11.8.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 261/27


Προσφυγή της 15ης Μαΐου 2014 — Klyuyev κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-340/14)

2014/C 261/51

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγων: Andriy Klyuyev (κάτοικος Ντονέτσκ, Ουκρανία) (εκπρόσωπος: R. Gherson, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει, καθόσον τον αφορούν:

την απόφαση 2014/119/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων εν όψει της κατάστασης στην Ουκρανία, και

τον κανονισμό (ΕΕ) 208/2014 του Συμβουλίου, της 5ης Μαρτίου 2014, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων ενόψει της κατάστασης στην Ουκρανία,

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακύρωσης και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής ο προσφεύγων προβάλλει έξι λόγους ακύρωσης.

1.

Πρώτος λόγος: Το άρθρο 29 ΣΕΕ δεν συνιστούσε την ορθή νομική βάση για την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, διότι η καταγγελία που υποβλήθηκε σχετικά με τον προσφεύγοντα δεν τον ταυτοποιούσε ως άτομο που είχε υπονομεύσει το κράτος δικαίου ή προσβάλει τα δικαιώματα του ανθρώπου στην Ουκρανία, κατά την έννοια των άρθρων 21, παράγραφος 2, και 23 ΣΕΕ. Κατά τον προσφεύγοντα, αφού η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν ανίσχυρη, το Συμβούλιο δεν μπορούσε να στηριχθεί στο άρθρο 215, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ για την έκδοση του προσβαλλόμενου κανονισμού. Όταν επιβλήθηκαν τα περιοριστικά μέτρα, δεν είχαν διατυπωθεί, κατά τον προσφεύγοντα πάντα, κατηγορίες κατά του ίδιου ούτε είχε υποβληθεί καταγγελία σχετικά με δραστηριότητές του που να υπονομεύουν το κράτος δικαίου ή να προσβάλλουν τα δικαιώματα του ανθρώπου στην Ουκρανία.

2.

Δεύτερος λόγος: Το Συμβούλιο πρόσβαλε τα δικαιώματα άμυνας του προσφεύγοντος και το δικαίωμά του για αποτελεσματική δικαστική προστασία, διότι το έρεισμα της καταχώρισης του ονόματος του προσφεύγοντος στον κατάλογο ισοδυναμεί με δημόσια γνωστοποίηση της ενοχής του, χωρίς να έχει προηγηθεί η έκδοση δικαστικής απόφασης επί του ζητήματος, και διότι στον προσφεύγοντα δεν έχει παρασχεθεί κανένα συγκεκριμένο στοιχείο σε σχέση με τους λόγους που παρατίθενται στις προσβαλλόμενες πράξεις σχετικά με την καταχώρισή του στον κατάλογο των προσώπων, οντοτήτων και φορέων για τους οποίους ισχύουν τα περιοριστικά μέτρα, παρά τη σχετική αίτηση που έχει υποβάλει στο Συμβούλιο.

3.

Τρίτος λόγος: Το Συμβούλιο δεν παρέσχε στον προσφεύγοντα επαρκή αιτιολογία για το γεγονός ότι το όνομά του περιελήφθη στον επίμαχο κατάλογο. Το Συμβούλιο δεν παρέσχε καμία διευκρίνιση σχετικά με τη φύση της συμπεριφοράς του προσφεύγοντος που οδήγησε το Συμβούλιο να τον περιλάβει στον εν λόγω κατάλογο. Ο προσφεύγων υποστηρίζει επίσης ότι δεν παρασχέθηκαν διευκρινίσεις ούτε σχετικά με τον φορέα που υπέχει ευθύνη στο πλαίσιο της ποινικής διαδικασίας που το Συμβούλιο ισχυρίζεται ότι έχει κινηθεί κατά του προσφεύγοντος ούτε σχετικά με την ημερομηνία κατά την οποία κινήθηκε δήθεν η εν λόγω διαδικασία.

4.

Τέταρτος λόγος: Το Συμβούλιο πρόσβαλε αδικαιολόγητα και δυσανάλογα τα θεμελιώδη δικαιώματα του προσφεύγοντος ως προς την ιδιοκτησία του και ως προς την υπόληψή του, αφού τα περιοριστικά μέτρα δεν θεσπίστηκαν με νόμο και επιβλήθηκαν χωρίς να προβλεφθούν οι απαραίτητες εγγυήσεις, ώστε ο προσφεύγων να μπορεί να διατυπώσει αποτελεσματικά την άποψή του ενώπιον του Συμβουλίου.

5.

Πέμπτος λόγος: Το Συμβούλιο στηρίχθηκε σε ανακριβή πραγματικά περιστατικά και υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτίμησης. Ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία που διαθέτει, δεν έχει κινηθεί κατ’ αυτού καμία ποινική διαδικασία ούτε διεξάγεται έρευνα σε σχέση με την υπεξαίρεση ουκρανικών κρατικών κεφαλαίων και την παράνομη μεταφορά τους εκτός Ουκρανίας.

6.

Έκτος λόγος: Το Συμβούλιο δεν εξακρίβωσε τη λυσιτέλεια και την ορθότητα των αποδεικτικών στοιχείων στα οποία στηρίχτηκε η καταχώριση του ονόματος του προσφεύγοντος στον επίμαχο κατάλογο, αφού δεν εξέτασε κατά πόσον ο εν ενεργεία σήμερα Γενικός Εισαγγελέας της Ουκρανίας είχε την εξουσία, σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ουκρανίας, να κινήσει διαδικασία κατά του προσφεύγοντος και δεν έλαβε υπόψη του ότι η έρευνα που είχε κινηθεί κατά του προσφεύγοντος στην Αυστρία τέθηκε στο αρχείο λόγω ανεπαρκών στοιχείων σε σχέση με την κατηγορία της υπεξαίρεσης κρατικών κεφαλαίων.