ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

?????????, 30.6.2016

COM(2016) 411 final

2016/0190(CNS)

Πρόταση

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας, και για τη διεθνή απαγωγή παιδιών (αναδιατύπωση)

{SWD(2016) 207 final}
{SWD(2016) 208 final}

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

1.    ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

•    Αιτιολόγηση και στόχοι της πρότασης

Η παρούσα πρόταση είναι αναδιατύπωση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2003, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000 (στο εξής «κανονισμός Βρυξέλλες ΙΙα»).

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο κανονισμός Βρυξέλλες ΙΙα αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της δικαστικής συνεργασίας σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου. Θεσπίζει ενιαίους κανόνες δικαιοδοσίας για τα ζητήματα διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού και ακύρωσης γάμου, καθώς και για τις διαφορές που αφορούν τη γονική μέριμνα σε υποθέσεις με διασυνοριακό χαρακτήρα. Διευκολύνει την ελεύθερη κυκλοφορία των αποφάσεων, των δημοσίων εγγράφων και των συμφωνιών στην Ένωση μέσω της θέσπισης διατάξεων σχετικά με την αναγνώριση και την εκτέλεσή τους σε άλλα κράτη μέλη. Εφαρμόζεται από την 1η Μαρτίου 2005 σε όλα τα κράτη μέλη 1 εκτός από τη Δανία 2 .

Δέκα χρόνια μετά τη θέση σε εφαρμογή του κανονισμού, η Επιτροπή αξιολόγησε τη λειτουργία του κανονισμού στην πράξη και εξέτασε τις τροποποιήσεις που είναι αναγκαίο να γίνουν στην έκθεσή της σχετικά με την εφαρμογή του κανονισμού η οποία εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2014 3 . Πρόκειται για πρωτοβουλία στο πλαίσιο του προγράμματος βελτίωσης της καταλληλότητας του κανονιστικού πλαισίου (REFIT). Επιπλέον, ελήφθησαν υπόψη οι 24 αποφάσεις σχετικά με την ερμηνεία του κανονισμού που έχει εκδώσει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) έως σήμερα.

Στόχος της αναδιατύπωσης είναι η περαιτέρω ανάπτυξη του ευρωπαϊκού χώρου δικαιοσύνης και θεμελιωδών δικαιωμάτων με βάση την αμοιβαία εμπιστοσύνη, μέσω της κατάργησης των εμποδίων που εξακολουθούν να παρεμποδίζουν την ελεύθερη κυκλοφορία των δικαστικών αποφάσεων, σύμφωνα με την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης, καθώς και η καλύτερη προστασία του συμφέροντος του παιδιού μέσω της απλούστευσης των διαδικασιών και της βελτίωσης της αποτελεσματικότητάς τους.

Στις πολιτικές κατευθύνσεις της Επιτροπής Juncker 4 τονίζεται ότι η δικαστική συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ πρέπει να βελτιωθεί προοδευτικά και να συμβαδίσει με την πραγματικότητα, καθώς οι πολίτες μετακινούνται ολοένα και περισσότερο στην Ένωση, παντρεύονται και αποκτούν παιδιά, με τη διασύνδεση των διάφορων δικαστικών συστημάτων και την αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων, ώστε οι πολίτες να μπορούν να ασκούν ευκολότερα τα δικαιώματά τους σε ολόκληρη την Ένωση.

Αν και ο κανονισμός θεωρείται γενικά ότι λειτουργεί καλά, η διαβούλευση με τα ενδιαφερόμενα μέρη και ορισμένες μελέτες αποκάλυψαν αρκετές ελλείψεις στην τρέχουσα λειτουργία του, οι οποίες θα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Από τους δύο τομείς τους οποίους καλύπτει ο κανονισμός, τις γαμικές διαφορές και τις διαφορές γονικής μέριμνας, ο δεύτερος είναι εκείνος στον οποίο έχουν εντοπιστεί οξεία προβλήματα, τα οποία πρέπει να λυθούν επειγόντως.

Όσον αφορά τις γαμικές διαφορές, τα στοιχεία σχετικά με υπάρχοντα προβλήματα (συμπεριλαμβανομένων στατιστικών δεδομένων) ήταν περιορισμένα κατά το παρόν στάδιο και δεν επιτρέπουν ακριβή αξιολόγηση της ανάγκης παρέμβασης ούτε εκτίμηση του μεγέθους των προβλημάτων, ώστε να είναι δυνατή η τεκμηριωμένη επιλογή κάποιας από τις ενδεχόμενες εναλλακτικές λύσεις. Επιπλέον, μετά την έκδοση του κανονισμού Βρυξέλλες ΙΙα, εκδόθηκαν τρεις ακόμη νομικές πράξεις της ΕΕ που διευκολύνουν τον χειρισμό των γαμικών διαφορών στην περίπτωση διαζυγίου «διεθνούς» ζευγαριού. Ο κανονισμός Ρώμη ΙΙΙ 5 περιλαμβάνει κανόνες για το δίκαιο που είναι εφαρμοστέο στο διαζύγιο, ενώ ο κανονισμός για τις υποχρεώσεις διατροφής 6 ρυθμίζει τα ζητήματα της διεθνούς δικαιοδοσίας και του εφαρμοστέου δικαίου στις υποθέσεις διατροφής για συζύγους και παιδιά. Επιπλέον, το Συμβούλιο πολύ πρόσφατα ενέκρινε ενισχυμένη συνεργασία όσον αφορά τις περιουσιακές σχέσεις των διεθνών ζευγαριών 7 .

Ουσιαστικά, εντοπίστηκαν έξι κύριες ελλείψεις σχετικά με τα ζητήματα γονικής μέριμνας:

Διαδικασία επιστροφής του παιδιού

Στις υποθέσεις απαγωγής παιδιού από γονέα, ο χρόνος αποτελεί στοιχείο-κλειδί για την επιτυχή διεκπεραίωση της διαδικασίας επιστροφής του παιδιού που ορίζεται στον κανονισμό. Ωστόσο, φάνηκε ότι η άμεση επιστροφή του παιδιού δεν ήταν δυνατόν να εξασφαλιστεί σε όλες τις υποθέσεις. Η αναποτελεσματικότητα της διαδικασίας επιστροφής μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες. Η προθεσμία των έξι εβδομάδων για την έκδοση της απόφασης επιστροφής αποδείχθηκε ανεπαρκής στην πράξη, καθώς υπήρχαν αμφιβολίες μεταξύ των δικαστών και των επαγγελματιών σχετικά με το αν η προθεσμία των έξι εβδομάδων εφαρμόζεται ανά βαθμό δικαιοδοσίας ή αν περιλαμβάνει και τα ένδικα μέσα ή ακόμη και την εκτέλεση της απόφασης επιστροφής. Επιπλέον, ο τρέχων κανονισμός δεν θέτει προθεσμία για τη διεκπεραίωση της αίτησης από την κεντρική αρχή παραλαβής. Προβλήματα που συνδέονται με την τήρηση της προθεσμίας έχουν, επίσης, αποδοθεί ειδικότερα στην έλλειψη ορίου σε εθνικά δίκαια ως προς τον αριθμό των ένδικων μέσων που μπορούν να ασκηθούν κατά μιας απόφασης επιστροφής. Καθυστερήσεις στον χειρισμό υποθέσεων παρατηρήθηκαν επίσης λόγω έλλειψης εξειδίκευσης των δικαστηρίων που ασχολούνται με αιτήσεις επιστροφής σε διάφορα κράτη μέλη. Οι εν λόγω διασυνοριακές υποθέσεις απαγωγής είναι περίπλοκες και ευαίσθητες, πλην όμως, όταν η αρμοδιότητα εκδίκασής τους ανατίθεται σε κάθε επιμέρους τοπικό δικαστήριο οικογενειακού δικαίου, ο κάθε μεμονωμένος δικαστής σπάνια δικάζει τέτοιες υποθέσεις. Κατά συνέπεια, οι δικαστές είναι λιγότερο εξοικειωμένοι με τις σχετικές διαδικασίες και διατάξεις και δεν έχουν αρκετές ευκαιρίες να εξοικειωθούν με τα συστήματα απονομής δικαιοσύνης άλλων κρατών της ΕΕ, έτσι ώστε να οικοδομηθεί αμοιβαία εμπιστοσύνη.

Τέλος, ο επονομαζόμενος «μηχανισμός παράκαμψης» αποτελεί συμπληρωματικό στοιχείο σε ό,τι προβλέπεται από τη σύμβαση της Χάγης του 1980 8 και θεωρείται ότι έχει ισχυρότερο αποτρεπτικό αποτέλεσμα στον δυνητικά απαγωγέα γονέα. Καθορίζει τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί μετά την έκδοση απόφασης μη επιστροφής, βάσει του άρθρου13 της σύμβασης της Χάγης, στο κράτος που επιλήφθηκε της αίτησης επιστροφής. Η πρακτική εφαρμογή του «μηχανισμού παράκαμψης» έχει αποδειχθεί δύσκολη επειδή η δικαστική διαδικασία για την επιμέλεια δεν πραγματοποιείται στο κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται το παιδί και επειδή ο απαγωγέας γονέας συνήθως δεν είναι συνεργάσιμος. Ιδίως, συχνά είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί ακρόαση του παιδιού.

Τοποθέτηση του παιδιού σε άλλο κράτος μέλος

Δικαστήριο ή αρχή που εξετάζει την τοποθέτηση παιδιού σε ανάδοχη οικογένεια ή ίδρυμα σε άλλο κράτος μέλος οφείλει να συμβουλευτεί τις αρχές του εν λόγω κράτους μέλους πριν διατάξει την τοποθέτηση. Οι κεντρικές αρχές οι οποίες έχουν την υποχρέωση να συνδράμουν τα δικαστήρια και τις αρχές στη διευθέτηση των διασυνοριακών τοποθετήσεων έχουν αναφέρει πολλές φορές ότι συχνά απαιτούνται αρκετοί μήνες έως ότου καθοριστεί εάν απαιτείται συγκατάθεση σε κάποια συγκεκριμένη περίπτωση. Εάν απαιτείται συγκατάθεση, πρέπει να ακολουθήσει η διαδικασία διαβούλευσης, η οποία, όπως αναφέρεται, είναι εξίσου χρονοβόρα αφού δεν τίθεται προθεσμία εντός της οποίας να πρέπει να απαντήσουν οι αρχές στις οποίες υποβάλλεται η αίτηση. Με αποτέλεσμα, στην πράξη πολλές αρχές που υποβάλλουν την αίτηση να διατάσσουν την τοποθέτηση και να αποστέλλουν το παιδί στο κράτος παραλαβής, ενώ η διαδικασία διαβούλευσης είναι σε εκκρεμότητα ή ακόμη και στην αρχή της, επειδή κρίνουν ότι η τοποθέτηση έχει επείγοντα χαρακτήρα και γνωρίζουν τη διάρκεια της διαδικασίας. Ως εκ τούτου, κράτη μέλη παραλαβής διαμαρτύρονταν επειδή πολλές φορές τα παιδιά είχαν ήδη τοποθετηθεί πριν δοθεί η συγκατάθεση, αφήνοντας τα παιδιά σε κατάσταση νομικής αβεβαιότητας.

Απαίτηση για την κήρυξη της εκτελεστότητας («exequatur»)

Η διαδικασία για την κήρυξη της εκτελεστότητας μιας απόφασης η οποία έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος («exequatur») εξακολουθεί να αποτελεί εμπόδιο στην ελεύθερη κυκλοφορία των αποφάσεων, γεγονός που επιφέρει περιττό κόστος και καθυστερήσεις για τους γονείς και τα παιδιά τους που εμπλέκονται σε διασυνοριακές δικαστικές διαδικασίες. Ο χρόνος που απαιτείται για την κήρυξη της εκτελεστότητας διαφέρει μεταξύ των κρατών μελών· μπορεί να είναι από δύο μέρες έως πολλούς μήνες, ανάλογα με το κράτος μέλος και την πολυπλοκότητα της υπόθεσης. Στον χρόνο που αναφέρεται δεν συμπεριλαμβάνεται ο χρόνος που απαιτείται για τη συγκέντρωση των αναγκαίων εγγράφων για την αίτηση και τις μεταφράσεις. Αν κατατεθεί προσφυγή κατά της χορήγησης ή της άρνησης της κήρυξης της εκτελεστότητας, ο χρόνος αυτός αυξάνεται κατά πολύ: οι διαδικασίες προσφυγής διαρκούν έως και δύο χρόνια σε ορισμένα κράτη μέλη. Η κατάσταση αυτή είναι ιδιαίτερα απογοητευτική για τους γονείς, οι οποίοι θεωρούν ότι οι αποφάσεις που αφορούν παιδιά εφαρμόζονται χωρίς περιττές καθυστερήσεις.

Επίσης, υπάρχει πιθανότητα να δημιουργηθούν αντιφατικές καταστάσεις, στην περίπτωση, παραδείγματος χάριν, που ένα κράτος μέλος πρέπει να εκτελέσει το δικαίωμα επικοινωνίας δυνάμει του κανονισμού ενώ, την ίδια στιγμή, η αναγνώριση και/ή η εκτέλεση του δικαιώματος επιμέλειας που έχει χορηγηθεί με την ίδια απόφαση μπορεί να προσβληθεί και ίσως να απορριφθεί στο ίδιο κράτος μέλος, επειδή οι αποφάσεις για τα δύο αυτά δικαιώματα σήμερα υπάγονται σε διαφορετικές διαδικασίες σύμφωνα με τον κανονισμό.

Ακρόαση του παιδιού

Υπάρχουν διαφορές στην ερμηνεία των λόγων για μη αναγνώριση των αποφάσεων που έχουν εκδοθεί σε άλλα κράτη μέλη, ιδιαίτερα σε σχέση με την ακρόαση του παιδιού. Ο κανονισμός βασίζεται στην αρχή ότι οι απόψεις των παιδιών πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στις υποθέσεις που τα αφορούν, στο μέτρο που αυτό κρίνεται ενδεδειγμένο ενόψει της ηλικίας και της ωριμότητάς τους και εφόσον συνάδει προς το συμφέρον τους. Οι δυσκολίες προκύπτουν από το γεγονός ότι τα κράτη μέλη έχουν αποκλίνοντες κανόνες όσον αφορά την ακρόαση του παιδιού. Ειδικότερα, τα κράτη μέλη με αυστηρότερα πρότυπα για την ακρόαση του παιδιού από ό,τι το κράτος μέλος προέλευσης της απόφασης ενθαρρύνονται από τους τρέχοντες κανόνες να αρνηθούν την αναγνώριση και την κήρυξη της εκτελεστότητας, αν η ακρόαση του παιδιού δεν πληροί τα δικά τους πρότυπα. Επιπλέον, η σημασία της ακρόασης του παιδιού δεν τονίζεται στον κανονισμό με γενικούς όρους για όλες τις υποθέσεις διαφορών γονικής μέριμνας, παρά μόνο σε σχέση με τη διαδικασία επιστροφής. Αν εκδοθεί απόφαση χωρίς να έχει προηγηθεί ακρόαση του παιδιού, υπάρχει κίνδυνος στην απόφαση να μην λαμβάνεται δεόντως υπόψη το συμφέρον του παιδιού.

Πραγματική εκτέλεση των αποφάσεων

Οι αποφάσεις σχετικά με τη γονική μέριμνα συχνά εκτελούνται με καθυστέρηση ή και καθόλου. Η αποτελεσματική εκτέλεση εξαρτάται από τις εθνικές δομές που υπάρχουν για να την εξασφαλίζουν. Η νομική και πρακτική προσέγγιση της εκτέλεσης των αποφάσεων που αφορούν υποθέσεις οικογενειακού δικαίου ποικίλλει μεταξύ των κρατών μελών, ιδίως όσον αφορά τα μέτρα εκτέλεσης που λαμβάνονται. Μετά την έκδοση της απόφασης, είναι σημαντικό να διατίθενται αποτελεσματικά μέτρα για την εκτέλεσή της, ενώ πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι αν η εκτέλεση αφορά παιδιά πρέπει να εξακολουθεί να παρέχεται η δυνατότητα για άμεση αντίδραση σε οποιονδήποτε προσωρινό ή μόνιμο κίνδυνο για το συμφέρον του παιδιού ο οποίος μπορεί να προκληθεί από την εκτέλεση.

Συνεργασία μεταξύ των κεντρικών αρχών

Η συνεργασία μεταξύ των κεντρικών αρχών στο πλαίσιο ειδικών υποθέσεων γονικής μέριμνας, που προβλέπεται στο άρθρο 55, είναι θεμελιώδους σημασίας για την αποτελεσματική υποστήριξη των γονέων και των παιδιών που εμπλέκονται σε διασυνοριακές διαδικασίες που αφορούν παιδιά. Ένα πρόβλημα που παρατηρείται από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των κρατών μελών, είναι η ασαφής διατύπωση του άρθρου σχετικά με τη βοήθεια που παρέχεται από τις κεντρικές αρχές σε ειδικές υποθέσεις γονικής μέριμνας. Το γεγονός αυτό έχει οδηγήσει σε καθυστερήσεις που ήταν σε βάρος του συμφέροντος του παιδιού. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της διαβούλευσης, το άρθρο αυτό δεν αποτελεί επαρκή νομική βάση ώστε οι εθνικές αρχές σε ορισμένα κράτη μέλη να αναλάβουν δράση, διότι το εθνικό τους δίκαιο θα απαιτούσε σαφέστερη αυτοτελή νομική βάση στον κανονισμό.

•    Συνοχή με τις ισχύουσες διατάξεις στον τομέα πολιτικής

Στην πρόταση ελήφθησαν υπόψη άλλες πράξεις, ιδίως άλλοι κανονισμοί της ΕΕ στον τομέα του οικογενειακού δικαίου και διεθνείς πράξεις, όπως οι συμβάσεις της Χάγης του 1980 9 και του 1996 10 .

Όσον αφορά τις διαφορές γονικής μέριμνας (επιμέλεια, επικοινωνία, προστασία του παιδιού) τα δικαστήρια των κρατών μελών δεσμεύονται από τους κανόνες διεθνούς δικαιοδοσίας του κανονισμού. Δεν υπάρχουν άλλες πράξεις της ΕΕ που να ασχολούνται με το θέμα αυτό. Σκοπός της σύμβασης της Χάγης του 1980 είναι η προστασία της διεθνούς δικαιοδοσίας του κράτους της συνήθους διαμονής του παιδιού σε υποθέσεις διασυνοριακής απαγωγής παιδιών. Τόσο στις ενδοενωσιακές υποθέσεις όσο και στις υποθέσεις όπου εμπλέκονται τρίτα κράτη, το εφαρμοστέο δίκαιο σε διαφορές γονικής μέριμνας ορίζεται από τη σύμβαση της Χάγης του 1996.

Στις υποθέσεις γαμικών διαφορών, ο κανονισμός Βρυξέλλες ΙΙα ρυθμίζει τη διεθνή δικαιοδοσία των δικαστηρίων των κρατών μελών όσον αφορά το διαζύγιο, τον δικαστικό χωρισμό και την ακύρωση του γάμου. Κανόνες για τον καθορισμό του εφαρμοστέου δικαίου στις υποθέσεις αυτές περιλαμβάνονται στον κανονισμό Ρώμη ΙΙΙ, ο οποίος θεσπίστηκε ως μέσο ενισχυμένης συνεργασίας, μεταξύ των κρατών μελών που τον εφαρμόζουν.

Η αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων που εκδίδονται σε άλλο κράτος μέλος σχετικά με γαμικές διαφορές ή διαφορές γονικής μέριμνας διέπονται από τον κανονισμό Βρυξέλλες ΙΙα.

Υπάρχει ένας έμμεσος σύνδεσμος με τον κανονισμό για τις υποχρεώσεις διατροφής· το πεδίο εφαρμογής του τελευταίου ως άνω κανονισμού αφορά τις υποχρεώσεις διατροφής που απορρέουν από οικογενειακές σχέσεις, ενώ η διατροφή εξαιρείται από το πεδίο εφαρμογής του κανονισμού Βρυξέλλες ΙΙα. Σύμφωνα με τον κανονισμό για τις υποχρεώσεις διατροφής, τα δικαστήρια που έχουν διεθνή δικαιοδοσία σύμφωνα με τον κανονισμό Βρυξέλλες ΙΙα θα έχουν, κατά κανόνα, συντρέχουσα δικαιοδοσία και για τις υποχρεώσεις διατροφής.

2.    ΝΟΜΙΚΗ ΒΑΣΗ, ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

•    Νομική βάση

Η νομική βάση για τη δράση της Ένωσης στον τομέα του οικογενειακού δικαίου εγκαθιδρύεται στο άρθρο 81 παράγραφος 3 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης («ΣΛΕΕ»). Στο άρθρο 81 παράγραφος 1 ορίζεται ότι η Ένωση «αναπτύσσει δικαστική συνεργασία στις αστικές υποθέσεις που έχουν διασυνοριακές επιπτώσεις, βάσει της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης των δικαστικών και εξώδικων αποφάσεων».

•    Επικουρικότητα (σε περίπτωση μη αποκλειστικής αρμοδιότητας)

Η Ένωση διαθέτει, σύμφωνα με το άρθρο 81 της ΣΛΕΕ, συντρέχουσα αρμοδιότητα, την οποία έχει ήδη ασκήσει με την έκδοση του κανονισμού Βρυξέλλες ΙΙα. Τα διάφορα στοιχεία της πρότασης είναι σύμφωνα με τις απαιτήσεις της επικουρικότητας. Ο μηχανισμός παράκαμψης της επιστροφής που προβλέπεται στον κανονισμό εφαρμόζεται μόνο στις διασυνοριακές υποθέσεις απαγωγής παιδιών. Οι βελτιώσεις που έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα σε μεμονωμένα κράτη μέλη έχει αποδειχθεί ότι δεν έχουν αντίκτυπο στη διαδικασία επιστροφής στο σύνολό της, δεδομένου ότι η ομαλή λειτουργία του συστήματος προϋποθέτει αποτελεσματικότητα, στενή συνεργασία και αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο κρατών μελών που εμπλέκονται στην εκάστοτε υπόθεση.

Όσον αφορά τις αποφάσεις τοποθέτησης, το 2012 το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι «[...] τα κράτη μέλη καλούνται να προβλέψουν σαφείς κανόνες και διαδικασίες για την προβλεπόμενη στο άρθρο 56 του κανονισμού έγκριση, ώστε να κατοχυρώσουν την ασφάλεια δικαίου και να εξασφαλίσουν την ταχεία λήψη αποφάσεως. Οι διαδικασίες πρέπει ιδίως να επιτρέπουν στο δικαστήριο που εξετάζει το ενδεχόμενο τοποθετήσεως τον ευχερή προσδιορισμό της αρμόδιας αρχής και στην αρμόδια αρχή να χορηγεί ή να αρνείται την έγκριση σε σύντομο χρονικό διάστημα». Ωστόσο, οι διάφοροι εθνικοί κανόνες δεν εφαρμόζουν τη διάταξη για τις διασυνοριακές τοποθετήσεις με συνεκτικό και ενιαίο τρόπο και δεν φαίνεται πιθανόν να το επιτύχουν στο μέλλον. Αλλά ακόμη και αν αυτό συνέβαινε, ο αναγκαίος συντονισμός μεταξύ των εθνικών κανόνων δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί σε εθνικό επίπεδο. Ως εκ τούτου, μόνο η δημιουργία αυτόνομων ελάχιστων κανόνων στον κανονισμό, εφαρμοστέων σε όλες τις διασυνοριακές τοποθετήσεις που θα προέρχονται από δικαστήριο ή αρχή κράτους μέλους, μπορεί να λύσει το πρόβλημα αυτό.

Η κατάργηση της κήρυξης της εκτελεστότητας δεν μπορεί να επιτευχθεί μεμονωμένα από τα κράτη μέλη, επειδή η διαδικασία έχει ήδη εναρμονιστεί από τον κανονισμό Βρυξέλλες IΙα και, κατά συνέπεια, μπορεί να τροποποιηθεί μόνο μέσω κανονισμού. Το ίδιο ισχύει και για τη βελτίωση των υφιστάμενων κανόνων σχετικά με τη συνεργασία μεταξύ των κεντρικών αρχών των κρατών μελών.

Όσον αφορά την εκτέλεση, η οποία καθαυτή εμπίπτει στην αρμοδιότητα των κρατών μελών, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αποφανθεί ότι η εφαρμογή των εθνικών κανόνων για την εκτέλεση δεν πρέπει να θίγει την πρακτική αποτελεσματικότητα του κανονισμού 11 . Το άρθρο 81 παράγραφος 2 στοιχείο στ) επιτρέπει, σε επίπεδο ΕΕ, την άρση των εμποδίων στην ομαλή διεξαγωγή αστικών δικών, εν ανάγκη προωθώντας τη συμβατότητα των κανόνων πολιτικής δικονομίας που εφαρμόζονται στα κράτη μέλη. Επιπλέον, δικαιολογείται ένας ελάχιστος βαθμός εναρμόνισης για την επίτευξη του στόχου της αμοιβαίας αναγνώρισης των δικαστικών αποφάσεων. Όπου υπάρχουν αρνητικές συνέπειες που απορρέουν από αναποτελεσματικές διαδικασίες εκτέλεσης, αυτές πρέπει να αντιμετωπιστούν σε επίπεδο ΕΕ, ούτως ώστε να μπορεί να διασφαλιστεί επιτυχές αποτέλεσμα εξίσου σε όλα τα κράτη μέλη.

•    Αναλογικότητα

Η αρχή της αναλογικότητας απαιτεί τα μέτρα που λαμβάνονται να είναι αναλογικά προς το μέγεθος και την έκταση των προβλημάτων.

Οι εθνικοί κανόνες ουσιαστικού δικαίου θα επηρεαστούν ως ένα βαθμό από την προτεινόμενη δράση, στο μέτρο που προτείνονται κοινά πρότυπα για την εκτέλεση. Ωστόσο, αυτό δικαιολογείται από τον σκοπό της διασφάλισης της πλήρους αποτελεσματικότητας του κανονισμού και το γεγονός ότι, για να μπορούν τα άτομα να ασκούν πλήρως τα δικαιώματά τους όπου και αν βρίσκονται στην Ένωση,· πρέπει να εξαλειφθούν οι ασυμβατότητες μεταξύ των δικαστικών και των διοικητικών συστημάτων των διαφόρων κρατών μελών. Η αξιολόγηση έχει δείξει πράγματι ότι οι εθνικοί λόγοι άρνησης της εκτέλεσης μπορεί να επαναλαμβάνουν τους υπάρχοντες λόγους άρνησης της εκτέλεσης βάσει του κανονισμού. Λόγω των διαφορετικών προτύπων για την εφαρμογή των λόγων αυτών βάσει του κανονισμού και βάσει του εθνικού δικαίου, οι εθνικοί λόγοι είναι πιθανόν στην πραγματικότητα να υπονομεύουν την ενιαία και ομαλή εφαρμογή των ευρωπαϊκών κανόνων. Επομένως, για να διασφαλιστεί η ομοιομορφία και, με τον τρόπο αυτό, να δημιουργηθούν ισότιμοι όροι για όλους τους πολίτες της Ένωσης, είναι αναγκαίο να εναρμονιστούν οι εθνικοί λόγοι άρνησης, στο μέτρο που προβάλλονται κατά της εκτέλεσης απόφασης η οποία έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος.

Ο αριθμός των πολιτών της ΕΕ που επηρεάζονται άμεσα ή έμμεσα από διασυνοριακές δικαστικές διαδικασίες που αφορούν παιδιά είναι μεγάλος και διαρκώς αυξάνεται. Το κόστος της πρότασης είναι μικρό, ενώ τα οφέλη είναι, συγκριτικά, πολύ μεγάλα. Η πρόταση ενισχύει την ασφάλεια δικαίου, αυξάνει την ευελιξία, διασφαλίζει την πρόσβαση στη δικαιοσύνη και την αποτελεσματική διεξαγωγή της διαδικασίας, ενώ τα κράτη μέλη διατηρούν πλήρη εθνική κυριαρχία όσον αφορά το ουσιαστικό δίκαιο για τη γονική μέριμνα.

•    Επιλογή του νομικού μέσου

Η πρόταση λαμβάνει τη μορφή αναδιατύπωσης κανονισμού με τροποποιήσεις και την αντικατάσταση υπάρχοντος.

3.    ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΩΝ, ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΩΝ ΜΕ ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΑ ΜΕΡΗ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΩΝ

•    Εκ των υστέρων αξιολογήσεις / έλεγχοι καταλληλότητας της ισχύουσας νομοθεσίας

Η αξιολόγηση του κανονισμού πραγματοποιήθηκε με βάση τους στόχους του προγράμματος βελτίωσης της καταλληλότητας και της αποδοτικότητας του κανονιστικού πλαισίου (REFIT) 12 . Πρόκειται για το πρόγραμμα της Επιτροπής που έχει ως στόχο να εξασφαλίσει ότι η νομοθεσία της ΕΕ είναι κατάλληλη για τον σκοπό για τον οποίο προορίζεται και ότι αποδίδει τα επιδιωκόμενα από τους νομοθέτες της ΕΕ αποτελέσματα. Η αξιολόγηση του κανονισμού βασίζεται σε ποιοτική και ποσοτική ανάλυση. Εμπειρικά δεδομένα συγκεντρώθηκαν μέσω εξωτερικής μελέτης· βλ. τελική έκθεση αξιολόγησης και αναλυτικά παραρτήματα 13 για την αξιολόγηση της συνάφειας, της συνοχής, της αποτελεσματικότητας, της αποδοτικότητας, καθώς και της προστιθέμενης αξίας και της χρησιμότητας για την ΕΕ του κανονισμού. Επιπλέον, το 2015 ξεκίνησαν δύο έρευνες για τη συλλογή ειδικών δεδομένων σχετικά με τις αποφάσεις γονικής μέριμνας.

Παρά το γεγονός ότι ο κανονισμός θεωρείται ότι λειτουργεί γενικά ικανοποιητικά και αποδίδει αποτελέσματα για τους πολίτες της ΕΕ, η επιχειρησιακή λειτουργία της εν λόγω πράξης παρεμποδίζεται ορισμένες φορές από σειρά νομικών ζητημάτων· το τρέχον νομικό κείμενο δεν είναι αρκετά σαφές ή παρουσιάζει ελλείψεις σε ορισμένα σημεία 14 . Αυτό ισχύει ιδίως όσον αφορά τη διαδικασία για την επιστροφή παιδιού και τη συνεργασία μεταξύ των κεντρικών αρχών στις υποθέσεις γονικής μέριμνας 15 .

Η αξιολόγηση έδειξε ότι από τους δύο κύριους τομείς που καλύπτει ο κανονισμός, τις γαμικές διαφορές και τις διαφορές γονικής μέριμνας, στον δεύτερο έχουν διαπιστωθεί σοβαρά προβλήματα. Η συνολική αποτελεσματικότητα ορισμένων πτυχών των διαδικασιών που αφορούν παιδιά έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση 16 . Όσον αφορά τις διαφορές που σχετίζονται με την απαγωγή παιδιού από γονέα, τη διασυνοριακή τοποθέτηση παιδιών, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων, και τη συνεργασία μεταξύ (κεντρικών και άλλων) εθνικών αρχών, παρουσιάζονται υπερβολικές και αδικαιολόγητες καθυστερήσεις, οι οποίες οφείλονται στον τρόπο που διατυπώνονται ή που εφαρμόζονται οι υφιστάμενες διαδικασίες 17 . Το γεγονός αυτό είχε αρνητική επίπτωση στις σχέσεις γονέων και παιδιών και στο συμφέρον των παιδιών. Επιπλέον, η απαίτηση για κήρυξη της εκτελεστότητας προκάλεσε, κατά μέσο όρο, καθυστερήσεις πολλών μηνών ανά υπόθεση και κόστος μέχρι και 4 000 ευρώ για τους πολίτες 18 . Τέλος, η αοριστία της περιγραφής του τρόπου συνεργασίας μεταξύ των κεντρικών αρχών έχει συχνά οδηγήσει σε καθυστερήσεις πολλών μηνών ή ακόμη και σε μη ικανοποίηση αιτήσεων 19 , γεγονός που είναι σε βάρος του συμφέροντος των παιδιών. Η εκτέλεση των αποφάσεων που εκδίδονται σε άλλο κράτος μέλος διαπιστώθηκε ότι προκαλεί προβλήματα 20 ·οι αποφάσεις συχνά δεν εκτελούνται ή εκτελούνται με μεγάλες καθυστερήσεις. Επιπλέον, το έργο των ειδικευμένων δικηγόρων συνεπάγεται κόστος για τους γονείς που κυμαίνεται από 1 000 έως 4 000 ευρώ ανά υπόθεση 21 . Για τα κράτη μέλη, από την άλλη πλευρά, το κόστος που οφείλεται στον ίδιο τον κανονισμό είναι πολύ περιορισμένο· το κόστος αυτό συνδέεται κυρίως με τη λειτουργία των κεντρικών αρχών 22 .

•    Διαβουλεύσεις με τα ενδιαφερόμενα μέρη

Η παρούσα πρόταση εκπονήθηκε έπειτα από εκτενείς διαβουλεύσεις με ενδιαφερόμενα μέλη του κοινού, τα κράτη μέλη, τα θεσμικά όργανα και εμπειρογνώμονες σχετικά με τα προβλήματα που παρουσιάζει το ισχύον σύστημα και τις λύσεις που θα μπορούσαν να δοθούν. Στις 15 Απριλίου 2014 η Επιτροπή ενέκρινε έκθεση σχετικά με την εφαρμογή του κανονισμού 23 και ξεκίνησε δημόσια διαβούλευση στην οποία παρουσίασε προτάσεις για την αναθεώρηση, επί των οποίων έλαβε συνολικά 193 απαντήσεις 24 . Όπως προκύπτει από τη διαδικασία διαβούλευσης, τα ενδιαφερόμενα μέρη υποστηρίζουν ότι υπάρχει πράγματι ανάγκη για μια προσεκτικά στοχευμένη μεταρρύθμιση του ισχύοντος κανονισμού.

Στις υποθέσεις που αφορούν απαγωγή παιδιού από γονέα, οι περισσότεροι συμμετέχοντες στη δημόσια διαβούλευση θεωρούν ότι η άμεση επιστροφή του παιδιού εντός της ΕΕ δεν εξασφαλιζόταν σε όλες τις περιπτώσεις. Οι κυριότερες προτάσεις για τη βελτίωση του κανονισμού αφορούν τη συμμόρφωση με ένα αυστηρότερο χρονοδιάγραμμα και την επιβολή κυρώσεων στις περιπτώσεις στις οποίες η υποχρέωση επιστροφής του παιδιού δεν τηρείται 25 .

Εξάλλου, ενώ οι γονείς αποτελούν την ομάδα που ζητά την επέκταση της κατάργησης της απαίτησης για κήρυξη της εκτελεστότητας με τον πλέον εμφατικό τρόπο, ακολουθούμενη από τους δικαστές και τους δικηγόρους, ορισμένα κράτη μέλη υποστήριξαν ότι η κήρυξη της εκτελεστότητας δεν θα πρέπει να καταργηθεί χωρίς τη διατήρηση ορισμένων εγγυήσεων. Προτάθηκε, σε περίπτωση κατάργησης της κήρυξης της εκτελεστότητας, να θεσπιστούν εγγυήσεις σε σχέση με τομείς όπως τα δικαιώματα ακρόασης των διαδίκων και του παιδιού και η δέουσα επίδοση ή κοινοποίηση εγγράφων 26 .

Σημαντικός αριθμός συμμετασχόντων έκρινε ότι η εκτέλεση των αποφάσεων γονικής μέριμνας που εκδόθηκαν σε άλλο κράτος μέλος αποτελεί βασικό τομέα προς βελτίωση. Η κύρια πρόταση από τους επαγγελματίες του νομικού κλάδου αφορούσε τη θέσπιση κοινών ελάχιστων προτύπων, καθώς και μιας ενιαίας διαδικασίας εκτέλεσης, ενώ τα κράτη μέλη είχαν ενδοιασμούς για μια τέτοια λύση 27 .

Τέλος, οι γονείς εξέφρασαν την ανησυχία τους ειδικότερα όσον αφορά τη συνεργασία μεταξύ των κεντρικών αρχών, των οποίων ο θεσμοθετημένος ρόλος είναι να τους στηρίζουν στις διασυνοριακές διαδικασίες που αφορούν παιδιά. Η έλλειψη αποτελεσματικής συνεργασίας ήταν βασικό στοιχείο των περισσότερων απαντήσεων. Για την επίλυση του προβλήματος αυτού, οι ερωτηθέντες προτείνουν να διευκρινιστούν περισσότερο τα καθήκοντα για την καλύτερη υποστήριξη των γονέων. Ομοίως, οι ερωτηθέντες τάχθηκαν υπέρ της συμμετοχής των αρχών παιδικής πρόνοιας στο σύστημα συνεργασίας για να εξασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία του κανονισμού 28 .

Το αποτέλεσμα της δημόσιας διαβούλευσης επιβεβαιώνει γενικά τις διαπιστώσεις της έκθεσης εφαρμογής της Επιτροπής που εγκρίθηκε το 2014.

•    Συλλογή και χρήση εμπειρογνωμοσύνης

Η διαθεσιμότητα και η πληρότητα των στατιστικών δεδομένων σχετικά με την εφαρμογή του κανονισμού είναι περιορισμένη και διαφέρει σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των κρατών μελών. Η ποιοτική και ποσοτική ανάλυση της λειτουργίας του κανονισμού πραγματοποιήθηκε μέσω εξωτερικής μελέτης. Εκτός από τη μελέτη, το 2015 ξεκίνησαν δύο έρευνες –μία με τις κεντρικές αρχές που συστάθηκαν βάσει του κανονισμού και η άλλη με τα κράτη μέλη– για να συγκεντρωθούν ειδικά στοιχεία σχετικά με τις αποφάσεις σε διαφορές γονικής μέριμνας. Επιπλέον, συστάθηκε χωριστή ομάδα εμπειρογνωμόνων με στόχο τη συζήτηση των προβλημάτων και των πιθανών λύσεων για την αναθεώρηση. Η λειτουργία του κανονισμού συζητήθηκε επίσης τακτικά, σε αρκετές συνεδριάσεις των κεντρικών αρχών που διοργανώθηκαν στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου για αστικές και εμπορικές υποθέσεις.

•    Εκτίμηση των επιπτώσεων

Στην εκτίμηση επιπτώσεων που συνοδεύει την παρούσα πρόταση, οι επιλογές πολιτικής και η εκτίμηση των επιπτώσεών τους εξετάστηκαν χωριστά για καθένα από τα ζητήματα που εντοπίστηκαν ως προβληματικά στην αξιολόγηση του κανονισμού. Για όλα τα ζητήματα, αναπτύχθηκαν ένα βασικό σενάριο και εναλλακτικές επιλογές. Για τις γαμικές διαφορές και τις διαφορές γονικής μέριμνας, εξετάστηκαν επιλογές πολιτικής με διαφορετικούς βαθμούς παρέμβασης. Για τη διαδικασία αναφορικά με την απαγωγή παιδιών, εξετάστηκαν απλές αποσαφηνίσεις του ισχύοντος μηχανισμού, παράλληλα με μια επιλογή η οποία προβλέπει έναν κατάλογο συνοδευτικών μέτρων. Επιπλέον, αναπτύχθηκαν δύο εναλλακτικές επιλογές για την εκτίμηση πιθανών ριζικών αλλαγών του μηχανισμού επιστροφής (μία που προβλέπει επιστροφή στο σύστημα της «Χάγης» και μία που προβλέπει την καθιέρωση αποκλειστικής δωσιδικίας στο κράτος μέλος προέλευσης). Για τον μηχανισμό τοποθέτησης, προτάθηκαν δύο εναλλακτικές επιλογές, μία όπου το σύστημα προβλέπει τεκμαιρόμενη έγκριση και μία όπου απαιτείται ρητή έγκριση. Όσον αφορά την αναγνώριση και εκτέλεση, αμφότερες οι κύριες επιλογές πολιτικής προβλέπουν κατάργηση της απαίτησης για κήρυξη της εκτελεστότητας ή προτείνουν μια νέα διαδικασία ως βέλτιστη απάντηση στο πρόβλημα της αναποτελεσματικότητας του υπάρχοντος συστήματος. Το νέο προτεινόμενο σύστημα συμπληρώνεται με τρεις εναλλακτικές υποεπιλογές, οι οποίες έχουν ως στόχο την αντιμετώπιση του προβλήματος της ακρόασης του παιδιού. Επιπλέον, εξετάστηκαν δύο συμπληρωματικές επιλογές για τη βελτίωση της διαδικασίας εκτέλεσης, μέσω είτε της θέσπισης ενδεικτικής προθεσμίας είτε της πλήρους εναρμόνισης της νομοθεσίας περί εκτέλεσης των αποφάσεων για τη γονική μέριμνα.

Η αξιολόγηση κλείνει με τις ολοκληρωμένες προτιμώμενες επιλογές για όλα τα ζητήματα που παρουσιάζονται στην έκθεση. Όσον αφορά τις γαμικές διαφορές, η προτιμώμενη επιλογή πολιτικής είναι η διατήρηση του υφιστάμενου καθεστώτος. Αυτό σημαίνει ότι οι σύζυγοι σε διεθνή γάμο θα εξακολουθήσουν να έχουν τη δυνατότητα ενοποίησης των διαφόρων διαδικασιών, όπως και σήμερα επιτρέπεται από τον κανονισμό και άλλες πράξεις στον τομέα του οικογενειακού δικαίου (όπως ο κανονισμός για τις υποχρεώσεις διατροφής). Παράλληλα, θα διατηρηθεί η ευελιξία που παρέχεται στους συζύγους να μπορούν να καταθέσουν αίτηση διαζυγίου σε ένα από τα δικαστήρια που διαθέτουν δωσιδικία βάσει του κανονισμού. Τα οφέλη του (υποστηριζόμενου από ορισμένα κράτη μέλη) περιορισμού ή κατάργησης της εν λόγω ευελιξίας δεν επαρκούν για να αντισταθμίσουν τα μειονεκτήματα των εναλλακτικών επιλογών που εξετάστηκαν ως απάντηση στο πρόβλημα της «εσπευσμένης προσφυγής στο δικαστήριο» (μεταφορά της δικαιοδοσίας ή ιεράρχηση των βάσεων), το οποίο επισήμαναν άλλα κράτη μέλη. Περαιτέρω, οι σύζυγοι που δεν διαθέτουν κοινή ιθαγένεια της ΕΕ και οι οποίοι διαμένουν σε τρίτο κράτος αλλά εξακολουθούν να διατηρούν δεσμούς με ορισμένο κράτος μέλος και επιθυμούν να λάβουν διαζύγιο θα εξακολουθήσουν να χρειάζεται να στηριχθούν στους εθνικούς κανόνες για να αποκτήσουν πρόσβαση στα ενωσιακά δικαστήρια ή να επιτύχουν την αναγνώριση της (εκδοθείσας σε τρίτο κράτος) απόφασής τους στην ΕΕ.

Όσον αφορά τις διαφορές γονικής μέριμνας, η προτιμώμενη επιλογή συνίσταται σε παρέμβαση της ΕΕ του βαθμού που επιβάλλουν η έκταση και ο επείγων χαρακτήρας του προβλήματος. Ειδικότερα, η διαδικασία επιστροφής του παιδιού θα πρέπει να βελτιωθεί μέσω μιας επιλογής η οποία προβλέπει την αποσαφήνιση του ισχύοντος μηχανισμού και τη θέσπιση νέων μέτρων, όπως η συγκέντρωση της δικαιοδοσίας και η δυνατότητα του δικαστηρίου που επιλαμβάνεται της αίτησης επιστροφής να διατάσσει ασφαλιστικά μέτρα τα οποία μπορούν, επίσης, εφόσον είναι αναγκαίο, να «συνοδεύσουν το παιδί» στο κράτος της συνήθους διαμονής του, ώστε να διασφαλιστεί η ασφαλής επιστροφή του. Οι νέοι κανόνες θα καταστήσουν επιτεύξιμη την τήρηση της προθεσμίας για την επιστροφή του παιδιού, μέσω του καθορισμού χρονοδιαγράμματος χωριστά για τις διαδικασίες ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και αυτές ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου. Οι διαδικασίες θα συντομευθούν μέσω της θέσπισης προθεσμίας για τις ενέργειες της κεντρικής αρχής στην οποία απευθύνεται η αίτηση, καθώς και μέσω του περιορισμού σε ένα του αριθμού των ενδίκων μέσων που μπορούν να ασκηθούν κατά απόφασης περί επιστροφής ή περί μη επιστροφής. Η προτιμώμενη επιλογή προβλέπει ρητή παρότρυνση του δικαστή να εξετάσει εάν θα πρέπει να κηρύξει την απόφασή του προσωρινά εκτελεστή.

Για τις αποφάσεις τοποθέτησης, θα πρέπει να θεσπιστεί μια αυτόνομη διαδικασία έγκρισης προς εφαρμογή σε όλες τις διασυνοριακές τοποθετήσεις, στο πλαίσιο της οποίας να τίθεται στο κράτος μέλος στο οποίο απευθύνεται η αίτηση προθεσμία για να απαντήσει σε αυτήν.

Προβλέπεται η κατάργηση της κήρυξης της εκτελεστότητας, με παράλληλη διατήρηση κατάλληλων εγγυήσεων (λόγων άρνησης της αναγνώρισης και μέσων προσφυγής κατά της εκτέλεσης καθαυτής ή κατά συγκεκριμένων μέτρων εκτέλεσης) τις οποίες θα πρέπει συνολικά να προβάλει ο καθ’ ου γονέας κατά το στάδιο της εκτέλεσης στο κράτος μέλος εκτέλεσης, ώστε να μειωθεί η συνολική διάρκεια της διαδικασίας. Προς τον σκοπό του περιορισμού των προβλημάτων που απορρέουν από τις διαφορές στις εθνικές πρακτικές για την ακρόαση του παιδιού και από τις αποφάσεις που εκδίδονται από δικαστήρια χωρίς στενό σύνδεσμο με το παιδί, και από τις συνακόλουθες αρνήσεις αναγνώρισης των σχετικών αποφάσεων, η προτιμώμενη επιλογή προβλέπει υποχρέωση των κρατών μελών να σέβονται αμοιβαία τους εθνικούς κανόνες τους, με παράλληλη υποχρέωσή τους να παρέχουν στο παιδί τη δυνατότητα να εκφράσει τις απόψεις του και να τις λαμβάνουν δεόντως υπόψη, καθώς και υποχρέωσή τους διαφοροποίησης από την αρχή της perpetuatio fori προκειμένου η δικαιοδοσία να ευθυγραμμίζεται με τη γενική αρχή της εγγύτητας προς το παιδί. Όσον αφορά την εκτέλεση, η προτιμώμενη επιλογή διασφαλίζει ότι η εκτέλεση θα μπορεί να απορριφθεί μόνο στη βάση ορισμένων ενιαίων και περιοριστικά απαριθμούμενων λόγων άρνησης. Επιπλέον, προβλέπει την υπόδειξη προθεσμίας για την εκτέλεση με υποχρέωση αναφοράς στην περίπτωση υπέρβασής της, καθώς και δυνατότητα του δικαστηρίου προέλευσης να κηρύσσει απόφαση προσωρινά εκτελεστή ανεξαρτήτως της τυχόν προσβολής της με ένδικο μέσο, ενώ, παράλληλα, παρέχει περιθώριο για την αντιμετώπιση επειγόντων κινδύνων για το συμφέρον του παιδιού κατά το στάδιο της εκτέλεσης, με αποτέλεσμα να βελτιώνεται σαφώς η αποτελεσματικότητα της διαδικασίας και η προστασία του συμφέροντος του παιδιού.

Όσον αφορά τη συνεργασία, η αποσαφήνιση του σχετικού άρθρου θα πρέπει να διευκρινίζει: 1) ποιος μπορεί να ζητά, 2) ποιες πληροφορίες ή ποια βοήθεια, 3) από ποιον και 4) υπό ποιους όρους. Προβλέπεται ο καθορισμός προθεσμίας για την απάντηση της αρχής στην οποία απευθύνεται η αίτηση. Επιπλέον, καθίσταται σαφές ότι τη βοήθεια κεντρικών αρχών μπορούν να ζητούν και δικαστήρια και υπηρεσίες παιδικής πρόνοιας. Επιπροσθέτως, προβλέπεται η διατήρηση των καθιερωμένων μη δεσμευτικών μέτρων, προκειμένου να παρέχεται μια διαρκής υποστηρικτική δομή για τον χειρισμό των αιτήσεων στο πλαίσιο του κανονισμού. Η προσθήκη του προτεινόμενου άρθρου σχετικά με τους επαρκείς πόρους θα καταστήσει ρητή τη σχετική, επί του παρόντος συναγόμενη μόνο, υποχρέωση, την οποία σήμερα ικανοποιούν ορισμένες κεντρικές αρχές, όχι όμως όλες, και θα προάγει, με τον τρόπο αυτόν, την αμοιβαία εμπιστοσύνη.

Η προτιμώμενη δέσμη επιλογών πολιτικής για τις διαφορές γονικής μέριμνας επιτυγχάνει τους στόχους ως προς την απλούστευση του πλαισίου, μέσω της μείωσης των καθυστερήσεων όσον αφορά την επιστροφή του παιδιού, τις αποφάσεις τοποθέτησης και τη συνεργασία μεταξύ των κεντρικών αρχών, και οδηγεί σε μείωση των περιττών καθυστερήσεων και δαπανών που συνδέονται με την απαίτηση για κήρυξη της εκτελεστότητας. Ταυτοχρόνως, απαντά στην επείγουσα ανάγκη επίλυσης των προβλημάτων που σήμερα παρατηρούνται στον εν λόγω τομέα, όπου είναι κρίσιμης σημασίας να αναληφθεί δράση και να τεθούν οι βάσεις για αλλαγές, λαμβανομένων υπόψη της κατάστασης και του συμφέροντος των παιδιών και των οικογενειών.

Η αποτελεσματικότητα των διαδικασιών επιστροφής του παιδιού θα βελτιωθεί μέσω της μείωσης του αριθμού των επιπέδων προσφυγής, της παροχής της δυνατότητας κήρυξης, όπου αυτό ενδείκνυται, των αποφάσεων προσωρινά εκτελεστών, του σαφέστερου καθορισμού του ρόλου και των καθηκόντων των κεντρικών αρχών και της θέσπισης υποχρέωσης των κρατών μελών να συγκεντρώσουν τη δικαιοδοσία σε περιορισμένο αριθμό δικαστηρίων κατά τρόπο συνεκτικό με τη δομή του αντίστοιχου νομικού συστήματός τους. Όσον αφορά τις αποφάσεις τοποθέτησης, οι καθυστερήσεις που συνδέονται με τη λήψη έγκρισης θα μειωθούν μέσω της θέσπισης αυτόνομης διαδικασίας έγκρισης και προθεσμίας (μέγιστης διάρκειας οκτώ εβδομάδων, έναντι των 6 μηνών και άνω που ισχύουν σήμερα) για να απαντήσει το κράτος μέλος στο οποίο απευθύνεται η αίτηση σε αυτήν. Όσον αφορά την αναγνώριση και εκτέλεση, οι καθυστερήσεις που σχετίζονται με την κήρυξη της εκτελεστότητας (οι οποίες μπορεί να ανέλθουν σε αρκετούς μήνες) θα εξαλειφθούν. Εξάλλου, δεδομένου ότι οι προβλεπόμενες εγγυήσεις (λόγοι άρνησης της αναγνώρισης και μέσα προσφυγής κατά της εκτέλεσης καθαυτής ή κατά συγκεκριμένων μέτρων εκτέλεσης) θα προβάλλονται συνολικά από τον καθ’ ου κατά το στάδιο της εκτέλεσης, η συνολική διάρκεια της διαδικασίας θα μειωθεί. Ομοίως, η προτιμώμενη επιλογή θα οδηγήσει σε μείωση των καθυστερήσεων (οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις υπερβαίνουν το έτος) κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης καθαυτής, μέσω της καθιέρωσης μέγιστης προθεσμίας έξι εβδομάδων. Τέλος, η αποσαφήνιση του ρόλου των κεντρικών αρχών γενικότερα θα μειώσει τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται κατά την αμοιβαία συνεργασία τους.

•    Καταλληλότητα του κανονιστικού πλαισίου και απλούστευση

Η χρήση της νομικής τεχνικής της αναδιατύπωσης, με βελτίωση της επιχειρησιακής λειτουργίας της πράξης μέσω της αποσαφήνισης και της συμπλήρωσης κενών της, καθώς και με απλούστευση και βελτίωση της αποτελεσματικότητάς της, επίσης θα αναβαθμίσει την καταλληλότητα του κανονιστικού πλαισίου. Ιδίως, η θέσπιση αυτόνομης διαδικασίας έγκρισης και προθεσμίας για να απαντήσει το κράτος μέλος στο οποίο απευθύνεται η αίτηση σε αυτήν θα συντομεύσει τον χρόνο που απαιτείται για τη λήψη έγκρισης στις διαδικασίες τοποθέτησης στις 8 εβδομάδες κατ’ ανώτατο όριο έναντι των 6 μηνών και άνω που απαιτούνται σήμερα. Με την προτεινόμενη κατάργηση της κήρυξης της εκτελεστότητας, καθυστερήσεις (που μπορεί να διαρκέσουν έως αρκετούς μήνες) και δαπάνες (ύψους έως 4 000 ευρώ) θα εξαλειφθούν. Η προτεινόμενη τροποποιημένη διαδικασία για την επιστροφή του παιδιού σε περίπτωση απαγωγής του θα μειώσει το κόστος της λήψης εξειδικευμένης νομικής συμβουλής για τους γονείς (ύψους μεταξύ 1 000 και 4 000 ευρώ) 29 .

•    Θεμελιώδη δικαιώματα

Όλα τα στοιχεία της μεταρρύθμισης συνάδουν προς τα δικαιώματα που κατοχυρώνονται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ιδίως προς το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής και το δικαίωμα αμερόληπτου δικαστηρίου, τα οποία κατοχυρώνει το άρθρο 47. Δεδομένου του αντικειμένου του κανονισμού, ιδίως της σχέσης μεταξύ των γονέων και των παιδιών τους, οι προτιμώμενες επιλογές πολιτικής για τις διαφορές γονικής μέριμνας θα ενισχύσουν το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής (άρθρο 7). Τέλος, οι προτεινόμενες τροποποιήσεις θα ενισχύσουν τα δικαιώματα του παιδιού (άρθρο 24) και θα ευθυγραμμίσουν περαιτέρω τον κανονισμό με τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού, συνδέοντας τις διατάξεις του κανονισμού στενότερα με αυτές της εν λόγω σύμβασης.

4.    ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ

Η πρόταση συνεπάγεται σχετικά χαμηλές δαπάνες συμμόρφωσης. Η κατάργηση της κήρυξης της εκτελεστότητας και η συγκέντρωση της δικαιοδοσίας θα αναγκάσουν τα κράτη μέλη να επιβαρυνθούν με δαπάνες επιμόρφωσης για να εξοικειωθούν οι επαγγελματίες του νομικού κλάδου με τις νέες προβλεπόμενες διαδικασίες. Ωστόσο, ανάγκες επιμόρφωσης υφίστανται και σήμερα. Επιπροσθέτως, καθώς ο κανονισμός προβλέπει συγκέντρωση της δικαιοδοσίας μελλοντικά, θα υπάρχει ανάγκη επιμόρφωσης λιγότερων δικαστών. Από την άλλη πλευρά, η εμπειρία στα κράτη μέλη όπου προβλέπεται συγκεντρωμένη δικαιοδοσία έχει καταδείξει ότι οι δικαστές που δικάζουν περισσότερες υποθέσεις απαγωγής είναι πιθανότερο να συμμετάσχουν σε κάθε προσφερόμενη επιμόρφωση και ότι οι αποφάσεις που εκδίδονται από τα εν λόγω εξειδικευμένα και έμπειρα πρωτοβάθμια δικαστήρια προσβάλλονται με ένδικα μέσα λιγότερο συχνά, με αποτέλεσμα να επιτυγχάνονται εξοικονομήσεις δαπανών τόσο στο επίπεδο της κάθε επιμέρους απόφασης όσο και για τη διαχείριση του συστήματος δικαιοσύνης γενικά. Εξάλλου, τα κράτη μέλη και σήμερα υποχρεούνται να ορίζουν και να διασφαλίζουν την καλή λειτουργία των κεντρικών αρχών τους, ώστε να τους παρέχουν τη δυνατότητα εκπλήρωσης των καθηκόντων που τους ανατίθενται βάσει του κανονισμού. Η περαιτέρω αποσαφήνιση των καθηκόντων τους ενδέχεται να οδηγήσει σε πρόσθετες δαπάνες (ιδίως για ανθρώπινους πόρους) για ορισμένα κράτη μέλη, εάν οι κεντρικές αρχές τους δεν είναι επί του παρόντος επαρκώς εξοπλισμένες.

Οι λοιπές προβλεπόμενες αλλαγές αποτελούν σχετικά απλές τροποποιήσεις υφιστάμενων κανόνων οι οποίες δεν απαιτούν τη δημιουργία νέων διαδικασιών και οι οποίες θα μπορέσουν φυσιολογικά να εφαρμοστούν από τις αρχές χωρίς την ανάγκη ειδικής επιμόρφωσης.

5.    ΛΟΙΠΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

•    Σχέδια εφαρμογής και παρακολούθηση, αξιολόγηση και ρυθμίσεις περί υποβολής εκθέσεων

Για την παρακολούθηση της αποτελεσματικής εφαρμογής του τροποποιηθέντος κανονισμού, προβλέπονται η τακτική υποβολή εκθέσεων και διενέργεια εκ των υστέρων αξιολογήσεων από την Επιτροπή, κατόπιν διαβουλεύσεων με τα κράτη μέλη, ενδιαφερόμενους φορείς και εξωτερικούς εμπειρογνώμονες. Θα διοργανώνονται τακτικές συναντήσεις εμπειρογνωμόνων προκειμένου να συζητούνται προβλήματα στην εφαρμογή και να ανταλλάσσονται βέλτιστες πρακτικές μεταξύ των κρατών μελών στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου για αστικές και εμπορικές υποθέσεις. Μάλιστα, η συνεργασία με το εν λόγω δίκτυο θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για τον καθορισμό των αναγκών συλλογής ειδικών στατιστικών δεδομένων για την τεκμηρίωση τυχόν μελλοντικών προτάσεων με στατιστικές αποδείξεις.

•    Αναλυτική επεξήγηση των επιμέρους διατάξεων της πρότασης

Θέσπιση μέτρων ενίσχυσης της αποτελεσματικότητας και βελτίωσης της λειτουργίας του «μηχανισμού παράκαμψης»

Προτείνεται σειρά ουσιωδών τροποποιήσεων με στόχο τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της διαδικασίας επιστροφής απαχθέντος παιδιού και την αντιμετώπιση των προβλημάτων που συνδέονται με την πολυπλοκότητα του «μηχανισμού παράκαμψης» βάσει του κανονισμού.

Καταρχάς, η πρόταση αποσαφηνίζει την προθεσμία για την έκδοση εκτελεστής απόφασης περί επιστροφής, κατά τρόπο που συνάδει προς την άποψη που επικρατεί μεταξύ των κρατών μελών τα οποία διεκπεραιώνουν ταχύτερα τις υποθέσεις επιστροφής στο πλαίσιο της σύμβασης της Χάγης του 1980. Προβλέπονται ξεχωριστές προθεσμίες έξι εβδομάδων για τη διαδικασία ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και τη διαδικασία ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, αντιστοίχως. Επιπροσθέτως, η πρόταση θέτει προθεσμία έξι εβδομάδων εντός της οποίας υποχρεούνται οι κεντρικές αρχές να παραλάβουν και να επεξεργαστούν την εκάστοτε αίτηση, να εντοπίσουν τον καθ’ ου η αίτηση και το παιδί, να προωθήσουν τη διαδικασία διαμεσολάβησης, διασφαλίζοντας, ταυτοχρόνως, ότι αυτό δεν θα καθυστερήσει τη διαδικασία, και να παραπέμψουν τον αιτούντα σε δικηγόρο που διαθέτει τα συναφή προσόντα ή να υποβάλουν την υπόθεση στο δικαστήριο (αναλόγως του εθνικού νομικού συστήματος). Επί του παρόντος, δεν τίθεται προθεσμία για τις κεντρικές αρχές. Ως εκ τούτου, η εν λόγω νέα προθεσμία των 6+6+6 εβδομάδων επιβάλλει μέγιστη διάρκεια όλων των πιθανών σταδίων 18 εβδομάδων, σε σύγκριση με τη σημερινή κατάσταση όπου οι διαδικασίες διαρκούν κατά μέσο όρο 165 ημέρες 30 . Με τον τρόπο αυτόν, οι τιθέμενες για τα δικαστήρια προθεσμίες θα καταστούν πιο ρεαλιστικές, με στόχο την προστασία του δικαιώματος του καθ’ ου σε δίκαιη δίκη αλλά με παράλληλο περιορισμό της διάρκειάς της στον συντομότερο ρεαλιστικά εφικτό χρόνο.

Περαιτέρω, τα προτεινόμενα μέτρα περιλαμβάνουν υποχρέωση των κρατών μελών να συγκεντρώσουν τη δικαιοδοσία για τις υποθέσεις απαγωγής παιδιού σε περιορισμένο αριθμό δικαστηρίων, σεβόμενα παράλληλα τη δομή του οικείου νομικού συστήματος. Με τον τρόπο αυτόν, θα διασφαλιστεί ότι οι αιτήσεις επιστροφής θα εκδικάζονται από δικαστές με εμπειρία σε αυτό το ιδιαίτερα εξειδικευμένο είδος διαδικασίας.

Η πρόταση περιορίζει τον αριθμό των ένδικων μέσων που δύνανται να ασκηθούν κατά απόφασης περί επιστροφής σε ένα και παροτρύνει ρητά τον δικαστή να εξετάσει το ενδεχόμενο κήρυξης της απόφασής του που διατάσσει την επιστροφή προσωρινά εκτελεστής.

Επιπροσθέτως, η πρόταση περιλαμβάνει σειρά αποσαφηνίσεων για την καλύτερη εφαρμογή των τρεχόντων κανόνων: υποχρεώνει το κράτος μέλος στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτησή του να εξετάσει ενδελεχώς το συμφέρον του παιδιού πριν από την έκδοση οριστικής απόφασης για την επιμέλεια, η οποία μπορεί ενδεχομένως να συνεπάγεται την επιστροφή του παιδιού. Στο πλαίσιο αυτό, κατά την εξέταση του συμφέροντος του παιδιού, κάθε παιδί με την ικανότητα διαμόρφωσης ιδίας άποψης διαθέτει το δικαίωμα να ακουστεί, ακόμη και εάν δεν είναι φυσικά παρόν, με τη χρήση εναλλακτικών μέσων, όπως μέσω τηλεδιάσκεψης ή άλλου ενδεικνυόμενου κατά περίπτωση μέσου.

Η συνεργασία μεταξύ των κεντρικών αρχών ή η απευθείας επικοινωνία με δικαστή του αρμόδιου δικαστηρίου στο κράτος μέλος προέλευσης θα πρέπει να διευκολύνεται για την αξιολόγηση των μέτρων («κατάλληλα μέτρα») που έχουν ληφθεί στο κράτος μέλος στο οποίο θα πρέπει να επιστραφεί το παιδί.

Στην περίπτωση που το παιδί ενδέχεται να αντιμετωπίσει σοβαρό κίνδυνο βλάβης ή άλλως να τεθεί σε μη ανεκτή κατάσταση εάν επιστραφεί στο κράτος της συνήθους διαμονής του παιδιού χωρίς επαρκείς εγγυήσεις, θα πρέπει να είναι, επίσης, δυνατόν για το δικαστήριο του κράτους μέλους που επιλαμβάνεται της αίτησης επιστροφής να διατάξει τα ασφαλιστικά μέτρα που απαιτούνται στο εν λόγω κράτος και τα οποία, εφόσον απαιτείται, θα μπορούν και να «συνοδεύσουν το παιδί» στο κράτος της συνήθους διαμονής του, στο οποίο θα πρέπει να ληφθεί οριστική απόφαση επί της ουσίας της υπόθεσης. Τα εν λόγω ασφαλιστικά μέτρα θα αναγνωρίζονται εκ του νόμου στο κράτος μέλος στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτησή του, αλλά θα παύουν να ισχύουν μόλις τα δικαστήρια του εν λόγω κράτους λάβουν τα μέτρα που επιβάλλει η κατάσταση. Παραδείγματος χάριν, το δικαστήριο ενώπιον του οποίου εκκρεμεί διαδικασία επιστροφής θα δύναται να παρέχει δικαίωμα επικοινωνίας σε κάποιον από τους γονείς το οποίο θα είναι εκτελεστό και στο κράτος μέλος της συνήθους διαμονής του παιδιού έως ότου το δικαστήριο του εν λόγω κράτους εκδώσει οριστική απόφαση επί της επικοινωνίας με το παιδί.

Θέσπιση αυτόνομης διαδικασία έγκρισης προς εφαρμογή σε όλες τις διασυνοριακές τοποθετήσεις, συνοδευόμενη από προθεσμία οκτώ εβδομάδων για να απαντήσει το κράτος μέλος στο οποίο απευθύνεται η αίτηση σε αυτήν

Η πρόταση σχετικά με τις διασυνοριακές τοποθετήσεις προβλέπει τη θέσπιση των ακόλουθων νέων κανόνων:

–Καθιέρωση ως υποχρεωτικής της έγκρισης του κράτους υποδοχής για όλες τις διασυνοριακές τοποθετήσεις που προέρχονται από δικαστήριο ή αρχή κράτους μέλους.

–Θέσπιση ενιαίων απαιτήσεων για τα έγγραφα προς υποβολή με την αίτηση για έγκριση: η αιτούσα αρχή πρέπει να υποβάλει έκθεση σχετικά με το παιδί και να παραθέσει τους λόγους για την εξεταζόμενη διασυνοριακή τοποθέτηση.

–Θέσπιση κανόνα περί απαιτήσεων μετάφρασης: η αίτηση πρέπει να συνοδεύεται από μετάφραση στη γλώσσα του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση.

–Διαβίβαση όλων των αιτήσεων μέσω των κεντρικών αρχών.

–Θέσπιση προθεσμίας οκτώ εβδομάδων για να αποφασίσει το κράτος στο οποίο απευθύνεται η αίτηση επί αυτής.

Κατάργηση της κήρυξης της εκτελεστότητας με κατάλληλες εγγυήσεις που θα πρέπει να προβληθούν κατά το στάδιο της εκτέλεσης, δηλαδή με δυνατότητα προσβολής της αναγνώρισης ή της εκτέλεσης της απόφασης που εκδόθηκε στο κράτος μέλος προέλευσης ή προσβολής συγκεκριμένων μέτρων εκτέλεσης που διατάχθηκαν στο κράτος όπου επιδιώκεται η εκτέλεση, δυνατότητες που θα πρέπει να ασκηθούν στο πλαίσιο μίας και της αυτής διαδικασίας στο κράτος όπου επιδιώκεται η εκτέλεση

Σήμερα, η δικαστική συνεργασία και ο βαθμός εμπιστοσύνης μεταξύ των κρατών μελών έχουν φτάσει σε επίπεδο ωριμότητας που επιτρέπει τη μετάβαση σε ένα απλούστερο και λιγότερο δαπανηρό σύστημα κυκλοφορίας των αποφάσεων, με την άρση των διατυπώσεων που ισχύουν μεταξύ των κρατών μελών. Αντίστοιχη κατάργηση της απαίτησης για κήρυξη της εκτελεστότητας έχει ήδη επέλθει σε σειρά τομέων, συμπεριλαμβανομένου του τομέα του οικογενειακού δικαίου (δικαίωμα επικοινωνίας, ορισμένες αποφάσεις περί επιστροφής, υποχρεώσεις διατροφής). Ως εκ τούτου, η πρόταση προβλέπει, ως σημαντική τροποποίηση, την κατάργηση της απαίτησης για κήρυξη της εκτελεστότητας για όλες τις αποφάσεις που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού. Η κατάργηση της κήρυξης της εκτελεστότητας θα συνοδεύεται από δικονομικές εγγυήσεις που εξασφαλίζουν επαρκή προστασία των δικαιωμάτων του καθ’ ου πραγματικής προσφυγής και αμερόληπτου δικαστηρίου, όπως αυτά κατοχυρώνονται στο άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Η κατάργηση της κήρυξης της εκτελεστότητας θα επιτρέψει στους ευρωπαίους πολίτες που εμπλέκονται σε διασυνοριακές ένδικες διαφορές την εξοικονόμηση του μεγαλύτερου μέρους των σημερινών δαπανών της διαδικασίας (κατά μέσο όρο, 2 200 ευρώ, τα οποία είναι καταβλητέα για τη διεκπεραίωση της αίτησης) και θα εξαλείψει καθυστερήσεις, οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις διαρκούν μήνες.

Ο καθ’ ου η αίτηση γονέας θα έχει στη διάθεσή του ένδικα μέσα, με την άσκηση των οποίων, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, η απόφαση που εκδόθηκε σε κράτος μέλος δεν θα παράγει έννομα αποτελέσματα σε άλλο κράτος μέλος. Στην περίπτωση που υπάρχει υποψία ότι ενδεχομένως συντρέχει κάποιος από τους λόγους άρνησης της αναγνώρισης ή λόγος προσβολής συγκεκριμένων μέτρων εκτέλεσης, ο καθ’ ου θα μπορεί να υποβάλει προσφυγή για την προσβολή της αναγνώρισης και/ή της εκτέλεσης στο κράτος μέλος εκτέλεσης, στο πλαίσιο μίας και της αυτής διαδικασίας.

Η πρόταση περιλαμβάνει ενιαίους κανόνες για τον καθορισμό των περιπτώσεων κατά τις οποίες θα μπορεί να προσβληθεί όχι μόνο η διασυνοριακή εκτελεστότητα αλλά και η εκτέλεση καθαυτή. Οι τελευταίοι αυτοί κανόνες θα διέπουν, παραδείγματος χάριν, τις περιπτώσεις κατά τις οποίες έχει επέλθει μεταβολή των συνθηκών. Επιπροσθέτως, οι κανόνες ρυθμίζουν με ενιαίο τρόπο τις περιπτώσεις κατά τις οποίες το παιδί αντιτίθεται στην εκτέλεση ή κατά τις οποίες η εκτέλεση δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί λόγω παροδικών πραγματικών φραγμών.

Ως εκ τούτου, θα εξοικονομούνται ο χρόνος και τα έξοδα της διαδικασίας κήρυξης της εκτελεστότητας, ενώ παράλληλα θα εξασφαλίζεται η απαιτούμενη προστασία των καθ’ ων.

Όπως ήδη ισχύει βάσει του τρέχοντος κανονισμού, η πρόταση περιλαμβάνει επίσης σειρά τυποποιημένων πιστοποιητικών τα οποία, ελλείψει διαδικασίας κήρυξης της εκτελεστότητας, αποσκοπούν στη διευκόλυνση της αναγνώρισης ή της εκτέλεσης της αλλοδαπής απόφασης. Τα πιστοποιητικά αυτά θα διευκολύνουν την εκτέλεση της απόφασης από τις αρμόδιες αρχές και θα μειώνουν τις ανάγκες μετάφρασης της απόφασης.

Θέσπιση υποχρέωσης παροχής στο παιδί της δυνατότητας να εκφράσει τις απόψεις του

Η πρόταση δεν θίγει τους κανόνες και τις πρακτικές των κρατών μελών σχετικά με τον τρόπο ακρόασης του παιδιού, επιβάλλει, όμως, την αμοιβαία αναγνώριση μεταξύ των νομικών συστημάτων. Αυτό σημαίνει ότι η υποχρέωση παροχής στο παιδί που διαθέτει την ικανότητα διαμόρφωσης ιδίας άποψης της δυνατότητας να εκφράσει τις απόψεις του θα προβλέπεται ρητά στον κανονισμό, λαμβανομένου υπόψη ότι όλα τα κράτη μέλη έχουν κυρώσει τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού, η οποία, συνεπώς, ήδη υποχρεώνει τα κράτη μέλη να προβαίνουν σε ακρόαση των παιδιών που πληρούν την παραπάνω προϋπόθεση σε κάθε εγχώρια ή διασυνοριακή διαδικασία που τα αφορά. Σημειωτέο, εντούτοις, ότι πραγματοποιείται διάκριση, όπως συμβαίνει και στο αντίστοιχο άρθρο του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, μεταξύ, αφενός, του πότε πρέπει να δίνεται στο παιδί η δυνατότητα ακρόασης (δηλαδή, όταν διαθέτει την ικανότητα διαμόρφωσης/διατύπωσης ιδίας άποψης) και, αφετέρου, του ποια βαρύτητα θα αποδώσει ο δικαστής στις απόψεις του παιδιού (η οποία εξαρτάται από την ηλικία και την ωριμότητα του παιδιού). Η διάκριση αυτή πρέπει να καταγραφεί στην απόφαση και σε πιστοποιητικό επισυναπτόμενο σε αυτήν. Για γονέα που επιδιώκει την αναγνώριση απόφασης σε άλλο κράτος μέλος, αυτό σημαίνει ότι δικαστήριο στο εν λόγω άλλο κράτος μέλος δεν θα αρνηθεί την αναγνώριση της απόφασης για τον μοναδικό λόγο ότι η ακρόαση του παιδιού σε άλλο κράτος μέλος πραγματοποιήθηκε κατά τρόπο διαφορετικό σε σύγκριση με τα πρότυπα που εφαρμόζει το εν λόγω δικαστήριο.

Θέσπιση στοχευμένων μέτρων για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της εκτέλεσης καθαυτής

Η πρόταση προβλέπει σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση του προβλήματος της αναποτελεσματικότητας της εκτέλεσης. Ορίζει ότι η αίτηση για την εκτέλεση πρέπει να υποβληθεί σε δικαστήριο στο κράτος μέλος εκτέλεσης, αλλά προβλέπει ότι η διαδικασία εν γένει, τα μέσα εκτέλεσης και οι συναφείς λεπτομέρειες διέπονται από το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης, βάσει του οποίου ορίζεται, παραδείγματος χάριν, το ποιο συγκεκριμένο μέτρο εκτέλεσης θα πρέπει να διατάσσεται και υπό ποιες συνθήκες. Στην περίπτωση που απόφαση από άλλο κράτος μέλος χρειάζεται να αναλυθεί περαιτέρω ή να προσαρμοστεί προκειμένου να εκτελεστεί βάσει του εθνικού δικαίου του κράτους μέλους εκτέλεσης, το αρμόδιο δικαστήριο του εν λόγω κράτους μέλους θα πρέπει να προβεί στις αναγκαίες διευκρινίσεις ή προσαρμογές, σεβόμενο, ταυτόχρονα, τα ουσιώδη στοιχεία της απόφασης.

Διάδικος που αντιτάσσεται στην εκτέλεση απόφασης που εκδόθηκε σε άλλο κράτος μέλος θα πρέπει, στο μέτρο του δυνατού και σύμφωνα με το νομικό σύστημα του κράτους μέλους αναγνώρισης ή εκτέλεσης, να είναι σε θέση να επικαλεστεί, στο πλαίσιο της ίδιας διαδικασίας, εκτός από τους λόγους άρνησης της αναγνώρισης, και τους λόγους άρνησης της εκτέλεσης καθαυτής. Η ασυμβατότητα προς το συμφέρον του παιδιού που έχει προκύψει λόγω μεταβολής των συνθηκών (παραδείγματος χάριν, λόγω σοβαρής ασθένειας του παιδιού) ή λόγω της έντασης των αντιρρήσεων παιδιού επαρκούς ηλικίας και ωριμότητας θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη μόνο εάν φθάνει σε βαρύτητα αντίστοιχη με αυτήν της εξαίρεσης για λόγους δημόσιας τάξης.

Η πρόταση προβλέπει επίσης ενδεικτική προθεσμία για την ουσιαστική εκτέλεση απόφασης. Στην περίπτωση που η εκτέλεση δεν έχει πραγματοποιηθεί μετά την πάροδο έξι εβδομάδων από την έναρξη της διαδικασίας εκτέλεσης, το δικαστήριο του κράτους μέλους εκτέλεσης θα πρέπει να ενημερώσει την αιτούσα κεντρική αρχή στο κράτος μέλος προέλευσης (ή, εάν η διαδικασία διεκπεραιώνεται χωρίς τη συνδρομή κεντρικής αρχής, τον αιτούντα) για το γεγονός αυτό και για τους λόγους για τη μη έγκαιρη εκτέλεση.

Περαιτέρω, η πρόταση προβλέπει ότι το δικαστήριο προέλευσης θα μπορεί να κηρύσσει απόφαση προσωρινά εκτελεστή ακόμη και εάν η δυνατότητα αυτή δεν παρέχεται από το εθνικό δίκαιο. Η πρόβλεψη αυτή είναι χρήσιμη στα συστήματα όπου η απόφαση δεν καθίσταται εκτελεστή ενόσω υφίσταται ακόμη δυνατότητα προσβολής της με ένδικο μέσο. Με τον τρόπο αυτόν, γονέας θα μπορεί να διατηρεί επικοινωνία με το παιδί βάσει απόφασης που έχει κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή, ενόσω θα εξελίσσεται η διαδικασία εκδίκασης του ένδικου μέσου κατά της απόφασης που θα έχει ασκήσει ο άλλος γονέας.

Αποσαφήνιση των καθηκόντων των κεντρικών αρχών και των άλλων αρχών στις οποίες απευθύνονται αιτήσεις, καθώς και προσθήκη ενός άρθρου περί επαρκών πόρων

Η πρόταση αποσαφηνίζει τις ακόλουθες πτυχές: 1) ποιος μπορεί να ζητά, 2) ποιες πληροφορίες ή ποια βοήθεια, 3) από ποιον και 4) υπό ποιους όρους. Καθιστά σαφές ότι τη βοήθεια κεντρικών αρχών μπορούν να ζητούν και δικαστήρια και υπηρεσίες παιδικής πρόνοιας. Επιπλέον, όσον αφορά τη διαβίβαση κοινωνικών εκθέσεων, η πρόταση αποσαφηνίζει ότι καλύπτονται και οι εκθέσεις σχετικά με ενηλίκους ή αδέλφια οι οποίες εμφανίζουν συνάφεια στο πλαίσιο διαδικασιών που αφορούν παιδιά και που διέπονται από τον κανονισμό, εφόσον η κατάσταση του παιδιού το επιβάλλει. Περαιτέρω, η πρόταση αποσαφηνίζει ότι πρόκειται (για τα δικαστήρια) για μια αδάπανη εναλλακτική (εξαιρουμένων των τυχόν δαπανών μετάφρασης) στον κανονισμό για τη διεξαγωγή αποδείξεων και ότι δημιουργεί μια νομική βάση για να συγκεντρώνουν οι υπηρεσίες παιδικής πρόνοιας τις αναγκαίες πληροφορίες από άλλα κράτη μέλη, μέσω των κεντρικών αρχών. Η αίτηση πρέπει να συνοδεύεται από μετάφραση στη γλώσσα του κράτους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση. Ομοίως, η πρόταση θεσπίζει ορισμένες ελάχιστες απαιτήσεις για τις αιτήσεις χορήγησης κοινωνικής έκθεσης, και, συγκεκριμένα, περιγραφή της διαδικασίας για την οποία χρειάζεται η έκθεση και των πραγματικών περιστατικών που οδήγησαν στην εν λόγω διαδικασία. Η πρόταση προβλέπει προθεσμία για την απάντηση της αρχής στην οποία απευθύνεται η αίτηση. Όσον αφορά την εθνική αρχή στην οποία απευθύνεται η αίτηση, παραδείγματος χάριν, όταν με την αίτηση ζητείται η χορήγηση κοινωνικής έκθεσης, ο κανονισμός αποσαφηνίζει ότι η αρχή στην οποία απευθύνεται η αίτηση υπέχει αυτόνομη υποχρέωση, την οποία θεσπίζει ο κανονισμός, να χορηγήσει την εν λόγω έκθεση χωρίς να απαιτείται να πληρούνται οποιεσδήποτε άλλες απαιτήσεις που τυχόν τίθενται από το εθνικό δίκαιο του κράτους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση. Παραδείγματος χάριν, δικαστήριο κράτους μέλους, προτού εκδώσει την απόφασή του σχετικά με την τοποθέτηση σε ίδρυμα παιδιού το οποίο βρίσκεται επί του παρόντος στην επικράτεια του εν λόγω κράτους μέλους, μπορεί να συγκεντρώσει πληροφορίες μέσω κεντρικών αρχών σχετικά με το εάν εκκρεμούν σχετικές διαδικασίες σε άλλο κράτος και να ζητήσει αντίγραφα τυχόν αποφάσεων που διατάσσουν ασφαλιστικά μέτρα για άλλα παιδιά της ίδιας οικογένειας, καθώς και τυχόν κοινωνικών εκθέσεων για τα αδέλφια του παιδιού και τις σχέσεις τους μεταξύ τους ή για τον γονέα οι οποίες είναι σημαντικές για την εκκρεμή ενώπιόν του διαδικασία.

Επιπροσθέτως, η πρόταση ορίζει ότι τα κράτη μέλη υποχρεούνται να διασφαλίζουν ότι οι κεντρικές αρχές τους διαθέτουν επαρκείς οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους για να μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που τους ανατίθενται βάσει του παρόντος κανονισμού.

Η πρόταση δεν περιλαμβάνει οποιεσδήποτε τροποποιήσεις όσον αφορά το πεδίο εφαρμογής και τις γαμικές διαφορές, τομείς στους οποίους διατηρείται η υπάρχουσα κατάσταση. Αυτό σημαίνει ότι το κεφάλαιο Ι (με την εξαίρεση μιας απλής αποσαφήνισης στους ορισμούς) και το κεφάλαιο ΙΙ τμήμα 1 (με την εξαίρεση κάποιων αποσαφηνίσεων των άρθρων 6 και 7) παραμένουν αμετάβλητα.

Κατά συνέπεια, οι σύζυγοι διεθνούς γάμου θα εξακολουθήσουν να διατηρούν τη δυνατότητα ενοποίησης των διαφόρων διαδικασιών, όπως προβλέπεται στον κανονισμό και άλλες πράξεις στον τομέα του οικογενειακού δικαίου (π.χ. στον κανονισμό για τις υποχρεώσεις διατροφής). Παράλληλα, θα διατηρηθεί η ευελιξία που παρέχεται στους συζύγους να μπορούν να καταθέσουν αίτηση διαζυγίου σε ένα από τα δικαστήρια που διαθέτουν δωσιδικία βάσει του κανονισμού. Οι σύζυγοι που δεν διαθέτουν κοινή ιθαγένεια της ΕΕ και οι οποίοι διαμένουν σε τρίτος κράτος αλλά εξακολουθούν να διατηρούν δεσμούς με ορισμένο κράτος μέλος και επιθυμούν να λάβουν διαζύγιο θα εξακολουθήσουν να χρειάζεται να στηριχθούν στους εθνικούς κανόνες για να αποκτήσουν πρόσβαση στα ενωσιακά δικαστήρια ή να επιτύχουν την αναγνώριση της (εκδοθείσας σε τρίτο κράτος) απόφασής τους στην ΕΕ.

Εξάλλου, οι ακόλουθες διατάξεις δεν τροποποιούνται κατά την έννοια της αναδιατύπωσης: Τα άρθρα 1, 2, 3, 4, 5, 6 και 7, το άρθρο 8 παράγραφος 2, το άρθρο 9, το άρθρο 10, το άρθρο 11 παράγραφοι 1, 2, 3, 5 και 7, το άρθρο 12 παράγραφοι 2 και 4, το άρθρο 13, το άρθρο 14, το άρθρο 15 παράγραφοι 1 έως 5, τα άρθρα 16, 17, 18 και 19, το άρθρο 20 παράγραφος 2, το άρθρο 21 παράγραφοι 1, 2 και 4, το άρθρο 22, το άρθρο 23 στοιχεία α) και γ) έως στ), τα άρθρα 24, 25, 26 και 27, το άρθρο 41 παράγραφος 2, το άρθρο 42 παράγραφος 2, τα άρθρα 44, 48, 49, 51, 53 και 54, το άρθρο 55 στοιχεία β) έως ε), το άρθρο 56 παράγραφοι 2 και 3, το άρθρο 58, το άρθρο 59 παράγραφος 1, το άρθρο 60 στοιχεία α) έως δ), τα άρθρα 63 και 66 και το άρθρο 67 στοιχεία α) και β).

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

2016/0190 (CNS)

Πρόταση

ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

για τη διεθνή δικαιοδοσία, και την αναγνώριση και Ö την Õ εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας, Ö και για τη διεθνή απαγωγή παιδιών Õ ο οποίος καταργεί τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000(αναδιατύπωση)

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη: τη σΣυνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ö για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης Õ , και ιδίως το άρθρο 61 στοιχείο γ) και το άρθρο 67 παράγραφος 1 Ö 81παράγραφος 3 Õ ,

Έχοντας υπόψη την πρόταση της Ö Ευρωπαϊκής Õ Επιτροπής 31 ,

ðΚατόπιν διαβιβάσεως του σχεδίου νομοθετικής πράξης στα εθνικά κοινοβούλια, ï

Έχοντας υπόψη τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 32 ,

Έχοντας υπόψη τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής 33 ,

Αποφασίζοντας σύμφωνα με ειδική νομοθετική διαδικασία,

Εκτιμώντας τα ακόλουθα:

ò νέο

(1)Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 του Συμβουλίου 34 έχει τροποποιηθεί ουσιωδώς 35 . Με την ευκαιρία νέων τροποποιήσεων, είναι σκόπιμη, για λόγους σαφήνειας, η αναδιατύπωση του εν λόγω κανονισμού.

(2)Ο παρών κανονισμός θεσπίζει ενιαίους κανόνες δικαιοδοσίας για το διαζύγιο, τον χωρισμό και την ακύρωση του γάμου, καθώς και κανόνες για τις διαφορές επί θεμάτων γονικής μέριμνας με διεθνή διάσταση. Διευκολύνει την ελεύθερη κυκλοφορία των αποφάσεων στην Ένωση ορίζοντας διατάξεις για την αναγνώριση και την εκτέλεσή τους σε άλλα κράτη μέλη.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 1 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

(3)ðΗ ομαλή και ορθή λειτουργία ενός ενωσιακού χώρου δικαιοσύνης με σεβασμό στα διαφορετικά νομικά συστήματα και στις παρδόσεις των κρατών μελών έχει πολύ μεγάλη σημασία για την Ένωση. Για τον λόγο αυτό, η αμοιβαία εμπιστοσύνη στα νομικά συστήματα αλλήλων θα πρέπει να καλλιεργηθεί ακόμη περισσότερο. ï Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ö Ένωση Õ έχει θέσει ως στόχο Ö της Õ τη δημιουργία Ö , τη διατήρηση και την ανάπτυξη Õ ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, μέσα στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων Ö και η πρόσβαση στη δικαιοσύνη Õ . ðΓια να επιτευχθούν οι εν λόγω στόχοι, τα δικαιώματα των ατόμων, ιδίως των παιδιών, στις αγωγές που ασκούνται θα πρέπει να ενισχυθούν ώστε να διευκολυνθεί η συνεργασία των δικαστικών και των διοικητικών αρχών, καθώς και η εκτέλεση των αποφάσεων σε θέματα οικογενειακού δικαίου με διασυνοριακές συνέπειες. Η αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων σε αστικές υποθέσεις θα πρέπει να καλλιεργηθεί περαιτέρω, η πρόσβαση στη δικαιοσύνη να απλοποιηθεί και οι ανταλλαγές πληροφοριών μεταξύ των αρχών των κρατών μελών να βελτιωθεί. ï

(4)Προς τον σκοπό αυτό, η Κοινότητα Ö Ένωση Õ θα πρέπει να θεσπίσει, μεταξύ άλλων, μέτρα στον τομέα της δικαστικής συνεργασίας σε αστικές υποθέσεις ð με διασυνοριακές συνέπειες, ιδίως όταν ï , τα οποία είναι αναγκαία για την καλή λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

ò νέο

(5)Για να επιτευχθεί ο στόχος της ελεύθερης κυκλοφορίας των αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας, είναι αναγκαίο και ενδεδειγμένο οι κανόνες σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση των αποφάσεων να καθορίζονται από δεσμευτικό και άμεσα εφαρμοστέο νομοθέτημα της Ένωσης.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 2 (προσαρμοσμένο)

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Τάμπερε όρισε την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης των δικαστικών αποφάσεων ως ακρογωνιαίο λίθο για τη δημιουργία ενιαίου δικαστικού χώρου και απέδωσε χαρακτήρα προτεραιότητας στο δικαίωμα επικοινωνίας.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 3 (προσαρμοσμένο)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1347/2000 του Συμβουλίου 36 της 29ης Μαΐου 2000 προβλέπει κανόνες για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας των κοινών τέκνων που εκδίδονται επ' ευκαιρία γαμικών διαδικασιών. Εκτενή τμήματα του ανωτέρω κανονισμού προέρχονται από τη σύμβαση της 28ης Μαΐου 1998, η οποία έχει το ίδιο αντικείμενο 37 .

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 4 (προσαρμοσμένο)

Στις 3 Ιουλίου 2000 η Γαλλία υπέβαλε πρωτοβουλία για την έκδοση κανονισμού του Συμβουλίου για την αμοιβαία εκτέλεση των αποφάσεων που αφορούν το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας με τα τέκνα 38 .

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 5 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

(6)Για να εξασφαλιστεί η ίση μεταχείριση όλων των παιδιών, ο παρών κανονισμός Ö θα πρέπει να Õ καλύπτει όλες τις αποφάσεις σε θέματα γονικής μέριμνας, περιλαμβανομένων των μέτρων προστασίας του παιδιού Ö των παιδιών Õ , ανεξάρτητα από οιαδήποτε σχέση με μια γαμική διαδικασία ð ή άλλη διαδικασία ï .

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 6 (προσαρμοσμένο)

(7)Δεδομένου ότι η εφαρμογή των κανόνων για θέματα γονικής μέριμνας ανακύπτει συχνά στο πλαίσιο γαμικών διαφορών, Ö ωστόσο, Õ φαίνεται πλέον ενδεδειγμένο να υπάρξει ένα μόνο νομοθετικό κείμενο για θέματα διαζυγίου και γονικής μέριμνας.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 7 (προσαρμοσμένο)

Το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού καλύπτει τις αστικές υποθέσεις, ανεξαρτήτως του είδους του δικαστηρίου.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 8 (προσαρμοσμένο)

(8)Όσον αφορά τις αποφάσεις Ö αποφάσεις Õ διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης γάμου, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμόζεται μόνο στη λύση του συζυγικού δεσμού και δεν θα πρέπει να επηρεάζει θέματα όπως οι λόγοι του διαζυγίου, οι περιουσιακές συνέπειες του γάμου ή άλλα συναφή ζητήματα.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 9 (προσαρμοσμένο)

(9)Όσον αφορά τα περιουσιακά στοιχεία του παιδιού, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμόζεται μόνο στα μέτρα προστασίας του παιδιού, δηλαδή, στον διορισμό και στα καθήκοντα προσώπου ή οργάνωσης που αναλαμβάνει τη διαχείριση της περιουσίας, την αντιπροσώπευση και τη φροντίδα του παιδιού, και ii) στα μέτρα όσον αφορά τη διοίκηση και συντήρηση ή τη διάθεση της περιουσίας του παιδιού. Στο πλαίσιο αυτό και δίκην παραδείγματος, ο παρών κανονισμός θα πρέπει να ισχύει σε περιπτώσεις διαφορών μεταξύ των γονέων όσον αφορά τη διοίκηση Ö στις οποίες το αντικείμενο της διαδικασίας είναι ο διορισμός προσώπου ή οργάνωσης για τη διαχείριση Õ της περιουσίας του παιδιού. Τα σχετικά με την περιουσία μέτρα τα οποία δεν αφορούν την προστασία του παιδιού θα πρέπει να εξακολουθήσουν να διέπονται από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις 39  κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 40 .

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 10 (προσαρμοσμένο)

(10)Ο παρών κανονισμός δεν προόρισται να εφαρμόζεται σε θέματα όπως αυτά που σχετίζονται με την κοινωνική ασφάλεια, μέτρα δημοσίου δικαίου γενικού χαρακτήρα σε θέματα εκπαίδευσης και υγείας ούτε στις αποφάσεις για το δικαίωμα ασύλου και μετανάστευσης. Εξάλλου, δεν Ö θα πρέπει να Õ εφαρμόζεται ούτε στην αναγνώριση της πατρότητας, η οποία διακρίνεται από την ανάθεση της γονικής μέριμνας, ούτε στα λοιπά ζητήματα τα οποία συνδέονται με την προσωπική κατάσταση. Δεν εφαρμόζεται επίσης στα μέτρα που λαμβάνονται συνεπεία ποινικών αδικημάτων που έχουν διαπράξει παιδιά.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 11 (προσαρμοσμένο)

(11)Οι υποχρεώσεις διατροφής αποκλείονται από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, δεδομένου ότι Ö οι εν λόγω υποχρεώσεις Õ ρυθμίζονται ήδη από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 44/2001 4/2009 41 . ΤαΟι αρμόδιαες, δυνάμει του παρόντος κανονισμού, δικαστήρια Ö αρχές Õ είναι γενικώς αρμόδιαες να επιλαμβάνονται Ö συναφών Õ θεμάτων υποχρεώσεων διατροφής κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 5 παράγραφος 2 3 στοιχείο δ) του Ö εν λόγω Õ κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 44/2001.

ò νέο

(12)Ο παρών κανονισμός θα πρέπει να εφαρμόζεται για όλα τα παιδιά ηλικίας έως 18 ετών, όπως η σύμβαση της Χάγης, της 19ης Οκτωβρίου 1996, για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση, εκτέλεση και συνεργασία όσον αφορά τη γονική μέριμνα και μέτρα για την προστασία των παιδιών (σύμβαση της Χάγης του 1996). Ωστόσο, θα πρέπει να αποφεύγεται η αλληλεπικάλυψη με το πεδίο εφαρμογής της σύμβασης της Χάγης, της 13ης Ιανουαρίου 2000, για τη διεθνή προστασία των ενηλίκων η οποία εφαρμόζεται για όλα τα άτομα ηλικίας άνω των 18 ετών. Η σύμβαση της Χάγης, της 25ης Οκτωβρίου 1980, για τα αστικά θέματα της διεθνούς απαγωγής παιδιών (η σύμβαση της Χάγης του 1980) και κατά συνέπεια το κεφάλαιο ΙΙΙ του παρόντος κανονισμού το οποίο διέπει την εφαρμογή της σύμβασης της Χάγης του 1980 όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ των κρατών μελών, θα πρέπει να εξακολουθήσει να εφαρμόζεται για τα παιδιά ηλικίας έως 16 ετών.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 12 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

(13)Οι κανόνες αρμοδιότητας που θεσπίζονται δυνάμει του παρόντος κανονισμού περί γονικής μέριμνας επιλέγονται υπό το πρίσμα του συμφέροντος του παιδιού ð και θα πρέπει να εφαρμόζονται κατά τρόπο που συνάδει προς αυτό. Κάθε αναφορά στο συμφέρον του παιδιού θα πρέπει να ερμηνεύεται με βάση το άρθρο 24 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη σύμβαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού, της 20ης Νοεμβρίου 1989. ï

(14), ειδικότερα δε Ö Για τη διασφάλιση του συμφέροντος του παιδιού, η αρμοδιότητα θα πρέπει κατά πρώτο λόγο να καθορίζεται βάσει Õ του κριτηρίου της εγγύτητας. Αυτό σημαίνει ότι Ö Επομένως, Õ κατά πρώτο λόγο θα πρέπει να είναι αρμόδια τα δικαστήρια του κράτους μέλους της συνήθους διαμονής του παιδιού, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις Ö στις οποίες υπάρχει Õ μεταβολής της διαμονής του παιδιού ή ύστερα από συμφωνία μεταξύ των δικαιούχων της γονικής μέριμνας.

ò νέο

(15)Εάν ο τόπος συνήθους διαμονής του παιδιού μεταβληθεί λόγω νόμιμης μετεγκατάστασης, η αρμοδιότητα θα πρέπει να ακολουθήσει το παιδί, ώστε να διατηρηθεί η εγγύτητα. Αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται είτε εκκρεμεί δίκη είτε δεν εκκρεμεί δίκη. Εάν εκκρεμεί δίκη, ωστόσο, τα μέρη μπορούν να συμφωνήσουν, για λόγους αποτελεσματικότητας της δικαιοσύνης, τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο εκκρεμεί η δίκη να διατηρήσουν την αρμοδιότητα έως ότου εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό είναι προς το συμφέρον του παιδιού. Η δυνατότητα αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία εάν η δίκη έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και ο ένας γονέας επιθυμεί να μετεγκατασταθεί σε άλλο κράτος μέλος μαζί με το παιδί.

(16)Υπό ορισμένες προϋποθέσεις και εφόσον είναι προς το συμφέρον του παιδιού, αρμοδιότητα για διαφορές γονικής μέριμνας μπορεί επίσης να απονέμεται σε κράτος μέλος στο οποίο εκκρεμεί δίκη μεταξύ των γονέων για διαζύγιο, δικαστικό χωρισμό ή ακύρωση του γάμου ή σε άλλο κράτος μέλος με το οποίο το παιδί έχει στενή σχέση και επί του οποίου έχουν συμφωνήσει οι γονείς, ακόμη και αν το παιδί δεν έχει τη συνήθη διαμονή του σε αυτό το κράτος μέλος. Η αρμοδιότητα αυτή, η οποία αποτελεί εξαίρεση στην αρχή της εγγύτητας η οποία εμπεριέχεται στην αρμοδιότητα του κράτους μέλους συνήθους διαμονής του παιδιού για την οποία δεν ισχύει η αρχή της perpetuatio fori, θα πρέπει να παύει το αργότερο μόλις εκδοθεί η τελεσίδικη απόφαση στην εν λόγω δίκη για διαφορές γονικής μέριμνας, ώστε να τηρηθεί η απαίτηση της εγγύτητας για οποιαδήποτε τυχόν μελλοντική νέα δίκη.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 16 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

(17)Ο παρών κανονισμός δεν εμποδίζει τα δικαστήρια Ö τις αρχές Õ κράτους μέλους Ö οι οποίες δεν έχουν διεθνή δικαιοδοσία επί της ουσίας της υπόθεσης Õ να λαμβάνουν προσωρινά ή ασφαλιστικά μέτρα, σε επείγουσες περιπτώσεις, σχετικά με Ö το Õ πρόσωπαο ή Ö τα Õ περιουσιακά στοιχεία ð παιδιού ï τα οποία ευρίσκονται Ö το οποίο βρίσκεται Õ σε αυτό το κράτος Ö μέλος Õ. ð Τα εν λόγω μέτρα θα πρέπει να αναγνωρίζονται και να εκτελούνται σε όλα τα άλλα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένων των κρατών μελών που έχουν διεθνή δικαιοδοσία δυνάμει του παρόντος κανονισμού, έως ότου αρμόδια αρχή τέτοιου κράτους μέλους λάβει τα μέτρα τα οποία θεωρεί προσήκοντα. Ωστόσο, μέτρα τα οποία θα έχουν ληφθεί από δικαστήριο κράτους μέλους θα πρέπει να τροποποιούνται ή να αντικαθίστανται μόνο από μέτρα τα οποία επίσης θα έχουν ληφθεί από δικαστήριο στο κράτος μέλος το οποίο διαθέτει διεθνή δικαιοδοσία επί της ουσίας της υπόθεσης. Αρχή η οποία έχει διεθνή δικαιοδοσία απλώς για τη λήψη προσωρινών ή ασφαλιστικών μέτρων θα πρέπει, εάν επιληφθεί αίτησης που αφορά την ουσία της υπόθεσης, να αποφανθεί αυτεπαγγέλτως ότι δεν έχει διεθνή δικαιοδοσία. Εφόσον το απαιτεί η προστασία του συμφέροντος του παιδιού, η αρχή θα πρέπει να ενημερώσει, απευθείας ή μέσω της κεντρικής αρχής, την αρχή του κράτους μέλους που έχει διεθνή δικαιοδοσία επί της ουσίας της υπόθεσης δυνάμει του παρόντος κανονισμού σχετικά με τα μέτρα που έχουν ληφθεί. Η παράλειψη ενημέρωσης της αρχής άλλου κράτους μέλους δεν θα πρέπει, ωστόσο, να αποτελεί για τη μη αναγνώριση του μέτρου. ï

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 13 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

(18)ð Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, οι αρχές του κράτους μέλους συνήθους διαμονής του παιδιού ενδέχεται να μην είναι οι πλέον κατάλληλες για τον χειρισμό της υπόθεσης ï. Ο παρών κανονισμός επιτρέπει στο αρμόδιο δικαστήριο, κΚατ' εξαίρεση και υπό ορισμένες προϋποθέσεις, και πάντοτε με γνώμονα το συμφέρον του παιδιού, Ö η αρμόδια αρχή μπορεί Õ να παραπέμπει Ö συγκεκριμένη Õ την υπόθεση σε δικαστήριο Ö αρχή Õ άλλου κράτους μέλους, εφόσον αυτό Ö η εν λόγω αρχή Õ είναι σε θέση να κρίνει καλύτερα την υπόθεση. Εντούτοις, σε αυτή την περίπτωση, τοη δεύτεροη επιλαμβανόμενοη δικαστήριο Ö αρχή Õ δεν θα πρέπει να μπορεί να παραπέμπει την υπόθεση σε τρίτοη δικαστήριο Ö αρχή Õ .

ò νέο

(19)Όπου γίνεται παραπομπή σε δικαιοδοσία δυνάμει του παρόντος κανονισμού σε διαφορές γονικής μέριμνας, αυτή θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει τα άρθρα 7 έως 14, δηλαδή και τις επικουρικές βάσεις δικαιοδοσίας βάσει του εθνικού δικαίου όπως επιτρέπεται από το άρθρο 13 του παρόντος κανονισμού και τη δικαιοδοσία που θεμελιώνεται σε παραπομπή.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 14 (προσαρμοσμένο)

(20)Τα αποτελέσματα του παρόντος κανονισμού δεν θα πρέπει να θίγουν την εφαρμογή του δημόσιου διεθνούς δικαίου όσον αφορά τιςη διπλωματικέςή Ö ασυλία Õ ασυλίες. Εάν το αρμόδιο δικαστήριο βάσει του παρόντος κανονισμού δεν δύναται να ασκήσει την δικαιοδοσία του λόγω ύπαρξης διπλωματικής ασυλίας ενός προσώπου δυνάμει του διεθνούς δικαίου, η αρμοδιότητα Ö δικαιοδοσία Õ θα πρέπει να καθορίζεται Ö ασκείται Õ στοε κράτος μέλος στο οποίο το εν λόγω πρόσωπο δεν απολαμβάνει ασυλίας, σύμφωνα με το δίκαιο αυτού του κράτους.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 15 (προσαρμοσμένο)

(21)Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1348/2000 του Συμβουλίου, της 29ης Μαΐου 2000, για την επίδοση και κοινοποίηση στα κράτη μέλη δικαστικών και εξωδίκων πράξεων σε αστικές ή εμπορικές υποθέσεις 42 , Ö κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1393/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου 43  Õ εφαρμόζεται για την επίδοση και κοινοποίηση εγγράφων σε δικαστικές διαδικασίες που εισάγονται σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό.

ò νέο

(22)Αν η έκβαση διαδικασίας ενώπιον αρχής κράτους μέλους που δεν διαθέτει δικαιοδοσία δυνάμει του παρόντος κανονισμού εξαρτάται από απόφαση σχετικά με παρεμπίπτον ζήτημα το οποίο εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, η εν λόγω αρχή δεν θα πρέπει να εμποδίζεται από τον παρόντα κανονισμό να εκδώσει την απόφασή της. Επομένως, αν το αντικείμενο της διαδικασίας είναι, παραδείγματος χάριν, κληρονομική διαφορά στην οποία εμπλέκεται παιδί και πρέπει να διοριστεί επίτροπος ο οποίος θα εκπροσωπήσει το παιδί στην εν λόγω διαδικασία, η αρμόδια για την κληρονομική διαφορά αρχή θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να διορίσει τον επίτροπο για τη διαδικασία που εκκρεμεί ενώπιόν της, ανεξάρτητα από το αν έχει δικαιοδοσία για διαφορές γονικής μέριμνας δυνάμει του παρόντος κανονισμού. Οποιαδήποτε τέτοιου είδους απόφαση επί παρεμπίπτοντος ζητήματος θα πρέπει να παράγει αποτελέσματα μόνο για την οικεία διαδικασία.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 18

Σε περίπτωση αποφάσεως μη επιστροφής δυνάμει του άρθρου 13 της σύμβασης της Χάγης του 1980, το δικαστήριο θα πρέπει να ενημερώνει σχετικά το αρμόδιο δικαστήριο ή την κεντρική αρχή του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτησή του. Το εν λόγω δικαστήριο, εάν δεν έχει επιληφθεί ακόμη, ή η κεντρική αρχή, θα πρέπει να απευθύνει κοινοποίηση στα μέρη. Η υποχρέωση αυτή δεν θα πρέπει να κωλύει την κεντρική αρχή να απευθύνει επίσης κοινοποίηση στις οικείες αρμόδιες αρχές κατά τα οριζόμενα στο εθνικό δίκαιο.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 19 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

(23)ð Οι διαδικασίες που αφορούν υποθέσεις γονικής μέριμνας στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού, καθώς και εκείνες που αφορούν την επιστροφή παιδιού βάσει της σύμβασης της Χάγης του 1980 θα πρέπει να σέβονται το δικαίωμα του παιδιού να εκφράσει ελεύθερα την άποψή του, ενώ, κατά την εκτίμηση του συμφέροντος του παιδιού, η άποψη αυτή θα πρέπει να λαμβάνεται δεόντως υπόψη. ï Η ακρόαση του παιδιού ð σύμφωνα με το άρθρο 24 παράγραφος 1 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 12 της σύμβασης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού ï διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εφαρμογή του παρόντος κανονισμού,. Ö Ωστόσο, Õ χωρίς το παρόνο παρών νομοθετικό κείμενο Ö κανονισμός Õ ναδεν έχει ως αντικείμενο την τροποποίηση των σχετικών εθνικών διαδικασιών ð τον καθορισμό του τρόπου ακρόασης του παιδιού, παραδείγματος χάριν, του αν η ακρόαση θα πραγματοποιηθεί από τον ίδιο τον δικαστή ή ειδικά εκπαιδευμένο εμπειρογνώμονα ο οποίος στη συνέχεια θα υποβάλει έκθεση στο δικαστήριο ή του αν η ακρόαση του παιδιού θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του δικαστηρίου ή σε άλλο χώρο ï.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 20 (προσαρμοσμένο)

(24)Η ακρόαση παιδιού σε άλλο κράτος μέλος μπορεί να πραγματοποιείται σύμφωνα με τις διατυπώσεις που προβλέπονται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1206/2001 του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 2001, για τη συνεργασία μεταξύ των δικαστηρίων των κρατών μελών κατά τη διεξαγωγή αποδείξεων σε αστικές ή εμπορικές υποθέσεις 44  Ö , εφόσον συντρέχει σχετική περίπτωση Õ .

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 17 (προσαρμοσμένο)

(25)Σε περίπτωση παράνομης μετακίνησης ή κατακράτησης παιδιού, η επιστροφή του θα πρέπει να επιτυγχάνεται αμελλητί, και για τον λόγο αυτό θα πρέπει να εξακολουθήσει να ισχύει η σύμβαση της Χάγης της 25ης Οκτωβρίου 1980 όπως συμπληρώνεται με τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού, και ειδικότερα του άρθρου 11 κεφαλαίου ΙΙΙ.

ò νέο

(26)Για την ολοκλήρωση της διαδικασίας επιστροφής σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980 το συντομότερο δυνατόν, τα κράτη μέλη θα πρέπει να συγκεντρώνουν την αρμοδιότητα για την εν λόγω διαδικασία σε ένα ή περισσότερα δικαστήρια, λαμβάνοντας δεόντως υπόψη τις εσωτερικές τους διοικητικές δομές της δικαιοσύνης. Η συγκέντρωση της αρμοδιότητας σε περιορισμένο αριθμό δικαστηρίων εντός ενός κράτους μέλους αποτελεί ουσιώδες και αποτελεσματικό μέσο για την επιτάχυνση της διεκπεραίωσης των υποθέσεων απαγωγής παιδιών σε πολλά κράτη μέλη, επειδή οι δικαστές που χειρίζονται μεγαλύτερο αριθμό τέτοιου είδους υποθέσεων αποκτούν ειδική εμπειρογνωμοσύνη. Ανάλογα με τη δομή του εκάστοτε νομικού συστήματος, η αρμοδιότητα για τις υποθέσεις απαγωγής παιδιών θα μπορούσε να συγκεντρωθεί σε ένα μόνο δικαστήριο για όλη τη χώρα ή σε περιορισμένο αριθμό δικαστηρίων, με τη χρήση, παραδείγματος χάριν, του αριθμού των εφετείων ως σημείου εκκίνησης και τη συγκέντρωση της αρμοδιότητας για τις υποθέσεις διεθνούς απαγωγής παιδιών σε ένα πρωτοβάθμιο δικαστήριο στην περιφέρεια κάθε εφετείου. Κάθε βαθμός δικαιοδοσίας θα πρέπει να εκδίδει την απόφασή του το αργότερο εντός έξι εβδομάδων από την κατάθεση της σχετικής αίτησης ή του ένδικου μέσου. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να περιορίζουν σε ένα τον αριθμό των ένδικων μέσων που είναι δυνατόν να ασκηθούν εναντίον απόφασης η οποία δέχεται ή αρνείται την επιστροφή παιδιού σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980.

(27)Στην περίπτωση που κεντρικές αρχές δρομολογούν ή διευκολύνουν την κίνηση δικαστικής διαδικασίας για την επιστροφή παιδιού σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980, θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι η προετοιμασία του φακέλου για την εν λόγω διαδικασία θα έχει ολοκληρωθεί σε διάστημα έξι εβδομάδων, εκτός αν αυτό είναι αδύνατον λόγω εξαιρετικών περιστάσεων. Για να είναι σε θέση η κεντρική αρχή στην οποία απευθύνεται η αίτηση να τηρήσει την εν λόγω προθεσμία, η αιτούσα κεντρική αρχή θα πρέπει να διατηρεί συχνή επικοινωνία με τον αιτούντα και να ανταποκρίνεται αμελλητί σε τυχόν αιτήματα της κεντρικής αρχής στην οποία απευθύνεται η αίτηση για συμπληρωματικές πληροφορίες ή έγγραφα που λείπουν.

(28)Σε όλες τις υποθέσεις που αφορούν παιδιά, και ιδίως στις υποθέσεις διεθνούς απαγωγής παιδιών, οι δικαστικές και διοικητικές αρχές θα πρέπει να εξετάζουν τη δυνατότητα επίτευξης φιλικών λύσεων μέσω διαμεσολάβησης και άλλων κατάλληλων μέτρων, με τη βοήθεια, κατά περίπτωση, των υφιστάμενων δικτύων και υποστηρικτικών δομών της διαμεσολάβησης σε διαφορές γονικής μέριμνας διασυνοριακού χαρακτήρα. Ωστόσο, οι προσπάθειες αυτές δεν θα πρέπει να παρατείνουν αδικαιολόγητα τη διαδικασία επιστροφής σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 17 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

(29)Τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί έχει μετακινηθεί ή κατακρατείται παράνομα, θα πρέπει να μπορούν να αντιτάσσονται Ö αρνούνται Õ στην επιστροφή του σε συγκεκριμένες και δεόντως αιτιολογημένες περιπτώσεις., ð όπως προβλέπεται από τη σύμβαση της Χάγης του 1980. Ωστόσο, το δικαστήριο θα πρέπει, πριν αρνηθεί την επιστροφή παιδιού, να εξετάζει αν έχουν ληφθεί ή μπορούν να ληφθούν κατάλληλα μέτρα προστασίας για να εξαλειφθεί κάθε κίνδυνος για το συμφέρον του παιδιού που θα μπορούσε να αποτρέψει την επιστροφή σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1 στοιχείο β) της σύμβασης της Χάγης του 1980. Για τον σκοπό αυτό, το δικαστήριο θα πρέπει να διαβουλεύεται με τις αρμόδιες δικαστικές και διοικητικές αρχές του κράτους μέλους συνήθους διαμονής του παιδιού, με τη βοήθεια των κεντρικών αρχών ή του ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου για αστικές και εμπορικές υποθέσεις που συγκροτήθηκε με την απόφαση 2001/470/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 2001 45 , και, όταν απαιτείται, να διατάσσει τη λήψη των αναγκαίων μέτρων προστασίας σύμφωνα με το άρθρο 12 του παρόντος κανονισμού ώστε να εξασφαλίζεται η ασφαλής επιστροφή του παιδιού. Τα εν λόγω μέτρα θα πρέπει να αναγνωρίζονται και να εκτελούνται σε όλα τα άλλα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένων των κρατών μελών που διαθέτουν δικαιοδοσία δυνάμει του παρόντος κανονισμού, έως ότου αρμόδιο δικαστήριο τέτοιου κράτους μέλους λάβει τα μέτρα τα οποία θεωρεί προσήκοντα. ï

(30)ð Αν το δικαστήριο του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί έχει μετακινηθεί ή κατακρατείται παράνομα αποφασίσει να αρνηθεί την επιστροφή του παιδιού σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980, στην απόφασή του πρέπει να αναφέρεται ρητά σε ποια άρθρα της σύμβασης της Χάγης του 1980 βασίζεται η άρνηση. ï Εντούτοις, μία τέτοια απόφαση θα πρέπει να μπορεί να αντικαθίσταται από μεταγενέστερη απόφαση ð , εκδοθείασα στο πλαίσιο διαδικασίας για την επιμέλεια έπειτα από ενδελεχή εξέταση του συμφέροντος του παιδιού, ï δικαστηρίου του κράτους μέλους της συνήθους διαμονής του παιδιού πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτησή του. Εάν η απόφαση αυτή συνεπάγεται την επιστροφή του παιδιού, η επιστροφή θα πρέπει να πραγματοποιείται χωρίς να απαιτείται προσφυγή σε καμία διαδικασία για την αναγνώριση και εκτέλεση της εν λόγω αποφάσεως στο κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται το απαχθέν παιδί.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 21

Η αναγνώριση και η εκτέλεση αποφάσεων που εκδίδονται σε κράτος μέλος θα πρέπει να βασίζεται στην αρχή της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και οι λόγοι της μη αναγνώρισης θα πρέπει να περιορίζονται στον ελάχιστο αναγκαίο βαθμό.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 22

Τα δημόσια έγγραφα και οι συμφωνίες μεταξύ των μερών που είναι εκτελεστές σε κράτος μέλος θα πρέπει να εξομοιούνται προς «αποφάσεις» για τους σκοπούς της εφαρμογής των κανόνων αναγνώρισης και εκτέλεσης.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 23 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

(31)Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Τάμπερε έκρινε στα συμπεράσματά του (σημείο 34) ð Η αμοιβαία εμπιστοσύνη προς την απονομή της δικαιοσύνης στην Ένωση αιτιολογεί την αρχή ï ότι οι αποφάσεις που εκδίδονται επί διαφορών απτομένων του οικογενειακού δικαίου Ö σε ένα κράτος μέλος Õ οφείλουν «να αναγνωρίζονται αυτομάτως σε όλη την Ένωση Ö σε όλα τα κράτη μέλη Õ δίχως να υφίστανται ενδιάμεσες διαδικασίες Ö υπάρχει ανάγκη για οποιαδήποτε διαδικασία αναγνώρισης Õ ή λόγοι άρνησης εκτέλεσης». Εξ ου και οι αποφάσεις που αφορούν το δικαίωμα επικοινωνίας και την επιστροφή του παιδιού, οι οποίες πιστοποιούνται Ö Ειδικότερα, όταν τους υποβληθεί απόφαση διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης γάμου που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος και η οποία δεν είναι πλέον δυνατόν να προσβληθεί Õ στο κράτος μέλος προέλευσης σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού, Ö οι αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση Õ θα πρέπει να αναγνωρίζονται Ö αναγνωρίζουν την απόφαση Õ και να μπορούν να εκτελεστούν σε όλα τα άλλα κράτη μέλη, Ö απευθείας από τον νόμο Õ χωρίς να απαιτείται καμία άλλη διαδικασία Ö και να ενημερώνουν ανάλογα τα ληξιαρχικά τους βιβλία Õ . Οι λεπτομέρειες όσον αφορά την εκτέλεση των αποφάσεων αυτών εξακολουθούν να διέπονται από την εθνική νομοθεσία.

ò νέο

(32)Η αναγνώριση απόφασης θα πρέπει να απορρίπτεται μόνο εάν συντρέχει ένας ή περισσότεροι από τους λόγους άρνησης της αναγνώρισης που προβλέπονται στα άρθρα 37 και 38. Ωστόσο, δεν μπορεί να γίνει επίκληση των λόγων που αναφέρονται στο άρθρο 38 παράγραφος 1 στοιχεία α) έως γ) εναντίον αποφάσεων που αφορούν δικαιώματα επικοινωνίας και αποφάσεων που αφορούν επιστροφή σύμφωνα με το άρθρο 24 παράγραφος 4 δεύτερο εδάφιο οι οποίες έχουν πιστοποιηθεί στο κράτος μέλος προέλευσης σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό, όπως ακριβώς ίσχυε και σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2201/2003.

(33)Επιπλέον, ο στόχος να καταστούν οι διασυνοριακές ένδικες διαφορές που αφορούν παιδιά λιγότερο χρονοβόρες και δαπανηρές δικαιολογεί την κατάργηση της διαδικασίας κήρυξης της εκτελεστότητας πριν από την εκτέλεση στο κράτος μέλος εκτέλεσης για όλες τις αποφάσεις σχετικά με διαφορές γονικής μέριμνας. Ενώ ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 κατάργησε την εν λόγω απαίτηση μόνο για τις αποφάσεις με τις οποίες αναγνωρίζεται δικαίωμα επικοινωνίας και για ορισμένες αποφάσεις που διατάσσουν την επιστροφή παιδιού, ο παρών κανονισμός προβλέπει πλέον μία ενιαία διαδικασία για τη διασυνοριακή εκτέλεση όλων των αποφάσεων που αφορούν διαφορές γονικής μέριμνας. Επομένως, υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του παρόντος κανονισμού, απόφαση εκδοθείσα από αρχές κράτους μέλους θα πρέπει να εξομοιούται προς απόφαση εκδοθείσα στο κράτος μέλος εκτέλεσης.

(34)Τα δημόσια έγγραφα και οι συμφωνίες μεταξύ των μερών που είναι εκτελεστές σε κράτος μέλος θα πρέπει να εξομοιούνται προς «αποφάσεις» για τους σκοπούς της εφαρμογής των κανόνων αναγνώρισης και εκτέλεσης.

(35)Θα πρέπει να εναπόκειται στο δικαστήριο του κράτους μέλους εκτέλεσης να διατάσσει συγκεκριμένα μέτρα εκτέλεσης, να εκδίδει τις αναγκαίες συναφείς διαταγές που τυχόν απαιτούνται βάσει του εθνικού δικαίου που διέπει την εκτέλεση και να εντέλλεται την αρμόδια αρχή εκτέλεσης να προβεί στην εκτέλεση. Αν απόφαση άλλου κράτους μέλους πρέπει να διευκρινιστεί λεπτομερέστερα ή να προσαρμοστεί για να εκτελεστεί σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης, το αρμόδιο δικαστήριο του εν λόγω κράτους μέλους θα πρέπει να επιφέρει τις αναγκαίες διευκρινίσεις ή προσαρμογές σεβόμενο τα ουσιώδη στοιχεία της απόφασης. Ειδικότερα, αν απόφαση με την οποία αναγνωρίζεται δικαίωμα επικοινωνίας δεν εξειδικεύεται αρκετά ή αν λείπουν αναγκαίες πρακτικές ρυθμίσεις, οι εν λόγω σχετικές προσθήκες θα πρέπει να διατάσσονται από το δικαστήριο του κράτους μέλους εκτέλεσης. Αν απόφαση περιλαμβάνει μέτρο ή διαταγή που δεν προβλέπεται στο δίκαιο του κράτους μέλους αναγνώρισης ή εκτέλεσης, το εν λόγω μέτρο ή διαταγή, και κάθε σχετικό δικαίωμα, θα πρέπει, στο μέτρο του δυνατού, να μετατραπούν σε μέτρο ή διαταγή που κατά το εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους αυτού έχει ισοδύναμα αποτελέσματα και ανάλογους στόχους.

(36)Η απευθείας εκτέλεση, στο κράτος μέλος στο οποίο ζητείται η εκτέλεση, απόφασης που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος χωρίς κήρυξη της εκτελεστότητας δεν πρέπει να θέτει σε κίνδυνο τον σεβασμό των δικαιωμάτων του καθ’ ου. Επομένως, το πρόσωπο κατά του οποίου ζητείται η εκτέλεση θα πρέπει να μπορεί να υποβάλει αίτηση για άρνηση της αναγνώρισης ή της εκτέλεσης μιας απόφασης, εάν θεωρεί ότι συντρέχει κάποιος από τους λόγους άρνησης της αναγνώρισης ή της εκτέλεσης σύμφωνα με το παρόντα κανονισμό.

(37)Διάδικος που αντιτάσσεται στην εκτέλεση απόφασης που εκδόθηκε σε άλλο κράτος μέλος θα πρέπει, στο μέτρο του δυνατού και σύμφωνα με το νομικό σύστημα του κράτους μέλους εκτέλεσης, να είναι σε θέση να επικαλεστεί, στην ίδια διαδικασία, εκτός από τους λόγους άρνησης της αναγνώρισης ή της εκτέλεσης που καθορίζονται στα άρθρα 37 και 38 του παρόντος κανονισμού, τους λόγους άρνησης της εκτέλεσης καθαυτής όπως καθορίζονται στο άρθρο 40 παράγραφος 2 του παρόντος κανονισμού. Η ασυμβατότητα της εκτέλεσης μιας απόφασης με το συμφέρον του παιδιού η οποία έχει προκληθεί από την ένταση των αντιρρήσεων παιδιού ικανής ηλικίας και ωριμότητας ή από άλλη μεταβολή των περιστάσεων που προέκυψε μετά την έκδοση της απόφασης, θα πρέπει να εξετάζεται μόνο εάν η σπουδαιότητά της είναι ανάλογη με αυτήν της εξαίρεσης για λόγους δημόσιας τάξης. Δεν μπορεί να γίνει επίκληση λόγων άρνησης της εκτέλεσης που προβλέπονται από το εθνικό δίκαιο. Όταν η άρνηση της εκτέλεσης βασίζεται στις αντιρρήσεις παιδιού ικανής ηλικίας και ωριμότητας, οι αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους εκτέλεσης θα πρέπει, ωστόσο, να προβαίνουν στις κατάλληλες ενέργειες για την προετοιμασία του παιδιού σχετικά με την εκτέλεση και να επιτυγχάνουν τη συνεργασία του προτού αρνηθούν την εκτέλεση.

(38)Για να ενημερωθεί το πρόσωπο κατά του οποίου ζητείται η εκτέλεση σχετικά με την εκτέλεση απόφασης που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος, το πιστοποιητικό που θεσπίζεται βάσει του παρόντος κανονισμού, συνοδευόμενο, εφόσον χρειάζεται, από την απόφαση, θα πρέπει να επιδίδεται ή κοινοποιείται στο εν λόγω πρόσωπο εύλογο χρονικό διάστημα πριν από το πρώτο μέτρο εκτέλεσης. Στο πλαίσιο αυτό, ως πρώτο μέτρο εκτέλεσης θα πρέπει να λογίζεται το πρώτο μέτρο εκτέλεσης μετά την εν λόγω επίδοση ή κοινοποίηση.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 24

ð νέο

(39)Δεν μπορεί να γίνει προσφυγή κατά πιστοποιητικού το οποίο εκδίδεται με σκοπό να διευκολύνεται η εκτέλεση της απόφασης. Δεν θα πρέπει να μπορεί επίσης να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής διορθώσεως παρά μόνο σε περίπτωση πραγματικού λάθους, δηλαδή εφόσον το πιστοποιητικό δεν αποδίδει ορθώς το περιεχόμενο της αποφάσεωςαπόφασης. ð Θα πρέπει να ανακαλείται όταν χορηγήθηκε προφανώς εσφαλμένα ενόψει των απαιτήσεων που καθορίζονται στον παρόντα κανονισμό. ï

ò νέο

(40)Στην περίπτωση που αρχή η οποία έχει δικαιοδοσία ως προς την ουσία της υπόθεσης διατάσσει τη λήψη προσωρινών ή ασφαλιστικών μέτρων, θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία τους βάσει του παρόντος κανονισμού. Το ίδιο ισχύει και για τα προσωρινά ή ασφαλιστικά μέτρα τα οποία διατάσσονται σε επείγουσες περιπτώσεις βάσει του άρθρου 12 του παρόντος κανονισμού από αρχή κράτους μέλους η οποία δεν έχει δικαιοδοσία ως προς την ουσία της υπόθεσης. Τα εν λόγω μέτρα θα πρέπει να εφαρμόζονται έως ότου αρμόδια αρχή κράτους μέλους το οποίο έχει δικαιοδοσία επί της ουσίας της υπόθεσης δυνάμει του παρόντος κανονισμού λάβει τα μέτρα τα οποία κρίνει προσήκοντα.

Ωστόσο, προσωρινά ή ασφαλιστικά μέτρα τα οποία διατάχθηκαν χωρίς ο καθ’ ου να κληθεί να παρασταθεί δεν θα πρέπει να αναγνωρίζονται και να εκτελούνται δυνάμει του παρόντος κανονισμού.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 25 (προσαρμοσμένο)

(41)ÖΓια τις διαφορές γονικής μέριμνας, Õ Οι κεντρικές αρχές θα Ö πρέπει να οριστούν σε όλα τα κράτη μέλη. Θα Õ πρέπει Ö να υποστηρίζουν τους γονείς και τις αρμόδιες αρχές στις διασυνοριακές διαδικασίες και Õ να συνεργάζονται τόσο σε γενικά θέματα όσο και σε ειδικές περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένης της προώθησης του φιλικού διακανονισμού των οικογενειακών διαφορών επί θεμάτων γονικής μέριμνας. Προς τον σκοπό αυτό, οι κεντρικές αρχές Ö θα πρέπει να Õ συμμετέχουν στο ευρωπαϊκό δικαστικό δίκτυο για αστικές και εμπορικές υποθέσεις που δημιουργήθηκε με την απόφαση 2001/470/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Μαΐου 2001, σχετικά με τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου για αστικές και εμπορικές υποθέσεις 46 .

ò νέο

(42)Σε ειδικές περιπτώσεις διαφορών γονικής μέριμνας οι οποίες εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, οι κεντρικές αρχές θα πρέπει να συνεργάζονται μεταξύ τους για την παροχή βοήθειας σε εθνικές αρχές και τους δικαιούχους της γονικής μέριμνας. Η βοήθεια αυτή θα πρέπει, ιδίως, να περιλαμβάνει τον εντοπισμό του παιδιού, είτε απευθείας είτε μέσω άλλων αρμόδιων αρχών, όταν αυτό είναι αναγκαίο για τη διεκπεραίωση αίτησης στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού, καθώς και την παροχή πληροφοριών σχετικά με το παιδί οι οποίες απαιτούνται για τους σκοπούς διαδικασίας.

(43)Ο κανονισμός (ΕΕ) 2016/679 47 εφαρμόζεται στην επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από τα κράτη μέλη που πραγματοποιείται κατ’ εφαρμογή του παρόντος κανονισμού.

(44)Υπό την επιφύλαξη τυχόν απαιτήσεων του εθνικού της δικονομικού δικαίου, αιτούσα αρχή θα πρέπει να έχει τη διακριτική ευχέρεια να επιλέξει μεταξύ των διαφορετικών οδών που έχει στη διάθεσή της για την απόκτηση των αναγκαίων πληροφοριών, π.χ., στην περίπτωση των δικαστηρίων, μέσω εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1206/2001 του Συμβουλίου, προσφυγής στο ευρωπαϊκό δικαστικό δίκτυο για αστικές και εμπορικές υποθέσεις, ιδίως στις κεντρικές αρχές που έχουν θεσπιστεί δυνάμει του παρόντος κανονισμού, δικαστές και αρμόδιους επαφής του δικτύου, ή, στην περίπτωση των δικαστικών και διοικητικών αρχών, μέσω της αναζήτησης πληροφοριών με προσφυγή σε εξειδικευμένη στον τομέα αυτόν μη κυβερνητική οργάνωση.

(45)Όταν υποβάλλεται αιτιολογημένη αίτηση για έκθεση σχετικά με την κατάσταση του παιδιού, σε σχέση με εν εξελίξει διαδικασία ή απόφαση που έχει ληφθεί σχετικά με το παιδί, οι αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση θα πρέπει να ανταποκρίνονται στην αίτηση αυτή χωρίς να προβάλλουν περαιτέρω απαιτήσεις που τυχόν υφίστανται βάσει της εθνικής τους νομοθεσίας. Η αίτηση θα πρέπει να περιλαμβάνει ιδίως περιγραφή της διαδικασίας για την οποία απαιτούνται οι πληροφορίες και των πραγματικών περιστατικών που οδήγησαν στη διαδικασία αυτή.

(46)Αρχή κράτους μέλους που πρόκειται να εκδώσει απόφαση σχετικά με τη γονική μέριμνα θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη διαβίβαση πληροφοριών που αφορούν την προστασία του παιδιού από τις αρχές άλλου κράτους μέλους, εφόσον το απαιτεί το συμφέρον του παιδιού. Ανάλογα με τις περιστάσεις, οι πληροφορίες αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν στοιχεία σχετικά με διαδικασίες και αποφάσεις που αφορούν γονέα ή αδέλφια του παιδιού ή στοιχεία σχετικά με την ικανότητα γονέα να φροντίζει το παιδί του ή να έχει επικοινωνία με το παιδί.

(47)Στην περίπτωση προσώπου το οποίο έχει de facto οικογενειακούς δεσμούς με το παιδί, όπως αυτοί προσδιορίζονται από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και το οποίο διαμένει σε ένα κράτος μέλος και επιθυμεί να κινήσει διαδικασία σχετικά με την επικοινωνία σε άλλο κράτος μέλος στο οποίο έχει τη συνήθη διαμονή του το παιδί, το εν λόγω πρόσωπο θα πρέπει να επιτρέπεται να επικοινωνήσει απευθείας με τις αρμόδιες αρχές στο κράτος μέλος στο οποίο διαμένει και να ζητήσει από αυτές να αποφανθούν σχετικά με την καταλληλότητά του να έχει επικοινωνία με το παιδί και τους όρους υπό τους οποίους αυτή θα πρέπει να τελεί, ώστε η σχετική απόφαση να μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί στη διαδικασία στο κράτος μέλος που διαθέτει δικαιοδοσία βάσει του παρόντος κανονισμού. Οι ίδιες πληροφορίες θα πρέπει, επίσης, να παρέχονται από τις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους στο οποίο διαμένει το πρόσωπο που επιζητεί την επικοινωνία, στην περίπτωση που η αίτηση προέρχεται από τις αρχές άλλου κράτους μέλους το οποίο διαθέτει δικαιοδοσία δυνάμει του παρόντος κανονισμού.

(48)Δεδομένου ο χρόνος έχει ουσιώδη σημασία στις διαφορές γονικής μέριμνας, η απάντηση σε οποιοδήποτε αίτημα υποβάλλεται βάσει των άρθρων 64 και 65 θα πρέπει να διαβιβάζεται εντός δύο μηνών.

(49)Στην περίπτωση που αρχή κράτους μέλους έχει ήδη εκδώσει ή πρόκειται να εκδώσει απόφαση για διαφορά γονικής μέριμνας και η απόφαση αυτή πρόκειται να εκτελεστεί σε άλλο κράτος μέλος, η εν λόγω αρχή μπορεί να ζητήσει από τις αρχές του άλλου αυτού κράτους μέλους συνδρομή για την εκτέλεση της απόφασης. Αυτό θα πρέπει να εφαρμόζεται, για παράδειγμα, σε αποφάσεις με τις οποίες αναγνωρίζεται δικαίωμα επικοινωνίας υπό επίβλεψη το οποίο θα ασκείται σε κράτος μέλος άλλο από το κράτος μέλος στο οποίο βρίσκεται η αρχή η οποία εξέδωσε την απόφαση ή σε αποφάσεις οι οποίες περιλαμβάνουν οποιαδήποτε άλλα συνοδευτικά μέτρα των αρμόδιων αρχών του κράτους μέλους στο οποίο πρόκειται να εκτελεστεί η απόφαση.

(50)Στην περίπτωση που αρχή κράτους μέλους εξετάζει την τοποθέτηση παιδιού σε ανάδοχη οικογένεια ή σε ίδρυμα σε άλλο κράτος μέλος, θα πρέπει να πραγματοποιείται διαδικασία διαβούλευσης μέσω των κεντρικών αρχών των δύο ενδιαφερομένων κρατών μελών πριν από την τοποθέτηση. Η αρχή που εξετάζει την τοποθέτηση θα πρέπει να λαμβάνει την έγκριση της αρμόδιας αρχής στο κράτος μέλος στο οποίο πρόκειται να τοποθετηθεί το παιδί πριν διατάξει την τοποθέτηση. Δεδομένου ότι οι τοποθετήσεις πολύ συχνά αποτελούν επείγοντα μέτρα τα οποία απαιτούνται για να μετακινηθεί ένα παιδί από μία κατάσταση η οποία θέτει σε κίνδυνο το συμφέρον του, ο χρόνος έχει ουσιώδη σημασία για τις αποφάσεις αυτές. Ως εκ τούτου, με σκοπό την επιτάχυνση της διαδικασίας διαβούλευσης, ο παρών κανονισμός καθορίζει περιοριστικά τις απαιτήσεις για την αίτηση και θέτει προθεσμία για την απάντηση του κράτους μέλους στο οποίο θα πρέπει να τοποθετηθεί το παιδί. Ωστόσο, οι όροι για τη χορήγηση ή την άρνηση της έγκρισης εξακολουθούν να διέπονται από το εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση.

(51)Κάθε μακροπρόθεσμη τοποθέτηση παιδιού στο εξωτερικό θα πρέπει να συνάδει προς το άρθρο 24 παράγραφος 3 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ (δικαίωμα διατήρησης προσωπικών σχέσεων με τους γονείς) και προς τις διατάξεις της σύμβασης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα του παιδιού, ιδίως τα άρθρα 8, 9 και 20. Ιδίως, κατά την εξέταση λύσεων, θα πρέπει να λαμβάνεται δεόντως υπόψη η ανάγκη συνέχειας στην εκπαίδευση του παιδιού, καθώς και το εθνικό, θρησκευτικό, πολιτιστικό και γλωσσικό υπόβαθρό του.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 26 (προσαρμοσμένο)

(52)Η Επιτροπή θα πρέπει να δημοσιοποιεί και ενημερώνει τους καταλόγους των Ö τα στοιχεία που αφορούν τα Õ δικαστηήρίωνια και τωντα ένδικωνα μέσωνα που διαβιβάζουν τα κράτη μέλη.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 27

Τα απαιτούμενα μέτρα για την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού θεσπίζονται σύμφωνα με την απόφαση 1999/468/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Ιουνίου 1999, για τον καθορισμό των όρων άσκησης των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων που ανατίθενται στην Επιτροπή 48 . 

ò νέο

(53)Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι θα τηρούνται ενήμερα τα πιστοποιητικά προς χρήση σε σχέση με την αναγνώριση ή την εκτέλεση αποφάσεων, δημόσιων εγγράφων και συμφωνιών στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού, η εξουσία έκδοσης πράξεων σύμφωνα με το άρθρο 290 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να ανατεθεί στην Επιτροπή όσον αφορά τις τροποποιήσεις των παραρτημάτων I έως ΙΙΙ του παρόντος κανονισμού. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό η Επιτροπή να διεξάγει, κατά τις προπαρασκευαστικές της εργασίες, τις κατάλληλες διαβουλεύσεις, μεταξύ άλλων σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων, οι οποίες να πραγματοποιούνται σύμφωνα με τις αρχές που ορίζονται στη διοργανική συμφωνία για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου της 13ης Απριλίου 2016. Ιδίως, προκειμένου να εξασφαλίζεται η ισότιμη συμμετοχή στην προετοιμασία των κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων, το Συμβούλιο λαμβάνει όλα τα έγγραφα κατά τον ίδιο χρόνο με τους εμπειρογνώμονες των κρατών μελών, και οι εμπειρογνώμονές τους έχουν συστηματικά πρόσβαση στις συνεδριάσεις των ομάδων εμπειρογνωμόνων της Επιτροπής που ασχολούνται με την προετοιμασία κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 28 (προσαρμοσμένο)

Ο παρών κανονισμός αντικαθιστά τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000 ο οποίος, συνεπώς, καταργείται.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 29 (προσαρμοσμένο)

(54)Για την ορθή λειτουργία του παρόντος κανονισμού η Επιτροπή θα πρέπει να εξετάσει Ö αξιολογήσει Õ την εφαρμογή του και να προτείνει, ενδεχομένως, τις αναγκαίες τροποποιήσεις.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 30 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

(55)ð[Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 και το άρθρο 4α παράγραφος 1 του πρωτοκόλλου αριθ. 21 για τη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας όσον αφορά τον χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης το οποίο προσαρτάται στη Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία δεν συμμετέχουν στην έγκριση του παρόντος κανονισμού και δεν δεσμεύονται από αυτόν ούτε υπόκεινται στην εφαρμογή του.] ï [Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία, σΣύμφωνα με το άρθρο 3 Ö και το άρθρο 4α παράγραφος 1 Õ του πρωτοκόλλου Ö αριθ. 21 Õ για τη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας Ö όσον αφορά τον χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης Õ που προσαρτάται στη σΣυνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη σΣυνθήκη για την Ö λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης Õ ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, Ö το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία Õ ανακοίνωσαν ότι επιθυμούν να συμμετέχουν στην έγκριση και εφαρμογή του παρόντος κανονισμού.]

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 31 (προσαρμοσμένο)

(56)Η Δανία, σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου Ö αριθ. 22 Õ σχετικά με τη θέση της Δανίας, το οποίο προσαρτάται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη σΣυνθήκη για την Ö λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης Õ ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, δεν συμμετέχει Ö παίρνει μέρος Õ στη θέσπιση του παρόντος κανονισμού και κατά συνέπεια δεν δεσμεύεται από τον κανονισμό και δεν Ö ούτε Õ υπόκειται στην εφαρμογή του.

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 32 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

(57)Δεδομένου ότι οι στόχοι του παρόντος κανονισμού είναι αδύνατο να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη ð λόγω των διαφορών που υπάρχουν μεταξύ των εθνικών κανόνων που διέπουν τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων ï και ð αλλά ï δύνανται συνεπώς ð , λόγω της άμεσης εφαρμογής και του δεσμευτικού χαρακτήρα του παρόντος κανονισμού, ï να επιτευχθούν καλύτερα σε κοινοτικό Ö ενωσιακό Õ επίπεδο, η Κοινότητα Ö Ένωση Õ μπορεί να λάβει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας του άρθρου 5 της σΣυνθήκης Ö για την Ευρωπαϊκή Ένωση Õ . Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας του ιδίου άρθρου, ο παρών κανονισμός δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη αυτών των στόχων.,

ê 2201/2003 αιτιολογική σκέψη 33 (προσαρμοσμένο)

Ο παρών κανονισμός αναγνωρίζει τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις αρχές που αναγνωρίζονται από το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ιδιαίτερα, επιδιώκει να εξασφαλίσει την πλήρη τήρηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του παιδιού όπως αναγνωρίζεται στο άρθρο 24 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟΝ ΠΑΡΟΝΤΑ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ I

ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΟΙ

Άρθρο 1

Πεδίο εφαρμογής

1. Ο παρών κανονισμός εφαρμόζεται, ανεξάρτητα από το είδος του δικαστηρίου Ö της δικαστικής ή διοικητικής αρχής Õ , σε αστικές υποθέσεις που αφορούν:

α)το διαζύγιο, τον δικαστικό χωρισμό ή την ακύρωση του γάμου των συζύγων·

β)την ανάθεση, την άσκηση, την ανάθεση σε τρίτο, την ολική ή μερική αφαίρεση της γονικής μέριμνας.

2. Οι υποθέσεις που προβλέπονται στην παράγραφο 1 στοιχείο β), αφορούν Ö περιλαμβάνουν Õ ιδίως:

α)το δικαίωμα επιμέλειας και το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας·

β)την επιτροπεία, την κηδεμονία και ανάλογους θεσμούς·

γ) τον διορισμό και τα καθήκοντα προσώπων ή οργανώσεων στα οποία ανατίθεται η επιμέλεια του προσώπου ή η διοίκηση της περιουσίας του παιδιού, η εκπροσώπησή του ή η φροντίδα του·

δ)την τοποθέτηση του παιδιού σε ανάδοχη οικογένεια ή σε ίδρυμα·

ε)τα μέτρα προστασίας του παιδιού που συνδέονται με τη διοίκηση, τη συντήρηση ή τη διάθεση της περιουσίας του.

3. Ο παρών κανονισμός δεν εφαρμόζεται:

α)στην αναγνώριση και Ö την Õ προσβολή της πατρότητας·

β)στην απόφαση για την υιοθεσία και τα προπαρασκευαστικά μέτρα υιοθεσίας καθώς και την ακύρωση και την ανάκληση της υιοθεσίας·

γ)στο επώνυμο και το όνομα του παιδιού·

δ)στη χειραφεσία·

ε)στις υποχρεώσεις διατροφής·

στ)στο εμπίστευμα και τις κληρονομίες·

ζ)στα μέτρα που λαμβάνονται ως αποτέλεσμα ποινικών αδικημάτων που διαπράχθηκαν από παιδιά.

Άρθρο 2

Ορισμοί

Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:

1. Ο όρος «δικαστήριο» Ö «Αρχή»: Õ καλύπτει όλες τις αρχές Ö κάθε δικαστική ή διοικητική αρχή Õ των κρατών μελών κράτους μέλους που έχουνει διεθνή δικαιοδοσία για τα ζητήματα που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού σύμφωνα με το άρθρο 1.

2. Ο όρος «δΔικαστής»: καλύπτει τον δικαστής ή άλλο πρόσωπο με ισοδύναμες αρμοδιότητες σε θέματα που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού.

3. Ο όρος «κΚράτος μέλος»: περιλαμβάνει όλα τα κράτη μέλη εξαιρουμένης της Δανίας.

4. Ο όρος «αΑπόφαση»: περιλαμβάνει κάθε απόφαση Ö «διαταγή», «διάταξη» ή «απόφαση» αρχής κράτους μέλους σχετικά με Õ διαζυύγίουο, δικαστικούό χωρισμούό, ή ακύρωσης γάμου Ö ή Õ , καθώς και κάθε απόφαση σχετικά με τη γονική μέριμνα, που εκδίδεται από δικαστήριο κράτους μέλους, ασχέτως ονομασίας της, όπως «διαταγή», «διάταξη» ή «απόφαση».

5. Ο όρος «κΚράτος μέλος προέλευσης»: ορίζει το κράτος μέλος στο οποίο έχει εκδοθεί η προς εκτέλεση απόφαση.

6. Ο όρος «κΚράτος μέλος εκτέλεσης»: ορίζει το κράτος μέλος στο οποίο επιδιώκεται η εκτέλεση της απόφασης.

ò νέο

7. «Παιδί»: κάθε πρόσωπο ηλικίας κάτω των 18 ετών.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

78. Ο όρος «γΓονική μέριμνα»: περιλαμβάνει το σύνολο των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που παρέχονται σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο με δικαστική απόφαση, απευθείας από το νόμο ή με ισχύουσα συμφωνία όσον αφορά το πρόσωπο ή την περιουσία του παιδιού., Ειδικότερα ο όρος περιλαμβάνει Ö συμπεριλαμβανομένων Õ του δικαίωμαιώματος επιμέλειας και του δικαίωμαιώματος προσωπικής επικοινωνίας.

89. Ο όρος «δΔικαιούχος γονικής μέριμνας»: προσδιορίζει κάθε πρόσωπο Ö ίδρυμα ή οργάνωση Õ που έχει τη γονική μέριμνα παιδιού.

910. Ο όρος «δΔικαίωμα επιμέλειας»: περιλαμβάνει τα δικαιώματα και τιςοι υποχρεώσεις που αφορούν τη φροντίδα για το πρόσωπο του παιδιού, και ειδικότερα το δικαίωμα απόφασης καθορισμού του τόπου διαμονής του Ö , συμπεριλαμβανομένων των καταστάσεων στις οποίες, σύμφωνα με απόφαση, απευθείας από τον νόμο  Õ Ö ή βάσει συμφωνίας που ισχύει σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του, Õ Ö ένας από τους δικαιούχους της γονικής μέριμνας δεν μπορεί να αποφασίζει για τον τόπο διαμονής του παιδιού χωρίς τη συγκατάθεση άλλου δικαιούχου της γονικής μέριμνας Õ .

1011. Ο όρος «δΔικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας»: Ö το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας με το παιδί, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος Õ περιλαμβάνει ιδίως το δικαίωμα μετακίνησης του παιδιού για ορισμένο χρονικό διάστημα σε τόπο άλλο από τον τόπο της συνήθους διαμονής του.

1112. Ο όρος «πΠαράνομη μετακίνηση ή κατακράτηση παιδιού»: σημαίνει τη μετακίνηση ή κατακράτηση παιδιού:

α) εφόσον γίνονται κατά παραβίαση δικαιώματος επιμέλειας το οποίο προκύπτει από δικαστική απόφαση ή από το νόμο ή από συμφωνία που ισχύει σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από τη μετακίνηση ή την κατακράτησή του και

β) με την επιφύλαξη ότι Ö εφόσον Õ το δικαίωμα αυτό ασκείτο πραγματικά, αποκλειστικά ή από κοινού με άλλους, κατά τον χρόνο της μετακίνησης ή κατακράτησης ή θα είχε ασκηθεί κατ' αυτόν τον τρόπο εάν δεν είχαν επισυμβεί τα γεγονότα αυτά. Η επιμέλεια θεωρείται ότι ασκείται από κοινού όταν ο ένας από τους δικαιούχους της γονικής μέριμνας δεν μπορεί, σύμφωνα με απόφαση ή απευθείας από το νόμο, να αποφασίζει για τον τόπο διαμονής του παιδιού χωρίς τη συγκατάθεση άλλου δικαιούχου της γονικής μέριμνας.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ II

ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΤΜΗΜΑ 1

Διαζύγιο, δικαστικός χωρισμός και ακύρωση γάμου

Άρθρο 3

Γενική δικαιοδοσία

1. Δικαιοδοσία για θέματα διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού και ακύρωσης γάμου έχουν τα δικαστήρια Ö οι αρχές Õ του κράτους μέλους:

α) στο έδαφος του οποίου ευρίσκεται:

–η συνήθης διαμονή των συζύγων, ή

–η τελευταία συνήθης διαμονή των συζύγων εφόσον ένας εκ των συζύγων έχει ακόμα αυτή τη διαμονή, ή

–η συνήθης διαμονή του εναγομένου, ή

–- σε περίπτωση κοινής αιτήσεως, η συνήθης διαμονή του ενός ή του άλλου των συζύγων, ή

–η συνήθης διαμονή του ενάγοντος εάν είχε αυτή τη διαμονή επί τουλάχιστον ένα χρόνο αμέσως πριν από την έγερση της αγωγής, ή

–η συνήθης διαμονή του ενάγοντος εάν είχε αυτή τη διαμονή επί τουλάχιστον έξι μήνες αμέσως πριν από την έγερση της αγωγής και εάν είναι είτε υπήκοος του εν λόγω κράτους μέλους ή, στην περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, έχει εκεί «domicile»·

β) της ιθαγένειας των δύο συζύγων ή, στην περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, του «domicile» των δύο συζύγων.

2. Για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού, ο όρος «domicile» νοείται όπως στην έννομη τάξη του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας.

Άρθρο 4

Ανταγωγή

Το δικαστήριο Ö Η αρχή Õ ενώπιον τουης οποίουας εκκρεμεί η διαδικασία βάσει του άρθρου 3 είναι αρμόδιοα και για την ανταγωγή, στο μέτρο που Ö η εν λόγω ανταγωγή Õ αυτή εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού.

Άρθρο 5

Μετατροπή του δικαστικού χωρισμού σε διαζύγιο

Με την επιφύλαξη του άρθρου 3, το δικαστήριο Ö η αρχή Õ του κράτους μέλους τοη οποίοα εξέδωσε απόφαση δικαστικού χωρισμού είναι επίσης αρμόδιοα για να μετατρέψει την απόφαση αυτή σε διαζύγιο, εφόσον το προβλέπει το δίκαιο αυτού του κράτους μέλους.

Άρθρο 7 6

Επικουρικές δικαιοδοτικές βάσεις δικαιοδοσίας

1. Εφόσον κανένα δικαστήριο Ö καμία αρχή Õ κράτους μέλους δεν έχει δικαιοδοσία βάσει των άρθρων 3, 4 και 5, η δικαιοδοσία ρυθμίζεται, σε κάθε κράτος μέλος, από το δίκαιο αυτού του κράτους Ö μέλους Õ .

Άρθρο 6

Αποκλειστική δικαιοδοσία βάσει των άρθρων 3, 4 και 5

Ö 2. Η παράγραφος 1 δεν εφαρμόζεται σε εναγόμενο Õ Σύζυγος που:

α) έχει τη συνήθη διαμονή του στο έδαφος κράτους μέλους ή

β) είναι υπήκοος κράτους μέλους, ή, στην περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, έχει «domicile» στο έδαφος ενός εκ των δύο αυτών κρατών μελών,.

μπορεί να εναχθεί σε άλλο κράτος μέλος μόνο δυνάμει των άρθρων 3, 4 και 5.

23. Κάθε υπήκοος κράτους μέλους που έχει συνήθη διαμονή στο έδαφος άλλου κράτους μέλους μπορεί να επικαλείται, όπως οι ημεδαποί, τους κανόνες δικαιοδοσίας που εφαρμόζονται στο εν λόγω κράτος Ö μέλος Õ κατά εναγομένου που δεν έχει συνήθη διαμονή σε ένα κράτος μέλος και ή δεν είναι υπήκοος κράτους μέλους ή, στην περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, δεν έχει «domicile» στο έδαφος ενός εκ των δύο αυτών κρατών μελών.

ΤΜΗΜΑ 2

Γονική μέριμνα

Άρθρο 8 7

Γενική δικαιοδοσία

1. Τα δικαστήρια Ö Οι αρχές Õ κράτους μέλους έχουν δικαιοδοσία επί θεμάτων που αφορούν τη γονική μέριμνα παιδιού το οποίο έχει συνήθη διαμονή σε αυτό το κράτος μέλος κατά τη στιγμή της άσκησης της προσφυγής. ðΌταν παιδί μετοικεί νομίμως από ένα κράτος μέλος σε άλλο και αποκτά σε αυτό νέα συνήθη διαμονή, δικαιοδοσία έχουν οι αρχές του κράτους μέλους της νέας συνήθους διαμονής του παιδιού. ï

2. Η παράγραφος 1 δεν θίγει τις διατάξεις των άρθρων 9 8, 10 9 και 12 10.

Άρθρο 9 8

Διατήρηση της αρμοδιότητας της προγενέστερης συνήθους διαμονής του παιδιού Ö όσον αφορά το δικαίωμα επικοινωνίας Õ

1. Όταν ένα παιδί μετοικεί νομίμως από ένα κράτος μέλος σε άλλο και αποκτά σε αυτό νέα συνήθη διαμονή, τα δικαστήρια Ö οι αρχές Õ του κράτους μέλους της προηγούμενης συνήθους διαμονής του παιδιού διατηρούν την αρμοδιότητά τους, κατά παρέκκλιση του άρθρου 8, για περίοδο τριών μηνών Ö , επί τρεις μήνες Õ μετά τη μετοικεσία, προκειμένου να τροποποιήσουν απόφαση η οποία αφορά το δικαίωμα επικοινωνίας εκδοθείσα σε αυτό το κράτος μέλος πριν από τη μετοικεσία του παιδιού, εφόσον ο δικαιούχος Ö το πρόσωπο στο οποίο έχει δοθεί Õ του δικαιώματοςίωμα επικοινωνίας δυνάμει της αποφάσεως που αφορά το δικαίωμα επικοινωνίας Ö από την απόφαση Õ εξακολουθεί να διαμένει συνήθως στο κράτος μέλος της προηγούμενης συνήθους διαμονής του παιδιού.

2. Η παράγραφος 1 δεν εφαρμόζεται εάν ο δικαιούχος του δικαιώματος προσωπικής επικοινωνίας που προβλέπεται στην παράγραφο 1 έχει αποδεχθεί την αρμοδιότητα των δικαστηρίων Ö αρχών Õ του κράτους μέλους της νέας συνήθους διαμονής του παιδιού συμμετέχοντας σε διαδικασία ενώπιον των δικαστηρίων Ö αρχών Õ αυτού του κράτους μέλους χωρίς να αμφισβητήσει την αρμοδιότητά τους.

Άρθρο 10 9

Αρμοδιότητα σε περίπτωση απαγωγής παιδιού

Σε περίπτωση παράνομης μετακίνησης ή κατακράτησης του παιδιού, τα δικαστήρια Ö οι αρχές Õ του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτησή του διατηρούν την αρμοδιότητά τους έως ότου το παιδί έχει αποκτήσει συνήθη κατοικία Ö διαμονή Õ σε άλλο κράτος μέλος, και:

α) κάθε πρόσωπο, ίδρυμα ή οργάνωση που έχει δικαίωμα επιμέλειας έχει συγκατατεθεί στη μετακίνηση ή κατακράτηση,

ή

β) το παιδί έχει διαμείνει σε αυτό το άλλο κράτος μέλος για περίοδο τουλάχιστον ενός έτους αφότου το πρόσωπο, το ίδρυμα ή οιαδήποτε άλλη οργάνωση που έχει δικαίωμα επιμέλειας γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει τον τόπο στον οποίο ευρίσκεται το παιδί και το παιδί έχει ενταχθεί στο νέο περιβάλλον του, συντρέχει δε μια από τις παρακάτω προϋποθέσεις:

i) εντός ενός έτους αφότου ο δικαιούχος της επιμέλειας γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει τον τόπο στον οποίο ευρίσκεται το παιδί, δεν έχει υποβληθεί αίτηση επιστροφής ενώπιον των αρμόδιων αρχών του κράτους μέλους στο οποίο έχει μετακινηθεί ή κατακρατείται το παιδί,

ii) έχει ανακληθεί αίτηση επιστροφής την οποία υπέβαλε ο δικαιούχος της επιμέλειας, και δεν έχει υποβληθεί νέα αίτηση εντός της προθεσμίας που προβλέπεται στο σημείο i),

ò νέο

iii) έχει απορριφθεί αίτηση επιστροφής την οποία υπέβαλε ο δικαιούχος της επιμέλειας για λόγους εκτός του άρθρου 13 της σύμβασης της Χάγης του 1980,

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

iii iv) έχει περατωθεί υπόθεση ενώπιον δικαστηρίου του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτηση κατ' εφαρμογήν του άρθρου 1126 παράγραφος 73 δεύτερο εδάφιο,

iv v) τα δικαστήρια Ö οι αρχές Õ του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτησή του έχουν εκδώσει απόφαση για επιμέλεια που δεν συνεπάγεται την επιστροφή του παιδιού.

Άρθρο 12 10

Παρέκταση αρμοδιότητας Ö Επιλογή δικαστηρίου για παρεπόμενη και αυτόνομη διαδικασία Õ

1. Τα δικαστήρια του κράτους μέλους στα οποία η αρμοδιότητα ασκείται βάσει του άρθρου 3, για να αποφασίσουν για μια αίτηση διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης του γάμου των συζύγων, είναι αρμόδια για οιοδήποτε ζήτημα σχετικά με τη γονική μέριμνα το οποίο συνδέεται με την αίτηση αυτή, εφόσον Ö πληρούνται οι ακόλουθοι όροι Õ :

α) τουλάχιστον ένας από τους συζύγους ασκεί τη γονική μέριμνα του παιδιού και

β) η αρμοδιότητα των εν λόγω δικαστηρίων έχει γίνει ρητώς ή κατ' άλλον ανεπιφύλακτο τρόπο αποδεκτή από τους συζύγους και από τους δικαιούχους της γονικής μέριμνας ð το αργότερο ï κατά την ημερομηνία που επελήφθη το δικαστήριο ð ή, όταν προβλέπεται από το δίκαιο του εν λόγω κράτους μέλους, κατά τη διάρκεια της εν λόγω διαδικασίας ï και

Öγ) η αρμοδιότητα Õ είναι προς το ύψιστο συμφέρον του παιδιού.

2. Η αρμοδιότητα που ασκείται κατ' εφαρμογήν της παραγράφου 1 παύει όταν

α) είτε η απόφαση η οποία δέχεται Ö σχετικά με Õ την αίτηση διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης του γάμου ή την απορρίπτει καθίσταται τελεσίδικη· Ö ή Õ

β) είτε, σε περίπτωση κατά την οποία μια Ö απόφαση σε Õ διαδικασία σχετικά με τη γονική μέριμνα Ö καθίσταται τελεσίδικη, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες η εν λόγω διαδικασία Õ εκκρεμεί ακόμη κατά την ημερομηνία ητην οποία η απόφαση που προβλέπεται στο στοιχείο α), όταν μια απόφαση σχετικά με τη γονική μέριμνα καθίσταται τελεσίδικη· Ö ή Õ

γ) είτε, στις περιπτώσεις οι οποίες προβλέπονται στα στοιχεία α) και β), όταν η διαδικασία έχει περατωθεί για άλλους λόγους.

3. Τα δικαστήρια κράτους μέλους είναι επίσης αρμόδια σε θέματα γονικής μέριμνας σε διαδικασίες εκτός από αυτές που προβλέπονται στην παράγραφο 1, εφόσον Ö πληρούνται οι ακόλουθοι όροι Õ :

α) το παιδί έχει στενή σχέση με αυτό το κράτος μέλος, λόγω, ιδίως, του ότι ένας εκ των δικαιούχων της γονικής μέριμνας έχει τη συνήθη διαμονή του σε αυτό το κράτος μέλος ή το παιδί έχει την ιθαγένεια αυτού του κράτους μέλους, και

β) η αρμοδιότητα των εν λόγω δικαστηρίων έχει γίνει ρητώς ή κατ' άλλον ανεπιφύλακτο τρόπο αποδεκτή από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη της διαδικασίας ð το αργότερο ï κατά την ημερομηνία που επελήφθη το δικαστήριο ð ή, όταν προβλέπεται από το δίκαιο του εν λόγω κράτους μέλους, κατά τη διάρκεια της εν λόγω διαδικασίας ï και

Ö γ) Õ η αρμοδιότητα είναι προς το συμφέρον του παιδιού.

ò νέο

4.    Η αρμοδιότητα που ασκείται κατ' εφαρμογήν της παραγράφου 3 παύει όταν η δικαστική διαδικασία τελεσιδικήσει.

5.    Αν όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη της διαδικασίας για διαφορά γονικής μέριμνας αποδεχθούν την αρμοδιότητα που αναφέρεται στην παράγραφο 1 ή στην παράγραφο 3 κατά τη διάρκεια της εν λόγω διαδικασίας, η συμφωνία των μερών καταγράφεται στο δικαστήριο σύμφωνα με τη νομοθεσία του κράτους μέλους του δικαστηρίου.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

46. Όταν το παιδί έχει τη συνήθη διαμονή του εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κράτος μέλος μη μέρος της σύμβασης της Χάγης της 19ης Οκτωβρίου 1996 σχετικά με την αρμοδιότητα, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση, την εκτέλεση και τη συνεργασία σε θέματα γονικής μέριμνας και μέτρων προστασίας του παιδιού Ö («σύμβαση της Χάγης του 1996») Õ , η αρμοδιότητα η οποία βασίζεται στο παρόν άρθρο θεωρείται ότι είναι προς το συμφέρον του παιδιού ιδίως όταν μια διαδικασία παρίσταται αδύνατη στο εν λόγω τρίτο κράτος.

Άρθρο 13 11

Αρμοδιότητα βασιζόμενη στην παρουσία του παιδιού

1. Όταν δεν μπορεί να διαπιστωθεί η συνήθης διαμονή του παιδιού και δεν μπορεί να προσδιορισθεί η αρμοδιότητα δυνάμει του άρθρου 1210, αρμόδιαες είναι τα δικαστήρια Ö οι αρχές Õ του κράτους μέλους στο οποίο βρίσκεται το παιδί.

2. Η παράγραφος 1 εφαρμόζεται εξίσου σε παιδιά πρόσφυγες ή παιδιά τα οποία μετακινούνται διεθνώς λόγω ταραχών στη χώρα τους.

Άρθρο 20 12

Προσωρινά και ασφαλιστικά μέτρα

1. Σε επείγουσες περιπτώσεις, οι διατάξεις του παρόντος κανονισμού δεν εμποδίζουν ταοι αρμόδιαες δικαστήρια Ö αρχές Õ κράτους μέλους ð στο έδαφος του οποίου βρίσκεται το παιδί ή περιουσία που ανήκει στο παιδί έχουν αρμοδιότητα ï να λαμβάνουν προσωρινά ή ασφαλιστικά μέτρα σχετικά με πρόσωπα ð το εν λόγω παιδί ï ή περιουσιακά στοιχεία ð την περιουσία του ï που ευρίσκονται στο κράτος αυτό, τα οποία προβλέπονται από το δίκαιο αυτού του κράτους μέλους, έστω και αν το δικαστήριο άλλου κράτους μέλους έχει, σύμφωνα με τον παρόντα κανονισμό, δικαιοδοσία ως προς την ουσία της υπόθεσης.

ò νέο

Εφόσον το απαιτεί η προστασία του συμφέροντος του παιδιού, η αρχή που έχει λάβει τα ασφαλιστικά μέτρα ενημερώνει την αρχή του κράτους μέλους που έχει διεθνή δικαιοδοσία επί της ουσίας της υπόθεσης δυνάμει του παρόντος κανονισμού είτε απευθείας είτε μέσω της κεντρικής αρχής που ορίζεται βάσει του άρθρου 60.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

2. Τα μέτρα που αναφέρονται Ö λαμβάνονται σύμφωνα με Õ στην παράγραφο 1 παύουν να ισχύουν μόλις τα δικαστήρια Ö η αρχή Õ του κράτους μέλους που έχουνει διεθνή δικαιοδοσία να κρίνουνει επί της ουσίας δυνάμει του παρόντος κανονισμού λάβουνει τα μέτρα τα οποία θεωρούνεί προσήκοντα.

Άρθρο 14 13

Επικουρικές βάσεις δικαιοδοσίας

Εφόσον κανένα δικαστήριο Ö καμία αρχή Õ κράτους μέλους δεν έχει δικαιοδοσία βάσει των άρθρων 8 7 έως 13 11, η δικαιοδοσία ρυθμίζεται, σε κάθε κράτος μέλος, από το δίκαιο του κράτους Ö μέλους Õ αυτού.

Άρθρο 15 14

Παραπομπή σε δικαστήριο Ö κράτος μέλος Õ καταλληλότερο να εκδικάσει την υπόθεση

1. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, τα δικαστήρια Ö οι αρχές Õ κράτους μέλους που έχουν δικαιοδοσία ως προς την ουσία της υπόθεσης μπορείούν, εάν κρίνειουν ότι δικαστήριο Ö αρχή Õ άλλου κράτους μέλους με το οποίο το παιδί έχει ιδιαίτερη σχέση είναι σε θέση να κρίνει καλύτερα την υπόθεση ή μέρος της υπόθεσης και εφόσον αυτό εξυπηρετεί το ύψιστο συμφέρον του παιδιού:

α) να αναστείλειουν την εκδίκαση της υποθέσεως Ö διαδικασία Õ ή μέρους αυτής και να καλέσειουν τα μέρη να προσφύγουν ενώπιον του δικαστηρίου Ö της αρμόδιας αρχής Õ αυτού του άλλου κράτους μέλους σύμφωνα με την παράγραφο 4, ή

β) να καλέσειουν δικαστήριο Ö αρμόδια αρχή Õ ενός άλλου κράτους μέλους να ασκήσει τη δικαιοδοσία τουης σύμφωνα με την παράγραφο 5.

2. Η παράγραφος 1 εφαρμόζεται

α) ύστερα από αίτηση ενός των μερών, ή

β) με πρωτοβουλία τουης δικαστηρίου Ö αρχής, Õ ή

γ) ύστερα από αίτημα τουης δικαστηρίου Ö αρχής Õ ενός άλλου κράτους μέλους με το οποίο το παιδί έχει στενό σύνδεσμο, σύμφωνα με την παράγραφο 3.

Η παραπομπή δεν μπορεί όμως να γίνεται με πρωτοβουλία τουης δικαστηρίου Ö αρχής Õ ή ύστερα από αίτημα τουης δικαστηρίου Ö αρχής Õ ενός άλλου κράτους μέλους εκτός εάν γίνεται δεκτή τουλάχιστον από ένα εκ των μερών.

3. Θεωρείται ότι το παιδί έχει στενό σύνδεσμο με ένα κράτος μέλος, κατά την έννοια της παραγράφου 1, εάν

α) αφότου επιλήφθηκε το Δικαστήριο Ö η αρχή Õ κατά την έννοια της παραγράφου 1, το παιδί έχει αποκτήσει τη συνήθη διαμονή του σε αυτό το κράτος μέλος, ή

β) το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του σε αυτό το κράτος μέλος, ή

γ) το παιδί έχει την ιθαγένεια αυτού του κράτους μέλους, ή

δ) ο ένας των δικαιούχων της γονικής μέριμνας έχει τη συνήθη διαμονή του σε αυτό το κράτος μέλος, ή

ε) η διαφορά αφορά τα μέτρα προστασίας του παιδιού που συνδέονται με τη διοίκηση, τη συντήρηση ή τη διάθεση της περιουσίας του παιδιού η οποία βρίσκεται στο έδαφος αυτού του κράτους μέλους.

4. Το δικαστήριο Ö Η αρχή Õ του κράτους μέλους που έχει δικαιοδοσία να κρίνει επί της ουσίας ορίζει προθεσμία εντός της οποίας πρέπει να επιληφθούν τα δικαστήρια Ö οι αρχές Õ του άλλου κράτους μέλους σύμφωνα με την παράγραφο 1.

Εάν τα δικαστήρια Ö οι αρχές του εν λόγω άλλου κράτους μέλους Õ δεν επιληφθούν εντός αυτής της προθεσμίας, το δικαστήριο Ö η αρχή Õ που επιλήφθηκε πρώτοη εξακολουθεί να ασκεί τη δικαιοδοσία τουτης σύμφωνα με τα άρθρα 8 7 έως 14 11 και το άρθρο 13.

5. Το δικαστήριο Ö Η αρχή Õ αυτού του άλλου κράτους μέλους μπορεί, εφόσον αυτό, λόγω των ειδικών περιστάσεων της υποθέσεως, είναι προς το συμφέρον του παιδιού, να κηρύξει εαυτόήν αρμόδιοα εντός προθεσμίας έξι εβδομάδων αφότου επελήφθη της υποθέσεως Ö από την παραλαβή του αιτήματος Õ σύμφωνα με την παράγραφο 1 στοιχείο α) ή β). Στην περίπτωση αυτή, το δικαστήριο Ö η αρχή Õ που έχει επιληφθεί πρώτοη κηρύσσει εαυτόή αναρμόδιοα. Σε αντίθετη περίπτωση, το δικαστήριο Ö η αρχή Õ που έχει επιληφθεί πρώτοη εξακολουθεί να ασκεί τη δικαιοδοσία τουτης σύμφωνα με τα άρθρα 8 7 έως 14 11 και το άρθρο 13.

6. Τα δικαστήρια Ö Οι αρχές Õ συνεργάζονται για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου είτε απευθείας είτε μέσω των κεντρικών αρχών που ορίζονται σύμφωνα με το άρθρο 53 60, ð ή μέσω του ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου για αστικές και εμπορικές υποθέσεις ï .

ΤΜΗΜΑ 3

Κοινές διατάξεις

Άρθρο 16 15

Επιλαμβανόμενο δικαστήριο

1. Ένα δικαστήριο λογίζεται ως επιληφθέν:

α) από της καταθέσεως στο δικαστήριο του εισαγωγικού εγγράφου της δίκης ή άλλου ισοδύναμου εγγράφου, εφόσον ο ενάγων Ö ή η ενάγουσα Õ δεν παρέλειψε στη συνέχεια να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα για την κοινοποίηση ή την επίδοση του εγγράφου στον εναγόμενο Ö ή την εναγόμενη Õ , ή

β) εφόσον το έγγραφο πρέπει να κοινοποιηθεί ή να επιδοθεί προτού κατατεθεί στο δικαστήριο, την ημερομηνία παραλαβής του από την αρχή που είναι υπεύθυνη για την κοινοποίηση ή την επίδοση, υπό την προϋπόθεση ότι ο ενάγων Ö ή η ενάγουσα Õ δεν παρέλειψε στη συνέχεια να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα για την κατάθεση του εγγράφου στο δικαστήριο.

ò νέο

Άρθρο 16

Παρεμπίπτοντα ζητήματα

Αν η έκβαση διαδικασίας ενώπιον αρχής κράτους μέλους εξαρτάται από την απόφαση επί παρεμπίπτοντος ζητήματος το οποίο εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, η εν λόγω αρχή μπορεί να λάβει απόφαση επί του παρεμπίπτοντος ζητήματος.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

Άρθρο 17

Έρευνα της δικαιοδοσίας

Δικαστήριο Ö Αρχή Õ κράτους μέλους διαπιστώνει αυτεπαγγέλτως την έλλειψη δικαιοδοσίας τουης εφόσον επιλαμβάνεται υπόθεσης για την οποία δεν έχει δικαιοδοσία βάσει του παρόντος κανονισμού και για την οποία δικαστήριο Ö αρχή Õ άλλου κράτους μέλους έχει δικαιοδοσία δυνάμει του παρόντος κανονισμού.

Άρθρο 18

Έρευνα του παραδεκτού

1. Όταν εναγόμενος Ö ή εναγόμενη Õ που έχει τη συνήθη διαμονή του Ö /της Õ σε κράτος μέλος διάφορο εκείνου στο οποίο ασκείται η αγωγή Ö κινήθηκε η διαδικασία Õ δεν παρίσταται, το δικαστήριο που έχει διεθνή δικαιοδοσία υποχρεούται να αναστείλει τη διαδικασία μέχρις ότου διαπιστωθεί ότι αυτός Ö /-ή Õ ο Ö /η Õ εναγόμενος Ö /-η Õ ήταν σε θέση να παραλάβει το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης ή άλλο ισοδύναμο έγγραφο εντός της αναγκαίας για την υπεράσπιση του Ö /της Õ προθεσμίας ή ότι καταβλήθηκε κάθε επιμέλεια για τον σκοπό αυτό.

2. Το άρθρο 19 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1348/2000 1393/2007 εφαρμόζεται αντί των διατάξεων της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, εάν το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης ή άλλο ισοδύναμο έγγραφο έπρεπε να διαβιβαστεί από ένα κράτος μέλος σε άλλο δυνάμει του ανωτέρω κανονισμού.

3. Όταν δεν εφαρμόζονεται οι διατάξεις τουο κανονισμούός (ΕΚ) αριθ. 1348/2000 1393/2007, εφαρμόζεται το άρθρο 15 της σύμβασης της Χάγης της 15ης Νοεμβρίου 1965 για την επίδοση και την κοινοποίηση στο εξωτερικό δικαστικών και εξώδικων πράξεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, εάν το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης ή άλλο ισοδύναμο έγγραφο έπρεπε να διαβιβαστεί στην αλλοδαπή σύμφωνα με την εν λόγω σύμβαση.

Άρθρο 19

Εκκρεμοδικία και συναφείς αγωγές

1. Αν έχουν ασκηθεί αγωγές για θέματα διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης γάμου μεταξύ των αυτών διαδίκων ενώπιον δικαστηρίων Ö αρχών Õ διαφόρων κρατών μελών, το δικαστήριο Ö η αρχή Õ που επελήφθη δεύτεροη, αναστέλλει αυτεπαγγέλτως τη διαδικασία τουης μέχρι να διαπιστωθεί η διεθνής δικαιοδοσία τουης δικαστηρίου Ö αρχής Õ που επελήφθη πρώτοη.

2. Εάν έχουν ασκηθεί αγωγές για θέματα γονικής μέριμνας ενός παιδιού, με το ίδιο αντικείμενο και την ίδια αιτία, ενώπιον δικαστηρίων Ö αρχών Õ διαφόρων κρατών μελών, το δικαστήριο Ö η αρχή Õ που επελήφθη δεύτεροη, αναστέλλει αυτεπαγγέλτως τη διαδικασία τουης μέχρι να διαπιστωθεί η διεθνής δικαιοδοσία τουης δικαστηρίου Ö αρχής Õ που επελήφθη πρώτοη.

3. Όταν διαπιστωθεί η δικαιοδοσία τουης δικαστηρίου Ö αρχής Õ που επελήφθη πρώτοη, κάθε δικαστήριο Ö αρχή Õ που επιλαμβάνεται μεταγενέστερα οφείλει να διαπιστώσει την έλλειψη δικαιοδοσίας τουης υπέρ αυτούής τουης δικαστηρίου Ö αρχής Õ .

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο διάδικος που άσκησε Ö κίνησε Õ τη σχετική αγωγή Ö διαδικασία Õ ενώπιον τουης δικαστηρίου Ö αρχής Õ που επιλαμβάνεται μεταγενέστερα μπορεί να ασκήσει Ö κινήσει Õ την αγωγή Ö εν λόγω διαδικασία Õ ενώπιον τουης δικαστηρίου Ö αρχής Õ που επελήφθη πρώτοη.

ò νέο

Άρθρο 20

Δικαίωμα του παιδιού να εκφράζει τις απόψεις του

Κατά την άσκηση της διεθνούς τους δικαιοδοσίας βάσει του τμήματος 2 του παρόντος κεφαλαίου, οι αρχές των κρατών μελών εξασφαλίζουν ότι σε κάθε παιδί το οποίο είναι σε θέση να διαμορφώσει ιδία άποψη παρέχεται η πραγματική και ουσιαστική δυνατότητα να εκφράσει τις απόψεις του ελεύθερα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.

Η αρχή λαμβάνει δεόντως υπόψη τις απόψεις του παιδιού ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά του και τεκμηριώνει την κρίση της στην απόφαση.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III

Ö ΑΠΑΓΩΓΗ ΠΑΙΔΙΟΥ Õ

Άρθρο 11 21

Επιστροφή του παιδιού Ö σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980 Õ

1. Όταν ένα φυσικό πρόσωπο, ίδρυμα ή οργάνωση που έχει Ö ισχυρίζεται ότι συντρέχει παραβίαση Õ δικαίωμαιώματος επιμέλειας προσφεύγει στιςε αρμόδιες αρχές Ö δικαστήριο Õ κράτους μέλους προκειμένου να εκδοθεί, βάσει της σύμβασης της Χάγης της 25ης Οκτωβρίου 1980 για τα αστικά θέματα της διεθνούς απαγωγής παιδιών (εφεξής «σύμβαση της Χάγης του 1980»), απόφαση για Ö με αίτημα την έκδοση απόφασης που να διατάζει Õ την επιστροφή του παιδιού το οποίο μετακινήθηκε ή κατακρατείται παρανόμως σε κράτος μέλος διάφορο του κράτους μέλους όπου το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτηση, ισχύουν οι παράγραφοι 2 έως 8 τα άρθρα 22 έως 26.

ò νέο

Άρθρο 22

Συγκέντρωση της κατά τόπον αρμοδιότητας

Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι η αρμοδιότητα για τις αιτήσεις που αφορούν την επιστροφή παιδιού κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 21 συγκεντρώνεται σε περιορισμένο αριθμό δικαστηρίων. Τα εν λόγω δικαστήρια κοινοποιούνται από κάθε κράτος μέλος στην Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 81.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

Άρθρο 23

Ö Ταχεία διαδικασία και διαμεσολάβηση Õ

31. Το δικαστήριο το οποίο επιλαμβάνεται αίτησης επιστροφής ενός παιδιού, όπως προβλέπεται στην παράγραφο 1, Ö , κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 21, Õ ενεργεί αμέσως στα πλαίσια της διαδικασίας σχετικά με την αίτηση, χρησιμοποιώντας τις πλέον σύντομες διαδικασίες τις οποίες προβλέπει το εθνικό δίκαιο.

Ανεξάρτητα από το προηγούμενο εδάφιο, το δικαστήριο ð κάθε βαθμός δικαιοδοσίας ï εκδίδει την απόφασή του το αργότερο έξι εβδομάδες από την ενώπιόν του κατάθεση της αίτησης ð ή του ένδικου μέσου ï , εκτός αν αυτό καθίσταται αδύνατο λόγω εξαιρετικών περιστάσεων.

ò νέο

2.    Το νωρίτερο δυνατόν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, το δικαστήριο εξετάζει αν οι διάδικοι είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε διαμεσολάβηση για να εξευρεθεί, προς το συμφέρον του παιδιού, κοινά αποδεκτή λύση, υπό την προϋπόθεση ότι αυτό δεν θα καθυστερήσει αδικαιολόγητα τη διαδικασία.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

Άρθρο 24

Ö Ακρόαση του παιδιού σε διαδικασία επιστροφής σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980 Õ

2. Κατά την εφαρμογή των άρθρων 12 και 13 της σύμβασης της Χάγης του 1980, Ö το δικαστήριο Õ εξασφαλίζεται ότι παρέχεται στο παιδί η δυνατότητα Ö να εκφράσει τις απόψεις του σύμφωνα με το άρθρο 20 του παρόντος κανονισμού Õ ακρόασης κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, εκτός αν αυτό αντενδείκνυται λόγω της ηλικίας του ή του βαθμού ωριμότητάς του.

Άρθρο 25

Ö Διαδικασία για την επιστροφή του παιδιού Õ

41. Το δικαστήριο δεν μπορεί να αρνηθεί την επιστροφή του παιδιού δυνάμει του άρθρου 13 πρώτο εδάφιο στοιχείο β) της σύμβασης της Χάγης του 1980, εάν διαπιστώνεται ότι έχουν προβλεφθεί τα κατάλληλα μέτρα για την προστασία του παιδιού μετά την επιστροφή του.

ò νέο

Για τον σκοπό αυτό το δικαστήριο

α)    συνεργάζεται με τις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτηση, είτε απευθείας, με τη συνδρομή των κεντρικών αρχών, είτε μέσω του ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου για αστικές και εμπορικές υποθέσεις, και

β)    λαμβάνει, εφόσον αυτό ενδείκνυται, προσωρινά ή ασφαλιστικά μέτρα σύμφωνα με το άρθρο 12 του παρόντος κανονισμού.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

52. Το δικαστήριο δεν δύναται να απορρίψει την αίτηση επιστροφής παιδιού Ö μόνον Õ αν το πρόσωπο που ζήτησε την επιστροφή του παιδιού δεν είχε δυνατότητα ακρόασης.

ò νέο

3.    Το δικαστήριο μπορεί να κηρύξει την απόφαση που διατάσσει την επιστροφή του παιδιού προσωρινά εκτελεστή ανεξάρτητα από την τυχόν άσκηση προσφυγής εναντίον της, ακόμη και αν το εθνικό δίκαιο δεν προβλέπει τέτοιου είδους προσωρινή εκτελεστότητα.

4.    Μόνο μία προσφυγή είναι δυνατή κατά απόφασης η οποία διατάσσει ή απορρίπτει την επιστροφή παιδιού.

5.    Το άρθρο 32 παράγραφος 4 εφαρμόζεται αναλόγως στην εκτέλεση της απόφασης για την επιστροφή η οποία έχει εκδοθεί σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

Άρθρο 26

ÖΆρνηση επιστροφής του παιδιού σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980 Õ 

ò νέο

1.    Σε απόφαση άρνησης επιστροφής του παιδιού, το δικαστήριο προσδιορίζει το άρθρο ή τα άρθρα της σύμβασης της Χάγης του 1980 στα οποία βασίζεται η εν λόγω άρνηση.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

62. ÖΑν απόφαση η οποία αρνείται την Õ Εάν ένα δικαστήριο εκδώσει απόφαση για τη μη επιστροφή του παιδιού Ö βασίζεται σε τουλάχιστον έναν από τους λόγους που προβλέπονται Õ , σύμφωνα με στο άρθρο 13 της σύμβασης της Χάγης του 1980, το δικαστήριο αυτό διαβιβάζει αμέσως, είτε απευθείας είτε μέσω της κεντρικής του αρχής ð είτε μέσω του ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου για αστικές και εμπορικές υποθέσεις ï , αντίγραφο της απόφασης μη επιστροφής Ö της εν λόγω απόφασης Õ και Ö των άλλων Õ συναφήών έγγραφαεγγράφων, ιδίως πρακτικάών, στο αρμόδιο δικαστήριο ή στην κεντρική αρχή του κράτους μέλους όπου το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτησή του, κατά τα οριζόμενα στο εθνικό δίκαιο.

ðΗ απόφαση συνοδεύεται από μετάφραση σύμφωνα με το άρθρο 69 στην επίσημη γλώσσα ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες του εν λόγω κράτους μέλους ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα έχει δηλώσει ότι δέχεται το κράτος μέλος. ï     Τα εν λόγω έγγραφα επιδίδονται στο Ö αρμόδιο Õ δικαστήριο εντός μηνός από την ημερομηνία της απόφασης Ö άρνησης Õ περί μη Ö της Õ επιστροφής Ö του παιδιού Õ .

73. Αν τα δικαστήρια του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτησή του δεν έχουν ήδη επιληφθεί κατόπιν αιτήσεως ενός των μερών, το δικαστήριο ή η κεντρική αρχή που λαμβάνει την πληροφορία που μνημονεύεται Ö τα έγγραφα που αναφέρονται Õ στην παράγραφο 6 2 πρέπει να την γνωστοποιήσει Ö κοινοποιεί Õ στα μέρη Ö τις πληροφορίες αυτές Õ και να τα καλέσει Ö καλεί τα μέρη Õ να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους ενώπιον του δικαστηρίου σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, εντός τριών μηνών από την κοινοποίηση, ώστε το δικαστήριο να εξετάσει το ζήτημα της επιμέλειας του παιδιού.

Με την επιφύλαξη των περί δικαιοδοσίας διατάξεων του παρόντος κανονισμού, το δικαστήριο περατώνει την υπόθεση, εάν παρέλθει άπρακτη η ως άνω προθεσμία.

84. Ανεξάρτητα από απόφαση για τη μη επιστροφή του παιδιού ð Αν στο δικαστήριο που αναφέρεται στην παράγραφο 3 υποβληθούν παρατηρήσεις εντός της καθορισμένης προθεσμίας ή αν ήδη εκκρεμεί διαδικασία για την επιμέλεια στο εν λόγω κράτος μέλος, το δικαστήριο εξετάζει το ζήτημα της επιμέλειας του παιδιού, λαμβάνοντας υπόψη το συμφέρον του παιδιού, καθώς και τους λόγους και τα στοιχεία στα οποία στηρίζεται η απόφαση άρνησης της επιστροφής του παιδιού ï σύμφωνα με το άρθρο 13 της σύμβασης της Χάγης του 1980,. 

οΟιαδήποτε μεταγενέστερη απόφαση Ö σχετικά με το ζήτημα της επιμέλειας εκδοθεί στη διαδικασία που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο Õ η οποία διατάσσει την επιστροφή του παιδιού και έχει εκδοθεί από δικαστήριο αρμόδιο βάσει του παρόντος κανονισμού είναι εκτελεστή Ö σε όλα τα άλλα κράτη μέλη Õ σύμφωνα με το κεφάλαιο III τμήμα 4, προκειμένου να εξασφαλισθεί η επιστροφή του παιδιού Ö ανεξάρτητα από προγενέστερη απόφαση με την οποία έχει απορριφθεί η επιστροφή του παιδιού σύμφωνα με το άρθρο 13 της σύμβασης της Χάγης του 1980 Õ .

ΚΕΦΑΛΑΙΟ III IV

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ

ΤΜΗΜΑ 1

Αναγνώριση

Άρθρο 21 27

Αναγνώριση αποφάσεων

1. Οι αποφάσεις που εκδίδονται σε κράτος μέλος αναγνωρίζονται στα λοιπά κράτη μέλη χωρίς καμία διαδικασία.

2. Ειδικότερα, και με την επιφύλαξη της παραγράφου 3, οποιοδήποτε κράτος μέλος μπορεί, χωρίς καμία διαδικασία, να επιφέρει τροποποιήσεις στα ληξιαρχικά βιβλία του βάσει αποφάσεως διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης γάμου που εκδίδεται σε άλλο κράτος μέλος και δεν υπόκειται σε περαιτέρω ένδικα μέσα κατά το δίκαιο του εν λόγω κράτους μέλους.

3. Υπό την επιφύλαξη του τμήματος 4, οΟποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος μπορεί, σύμφωνα με τις διαδικασίες που προβλέπει το τμήμα 2 του παρόντος κεφαλαίου, να ζητήσει την έκδοση απόφασης Ö που να αναγνωρίζει ότι δεν συντρέχουν οι προβλεπόμενοι στα άρθρα 37 και 38 λόγοι άρνησης της αναγνώρισης Õ για την αναγνώριση ή μη αναγνώριση της απόφασης. ðΤο τμήμα 3 υποτμήμα 2 του παρόντος κεφαλαίου εφαρμόζεται αναλόγως. ï

Η κατά τόπον αρμοδιότητα του δικαστηρίου που συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο τον οποίο κοινοποιεί κάθε κράτος μέλος στην Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 68, καθορίζεται από το εσωτερικό δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο κινείται η διαδικασία αναγνώρισης ή μη αναγνώρισης.

4. Εάν η επίκληση της αναγνώρισης γίνεται παρεμπιπτόντως ενώπιον Ö αρχής Õ δικαστηρίου κράτους μέλους, το δικαστήριο Ö η αρχή Õ αυτόή έχει διεθνή δικαιοδοσία να κρίνει σχετικά.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

Άρθρο 37 28

Έγγραφα Ö προς υποβολή για την αναγνώριση Õ

1. Ο διάδικος που επικαλείται ή αμφισβητεί την αναγνώριση απόφασης ή ζητεί την κήρυξη της εκτελεστότητας Ö επιθυμεί να επικαλεστεί σε κράτος μέλος απόφαση που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος Õ , οφείλει να προσκομίσει Ö υποβάλει τα ακόλουθα Õ :

α) αντίγραφο της απόφασης, το οποίο να συγκεντρώνει τις αναγκαίες προϋποθέσεις γνησιότητας, και

β) το Ö κατάλληλο Õ πιστοποιητικό που αναφέρεται στο Ö έχει εκδοθεί σύμφωνα με το Õ άρθρο 5339.

2. Επιπλέον, ο διάδικος που επικαλείται ή αμφισβητεί την αναγνώριση ή ζητεί την κήρυξη της εκτελεστότητας, εφόσον πρόκειται για απόφαση ερήμην, οφείλει να προσκομίσει:

α) το πρωτότυπο ή κυρωμένο αντίγραφο του εγγράφου που αποδεικνύει ότι το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης ή άλλο ισοδύναμο έγγραφο έχει επιδοθεί ή κοινοποιηθεί στον ερημοδικήσαντα διάδικο,

ή

β) οποιοδήποτε έγγραφο στο οποίο να δηλώνεται ότι ο εναγόμενος έχει αποδεχθεί την απόφαση κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση.

ò νέο

2.    Η αρχή ενώπιον της οποίας γίνεται επίκληση απόφασης που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος δύναται, εάν το κρίνει απαραίτητο, να απαιτήσει από τον διάδικο ο οποίος την επικαλείται να προσκομίσει, σύμφωνα με το άρθρο 69, μετάφραση ή μεταγραμματισμό του σχετικού περιεχομένου του πιστοποιητικού που αναφέρεται στην παράγραφο 1 στοιχείο β).

Η αρχή μπορεί να απαιτήσει από τον διάδικο να προσκομίσει μετάφραση της απόφασης αντί της μετάφρασης του σχετικού περιεχομένου του πιστοποιητικού μόνον εάν είναι αδύνατον να προχωρήσει χωρίς τη μετάφραση αυτή.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

Άρθρο 27 29

Αναστολή της διαδικασίας

1. Το δικαστήριο κράτους μέλους Ö Η αρχή Õ ενώπιον τουης οποίουας ζητείται αναγνώριση Ö γίνεται επίκληση Õ απόφασης που εκδόθηκε σε άλλο κράτος μέλος, μπορεί να αναστείλει τη διαδικασία, Ö εν όλω ή εν μέρει, στις ακόλουθες περιπτώσεις: Õ

α)    αν η απόφαση αυτή έχει προσβληθεί με τακτικό ένδικο μέσο. Ö έχει προσβληθεί στο κράτος μέλος προέλευσης, Õ

ò νέο

β)    αν έχει υποβληθεί αίτηση για την έκδοση απόφασης που να αναγνωρίζει ότι δεν συντρέχουν οι προβλεπόμενοι στα άρθρα 37 και 38 λόγοι άρνησης της αναγνώρισης ή απόφασης που να ορίζει ότι η αναγνώριση πρέπει να απορριφθεί βάσει κάποιου εξ αυτών των λόγων, ή

γ)    στην περίπτωση απόφασης που αφορά γονική μέριμνα, αν εκκρεμεί διαδικασία για την τροποποίηση απόφασης ή την έκδοση νέας απόφασης για το ίδιο ζήτημα στο κράτος μέλος που έχει διεθνή δικαιοδοσία επί της ουσίας της υπόθεσης δυνάμει του παρόντος κανονισμού.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

2. Το ίδιο δικαστήριο κράτους μέλους ενώπιον του οποίου ζητείται αναγνώριση απόφασης που εκδόθηκε στην Ιρλανδία ή στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να αναστείλει τη διαδικασία, εάν στο κράτος προέλευσης η εκτέλεση έχει ανασταλεί λόγω άσκησης προσφυγής.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

ΤΜΗΜΑ 2

Αιτηση για την κηρυξη τησ εκτελεστοτητασ ð Εκτελεση ï 

Άρθρο 28 30

Εκτελεστές αποφάσεις

1. Αποφάσεις που εκδόθηκαν σε κράτος μέλος για την άσκηση της Ö σχετικά με διαφορές Õ γονικής μέριμνας παιδιού, οι οποίες είναι εκτελεστές σε αυτό το κράτος μέλος και έχουν επιδοθεί, μπορούν να εκτελεστούν Ö είναι εκτελεστές Õ σετα άλλοα κράτος μέλος Ö κράτη μέλη Õ αφού κηρυχθούν εκτελεστές με αίτηση κάθε ενδιαφερομένου ð χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε κήρυξη της εκτελεστότητάς τους ï .

2. Πάντως, στο Ηνωμένο Βασίλειο τέτοιες αποφάσεις μπορούν να εκτελεστούν στην Αγγλία και στην Ουαλία, στη Σκωτία ή στη Βόρειο Ιρλανδία μόνο εάν προηγουμένως οι αποφάσεις αυτές εγγραφούν προς εκτέλεση στο αντίστοιχο τμήμα του Ηνωμένου Βασιλείου, κατόπιν αίτησης κάθε ενδιαφερομένου.

2. Ακόμη και αν το εθνικό δίκαιο δεν προβλέπει την εκτελεστότητα απ' ευθείας εκ του νόμου, Ö Για τους σκοπούς της εκτέλεσης σε άλλο κράτος μέλος Õ παρά ενδεχόμενη προσφυγή, απόφασης με την οποία αναγνωρίζεται δικαίωμα επικοινωνίας, το δικαστήριο προέλευσης μπορεί να κηρύξει την απόφαση Ö προσωρινά Õ εκτελεστή Ö , ακόμη και αν το εθνικό δίκαιο δεν προβλέπει προσωρινή εκτελεστότητα Õ .

Άρθρο 30 31

Διαδικασία

1. Η αίτηση υποβάλλεται Ö διαδικασία για την εκτέλεση αποφάσεων που έχουν εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος Õ ð , στον βαθμό που δεν καλύπτεται από τον παρόντα κανονισμό, ï κατά Ö διέπεται από Õ το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης. ð Με την επιφύλαξη του άρθρου 40, απόφαση που έχει εκδοθεί σε κράτος μέλος η οποία είναι εκτελεστή στο κράτος μέλος εκτέλεσης, εκτελείται εκεί υπό τους ίδιους όρους που ισχύουν για τις αποφάσεις που εκδίδονται στο κράτος μέλος εκτέλεσης. ï

ò νέο

2.    Ο διάδικος που επιδιώκει την εκτέλεση απόφασης που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος, δεν υποχρεούται να έχει ταχυδρομική διεύθυνση στο κράτος μέλος εκτέλεσης.

Ο εν λόγω διάδικος οφείλει να έχει εξουσιοδοτημένο αντίκλητο στο κράτος μέλος εκτέλεσης μόνον αν ο διορισμός τέτοιου αντικλήτου είναι υποχρεωτικός ανεξάρτητα από την εθνικότητα ή την κατοικία των διαδίκων.

ê 2201/2003

2. Ο αιτών οφείλει να προβεί σε επιλογή κατοικίας στην περιφέρεια του δικαστηρίου στο οποίο απευθύνεται. Αν πάντως το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης δεν προβλέπει την επιλογή κατοικίας, ο αιτών διορίζει αντίκλητο.

3. Στην αίτηση επισυνάπτονται τα έγγραφα που αναφέρονται στα άρθρα 37 και 39.

ò νέο

Άρθρο 32

       Αρμόδια δικαστήρια και διαδικασία εκτέλεσης

1.    Η αίτηση εκτέλεσης υποβάλλεται στο δικαστήριο που σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης είναι αρμόδιο για την εκτέλεση. Τα εν λόγω δικαστήρια κοινοποιούνται από κάθε κράτος μέλος στην Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 81.

2.    Το δικαστήριο προβαίνει σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες για να εξασφαλίσει την εκτέλεση της απόφασης, συμπεριλαμβανομένων των εξής:

α)    διατάσσει τα συγκεκριμένα μέτρα εκτέλεσης προς εφαρμογή ·

β)    προσαρμόζει την απόφαση σύμφωνα με το άρθρο 33, αν είναι αναγκαίο·

γ)    παρέχει εντολές στον αρμόδιο για την εκτέλεση υπάλληλο.

3.    Στο στάδιο αυτό δεν εξετάζονται λόγοι άρνησης της αναγνώρισης ή της εκτέλεσης, εκτός αν έχει κατατεθεί αίτηση σύμφωνα με το άρθρο 39 ή το άρθρο 41 για την άρνηση της αναγνώρισης ή της εκτέλεσης.

4.    Αν η απόφαση δεν εκτελεστεί εντός έξι εβδομάδων από την έναρξη της διαδικασίας εκτέλεσης, το δικαστήριο του κράτους μέλους εκτέλεσης ενημερώνει την αιτούσα κεντρική αρχή στο κράτος μέλος προέλευσης ή, αν η κίνηση της διαδικασίας πραγματοποιήθηκε χωρίς συνδρομή της κεντρικής αρχής, τον αιτούντα σχετικά με το γεγονός αυτό και τις αιτίες του.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

Άρθρο 48 33

Πρακτικοί διακανονισμοί για την άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίαςÖ Προσαρμογή απόφασης Õ

ò νέο

1.    Όπου απαιτείται, τα δικαστήρια του κράτους μέλους εκτέλεσης δύνανται να καθορίσουν τις αναγκαίες λεπτομέρειες για την εκτέλεση και να προβούν στις προσαρμογές που τυχόν απαιτούνται για την εκτέλεση της απόφασης, υπό την προϋπόθεση της διατήρησης των ουσιωδών στοιχείων της σχετικής απόφασης.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

1. ÖΙδίως, Õ Ττα δικαστήρια του κράτους μέλους εκτέλεσης μπορούν να προβούν σε πρακτικούς διακανονισμούς για τη διοργάνωση της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας, εφόσον δεν έχουν προβλεφθεί, ή έχουν προβλεφθεί κατά τρόπο ανεπαρκή, οι απαραίτητοι διακανονισμοί στην απόφαση των δικαστηρίων Ö των αρχών Õ του κράτους μέλους με διεθνή δικαιοδοσία ως προς την ουσία της υπόθεσης και υπό τον όρο ότι γίνονται σεβαστά τα ουσιαστικά στοιχεία αυτής της απόφασης.

2. Οι πρακτικοί διακανονισμοί σύμφωνα με την παράγραφο 1 το δεύτερο εδάφιο παύουν να ισχύουν με μεταγενέστερη απόφαση των δικαστηρίων του κράτους μέλους με διεθνή δικαιοδοσία ως προς την ουσία της υπόθεσης.

ò νέο

2.     Αν απόφαση περιλαμβάνει μέτρο ή διαταγή που δεν προβλέπεται στο δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης, τα δικαστήρια του εν λόγω κράτους μέλους προσαρμόζουν το μέτρο ή τη διαταγή αυτή ώστε, στο μέτρο του δυνατού, να μετατραπεί σε μέτρο ή διαταγή που προβλέπεται από το εθνικό δίκαιο του εν λόγω κράτους μέλους και που έχει ισοδύναμα αποτελέσματα και επιδιώκει ανάλογους στόχους.

Η προσαρμογή αυτή δεν μπορεί να οδηγεί σε αποτελέσματα που υπερβαίνουν όσα προβλέπονται στη νομοθεσία του κράτους μέλους προέλευσης.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

Άρθρο 45 34

Έγγραφα Ö προς υποβολή με την αίτηση εκτέλεσης Õ

1. Ο διάδικος που επιδιώκει Ö αιτείται σε κράτος μέλος Õ την εκτέλεση απόφασης Ö που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος Õ οφείλει να προσκομίσει Ö τα ακόλουθα Õ :

α) αντίγραφο της απόφασης, το οποίο να συγκεντρώνει τις αναγκαίες προϋποθέσεις γνησιότητας, και

β) το Ö κατάλληλο Õ πιστοποιητικό που αναφέρεται στο άρθρο 41 παράγραφος 1 ή στο άρθρο 42 παράγραφος 1 ð το οποίο έχει εκδοθεί σύμφωνα με το άρθρο 53 και το οποίο πιστοποιεί ότι η απόφαση είναι εκτελεστή και περιέχει το σχετικό απόσπασμα της απόφασης που προσδιορίζει την υποχρέωση προς εκτέλεση ï.

2. Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου,

–- το πιστοποιητικό που προβλέπεται στο άρθρο 41 παράγραφος 1 συνοδεύεται από μετάφραση του σημείου 12 σχετικά με τον τρόπο άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας,

–το πιστοποιητικό που προβλέπεται στο άρθρο 42 παράγραφος 1 συνοδεύεται από μετάφραση του σημείου 14 σχετικά με μέτρα που λαμβάνονται προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιστροφή του παιδιού.

Η μετάφραση γίνεται στην επίσημη γλώσσα ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες του κράτους μέλους εκτέλεσης ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα που το κράτος μέλος εκτέλεσης έχει αναφέρει ότι δέχεται. Η μετάφραση επικυρώνεται από πρόσωπο που έχει σχετικό δικαίωμα σε ένα από τα κράτη μέλη.

ò νέο

2.    Το δικαστήριο δύναται, όπου απαιτείται, να απαιτήσει από τον αιτούντα να προσκομίσει, σύμφωνα με το άρθρο 69, μετάφραση ή μεταγραμματισμό του σχετικού περιεχομένου του πιστοποιητικού που προσδιορίζει την υποχρέωση προς εκτέλεση.

3.    Το δικαστήριο δύναται να απαιτήσει από τον αιτούντα να προσκομίσει μετάφραση της απόφασης μόνο αν δεν είναι σε θέση να προχωρήσει χωρίς τη μετάφραση αυτή.

Άρθρο 35

Επίδοση ή κοινοποίηση του πιστοποιητικού και της απόφασης

1.    Όταν επιδιώκεται η εκτέλεση απόφασης που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος, το πιστοποιητικό που έχει εκδοθεί σύμφωνα με το άρθρο 53 επιδίδεται ή κοινοποιείται στο πρόσωπο κατά του οποίου επιδιώκεται η εκτέλεση πριν από το πρώτο μέτρο εκτέλεσης. Το πιστοποιητικό συνοδεύεται από την απόφαση, αν αυτή δεν έχει ήδη επιδοθεί ή κοινοποιηθεί στο εν λόγω πρόσωπο.

2.    Όταν το πρόσωπο κατά του οποίου επιδιώκεται η εκτέλεση της απόφασης έχει τη συνήθη διαμονή του σε κράτος μέλος διαφορετικό από το κράτος μέλος προέλευσης, μπορεί να ζητήσει μετάφραση του κειμένου της απόφασης προκειμένου να προσβάλει την εκτέλεση της απόφασης, εφόσον η απόφαση δεν είναι διατυπωμένη ή δεν συνοδεύεται από μετάφραση σε μία από τις εξής γλώσσες:

α)    μία γλώσσα την οποία το εν λόγω πρόσωπο κατανοεί ή

β)    την επίσημη γλώσσα του κράτους μέλους στο οποίο έχει τη συνήθη διαμονή του ή, αν στο εν λόγω κράτος μέλος υπάρχουν πολλές επίσημες γλώσσες, στην επίσημη γλώσσα ή μία από τις επίσημες γλώσσες του τόπου στον οποίο έχει τη συνήθη διαμονή του.

Αν ζητηθεί μετάφραση της απόφασης σύμφωνα με το πρώτο εδάφιο, δεν λαμβάνονται άλλα μέτρα εκτέλεσης εκτός από ασφαλιστικά έως ότου παρασχεθεί η εν λόγω μετάφραση στο πρόσωπο κατά του οποίου επιδιώκεται η εκτέλεση.

Η παράγραφος αυτή δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση που η απόφαση έχει ήδη επιδοθεί ή κοινοποιηθεί στο πρόσωπο κατά του οποίου επιδιώκεται η εκτέλεση σε μία από τις γλώσσες που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο.

3.    Το παρόν άρθρο δεν εφαρμόζεται στην εκτέλεση προσωρινών ή ασφαλιστικών μέτρων.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

Άρθρο 36

Ö Αναστολή της διαδικασίας εκτέλεσης Õ

Ö 1.    Με την επιφύλαξη του άρθρου 40, το δικαστήριο του κράτους μέλους εκτέλεσης, κατόπιν αίτησης του προσώπου κατά του οποίου επιδιώκεται η εκτέλεση αναστέλλει τη διαδικασία εκτέλεσης Õ ð στην περίπτωση που η εκτελεστότητα της απόφασης έχει ανασταλεί στο κράτος μέλος προέλευσης. ï

ò νέο

2.    Κατόπιν αίτησης του προσώπου κατά του οποίου επιδιώκεται η εκτέλεση, το δικαστήριο στο κράτος μέλος εκτέλεσης μπορεί να αναστείλει τη διαδικασία εκτέλεσης όταν λόγω παροδικών περιστάσεων, όπως σοβαρής ασθένειας του παιδιού, η εκτέλεση θα μπορούσε να θέσει σε σοβαρό κίνδυνο το συμφέρον του παιδιού. Η διαδικασία εκτέλεσης συνεχίζεται μόλις εκλείψει το εμπόδιο.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ΤΜΗΜΑ 3

Ö Αρνηση αναγνωρισησ και εκτελεσησ Õ

Υποτμημα 1

Ö Αρνηση αναγνωρισησ Õ

Άρθρο 22 37

Λόγοι μη αναγνώρισης αποφάσεων που αφορούν διαζύγιο, δικαστικό χωρισμό ή ακύρωση γάμου Ö σε γαμικές διαφορές Õ

Αποφάσεις Ö Κατόπιν αίτησης οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου μέρους, η αναγνώριση απόφασης Õ που αφορούνά διαζύγιο, δικαστικό χωρισμό ή ακύρωση γάμου δεν Ö απορρίπτεται Õ αναγνωρίζονται:

α) αν η αναγνώριση αντίκειται προδήλως στη δημόσια τάξη του κράτους μέλους αναγνώρισης· Ö ή Õ

β) αν το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης ή άλλο ισοδύναμο έγγραφο δεν έχει επιδοθεί ή κοινοποιηθεί στον ερημοδικήσαντα εναγόμενο κανονικά και έγκαιρα ώστε να μπορεί να αμυνθεί, εκτός εάν διαπιστώνεται ότι ο εναγόμενος έχει δεχθεί την απόφαση κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση· Ö ή Õ

γ) αν η απόφαση είναι ασυμβίβαστη με απόφαση που έχει εκδοθεί μεταξύ των ίδιων διαδίκων στο κράτος μέλος αναγνώρισης· ή

δ) αν η απόφαση είναι ασυμβίβαστη με απόφαση που έχει εκδοθεί προγενέστερα μεταξύ των ίδιων διαδίκων σε άλλο κράτος μέλος ή σε τρίτο κράτος, εφόσον η απόφαση αυτή συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την αναγνώρισή της στο κράτος μέλος αναγνώρισης.

Άρθρο 23 38

Λόγοι μη αναγνώρισης αποφάσεων που αφορούν Ö σε διαφορές Õ τη γονικής μέριμνας

Ö 1.    Κατόπιν αίτησης οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου μέρους, η αναγνώριση Õ Ααπόφασης που αφορά τη γονική μέριμνα δεν αναγνωρίζεται Ö απορρίπτεται Õ :

α) αν η αναγνώριση αντίκειται προδήλως στη δημόσια τάξη του κράτους μέλους αναγνώρισης, λαμβάνοντας υπόψη το ύψιστο συμφέρον του παιδιού, Ö ή Õ

β) αν έχει εκδοθεί, εκτός περιπτώσεων κατεπείγοντος, χωρίς να δοθεί στο παιδί δυνατότητα ακρόασης, κατά παράβαση θεμελιωδών δικονομικών αρχών του κράτους μέλους αναγνώρισης,

γβ) αν το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης ή άλλο ισοδύναμο έγγραφο δεν έχει επιδοθεί ή κοινοποιηθεί στον ερημοδικήσαντα διάδικο κανονικά και έγκαιρα ώστε να μπορεί να αμυνθεί, εκτός εάν βεβαιωθεί ότι ο διάδικος έχει δεχτεί την απόφαση κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση, Ö ή Õ

δγ) κατόπιν αιτήματος προσώπου που ισχυρίζεται ότι η απόφαση παραβιάζει την άσκηση της γονικής μέριμνάς του, εάν η απόφαση έχει εκδοθεί χωρίς να δοθεί στο πρόσωπο αυτό δυνατότητα ακρόασης, Ö ή Õ

εδ) αν η απόφαση είναι ασυμβίβαστη με μεταγενέστερη απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα που έχει εκδοθεί στο κράτος μέλος αναγνώρισης, Ö ή Õ

στε) αν η απόφαση είναι ασυμβίβαστη με μεταγενέστερη απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος ή στην τρίτη χώρα συνήθους διαμονής του παιδιού, εφόσον η απόφαση αυτή συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για την αναγνώρισή της στο κράτος μέλος αναγνώρισης,

ή

ζ) αν δεν τηρήθηκε η διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 56.

Ö 2.    Δεν μπορεί να γίνει επίκληση των λόγων άρνησης που αναφέρονται στα στοιχεία α) έως γ) της παραγράφου 1 κατά απόφασης η οποία χορηγεί δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας ή συνεπάγεται την επιστροφή του παιδιού σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 26 παράγραφος 4.  Õ

ò νέο

Άρθρο 39

Διαδικασία για την άρνηση της αναγνώρισης

Οι διαδικασίες που προβλέπονται στα άρθρα 41 έως 47 και, κατά περίπτωση, στα τμήματα 4 και 6 και στο κεφάλαιο VI εφαρμόζονται αναλόγως όσον αφορά την υποβολή αίτησης άρνησης της αναγνώρισης.

Υποτμήμα 2

Άρνηση εκτέλεσης

Άρθρο 40

Λόγοι άρνησης της εκτέλεσης αποφάσεων σε διαφορές γονικής μέριμνας

1.    Η εκτέλεση απόφασης απορρίπτεται κατόπιν αίτησης του προσώπου κατά του οποίου ζητείται η εκτέλεση εφόσον συντρέχει λόγος μη αναγνώρισης από τους προβλεπόμενους στο άρθρο 38 παράγραφος 1.

Ωστόσο, δεν μπορεί να γίνει επίκληση των λόγων άρνησης που αναφέρονται στα στοιχεία α) έως γ) του άρθρου 38 παράγραφος 1 κατά απόφασης η οποία χορηγεί δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας ή συνεπάγεται την επιστροφή του παιδιού σύμφωνα με το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 26 παράγραφος 4.  

2.    Η εκτέλεση απόφασης μπορεί να απορριφθεί κατόπιν αίτησης του προσώπου κατά του οποίου ζητείται η εκτέλεση όταν, λόγω αλλαγής των περιστάσεων από την έκδοση της απόφασης, η εκτέλεση αντίκειται προδήλως στη δημόσια τάξη του κράτους μέλους εκτέλεσης εξαιτίας ενός από τους ακόλουθους λόγους:

α)    το παιδί το οποίο έχει ικανή ηλικία και ωριμότητα αντιτίθεται πλέον σε τέτοιο βαθμό που η εκτέλεση θα ήταν προδήλως ασύμβατη με το συμφέρον του παιδιού,

β)    άλλες περιστάσεις έχουν μεταβληθεί σε τέτοιο βαθμό από την έκδοση της απόφασης που η εκτέλεσή της θα ήταν πλέον προδήλως ασύμβατη με το συμφέρον του παιδιού.

3.    Στις περιπτώσεις που αναφέρονται στην παράγραφο 2 στοιχείο α), πριν από την απόρριψη της εκτέλεσης, οι αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους εκτέλεσης προβαίνουν στις αναγκαίες ενέργειες για να επιτύχουν τη συνεργασία του παιδιού και να εξασφαλίσουν την εκτέλεση σύμφωνα με το συμφέρον του παιδιού.

4.    Δεν μπορεί να γίνει επίκληση άλλων λόγων άρνησης της εκτέλεσης εκτός από εκείνους που ορίζονται στον παρόντα κανονισμό.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

Άρθρο 29 41

Κατά τόπον αρμόδια δικαστήρια

1. Η αίτηση για την κήρυξη εκτελεστότητας ð άρνηση της εκτέλεσης ï υποβάλλεται στο δικαστήριο Ö που είναι αρμόδιο για την εκτέλεση σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης, όπως έχει κοινοποιηθεί από Õ που προβλέπεται στον κατάλογο που κοινοποιεί κάθε κράτος μέλος στην Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 68 81.

2. Η κατά τόπον αρμοδιότητα καθορίζεται από τη συνήθη διαμονή του προσώπου κατά του οποίου ζητείται η εκτέλεση ή από τη συνήθη διαμονή του παιδιού το οποίο αφορά η αίτηση.

Εάν ουδείς από τους τόπους που ορίζονται στο πρώτο εδάφιο δεν βρίσκεται στο κράτος μέλος εκτέλεσης, το κατά τόπον αρμόδιο δικαστήριο καθορίζεται από τον τόπο εκτέλεσης.

ò νέο

Άρθρο 42

Διαδικασία για την άρνηση της εκτέλεσης

1.    Η διαδικασία για την άρνηση της εκτέλεσης, στο μέτρο που δεν καλύπτεται από τον παρόντα κανονισμό, διέπεται από το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης.

2.    Ο αιτών υποβάλλει στο δικαστήριο αντίγραφο της απόφασης και, όπου απαιτείται, μετάφραση της απόφασης σύμφωνα με το άρθρο 69 ή μεταγραμματισμό της.

Το δικαστήριο δύναται να απαλλάξει τον αιτούντα από την υποχρέωση υποβολής των εγγράφων που προβλέπονται στο προηγούμενο εδάφιο, εφόσον τα έχει ήδη στην κατοχή του ή εφόσον εκτιμά ότι δεν είναι εύλογο να βαρυνθεί ο αιτών με την υποχρέωση υποβολής τους.

Όταν το δικαστήριο εκτιμά ότι δεν είναι εύλογο να βαρυνθεί ο αιτών με την υποχρέωση υποβολής των εν λόγω εγγράφων, μπορεί να ζητήσει από τον άλλο διάδικο να τα υποβάλει.

3.    Ο διάδικος που επιδιώκει την άρνηση της εκτέλεσης απόφασης που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος δεν υποχρεούται να έχει ταχυδρομική διεύθυνση στο κράτος μέλος εκτέλεσης.

Ο εν λόγω διάδικος οφείλει να έχει εξουσιοδοτημένο αντίκλητο στο κράτος μέλος εκτέλεσης μόνον αν ο διορισμός τέτοιου αντικλήτου είναι υποχρεωτικός ανεξάρτητα από την εθνικότητα ή την κατοικία των διαδίκων.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

Άρθρο 31 43

Απόφαση του δικαστηρίου

1. Το δικαστήριο στο οποίο υποβάλλεται η αίτηση αποφασίζει ð σχετικά με την άρνηση της εκτέλεσης ï σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ούτε το πρόσωπο, κατά του οποίου ζητείται η εκτέλεση ούτε το παιδί έχουν, στο στάδιο αυτό της διαδικασίας, δικαίωμα υποβολής παρατηρήσεων.

2. Η αίτηση μπορεί να απορριφθεί μόνο για έναν από τους λόγους που προβλέπονται στα άρθρα 22, 23 και 24.

3. Η επί της ουσίας αναθεώρηση απόφασης αποκλείεται.

Άρθρο 32

Κοινοποίηση της απόφασης

Η απόφαση επί της αιτήσεως γνωστοποιείται αμελλητί στον αιτούντα, επιμελεία του γραμματέα του δικαστηρίου, όπως προβλέπει το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης.

Άρθρο 33 44

Προσφυγή

1. Κατά της απόφασης που εκδίδεται σχετικά με την αίτηση για την κήρυξη της εκτελεστότητας ð άρνηση της εκτέλεσης ï μπορεί να ασκηθεί προσφυγή και από τους δύο διαδίκους.

2. Η προσφυγή ασκείται σε δικαστήριο που περιλαμβάνεται στον κατάλογο που κοινοποιεί Ö που είναι αρμόδιο σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο να κρίνει τις προσφυγές κατά των αποφάσεων που αναφέρεται στο άρθρο 40 όπως έχει κοινοποιηθεί από Õ κάθε κράτος μέλος στην Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 68 81.

3. Η προσφυγή εκδικάζεται σύμφωνα με τους κανόνες που διέπουν τη διαδικασία της αμφισβητούμενης δικαιοδοσίας.

4. Εάν η προσφυγή ασκείται από τον αιτούντα την κήρυξη εκτελεστότητας, ο διάδικος κατά του οποίου ζητείται η εκτέλεση καλείται να εμφανιστεί ενώπιον του δικαστηρίου της προσφυγής. Εάν ο εν λόγω διάδικος δεν εμφανιστεί, εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 18.

5. Η προσφυγή κατά της αποφάσεως η οποία κηρύσσει την εκτελεστότητα ασκείται εντός μηνός από την επίδοσή της. Εάν ο διάδικος κατά του οποίου ζητείται η εκτέλεση έχει τη συνήθη διαμονή του σε κράτος μέλος άλλο από εκείνο στο οποίο κηρύχθηκε η εκτελεστότητα, η προθεσμία για την άσκηση της προσφυγής είναι δύο μήνες από την ημέρα που του έγινε η επίδοση προσωπικά, ή στην κατοικία του. Η προθεσμία αυτή δεν παρεκτείνεται λόγω αποστάσεως.

Άρθρο 34 45

Δικαστήρια Ö Περαιτέρω Õ προσφυγής και ένδικα μέσα Ö αρμόδια δικαστήρια Õ

Κατά της απόφασης επί της προσφυγής μπορούν να ασκηθούν μόνον οι διαδικασίες ð και ενώπιον των δικαστηρίων ï που αναφέρονται στον κατάλογο που κοινοποιεί κάθε κράτος μέλος στην Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 68 81.

Άρθρο 35 46

Αναστολή της διαδικασίας

1. Το δικαστήριο Ö στο οποίο έχει υποβληθεί αίτηση για άρνηση της εκτέλεσης ή Õ ενώπιον του οποίου ασκείται η προσφυγή σύμφωνα με τα άρθρα 33 44 ή 34 45 μπορεί, με αίτηση του διαδίκου κατά του οποίου ζητείται η εκτέλεση, να αναστείλει τη διαδικασία Ö για έναν από τους ακόλουθους λόγους: Õ

α) αν έχει ασκηθεί στο κράτος μέλος προέλευσης τακτικό ένδικο μέσο,

ή β) αν δεν έχει εκπνεύσει η προθεσμία για την άσκησή του,

ò νέο

γ) στην περίπτωση απόφασης που αφορά γονική μέριμνα, αν εκκρεμεί διαδικασία για την τροποποίηση της απόφασης ή την έκδοση νέας απόφασης για το ίδιο ζήτημα στο κράτος μέλος που έχει διεθνή δικαιοδοσία επί της ουσίας της υπόθεσης δυνάμει του παρόντος κανονισμού.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

Στην τελευταία περίπτωση Ö Εάν Õ το δικαστήριο Ö αναστείλει τη διαδικασία για τον λόγο που αναφέρεται στο στοιχείο β), Õ μπορεί να τάξει προθεσμία για την άσκηση του ένδικου αυτού μέσου.

2. Εάν η απόφαση έχει εκδοθεί στην Ιρλανδία ð , στην Κύπρο ï ή στο Ηνωμένο Βασίλειο, κάθε μορφή ένδικου μέσου διαθεσίμου στο κράτος μέλος προέλευσης θεωρείται ως τακτικό ένδικο μέσο για τους σκοπούς της παραγράφου 1 στοιχείο α).

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

Άρθρο 36 47

Μερική εκτέλεση

1. Αν η απόφαση έκρινε επί πολλών αξιώσεων της αίτησης και δεν μπορεί να κηρυχθεί εκτελεστή στο σύνολό της Ö η εκτέλεση απορρίφθηκε για ορισμένες από αυτές Õ , το δικαστήριο την κηρύσσει εκτελεστή Ö η εκτέλεση θα είναι ωστόσο δυνατή Õ ως προς μία ή περισσότερες από τις αξιώσεις Ö τα μέρη της απόφασης που δεν επηρεάζονται από την άρνηση Õ .

2. Ο αιτών μπορεί να ζητήσει μερική εκτέλεση της απόφασης.

ΤΜΗΜΑ 3 4

ÖΚοινεσ Õ Δδιατάξεις κοινές στα τμήματα 1 και 2

ò νέο

Άρθρο 48

Προσωρινά και ασφαλιστικά μέτρα

Οι διατάξεις του παρόντος κεφαλαίου που εφαρμόζονται στις αποφάσεις εφαρμόζονται σε προσωρινά ή ασφαλιστικά μέτρα τα οποία έχει διατάξει αρχή που έχει διεθνή δικαιοδοσία σύμφωνα με το κεφάλαιο ΙΙ.

Δεν εφαρμόζονται σε προσωρινά η ασφαλιστικά μέτρα τα οποία διατάχθηκαν από αρχή χωρίς ο καθ’ ου να κληθεί να παραστεί.

Άρθρο 49

Αποφάσεις επιστροφής που έχουν εκδοθεί σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980

Οι διατάξεις του παρόντος κεφαλαίου σχετικά με τις αποφάσεις σε διαφορές γονικής μέριμνας, με εξαίρεση το άρθρο 35 και το άρθρο 38 παράγραφος 2, εφαρμόζονται αναλόγως ως προς τις αποφάσεις που έχουν εκδοθεί σε κράτος μέλος και διατάσσουν την επιστροφή παιδιού σε άλλο κράτος μέλος σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980 και οι οποίες πρέπει να εκτελεστούν σε κράτος μέλος άλλο από εκείνο στο οποίο εκδόθηκαν.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

Άρθρο 24 50

Απαγόρευση έρευνας της δικαιοδοσίας τουης δικαστηρίου Ö αρχής Õ προέλευσης

Η δικαιοδοσία τουης δικαστηρίου Ö αρχής Õ του κράτους μέλους προέλευσης δεν ερευνάται. Το κριτήριο της δημόσιας τάξης του άρθρου 22 37 στοιχείο α), και του άρθρου 23 38 στοιχείο α) δεν εφαρμόζεται στους κανόνες διεθνούς δικαιοδοσίας των άρθρων 3 έως 14.

Άρθρο 25 51

Διαφορές μεταξύ εφαρμοστέων δικαίων

Αποφάσεις που αφορούν Ö γαμικές διαφορές Õ δεν μπορούν να μην αναγνωρισθούν με την αιτιολογία ότι η νομοθεσία του κράτους μέλους αναγνώρισης δεν επιτρέπει διαζύγιο, δικαστικό χωρισμό ή ακύρωση γάμου στη βάση των ιδίων γεγονότων.

Άρθρο 26 52

Μη αναθεώρηση επί της ουσίας

Η επί της ουσίας αναθεώρηση απόφασης Ö που έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος Õ αποκλείεται.

Άρθρο 38

Απουσία εγγράφων

1. Αν δεν προσάγονται τα έγγραφα που μνημονεύονται στο άρθρο 37 παράγραφος 1 στοιχείο β) ή στο άρθρο 37 παράγραφος 2, το δικαστήριο μπορεί είτε να ορίσει προθεσμία προσαγωγής τους είτε να δεχθεί ισοδύναμα έγγραφα είτε, εφόσον κρίνει ότι έχει επαρκώς ενημερωθεί, να απαλλάξει τον αιτούντα από το βάρος αυτό.

2. Το δικαστήριο μπορεί να ζητήσει την προσαγωγή μετάφρασης των εγγράφων. Η μετάφραση επικυρώνεται από πρόσωπο που έχει σχετικό δικαίωμα σε ένα από τα κράτη μέλη.

Άρθρο 39 53

   Πιστοποιητικό που αφορά αποφάσεις που εκδίδονται σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας

1. Το αρμόδιο δικαστήριο ή ηΗ αρμόδια αρχή του κράτους μέλους προέλευσης Ö η οποία έχει εκδώσει απόφαση σε γαμικές διαφορές Õ εκδίδει, ύστερα από αίτηση οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου μέρους, πιστοποιητικό χρησιμοποιώντας το έντυπο που επισυνάπτεται στο παράρτημα I (αποφάσεις εκδιδόμενες για γαμικές διαφορές) ή στο παράρτημα II (αποφάσεις για τη γονική μέριμνα).

Ö 2.    Ο δικαστής ο οποίος έχει εκδώσει απόφαση σε διαφορές γονικής μέριμνας εκδίδει πιστοποιητικό χρησιμοποιώντας το έντυπο που επισυνάπτεται στο παράρτημα ΙΙ. Αν αυτή η απόφαση αφορά υπόθεση η οποία κατά τον χρόνο έκδοσης της απόφασης έχει διασυνοριακό χαρακτήρα, ο δικαστής εκδίδει το πιστοποιητικό αυτεπαγγέλτως όταν η απόφαση καταστεί εκτελεστή, έστω και προσωρινά. Εάν η κατάσταση αποκτά διασυνοριακό χαρακτήρα εκ των υστέρων, το πιστοποιητικό εκδίδεται κατόπιν αίτησης ενός των μερών. Õ

ΤΜΗΜΑ 4

Εκτέλεση αποφάσεων που αφορούν το δικαίωμα επικοινωνίας και την επιστροφή του παιδιού

Άρθρο 40

Πεδίο εφαρμογής

1. Το παρόν τμήμα εφαρμόζεται όσον αφορά:

α) το δικαίωμα επικοινωνίας

και

β) την επιστροφή παιδιού που απορρέει από απόφαση διατάσσουσα την επιστροφή του παιδιού σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 11 παράγραφος 8.

2. Οι διατάξεις του παρόντος τμήματος δεν εμποδίζουν ένα δικαιούχο γονικής μέριμνας να επιδιώξει την αναγνώριση και εκτέλεση σύμφωνα με τις διατάξεις των τμημάτων 1 και 2 του παρόντος κεφαλαίου.

Άρθρο 41

Δικαίωμα επικοινωνίας

1. Εκτελεστή απόφαση εκδιδόμενη σε κράτος μέλος για το δικαίωμα επικοινωνίας κατά την έννοια του άρθρου 40 παράγραφος 1 στοιχείο α), για την οποία έχει εκδοθεί πιστοποιητικό σύμφωνα με την παράγραφο 2 στο κράτος μέλος προέλευσης, αναγνωρίζεται και εκτελείται σε άλλο κράτος μέλος χωρίς να απαιτείται κήρυξη εκτελεστότητάς της και χωρίς η αναγνώριση να μπορεί να προσβληθεί.

Ακόμη και αν το εθνικό δίκαιο δεν προβλέπει την εκτελεστότητα απ' ευθείας εκ του νόμου, παρά ενδεχόμενη προσφυγή, απόφασης με την οποία αναγνωρίζεται δικαίωμα επικοινωνίας, το δικαστήριο προέλευσης μπορεί να κηρύξει την απόφαση εκτελεστή.

Ö 3. Το πιστοποιητικό συμπληρώνεται στη γλώσσα της απόφασης. Õ ð Κατά περίπτωση, περιλαμβάνει επίσης συναφείς πληροφορίες σχετικά με τα έξοδα της διαδικασίας που μπορούν να αναζητηθούν και τον υπολογισμό των τόκων. ï

24. Ο δικαστής Ö ή η αρχή του κράτους μέλους Õ προέλευσης εκδίδει τοα πιστοποιητικό  Ö πιστοποιητικά Õ κατά την έννοια τηςων παραγράφουων 1 και 2 χρησιμοποιώντας το έντυπο του οποίου το υπόδειγμα ανευρίσκεται στο παράρτημα III (πιστοποιητικό σχετικό με το δικαίωμα επικοινωνίας), μόνο εφόσον:

Öα)όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν δυνατότητα ακρόασης, και Õ

αβ) σε περίπτωση διαδικασίας ερήμην,:

i) το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης ή άλλο ισοδύναμο έγγραφο έχει επιδοθεί ή κοινοποιηθεί στον ερημοδικήσαντα διάδικο κανονικά και έγκαιρα ώστε να μπορεί να αμυνθεί, ή,

ii) Ö έχει αποδειχθεί ότι Õ ο διάδικος Ö έχει αποδεχθεί την απόφαση κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση, ακόμη και αν στον διάδικο Õ εάν έχει επιδοθεί ή κοινοποιηθεί Ö το έγγραφο Õ χωρίς να πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις, να διαπιστώνεται τουλάχιστον ότι ο διάδικος έχει δεχτεί την απόφαση κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση, Ö που αναφέρονται στο σημείο i). Õ

β) όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν δυνατότητα ακρόασης,

και

γ) Ö 5.    Με την επιφύλαξη της παραγράφου 4, ο δικαστής που έχει εκδώσει απόφαση σε διαφορές γονικής μέριμνας εκδίδει το πιστοποιητικό που αναφέρεται στην παράγραφο 2 μόνο αν Õ έχει δοθεί στο παιδί ð πραγματική και ουσιαστική ï Ö δυνατότητα να εκφράσει τις απόψεις του σύμφωνα με το άρθρο 20 Õ η δυνατότητα ακρόασης, εκτός αν η ακρόαση αντενδείκνυται λαμβανομένης υπόψη της ηλικίας ή του βαθμού ωριμότητάς του.

Το πιστοποιητικό συμπληρώνεται στη γλώσσα της απόφασης.

3. Εάν το δικαίωμα επικοινωνίας αφορά υπόθεση η οποία κατά το χρόνο έκδοσης της απόφασης έχει διασυνοριακό χαρακτήρα, το πιστοποιητικό εκδίδεται αυτεπαγγέλτως όταν η απόφαση γίνει εκτελεστή έστω και προσωρινά. Εάν η κατάσταση αποκτά διασυνοριακό χαρακτήρα εκ των υστέρων, το πιστοποιητικό εκδίδεται κατόπιν αιτήσεως ενός των μερών.

Άρθρο 42

Επιστροφή του παιδιού

1. Εκτελεστή απόφαση εκδιδόμενη σε κράτος μέλος για την επιστροφή του παιδιού κατά την έννοια του άρθρου 40 παράγραφος 1 στοιχείο β), για την οποία έχει εκδοθεί πιστοποιητικό στο κράτος μέλος προέλευσης κατά τα οριζόμενα στην παράγραφο 2, αναγνωρίζεται σε άλλο κράτος μέλος και μπορεί να εκτελεστεί σε αυτό χωρίς να απαιτείται κήρυξη εκτελεστότητας και χωρίς να μπορεί να προσβληθεί ή αναγνώριση.

Ακόμη και αν το εθνικό δίκαιο δεν προβλέπει την εκτελεστότητα απευθείας εκ του νόμου, παρά ενδεχόμενη προσφυγή, απόφασης διατάσσουσας την επιστροφή του παιδιού η οποία προβλέπεται στο άρθρο 11 παράγραφος 8, το δικαστήριο του κράτους μέλους προέλευσης μπορεί να κηρύξει την απόφαση εκτελεστή.

26. ÖΜε την επιφύλαξη των παραγράφων 4 και 5, Õ Οο δικαστής προέλευσης που εξέδωσε την απόφαση Ö σχετικά με το ζήτημα της επιμέλειας Õ για την οποία γίνεται λόγος στο άρθρο 40 26 παράγραφος 1 4 στοιχείο β) δεύτερο εδάφιο εκδίδει το πιστοποιητικό της παραγράφου 1 2, μόνο εφόσον:

α) έχει παρασχεθεί στο παιδί η δυνατότητα ακρόασης, εκτός αν η ακρόαση αντενδείκνυται δεδομένης της ηλικίας ή του βαθμού ωριμότητάς του·

β) τα μέρη είχαν δυνατότητα ακρόασης, και

γ) το δικαστήριο Ö ο εν λόγω δικαστής Õ εξέδωσε την απόφασή του λαμβάνοντας υπόψη τους λόγους και τα αποδεικτικά στοιχεία βάσει των οποίων εξεδόθη η Ö προηγούμενη Õ απόφαση Ö σε άλλο κράτος μέλος Õ κατ' εφαρμογή του άρθρου 13 της σύμβασης της Χάγης του 1980.

Σε περίπτωση κατά την οποία Ö Όταν Õ το δικαστήριο ή οιαδήποτε άλλη αρχή λαμβάνει μέτρα για να διασφαλίσει την προστασία του παιδιού μετά την επιστροφή του στο κράτος μέλος της συνήθους διαμονής του, το πιστοποιητικό καθορίζει τις λεπτομέρειες αυτών των μέτρων.

Ο δικαστής προέλευσης εκδίδει αυτεπαγγέλτως το προαναφερθέν πιστοποιητικό του παιδιού, χρησιμοποιώντας το έντυπο του παραρτήματος IV (πιστοποιητικό σχετικά με την επιστροφή).

Το πιστοποιητικό συμπληρώνεται στη γλώσσα της απόφασης.

Άρθρο 44

Αποτελέσματα του πιστοποιητικού

7. Το πιστοποιητικό παράγει αποτελέσματα μόνον εντός των ορίων της εκτελεστότητας της απόφασης.

Άρθρο 43 54

Προσφυγή διοόρθώωσεωςης Ö και ανάκλησης Õ

ò νέο

1.     Η αρχή προέλευσης, κατόπιν αίτησης, διορθώνει το πιστοποιητικό αν, λόγω πραγματικού λάθους, υπάρχει διαφορά μεταξύ της απόφασης και του πιστοποιητικού.

2.    Η αρχή προέλευσης, κατόπιν αίτησης, ανακαλεί το πιστοποιητικό αν είναι σαφές ότι χορηγήθηκε εσφαλμένα, λαμβανομένων υπόψη των απαιτήσεων που ορίζονται στον παρόντα κανονισμό.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

13. Το δίκαιο του κράτους μέλους προέλευσης εφαρμόζεται για πάσα Ö τη διαδικασία Õ διόρθωσης ð και ανάκλησης ï του πιστοποιητικού.

24. Η έκδοση του πιστοποιητικού σύμφωνα με το άρθρο 41 παράγραφος 1 ή το άρθρο 42 παράγραφος 1 δεν είναι δεκτική καμίας προσφυγής.

ΤΜΗΜΑ 5

Δημόσια έγγραφα και συμφωνίες

Άρθρο 46 55

Ö Δημόσια έγγραφα και συμφωνίες Õ

Τα δημόσια έγγραφα που έχουν εκδοθεί και είναι εκτελεστά σε κράτος μέλος καθώς και οι συμφωνίες μεταξύ των μερών οι οποίες είναι εκτελεστές στο κράτος μέλος όπου συνήφθησαν, αναγνωρίζονται και καθίστανται εκτελεστοί(-ά) ð εκτελούνται ï υπό τους ίδιους όρους όπως και οι αποφάσεις.

ò νέο

Άρθρο 56

Πιστοποιητικό

1.    Κατόπιν αίτησης οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου μέρους, η αρμόδια αρχή του κράτους μέλους προέλευσης εκδίδει το πιστοποιητικό χρησιμοποιώντας το έντυπο του παραρτήματος IΙΙ.

Το πιστοποιητικό περιλαμβάνει περίληψη της εκτελεστής υποχρέωσης που έχει καταγραφεί στο δημόσιο έγγραφο ή περιλαμβάνεται στη συμφωνία μεταξύ των διαδίκων.

2.    Το πιστοποιητικό συμπληρώνεται στη γλώσσα του δημόσιου εγγράφου ή της συμφωνίας.

3.    Το άρθρο 54 εφαρμόζεται αναλόγως για τη διόρθωση και την ανάκληση του πιστοποιητικού.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

ΤΜΗΜΑ 6

Λοιπές διατάξεις

Άρθρο 47

Διαδικασία εκτέλεσης

1. Η διαδικασία εκτέλεσης διέπεται από το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης.

2. Απόφαση που έχει εκδοθεί από δικαστήριο άλλου κράτους μέλους και έχει κηρυχθεί εκτελεστή σύμφωνα με το τμήμα 2 για την οποία έχει εκδοθεί πιστοποιητικό σύμφωνα με το άρθρο 41 παράγραφος 1 ή το άρθρο 42 παράγραφος 1 εκτελείται στο κράτος εκτέλεσης υπό τους αυτούς όρους σαν είχε εκδοθεί σε αυτό το κράτος μέλος.

Συγκεκριμένα, απόφαση για την οποία εκδίδεται πιστοποιητικό σύμφωνα με το άρθρο 41 παράγραφος 1 ή το άρθρο 42 παράγραφος 1 δεν μπορεί να εκτελείται αν είναι ασυμβίβαστη με μεταγενέστερη εκτελεστή απόφαση.

Άρθρο 49 57

Έξοδα

Οι διατάξεις τουΤο παρόντος κεφαάλαίουιο, εξαιρουμένων των διατάξεων του τμήματος 4, εφαρμόζονεται επίσης για τον καθορισμό του ποσού δαπανών σε δίκες που διεξάγονται βάσει του παρόντος κανονισμού και για την εκτέλεση κάθε απόφασης όσον αφορά τις εν λόγω δαπάνες.

Άρθρο 50 58

Δικαστική αρωγή

Ο αιτών στον οποίο έχει παρασχεθεί ολικά ή μερικά δικαστική αρωγή ή απαλλαγή από έξοδα και δαπάνες στο κράτος μέλος προέλευσης, απολαμβάνει, στο πλαίσιο της διαδικασίας των άρθρων 21 27 παράγραφος 3, 28, 41, 42 και 48, ð 32, 39 και 42 ï την ευμενέστερη μεταχείριση ή την ευρύτερη απαλλαγή από έξοδα και δαπάνες, που προβλέπει το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης.

Άρθρο 51 59

Εγγύηση ή κατάθεση χρηματικού ποσού

Σε διάδικο που ζητεί σε κράτος μέλος την εκτέλεση απόφασης η οποία έχει εκδοθεί σε άλλο κράτος μέλος, καμία εγγύηση ή κατάθεση χρηματικού ποσού, ανεξάρτητα από την ονομασία της, δεν μπορεί να επιβληθεί με την αιτιολογία ότι:

α) Ö είναι αλλοδαπός ή Õ δεν έχει Ö κατοικία ή Õ συνήθη διαμονή στο κράτος μέλος στο οποίο ζητείται η εκτέλεση,ς. ή

β) είτε είναι αλλοδαπός είτε, εφόσον η εκτέλεση ζητείται στο Ηνωμένο Βασίλειο ή στην Ιρλανδία, δεν έχει «domicile» σε κάποιο από αυτά τα κράτη μέλη.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV V

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ

Άρθρο 53 60

Διορισμός

Κάθε κράτος μέλος διορίζει μία ή περισσότερες κεντρικές αρχές, επιφορτισμένες να παρέχουν τη συνδρομή τους για στην εφαρμογή του παρόντος κανονισμού Ö σε θέματα γονικής μέριμνας Õ και καθορίζει τις κατά τόπον ή τις καθ' ύλη αρμοδιότητές τους. Εάν ένα κράτος μέλος έχει υποδείξει περισσότερες της μίας κεντρικής αρχής, οι κοινοποιήσεις, κατ' αρχήν, απευθύνονται απευθείας στην αρμόδια κεντρική αρχή. Εάν κοινοποίηση απευθυνθεί σε αναρμόδια κεντρική αρχή, αυτή υποχρεούται να την διαβιβάσει στην αρμόδια κεντρική αρχή και να ενημερώσει τον αποστολέα σχετικά.

ò νέο

Άρθρο 61

Πόροι

Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι οι κεντρικές αρχές διαθέτουν επαρκείς οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους που τους επιτρέπουν να εκτελούν τα καθήκοντα που τους ανατίθενται βάσει του παρόντος κανονισμού.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

Άρθρο 54 62

Γενικά καθήκοντα Ö των κεντρικών αρχών Õ

Οι κεντρικές αρχές καθιερώνουν ένα σύστημα ενημέρωσης σχετικά με τις εθνικές νομοθεσίες και διαδικασίες και λαμβάνουν Ö τα κατάλληλα Õ μέτρα για να βελτιώσουν Ö τη βελτίωση Õ τηνς εφαρμογής του παρόντος κανονισμού και να ενισχύσουν Ö την ενίσχυση Õ τηνς συνεργασίας τους, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης διασυνοριακών μηχανισμών μεσολάβησης. Προς τον σκοπό αυτό χρησιμοποιείται το ευρωπαϊκό δικαστικό δίκτυο για αστικές και εμπορικές υποθέσεις που δημιουργήθηκε από την απόφαση 2001/470/ΕΚ.

Άρθρο 55 63

Συνεργασία στο πλαίσιο ειδικών υποθέσεων γονικής μέριμνας

1. Οι κεντρικές αρχές, κατόπιν αιτήματος κεντρικής αρχής άλλου κράτους μέλους ή του δικαιούχου γονικής μέριμνας Ö αρχής Õ , συνεργάζονται στο πλαίσιο συγκεκριμένων ειδικών υποθέσεων με σκοπό την επίτευξη των στόχων του παρόντος κανονισμού. Προς τον σκοπό αυτό λαμβάνουν, απευθείας ή μέσω δημοσίων αρχών ή άλλων οργανισμών, οιοδήποτε ενδεδειγμένο μέτρο, σύμφωνα με τη νομοθεσία αυτού του κράτους μέλους περί προστασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προκειμένου:

ò νέο

α)να βοηθούν, ύστερα από αίτηση της κεντρικής αρχής άλλου κράτους μέλους, στον εντοπισμό παιδιού το οποίο φέρεται να βρίσκεται στο έδαφος του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση και ο εντοπισμός του οποίου είναι αναγκαίος για τη διεκπεραίωση αίτησης στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού·

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

αβ) να συλλέγουν και να ανταλλάσσουν πληροφορίες ð βάσει του άρθρου 64· ï :

i) για την κατάσταση του παιδιού,

ii) για εκκρεμούσες διαδικασίες, ή

iii) για ληφθείσες αποφάσεις σχετικά με το παιδί·

βγ) να παρέχουν πληροφορίες και βοήθεια στους δικαιούχους γονικής μέριμνας που επιδιώκουν την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων στην επικράτειά τους, ιδιαίτερα όσον αφορά το δικαίωμα επικοινωνίας και την επιστροφή του παιδιού·

γδ) να διευκολύνουν την επικοινωνία μεταξύ δικαστηρίων Ö αρχών Õ , ιδιαίτερα για την εφαρμογή του άρθρου 11 παράγραφοι 6 και 7, και του άρθρου 15 14, ð του άρθρου 25 παράγραφος 1 στοιχείο α), ï του άρθρου 26 παράγραφος 2 και του άρθρου 26 παράγραφος 4 δεύτερο εδάφιο·

δε) να παρέχουν κάθε πληροφορία και βοήθεια χρήσιμες για την εφαρμογή του άρθρου 56 65 από τα δικαστήρια Ö τις αρχές Õ · και

εστ) να διευκολύνουν τη σύναψη συμφωνιών μεταξύ των δικαιούχων γονικής μέριμνας προσφεύγοντας στη μεσολάβηση ή σε άλλα μέσα και να διευκολύνουν προς τον σκοπό αυτό τη διασυνοριακή συνεργασία.· Öκαι Õ

ò νέο

ζ)    να εξασφαλίζουν ότι, όταν κινούν ή διευκολύνουν την κίνηση δικαστικής διαδικασίας για την επιστροφή παιδιού σύμφωνα με τη σύμβαση της Χάγης του 1980, η προετοιμασία του φακέλου για την εν λόγω διαδικασία ολοκληρώνεται σε διάστημα έξι εβδομάδων, εκτός αν αυτό είναι αδύνατον λόγω εξαιρετικών περιστάσεων.

2.    Αιτήματα σύμφωνα με την παράγραφο 1 στοιχεία γ) και στ) μπορούν να υποβληθούν και από δικαιούχους γονικής μέριμνας.

3.    Οι κεντρικές αρχές διαβιβάζουν, στο εσωτερικό του κράτους μέλους τους, τις πληροφορίες που αναφέρονται στα άρθρα 63 και 64 στις αρμόδιες αρχές, συμπεριλαμβανομένων των αρχών που είναι αρμόδιες για την επίδοση ή την κοινοποίηση εγγράφων και για την εκτέλεση αποφάσεων, κατά περίπτωση.

Κάθε αρχή στην οποία έχουν διαβιβαστεί πληροφορίες σύμφωνα με τα άρθρα 63 και 64 μπορεί να τις χρησιμοποιήσει για τους σκοπούς του παρόντος κανονισμού.

4.    Η ενημέρωση του υποκειμένου των δεδομένων σχετικά με τη διαβίβαση του συνόλου ή μέρους των πληροφοριών που έχουν συλλεχθεί πραγματοποιείται σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση.

Αν υπάρχει κίνδυνος να θιγεί η αποτελεσματική διεκπεραίωση της αίτησης στο πλαίσιο του παρόντος κανονισμού για την οποία διαβιβάστηκαν οι πληροφορίες, η ενημέρωση αυτή μπορεί να μετατεθεί για μετά τη διεκπεραίωση της αίτησης.

Άρθρο 64

Συνεργασία για τη συλλογή και ανταλλαγή πληροφοριών

1.    Κατόπιν αιτιολογημένης αίτησης της κεντρικής αρχής ή αρχής κράτους μέλους με το οποίο το παιδί έχει στενό δεσμό, η κεντρική αρχή του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί έχει τη συνήθη διαμονή του και στο οποίο βρίσκεται, δύναται, είτε απευθείας είτε με τη συνδρομή αρχών ή άλλων οργανισμών:

α)    να διαβιβάζει έκθεση:

   i)    για την κατάσταση του παιδιού·

   ii)    για τυχόν εκκρεμούσες διαδικασίες που αφορούν το παιδί· ή

   iii)    για ληφθείσες αποφάσεις σχετικά με το παιδί·

β)    να ζητά από την αρμόδια αρχή του κράτους μέλους στο οποίο ανήκει να εξετάσει την ανάγκη λήψης μέτρων για την προστασία του προσώπου ή της περιουσίας του παιδιού.

2.    Αν εξετάζεται η έκδοση απόφασης σε διαφορά γονικής μέριμνας, αρχή κράτους μέλους, εφόσον το απαιτεί η κατάσταση του παιδιού, μπορεί να ζητά από οποιαδήποτε αρχή άλλου κράτους μέλους η οποία διαθέτει πληροφορίες συναφείς για την προστασία του παιδιού να της διαβιβάσει τις πληροφορίες αυτές.

3.    Αρχή κράτους μέλους μπορεί να ζητά από τις αρχές άλλου κράτους μέλους τη συνδρομή τους για την εκτέλεση αποφάσεων σε διαφορές γονικής μέριμνας που έχουν εκδοθεί βάσει του παρόντος κανονισμού, ιδιαίτερα για την εξασφάλιση της αποτελεσματικής άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας και του δικαιώματος διατήρησης απευθείας τακτικής επαφής.

4.    Τα αιτήματα που αναφέρονται στις παραγράφους 1 έως 3 και τα συνοδευτικά αυτών έγγραφα συνοδεύονται από μετάφραση στην επίσημη γλώσσα ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται το αίτημα, ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα έχει δηλώσει ότι δέχεται το κράτος μέλος στο οποίο απευθύνεται το αίτημα. Τα κράτη μέλη κοινοποιούν την αποδοχή αυτή στην Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 81.

5.    Οι αρχές κράτους μέλους στο οποίο το παιδί δεν έχει τη συνήθη διαμονή του, κατόπιν αιτήματος προσώπου το οποίο διαμένει στο εν λόγω κράτος μέλος και το οποίο επιδιώκει να αποκτήσει ή να διατηρήσει επικοινωνία με το παιδί, ή κατόπιν αιτήματος κεντρικής αρχής άλλου κράτους μέλους, συγκεντρώνουν πληροφορίες ή στοιχεία, και ενδεχομένως αποφαίνονται, σχετικά με την καταλληλότητα του εν λόγω προσώπου να έχει επικοινωνία και υπό ποιους όρους.

6.    Εκτός αν αυτό είναι αδύνατο λόγω εξαιρετικών περιστάσεων, οι ζητούμενες πληροφορίες διαβιβάζονται στην κεντρική αρχή ή στην αρμόδια αρχή του αιτούντος κράτους μέλους το αργότερο εντός δύο μηνών από την παραλαβή του αιτήματος.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

Άρθρο 56 65

Τοποθέτηση του παιδιού σε άλλο κράτος μέλος

1. Όταν το δικαστήριο Ö η αρχή Õ τοη οποίοα είναι αρμόδιοα βάσει των άρθρων 8 έως 15 Ö του παρόντος κανονισμού Õ προτίθεται να τοποθετήσει το παιδί σε ίδρυμα ή σε ανάδοχη οικογένεια και η τοποθέτηση αυτή θα γίνει σε άλλο κράτος μέλος, συμβουλεύεται ð λαμβάνει ï προηγουμένως ð την έγκριση της ï την κεντρική αρχή ή άλλη αρμόδιας αρχής αυτού του Ö εν λόγω άλλου Õ κράτους μέλους εφόσον η παρέμβαση δημόσιας αρχής προβλέπεται σε αυτό το κράτος μέλος για τις εσωτερικές περιπτώσεις τοποθετήσεων παιδιών. ð Προς τον σκοπό αυτό διαβιβάζει, μέσω της κεντρικής αρχής του κράτους μέλους στο οποίο ανήκει, στην κεντρική αρχή του κράτους μέλους στο οποίο πρόκειται να τοποθετηθεί το παιδί αίτηση με την οποία ζητά την έγκρισή της, στην οποία περιλαμβάνεται έκθεση σχετικά με το παιδί και τους λόγους της προτεινομένης τοποθέτησης ή ανάληψης της επιμέλειας. ï

ò νέο

2.    Η αίτηση και τα συνοδευτικά έγγραφα που αναφέρονται στην παράγραφο 1 συνοδεύονται από μετάφραση στην επίσημη γλώσσα ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα έχει δηλώσει ότι δέχεται το κράτος μέλος στο οποίο απευθύνεται η αίτηση. Τα κράτη μέλη κοινοποιούν την αποδοχή αυτή στην Επιτροπή σύμφωνα με το άρθρο 81.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

23. Η απόφαση για την τοποθέτηση που αναφέρεται στην παράγραφο 1 μπορεί να ληφθεί Ö εκδοθεί Õ στο αιτούν κράτος μέλος μόνον εάν η αρμόδια αρχή του κράτους μέλους στο οποίο απευθύνεται η αίτηση ενέκρινε αυτή την τοποθέτηση.

ò νέο

4.    Εκτός αν αυτό καθίσταται αδύνατο λόγω εξαιρετικών περιστάσεων, η κεντρική αρχή στην οποία απευθύνεται η αίτηση διαβιβάζει την απόφαση με την οποία χορηγεί ή αρνείται την έγκρισή της στην αιτούσα κεντρική αρχή το αργότερο εντός δύο μηνών από την παραλαβή της αίτησης.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

35. Οι προβλεπόμενες στις παραγράφους 1 και 2 διαδικασίες διαβούλευσης ή Ö για τη λήψη της Õ έγκρισης διέπονται από το δίκαιο του κράτους Ö μέλους Õ προς στο οποίο απευθύνεται η αίτηση.

4. Όταν το αρμόδιο δικαστήριο σύμφωνα με τα άρθρα 8 έως 15 αποφασίσει να τοποθετήσει το παιδί σε ανάδοχη οικογένεια και η τοποθέτηση αυτή θα γίνει σε άλλο κράτος μέλος, και η παρέμβαση δημόσιας αρχής δεν προβλέπεται σε αυτό το κράτος μέλος για τις εσωτερικές περιπτώσεις τοποθέτησης παιδιών, ενημερώνει σχετικώς την κεντρική αρχή ή άλλη αρμόδια αρχή αυτού του κράτους μέλους.

Άρθρο 57 66

Μέθοδος εργασίας

1. Ο δικαιούχος γονικής μέριμνας μπορεί σύμφωνα με το άρθρο 55 να υποβάλλει αίτηση συνδρομής ð Αιτήσεις συνδρομής μπορούν να υποβληθούν ï στην κεντρική αρχή του κράτους μέλους στο οποίο έχει τη συνήθη διαμονή του Ö /της ο αιτών / η αιτούσα Õ ή στην κεντρική αρχή του κράτους μέλους στο οποίο το παιδί έχει τη συνήθη διαμονή του ή ευβρίσκεται το παιδί. Γενικά, η αίτηση συνοδεύεται από όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες οι οποίες μπορούν να διευκολύνουν την εκτέλεσή της. Εάν η αίτηση συνδρομής αφορά την αναγνώριση ή την εκτέλεση μιας απόφασης ð ή ενός δημοσίου εγγράφου ï σχετικά με την γονική μέριμνα η οποία εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, ο δικαιούχος γονικής μέριμνας ð  αιτών / η αιτούσα ï επισυνάπτει στην αίτηση τιςα σχετικέςά βεβαιώσεις Ö πιστοποιητικά Õ που αναφέρονται στο άρθρο 39, το άρθρο 41 παράγραφος 1 ή το άρθρο 42 παράγραφος 1 53 ð ή στο άρθρο 56 ï .

2. Τα κράτη μέλη γνωστοποιούν στην Επιτροπή την επίσημη(-/ες) γλώσσα(-/ες) των θεσμικών οργάνων της Κοινότητας Ö Ένωσης Õ , πέραν της (/των) δικής(-/ών) τους, στις οποίες μπορούν να συντάσσονται οι κοινοποιήσεις που απευθύνονται στις κεντρικές αρχές.

3. Η συνδρομή των κεντρικών αρχών σύμφωνα με το άρθρο 55 Ö τον παρόντα κανονισμό Õ παρέχεται ατελώς.

4. Κάθε κεντρική αρχή αναλαμβάνει τα έξοδά της.

Άρθρο 58 67

Συνεδριάσεις

1. Οι κεντρικές αρχές, για να διευκολύνουν την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού, συνέρχονται τακτικά.

2. Η σύγκληση αυτών των συνεδριάσεων Ö των κεντρικών αρχών Õ γίνεται Ö στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου για αστικές και εμπορικές υποθέσεις  Õ σύμφωνα με την απόφαση 2001/470/ΕΚ σχετικά με τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου για αστικές και εμπορικές υποθέσεις.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI

Ö ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ  Õ

Άρθρο 52 68

Επικύρωση ή άλλη ανάλογη διατύπωση

Καμιά επικύρωση ή άλλη ανάλογη διατύπωση δεν απαιτείται για τα έγγραφα που μνημονεύονται στα άρθρα 37, 38 και 45, ð 26, ï 28, 34, ð 42, 64 και 65 ï καθώς και, εφόσον συντρέχει περίπτωση, για το έγγραφο διορισμού αντικλήτου Ö για τη διαδικασία Õ .

ò νέο

Άρθρο 69

Μεταφράσεις

1.    Με την επιφύλαξη του άρθρου 35 παράγραφος 2 στοιχείο α), όποτε απαιτείται μετάφραση ή μεταγραμματισμός βάσει του παρόντος κανονισμού, η εν λόγω μετάφραση ή μεταγραμματισμός γίνεται στην επίσημη γλώσσα του οικείου κράτους μέλους ή, αν στο εν λόγω κράτος μέλος υπάρχουν περισσότερες επίσημες γλώσσες, στην επίσημη γλώσσα ή σε μια από τις επίσημες γλώσσες των δικαστικών διαδικασιών του τόπου όπου γίνεται επίκληση απόφασης που εκδόθηκε σε άλλο κράτος μέλος ή υποβάλλεται αίτηση, σύμφωνα με τη νομοθεσία του εν λόγω κράτους μέλους.

2.    Η μετάφραση ή ο μεταγραμματισμός του σχετικού περιεχομένου των πιστοποιητικών που αναφέρονται στα άρθρα 53 και 56 μπορούν να γίνουν και προς οποιαδήποτε άλλη επίσημη γλώσσα ή γλώσσες των θεσμικών οργάνων της Ένωσης την οποία ή τις οποίες το οικείο κράτος μέλος έχει δηλώσει σύμφωνα με το άρθρο 81 ότι δέχεται.

3.     Τα δικαστήρια του κράτους μέλους εκτέλεσης μπορούν να ζητήσουν μετάφραση του εξής σχετικού περιεχομένου:

α)    από πιστοποιητικό που συνοδεύει απόφαση με την οποία χορηγείται δικαίωμα επικοινωνίας, του σημείου 13.2 σχετικά με τους διακανονισμούς άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας,

β)    από πιστοποιητικό που συνοδεύει απόφαση σύμφωνα με το άρθρο 26 παράγραφος 4 δεύτερο εδάφιο η οποία συνεπάγεται την επιστροφή παιδιού, του σημείου 15 σχετικά με τα μέτρα που έχουν ληφθεί για να διασφαλιστεί η προστασία του παιδιού μετά την επιστροφή του στο κράτος μέλος της συνήθους διαμονής,

γ)    από πιστοποιητικό που συνοδεύει οποιαδήποτε άλλη απόφαση για διαφορές γονικής μέριμνας, του σημείου 17 που προσδιορίζει την υποχρέωση προς εκτέλεση.

4.    Κάθε μετάφραση που απαιτείται για τους σκοπούς του κεφαλαίου IV του παρόντος κανονισμού πραγματοποιείται από πρόσωπο που νομιμοποιείται να πραγματοποιεί μεταφράσεις σε ένα από τα κράτη μέλη.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII

ð ΚΑΤ’ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗ ΠΡΑΞΕΙΣ ï

Άρθρο 69 70

Τροποποιήσεις των παραρτημάτων

ðΗ Επιτροπή εξουσιοδοτείται να θεσπίζει κατ’ εξουσιοδότηση πράξεις σύμφωνα με το άρθρο 71 σχετικά με την ï Κάθε τροποποίηση των εντύπων που παρατίθενται στα παραρτήματαημάτων I, ΙΙ έως IV ð και ΙΙΙ ï αποφασίζεται σύμφωνα με τη διαδικασία που ορίζεται στο άρθρο 70 παράγραφος 2.

Άρθρο 70 71

Επιτροπή Ö Άσκηση της εξουσιοδότησης Õ

1. Η Επιτροπή επικουρείται από επιτροπή (εφεξής «επιτροπή»).

2. Όταν γίνεται παραπομπή στην παρούσα παράγραφο, εφαρμόζονται τα άρθρα 3 και 7 της απόφασης 1999/468/ΕΚ.

3. Η επιτροπή καταρτίζει τον εσωτερικό κανονισμό της.

ò νέο

1.    Η εξουσία θέσπισης κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων ανατίθεται στην Επιτροπή με την επιφύλαξη των όρων που τίθενται στο παρόν άρθρο.

2.    Η προβλεπόμενη στο άρθρο 70 εξουσιοδότηση θέσπισης κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων ανατίθεται στην Επιτροπή επ’ αόριστο από [την ημερομηνία θέσης σε ισχύ του παρόντος κανονισμού].

3.    Η εξουσιοδότηση που αναφέρεται στο άρθρο 70 μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή από το Συμβούλιο. Η απόφαση ανάκλησης περατώνει την εξουσιοδότηση που προσδιορίζεται στην εν λόγω απόφαση. Αρχίζει να ισχύει την επομένη της δημοσίευσης της απόφασης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή κατά τη μεταγενέστερη ημερομηνία που τυχόν ορίζει η απόφαση. Δεν θίγει το κύρος των κατ’ εξουσιοδότηση πράξεων που ισχύουν ήδη.

4.    Πριν από τη θέσπιση κατ’ εξουσιοδότηση πράξης, η Επιτροπή διεξάγει διαβουλεύσεις με εμπειρογνώμονες που ορίζουν τα κράτη μέλη σύμφωνα με τις αρχές της διοργανικής συμφωνίας για τη βελτίωση του νομοθετικού έργου της 13ης Απριλίου 2016.

5.    Η Επιτροπή, μόλις θεσπίσει κατ’ εξουσιοδότηση πράξη, την κοινοποιεί στο Συμβούλιο.

6.    Κατ’ εξουσιοδότηση πράξη που έχει θεσπιστεί σύμφωνα με το άρθρο 70 τίθεται σε ισχύ μόνο εάν δεν διατυπωθούν αντιρρήσεις από το Συμβούλιο εντός προθεσμίας δύο μηνών από την κοινοποίηση της εν λόγω πράξης στο Συμβούλιο ή εάν, πριν από τη λήξη της προθεσμίας αυτής, το Συμβούλιο ενημερώσει την Επιτροπή ότι δεν πρόκειται να προβάλει αντιρρήσεις. Με πρωτοβουλία του Συμβουλίου η εν λόγω προθεσμία παρατείνεται κατά δύο μήνες.

7. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενημερώνεται για τη θέσπιση κατ' εξουσιοδότηση πράξεων από την Επιτροπή, για τις αντιρρήσεις που τυχόν έχουν διατυπωθεί εναντίον τους και για την ανάκληση της εξουσιοδότησης από το Συμβούλιο.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VIII

ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΝΟΜΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ

Άρθρο 59 72

Σχέση με άλλες νομικές πράξεις

1. Με την επιφύλαξη των άρθρων 60, 63, 64 και της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου73, 74, ð 75, 76, ï 77 και 78, ο παρών κανονισμός αντικαθιστά, για τα κράτη μέλη, τις κατά την έναρξη ισχύος του Ö κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 Õ υφιστάμενες συμβάσεις, οι οποίες έχουν συναφθεί μεταξύ δύο ή περισσοτέρων κρατών μελών και αφορούν θέματα τα οποία διέπονται από τον παρόντα κανονισμό.

2. α) Η Σουηδία και η Φινλανδία δύνανται να δηλώσουν ότι ισχύει, εν όλω ή εν μέρει, στις μεταξύ των σχέσεις η σύμβαση της 6ης Φεβρουαρίου 1931 μεταξύ Δανίας, Φινλανδίας, Ισλανδίας, Νορβηγίας και Σουηδίας, η οποία περιέχει διατάξεις ιδιωτικού διεθνούς δικαίου σχετικά με το γάμο, την υιοθεσία και την επιμέλεια, καθώς και το τελικό πρωτόκολλο αυτής, αντί των κανόνων του παρόντος κανονισμού. Οι δηλώσεις αυτές δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως παράρτημα του κανονισμού. Αυτά τα κράτη μέλη μπορούν να δηλώσουν ανά πάσα στιγμή ότι τις ανακαλούν εν όλω ή εν μέρει.

β) Η αρχή της απαγόρευσης διακρίσεων λόγω ιθαγενείας μεταξύ των πολιτών της Ένωσης τηρείται.

γ) Οι κανόνες διεθνούς δικαιοδοσίας σε κάθε συμφωνία που θα συναφθεί μεταξύ των αναφερομένων στο στοιχείο α) κρατών μελών και θα αφορά θέματα ρυθμιζόμενα στον παρόντα κανονισμό, ευθυγραμμίζονται με τα προβλεπόμενα στον παρόντα κανονισμό.

δ) Οι αποφάσεις που εκδίδονται σε ένα από τα σκανδιναβικά κράτη που έχει προβεί στη δήλωση του στοιχείου α), στο πλαίσιο δωσιδικίας που αντιστοιχεί σε περίπτωση που προβλέπεται στο κεφάλαιο ΙΙ του παρόντος κανονισμού, αναγνωρίζονται και εκτελούνται στα υπόλοιπα κράτη μέλη σύμφωνα με τους κανόνες που προβλέπονται στο κεφάλαιο III του παρόντος κανονισμού.

3. Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή:

α) αντίγραφο των συμφωνιών που αναφέρονται στην παράγραφο 2 στοιχεία α) και γ), καθώς και των ομοιόμορφων νόμων που τις θέτουν σε ισχύ·

β) κάθε καταγγελία ή τροποποίηση των ανωτέρω συμφωνιών ή ομοιόμορφων νόμων.

Άρθρο 60 73

Σχέση με ορισμένες πολυμερείς συμβάσεις

Στις σχέσεις μεταξύ των κρατών μελών που είναι συμβαλλόμενα μέρη του, ο παρών κανονισμός υπερισχύει των ακόλουθων συμβάσεων, στο βαθμό που αφορούν θέματα διεπόμενα από αυτόν:

α) σύμβαση της Χάγης, της 5ης Οκτωβρίου 1961, σχετικά με την αρμοδιότητα των αρχών και το εφαρμοστέο δίκαιο όσον αφορά την προστασία των ανηλίκων·

β) σύμβαση του Λουξεμβούργου, της 8ης Σεπτεμβρίου 1967, για την αναγνώριση αποφάσεων που αφορούν το κύρος γάμων·

γ) σύμβαση της Χάγης, της 1ης Ιουνίου 1970, για την αναγνώριση αποφάσεων διαζυγίου και δικαστικού χωρισμού·

δ) ευρωπαϊκή σύμβαση, της 20ής Μαΐου 1980, για την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε θέματα επιμέλειας των τέκνων καθώς και για την αποκατάσταση της επιμέλειάς τους,.

και

ε) σύμβαση της Χάγης, της 25ης Οκτωβρίου 1980, για τα αστικά θέματα της διεθνούς απαγωγής παιδιών.

ò νέο

Άρθρο 74

Σχέση με τη σύμβαση της Χάγης, της 25ης Οκτωβρίου 1980, για τα αστικά θέματα της διεθνούς απαγωγής παιδιών

Αν παιδί έχει μετακινηθεί ή κατακρατείται παράνομα σε κράτος μέλος άλλο από το κράτος μέλος στο οποίο το παιδί είχε τη συνήθη διαμονή του αμέσως πριν από την παράνομη μετακίνηση ή κατακράτηση, εφαρμόζονται οι διατάξεις της σύμβασης της Χάγης του 1980 σύμφωνα με το κεφάλαιο ΙΙΙ του παρόντος κανονισμού.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

Άρθρο 61 75

Σχέσεις με τη σύμβαση της Χάγης, της 19ης Οκτωβρίου 1996, για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση, την εκτέλεση και τη συνεργασία όσον αφορά τη σε θέματα γονικής μέριμνας και μέτρα για τηνων προστασίας των παιδιών

1. Στις σχέσεις με τη σύμβαση της Χάγης Ö του 1996 Õ της 19ης Οκτωβρίου 1996 για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση, εκτέλεση και συνεργασία όσον αφορά τη γονική μέριμνα και μέτρα για την προστασία των παιδιών, εφαρμόζεται ο παρών κανονισμός:

α) ð με την επιφύλαξη της παραγράφου 2 ï εφόσον το παιδί έχει τη συνήθη διαμονή του στο έδαφος κράτους μέλους·

β) όσον αφορά την αναγνώριση και την εκτέλεση απόφασης αρμόδιουας δικαστηρίου Ö αρχής Õ κράτους μέλους στο έδαφος άλλου κράτους μέλους, ακόμη και αν το παιδί έχει τη συνήθη διαμονή του στο έδαφος κράτους μη μέλους, ð το οποίο είναι ï συμβαλλόμενου όμως μέρους στην εν λόγω σύμβαση ð και στο οποίο δεν εφαρμόζεται ο παρών κανονισμός ï .

ò νέο

2.    Παρά τα προβλεπόμενα στην παράγραφο 1,

α)    αν οι διάδικοι έχουν συμφωνήσει επί της διεθνούς δικαιοδοσίας αρχής σε κράτος το οποίο αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος της σύμβασης της Χάγης του 1996 και στο οποίο δεν εφαρμόζεται ο παρών κανονισμός, εφαρμόζεται το άρθρο 10 της εν λόγω σύμβασης,

β)    όσον αφορά τη μεταφορά διεθνούς δικαιοδοσίας από αρχή κράτους μέλους σε αρχή κράτους το οποίο αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος της σύμβασης της Χάγης του 1996 και στο οποίο δεν εφαρμόζεται ο παρών κανονισμός, εφαρμόζονται τα άρθρα 8 και 9 της εν λόγω σύμβασης.

γ)    στην περίπτωση που εκκρεμεί διαδικασία σχετικά με τη γονική μέριμνα ενώπιον αρχής κράτους το οποίο αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος της σύμβασης της Χάγης του 1996 και στο οποίο δεν εφαρμόζεται ο παρών κανονισμός κατά τον χρόνο κατά τον οποίο αρχή κράτους μέλους επιλαμβάνεται διαδικασίας σχετικά με το ίδιο παιδί και για το ίδιο αντικείμενο, εφαρμόζεται το άρθρο 13 της εν λόγω σύμβασης.

3.    Κατά την εφαρμογή του κεφαλαίου III – Εφαρμοστέο δίκαιο της σύμβασης της Χάγης του 1996 σε διαδικασία ενώπιον αρχής κράτους μέλους, η αναφορά στο άρθρο 15 παράγραφος 1 της εν λόγω σύμβασης στις «διατάξεις του κεφαλαίου ΙΙ» της εν λόγω σύμβασης νοείται ως αναφορά στις «διατάξεις του τμήματος 2 του κεφαλαίου ΙΙ του παρόντος κανονισμού».

ê 2201/2003

ð νέο

Άρθρο 62 76

Έκταση των αποτελεσμάτων

1. Οι συμφωνίες και οι συμβάσεις που περιλαμβάνονται στοα άρθροα 59 παράγραφος 1 και στα άρθρα 60 και 61 72 έως 75 εξακολουθούν να παράγουν αποτελέσματα επί θεμάτων τα οποία δεν ρυθμίζει ο παρών κανονισμός.

2. Οι συμβάσεις του άρθρου 60 των άρθρων 73, 74 ð και 75 ï , και ιδίως ηοι σύμβαση συμβάσεις της Χάγης του 1980 ð και του 1996 ï , συνεχίζουν να παράγουν αποτελέσματα μεταξύ των κρατών μελών που είναι συμβαλλόμενα μέρη τους, τηρουμένουων του άρθρου 60 των άρθρων 73, 74 ð και 75. ï

Άρθρο 63 77

Συνθήκες με την Αγία Έδρα

1. Ο παρών κανονισμός δεν θίγει τη διεθνή συμφωνία (Concordat) μεταξύ της Αγίας Έδρας και της Πορτογαλίας, που υπεγράφη στην πόλη του Βατικανού στις 7 Μαΐου 1940.

2. Κάθε απόφαση σχετικά με ελαττωματικό γάμο η οποία εκδόθηκε κατ' εφαρμογή της συμφωνίας που αναφέρεται στην προηγούμενη παράγραφο, αναγνωρίζεται στα κράτη μέλη υπό τους όρους του κεφαλαίου III τμήματος 1 του κεφαλαίου IV.

3. Οι διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 εφαρμόζονται επίσης στις ακόλουθες διεθνείς συμφωνίες (Concordats) με την Αγία Έδρα:

α) συνθήκη του Λατερανού (Concordato lateranense) της 11ης Φεβρουαρίου 1929 μεταξύ της Ιταλίας και της Αγίας Έδρας, όπως τροποποιήθηκε από τη συμφωνία και το πρόσθετο πρωτόκολλό της που υπογράφηκε στη Ρώμη στις 18 Φεβρουαρίου 1984·

β) συμφωνία μεταξύ της Αγίας Έδρας και της Ισπανίας περί νομικών υποθέσεων, της 3ης Ιανουαρίου 1979·

ê 2116/2004 Art. 1.1

γ) η συμφωνία της 3ης Φεβρουαρίου 1993 μεταξύ της Μάλτας και της Αγίας Έδρας για την αναγνώριση των αστικών συνεπειών στους καθολικούς θρησκευτικούς γάμους και στις αποφάσεις των εκκλησιαστικών αρχών και δικαστηρίων για τους γάμους αυτούς, μαζί με το δεύτερο πρόσθετο πρωτόκολλο της 6ης Ιανουαρίου 1995.

ê 2116/2004 Art. 1.2

4. Η αναγνώριση στην Ιταλία, την Ισπανία ή τη Μάλτα των αποφάσεων που προβλέπονται στην παράγραφο 2 μπορεί να υπόκειται στις ίδιες διαδικασίες και στους ίδιους ελέγχους που ισχύουν για τις αποφάσεις των εκκλησιαστικών δικαστηρίων οι οποίες εκδίδονται σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες με την Αγία Έδρα τις οποίες μνημονεύει η παράγραφος 3.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

5. Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή:

α) αντίγραφο των συνθηκών που αναφέρονται στις παραγράφους 1 και 3·

β) κάθε καταγγελία ή τροποποίηση των εν λόγω συνθηκών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VI IX

ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ Ö ΤΕΛΙΚΕΣ Õ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 64 78

Ö Μεταβατικές διατάξεις Õ

1. Οι διατάξεις του παρόντος Ο παρών κανονισμούός εφαρμόζονεται μόνο στις αγωγές που ασκούνται, στα δημόσια έγγραφα που συντάσσονται και στις συμφωνίες μεταξύ μερών που ð εγκρίνονται ή ï συνάπτονται Ö κατά ή Õ μετά την Ö [ημερομηνία Õ έναρξης ισχύος του Ö παρόντος κανονισμού] Õ σύμφωνα με το άρθρο 72.

ò νέο

2. Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 2201/2003 εξακολουθεί να εφαρμόζεται ως προς τις αποφάσεις που εκδίδονται σε αγωγές που ασκήθηκαν, τα δημόσια έγγραφα που συντάχθηκαν και τις συμφωνίες που εγκρίθηκαν ή συνήφθησαν πριν από την [ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος κανονισμού] εφόσον εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του εν λόγω κανονισμού.

2. Αποφάσεις που εκδίδονται μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος κανονισμού κατόπιν αγωγής που έχει ασκηθεί πριν από αυτήν την ημερομηνία, αλλά μετά την ημερομηνία έναρξης ισχύος του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1347/2000, αναγνωρίζονται και εκτελούνται σύμφωνα με τις διατάξεις του κεφαλαίου III του παρόντος κανονισμού, αν οι εφαρμοσθέντες κανόνες διεθνούς δικαιοδοσίας είναι σύμφωνοι με τις διατάξεις του κεφαλαίου II του παρόντος κανονισμού ή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1347/2000, ή σύμβασης η οποία, κατά την ημερομηνία ασκήσεως της αγωγής, ίσχυε μεταξύ του κράτους μέλους προέλευσης και του κράτους μέλους αναγνώρισης ή εκτέλεσης.

3. Αποφάσεις που εκδίδονται πριν από την ημερομηνία εφαρμογής του παρόντος κανονισμού κατόπιν αγωγής που έχει ασκηθεί μετά την έναρξη ισχύος του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1347/2000 αναγνωρίζονται και εκτελούνται σύμφωνα με τις διατάξεις του κεφαλαίου III του παρόντος κανονισμού στο βαθμό που πρόκειται για απόφαση διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης γάμου, ή για απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα των κοινών τέκνων που εκδίδεται επ' ευκαιρία αυτών των γαμικών διαφορών.

4. Αποφάσεις που εκδίδονται πριν από την ημερομηνία εφαρμογής του παρόντος κανονισμού, αλλά μετά την ημερομηνία έναρξης ισχύος του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1347/2000, κατόπιν αγωγής που έχει ασκηθεί πριν από την ημερομηνία έναρξης ισχύος του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1347/2000 αναγνωρίζονται και εκτελούνται σύμφωνα με τις διατάξεις του κεφαλαίου III του παρόντος κανονισμού στο βαθμό που πρόκειται για απόφαση διαζυγίου, δικαστικού χωρισμού ή ακύρωσης γάμου, ή για απόφαση σχετική με τη γονική μέριμνα των κοινών τέκνων που εκδίδεται επ' ευκαιρία αυτών των γαμικών διαφορών και οι εφαρμοσθέντες κανόνες διεθνούς δικαιοδοσίας είναι σύμφωνοι με τις διατάξεις του κεφαλαίου II του παρόντος κανονισμού ή του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1347/2000, ή σύμβασης η οποία, κατά την ημερομηνία ασκήσεως της αγωγής, ίσχυε μεταξύ του κράτους μέλους προέλευσης και του κράτους μέλους αναγνώρισης ή εκτέλεσης.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ VII

ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ

Άρθρο 65 79

Επανεξέταση Ö Παρακολούθηση και αξιολόγηση Õ

Το αργότερο την 1η Ιανουαρίου 2012, και εν συνεχεία ανά πενταετία, ηΗ Επιτροπή, ð έως την [10 έτη μετά την ημερομηνία εφαρμογής] ï βασιζόμενη σε πληροφορίες που παρέχουν τα κράτη μέλη, υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Συμβούλιο και στην Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή έκθεση σχετικά με την εφαρμογή Ö εκ των υστέρων αξιολόγηση Õ του παρόντος κανονισμού συνοδευόμενη, ενδεχομένως Ö εάν είναι αναγκαίο Õ , από Ö νομοθετική Õ προτάσειςπρόταση για την προσαρμογή του.

ò νέο

2.    Τα κράτη μέλη συλλέγουν και θέτουν στη διάθεση της Επιτροπής όταν τους ζητηθούν, ενδεχομένως μέσω του ευρωπαϊκού δικαστικού δικτύου για αστικές και εμπορικές υποθέσεις, πληροφορίες σχετικά, ιδίως, με:

α)    τον αριθμό των αποφάσεων σε γαμικές διαφορές ή σε διαφορές γονικής μέριμνας στις οποίες η δικαιοδοσία στηρίχθηκε στις βάσεις δικαιοδοσίας που προβλέπονται από τις διατάξεις του παρόντος κανονισμού·

β)    όσον αφορά τις αιτήσεις εκτέλεσης σύμφωνα με το άρθρο 32, τον αριθμό των υποθέσεων στις οποίες δεν πραγματοποιήθηκε η εκτέλεση εντός έξι εβδομάδων από τον χρόνο έναρξης της διαδικασίας εκτέλεσης·

γ)    τον αριθμό των αιτήσεων για άρνηση της αναγνώρισης απόφασης σύμφωνα με το άρθρο 39 και, αν είναι δυνατή η συλλογή των σχετικών πληροφοριών, τον αριθμό των υποθέσεων στις οποίες έγινε δεκτή η αίτηση άρνησης της αναγνώρισης·

δ)    τον αριθμό των αιτήσεων για άρνηση της εκτέλεσης απόφασης σύμφωνα με το άρθρο 41 και, αν είναι δυνατή η συλλογή των σχετικών πληροφοριών, τον αριθμό των υποθέσεων στις οποίες έγινε δεκτή η αίτηση άρνησης της εκτέλεσης·

ε)    τον αριθμό των προσφυγών που ασκήθηκαν σύμφωνα με τα άρθρα 44 και 45, αντίστοιχα.

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

Άρθρο 66 80

Κράτη μέλη με δύο ή περισσότερα συστήματα δικαίου

Στα κράτη μέλη όπου εφαρμόζονται σε διαφορετικές εδαφικές ενότητες δύο ή περισσότερα συστήματα δικαίου ή σύνολα κανόνων που αφορούν τα θέματα που διέπονται από τον παρόντα κανονισμό:

α) κάθε αναφορά στη συνήθη διαμονή στο οικείο κράτος μέλος αφορά τη συνήθη διαμονή σε μια εδαφική ενότητα·

β) κάθε αναφορά στην ιθαγένεια ή, στην περίπτωση του Ηνωμένου Βασιλείου, στο «domicile», αφορά την εδαφική ενότητα που ορίζεται από το δίκαιο του οικείου κράτους Ö μέλους Õ ·

γ) κάθε αναφορά στην αρχή κράτους μέλους αναφέρεται στην αρχή μιας εδαφικής ενότητας που ανήκει στο συγκεκριμένο κράτος μέλος·

δ) κάθε αναφορά στους κανόνες του κράτους μέλους προς το οποίο απευθύνεται η αίτηση αναγνώρισης ή εκτέλεσης αφορά τους κανόνες της εδαφικής ενότητας στην οποία γίνεται επίκληση της διεθνούς δικαιοδοσίας, της αναγνώρισης ή της εκτέλεσης.

Άρθρο 67 81

   Πληροφορίες για τις κεντρικές αρχές και δεκτές γλώσσες Ö προς κοινοποίηση στην Επιτροπή Õ

1. Τα κράτη μέλη ανακοινώνουν κοινοποιούν στην Επιτροπή εντός προθεσμίας τριών μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος κανονισμού Ö τα ακόλουθα Õ :

α) τα ονόματα, τις διευθύνσεις και τα μέσα επικοινωνίας όσον αφορά τις κεντρικές αρχές που διορίζονται σύμφωνα με το άρθρο 5360·

β) τις γλώσσες που γίνονται δεκτές για ανακοινώσεις που απευθύνονται στις κεντρικές αρχές σύμφωνα με το άρθρο 57 66 παράγραφος 2·

και

γ) τις γλώσσες που γίνονται δεκτές για το πιστοποιητικό που αφορά το δικαίωμα επικοινωνίας σύμφωνα με το άρθρο 45 παράγραφος 2. ðτις μεταφράσεις σύμφωνα με το άρθρο 26 παράγραφος 2 δεύτερο εδάφιο, το άρθρο 64 παράγραφος 4, το άρθρο 65 παράγραφος 2 και το άρθρο 69 παράγραφος 2· ï

Άρθρο 68

Πληροφορίες σχετικά τα δικαστήρια προσφυγής και τα ένδικα μέσα

δ) Τα κράτη μέλη κοινοποιούν στην Επιτροπή τους καταλόγους των τα δικαστηρίωνήρια Ö που αναφέρονται στο Õ ð άρθρο 16, στο άρθρο 32 παράγραφος 1 ï Ö στο άρθρο 41 παράγραφος 1, στο άρθρο 44 παράγραφος 2 και στο άρθρο 45· Õ

ε) και τωνα εένδίικωνα μέσωνα που προβλέπονται στα άρθρα 21, 29, 33 και 34 44 και 45, καθώς και τις τροποποιήσεις που επέρχονται σε αυτούς.

ò νέο

2.    Τα κράτη μέλη κοινοποιούν τις πληροφορίες που αναφέρονται στην παράγραφο 1 στην Επιτροπή έως την [τρεις μήνες μετά την έναρξη ισχύος του παρόντος κανονισμού – OPOCE, please replace with actual date].

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ð νέο

Η Επιτροπή επικαιροποιεί τις πληροφορίες αυτές και τις θέτει στη διάθεση του κοινού μέσω δημοσίευσής τους στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οιουδήποτε άλλου ενδεικνυόμενου μέσου.

3. Τα κράτη μέλη ανακοινώνουν κοινοποιούν στην Επιτροπή κάθε τροποποίηση των συγκεκριμένων πληροφοριών.

4. Η Επιτροπή θέτει αυτές τις πληροφορίες στη διάθεση του κοινού Ö με κάθε κατάλληλο μέσο, Õ ð συμπεριλαμβανομένης της διαδικτυακής πύλης της ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής δικαιοσύνης (e-Justice) ï .

Άρθρο 71 82

Κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1347/2000

1. ðΜε την επιφύλαξη του άρθρου 78 παράγραφος 2, ï Οο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 1347/2000 Ö 2201/2003 Õ καταργείται από την [ημερομηνία εφαρμογής του παρόντος κανονισμού].

2. Κάθε παραπομπή Ö Οι παραπομπές Õ στον Ö καταργούμενο Õ κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1347/2000 νοείταιούνται ως παραπομπήές στον παρόντα κανονισμό Ö και διαβάζονται Õ σύμφωνα με τον πίνακα αντιστοιχίας που περιλαμβάνεται στο παράρτημα V.

Άρθρο 72 83

Έναρξη ισχύος

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να ισχύει την 1η Αυγούστου 2004 Ö εικοστή ημέρα από τη δημοσίευσή του στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Õ .

Ο παρών κανονισμός αρχίζει να εφαρμόζεται από την 1η Μαρτίου 2005 Ö [...] Õ , εκτός από τα άρθρα 67, 68, 69 και 70 70, 71 και 81, που εφαρμόζονται από την 1η Αυγούστου 2004 Ö ημερομηνία έναρξης ισχύος του παρόντος κανονισμού] Õ .

Ο παρών κανονισμός είναι δεσμευτικός ως προς όλα τα μέρη του και ισχύει άμεσα στα κράτη μέλη σύμφωνα με τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ö τις Συνθήκες Õ .

Βρυξέλλες,

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 39 53 ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΚΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΕ ΓΑΜΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ 49 50

1. Κράτος μέλος προέλευσης

Ö □ Βέλγιο (BE) □ Βουλγαρία (BG) □ Τσεχική Δημοκρατία (CZ) □ Γερμανία (DE) □ Εσθονία (EE)

□ Ιρλανδία (IE) □ Ελλάδα (EL) □ Ισπανία (ES) □ Γαλλία (FR) □ Κροατία (HR) □ Ιταλία (IT)

□ Κύπρος (CY) □ Λετονία (LV) □ Λιθουανία □ Λουξεμβούργο (LU) □ Ουγγαρία (HU)

□ Μάλτα (MT) □ Κάτω Χώρες (NL) □ Αυστρία (AT) □ Πολωνία (PL) □ Πορτογαλία (PT)

□ Ρουμανία (RO) □ Σλοβενία (SI) □ Σλοβακία (SK) □ Φινλανδία (FI) □ Σουηδία (SE)

□ Ηνωμένο Βασίλειο (UK) Õ

2. Δικαστήριο ή Ö αρχή Õ που εξέδωσε το πιστοποιητικό

2.1. Όνομα

2.2. Διεύθυνση

2.3. Τηλ./φαξ/ηλεκτρονική διεύθυνση

3. Στοιχεια γαμου

3.1. Στοιχεία της συζύγου

3.1.1. Πλήρες όνομα

3.1.2. Διεύθυνση

3.1.3. Χώρα και τόπος γέννησης

3.1.4. Ημερομηνία γέννησης

3.2. Στοιχεία του συζύγου

3.2.1. Πλήρες όνομα

3.2.2. Διεύθυνση

3.2.3. Χώρα και τόπος γέννησης

3.2.4. Ημερομηνία γέννησης

3.3. Χώρα, τόπος (αν τα στοιχεία αυτά υπάρχουν) και ημερομηνία γάμου

3.3.1. Χώρα γάμου

3.3.2. Τόπος γάμου (αν τα στοιχεία αυτά υπάρχουν)

3.3.3. Ημερομηνία γάμου

4. Δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση

4.1. Όνομα του δικαστηρίου

4.2. Τόπος του δικαστηρίου

5. Αποφαση

5.1. Ημερομηνία

5.2. Αριθμός αναφοράς

5.3. Είδος απόφασης

5.3.1. Διαζύγιο

5.3.2. Ακύρωση γάμου

5.3.3. Δικαστικός χωρισμός

5.4. Η απόφαση εκδόθηκε ερήμην;

5.4.1. Όχι

5.4.2. Ναι 51

6. Ονόματα διαδίκων στους οποίους χορηγήθηκε δικαστική αρωγή

7. Η απόφαση υπόκειται σε αναίρεση σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους προέλευσης;

7.1. Όχι

7.2. Ναι

8. Ημερομηνία έναρξης ισχύος στο κράτος μέλος στο οποίο εκδόθηκε η απόφαση

8.1. Διαζύγιο

8.2. Δικαστικός χωρισμός

Ö 3.    Αρχή η οποία εξέδωσε την απόφαση

3.1.    Όνομα της αρχής

3.2.    Τόπος της αρχής

4.    Απόφαση

4.1.    Ημερομηνία

4.2.    Αριθμός αναφοράς

4.3.    Είδος απόφασης

4.3.1.    Διαζύγιο

4.3.2.    Ακύρωση γάμου

4.3.3.    Δικαστικός χωρισμός

4.4.    Η απόφαση εκδόθηκε ερήμην;

4.4.1.    Όχι

4.4.2.    Ναι Õ

ò νέο

5.    Αν η απόφαση εκδόθηκε ερήμην:

   5.1.    το εισαγωγικό έγγραφο της δίκης ή άλλο ισοδύναμο έγγραφο επιδόθηκε ή κοινοποιήθηκε στον ερημοδικήσαντα διάδικο κανονικά και έγκαιρα ώστε να μπορεί να αμυνθεί.

           5.1.1.    Ναι

           5.1.2.    Όχι

   5.2.    Το έγγραφο επιδόθηκε ή κοινοποιήθηκε στον ερημοδικήσαντα διάδικο χωρίς να πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις, αλλά παρά ταύτα έχει αποδειχθεί ότι το εν λόγω πρόσωπο αποδέχθηκε την απόφαση κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση.

5.2.1.    Ναι

5.2.2.    Όχι 

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

Ö 6.    Στοιχεία γάμου

6.1.    Στοιχεία της συζύγου

6.1.1.    Πλήρες όνομα

6.1.2.    Διεύθυνση

6.1.3.    Χώρα και τόπος γέννησης

6.1.4.    Ημερομηνία γέννησης

6.2.    Στοιχεία του συζύγου

6.2.1.    Πλήρες όνομα

6.2.2.    Διεύθυνση

6.2.3.    Χώρα και τόπος γέννησης

6.2.4.    Ημερομηνία γέννησης

6.3.    Χώρα, τόπος (αν τα στοιχεία αυτά υπάρχουν) και ημερομηνία γάμου

6.3.1. Χώρα γάμου

6.3.2. Τόπος γάμου (αν τα στοιχεία αυτά υπάρχουν)

6.3.3. Ημερομηνία γάμου

7.    Ονόματα διαδίκων στους οποίους χορηγήθηκε δικαστική αρωγή

8.    Η απόφαση υπόκειται σε αναίρεση σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους προέλευσης;

8.1.    Όχι

8.2.    Ναι

9.    Ημερομηνία έναρξης ισχύος στο κράτος μέλος στο οποίο εκδόθηκε η απόφαση

9.1.    Διαζύγιο

9.2.    Δικαστικός χωρισμός Õ

ò νέο

10.    Έξοδα 52 :

10.1.    Νόμισμα:

□ Ευρώ (EUR) □ Βουλγαρικό λεβ (BGN) □ Κροατική κούνα (HRK) □ Τσεχική κορόνα (CZK) □ Ουγγρικό φιορίνι (HUF) □ Πολωνικό ζλότι (PLN) □ Λίρα στερλίνα (GBP) □ Ρουμανικό λέου (RON) □ Σουηδική κορόνα (SEK) □ Άλλο (να αναφερθεί ο κωδικός ISO):

10.2.    Τα ακόλουθα πρόσωπα κατά των οποίων επιδιώκεται η εκτέλεση καταδικάστηκαν στην καταβολή των εξόδων:

10.2.1.    Πλήρες όνομα

10.2.2.    Εάν περισσότερα του ενός πρόσωπα καταδικάστηκαν στην καταβολή των εξόδων, το συνολικό ποσό μπορεί να εισπραχθεί από τον καθένα εξ αυτών:

10.2.2.1.    □ Ναι

10.2.2.2.    □ Όχι

10.3.    Τα έξοδα των οποίων επιδιώκεται η αναζήτηση έχουν ως εξής 53 :

10.3.1.    □ Τα έξοδα ορίστηκαν στην απόφαση ως συνολικό ποσό (παρακαλείστε να διευκρινίσετε το ποσό):

10.3.2.    □ Τα έξοδα ορίστηκαν στην απόφαση ως ποσοστό επί των συνολικών εξόδων (παρακαλείστε να διευκρινίσετε το ποσοστό αυτό):

10.3.3.    □ Η ευθύνη για τα έξοδα καθορίστηκε στην απόφαση και τα ακριβή ποσά έχουν ως εξής:

10.3.3.1.    □ Δικαστικά έξοδα:

10.3.3.2.    □ Αμοιβές δικηγόρων:

10.3.3.3.    □ Κόστος επίδοσης/κοινοποίησης εγγράφων:

10.3.3.4.    □ Άλλα:

10.3.4.    □ Άλλο (παρακαλείστε να διευκρινίσετε):

10.4.    Τόκοι επί των εξόδων:

10.4.1.    □ Άνευ αντικειμένου

10.4.2.    □ Τόκοι που καθορίζονται με την απόφαση:

10.4.2.1.    □ Ποσό:

ή

10.4.2.2.    □ Επιτόκιο … %

10.4.2.2.1.    Τόκοι οφειλόμενοι από … [ημερομηνία (ηη/μμ/εεεε) ή γεγονός] έως … [ημερομηνία (ηη/μμ/εεεε) ή γεγονός] 54

10.4.3.    □ Νόμιμοι τόκοι (εφόσον συντρέχει περίπτωση) που υπολογίζονται βάσει (παρακαλείστε να προσδιορίσετε το σχετικό νομοθέτημα):

10.4.3.1.    Τόκοι οφειλόμενοι από … [ημερομηνία (ηη/μμ/εεεε) ή γεγονός] έως … [ημερομηνία (ηη/μμ/εεεε) ή γεγονός] 55  

10.4.4.    □ Κεφαλαιοποίηση τόκων (εάν ναι, παρακαλείστε να διευκρινίσετε):

ê 2201/2003

Τόπος, ημερομηνία …

Υπογραφή και/ή σφραγίδα

ê 2201/2003 (προσαρμοσμένο)

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 39 53 ΣΚΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΓΟΝΙΚΗΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ 56 57  Ö , ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ Õ

1. Κράτος μέλος προέλευσης

Ö □ Βέλγιο (BE) □ Βουλγαρία (BG) □ Τσεχική Δημοκρατία (CZ) □ Γερμανία (DE) □ Εσθονία (EE)

□ Ιρλανδία (IE) □ Ελλάδα (EL) □ Ισπανία (ES) □ Γαλλία (FR) □ Κροατία (HR) □ Ιταλία (IT)

□ Κύπρος (CY) □ Λετονία (LV) □ Λιθουανία (LT) □ Λουξεμβούργο (LU) □ Ουγγαρία (HU)

□ Μάλτα (MT) □ Κάτω Χώρες (NL) □ Αυστρία (AT) □ Πολωνία (PL) □ Πορτογαλία (PT)

□ Ρουμανία (RO) □ Σλοβενία (SI) □ Σλοβακία (SK) □ Φινλανδία (FI) □ Σουηδία (SE)

□ Ηνωμένο Βασίλειο (UK) Õ

2. Δικαστήριο ή αρχή που εξέδωσε το πιστοποιητικό

2.1. Όνομα

2.2. Διεύθυνση

2.3. Τηλ./φαξ/ηλεκτρονική διεύθυνση

3. Δικαιούχοσ(-οι) του δικαιώματος επικοινωνίας

3.1. Πλήρες όνομα

3.2. Διεύθυνση

3.3. Ημερομηνία και τόπος γέννησης (αν τα στοιχεία αυτά υπάρχουν)

58 4. Δικαιούχοι γονικής μέριμνας πλην των αναφερομένων στο σημείο 3

4.1. 4.1.1. Πλήρες όνομα

4.1.2. Διεύθυνση

4.1.3. Ημερομηνία και τόπος γέννησης (αν τα στοιχεία αυτά υπάρχουν)

4.2. 4.2.1. Πλήρες όνομα

4.2.2. Διεύθυνση

4.2.3. Ημερομηνία και τόπος γέννησης (αν τα στοιχεία αυτά υπάρχουν)

4.3. 4.3.1. Πλήρες όνομα

4.3.2. Διεύθυνση

4.3.3. Ημερομηνία και τόπος γέννησης (αν τα στοιχεία αυτά υπάρχουν)

5. Δικαστήριο που εξέδωσε την απόφαση

5.1. Όνομα του δικαστηρίου

5.2. Τόπος του δικαστηρίου

6. Αποφαση

6.1. Ημερομηνία

6.2. Αριθμός αναφοράς

6.3. Η απόφαση εκδόθηκε ερήμην;

6.3.1. Όχι

6.3.2. Ναι 59

60 7. Παιδιά που καλύπτονται από την απόφαση

7.1. Πλήρες όνομα και ημερομηνία γέννησης

7.2. Πλήρες όνομα και ημερομηνία γέννησης

7.3. Πλήρες όνομα και ημερομηνία γέννησης

7.4. Πλήρες όνομα και ημερομηνία γέννησης

8. Ονόματα διαδίκων στους οποίους χορηγήθηκε δικαστική αρωγή

9. Πιστοποιητικό εκτελεστότητας και επίδοσης/ κοινοποιησης

9.1. Η απόφαση είναι εκτελεστή σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους προέλευσης;

9.1.1. Ναι

9.1.2. Όχι

9.2. Η απόφαση επιδόθηκε ή κοινοποιήθηκε στον αντίδικο κατά του οποίου ζητείται η εκτέλεση;

9.2.1. Ναι

9.2.1.1. Πλήρες όνομα του αντιδίκου

9.2.1.2. Διεύθυνση

9.2.1.3. Ημερομηνία επίδοσης/κοινοποίησης

9.2.2. Όχι

10. Συγκεκριμένα στοιχεία για τις αποφάσεις που αφορούν το δικαίωμα επικοινωνίας αν ο εκτελεστήριος τύπος ζητείται βάσει του άρθρου 28. Η δυνατότητα αυτή προβλέπεται από το άρθρο 40 παράγραφος 2:

10.1. Διακανονισμοί για την άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας (αν και εφόσον τα στοιχεία αυτά περιλαμβάνονται στην απόφαση)

10.1.1. Ημερομηνία, ώρα

10.1.1.1. Έναρξη

10.1.1.2. Λήξη

10.1.2. Τόπος

10.1.3. Ειδικές υποχρεώσεις του δικαιούχου γονικής μέριμνας

10.1.4. Ειδικές υποχρεώσεις του δικαιούχου του δικαιώματος επικοινωνίας

10.1.5. Ενδεχόμενοι περιορισμοί σχετικά με την άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας

11. Συγκεκριμένα στοιχεία για τις αποφάσεις που αφορούν την επιστροφή του παιδιού αν ο εκτελεστήριος τύπος ζητάται βάσει του άρθρου 28. Η δυνατότητα αυτή προβλέπεται από το άρθρο 40 παράγραφος 2:

11.1. Η απόφαση προβλέπει την επιστροφή του παιδιού

11.2. Πρόσωπο στο οποίο θα γίνει η επιστροφή του παιδιού (εάν και εφόσον το στοιχείο αυτό περιλαμβάνεται στην απόφαση)

11.2.1. Πλήρες όνομα

11.2.2 Διεύθυνση

Ö 3.    Αρχή η οποία εξέδωσε την απόφαση

3.1.    Όνομα της αρχής

3.2.    Τόπος της αρχής

4.    Απόφαση

4.1.    Ημερομηνία

4.2.    Αριθμός αναφοράς

5.    Δικαιούχοι γονικής μέριμνας

5.1.    Γονέας 1

5.1.1.    Πλήρες όνομα

5.1.2.    Διεύθυνση

5.1.3.    Ημερομηνία και τόπος γέννησης (αν τα στοιχεία αυτά υπάρχουν)

5.2.    Γονέας 2

5.2.1.    Πλήρες όνομα

5.2.2.    Διεύθυνση

5.2.3.    Ημερομηνία και τόπος γέννησης (αν τα στοιχεία αυτά υπάρχουν)

5.3.    Άλλος δικαιούχος γονικής μέριμνας

5.3.1.    Πλήρες όνομα

5.3.2.    Διεύθυνση

5.3.3.    Ημερομηνία και τόπος γέννησης (αν τα στοιχεία αυτά υπάρχουν)

6.    Παιδιά που καλύπτονται από την απόφαση 61

6.1.    Παιδί 1

   6.1.1    Πλήρες όνομα

6.1.2.    Ημερομηνία γέννησης

   6.1.3.    Διεύθυνση

6.2.    Παιδί 2

   6.2.1.    Πλήρες όνομα

   6.2.2.    Ημερομηνία γέννησης

   6.2.3.    Διεύθυνση

6.3.    Παιδί 3

   6.3.1.    Πλήρες όνομα

6.3.2.    Ημερομηνία γέννησης

6.3.3.    Διεύθυνση

6.4.    Παιδί 4

   6.4.1.    Πλήρες όνομα

6.4.2.    Ημερομηνία γέννησης

6.4.3.    Διεύθυνση

7.    Ονόματα διαδίκων στους οποίους χορηγήθηκε δικαστική αρωγή

8.    Πιστοποιητικό εκτελεστότητας και επίδοσης/κοινοποίησης

8.1.    Η απόφαση είναι εκτελεστή σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους προέλευσης;

8.1.1.    Ναι

8.1.2.    Όχι

8.2.    Η απόφαση επιδόθηκε ή κοινοποιήθηκε στον αντίδικο κατά του οποίου ζητείται η εκτέλεση;

8.2.1.    Ναι

8.2.1.1.    Πλήρες όνομα του αντιδίκου

8.2.1.2.    Διεύθυνση

8.2.1.3.    Ημερομηνία επίδοσης/κοινοποίησης

8.2.2.    Όχι

9.    Αν η απόφαση εκδόθηκε ερήμην: