Γενικοί προσανατολισμοί των οικονομικών πολιτικών (2008-2010)

Η δυναμική της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) όσον αφορά τη σταθερότητα και την οικονομική ανάπτυξη πρέπει να ενισχυθεί με την εφαρμογή προσαρμοσμένων εθνικών πολιτικών. Το Συμβούλιο συνιστά στα κράτη μέλη να προσανατολίσουν τις μακροοικονομικές * και μικροοικονομικές * πολιτικές τους λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις κοινωνικές μεταβολές της Ευρώπης και τις διακυμάνσεις της διεθνούς συγκυρίας.

ΠΡΑΞΗ

Σύσταση του Συμβουλίου 2008/390/ΕΚ της 14ης Μαΐου 2008, σχετικά με τους γενικούς προσανατολισμούς των οικονομικών πολιτικών των κρατών μελών και της Κοινότητας (2008-2010) [Επίσημη Εφημερίδα L 137 της 27.05.2008].

ΣΥΝΟΨΗ

Η σύσταση περί γενικών προσανατολισμών των οικονομικών πολιτικών (ΓΠΟΠ) καθορίζει το πλαίσιο συντονισμού των πολιτικών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).

Μακροοικονομικές πολιτικές για την ανάπτυξη και την απασχόληση

Η τήρηση των κατευθυντήριων γραμμών 1 έως 5 πρέπει να συμβάλλει:

στην εξασφάλιση οικονομικής σταθερότητας για διατηρήσιμη ανάπτυξη, καλώντας τα κράτη μέλη να εξασφαλίσουν ότι τα δημόσια οικονομικά τους εξελίσσονται σύμφωνα με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ). Και βεβαιώνοντας ότι σε περίπτωση ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, θα υιοθετήσουν τις απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και φορολογικές πολιτικές για να ενθαρρύνουν την ανταγωνιστικότητα των αγορών τους·
στην ενίσχυση της διατηρήσιμης οικονομικής και δημοσιονομικής βιωσιμότητας, στο πλαίσιο της γήρανσης του πληθυσμού της Ευρώπης. Τα κράτη μέλη πρέπει να προβούν σε μείωση του δημόσιου χρέους με αρκετά γρήγορους ρυθμούς, να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα των εθνικών συστημάτων συνταξιοδότησης, κοινωνικής προστασίας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Πρέπει να ενθαρρύνουν την παρουσία των εργαζομένων στην αγορά εργασίας για μεγαλύτερο διάστημα·
στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των δημοσίων οικονομικών, κατευθύνοντας τις δημόσιες δαπάνες σύμφωνα με τους στόχους ανάπτυξης της ανανεωμένης στρατηγικής της Λισσαβόνας, λαμβάνοντας φορολογικά μέτρα που παρέχουν κίνητρα για εργασία και επενδύσεις·
στην εξασφάλιση μισθολογικών εξελίξεων που στηρίζουν την οικονομική ανάπτυξη και τη σταθερότητα, ενθαρρύνοντας τη θέσπιση των κατάλληλων πλαισίων και προϋποθέσεων για συστήματα μισθολογικών διαπραγματεύσεων. Πράγματι, το κόστος εργασίας πρέπει να προωθεί τη σταθερότητα των τιμών και να συμβάλλει στην παραγωγικότητα·
στο συντονισμό των μακροοικονομικών, των διαρθρωτικών πολιτικών και των πολιτικών απασχόλησης, προκειμένου να αυξηθεί η προσαρμοστικότητα των αγορών προϊόντων και εργασίας στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία σύμφωνα με την αρχή της ευελιξίας με ασφάλεια.

Η κατευθυντήρια γραμμή 6 συνιστά στα κράτη της ζώνης του ευρώ να συντονίσουν καλύτερα τις οικονομικές και δημοσιονομικές πολιτικές τους, προκειμένου να συμβάλουν σε μία δυναμική και εύρυθμα λειτουργούσα ζώνη του ευρώ. Θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στη δημοσιονομική βιωσιμότητα ως προς το ΣΣΑ και να επιταχύνουν τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που αποσκοπούν στην παραγωγικότητα, στην ανταγωνιστικότητα και στην οικονομική προσαρμοστικότητα. Η ζώνη του ευρώ πρέπει επίσης να ενισχύσει την επιρροή και την ανταγωνιστικότητά της σε παγκόσμιο επίπεδο.

Μικροοικονομικές μεταρρυθμίσεις για την αύξηση του αναπτυξιακού δυναμικού της Ευρώπης

Σε εφαρμογή της στρατηγικής της Λισσαβόνας, οι κατευθυντήριες γραμμές 7 έως 11 υπογραμμίζουν τη σημασία τής γνώσης και της καινοτομίας ως παράγοντες ανταγωνιστικότητας, οικονομικής μεγέθυνσης και βιώσιμης ανάπτυξης. Τα κράτη μέλη και η Κοινότητα θα πρέπει να υιοθετήσουν μία ολοκληρωμένη προσέγγιση της πολιτικής για το κλίμα και την ενέργεια. Προκειμένου να αυξηθεί η ασφάλεια του ανεφοδιασμού, η διαθεσιμότητα οικονομικά προσιτής ενέργειας, και να καταπολεμηθεί η αλλαγή του κλίματος.

Τα μέτρα που θα λάβουν τα κράτη μέλη πρέπει να λειτουργήσουν ως βάση για:

την αύξηση των επενδύσεων, κυρίως εκ μέρους των επιχειρήσεων, στον τομέα της έρευνας και της ανάπτυξης, με γενικό στόχο να επενδυθεί 3% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ μέχρι το 2010. Πρέπει να αναπτυχθούν οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Καθώς και τα κέντρα αριστείας των εθνικών εκπαιδευτικών και ερευνητικών ιδρυμάτων, και η μεταφορά τεχνολογίας μεταξύ δημοσίων ερευνητικών ιδρυμάτων και ιδιωτικών επιχειρήσεων·
την προώθηση όλων των μορφών καινοτομίας, με τη θέσπιση υπηρεσιών στήριξης, τη χρήση των δημοσίων συμβάσεων, την πρόσβαση σε εθνικούς και διεθνείς χρηματοδοτικούς πόρους και την προστασία των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Οι τοπικοί και περιφερειακοί πόλοι πρέπει να συμβάλουν στην τεχνολογική σύγκλιση των ευρωπαϊκών περιφερειών.
την ταχύτερη διάδοση και ευρύτερη χρήση των τεχνολογιών πληροφοριών και επικοινωνιών (ΤΠΕ), προωθώντας κυρίως την ανάπτυξη, την ισχύ και τη διαλειτουργικότητα των δικτύων πληροφόρησης·
ol την ενίσχυση της ευρωπαϊκής βιομηχανικής βάσης, χάρη σε μία προσέγγιση που ενισχύει την ικανότητα αναπροσανατολισμού των δραστηριοτήτων της προς τομείς με υψηλότερη παραγωγικότητα·
τη βιώσιμη χρησιμοποίηση των πόρων, και την ανάπτυξη συνεργειών μεταξύ της παραγωγής, του περιβάλλοντος και της οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στην ενεργειακή απόδοση και στον αγώνα κατά της αλλαγής του κλίματος.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) πρέπει να γίνει ελκυστικότερη στα μάτια των επενδυτών και των ξένων εργαζομένων. Οι κατευθυντήριες γραμμές 12 έως 16 συνιστούν:

την ανάπτυξη της εσωτερικής αγοράς σε έκταση και βάθος, με την κατάργηση των εναπομεινάντων εμποδίων στις διασυνοριακές δραστηριότητες εντός της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με την αγορά υπηρεσιών και δημοσίων συμβάσεων·
τη διασφάλιση ανοικτών και ανταγωνιστικών αγορών, χάρη στην αποτελεσματικότερη εφαρμογή τής πολιτικής ανταγωνισμού, μεταξύ άλλων και στις βιομηχανίες δικτύου. Οι κρατικές ενισχύσεις θα πρέπει να στραφούν υπέρ οριζόντιων στόχων, όπως η έρευνα, η καινοτομία και η βελτιστοποίηση του ανθρώπινου κεφαλαίου·
τη βελτίωση του ευρωπαϊκού και εθνικού ρυθμιστικού πλαισίου ανάλογα με τις επιπτώσεις του στους οικονομικούς, κοινωνικούς, περιβαλλοντικούς τομείς, και στην ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Η μείωση των διοικητικών εξόδων που επιβαρύνουν τις επιχειρήσεις είναι αναγκαία·
την προώθηση του επιχειρηματικού πνεύματος και τη δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος για τις ΜΜΕ, ιδιαίτερα όσον αφορά την ίδρυσή τους, τη μεταβίβασή τους και την πρόσβασή τους σε χρηματοδοτικούς πόρους·
την επέκταση, τη διασύνδεση και τον εκσυγχρονισμό των ευρωπαϊκών υποδομών, για τη μεγαλύτερη ολοκλήρωση των αγορών. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στα διευρωπαϊκά δίκτυα (ΔΕΔ).

Λέξεις-κλειδιά της πράξης

Μακροοικονομικές πολιτικές: ο όρος αυτός περιλαμβάνει τις πολιτικές οι οποίες θεωρείται ότι θα επηρεάσουν τους οικονομικούς παράγοντες «μεγάλης κλίμακας» όπως το επίπεδο τιμών, την ανεργία, το αναπτυξιακό δυναμικό, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν κ.λ.π.
Μικροοικονομικές πολιτικές: ο όρος αυτός περιλαμβάνει τις πολιτικές, στόχος των οποίων είναι να κατευθύνουν τις αποφάσεις οικονομικής φύσεως, παραδείγματος χάρη, των φυσικών ή νομικών προσώπων.

ΣΥΝΑΦΕΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

Σύσταση 2009/531/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Ιουνίου 2009 σχετικά με την επικαιροποίηση το 2009 των γενικών προσανατολισμών των οικονομικών πολιτικών των κρατών μελών και της Κοινότητας και με την εφαρμογή των πολιτικών απασχόλησης των κρατών μελών [EE L 183, 15.7.2009]. Το Συμβούλιο απευθύνει συστάσεις προς τα κράτη μέλη προκειμένου αυτά να λάβουν υπόψη την αναθεώρηση 2009 των ολοκληρωμένων κατευθυντήριων γραμμών για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Οι συστάσεις αυτές είναι ειδικά προσαρμοσμένες στην κατάσταση κάθε κράτους. Υιοθετήθηκαν στο πλαίσιο τής οικονομικής κάμψης και της κάμψης της απασχόλησης λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Τα κράτη μέλη πρέπει να προσαρμόσουν τα εθνικά τους προγράμματα μεταρρυθμίσεων και να παρουσιάζουν τις προσαρμογές αυτές στις ετήσιες εκθέσεις για την εφαρμογή των εν λόγω προγραμμάτων.

Οι παρούσες συστάσεις που υιοθετήθηκαν στο πλαίσιο του δεύτερου κύκλου (2008-2010) της στρατηγικής της Λισαβόνας για την ανάπτυξη και την απασχόληση έχουν τη μορφή μίας και μοναδικής πράξης. Η εν λόγω πράξη έχει ως στόχο την αναπροσαρμογή των γενικών προσανατολισμών των οικονομικών πολιτικών και των κατευθυντήριων γραμμών για την απασχόληση.

See also