προδικαστικών ερωτημάτων.

2.

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως προβάλλεται προς στήριξη του επικουρικού αιτήματος και αφορά παράβαση του άρθρου 17 του κανονισμού 2015/1589, καθόσον η Επιτροπή έκρινε ότι διακόπτει την παραγραφή ενέργεια η οποία δεν πληροί τις προϋποθέσεις που προβλέπει το εν λόγω άρθρο.

3.

Ο τρίτος λόγος ακυρώσεως προβάλλεται προς στήριξη του επικουρικού αιτήματος και αφορά προσβολή των διαδικαστικών δικαιωμάτων των ενδιαφερόμενων τρίτων, καθόσον η Επιτροπή έκρινε με την απόφασή της για την κίνηση διαδικασίας ότι η παραγραφή είχε διακοπεί όχι από την κατάθεση προσφυγής ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων, αλλά από την από 25 Νοεμβρίου 2008 αίτηση παροχής πληροφοριών της ιδίας.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/53

—

να ακυρώσει την απόφαση της 21ης Οκτωβρίου 2002 του Διευθυντή της Διευθύνσεως Ανθρωπίνων και Χρηματοοικονομικών Πόρων της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (στο εξής: ΕΟΚΕ) περί απορρίψεως της αιτήσεως που υπέβαλε στις 2 Οκτωβρίου 2002 ο προσφεύγων-ενάγων ζητώντας να του επιστραφεί το ποσό που αντιστοιχεί στο τμήμα των μεταφερθέντων στο κοινοτικό σύστημα βελγικών συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων του που δεν αναγνωρίστηκε, προσαυξημένο με τους ισχύοντες τόκους·

—

να ακυρώσει την ειδοποίηση περί καθορισμού των δικαιωμάτων συντάξεως λόγω αρχαιότητας του προσφεύγοντος-ενάγοντος, που εκδόθηκε με την απόφαση αριθ. 360/03 A της 15ης Δεκεμβρίου 2003, στο μέτρο που απέκλειε ή δεν προέβλεπε την επιστροφή των αντιστοιχούντων στη σύνταξή του περιοδικών καθυστερούμενων οφειλών που έχουν καταβληθεί από τον Εθνικό Οργανισμό Συντάξεων (στο εξής: ΕΟΣ) του Βασιλείου του Βελγίου στον τραπεζικό λογαριασμό της ΕΟΚΕ από την 1η Ιανουαρίου 2004 λόγω της μεταφοράς των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων·

—

να υποχρεώσει την ΕΟΚΕ να επιστρέψει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα το ποσό των περιοδικών καθυστερούμενων οφειλών που έχει καταβάλει ο ΕΟΣ στην ΕΟΚΕ από την 1η Ιανουαρίου 2004 λόγω της μεταφοράς των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων, πλέον τόκων υπερημερίας υπολογιζομένων με το επιτόκιο που ορίζει η ΕΚΤ για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως, προσαυξημένο κατά δύο μονάδες, από την ημερομηνία κατά την οποία έπρεπε να είχαν επιστραφεί τα ποσά αυτά και μέχρι πλήρους εξοφλήσεως·

—

να υποχρεώσει την ΕΟΚΕ να επιστρέφει κάθε μήνα στον προσφεύγοντα-ενάγοντα το ποσό των περιοδικών καθυστερούμενων οφειλών που θα εξακολουθήσει να καταβάλλει στο μέλλον ο ΕΟΣ στον τραπεζικό λογαριασμό της ΕΟΚΕ·

—

να καταδικάσει την ΕΟΚΕ στα δικαστικά έξοδα.

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/53

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/54

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/54

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/54

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/55

17.7.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 231/57