Σύμβαση σχετικά με το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Σύμβαση της Ρώμης)

ΣΥΝΟΨΗ ΤΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ:

Σύμβαση 80/934/ΕΟΚ για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές η οποία άνοιξε προς υπογραφή στη Ρώμη στις 19 Ιουνίου 1980

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ;

Η σύμβαση θεσπίζει ενιαίους κανόνες για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).

ΒΑΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ

Η σύμβαση για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές άνοιξε προς υπογραφή στη Ρώμη στις 19 Ιουνίου 1980 για τις 9 —την εποχή εκείνη— χώρες της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ), νυν ΕΕ. Η σύμβαση άρχισε να ισχύει την 1η Απριλίου 1991. Εν ευθέτω χρόνω, υπέγραφαν τη σύμβαση όλα τα νέα μέλη της ΕΟΚ. Μετά την υπογραφή της από την Αυστρία, τη Σουηδία και τη Φινλανδία, συντάχθηκε κωδικοποιημένο κείμενο το οποίο δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα το 1998. Μια νέα κωδικοποιημένη απόδοση δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα το 2005, μετά την προσχώρηση 10 νέων χωρών στη σύμβαση.

Η σύμβαση αντικαταστάθηκε σε όλες τις χώρες της ΕΕ, πλην της Δανίας, από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (κανονισμός Ρώμη I). Η Σύμβαση της Ρώμης εξακολουθεί να εφαρμόζεται στη Δανία. Η σύμβαση εξακολουθεί να εφαρμόζεται στις συμβατικές ενοχές που συνήφθησαν πριν από την έναρξη εφαρμογής του κανονισμού Ρώμη I.

Η σύμβαση εφαρμόζεται στις συμβατικές ενοχές σε περιπτώσεις που ενέχουν επιλογή μεταξύ των εθνικών νομοθεσιών, ακόμη και αν το καθοριζόμενο δίκαιο είναι το δίκαιο μη συμβαλλόμενης χώρας, με εξαίρεση:

• τα ζητήματα που αφορούν την προσωπική κατάσταση ή τη νομική ικανότητα φυσικών προσώπων·
• τις συμβατικές ενοχές που σχετίζονται με διαθήκες, περιουσιακές σχέσεις των συζύγων ή άλλες οικογενειακές σχέσεις·
• τις ενοχές που προκύπτουν από διαπραγματεύσιμα μέσα (συναλλαγματικές, επιταγές, γραμμάτια σε διαταγή κ.λπ.)·
• τις συμφωνίες διαιτησίας και επιλογής δικαστηρίου·
• τα ζητήματα που ανάγονται στο δίκαιο των εταιρειών και άλλων ενώσεων ή νομικών προσώπων·
• το ζήτημα του αν ο αντιπρόσωπος δεσμεύει έναντι τρίτων τον αντιπροσωπευόμενο (ή αν ένα όργανο δεσμεύει μια εταιρεία, μια ένωση ή ένα νομικό πρόσωπο)·
• την ίδρυση τραστ και τα ζητήματα που αφορούν την οργάνωσή τους·
• την απόδειξη και τα δικονομικά ζητήματα·
• τις ασφαλιστικές συμβάσεις που καλύπτουν κινδύνους στα εδάφη των χωρών της ΕΕ (με εξαίρεση τις συμβάσεις αντασφάλισης).

Οι συμβαλλόμενοι μπορούν να ορίσουν το εφαρμοστέο στο σύνολο ή σε μέρος της σύμβασής τους δίκαιο, καθώς και το αρμόδιο δικαστήριο σε περίπτωση διαφοράς. Μετά από αμοιβαία συμφωνία, οι υπογράφοντες μπορούν να αλλάξουν το εφαρμοστέο δίκαιο της σύμβασης οποιαδήποτε στιγμή (αρχή της αυτονομίας της βουλήσεως).

Αν τα μέρη δεν έχουν επιλέξει ρητά εφαρμοστέο δίκαιο, η σύμβαση διέπεται από το δίκαιο της χώρας με την οποία συνδέεται στενότερα, με κριτήριο για παράδειγμα τον τόπο συνήθους διαμονής ή την έδρα της κεντρικής διοίκησης του μέρους που εκτελεί τη σύμβαση, ή τον τόπο της κύριας εγκατάστασης της επιχείρησης ή άλλον τόπο δραστηριοτήτων του μέρους που εκτελεί τη σύμβαση.

Ωστόσο:

• όταν η σύμβαση αφορά ακίνητη ιδιοκτησία, το εξ ορισμού εφαρμοστέο δίκαιο είναι το δίκαιο της χώρας στην οποία βρίσκεται το ακίνητο·
• όταν η σύμβαση αφορά τη μεταφορά εμπορευμάτων, το εφαρμοστέο δίκαιο καθορίζεται σύμφωνα με τον τόπο φόρτωσης ή εκφόρτωσης ή τον τόπο της κύριας εγκατάστασης του αποστολέα.

Για την προστασία των δικαιωμάτων των καταναλωτών, η παροχή αγαθών ή υπηρεσιών σε ένα πρόσωπο διέπεται από ειδικές διατάξεις, σύμφωνα με την αρχή της προστασίας του ασθενέστερου μέρους. Οι συμβάσεις αυτές διέπονται από το δίκαιο της χώρας διαμονής του καταναλωτή, εκτός εάν τα μέρη λάβουν διαφορετική απόφαση. Η επιλογή δικαίου δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να φέρνει σε μειονεκτική θέση τον καταναλωτή και να στερεί από αυτόν την προστασία που του παρέχει το δίκαιο της χώρας διαμονής του, εάν είναι πιο ευνοϊκό. Οι κανόνες αυτοί δεν εφαρμόζονται στις συμβάσεις μεταφοράς, ούτε στις συμβάσεις παροχής υπηρεσιών σε χώρα διαφορετική από τη χώρα διαμονής του καταναλωτή.

Η σύμβαση εργασίας διέπεται:

• είτε από το δίκαιο της χώρας όπου ο εργαζόμενος παρέχει συνήθως τις υπηρεσίες του·
• είτε από το δίκαιο της χώρας όπου βρίσκεται η επιχείρηση που προσέλαβε τον εργαζόμενο·
• είτε από το δίκαιο της χώρας με την οποία η σύμβαση εργασίας συνδέεται στενά.

Αν τα μέρη αποφασίσουν να επιλέξουν άλλο εφαρμοστέο δίκαιο για τη σύμβαση, η επιλογή αυτή δεν μπορεί να είναι εις βάρος της προστασίας του εργαζομένου.

ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ Η ΣΥΜΒΑΣΗ;

Η σύμβαση εφαρμόζεται από την 1η Ιανουαρίου 1991.

ΒΑΣΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Σύμβαση 80/934/ΕΟΚ για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές η οποία άνοιξε προς υπογραφή στη Ρώμη στις 19 Ιουνίου 1980 (ΕΕ L 266 της 9.10.1980, σ. 1-19)

ΣΥΝΑΦΗ ΚΕΙΜΕΝΑ

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη I) (ΕΕ L 177 της 4.7.2008, σ. 6-16)

Οι διαδοχικές τροποποιήσεις του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 593/2008 έχουν ενσωματωθεί στο αρχικό κείμενο. Η παρούσα ενοποιημένη απόδοση αποτελεί μόνο βοήθημα τεκμηρίωσης.

Σύμβαση της Ρώμης του 1980 για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Κωδικοποιημένη μορφή) — Πρώτο Πρωτόκολλο για την ερμηνεία της Σύμβασης του 1980 από το Δικαστήριο (Κωδικοποιημένη μορφή) — Δεύτερο Πρωτόκολλο που αναθέτει στο Δικαστήριο αρμοδιότητα να ερμηνεύει τη Σύμβαση του 1980 (Κωδικοποιημένη μορφή) (ΕΕ C 334 της 30.12.2005, σ. 1-27)

Σύμβαση για την προσχώρηση της Δημοκρατίας της Αυστρίας, της Δημοκρατίας της Φινλανδίας και του Βασιλείου της Σουηδίας στη σύμβαση για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές, η οποία άνοιξε προς υπογραφή στη Ρώμη στις 19 Ιουνίου 1980, καθώς και στο πρώτο και δεύτερο πρωτόκολλο όσον αφορά την ερμηνεία της από το Δικαστήριο (ΕΕ C 15 της 15.1.1997, σ. 10-16)

Σύμβαση 92/529/ΕΟΚ για την προσχώρηση του Βασιλείου της Ισπανίας και της Πορτογαλικής Δημοκρατίας στη σύμβαση για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές, η οποία άνοιξε προς υπογραφή στη Ρώμη, στις 19 Ιουνίου 1980 (ΕΕ L 333 της 18.11.1992, σ. 1-26)

τελευταία ενημέρωση 10.09.2018