Έκτη οδηγία «ΦΠΑ»: ενιαία φορολογική βάση

Οι ευρωπαϊκές αρχές καταργούν τους φορολογικούς ελέγχους στα εσωτερικά σύνορα για κάθε πράξη που πραγματοποιείται μεταξύ των κρατών μελών, προσεγγίζουν τους συντελεστές ΦΠΑ και προβλέπουν, για περιορισμένη διάρκεια, μια μεταβατική περίοδο για να διευκολυνθεί η μετάβαση στο οριστικό καθεστώς φορολόγησης των συναλλαγών μεταξύ των κρατών μελών.

ΠΡΑΞΗ

Οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 17ης Μαΐου 1977, περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών - κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση. [Βλέπε πράξεις τροποποίησης]

ΣΥΝΟΨΗ

Το κείμενο που ακολουθεί κωδικοποιεί τις οδηγίες σχετικά με την καθιέρωση και τη λειτουργία του κοινού συστήματος ΦΠΑ.

Πεδίο εφαρμογής

Υπόκεινται στον ΦΠΑ οι παραδόσεις αγαθών και οι παροχές υπηρεσιών που πραγματοποιούνται εξ επαχθούς αιτίας στο εσωτερικό της χώρας εκ μέρους ενός υποκείμενου στο φόρο που ενεργεί υπό την ιδιότητά του αυτή καθώς και οι εισαγωγές αγαθών.

Εδαφικότητα

Εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας τα ακόλουθα εθνικά εδάφη:

Οι υποκείμενοι στο φόρο

Υποκείμενος στο φόρο είναι οποιοσδήποτε ασκεί, «κατά τρόπο ανεξάρτητο» και σε οποιονδήποτε τόπο μία από τις ακόλουθες οικονομικές δραστηριότητες, ανεξαρτήτως του επιδιωκόμενου σκοπού και των αποτελεσμάτων της: δραστηριότητες παραγωγού, εμπόρου ή παρέχοντος υπηρεσίες, περιλαμβανομένων και των δραστηριοτήτων εξόρυξης, των γεωργικών δραστηριοτήτων και των δραστηριοτήτων των ελευθέρων επαγγελμάτων ή των εξομοιουμένων προς αυτά. Τα κράτη μέλη δύνανται να θεωρούν ως υποκείμενο στον φόρο οποιονδήποτε πραγματοποιεί επ΄ ευκαιρία μία από τις προαναφερόμενες δραστηριότητες, και ιδίως μία από τις ακόλουθες πράξεις: την παράδοση κτιρίων ή τμημάτων κτιρίων και του συνδεομένου εδάφους, που πραγματοποιείται προ της πρώτης εγκαταστάσεως σε αυτά· την παράδοση γηπέδων προς οικοδόμηση.

Ο όρος « κατά τρόπο ανεξάρτητο» αποκλείει από την φορολογία τους μισθωτούς και λοιπά πρόσωπα κατά το μέτρο που συνδέονται με τον εργοδότη τους με σύμβαση εργασίας ή με οποιαδήποτε άλλη νομική σχέση που δημιουργεί δεσμούς εξαρτήσεως.

Τα Κράτη, οι περιφέρειες, οι νομοί, οι δήμοι και κοινότητες και οι λοιποί οργανισμοί δημοσίου δικαίου δεν θεωρούνται ως υποκείμενοι στον φόρο για τις δραστηριότητες ή πράξεις, τις οποίες πραγματοποιούν ως δημόσια εξουσία εκτός εάν η μη υπαγωγή τους στον φόρο θα οδηγούσε σε σημαντικές στρεβλώσεις των όρων του ανταγωνισμού.

Τόπος των φορολογητέων πράξεων

Ο τόπος παράδοσης αγαθών θεωρείται ότι βρίσκεται:

Ως τόπος παροχής υπηρεσιών θεωρείται η έδρα της οικονομικής δραστηριότητος του παρέχοντος τις υπηρεσίες ή της μόνιμης εγκαταστάσεώς του από την οποία παρέχονται οι υπηρεσίες, ελλείψει δε τούτων, ο τόπος της κατοικίας η συνήθους διαμονής του. Εντούτοις:

Προς αποφυγή περιπτώσεων διπλής φορολογίας, μη φορολογήσεως ή στρεβλώσεων του ανταγωνισμού, τα Κράτη μέλη δύνανται να θεωρούν:

Γενεσιουργός αιτία και απαιτητό του φόρου

Ως γενεσιουργός αιτία του φόρου θεωρείται το γεγονός, με το οποίο δημιουργούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις, οι οποίες είναι αναγκαίες για να καταστεί απαιτητός ο φόρος.

Απαιτητό του φόρου είναι το κατά νόμον δικαίωμα του δημοσίου, από ένα δεδομένο χρονικό σημείο, προς καταβολή του φόρου εκ μέρους του υπόχρεου, έστω και αν η καταβολή αυτή δύναται να ανασταλεί.

Η γενεσιουργός αιτία επέρχεται και ο φόρος καθίσταται απαιτητός, κατά τον χρόνο πραγματοποίησης της παραδόσεως του αγαθού ή της παροχής των υπηρεσιών εκτός από έναν περιορισμένο αριθμό περιπτώσεων που απαριθμούνται.

Κατά την εισαγωγή, η γενεσιουργός αιτία επέρχεται και ο φόρος καθίσταται απαιτητός κατά τον χρόνο εισόδου του αγαθού στο εσωτερικό της χώρας.

Βάση επιβολής του φόρου

Στο εσωτερικό της χώρας η βάση επιβολής του φόρου συνίσταται ανάλογα με τα διαφορετικά είδη παράδοσης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών:

Κατά την εισαγωγή αγαθών, η βάση επιβολής του φόρου αποτελείται:

Συντελεστές

Οι συναλλαγές αυτές υπόκεινται στο φόρο με τους συντελεστές και τους όρους του κράτους μέλους του προορισμού των αγαθών και των παρεχόμενων υπηρεσιών εντός των ορίων της προσέγγισης των συντελεστών που θεσπίστηκε με τις παρούσες οδηγίες:

Απαλλαγές

Απαλλαγές στο εσωτερικό της χώρας πραγματοποιούνται για ορισμένες δραστηριότητες γενικού ενδιαφέροντος, για τις ασφαλιστικές και αντασφαλιστικές εργασίες, τις μισθώσεις ακινήτων (με εξαίρεση τις πράξεις παροχής καταλύματος, τις μισθώσεις χώρων για την στάθμευση αυτοκινήτων, τις μισθώσεις εργαλείων και μηχανημάτων μονίμως εγκατεστημένων, τις μισθώσεις χρηματοθυρίδων), τις παραδόσεις αγαθών, τα οποία διατίθενται αποκλειστικά σε δραστηριότητα απαλλασσομένη του φόρου, και πολλές άλλες εργασίες όπως την χορήγηση και την διαπραγμάτευση πιστώσεων, τις εργασίες περιλαμβανομένων και των διαπραγματεύσεων, οι οποίες αφορούν καταθέσεις, τρεχούμενους λογαριασμούς, πληρωμές, μεταφορές και εμβάσματα, τις εργασίες, περιλαμβανομένης και της διαπραγματεύσεως, οι οποίες αφορούν συνάλλαγμα, τις εργασίες, περιλαμβανομένης και της διαπραγματεύσεως, οι οποίες αφορούν μετοχές και μερίδια εταιρειών ή ενώσεων (...).

Aπαλλαγές κατά την εισαγωγή πραγματοποιούνται επίσης ιδίως για τις οριστικές εισαγωγές αγαθών, των οποίων η παράδοση από υποκειμένους στον φόρο απαλλάσσεται οπωσδήποτε του φόρου στο εσωτερικό της χώρας· τις εισαγωγές αγαθών, τα οποία εδηλώθησαν ότι τίθενται υπό καθεστώς διαμετακόμισης τις εισαγωγές αγαθών, τα οποία εδηλώθησαν ότι τίθενται υπό τελωνειακό καθεστώς προσωρινής εισαγωγής και απολαύουν, ως εκ τούτου, απαλλαγής εκ των δασμών ή θα ετύγχαναν παρόμοιας απαλλαγής, εάν εισήγοντο από τρίτη χώρα· τις οριστικές εισαγωγές αγαθών, τα οποία απολαύουν ατέλειας εκτός της προβλεπομένης από το κοινό δασμολόγιο ή θα απελαμβάνανε παρόμοιας ατέλειας, εάν εισήγοντο από τρίτη χώρα. Εντούτοις, τα Κράτη μέλη έχουν την ευχέρεια να μην παρέχουν απαλλαγή, όταν η χορήγησή της δημιουργεί κίνδυνο σοβαρής στρεβλώσεως των όρων του ανταγωνισμού στην εσωτερική αγορά.

Απαλλαγές προβλέπονται επίσης για τις πράξεις κατά την εξαγωγή, τις εξομοιούμενες προς αυτές πράξεις και τις διεθνείς μεταφορές, καθώς και για ειδικές ενέργειες στην διεθνή διακίνηση αγαθών.

Εκπτώσεις

Γένεση και έκταση του δικαιώματος προς έκπτωση: Το δικαίωμα προς έκπτωση γεννάται κατά τον χρόνο, κατά τον οποίον ο προς έκπτωση φόρος γίνεται απαιτητός. Στο βαθμό που τα αγαθά και οι υπηρεσίες χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες των φορολογητέων πράξεών του, ο υποκείμενος στο φόρο έχει το δικαίωμα να εκπίπτει από τον οφειλόμενο φόρο: τον οφειλόμενο ή καταβληθέντα στο κράτος μέλος ΦΠΑ για τα αγαθά που του παραδόθηκαν ή πρόκειται να του παραδοθούν και για τις υπηρεσίες που του παρασχέθηκαν ή πρόκειται να του παρασχεθούν από άλλον υποκείμενο στο φόρο· τον οφειλόμενο ή καταβληθέντα ΦΠΑ για τα εισαχθέντα στο κράτος μέλος αγαθά· τον οφειλόμενο φόρο προστιθεμένης αξίας:

Επίσης τα Κράτη μέλη παρέχουν σε κάθε υποκείμενο στον φόρο δικαίωμα έκπτωσης ή επιστροφής του ΦΠΑ, εφόσον τα αγαθά και οι υπηρεσίες χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες:

Τρόπος άσκησης του δικαιώματος προς έκπτωση: Για να έχει τη δυνατότητα άσκησης του δικαιώματος προς έκπτωση, ο υποκείμενος στο φόρο οφείλει, ανάλογα με την περίπτωση, να κατέχει τιμολόγιο, να κατέχει έγγραφο, με το οποίο να βεβαιούται η εισαγωγή, και να χαρακτηρίζεται ο ίδιος ως παραλήπτης ή εισαγωγέας και το οποίο πρέπει να μνημονεύει το ποσό του οφειλόμενου ΦΠΑ ή να καθιστά δυνατό τον υπολογισμό του, να τηρεί τις καθοριζόμενες από κάθε κράτος μέλος διατυπώσεις.

Υπόχρεοι του φόρου

Στο εσωτερικό καθεστώς, ο ΦΠΑ οφείλεται ανάλογα με τις διαφορετικές περιπτώσεις:

Κατά την εισαγωγή ο ΦΠΑ οφείλεται από το πρόσωπο ή τα πρόσωπα τα οποία ορίζονται ή αναγνωρίζονται ως οφειλέτες του φόρου από το κράτος μέλος εισαγωγής.

Η οδηγία επιβάλλει επίσης υποχρεώσεις για τους εν λόγω υπόχρεους, στο εσωτερικό καθεστώς ή κατά την εισαγωγή. Για παράδειγμα, κάθε υποκείμενος στο φόρο δηλώνει την έναρξη, τη μεταβολή ή την παύση των δραστηριοτήτων του ως υποκειμένου στο φόρο. Κάθε υποκείμενος στο φόρο οφείλει να τηρεί επαρκώς λεπτομερείς λογιστικές καταχωρήσεις, ώστε να καθίσταται δυνατή η εφαρμογή του ΦΠΑ και ο έλεγχός του εκ μέρους των φορολογικών αρχών. Οι υποχρεώσεις αυτές επιτρέπουν επομένως την καλή εφαρμογή του φόρου.

Ειδικά καθεστώτα

Υπάρχουν πολλά ειδικά καθεστώτα:

Τα κράτη μέλη δύνανται, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να λάβουν μέτρα παρέκκλισης για την απλούστευση της είσπραξης του ΦΠΑ ή την αποτροπή τυχόν απατών ή φοροδιαφυγών.

Στις 25 Ιουνίου 1997, η Επιτροπή πρότεινε τη σύσταση συμβουλευτικής επιτροπής ΦΠΑ.

Η οδηγία 77/388/ΕΟΚ τροποποιήθηκε επανειλημμένως. Οι πιο πρόσφατες τροποποιήσεις είναι οι ακόλουθες:

Παραπομπες

Πράξη

Ημερομηνίαέναρξης ισχύος

Μεταφορά στο δίκαιο των κρατών μελών

Επίσημη Εφημερίδα

Οδηγία 77/388/ΕΟΚ

01.01.1978

01.01.1978

ΕΕ L 145 της 13.06.1977

Τροποποιητική(ές) πράξη(εις)

Ημερομηνίαέναρξης ισχύος

Μεταφορά στο δίκαιο των κρατών μελών

Επίσημη Εφημερίδα

Οδηγία 80/368/ΕΟΚ

22.03.1988

22.03.1988

ΕΕ L 90 της 03 .04.1980

Κανονισμός 3308/80 (Ευρατόμ)

-

-

ΕΕ L 345 της 20.12.1980

Οδηγία 84/386/ΕΟΚ

01.07.1985

01.07.1985

ΕΕ L 208 της 03.08.1984

Οδηγία 89/465/ΕΟΚ

24.07.1989

01.01.199001.01.199101.01.199201.01.199301.01.1994

ΕΕ L 226 της 03.08.1989

Οδηγία 91/680/ΕΟΚ

01.01.1993

01.01.1993

ΕΕ L 376 της 31.12.1991

Οδηγία 92/77/ΕΟΚ

01.01.1993

01.01.1993

ΕΕ L 316 της 31.10.1992

Οδηγία 92/111/ΕΟΚ

01.01.1993

01.01.1993

ΕΕ L 390 της 31.12.1992

Οδηγία 94/4/ΕΚ

01.04.1994, εκτός εξαιρέσεων

-

ΕΕ L 365 της 31.12.1994

Οδηγία 94/5/ΕΚ

01.01.1995

01.01.1995

ΕΕ L 60 της 03.03.1994

Οδηγία 94/76/ΕΚ

01.01.1995

01.01.1995

ΕΕ L 365 της 31.12.1994

Οδηγία 95/7/ΕΚ

01.01.1996, εκτός εξαιρέσεων

.

ΕΕ L 102 της 05.05.1995

Οδηγία 96/42/ΕΚ

29.07.1996

-

ΕΕ L 170 της 09.07.1996

Οδηγία 98/80/ΕΚ

17.10.1998

01.01.2000

ΕΕ L 281 της 17.10.1998

Οδηγία 1999/49/ΕΚ

02.06.1999

31.12.1998

ΕΕ L 139 της 02.06.1999

Οδηγία 1999/59/ΕΚ

26.06.1999

01.01.2000

JO L 162 της 26.06.1999

Οδηγία 1999/85/ΕΚ

28.10.1999

31.12.2002

JO L 277 της 28.10.1999

Οδηγία 2000/17/ΕΚ

05.04.2000

-

ΕΕ L 084 της 05.04.2000

Οδηγία 2000/65/ΕΚ

21.10.2000

31.12.2001

ΕΕ L 269 της 21.10.2000

Οδηγία 2001/4/ΕΚ

27.01.2001

-

ΕΕ L 22 της 24.01.2001

Οδηγία 2001/115/ΕΚ

07.02.2002

01.01.2004

ΕΕ L 15 της 17.01.2002

Οδηγία 2002/38/ΕΚ

15.05.2002

-

ΕΕ L 128 της 15.05.2002

Οδηγία 2002/93/ΕΚ

07.12.2002

-

ΕΕ L 260 της 11.10.2003

Οδηγία 2003/92/ΕΚ

11.10.2003

01.01.2005

JO L 260 της 11.10.2003

Οδηγία 2004/7/ΕΚ

19.02.2004

.

ΕΕ L 27 της 30.01.2004

Οδηγία 2004/15/ΕΚ

10.02.2004

01.01.2004

ΕΕ L 052 της 21.02.2004

Οδηγία 2004/66/ΕΚ

01.05.2004

01.05.2004

ΕΕ L 168 της 01.05.2004

Οδηγία 2005/92/ΕΚ

28.12.2005

01.01.2006

ΕΕ L 345 της 28.12.2005

Οδηγία 2006/18/ΕΚ

22.02.2006

-

ΕΕ L 51 της 22.02.2006

Οδηγία 2006/69/ΕΚ

12.08.2006

-

ΕΕ L 221 της 12.08.2006

Οδηγία 2006/98/ΕΚ

01.01.2007

-

ΕΕ L 363 της 20.12.2006

ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

ΑΠΛΟΥΣΤΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΙΣΠΡΑΞΗΣ, ΤΩΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΩΝ:

Πρόταση οδηγίας του Συμβουλίου, της 29ης Οκτωβρίου 2004, που τροποποιεί την οδηγία 77/388/EOK με σκοπό την απλούστευση των υποχρεώσεων που απορρέουν από το φόρο προστιθεμένης αξίας· πρόταση οδηγίας του Συμβουλίου, της 29ης Οκτωβρίου 2004, για τον καθορισμό λεπτομερών κανόνων σχετικά με την επιστροφή του φόρου προστιθεμένης αξίας, που προβλέπεται στην οδηγία 77/388/ΕΟΚ, σε υποκειμένους στο φόρο μη εγκατεστημένους στο έδαφος της χώρας αλλά εγκατεστημένους σε άλλο κράτος μέλος [COM(2004) 728/1 και /2 - Επίσημη Εφημερίδα C 24 της 29.01.2005].

Για την απλούστευση των μέτρων με σκοπό τη μείωση του κόστους συμμόρφωσης προς τις απαιτήσεις ΦΠΑ, που υφίστανται οι υποκείμενοι στο φόρο που δεν είναι εγκατεστημένοι στο κράτος μέλος στο οποίο ασκούν δραστηριότητες, η Επιτροπή προτείνει, μέσω τριών ξεχωριστών νομοθετικών τροποποιήσεων, έξι συγκεκριμένα μέτρα: την καθιέρωση μηχανισμού μίας και μόνης θυρίδας για μη εγκατεστημένους υποκειμένους στο φόρο· τον εκσυγχρονισμό της διαδικασίας επιστροφής του φόρου μέσω της καθιέρωσης μηχανισμού μίας και μόνης ηλεκτρονικής θυρίδας· την εναρμόνιση του φάσματος αγαθών και υπηρεσιών για τα οποία τα κράτη μέλη δύνανται να εφαρμόζουν περιορισμούς στο δικαίωμα έκπτωσης·την επέκταση του μηχανισμού αντιστροφής του υπόχρεου σε ορισμένες συναλλαγές μεταξύ επιχειρήσεων, που διενεργούνται από μη εγκατεστημένους υποκειμένους στο φόρο· την επανεξέταση του ειδικού καθεστώτος για μικρές επιχειρήσεις· την απλούστευση του καθεστώτος πωλήσεων εξ αποστάσεως.

Διαδικασία διαβούλευσης (CNS/2004/0261)

ΤΟΠΟΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΦΠΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΟΧΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ:

Κανονισμός αριθ. 1777/2005 του Συμβουλίου, της 17ης Οκτωβρίου 2005, για τη θέσπιση μέτρων εφαρμογής της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ για το κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας [Επίσημη Εφημερίδα L 288 της 29.10.2005].

Ο κανονισμός έχει ως στόχο να καταστεί σαφέστερη η ερμηνεία και η εφαρμογή των κοινών κανόνων σε θέματα ΦΠΑ. Διευκρινίζει τα σημαντικά σημεία της έκτης οδηγίας ΦΠΑ, ήτοι όσον αφορά τους υποκειμένους στο φόρο, τον τόπο παροχής ορισμένων υπηρεσιών και το καθεστώς που εφαρμόζεται στις υπηρεσίες που παρέχονται με ηλεκτρονικά μέσα. Στόχος είναι να καταστεί περισσότερο ομοιόμορφη η εφαρμογή και να βελτιωθεί η λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

Πρόταση οδηγίας του Συμβουλίου, της 23ης Δεκεμβρίου 2003, για την τροποποίηση της οδηγίας 77/388/EΟΚ όσον αφορά τον τόπο παροχής υπηρεσιών [COM(2003) 822 τελικό - Επίσημη Εφημερίδα C 96 της 21.04.2004].

Στο πλαίσιο της παροχής υπηρεσιών μεταξύ υποκείμενων στο φόρο προστιθέμενης αξίας («Business to Business» δηλαδή μεταξύ επιχειρήσεων), η Επιτροπή προτείνει να εφαρμόζεται εφεξής ο ΦΠΑ στη χώρα όπου είναι εγκατεστημένος ο λήπτης (δηλαδή στον τόπο κατανάλωσης) και όχι πλέον στον τόπο της έδρας του παρέχοντος την υπηρεσία. Η τροποποιημένη πρόταση αφορά κυρίως τους κανόνες ΦΠΑ που εφαρμόζονται σε ορισμένες υπηρεσίες που παρέχονται στους ιδιώτες. Οι προτεινόμενες τροποποιήσεις αποσκοπούν στην εξάλειψη των στρεβλώσεων του ανταγωνισμού, μεταξύ επιχειρήσεων της Ένωσης αφενός, και επιχειρήσεων της Ένωσης και τρίτων χωρών αφετέρου, που παρέχουν υπηρεσίες εξ αποστάσεως σε ιδιώτες. Η τροποποιημένη πρόταση συνεπάγεται επίσης απλούστευση των διατυπώσεων που πρέπει να διεκπεραιώνονται από τις επιχειρήσεις σε θέματα ΦΠΑ μέσω της εναρμόνισης των κανόνων που εφαρμόζονται επί του παρόντος στις υπηρεσίες που παρέχονται σε επιχειρήσεις και στις υπηρεσίες που παρέχονται σε ιδιώτες.

Διαδικασία διαβούλευσης (CNS/2003/0329)

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΑΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΣΤΟΝ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΕΜΜΕΣΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ:

Πρόταση κανονισμού του Συμβουλίου, της 29ης Οκτωβρίου 2004, που τροποποιεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1798/2003 όσον αφορά τη θέσπιση ρυθμίσεων για τη διοικητική συνεργασία στο πλαίσιο του συστήματος «της μίας και μόνης θυρίδας» και της διαδικασίας επιστροφής ποσού για το φόρο προστιθέμενης αξίας [COM(2004) 728/3 - Επίσημη Εφημερίδα C 24 της 29.01.2005].

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει κανονισμό που αποσκοπεί στην απλούστευση των ισχυουσών υποχρεώσεων που απορρέουν από τον ΦΠΑ, προκειμένου να διευκολύνει τους διασυνοριακούς εμπορευόμενους που πραγματοποιούν παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ. Η πρόταση προβλέπει συγκεκριμένα την καθιέρωση του μηχανισμού της «μίας και μόνης θυρίδας» που θα παρέχει στους υποκειμένους στο φόρο τη δυνατότητα να πληρούν όλες τις υποχρεώσεις τους σε θέματα ΦΠΑ μόνο στο κράτος μέλος όπου είναι εγκαταστημένοι για το σύνολο των πράξεων που πραγματοποιούν σε ολόκληρη την ΕΕ. Με τη ρύθμιση αυτή οι υποκείμενοι στο φόρο θα μπορούν να χρησιμοποιούν τον ίδιο αριθμό ΦΠΑ για όλες τις παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών που πραγματοποιούν στην ΕΕ και να υποβάλουν τις δηλώσεις τους ΦΠΑ σε μία ενιαία ηλεκτρονική πύλη, μέσω της οποίας θα διαβιβάζονται αυτόματα στα διάφορα κράτη μέλη στα οποία πραγματοποιούν τις εν λόγω παραδόσεις αγαθών ή παροχές υπηρεσιών. Η πρόταση περιλαμβάνει πέντε άλλα μέτρα απλούστευσης.

Διαδικασία διαβούλευσης (CNS/2004/0262)

Οδηγία 2003/93/ΕΚ του Συμβουλίου, της 7ης Οκτωβρίου 2003, για την τροποποίηση της οδηγίας 77/799/ΕΟΚ του Συμβουλίου σχετικά με την αμοιβαία συνδρομή των αρμοδίων αρχών των κρατών μελών στον τομέα της άμεσης και έμμεσης φορολογίας [Επίσημη Εφημερίδα L 264 της 15.10.2003].

Η τροποποίηση αυτή της έκτης οδηγίας ΦΠΑ θα παρέχει στα κράτη μέλη τη δυνατότητα ανταλλαγής πληροφοριών όσον αφορά ορισμένους φόρους για τα ασφάλιστρα και καταπολέμησης της απάτης όσον αφορά το φόρο προστιθέμενης αξίας.

Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1798/2003 του Συμβουλίου, της 7ης Οκτωβρίου 2003, για τη διοικητική συνεργασία στον τομέα του φόρου προστιθεμένης αξίας [Επίσημη Εφημερίδα L 264 της 15.10.2003].

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1798/2003 αποσκοπεί στην ενίσχυση της συνεργασίας μεταξύ των φορολογικών διοικήσεων των Κρατών μελών για την καταπολέμηση της απάτης όσον αφορά τον ΦΠΑ, καταργώντας τα εμπόδια που εξακολουθούν να παρεμποδίζουν την ανταλλαγή πληροφοριών. Ο κανονισμός έχει τρεις κύριους στόχους:

ΕΙΔΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ:

Πρόταση οδηγίας του Συμβουλίου, της 5ης Μαΐου 2003, για την τροποποίηση της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ όσον αφορά το φόρο προστιθέμενης αξίας επί των υπηρεσιών που παρέχονται στον ταχυδρομικό τομέα [COM(2003) 234 - Επίσημη Εφημερίδα C 76 της 25.03.2004].

Προκειμένου να αποφευχθούν στρεβλώσεις του ανταγωνισμού στον τομέα των δημόσιων ταχυδρομικών υπηρεσιών, που εκτελούνται ολοένα και περισσότερο από ιδιωτικές επιχειρήσεις, η Επιτροπή προτείνει την τροποποίηση των κανόνων φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) που ισχύουν για τις υπηρεσίες αυτές και την υπαγωγή τους σε γενική φορολόγηση. Προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις της εν λόγω τροποποίησης στην τιμή που καταβάλλουν οι τελικοί καταναλωτές, η Επιτροπή προβλέπει, ιδίως, τη δυνατότητα εισαγωγής μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ για τις επιστολές και μικρές αποστολές βάρους έως 2 κιλά.

Η πρόταση αυτή βασίζεται σε τρία κύρια στοιχεία:

Διαδικασία διαβούλευσης (CNS/2003/0091 )

Πρόταση οδηγίας του Συμβουλίου, της 8ης Φεβρουαρίου 2002, για την τροποποίηση της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ όσον αφορά το ειδικό καθεστώς πρακτορείων ταξιδιών [COM(2002) 64 τελικό - Επίσημη Εφημερίδα C 126 E της 28.5.02002].

Η εν λόγω πρόταση οδηγίας (es de en fr) αποσκοπεί στην επέκταση του πεδίου εφαρμογής του ειδικού καθεστώτος των πρακτορείων ταξιδιών ώστε να καλύπτει τις παροχές οργανωμένων ταξιδιών.

Διαδικασία διαβούλευσης (CNS/2002/0041)

Ημερομηνία τελευταίας τροποποίησης: 12.02.2007