Τελευταίες δημοσιεύσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(2021/C 228/01)

Τελευταία δημοσίευση

ΕΕ C 217 της 7.6.2021

Ιστορικό των προηγούμενων δημοσιεύσεων

ΕΕ C 206 της 31.5.2021

ΕΕ C 189 της 17.5.2021

ΕΕ C 182 της 10.5.2021

ΕΕ C 180 της 10.5.2021

ΕΕ C 163 της 3.5.2021

ΕΕ C 148 της 26.4.2021

Τα κείμενα αυτά είναι διαθέσιμα στον ιστότοπο

EUR-Lex: http://eur-lex.europa.eu

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 22ας Απριλίου 2021 — thyssenkrupp Electrical Steel GmbH, thyssenkrupp Electrical Steel Ugo κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-572/18 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Τελωνειακή ένωση - Κανονισμός (ΕΕ) 952/2013 - Άρθρο 211, παράγραφος 6 - Άδεια για τελειοποίηση προς επανεξαγωγή ορισμένων προϊόντων χάλυβα με προσανατολισμένους κόκκους για ηλεκτρικές εφαρμογές - Κίνδυνος να επηρεαστούν αρνητικά τα ουσιώδη συμφέροντα των παραγωγών της Ένωσης - Εξέταση των οικονομικών όρων - Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2015/2447 - Άρθρο 259 - Συμπεράσματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τους οικονομικούς όρους - Άρθρο 263 ΣΛΕΕ - Πράξη μη δεκτική προσφυγής)

(2021/C 228/02)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: thyssenkrupp Electrical Steel GmbH, thyssenkrupp Electrical Steel Ugo (εκπρόσωποι: M. Günes και L. C. Heinisch, Rechtsanwälte)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J.-F. Brakeland και F. Clotuche-Duvieusart)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως στην υπόθεση C-572/18 P.

2)	Η thyssenkrupp Electrical Steel GmbH και η thyssenkrupp Electrical Steel Ugo φέρουν, πέραν των δικών τους δικαστικών εξόδων, και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

---

(1)  ΕΕ C 436 της 03.12.2018.

Απόφαση του Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα) της 22ας Απριλίου 2021 — Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά Kurdistan Workers’ Party (PKK), Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

(Υπόθεση C-46/19 P) (1)

(Αίτηση αναιρέσεως - Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας - Καταπολέμηση της τρομοκρατίας - Περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων - Δέσμευση κεφαλαίων - Κοινή θέση 2001/931/ΚΕΠΠΑ - Άρθρο 1, παράγραφοι 3, 4 και 6 - Κανονισμός (ΕΚ) 2580/2001 - Άρθρο 2, παράγραφος 3 - Διατήρηση οργάνωσης στον κατάλογο των προσώπων, ομάδων και οντοτήτων που εμπλέκονται σε τρομοκρατικές πράξεις - Προϋποθέσεις - Απόφαση αρμόδιας αρχής - Ζήτημα αν εξακολουθεί να υφίσταται ο κίνδυνος ανάμειξης σε τρομοκρατικές δραστηριότητες - Πραγματική βάση των αποφάσεων περί δέσμευσης κεφαλαίων - Απόφαση επανεξέτασης της εθνικής απόφασης που δικαιολόγησε την αρχική εγγραφή - Υποχρέωση αιτιολόγησης)

(2021/C 228/03)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: B. Driessen και S. Van Overmeire)

Λοιποί διάδικοι στη διαδικασία: Kurdistan Workers’ Party (PKK) (εκπρόσωποι: A. M. van Eik και T. D. Buruma, advocaten), Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Tricot, Θ. Ραμόπουλος και J. Norris), Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: αρχικώς S. Brandon, επικουρούμενος από P. Nevill, barrister, στη συνέχεια F. Shibli και S. McCrory, επικουρούμενοι από P. Nevill, barrister)

Παρεμβαίνοντες υπέρ του αναιρεσείοντος: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: A.-L. Desjonquères, B. Fodda και J.-L. Carré), Βασίλειο των Κάτω Χωρών (εκπρόσωποι: M. K. Bulterman και J. Langer)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Αναιρεί τα σημεία 1 έως 11, 13 και 14 του διατακτικού της απόφασης του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 15ης Νοεμβρίου 2018, ΡΚΚ κατά Συμβουλίου (T-316/14, EU:T:2018:788).

2)	Αναπέμπει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 103 της 18.3.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 22ας Απριλίου 2021 [αίτηση του Krajský súd v Prešove (Σλοβακία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — LH κατά Profi Credit Slovakia s.r.o.

(Υπόθεση C-485/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Προστασία των καταναλωτών - Οδηγία 2008/48/ΕΚ - Συμβάσεις καταναλωτικής πίστης - Οδηγία 93/13/ΕΟΚ - Καταχρηστικές ρήτρες - Πληρωμή βάσει παράνομης ρήτρας - Αδικαιολόγητος πλουτισμός του πιστωτικού φορέα - Παραγραφή της αξίωσης απόδοσης - Αρχές του δικαίου της Ένωσης - Αρχή της αποτελεσματικότητας - Άρθρο 10, παράγραφος 2, της οδηγίας 2008/48 - Πληροφορίες που πρέπει να αναγράφονται στη σύμβαση πίστωσης - Κατάργηση ορισμένων εθνικών απαιτήσεων βάσει της νομολογίας του Δικαστηρίου - Ερμηνεία του παλαιότερου κειμένου της εθνικής νομοθεσίας σύμφωνα με τη νομολογία αυτή - Διαχρονικά αποτελέσματα)

(2021/C 228/04)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική

Αιτούν δικαστήριο

Krajský súd v Prešove

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

LH

κατά

Profi Credit Slovakia s.r.o.

Διατακτικό

1)

Η αρχή της αποτελεσματικότητας έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε εθνική νομοθεσία η οποία προβλέπει ότι αγωγή την οποία ασκεί καταναλωτής για την απόδοση ποσών που αχρεωστήτως κατέβαλε στο πλαίσιο της εκτέλεσης σύμβασης πίστωσης, με βάση ρήτρες καταχρηστικές κατά την έννοια της οδηγίας 93/13/ΕΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, ή ρήτρες αντίθετες προς τις επιταγές της οδηγίας 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου, υπόκειται σε τριετή παραγραφή που αρχίζει να τρέχει από την ημέρα κατά την οποία επήλθε ο αδικαιολόγητος πλουτισμός.

2)

Το άρθρο 10, παράγραφος 2, και το άρθρο 22, παράγραφος 1, της οδηγίας 2008/48, όπως ερμηνεύθηκαν με την απόφαση της 9ης Νοεμβρίου 2016, Home Credit Slovakia (C 42/15, EU:C:2016:842), έχουν εφαρμογή σε σύμβαση πίστωσης η οποία συνήφθη πριν από την έκδοση της αποφάσεως αυτής και πριν από την τροποποίηση της εθνικής νομοθεσίας που έγινε με σκοπό τη συμμόρφωση προς την προκριθείσα στην εν λόγω απόφαση ερμηνεία.

---

(1)  ΕΕ C 305 της 9.9.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 22ας Απριλίου 2021 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Αυστρίας

(Υπόθεση C-537/19) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Οδηγία 2004/18/ΕΚ - Δημόσιες συμβάσεις έργων - Σύμβαση μεταξύ δημόσιου φορέα και ιδιωτικής επιχειρήσεως η οποία αφορά μίσθωση κτιρίου που δεν έχει ακόμη ανεγερθεί - Άρθρο 1 - Υλοποίηση έργου το οποίο ανταποκρίνεται στις επακριβώς οριζόμενες από τον μισθωτή ανάγκες - Άρθρο 16 - Δεν εμπίπτει)

(2021/C 228/05)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Haasbeek, M. Noll-Ehlers και P. Ondrůšek)

Καθής: Δημοκρατία της Αυστρίας (εκπρόσωποι: αρχικά M. Fruhmann, στη συνέχεια J. Schmoll)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  ΕΕ C 295 της 02.09.2019.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 22ας Απριλίου 2021 [αίτηση του Naczelny Sąd Administracyjny (Πολωνία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — J.K. κατά Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach

(Υπόθεση C-703/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Φορολογία - Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Άρθρο 98, παράγραφος 2 - Δυνατότητα των κρατών μελών να εφαρμόζουν έναν ή δύο μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ σε ορισμένες παραδόσεις αγαθών και παροχές υπηρεσιών - Χαρακτηρισμός εμπορικής δραστηριότητας ως «παροχής υπηρεσιών» - Παράρτημα III, σημείο 12α - Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 282/2011 - Άρθρο 6 - Έννοια του όρου «υπηρεσίες εστιατορίου και εστίασης» - Γεύματα έτοιμα προς άμεση κατανάλωση επιτόπου στον χώρο του πωλητή ή σε χώρο εστιάσεως - Γεύματα έτοιμα προς άμεση κατανάλωση τα οποία παραλαμβάνονται σε πακέτο)

(2021/C 228/06)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Naczelny Sąd Administracyjny

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

J.K.

κατά

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach

παρισταμένου του: Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców

Διατακτικό

Tο άρθρο 98, παράγραφος 2, της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2009/47/ΕΚ του Συμβουλίου, της 5ης Μαΐου 2009, σε συνδυασμό με το παράρτημα III, σημείο 12α, της οδηγίας αυτής και το άρθρο 6 του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 282/2011 του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2011, για τη θέσπιση μέτρων εφαρμογής της οδηγίας 2006/112, έχει την έννοια ότι εμπίπτει στην κατηγορία των «υπηρεσιών εστιατορίου και εστίασης» η προμήθεια τροφίμων η οποία συνοδεύεται από επαρκείς συναφείς υπηρεσίες στηρίξεως, προοριζόμενες να καταστήσουν δυνατή την άμεση κατανάλωση των τροφίμων αυτών από τον τελικό πελάτη, στοιχείο του οποίου η διακρίβωση απόκειται στο αιτούν δικαστήριο. Σε περίπτωση κατά την οποία ο τελικός πελάτης επιλέγει να μην επωφεληθεί των υλικών μέσων και του ανθρώπινου δυναμικού που θέτει στη διάθεσή του ο υποκείμενος στον φόρο σε σχέση με την κατανάλωση των τροφίμων τα οποία του έχει προμηθεύσει, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η προμήθεια των τροφίμων αυτών δεν συνοδεύεται από καμία συναφή υπηρεσία στηρίξεως.

---

(1)  ΕΕ C 27 της 27.01.2020.

Απόφαση του Δικαστηρίου (τέταρτο τμήμα) της 22ας Απριλίου 2021 [αίτηση του Landesgericht Korneuburg (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — WZ κατά Austrian Airlines AG

(Υπόθεση C-826/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Αερομεταφορές - Αποζημίωση των επιβατών και παροχή βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβιβάσεως και ματαιώσεως ή μεγάλης καθυστερήσεως της πτήσεως - Κανονισμός (ΕΚ) 261/2004 - Άρθρο 6 - Καθυστέρηση πτήσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 3 - Ανακατεύθυνση πτήσεως προς άλλον αερολιμένα ο οποίος εξυπηρετεί την ίδια πόλη ή περιοχή - Έννοια της «ματαιώσεως» - Έκτακτες περιστάσεις - Αποζημίωση των επιβατών αεροπορικών μεταφορών σε περίπτωση ματαιώσεως ή μεγάλης καθυστερήσεως της πτήσεως κατά την άφιξη - Υποχρέωση αναλήψεως του κόστους μεταφοράς από τον αερολιμένα πραγματικής αφίξεως στον αερολιμένα προορισμού για τον οποίο είχε γίνει η κράτηση)

(2021/C 228/07)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landesgericht Korneuburg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

WZ

κατά

Austrian Airlines AG

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91 έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση ανακατευθύνσεως πτήσεως προς αερολιμένα που εξυπηρετεί την ίδια πόλη με τον αερολιμένα για τον οποίο είχε γίνει η κράτηση, η προβλεπόμενη από τη διάταξη αυτή ανάληψη του κόστους μεταφοράς των επιβατών μεταξύ των δύο αερολιμένων δεν εξαρτάται από την προϋπόθεση να βρίσκεται ο πρώτος αερολιμένας εντός των ορίων της ίδιας πόλεως ή της ίδιας περιοχής με τον δεύτερο αερολιμένα.

2)

Το άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο γ', το άρθρο 7, παράγραφος 1, και το άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού 261/2004 έχουν την έννοια ότι, σε περίπτωση ανακατευθύνσεως πτήσεως και προσγειώσεώς της σε άλλον αερολιμένα από εκείνον για τον οποίο είχε γίνει η κράτηση, ο οποίος όμως εξυπηρετεί την ίδια πόλη ή περιοχή, δεν μπορεί να θεμελιωθεί δικαίωμα του επιβάτη σε αποζημίωση λόγω ματαιώσεως της πτήσεως. Ωστόσο, ο επιβάτης πτήσεως που ανακατευθύνθηκε προς αερολιμένα υποκαταστάσεως ο οποίος εξυπηρετεί την ίδια πόλη ή περιοχή με τον αερολιμένα για τον οποίο είχε γίνει η κράτηση δικαιούται, κατ’ αρχήν, αποζημίωση δυνάμει του κανονισμού όταν φθάνει στον τελικό προορισμό του τρεις ή περισσότερες ώρες μετά την ώρα αφίξεως που είχε αρχικά προγραμματίσει ο πραγματικός αερομεταφορέας.

3)

Τα άρθρα 5 και 7, καθώς και το άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού 261/2004 έχουν την έννοια ότι, για τον καθορισμό της διάρκειας της καθυστερήσεως που υπέστη κατά την άφιξη επιβάτης πτήσεως η οποία ανακατευθύνθηκε και προσγειώθηκε σε άλλον αερολιμένα από εκείνον για τον οποίο είχε γίνει η κράτηση, ο οποίος όμως εξυπηρετεί την ίδια πόλη ή περιοχή, πρέπει να λαμβάνεται ως βάση η ώρα κατά την οποία ο επιβάτης φθάνει πράγματι, κατόπιν της μεταφοράς του, στον αερολιμένα για τον οποίο είχε γίνει η κράτηση ή, ενδεχομένως, σε άλλον κοντινό προορισμό που συμφωνείται με τον πραγματικό αερομεταφορέα.

4)

Το άρθρο 5, παράγραφος 3, του κανονισμού 261/2004 έχει την έννοια ότι, προκειμένου να απαλλαγεί από την υποχρέωσή του να αποζημιώσει τους επιβάτες σε περίπτωση μεγάλης καθυστερήσεως της πτήσεως κατά την άφιξη, ο πραγματικός αερομεταφορέας μπορεί να επικαλεστεί έκτακτη περίσταση η οποία δεν επηρέασε τη συγκεκριμένη πτήση που καθυστέρησε, αλλά προηγούμενη πτήση την οποία εκτέλεσε ο ίδιος με το ίδιο αεροσκάφος στο πλαίσιο του δρομολογίου που προηγήθηκε του προτελευταίου δρομολογίου του αεροσκάφους, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει άμεση αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της επελεύσεως της περιστάσεως αυτής και της μεγάλης καθυστερήσεως κατά την άφιξη της μεταγενέστερης πτήσεως, όπερ εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εκτιμήσει, λαμβάνοντας ιδίως υπόψη τον τρόπο εκμεταλλεύσεως του συγκεκριμένου αεροσκάφους από τον οικείο πραγματικό αερομεταφορέα.

5)

Το άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού 261/2004 έχει την έννοια ότι, σε περίπτωση ανακατευθύνσεως πτήσεως και προσγειώσεώς της σε άλλον αερολιμένα από εκείνον για τον οποίο είχε γίνει η κράτηση ο οποίος όμως εξυπηρετεί την ίδια πόλη ή περιοχή, ο πραγματικός αερομεταφορέας οφείλει να προσφέρει με δική του πρωτοβουλία στον επιβάτη την κάλυψη του κόστους μεταφοράς στον αερολιμένα προορισμού για τον οποίο είχε γίνει η κράτηση ή, ενδεχομένως, με τη σύμφωνη γνώμη του επιβάτη, σε άλλον κοντινό προορισμό.

6)

Το άρθρο 8, παράγραφος 3, του κανονισμού 261/2004 έχει την έννοια ότι η εκ μέρους του πραγματικού αερομεταφορέα παράβαση της υποχρεώσεώς του να αναλάβει το κόστος μεταφοράς του επιβάτη από τον αερολιμένα αφίξεως στον αερολιμένα για τον οποίο είχε γίνει η κράτηση ή, με τη σύμφωνη γνώμη του επιβάτη, σε άλλον προορισμό δεν θεμελιώνει δικαίωμα του τελευταίου σε κατ’ αποκοπήν αποζημίωση δυνάμει του άρθρου 7, παράγραφος 1, του κανονισμού. Αντιθέτως, η παράβαση αυτή γεννά δικαίωμα του επιβάτη να του επιστραφεί το ποσό το οποίο δαπάνησε και το οποίο, λαμβανομένων υπόψη των συγκεκριμένων περιστάσεων κάθε περιπτώσεως, αποδεικνύεται απαραίτητο, κατάλληλο και εύλογο προκειμένου να αναπληρωθεί η παράλειψη του αερομεταφορέα.

---

(1)  ΕΕ C 77 της 09.03.2020.

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 20ής Απριλίου 2021 [αίτηση του Prim’Awla tal-Qorti Ċivili — Ġurisdizzjoni Kostituzzjonali (Μάλτα) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Repubblika κατά Il-Prim Ministru

(Υπόθεση C-896/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 2 ΣΕΕ - Αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Κράτος δικαίου - Άρθρο 49 ΣΕΕ - Προσχώρηση στην Ένωση - Μη αποδυνάμωση του επιπέδου προστασίας των αξιών της Ένωσης - Αποτελεσματική δικαστική προστασία - Άρθρο 19 ΣΕΕ - Άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης - Πεδίο εφαρμογής - Ανεξαρτησία των δικαστών κράτους μέλους - Διαδικασία διορισμού - Εξουσία του Πρωθυπουργού - Συμμετοχή της Επιτροπής Δικαστικών Διορισμών)

(2021/C 228/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η μαλτέζικη

Αιτούν δικαστήριο

Qorti Ċivili Prim’Awla — Ġurisdizzjoni Kostituzzjonali

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Repubblika

κατά

Il-Prim Ministru

παρισταμένης της: WY

Διατακτικό

1)

Το άρθρο 19, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ μπορεί να εφαρμοσθεί σε υπόθεση στην οποία εθνικό δικαστήριο επιλαμβάνεται προβλεπόμενου από το εθνικό δίκαιο μέσου ένδικης προστασίας με το οποίο ζητείται να αποφανθεί το δικαστήριο αυτό επί της συμβατότητας προς το δίκαιο της Ένωσης εθνικών διατάξεων που διέπουν τη διαδικασία διορισμού των δικαστών του κράτους μέλους στο οποίο ανήκει το εν λόγω δικαστήριο. Για την ερμηνεία της ως άνω διατάξεως, πρέπει να λαμβάνεται δεόντως υπόψη το άρθρο 47 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

2)

Το άρθρο 19, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΕΕ δεν αντιτίθεται σε εθνικές διατάξεις οι οποίες παρέχουν στον Πρωθυπουργό του οικείου κράτους μέλους αποφασιστική εξουσία κατά τη διαδικασία διορισμού των δικαστών, προβλέποντας συγχρόνως την παρέμβαση, στη διαδικασία αυτή, ενός ανεξάρτητου οργάνου επιφορτισμένου, μεταξύ άλλων, με την αξιολόγηση των υποψηφίων για την πλήρωση θέσεως δικαστή και την παροχή γνώμης στον εν λόγω Πρωθυπουργό.

---

(1)  ΕΕ C 77 της 9.3.2020.

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 22ας Απριλίου 2021 [αίτηση του Bundesgerichtshof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — ZM ενεργών υπό την ιδιότητα του συνδίκου πτωχεύσεως της Oeltrans Befrachtungsgesellschaft mbH κατά E. A. Frerichs

(Υπόθεση C-73/20) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Κανονισμός (ΕΚ) 1346/2000 - Διαδικασίες αφερεγγυότητας - Άρθρο 4 - Εφαρμοστέο δίκαιο στη διαδικασία αφερεγγυότητας - Δίκαιο του κράτους μέλους έναρξης της διαδικασίας - Άρθρο 13 - Επιβλαβείς για το σύνολο των πιστωτών δικαιοπραξίες - Εξαίρεση - Προϋποθέσεις - Δικαιοπραξία διεπόμενη από το δίκαιο κράτους μέλους άλλου από το κράτος έναρξης - Δικαιοπραξία απρόσβλητη βάσει του δικαίου αυτού - Κανονισμός (ΕΚ) 593/2008 - Εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές - Άρθρο 12, παράγραφος 1, στοιχείο β' - Έκταση του εφαρμοστέου δικαίου - Εκπλήρωση των απορρεουσών από τη σύμβαση υποχρεώσεων - Πληρωμή πραγματοποιηθείσα προς εκπλήρωση σύμβασης που διέπεται από το δίκαιο κράτους μέλους άλλου από το κράτος έναρξης - Εκπλήρωση από τρίτον - Αγωγή για την επιστροφή της πληρωμής αυτής στο πλαίσιο διαδικασίας αφερεγγυότητας - Εφαρμοστέο δίκαιο στην εν λόγω πληρωμή)

(2021/C 228/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

ZM ενεργών υπό την ιδιότητα του συνδίκου πτωχεύσεως της Oeltrans Befrachtungsgesellschaft mbH

κατά

E. A. Frerichs

Διατακτικό

Το άρθρο 13 του κανονισμού (ΕΚ) 1346/2000 του Συμβουλίου, της 29ης Μαΐου 2000, περί των διαδικασιών αφερεγγυότητας, και το άρθρο 12, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη Ι), έχουν την έννοια ότι το εφαρμοστέο στη σύμβαση δίκαιο δυνάμει του τελευταίου κανονισμού διέπει επίσης την πληρωμή που πραγματοποιεί τρίτος προς εκπλήρωση της συμβατικής υποχρεώσεως πληρωμής του ενός εκ των συμβαλλομένων όταν, στο πλαίσιο διαδικασίας αφερεγγυότητας, η εν λόγω πληρωμή προσβάλλεται ως επιβλαβής για το σύνολο των πιστωτών δικαιοπραξία.

---

(1)  ΕΕ C 191 της 08.06.2020.

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 22ας Απριλίου 2021 [αίτηση του Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas (Λιθουανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — «Lifosa» UAB κατά Muitinės departamentas prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos

(Υπόθεση C-75/20) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Τελωνειακή ένωση - Κοινοτικός τελωνειακός κώδικας - Κανονισμός (ΕΟΚ) 2913/92 - Άρθρο 29, παράγραφος 1 - Άρθρο 32, παράγραφος 1, στοιχείο ε', σημείο i - Ενωσιακός τελωνειακός κώδικας - Κανονισμός (ΕΕ) 952/2013 - Άρθρο 70, παράγραφος 1 - Άρθρο 71, παράγραφος 1, στοιχείο ε', σημείο i - Καθορισμός της δασμολογητέας αξίας - Συναλλακτική αξία - Προσαρμογή - Τιμή που περιλαμβάνει την παράδοση στα σύνορα)

(2021/C 228/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η λιθουανική

Αιτούν δικαστήριο

Lietuvos vyriausiasis administracinis teismas

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

«Lifosa» UAB

κατά

Muitinės departamentas prie Lietuvos Respublikos finansų ministerijos

παρισταμένων των: Kauno teritorinė muitinė, «Transchema» UAB

Διατακτικό

Το άρθρο 29, παράγραφος 1, και το άρθρο 32, παράγραφος 1, στοιχείο ε', σημείο i, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, καθώς και το άρθρο 70, παράγραφος 1, και το άρθρο 71, παράγραφος 1, στοιχείο ε', σημείο i, του κανονισμού (ΕΕ) 952/2013, της 9ης Οκτωβρίου 2013, για τη θέσπιση του ενωσιακού τελωνειακού κώδικα, έχουν την έννοια ότι, για τον καθορισμό της δασμολογητέας αξίας των εισαγόμενων εμπορευμάτων, δεν πρέπει να προστίθενται στη συναλλακτική αξία τους τα έξοδα στα οποία πράγματι υποβλήθηκε ο παραγωγός για τη μεταφορά τους μέχρι τον τόπο εισόδου στο τελωνειακό έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην περίπτωση που η κάλυψη των εξόδων μεταφοράς βαρύνει, κατά τους συμφωνηθέντες όρους παράδοσης, τον παραγωγό, ακόμη και αν τα εν λόγω έξοδα υπερβαίνουν την καταβληθείσα από τον εισαγωγέα τιμή, εφόσον αυτή αντιστοιχεί στην πραγματική αξία των εισαγόμενων εμπορευμάτων, όπερ εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

---

(1)  ΕΕ C 137 της 27.04.2020.

Διάταξη του Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 3ης Μαρτίου 2021 [αίτηση του Audiencia Provincial de Zaragoza (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Ibercaja Banco, SA κατά TJ, UK

(Υπόθεση C-13/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 53, παράγραφος 2, και άρθρο 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου - Προστασία των καταναλωτών - Οδηγία 93/13/ΕΟΚ - Σύμβαση ενυπόθηκου δανείου - Καταχρηστικές ρήτρες - Ρήτρα περιορισμού της μεταβλητότητας του επιτοκίου (ρήτρα «κατώτατου επιτοκίου») - Σύμβαση ανανέωσης - Παραίτηση από την άσκηση ενδίκων βοηθημάτων κατά των συμβατικών ρητρών - Mη δεσμευτικός χαρακτήρας - Οδηγία 2005/29/ΕΚ - Αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές - Άρθρο 6, παράγραφος 1, και άρθρο 7, παράγραφος 1)

(2021/C 228/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Audiencia Provincial de Zaragoza

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ibercaja Banco, SA

κατά

TJ, UK

Διατακτικό

1)

To άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, έχει την έννοια ότι δεν απαγορεύει να αποτελέσει μια ρήτρα σύμβασης συναφθείσας μεταξύ επαγγελματία και καταναλωτή, ο καταχρηστικός χαρακτήρας της οποίας μπορεί να διαπιστωθεί δικαστικώς, αντικείμενο σύμβασης ανανέωσης μεταξύ του επαγγελματία και του καταναλωτή, διά της οποίας ο καταναλωτής παραιτείται από τα αποτελέσματα που συνεπάγεται η κήρυξη της ρήτρας ως καταχρηστικής, εφόσον η παραίτηση αυτή είναι προϊόν συναίνεσης του καταναλωτή που παρέχεται ελεύθερα και με πλήρη επίγνωση, πράγμα το οποίο εναπόκειται στο εθνικό δικαστήριο να εξακριβώσει. Αντιθέτως, η ρήτρα κατά την οποία ο καταναλωτής παραιτείται, όσον αφορά μελλοντικές διαφορές, από την άσκηση ενδίκων βοηθημάτων που στηρίζονται στα δικαιώματα τα οποία έχει από την οδηγία 93/13 δεν δεσμεύει τον καταναλωτή.

2)

To άρθρο 3 της οδηγίας 93/13 έχει την έννοια ότι ρήτρα σύμβασης ενυπόθηκου δανείου συναφθείσας μεταξύ επαγγελματία και καταναλωτή, η οποία αποσκοπεί στην τροποποίηση δυνητικώς καταχρηστικής ρήτρας μιας προγενέστερης μεταξύ τους σύμβασης ή προβλέπει ότι ο καταναλωτής παραιτείται από οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα κατά του επαγγελματία, μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν έχει αποτελέσει αντικείμενο ατομικής διαπραγμάτευσης εφόσον ο καταναλωτής δεν μπόρεσε να επηρεάσει το περιεχόμενο της νέας ρήτρας, πράγμα το οποίο εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.

3)

Tα άρθρα 3 έως 5 της οδηγίας 93/13 έχουν την έννοια ότι η απαίτηση διαφάνειας προς την οποία πρέπει να συμμορφώνεται ο επαγγελματίας δυνάμει των διατάξεων αυτών συνεπάγεται ότι, κατά τη σύναψη σύμβασης ανανέωσης η οποία, αφενός, αποσκοπεί στην τροποποίηση δυνητικώς καταχρηστικής ρήτρας μιας προγενέστερης σύμβασης και, αφετέρου, προβλέπει ότι ο καταναλωτής παραιτείται από οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα κατά του επαγγελματία, ο καταναλωτής πρέπει να είναι σε θέση να κατανοήσει όλες τις κρίσιμες νομικές και οικονομικές συνέπειες που απορρέουν για τον ίδιο από τη σύναψη της σύμβασης ανανέωσης.

4)	Το δέκατο και το δέκατο τρίτο ερώτημα του Audiencia Provincial de Zaragoza (Εφετείου της Σαραγόσα, Ισπανία) είναι προδήλως απαράδεκτα.

---

(1)  ΕΕ C 148 της 29.4.2019.

Διάταξη του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 3ης Μαρτίου 2021 [αίτηση του Juzgado de lo Social no 41 de Madrid (Ισπανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — JL κατά Fondo de Garantía Salarial (Fogasa)

(Υπόθεση C-841/19) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου - Οδηγία 2006/54/ΕΚ - Άρθρο 2, παράγραφος 1, και άρθρο 4 - Ισότητα αμοιβής ανδρών και γυναικών εργαζομένων - Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία μερικής απασχόλησης - Ρήτρα 4 - Εργαζόμενοι υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης, κατά κύριο λόγο γυναικείου φύλου - Εθνικός οργανισμός ο οποίος εγγυάται στους οικείους εργαζομένους την πληρωμή των ανεξόφλητων εκ μέρους των αφερέγγυων εργοδοτών τους απαιτήσεων - Ανώτατο όριο πληρωμής των απαιτήσεων αυτών - Μείωση του ποσού του ανώτατου ορίου για τους εργαζομένους υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης ανάλογα με τη σχέση μεταξύ του χρόνου εργασίας των εργαζομένων αυτών και του χρόνου εργασίας των εργαζομένων υπό καθεστώς πλήρους απασχόλησης - Αρχή pro rata temporis)

(2021/C 228/12)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de lo Social no 41 de Madrid

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

JL

κατά

Fondo de Garantía Salarial (Fogasa)

Διατακτικό

Το άρθρο 2, παράγραφος 1, και το άρθρο 4 της οδηγίας 2006/54/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 5ης Ιουλίου 2006, για την εφαρμογή της αρχής των ίσων ευκαιριών και της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών σε θέματα εργασίας και απασχόλησης, έχουν την έννοια ότι δεν αντιβαίνει σε αυτά εθνική κανονιστική ρύθμιση η οποία, όσον αφορά την πληρωμή, εκ μέρους του υπεύθυνου εθνικού οργανισμού, των μισθών και των αποζημιώσεων που δεν καταβλήθηκαν στους εργαζομένους λόγω της αφερεγγυότητας του εργοδότη τους, προβλέπει ανώτατο όριο στην πληρωμή αυτή για τους εργαζομένους υπό καθεστώς πλήρους απασχόλησης, το οποίο μειώνεται, για τους εργαζομένους υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης, αναλογικά προς τον χρόνο εργασίας που πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι αυτοί σε σχέση με τον χρόνο εργασίας που πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι υπό καθεστώς πλήρους απασχόλησης.

---

(1)  ΕΕ C 45 της 10.2.2020.

Διάταξη του Δικαστηρίου (έκτο τμήμα) της 3ης Μαρτίου 2021 [αίτηση του Pécsi Törvényszék (Ουγγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — FGSZ Földgázszállító Zrt. κατά Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Υπόθεση C-507/20) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) - Οδηγία 2006/112/ΕΚ - Άρθρο 90 - Μείωση της βάσης επιβολής του φόρου - Ολική ή μερική μη καταβολή του τιμήματος - Απαίτηση της οποίας η είσπραξη κατέστη οριστικώς αδύνατη - Αποσβεστική προθεσμία για την υποβολή αίτησης εκ των υστέρων μείωσης της βάσης επιβολής του ΦΠΑ - Ημερομηνία έναρξης της προθεσμίας)

(2021/C 228/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Pécsi Törvényszék

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

FGSZ Földgázszállító Zrt.

κατά

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Διατακτικό

Το άρθρο 90 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, σε συνδυασμό με τις αρχές της φορολογικής ουδετερότητας και της αποτελεσματικότητας, έχει την έννοια ότι, όταν ένα κράτος μέλος καθορίζει αποσβεστική προθεσμία με την παρέλευση της οποίας ο υποκείμενος στον φόρο, που έχει απαίτηση της οποίας η είσπραξη κατέστη οριστικώς αδύνατη, δεν μπορεί πλέον να ασκήσει το δικαίωμά του να τύχει μείωσης της βάσης επιβολής του φόρου, η προθεσμία αυτή πρέπει να εκκινεί όχι από την αρχικώς προβλεπόμενη ημερομηνία εκπλήρωσης της υποχρέωσης καταβολής, αλλά από την ημερομηνία κατά την οποία η είσπραξη της απαίτησης κατέστη οριστικώς αδύνατη.

---

(1)  ΕΕ C 28 της 25.01.2021.

Διάταξη του Δικαστηρίου (δέκατο τμήμα) της 3ης Μαρτίου 2021 [αίτηση του Győri Törvényszék (Ουγγαρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Koppány 2007 Kft. κατά Vas Megyei Kormányhivatal

(Υπόθεση C-523/20) (1)

(Προδικαστική παραπομπή - Άρθρο 99 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου - Κοινωνική ασφάλιση - Κανονισμός (ΕΕ) 1231/2010 - Εφαρμοστέα νομοθεσία - Πιστοποιητικό A 1 - Άρθρο 1 - Επέκταση του ευεργετήματος του πιστοποιητικού A 1 στους υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στο έδαφος κράτους μέλους - Νόμιμη διαμονή - Έννοια)

(2021/C 228/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Győri Törvényszék

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Koppány 2007 Kft.

κατά

Vas Megyei Kormányhivatal

Διατακτικό

Το άρθρο 1 του κανονισμού (ΕΕ) 1231/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2010, για την επέκταση της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004 και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 987/2009 στους υπηκόους τρίτων χωρών οι οποίοι δεν διέπονται ήδη από τους κανονισμούς αυτούς μόνον λόγω της ιθαγένειάς τους, έχει την έννοια ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών, οι οποίοι διαμένουν προσωρινά σε κράτος μέλος δυνάμει τίτλου διαμονής, διαθέτουν έντυπο δήλωσης τόπου διαμονής επικυρωμένο από την αρμόδια υπηρεσία αλλοδαπών και εργάζονται σε διάφορα κράτη μέλη στην υπηρεσία εργοδότη εγκατεστημένου στο εν λόγω κράτος μέλος, μπορούν να επικαλεστούν τους κανόνες συντονισμού που προβλέπονται από τον κανονισμό (ΕΚ) 883/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για τον συντονισμό των συστημάτων κοινωνικής ασφάλειας, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΕ) 465/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2012, καθώς και από τον κανονισμό (ΕΚ) 987/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Σεπτεμβρίου 2009, για τον καθορισμό της διαδικασίας εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 883/2004, προκειμένου να προσδιοριστεί η νομοθεσία περί κοινωνικής ασφαλίσεως στην οποίαν υπόκεινται, εφόσον διαμένουν και εργάζονται νόμιμα στο έδαφος των κρατών μελών.

---

(1)  ΕΕ C 28 της 25.1.2021.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landgericht Düsseldorf (Γερμανία) στις 11 Νοεμβρίου 2020 — NT, RV, BS, ER κατά British Airways plc

(Υπόθεση C-592/20)

(2021/C 228/15)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht Düsseldorf

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: NT, RV, BS, ER

Εναγομένη: British Airways plc

Mε διάταξη της 22ας Απριλίου 2021, το Δικαστήριο (ένατο τμήμα) έκρινε ότι το άρθρο 2, στοιχείο β', και το άρθρο 7, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91 (1) έχουν την έννοια ότι, στο πλαίσιο πτήσεως με ανταπόκριση η οποία αποτελείται από δύο επιμέρους πτήσεις και για την οποία έγινε μία ενιαία κράτηση, επιβάτης ο οποίος φθάνει στον τελικό προορισμό με καθυστέρηση τριών ή περισσοτέρων ωρών, οφειλόμενη στη ματαίωση της δεύτερης επιμέρους πτήσης, η οποία έπρεπε να είχε εκτελεστεί από αερομεταφορέα διαφορετικό από εκείνον με τον οποίο ο επιβάτης συνήψε τη σύμβαση μεταφοράς, δύναται να ασκήσει κατά του εν λόγω αερομεταφορέα την αγωγή του άρθρου 7, παράγραφος 1, του ως άνω κανονισμού και να ζητήσει από αυτόν να καταβάλει την προβλεπόμενη στην ως άνω διάταξη αποζημίωση, η οποία προκύπτει με βάση τη συνολική απόσταση που κάλυπτε η πτήση με ανταπόκριση, από το σημείο αναχώρησης της πρώτης επιμέρους πτήσης μέχρι το σημείο άφιξης της δεύτερης επιμέρους πτήσης.

---

(1)  ΕΕ 2004, L 46, σ. 1.

Αναίρεση που άσκησε στις 16 Δεκεμβρίου 2020 η smart things solutions GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 15 Οκτωβρίου 2020 στην υπόθεση T-48/19, smart things solutions κατά EUIPO — Samsung Electronics (smart:)things)

(Υπόθεση C-681/20 P)

(2021/C 228/16)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: smart things solutions GmbH (εκπρόσωπος: R. Dissmann, Rechtsanwalt)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), Samsung Electronics GmbH

Με διάταξη της 24ης Μαρτίου 2021, το Δικαστήριο (τμήμα εγκρίσεως της εξετάσεως των αναιρέσεων) απέρριψε την αίτηση εγκρίσεως και έκρινε ότι η smart things solutions GmbH φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

Αναίρεση που άσκησε στις 26 Ιανουαρίου 2021 η Allergan Holdings France κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 18 Νοεμβρίου 2020 στην υπόθεση T-664/19, Allergan Holdings France κατά EUIPO — Dermavita (JUVEDERM ULTRA)

(Υπόθεση C-41/21 P)

(2021/C 228/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Allergan Holdings France (εκπρόσωποι: T. de Haan, avocat, και J. Day, Solicitor)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), Dermavita Co. Ltd

Με διάταξη της 29ης Απριλίου 2021, το Δικαστήριο (τμήμα εγκρίσεως της εξετάσεως των αναιρέσεων) απέρριψε την αίτηση εγκρίσεως και έκρινε ότι η Allergan Holdings France φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunal Superior de Justicia de Cataluña (Ισπανία) στις 29 Ιανουαρίου 2021 — Prestige and Limousine, S.L. κατά Área Metropolitana de Barcelona

(Υπόθεση C-50/21)

(2021/C 228/18)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal Superior de Justicia de Cataluña

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Prestige and Limousine, S.L.

Καθής: Área Metropolitana de Barcelona

Προδικαστικά ερωτήματα

1)	Αντιτίθενται τα άρθρα 49 και 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ σε εθνικές διατάξεις –νομοθετικές και κανονιστικές– οι οποίες περιορίζουν χωρίς σοβαρό λόγο τις άδειες για την άσκηση της δραστηριότητας της μισθώσεως οχημάτων με οδηγό σε αναλογία μία τέτοιας άδειας προς τριάντα άδειες ταξί ή λιγότερες;

2)	Αντιτίθενται τα άρθρα 49 και 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ σε εθνική διάταξη η οποία χωρίς σοβαρό λόγο προβλέπει δεύτερη άδεια και πρόσθετες προϋποθέσεις για τους παρόχους υπηρεσιών μισθώσεως οχημάτων με οδηγό οι οποίοι επιθυμούν να παράσχουν υπηρεσίες αστικών μεταφορών;

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Krajowa Izba Odwoławcza (Πολωνία) στις 29 Ιανουαρίου 2021 — Konsortium: ANTEA POLSKA S.A., «Pectore-Eco» sp. z o.o., Instytut Ochrony Środowiska — Państwowy Instytut Badawczy κατά Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie

(Υπόθεση C-54/21)

(2021/C 228/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Αιτούν δικαστήριο

Krajowa Izba Odwoławcza

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγοντες: Konsortium: ANTEA POLSKA S.A., «Pectore-Eco» sp. z o.o., Instytut Ochrony Środowiska — Państwowy Instytut Badawczy

Καθής: Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν η αρχή της ισότιμης και χωρίς διακρίσεις αντιμετώπισης των οικονομικών φορέων, καθώς και η αρχή της διαφάνειας, κατά το άρθρο 18, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τις διαδικασίες σύναψης δημοσίων συμβάσεων και την κατάργηση της οδηγίας 2004/18/ΕΚ (στο εξής: οδηγία 2014/24/ΕΕ), την έννοια ότι επιτρέπουν να ερμηνεύονται το άρθρο 21, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ και το άρθρο 2, σημείο 1, της οδηγίας (ΕΕ) 2016/943 (2) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2016, περί προστασίας της τεχνογνωσίας και των επιχειρηματικών πληροφοριών που δεν έχουν αποκαλυφθεί (εμπορικό απόρρητο) από την παράνομη απόκτηση, χρήση και αποκάλυψή τους (στο εξής: οδηγία 2016/943), και συγκεκριμένα οι μνημονευόμενες σε αυτά φράσεις «είτε ως σύνολο είτε από την άποψη του ακριβούς περιεχομένου και της διάταξης των συνιστωσών τους, δεν είναι ευρέως γνωστές […] ούτε άμεσα προσβάσιμες» και «έχουν εμπορική αξία απορρέουσα από τον απόρρητο χαρακτήρα τους», καθώς και η μνεία ότι «η αναθέτουσα αρχή δεν αποκαλύπτει πληροφορίες που της έχουν διαβιβάσει οικονομικοί φορεία και τις οποίες έχουν χαρακτηρίσει ως εμπιστευτικές», κατά τρόπον ώστε οικονομικός φορέας να δύναται να προστατεύει οποιαδήποτε πληροφορία ως εμπορικό απόρρητο για τον λόγο ότι δεν επιθυμεί να την αποκαλύψει σε ανταγωνιστές οικονομικούς φορείς;

2)

Έχουν η αρχή της ισότιμης και χωρίς διακρίσεις αντιμετώπισης των οικονομικών φορέων, καθώς και η αρχή της διαφάνειας, κατά το άρθρο 18, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ, την έννοια ότι επιτρέπουν να ερμηνεύονται το άρθρο 21, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ και το άρθρο 2, σημείο 1, της οδηγίας 2016/943, ώστε οι υποψήφιοι για τη σύναψη δημόσιας σύμβασης οικονομικοί φορείς να δύνανται να προστατεύουν τα έγγραφα που μνημονεύονται στα άρθρα 59 και 60 της οδηγίας 2014/24/ΕΕ, καθώς και στο παράρτημα XII της οδηγίας 2014/24/ΕΕ, εν όλω ή εν μέρει, ως εμπορικό απόρρητο, περιλαμβανομένων ιδίως των εγγράφων που σχετίζονται με την απόδειξη πείρας, τις συστάσεις, τον κατάλογο των προτεινόμενων για την εκτέλεση της σύμβασης προσώπων και των επαγγελματικών τους προσόντων, τα ονόματα και το δυναμικό των οντοτήτων στις οποίες στηρίζονται οι φορείς ή τους υπεργολάβους, σε περίπτωση κατά την οποία τα έγγραφα αυτά απαιτούνται για να αποδειχθεί ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις συμμετοχής στη διαδικασία ή για την αξιολόγηση βάσει των κριτηρίων αξιολόγησης των προσφορών ή ότι η προσφορά είναι σύμφωνη με άλλες απαιτήσεις της αναθέτουσας αρχής οι οποίες περιλαμβάνονται στην τεκμηρίωση της διαδικασίας (προκήρυξη διαγωνισμού για τη σύναψη της σύμβασης, συγγραφή υποχρεώσεων);

3)

Επιτρέπουν η αρχή της ισότιμης και χωρίς διακρίσεις αντιμετώπισης των οικονομικών φορέων, καθώς και η αρχή της διαφάνειας, κατά το άρθρο 18, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ, ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με το άρθρο 58, παράγραφος 1, το άρθρο 63, παράγραφος 1 και το άρθρο 67, παράγραφος 2, στοιχείο β’', της οδηγίας 2014/24/ΕΕ, την εκ μέρους της αναθέτουσας αρχής ταυτόχρονη αποδοχή δήλωσης του οικονομικού φορέα ότι έχει στη διάθεσή του τους απαιτούμενους από την αναθέτουσα αρχή ή τους δηλούμενους από τον ίδιο πόρους σε ανθρώπινο δυναμικό, τις οντότητες στις οποίες επιθυμεί να στηριχθεί ή τους υπεργολάβους, στοιχεία που εκ του νόμου οφείλει να γνωστοποιήσει στην αναθέτουσα αρχή, και δήλωσης περί του ότι απλώς και μόνον η γνωστοποίηση των στοιχείων των προσώπων ή των οντοτήτων αυτών (ονοματεπώνυμα, επωνυμίες, πείρα, προσόντα) σε ανταγωνιστές αυτού οικονομικούς φορείς μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την «εξαγορά» τους από τους εν λόγω ανταγωνιστές και ότι, για τον λόγο αυτόν, είναι απαραίτητο οι συγκεκριμένες πληροφορίες να εμπίπτουν στο εμπορικό απόρρητο; Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω, μπορεί η ασταθής σχέση μεταξύ του οικονομικού φορέα και των εν λόγω προσώπων και οντοτήτων να θεωρηθεί επαρκής απόδειξη ότι ο φορέας διαθέτει τους συγκεκριμένους πόρους και, ειδικότερα, μπορούν να απονεμηθούν στον οικονομικό φορέα πρόσθετες μονάδες βαθμολογίας βάσει των κριτηρίων αξιολόγησης των προσφορών;

4)

Έχουν η αρχή της ισότιμης και χωρίς διακρίσεις αντιμετώπισης των οικονομικών φορέων, καθώς και η αρχή της διαφάνειας, κατά το άρθρο 18, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ, την έννοια ότι επιτρέπουν να ερμηνεύονται το άρθρο 21, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ και το άρθρο 2, σημείο 1, της οδηγίας 2016/943, κατά τρόπον ώστε οι υποψήφιοι για τη σύναψη δημόσιας σύμβασης οικονομικοί φορείς να μπορούν να προστατεύουν ως εμπορικό απόρρητο τα έγγραφα που απαιτούνται για να αποδειχθεί ότι η προσφορά τους πληροί τις απαιτήσεις της αναθέτουσας αρχής που μνημονεύονται στη σχετική συγγραφή υποχρεώσεων της δημόσιας σύμβασης (περιλαμβανομένης της περιγραφής του αντικειμένου της) ή για την αξιολόγηση της προσφοράς βάσει των κριτηρίων αξιολόγησης, ιδίως σε περίπτωση κατά την οποία τα έγγραφα αυτά αφορούν τη συμμόρφωση προς τις προϋποθέσεις της αναθέτουσας αρχής που μνημονεύονται στη συγγραφή υποχρεώσεων, στις εφαρμοστέες νομοθετικές διατάξεις ή σε άλλα διαθέσιμα στο κοινό ή στους ενδιαφερόμενους έγγραφα, ειδικότερα δε οσάκις η εν λόγω αξιολόγηση δεν διενεργείται βάσει αντικειμενικά συγκρίσιμων χαρακτηριστικών και μαθηματικά μετρήσιμων και συγκρίσιμων δεικτών, αλλά βάσει εξατομικευμένης εξέτασης από την αναθέτουσα αρχή; Συνεπώς, έχουν το άρθρο 21, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ και το άρθρο 2, σημείο 1, της οδηγίας 2016/943 την έννοια ότι η δήλωση που υποβάλλει οικονομικός φορέας στο πλαίσιο διαγωνισμού περί του ότι θα εκτελέσει το έργο το οποίο αποτελεί αντικείμενο της σύμβασης σύμφωνα με τις μνημονευόμενες στη συγγραφή υποχρεώσεων απαιτήσεις της αναθέτουσας αρχής, συμμόρφωση η οποία ελέγχεται και διακριβώνεται από την τελευταία, δύναται να χαρακτηρισθεί ως εμπορικό απόρρητο του οικείου οικονομικού φορέα, ακόμη και αν απόκειται σε αυτόν να επιλέξει τη μέθοδο επίτευξης του απαιτούμενου από την αναθέτουσα αρχή αποτελέσματος (αντικειμένου της δημόσιας σύμβασης);

5)

Επιτρέπουν η αρχή της ισότιμης και χωρίς διακρίσεις αντιμετώπισης των οικονομικών φορέων, καθώς και η αρχή της διαφάνειας, κατά το άρθρο 18, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ, ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με το άρθρο 67, παράγραφος 4, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ, το οποίο ορίζει ότι τα κριτήρια ανάθεσης δεν έχουν ως αποτέλεσμα την παροχή απεριόριστης ελευθερίας επιλογής στην αναθέτουσα αρχή και ότι πρέπει να διασφαλίζουν τη δυνατότητα αποτελεσματικού ανταγωνισμού και την αποτελεσματική επαλήθευση των πληροφοριών που παρέχονται από τους προσφέροντες, προκειμένου να αξιολογείται ο βαθμός συμμόρφωσής τους προς τα κριτήρια ανάθεσης, να καθορίζουν οι αναθέτουσες αρχές τα κριτήρια αξιολόγησης των προσφορών και συγκεκριμένα κριτήρια εξεταζόμενα βάσει εξατομικευμένης αξιολόγησης εκ μέρους της αναθέτουσας αρχής, μολονότι ήδη κατά τον χρόνο καθορισμού των εν λόγω κριτηρίων είναι γνωστό ότι ο οικονομικός φορέας θεωρεί προστατευόμενο βάσει του εμπορικού απορρήτου το μέρος της προσφοράς που αφορά το οικείο κριτήριο, στοιχείο ως προς το οποίο δεν αντιτίθεται η αναθέτουσα αρχή, με αποτέλεσμα οι ανταγωνιστές να αδυνατούν να εξετάσουν την προσφορά και να τη συγκρίνουν με τις δικές τους, οπότε προκαλείται σε αυτούς η υπόνοια ότι οι αναθέτουσες αρχές έχουν απόλυτη διακριτική ευχέρεια κατά την εξέταση και την αξιολόγηση προσφορών;

6)

Έχουν η αρχή της ισότιμης και χωρίς διακρίσεις αντιμετώπισης των οικονομικών φορέων, καθώς και η αρχή της διαφάνειας, κατά το άρθρο 18, παράγραφος 1, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ, ερμηνευόμενο σε συνδυασμό με το άρθρο 67, παράγραφος 4, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ, το οποίο ορίζει ότι τα κριτήρια ανάθεσης δεν έχουν ως αποτέλεσμα την παροχή απεριόριστης ελευθερίας επιλογής στην αναθέτουσα αρχή και ότι πρέπει να διασφαλίζουν τη δυνατότητα αποτελεσματικού ανταγωνισμού και την αποτελεσματική επαλήθευση των πληροφοριών που παρέχονται από τους προσφέροντες, προκειμένου να αξιολογείται ο βαθμός συμμόρφωσής τους προς τα κριτήρια ανάθεσης, την έννοια ότι επιτρέπεται στις αναθέτουσες αρχές ο καθορισμός κριτηρίου αξιολόγησης προσφορών, όπως είναι στην υπό κρίση υπόθεση το κριτήριο σχετικά με τον «σχεδιασμό της μελέτης» και το κριτήριο σχετικά με την «περιγραφή του τρόπου εκτέλεσης της δημόσιας σύμβασης»;

7)

Έχει το άρθρο 1, παράγραφοι 1 και 3, της οδηγίας 2007/66/ΕΕ (3) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2007, για την τροποποίηση των οδηγιών 89/665/ΕΟΚ και 92/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου όσον αφορά τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης δημόσιων συμβάσεων, που επιβάλλει στα κράτη μέλη να διασφαλίζουν στους οικονομικούς φορείς τη δυνατότητα ασκήσεως αποτελεσματικής προσφυγής κατά απόφασης των αναθετουσών αρχών και τη διαθεσιμότητα διαδικασιών προσφυγής σε οντότητες οι οποίες έχουν ή είχαν συμφέρον να τους ανατεθεί συγκεκριμένη σύμβαση και οι οποίες υπέστησαν ή ενδέχεται να υποστούν ζημία λόγω προβαλλομένης παραβάσεως, την έννοια ότι η εκ μέρους των αρχών επίλυσης διαφορών διαπίστωση ότι τα υποδειχθέντα από τους οικονομικούς φορείς έγγραφα δεν εμπίπτουν στο εμπορικό απόρρητο, γεγονός το οποίο συνεπάγεται υποχρέωση δημοσιοποίησής τους από την αναθέτουσα αρχή και την παροχή πρόσβασης σε αυτά στους ανταγωνιστές οικονομικούς φορείς –εφόσον τέτοια συνέπεια δεν προβλέπεται ρητώς εκ του νόμου– και επιβάλλει στην αρχή επίλυσης διαφορών την υποχρέωση να παράσχει στον συγκεκριμένο οικονομικό φορέα τη δυνατότητα να ασκήσει εκ νέου προσφυγή –λαμβανομένου υπόψη του περιεχομένου των εν λόγω εγγράφων, για τα οποία δεν είχε λάβει γνώση νωρίτερα με συνέπεια να αδυνατεί να ασκήσει αποτελεσματικά ένδικο βοήθημα– κατά πράξεων για τις οποίες δεν θα είχε δικαίωμα ασκήσεως προσφυγής λόγω εκπνοής της προθεσμίας άσκησής της, για παράδειγμα μέσω ακύρωσης των πράξεων εξέτασης και αξιολόγησης των προσφορών τις οποίες αφορούν τα επίμαχα έγγραφα που χαρακτηρίσθηκαν ως εμπίπτοντα στο εμπορικό απόρρητο;

---

(1)  ΕΕ 2014, L 94, σ. 65.

(2)  ΕΕ 2016, L 157, σ. 1.

(3)  ΕΕ 2007, L 335, σ. 31.

Αναίρεση που άσκησε στις 2 Φεβρουαρίου 2021 η Laure Camerin κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 24 Νοεμβρίου 2020 στην υπόθεση T-367/19, Camerin κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-63/21 P)

(2021/C 228/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Laure Camerin (εκπρόσωπος: M. Casado García-Hirschfeld, avocate)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 24ης Νοεμβρίου 2020 στην υπόθεση T-367/19·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, περιλαμβανομένων και των εξόδων ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την αίτηση αναιρέσεως ζητείται να αναιρεθεί η αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη καθόσον το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι παρέλκει η έκδοση αποφάσεως και απεφάνθη περί του μη παραδεκτού της προσφυγής με την οποία είχε ζητηθεί η μερική ακύρωση της απόφασης του Γραφείου Διαχείρισης και Εκκαθάρισης των Ατομικών Δικαιωμάτων (PMO) της 17ης Απριλίου 2019, καθώς και η αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη η αναιρεσείουσα λόγω των πλημμελειών στις οποίες υπέπεσε το PMO εξαιτίας των οποίων η αναιρεσείουσα στερήθηκε τη δυνατότητα να ζει αξιοπρεπώς.

Με την αίτηση αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα αμφισβητεί ειδικότερα τα σημεία 50 έως 52 και 54 της αναιρεσιβαλλομένης διατάξεως, τα σημεία 57 έως 62 και 67, καθώς και τα σημεία 73 και 74.

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει έναν μοναδικό λόγο, αντλούμενο από παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών και από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως που οδήγησε σε εσφαλμένη νομική αιτιολογία.

Αναίρεση που άσκησαν στις 12 Φεβρουαρίου 2021 οι Vincent Thunus, Jaime Barragán, Marc D’hooge, Alexandra Felten, Christophe Nègre, Patrick Vanhoudt κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 2 Δεκεμβρίου 2020, στην υπόθεση T-247/19, Thunus κ.λπ. κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση C-90/21 P)

(2021/C 228/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Vincent Thunus, Jaime Barragán, Marc D’hooge, Alexandra Felten, Christophe Nègre, Patrick Vanhoudt (εκπρόσωπος: L. Levi, avocate)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων

Αιτήματα

Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 2ας Δεκεμβρίου 2020 στην υπόθεση T-247/19·

—

κατά συνέπεια, να αναγνωρίσει υπέρ των νυν αναιρεσειόντων ότι γίνονται δεκτά τα πρωτοδίκως προβληθέντα αιτήματά τους και, ως εκ τούτου: — να ακυρώσει την απόφαση η οποία περιλαμβάνεται στα εκκαθαριστικά σημειώματα μισθοδοσίας των νυν αναιρεσειόντων για τον Φεβρουάριο του 2018 και με την οποία η ετήσια προσαρμογή του βασικού μισθού περιορίστηκε σε ποσοστό 0,7 % για το 2018, και, ως εκ τούτου, να ακυρώσει τις παρεμφερείς αποφάσεις που περιλαμβάνονται στα μεταγενέστερα εκκαθαριστικά σημειώματα μισθοδοσίας· — να υποχρεώσει την πρωτοδίκως καθής-εναγομένη να καταβάλει, σε αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας, (i) το υπόλοιπο του μισθού το οποίο αντιστοιχεί στην εφαρμογή της ετήσιας προσαρμογής για το 2018, δηλαδή αύξηση κατά 1,4 %, για την περίοδο από την 1η Ιανουαρίου 2018 έως την 31η Δεκεμβρίου 2018· (ii) το υπόλοιπο του μισθού το οποίο αντιστοιχεί στις συνέπειες της εφαρμογής της ετήσιας προσαρμογής κατά 0,7 % για το 2018 επί του ποσού των μισθών που καταβάλλονται από τον Ιανουάριο του 2018· (iii) τόκους υπερημερίας επί των οφειλόμενων υπολοίπων μισθού μέχρι την ολοσχερή εξόφληση των οφειλόμενων ποσών, του δε επιτοκίου υπερημερίας υπολογιζομένου βάσει του επιτοκίου το οποίο έχει καθορίσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως και το οποίο ίσχυε κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα, προσαυξημένου κατά τρεις μονάδες·

—	να καταδικάσει την ΕΤΕπ στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1)	Προσβολή του δικαιώματος διαβουλεύσεως του σώματος εκπροσώπων του προσωπικού — Παραμόρφωση των στοιχείων του φακέλου της υποθέσεως

2)	Παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως — Παραμόρφωση των στοιχείων του φακέλου της υποθέσεως — Παράβαση εκ μέρους του δικαιοδοτικού οργάνου της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως την οποία υπέχει

3)	Παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

Αναίρεση που άσκησαν στις 12 Φεβρουαρίου 2021 οι Vincent Thunus, Jaime Barragán, Marc D’hooge, Alexandra Felten, Christophe Nègre, Patrick Vanhoudt κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (πρώτο τμήμα) στις 2 Δεκεμβρίου 2020, στην υπόθεση T-318/19, Thunus κ.λπ. κατά ΕΤΕπ

(Υπόθεση C-91/21 P)

(2021/C 228/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείοντες: Vincent Thunus, Jaime Barragán, Marc D’hooge, Alexandra Felten, Christophe Nègre, Patrick Vanhoudt (εκπρόσωπος: L. Levi, avocate)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων

Αιτήματα

Οι αναιρεσείοντες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 2ας Δεκεμβρίου 2020 στην υπόθεση T-318/19·

—	κατά συνέπεια, να αναγνωρίσει υπέρ των νυν αναιρεσειόντων ότι γίνονται δεκτά τα πρωτοδίκως προβληθέντα αιτήματά τους και, ως εκ τούτου: — Να κρίνει την υπό κρίση προσφυγή-αγωγή παραδεκτή και βάσιμη, περιλαμβανομένης της ενστάσεως ελλείψεως νομιμότητας που περιέχεται σε αυτήν· — Κατά συνέπεια:

—

να ακυρώσει την απόφαση η οποία περιλαμβάνεται στα εκκαθαριστικά σημειώματα μισθοδοσίας των νυν αναιρεσειόντων για τον Φεβρουάριο του 2019 και με την οποία η ετήσια προσαρμογή του βασικού μισθού περιορίστηκε σε ποσοστό 0,8 % για το 2019, και, ως εκ τούτου, να ακυρώσει τις παρεμφερείς αποφάσεις που περιλαμβάνονται στα μεταγενέστερα εκκαθαριστικά σημειώματα μισθοδοσίας·

—

Συνεπώς, να υποχρεώσει την πρωτοδίκως καθής-εναγομένη να καταβάλει, σε αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας, (i) το υπόλοιπο του μισθού το οποίο αντιστοιχεί στην εφαρμογή της ετήσιας προσαρμογής για το 2019, δηλαδή αύξηση κατά 1,2 %, για την περίοδο από την 1η Ιανουαρίου 2019 έως την 31η Δεκεμβρίου 2019· (ii) το υπόλοιπο του μισθού το οποίο αντιστοιχεί στις συνέπειες της εφαρμογής της ετήσιας προσαρμογής κατά 0,8 % για το 2019 επί του ποσού των μισθών που καταβάλλονται από τον Ιανουάριο του 2019· (iii) τόκους υπερημερίας επί των οφειλόμενων υπολοίπων μισθού μέχρι την ολοσχερή εξόφληση των οφειλόμενων ποσών, του δε επιτοκίου υπερημερίας υπολογιζομένου βάσει του επιτοκίου το οποίο έχει καθορίσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως και το οποίο ίσχυε κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα, προσαυξημένου κατά τρεις μονάδες·

—	να καταδικάσει την ΕΤΕπ στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1)	Παράβαση των κανόνων περί αρμοδιότητας του εκδότη της πράξεως — Παράβαση του άρθρου 18 του εσωτερικού κανονισμού — Παραμόρφωση των στοιχείων του φακέλου της υποθέσεως — Παράβαση εκ μέρους του δικαιοδοτικού οργάνου της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως την οποία υπέχει

2)	Προσβολή του δικαιώματος διαβουλεύσεως του σώματος εκπροσώπων του προσωπικού — Παραμόρφωση των στοιχείων του φακέλου της υποθέσεως

3)	Παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως — Παραμόρφωση των στοιχείων του φακέλου της υποθέσεως — Παράβαση εκ μέρους του δικαιοδοτικού οργάνου της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως την οποία υπέχει

4)	Παράβαση του καθήκοντος επιμέλειας και παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Oberster Gerichtshof (Αυστρία) στις 25 Φεβρουαρίου 2021 — BT κατά Laudamotion GmbH

(Υπόθεση C-111/21)

(2021/C 228/23)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Oberster Gerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα και αναιρεσείουσα: BT

Εναγομένη και αναιρεσίβλητη: Laudamotion GmbH

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Συνιστά η ψυχική διαταραχή επιβάτη που προκαλείται από δυστύχημα και έχει παθολογικό χαρακτήρα (ήτοι χρήζει ιατρικής θεραπείας ή, τουλάχιστον, είναι ιατρικώς διαπιστώσιμη) «σωματικό τραυματισμό» κατά την έννοια του άρθρου 17, παράγραφος 1, της σύμβασης για την ενοποίηση ορισμένων κανόνων στις διεθνείς αεροπορικές μεταφορές, η οποία συνήφθη στις 28 Μαΐου 1999 στο Μόντρεαλ, υπεγράφη από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα στις 9 Δεκεμβρίου 1999 και εγκρίθηκε εξ ονόματός της με την απόφαση 2001/539/ΕΚ (1) του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2001;

2)	Σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα: Εμποδίζει το άρθρο 29 της προαναφερθείσας σύμβασης την άσκηση αγωγής αποζημίωσης στηριζόμενη σε διάταξη του εφαρμοστέου εθνικού δικαίου;

---

(1)  Απόφαση 2001/539/ΕΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 2001, για την σύναψη από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα της σύμβασης για την ενοποίηση ορισμένων κανόνων στις διεθνείς αεροπορικές μεταφορές (σύμβαση του Μόντρεαλ) (ΕΕ 2001, L 194, σ. 38).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Curtea de Apel Bucureşti (Ρουμανία) στις 3 Μαρτίου 2021 — Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Bucureşti — Administraţia Sector 1 a Finanţelor Publice κατά VB, Direcţia Generalā Regionalā a Finanţelor Publice Bucureşti -Serviciul Soluţionare Contestaţii 1

(Υπόθεση C-146/21)

(2021/C 228/24)

Γλώσσα διαδικασίας: η ρουμανική

Αιτούν δικαστήριο

Curtea de Apel Bucureşti

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Direcţia Generală Regională a Finanţelor Publice Bucureşti — Administraţia Sector 1 a Finanţelor Publice

Αναιρεσίβλητες: VB, Direcţia Generalā Regionalā a Finanţelor Publice Bucureşti — Serviciul Soluţionare Contestaţii 1

Προδικαστικό ερώτημα

Υπό περιστάσεις όπως αυτές της κύριας δίκης, αντιτίθενται η οδηγία 2006/112/ΕΚ (1) και η αρχή της ουδετερότητας σε εθνική νομοθετική ρύθμιση ή φορολογική πρακτική κατά την οποία ο μηχανισμός αντιστροφής της επιβάρυνσης (μέτρα απλούστευσης), ο οποίος εφαρμόζεται υποχρεωτικά στην πώληση μη υλοτομημένης ξυλείας, δεν έχει εφαρμογή σε υποκείμενο στον φόρο που υποβάλλεται σε έλεγχο και κατόπιν του ελέγχου αυτού εγγράφεται στο μητρώο ΦΠΑ, για τον λόγο ότι το πρόσωπο αυτό δεν είχε ζητήσει και δεν είχε λάβει, πριν από την πραγματοποίηση συναλλαγών ή κατά το χρονικό σημείο υπέρβασης του ανώτατου ορίου, αριθμό φορολογικού μητρώου ΦΠΑ;

---

(1)  Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (EE 2006, L 347, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Fővárosi Törvényszék (Ουγγαρία) στις 11 Μαρτίου 2021 — GM κατά Országos Idegenrendészeti Főigazgatóság κ.λπ.

(Υπόθεση C-159/21)

(2021/C 228/25)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Fővárosi Törvényszék

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: GM

Καθών: Országos Idegenrendészeti Főigazgatóság, Alkotmányvédelmi Hivatal, Terrorelhárítási Központ

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν τα άρθρα 11, παράγραφος 2, 12, παράγραφοι 1, στοιχείο δ', και 2, 23, παράγραφος 1, στοιχείο β', και 45, παράγραφοι 1 και 3 έως 5, της οδηγίας για τις διαδικασίες ασύλου (1) –υπό το πρίσμα του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης)– την έννοια ότι, σε περίπτωση που συντρέχει η προβλεπόμενη στο άρθρο 23, παράγραφος 1, της οδηγίας αυτής εξαίρεση σχετικά με λόγο εθνικής ασφαλείας, επιβάλλουν στην αρχή κράτους μέλους που έχει εκδώσει απόφαση περί απορρίψεως αιτήσεως διεθνούς προστασίας ή περί ανακλήσεως της διεθνούς προστασίας στηριζόμενη σε λόγο εθνικής ασφαλείας καθώς και στην ειδική αρχή που έχει χαρακτηρίσει τις σχετικές πληροφορίες ως εμπιστευτικές, να διασφαλίζουν με κάθε τρόπο στον αιτούντα, πρόσφυγα ή αλλοδαπό που δικαιούται επικουρικής προστασίας, ή στον νόμιμο εκπρόσωπό του, το δικαίωμα προσβάσεως τουλάχιστον στο ουσιώδες περιεχόμενο των πληροφοριών ή των εμπιστευτικών ή διαβαθμισμένων δεδομένων επί των οποίων στηρίζεται η εκδοθείσα βάσει του ανωτέρω λόγου απόφαση και το δικαίωμα χρήσεως των πληροφοριών ή δεδομένων αυτών κατά τη σχετική με την απόφαση διαδικασία, σε περίπτωση που η υπεύθυνη αρχή ισχυρίζεται ότι η εν λόγω κοινοποίηση αντιβαίνει σε λόγο εθνικής ασφαλείας;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως, ποια ακριβώς είναι η έννοια του «ουσιώδους περιεχομένου» των λόγων εμπιστευτικού χαρακτήρα στους οποίους στηρίζεται μια τέτοια απόφαση, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 23, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας για τις διαδικασίες ασύλου, υπό το πρίσμα των άρθρων 41 και 47 του Χάρτη;

3)

Έχουν το άρθρο 14, παράγραφος 4, στοιχείο α', και το άρθρο 17, παράγραφος 1, στοιχείο δ', της οδηγίας σχετικά με τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση ασύλου (2), καθώς και το άρθρο 45, παράγραφοι 1, στοιχείο α', και 3 έως 4, της οδηγίας για τις διαδικασίες ασύλου και η αιτιολογική της σκέψη 49 την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση κατά την οποία η ανάκληση ή ο αποκλεισμός από το καθεστώς του πρόσφυγα ή του αλλοδαπού που δικαιούται επικουρικής προστασίας χωρεί με μη αιτιολογημένη απόφαση, η οποία βασίζεται αποκλειστικά στη δεσμευτική και υποχρεωτική, ομοίως μη αιτιολογημένη, γνωμοδότηση της ειδικής αρχής στην οποία παραπέμπει αυτομάτως, και η οποία διαπιστώνει την ύπαρξη κινδύνου για την εθνική ασφάλεια;

4)

Έχουν οι αιτιολογικές σκέψεις 20 και 34, καθώς και τα άρθρα 4 και 10, παράγραφοι 2 και 3, στοιχείο δ', της οδηγίας για τις διαδικασίες ασύλου, καθώς και τα άρθρα 14, παράγραφος 4, στοιχείο α', και 17, παράγραφος 1, στοιχείο δ', της οδηγίας σχετικά με τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση ασύλου την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική ρύθμιση βάσει της οποίας η ανωτέρω ειδική αρχή προβαίνει σε εξέταση του λόγου αποκλεισμού και λαμβάνει απόφαση επί της ουσίας στο πλαίσιο διαδικασίας μη συμβατής με τους ουσιαστικούς και διαδικαστικούς κανόνες της οδηγίας σχετικά με τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση ασύλου;

5)

Έχει το άρθρο 17, παράγραφος 1, στοιχείο β', της οδηγίας σχετικά με τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση ασύλου την έννοια ότι απαγορεύει τον αποκλεισμό βάσει περιστατικού ή αδικήματος που ήταν ήδη γνωστό πριν από την έκδοση της οριστικής αποφάσεως ή διατάξεως περί αναγνωρίσεως του καθεστώτος του πρόσφυγα, το οποίο ωστόσο δεν θεμελίωσε λόγο αποκλεισμού ούτε σε σχέση με την αναγνώριση του καθεστώτος του πρόσφυγα ούτε σε σχέση με την επικουρική προστασία;

---

(1)  Οδηγία 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας (ΕΕ 2013, L 180, σ. 60).

(2)  Οδηγία 2011/95/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας (ΕΕ 2011, L 337, σ. 9).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Cour de cassation (Γαλλία) στις 16 Μαρτίου 2021 — Procureur général près la cour d’appel d’Angers κατά KL

(Υπόθεση C-168/21)

(2021/C 228/26)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Cour de cassation

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: Procureur général près la cour d’appel d’Angers

Εκζητούμενο πρόσωπο: KL

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Πρέπει το άρθρο 2, παράγραφος 4, και το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας-πλαισίου 2002/584 (1) να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι η προϋπόθεση του διττού αξιοποίνου πληρούται σε περίπτωση όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη όπου ζητείται παράδοση για πράξεις χαρακτηρισθείσες νομικώς στο κράτος έκδοσης του εντάλματος ως φθορά ξένης ιδιοκτησίας και λεηλασία συγκείμενη από πράξεις φθοράς ξένης ιδιοκτησίας και λεηλασίας δυνάμενες να διαταράξουν τη δημόσια ειρήνη, ενώ στο κράτος εκτέλεσης δεν απαιτούν τη συνδρομή του στοιχείου αυτού της διατάραξης της δημόσιας ειρήνης οι ποινικώς κολάσιμες πράξεις της κλοπής με φθορά, της καταστροφής και της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας;

2)

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο προδικαστικό ερώτημα, πρέπει το άρθρο 2, παράγραφος 4, και το άρθρο 4, παράγραφος 1, της οδηγίας-πλαισίου 2002/584 να ερμηνευθούν υπό την έννοια ότι το δικαστήριο του κράτους εκτέλεσης δύναται να αρνηθεί την εκτέλεση ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης εκδοθέντος προς εκτέλεση ποινής, στην περίπτωση που διαπιστώσει ότι το πρόσωπο του οποίου ζητείται η παράδοση έχει καταδικασθεί από τις δικαστικές αρχές του κράτους έκδοσης του εντάλματος στην ποινή αυτή για τέλεση ενιαίας αξιόποινης πράξεως, συγκείμενης από διαφορετικές επιμέρους πράξεις, ως προς ορισμένες μόνον από τις οποίες όμως στοιχειοθετείται αδίκημα στο κράτος εκτέλεσης; Διαφοροποιείται η απάντηση ανάλογα με το αν οι δικαστικές αρχές του κράτους έκδοσης του εντάλματος θεώρησαν τις επιμέρους αυτές πράξεις ως διακριτές μεταξύ τους ή όχι;

3)

Πρέπει το άρθρο 49, παράγραφος 3, του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι επιβάλλει στη δικαστική αρχή του κράτους μέλους εκτέλεσης να αρνηθεί την εκτέλεση ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, στην περίπτωση που, αφενός, τούτο έχει εκδοθεί προς τον σκοπό εκτέλεσης ενιαίας ποινής για τέλεση ενιαίας αξιόποινης πράξεως και, αφετέρου, η παράδοση μπορεί να γίνει για ορισμένες μόνον από τις πράξεις για τις οποίες έχει επιβληθεί η ποινή αυτή δεδομένου ότι δεν στοιχειοθετείται αδίκημα ως προς όλες τις πράξεις κατά το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης;

---

(1)  Απόφαση-πλαίσιο 2002/584/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 2002, για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών (EE 2002, L 190, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landgericht Köln (Γερμανία) στις 19 Μαρτίου 2021 — EF κατά Deutsche Lufthansa AG

(Υπόθεση C-172/21)

(2021/C 228/27)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht Köln

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα και εκκαλούσα: EF

Εναγομένη και εφεσίβλητη: Deutsche Lufthansa AG

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Συνιστά, σε σχέση με τον κανονικό ναύλο, ο προνομιακός εταιρικός ναύλος (εν προκειμένω 152,00 ευρώ αντί 169,00 ευρώ), ο οποίος βασίζεται σε συμφωνία-πλαίσιο μεταξύ αερομεταφορέα και άλλης επιχειρήσεως και είναι διαθέσιμος μόνο για τα επαγγελματικά ταξίδια των εργαζομένων της οικείας επιχειρήσεως, μειωμένο ναύλο που δεν διατίθεται άμεσα ή έμμεσα στο κοινό κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 3, πρώτη περίοδος, του κανονισμού (ΕΚ) 261/2004 (1);

2)	Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα: Μήπως, επίσης, δεν συνιστά ο εν λόγω προνομιακός εταιρικός ναύλος πρόγραμμα τακτικών επιβατών ή άλλο εμπορικό πρόγραμμα αερομεταφορέα ή ταξιδιωτικού πράκτορα κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 3, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού 261/2004;

---

(1)  Κανονισμός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Φεβρουαρίου 2004, για τη θέσπιση κοινών κανόνων αποζημίωσης των επιβατών αεροπορικών μεταφορών και παροχής βοήθειας σε αυτούς σε περίπτωση άρνησης επιβίβασης και ματαίωσης ή μεγάλης καθυστέρησης της πτήσης και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 295/91 (ΕΕ 2004, L 46, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landgericht Saarbrücken (Γερμανία) στις 23 Μαρτίου 2021 — Maxxus Group GmbH & Co. KG κατά Globus Holding GmbH & Co. KG

(Υπόθεση C-183/21)

(2021/C 228/28)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht Saarbrücken

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα: Maxxus Group GmbH & Co. KG

Εναγομένη: Globus Holding GmbH & Co. KG

Προδικαστικά ερωτήματα

Έχει το δίκαιο της Ένωσης, ειδικότερα υπό το πρίσμα των οδηγιών περί σημάτων, δηλαδή της οδηγίας 2008/95/ΕΚ (1), ιδίως του άρθρου 12, και της οδηγίας (ΕΕ) 2015/2436 (2), ιδίως των άρθρων 16, 17, 19 την έννοια ότι η πρακτική αποτελεσματικότητα των κανόνων αυτών απαγορεύει ερμηνεία του εθνικού δικονομικού δικαίου η οποία

1)	επιβάλλει στην ενάγουσα, στο πλαίσιο αστικής δίκης με αντικείμενο τη διαγραφή καταχωρισμένου εθνικού σήματος λόγω εκπτώσεως οφειλόμενης σε μη χρήση του, βάρος επικλήσεως διαφορετικό από το βάρος αποδείξεως και

2)

επιβάλλει στην ενάγουσα, στο πλαίσιο του εν λόγω βάρους επικλήσεως, α. να προβάλει, στο πλαίσιο μιας τέτοιας δίκης, τεκμηριωμένους κατά το δυνατόν ισχυρισμούς σχετικά με τη μη χρήση του σήματος από την εναγομένη, και β. να διεξαγάγει η ίδια, για τον σκοπό αυτό, έρευνα στην αγορά, κατάλληλη προς στήριξη του αιτήματος διαγραφής και προσαρμοσμένη στα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του επίμαχου σήματος;

---

(1)  Οδηγία 2008/95/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Οκτωβρίου 2008, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (Κωδικοποιημένη έκδοση) (ΕΕ 2008, L 299, σ. 25).

(2)  Οδηγία (ΕΕ) 2015/2436 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2015, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων (αναδιατύπωση) (ΕΕ 2015, L 336, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Kúria (Ουγγαρία) στις 25 Μαρτίου 2021 — FAWKES Kft. κατά Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Υπόθεση C-187/21)

(2021/C 228/29)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Kúria

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: FAWKES Kft.

Αναιρεσίβλητη: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 30, παράγραφος 2, στοιχεία α' και β', του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 (1) του Συμβουλίου, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, την έννοια ότι ως δασμολογητέα αξία μπορούν και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη μόνον οι αξίες που περιλαμβάνονται στη βάση δεδομένων που καταρτίζεται βάσει των εκτελωνισμών που διενεργεί η τελωνειακή αρχή του κράτους μέλους;

2)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, επιβάλλεται, για τον καθορισμό της δασμολογητέας αξίας κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 30, παράγραφος 2, στοιχεία α' και β', η επικοινωνία με τις τελωνειακές αρχές άλλων κρατών μελών προκειμένου να αντληθεί η δασμολογητέα αξία ομοειδών εμπορευμάτων που περιλαμβάνονται στις βάσεις δεδομένων τους και/ή είναι αναγκαία η ανεύρεση στοιχείων από κάποια κοινοτική βάση δεδομένων ώστε να αντληθούν οι περιλαμβανόμενες σε αυτήν δασμολογητέες αξίες;

3)

Έχει το άρθρο 30, παράγραφος 2, στοιχεία α' και β', του κανονισμού 2913/92 την έννοια ότι, για τον καθορισμό της δασμολογητέας αξίας, δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη οι συναλλακτικές αξίες που αφορούν συναλλαγές του ίδιου του αιτούντος τον εκτελωνισμό, ακόμη και αν δεν αμφισβητήθηκαν ούτε από την εθνική τελωνειακή αρχή ούτε από τις εθνικές αρχές άλλων κρατών μελών;

4)	Έχει η κατά το άρθρο 30, παράγραφος 2, στοιχεία α' και β', του κανονισμού 2913/92 απαίτηση περί του χρόνου εξαγωγής «κατά την ίδια ή περίπου κατά την ίδια χρονική στιγμή» την έννοια ότι μπορεί να περιορίζεται σε χρονική περίοδο +/- 45 ημερών πριν και μετά τον εκτελωνισμό;

---

(1)  EE 1992, L 302, σ. 1.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Kúria (Ουγγαρία) στις 25 Μαρτίου 2021 — Megatherm-Csillaghegy Kft. κατά Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

(Υπόθεση C-188/21)

(2021/C 228/30)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Kúria

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Megatherm-Csillaghegy Kft.

Αναιρεσίβλητη: Nemzeti Adó- és Vámhivatal Fellebbviteli Igazgatósága

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Αντιβαίνουν στην αρχή της ουδετερότητας του φόρου προστιθέμενης αξίας (1), καθώς και στην αιτιολογική σκέψη 30 και στα άρθρα 63, 167, 168, 178 έως 180, 182 και 273 της οδηγίας περί ΦΠΑ το άρθρο 137, παράγραφος 3, τελευταία περίοδος, του az általános forgalmi adóról szóló 2007. évi CXXVII. törvény (νόμου CXXVII του 2007 περί φόρου προστιθέμενης αξίας), όπως ίσχυε από την 1η Ιανουαρίου 2015 έως την 31η Δεκεμβρίου 2017, κατά το οποίο «[α]κόμη και στην περίπτωση που η φορολογική αρχή απενεργοποιήσει τον αριθμό φορολογικού μητρώου του υποκειμένου στον φόρο χωρίς να έχει αναστείλει τη χρήση του, ο υποκείμενος στον φόρο χάνει το δικαίωμά του προς έκπτωση του φόρου από την ημέρα κατά την οποία καθίσταται απρόσβλητη η απόφαση περί απενεργοποίησης του εν λόγω αριθμού φορολογικού μητρώου», και το άρθρο 137, όπως ίσχυε από την 1η Ιανουαρίου 2018 έως τις 26 Νοεμβρίου 2020, κατά το οποίο «εάν η κεντρική φορολογική και τελωνειακή αρχή απενεργοποιήσει τον αριθμό φορολογικού μητρώου του υποκειμένου στον φόρο, ο υποκείμενος στον φόρο χάνει το δικαίωμα προς έκπτωση του φόρου από την ημέρα κατά την οποία καθίσταται οριστική η απόφαση περί απενεργοποίησης του εν λόγω αριθμού φορολογικού μητρώου»;

2)	Έχει το άρθρο 273 της οδηγίας περί ΦΠΑ την έννοια ότι η απώλεια του δικαιώματος προς έκπτωση του φόρου, ως υποχρεωτική έννομη συνέπεια, υπερβαίνει (δυσανάλογα) το αναγκαίο μέτρο για την επίτευξη του σκοπού της είσπραξης του φόρου και της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής;

---

(1)  Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (EE 2006, L 347, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το College van Beroep voor het bedrijfsleven (Κάτω Χώρες) στις 26 Μαρτίου 2021 — R. en R. κατά Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

(Υπόθεση C-189/21)

(2021/C 228/31)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

College van Beroep voor het bedrijfsleven

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: R. en R.

Καθού: Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit

Προδικαστικό ερώτημα

Έχει η κανονιστική απαίτηση διαχείρισης (ΚΑΔ) 10 του παραρτήματος ΙΙ του κανονισμού (ΕΕ) 1306/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, σχετικά με τη χρηματοδότηση, τη διαχείριση και την παρακολούθηση της κοινής γεωργικής πολιτικής και την κατάργηση των κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 352/78, (ΕΚ) αριθ. 165/94, (ΕΚ) αριθ. 2799/98, (ΕΚ) αριθ. 814/2000, (ΕΚ) αριθ. 1290/2005 και (ΕΚ) αριθ. 485/2008 του Συμβουλίου (1), η οποία παραπέμπει στο άρθρο 55, πρώτη και δεύτερη περίοδος, του κανονισμού (ΕΚ) 1107/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με τη διάθεση φυτοπροστατευτικών προϊόντων στην αγορά και την κατάργηση των οδηγιών 79/117/ΕΟΚ και 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου (2), την έννοια ότι αφορά και την περίπτωση κατά την οποία έχει χρησιμοποιηθεί φυτοπροστατευτικό προϊόν το οποίο δεν έχει αδειοδοτηθεί στο οικείο κράτος μέλος σύμφωνα με τον δεύτερο ως άνω κανονισμό;

---

(1)  ΕΕ 2013, L 347, σ. 549.

(2)  ΕΕ 2009, L 309, σ. 1.

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Hoge Raad der Nederlanden (Κάτω Χώρες) στις 29 Μαρτίου 2021 — Staatssecretaris van Financiën κατά X

(Υπόθεση C-194/21)

(2021/C 228/32)

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Hoge Raad der Nederlanden

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείων: Staatssecretaris van Financiën

Αναιρεσίβλητος: X

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν τα άρθρα 184 και 185 της οδηγίας περί ΦΠΑ του 2006 (1) την έννοια ότι υποκείμενος στον φόρο ο οποίος δεν ζήτησε εντός της ισχύουσας αποσβεστικής προθεσμίας του εθνικού δικαίου έκπτωση του ΦΠΑ (αρχικώς πραγματοποιούμενη έκπτωση) κατά την απόκτηση αγαθού ή την παροχή υπηρεσίας σύμφωνα με την προβλεπόμενη χρήση του αγαθού ή της υπηρεσίας όσον αφορά τη φορολόγησή τους δικαιούται να το πράξει αργότερα στο πλαίσιο διακανονισμού κατά την πρώτη χρήση του αγαθού ή της υπηρεσίας εφόσον η πραγματική χρήση κατά τον χρόνο του διακανονισμού αυτού είναι ίδια με τη σκοπούμενη χρήση;

2)	Έχει σημασία για την απάντηση στο πρώτο ερώτημα το γεγονός ότι η μη διενέργεια της αρχικής εκπτώσεως δεν συνδέεται με απάτη ή κατάχρηση δικαιώματος, ενώ επίσης δεν αποδεικνύεται πρόκληση ζημίας σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού;

---

(1)  Οδηγία 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας (EE 2006, L 347, σ. 1).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Rayonen sad Lukovit (Βουλγαρία) στις 26 Μαρτίου 2021 — LB κατά Smetna palata na Republika Bulgaria

(Υπόθεση C-195/21)

(2021/C 228/33)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Rayonen sad Lukovit

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: LB

Καθού: Smetna palata na Republika Bulgaria

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχει το άρθρο 58, παράγραφος 4, της οδηγίας 2014/24/ΕΕ (1) την έννοια ότι οι τιθέμενες με τα κριτήρια επιλογής απαιτήσεις ως προς την επαγγελματική ικανότητα των μελών του προσωπικού των οικονομικών φορέων σε σχέση με ειδικού αντικειμένου σύμβαση του κατασκευαστικού κλάδου μπορούν να είναι αυστηρότερες από τις ελάχιστες απαιτήσεις τις οποίες θέτει ο ειδικός εθνικός νόμος (άρθρο 163a, παράγραφος 4, του ZUT) ως προς την εκπαίδευση και τα επαγγελματικά προσόντα, χωρίς οι απαιτήσεις αυτές εκ προοιμίου να περιορίζουν τον ανταγωνισμό, και πιο συγκεκριμένα: απαιτεί η προβλεπόμενη προϋπόθεση της «αναλογικότητας» –προς το αντικείμενο της σύμβασης– των τιθέμενων απαιτήσεων όσον αφορά τη συμμετοχή α) από το εθνικό δικαστήριο να εκτιμά την αναλογικότητα με βάση τα συγκεντρωθέντα αποδεικτικά στοιχεία και τις συγκεκριμένες παραμέτρους της σύμβασης, ακόμη και στις περιπτώσεις στις οποίες ο εθνικός νόμος καθορίζει μεγάλο αριθμό ειδικών επαγγελματιών οι οποίοι έχουν κατ’ αρχήν τα προσόντα για τις δραστηριότητες που θα ασκηθούν στο πλαίσιο της σύμβασης, ή β) επιτρέπει η προϋπόθεση αυτή τον περιορισμό του δικαστικού ελέγχου αποκλειστικά στην εξέταση αν οι προϋποθέσεις συμμετοχής είναι υπέρμετρα αυστηρές σε σύγκριση με τις κατ’ αρχήν προβλεπόμενες στον ειδικό εθνικό νόμο;

2)

Έχουν οι ρυθμίσεις του τίτλου II του κανονισμού 2988/95 (2), ο οποίος επιγράφεται «Διοικητικά μέτρα και κυρώσεις», την έννοια ότι η ίδια παράβαση του Zakon za obshtestvenite porachki (νόμου περί δημοσίων συμβάσεων), με τον οποίο μεταφέρθηκε στην εθνική έννομη τάξη η οδηγία 2014/24/ΕΕ, (συμπεριλαμβανομένης της παράβασης κατά τον καθορισμό των κριτηρίων επιλογής, για την οποία επιβλήθηκε κύρωση στον προσφεύγοντα) μπορεί να επισύρει διαφορετικές έννομες συνέπειες αναλόγως του αν η παράβαση διαπράχθηκε ανυπαίτια ή εκ προθέσεως ή εξ αμελείας;

3)

Λαμβανομένου υπόψη του σκοπού του άρθρου 8, παράγραφος 3, του κανονισμού 2988/95 και των αιτιολογικών σκέψεων 43 και 122 του κανονισμού 1303/13 (3), επιτρέπεται, βάσει των αρχών της ασφάλειας δικαίου και της αποτελεσματικότητας, οι πλείονες εθνικές αρχές που είναι επιφορτισμένες με τη διασφάλιση των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πραγματοποιούν διαφορετική εκτίμηση των ίδιων πραγματικών περιστατικών της διαδικασίας σύναψης σύμβασης, και ειδικότερα: επιτρέπεται, βάσει των ανωτέρω αρχών, η διαχειριστική αρχή του επιχειρησιακού προγράμματος να μη διαπιστώνει παράβαση κατά τον καθορισμό των κριτηρίων επιλογής, ενώ το Ελεγκτικό Συνέδριο να κρίνει, κατά τον μεταγενέστερο έλεγχο, χωρίς να συντρέχουν ιδιαίτερες ή νέες περιστάσεις, ότι τα κριτήρια αυτά περιορίζουν τον ανταγωνισμό και να επιβάλλει στην αναθέτουσα αρχή διοικητική κύρωση για τον λόγο αυτό;

4)

Αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας εθνική διάταξη, όπως το άρθρο 247, παράγραφος 1, του νόμου περί δημοσίων συμβάσεων, η οποία προβλέπει ότι η αναθέτουσα αρχή που παραβιάζει τυπικώς την απαγόρευση του άρθρου 2, παράγραφος 2, του νόμου αυτού τιμωρείται με πρόστιμο ύψους ίσου με το 2 % της αξίας της σύμβασης, συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ, το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 10 000 βουλγαρικά λέβα (BGN), χωρίς να απαιτείται να διαπιστωθούν η σοβαρότητα της παράβασης και οι πραγματικές ή δυνητικές συνέπειές της επί των συμφερόντων της Ένωσης;

---

(1)  Οδηγία 2014/24/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2014, σχετικά με τις δημόσιες προμήθειες και την κατάργηση της οδηγίας 2004/18/ΕΚ (EE 2014, L 94, σ. 65).

(2)  Κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) αριθ. 2988/95 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1995, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΕ 1995, L 312, σ. 1).

(3)  Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1303/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013 , περί καθορισμού κοινών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το Ταμείο Συνοχής, το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας και περί καθορισμού γενικών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το Ταμείο Συνοχής και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1083/2006 (ΕΕ 2013, L 347, σ. 320).

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Okrazhen sad Burgas (Βουλγαρία) στις 31 Μαρτίου 2021 — Ποινική διαδικασία κατά «DELTA STROY 2003» EOOD

(Υπόθεση C-203/21)

(2021/C 228/34)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Αιτούν δικαστήριο

Okrazhen sad Burgas

Ποινική διαδικασία ενώπιον του αιτούντος δικαστηρίου κατά

«DELTA STROY 2003» EOOD

Προδικαστικά ερωτήματα

1)

Έχουν τα άρθρα 4 και 5 της απόφασης-πλαισίου 2005/212/ΔΕΥ, καθώς και το άρθρο 49 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την έννοια ότι επιτρέπουν ρύθμιση κράτους μέλους βάσει της οποίας, σε διαδικασία όπως αυτή της κύριας δίκης, το εθνικό δικαστήριο μπορεί να επιβάλει κύρωση σε νομικό πρόσωπο για συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα, η διάπραξη του οποίου δεν έχει ακόμα διαπιστωθεί, επειδή αποτελεί αντικείμενο παράλληλης ποινικής διαδικασίας η οποία δεν έχει περατωθεί οριστικώς;

2)

Έχουν τα άρθρα 4 και 5 της απόφασης-πλαισίου 2005/212/ΔΕΥ, καθώς και το άρθρο 49 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την έννοια ότι επιτρέπουν ρύθμιση κράτους μέλους βάσει της οποίας, σε διαδικασία όπως αυτή της κύριας δίκης, το εθνικό δικαστήριο μπορεί να επιβάλει κύρωση σε νομικό πρόσωπο, η οποία συνίσταται σε πρόστιμο ύψους ίσου προς το ποσό του προϊόντος συγκεκριμένου ποινικού αδικήματος, η διάπραξη του οποίου δεν έχει ακόμα διαπιστωθεί, επειδή αποτελεί αντικείμενο παράλληλης ποινικής διαδικασίας η οποία δεν έχει περατωθεί οριστικώς;

Αναίρεση που άσκησε στις 19 Απριλίου 2021 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 3 Φεβρουαρίου 2021 στην υπόθεση T-17/19, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά Giulia Moi

(Υπόθεση C-246/21 P)

(2021/C 228/35)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: S. Seyr, M. Windisch, T. Lazian)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Giulia Moi

Αιτήματα

Το αναιρεσείον ζητεί από Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—	να αποφανθεί οριστικώς επί της διαφοράς που ήχθη ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, δεχόμενο τα αιτήματα που υπέβαλε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρωτοδίκως·

—	να καταδικάσει την πρωτοδίκως προσφεύγουσα στο σύνολο των δικαστικών εξόδων της πρωτοβάθμιας και της αναιρετικής δίκης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

—

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο ενήργησε καθ’ υπέρβαση εξουσίας και αποφάνθηκε ultra petita καθόσον συμπεριέλαβε στο αντικείμενο της διαφοράς την απόφαση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με την οποία διαπιστώνεται η διάπραξη παρενόχλησης και ακύρωσε την απόφαση αυτή (σκέψεις 34, 37, 38 και 76 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως)·

—	Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε τα δικαιώματα άμυνας του Κοινοβουλίου (σκέψεις 35 και 36 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως)·

—

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 263, έκτο εδάφιο, ΣΛΕΕ καθόσον αγνόησε την εκεί προβλεπόμενη προθεσμία για την άσκηση προσφυγής ακυρώσεως και συμπεριέλαβε στο αντικείμενο της διαφοράς την καταστείσα στο μεταξύ απρόσβλητη απόφαση του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με την οποία διαπιστώνεται η διάπραξη παρενόχλησης (σκέψεις 76 και 77 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως)·

—

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 232 ΣΛΕΕ καθόσον δεν έλαβε υπόψη την εξουσία που έχει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να οργανώνει ελεύθερα τον τρόπο λειτουργίας του, κατά τα προβλεπόμενα στους εσωτερικούς κανόνες περί της διαδικασίας που αφορά τις περιπτώσεις παρενόχλησης στις οποίες εμπλέκονται βουλευτές του Κοινοβουλίου, όπως επίσης και στον κανονισμό του Κοινοβουλίου, ιδίως στα ισχύοντα κατά τον χρόνο των πραγματικών περιστατικών άρθρα 166 και 167 αυτού περί κυρώσεων (σκέψεις 12, 13, 63, 66, 129 και 132 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως).

Διάταξη του προέδρου του δευτέρου τμήματος του Δικαστηρίου της 4ης Μαρτίου 2021 — [αίτηση του Bundesgerichtshof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Διαδικασία που κίνησε η All in One Star Ltd

(Υπόθεση C-469/19) (1)

(2021/C 228/36)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Ο πρόεδρος του δευτέρου τμήματος αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 328 της 30.9.2019.

Διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου της 26ης Φεβρουαρίου 2021 [αίτηση του Landgericht Düsseldorf (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — EZ κατά Iberia Lineas Aereas de Espana, Sociedad Unipersonal

(Υπόθεση C-606/20) (1)

(2021/C 228/37)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου αποφάσισε τη διαγραφή της υποθέσεως.

---

(1)  ΕΕ C 62 της 22.2.2021.

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Απριλίου 2021 — Crédit lyonnais κατά ΕΚΤ

(Υπόθεση T-504/19) (1)

(Οικονομική και νομισματική πολιτική - Προληπτική εποπτεία των πιστωτικών ιδρυμάτων - Άρθρο 4, παράγραφος 1, στοιχείο δ', και παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΕ) 1024/2013 - Υπολογισμός του δείκτη μόχλευσης - Μερική άρνηση της ΕΚΤ να επιτρέψει την εξαίρεση ανοιγμάτων που πληρούσαν ορισμένες προϋποθέσεις - Άρθρο 429, παράγραφος 14, του κανονισμού (ΕΕ) 575/2013 - Μη εξέταση όλων των κρίσιμων στοιχείων της συγκεκριμένης περιπτώσεως - Δεδικασμένο - Άρθρο 266 ΣΛΕΕ)

(2021/C 228/38)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Crédit lyonnais (εκπρόσωποι: A. Champsaur και A. Delors, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (εκπρόσωποι: J. Poscia, R. Ugena και F. Bonnard, επικουρούμενοι από τον H.-G. Kamann, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Προσφυγή βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση της αποφάσεως ECB-SSM 2019-FRCAG 39 της ΕΚΤ, της 3ης Μαΐου 2019, η οποία εκδόθηκε κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο δ', και του άρθρου 10 του κανονισμού (ΕΕ) 1024/2013 του Συμβουλίου, της 15ης Οκτωβρίου 2013, για την ανάθεση ειδικών καθηκόντων στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σχετικά με τις πολιτικές που αφορούν την προληπτική εποπτεία των πιστωτικών ιδρυμάτων (ΕΕ 2013, L 287, σ. 63), και του άρθρου 429, παράγραφος 14, του κανονισμού (ΕΕ) 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με τις απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας για πιστωτικά ιδρύματα και επιχειρήσεις επενδύσεων και την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 648/2012 (ΕΕ 2013, L 176, σ. 1, διορθωτικά ΕΕ 2013, L 208, σ. 68, και ΕΕ 2013, L 321, σ. 6), κατά το μέρος που η ΕΚΤ αρνήθηκε να επιτρέψει στην προσφεύγουσα να εξαιρέσει από τον υπολογισμό του δείκτη μόχλευσης ορισμένα ανοίγματα.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση ECB-SSM 2019-FRCAG 39 της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), της 3ης Μαΐου 2019, στο μέτρο που αρνήθηκε να επιτρέψει στην Crédit lyonnais να εξαιρέσει από τον υπολογισμό του δείκτη μοχλεύσεώς της ποσοστό 34 % των ανοιγμάτων της έναντι του Caisse des dépôts et consignations.

2)	Καταδικάζει την ΕΚΤ στα δικαστικά έξοδα.

---

(1)  EE C 312 της 16.9.2019.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Απριλίου 2021 — Laroni κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση T-415/19) (1)

(Θεσμικό δίκαιο - Ενιαίο καθεστώς των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - Μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εκλεγέντα σε ιταλικές περιφέρειες - Έκδοση από το Ufficio di Presidenza della Camera dei deputati (Προεδρείο της Βουλής, Ιταλία) της απόφασης 14/2018, σχετικά με συντάξεις - Τροποποίηση του ποσού των συντάξεων των βουλευτών της ιταλικής Βουλής - Συνακόλουθη τροποποίηση, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, του ποσού των συντάξεων ορισμένων πρώην βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εκλεγέντων στην Ιταλία - Θάνατος του προσφεύγοντος - Μη συνέχιση της δίκης από τους έλκοντες δικαιώματα - Κατάργηση της δίκης)

(2021/C 228/39)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Nereo Laroni (Βενετία, Ιταλία) (εκπρόσωπος: M. Merola, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: S. Seyr και S. Alves)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση του σημειώματος της 11ης Απριλίου 2019 που εξέδωσε το Κοινοβούλιο περί αναπροσαρμογής του ποσού της σύνταξης που δικαιούται ο προσφεύγων, κατόπιν της έναρξης ισχύος, την 1η Ιανουαρίου 2019, της αποφάσεως 14/2018 του Ufficio di Presidenza della Camera dei deputati.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Καταργείται η δίκη επί της υπό κρίση προσφυγής.

2)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

---

(1)  EE C 295 της 2.9.2019.

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 8ης Απριλίου 2021 — CRII-GEN κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-496/20) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Φυτοπροστατευτικά προϊόντα - Δραστική ουσία glyphosate - Αίτηση επανεξετάσεως με σκοπό την ανάκληση ή την τροποποίηση της εγκρίσεως - Άρθρο 21 του κανονισμού (ΕΚ) 1107/2009 - Απόρριψη - Πράξη μη δεκτική προσφυγής)

(2021/C 228/40)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: Comité de recherche et d’information indépendantes sur le génie génétique (CRII-GEN) (Παρίσι, Γαλλία) και 6 λοιπές προσφεύγουσες των οποίων τα ονόματα παρατίθενται σε παράρτημα της διατάξεως (εκπρόσωπος: C. Lepage, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: X. Lewis, G. Gattinara, I. Naglis και G. Koleva)

Αντικείμενο

Προσφυγή δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ για την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 17ης Ιουνίου 2020 με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα των προσφευγουσών, υποβληθέν βάσει του άρθρου 21 του κανονισμού (ΕΚ) 1107/2009 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Οκτωβρίου 2009, σχετικά με τη διάθεση φυτοπροστατευτικών προϊόντων στην αγορά και την κατάργηση των οδηγιών 79/117/ΕΟΚ και 91/414/ΕΟΚ του Συμβουλίου (ΕΕ 2009, L 309, σ. 1), με το οποίο ζητήθηκε η ανάκληση ή η τροποποίηση της έγκρισης της δραστικής ουσίας glyphosate.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Παρέλκει η έκδοση αποφάσεως επί της αιτήσεως παρεμβάσεως της Bayer Agriculture BV.

3)	Η Comité de recherche et d’information indépendantes sur le génie génétique (CRII-GEN) και οι λοιπές προσφεύγουσες των οποίων τα ονόματα παρατίθενται σε παράρτημα καταδικάζονται στα δικαστικά έξοδα, με εξαίρεση εκείνα της Bayer Agriculture, σχετικά με την αίτηση παρεμβάσεως.

4)	Η Bayer Agriculture φέρει τα δικαστικά έξοδά της που αφορούν την αίτηση παρεμβάσεώς της.

---

(1)  EE C 329 της 5.10.2020.

Προσφυγή της 22ας Μαρτίου 2021 — RG κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-157/21)

(2021/C 228/41)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: RG (εκπρόσωπος: R. Purcell, Solicitor)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση (EE) 2020/2252 του Συμβουλίου, της 29ης Δεκεμβρίου 2020 (1), για την υπογραφή, εξ ονόματος της Ένωσης, και την προσωρινή εφαρμογή της συμφωνίας εμπορίου και συνεργασίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατομικής Ενέργειας, αφενός, και του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας, αφετέρου, και της συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας σχετικά με διαδικασίες ασφαλείας για την ανταλλαγή και την προστασία διαβαθμισμένων πληροφοριών (2), κατά το μέτρο που με την απόφαση αυτή τίθεται σε προσωρινή εφαρμογή στην Ιρλανδία ο τίτλος VII του τρίτου μέρους της συμφωνίας εμπορίου και συνεργασίας·

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, ο προσφεύγων προβάλλει έναν μόνο λόγο ακυρώσεως υποστηρίζοντας ότι το Συμβούλιο ενήργησε χωρίς να έχει αρμοδιότητα, κατά παράβαση ουσιώδους τύπου και κατά παραβίαση των Συνθηκών, εκδίδοντας απόφαση η οποία φέρεται να έχει δεσμευτική ισχύ για την Ιρλανδία στο πλαίσιο του χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης χωρίς το κράτος μέλος αυτό να έχει γνωστοποιήσει γραπτώς επιθυμία συμμετοχής σύμφωνα με το πρωτόκολλο 21.

—	Το πρωτόκολλο αποτελεί μέρος του πρωτογενούς δικαίου της Ένωσης. Επίσης, αντικατοπτρίζει θεμελιώδη δημοκρατική διάταξη στο πλαίσιο του ιρλανδικού συνταγματικού δικαίου·

—	Το γράμμα του πρωτοκόλλου 21 και της αντίστοιχης διάταξης του Ιρλανδικού Συντάγματος καταδεικνύουν ότι η Ιρλανδία διατηρεί αποκλειστική αρμοδιότητα όσον αφορά τον χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης·

—

Η συμφωνία εμπορίου και συνεργασίας είναι διεθνής συμφωνία κατά την έννοια του πρωτοκόλλου. Επομένως, απαιτείται γραπτή γνωστοποίηση της επιθυμίας της Ιρλανδίας, προκειμένου τα μέτρα που περιέχονται στη συμφωνία και αφορούν τον χώρο ελευθερίας ασφάλειας και δικαιοσύνης να έχουν δεσμευτική ισχύ για το κράτος μέλος αυτό·

—	Η νομολογία του Δικαστηρίου ενισχύει την άποψη ότι ο τίτλος περί παράδοσης είναι μέτρο χωρίς παρεπόμενο χαρακτήρα του οποίου κατάλληλη νομική βάση είναι οι διατάξεις για τον χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης.

---

(1)  ΕΕ 2020, L 444, σ. 2.

(2)  ΕΕ 2020, L 444, σ. 14.

Προσφυγή της 29ης Μαρτίου 2021 — Ubisoft Entertainment κατά EUIPO — Huawei Technologies (FOR HONOR)

(Υπόθεση T-171/21)

(2021/C 228/42)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ubisoft Entertainment (Carentoir, Γαλλία) (εκπρόσωπος: J. Bourgeois, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Huawei Technologies Co. Ltd (Shenzhen, Κίνα)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης FOR HONOR — Υπ’ αριθ. 14 744 338 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 25ης Ιανουαρίου 2021 στην υπόθεση R 1297/2020-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO και τον παρεμβαίνοντα να φέρει όλα τα δικαστικά έξοδα και να καταβάλει στην προσφεύγουσα όλα τα έξοδα της διαδικασίας ανακοπής και προσφυγής, συμπεριλαμβανομένου του τέλους προσφυγής.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Εσφαλμένη εφαρμογή του άρθρου 8, παράγραφος 5, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 31ης Μαρτίου 2021 — Valve κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-172/21)

(2021/C 228/43)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Valve Corp. (Bellevue, Ουάσινγκτον, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: L. Kjølbye, S. Völcker και G. Caldini, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 20ής Ιανουαρίου 2021 σχετικά με τη διαδικασία του άρθρου 101 της ΣΛΕΕ και του άρθρου 53 της συμφωνίας ΕΟΧ (υποθέσεις AT.40413 — Focus Home, AT.40414 — Koch Media, AT.40420 — ZeniMax, AT.40422 — Bandai Namco and AT.40424 — Capcom — C(2021) 75 τελικό), στο σύνολό της ή εν μέρει, και

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλονται νομικά και πραγματικά σφάλματα κατά την εφαρμογή του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, όσον αφορά τη διαπίστωση για συμφωνίες/εναρμονισμένες πρακτικές μεταξύ της Valve και καθενός εκ των πέντε εκδοτών βιντεοπαιχνιδιών για υπολογιστές, τα οποία προέκυψαν από την αδικαιολόγητη επέκταση της σχετικής νομολογίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ώστε να συμπεριλάβει συμπεριφορά η οποία πόρρω απέχει της «συνεννόησης», και εσφαλμένη εκτίμηση της επίμαχης συμπεριφοράς

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλονται νομικά και πραγματικά σφάλματα κατά την εφαρμογή του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, όσον αφορά τη διαπίστωση της Επιτροπής ότι οι φερόμενες συμφωνίες/εναρμονισμένες πρακτικές μεταξύ της Valve και καθενός εκ των πέντε εκδοτών βιντεοπαιχνιδιών για υπολογιστές συνιστούν περιορισμό του ανταγωνισμού «ως εκ του αντικειμένου», κατά την έννοια του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, τα οποία προέκυψαν από την παράλειψη της Επιτροπής να εκτιμήσει το καινοφανές της επίδικης συμπεριφοράς, καθώς και εσφαλμένη εκτίμηση του σχετικού νομικού και οικονομικού πλαισίου, ειδικότερα της λυσιτέλειας της οδηγίας για το δικαίωμα του δημιουργού, του ρόλου της Valve ως διττής πλατφόρμας και της φύσης των επίμαχων προϊόντων και υπηρεσιών (ψηφιακά βιντεοπαιχνίδια).

Προσφυγή της 16ης Απριλίου 2021 — Polynt κατά ECHA

(Υπόθεση T-207/21)

(2021/C 228/44)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Polynt SpA (Scanzorosciate, Ιταλία) (εκπρόσωποι: C. Mereu, P. Sellar και S. Abdel-Qader, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την παρούσα προσφυγή παραδεκτή και βάσιμη·

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει τον ECHA στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την προσφυγή της, η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της από 9 Φεβρουαρίου 2021 αποφάσεως του τμήματος προσφυγών του ECHA με την οποία επικυρώθηκε η απόφαση του εν λόγω οργανισμού να ζητηθεί η διενέργεια πρόσθετων δοκιμών στο πλαίσιο της αξιολογήσεως της ουσίας εξαϋδρο-4-μεθυλφθαλικός ανυδρίτης (υπόθεση A-015-2019) σύμφωνα με το άρθρο 40 του κανονισμού (ΕΕ) 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (1) (κανονισμός REACH). Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε νομικό σφάλμα κατά την εξέταση της νομιμότητας της αποφάσεως του ECHA αριθ. TPE-D-2114483466-38-01/F της 4ης Σεπτεμβρίου 2019 σχετικά με πρόταση δοκιμής για την ουσία εξαϋδρο-4-μεθυλφθαλικός ανυδρίτης (αριθ. ΕΚ 243-072-0 και αριθμός CAS 19438-60-9).

2.	Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι το τμήμα προσφυγών υπέπεσε σε νομικό σφάλμα καθόσον έκρινε ότι η εξέταση προτάσεων δοκιμών ταυτίζεται με την εξέταση ελέγχου συμμορφώσεως.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι το τμήμα προσφυγών δεν προέβη στον δέοντα νομικό έλεγχο και δεν εξέτασε τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας, ότι αντέστρεψε το βάρος αποδείξεως σε σχέση με τις απαιτήσεις της στήλης 2 του τμήματος 8.7.3. του παραρτήματος X του κανονισμού REACH, και ότι αγνόησε τα επιχειρήματα της προσφεύγουσας σχετικά με τα πορίσματα του αρ. 75 συνοπτικού εγγράφου διεθνούς χημικής αξιολογήσεως του ΠΟΥ.

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι το τμήμα προσφυγών παρέβη/εφάρμοσε εσφαλμένα τα άρθρα 91 έως 93 του κανονισμού REACH.

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι το τμήμα προσφυγών δεν εξέτασε τις αιτιάσεις της προσφεύγουσας περί παραβάσεως του άρθρου 13 ΣΛΕΕ, του άρθρου 25 του κανονισμού REACH, και περί παραβιάσεως των αρχών της προστασίας της καλής μεταχειρίσεως των ζώων, της αναλογικότητας και της χρηστής διοικήσεως.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΚ) 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006, για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων (REACH) και για την ίδρυση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων καθώς και για την τροποποίηση της οδηγίας 1999/45/EΚ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 793/93 του Συμβουλίου και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1488/94 της Επιτροπής καθώς και της οδηγίας 76/769/ΕΟΚ του Συμβουλίου και των οδηγιών της Επιτροπής 91/155/ΕΟΚ, 93/67/ΕΟΚ, 93/105/ΕΚ και 2000/21/ΕΚ (ΕΕ 2006, L 396, σ. 1.)

Προσφυγή της 16ης Απριλίου 2021 — Dorit κατά EUIPO — Erwin Suter (DORIT)

(Υπόθεση T-208/21)

(2021/C 228/45)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Dorit-DFT Fleischereimaschinen GmbH (Ellwangen, Γερμανία) (εκπρόσωπος: E. Strauß, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Erwin Suter AG, Maschinenfabrik Retus (Kölliken, Ελβετία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Διεθνής καταχώριση του λεκτικού σήματος DORIT με ισχύ στην Ευρωπαϊκή Ένωση — Υπ’ αριθ. 878 792 διεθνής καταχώριση

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 9ης Φεβρουαρίου 2021 στην υπόθεση R 127/2020-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να μεταρρυθμίσει την προσβαλλόμενη απόφαση και να δεχθεί την αίτηση για την κήρυξη της ακυρότητας του επίδικου σήματος·

—	επικουρικώς να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα έξοδα των διαδικασιών ενώπιον του EUIPO και, ενδεχομένως, το καθού στα έξοδα της παρούσας ένδικης διαδικασίας.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 60, παράγραφος 1, στοιχείο γ', σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 19ης Απριλίου 2021 — Vintae Luxury Wine Specialists κατά EUIPO — R. Lopez de Heredia Viña Tondonia (LOPEZ DE HARO)

(Υπόθεση T-210/21)

(2021/C 228/46)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Vintae Luxury Wine Specialists SLU (Logroño, Ισπανία) (εκπρόσωποι: L. Broschat García και L. Polo Flores, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: R. Lopez de Heredia Viña Tondonia SA (Haro, Ισπανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης LOPEZ DE HARO — Υπ’ αριθ. 17 909 326 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 16ης Φεβρουαρίου 2021 στην υπόθεση R 1741/2020-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.

—	να δεχθεί την αίτηση καταχωρίσεως του σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπ’ αριθ. 17 909 326, LÓPEZ DE HARO (εικονιστικό) για προϊόντα της κλάσεως 33.

—	να καταδικάσει τους αντιτασσόμενους στην παρούσα προσφυγή στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 16ης Απριλίου 2021 — Mlékárna Hlinsko κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-213/21)

(2021/C 228/47)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Mlékárna Hlinsko a.s. (Hlinsko, Τσεχική Δημοκρατία) (εκπρόσωποι: S. Sobolová και O. Billard, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απαγόρευση χορήγησης επιδοτήσεων η οποία επιβλήθηκε με έγγραφο της καθής της 22ας Οκτωβρίου 2020, ARES (2020) 5759350·

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.

1.	Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα προβάλλει τόσο άμεση όσο και έμμεση προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων της, υποστηρίζοντας ότι σε κανένα στάδιο της έρευνας που οδήγησε στην επιβολή του προσβαλλόμενου μέτρου δεν της παρασχέθηκε η δυνατότητα να ασκήσει το δικαίωμα ακροάσεώς της.

2.

Με τον δεύτερο ακυρώσεως η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η καθής δεν έχει αρμοδιότητα να προβαίνει σε οικονομικό έλεγχο συγκεκριμένων επιδοτήσεων και να λαμβάνει αποφάσεις επί συγκεκριμένων αιτήσεων χορήγησης επιδοτήσεων από τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία, διότι η καθής μπορεί μόνο να εξετάζει τον γενικό βαθμό συμμόρφωσης των συστημάτων διαχείρισης και ελέγχου που εφαρμόζονται από τα κράτη μέλη, αλλά δεν έχει καμία απολύτως εξουσία να προβαίνει σε λεπτομερή οικονομικό έλεγχο και να λαμβάνει αποφάσεις επί συγκεκριμένων αιτήσεων χορήγησης επιδοτήσεων τις οποίες υποβάλλουν μεμονωμένες εταιρίες.

3.

Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η καθής δεν έχει αρμοδιότητα να ερμηνεύει και να εφαρμόζει το εσωτερικό δίκαιο των κρατών μελών, διότι οι εξουσίες της οριοθετούνται αυστηρώς από την αρχή των δοτών αρμοδιοτήτων που απαντά στα άρθρα 5 και 13 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάθε παρέκκλιση δε από την αρχή αυτή υπόκειται σε αυστηρά κριτήρια και, τέλος, από τον συνδυασμό της αρχής των δοτών αρμοδιοτήτων και των διατάξεων των Συνθηκών συνάγεται σαφώς αναρμοδιότητα της καθής να εφαρμόζει το εσωτερικό δίκαιο ενός κράτους μέλους. Εν πάση περιπτώσει, οι διατάξεις της τσεχικής νομοθεσίας στις οποίες στηρίχθηκε η καθής δεν υπόκεινται σε έλεγχο με βάση τον κανονισμό (ΕΕ) 1303/2013 (1), ο οποίος αποτελεί τη νομική βάση της διαδικασίας οικονομικού ελέγχου που οδήγησε στην επιβολή του προσβαλλομένου μέτρου.

4.

Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής δεν απέδειξε το περιεχόμενο της τσεχικής νομοθεσίας και έσφαλε κατά την ερμηνεία και την εφαρμογή της. Αντί να αποδείξει το περιεχόμενο της τσεχικής νομοθεσίας όπως απαιτείται από τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η καθής προέβη σε ολότελα εσφαλμένη ερμηνεία της, ιδίως δε του άρθρου 4c του νόμου περί συγκρούσεως συμφερόντων (2), μη λαμβάνοντας σκοπίμως υπόψη τη νομολογία των τσεχικών δικαστηρίων καθώς και την τελική, δεσμευτική και εκτελεστή απόφαση των τσεχικών αρχών σχετικά με το αντικείμενο της διαδικασίας οικονομικού ελέγχου που οδήγησε στην επιβολή του προσβαλλομένου μέτρου.

5.

Με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως προβάλλεται ότι η καθής έσφαλε επίσης κατά την ερμηνεία και την εφαρμογή του δικαίου της Ένωσης, καθόσον συνήγαγε εσφαλμένως το συμπέρασμα ότι υφίστατο παράβαση του άρθρου 61 του δημοσιονομικού κανονισμού (3), και καθόσον δεν κατέδειξε ότι οι τσεχικοί κανόνες περί συγκρούσεως συμφερόντων αντιβαίνουν στις βασικές αρχές του δικαίου της Ένωσης.

---

(1)  Κανονισμός (ΕΕ) 1303/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, περί καθορισμού κοινών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το Ταμείο Συνοχής, το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας και περί καθορισμού γενικών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, το Ταμείο Συνοχής και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1083/2006 (ΕΕ 2013, L 347, σ. 320).

(2)  Τσεχικός νόμος αριθ. 159/2006 περί συγκρούσεως συμφερόντων, όπως τροποποιήθηκε.

(3)  Κανονισμός (ΕΕ, Ευρατόμ) 2018/1046 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Ιουλίου 2018, σχετικά με τους δημοσιονομικούς κανόνες που εφαρμόζονται στον γενικό προϋπολογισμό της Ένωσης, την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΕ) αριθ. 1296/2013, (ΕΕ) αριθ. 1301/2013, (ΕΕ) αριθ. 1303/2013, (ΕΕ) αριθ. 1304/2013, (ΕΕ) αριθ. 1309/2013, (ΕΕ) αριθ. 1316/2013, (ΕΕ) αριθ. 223/2014, (ΕΕ) αριθ. 283/2014 και της απόφασης αριθ. 541/2014/ΕΕ και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ, Ευρατόμ) αριθ. 966/2012 (ΕΕ 2018, L 193, σ. 1).

Προσφυγή της 20ής Απριλίου 2021 — SB κατά eu-LISA

(Υπόθεση T-217/21)

(2021/C 228/48)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: SB (εκπρόσωπος: Χ. Ταγαράς, δικηγόρος)

Καθού: Οργανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Λειτουργική Διαχείριση Συστημάτων ΤΠ Μεγάλης Κλίμακας στον Χώρο Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης

Αιτήματα

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να δεχθεί την προσφυγή·

—	να ακυρώσει τις προσβαλλόμενες πράξεις·

—	να καταδικάσει τον καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του ακυρώσεως κατά της αποφάσεως του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Λειτουργική Διαχείριση Συστημάτων ΤΠ Μεγάλης Κλίμακας στον Χώρο Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης (eu-LISA), της 3ης Αυγούστου 2020, σχετικά με την απόλυση του προσφεύγοντος μετά το πέρας της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας, ο τελευταίος προβάλλει έξι λόγου ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση της υποχρέωσης αιτιολόγησης, καθόσον, μεταξύ άλλων, η έκθεση κρίσης κατά το πέρας της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας δεν αναφερόταν σε κανένα συγκεκριμένο πραγματικό περιστατικό και περιοριζόταν σε αόριστες εκτιμήσεις, ουδόλως στηριζόμενες σε πραγματικά περιστατικά ή σε αναφορές σε υποτιθέμενες πλημμέλειες του προσφεύγοντος κατά την επίτευξη των στόχων του. Ο προσφεύγων προσάπτει επίσης στην αρμόδια για τους διορισμούς αρχή ότι προσυπέγραψε την έκθεση κρίσης κατά το πέρας της δοκιμαστικής υπηρεσίας, χωρίς να προσδιορίσει τις εκτιμήσεις των συντακτών της που συμμεριζόταν η ίδια.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση του κανόνα που απαιτεί την εξέλιξη της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας υπό «κανονικές συνθήκες», στο μέτρο που προσήφθη στον προσφεύγοντα μη ικανοποιητική εκτέλεση καθηκόντων που ουδέποτε του ανατέθηκαν, καθώς και ανεπαρκής γνώση της αγγλικής γλώσσας, παρά το γεγονός ότι ο καθού είχε επαληθεύσει τη γνώση αυτή δύο φορές προτού προσλάβει τον προσφεύγοντα.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως, καθόσον δεν επετράπη στον προσφεύγοντα να σχολιάσει τα πρακτικά του επίσημου διαλόγου με τον αξιολογητή της δοκιμαστικής υπηρεσίας του και ο ίδιος κλήθηκε σε ακρόαση από την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή μόνον αφού η τελευταία είχε λάβει την απόφαση απόλυσης.

4.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλονται διαδικαστικές παρατυπίες, οι οποίες συνίστανται, μεταξύ άλλων, στη μη τήρηση των προθεσμιών για τη διαδικασία σύνταξης της έκθεσης κρίσης κατά το πέρας της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας, στην παρουσία προσώπου η οποία δεν προβλεπόταν κατά τον επίσημο διάλογο με τον αξιολογητή, στη μη διεξαγωγή διαβούλευσης με τον ιεραρχικά ανώτερο του προσφεύγοντος και στην απουσία οποιασδήποτε αναφοράς, στην έκθεση κρίσης κατά το πέρας της δοκιμαστικής υπηρεσίας, στην ανάθεση νέων στόχων στον προσφεύγοντα κατά τη διάρκεια της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας.

5.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται παράβαση του καθήκοντος αρωγής και του άρθρου 84 του καθεστώτος που εφαρμόζεται στο λοιπό προσωπικό, για τον λόγο ότι ο προσφεύγων ενθαρρύνθηκε να προσπαθήσει να βελτιωθεί σημαντικά προς το τέλος της περιόδου δοκιμαστικής υπηρεσίας του, προκειμένου να παραμείνει στη θέση του, και στη συνέχεια του ανακοινώθηκε ότι η εν λόγω βελτίωση επήλθε με καθυστέρηση, ενώ η διοίκηση είχε καθυστερήσει την κίνηση των διαδικασιών. Στο ίδιο πλαίσιο, ο προσφεύγων προσάπτει στον καθού ότι δεν παρέτεινε την περίοδο δοκιμαστικής υπηρεσίας του, η οποία θα επέτρεπε την «αποτίμηση» της βελτίωσής του, λαμβανομένων υπόψη και των περιορισμών λόγω της υγειονομικής κρίσης.

6.	Με τον έκτο λόγο προβάλλεται πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως και παραβίαση της αρχής της χρηστής διοίκησης για τους ανωτέρω λόγους.

Προσφυγή της 23ης Απριλίου 2021 — Agora Invest κατά EUIPO — Transportes Maquinaria y Obras (TRAMOSA)

(Υπόθεση T-219/21)

(2021/C 228/49)

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Agora Invest, SA (Βαρκελώνη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: A. Alejos Cutuli, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Transportes Maquinaria y Obras, SA (Μαδρίτη, Ισπανία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Αιτούσα: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης TRAMOSA — Υπ’ αριθ. 17 236 531 αίτηση καταχωρίσεως

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία ανακοπής

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 16ης Φεβρουαρίου 2021 στην υπόθεση R 566/2020-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	Να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση.

—	Να απορρίψει την ανακοπή B 3 029 199 κατά της υπ’ αριθ. 17 236 531 αίτησης καταχώρισης σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

—	Να διατάξει την παραχώρηση του υπ’ αριθ. 17 236 531 σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης TRAMOSA (με γραφιστική απεικόνιση).

—	Να καταδικάσει την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδα.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 25ης Απριλίου 2021 — Ιταλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-221/21)

(2021/C 228/50)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri, G. Rocchitta, C. Gerardis και E. Feola, avvocati dello Stato)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει την εκτελεστική απόφαση 2021/261 της 17ης Φεβρουαρίου 2021, καθόσον εφαρμόζει, εις βάρος της Ιταλίας, τις δημοσιονομικές διορθώσεις σχετικά με τις έρευνες ελέγχου AA/2017/013 (Ενισχύσεις βάσει της επιφάνειας — TUTTI OP — Οικονομικό έτος 2018 — 67 368 272,99 ευρώ) και CEB/2018/057 (Οικονομικό έτος 2017 και καθυστερήσεις πληρωμών — TUTTI OP — καθαρό ποσό 74 978 660,98 ευρώ — ακαθάριστο ποσό 75 696 497,283 ευρώ·

—

επικουρικώς, να ακυρώσει την ίδια απόφαση, καθόσον εφαρμόζει κατ’ αποκοπήν διόρθωση ύψους 67 368 272,99 ευρώ, σχετικά με την έρευνα ελέγχου AA/2017/013 (Ενισχύσεις βάσει της επιφάνειας — TUTTI OP — Οικονομικό έτος 2018 — 67 368 272,99 ευρώ), αντί για εφάπαξ διόρθωση η οποία προσδιορίστηκε ποσοτικώς από την AGEA σε 27 848 824,26 ευρώ·

—	σε κάθε περίπτωση, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους.

1.

Με τον πρώτο λόγο, σχετικά με την έρευνα AA/2017/013, όσον αφορά τις ενισχύσεις βάσει της επιφάνειας, προβάλλεται παράβαση του άρθρου 4, παράγραφος 1, στοιχείο η', του κανονισμού (ΕΕ) 1307/2013, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, περί θεσπίσεως κανόνων για άμεσες ενισχύσεις στους γεωργούς βάσει καθεστώτων στήριξης στο πλαίσιο της Κοινής γεωργικής πολιτικής και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 637/2008 και του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 73/2009 του Συμβουλίου (ΕΕ 2013, L 347, σ. 608), όσον αφορά τον ορισμό των «μονίμων λειμώνων», που υιοθετήθηκε σε εθνικό επίπεδο, βάσει της d.m. (υπουργικής απόφασης) 18/11/2014.

2.

Με τον δεύτερο λόγο, σχετικά με την έρευνα AA/2017/013, προβάλλεται παράβαση του άρθρου 52, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 1306/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Δεκεμβρίου 2013, σχετικά με τη χρηματοδότηση, τη διαχείριση και την παρακολούθηση της κοινής γεωργικής πολιτικής και την κατάργηση των κανονισμών (ΕΟΚ) αριθ. 352/78, (ΕΚ) αριθ. 165/94, (ΕΚ) αριθ. 2799/98, (ΕΚ) αριθ. 814/2000, (ΕΚ) αριθ. 1290/2005 και (ΕΚ) αριθ. 485/2008 του Συμβουλίου (ΕΕ 2013, L 347, σ. 549), καθώς και του άρθρου 12, παράγραφοι 2 και 6, του κανονισμού (ΕΕ) 907/2014 της Επιτροπής, της 11ης Μαρτίου 2014, για τη συμπλήρωση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1306/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, όσον αφορά τους οργανισμούς πληρωμών και άλλους οργανισμούς, τη δημοσιονομική διαχείριση, την εκκαθάριση λογαριασμών, τις εγγυήσεις και τη χρήση του ευρώ (ΕΕ 2014, L 255, σ. 18), όσον αφορά την εφαρμογή κατ’ αποκοπήν δαπανών, μολονότι ο πραγματικός κίνδυνος για τον προϋπολογισμό της Ένωσης μπορεί να προσδιοριστεί ποσοτικώς.

3.

Με τον τρίτο λόγο, σχετικά με την έρευνα AA/2017/013, προβάλλεται παράβαση των άρθρων 296, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, και 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσον αφορά την εφαρμογή της γενικής ρήτρας της «δυσανάλογης προσπάθειας» βάσει της οποίας δικαιολογείται η κατ’ αποκοπήν διόρθωση.

4.

Με τον τέταρτο λόγο, σχετικά με την έρευνα CEB/2018/057, όσον αφορά τις καθυστερήσεις πληρωμών, προβάλλεται παράβαση του άρθρου 5, παράγραφος 4, του κανονισμού (ΕΕ) 907/2014, στο πλαίσιο των φερόμενων καθυστερήσεων των καταβολών που αφορούν την ενιαία αίτηση 2015 παρά την ύπαρξη «ειδικών συνθηκών» διαχείρισης που συνδέονται με την εφαρμογή της μεταρρύθμισης της ΚΓΠ 2015 — 2020.

Προσφυγή της 26ης Απριλίου 2021 — Shopify κατά EUIPO — Rossi κ.λπ. (Shoppi)

(Υπόθεση T-222/21)

(2021/C 228/51)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Shopify Inc. (Οτάβα, Οντάριο, Καναδάς) (εκπρόσωποι: S. Völker και M. Pemsel, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικοι ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Massimo Carlo Alberto Rossi (Fiano, Ιταλία), Salvatore Vacante (Βερολίνο, Γερμανία), Shoppi Ltd (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχοι του επίδικου σήματος: Οι αντίδικοι ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Shoppi σε μπλε σκούρο, άσπρο, κόκκινο, πορτοκαλί χρώμα — Υπ’ αριθ. 16 684 797 σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 18ης Φεβρουαρίου 2021 στην υπόθεση R 785/2020-2

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να απορρίψει την προσφυγή των αντιδίκων ενώπιον του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO κατά της αποφάσεως του τμήματος ακυρώσεων της 6ης Φεβρουαρίου 2020 (Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας: 000034203 C)·

—	να καταδικάσει το EUIPO και τους αντιδίκους ενώπιον του δευτέρου τμήματος προσφυγών του EUIPO στα δικαστικά έξοδα συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας ενώπιον του τμήματος προσφυγών.

Προβαλλόμενος λόγος

—	Παράβαση του άρθρου 60, παράγραφος 1, στοιχείο α', σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 27ης Απριλίου 2021 — PepsiCo κατά EUIPO (Smartfood)

(Υπόθεση T-224/21)

(2021/C 228/52)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: PepsiCo, Inc. (Raleigh, Βόρεια Καρολίνα, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: V. von Bomhard και J. Fuhrmann, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Επίδικο σήμα: Αίτηση καταχωρίσεως έγχρωμου εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Smartfood — Υπ’ αριθ. 18 170 180 αίτηση καταχωρίσεως

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του EUIPO, της 12ης Φεβρουαρίου 2021, στην υπόθεση R 1947/2020-4

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—	Παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου·

—	Παράβαση του άρθρου 94, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Προσφυγή της 27ης Απριλίου 2021 — Ryanair κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-225/21)

(2021/C 228/53)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ryanair DAC (Swords, Ιρλανδία) (εκπρόσωποι: E. Vahida, F-C. Laprévote, S. Rating, V. Blanc και Ι. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της καθής της 4ης Σεπτεμβρίου 2020 σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.58114 (2020/N) — Ιταλία — COVID-19 aid to Alitalia (1)· και

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται ότι η καθής ενήργησε κατά κατάχρηση εξουσίας και προέβη σε μη ορθή εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 2, στοιχείο β', ΣΛΕΕ καθότι έδωσε προτεραιότητα στην εξέταση της ενίσχυσης και ανέστειλε την έρευνα σε σχέση με παράνομες ενισχύσεις διάσωσης που χορηγήθηκαν στην Alitalia το 2017 και το 2019.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι η καθής προέβη σε μη ορθή εφαρμογή του άρθρου 107, παράγραφος 2, στοιχείο β', ΣΛΕΕ και υπέπεσε σε πολλαπλή πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως κατά την εκ μέρους της εξέταση του αναλογικού χαρακτήρα της ενισχύσεως για την αντιμετώπιση της ζημίας που προκάλεσε η κρίση της νόσου COVID-19.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι απόφαση της καθής ενέχει παράβαση συγκεκριμένων διατάξεων της ΣΛΕΕ και παραβίαση των γενικών αρχών του ευρωπαϊκού δικαίου επί των οποίων στηρίχθηκε η απελευθέρωση των αεροπορικών μεταφορών στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 (απαγόρευση των δυσμενών διακρίσεων, ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών –η οποία εφαρμόζεται στις αεροπορικές μεταφορές βάσει του κανονισμού 1008/2008 (2)– και ελευθερία εγκαταστάσεως).

4.	Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι η καθής παρέλειψε να κινήσει επίσημη διαδικασία έρευνας παρά τις σοβαρές δυσχέρειες και προσέβαλε τα διαδικαστικά δικαιώματα της προσφεύγουσας.

5.	Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι η καθής παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει.

---

(1)  ΕΕ 2021, C 41, σ. 6.

(2)  Κανονισμός (ΕΚ) 1008/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Σεπτεμβρίου 2008, σχετικά με κοινούς κανόνες εκμετάλλευσης των αεροπορικών γραμμών στην Κοινότητα (αναδιατύπωση) (ΕΕ 2008, L 293, σ. 3).

Προσφυγή της 27ης Απριλίου 2021 — Retail Royalty κατά EUIPO — Fashion Energy (Απεικόνιση αετού)

(Υπόθεση T-226/21)

(2021/C 228/54)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Retail Royalty Co. (Λας Βέγκας, Νεβάδα, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: J. Bogatz και Y. Stone, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Fashion Energy Srl (Μιλάνο, Ιταλία)

Στοιχεία σχετικά με τη διαδικασία ενώπιον του EUIPO

Δικαιούχος του επίδικου σήματος: Η προσφεύγουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου

Επίδικο σήμα: Εικονιστικό σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Απεικόνιση αετού) — Υπ’ αριθ. 5 066 113 σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Διαδικασία ενώπιον του EUIPO: Διαδικασία για την κήρυξη ακυρότητας

Προσβαλλόμενη απόφαση: Απόφαση του πέμπτου τμήματος προσφυγών του EUIPO της 10ης Φεβρουαρίου 2021 στην υπόθεση R 2813/2019-5

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

—	να καταδικάσει το EUIPO και την αντίδικο ενώπιον του τμήματος προσφυγών στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα.

Προβαλλόμενοι λόγοι

—

Παράβαση των άρθρων 58, παράγραφος 1, στοιχείο α', 58, παράγραφος 2, και 18, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, και του άρθρου 19, παράγραφος 1, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2018/625 της Επιτροπής σε συνδυασμό με το άρθρο 10, παράγραφος 3, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2018/625 της Επιτροπής·

—	Παράβαση του άρθρου 94, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.