28.8.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 257/135

(1)

Η υψηλή και ταχέως αυξανόμενη ζήτηση για θαλάσσιο χώρο για διάφορους σκοπούς, όπως εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, αναζήτηση και εκμετάλλευση πετρελαίου και φυσικού αερίου, δραστηριότητες θαλασσίων μεταφορών και αλιείας, διατήρηση των οικοσυστημάτων και της βιοποικιλότητας, εξόρυξη πρώτων υλών, τουρισμός, εγκαταστάσεις υδατοκαλλιέργειας και υποθαλάσσια πολιτιστική κληρονομιά, καθώς και οι πολλαπλές πιέσεις επί των παράκτιων πόρων, απαιτούν μια ολοκληρωμένη προσέγγιση προγραμματισμού και διαχείρισης.

(2)

Μια τέτοια προσέγγιση της διαχείρισης του ωκεανού και της θαλάσσιας διακυβέρνησης έχει αναπτυχθεί στην ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική για την Ευρωπαϊκή Ένωση («ΟΘΠ»), περιβαλλοντικό πυλώνα της οποίας αποτελεί η οδηγία 2008/56/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4). Στόχος της ΟΘΠ είναι η στήριξη της αειφόρου ανάπτυξης των θαλασσών και ωκεανών και η συμβολή στη λήψη συντονισμένων, συνεκτικών και διατυπωμένων με ακρίβεια αποφάσεων όσον αφορά τις τομεακές πολιτικές της Ένωσης με επίπτωση στους ωκεανούς, στις θάλασσες, στα νησιά, στις παράκτιες και στις εξόχως απόκεντρες περιοχές και στους θαλάσσιους τομείς, μεταξύ άλλων και μέσω στρατηγικών για τις θαλάσσιες λεκάνες ή μακροπεριφερειακών στρατηγικών, με παράλληλη επίτευξη καλής περιβαλλοντικής κατάστασης όπως ορίζεται στην οδηγία 2008/56/ΕΚ.

(3)

Η ΟΘΠ προσδιορίζει τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό ως διατομεακό μέσο πολιτικής που επιτρέπει στις δημόσιες αρχές και τους ενδιαφερομένους να εφαρμόζουν συντονισμένη, ολοκληρωμένη και διασυνοριακή προσέγγιση. Η εφαρμογή μιας προσέγγισης με βάση το οικοσύστημα θα συμβάλει στην προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης και μεγέθυνση των θαλάσσιων και παράκτιων οικονομιών και στην αειφόρο χρήση των θαλάσσιων και παράκτιων πόρων.

(4)

Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός στηρίζει και διευκολύνει την εφαρμογή της στρατηγικής «Ευρώπη 2020» για έξυπνη, διατηρήσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη (στρατηγική Ευρώπη 2020), η οποία εγκρίθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στα συμπεράσματά του της 17ης Ιουνίου 2010, και αποσκοπεί στην επίτευξη υψηλών επιπέδων απασχόλησης, παραγωγικότητας και κοινωνικής συνοχής, συμπεριλαμβανομένης της προώθησης μιας ανταγωνιστικότερης, πιο αποδοτικής ως προς την αξιοποίηση των πόρων και πιο πράσινης οικονομίας. Ο παράκτιος και θαλάσσιος τομέας έχουν σημαντικές δυνατότητες βιώσιμης ανάπτυξης και είναι καίριας σημασίας για την υλοποίηση της στρατηγικής Ευρώπη 2020.

(5)

Στην ανακοίνωσή της με τίτλο «Γαλάζια Ανάπτυξη — ευκαιρίες για βιώσιμη ανάπτυξη στους τομείς της θάλασσας και της ναυτιλίας», η Επιτροπή εντόπισε ορισμένες υπό εξέλιξη πρωτοβουλίες της Ένωσης που αποσκοπούν στην εφαρμογή της στρατηγικής Ευρώπη 2020 καθώς και ορισμένες δραστηριότητες στις οποίες θα μπορούσαν να εστιάσουν στο μέλλον οι πρωτοβουλίες για «Γαλάζια Ανάπτυξη», οι οποίες θα μπορούσαν να υποστηριχθούν επαρκώς από την αυξημένη εμπιστοσύνη και ασφάλεια των επενδυτών που επιτυγχάνεται μέσω του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού.

(6)

Ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1255/2011 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (5), για τη θέσπιση προγράμματος στήριξης της περαιτέρω ανάπτυξης μιας ολοκληρωμένης θαλάσσιας πολιτικής, στήριξε και διευκόλυνε την εφαρμογή του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού και της ολοκληρωμένης διαχείρισης των παράκτιων ζωνών. Τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Ταμείου Θάλασσας και Αλιείας (6), θα επιτρέψουν να στηριχθεί η εφαρμογή της παρούσας οδηγίας για την περίοδο 2014-2020.

(7)

Η σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 (UNCLOS) αναφέρει στο προοίμιο ότι τα θέματα που αφορούν τη χρήση του ωκεάνιου χώρου είναι στενά αλληλένδετα και πρέπει να εξεταστούν στο σύνολό τους. Ο σχεδιασμός του ωκεάνιου χώρου συνιστά λογικά το επόμενο στάδιο που θα επιτρέψει τη διάρθρωση των υποχρεώσεων και της χρήσης των δικαιωμάτων που χορηγούνται στο πλαίσιο της UNCLOS και αποτελεί πρακτικό εργαλείο για την παροχή βοήθειας στα κράτη μέλη ώστε να τηρούν τις υποχρεώσεις τους.

(8)

Για να προωθηθεί η βιώσιμη συνύπαρξη των χρήσεων και, κατά περίπτωση, η κατάλληλη χωροθέτηση των συναφών χρήσεων στον θαλάσσιο χώρο, θα πρέπει να τεθεί ένα πλαίσιο το οποίο να περιλαμβάνει τουλάχιστον τη θέσπιση και την εφαρμογή από τα κράτη μέλη θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού που να καταλήγει σε σχέδια.

(9)

Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός θα συμβάλλει στην αποτελεσματική διαχείριση των θαλάσσιων δραστηριοτήτων και στη βιώσιμη χρήση των θαλάσσιων και παράκτιων πόρων δημιουργώντας ένα πλαίσιο για μια διαδικασία λήψης αποφάσεων συνεπή, διαφανή, βιώσιμη και βάσει στοιχείων. Για να επιτύχει τους στόχους της, η παρούσα οδηγία θα πρέπει να καθορίσει υποχρεώσεις για τη θέσπιση διαδικασίας θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού, ο οποίος θα καταλήγει σε θαλάσσιο χωροταξικό σχέδιο ή σχέδια· η διαδικασία θα πρέπει να συνεκτιμά τις αλληλεπιδράσεις ξηράς-θάλασσας και να προωθεί τη συνεργασία κρατών μελών. Με την επιφύλαξη του ισχύοντος κεκτημένου της Ένωσης στους τομείς της ενέργειας, των μεταφορών, της αλιείας και του περιβάλλοντος, η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει να επιβάλλει καμία νέα υποχρέωση, ιδίως σε σχέση με τις συγκεκριμένες επιλογές των κρατών μελών όσον αφορά τον τρόπο υλοποίησης των τομεακών πολιτικών, αλλά θα πρέπει να συμβάλλει στις πολιτικές αυτές μέσω της διαδικασίας σχεδιασμού.

(10)

Χάριν συνεπείας και ασφαλείας δικαίου θα πρέπει να καθοριστεί το γεωγραφικό πεδίο του θαλασσίου χωροταξικού σχεδιασμού σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία της Ένωσης και το διεθνές ναυτικό δίκαιο, ιδίως τη UNCLOS. Οι αρμοδιότητες των κρατών μελών σε σχέση με τα θαλάσσια σύνορα και τη δικαιοδοσία δεν μεταβάλλονται με την παρούσα οδηγία.

(11)

Ενώ είναι σκόπιμο να παρέχει η Ένωση ένα πλαίσιο για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, τα κράτη μέλη εξακολουθούν να είναι υπεύθυνα και αρμόδια για τον σχεδιασμό και τον καθορισμό, στα θαλάσσια ύδατά τους, της μορφής και του περιεχομένου των εν λόγω σχεδίων, συμπεριλαμβανομένων θεσμικών ρυθμίσεων και, κατά περίπτωση, για την αντίστοιχη κατανομή του θαλάσσιου χώρου στις διάφορες δραστηριότητες και χρήσεις.

(12)

Προκειμένου να τηρηθεί η αρχή της αναλογικότητας και της επικουρικότητας, καθώς και για την ελαχιστοποίηση του πρόσθετου διοικητικού φόρτου, η μεταφορά στο εθνικό δίκαιο και η εφαρμογή της παρούσας οδηγίας θα πρέπει, στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, να βασίζεται στους υφισταμένους εθνικούς, περιφερειακούς και τοπικούς κανόνες και μηχανισμούς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που καθορίζονται στη σύσταση 2002/413/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (7) ή στην απόφαση 2010/631/ΕΕ του Συμβουλίου (8).

(13)

Στα θαλάσσια ύδατα, τα οικοσυστήματα και οι θαλάσσιοι πόροι υφίστανται σημαντικές πιέσεις. Οι ανθρώπινες δραστηριότητες, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, οι κίνδυνοι φυσικών καταστροφών και η δυναμική των ακτογραμμών, όπως διάβρωση ή προσχώσεις, μπορεί να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομική ανάπτυξη και πρόοδο της παραλίας, καθώς και στα θαλάσσια οικοσυστήματα, οδηγώντας σε υποβάθμιση του περιβάλλοντος, απώλεια βιοποικιλότητας και υποβάθμιση των οικοσυστημικών υπηρεσιών. Οι πιέσεις αυτές θα πρέπει να ληφθούν δεόντως υπόψη στην εκπόνηση των θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων. Επιπλέον, τα υγιή θαλάσσια οικοσυστήματα και οι πολλαπλές υπηρεσίες που συνδέονται με αυτά, αν ενταχθούν σε αποφάσεις προγραμματισμού, μπορεί να φέρουν σημαντικά οφέλη όσον αφορά την παραγωγή τροφίμων, την αναψυχή και τον τουρισμό, τον μετριασμό των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής και την προσαρμογή σε αυτή, καθώς και τον έλεγχο της δυναμικής των ακτογραμμών και την πρόληψη καταστροφών.

(14)

Προκειμένου να προωθηθεί η βιώσιμη ανάπτυξη των θαλάσσιων οικονομιών, των θαλάσσιων περιοχών και η βιώσιμη χρήση των θαλάσσιων πόρων, ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός θα πρέπει να εφαρμόζει μία προσέγγιση βασισμένη στο οικοσύστημα, όπως αναφέρεται στο άρθρο 1 παράγραφος 3 της οδηγίας 2008/56/ΕΚ, ούτως ώστε η σωρευτική πίεση από όλες τις δραστηριότητες να διατηρείται σε επίπεδα συμβατά με μια καλή περιβαλλοντική κατάσταση και η ικανότητα των θαλάσσιων οικοσυστημάτων να ανταποκρίνονται σε ανθρωπογενείς μεταβολές να μην τίθεται σε κίνδυνο, συνεισφέροντας ταυτόχρονα και στη βιώσιμη χρήση των θαλάσσιων αγαθών και υπηρεσιών από τη σημερινή και από τις μελλοντικές γενεές. Επιπλέον, μία προσέγγιση βασισμένη στο οικοσύστημα θα πρέπει να εφαρμόζεται με τρόπο προσαρμοσμένο στα συγκεκριμένα οικοσυστήματα και σε άλλες ιδιαιτερότητες των διάφορων θαλάσσιων περιφερειών και να λαμβάνει υπόψη τις τρέχουσες εργασίες στις περιφερειακές συμβάσεις για τη θάλασσα, αξιοποιώντας τις υπάρχουσες γνώσεις και εμπειρίες. Η προσέγγιση αυτή θα επιτρέψει και μία ευέλικτη διαχείριση, η οποία εξασφαλίζει βελτίωση και περαιτέρω ανάπτυξη καθώς ενισχύονται οι εμπειρίες και η γνώση, λαμβανομένης υπόψη της διαθεσιμότητας δεδομένων και πληροφοριών σε επίπεδο θαλάσσιας λεκάνης για την υλοποίηση αυτής της προσέγγισης. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη της αρχή της προφύλαξης και την αρχή της προληπτικής δράσης, όπως ορίζονται στο άρθρο 191 παράγραφος 2 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(15)

Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός θα συμβάλλει, μεταξύ άλλων, στην επίτευξη των στόχων της οδηγίας 2009/28/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (9), του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2371/2002 του Συμβουλίου (10), της οδηγίας 2009/147/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (11), της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου (12), της απόφασης αριθ. 884/2004/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (13), της οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (14), της οδηγίας 2008/56/ΕΚ, υπενθυμίζοντας την ανακοίνωση της Επιτροπής της 3ης Μαΐου 2011 με τίτλο «Η ασφάλεια ζωής μας, το φυσικό μας κεφάλαιο: στρατηγική της ΕΕ για τη βιοποικιλότητα με ορίζοντα το 2020», την ανακοίνωση της Επιτροπής της 20ής Σεπτεμβρίου 2011 με τίτλο «Χάρτης πορείας για μια αποδοτική, από πλευράς πόρων, Ευρώπη», την ανακοίνωση της Επιτροπής της 16ης Απριλίου 2013 με τίτλο «Στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή» και την ανακοίνωση της Επιτροπής της 21ης Ιανουαρίου 2009 με τίτλο «Στρατηγικοί στόχοι και συστάσεις πολιτικής της ΕΕ για τις θαλάσσιες μεταφορές μέχρι το 2018», καθώς και, ενδεχομένως, των στόχων της περιφερειακής πολιτικής της Ένωσης, περιλαμβανομένων των θαλάσσιων λεκανών και των μακροπεριφερειακών στρατηγικών.

(16)

Οι θαλάσσιες και οι παράκτιες δραστηριότητες συχνά συνδέονται στενά μεταξύ τους. Προκειμένου να προωθηθεί η βιώσιμη χρήση του θαλάσσιου χώρου, ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις αλληλεπιδράσεις ξηράς-θάλασσας. Για τον λόγο αυτόν ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός μπορεί να διαδραματίσει πολύ χρήσιμο ρόλο στον καθορισμό των προσανατολισμών που σχετίζονται με τη βιώσιμη και ολοκληρωμένη διαχείριση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στη θάλασσα, τη διατήρηση του περιβάλλοντος διαβίωσης, την ευαισθησία των παράκτιων οικοσυστημάτων, τη διάβρωση, καθώς και κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες. Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός θα πρέπει να αποσκοπεί στην ενσωμάτωση της θαλάσσιας διάστασης μερικών παράκτιων χρήσεων ή δραστηριοτήτων και των επιπτώσεών τους, και, τέλος, να καθιστά δυνατό ένα ολοκληρωμένο και στρατηγικό όραμα.

(17)

Η παρούσα οδηγία-πλαίσιο δεν θίγει την αρμοδιότητα των κρατών μελών όσον αφορά τον πολεοδομικό και χωροταξικό σχεδιασμό, συμπεριλαμβανομένου οποιουδήποτε συστήματος χερσαίου χωρικού σχεδιασμού που χρησιμοποιείται για τον σχεδιασμό χρήσεων γης στο χερσαίο και παράκτιο χώρο. Εάν τα κράτη μέλη εφαρμόζουν χωρικό σχεδιασμό σε παράκτια ύδατα ή σε τμήματα αυτών, η παρούσα οδηγία δεν θα πρέπει εφαρμόζεται στα εν λόγω ύδατα.

(18)

Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός θα πρέπει να καλύπτει πλήρως τη διαδικασία εντοπισμού προβλημάτων και ευκαιριών, συλλογής πληροφοριών, σχεδιασμού, λήψης αποφάσεων, εφαρμογής, αναθεώρησης ή επικαιροποίησης, και παρακολούθησης της εφαρμογής, και να συνεκτιμά καταλλήλως τις αλληλεπιδράσεις ξηράς-θάλασσας και τις βέλτιστες διαθέσιμες γνώσεις. Θα πρέπει να αξιοποιούνται πλήρως οι μηχανισμοί που προβλέπονται στην υφιστάμενη ή στη μελλοντική νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένης της απόφασης 2010/477/ΕΕ της Επιτροπής (15) και της πρωτοβουλίας «Γνώσεις για τη θάλασσα 2020» της Επιτροπής.

(19)

Κύριος σκοπός του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού είναι να προωθήσει τη βιώσιμη ανάπτυξη και να καθορίσει την αξιοποίηση του θαλάσσιου χώρου για διαφορετικές χρήσεις καθώς και να διαχειρισθεί τις χρήσεις και συγκρούσεις των χρήσεων στις θαλάσσιες περιοχές. Ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός αποσκοπεί επίσης στον καθορισμό και την ενθάρρυνση διαφορετικών χρήσεων σύμφωνα με τις σχετικές εθνικές πολιτικές και νομοθεσία. Για την επίτευξη του εν λόγω στόχου, τα κράτη μέλη θα πρέπει τουλάχιστον να εξασφαλίσουν ότι η διαδικασία ή οι διαδικασίες σχεδιασμού θα οδηγήσουν σε έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό που θα εντοπίζει τις διαφορετικές χρήσεις του θαλάσσιου χώρου και λαμβάνοντας υπόψη και τις πιθανές μακροπρόθεσμες αλλαγές που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή.

(20)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να διαβουλεύονται και να συντονίζουν τα σχέδιά τους με τις αρχές των ενδιαφερόμενων κρατών μελών και να συνεργάζονται με τις αρχές της τρίτης χώρας σε μια θαλάσσια περιοχή, σύμφωνα με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των εν λόγω κρατών μελών και τρίτων χωρών δυνάμει του ενωσιακού και του διεθνούς δικαίου. Η αποτελεσματική διασυνοριακή συνεργασία μεταξύ κρατών μελών και με γειτονικές τρίτες χώρες προϋποθέτει ότι οι αρμόδιες αρχές σε κάθε κράτος μέλος είναι γνωστές. Συνεπώς, τα κράτη μέλη ορίζουν την αρμόδια αρχή ή αρχές που είναι υπεύθυνες για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας. Δεδομένων των διαφορών μεταξύ των διαφόρων θαλάσσιων περιφερειών ή υποπεριφερειών και παράκτιων περιοχών, δεν είναι σκόπιμο να ρυθμιστεί λεπτομερώς στην παρούσα οδηγία η μορφή των εν λόγω μηχανισμών συνεργασίας.

(21)

Η διαχείριση των θαλάσσιων περιοχών είναι πολύπλοκη και περιλαμβάνει διάφορα επίπεδα αρχών, οικονομικών φορέων και άλλων ενδιαφερόμενων μερών. Για να προωθηθεί αποτελεσματικά η βιώσιμη ανάπτυξη είναι σημαντικό οι ενδιαφερόμενοι φορείς, οι αρχές και το κοινό να γνωμοδοτούν σε κατάλληλο στάδιο της εκπόνησης θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων στο πλαίσιο της παρούσας οδηγίας, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία της Ένωσης. Ένα καλό παράδειγμα διατάξεων περί δημοσίας διαβουλεύσεως βρίσκεται στο άρθρο 2 παράγραφος 2 της οδηγίας 2003/35/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (16).

(22)

Μέσω των θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων τα κράτη μέλη μπορούν να μειώσουν τον διοικητικό φόρτο και κόστος εφαρμογής άλλων συναφών τμημάτων της ενωσιακής νομοθεσίας. Τα χρονοδιαγράμματα για τα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια θα πρέπει, συνεπώς, όταν υπάρχει δυνατότητα, να είναι συνεπή με τα χρονοδιαγράμματα άλλων συναφών νομοθετημάτων, και ιδίως της οδηγίας 2009/28/ΕΚ, η οποία απαιτεί το μερίδιο της ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές στην ακαθάριστη τελική κατανάλωση ενέργειας το 2020 να είναι τουλάχιστον 20 %, και η οποία χαρακτηρίζει τον συντονισμό των διαδικασιών έγκρισης, πιστοποίησης και προγραμματισμού, στις οποίες περιλαμβάνεται ο χωροταξικός σχεδιασμός, ως σημαντική συμβολή στην επίτευξη των στόχων της Ένωσης για ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές· της οδηγίας 2008/56/ΕΚ και στο σημείο 6 του μέρους Α του παραρτήματος της απόφασης 2010/477/ΕΕ, όπου απαιτείται τα κράτη μέλη να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να επιτύχουν ή να διατηρήσουν καλή περιβαλλοντική κατάσταση για το θαλάσσιο περιβάλλον το αργότερο έως το 2020 και όπου ο θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός προσδιορίζεται ως εργαλείο για τη στήριξη της προσέγγισης με βάση το οικοσύστημα όσον αφορά τη διαχείριση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, προκειμένου να επιτευχθεί καλή περιβαλλοντική κατάσταση· της απόφασης αριθ. 884/2004/ΕΚ η οποία απαιτεί το διευρωπαϊκό δίκτυο μεταφορών να έχει αναπτυχθεί έως το 2020, μέσω της ολοκλήρωσης των δικτύων υποδομής χερσαίων, θαλάσσιων και αεροπορικών μεταφορών της Ευρώπης.

(23)

Η οδηγία 2001/42/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (17) καθιερώνει την εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων ως σημαντικό εργαλείο για την ενσωμάτωση περιβαλλοντικών ζητημάτων στην εκπόνηση και έγκριση σχεδίων και προγραμμάτων. Όταν τα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια έχουν σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον υπόκεινται στην οδηγία 2001/42/ΕΚ. Όταν στα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια περιλαμβάνονται τόποι Natura 2000, η εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων μπορεί να συνδυάζεται με τις απαιτήσεις του άρθρου 6 της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ, ώστε να αποφεύγεται η επικάλυψη.

(24)

Για να εξασφαλισθεί ότι τα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια βασίζονται σε αξιόπιστα στοιχεία και για την αποφυγή πρόσθετου διοικητικού φόρτου, είναι απαραίτητο τα κράτη μέλη να χρησιμοποιούν τα καλύτερα διαθέσιμα δεδομένα και πληροφορίες, ενθαρρύνοντας τους ενδιαφερομένους να μοιράζονται δεδομένα και πληροφορίες και αξιοποιώντας τα υφιστάμενα μέσα και εργαλεία συλλογής δεδομένων, όπως αυτά που έχουν αναπτυχθεί στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Γνώσεις για τη θάλασσα 2020» και της οδηγίας 2007/2/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (18).

(25)

Τα κράτη μέλη θα πρέπει να διαβιβάζουν αντίγραφα των θαλάσσιων χωροταξικών τους σχεδίων και οποιεσδήποτε αναθεωρήσεις αυτών στην Επιτροπή ώστε να της επιτρέπουν την παρακολούθηση της εφαρμογής της παρούσας οδηγίας. Η Επιτροπή θα χρησιμοποιεί τις πληροφορίες που διαβιβάζουν τα κράτη μέλη, καθώς και υπάρχουσες πληροφορίες που διατίθενται βάσει της νομοθεσίας της Ένωσης, για να ενημερώνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο σχετικά με την πρόοδο που έχει σημειωθεί όσον αφορά την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας.

(26)

Η έγκαιρη μεταφορά στο εθνικό δίκαιο των διατάξεων της παρούσας οδηγίας είναι καίριας σημασίας, δεδομένου ότι η Ένωση έχει θεσπίσει σειρά πρωτοβουλιών πολιτικής που πρέπει να εφαρμοστούν έως το έτος 2020, στη στήριξη και τη συμπλήρωση των οποίων αποσκοπεί η παρούσα οδηγία.

(27)

Η υποχρέωση ενός περίκλειστου κράτους μέλους να μεταφέρει στο εθνικό του δίκαιο και να εφαρμόσει τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας θα ήταν δυσανάλογη και περιττή. Συνεπώς, αυτά τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξαιρούνται από την υποχρέωση μεταφοράς στο εθνικό τους δίκαιο και εφαρμογής των διατάξεων της παρούσας οδηγίας,

1)

ως «ολοκληρωμένη θαλάσσια πολιτική» (ΟΘΠ) νοείται η πολιτική της Ένωσης που έχει ως στόχο να προαγάγει τη συντονισμένη και συνεπή λήψη αποφάσεων με σκοπό τη μεγιστοποίηση της βιώσιμης ανάπτυξης, της οικονομικής ανάπτυξης και της κοινωνικής συνοχής των κρατών μελών, ιδίως σε ό,τι αφορά τις παράκτιες, νησιωτικές και εξόχως απόκεντρες περιοχές της Ένωσης, καθώς και τους θαλάσσιους τομείς της, μέσω συνεκτικών και συνδεόμενων με τη θάλασσα πολιτικών και μέσω της διεθνούς συνεργασίας·

2)

ως «θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός» νοείται η διαδικασία με την οποία οι αρχές του οικείου κράτους μέλους αναλύουν και οργανώνουν τις ανθρώπινες δραστηριότητες στις θαλάσσιες περιοχές για την επίτευξη οικολογικών, οικονομικών και κοινωνικών στόχων·

3)

ως «θαλάσσια περιοχή» νοείται η θαλάσσια περιοχή που αναφέρεται στο άρθρο 4 της οδηγίας 2008/56/ΕΚ·

4)

ως «θαλάσσια ύδατα» νοούνται τα ύδατα, ο θαλάσσιος βυθός και το υπέδαφος, όπως ορίζονται στο άρθρο 3 σημείο 1) στοιχείο α) της οδηγίας 2008/56/ΕΚ και ως «παράκτια ύδατα» νοούνται τα ύδατα όπως ορίζονται στο άρθρο 2 σημείο 7) της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, καθώς και ο βυθός και το υπέδαφός τους.

α)

λαμβάνουν υπόψη τις αλληλεπιδράσεις ξηράς-θάλασσας·

β)

λαμβάνουν υπόψη περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές πτυχές, καθώς και ζητήματα ασφάλειας·

γ)

θέτουν ως στόχο την προώθηση της συνεκτικότητας μεταξύ του θαλάσσιου χωροταξικού σχεδιασμού και του σχετικού σχεδίου ή σχεδίων και άλλων διαδικασιών, όπως η ολοκληρωμένη παράκτια διαχείριση περιοχών ή ισοδύναμες επίσημες ή ανεπίσημες πρακτικές·

δ)

εξασφαλίζουν τη συμμετοχή των ενδιαφερόμενων φορέων σύμφωνα με το άρθρο 9·

ε)

οργανώνουν τη χρησιμοποίηση των βέλτιστων διαθέσιμων δεδομένων σύμφωνα με το άρθρο 10·

στ)

εξασφαλίζουν τη διασυνοριακή συνεργασία κρατών μελών σύμφωνα με το άρθρο 11·

ζ)

προωθούν τη συνεργασία με τρίτες χώρες σύμφωνα με το άρθρο 12.

—

τις περιοχές υδατοκαλλιέργειας,

—

τις περιοχές αλιείας,

—

τις εγκαταστάσεις και τις υποδομές για την έρευνα, την εκμετάλλευση και την εξόρυξη πετρελαίου, φυσικού αερίου καθώς και άλλων ενεργειακών πόρων, ορυκτών και αδρανών υλικών, και για την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές,

—

τις οδούς θαλάσσιας μεταφοράς και τις κυκλοφοριακές ροές,

—

τις περιοχές διεξαγωγής στρατιωτικών ασκήσεων,

—

τους τόπους προστασίας της φύσης και των ειδών και τις προστατευόμενες περιοχές,

—

τις περιοχές εξόρυξης πρώτων υλών,

—

την επιστημονική έρευνα,

—

τις διαδρομές υποβρύχιων καλωδίων και αγωγών,

—

τον τουρισμό,

—

την υποθαλάσσια πολιτιστική κληρονομιά.

α)

περιβαλλοντικά, κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα που έχουν συλλεγεί σύμφωνα με τις διατάξεις της ενωσιακής νομοθεσίας που διέπει τις δραστηριότητες του άρθρου 8·

β)

θαλάσσια φυσικά δεδομένα για τα θαλάσσια ύδατα.

α)

υφιστάμενων περιφερειακών θεσμικών δομών συνεργασίας, όπως οι περιφερειακές συμβάσεις για τη θάλασσα, και/ή

β)

δικτύων ή δομών των αρμόδιων αρχών των κρατών μελών, και/ή

γ)

οποιασδήποτε άλλης μεθόδου που πληροί τις προδιαγραφές της παραγράφου 1, για παράδειγμα στο πλαίσιο των στρατηγικών για τις θαλάσσιες λεκάνες.