ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/2

Απόφαση του Δικαστηρίου (τμήμα μείζονος συνθέσεως) της 4ης Οκτωβρίου 2011 [αίτηση του High Court of Justice (England & Wales), Chancery Division, High Court of Justice (England & Wales), Queen's Bench Division (Administrative Court) (Ηνωμένο Βασίλειο) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Football Association Premier League Ltd, NetMed Hellas SA, Multichoice Hellas SA κατά QC Leisure, David Richardson, AV Station plc, Malcolm Chamberlain, Michael Madden, SR Leisur Ltd, Philip George Charles Houghton, Derek Owen (C-403/08), Karen Murphy κατά Media Protection Services Ltd (C-429/08)

(Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C-403/08 και C-429/08) (1)

(Δορυφορική ραδιοτηλεοπτική μετάδοση - Μετάδοση ποδοσφαιρικών αγώνων - Λήψη του ραδιοτηλεοπτικού προγράμματος μέσω καρτών δορυφορικού αποκωδικοποιητή - Κάρτες δορυφορικού αποκωδικοποιητή οι οποίες έχουν διατεθεί νομίμως στην αγορά ενός κράτους μέλους και χρησιμοποιούνται σε άλλο κράτος μέλος - Απαγόρευση εμπορίας και χρήσεως σε κράτος μέλος - Προβολή εκπομπών χωρίς να γίνονται σεβαστά παραχωρηθέντα αποκλειστικά δικαιώματα - Δικαίωμα του δημιουργού - Δικαίωμα τηλεοπτικής μεταδόσεως - Αποκλειστικές άδειες εκμεταλλεύσεως για ραδιοτηλεοπτική μετάδοση εντός ενός και μόνον κράτους μέλους - Ελεύθερη παροχή υπηρεσιών - Άρθρο 56 ΣΛΕΕ - Ανταγωνισμός - Άρθρο 101 ΣΛΕΕ - Εξ αντικειμένου περιορισμός του ανταγωνισμού - Προστασία των υπηρεσιών που βασίζονται στην πρόσβαση υπό όρους - Παράνομη συσκευή - Οδηγία 98/84/ΕΚ - Οδηγία 2001/29/ΕΚ - Αναπαραγωγή έργων στη μνήμη δορυφορικού αποκωδικοποιητή και επί τηλεοπτικής οθόνης - Εξαίρεση από το δικαίωμα αναπαραγωγής - Παρουσίαση έργων στο κοινό σε καφέ-εστιατόρια - Οδηγία 93/83/ΕΟΚ)

2011/C 347/02

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Αιτούν δικαστήριο

High Court of Justice (England & Wales), Chancery Division, High Court of Justice (England & Wales), Queen's Bench Division (Administrative Court)

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Football Association Premier League Ltd, NetMed Hellas SA, Multichoice Hellas SA (C-403/08), Karen Murphy (C-429/08)

κατά

QC Leisure, David Richardson, AV Station plc, Malcolm Chamberlain, Michael Madden, SR Leisur Ltd, Philip George Charles Houghton, Derek Owen (C-403/08), Media Protection Services Ltd (C-429/08)

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — High Court of Justice (Chancery Division) — Ερμηνεία των άρθρων 28 ΕΚ, 30 ΕΚ, 49 ΕΚ και 81 ΕΚ, καθώς και των άρθρων 2, στοιχεία α' και ε', 4, στοιχείο α' και 5 της οδηγίας 98/84/ΕΚ, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Νοεμβρίου 1998, για τη νομική προστασία των υπηρεσιών που βασίζονται ή συνίστανται στην παροχή πρόσβασης υπό όρους (ΕΕ L 320, σ. 54), των άρθρων 2, 3 και 5, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας (ΕΕ L 167, σ. 10), του άρθρου 1, στοιχεία α' και β' της οδηγίας 89/552/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 3ης Οκτωβρίου 1989, για τον συντονισμό ορισμένων νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων των κρατών μελών σχετικά με την άσκηση τηλεοπτικών δραστηριοτήτων (ΕΕ L 298, σ. 23) και ερμηνεία της οδηγίας 93/83/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 27ης Σεπτεμβρίου 1993, περί συντονισμού ορισμένων κανόνων όσον αφορά το δικαίωμα του δημιουργού και τα συγγενικά δικαιώματα που εφαρμόζονται στις δορυφορικές ραδιοτηλεοπτικές μεταδόσεις και την καλωδιακή αναμετάδοση (ΕΕ L 248, σ. 15) — Παραχώρηση, έναντι αμοιβής, αποκλειστικών δικαιωμάτων δορυφορικής αναμεταδόσεως ποδοσφαιρικών αγώνων — Εμπορία, στο Ηνωμένο Βασίλειο, συσκευών αποκωδικοποίησης, που διατίθενται νόμιμα στην αγορά σε άλλο κράτος μέλος και καθιστούν δυνατή την παρακολούθηση τέτοιων αγώνων, χωρίς να γίνονται σεβαστά τα παραχωρηθέντα αποκλειστικά δικαιώματα

Διατακτικό

Η έννοια «παράνομη συσκευή» του άρθρου 2, στοιχείο ε', της οδηγίας 98/84/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Νοεμβρίου 1998, για τη νομική προστασία των υπηρεσιών που βασίζονται ή συνίστανται στην παροχή πρόσβασης υπό όρους, δεν καλύπτει τις συσκευές αποκωδικοποιήσεως αλλοδαπής προελεύσεως –οι οποίες παρέχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες δορυφορικής ραδιοτηλεοπτικής μεταδόσεως ενός ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού, κατασκευάζονται και διατίθενται στην αγορά με την έγκριση του εν λόγω οργανισμού, αλλά χρησιμοποιούνται, αντιθέτως προς τη βούλησή του οργανισμού αυτού, εκτός της γεωγραφικής ζώνης που καλύπτει η σύμβαση με τους πελάτες του–, ούτε τις συσκευές που αποκτώνται ή ενεργοποιούνται με τη δήλωση ψευδούς ονόματος και ψευδούς διευθύνσεως, ούτε τις συσκευές που έχουν χρησιμοποιηθεί κατά παράβαση συμβατικού περιορισμού, βάσει του οποίου επιτρέπεται μόνον η ιδιωτική τους χρήση.

Δεν αντιβαίνει στο άρθρο 3, παράγραφος 2, της οδηγίας 98/84 εθνική ρύθμιση η οποία παρακωλύει τη χρήση συσκευών αποκωδικοποιήσεως αλλοδαπής προελεύσεως, περιλαμβανομένων εκείνων που αποκτώνται ή ενεργοποιούνται με τη δήλωση ψευδούς ονόματος και ψευδούς διευθύνσεως, καθώς και των χρησιμοποιούμενων κατά παράβαση συμβατικού περιορισμού, βάσει του οποίου επιτρέπεται μόνον η ιδιωτική τους χρήση, δεδομένου ότι μια τέτοια ρύθμιση δεν εμπίπτει στον τομέα που διέπεται από την εν λόγω οδηγία.

Το άρθρο 56 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι

—

αποκλείει την εφαρμογή ρυθμίσεως κράτους μέλους, η οποία προβλέπει ότι είναι παράνομη η εισαγωγή, η πώληση και η χρήση στο εν λόγω κράτος συσκευών αποκωδικοποιήσεως αλλοδαπής προελεύσεως που καθιστούν δυνατή την πρόσβαση σε κωδικοποιημένη υπηρεσία δορυφορικής ραδιοτηλεοπτικής μεταδόσεως προερχόμενης από άλλο κράτος μέλος και περιέχουσας προγράμματα τα οποία προστατεύονται από τη ρύθμιση του πρώτου αυτού κράτους,

—

συμπέρασμα που δεν ανατρέπεται ούτε από το γεγονός ότι η συσκευή αποκωδικοποιήσεως αλλοδαπής προελεύσεως αποκτήθηκε ή ενεργοποιήθηκε κατόπιν δηλώσεως ψευδούς ονόματος και ψευδούς διευθύνσεως, με την πρόθεση να καταστρατηγηθεί ο επίμαχος εδαφικός περιορισμός, ούτε από το γεγονός ότι η εν λόγω συσκευή χρησιμοποιείται για εμπορικούς σκοπούς, ενώ προοριζόταν αποκλειστικώς για ιδιωτική χρήση.

Οι ρήτρες συμβάσεως που συνάπτει ο δικαιούχος δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας με ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό για την παραχώρηση αποκλειστικής αδείας εκμεταλλεύσεως συνιστούν απαγορευόμενο από το άρθρο 101 ΣΛΕΕ περιορισμό του ανταγωνισμού, εφόσον επιβάλλουν στον οργανισμό αυτό την υποχρέωση να μην παρέχει συσκευές αποκωδικοποιήσεως οι οποίες καθιστούν δυνατή την πρόσβαση σε προστατευόμενα αντικείμενα του εν λόγω δικαιούχου, όταν πρόκειται να χρησιμοποιηθούν εκτός της περιοχής που καλύπτει η σύμβαση για την παραχώρηση αδείας εκμεταλλεύσεως.

Το άρθρο 2, στοιχείο α', της οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας, έχει την έννοια ότι το δικαίωμα αναπαραγωγής καλύπτει τη δημιουργία προσωρινών αποσπασμάτων των έργων στη μνήμη δορυφορικού αποκωδικοποιητή και επί τηλεοπτικής οθόνης, υπό την προϋπόθεση ότι τα εν λόγω αποσπάσματα περιέχουν στοιχεία που αποτελούν έκφραση της προσωπικής πνευματικής εργασίας των οικείων δημιουργών, όπερ μπορεί να διαπιστωθεί μόνον κατόπιν εξετάσεως της δέσμης των αποσπασμάτων τα οποία αναπαράγονται ταυτοχρόνως.

Πράξεις αναπαραγωγής έργων, όπως οι επίμαχες στην υπόθεση C 403/08, οι οποίες τελούνται στη μνήμη δορυφορικού αποκωδικοποιητή και επί τηλεοπτικής οθόνης, πληρούν τις προϋποθέσεις του άρθρου 5, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29 και μπορούν, επομένως, να πραγματοποιηθούν χωρίς τη συγκατάθεση των δικαιούχων των οικείων δικαιωμάτων του δημιουργού.

7)	Η «παρουσίαση στο κοινό» κατά την έννοια του άρθρου 3, παράγραφος 1, της οδηγίας 2001/29 καλύπτει την περίπτωση κατά την οποία παρέχεται στους πελάτες καφέ-εστιατορίου, μέσω τηλεοπτικής οθόνης και ηχείων, πρόσβαση σε ραδιοτηλεοπτικά έργα.

Η οδηγία 93/83/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 27ης Σεπτεμβρίου 1993, περί συντονισμού ορισμένων κανόνων όσον αφορά το δικαίωμα του δημιουργού και τα συγγενικά δικαιώματα που εφαρμόζονται στις δορυφορικές ραδιοτηλεοπτικές μεταδόσεις και την καλωδιακή αναμετάδοση, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν ασκεί επιρροή όσον αφορά τη νομιμότητα των πράξεων αναπαραγωγής έργων στη μνήμη δορυφορικού αποκωδικοποιητή και επί τηλεοπτικής οθόνης.

(1) ΕΕ C 301 της 22.11.2008.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/3

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 6ης Οκτωβρίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Ιταλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-302/09) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Κρατικές ενισχύσεις - Ενισχύσεις υπέρ επιχειρήσεων οι οποίες έχουν την έδρα τους στη Βενετία και την Chioggia - Μειώσεις κοινωνικών εισφορών - Ανάκτηση)

2011/C 347/03

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: V. Di Bucci και E. Righini)

Καθής: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri και G. Aiello, avvocato dello Stato)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Μη λήψη, εντός της ταχθείσας προθεσμίας, των αναγκαίων μέτρων προς συμμόρφωση με τα άρθρα 2, 5 και 6 της αποφάσεως 2000/394/ΕΚ της Επιτροπής, της 25ης Νοεμβρίου 1999, σχετικά με τα μέτρα ενίσχυσης σε επιχειρήσεις της Βενετίας και της Chioggia που προβλέπονται από τον νόμο 30/1997 και τον νόμο 206/1995, περί απαλλαγών ή μειώσεων των κοινωνικών εισφορών [κοινοποιηθείσα υπό τον αριθμό Ε(1999) 4268] (ΕΕ L 150, σ. 50)

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Ιταλική Δημοκρατία, παραλείποντας να λάβει εμπροθέσμως τα αναγκαία μέτρα προς ανάκτηση από τους δικαιούχους των ενισχύσεων οι οποίες χορηγήθηκαν βάσει του καθεστώτος ενισχύσεων που κηρύχθηκε παράνομο και ασύμβατο προς την κοινή αγορά με την απόφαση 2000/394/ΕΚ της Επιτροπής, της 25ης Νοεμβρίου 1999, σχετικά με τα μέτρα ενίσχυσης σε επιχειρήσεις της Βενετίας και της Chioggia που προβλέπονται από τον νόμο 30/1997 και τον νόμο 206/1995, περί απαλλαγών ή μειώσεων των κοινωνικών εισφορών, παρέβη τις υποχρεώσεις τις οποίες υπέχει από το άρθρο 5 της ως άνω αποφάσεως.

2)	Καταδικάζει την Ιταλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 256 της 24.10.2009.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (πρώτο τμήμα) της 6ης Οκτωβρίου 2011 — Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Πορτογαλικής Δημοκρατίας

(Υπόθεση C-493/09) (1)

(Παράβαση κράτους μέλους - Άρθρα 63 ΣΛΕΕ και 40 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ - Ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων - Αλλοδαπά και ημεδαπά κεφαλαιοποιητικά ταμεία συντάξεων - Φόρος εισοδήματος εταιριών - Μερίσματα - Απαλλαγή - Διαφορετική μεταχείριση)

2011/C 347/04

Γλώσσα διαδικασίας: η πορτογαλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: R. Lyal και M. Afonso)

Καθής: Πορτογαλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: L. Inez Fernandes και H. Ferreira)

Αντικείμενο

Παράβαση κράτους μέλους — Παράβαση του άρθρου 63 ΣΛΕΕ και του άρθρου 40 ΕΟΧ — Περιορισμοί στις κινήσεις κεφαλαίων — Αλλοδαπά και ημεδαπά κεφαλαιοποιητικά ταμεία συντάξεων — Μερίσματα — Φορολόγηση — Διαφορετική μεταχείριση

Διατακτικό

Το Δικαστήριο αποφασίζει:

Η Πορτογαλική Δημοκρατία, παρέχοντας το ευεργέτημα της απαλλαγής από τον φόρο εισοδήματος εταιριών αποκλειστικά στα κεφαλαιοποιητικά ταμεία συντάξεων που εδρεύουν στο έδαφός της, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 63 ΣΛΕΕ και 40 της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο της 2ας Μαΐου 1992.

2)	Καταδικάζει την Πορτογαλική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 37 της 13.2.2010.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/4

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 6ης Οκτωβρίου 2011 [αίτηση του Unabhängiger Verwaltungssenat Wien (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Astrid Preissl KEG κατά Landeshauptmann von Wien

(Υπόθεση C-381/10) (1)

(Βιομηχανική πολιτική - Υγιεινή των τροφίμων - Κανονισμός (ΕΚ) 852/2004 - Εγκατάσταση νιπτήρα στο αποχωρητήριο επιχειρήσεως που εμπορεύεται τρόφιμα)

2011/C 347/05

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Unabhängiger Verwaltungssenat Wien

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Astrid Preissl KEG

κατά

Landeshauptmann von Wien

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Unabhängiger Verwaltungssenat Wien — Ερμηνεία του παραρτήματος ΙΙ, κεφαλαίου Ι, σημείου 4, του κανονισμού (ΕΚ) 852/2004 2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για την υγιεινή των τροφίμων (ΕΕ L 139, σ. 1) και ειδικότερα του όρου Handwaschbecken (νιπτήρας προοριζόμενος ειδικά για το πλύσιμο των χεριών), που περιέχεται στη γερμανική γλωσσική έκδοση της εν λόγω διατάξεως — Διοικητική απόφαση κράτους μέλους που διατάσσει την εγκατάσταση στο αποχωρητήριο καφενείου νιπτήρα εφοδιασμένου με συσκευή για το πλύσιμο και το υγιεινό στέγνωμα των χεριών

Διατακτικό

Το παράρτημα II, κεφάλαιο I, σημείο 4, του κανονισμού (ΕΚ) 852/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για την υγιεινή των τροφίμων, έχει την έννοια ότι η διάταξη αυτή δεν συνεπάγεται ότι ένας νιπτήρας, υπό την έννοια αυτής, πρέπει να προορίζεται αποκλειστικώς για το πλύσιμο των χεριών και ότι η χρήση της βρύσης, καθώς και της συσκευής για το στέγνωμα των χεριών πρέπει να είναι δυνατή χωρίς να απαιτείται η αφή τους.

(1) ΕΕ C 274 της 9.10.2010.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 6ης Οκτωβρίου 2011 [αίτηση του Unabhängiger Verwaltungssenat Wien (Αυστρία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Erich Albrecht, Thomas Neumann, Van-Ly Sundara, Alexander Svoboda, Stefan Toth κατά Landeshauptmann von Wien

(Υπόθεση C-382/10) (1)

(Βιομηχανική πολιτική - Υγιεινή των τροφίμων - Κανονισμός (ΕΚ) 852/2004 - Πώληση προϊόντων αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής με σύστημα αυτοεξυπηρέτησης)

2011/C 347/06

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Unabhängiger Verwaltungssenat Wien

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Erich Albrecht, Thomas Neumann, Van-Ly Sundara, Alexander Svoboda, Stefan Toth

κατά

Landeshauptmann von Wien

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Unabhängiger Verwaltungssenat Wien — Ερμηνεία του παραρτήματος II, κεφάλαιο 9, σημείο 3, του κανονισμού (ΕΚ) 852/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για την υγιεινή των τροφίμων (ΕΕ L 139, σ. 1) — Προστασία των τροφίμων από μολύνσεις — Πώληση άρτου και αρτοσκευασμάτων με σύστημα αυτοεξυπηρέτησης — Διοικητική απόφαση κράτους μέλους διατάσσουσα την εγκατάσταση μηχανισμού που να μην επιτρέπουν στους πελάτες να επιστρέφουν εμπόρευμα που έχουν αγγίξει με το χέρι τους

Διατακτικό

Το παράρτημα II, κεφάλαιο ΙΧ, σημείο 3, του κανονισμού (ΕΚ) 852/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για την υγιεινή των τροφίμων, έχει την έννοια ότι, υπό συνθήκες όπως εκείνες στην υπόθεση της κύριας δίκης, αναφορικά με προθήκες για πώληση με σύστημα αυτοεξυπηρέτησης προϊόντων αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής, το γεγονός και μόνον ότι υποψήφιος αγοραστής θα μπορούσε θεωρητικώς να αγγίξει με γυμνό χέρι τα προς πώληση τρόφιμα ή να φτερνιστεί επάνω σε αυτά, δεν δικαιολογεί τη διαπίστωση ότι τα τρόφιμα αυτά δεν προφυλάχθηκαν από κάθε μόλυνση, δυνάμενη να τα καταστήσει ακατάλληλα για ανθρώπινη κατανάλωση, επιβλαβή για την υγεία ή μολυσμένα κατά τρόπο που θα μπορούσε ευλόγως να θεωρηθεί ότι δεν είναι κατάλληλα για κατανάλωση σε αυτή την κατάσταση.

(1) ΕΕ C 274 της 9.10.2010.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/5

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 6ης Οκτωβρίου 2011 [αίτηση του Bundesfinanzhof (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Finanzamt Deggendorf κατά Markus Stoppelkamp, υπό την ιδιότητα του συνδίκου πτωχεύσεως της περιουσίας του Harald Raab

(Υπόθεση C-421/10) (1)

(ΦΠΑ - Έκτη οδηγία - Άρθρο 21, παράγραφος 1, στοιχείο β' - Καθορισμός του τόπου των φορολογητέων πράξεων - Παρέχων υπηρεσίες που κατοικεί στο ίδιο κράτος με τον αποδέκτη αλλά του οποίου η έδρα της οικονομικής δραστηριότητας βρίσκεται σε άλλο κράτος - Έννοια του «εγκατεστημένου στην αλλοδαπή υποκειμένου στον φόρο»)

2011/C 347/07

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesfinanzhof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Finanzamt Deggendorf

κατά

Markus Stoppelkamp, υπό την ιδιότητα του συνδίκου πτωχεύσεως της περιουσίας του Harald Raab

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Bundesfinanzhof — Ερμηνεία του άρθρου 21, παράγραφος 1, στοιχείο β', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση (ΕΕ ειδ. έκδ. 09/001, σ. 49) — Προσδιορισμός του τόπου φορολογήσεως — Παροχή υπηρεσιών εκ μέρους του παρέχοντος τις υπηρεσίες ο οποίος είναι εγκατεστημένος στο ίδιο κράτος μέλος με τους λήπτες των υπηρεσιών αυτών αλλά έχει την έδρα της οικονομικής δραστηριότητάς του σε άλλο κράτος μέλος — Έννοια του «εγκατεστημένου στην αλλοδαπή υποκειμένου στον φόρο»

Διατακτικό

Το άρθρο 21, παράγραφος 1, στοιχείο β', της έκτης οδηγίας 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών — Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2000/65/ΕΚ του Συμβουλίου, της 17ης Οκτωβρίου 2000, έχει την έννοια ότι, προκειμένου να θεωρηθεί ότι υποκείμενος στον φόρο «είναι εγκατεστημένος στο εσωτερικό της χώρας», αρκεί η έδρα της οικονομικής δραστηριότητας του εν λόγω υποκείμενου στον φόρο να βρίσκεται στην αλλοδαπή.

(1) ΕΕ C 317 της 20.11.2010.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 6ης Οκτωβρίου 2011 [αίτηση του Tribunal administratif de Limoges (Γαλλία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Philippe Bonnarde κατά Agence de Services et de Paiement

(Υπόθεση C-443/10) (1)

(Ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων - Ποσοτικοί περιορισμοί - Μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος - Εισαγωγή από πρόσωπο που έχει κατοικία σε κράτος μέλος οχήματος το οποίο έχει ήδη ταξινομηθεί σε άλλο κράτος μέλος - Περιβαλλοντική ενίσχυση - Προϋποθέσεις - Άδεια κυκλοφορίας από την οποία να προκύπτει η φύση του οχήματος ως οχήματος επιδείξεως)

2011/C 347/08

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunal administratif de Limoges

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Philippe Bonnarde

κατά

Agence de Services et de Paiement

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Tribunal administratif de Limoges — Ερμηνεία της οδηγίας 1999/37/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 1999, σχετικά με τα έγγραφα κυκλοφορίας οχημάτων (ΕΕ L 138, σ. 57), όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 2003/127/ΕΚ της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2003 (ΕΕ 2004, L 10, σ. 29) — Εισαγωγή, από κατοικούντα στη Γαλλία, αυτοκινήτου που έχει ήδη ταξινομηθεί σε άλλο κράτος μέλος — Εθνική κανονιστική ρύθμιση που εξαρτά τη χορήγηση ενισχύσεως σκοπούσας στην προστασία του περιβάλλοντος από την προσκόμιση πιστοποιητικού εκ του οποίου να προκύπτει ότι πρόκειται για όχημα επιδείξεως — Ποσοτικοί περιορισμοί — Μέτρα ισοδυνάμου αποτελέσματος

Διατακτικό

Τα άρθρα 34 ΣΛΕΕ και 36 ΣΛΕΕ αποκλείουν νομοθετική ρύθμιση κράτους μέλους η οποία εξαρτά τη χορήγηση της ενισχύσεως που καλείται «bonus écologique — Grenelle de l’environnement», κατά την ταξινόμηση στο οικείο κράτος μέλος εισαγομένων οχημάτων επιδείξεως, από την αναγραφή επί της πρώτης άδειας κυκλοφορίας τέτοιων οχημάτων της μνείας «όχημα επιδείξεως».

(1) ΕΕ C 317 της 20.11.2010.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/6

Απόφαση του Δικαστηρίου (τρίτο τμήμα) της 6ης Οκτωβρίου 2011 [αίτηση του Amtsgericht Waldshut-Tiengen — Landwirtschaftsgericht (Γερμανία) για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως] — Rico Graf, Rudolf Engel κατά Landratsamt Waldshut — Landwirtschaftsamt

(Υπόθεση C-506/10) (1)

(Συμφωνία για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών μελών της, αφενός, και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας, αφετέρου - Ίση μεταχείριση - Παραμεθόριοι ελεύθεροι επαγγελματίες - Σύμβαση αγροτικής μισθώσεως - Γεωργική διάρθρωση - Νομοθετική ρύθμιση κράτους μέλους επιτρέπουσα την άρνηση εγκρίσεως της συμβάσεως σε περίπτωση που τα προϊόντα τα οποία παράγονται στο εθνικό έδαφος από παραμεθόριους Ελβετούς αγρότες προορίζονται να διακομισθούν, ελεύθερα δασμών, στην Ελβετία)

2011/C 347/09

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Amtsgericht Waldshut-Tiengen — Landwirtschaftsgericht

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Rico Graf, Rudolf Engel

κατά

Landratsamt Waldshut -Landwirtschaftsamt

Αντικείμενο

Αίτηση εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως — Amtsgericht Waldshut-Tiengen-Landwirtschaftsgericht — Ερμηνεία της Συμφωνίας για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών μελών της, αφενός, και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας, αφετέρου, υπογραφείσα στο Λουξεμβούργο στις 21 Ιουνίου 1999 (ΕΕ 2002, L 114, σ. 6) — Ακύρωση, από την αρμόδια αρχή κράτους μέλους, συμβάσεως αγροτικής μισθώσεως έχουσα ως αντικείμενο γαίες ευρισκόμενες σε κράτος μέλος και συναφθείσα από Ελβετό γεωργό του οποίου η επιχείρηση εδρεύει στην Ελβετία — Εθνική κανονιστική ρύθμιση επιτρέπουσα την ακύρωση, λόγω στρεβλώσεως του ανταγωνισμού, όταν πρόκειται για εδάφη στα οποία παράγονται γεωργικά προϊόντα προοριζόμενα να εξαχθούν ατελώς εκτός της εσωτερικής αγοράς

Διατακτικό

Η αρχή της ίσης μεταχειρίσεως που κατοχυρώνεται από το άρθρο 15, παράγραφος 1, του παραρτήματος I της Συμφωνίας για την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών μελών της, αφενός, και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας, αφετέρου, η οποία υπογράφηκε στο Λουξεμβούργο στις 21 Ιουνίου 1999, αποκλείει νομοθετική ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στο πλαίσιο της κύριας δίκης, η οποία προβλέπει τη δυνατότητα της αρμόδιας αρχής του οικείου κράτους μέλους να αρνηθεί την έγκριση συμβάσεως αγροτικής μισθώσεως η οποία αφορά γεωτεμάχιο κείμενο εντός συγκεκριμένης περιοχής της επικράτειας του εν λόγω κράτους μέλους και συναφθείσας μεταξύ κατοίκου του εν λόγω κράτους μέλους και κατοίκου παραμεθόριας περιοχής του άλλου συμβαλλόμενου κράτους, με την αιτιολογία ότι το μίσθιο χρησιμοποιείται για την παραγωγή αγροτικών προϊόντων που προορίζονται να διακομισθούν εκτός της κοινής αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης ελεύθερα δασμών, και η οποία προκαλεί στρεβλώσεις του ανταγωνισμού, αν η νομοθετική αυτή ρύθμιση επηρεάζει με την εφαρμογή της σαφώς περισσότερους υπηκόους του άλλου συμβαλλόμενου μέρους απ’ ό,τι υπηκόους του κράτους μέλους στην επικράτεια του οποίου εφαρμόζεται η εν λόγω ρύθμιση. Στο αιτούν δικαστήριο εναπόκειται να ερευνήσει αν συντρέχει τέτοια περίπτωση.

(1) ΕΕ C 30 της 29.1.2011.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/7

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Fővárosi Bíróság (Βουδαπέστη, Ουγγαρία) στις 11 Ιουλίου 2011 — Mostafa Abed El Karem El Kott, Chadi Amin A Radi, Kamel Ismail Hazem κατά Bevándorlási és Állampolgársági Hivatal

(Υπόθεση C-364/11)

2011/C 347/10

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Fővárosi Bíróság

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγοντες:Mostafa Abed El Karem El Kott, Chadi Amin A Radi, Kamel Ismail Hazem

Καθής: Bevándorlási és Állampolgársági Hivatal

Προδικαστικά ερωτήματα

Κατ’ εφαρμογή του άρθρου 12, παράγραφος 1, στοιχείο α', της οδηγίας 2004/83/ΕΚ (1),

Έχουν τα απορρέοντα από την οδηγία ευεργετήματα την έννοια της αναγνωρίσεως του καθεστώτος πρόσφυγα ή, ανάλογα με την επιλογή του κράτους μέλους, της χορηγήσεως μιας εκ των δύο μορφών προστασίας που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της οδηγίας (καθεστώς πρόσφυγα και χορήγηση της επικουρικής προστασίας) ή δεν έχουν, ενδεχομένως, την έννοια της αυτοδίκαιης αναγνωρίσεως καμίας απ’ αυτές τις μορφές προστασίας, αλλά συνεπάγονται απλώς και μόνον τη διαπίστωση ότι ο ενδιαφερόμενος εμπίπτει στο προσωπικό πεδίο εφαρμογής της οδηγίας;

Υποδηλώνει η παύση της προστασίας ή συνδρομής του οργάνου τη διαμονή εκτός της ζώνης επιχειρήσεων του οργάνου, την παύση των δραστηριοτήτων του οργάνου, την απώλεια της δυνατότητας του οργάνου αυτού να παρέχει προστασία ή συνδρομή ή, ενδεχομένως, αντικειμενικό κώλυμα εξαιτίας του οποίου το πρόσωπο που έχει δικαίωμα στην προστασία ή συνδρομή δεν μπορεί να κάνει χρήση αυτών;

(1) Οδηγία 2004/83/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, για θέσπιση ελάχιστων απαιτήσεων για την αναγνώριση και το καθεστώς των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως προσφύγων ή ως προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας για άλλους λόγους (ΕΕ L 304, σ. 12).

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/7

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Fővárosi Bíróság (Ουγγαρία) την 1η Αυγούστου 2011 — Gábor Csonka κ.λπ. κατά Ουγγρικού Δημοσίου

(Υπόθεση C-409/11)

2011/C 347/11

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Αιτούν δικαστήριο

Fővárosi Bíróság

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: Gábor Csonka, Tibor Isztli, Dávid Juhász, János Kiss, Csaba Szontágh

Εναγόμενο: Ουγγρικό Δημόσιο

Προδικαστικά ερωτήματα

Κατά τον χρόνο προκλήσεως των ζημιών από τους ενάγοντες, είχε το ουγγρικό κράτος συμμορφωθεί προς την οδηγία 72/166/ΕΟΚ (1), λαμβανομένων υπόψη, ιδίως, των υποχρεώσεων που θέτει το άρθρο 3 της οδηγίας αυτής; Μπορεί, στην περίπτωση αυτή, να θεωρηθεί ότι η εν λόγω οδηγία αναπτύσσει άμεσο αποτέλεσμα όσον αφορά τους ενάγοντες;

Σύμφωνα με την ισχύουσα κοινοτική νομοθεσία, μπορεί ο ιδιώτης του οποίου εθίγησαν τα δικαιώματα επειδή το εν λόγω κράτος δεν συμμορφώθηκε προς την οδηγία 72/166/ΕΟΚ, να απαιτήσει από αυτό να συμμορφωθεί προς τις διατάξεις της εν λόγω οδηγίας επικαλούμενος απευθείας την κοινοτική νομοθεσία έναντι του κράτους μέλους που αθετεί την υποχρέωσή του, προκειμένου να αποκομίσει τις εγγυήσεις που το κράτος αυτό όφειλε να του παρέχει;

3)	Σύμφωνα με την ισχύουσα κοινοτική νομοθεσία, μπορεί ο ιδιώτης του οποίου εθίγησαν τα δικαιώματα επειδή δεν εφαρμόστηκε η οδηγία 72/166/ΕΟΚ να ζητήσει αποζημίωση από το κράτος λόγω της παράλειψης αυτής;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο προηγούμενο ερώτημα, υποχρεούται το ουγγρικό δημόσιο σε αποζημίωση είτε των εναγόντων είτε των ζημιωθέντων σε τροχαία ατυχήματα που προκλήθηκαν από τους ενάγοντες;

Συγκεκριμένα, η οδηγία ορίζει τα εξής: «Τα κράτη μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να εξασφαλίσουν ότι όλα τα συμβόλαια υποχρεωτικής ασφάλισης της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία των οχημάτων […] καλύπτουν, βάσει ενιαίου ασφαλίστρου, όλο το έδαφος της Κοινότητας [όσον αφορά τις προκληθείσες ζημίες]». […]

5)	Μπορεί να αναζητηθεί ευθύνη του κράτους σε περίπτωση που η ζημία οφείλεται σε σφάλμα κατά τη νομοθετική διαδικασία;

Είναι σύμφωνη με τις διατάξεις της οδηγίας 72/166/ΕΟΚ η κυβερνητική πράξη 190/2004, της 8ης Ιουνίου 2004, σχετικά με την υποχρεωτική ασφάλιση αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκίνητων οχημάτων [190/2004. (VI.8) Korm. rendelet a gépjármű üzembentartójának kötelező felelősségbiztosításról, στο εξής: κυβερνητική πράξη 190/2004], η οποία ίσχυε μέχρι την 1η Ιανουαρίου 2010, ή παρέβη η Ουγγαρία την υποχρέωσή της να μεταφέρει στο ουγγρικό δίκαιο τις υποχρεώσεις που εισάγει η οδηγία αυτή;

(1) Οδηγία 72/166/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 24ης Απριλίου 1972, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με την ασφάλιση της αστικής ευθύνης που προκύπτει από την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων και με τον έλεγχο της υποχρεώσεως προς ασφάλιση της ευθύνης αυτής (ΕΕ ειδ. έκδ. 06/001, σ. 136)

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/8

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Finanzgericht Hamburg (Γερμανία) στις 26 Αυγούστου 2011 — Lagura Vermögensverwaltung GmbH κατά Hauptzollamt Hamburg-Hafen

(Υπόθεση C-438/11)

2011/C 347/12

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Finanzgericht Hamburg

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγουσα: Lagura Vermögensverwaltung GmbH

Καθού: Hauptzollamt Hamburg-Hafen

Προδικαστικό ερώτημα

Στερείται ο φορολογούμενος, υπό τις συνθήκες της υποθέσεως της κύριας δίκης, όπου η αρχή τρίτης χώρας δεν είναι πλέον σε θέση να εξακριβώσει αν το εκδοθέν από αυτήν πιστοποιητικό βασίστηκε σε ακριβή έκθεση των πραγματικών περιστατικών, τη δυνατότητα να επικαλεστεί την προστασία δικαιολογημένης εμπιστοσύνης κατά το άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο β', εδάφια 2 και 3, ΤΚ (1), αν οι περιστάσεις που καθιστούν αδύνατη την εξακρίβωση της αλήθειας του περιεχομένου του πιστοποιητικού καταγωγής εμπίπτουν στη σφαίρα επιρροής του εξαγωγέα, ή προϋποθέτει η μετάθεση του βάρους της αποδείξεως από την τελωνειακή αρχή στον φορολογούμενο δυνάμει του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο β', εδάφιο 3, πρώτο μέρος, ΤΚ, απλώς (πολλώ δε μάλλον) ότι τα αίτια της αδυναμίας εξακριβώσεως βρίσκονται εκτός της σφαίρας επιρροής των αρχών της χώρας εξαγωγής ή οφείλονται σε αμέλεια η οποία πρέπει να καταλογιστεί αποκλειστικά στον εξαγωγέα;

(1) Κανονισμός (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου της 12ης Οκτωβρίου 1992 περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (EE L 302, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) 2700/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 16ης Νοεμβρίου 2000 (EE L 311, σ. 17).

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/8

Αναίρεση που άσκησε στις 25 Αυγούστου 2011 η Ziegler SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 16 Ιουνίου 2011 στην υπόθεση T-199/08, Ziegler κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-439/11 P)

2011/C 347/13

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ziegler SA (εκπρόσωποι: J.-F. Bellis, M. Favart, A. Bailleux, avocats)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να κηρύξει την υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως παραδεκτή και βάσιμη·

—	να ακυρώσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 16ης Ιουνίου 2011 στην υπόθεση T-199/08, Ziegler κατά Επιτροπής, και να αποφανθεί το ίδιο επί της διαφοράς που αποτελεί αντικείμενο της υποθέσεως αυτής·

—

να δεχθεί τα πρωτοδίκως υποβληθέντα αιτήματα και, ως εκ τούτου, να ακυρώσει την απόφαση C(2008) 926 τελικό της Επιτροπής, της 11ης Μαρτίου 2008, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 [ΕΚ] και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ, στην υπόθεση COMP/38.543 — Υπηρεσίες διεθνών μετακομίσεων, ή, επικουρικώς, να ακυρώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα με την απόφαση αυτή ή, επικουρικότερα, να μειώσει ουσιωδώς το εν λόγω πρόστιμο·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα επικαλείται τέσσερις λόγους:

Με τον πρώτο λόγο, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε πολλαπλώς σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον έκρινε με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση ότι η Επιτροπή μπορούσε νομίμως να συναγάγει, κατ’ εφαρμογήν των κατευθυντηρίων γραμμών της σχετικά με την έννοια του επηρεασμού του μεταξύ κρατών μελών εμπορίου, ότι η προσαπτόμενη στην αναιρεσείουσα παράβαση ήταν ικανή να επηρεάσει αισθητά το μεταξύ κρατών μελών εμπόριο, υπό την έννοια του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

Με τον δεύτερο λόγο, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε το δίκαιο της Ένωσης και ιδίως το άρθρο 296 ΣΛΕΕ, προσέβαλε το θεμελιώδες δικαίωμα για δίκαιη δίκη και παραβίασε τη γενική αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων, κρίνοντας ότι η Επιτροπή δεν παρέβη την υποχρέωση αιτιολογήσεως την οποία υπέχει, στηριζόμενη μόνο στον «πολύ σοβαρό» χαρακτήρα της παραβάσεως, προκειμένου να καθορίσει το ποσοστό των συνδεομένων με την παράβαση πωλήσεων το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό του βασικού ποσού των επιβληθέντων στην αναιρεσείουσα προστίμων, δυνάμει των κατευθυντηρίων γραμμών για τη μέθοδο υπολογισμού των προστίμων που επιβάλλονται κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 23, παράγραφος 2, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 1/2003 (1).

Με τον τρίτο λόγο, η εταιρία Ziegler υποστηρίζει ότι η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας, διότι δεν απαντά στον λόγο ακυρώσεως που αφορά την έλλειψη αντικειμενικής αμεροληψίας της Επιτροπής και προσβάλλει το θεμελιώδες δικαίωμα για μια δίκαιη δίκη και το θεμελιώδες δικαίωμα χρηστής διοικήσεως, απορρίπτοντας τον ανωτέρω λόγο ακυρώσεως.

Με τον τέταρτο λόγο, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει τέλος ότι η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση παραβιάζει το δίκαιο της Ένωσης και ιδίως τη γενική αρχή της ισότητας και της απαγορεύσεως των διακρίσεων, καθόσον, ενώ αναγνωρίζει ότι η Επιτροπή δεν ανέλυσε ορθώς την οικονομική κατάσταση της αναιρεσείουσας, δεν επικρίνει το γεγονός ότι η Επιτροπή δεν εξέτασε καν το ενδεχόμενο να τύχει η αναιρεσείουσα μειώσεως του προστίμου βάσει της παραγράφου 37 των κατευθυντηρίων γραμμών για τον υπολογισμό των προστίμων, ενώ παραχώρησε σε άλλη επιχείρηση, στην οποία επιβλήθηκαν κυρώσεις για την ίδια παράβαση, μείωση προστίμου, κατ’ εφαρμογήν της προαναφερθείσας ρήτρας.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ 2003 L 1, σ. 1).

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/9

Αναίρεση που άσκησαν στις 30 Αυγούστου 2011 οι Team Relocations NV κ.λπ. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 16 Ιουνίου 2011 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-204/08 και T-212/08, Team Relocations NV κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-444/11 P)

2011/C 347/14

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Team Relocations NV, Amertranseuro International Holdings Ltd, Trans Euro Ltd, Team Relocations Ltd

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των αναιρεσειουσών

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 16ης Ιουνίου 2011, στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-204/08 και T-212/08,

—

σε περίπτωση που το Δικαστήριο αποφασίσει να εφαρμόσει το άρθρο 61, πρώτη παράγραφος, δεύτερη περίοδος, του Οργανισμού του,

—

να ακυρώσει το άρθρο 1 της αποφάσεως της Επιτροπής της 11ης Μαρτίου 2008 στην υπόθεση COMP/38.543 — Υπηρεσίες Διεθνών Μετακομίσεων, καθόσον με αυτό κρίνεται ότι οι αναιρεσείουσες παρέβησαν το άρθρο 81 ΕΚ και το άρθρο 53, παράγραφος 1, ΕΟΧ, κατά την περίοδο από τον Ιανουάριο του 1997 έως τον Σεπτέμβριο του 2003·

—	να ακυρώσει το άρθρο 2 της ίδιας αποφάσεως, καθόσον με αυτό επιβάλλεται στις αναιρεσείουσες πρόστιμο 3, 49 εκατομμυρίων ευρώ·

—	επικουρικώς, να μειώσει ουσιωδώς το πρόστιμο που επιβλήθηκε στις αναιρεσείουσες με την προαναφερθείσα απόφαση·

—	επικουρικότερα, να ακυρώσει το άρθρο 2 της ίδιας αποφάσεως, καθόσον με αυτό κρίνεται ότι η Amertranseuro International Holdings Ltd οφείλει από κοινού και εις ολόκληρον ποσό 1 300 000 ευρώ·

—

έτι επικουρικότερα, να υποχρεώσει την Επιτροπή να γνωστοποιήσει τους παράγοντες τους οποίους έλαβε υπόψη για να χορηγήσει στην Interdean NV μείωση κατά 70 % του προστίμου το οποίο θα της επιβαλλόταν άλλως και, ως εκ τούτου, να παράσχει στην Team Relocations την ευκαιρία να εξηγήσει εγγράφως για ποιο λόγο οι παράγοντες αυτοί ισχύουν και στη δική της περίπτωση·

—	εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν εννέα λόγους:

Ο πρώτος λόγος αφορά παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και της νομολογίας του Δικαστηρίου επί της διατάξεως αυτής, παραμόρφωση αποδεικτικών στοιχείων και παράβαση των κανόνων περί του βάρους αποδείξεως και της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθόσον η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση κρίνει ότι η Team Relocations μετέσχε στην «ενιαία και συνεχή παράβαση» στην οποία αναφέρεται το άρθρο 1 της αποφάσεως της Επιτροπης από τον Ιανουάριο του 1997 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2003.

Ο δεύτερος λόγος αφορά παράβαση του σημείου 13 των κατευθυντηρίων γραμμών της Επιτροπής του 2006 για τον υπολογισμό των προστίμων, παράβαση των κανόνων περί του βάρους αποδείξεως και παραβίαση των αρχών in dubio pro reo και nulla poena sine culpa, καθόσον η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση κρίνει ότι το βασικό ποσό του προστίμου των αναιρεσειουσών μπορεί να υπολογισθεί βάσει κύκλου εργασιών προς τον οποίο δεν συνδέεται η παράβαση της Team Relocations.

Ο τρίτος λόγος αφορά παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και της αρχής ότι οι ποινές πρέπει να αφορούν ειδικώς τον παραβάτη, καθώς και της νομολογίας του Δικαστηρίου περί της εφαρμογής των αρχών αυτών, και παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως και των κανόνων περί του βάρους αποδείξεως, καθόσον η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση κρίνει ότι η απόφαση της Επιτροπής μπορούσε να εφαρμόσει, όσον αφορά την Team Relocations, ποσοστό 17 % κατά τον υπολογισμό του βασικού ποσού του προστίμου της.

Ο τέταρτος λόγος αφορά παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και παράβαση των άρθρων 7 και 23 του κανονισμού 1/2003 (1), καθόσον η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση κρίνει ότι η Επιτροπή μπορούσε να πολλαπλασιάσει με την απόφασή της το ποσοστό της Team Relocations στην «αξία των πωλήσεων» επί τον αριθμό ετών κατά τη διάρκεια των οποίων μετέσχε στην παράβαση.

Ο πέμπτος λόγος αφορά παραβίαση της αρχής patere legem quam ipse fecisti και παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθόσον η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση κρίνει ότι η επιβολή επιπλέον ποσοστού 17 % στην Team Relocations ήταν δικαιολογημένη.

Ο έκτος λόγος αφορά παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ και της νομολογίας του Δικαστηρίου επί της διατάξεως αυτής, καθώς και της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, παραβίαση της αρχής patere legem quam ipse fecisti και παραμόρφωση των αποδεικτικών στοιχείων, καθόσον η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση κρίνει ότι η απόφαση της Επιτροπής ορθώς κατέληξε ότι δεν υπάρχουν ελαφρυντικές περιστάσεις που δικαιολογούν ουσιώδη μείωση του προστίμου των αναιρεσειουσών.

Ο έβδομος λόγος αφορά παράβαση του άρθρου 101 ΣΛΕΕ, παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων και παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθόσον η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση κρίνει ότι η Amertranseuro International Holdings Ltd οφείλει από κοινού και εις ολόκληρον ποσό 1 300 000 ευρώ.

Ο όγδοος λόγος αφορά παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθόσον η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση κρίνει ότι το επιβληθέν στην Team Relocations πρόστιμο πληροί το κριτήριο της αναλογικότητας.

Ο ένατος λόγος αφορά παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων, παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως και παραβίαση της αρχής patere legem quam ipse fecisti, καθόσον η αναιρεσιβαλλομένη απόφαση απορρίπτει τον όγδοο λόγο ακυρώσεως της Team Relocations και καθόσον απορρίπτει το αίτημα της Team Relocations να υποχρεωθεί η Επιτροπή να γνωστοποιήσει τους λόγους βάσει των οποίων χορήγησε στη Interdean NV μείωση του προστίμου της κατά 70 %.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (Κείμενο που παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον ΕΟΧ) ΕΕ L 1, σ. 1.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/11

Αναίρεση που άσκησε στις 2 Σεπτεμβρίου 2011 η Solvay SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο πενταμελές τμήμα) στις 16 Ιουνίου 2011 στην υπόθεση T-86/06, Solvay SA κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-455/11 P)

2011/C 347/16

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Solvay SA (εκπρόσωποι: O. W. Brouwer, advocaat, M. O' Regan, solicitor)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει τις σκέψεις 121 έως 170 της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου,

—	να αναιρέσει τις σκέψεις 394, 395 και 402 έως 427 της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου

—

να αποφανθεί οριστικώς επί της διαφοράς και να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση, κατά το μέτρο που η Επιτροπή έκρινε ότι (α) η αναιρεσείουσα παρέβη το άρθρο 81, παράγραφος 1, ΕΚ κατά το χρονικό διάστημα από τον Μάιο του 1995 έως τον Αύγουστο του 997 και ότι (β) η αναιρεσείουσα ήταν η τρίτη επιχείρηση που πληρούσε τις προϋποθέσεις του σημείου 21 της Ανακοινώσεως του 2002 περί συνεργασίας, καθώς και να μειώσει ανάλογα το πρόστιμο το οποίο επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα, ή, επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο, και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα αμφότερων των διαδικασιών, ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και του Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει δύο λόγους προς στήριξη των αιτημάτων της. Με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε εν μέρει το αίτημα της αναιρεσείουσας περί μερικής ακυρώσεως της αποφάσεως C(2006) 1766 τελικό της Επιτροπής, της 3ης Μαΐου 2006, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 81 ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ (υπόθεση COMP/F/38.620 — Υπεροξείδιο του υδρογόνου και υπερβορικό άλας).

Ο πρώτος λόγος αναιρέσεως βάλλει κατά της διαπιστώσεως του Γενικού Δικαστηρίου ότι η αναιρεσείουσα είχε μετάσχει, από τον Μάιο του 1995 έως τον Αύγουστο του 1997, σε παράβαση του άρθρου 81, παράγραφος 1, ΕΚ και του άρθρου 53, παράγραφος 1, της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ. Συγκεκριμένα, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπερέβη τα όρια της εξουσίας του ασκήσεως δικαστικού ελέγχου και υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αναιρεσείουσα είχε συζητήσει ή είχε ανταλλάξει πληροφορίες με άλλες επιχειρήσεις, σχετικά με την τιμολογιακή της πολιτική και την εμπορική της στρατηγική: η προσβαλλόμενη απόφαση δεν δικαιολογούσε το συμπέρασμα αυτό. Το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε επιβεβαιώνοντας τη διαπίστωση, στην οποία είχε καταλήξει η Επιτροπή με την προσβαλλόμενη απόφαση, ότι δηλαδή, καθόσον υπήρχε κοινή βούληση να περιοριστεί ο ανταγωνισμός, οι συζητήσεις, διαπραγματεύσεις και ανταλλαγές πληροφοριών μεταξύ παρασκευαστών υπεροξειδίου του υδρογόνου (περιλαμβανομένης της αναιρεσείουσας) στο πλαίσιο μιας ατελέσφορης προσπάθειας συμφωνίας καταμερισμού της αγοράς (η οποία τελικώς δεν συνήφθη) συνιστούσαν παράβαση των άρθρων 81, παράγραφος 1, ΕΚ και 53, παράγραφος 1, της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ, για τον λόγο ότι έπρεπε να θεωρηθούν είτε ως προπαρασκευαστικές διαπραγματεύσεις και τμήμα της ίδιας συμφωνίας όπως η σύμπραξη για τον καθορισμό τιμών στην οποία η αναιρεσείουσα ομολόγησε ότι μετείχε από τον Αύγουστο του 1997, είτε ως εναρμονισμένη πρακτική που «προετοίμαζε το έδαφος» για τη μεταγενέστερη αυτή σύμπραξη, και/ή ότι αποτελούσαν απαγορευμένη ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ επιχειρήσεων. Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως βάλλει κατά του συμπεράσματος του Γενικού Δικαστηρίου ότι η Επιτροπή δεν υπερέβη τα όρια της διακριτικής της ευχέρειας κρίνοντας, με την προσβαλλόμενη απόφασή της, ότι μια άλλη επιχείρηση, η Arkema, πληρούσε ήδη από τις 3 Απριλίου 2003 τις προϋποθέσεις του σημείου 21 της Ανακοινώσεως του 2002 περί συνεργασίας. Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά τον ορισμό και την εφαρμογή της έννοιας «σημαντική προστιθέμενη αξία», και όχι μόνο παραμόρφωσε αποδεικτικά στοιχεία, αλλά διέπραξε και πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως αποφαινόμενο ότι έγγραφα τα οποία η Arkema απέστειλε, άνευ περαιτέρω διευκρινίσεων, με τηλεομοιοτυπία στις 3 Απριλίου 2003 συνιστούσαν απόδειξη σημαντικής προστιθέμενης αξίας κατά την έννοια του σημείου 21 της ως άνω ανακοινώσεως. Υπέπεσε επίσης σε πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως και παραμόρφωσε στοιχεία καθόσον αποφάνθηκε ότι η Επιτροπή είχε το δικαίωμα να καταλήξει σε διαφορετικό συμπέρασμα από το περιεχόμενο στην απόφαση C(2006) 2098, της 31ης Μαΐου 2006, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 81 ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας για τον ΕΟΧ (υπόθεση COMP/F/38.645 — Μεθακρυλικές ενώσεις), με την οποία έκρινε ότι η ίδια αυτή τηλεομοιοτυπία που έστειλε στις 3 Απριλίου 2003 η Arkema (και αφορούσε έρευνες της Επιτροπής για μια σειρά ενδεχόμενων συμπράξεων, μεταξύ αυτών και στις αγορές του HP και των μεθακρυλικών ενώσεων) δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις του προαναφερθέντος σημείου 21, τουλάχιστον έως ότου η Arkema παρείχε επιπλέον διευκρινίσεις.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/12

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Tribunale ordinario di Brescia (Ιταλία) στις 9 Σεπτεμβρίου 2011 — Gennaro Currà κ.λπ. κατά Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας

(Υπόθεση C-466/11)

2011/C 347/17

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Tribunale ordinario di Brescia

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγοντες: Gennaro Currà κ.λπ.

Εναγόμενη: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Παρεμβαίνουσα: Ιταλική Δημοκρατία

Προδικαστικά ερωτήματα

Αν ληφθούν υπόψη οι διεθνείς υποχρεώσεις του Γερμανικού Κράτους (άρθρα 2 και 5, παράγραφος 2, της Σύμβασης του Λονδίνου του 1953 σχετικά με τα χρέη του Γερμανικού Ράιχ κ.λπ.), αντιβαίνουν μήπως στο άρθρο 6 [ΣΕΕ] και στα άρθρα 17, 47 και 52 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων [της Ευρωπαϊκής Ένωσης], της 18ης Δεκεμβρίου 2000, η επίκληση ενώπιον ιταλικού δικαστηρίου του προνομίου της ετεροδικίας [του εν λόγω κράτους] ως προς τις αστικές υποθέσεις σε σχέση με τα περιστατικά της προκείμενης υπόθεσης (…) –το οποίο δεν ισχύει πλέον μετά τις 11 Μαρτίου 2004 (απόφαση Ferrini)– και η συμφωνία [που υπέγραψε η Γερμανία με την Ιταλική Κυβέρνηση στην Τεργέστη στις 18 Νοεμβρίου 2008] για να κινηθεί ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου διαδικασία (η οποία έχει λάβει αριθ. υπόθεσης 143/2008 General list), σε συνδυασμό με τη σχετική ιταλική ρύθμιση του νόμου 89/2010, η οποία καθιστά μη εκτελεστές τις ιταλικές δικαστικές αποφάσεις που αφορούν σοβαρά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας;

Έθιγε μέχρι τις 11 Μαρτίου 2004 (απόφαση Ferrini) τα δικαιώματα που είχαν οι ενάγοντες, βάσει των άρθρων 17 και 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων [της Ευρωπαϊκής Ένωσης], η εφαρμογή του άρθρου 7 του Reichsbeamtenhaftungsgesetz (νόμου για την ευθύνη των δημόσιων υπαλλήλων) (απόφαση του Bundesgerichtshof της 26.6.2003 στην υπόθεση III ZR 245/98 και απόφαση του Bundensverfassungsgericht της 15.2.2006 στην υπόθεση 2 Bvr 1476/03), που αφορά εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και αποκλείει, κατά παράβαση του άρθρου 2 της Σύμβασης του Λονδίνου του 1953 για τα χρέη του Γερμανικού Ράιχ, το δικαίωμα των Ευρωπαίων πολιτών να αποζημιωθούν από το Γερμανικό Δημόσιο, πράγμα που σημαίνει ότι η επίκληση προθεσμίας παραγραφής είναι αντίθετη με τις κοινοτικές υποχρεώσεις και ειδικότερα με τα άρθρα 3 και 4, παράγραφος 3, τελευταίο εδάφιο, [ΣΕΕ] και την αρχή nulli conceditur venire contra factum proprium;

Αντιβαίνει στο άρθρο 4, παράγραφος 3, τελευταίο εδάφιο, και στο άρθρο 21 [ΣΕΕ] η ένσταση της εναγόμενης Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας για ύπαρξη ετεροδικίας, καθόσον αποκλείει την αστική ευθύνη της εναγόμενης που γεννάται με βάση τις αρχές που είναι κοινές στα δίκαια των ευρωπαϊκών κρατών (άρθρο 340 [ΣΛΕΕ]) λόγω της εκ μέρους της παραβίασης του διεθνούς δικαίου (απαγόρευση της δουλείας και της καταναγκαστικής εργασίας) έναντι πολιτών άλλου κράτους μέλους;

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/12

Αναίρεση που άσκησαν στις 9 Σεπτεμβρίου 2011 οι Audi AG και Volkswagen AG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τμήμα) στις 6ης Ιουλίου 2011 στην υπόθεση T-318/09, Audi AG και Volkswagen AG κατά Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

(Υπόθεση C-467/11 Ρ)

2011/C 347/18

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Audi AG, Volkswagen AG (εκπρόσωποι: P. Kather)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αιτήματα των αναιρεσειουσών

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την από 6 Ιουλίου 2011 απόφαση στην υπόθεση Τ-318/09·

—	να ακυρώσει την από 14 Μαΐου 2009 απόφαση του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως, αρ. πρωτ. R 226/2007-1·

—	να καταδικάσει το Γραφείο Εναρμονίσεως στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στο άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ', του Κανονισμού για το κοινοτικό σήμα (στο εξής: ΚΚΣ) (1), καθόσον εφάρμοσε κατά εσφαλμένο τρόπο το ουσιαστικό κοινοτικό δίκαιο. Το σημείο TDI δεν είναι περιγραφικό. Το Γενικό Δικαστήριο εσφαλμένως κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ενδιαφερόμενο κοινό θα αντιλαμβανόταν αμέσως και χωρίς περαιτέρω σκέψη το σημείο αυτό ως περιγραφικό τεχνικής ιδιότητας. Οι αναιρεσείουσες διατείνονται ότι τούτο είναι ανακριβές, καθώς, αφενός, το σημείο TDI δεν είναι συντομογραφία, και, αφετέρου, πολυάριθμες λέξεις αντιστοιχούν στα συγκεκριμένα αρχικά. Εν πάση περιπτώσει, η προϋπόθεση το κοινό να αντιλαμβάνεται «αμέσως και χωρίς περαιτέρω σκέψη» το σημείο δεν πληρούται. Επιπροσθέτως, οι αναιρεσείουσες φρονούν ότι παραβιάστηκε η αρχή της αυτεπάγγελτης εξετάσεως των πραγματικών περιστατικών που καθιερώνει το άρθρο 76, παράγραφος 1, εδάφιο 1, του Κανονισμού ΚΚΣ, καθώς το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς δεν απέδειξε ότι υπάρχει απόλυτος λόγος απαραδέκτου.

Κατά τα λοιπά, παραβιάστηκε η αρχή της ίσης μεταχειρίσεως, καθώς το σημείο TDI σχετίζεται άμεσα και ειδικώς με τα καταχωρισθέντα σημεία CDI και HOl, γεγονός που επιτάσσει την ίση μεταχείρισή τους. Τέτοιου είδους ίση μεταχείριση δεν υπήρξε, καθόσον το σημείο TDI δεν καταχωρίσθηκε.

Η προσβαλλόμενη απόφαση προσβάλλει ακόμη το άρθρο 7, παράγραφος 3, του ΚΚΣ, καθώς, αφενός, δεν απαιτείται να αποδειχθεί η ύπαρξη χρήσεως στο σύνολο της Κοινότητας και, αφετέρου, το Γενικό Δικαστήριο αξιολόγησε κατά τρόπο νομικώς εσφαλμένο τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του. Η απόδειξη τέτοιου είδους χρήσεως δεν είναι αναγκαία, καθώς στην υπό κρίση υπόθεση μπορεί να εφαρμοστεί αναλογικώς η απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εκδόθηκε στην υπόθεση «Pago» (2) σχετικά με το άρθρο 7 σε συνδυασμό με το άρθρο 9 του ΚΚΣ. Επιπλέον, οι αναιρεσείουσες προσκόμισαν στοιχεία αποδεικτικά της χρήσεως, τις οποίες όμως αξιολόγησε κατά τρόπο νομικώς εσφαλμένο το Γενικό Δικαστήριο. Συγκεκριμένα, το Γενικό Δικαστήριο παραγνώρισε την ενδεικτική αξία των εθνικών αρχείων. Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του ούτε τα μεγάλα μερίδια αγοράς ούτε τον αριθμό πωλήσεων οχημάτων TDI, και κατά τον τρόπο αυτό παρέβλεψε την εξ αυτών απορρέουσα διαφήμιση.

Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο αβασίμως έκρινε ότι το σημείο TDI δεν χρησιμοποιείται ως σήμα. Το συμπέρασμα αυτό είναι εσφαλμένο και παραβιάζει το κοινοτικό δίκαιο σημάτων, δεδομένου ότι το σημείο TDI χρησιμοποιείται ως σήμα υπό όλες τις μορφές με τις οποίες έχει χρησιμοποιηθεί.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 207/2009, του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009 για το κοινοτικό σήμα, ΕΕ 78. σ. 1

(2) Απόφαση του Δικαστηρίου, της 6ης Οκτωβρίου 2009 στην υπόθεση C 301/07, Pago Internacional, Συλλογή 2009, σ. I 9249.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/13

Αναίρεση που άσκησε στις 19 Σεπτεμβρίου 2011 η Sepracor Pharmaceuticals (Ireland) Ltd κατά της διατάξεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 4 Ιουλίου 2011 στην υπόθεση T-275/09, Sepracor Pharmaceuticals (Ireland) Ltd κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-477/11 P)

2011/C 347/20

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Sepracor Pharmaceuticals (Ireland) Ltd (εκπρόσωποι: I. Dodds-Smith, Solicitor, D. Anderson QC, J. Stratford, Barrister)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου,

—	να κρίνει παραδεκτή την προσφυγή ακυρώσεως της Sepracor και να δεχθεί τον λόγο που προβλήθηκε με αυτή (όσον αφορά ουσιώδη τύπο της διαδικασίας) και/ή να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου αυτό να εξετάσει την προσφυγή ακυρώσεως επί της ουσίας,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της Sepracor τόσο στην αναιρετική όσο και στην πρωτοβάθμια δίκη με αντικείμενο την ένσταση απαραδέκτου και

—	να επιφυλαχθεί ως προς τα λοιπά δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι η προσβαλλόμενη διάταξη, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της ως απαράδεκτη, πρέπει να αναιρεθεί για τους εξής δύο λόγους:

α)	προσβολή των δικαιωμάτων της αναιρεσείουσας για πρόσβαση στη δικαιοσύνη και άσκηση αποτελεσματικού ενδίκου βοηθήματος,

β)	παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας απορρέουσας από το γεγονός ότι ελήφθησαν υπόψη δηλώσεις τρίτων, λόγος ο οποίος προβλήθηκε ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου, αλλά δεν εξετάσθηκε από αυτό.

Προσβολή των δικαιωμάτων προσβάσεως στη δικαιοσύνη και ασκήσεως αποτελεσματικού ενδίκου βοηθήματος

Η αναιρεσείουσα υπέβαλε τον Ιούλιο του 2007 αίτηση για τη χορήγηση κεντρικής άδειας κυκλοφορίας του προϊόντος της Lunivia, στηριζόμενη σε εκτενή και ακριβή έρευνα, εκτιμώντας ότι το προϊόν της Lunivia μπορούσε να τύχει κεντρικής αξιολογήσεως ως νέα δραστική ουσία (ΝΔΟ), σύμφωνα με το άρθρο 3, παράγραφος 2, στοιχείο α', του κανονισμού (ΕΚ) 726/2004 (1). Συνέτρεχαν τουλάχιστον σοβαροί λόγοι να εκτιμηθεί ότι το προϊόν Lunivia της αναιρεσείουσας αποτελούσε νέα δραστική ουσία (ΝΔΟ) και για τον λόγο αυτό ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων δέχθηκε την κεντρική αξιολόγησή του.

Η προσβαλλόμενη απόφαση ισοδυναμούσε με οριστική απόφαση της Επιτροπής ότι το προϊόν Lunivia δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως νέα δραστική ουσία (και ισοδυναμούσε, συνεπώς, λειτουργικώς με αρνητική απόφαση όσον αφορά τον χαρακτηρισμό του). Η απόφαση αυτή είχε έννομες συνέπειες, μεταξύ των οποίων συγκαταλεγόταν η διακοπή της προστασίας κατά συγκριτικών αναφορών από αιτούντες τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας γενόσημων φαρμάκων και κατά της εκμεταλλεύσεως αδειών αντιγράφων για τη συνολική περίοδο των 10 ετών.

Υπό τις περιστάσεις αυτές, η αναιρεσείουσα δεν είχε άλλη επιλογή από το να ανακαλέσει την αίτησή της. Αν χορηγούνταν κεντρική άδεια κυκλοφορίας χωρίς την προστασία του ερευνητικού φακέλου της, η οποία απορρέει από την αναγνώριση του καθεστώτος ΝΔΟ, οι αιτούντες τη χορήγηση άδειας κυκλοφορίας γενόσημων φαρμάκων εντός της ΕΕ θα είχαν τη δυνατότητα να στηριχθούν αμέσως σε όλα τα πολύτιμα προκλινικά και κλινικά δεδομένα του φακέλου της αναιρεσείουσας. Καμία καινοτόμος φαρμακευτική εταιρεία δεν θα μπορούσε να αποδεχθεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Τα αποτελέσματα μιας προσφυγής ακυρώσεως και μιας αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων δεν θα είχαν καμία πρακτική αξία, καθόσον δεν θα μπορούσαν να ανατρέψουν τις εν λόγω ανεπανόρθωτες συνέπειες.

Η άσκηση ενός πρακτικού και αποτελεσματικού (και όχι απλώς θεωρητικού και ψευδωνύμου) ενδίκου βοηθήματος είναι, συνεπώς, δυνατή μόνον αν επιτραπεί η άσκηση προσφυγής κατά της προσβαλλομένης αποφάσεως.

Συναφώς, η αναιρεσείουσα στηρίζεται, μεταξύ άλλων,:

α)	στο δικαίωμα προσβάσεως στη δικαιοσύνη και στο δικαίωμα ασκήσεως αποτελεσματικού ενδίκου βοηθήματος, τα οποία προστατεύονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τα άρθρα 6 και 13 και το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

β)	στην ανάγκη ερμηνείας, σύμφωνα με τις εν λόγω αρχές, των δικονομικών κανόνων που αφορούν προσφυγές οι οποίες ασκούνται ενώπιον των δικαστηρίων της Ένωσης,

γ)	στη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των εθνικών δικαστηρίων,

δ)	σε πολιτικές εκτιμήσεις που αφορούν τη σχέση μεταξύ της κεντρικής διαδικασίας και των εθνικών διαδικασιών,

ε)

στη νομολογία του Δικαστηρίου σχετικά με:

1)	τη διάκριση των εξουσιών,

2)	το παραδεκτό της προσβολής πράξεων που συνιστούν το τελευταίο στάδιο μιας ειδικής και χωριστής διαδικασίας,

3)	την ύπαρξη επαρκούς έννομης προστασίας,

4)	τη δημοσιοποίηση εμπιστευτικών πληροφοριών.

Παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας

Το Γενικό Δικαστήριο ουδόλως εξέτασε τον λόγο που προέβαλε η Sepracor περί παραβάσεως ουσιώδους τύπου της διαδικασίας απορρέουσας από το γεγονός ότι ελήφθησαν υπόψη δηλώσεις τρίτων. Η μη ενημέρωση της Sepracor, πριν από την έκδοση αποφάσεως, σχετικά με το περιεχόμενο των δηλώσεων που παρελήφθησαν και ελήφθησαν υπόψη είχε ως συνέπεια την προσβολή του δικαιώματος ακροάσεώς της, το οποίο αποτελεί θεμελιώδη αρχή του δικαίου της Ένωσης.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 726/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 31ης Μαρτίου 2004, για τη θέσπιση κοινοτικών διαδικασιών χορήγησης άδειας και εποπτείας όσον αφορά τα φάρμακα που προορίζονται για ανθρώπινη και για κτηνιατρική χρήση και για τη σύσταση Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΕ L 136, σ. 1).

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/15

Αναίρεση που άσκησε στις 23 Σεπτεμβρίου 2011 η Mitsubishi Electric Corp. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 12 Ιουλίου 2011 στην υπόθεση T-133/07, Mitsubishi Electric Corp. κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-489/11 P)

2011/C 347/24

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Mitsubishi Electric Corp. (εκπρόσωποι: R. Denton, Solicitor, J. J Vyavaharkar, Solicitor, K. Haegeman, δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση καθόσον απορρίπτει την προσφυγή που άσκησε η Melco ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου,

—	να ακυρώσει τα άρθρα της αποφάσεως που δεν ακυρώθηκαν ήδη με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, στο μέτρο που εφαρμόζονται στη Melco και στην TMT&D, ως προς την περίοδο κατά την οποία η Melco ήταν από κοινού και εις ολόκληρον υπεύθυνη με την Toshiba για τις δραστηριότητες της TMT&D,

—	σε κάθε περίπτωση, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά της έξοδα, καθώς και στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Melco στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας και της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε ουσιώδη πλάνη περί το δίκαιο κατά την εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων σχετικά με την ύπαρξη της φερόμενης «κοινής ρυθμίσεως»:

—	το Γενικό Δικαστήριο παραμόρφωσε τις πληροφορίες σχετικά με την ύπαρξη της «κοινής ρυθμίσεως»·

—	το Γενικό Δικαστήριο δεν εφάρμοσε το ορθό πρότυπο για την εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων και εφάρμοσε εσφαλμένα τη νομολογιακή αρχή κατά την οποία οι δηλώσεις εις βάρος των συμφερόντων του δηλώνοντος, πρέπει, καταρχήν, να θεωρηθούν ως ιδιαίτερα αξιόπιστες·

—	το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε εσφαλμένη εφαρμογή της νομολογίας σχετικά με τις απαιτήσεις και τη στάθμιση των αποδεικτικών στοιχείων καθόσον συνήγαγε ότι η δήλωση του M. ήταν αξιόπιστη και είχε αποδεικτική δύναμη·

—	το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε εσφαλμένη εφαρμογή της νομολογίας σχετικά με την επιβεβαίωση όσον αφορά την απάντηση της Fuji στην κοινοποίηση αιτιάσεων·

—	το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη τις συνολικές επιπτώσεις των εκ μέρους της Επιτροπής επί μέρους προσβολών των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος δίκαιης δίκης της Melco·

—	το Γενικό Δικαστήριο προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας της Melco και, ιδίως, το τεκμήριο αθωότητας, καθόσον απαίτησε από την Melco να αποδείξει ένα αρνητικό γεγονός προκειμένου να καταδείξει ότι δεν είχε διαπράξει παράβαση·

—	το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε το τεκμήριο αθωότητας και εφάρμοσε εσφαλμένα νομικές αρχές καθόσον αρνήθηκε να λάβει υπόψη πειστική εναλλακτική εξήγηση.

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει επίσης ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε σοβαρή πλάνη περί το δίκαιο κατά την εξέταση της υποτιθέμενης διάρκειας της φερόμενης παραβάσεως:

—	το Γενικό Δικαστήριο δεν απέδειξε επαρκώς κατά νόμον την υποτιθέμενη διάρκεια της φερόμενης παραβάσεως.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/16

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε ο Giudice di pace di Mercato S. Severino (Ιταλία) στις 26 Σεπτεμβρίου 2011 — Ciro Di Donna κατά Società Imballaggi Metallici Salerno srl (SIMSA)

(Υπόθεση C-492/11)

2011/C 347/25

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Giudice di pace di Mercato S. Severino

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων: Ciro Di Donna

Εναγόμενη: Società Imballaggi Metallici Salerno srl (SIMSA)

Προδικαστικό ερώτημα

Απαγορεύουν τα άρθρα 6 και 13 Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που διακηρύχθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2000 στη Νίκαια, όπως προσαρμόστηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2007 στο Στρασβούργο, η οδηγία 2008/52/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 2008, για ορισμένα θέματα διαμεσολάβησης σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, η γενική αρχή του δικαίου της Ένωσης περί αποτελεσματικής ένδικης προστασίας και, γενικά, το δίκαιο της Ένωσης στο σύνολό του, τη θέσπιση από κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ρυθμίσεως ανάλογης με τη ρύθμιση την οποία προβλέπει, στην Ιταλία, το ν.δ. 28/2010 και το υπουργικό διάταγμα 180/2010, όπως τροποποιήθηκε με το υπουργικό διάταγμα 145/2011, και σύμφωνα με την οποία:

—	το δικαστήριο δύναται να συναγάγει, στο πλαίσιο της επακόλουθης δίκης, αποδεικτικό επιχείρημα εις βάρος του διαδίκου που αναιτιολογήτως δεν συμμετείχε σε διαδικασία υποχρεωτικής διαμεσολαβήσεως·

—

το δικαστήριο υποχρεούται, όταν η απόφαση με την οποία περατώνεται η δίκη που ακολουθεί τη διατύπωση της απορριφθείσας προτάσεως ανταποκρίνεται πλήρως στο περιεχόμενο της προτάσεως, να μην επιτρέψει την απόδοση στον νικήσαντα διάδικο, ο οποίος είχε απορρίψει τη συμβιβαστική πρόταση, των εξόδων τα οποία αφορούν το χρονικό διάστημα μετά τη διατύπωση της εν λόγω προτάσεως και να τον καταδικάσει στην καταβολή των εξόδων του ηττηθέντα διαδίκου που αφορούν το ίδιο διάστημα, καθώς και στην καταβολή στο Δημόσιο περαιτέρω ποσού ίσου με το ήδη καταβληθέν λόγω οφειλόμενου τέλους (ενιαίας εισφοράς)·

—

το δικαστήριο δύναται, επικαλούμενο σοβαρούς και εξαιρετικούς λόγους, να μην επιτρέψει την απόδοση των δικαστικών εξόδων του νικήσαντος διαδίκου τα οποία αφορούν την αποζημίωση του διαμεσολαβητή και την αμοιβή του πραγματογνώμονα, ακόμα και αν η πράξη με την οποία περατώνεται η δίκη δεν αντιστοιχεί επακριβώς στο περιεχόμενο της προτάσεως·

—	το δικαστήριο υποχρεούται να καταδικάσει τον διάδικο που αναιτιολογήτως δεν συμμετείχε στη διαδικασία διαμεσολαβήσεως να καταβάλει στο Δημόσιο ποσό ίσο με την ενιαία εισφορά που οφείλεται για τη δίκη·

—	ο διαμεσολαβητής δύναται, ή μάλλον υποχρεούται, να διατυπώσει συμβιβαστική πρόταση ακόμα και σε περίπτωση μη επιτεύξεως συμφωνίας των μερών ή μη συμμετοχής των μερών στη διαδικασία·

—	η προθεσμία εντός της οποίας πρέπει να ολοκληρωθεί η προσπάθεια διαμεσολαβήσεως μπορεί να φθάσει τους τέσσερις μήνες·

—

ακόμα και μετά την παρέλευση της προθεσμίας των τεσσάρων μηνών από την έναρξη της διαδικασίας, αγωγή μπορεί να ασκηθεί μόνον αφού ληφθεί από τη γραμματεία του οργανισμού διαμεσολαβήσεως αντίγραφο του πρακτικού μη επιτεύξεως συμφωνίας, το οποίο συντάσσει ο διαμεσολαβητής και στο οποίο εκτίθεται η απορριφθείσα πρόταση·

—	δεν αποκλείεται ο πολλαπλασιασμός των διαδικασιών διαμεσολαβήσεως –με επακόλουθη επιμήκυνση του χρόνου επιλύσεως της διαφοράς– κάθε φορά που υποβάλλονται νομίμως νέα αιτήματα στο πλαίσιο της ίδιας εκκρεμούσας δίκης·

—

το κόστος της διαδικασίας υποχρεωτικής διαμεσολαβήσεως είναι τουλάχιστον διπλάσιο από το κόστος της δίκης την αποφυγή της οποίας σκοπεί η διαμεσολάβηση, η δε δυσαναλογία αυτή αυξάνει εκθετικά με την αύξηση της αξίας του αντικειμένου της διαφοράς (σε ορισμένες περιπτώσεις, το κόστος της διαμεσολαβήσεως μπορεί να υπερβεί το εξαπλάσιο του κόστους της δίκης) ή λόγω της μεγαλύτερης πολυπλοκότητας της διαδικασίας (αν κριθεί απαραίτητος ο διορισμός πραγματογνώμονα, αμειβόμενου από τα μέρη, ο οποίος θα συνδράμει τον διαμεσολαβητή σε διαφορές που απαιτούν τεχνική εξειδίκευση, χωρίς η γνωμοδότηση του πραγματογνώμονα και οι πληροφορίες που θα δώσει να μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά την επακόλουθη δίκη);

(1) ΕΕ L 136, σ. 3.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/17

Αίτηση αναιρέσεως που άσκησε στις 23 Σεπτεμβρίου 2011 η United Technologies Corp. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε στις 13 Ιουλίου 2011 το Γενικό Δικαστήριο στην υπόθεση T-141/07, United Technologies Corp. Κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-493/11 P)

2011/C 347/26

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: United Technologies Corp. (εκπρόσωποι: A. Winckler, avocat, J. Temple Lang, solicitor, C.J. Cook, advocate, και D. Gerard, avocat)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—

βάσει των στοιχείων που έχει στη διάθεσή του το Δικαστήριο, να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση της Επιτροπής και να μειώσει το ποσό των προστίμων που επιβλήθηκαν με την εν λόγω απόφαση ή, αν το κρίνει σκόπιμο, να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προς επανεξέταση των κρίσιμων πραγματικών περιστατικών·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρετικής διαδικασίας, καθώς και της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα βάλλει κατά των διαπιστώσεων του Γενικού Δικαστηρίου ότι ορθώς η Επιτροπή της καταλόγισε ευθύνη για την πρακτική της GTO και των θυγατρικών της Otis. Αυτός ο λόγος αναιρέσεως περιλαμβάνει τρία σκέλη. Με το πρώτο σκέλος, η αναιρεσείουσα επικαλείται πλάνη του Γενικού Δικαστηρίου, στο μέτρο που δέχθηκε εσφαλμένα νομικά κριτήρια ως προς το ζήτημα της ανατροπής του τεκμηρίου ευθύνης που απορρέει από συμμετοχή μητρικής εταιρίας στο κεφάλαιο θυγατρικής της σε ποσοστό 100 %. Με το δεύτερο σκέλος, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου ερμηνεία των νομικών κριτηρίων ανατροπής του τεκμηρίου ευθύνης παραβιάζει τον Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με το τρίτο σκέλος του λόγου αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα διατείνεται ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε επαρκώς τους συγκεκριμένους λόγους ανατροπής του τεκμηρίου ευθύνης που προέβαλε η αναιρεσείουσα.

Ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως αντλείται από πλημμελή αιτιολογία και πλάνη περί το δίκαιο εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου, στο μέτρο που δεν εξέτασε τις αιτιάσεις της αναιρεσείουσας περί παραβιάσεως της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως σε σχέση με τη MEC.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/18

Αίτηση αναιρέσεως που άσκησαν στις 23 Σεπτεμβρίου 2011 οι Otis Luxembourg Sàrl (πρώην-General Technic-Otis Sàrl), Otis SA, Otis BV, Otis Elevator Company και Otis GmbH & Co. OHG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 13 Ιουλίου 2011 στην υπόθεση T-141/07, Otis Luxembourg Sàrl (πρώην-General Technic-Otis Sàrl), Otis SA, Otis BV, Otis Elevator Company και Otis GmbH & Co. OHG κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-494/11 P)

2011/C 347/27

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Otis Luxembourg Sàrl (ex-General Technic-Otis Sàrl), Otis SA, Otis BV, Otis Elevator Company et Otis GmbH & Co. OHG (représentant(s): A. Winckler, avocat, J. Temple Lang, solicitor, C.J. Cook, advocate, D. Gerard, avocat).

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των αναιρεσειόντων

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

—

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της αναιρετικής διαδικασίας, καθώς και της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Ο πρώτος λόγος αναιρέσεως βάλλει κατά των διαπιστώσεων του Γενικού Δικαστηρίου ότι ορθώς η Επιτροπή καταλόγισε στην Otis SA ευθύνη για τις παραβάσεις που διέπραξε η GTO στο Λουξεμβούργο. Αυτός ο λόγος αναιρέσεως περιλαμβάνει τέσσερα σκέλη. Με το πρώτο σκέλος, οι αναιρεσείουσες επικαλούνται πλάνη του Γενικού Δικαστηρίου, στο μέτρο που δεν έλαβε υπόψη το κριτήριο που αντλείται από τη νομολογία του Δικαστηρίου της 10ης Σεπτεμβρίου 2009, C-97/08 P, Akzo Nobel κ.λπ. κατά Επιτροπής (Συλλογή 2009, σ. I-8237) και την έννοια της ενιαίας επιχειρήσεως. Με το δεύτερο σκέλος του λόγου αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο ενήργησε κατά υπέρβαση εξουσίας, στο μέτρο που στηρίχθηκε σε στοιχεία επί των πραγματικών περιστατικών τα οποία δεν είχαν γίνει δεκτά από την Επιτροπή με την απόφασή της και δεν περιλαμβάνονται στη δικογραφία. Με το τρίτο σκέλος αυτού του λόγου αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες διατείνονται ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν προσδιόρισε ορθώς τη φύση και το περιεχόμενο της έννομης σχέσεως μεταξύ GTO και Otis SA και παραμόρφωσε το περιεχόμενο των πραγματικών περιστατικών. Με το τέταρτο σκέλος του, προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε επαρκώς την απόρριψη του λόγου ακυρώσεως που αντλείται από παράβαση εκ μέρους της Επιτροπής της υποχρεώσεώς της ίσης μεταχειρίσεως των μητρικών εταιριών της GTO και της MEE.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες προσάπτουν στο Γενικό Δικαστήριο ότι υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο όταν δέχθηκε τον υπολογισμό του βασικού ποσού του επιβληθέντος προστίμου για τη γερμανική παράβαση. Αυτός ο λόγος αναιρέσεως περιλαμβάνει δύο σκέλη. Με το πρώτο σκέλος, προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία των κατευθυντηρίων γραμμών του 1998 για τον υπολογισμό των προστίμων, κρίνοντας ότι η Επιτροπή δεν όφειλε να λάβει υπόψη το μέγεθος της σχετικής αγοράς για τον καθορισμό του βασικού ποσού του προστίμου. Με το δεύτερο σκέλος του δευτέρου λόγου αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε επαρκώς τις διαπιστώσεις του περί του καθορισμού του μεγέθους των οικείων αγορών και την κατηγοριοποίηση των μετεχόντων.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες επισημαίνουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και ενήργησε καθ' υπέρβαση των αρμοδιοτήτων του, στο μέτρο που αρνήθηκε να χορηγήσει στην Otis το προνόμιο της «μερικής απαλλαγής» κατ' εφαρμογήν της τελευταίας παραγράφου του σημείου 28 της ανακοινώσεως του 2002 περί της συνεργασίας. Αυτός ο λόγος αναιρέσεως περιλαμβάνει δύο σκέλη. Με το πρώτο σκέλος, οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν εφάρμοσε τα ορθά κριτήρια για τη χορήγηση της «μερικης απαλλαγής», ενήργησε καθ' υπέρβαση των αρμοδιοτήτων του, υποκαθιστώντας με την εκ μέρους του εκτίμηση των αποδεικτικών στοιχείων που προσκόμισε η Otis την εκτίμηση της Επιτροπής, και παρέβη τους σχετικούς με την απόδειξη προβλεπόμενους κανόνες. Με το δεύτερο σκέλος του τρίτου λόγου αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες διατείνονται ότι το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα την υποχρέωση αιτιολογίας που υπέχει η Επιτροπή.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/18

Αναίρεση που άσκησε στις 27 Σεπτεμβρίου 2011 η Toshiba Corp. κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 12 Ιουλίου 2011, στην υπόθεση T-113/07, Toshiba Corp. κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-498/11 P)

2011/C 347/28

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Toshiba Corp. (εκπρόσωποι: J.F. MacLennan, Solicitor, A. Schulz, Rechtsanwalt, A. Dawes, Solicitor, Σ. Σακελλαρίου, Δικηγόρος)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—	Να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση καθόσον με αυτήν απορρίπτονται τα αιτήματα της νυν αναιρεσείουσας περί ακυρώσεως του άρθρου 1 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως και περί ακυρώσεως της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως·

—	επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου προκειμένου αυτό να αποφανθεί σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου επί των νομικών ζητημάτων της υποθέσεως·

—	εν πάση περιπτώσει, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων κατά την ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου διαδικασία.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η απόρριψη εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου του αιτήματός της ακυρώσεως του άρθρου 1 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως ενέχει πλειστάκις νομική πλάνη:

α)	το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη διαπιστώνοντας ότι οι έγγραφες καταθέσεις μαρτύρων τις οποίες προσκόμισε η ABB αποδείκνυαν την ύπαρξη αμοιβαίας συμφωνίας·

β)	το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη κρίνοντας ότι υφίστανται άμεσες και έμμεσες αποδείξεις για την ύπαρξη αμοιβαίας συμφωνίας·

γ)	το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη αποφαινόμενο ότι η Toshiba μετείχε τόσο σε ενιαία όσο και σε διαρκή παράβαση·

δ)	το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομική πλάνη κρίνοντας ότι η παράλειψη κοινοποιήσεως πλειόνων απαλλακτικών καταθέσεων μαρτύρων δεν έθιγε τα δικαιώματα άμυνας της Toshiba.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/19

Αναίρεση που άσκησε στις 28 Σεπτεμβρίου 2011 η Schindler Holding Ltd, Schindler Management AG, Schindler SA, Schindler Sàrl, Schindler Liften BV, Schindler Deutschland Holding GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 13 Ιουλίου 2011 στην υπόθεση T-138/07, Schindler Holding Ltd κ.λπ. κατά Επιτροπής, υποστηριζόμενης από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-501/11 P)

2011/C 347/29

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Schindler Holding Ltd, Schindler Management AG, Schindler SA, Schindler Sàrl, Schindler Liften BV, Schindler Deutschland Holding GmbH (εκπρόσωποι: R. Bechtold και W. Bosch, δικηγόροι, καθώς και J. Schwarze, καθηγητής Πανεπιστημίου)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα των αναιρεσειουσών

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα) της 13ης Ιουλίου 2011, στην υπόθεση Τ-138/07·

—	να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής της 21ης Φεβρουαρίου 2007 (COMP/E-1/38.823 — Ανελκυστήρες και κυλιόμενες κλίμακες)·

—	επικουρικώς σε σχέση με τα ως άνω αιτήματα, να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο ώστε αυτό να αποφανθεί σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου από νομικής πλευράς·

—	σε κάθε περίπτωση να καταδικάσει την Επιτροπή στα έξοδα τόσο της ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου όσο και της ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Οι αναιρεσείουσες προβάλλουν συνολικώς δεκατρείς λόγους αναιρέσεως.

—

Πρώτος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της διακρίσεως των εξουσιών και δεν τήρησε την απαίτηση περί διεξαγωγής διαδικασίας σύμφωνης προς τις αρχές του κράτους δικαίου, καθόσον εκτίμησε ότι η Επιτροπή είχε αρμοδιότητα για την επιβολή προστίμου χωρίς όμως το ίδιο το Γενικό Δικαστήριο να ελέγξει πλήρως την απόφαση της Επιτροπής.

—	Δεύτερος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της αμεσότητας της αποδεικτικής διαδικασίας, καθόσον έκρινε νόμιμη τη συλλογή αποδεικτικών στοιχείων μέσω της καταθέσεως συνεργαζόμενων μαρτύρων, σύμφωνα με την κατά τον χρόνο εκείνο ακολουθούμενη από την Επιτροπή πρακτική.

—

Τρίτος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή «ουδεμία ποινή άνευ νόμου» (άρθρο 7 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, στο εξής: ΕΣΔΑ), καθόσον έκρινε ότι το άρθρο 23, παράγραφος 2, του κανονισμού 1/2003 (1) συνιστά επαρκή νομοθετική βάση για την επιβολή προστίμων.

—	Τέταρτος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι οι εκδοθείσες το έτος 1998 κατευθυντήριες γραμμές της Επιτροπής σχετικά με την επιβολή προστίμων είναι ανίσχυρες λόγω αναρμοδιότητας.

—	Πέμπτος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο κακώς έκρινε ότι οι εκδοθείσες το έτος 1998 κατευθυντήριες γραμμές της Επιτροπής σχετικά με την επιβολή προστίμων δεν είναι αντίθετες με την αρχή της μη αναδρομικότητας και την αρχή της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

—

Έκτος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της υπαιτιότητας και το τεκμήριο της αθωότητας (άρθρο 27, παράγραφος 2, του κανονισμού 1/2003; άρθρο 48, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο εξής: Χάρτης, άρθρο 6, παράγραφος 2, ΕΣΔΑ), καθόσον δεν έκρινε αναγκαίο να καταλογίσει στην εμπλεκόμενη επιχείρηση την παράβαση που διέπραξαν συνεργάτες της ούτε και προέβη σε τέτοιο καταλογισμό.

—

Έβδομος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο κακώς έκρινε ότι η Schindler Holding ευθύνεται εις ολόκληρον. Οι αρχές που εφαρμόστηκαν σε σχέση με την εις ολόκληρον ευθύνη της μητρικής εταιρίας θίγουν τις αρμοδιότητες των κρατών μελών. Επιπλέον, το Γενικό Δικαστήριο υπερέβη το πλαίσιο που έχει διαμορφώσει η νομολογία του Δικαστηρίου και παραβίασε το τεκμήριο της αθωότητας (άρθρο 48, παράγραφος 1, του Χάρτη και άρθρο 6, παράγραφος 2, ΕΣΔΑ).

—	Όγδοος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον έκρινε ότι δεν υπήρξε υπέρβαση των ανώτατων ορίων που ορίζει το άρθρο 23, παράγραφος 2, του κανονισμού 1/2003.

—	Ένατος λόγος: Λόγω των ανωτέρω εθίγη επίσης το δικαίωμα ιδιοκτησίας της Schindler Holding, καθόσον ο καθορισμός του προστίμου είχε συνέπειες ανάλογες με εκείνες που έχει μέτρο απαλλοτριώσεως (άρθρο 17, παράγραφος 1, του Χάρτη, άρθρο 1 του πρώτου πρόσθετου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ).

—	Δέκατος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον έκρινε δικαιολογημένα τα ιδιαιτέρως υψηλά βασικά ποσά τα οποία όρισε η Επιτροπή.

—	Ενδέκατος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο κακώς δέχθηκε ότι η Επιτροπή δεν αναγνώρισε ορισμένες περιστάσεις ως ελαφρυντικές. Ειδικότερα, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε ιδίως υπόψη τον οικειοθελή τερματισμό της συμπράξεως στη Γερμανία και την λήψη μέτρων προς συμμόρφωση εκ μέρους των αναιρεσειουσών.

—

Δωδέκατος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο χαρακτήρισε ως δικαιολογημένες τόσο τις ιδιαιτέρως περιορισμένες μειώσεις στις οποίες προέβη η Επιτροπή στο πλαίσιο της συνεργασίας της με ορισμένους μάρτυρες όσο και την κατά παράβαση των κείμενων διατάξεων άρνηση της Επιτροπής να προβεί σε τέτοιες μειώσεις. Ως εκ τούτου, δεν συνυπολόγισε τα ποσά που κατέβαλαν οι αναιρεσείουσες. Επίσης δεν έλαβε υπόψη ότι η Επιτροπή προέβη εσφαλμένως σε πολύ περιορισμένες μειώσεις χωρίς να ενεργήσει στο πλαίσιο της ανακοινώσεως περί επιείκειας.

—	Δέκατος τρίτος λόγος: Το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας, καθόσον εξακολούθησε να κρίνει νόμιμο το ύψος των προστίμων.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ L 1, σ. 1).

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/20

Αίτηση για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως, την οποία υπέβαλε το Consiglio di Stato (Ιταλία) στις 30 Σεπτεμβρίου 2011 — Vivaio dei Molini Azienda Agricola Porro Savoldi ss κατά Autoritá per la Vigilanza sui Contratti Pubblici di lavori, servizi e forniture

(Υπόθεση C-502/11)

2011/C 347/30

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Αιτούν δικαστήριο

Consiglio di Stato

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Αναιρεσείουσα: Vivaio dei Molini Azienda Agricola Porro Savoldi ss

Αναιρεσίβλητη: Autoritá per la Vigilanza sui Contratti Pubblici di lavori, servizi e forniture

Προδικαστικά ερωτήματα

Προσκρούει κατ’ αρχήν στην κοινοτική νομοθεσία, και ιδίως στο άρθρο 6 της οδηγίας 93/37/ΕΟΚ (1) (άρθρο 4 της οδηγίας 2004/18/ΕΚ (2)), εθνική νομοθετική ρύθμιση (όπως το άρθρο 10, παράγραφος 1, στοιχείο a) του νόμου 109/1994 –άρθρο 34, παράγραφος 1, στοιχείο a) του νομοθετικού διατάγματος 163/2006), η οποία περιορίζει τη δυνατότητα συμμετοχής σε διαδικασίες συνάψεως δημοσίων συμβάσεων μόνο σε εταιρίες που ασκούν εμπορικές δραστηριότητες, αποκλείοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ορισμένες επιχειρήσεις (όπως οι αστικές εταιρίες) που δεν ασκούν συνήθως ή προεχόντως τέτοιο είδος δραστηριότητας, ή πρέπει να θεωρηθεί ότι η εν λόγω αντίθεση είναι εύλογη και δεν εισάγει δυσμενείς διακρίσεις (ακόμα και για την προστασία των εν δυνάμει αντισυμβαλλομένων), δεδομένου ότι δικαιολογείται λόγω της ιδιομορφίας και της διαφορετικής ρυθμίσεως των εν λόγω εταιριών;

Αν στο πρώτο ερώτημα δοθεί αρνητική απάντηση, κρίνεται ότι πρέπει να υποβληθεί στο Δικαστήριο το ακόλουθο ερώτημα:

Επιτρέπει η κοινοτική νομοθεσία, και ιδίως το άρθρο 6 της οδηγίας 93/37/ΕΟΚ (άρθρο 4 της οδηγίας 2004/18/ΕΚ) και η αρχή της ελεύθερης επιλογής της νομικής μορφής από τους συμμετέχοντες σε διαγωνισμό, στον εθνικό νομοθέτη να περιορίζει τη νομική ικανότητα επιχειρήσεως (ή οικονομικού φορέα, σύμφωνα με τον ορισμό της οδηγίας 2004/18/ΕΚ), λόγω των ιδιομορφιών που χαρακτηρίζουν την εθνική νομοθεσία που διέπει την εν λόγω επιχείρηση, απαγορεύοντάς της να συμμετέχει σε δημόσιους διαγωνισμούς, ή παραβιάζει ο περιορισμός αυτός τις αρχές του ευλόγου μέτρου και της απαγορεύσεως των δυσμενών διακρίσεων;

(1) EE L 199, σ. 54.

(2) EE L 134, σ. 114.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/21

Αναίρεση που άσκησαν στις 30 Σεπτεμβρίου 2011 η ThyssenKrupp Elevator (CENE) GmbH, πρώην ThyssenKrupp Aufzüge GmbH, και η ThyssenKrupp Fahrtreppen GmbH κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 13 Ιουλίου 2011 στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις T-144/07, T-147/07, T-148/07, T-149/07, T-150/07 και T-154/07, ThyssenKrupp Liften Ascenseurs κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-503/11 P)

2011/C 347/31

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: ThyssenKrupp Elevator (CENE) GmbH, πρώην ThyssenKrupp Aufzüge GmbH, και ThyssenKrupp Fahrtreppen GmbH (εκπρόσωπος: K. Blau-Hansen, Rechtsanwältin)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των αναιρεσειουσών

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

—

να αναιρέσει στο σύνολό της την απόφαση που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 13 Ιουλίου 2011 στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις T-144/07, T-147/07, T-148/07, T-149/07, T-150/07 και T-154/07, ThyssenKrupp Liften Ascenseurs κ.λπ. κατά Επιτροπής, καθόσον απορρίπτει την προσφυγή και κατά το μέτρο που αφορά τις αναιρεσείουσες,

—	επικουρικώς, να μειώσει αναλογικώς το πρόστιμο που επιβλήθηκε στις αναιρεσείουσες με το άρθρο 2 της προσβαλλόμενης αποφάσεως που εξέδωσε η Επιτροπή στις 21 Φεβρουαρίου 2007,

—	έτι επικουρικότερον, να αναπέμψει την υπόθεση για επανεξέταση στο Γενικό Δικαστήριο,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες στρέφονται κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 13 Ιουλίου 2011 στην υπόθεση T-147/07 κ.λπ., ThyssenKrupp Liften Ascenseurs κ.λπ. κατά Επιτροπής, καθόσον η απόφαση αυτή απορρίπτει την προσφυγή που ασκήθηκε στις 7 Μαΐου 2007 κατά της αποφάσεως C(2007) 512 τελικό της Επιτροπής, της 21ης Φεβρουαρίου 2007, περί διαδικασίας εφαρμογής του άρθρου 81 ΕΚ (υπόθεση COMP/E-1/38.823 — ανελκυστήρες και κυλιόμενες κλίμακες), και στο μέτρο που αφορά τις αναιρεσείουσες.

Οι αναιρεσείουσες προβάλλουν αναρμοδιότητα της Επιτροπής, παράβαση ουσιώδους τύπου, παράβαση της Συνθήκης ΕΚ και της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή οποιουδήποτε κανόνα δικαίου σχετικού με τη εφαρμογή τους, καθώς και κατάχρηση εξουσίας και προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων, επικαλούμενες συνολικώς τέσσερις λόγους αναιρέσεως:

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι η εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου επιβεβαίωση της αρμοδιότητας της Επιτροπής για την εφαρμογή της διαδικασίας είναι νομικώς εσφαλμένη. Κατά τη γνώμη των αναιρεσειουσών, το Γενικό Δικαστήριο όφειλε να έχει ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής λόγω μη εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ (πρώην άρθρου 81 ΕΚ), δεδομένου ότι η προσαπτόμενη παράβαση είχε τοπικό και όχι διακρατικό χαρακτήρα. Ακόμη και αν το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι στα διαδικασία έχει εφαρμογή το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, όφειλε να έχει λάβει υπόψη ότι, εν πάση περιπτώσει, η αρμοδιότητα της Επιτροπής δεν συνάδει με το σύστημα παραλλήλων αρμοδιοτήτων που θέσπισε ο κανονισμός 1/2003 (1) κατ’ εφαρμογή της ανακοίνωσης για το ευρωπαϊκό δίκτυο ανταγωνισμού. Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να διαπιστώσει ότι η εκ των υστέρων κίνηση της διαδικασίας συνιστά παραβίαση της αρχής της νομιμότητας και της αρχής nullum crimen nulla poena sine lege που κατοχυρώνονται ως θεμελιώδη δικαιώματα.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι είναι νομικώς εσφαλμένη η εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου επιβεβαίωση της απόφασης της Επιτροπής να θεωρήσει ότι οι αναιρεσείουσες ευθύνονται εις ολόκληρον βάσει του συνολικού κύκλου εργασιών του ομίλου ThyssenKrupp AG. Συγκεκριμένα, η απόφαση παραβιάζει το άρθρο 23 του κανονισμού 1/2003, την αρχή του κράτους δικαίου υπό τη μορφή της αρχής nulla poena sine lege, την αρχή της αναλογικότητας των ποινών, την αρχή in dubio pro reo και την αρχή της υπαιτιότητας. Η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου είναι νομικώς εσφαλμένη, στο μέτρο που στηρίζεται στην υπόθεση ότι μια θυγατρική εταιρία και η μητρική της (καθώς και λοιπές εταιρίες της συμπράξεως), αποτελούν οικονομική οντότητα, πράγμα που δικαιολογεί την εις ολόκληρον ευθύνη τους. Επιπλέον, και ανεξαρτήτως των ανωτέρω, η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου παραβιάζει την αρχή της υπαιτιότητας, διότι επιβλήθηκε πρόστιμο στις αναιρεσείουσες και τις μητρικές τους εταιρίες λόγω ευθύνης τους εις ολόκληρον. Επικουρικώς, υποστηρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο επιβεβαίωσε την εις ολόκληρον ευθύνη παρά το γεγονός ότι δεν προκύπτει ο τρόπος επιμερισμού της ευθύνης στις εσωτερικές σχέσεις.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη με την απόφασή του τη νομική υποχρέωση διεξοδικής εξετάσεως που υπέχει, δεδομένου ότι, αφενός, έλεγξε ανεπαρκώς κατά πόσον ο καθορισμός του αρχικού ποσού, ο αποτρεπτικός πολλαπλασιαστής και η πολλαπλή επιβολή προστίμου λόγω παράλληλων παραβάσεων συμφωνούν με την αρχή της αναλογικότητας και, αφετέρου, δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι η Επιτροπή δεν συνεκτίμησε τη συνεργασία των αναιρεσειουσών, πράγμα που είχε ως συνέπεια την προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος σε δίκαιη δίκη και την απορρέουσα από το δικαίωμα αυτό εγγύηση για παροχή έννομης προστασίας.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, προσάπτεται στο Γενικό Δικαστήριο παραβίαση των αρχών της αναλογικότητας και της ίσης μεταχειρίσεως όσον αφορά τον καθορισμό του αρχικού ποσού του προστίμου για την παράβαση στη Γερμανία, διότι για τον εν λόγω καθορισμό του αρχικού ποσού συνυπολογίστηκαν, παρά την ύπαρξη αντίθετων επιτακτικών λόγων, κύκλοι εργασιών που δεν έπρεπε εν προκειμένω να συνυπολογιστούν. Όσον αφορά την εταιρία Schindler, το Γενικό Δικαστήριο ορθώς διαφοροποίησε την αιτιολογία του, παρέλειψε όμως, παρανόμως, να τη διαφοροποιήσει και ως προς τις αναιρεσείουσες.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 1/2003 του Συμβουλίου, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της συνθήκης; ΕΕ L 1της 4.1.2003, σ. 1.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/22

Αναίρεση που άσκησε στις 30 Σεπτεμβρίου 2011 η ThyssenKrupp Ascenseurs Luxemburg Sàrl κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 13 Ιουλίου 2011 στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις T-144/07, T-147/07, T-148/07, T-149/07, T-150/07 και T-154/07, ThyssenKrupp Liften Ascenseurs κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-504/11 P)

2011/C 347/32

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: ThyssenKrupp Ascenseurs Luxemburg Sàrl (εκπρόσωπος: T. Schaper, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

—	επικουρικώς, να μειώσει αναλογικώς το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα με το άρθρο 2 της προσβαλλόμενης αποφάσεως που εξέδωσε η Επιτροπή στις 21 Φεβρουαρίου 2007,

—	έτι επικουρικότερον, να αναπέμψει την υπόθεση για επανεξέταση στο Γενικό Δικαστήριο,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα στρέφεται κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 13 Ιουλίου 2011 στην υπόθεση T-148/07 κ.λπ., ThyssenKrupp Liften Ascenseurs κ.λπ. κατά Επιτροπής, καθόσον η απόφαση αυτή απορρίπτει την προσφυγή που ασκήθηκε στις 7 Μαΐου 2007 προσφυγή κατά της αποφάσεως C(2007) 512 τελικό της Επιτροπής, της 21ης Φεβρουαρίου 2007, περί διαδικασίας εφαρμογής του άρθρου 81 ΕΚ (υπόθεση COMP/E-1/38.823 — ανελκυστήρες και κυλιόμενες κλίμακες), και στο μέτρο που αφορά την αναιρεσείουσα.

Η αναιρεσείουσα προβάλλει αναρμοδιότητα της Επιτροπής, παράβαση ουσιώδους τύπου, παράβαση της Συνθήκης ΕΚ και της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή οποιουδήποτε κανόνα δικαίου σχετικού με τη εφαρμογή τους, καθώς και κατάχρηση εξουσίας και προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων, επικαλούμενη συνολικώς τρεις λόγους αναιρέσεως:

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου επιβεβαίωση της αρμοδιότητας της Επιτροπής για την εφαρμογή της διαδικασίας είναι νομικώς εσφαλμένη. Κατά τη γνώμη της αναιρεσείουσας, το Γενικό Δικαστήριο όφειλε να έχει ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής λόγω μη εφαρμογής του άρθρου 101 ΣΛΕΕ (πρώην άρθρου 81 ΕΚ), δεδομένου ότι η προσαπτόμενη παράβαση είχε τοπικό και όχι διακρατικό χαρακτήρα. Ακόμη και αν το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι στα διαδικασία έχει εφαρμογή το άρθρο 101 ΣΛΕΕ, όφειλε να έχει λάβει υπόψη ότι, εν πάση περιπτώσει, η αρμοδιότητα της Επιτροπής δεν συνάδει με το σύστημα παραλλήλων αρμοδιοτήτων που θέσπισε ο κανονισμός 1/2003 (1) κατ’ εφαρμογή της ανακοίνωσης για το ευρωπαϊκό δίκτυο ανταγωνισμού. Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να διαπιστώσει ότι η εκ των υστέρων κίνηση της διαδικασίας συνιστά παραβίαση της αρχής της νομιμότητας και της αρχής nullum crimen nulla poena sine lege που κατοχυρώνονται ως θεμελιώδη δικαιώματα.

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι είναι νομικώς εσφαλμένη η εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου επιβεβαίωση της απόφασης της Επιτροπής να θεωρήσει ότι η αναιρεσείουσα ευθύνεται εις ολόκληρον βάσει του συνολικού κύκλου εργασιών του ομίλου ThyssenKrupp AG. Συγκεκριμένα, η απόφαση παραβιάζει το άρθρο 23 του κανονισμού 1/2003, την αρχή του κράτους δικαίου υπό τη μορφή της αρχής nulla poena sine lege, την αρχή της αναλογικότητας των ποινών, την αρχή in dubio pro reo και την αρχή της υπαιτιότητας. Η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου είναι νομικώς εσφαλμένη, στο μέτρο που στηρίζεται στην υπόθεση ότι μια θυγατρική εταιρία και η μητρική της (καθώς και λοιπές εταιρίες της συμπράξεως), αποτελούν οικονομική οντότητα, πράγμα που δικαιολογεί την εις ολόκληρον ευθύνη τους. Επιπλέον, και ανεξαρτήτως των ανωτέρω, η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου παραβιάζει την αρχή της υπαιτιότητας, διότι επιβλήθηκε πρόστιμο στην αναιρεσείουσα και στη μητρική της εταιρία λόγω ευθύνης τους εις ολόκληρον. Επικουρικώς, υποστηρίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο επιβεβαίωσε την εις ολόκληρον ευθύνη παρά το γεγονός ότι δεν προκύπτει ο τρόπος επιμερισμού της ευθύνης στις εσωτερικές σχέσεις.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη με την απόφασή του τη νομική υποχρέωση διεξοδικής εξετάσεως που υπέχει, δεδομένου ότι, αφενός, έλεγξε ανεπαρκώς κατά πόσον ο καθορισμός του αρχικού ποσού, ο αποτρεπτικός πολλαπλασιαστής και η πολλαπλή επιβολή προστίμου λόγω παράλληλων παραβάσεων συμφωνούν με την αρχή της αναλογικότητας και, αφετέρου, δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι η Επιτροπή δεν συνεκτίμησε τη συνεργασία της αναιρεσείουσας, πράγμα που είχε ως συνέπεια την προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος σε δίκαιη δίκη και την απορρέουσα από το δικαίωμα αυτό εγγύηση για παροχή έννομης προστασίας.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/23

Αναίρεση που άσκησε στις 30 Σεπτεμβρίου 2011 η ThyssenKrupp Elevator AG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 13 Ιουλίου 2011 στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις T-144/07, T-147/07, T-148/07, T-149/07, T-150/07 και T-154/07, ThyssenKrupp Liften Ascenseurs κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-505/11 P)

2011/C 347/33

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: ThyssenKrupp Elevator AG (εκπρόσωπος: T. Klose, Rechtsanwalt)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

—	επικουρικώς, να μειώσει αναλογικώς το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα με το άρθρο 2 της προσβαλλόμενης αποφάσεως που εξέδωσε η Επιτροπή στις 21 Φεβρουαρίου 2007,

—	έτι επικουρικότερον, να αναπέμψει την υπόθεση για επανεξέταση στο Γενικό Δικαστήριο,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα προβάλλει αναρμοδιότητα της Επιτροπής, παράβαση ουσιώδους τύπου, παράβαση της Συνθήκης ΕΚ και της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή οποιουδήποτε κανόνα δικαίου σχετικού με τη εφαρμογή τους, καθώς και κατάχρηση εξουσίας και προσβολή θεμελιωδών δικαιωμάτων, επικαλούμενη συνολικώς έξι λόγους αναιρέσεως:

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να διαπιστώσει παραβίαση της αρχής ne bis in idem, δεδομένου ότι η Επιτροπή δεν έλαβε υπόψη τις υπέρ της αναιρεσείουσας αποφάσεις περί αμνηστίας που είχαν εκδώσει πριν από την κίνηση της διαδικασίας διάφορες εθνικές αρχές ελέγχου των συμπράξεων.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι είναι νομικώς εσφαλμένη η εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου επιβεβαίωση της απόφασης της Επιτροπής να θεωρήσει ότι η αναιρεσείουσα και οι θυγατρικές της εταιρίες ευθύνονται εις ολόκληρον. Είναι πέραν πάσης αμφισβητήσεως ότι η ίδια η αναιρεσείουσα δεν συμμετείχε στις παραβάσεις. Ο καταλογισμός αλλότριων πράξεων στην αναιρεσείουσα ως συνέπεια της εσφαλμένης υπόθεσης ότι συντρέχει ευθύνη της οικονομικής οντότητας παραβιάζει την αρχή της προσωπικής ευθύνης του ποινικού δικαίου και την αρχή in dubio pro reo, ενώ προσβάλλει επίσης το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι είναι νομικώς εσφαλμένη η παράλειψη του Γενικού Δικαστηρίου να διαπιστώσει ότι ο καταλογισμός στην αναιρεσείουσα ευθύνης εις ολόκληρον παραβιάζει την αρχή της προσωπικής ευθύνης. Επικουρικώς, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο κακώς επιβεβαίωσε την απόφαση της Επιτροπής στο μέτρο που η απόφαση αυτή δεν προσδιορίζει τον τρόπο επιμερισμού της ευθύνης στις εσωτερικές σχέσεις, με αποτέλεσμα η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου να ενέχει ελλιπή αιτιολογία.

Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη με την απόφασή του τη νομική υποχρέωση διεξοδικής εξετάσεως που υπέχει, δεδομένου ότι, αφενός, έλεγξε ανεπαρκώς κατά πόσον ο καθορισμός του αρχικού ποσού, ο αποτρεπτικός πολλαπλασιαστής και η πολλαπλή επιβολή προστίμου λόγω παράλληλων παραβάσεων συμφωνούν με την αρχή της αναλογικότητας και, αφετέρου, δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι η Επιτροπή δεν συνεκτίμησε τη συνεργασία της αναιρεσείουσας, πράγμα που είχε ως συνέπεια την προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος σε δίκαιη δίκη και την απορρέουσα από το δικαίωμα αυτό εγγύηση για παροχή έννομης προστασίας. Εν πάση περιπτώσει, η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου ενέχει ελλιπή αιτιολογία, καθόσον επιβεβαιώνει την πρακτική της πολλαπλής επιβολής προστίμου, η οποία συνιστά παρέκκλιση από την πρακτική της Επιτροπής κατά τη λήψη αποφάσεων.

Με τον έκτο λόγο αναιρέσεως, προσάπτεται στο Γενικό Δικαστήριο παραβίαση των αρχών της αναλογικότητας και της ίσης μεταχειρίσεως όσον αφορά τον καθορισμό του αρχικού ποσού του προστίμου για την παράβαση στη Γερμανία, διότι για τον εν λόγω καθορισμό του αρχικού ποσού συνυπολογίστηκαν, παρά την ύπαρξη αντίθετων επιτακτικών λόγων, κύκλοι εργασιών που δεν έπρεπε εν προκειμένω να συνυπολογιστούν. Όσον αφορά την εταιρία Schindler, το Γενικό Δικαστήριο ορθώς διαφοροποίησε την αιτιολογία του, παρέλειψε όμως, παρανόμως, να τη διαφοροποιήσει και ως προς την αναιρεσείουσα.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/24

Αναίρεση που άσκησε στις 30 Σεπτεμβρίου 2011 η ThyssenKrupp AG κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (όγδοο τμήμα) στις 13 Ιουλίου 2011 στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις T-144/07, T-147/07, T-148/07, T-149/07, T-150/07 και T-154/07, ThyssenKrupp Liften Ascenseurs κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-506/11 P)

2011/C 347/34

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: ThyssenKrupp AG (εκπρόσωποι: M. Klusmann und S. Thomas, Rechtsanwälte)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

—

—	επικουρικώς, να μειώσει αναλογικώς το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην αναιρεσείουσα με το άρθρο 2 της προσβαλλόμενης αποφάσεως που εξέδωσε η Επιτροπή στις 21 Φεβρουαρίου 2007,

—	έτι επικουρικότερον, να αναπέμψει την υπόθεση για επανεξέταση στο Γενικό Δικαστήριο,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Με τον έβδομο λόγο αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι είναι εσφαλμένος ο καθορισμός του αρχικού ποσού του προστίμου που αφορά την αγορά των Κάτω Χωρών, ο όγκος της οποίας ελήφθη υπόψη στο σύνολό του, παρά την περιορισμένη εμβέλεια της συμπράξεως.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/26

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Οκτωβρίου 2011 — Agroexpansión κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-38/05) (1)

(Ανταγωνισμός - Συμπράξεις - Ισπανική αγορά αποκτήσεως και πρώτης μεταποιήσεως ακατέργαστου καπνού - Απόφαση διαπιστώνουσα παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ - Καθορισμός των τιμών και κατανομή της αγοράς - Πρόστιμα - Καταλογισμός της παραβατικής συμπεριφοράς - Ανώτατο όριο του 10 % του κύκλου εργασιών - Αποτρεπτικό αποτέλεσμα - Ίση μεταχείριση - Ελαφρυντικές περιστάσεις - Συνεργασία)

2011/C 347/37

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Agroexpansión, SA (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: J. Folguera Crespo και P. Vidal Martínez, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: F. Castillo de la Torre, É. Gippini Fournier και J. Bourke)

Αντικείμενο

Αίτημα μερικής ακυρώσεως της αποφάσεως C(2004) 4030 τελικό της Επιτροπής, της 20ής Οκτωβρίου 2004, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 81, παράγραφος 1, [ΕΚ] (υπόθεση COMP/C.38.238/B.2 — Ακατέργαστος καπνός — Ισπανία), καθώς και μείωση του προστίμου που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα με την απόφαση αυτή.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Καθορίζει το ποσό του προστίμου που επιβλήθηκε στην Agroexpansión, SA με το άρθρο 3 της αποφάσεως C(2004) 4030 τελικό της Επιτροπής, της 20ής Οκτωβρίου 2004, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 81, παράγραφος 1, [ΕΚ] (υπόθεση COMP/C.38.238/B.2 — Ακατέργαστος καπνός — Ισπανία), στα 2 430 000 ευρώ.

2)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3)	Η Agroexpansión φέρει τα εννέα δέκατα των δικών της δικαστικών εξόδων και τα εννέα δέκατα των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η δε Επιτροπή φέρει το ένα δέκατο των δικών της εξόδων και το ένα δέκατο των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Agroexpansión.

(1) ΕΕ C 82 της 2.4.2005.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/26

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Οκτωβρίου 2011 — Alliance One International κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-41/05) (1)

2011/C 347/38

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Alliance One International, Inc., πρώην Dimon Inc. (Danville, Virginie, Ηνωμένες Πολιτείες) (εκπρόσωποι: αρχικώς L. Bergkamp, H. Cogels, J. Dhont, M. Marañon Hermoso και A. Emch, στη συνέχεια M. Odriozola Alén, J. Folguera Crespo, P. Vidal Martínez, M. Barrantes Diaz και A. João Vide, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: αρχικώς É. Gippini Fournier και F. Amato, στη συνέχεια É. Gippini Fournier, N. Khan και J. Bourke)

Αντικείμενο

Αίτημα μερικής ακυρώσεως της αποφάσεως C(2004) 4030 τελικό της Επιτροπής, της 20ής Οκτωβρίου 2004, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 81, παράγραφος 1, [ΕΚ] (υπόθεση COMP/C.38.238/B.2 — Ακατέργαστος καπνός — Ισπανία), και, επικουρικώς, μείωση του προστίμου που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα με την απόφαση αυτή.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Καθορίζει το τμήμα του ποσού του προστίμου που επιβλήθηκε στην Agroexpansión, SA με το άρθρο 3 της αποφάσεως C(2004) 4030 τελικό της Επιτροπής, της 20ής Οκτωβρίου 2004, σχετικά με διαδικασία δυνάμει του άρθρου 81, παράγραφος 1, [ΕΚ] (υπόθεση COMP/C.38.238/B.2 — Ακατέργαστος καπνός — Ισπανία), για την καταβολή του οποίου η Alliance One International, Inc. ευθύνεται εις ολόκληρο με την Agroexpansión, στα 2 187 000 ευρώ.

2)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3)	Η Alliance One International φέρει τα εννέα δέκατα των δικών της δικαστικών εξόδων και τα εννέα δέκατα των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η δε Επιτροπή φέρει το ένα δέκατο των δικών της εξόδων και το ένα δέκατο των εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η Alliance One International.

(1) ΕΕ C 93 της 16.4.2005.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/27

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 19ης Οκτωβρίου 2011 — Γαλλία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-139/06) (1)

(Μη εκτέλεση αποφάσεως του Δικαστηρίου με την οποία διαπιστώθηκε παράβαση κράτους μέλους - Χρηματική ποινή - Λήψη ορισμένων μέτρων από το κράτος μέλος - Αίτημα πληρωμής - Αρμοδιότητα της Επιτροπής - Αρμοδιότητα του Γενικού Δικαστηρίου)

2011/C 347/39

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Γαλλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: αρχικά E. Belliard, G. de Bergues και S. Gasri, στη συνέχεια E. Belliard, G. de Bergues και B. Cabouat)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. van Rijn, K. Banks και F. Clotuche-Duvieusart)

Παρεμβαίνον υπέρ της καθής: Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας (εκπρόσωποι: S. Behzadi-Spencer, T. Harris και C. Murrell)

Αντικείμενο

Αίτημα για την ακύρωση της αποφάσεως C(2006) 659 τελικό της Επιτροπής, της 1ης Μαρτίου 2006, περί αιτήματος πληρωμής των χρηματικών ποινών που επιβλήθηκαν δυνάμει της αποφάσεως του Δικαστηρίου της 12ης Ιουλίου 2005, C-304/02, Επιτροπή κατά Γαλλίας (Συλλογή 2005, σ. I-6263).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η Γαλλική Δημοκρατία φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

3)	Το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

(1) EE C 165 της 15.7.2006.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/27

Απόφαση της 12ης Οκτωβρίου 2011 — Δήμος Περάματος κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-312/07) (1)

(Χρηματοδοτική συνδρομή χορηγηθείσα για την υλοποίηση δράσεως στον τομέα του περιβάλλοντος - LIFE - Απόφαση μερικής αναζητήσεως του καταβληθέντος ποσού - Καθορισμός των υποχρεώσεων τις οποίες ανέλαβε ο δικαιούχος στο πλαίσιο της επιχορηγούμενης δράσεως - Δικαιολογημένη εμπιστοσύνη - Υποχρέωση αιτιολογήσεως)

2011/C 347/40

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Δήμος Περάματος (Πέραμα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: Γ. Γεραπετρίτης και Π. Πετρόπουλος, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: M. Κοντού-Durande και A. M. Rouchaud-Joët, επικουρούμενες από την A. Σομού, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Προσφυγή για την ακύρωση ή, επικουρικώς, τη μεταρρύθμιση της αποφάσεως E(2005) 5361 της Επιτροπής, της 7ης Δεκεμβρίου 2005, σχετικά με το χρεωστικό σημείωμα αριθ. 3240504536 που εκδόθηκε προς τον Δήμο Περάματος για την ανάκτηση της χρηματοδοτικής συνδρομής η οποία καταβλήθηκε από την Επιτροπή στο πλαίσιο της επιχορηγήσεως προς τον Δήμο Περάματος με την απόφαση C(97)/1997/τελικό/29 της Επιτροπής, της 17ης Ιουλίου 1997.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Ο Δήμος Περάματος φέρει τα δικαστικά του έξοδα καθώς και εκείνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, περιλαμβανομένων των δικαστικών εξόδων στις διαδικασίες των ασφαλιστικών μέτρων.

(1) ΕΕ C 283 της 24.11.2007.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/27

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 18ης Οκτωβρίου 2011 — SLV Elektronik κατά ΓΕΕΑ — Jiménez Muñoz (LINE)

(Υπόθεση T-449/08) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού εικονιστικού σήματος LINE - Προγενέστερο εθνικό λεκτικό και εικονιστικό σήμα Line - Μερική απόρριψη της καταχωρίσεως - Σχετικοί λόγοι απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 40/94 [νυν άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009])

2011/C 347/41

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: SLV Elektronik GmbH (Übach-Palenberg, Γερμανία) (εκπρόσωπος: C. König, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: R. Manea)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Angel Jiménez Muñoz (Gelida, Ισπανία)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του τετάρτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 18ης Ιουλίου 2008 (υπόθεση R 759/2007-4), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των Angel Jiménez Muñoz και SLV Elektronik GmbH.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

Ακυρώνει την απόφαση του τετάρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), της 18ης Ιουλίου 2008, (υπόθεση R 759/2007-4) καθόσον αφορά τα προϊόντα «φωτιστικά δικτύου, συσκευές και συστήματα φωτισμού, συσκευές τεχνητού φωτισμού για εφέ επί σκηνής· ηλεκτρικές λάμπες· μεμονωμένα μέρη των προαναφερθέντων ειδών· μηχανές παραγωγής ομίχλης» της κλάσεως 11.

2)	Καταδικάζει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.

(1) EE C 327 της 20.12.2008.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/28

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 13ης Οκτωβρίου 2011 — NEC Display Solutions Europe κατά ΓΕΕΑ — Nokia (NaViKey)

(Υπόθεση T-393/09) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού κοινοτικού σήματος NaViKey - Προγενέστερο λεκτικό κοινοτικό σήμα NAVI - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Κίνδυνος συγχύσεως - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 - Παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως - Άρθρο 75 του κανονισμού 207/2009)

2011/C 347/43

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: NEC Display Solutions Europe GmbH (Μόναχο, Γερμανία) (εκπρόσωπος: P. Munzinger, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: S. Hanne)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Nokia Corp. (Espoo, Φινλανδία) (εκπρόσωπος: J. Tanhuanpää, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή κατά της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, της 16ης Ιουνίου 2009 (υπόθεση R 1143/2008-2), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ της Nokia Corp. και της NEC Display Solutions Europe GmbH.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Καταδικάζει τη NEC Display Solutions Europe GmbH στα δικαστικά έξοδα.

(1) ΕΕ C 297 της 5.12.2009.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/29

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 18ης Οκτωβρίου 2011 — Reisenthel κατά ΓΕΕΑ — Dynamic Promotion (Τελάρα και καλάθια)

(Υπόθεση T-53/10) (1)

(Κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα - Διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας - Απόρριψη της αιτήσεως κηρύξεως ακυρότητας από το τμήμα ακυρώσεων - Κοινοποίηση της αποφάσεως του τμήματος ακυρώσεων με τηλεομοιοτυπία - Προσφυγή ενώπιον του τμήματος προσφυγών - Υπόμνημα στο οποίο εκτίθενται οι λόγοι της προσφυγής - Προθεσμία υποβολής - Παραδεκτό της προσφυγής - Άρθρο 57 του κανονισμού (ΕΚ) 6/2002 - Διόρθωση αποφάσεως - Άρθρο 39 του κανονισμού (ΕΚ) 2245/2002 - Γενική αρχή του δικαίου βάσει της οποίας επιτρέπεται η ανάκληση παράνομης αποφάσεως)

2011/C 347/45

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Peter Reisenthel (Gilching, Γερμανία) (εκπρόσωπος: E.A. Busse, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωποι: αρχικώς S. Schäffner, εν συνεχεία R. Manea και G. Schneider)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ: Dynamic Promotion Co. Ltd (Bangkok, Ταϊλάνδη)

Αντικείμενο

Προσφυγή, αφενός, κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 6ης Νοεμβρίου 2009, όπως διορθώθηκε με την απόφαση της 10ης Δεκεμβρίου 2009 (υπόθεση R 621/2009-3), και, αφετέρου, κατά της αποφάσεως του τρίτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 22ας Μαρτίου 2010 (υπόθεση R 621/2009-3), σχετικά με διαδικασία κηρύξεως ακυρότητας μεταξύ του Peter Reisenthel και της Dynamic Promotion Co. Ltd.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Ακυρώνει την απόφαση του τρίτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 22ας Μαρτίου 2010 (υπόθεση R 621/2009-3) κατά το μέτρο που αφορά το από 23 Δεκεμβρίου 2009 αίτημα διορθώσεως του Peter Reisenthel.

2)	Απορρίπτει κατά τα λοιπά την προσφυγή.

3)	Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

(1) EE C 100 της 17.4.2010.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/30

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Οκτωβρίου 2011 — Association belge des consommateurs test-achats κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-224/10) (1)

(Ανταγωνισμός - Συγκεντρώσεις - Βελγική αγορά της ενέργειας - Απόφαση κηρύσσουσα μια συγκέντρωση συμβατή με την κοινή αγορά - Δεσμεύσεις κατά την πρώτη φάση εξετάσεως - Απόφαση απορρίπτουσα τη μερική παραπομπή της εξετάσεως μιας συγκεντρώσεως στις εθνικές αρχές - Προσφυγή ακυρώσεως - Ένωση καταναλωτών - Έννομο συμφέρον - Μη κίνηση της διαδικασίας εμπεριστατωμένου ελέγχου - Διαδικαστικά δικαιώματα - Απαράδεκτο)

2011/C 347/48

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Association belge des consommateurs test-achats ASBL (Βρυξέλλες Βέλγιο) (εκπρόσωποι: A. Fratini και F. Filpo, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: N. Khan, Α. Αντωνιάδη και R. Sauer)

Παρεμβαίνουσα υπέρ της καθής: Électricité de France (EDF) (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: αρχικώς C. Lazarus, A. Amsellem και A. Fontanille, στη συνέχεια C. Lazarus και A. Creus Carreras, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Αίτημα ακυρώσεως των αποφάσεων C(2009) 9059 και C(2009) 8954 της Επιτροπής, της 12ης Νοεμβρίου 2009, εκ των οποίων η μεν πρώτη κηρύσσει μια συγκέντρωση συμβατή με την κοινή αγορά (Υπόθεση COMP/M.5549 — EDF/Segebel) βάσει του κανονισμού (ΕΚ) 139/2004 του Συμβουλίου, της 20ής Ιανουαρίου 2004, για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων μεταξύ επιχειρήσεων (ΕΕ L 24, σ. 1), η δε δεύτερη απορρίπτει την αίτηση των αρμοδίων βελγικών αρχών για παραπομπή της εν λόγω υποθέσεως σύμφωνα με το άρθρο 9 του κανονισμού αυτού.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Η Association belge des consommateurs test-achats ASBL φέρει τα δικαστικά έξοδά της καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

3)	Η Électricité de France (EDF) φέρει τα δικαστικά έξοδά της.

(1) ΕΕ C 209 της 31.7.2010.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/30

Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 18ης Οκτωβρίου 2011 — dm-drogerie markt κατά ΓΕΕΑ — Semtee (caldea)

(Υπόθεση T-304/10) (1)

(Κοινοτικό σήμα - Διαδικασία ανακοπής - Αίτηση καταχωρίσεως του κοινοτικού εικονιστικού σήματος caldea - Προγενέστερο διεθνές λεκτικό σήμα BALEA - Σχετικός λόγος απαραδέκτου - Έλλειψη κινδύνου συγχύσεως - Έλλειψη ομοιότητας των σημείων - Άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009)

2011/C 347/49

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: dm-drogerie markt GmbH & Co. KG (Καρλσρούη, Γερμανία) (εκπρόσωποι: O. Bludovsky και P. Hiller, δικηγόροι)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (εκπρόσωπος: Π. Γερουλάκος)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ, παρεμβαίνουσα ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου: Semtee (Escaldes Engornay, Ανδόρα) (εκπρόσωπος: É. Guissart, δικηγόρος)

Αντικείμενο

Προσφυγή ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του ΓΕΕΑ της 29ης Απριλίου 2010 (υπόθεση R 899/2009-1), σχετικά με διαδικασία ανακοπής μεταξύ των dm-drogerie markt GmbH & Co. KG και Semtee.

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο αποφασίζει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή.

2)	Η dm-drogerie markt GmbH & Co. KG φέρει τα δικαστικά έξοδά της, καθώς και τα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ).

3)	Έκαστος διάδικος φέρει τα έξοδά του όσον αφορά την παρέμβαση της Semtee.

(1) EE C 260 της 25.9.2010.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/31

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Σεπτεμβρίου 2011 — UCAPT κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-96/09) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Κοινή γεωργική πολιτική - Καθεστώτα στήριξης για τους γεωργούς - Ενίσχυση για την παραγωγή καπνού - Κανονισμός (ΕΚ) 73/2009 - Πράξη που δεν αφορά τον προσφεύγοντα ατομικά - Απαράδεκτο)

2011/C 347/52

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Union des coopératives agricoles des producteurs de tabac de France (UCAPT) (Παρίσι, Γαλλία) (εκπρόσωποι: B. Peignot και D.F. Garreau, δικηγόροι)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: M. Moore και P. Mahnič Bruni)

Παρεμβαίνουσα υπέρ του καθού: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: K. Banks και G. von Rintelen)

Αντικείμενο

Αίτημα περί ακυρώσεως του κανονισμού (ΕΚ) 73/2009 του Συμβουλίου, της 19ης Ιανουαρίου 2009, σχετικά με τη θέσπιση κοινών κανόνων για τα καθεστώτα άμεσης στήριξης για τους γεωργούς στο πλαίσιο της κοινής γεωργικής πολιτικής και τη θέσπιση ορισμένων καθεστώτων στήριξης για τους γεωργούς, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) 1290/2005, (ΕΚ) 247/2006, (ΕΚ) 378/2007 και για την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) 1782/2003 (ΕΕ L 30, σ. 16).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Η Union des coopératives agricoles des producteurs de tabac de France φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα δικαστικά έξοδα του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περιλαμβανομένων των εξόδων της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων.

3.	Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) EE C 90 της 18.4.2009.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/32

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 3ης Οκτωβρίου 2011 — Meridiana και Meridiana fly κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-128/09) (1)

(Κρατικές ενισχύσεις - Προσφυγή ακυρώσεως - Αδράνεια εκ μέρους των προσφευγουσών - Κατάργηση της δίκης)

2011/C 347/53

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Meridiana SpA (Olbia, Ιταλία); και Meridiana fly SpA, πρώην Eurofly SpA (Μιλάνο, Ιταλία) (εκπρόσωποι: N. Green, QC, K. Bacon, barrister, C. Osti και A. Prastaro, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: L. Flynn, D. Grespan και E. Righini)

Παρεμβαίνοντες υπέρ της καθής: Ιταλική Δημοκρατία (εκπρόσωποι: G. Palmieri και P. Gentili, avvocati dello Stato) και Alitalia — Compagnia Aerea Italiana SpA (Fiumicino, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. M. Roberti, G. Bellitti και I. Perego, δικηγόροι)

Αντικείμενο

Αίτημα περί ακυρώσεως της αποφάσεως C(2008) 6745 τελικό της Επιτροπής, της 12ης Νοεμβρίου 2008 (Ενίσχυση N 510/2008 — Ιταλία — Πώληση περιουσιακών στοιχείων της Alitalia).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Παρέλκει πλέον η απόφανση επί της προσφυγής.

2)	Οι Meridiana SpA και Meridiana fly SpA φέρουν τα δικαστικά τους έξοδα καθώς και τα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Alitalia — Compagnia Aerea Italiana SpA.

3)	Η Ιταλική Δημοκρατία φέρει τα δικαστικά της έξοδα.

(1) EE C 141 της 20.6.2009.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/32

Διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Οκτωβρίου 2011 — GS κατά Κοινοβουλίου και Συμβουλίου

(Υπόθεση T-149/11) (1)

(Προσφυγή ακυρώσεως - Κανονισμός (ΕΕ) 1210/2010 - Δυνατότητα των κρατών μελών να αρνηθούν την επιστροφή της αξίας των κερμάτων ευρώ που είναι ακατάλληλα για κυκλοφορία - Η πράξη δεν αφορά τον προσφεύγοντα άμεσα - Απαράδεκτο)

2011/C 347/55

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: GS Gesellschaft für Umwelt- und Energie-Serviceleistungen mbH (Eigeltingen, Γερμανία) (εκπρόσωπος: J. Schmidt, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: U. Rësslein και A. Neergaard) και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: J. Monteiro και M. Simm)

Αντικείμενο

Αίτημα για την ακύρωση του άρθρου 8, παράγραφος 2, δεύτερη περίοδος, του κανονισμού (ΕΚ) 1210/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Δεκεμβρίου 2010, σχετικά με την εξακρίβωση της γνησιότητας των κερμάτων ευρώ και τη διαχείριση κερμάτων ευρώ ακατάλληλων για κυκλοφορία (ΕΕ L 339, σ. 1).

Διατακτικό

Το Γενικό Δικαστήριο διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη.

2)	Η GS Gesellschaft für Umwelt- und Energie-Serviceleistungen mbH φέρει τα δικαστικά της έξοδα καθώς και τα δικαστικά έξοδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

3)	Παρέλκει η απόφαση επί της αιτήσεως παρεμβάσεως του Βασιλείου της Ισπανίας.

(1) EE C 145 της 14.5.2011.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/33

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Σεπτεμβρίου 2011 — Hüttenwerke Krupp Mannesmann κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-379/11 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Περιβάλλον - Δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου σύμφωνα με την οδηγία 2003/87/ΕΚ - Καθορισμός των οικείων δεικτών αναφοράς προϊόντος με την απόφαση της Επιτροπής - Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων - Παραδεκτό - Επείγων χαρακτήρας)

2011/C 347/59

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αιτούσες: Hüttenwerke Krupp Mannesmann GmbH (Ντούισμπουργκ, Γερμανία)· Rogesa — Roheisengesellschaft Saar mbH (Dillingen, Γερμανία)· Salzgitter Flachstahl GmbH (Salzgitter, Γερμανία)· ThyssenKrupp Steel Europe AG (Ντούισμπουργκ) και voestalpine Stahl GmbH (Linz, Αυστρία) (εκπρόσωποι: S. Altenschmidt και C. Dittrich, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: G. Wilms, K. Mifsud-Bonnici και K. Herrmann)

Αντικείμενο

Αίτημα αναστολής εκτελέσεως της αποφάσεως 2011/278/ΕΕ της Επιτροπής, της 27ης Απριλίου 2011, σχετικά με τον καθορισμό ενωσιακών μεταβατικών κανόνων για την εναρμονισμένη δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής κατ’ εφαρμογή του άρθρου 10α της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 130, σ. 1).

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/34

Διάταξη του δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων της 28ης Σεπτεμβρίου 2011 — Safa Nicu Sepahan κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-384/11 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας - Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν με σκοπό την πρόληψη της διαδόσεως των πυρηνικών όπλων - Δέσμευση κεφαλαίων και οικονομικών πόρων - Αίτηση λήψεως προσωρινών μέτρων - Έλλειψη επείγοντος)

2011/C 347/61

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αιτούσα: Safa Nicu Sepahan Co. (Isfahan, Ιράν) (εκπρόσωπος: A. Bahrami, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: αρχικά A. Vitro και R. Liudvinaviciute-Cordeiro, στη συνέχεια R. Liudvinaviciute-Cordeiro και I. Gurov)

Αντικείμενο

Αίτηση λήψεως προσωρινών μέτρων, μεταξύ των οποίων η αναστολή της εκτελέσεως του σημείου 19 του πίνακα B του παραρτήματος I του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 503/2011 του Συμβουλίου, της 23ης Μαΐου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν (ΕΕ L 136, σ. 26), κατά το μέτρο που στον κατάλογο των προσώπων και των οντοτήτων των οποίων δεσμεύονται τα κεφάλαια και οι οικονομικοί πόροι περιλαμβάνεται οντότητα με το όνομα «Safa Nicu».

Διατακτικό

Ο δικαστής των ασφαλιστικών μέτρων διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/35

Διάταξη του Προέδρου του Γενικού Δικαστηρίου της 5ης Οκτωβρίου 2011 — Computer Resources International (Luxembourg) κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-422/11 R)

(Ασφαλιστικά μέτρα - Δημόσιες συμβάσεις - Διαδικασία προσκλήσεως προς υποβολή προσφορών - Απόρριψη προσφοράς - Αίτηση αναστολής εκτελέσεως - Απώλεια ευκαιρίας - Δεν υφίσταται σοβαρή και ανεπανόρθωτη ζημία - Έλλειψη επείγοντος)

2011/C 347/64

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αιτούσα: Computer Resources International (Luxembourg) SA (Dommeldange, Λουξεμβούργο) (εκπρόσωπος: Σ. Παππάς, δικηγόρος)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: S. Delaude και D. Calciu, επικουρούμενοι από την E. Petritsi, δικηγόρο)

Αντικείμενο

Αίτηση αναστολής της εκτελέσεως της αποφάσεως της Υπηρεσίας Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της 22ας Ιουλίου 2011, με την οποία, αφενός, απορρίφθηκαν οι προσφορές που υπέβαλε η αιτούσα στο πλαίσιο της διαδικασίας AO 10340 για την πρόσκληση προς υποβολή προσφορών σχετικά με την παροχή υπηρεσιών αναπτύξεως και συντηρήσεως λογισμικού, καθώς και την παροχή συμβουλών και συνδρομής για διάφορα είδη εφαρμογών πληροφορικής (JO 2011/S 66-106099), και, αφετέρου, ενημερώθηκε η αιτούσα ότι η οικεία σύμβαση-πλαίσιο κατακυρώθηκε σε άλλους υποβαλόντες προσφορά.

Διατακτικό

Ο Πρόεδρος του Γενικού Δικαστηρίου διατάσσει:

1)	Απορρίπτει την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

2)	Επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/35

Προσφυγή-αγωγή της 15ης Σεπτεμβρίου 2011 — Klein κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-309/10)

2011/C 347/65

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: Christoph Klein (Großgmain, Αυστρία) (εκπρόσωπος: D. Schneider-Addae-Mensah, δικηγόρος)

Καθής-εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του προσφεύγοντος-ενάγοντος

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να διαπιστώσει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, εκπροσωπούμενη από την Επιτροπή, παραλείποντας να λάβει απόφαση στην εκκρεμούσα από το 1997 διαδικασία ρήτρας διασφαλίσεως για τον εισπνευστήρα Broncho Air® και το effecto®, καθώς επίσης μη κινώντας διαδικασία ρήτρας διασφαλίσεως κατά το άρθρο 8 της οδηγίας 93/42/ΕΟΚ μετά την εκ μέρους της Γερμανίας λήψη αποφάσεως περί απαγορεύσεως της διανομής του effecto®, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει δυνάμει της οδηγίας 93/42/ΕΟΚ και δυνάμει των γενικών αρχών του κοινοτικού δικαίου και, ως εκ τούτου, ζημίωσε άμεσα τον προσφεύγοντα-ενάγοντα·

—	να αποκαταστήσει τη ζημία, η έκταση της οποίας πρόκειται να αποτιμηθεί, που προκάλεσε στον προσφεύγοντα-ενάγοντα η Ευρωπαϊκή Ένωση, εκπροσωπούμενη από την Επιτροπή·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκπροσωπούμενη από την Επιτροπή, στα δικαστικά έξοδα και στις δαπάνες στις οποίες υποβλήθηκε ο προσφεύγων-ενάγων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη λόγω της υποτιθέμενης αδράνειας της Επιτροπής στο πλαίσιο διαδικασίας ρήτρας διασφαλίσεως κατά το άρθρο 8 της οδηγίας 93/42/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1993, περί των ιατροτεχνολογικών προϊόντων (1). Ο προσφεύγων-ενάγων παρασκεύασε ένα βοήθημα εισπνοής για ασθματικούς και πάσχοντες από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), το οποίο, κατά την άποψη των γερμανικών αρχών, δεν πληρούσε τις βασικές απαιτήσεις της οδηγίας 93/42/ΕΟΚ, διότι ο προσφεύγων-ενάγων παρέλειψε, ιδίως, να υποβάλει επαρκή κλινικά στοιχεία για την έλλειψη επικινδυνότητας του εισπνευστήρα. Ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει ότι η διαδικασία ρήτρας διασφαλίσεως την οποία κίνησε η Επιτροπή το 1997 δυνάμει του άρθρου 8 της οδηγίας 93/42/ΕΟΚ για τη διευκρίνιση του ζητήματος αυτού, μετά την πρώτη απαγόρευση του εισπνευστήρα, ουδέποτε περατώθηκε. Μετά τη δεύτερη απαγόρευση το 2005, η Επιτροπή, επικαλούμενη το γεγονός ότι επρόκειτο για περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 18 της οδηγίας 93/42/ΕΟΚ, δεν κίνησε εκ νέου διαδικασία ρήτρας διασφαλίσεως.

Προς στήριξη της προσφυγής-αγωγής ο προσφεύγων-ενάγων προβάλλει τρεις λόγους.

Πρώτος λόγος: αδράνεια της Επιτροπής εξαιτίας μη περατώσεως της διαδικασίας ρήτρας διασφαλίσεως που κινήθηκε το 1997 για τον εισπνευστήρα Broncho Air®, καθώς επίσης εξαιτίας μη κινήσεως της ενδεδειγμένης διαδικασίας ρήτρας διασφαλίσεως μετά την απαγόρευση του effecto® το 2005.

Λόγω της ασαφούς νομικής καταστάσεως που προκάλεσε η απουσία αποφάσεως της Επιτροπής, ο προσφεύγων-ενάγων και η atmed AG, της οποίας ο πρώτος είναι διευθύνων σύμβουλος, υποβλήθηκαν σε περιττές επενδύσεις για δικαστικά έξοδα και διπλώματα ευρεσιτεχνίας.

Δεύτερος λόγος: απουσία θετικής έκβασης της διαδικασίας ρήτρας διασφαλίσεως με απόφαση της Επιτροπής, η οποία θα έκρινε αδικαιολόγητη την εκ μέρους των γερμανικών αρχών απαγόρευση.

Ο εισπνευστήρας Broncho Air® και το effecto® δεν εγκυμονούν κινδύνους, το δε βάρος αποδείξεως σχετικά με την επικινδυνότητα του προϊόντος φέρει το κράτος μέλος βάσει του τεκμηρίου συμμόρφωσης του επίμαχου ιατροτεχνολογικού προϊόντος που φέρει το σήμα CE. Η χρησιμότητα του εισπνευστήρα Broncho Air® και του effecto® αποδείχθηκε επιπλέον με την υποβολή επαρκών και άκρως πειστικών κλινικών στοιχείων. Ελλείψει θετικής αποφάσεως της Επιτροπής μειώθηκε σημαντικά ο κύκλος εργασιών της atmed AG και, επομένως, του προσφεύγοντος-ενάγοντος, με αποτέλεσμα την παύση πληρωμών, καθώς και την απώλεια διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και του δικαιώματος αποκλειστικής εμπορικής διάθεσης.

3)	Τρίτος λόγος: ανεπαρκής ενημέρωση του προσφεύγοντος-ενάγοντος σχετικά με τα υποτιθέμενα αναγκαία έγγραφα που έπρεπε να προσκομισθούν, καθότι τα προς υποβολή κλινικά στοιχεία ουδέποτε προσδιορίσθηκαν με σαφήνεια.

(1) Οδηγία 93/42/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1993, περί των ιατροτεχνολογικών προϊόντων (ΕΕ L 169, σ. 1), όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1882/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Σεπτεμβρίου 2003 (ΕΕ L 284, σ. 1).

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/36

Προσφυγή της 20ής Σεπτεμβρίου 2011 — Ruse Industry κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-489/11)

2011/C 347/66

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ruse Industry AD (Ρούσε, Βουλγαρία) (εκπρόσωποι: οι δικηγόροι A. Angelov και S. Panov)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο

Προσφυγή μα αίτημα την ακύρωση των άρθρων 2, 3, 4 και 5 της απόφασης της Επιτροπής της 13ης Ιουλίου 2011 που αφορά την κρατική ενίσχυση C 12/2010 και N 389/2009, την οποία χορήγησε η Βουλγαρία στη Ruse Industry

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τα άρθρα 2, 3, 4 και 5 της απόφασης της Επιτροπής της 13ης Ιουλίου 2011 που αφορά την κρατική ενίσχυση C 12/2010 και N 389/2009, την οποία χορήγησε η Βουλγαρία στη Ruse Industry,

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις λόγους ακύρωσης.

Πρώτος λόγος: Παράβαση του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, καθόσον, σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, αυτό που η Επιτροπή θεωρεί ως παράλειψη του Δημοσίου να λάβει μέτρα για την είσπραξη των χρεών προς το Δημόσιο δεν συνιστά ούτε νέα κρατική ενίσχυση, κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο γ', του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ (1), ούτε τροποποίηση υφιστάμενης κρατικής ενίσχυσης. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται επίσης ότι δεν αυξάνει συνολικά ο κίνδυνος για το Δημόσιο, αλλά, ακόμη και αν αυτό συνέβαινε, η αύξηση αυτή δεν θα ήταν λόγος για να χαρακτηριστούν τα επίμαχα πραγματικά περιστατικά ως νέα κρατική ενίσχυση.

Δεύτερος λόγος: Παράβαση του άρθρου 263, δεύτερο εδάφιο, τρίτη περίπτωση, ΣΛΕΕ, καθόσον η Επιτροπή κακώς δέχτηκε, χωρίς να αναφέρει αποδεικτικά στοιχεία και χωρίς να παραθέσει αιτιολογίες, ότι το γεγονός ότι το Δημόσιο δεν απαίτησε την καταβολή των οφειλόμενων ποσών συνιστά όφελος για την προσφεύγουσα εταιρία το οποίο θίγει τον ανταγωνισμό και είναι συνεπώς ασυμβίβαστο με την εσωτερική αγορά.

3)	Τρίτος λόγος: Το γεγονός ότι στην απόφαση της Επιτροπής δεν παρατίθενται οι λόγοι για τους οποίους συνήχθησαν τα συγκεκριμένα συμπεράσματα συνιστά διαδικαστική πλημμέλεια.

Τέταρτος λόγος: Παράβαση του άρθρου 14 του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999, καθόσον η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αναφέρει ούτε το ύψος του ποσού που θα όφειλε να επιστρέψει η προσφεύγουσα ούτε τους τόκους που θα προέκυπταν από την εφαρμογή του ενδεδειγμένου επιτοκίου, το οποίο θα έπρεπε να καθορίσει η Επιτροπή.

(1) ΕΕ L 83, σ. 1.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/37

Προσφυγή της 19ης Σεπτεμβρίου 2011 — Streng κατά ΓΕΕΑ — Gismondi (PARAMETRICA)

(Υπόθεση T-495/11)

2011/C 347/67

Γλώσσα του δικογράφου της προσφυγής: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Michael Streng (Erding, Γερμανία) (εκπρόσωπος: A. Pappert, δικηγόρος)

Καθού: Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα)

Αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών: Fulvio Gismondi (Ρώμη, Ιταλία)

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση του τέταρτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), της 19ης Ιουλίου 2011, επί της υποθέσεως R 1348/2010-4, και να αναπέμψει την υπόθεση στο τέταρτο τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ, καθώς και

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Αιτών την καταχώριση του κοινοτικού σήματος: Ο αντίδικος ενώπιον του τμήματος προσφυγών

Σήμα προς καταχώριση: Το λεκτικό σήμα «PARAMETRICA», για υπηρεσίες των κλάσεων 36 και 42 — Αίτηση καταχωρίσεως κοινοτικού σήματος αριθ. 6048433

Δικαιούχος του κατά τη διαδικασία ανακοπής αντιταχθέντος σήματος ή σημείου: Ο προσφεύγων

Αντιταχθέν σήμα ή σημείο: Το υπ’ αριθ. 30311096 γερμανικό λεκτικό σήμα «parameta», για υπηρεσίες των κλάσεων 35, 38, 41 και 42

Απόφαση του τμήματος ανακοπών: Δέχθηκε την ανακοπή στο σύνολό της

Απόφαση του τμήματος προσφυγών: ακύρωση της αποφάσεως του τμήματος ανακοπών και απόρριψη της ανακοπής

Προβαλλόμενοι λόγοι: Παράβαση του κανόνα 19, παράγραφοι 2 και 3, σε συνδυασμό με τον κανόνα 98, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 2868/95 του Συμβουλίου, καθόσον το τμήμα προσφυγών έκρινε πεπλανημένα ότι τα προσκομισθέντα έγγραφα με κωδικούς WIPO INID δεν είχαν συνταχθεί στη γλώσσα διαδικασίας και/ή λαμβανόμενα υπόψη από κοινού με την προσκομισθείσα μετάφραση της διατάξεως της 3ης Νοεμβρίου 2008 δεν αποτελούν «μετάφραση» κατά την έννοια του κανόνα 98, παράγραφος 1, του εν λόγω κανονισμού.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/37

Προσφυγή της Ευρωπαϊκής Δυναμικής κατά της Επιτροπής που ασκήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2011

(Υπόθεση T-498/11)

2011/C 347/68

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Δυναμική — Προηγμένα Συστήματα Τηλεπικοινωνιών και Τηλεματικής AE (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωποι: N. Κορογιαννάκης και Μ. Δερμιτζάκης, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

—

να ακυρώσει την απόφαση της Υπηρεσίας εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί απορρίψεως της προσφοράς που υπέβαλε η προσφεύγουσα απαντώντας σε πρόσκληση συμμετοχής στην υπ’ αριθ. 10369 διαδικασία διαγωνισμού περί του «εκσυγχρονισμού του ιστοτόπου της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης», εκτελώντας τη σύμβαση υπ’ αριθ. 10224, παρτίδα 1, παροχής υπηρεσιών εντός πολλαπλής συμβάσεως-πλαισίου, υπό συνθήκες ανταγωνισμού, καθώς και τις συναφείς αποφάσεις της Υπηρεσίας εκδόσεων, μεταξύ άλλων, της αποφάσεως περί αναθέσεως της επίμαχης δημόσιας συμβάσεως στον προσφέροντα του οποίου η προσφορά έγινε δεκτή, ο οποίος επελέγη ως συμβαλλόμενος·

—	να υποχρεώσει την Υπηρεσία εκδόσεων να καταβάλει στην προσφεύγουσα εταιρία αποζημίωση ύψους 31 977 ευρώ·

—	επιπλέον, να υποχρεώσει την Υπηρεσία εκδόσεων να καταβάλει στην προσφεύγουσα αποζημίωση ύψους 20 000 ευρώ για την απώλεια ευκαιρίας και προσβολή της φήμης και αξιοπιστίας της· και

—	να καταδικάσει την Υπηρεσία εκδόσεων σε όλα τα δικαστικά και λοιπά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

1)	Πρώτος λόγος, αντλούμενος από μη τήρηση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως σύμφωνα με το άρθρο 100, παράγραφος 2, του δημοσιονομικού κανονισμού·

2)	Δεύτερος λόγος, αντλούμενος από μη τήρηση της συγγραφής υποχρεώσεων και εφαρμογή του κριτηρίου περί αναθέσεως κατά παράβαση των άρθρων 97 του δημοσιονομικού κανονισμού και 138 των λεπτομερειών εφαρμογής· και

Τρίτος λόγος, αντλούμενος από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως, από την υποβολή, εκ μέρους της επιτροπής αξιολογήσεως, αορίστων και αβασίμων σχολίων, από τροποποίηση των κριτηρίων αναθέσεως που περιλαμβάνονται στην αρχική πρόσκληση υποβολής προσφορών και μη κοινοποίηση σε εύθετο χρόνο των a posteriori προστεθέντων κριτηρίων στους προσφέροντες.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/38

Προσφυγή της 27ης Σεπτεμβρίου 2011 — Al-Aqsa κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-503/11)

2011/C 347/69

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Stichting Al-Aqsa (Heerlen, Ολλανδία) (εκπρόσωπος: A. van Eik, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό 687/2011 του Συμβουλίου, κατά το μέτρο που έχει εφαρμογή στο προσφεύγον,

—	να κρίνει ότι ο κανονισμός (ΕΚ) 2580/2001 δεν έχει εφαρμογή ως προς το προσφεύγον,

—	να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής του, το προσφεύγον προβάλλει δέκα λόγους ακυρώσεως.

Ο πρώτος λόγος αφορά το ότι ο εκτελεστικός κανονισμός 687/2011 (1), κατά το μέτρο που αυτός αφορά το προσφεύγον, είναι αντίθετος προς την ορθή απονομή της δικαιοσύνης και προς την οικονομία της δίκης, λόγω του ότι εκκρεμούν ακόμη αιτήσεις αναιρέσεως ενώπιον του Δικαστηρίου κατά της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Σεπτεμβρίου 2010 και λόγω της αποφάσεως του Ολλανδού Υπουργού Εξωτερικών Υποθέσεων της 18ης Απριλίου 2011 να θεωρήσει ότι η Sanctieregeling Terrorisme 2007-II (κανονιστική απόφαση για την πάταξη της τρομοκρατίας 2007-ΙΙ) έχει εφαρμογή ως προς το προσφεύγον.

2)	Ο δεύτερος λόγος αφορά το ότι το προσφεύγον δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της Κοινής Θέσεως (2).

Ο τρίτος λόγος αφορά το ότι καμία αρμόδια αρχή δεν έχει λάβει απόφαση, υπό την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 4, της Κοινής Θέσεως. Ούτε η απόφαση του vorzieningsrechter (δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων) της 3ης Ιουνίου 2003 ούτε η απόφαση της 18ης Απριλίου 2011, με την οποία θεωρήθηκε εφαρμοστέα ως προς το προσφεύγον η κανονιστική απόφαση για την πάταξη της τρομοκρατίας, μπορεί να θεωρηθεί ως απόφαση αρμόδιας αρχής.

4)	Ο τέταρτος λόγος αφορά το ότι, κατά το προσφεύγον, ουδόλως προκύπτει ότι αυτό είχε την επίγνωση την οποία απαιτεί το άρθρο 1, παράγραφος 3, στοιχείο ια', της κοινής θέσεως.

Ο πέμπτος λόγος αφορά το ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι το προσφεύγον διευκολύνει (ακόμη) τη διάπραξη τρομοκρατικών ενεργειών, δεδομένου ότι τούτο δεν προκύπτει από την απόφαση του δικαστή των ασφαλιστικών μέτρων της 3ης Ιουνίου 2003 ούτε από την απόφαση του Ολλανδού Υπουργού Εξωτερικών Υποθέσεων της 18ης Απριλίου 2011 να θεωρήσει ότι η κανονιστική απόφαση για την πάταξη της τρομοκρατίας 2007-ΙΙ έχει εφαρμογή ως προς το προσφεύγον.

6)	Ο έκτος λόγος αφορά παράβαση ουσιώδους τύπου και υπέρβαση των ορίων της διακριτικής ευχέρειας. Κατά το προσφεύγον, κακώς το Συμβούλιο δεν προέβη σε επανεξέταση και, με την απόφαση περί εκ νέου εγγραφής, δεν ανταποκρίθηκε στο βάρος αποδείξεως το οποίο φέρει.

7)	Ο έβδομος λόγος αφορά παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

Ο όγδοος λόγος αφορά παράβαση του άρθρου 1 του πρώτου πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, καθώς και του άρθρου 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λόγω του ότι ο εκτελεστικός κανονισμός συνιστά αδικαιολόγητη ανάμειξη στην απρόσκοπτη άσκηση του δικαιώματος ιδιοκτησίας.

9)	Ο ένατος λόγος αφορά παράβαση του άρθρου 296 ΣΛΕΕ.

10)	Ο δέκατος λόγος αφορά το δικαίωμα αποτελεσματικής ένδικης προσφυγής και την αρχή της προστασίας των δικαιωμάτων άμυνας, διότι το Συμβούλιο δεν παρέσχε επαρκείς ειδικές και συγκεκριμένες πληροφορίες όσον αφορά τον λόγο για τον οποίο είναι απαραίτητη η διατήρηση στον κατάλογο.

(1) Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 687/2011 του Συμβουλίου, της 18ης Ιουλίου 2011, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 2, παράγραφος 3, του κανονισμού (ΕΚ) 2580/2001 για τη λήψη ειδικών περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων με σκοπό την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και για την κατάργηση των εκτελεστικών κανονισμών (ΕΕ) 610/2010 και (ΕΕ) 83/2011 (ΕΕ L 188, σ. 2).

(2) Κοινή Θέση του Συμβουλίου, της 27ης Δεκεμβρίου 2001, για την εφαρμογή ειδικών μέτρων για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (ΕΕ L 344, σ. 93).

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/39

Προσφυγή της 27ης Σεπτεμβρίου 2011 — LTTE κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-508/11)

2011/C 347/70

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) (Herning, Δανία) (εκπρόσωπος: V. Koppe, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 687/2011 του Συμβουλίου, της 18ης Ιουλίου 2011 (1), και να αποφανθεί ότι ο κανονισμός (ΕΚ) 2580/2001 (2) δεν έχει εφαρμογή ως προς την LTTE,

—	επικουρικώς, να λάβει μέτρα λιγότερο περιοριστικά, απ’ ό,τι η καταχώριση στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων επί των οποίων εφαρμόζεται ο κανονισμός (ΕΚ) 2580/2001

—	να υποχρεώσει το καθού να φέρει εντόκως τα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει επτά λόγους.

Με τον πρώτο λόγος προβάλλεται ότι:

—	ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 687/2011 είναι άκυρος όσον αφορά την LTTE και/ή ο κανονισμός 2580/2001 δεν έχει εφαρμογή, διότι δεν έχει ληφθεί υπόψη το δίκαιο του πολέμου.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται ότι:

—	ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 687/2011 είναι άκυρος όσον αφορά την LTTE, διότι η προσφεύγουσα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική οργάνωση κατά την έννοια του άρθρου 1, παράγραφος 3, της κοινής θέσεως 2001/931/ΚΕΠΠΑ.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται ότι:

—	ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 687/2011 είναι άκυρος όσον αφορά την LTTE, διότι δεν ελήφθη απόφαση από αρμόδια αρχή, όπως επιβάλλει το άρθρο 1, παράγραφος 4, της κοινής θέσεως 2001/931/ΚΕΠΠΑ.

Με τον τέταρτο λόγο προβάλλεται ότι

—	ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 687/2011 είναι άκυρος όσον αφορά την LTTE, διότι το Συμβούλιο δεν προέβη στον έλεγχο που επιβάλλει το άρθρο 1, παράγραφος 4, της κοινής θέσεως 2001/931/ΚΕΠΠΑ.

Με τον πέμπτο λόγο προβάλλεται ότι:

—	ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 687/2011 είναι άκυρος όσον αφορά την LTTE, διότι θίγεται η αρχή της αναλογικότητας και η αρχή της επικουρικότητας.

Με τον έκτο λόγο προβάλλεται ότι:

—	ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 687/2011 είναι άκυρος όσον αφορά την LTTE, διότι δεν τηρήθηκε η κατά το άρθρο 296 ΣΛΕΕ υποχρέωση αιτιολογήσεως.

Με τον έβδομο λόγο προβάλλεται ότι:

—	ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 687/2011 είναι άκυρος όσον αφορά την LTTE, διότι προσβάλλεται το δικαίωμα της προσφεύγουσας σε αποτελεσματική ένδικη προστασία.

(1) Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 687/2011 του Συμβουλίου, της 18ης Ιουλίου 2011, σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 2 παράγραφος 3 του κανονισμού (ΕΚ) 2580/2001, για τη λήψη ειδικών περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων με σκοπό την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, και για την κατάργηση των εκτελεστικών κανονισμών (ΕΕ) 610/2010 και (ΕΕ) 83/2011 (ΕΕ 2011, L 188, σ. 2).

(2) Κανονισμός (ΕΚ) 2580/2001 του Συμβουλίου, της 27ης Δεκεμβρίου 2001, για τη λήψη ειδικών περιοριστικών μέτρων κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων με σκοπό την καταπολέμηση της τρομοκρατίας (EE 2001 L 344, σ. 70).

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/40

Προσφυγή της 24ης Σεπτεμβρίου 2011 — Ryanair κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-512/11)

2011/C 347/71

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ryanair Ltd (Δουβλίνο, Ιρλανδία) (εκπρόσωποι: E. Vahida και I. Μεταξάς-Μαραγκίδης, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—

να ακυρώσει μερικώς, σύμφωνα με τα άρθρα 263 και 264 ΣΛΕΕ, την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 13ης Ιουλίου 2011, στην υπόθεση που αφορά την κρατική ενίσχυση SA.29064 (2011/C πρώην 11/NN) — Ιρλανδία — Αεροπορικές μεταφορές — Εξαιρέσεις από τον φόρο αερομεταφοράς επιβατών, καθό μέρος διαπιστώνει ότι η εξαίρεση των μετεπιβιβαζομένων και διερχομένων επιβατών από τον ιρλανδικό φόρο επί των αεροπορικών ταξιδιών δεν συνιστά κρατική ενίσχυση,

—	να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά της έξοδα, καθώς και στα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας, και

—	να προβεί σε οποιεσδήποτε περαιτέρω ενέργειες που το Γενικό Δικαστήριο θα κρίνει κατάλληλες.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αντλείται από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως και πλάνη περί το δίκαιο στις οποίες υπέπεσε η καθής, θεωρώντας ότι η εξαίρεση των μετεπιβιβαζομένων και διερχομένων επιβατών από τον ιρλανδικό φόρο επί των αεροπορικών ταξιδιών δεν συνιστούσε κρατική ενίσχυση υπό την έννοια του άρθρου 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως αντλείται από την εκ μέρους της καθής παράβαση του άρθρου 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και του άρθρου 4, παράγραφος 4, του κανονισμού του Συμβουλίου 659/1999 (1), καθόσον παρέλειψε να κινήσει τη διαδικασία που προβλέπουν οι διατάξεις αυτές όσον αφορά την ενίσχυση την οποία αφορά το πρώτο τμήμα της προσβαλλομένης αποφάσεως, παρά την ύπαρξη, τουλάχιστον, σοβαρών αμφιβολιών σχετικά με τη συμβατότητα προς την κοινή αγορά της εξαιρέσεως των μετεπιβιβαζομένων και διερχομένων επιβατών από τον ιρλανδικό φόρο επί των αεροπορικών ταξιδιών, και συνεπώς προσέβαλε τα βάσει του άρθρου 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και του άρθρου 6, παράγραφος 1, του κανονισμού 659/1999 του Συμβουλίου διαδικαστικά δικαιώματα της προσφεύγουσας.

3)	Ο τρίτος λόγος αντλείται από την εκ μέρους της καθής παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, καθόσον παρέθεσε πλημμελή αιτιολογία χαρακτηριζόμενη από αντιφάσεις και υπεργενικεύσεις.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της συνθήκης ΕΚ (ΕΕ L 83, σ. 1).

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/40

Προσφυγή της MasterCard και λοιπών κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που ασκήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2011

(Υπόθεση T-516/11)

2011/C 347/72

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσες: MasterCard (Wilmington, Ηνωμένες Πολιτείες)· MasterCard International Inc (Wilmington, Ηνωμένες Πολιτείες) και MasterCard Europe (Βατερλώ, Βέλγιο) (εκπρόσωποι: B. Amory, V. Brphy και S. McInnes, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των προσφευγουσών

Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κρίνει την προσφυγή απαράδεκτη·

—

να ακυρώσει, στο σύνολό της, την από 12 Ιουλίου 2011 απορριπτική απόφαση της Επιτροπής, η οποία βασίζεται στα άρθρα 4, παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, και 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 30ής Μαΐου 2001, για την πρόσβαση του κοινού στα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του Συμβουλίου και της Επιτροπής (ΕΕ L 145, σ. 43)· και

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των λοιπών εξόδων των προσφευγουσών.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής τους, οι προσφεύγουσες προβάλλουν δύο λόγους.

Πρώτος λόγος, αντλούμενος από παράβαση των άρθρων 4, παράγραφος 3, και 8, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 καθόσον:

—	η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 4, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001·

—	τα στοιχεία επί των οποίων βασίζεται η Επιτροπή είναι ανακριβή από ουσιαστικής απόψεως· και

—	υφίσταται υπέρτερο δημόσιο συμφέρον για τη δημοσιοποίηση των εγγράφων που προσκόμισε η EIM Business and Policy Research, στο πλαίσιο της μελέτης ως προς το «Κόστος και ωφέλεια των εμπόρων σχετικά με την αποδοχή διαφόρων μεθόδων πληρωμής» (COMP/2008/D1/020).

Δεύτερος λόγος, αντλούμενος από το ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο παραβιάζοντας τα άρθρα 4, παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, και 8, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001 καθόσον:

—	η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 4, παράγραφος 2, πρώτη περίπτωση, του κανονισμού (ΕΚ) 1049/2001·

—	τα στοιχεία επί των οποίων βασίζεται η Επιτροπή δεν είναι αξιόπιστα· και

—	υφίσταται υπέρτερο δημόσιο συμφέρον για τη δημοσιοποίηση των εγγράφων EMI.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/41

Αίτηση αναιρέσεως που άσκησε στις 29 Σεπτεμβρίου 2011 ο Sandro Gozi κατά της αποφάσεως που εξέδωσε στις 20 Ιουλίου 2011 το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στην υπόθεση F-116/10, Gozi κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-519/11 P)

2011/C 347/73

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Αναιρεσείων: Sandro Gozi (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωποι: G. Passalacqua και G. Calcerano, δικηγόροι)

Αντίδικος στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του αναιρεσείοντος

Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την απόφαση της Γενικής Διευθύνσεως Ανθρωπίνων Πόρων και Ασφάλειας — Διεύθυνση D prot. HR.D.2/MB/dh Ares (2010) — Y96 985 της 6ης Αυγούστου 2010

—	να αναγνωρίσει ότι ο S. Gozi δικαιούται επιστροφή της αμοιβής που κατέβαλε στους δικηγόρους του και, κατά συνέπεια, να του επιδικάσει ποσό 24 480 ευρώ και να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η υπό κρίση προσφυγή βάλλει κατά της αποφάσεως με την οποία η καθής στην κύρια δίκη αρνήθηκε την επιστροφή του ποσού των 24 480 ευρώ που κατέβαλε η αναιρεσείουσα ως αμοιβή δικηγόρων στο πλαίσιο ένδικης διαδικασίας στην Ιταλία.

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, ο αναιρεσείων προβάλλει ένα μόνο λόγο αναιρέσεως, αντλούμενο από πλάνη περί το δίκαιο και προδήλως αντιφατική αιτιολογία σε διάφορα σημεία της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, στο μέτρο που η απόφαση αυτή δεν λαμβάνει υπόψη το πνεύμα και το γράμμα του άρθρου 24 του ΚΥΚ και αντίκειται στη νομολογία στην οποία η ίδια παραπέμπει, καθώς και στα πραγματικά περιστατικά που εκτέθηκαν κατά την ενώπιον της Επιτροπής διαδικασία.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/41

Προσφυγή της 3ης Οκτωβρίου 2011 — Igcar Chemicals κατά Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (ECHA)

(Υπόθεση T-526/11)

2011/C 347/74

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Igcar Chemicals (Rubí, Ισπανία) (εκπρόσωπος: L. Fernández Vaissieres, δικηγόρος)

Καθού: Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χημικών Προϊόντων (ECHA)

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να αποφανθεί ότι η προσφυγή είναι βάσιμη και παραδεκτή·

—	να ακυρώσει μερικώς την προσβαλλόμενη απόφαση, καθόσον αφορά την αποστολή τιμολογίου για διοικητικά τέλη και να ακυρώσει το εν λόγω τιμολόγιο·

—	να καταδικάσει τον ECHA στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό κρίση προσφυγή προσβάλλεται η απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Χημικών Προϊόντων (στο εξής: ECΗΑ) υπ. αρ. SME (2011) 0572, της 3ης Αυγούστου 2011, και κατά συνέπεια ζητείται η ακύρωση του τιμολογίου διοικητικών τελών (τιμολόγιο υπ. αρ. 10028302, της 5ης Αυγούστου 2011).

Υπενθυμίζεται, συναφώς, ότι η προσφεύγουσα εταιρία είχε προκαταχωρίσει διάφορες χημικές ουσίες που προτίθετο να καταχωρίσει. Πριν τις εν λόγω καταχωρίσεις, καταχωρίσθηκε εσφαλμένως ως επιχείρηση μικρού μεγέθους.

Τον Ιούνιο του 2011 ο Οργανισμός ζήτησε από την προσφεύγουσα να αποδείξει βάσει του άρθρου 13, παράγραφος 3, του Κανονισμού (ΕΚ) 340/2008, της Επιτροπής, σχετικά με τα τέλη και τις επιβαρύνσεις που πρέπει να καταβάλλονται στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Χημικών Προϊόντων σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για την καταχώριση, την αξιολόγηση, την αδειοδότηση και τους περιορισμούς των χημικών προϊόντων (REACH) (στο εξής: κανονισμός περί τελών) ότι δικαιούνταν μείωση του τέλους καταχωρίσεως που εφαρμόστηκε σε αυτήν. Η προσφεύγουσα απάντησε ότι το μέγεθός της αντιστοιχούσε σε αυτό μεσαίας επιχειρήσεως και ότι η σχετική διόρθωση στο σύστημα REACH-IT έλαβε χώρα οικειοθελώς και πριν περιέλθει σε αυτήν το προαναφερθέν αίτημα του ECHA.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα επικαλέστηκε πέντε λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος σχετικά με την αναρμοδιότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να αναθέσει στον ECHA την επιβολή διοικητικού τέλους και την αναρμοδιότητα του ECHA να εκδώσει την απόφαση MB/29/2010 του διοικητικού συμβουλίου, της 12ης Νοεμβρίου 2010 («on the classification of charges for which services are levied»).

—

Η προσφεύγουσα προβάλλει ως προς το σημείο αυτό ότι, ορίζοντας στο άρθρο 13, παράγραφος 4, του Κανονισμού περί των τελών ότι ο ECHA θα επιβάλλει διοικητικό τέλος διακριτό από το τέλος καταχωρίσεως, το οποίο είναι και το μοναδικό που επιτρέπουν οι καταστατικές διατάξεις του ECHA, η Επιτροπή βαίνει πέραν του επιτρεπόμενου από αυτές μέτρου και ότι σχετικώς το άρθρο 114 ΣΛΕΕ δεν αρκεί, προκειμένου να θεμελιωθεί αρμοδιότητα της Επιτροπής ή του ECHA.

Δεύτερος λόγος σχετικά με τον παράτυπο χαρακτήρα της αναθέσεως αρμοδιοτήτων δυνάμει του άρθρου 13, παράγραφος 4, του Κανονισμού περί τελών.

—

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει συναφώς ότι η προαναφερθείσα διάταξη καταλείπει στη διακριτική ευχέρεια του ECHA τον καθορισμό διοικητικού τέλους χωρίς να ορίσει τους σκοπούς του, το περιεχόμενό του, του πεδίο εφαρμογής και της διάρκειας, καθότι το άρθρο 2 της αποφάσεως MB/29/2010, και συγκεκριμένα ο Πίνακας 1 του Παραρτήματός του, είναι παράνομο.

Τρίτος λόγος σχετικά με τον κυρωτικό χαρακτήρα της Αποφάσεως MB/29/2010.

—

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται σχετικώς ότι, καίτοι είναι σύμφωνο με το άρθρο 74, παράγραφος 1, του βασικού κανονισμού του ECHA, ο Οργανισμός εξουσιοδοτείται να χρεώνει τις υπηρεσίες που παρέχει, κατά το άρθρο 74, παράγραφο 3, του ίδιου κειμένου, τα τέλη και οι λοιπές πηγές εσόδων του Οργανισμού καθορίζονται κατά τρόπο, ώστε να διασφαλίζεται ότι επαρκούν για την κάλυψη του κόστους των παρεχόμενων υπηρεσιών. Από την άλλη πλευρά, τα ως άνω διοικητικά τέλη έχουν στην πραγματικότητα κυρωτικό χαρακτήρα.

Τέταρτος λόγος σχετικά με την παράβαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου.

—

Προβάλλεται συναφώς ότι το σύστημα REACH-IT δεν παρείχε επαρκείς πληροφορίες στις επιχειρήσεις, ώστε να είναι σε θέση να γνωρίζουν τις κυρώσεις που ήταν δυνατό να τους επιβληθούν σε σχέση με την υποχρέωσή τους να επαληθεύουν το μέγεθός τους. Από την άλλη πλευρά, ο Οργανισμός έλαβε υπόψη την έλλειψη δόλου της προσφεύγουσας, καθώς και την οικειοθελή διόρθωση του σφάλματος.

5)	Πέμπτος λόγος σχετικά με την παράβαση της αρχής της αναλογικότητας κατά την επιβολή των επίμαχων διοικητικών τελών.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/42

Αγωγή της 4ης Οκτωβρίου 2011 — Melkveebedrijf Overenk κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-540/11)

2011/C 347/76

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Διάδικοι

Ενάγοντες: Melkveebedrijf Overenk BV (Sint Anthonis, Κάτω Χώρες)· Maatschap Veehouderij Kwakernaak (Oosterwolde, Κάτω Χώρες)· Mulders Agro VOF (Heerle, Κάτω Χώρες)· Melkbedrijf Engelen V.O.F. (Grashoek, Κάτω Χώρες), Melkveebedrijf de Peel B.V. (Asten, Κάτω Χώρες)· και M. Moonen (Nederweert, Κάτω Χώρες) (εκπρόσωποι: P. Mazel και A. van Beelen, δικηγόροι)

Εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των εναγόντων

Οι ενάγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να κηρύξει την αγωγή παραδεκτή·

—

κυρίως, να δεχθεί την αγωγή αποζημιώσεως κατά το άρθρο 340 ΣΛΕΕ και να διαπιστώσει ότι οι ενάγοντες δικαιούνται να λάβουν χρηματική αποζημίωση για τα ποσά ζημιών όπως αυτά εκτίθενται στα παραρτήματα 13 έως 18 της αγωγής, την πληρωμή των οποίων η Επιτροπή οφείλει λόγω της ζημίας που προκλήθηκε στους ενάγοντες συνεπεία της παράνομης εκδόσεως και της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1468/2006 της Επιτροπής, της 4ης Οκτωβρίου 2006, για τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 595/2004 για τις λεπτομέρειες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1788/2003 του Συμβουλίου για τη θέσπιση εισφοράς στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων·

—

επικουρικώς: να δεχθεί την αγωγή αποζημιώσεως κατά το άρθρο 340 ΣΛΕΕ και να διαπιστώσει ότι οι ενάγοντες δικαιούνται να λάβουν χρηματική αποζημίωση για τα ποσά ζημιών όπως αυτά εκτίθενται στα παραρτήματα 13 έως 18 της αγωγής, την πληρωμή των οποίων η Επιτροπή οφείλει λόγω της ζημίας που προκλήθηκε στους ενάγοντες συνεπεία της σύννομης εκδόσεως και της εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1468/2006 της Επιτροπής, της 4ης Οκτωβρίου 2006, για τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 595/2004 για τις λεπτομέρειες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1788/2003 του Συμβουλίου για τη θέσπιση εισφοράς στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αγωγής τους, οι ενάγοντες προβάλλουν τέσσερις ισχυρισμούς.

Ο πρώτος ισχυρισμός στηρίζεται σε εξωσυμβατική ευθύνη της Επιτροπής λόγω μιας παράνομης πράξεως που αντίκειται στις θεμελιώδεις αρχές του κοινοτικού δικαίου και συνίσταται σε παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας. Η τροποποίηση μέσω του κανονισμού (ΕΚ) 1468/2006 (1) του συστήματος αρνητικής διορθώσεως των λιπαρών ουσιών με τις διατάξεις εφαρμογής του κανονισμού 1788/2003 ήταν εξ υπαρχής ακατάλληλη για να συμβάλει στην επίτευξη του σκοπού των κανονισμών αυτών, δηλαδή στη μείωση της ανισορροπίας μεταξύ προσφοράς και ζητήσεως στην αγορά του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων και στη μείωση των εντεύθεν διαρθρωτικών πλεονασμάτων, η δε επίμαχη τροποποίηση επιβάλλει στους ενάγοντες βαρύ και δυσανάλογο φορτίο το οποίο θέτει σε κίνδυνο την επιχειρηματική τους δραστηριότητα. Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω, πρόκειται για παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

Ο δεύτερος ισχυρισμός στηρίζεται σε εξωσυμβατική ευθύνη της Επιτροπής λόγω μιας παράνομης πράξεως που αντίκειται στις θεμελιώδεις αρχές του κοινοτικού δικαίου και συνίσταται σε προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας και της ελεύθερης ασκήσεως επαγγελματικών δραστηριοτήτων, όπως προβλέπονται στο άρθρο 1 του πρώτου πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Με τον κανονισμό 1468/2006, η Επιτροπή εσφαλμένως θεώρησε ότι η ρύθμιση αυτή στηριζόταν σε νόμιμο σκοπό γενικού συμφέροντος και επιπλέον προέβη σε ελλιπή στάθμιση των εμπλεκομένων συμφερόντων, πράγμα που πρέπει να χαρακτηριστεί ως παράνομη πράξη της Επιτροπής. Κατά συνέπεια, η ζημία που υπέστησαν οι ενάγοντες και η ζημία που θα συνεχίσουν να υφίστανται από την πράξη αυτή πρέπει να αποκατασταθούν.

Ο τρίτος ισχυρισμός στηρίζεται σε εξωσυμβατική ευθύνη της Επιτροπής λόγω μιας παράνομης πράξεως που συνίσταται σε παραβίαση της αρχής της «ισότητας ενώπιον των δημοσίων βαρών». Η ζημία που οι ενάγοντες υπέστησαν και η ζημία που θα συνεχίσουν να υφίστανται συνεπεία της προσαρμοσθείσας με τον κανονισμό 1468/2006 αρνητικής διορθώσεως των λιπαρών ουσιών είναι πραγματική και ενεστώσα, και θίγει τους ενάγοντες, ως μια ειδική κατηγορία επιχειρήσεων, κατά τρόπο δυσανάλογο σε σχέση με τις λοιπές επιχειρήσεις του ίδιου τομέα. Επιπλέον, η ζημία αυτή υπερβαίνει τα όρια του οικονομικού κινδύνου που συνδέεται με τις δραστηριότητες στον περί ου πρόκειται τομέα, χωρίς ο τροποποιητικός κανονισμός από τον οποίο απέρρευσε η ζημία να δικαιολογείται από κάποιο γενικό οικονομικό συμφέρον. Λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ή τουλάχιστον η Επιτροπή, πρέπει να αποκαταστήσει τη ζημία αυτή, ή τουλάχιστον, να την αποκαταστήσει σε εύλογο μέτρο.

Ο τέταρτος ισχυρισμός στηρίζεται σε εξωσυμβατική ευθύνη της Επιτροπής λόγω μιας παράνομης πράξεως που συνίσταται σε προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας και της ελεύθερης ασκήσεως επαγγελματικών δραστηριοτήτων, όπως προβλέπονται στο άρθρο 1 του πρώτου πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Η έλλειψη σύννομου σκοπού γενικού συμφέροντος για την τροποποίηση της διορθώσεως των λιπαρών ουσιών, η με την έκδοση του κανονισμού 1468/2006 παράβαση της επιταγής περί «δίκαιης ισορροπίας», καθώς και η μη πρόβλεψη, από την Επιτροπή, δίκαιης αποζημιώσεως για να αποκατασταθούν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας των σχετικών παραγωγών που θίγονται από τον κανονισμό αυτόν και η εντεύθεν ζημία, στοιχειοθετούν βάσει του άρθρου 340 ΣΛΕΕ ευθύνη της Επιτροπής για τη ζημία που οι ενάγοντες υπέστησαν και θα συνεχίσουν να υφίστανται, η οποία πρέπει να αποκατασταθεί.

(1) Κανονισμός της Επιτροπής, της 4ης Οκτωβρίου 2006, για τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 595/2004 για τις λεπτομέρειες εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1788/2003 του Συμβουλίου για τη θέσπιση εισφοράς στον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων (ΕΕ L 274, σ. 6).

Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/45

Προσφυγή-αγωγή της 16ης Σεπτεμβρίου 2011 — ZZ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-88/11)

2011/C 347/84

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: ZZ (εκπρόσωπος: R. Rata, δικηγόρος)

Καθής-εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Ακύρωση της αποφάσεως της εξεταστικής επιτροπής περί μη καταχωρίσεως του ονόματος του προσφεύγοντος-ενάγοντος στον πίνακα επιτυχόντων του γενικού διαγωνισμού EPSO/AD/148/09-RO — Διοικητικοί υπάλληλοι (AD 5).

Αιτήματα του προσφεύγοντος-ενάγοντος

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρώσει την απόφαση επαναξιολογήσεως της εξεταστικής επιτροπής της 9ης Νοεμβρίου 2010 με την οποία η εν λόγω επιτροπή επικύρωσε την απόφασή της, της 14ης Ιουλίου 2010, περί μη καταχωρίσεως του ονόματος του προσφεύγοντος-ενάγοντος στον πίνακα επιτυχόντων του γενικού διαγωνισμού EPSO/AD/148/09-RΟ·

—	να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 16ης Ιουνίου 2011, με την οποία απορρίφθηκε η διοικητική ένσταση του προσφεύγοντος-ενάγοντος κατά της αποφάσεως της 7ης Φεβρουαρίου 2011·

—	να τροποποιήσει τον πίνακα επιτυχόντων του γενικού διαγωνισμού EPSO/AD/148/09-RO — Διοικητικοί υπάλληλοι, ώστε να συμπεριληφθεί το όνομα του προσφεύγοντος-ενάγοντος ή, επικουρικώς, να διατάξει τη δημοσίευση νέου πίνακα, ο οποίος θα περιλαμβάνει το όνομα του προσφεύγοντος-ενάγοντος·

—	να διατάξει την καταβολή αποζημιώσεως για την ηθική βλάβη που υπέστη προκαταρκτικώς ο προσφεύγων-ενάγων, το ύψος της οποίας αποτιμάται ex aequo et bono στα 7 000 ευρώ·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/45

Προσφυγή-αγωγή της 18ης Σεπτεμβρίου 2011 — ΖΖ κατά Επιτροπής των Περιφερειών

(Υπόθεση F-89/11)

2011/C 347/85

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: ZZ (εκπρόσωπος: N. Lhoëst, δικηγόρος)

Καθής-εναγόμενη: Επιτροπή των Περιφερειών

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Η ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής των Περιφερειών με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του προσφεύγοντος-ενάγοντος βάσει του άρθρου 90, παράγραφος 1, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης, με αντικείμενο την καταβολή αποζημιώσεως για την αποκατάσταση της υλικής ζημίας και την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που αυτός υποστηρίζει ότι υπέστη στο πλαίσιο διοικητικής και πειθαρχικής διαδικασίας.

Αιτήματα του προσφεύγοντος-ενάγοντος

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής των Περιφερειών αριθ. 0352/2010 της 12ης Νοεμβρίου 2010, με την οποία απορρίφθηκε η αίτησή του, που υποβλήθηκε στις 14 Ιουλίου 2010 βάσει του άρθρου 90, παράγραφος l, του ΚΥΚ με αντικείμενο την καταβολή αποζημιώσεως για την αποκατάσταση της υλικής ζημίας και την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που αυτός υπέστη στο πλαίσιο διοικητικής και πειθαρχικής διαδικασίας·

—	εφόσον κρίνεται αναγκαίο, να ακυρώσει τη ρητή απόφαση της Επιτροπής των Περιφερειών της 31ης Μαΐου 2011, με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση που ο προσφεύγων υπέβαλε βάσει του άρθρου 90, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης στις 10 Φεβρουαρίου 2011·

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή των περιφερειών να καταβάλει στον προσφεύγοντα ποσό 15 000 ευρώ για την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που αυτός υπέστη λόγω της υπερβολικής διάρκειας της διοικητικής και πειθαρχικής διαδικασίας που κινήθηκε σε βάρος του·

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή των Περιφερειών να καταβάλει στον προσφεύγοντα ποσό 15 000 για την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που αυτός υπέστη λόγω των σφαλμάτων και των παραλείψεων της Επιτροπής των Περιφερειών κατά την εξέλιξη της διοικητικής και πειθαρχικής διαδικασίας·

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή των Περιφερειών να καταβάλει στον προσφεύγοντα ποσό 41 888,68 ευρώ ως αποζημίωση για την αποκατάσταση της υλικής ζημίας που αυτός υπέστη λόγω της αναγκαστικής και πρόωρης συνταξιοδοτήσεώς του·

—	να υποχρεώσει την Επιτροπή των Περιφερειών να καταβάλει τόκους υπερημερίας επί των προαναφερθέντων ποσών με βάση το επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, προσαυξημένο κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες·

—	να καταδικάσει την Επιτροπή των Περιφερειών στα δικαστικά έξοδα.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/46

Προσφυγή-αγωγή της 23ης Σεπτεμβρίου 2011 — ΖΖ κατά ΕΟΚΕ

(Υπόθεση F-92/11)

2011/C 347/86

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: ZZ (εκπρόσωποι: D. Abreu Caldas, S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis και É. Marchal, δικηγόροι)

Καθής-εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως της ΕΟΚΕ με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση της προσφεύγουσας-ενάγουσας να αναγνωριστούν οι εις βάρος της παραλείψεις που συνίστανται σε μη παροχή συνδρομής και παράβαση του καθήκοντος αρωγής καθώς και να ληφθούν επαρκή μέτρα για τη δημοσιοποίηση των προσόντων και ικανοτήτων της προσφεύγουσας καθώς και αίτημα αποζημιώσεως.

Αιτήματα της προσφεύγουσας-ενάγουσας

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

να ακυρώσει την απόφαση της 14ης Ιουνίου 2011 του Γενικού Γραμματέα της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΑΔΑ/ΕΟΚΕ) με την οποία απορρίφθηκε η ένσταση της προσφεύγουσας να αναγνωριστούν οι παραλείψεις εις βάρος της που συνίστανται σε μη παροχή συνδρομής και παράβαση του καθήκοντος αρωγής καθώς και να ληφθούν επαρκή μέτρα για τη δημοσιοποίηση των προσόντων και ικανοτήτων της προσφεύγουσας και, ιδίως, των ικανοτήτων της για τη διεύθυνση διοικητικής μονάδας και τη διοίκηση ανθρωπίνων και οικονομικών πόρων·

—	να υποχρεώσει την ΕΟΚΕ να καταβάλει ποσό 15 000 ευρώ για την ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που προκλήθηκε λόγω παραβάσεως του καθήκοντος αρωγής που υπέχει η ΑΔΑ·

—	να καταδικάσει την ΕΟΚΕ στα δικαστικά έξοδα.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/46

Προσφυγή-αγωγή της 23ης Σεπτεμβρίου 2011 — ZZ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-93/11)

2011/C 347/87

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων-ενάγων: ZZ (εκπρόσωποι: S. Rodrigues και A. Blot, δικηγόροι)

Καθής-εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Η ακύρωση της αποφάσεως του προέδρου της εξεταστικής επιτροπής του διαγωνισμού EPSO/AST/111/10 — Γραμματείς (AST 1), με την οποία ο προσφεύγων-ενάγων αποκλείστηκε από τις δοκιμασίες αξιολογήσεως.

Αιτήματα του προσφεύγοντος-ενάγοντος

Ο προσφεύγων-ενάγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την απόφαση της 15ης Ιουνίου 2011 περί αποκλεισμού του από το δικαίωμα συμμετοχής του στις δοκιμασίες αξιολογήσεως του διαγωνισμού EPSO/AST/111/10 — Γραμματείς βαθμού AST 1,

—	κατόπιν τούτου, να αποφανθεί ότι ο προσφεύγων-ενάγων πρέπει να επανενταχθεί στη διαδικασία προσλήψεως που προβλέπεται στο πλαίσιο του εν λόγω διαγωνισμού, εν ανάγκη διά της διοργανώσεως νέων δοκιμασιών αξιολογήσεως,

—	εν πάση περιπτώσει, να ζητηθεί από την EPSO (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Προσλήψεως Προσωπικού) να γνωστοποιήσει τις πληροφορίες τις οποίες κατέχει σχετικά με τα αποτελέσματα στη δοκιμασία δ) του συνόλου των υποψηφίων,

—	επικουρικώς, σε περίπτωση που δεν γίνει δεκτό το κύριο αίτημα, quod non, να υποχρεώσει την καθής-εναγομένη να του καταβάλει ποσό καθοριζόμενο προσωρινώς ex aequo et bono σε 50 000 ευρώ,

—	εν πάση περιπτώσει, να υποχρεώσει την καθής-εναγομένη να του καταβάλει ποσό καθοριζόμενο προσωρινώς ex aequo et bono σε 50 000 ευρώ προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης την οποία υπέστη ο ίδιος.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/46

Προσφυγή-αγωγή της 28ης Σεπτεμβρίου 2011 — ZZ κατά Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων

(Υπόθεση F-95/11)

2011/C 347/88

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα-ενάγουσα: ZZ (εκπρόσωπος: N. Thieltgen, δικηγόρος)

Καθής-εναγόμενη: Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Η ακύρωση της σιωπηρής αποφάσεως της ΕΤΕπ περί τροποποιήσεως των όρων ασκήσεως και της φύσεως των καθηκόντων της προσφεύγουσας-ενάγουσας, καθώς και αίτημα αποζημιώσεως.

Αιτήματα της προσφεύγουσας-ενάγουσας

Η προσφεύγουσα-ενάγουσα ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	Να ακυρώσει τη σιωπηρή απόφαση της ΕΤΕπ περί τροποποιήσεως των όρων ασκήσεως και της φύσεως των καθηκόντων της προσφεύγουσας-ενάγουσας·

—	να υποχρεώσει την ΕΤΕπ να τοποθετήσει εκ νέου την προσφεύγουσα-ενάγουσα σε θέση εργασίας που να συνάδει προς τον βαθμό της και τα καθήκοντα που ασκούσε προηγουμένως·

—	να διαπιστώσει την ύπαρξη υπηρεσιακών πταισμάτων καταλογιστέων στην ΕΤΕπ·

—	να αναγνωρίσει ότι στοιχειοθετείται ευθύνη της ΕΤΕπ έναντι της προσφεύγουσας-ενάγουσας όσον αφορά τον παράνομο χαρακτήρα της αποφάσεως και τα καταλογιστέα στην ΕΤΕπ υπηρεσιακά πταίσματα·

—

να υποχρεώσει την ΕΤΕπ να καταβάλει αποζημίωση σε αποκατάσταση της υλικής ζημίας και χρηματικό ποσό σε ικανοποίηση της ηθικής βλάβης τις οποίες υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα λόγω του παράνομου χαρακτήρα της αποφάσεως και των καταλογιστέων στην ΕΤΕπ υπηρεσιακών πταισμάτων, πλέον τόκων υπερημερίας·

—

όσον αφορά τον παράνομο χαρακτήρα της αποφάσεως:

—	για ικανοποίηση της ηθικής βλάβης ζητείται η επιδίκαση ποσού ύψους 20 000 ευρώ·

—	ως αποζημίωση της υλικής ζημίας λόγω απώλειας αποδοχών ζητείται ποσό ύψους 113 100 ευρώ·

—

όσον αφορά τα καταλογιστέα στην ΕΤΕπ υπηρεσιακά πταίσματα:

—	για την εκ μέρους της ΕΤΕπ παράβαση των καθηκόντων της αρωγής και προστασίας ζητείται ποσό ύψους 119 100 ευρώ·

—	για την παράβαση του άρθρου 42 του ΚΥΚ ζητείται ποσό ύψους 10 000 ευρώ·

—	να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων στα δικαστικά έξοδα.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/47

Προσφυγή της 3ης Οκτωβρίου 2011 — ZZ κατά Κοινοβουλίου

(Υπόθεση F-97/11)

2011/C 347/89

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: ZZ (εκπρόσωποι: P. Nelissen Grade και G. Leblanc, δικηγόροι)

Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Η ακύρωση της αποφάσεως του Κοινοβουλίου σχετικά με τη ληπτέα υπόψη ημερομηνία παραγωγής εννόμων αποτελεσμάτων λόγω της αλλαγής της οικογενειακής καταστάσεως, η συνεκτίμηση της οποίας απαιτείται για την κατάργηση του επιδόματος στέγης κατόπιν της δικαστικής αποφάσεως περί διαζυγίου του προσφεύγοντος.

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—	να ακυρώσει την απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής (ΑΔΑ) της 4ης Ιουλίου 2011 περί μερικής απορρίψεως της ενστάσεώς του,

—

να ακυρώσει την από 21 Ιανουαρίου 2011 απόφαση της ΑΔΑ, διά της προσφυγής στο σύστημα διοικητικής διαχειρίσεως Streamline, να ορίσει ως ημερομηνία παραγωγής εννόμων αποτελεσμάτων λόγω της αλλαγής της οικογενειακής καταστάσεως του προσφεύγοντος την ημερομηνία εκδόσεως της δικαστικής αποφάσεως περί διαζυγίου,

—

να υποδείξει στην ΑΔΑ τις έννομες συνέπειες εκ της ακυρώσεως των προσβαλλομένων αποφάσεων και, ειδικότερα, τη ληπτέα υπόψη ημερομηνία παραγωγής εννόμων αποτελεσμάτων εκ της δικαστικής αποφάσεως περί διαζυγίου μεταξύ του προσφεύγοντος και της πρώην συζύγου του, ήτοι την ημερομηνία καθαρογραφήσεως της αποφάσεως, η οποία έλαβε χώρα στις 26 Απριλίου 2011,

—	να καταδικάσει το Κοινοβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

26.11.2011

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 347/47

Προσφυγή της 3ης Οκτωβρίου 2011 — ZZ κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση F-98/11)

2011/C 347/90

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: ZZ και λοιποί (εκπρόσωποι: F. Moyse και A. Salerno, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντικείμενο και περιγραφή της διαφοράς

Η ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής να θεωρήσει ορισμένες οικονομικές ενισχύσεις κράτους μέλους προς τους φοιτητές της τριτοβάθμιας εκπαιδεύσεως ως επιδόματα της ιδίας φύσεως με τα οικογενειακά και να προβεί στην αφαίρεσή τους από το χορηγούμενο στους υπαλλήλους, γονείς των εν λόγω φοιτητών, σχολικό επίδομα, καθώς και η ακύρωση της αποφάσεως περί αναζητήσεως αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών.

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης:

—

όσον αφορά τους εννέα πρώτους προσφεύγοντες, να ακυρώσει, αφενός, τις αποφάσεις περί αφαιρέσεως από τα προβλεπόμενα από τον Κανονισμό Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων σχολικά επιδόματα, τα οποία τους κατεβλήθησαν λόγω των τέκνων τους, το ποσό των υποτροφιών λόγω ανωτάτων σπουδών τις οποίες καταβάλλει σε αυτά το Centre de Documentation et d'Information sur l'Enseignement Supérieur (CEDIES) του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, καθώς και, αφετέρου, να ακυρώσει τις αποφάσεις περί αναζητήσεως των αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών με αποδέκτες ένα έκαστο των εν λόγω προσφευγόντων σε σχέση με τα φερόμενα ως αχρεωστήτως καταβληθέντα ποσά των σχολικών επιδομάτων τα οποία είχαν εισπραχθεί προηγουμένως,

—

όσον αφορά τον τελευταίο προσφεύγοντα, να ακυρώσει την απόφαση με την οποία καλείται να γνωστοποιήσει αν το τέκνο του ελάμβανε υποτροφία χορηγούμενη από το CEDIES και με την οποία αναστέλλεται, κατά το μεσοδιάστημα, το σχολικό επίδομα λόγω του συγκεκριμένου τέκνου από 1ης Δεκεμβρίου 2011, όσον αφορά αποκλειστικώς την οικεία αναστολή,

—

να επιδικάσει τις οφειλόμενες καθυστερούμενες αποδοχές με τους αντίστοιχους τόκους υπερημερίας, υπολογιζόμενους από την ημερομηνία κατά την οποία κατέστησαν απαιτητά τα οφειλόμενα και καθυστερούμενα ποσά, με επιτόκιο καθοριζόμενο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τις κύριες συναλλαγές αναχρηματισμού κατά την οικεία χρονική περίοδο, προσαυξημένο κατά δύο μονάδες,

—	να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

		ISSN 1977-0901 doi:10.3000/19770901.C_2011.347.ell
Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης		C 347

Έκδοση στην ελληνική γλώσσα	Ανακοινώσεις και Πληροφορίες	54ό έτος 26 Νοεμβρίου 2011

Ανακοίνωση αριθ	Περιεχόμενα	Σελίδα
	IV Πληροφορίες
	ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ, ΤΑ ΛΟΙΠΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
	Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
2011/C 347/01	Τελευταία δημοσίευση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής ΈνωσηςEE C 340 της 19.11.2011	1