ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 19ης Ιουνίου 1979 περί προστασίας των καταναλωτών στο θέμα των ενδείξεων των τιμών των τροφίμων

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος, και ιδιαίτερα το άρθρο 235,

την πρόταση της Επιτροπής(1),

τη γνώμη της Συνελεύσεως(2),

τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής(3),

Εκτιμώντας:

ότι το προκαταρκτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητος για μία πολιτική προστασίας και πληροφορήσεως των καταναλωτών(4) προβλέπει την επεξεργασία κοινών αρχών σχετικά με τις ενδείξεις των τιμών-

ότι η ένδειξη της τιμής πωλήσεως και της τιμής της μονάδας μετρήσεως των τροφίμων διευκολύνει τις συγκρίσεις τιμών που πραγματοποιούνται από τους καταναλωτές στους τόπους πωλήσεως- ότι αυξάνει, εξ αιτίας αυτού, τη διαφάνεια των αγορών και εξασφαλίζει αυξημένη προστασία των καταναλωτών-

ότι η υποχρέωση της ενδείξεως αυτών των τιμών πρέπει να ισχύει κατ' αρχή για όλα τα τρόφιμα που διατίθενται στον τελικό καταναλωτή, είτε πωλούνται χύμα είτε προσυσκευασμένα- ότι πρέπει να εφαρμόζεται επίσης στις γραπτές ή τυπωμένες διαφημίσεις και στους καταλόγους, εφόσον αυτοί αναφέρουν την τιμή πωλήσεως των τροφίμων-

ότι η τιμή πωλήσεως και η τιμή της μονάδας μετρήσεως πρέπει να παρουσιάζονται με ιδιαίτερους τρόπους για κάθε κατηγορία τροφίμων, ώστε η επιβάρυνση για την επισήμανση να μην αυξάνει υπερβολικά για το λιανοπωλητή-

ότι πρέπει να εξαιρεθούν από την ένδειξη τιμής της μονάδας μετρήσεως τα τρόφιμα τα οποία πωλούνται χύμα ή προσυσκευασμένα και για τα οποία αυτή η ένδειξη της τιμής δεν θα είχε νόημα-

ότι είναι σκόπιμο να υποκατασταθεί, κάθε φορά που είναι δυνατό, η τυποποίηση των ποσοτήτων των προσυσκευασμένων τροφίμων στην υποχρέωση ενδείξεως της τιμής της μονάδας μετρήσεως- ότι για να επιτευχθεί η προώθηση αυτής της τυποποιήσεως σε εθνικό ή κοινοτικό επίπεδο, πρέπει να προβλεφθεί μία προθεσμία για την εφαρμογή αυτής της υποχρεώσεως για τα τρόφιμα που είναι προσυσκευασμένα σε προκαθορισμένες ποσότητες-

ότι η ρύθμιση που αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας οδηγίας είναι αναγκαία για την πληροφόρηση και την προστασία των καταναλωτών και ότι επιτρέπει να υλοποιηθεί ένας από τους στόχους της Κοινότητος συνεισφέροντας στη βελτίωση των συνθηκών ζωής και στην αρμονική ανάπτυξη των οικονομικών δραστηριοτήτων στο σύνολο της Κοινότητος- ότι η συνθήκη δεν έχει, πάντως, προβλέψει τις απαιτούμενες γι' αυτό το σκοπό ειδικές εξουσίες δράσεως,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

Άρθρο 1

1. Η παρούσα οδηγία αφορά την ένδειξη της τιμής πωλήσεως και της τιμής μονάδας μετρήσεως των τροφίμων τα οποία διατίθενται στον τελικό καταναλωτή ή εκείνων για τα οποία γίνεται διαφήμιση με ένδειξη της τιμής, είτε πωλούνται χύμα είτε προσυσκευασμένα σε προκαθορισμένες ή μεταβλητές ποσότητες.

2. Η παρούσα οδηγία δεν ισχύει για τα τρόφιμα που πωλούνται σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, καταστήματα ποτών, νοσοκομεία, καντίνες και παρόμοιες επιχειρήσεις και τα οποία αποτελούν αντικείμενο επιτόπιας καταναλώσεως, ούτε για τα τρόφιμα τα οποία αγοράζονται από τον καταναλωτή για επαγγελματική ή εμπορική δραστηριότητα.

3. Τα Κράτη Μέλη μπορούν να ορίσουν ότι η παρούσα οδηγία δεν ισχύει για τα τρόφιμα που πωλούνται στα αγροκτήματα. Μπορούν επίσης να εξαιρεθούν από το πεδίο εφαρμογής αυτής της οδηγίας τα τρόφιμα που πωλούνται από ορισμένα μικρά καταστήματα λιανικής πωλήσεως και παραδίδονται άμεσα από τον πωλητή στον αγοραστή, στο μέτρο που η ένδειξη της τιμής:

- είναι δυνατό να αποτελέσει υπερβολική επιβάρυνση γι' αυτό το εμπόριο, ή

- είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοσθεί εξ αιτίας του αριθμού των τροφίμων που διατίθενται για πώληση, της επιφανείας του χώρου πωλήσεως, της διατάξεως του χώρου πωλήσεως ή των συνθηκών που είναι χαρακτηριστικές ορισμένων μορφών εμπορίου, όπως ορισμένες ιδιαίτερες περιπτώσεις πλανοδίων πωλήσεων.

Οι εξαιρέσεις που αναφέρονται στο προηγούμενο εδάφιο δεν επηρεάζουν τις υποχρεώσεις αναγραφής των τιμών που ισχύουν δυνάμει εθνικών ή κοινοτικών διατάξεων όταν τίθεται σε ισχύ η παρούσα οδηγία.

Άρθρο 2

Στην παρούσα οδηγία νοούνται ως:

α) τρόφιμα εμπορεύσιμα χύμα: τρόφιμα που δεν αποτελούν αντικείμενο προηγουμένης συσκευασίας και ή μετριούνται ή ζυγίζονται παρουσία του τελικού καταναλωτή-

β) τρόφιμα προσυσκευασμένα: τρόφιμα που αποτελούν αντικείμενο συσκευασίας είτε αυτή τα καλύπτει εντελώς είτε μερικώς-

γ) τρόφιμα προσυσκευασμένα σε προκαθορισμένες ποσότητες: τρόφιμα που είναι προσυσκευασμένα κατά τέτοιο τρόπο ώστε η ποσότητα που περιέχεται στη συσκευασία να αντιστοιχεί σε αξία ορισμένη εκ των προτέρων-

δ) τρόφιμα προσυσκευασμένα σε μεταβλητές ποσότητες: τρόφιμα που είναι προσυσκευασμένα κατά τέτοιο τρόπο ώστε η ποσότητα που περιέχεται στη συσκευασία δεν αντιστοιχεί σε αξία ορισμένη εκ των προτέρων-

ε) τιμή πωλήσεως: η τιμή που ισχύει για μια δεδομένη ποσότητα τροφίμου-

στ) τιμή της μονάδας μετρήσεως: η τιμή που ισχύει για την ποσότητα ενός χιλιογράμμου ή ενός λίτρου τροφίμου με την επιφύλαξη του άρθρου 6 παράγραφος 2 και του άρθρου 9.

Άρθρο 3

1. Η τιμή πωλήσεως και η τιμή μονάδας μετρήσεως των τροφίμων που αναφέρονται στο άρθρο 1 πρέπει να αναγράφονται σύμφωνα με τις διατάξεις που ακολουθούν.

2. Τα τρόφιμα που πωλούνται χύμα πρέπει να αναγράφουν την τιμή της μονάδας μετρήσεως. Τα Κράτη Μέλη μπορούν πάντως, να καθορίσουν τις συνθήκες κατά τις οποίες ορισμένες κατηγορίες αυτών των τροφίμων μπορούν να αναγράφουν την τιμή πωλήσεως με το κομμάτι.

3. Η τιμή πωλήσεως και η τιμή της μονάδας μετρήσεως αναφέρονται στην τελική τιμή των τροφίμων με όρους που καθορίζονται από τα Κράτη Μέλη.

Άρθρο 4

Οι ενδείξεις της τιμής πωλήσεως και της τιμής της μονάδας μετρήσεως που αναγράφονται στον τόπο πωλήσεως πρέπει να μην είναι διφορούμενες, να αναγνωρίζονται εύκολα και να διαβάζονται άνετα. Κάθε αρμόδια εθνική αρχή μπορεί να καθορίσει ιδιαίτερες λεπτομέρειες σχετικά με την αναγραφή αυτών των τιμών.

Άρθρο 5

Οι γραπτές ή έντυπες διαφημίσεις και οι κατάλογοι που αναφέρουν την τιμή πωλήσεως των τροφίμων που αναφέρονται στο άρθρο 1 υπόκεινται στην υποχρέωση αναγραφής της τιμής της μονάδας μετρήσεως, με την επιφύλαξη των άρθρων 7 και 8.

Άρθρο 6

1. Η τιμή της μονάδας μετρήσεως αναφέρεται στο λίτρο για τα τρόφιμα που πωλούνται με τον όγκο και το χιλιόγραμμο για τα τρόφιμα που πωλούνται με το βάρος.

2. Εν τούτοις, τα Κράτη Μέλη μπορούν να επιτρέψουν να αναφέρεται η τιμή της μονάδας μετρήσεως στις ποσότητες των 100 χιλιοστολίτρων, 10 εκατοστολίτρων, 1 δεκατολίτρου, 0,1 λίτρου για τα τρόφιμα που πωλούνται με τον όγκο και στην ποσότητα των 100 γραμμαρίων για τα τρόφιμα που πωλούνται με το βάρος.

3. Η τιμής της μονάδας μετρήσεως των προσυσκευασμένων τροφίμων αναφέρεται στην ποσότητα που δηλώνεται, σύμφωνα με τις εθνικές και κοινοτικές διατάξεις. Όταν δηλώνονται περισσότερες ποσότητες στη συσκευασία, τα Κράτη Μέλη μπορούν να καθορίσουν την ποσότητα εκείνη, σε σχέση με την οποία πρέπει να υπολογισθεί η τιμή της μονάδας.

Άρθρο 7

1. Τα Κράτη Μέλη μπορούν να εξαιρέσουν από την αναγραφή της τιμής της μονάδας μετρήσεως, τα τρόφιμα που πωλούνται χύμα ή προσυσκευασμένα και για τα οποία η αναγραφή αυτή δεν θα είχε νόημα.

2. Τα τρόφιμα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 είναι ιδίως:

α) τα τρόφιμα που εξαιρούνται από την αναγραφή του βάρους ή του όγκου, ιδιαίτερα τα τρόφιμα που πωλούνται με το κομμάτι-

β) τα τρόφιμα που πωλούνται από αυτόματους πωλητές-

γ) τα μαγειρευμένα ή ημι-μαγειρευμένα φαγητά που είναι συσκευασμένα μαζί-

δ) τα ιδιότυπα προϊόντα.

3. Τα τρόφιμα που αλλοιώνονται εύκολα μπορούν, σε περίπτωση που πωλούνται με έκπτωση η οποία δικαιολογείται από το ενδεχόμενο αλλοιώσεώς τους, να εξαιρεθούν από τα Κράτη Μέλη όσον αφορά την αναγραφή της νέας τιμής της μονάδας μετρήσεως.

4. Τα Κράτη Μέλη μπορούν να εξαιρέσουν από την αναγραφή της τιμής της μονάδας μετρήσεως τα τρόφιμα που η ποσότητά τους είναι μικρότερη από 5 γραμμάρια ή χιλιοστόλιτρα ή μεγαλύτερη από 10 χιλιόγραμμα ή λίτρα.

Άρθρο 8

1. Το Συμβούλιο θα αποφασίσει το αργότερο την 31η Δεκεμβρίου 1983, μετά από πρόταση της Επιτροπής, σχετικά με τους όρους εφαρμογής της υποχρεώσεως αναγραφής της τιμής της μονάδας μετρήσεως των τροφίμων που είναι προσυσκευασμένα σε προκαθορισμένες ποσότητες. Με την ευκαιρία αυτή θα καθορίσει τις κατηγορίες των τροφίμων που μπορούν να εξαιρεθούν από την εν λόγω αναγραφή τιμής.

2. Μέχρι να ληφθεί η απόφαση του Συμβουλίου που αναφέρεται στην παράγραφο 1, η αναγραφή της τιμής της μονάδας μετρήσεως των τροφίμων που είναι προσυσκευασμένα σε καθορισμένες ποσότητες γίνεται σύμφωνα με τις εθνικές διατάξεις.

Άρθρο 9

Μέχρι τη λήξη της μεταβατικής περιόδου κατά την οποία η χρήση των μονάδων μετρήσεως του αυτοκρατορικού συστήματος επιτρέπεται από τις κοινοτικές διατάξεις τις σχετικές με τις μονάδες μετρήσεως, οι αρμόδιες εθνικές αρχές της Ιρλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου καθορίζουν για κάθε τρόφιμο και για κάθε κατηγορία τροφίμων, τις μονάδες μάζας και όγκου του διεθνούς συστήματος ή του αυτοκρατορικού συστήματος για τις οποίες η αναγραφή της τιμής της μονάδας μετρήσεως είναι υποχρεωτική.

Άρθρο 10

1. Τα Κράτη Μέλη θέτουν σε ισχύ τις νομοθετικές και κανονιστικές διοικητικές διατάξεις που είναι αναγκαίες για να συμμορφωθούν προς την παρούσα οδηγία μέσα σε προθεσμία είκοσι τεσσάρων μηνών από την κοινοποίησή της. Ενημερώνουν σχετικά την Επιτροπή αμέσως.

2. Τα Κράτη Μέλη ανακοινώνουν στην Επιτροπή το κείμενο των διατάξεων εσωτερικού δικαίου που υιοθετούν στον τομέα που ρυθμίζεται από την παρούσα οδηγία.

3. Η Επιτροπή παρουσιάζει στο Συμβούλιο πριν από την 1η Ιουλίου 1983 έκθεση σχετικά με τους αποκλεισμούς και τις εξαιρέσεις που έχουν αποφασισθεί από τα Κράτη Μέλη κατ' εφαρμογή του άρθρου 1 παράγραφος 3 και του άρθρου 7 παράγραφος 1 και 2, η οποία συνοδεύεται από πρόταση αναθεωρήσεως, στην οποία λαμβάνεται υπόψη η πείρα που έχει αποκτηθεί. Με βάση αυτή την έκθεση και αυτή την πρόταση αναθεωρήσεως, το Συμβούλιο αποφασίζει να διατηρήσει, να τροποποιήσει ή να καταργήσει όλες ή μέρος από τις διατάξεις τις σχετικές με τους αποκλεισμούς και με τις εξαιρέσεις που προαναφέρθηκαν.

Άρθρο 11

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα Κράτη Μέλη.

Έγινε στο Λουξεμβούργο, στις 19 Ιουνίου 1979.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

M. d'ORNANO

(1) EΕ αριθ. Α 167 της 14.7.1977, σ. 4 και ΕΕ αριθ. Α 135 της 9.6.1978, σ. 4.

(2) ΕΕ αριθ. Α 63 της 13.3.1978, σ. 48.

(3) ΕΕ αριθ. Α 18 της 23.1.1978, σ. 15.

(4) ΕΕ αριθ. Α 92 της 25.4.1975, σ.2.