52013DC0849

ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

σύμφωνα με το άρθρο 16 της οδηγίας 2007/74/ΕΚ του Συμβουλίου για την απαλλαγή από το φόρο προστιθέμενης αξίας και τον ειδικό φόρο κατανάλωσης των εμπορευμάτων που εισάγονται από πρόσωπα που ταξιδεύουν από τρίτες χώρες

ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ

ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

1........... Περίληψη...................................................................................................................... 3

2........... Ανάλυση των αποτελεσμάτων των διαβουλεύσεων.................................................... 4

2.1........ Εισαγωγή...................................................................................................................... 4

2.1.1..... Νομική βάση και τα κύρια στοιχεία της οδηγίας........................................................... 4

2.1.2..... Μεθοδολογία................................................................................................................ 4

2.2........ Συζήτηση των παρατηρήσεων που λήφθηκαν.............................................................. 5

2.2.1..... Άρθρα 3, 7 και 13 — Ορισμοί...................................................................................... 5

2.2.2..... Άρθρο 6 στοιχείο α) — Ερμηνεία των «περιστασιακών εισαγωγών»......................... 9

2.2.3..... Άρθρο 8 — Μεταχείριση των λοιπών προϊόντων καπνού (στο σημείο αυτό: «snus») 12

2.2.4..... Άρθρο 8 παράγραφος 2 — διάκριση μεταξύ επιβατών αεροπλάνων και λοιπών ταξιδιωτών          13

2.2.5..... Άρθρα 8, 9 και 11– Ποσοτικά όρια............................................................................ 13

2.2.6..... Άρθρο 10 — Ηλικία των ταξιδιωτών......................................................................... 14

2.2.7..... Άρθρο 11 — καύσιμα σε φορητό δοχείο................................................................... 15

2.2.8..... Άρθρο 14 — Ελάχιστο ποσό φόρου........................................................................... 15

2.2.9..... Σχέση μεταξύ των χρηματικών ορίων και ποσοτικών ορίων...................................... 16

2.2.10... Εσωτερική ναυσιπλοΐα και επιβατικές μεταφορές στον Δούναβη.............................. 16

3........... Συνολική αξιολόγηση και συμπεράσματα.................................................................. 16

4........... Παράρτημα................................................................................................................. 18

1.           Περίληψη

Η παρούσα έκθεση βασίζεται στο άρθρο 16 της οδηγίας 2007/74/ΕΚ του Συμβουλίου για την απαλλαγή από το φόρο προστιθέμενης αξίας και τον ειδικό φόρο κατανάλωσης των εμπορευμάτων που εισάγονται από πρόσωπα που ταξιδεύουν από τρίτες χώρες (εφεξής «η οδηγία») σύμφωνα με το οποίο η Επιτροπή διαβιβάζει προς το Συμβούλιο έκθεση για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, συνοδευόμενη ενδεχομένως από πρόταση τροποποίησης.

Για την προετοιμασία της παρούσας έκθεσης η Επιτροπή απέστειλε ερωτηματολόγιο στα κράτη μέλη τον Ιούνιο του 2012 ζητώντας τους να διατυπώσουν παρατηρήσεις για οποιοδήποτε μέρος της οδηγίας (όλες τις αιτιολογικές σκέψεις και τα άρθρα) και να υποβάλουν συγκεκριμένες ερωτήσεις σχετικά με τη χρήση των απαλλαγών που προβλέπονται στην οδηγία. Η Επιτροπή έλαβε απαντήσεις από όλα τα τότε 27 κράτη μέλη[1]. 15 κράτη μέλη έκριναν ότι δεν χρειάζεται να τροποποιηθούν οι ισχύουσες διατάξεις. 5 κράτη μέλη πρότειναν συντακτικές τροποποιήσεις και 7 κράτη μέλη ανέφεραν προβλήματα σχετικά με την εφαρμογή ορισμένων διατάξεων.

Παρότι εντοπίστηκαν σημαντικά προβλήματα, ιδίως όσον αφορά τον ορισμό και την ερμηνεία τεχνικών όρων όπως «έκτακτες εισαγωγές», η Επιτροπή θεωρεί ότι δεν υπάρχουν πειστικά επιχειρήματα για νομοθετική δράση στο παρόν στάδιο και μάλλον θα καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την αντιμετώπιση των εν λόγω θεμάτων μέσω κατάλληλων διαδικασιών επιτροπολογίας, ανταλλαγής βέλτιστων πρακτικών και πρακτικών διοικητικών κατευθυντήριων γραμμών και μέσων.

2.           Ανάλυση των αποτελεσμάτων των διαβουλεύσεων

2.1.        Εισαγωγή

2.1.1.     Νομική βάση και τα κύρια στοιχεία της οδηγίας

Η νομική βάση της εν λόγω έκθεσης είναι το άρθρο 16 της οδηγίας: «Ανά τετραετία, και για πρώτη φορά το 2012, η Επιτροπή διαβιβάζει προς το Συμβούλιο έκθεση για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, συνοδευόμενη ενδεχομένως από πρόταση τροποποίησης.»

Η οδηγία καθορίζει τους κανόνες σχετικά με την απαλλαγή από τον φόρο προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) και τον ειδικό φόρο κατανάλωσης των εμπορευμάτων που μεταφέρονται στις προσωπικές αποσκευές προσώπων που ταξιδεύουν από τρίτη χώρα ή από έδαφος όπου δεν εφαρμόζονται οι κοινοτικές διατάξεις σχετικά με τον ΦΠΑ ή τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, ή και με τα δύο. Με άλλα λόγια, καθορίζει κυρίως τις φορολογικές απαλλαγές που ισχύουν στην ΕΕ στο πλαίσιο στο πλαίσιο της διεθνούς κυκλοφορίας των ταξιδιωτών. Το άρθρο 41 του κανονισμού 1186/2009 έχει σημασία όσον αφορά τους τελωνειακούς δασμούς. Ο κανονισμός αυτός δεν καλύπτεται άμεσα από την παρούσα έκθεση παρά μόνο για σκοπούς συνεπούς ανάλυσης ή σε μια προσπάθεια προσδιορισμού των συνεργιών (βλ. κατωτέρω).

Ο στόχος της τακτικής αξιολόγησης, όπως ζητήθηκε μέσω της υποχρέωσης υποβολής εκθέσεων, είναι να επαληθευθεί αν οι ορισμοί, οι τιμές κατωφλίου, τα ποσοτικά όρια και οι λοιπές διατάξεις που θεσπίζονται στην οδηγία εξακολουθούν να αντικατοπτρίζουν την οικονομική πραγματικότητα και να εξυπηρετούν τον στόχο τους.

2.1.2.     Μεθοδολογία

Για την εκπόνηση της παρούσας έκθεσης η Επιτροπή πραγματοποίησε διαβούλευση με τα κράτη μέλη για να λάβει πληροφορίες σχετικά με την εφαρμογή, την αποτελεσματικότητα και τη χρησιμότητα των σχετικών διατάξεων. Ειδικότερα, τέθηκαν συγκεκριμένα ερωτήματα σχετικά με τη χρήση των απαλλαγών και των ποσοτικών ορίων που προβλέπονται στην οδηγία[2]. Τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου αποτέλεσαν τη σημαντικότερη πηγή της παρούσας έκθεσης. Οι υπηρεσίες της Επιτροπής αξιολόγησαν επίσης την «έκθεση όσον αφορά τις διατάξεις για τις προσωπικές αποσκευές — υποβολή εκθέσεων για θέματα που αφορούν την εφαρμογή του άρθρου 41 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1186/2009 του Συμβουλίου, που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 274/2008 του Συμβουλίου» (Report on personal luggage provisions – Reporting on issues related to the implementation of Article 41 of Council Regulation (EC) No 1186/2009 which was introduced by Council Regulation (EC) No 274/2008), η οποία εκπονήθηκε από τη Γενική Γραμματεία στις 22 Νοεμβρίου 2011 στο Συμβούλιο[3].

Ενώ ο κανονισμός αριθ. 274/2008 εξετάζει απαλλαγές από τελωνειακούς δασμούς και η οδηγία 2007/74/ΕΚ απαλλαγές από τον φόρο προστιθέμενης αξίας και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, και τα δύο σύνολα κανόνων βασικά αφορούν τα ίδια θέματα, δηλαδή εισαγωγές εμπορευμάτων που μεταφέρονται στις προσωπικές αποσκευές ταξιδιωτών από τρίτες χώρες ή εδάφη όπου δεν εφαρμόζονται οι κοινοτικοί κανόνες. Επιπλέον, και τα δύο σύνολα κανόνων εφαρμόζονται από τις ίδιες αρχές, τις τελωνειακές αρχές κατά την εισαγωγή. Συνεπώς, τα προβλήματα που επισημάνθηκαν από τα κράτη μέλη θα είναι είτε όμοια ή τουλάχιστον θα αλληλεπικαλύπτονται εν μέρει. Στο πλαίσιο αυτό, το μέγεθος των προβληματικών τομέων που αναφέρονται από τα κράτη μέλη στο ερωτηματολόγιο καθώς και οι πιθανές λύσεις είναι καλύτερα κατανοητές και αντιμετωπίζονται καλύτερα εάν και τα δύο σύνολα κανόνων εξετάζονται σε ένα συνεκτικό πλαίσιο.

Η παρούσα έκθεση εξετάζει στη συνέχεια μόνο τα θέματα ουσίας που έχουν εντοπιστεί. Οι αιτήσεις για συντακτικές και γλωσσικές τροποποιήσεις δεν συμπεριλαμβάνονται, λαμβάνονται όμως υπόψη στις εργασίες της επιτροπής ειδικών φόρων κατανάλωσης[4].

2.2.        Συζήτηση των παρατηρήσεων που λήφθηκαν

2.2.1.     Άρθρα 3, 7 και 13 — Ορισμοί

Δύο κράτη μέλη ζήτησαν πιο ακριβή ορισμό των ακόλουθων όρων που προβλέπονται στην οδηγία:

Άρθρο 3 παράγραφοι 1 και 2 - «τρίτη χώρα» και «έδαφος όπου δεν εφαρμόζονται οι κοινοτικές διατάξεις σχετικά με το ΦΠΑ ή τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης»

Για την εφαρμογή της απαλλαγής από τον ΦΠΑ και τον ειδικό φόρο κατανάλωσης των εμπορευμάτων που εισάγονται από πρόσωπα που ταξιδεύουν από τρίτες χώρες, προτάθηκε να αποσαφηνιστούν οι ορισμοί για τους όρους «τρίτη χώρα» και «εδάφη», σύμφωνα με τις οδηγίες 2006/112/ΕΚ και 2008/118/ΕΚ του Συμβουλίου, λαμβανομένων υπόψη των συμβάσεων και συνθηκών που έχουν συναφθεί με τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Κύπρο αντίστοιχα, σύμφωνα με τις οποίες το Πριγκιπάτο του Μονακό, η Νήσος του Μαν και η περιοχή των κυρίαρχων βάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου, στο Ακρωτήρι και τη Δεκέλεια, δεν θεωρούνται, για τους σκοπούς της εφαρμογής της εν λόγω οδηγίας, τρίτες χώρες.

Είναι αλήθεια ότι το άρθρο 3 παράγραφος 1 και το άρθρο 3 παράγραφος 2 της οδηγίας 2007/74/ΕΚ του Συμβουλίου κάνει διάκριση μεταξύ «τρίτης χώρας» και «εδάφους, πλην του εδάφους τρίτης χώρας, όπου δεν εφαρμόζονται οι οδηγίες 2002/112/ΕΚ ή 92/12/ΕΟΚ, ή και οι δύο·». Η διάκριση αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι ορισμένα εδάφη δεν υπόκεινται σε ορισμένους δημοσιονομικούς κανόνες παρότι αποτελούν μέρος του τελωνειακού εδάφους της ΕΕ και σε άλλες περιπτώσεις παρότι ορισμένα εδάφη βρίσκονται εκτός του τελωνειακού εδάφους, υπόκεινται σε ορισμένους κοινοτικούς δημοσιονομικούς κανόνες λόγω συμφωνιών σύνδεσης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι λόγοι για τις εν λόγω - ενίοτε περίπλοκες - διατάξεις είναι ιστορικού χαρακτήρα και συχνά διευθέτησαν μακροχρόνιες συγκρούσεις. Γι’ αυτούς τους ιστορικούς λόγους και για την τήρηση των υποχρεώσεων που έχουν αναλάβει ορισμένα κράτη μέλη υφίστανται και πρέπει να συνεχίσουν να υφίστανται οι διακρίσεις του άρθρου 3 παράγραφοι 1 και 2. Οι ταξιδιώτες που εισέρχονται στην Κοινότητα από τη Νήσο του Μαν δεν μπορούν να επωφεληθούν από τις φοροαπαλλαγές ταξιδιωτών, σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 3 παράγραφος 1, επειδή το έδαφος της Νήσου του Μαν δεν είναι τρίτη χώρα και οι ταξιδιώτες από το Μονακό δεν μπορούν να επωφεληθούν από τις φοροαπαλλαγές ταξιδιωτών, σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 3 παράγραφος 2, επειδή στο έδαφός τους εφαρμόζονται οι οδηγίες 2006/112/ΕΚ ή 92/12/ΕΟΚ, ή και οι δύο.

Για τους ίδιους ιστορικούς λόγους υφίστανται και πρέπει να συνεχίσουν να εφαρμόζονται οι απαλλαγές από τους εν λόγω ορισμούς. Το άρθρο 3 παράγραφος 1 δεύτερο εδάφιο ορίζει ότι λαμβανομένης υπόψη της φορολογικής συμφωνίας της 18ης Μαΐου 1963 μεταξύ Γαλλίας και του Πριγκιπάτου του Μονακό και της συμφωνίας σχέσεων φιλίας και καλής γειτονίας της 31ης Μαρτίου 1939 μεταξύ της Ιταλίας και της Δημοκρατίας του Σαν Μαρίνο, το Μονακό και το Σαν Μαρίνο δεν θεωρούνται τρίτες χώρες όσον αφορά τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης. Το γεγονός ότι το Μονακό και το Σαν Μαρίνο (μόνο για τους σκοπούς των ειδικών φόρων κατανάλωσης) δεν θεωρούνται τρίτες χώρες (άρθρο 3 παράγραφος 1) διασφαλίζει, από κοινού με τον ορισμό που προβλέπεται στο άρθρο 3 παράγραφος 2, ότι οι ταξιδιώτες που εισέρχονται στην Κοινότητα από το Μονακό δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να επωφεληθούν από τις φοροαπαλλαγές ταξιδιωτών, βάσει της οδηγίας 2007/74/ΕΚ του Συμβουλίου και οι ταξιδιώτες από το Σαν Μαρίνο δεν μπορούν να επωφεληθούν από τις φοροαπαλλαγές ταξιδιωτών για τους σκοπούς των ειδικών φόρων κατανάλωσης. Πράγματι, το άρθρο 1 της ίδιας οδηγίας περιορίζει τα οφέλη από τις φοροαπαλλαγές ταξιδιωτών από τρίτες χώρες και εδάφη άλλα από τρίτη χώρα όπου δεν εφαρμόζονται οι οδηγίες 2002/112/ΕΚ ή 92/12/ΕΟΚ, ή και οι δύο.

Ομοίως, το άρθρο 3 παράγραφος 2 δεύτερο εδάφιο ορίζει ότι, λαμβανομένης υπόψη της συμφωνίας της 15ης Οκτωβρίου 1979 μεταξύ των κυβερνήσεων του Ηνωμένου Βασιλείου και της Νήσου του Μαν για τους τελωνειακούς δασμούς και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, η Νήσος του Μαν δεν θεωρείται έδαφος τρίτης χώρας όπου δεν εφαρμόζονται οι οδηγίες 2002/112/ΕΚ ή 92/12/ΕΟΚ ή και οι δύο. Η απαλλαγή αυτή διασφαλίζει εκ νέου ότι οι ταξιδιώτες που εισέρχονται στην Κοινότητα από τα εδάφη αυτά δεν μπορούν να επωφεληθούν από τις φοροαπαλλαγές ταξιδιωτών, βάσει της οδηγίας 2007/74/ΕΚ του Συμβουλίου διότι το άρθρο 1 της ίδιας οδηγίας περιορίζει τις φοροαπαλλαγές ταξιδιωτών από έδαφος όπου οι κοινοτικές διατάξεις σχετικά με τον ΦΠΑ ή τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, ή και με τα δύο δεν εφαρμόζονται και για τους ταξιδιώτες από τρίτες χώρες.

Δεδομένου ότι αυτές οι συγκεκριμένες καταστάσεις, οι οποίες εξελίχθηκαν με το πέρασμα του χρόνου, εξακολουθούν να υφίστανται, η Επιτροπή εξακολουθεί να θεωρεί αναγκαίες τις ειδικές διατάξεις που προβλέπονται στο άρθρο 3 παράγραφοι 1 και 2 της οδηγίας 2007/74/ΕΚ του Συμβουλίου.

Άρθρο 3 παράγραφος 3 — Επιβάτες αεροπλάνων και επιβάτες πλοίων

Το άρθρο αυτό κάνει διάκριση, αφενός, μεταξύ επιβατών αεροπλάνων και πλοίων και αποκλείει, αφετέρου, τα άτομα που πραγματοποιούν ιδιωτική πτήση αναψυχής ή ιδιωτική θαλάσσια πλεύση αναψυχής από τις φοροαπαλλαγές ταξιδιωτών. Το άρθρο 7 εδάφιο 1 της οδηγίας προβλέπει ως χρηματικό όριο για τους επιβάτες αεροπλάνων και πλοίων τα 430 ευρώ, ενώ το όριο για τους άλλους ταξιδιώτες είναι 300 ευρώ.

Μία πρόταση που διατυπώθηκε κατά τη διαβούλευση ήταν η τροποποίηση του άρθρου 3 παράγραφος 3, προκειμένου ο αποκλεισμός των ατόμων που πραγματοποιούν ιδιωτική πτήση αναψυχής ή ιδιωτική θαλάσσια πλεύση αναψυχής να είναι προαιρετικός για τα κράτη μέλη, παρέχοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να εφαρμόζουν ενιαίο χρηματικό όριο 430 ευρώ για όλους τους ταξιδιώτες αντί των 430 ευρώ για τους επιβάτες αεροπλάνων και πλοίων και 300 ευρώ για όλους τους άλλους ταξιδιώτες. Αρχικά η ιδέα ήταν να διευκολυνθούν οι διαδικασίες στα κράτη μέλη που δεν διαθέτουν χερσαία σύνορα με τρίτες χώρες.

Η διάκριση ανάμεσα στα διάφορα μέσα μεταφοράς θεσπίστηκε προκειμένου να αντικατοπτρίζει την κατάσταση που επικρατεί στα κράτη μέλη που έχουν χερσαία σύνορα με χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (π.χ. Ρωσία, Ουκρανία) στις οποίες το επίπεδο τιμών και/ή φόρων/ειδικών φόρων κατανάλωσης είναι σημαντικά χαμηλότερο. Η Επιτροπή δεν γνωρίζει καμία σημαντική μείωση των εν λόγω αποκλίσεων τιμών από την έκδοση της οδηγίας το 2007. Αντίθετα, σχετικά υψηλά ποσοστά πληθωρισμού στα περισσότερα κράτη μέλη στα ανατολικά σύνορα της ΕΕ φαίνεται να έχουν αυξήσει ακόμη περισσότερο τις διαφορές στην αγοραστική δύναμη μεταξύ των εν λόγω χωρών και των τρίτων χωρών που βρίσκονται στα ανατολικά σύνορα της ΕΕ.

Επιπλέον, τα προβλήματα που αναφέρουν η Ουγγαρία και η Εσθονία στην «έκθεση όσον αφορά τις διατάξεις για τις προσωπικές αποσκευές — υποβολή εκθέσεων για θέματα που αφορούν την εφαρμογή του άρθρου 41 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1186/2009 του Συμβουλίου, που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 274/2008 του Συμβουλίου» φαίνεται να επιβεβαιώνουν αυτό το συμπέρασμα.

Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή δεν θεωρεί ότι υπάρχει περιθώριο να είναι προαιρετικός για τα κράτη μέλη ο αποκλεισμός των ατόμων που πραγματοποιούν ιδιωτική πτήση αναψυχής ή ιδιωτική θαλάσσια πλεύση αναψυχής.

Μια άλλη πρόταση που διατυπώθηκε στη διαβούλευση ήταν να ευθυγραμμιστεί ο ορισμός «ταξιδιώτης» με το άρθρο 236 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2454/93 της Επιτροπής, της 2ας Ιουλίου 1993, για τον καθορισμό ορισμένων διατάξεων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2913/92 του Συμβουλίου περί θεσπίσεως του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα.

Το άρθρο 236 Α του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 2454/93 της Επιτροπής ορίζει ότι «[…] ως «ταξιδιώτες» νοούνται:

1. τα πρόσωπα που εισέρχονται προσωρινά στο τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας, στο οποίο αυτά δεν έχουν τη συνήθη κατοικία τους, καθώς και

2. τα πρόσωπα που επιστρέφουν στο τελωνειακό έδαφος της Κοινότητας, στο οποίο αυτά έχουν τη συνήθη κατοικία τους, αφού παρέμειναν προσωρινά στο έδαφος τρίτης χώρας·»

Αντίθετα, το άρθρο 1 της οδηγίας καθορίζει, ωστόσο, κανόνες για «[...] προσώπων που ταξιδεύουν από τρίτη χώρα ή από έδαφος όπου δεν εφαρμόζονται οι κοινοτικές διατάξεις σχετικά με το ΦΠΑ ή τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, ή και με τα δύο, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 3.». Το άρθρο 3 ορίζει πιο συγκεκριμένα τα εν λόγω εδάφη παραπέμποντας στις οδηγίες 2006/112/ΕΚ και 2008/118/ΕΚ (που καταργεί την οδηγία 92/12/ΕΟΚ). Οι οδηγίες αυτές συνιστούν μια πιο διαφοροποιημένη έννοια για τους λόγους που εξηγούνται ανωτέρω σχετικά με την προτεινόμενη τροποποίηση του άρθρου 3 της οδηγίας.

Ως εκ τούτου, η Επιτροπή δεν θεωρεί ότι υπάρχει περιθώριο για την εναρμόνιση του ορισμού του ταξιδιώτη που προβλέπεται στο άρθρο 3 της οδηγίας με τον ορισμό που προβλέπεται στο άρθρο 236 του κανονισμού 2454/93.

Άρθρο 7 παράγραφος 4 — Προσωπικές αποσκευές        

Η εν λόγω διάταξη εξαιρεί την αξία των προσωπικών αποσκευών ενός ταξιδιώτη από το χρηματικό όριο[5]. Σύμφωνα με ευρύτερη ερμηνεία της εν λόγω διάταξης, «στις προσωπικές αποσκευές ταξιδιωτών» θα μπορούσαν επίσης να περιλαμβάνονται αδασμολόγητες αγορές που πραγματοποιήθηκαν από τον ταξιδιώτη κατά τη διαδρομή μετάβασης. Η ερμηνεία αυτή θα μπορούσε να δημιουργήσει νομικό κενό επιτρέποντας στους ταξιδιώτες να αγοράζουν εμπορεύματα κατά την έξοδο από τη χώρα τους χωρίς να καταβάλουν ΦΠΑ ή/και τελωνειακούς δασμούς και να επανεισάγουν τα εμπορεύματα αυτά επιπλέον από το χρηματικό όριο. Ο ταξιδιώτης θα ήταν σε θέση να αγοράζει εμπορεύματα απεριόριστης αξίας που δεν υπόκεινται σε ΦΠΑ και να συνεχίσει να τα χρησιμοποιεί εντός της ΕΕ. Προτάθηκε συνεπώς να συμπεριληφθεί στο παρόν άρθρο ορισμός των «προσωπικών αποσκευών» ώστε να καταστεί σαφές ότι οι εν λόγω αδασμολόγητες αγορές κατά τη διαδρομή μετάβασης δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως προσωπικές αποσκευές και υπόκεινται στο χρηματικό όριο.

Τα άρθρα 5 και 7 παράγραφος 4 της οδηγίας, καθώς και το άρθρο 147 παράγραφος 1 σημείο α) και του άρθρου 146 παράγραφος 1 στοιχείο β) της οδηγίας 2006/112/ΕΚ, θα μπορούσαν, όντως, να αποτελέσουν αντικείμενο κατάχρησης. Στην πράξη, ωστόσο, οι τρίτες χώρες ή τα εδάφη εκτός της ΕΕ συνήθως εφαρμόζουν επίσης χρηματικούς και ποσοτικούς περιορισμούς για τους ταξιδιώτες που εισέρχονται στο έδαφός τους. Η αξία ή η ποσότητα των εμπορευμάτων που εισάγονται ατελώς σε αυτές τις χώρες προορισμού, εν γένει, δεν είναι απεριόριστη, αλλά πρέπει να πληροί τις εθνικές/εδαφικές νομικές απαιτήσεις όσον αφορά την εισαγωγή, τόσο κατά την έξοδο όσο και κατά την είσοδο στη χώρα.

Η Επιτροπή δεν γνωρίζει την ύπαρξη καταχρηστικών πρακτικών που έχουν οικονομική διάσταση, η οποία θα απαιτούσε νομοθετική πρωτοβουλία, και τα κράτη μέλη δεν έχουν αναφέρει τέτοιες πρακτικές. Οι υπηρεσίες της Επιτροπής δεν προτίθενται, επομένως, να αρχίσουν συζητήσεις σχετικά με το ζήτημα υπαγωγής των αδασμολόγητων αγορών που πραγματοποιούνται από τον ταξιδιώτη κατά την έξοδο στη διάταξη που αφορά προσωπικές αποσκευές/χρηματικά όρια.

Άρθρο 13 — Μέλη του πληρώματος μεταφορικών μέσων

Κατά τη διαβούλευση προτάθηκε επίσης να εναρμονισθεί ο ορισμός «μέλη του πληρώματος μεταφορικών μέσων» που προβλέπεται στο άρθρο 13 της οδηγίας με το άρθρο 49 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 918/83 του Συμβουλίου, της 28ης Μαρτίου 1983, για τη θέσπιση του κοινοτικού καθεστώτος τελωνειακών ατελειών, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1186/2009 του Συμβουλίου, της 16ης Νοεμβρίου 2009.

Σύμφωνα με το παράρτημα VI του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1186/2009 του Συμβουλίου, το άρθρου 49 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 918/83 του Συμβουλίου καταργήθηκε χωρίς να προβλεφθεί αντίστοιχη (νέα) διάταξη στον κανονισμό για την κατάργησή του. Αντίθετα, το άρθρο 41 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1186/2009 διέπει τις τελωνειακές ατέλειες για τα εμπορεύματα που περιέχονται στις προσωπικές αποσκευές των ταξιδιωτών με παραπομπή στις διατάξεις της οδηγίας 2007/74/ΕΚ του Συμβουλίου:

«Εμπορεύματα που περιέχονται στις προσωπικές αποσκευές των προερχομένων από τρίτες χώρες ταξιδιωτών εισάγονται ατελώς εφόσον πρόκειται για εισαγωγές απαλλασσόμενες από τον φόρο προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) σύμφωνα με διατάξεις εθνικού δικαίου, οι οποίες έχουν εκδοθεί σύμφωνα με τις διατάξεις της οδηγίας 2007/74/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2007, για την απαλλαγή από το φόρο προστιθέμενης αξίας και τον ειδικό φόρο κατανάλωσης των εμπορευμάτων που εισάγονται από πρόσωπα που ταξιδεύουν από τρίτες χώρες».

Ως εκ τούτου, η Επιτροπή δεν θεωρεί ότι είναι αναγκαία ή ότι προσδίδει προστιθέμενη αξία η εναρμόνιση του ορισμού «μέλη του πληρώματος μεταφορικών μέσων» που προβλέπεται στο άρθρο 13 της οδηγίας με αυτόν του άρθρου 49 παράγραφος 1 του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 918/83.

2.2.2.     Άρθρο 6 στοιχείο α) — Ερμηνεία των «περιστασιακών εισαγωγών»

Τέσσερα κράτη μέλη τόνισαν ότι δεν θεωρούν αναγκαίο να προσδιοριστεί καλύτερα η επιτρεπόμενη συχνότητα των μη εμπορικών εισαγωγών από ταξιδιώτες (δηλαδή με τον καθορισμό του μέγιστου αριθμού των ταξιδιών σε μια δεδομένη χρονική περίοδο). Φαίνεται ότι ορισμένα κράτη μέλη που έχουν κοινά χερσαία σύνορα με τρίτες χώρες αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες δυσκολίες όταν ιδιώτες διασχίζουν τα σύνορα της ΕΕ-τρίτης χώρας αρκετές φορές την εβδομάδα ή — σε εξαιρετικές περιπτώσεις — την ημέρα, μεταφέροντας εμπορεύματα που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης σε ποσότητες ίσες ή ελαφρώς χαμηλότερες από τα ανώτατα επιτρεπόμενα ποσοτικά όρια καθώς και άλλα εμπορεύματα που αντιστοιχούν ακριβώς στα επιτρεπόμενα χρηματικά όρια.

Οι υπηρεσίες της Επιτροπής κατανοούν τις ανησυχίες των εν λόγω κρατών μελών, δεδομένου μάλιστα ότι συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό με τις ανησυχίες που περιγράφονται στην ««έκθεση όσον αφορά τις διατάξεις για τις προσωπικές αποσκευές — υποβολή εκθέσεων για θέματα που αφορούν την εφαρμογή του άρθρου 41 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1186/2009 του Συμβουλίου, που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 274/2008 του Συμβουλίου»». Οι υπηρεσίες της Επιτροπής συμμερίζονται επίσης την άποψη ότι οι εισαγωγές αυτές δεν πρέπει να θεωρούνται «περιστασιακές εισαγωγές».

Ωστόσο, η εν λόγω οδηγία δεν προβλέπει καμία βάση αναφοράς για τον καθορισμό της κατάλληλης συχνότητας των ταξιδιών.     Σύμφωνα με το άρθρο 6 της οδηγίας, «οι εισαγωγές θεωρείται ότι δεν έχουν εμπορικό χαρακτήρα εφόσον πληρούνται οι ακόλουθοι όροι:

α) είναι περιστασιακές·

β) συνίστανται μόνο σε εμπορεύματα για προσωπική ή οικογενειακή χρήση των ταξιδιωτών, ή σε εμπορεύματα που προορίζονται για δώρα.

Η φύση ή ποσότητα των εμπορευμάτων δεν πρέπει να υποδηλώνει ότι εισάγονται για εμπορικούς σκοπούς.»

Κατά την ανάλυση της πληθώρας των περιπτώσεων εισαγωγής εμπορευμάτων από τους ταξιδιώτες, οι υπηρεσίες της Επιτροπής δεν μπορούσαν παρά να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι μια νομοθετική πρωτοβουλία για την τροποποίηση των διατάξεων της οδηγίας δεν αποτελεί κατάλληλη λύση για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που αναφέρθηκαν, διότι η περαιτέρω ανάλυση του ορισμού των περιστασιακών εισαγωγών ως εισαγωγών που πραγματοποιούνται με χαμηλή συχνότητα/από καιρό σε καιρό/όχι συστηματικά θα αύξανε μόνο την πολυπλοκότητα των νομικών ορισμών, χωρίς να ενισχύσει την ασφάλεια δικαίου. Απλά, δεν υπάρχει σαφής ορισμός του όρου «περιστασιακές» από την άποψη του αριθμητικού στοιχείου ως προς τη συχνότητα· ωστόσο, και ιδίως όταν πρόκειται για εμπορεύματα που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης, ο ταξιδιώτης θα πρέπει να είναι σε θέση να καταναλώνει τις ποσότητες που μεταφέρει κατά την είσοδό του στην ΕΕ, λαμβανομένης υπόψη της συνήθους συμπεριφοράς ενός μέσου καταναλωτή.

Παράδειγμα 1: ένας ταξιδιώτης διέρχεται τα σύνορα της ΕΕ με τρίτη χώρα, κάθε δεύτερη ημέρα, και κάθε φορά που εισέρχεται στο έδαφος της ΕΕ από την τρίτη χώρα μεταφέρει χαρτοκιβώτιο τσιγάρων (200 τεμάχια).

Ο ιδιώτης αυτός θα έπρεπε συνεπώς να καταναλώνει 100 τσιγάρα ημερησίως, ποσότητα η οποία προφανώς υπερβαίνει τη συνήθη συμπεριφορά του μέσου καταναλωτή. Οι εισαγωγές αυτές δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι δεν έχουν εμπορικό χαρακτήρα.

Παράδειγμα 2: ένας ταξιδιώτης διέρχεται τα σύνορα της ΕΕ με τρίτη χώρα, μία φορά την εβδομάδα, και κάθε φορά που εισέρχεται στο έδαφος της ΕΕ από την τρίτη χώρα μεταφέρει πέντε πακέτα τσιγάρα και ένα λίτρο βότκα.

Στο βαθμό που πληρούνται όλες οι υπόλοιπες προϋποθέσεις, οι ποσότητες που αναφέρονται στο παρόν παράδειγμα δεν θα πρέπει να οδηγούν στην κίνηση των τελωνειακών διαδικασιών.

Παράδειγμα 3: ένας ταξιδιώτης διέρχεται τα σύνορα της ΕΕ με τρίτη χώρα σε καθημερινή βάση εισερχόμενος στο έδαφος της ΕΕ με μηχανοκίνητο όχημα με πλήρη κανονική δεξαμενή βενζίνης/ντίζελ καθώς και επιπλέον 10 λίτρα σε φορητό δοχείο.

Δεν θεωρείται πιθανό ότι ο ιδιώτης αυτός χρησιμοποιεί τέτοιες μεγάλες ποσότητες καυσίμων για μη εμπορικούς σκοπούς.

Παράδειγμα 4: ένας ταξιδιώτης διέρχεται τα σύνορα της ΕΕ με τρίτη χώρα μία φορά την εβδομάδα, και κάθε φορά που εισέρχεται στο έδαφος της ΕΕ μεταφέρει 3 συσκευασίες λεπτοκομμένου καπνού (σύνολο 90 g), 4 λίτρα μη αφρώδους οίνου, 1 λίτρο ουίσκι, 5 ρολόγια χεριού, αρκετά φιαλίδια αρώματος και 3 συσκευές GPS.

Αν και η εισαγόμενη ποσότητα των εμπορευμάτων που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης φαίνεται να πληροί τις απαιτήσεις της οδηγίας, η εισαγωγή άλλων εμπορευμάτων συνεπάγεται τον έλεγχο των ταξιδιωτικών προθέσεων όσον αφορά τη χρησιμοποίησή τους για εμπορικούς σκοπούς.

Η Επιτροπή έχει επίγνωση του γεγονότος ότι υπάρχουν πολλές διαφορετικές περιπτώσεις οι οποίες δεν μπορούν να τύχουν λεπτομερούς και ενδεδειγμένης ανάλυσης στο πλαίσιο της παρούσας έκθεσης. Αυτή η πληθώρα των περιπτώσεων μπορεί να εξεταστεί μόνο μεμονωμένα, ιδίως όταν υπάρχει ένδειξη φοροαποφυγής, λαμβάνοντας με τον τρόπο αυτό υπόψη όλους τους όρους που προβλέπονται ιδίως στα άρθρα 4 έως 6 της οδηγίας. Η Επιτροπή δεν εγείρει βασικές αντιρρήσεις σε σχέση με την προσέγγιση που επιλέχθηκε από ορισμένα κράτη μέλη για την παρακολούθηση του αριθμού των ταξιδιών ενός ταξιδιώτη κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης χρονικής περιόδου, ιδίως στα χερσαία σύνορα με τρίτες χώρες. Η παρακολούθηση αυτή, ωστόσο, δεν θα πρέπει να οδηγεί σε δυσανάλογο περιορισμό της ελευθερίας μετακίνησης των πολιτών της ΕΕ ούτε να περιορίζει την κανονική διέλευση των συνόρων προσώπων τα οποία δεν μεταφέρουν εμπορεύματα που αγοράζονται στην αλλοδαπή. Όσον αφορά την «αρχιτεκτονική» αυτών των δραστηριοτήτων παρακολούθησης, τα κράτη μέλη είναι ελεύθερα να καθορίζουν τα μέτρα που θεωρούν καταλληλότερα και λιγότερο επαχθή.

Επίσης, δεν θα πρέπει να παραβλέπεται το γεγονός ότι πολλές από τις διατάξεις της οδηγίας 2007/74/ΕΚ του Συμβουλίου προέρχονται από διεθνείς συμβάσεις στις οποίες τα κράτη μέλη και η ΕΕ είναι συμβαλλόμενα μέρη. Ως εκ τούτου, η συνοχή των κοινοτικών διατάξεων με τις διατάξεις των εν λόγω συμβάσεων πρέπει να διατηρηθεί.

Στο πλαίσιο αυτό, η Επιτροπή δεν προτίθεται προς το παρόν να αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία που αποσκοπεί στην επίλυση των προβλημάτων που περιγράφονται· ωστόσο, η Επιτροπή είναι ανοικτή στην ανάπτυξη διοικητικών μέσων και πρακτικών από κοινού με τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη για την εξεύρεση κατάλληλων λύσεων για τις αναφερόμενες προβληματικές περιπτώσεις και στη συνέχεια για την ανταλλαγή των πληροφοριών αυτών με άλλα κράτη μέλη.

Η αντιμετώπιση περιπτώσεων που περιγράφονται ανωτέρω είναι ακόμη πιο περίπλοκη στην περίπτωση προσώπων που κατοικούν στην παραμεθόρια ζώνη, μεθοριακών εργαζομένων ή μελών του πληρώματος μεταφορικών μέσων (βλ. άρθρο 13 της οδηγίας). Κατά την αξιολόγηση της εν λόγω διέλευσης των συνόρων τα κράτη μέλη πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη γεωγραφική θέση της διαμονής του ταξιδιώτη, την επαγγελματική κατάσταση και/ή το εργασιακό περιβάλλον πέραν των απαιτήσεων που επιβάλλονται από τα άρθρα 4 έως 6 της οδηγίας.

Για τη διευκόλυνση του χειρισμού των εν λόγω ειδικών περιπτώσεων, το άρθρο 3 παράγραφοι 5 και 6 της οδηγίας προβλέπει ορισμούς των όρων «παραμεθόρια ζώνη» και «μεθοριακός εργαζόμενος». Σύμφωνα με τους εν λόγω ορισμούς και σε σχέση με το άρθρο 13 παράγραφος 2, οι ταξιδιώτες που μετακινούνται σε απόσταση μεγαλύτερη των 15 χιλιομέτρων από τα σύνορα (σε ευθεία γραμμή) δεν αντιμετωπίζουν τυχόν άλλους περιορισμούς από εκείνους που ισχύουν για όλους τους άλλους ταξιδιώτες. Ωστόσο, ορισμένοι ιδιώτες προβαίνουν σε κατάχρηση αυτής της διάταξης σταματώντας εντός της παραμεθόριας ζώνης και διανέμοντας τα εμπορεύματα που αγοράζουν στην αλλοδαπή σε πρόσωπα που έχουν την κατοικία τους σε απόσταση μικρότερη των 15 χλμ από τα σύνορα. Δεδομένου ότι οι εν λόγω εισαγωγές πραγματοποιούνται συνήθως μόνο στα χερσαία σύνορα, η οδηγία προβλέπει ορισμένα μέτρα τα οποία μπορούν να εφαρμόζουν τα κράτη μέλη για την αντιμετώπιση/τον περιορισμό της κατάχρησης όσον αφορά τη χορήγηση απαλλαγών.

Πρώτον, οι ταξιδιώτες πλην των επιβατών αεροπλάνων και πλοίων μπορούν να μεταφέρουν εμπορεύματα (εκτός από καπνό, αλκοόλ, καύσιμα) αξίας έως 300 ευρώ ανά άτομο. Για τους επιβάτες αεροπλάνων και πλοίων, το όριο αυτό ανέρχεται σε 430 ευρώ.

Δεύτερον, και για την προώθηση ενός υψηλού επιπέδου προστασίας της δημόσιας υγείας, τα κράτη μέλη μπορούν να μειώσουν την ανώτατη επιτρεπόμενη ποσότητα που ισχύει για τα προϊόντα καπνού στο 20 % των τακτικών ποσοτήτων (ήτοι 40 τσιγάρα αντί 200). Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα κράτη μέλη είναι ελεύθερα να επιλέξουν κατά πόσον τα εν λόγω χαμηλότερα όρια ισχύουν για όλους τους ταξιδιώτες (άρθρο 8 παράγραφος 1 ή για τους ταξιδιώτες που ταξιδεύουν μόνο δια θαλάσσης και οδικώς (άρθρο 8 παράγραφος 2).

Τρίτον, τα κράτη μέλη μπορούν να μειώσουν τόσο το χρηματικό όριο όσο και τα ποσοτικά όρια για τους κατοίκους της παραμεθόριας ζώνης, τους διαμεθοριακούς εργαζόμενους και τα μέλη του πληρώματος μεταφορικών μέσων που χρησιμοποιούνται για διεθνείς μετακινήσεις σε επίπεδο το οποίο προσδιορίζουν σε εθνική βάση, βλ. άρθρο 13 παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 13 παράγραφος 2 δεύτερο εδάφιο της οδηγίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα τα κράτη μέλη μείωσαν τα όρια/τις ποσότητες έως και σε μηδενικό επίπεδο.

Η Επιτροπή αναγνωρίζει πλήρως την δύσκολη κατάσταση την οποία αντιμετωπίζουν ορισμένα κράτη μέλη κατά την εφαρμογή των ειδικών περιπτώσεων και απαλλαγών που προβλέπονται στην οδηγία. Εκτιμά, ωστόσο, ότι η ισχύουσα νομοθεσία προβλέπει μια ισορροπία μεταξύ, αφενός, της υποχρέωσης των κρατών μελών να αποφεύγουν τη διπλή φορολόγηση για τις εισαγωγές για μη εμπορικούς σκοπούς και το κυρίαρχο δικαίωμα των κρατών μελών να προστατεύουν την εγχώρια οικονομία τους και το εθνικό εισόδημά τους.

Η Επιτροπή εκτιμά ακόμη μια φορά ότι μια νομοθετική πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση των περιπτώσεων της παραμεθόριας ζώνης δεν αποτελεί εφικτή προσέγγιση για την επίλυση των προβλημάτων που αναφέρθηκαν. Η Επιτροπή είναι, ωστόσο, ανοικτή σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη διοικητικών μέσων και βέλτιστων πρακτικών από κοινού με τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη για την κατάλληλη αντιμετώπιση των προβληματικών σεναρίων που περιγράφηκαν και στη συνέχεια για την ανταλλαγή πληροφοριών με άλλα κράτη μέλη.

2.2.3.     Άρθρο 8 — Μεταχείριση των λοιπών προϊόντων καπνού (στο σημείο αυτό: «snus»)

Ένα κράτος μέλος (Σουηδία) αναφέρει ότι η απαλλαγή από τον φόρο που προβλέπεται στην παρούσα οδηγία χρησιμοποιείται καταχρηστικά για ένα προϊόν καπνού που ονομάζεται ««snus»». Το «snus» είναι ένα προϊόν καπνού που υπόκειται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης σύμφωνα με τη σουηδική νομοθεσία. Απαγορεύεται σε όλες τις άλλες αγορές της ΕΕ, με εξαίρεση τη Σουηδία. Δεδομένου ότι η φορολογική απαλλαγή της εισαγωγής «snus» υπόκειται μόνο στο όριο των 430/300 ευρώ που προβλέπεται στο άρθρο 7 (και όχι στα ποσοτικά όρια του άρθρου 8), φαίνεται ότι είναι δυνατό να εισέλθουν μεγάλες ποσότητες μη φορολογούμενου «snus» στη Σουηδία με τον ισχυρισμό ότι προορίζονται για προσωπική χρήση. Τα μέτρα τελωνειακού ελέγχου επιβεβαιώνουν, όπως φαίνεται, ότι το «snus» εισέρχεται παρανόμως στη Σουηδία από ταξιδιώτες («διακινητές») μέσω οχηματαγωγών πλοίων της Βαλτικής Θάλασσας με οργανωμένο τρόπο και σε μεγάλη κλίμακα. Το μη φορολογούμενο «snus» στη συνέχεια μεταπωλείται σε επίπεδο λιανικής πώλησης στη Σουηδία και φαίνεται ότι προκαλεί στρεβλώσεις στην αγορά. Η Σουηδία προτείνει τη θέσπιση ποσοτικού ορίου για το «snus» κατά παρέκκλιση από τα άρθρα 7 και 8. Επιπλέον, η Σουηδία προτείνει επίσης ότι θα πρέπει να υπάρχουν ποσοτικά όρια για όλα τα φορολογούμενα προϊόντα καπνού, συμπεριλαμβανομένων των μη καπνιζόμενων προϊόντων καπνού.

Σύμφωνα με το άρθρο 8 της οδηγίας, προβλέπονται ποσοτικά όρια για ορισμένα προϊόντα καπνού τα οποία τα κράτη μέλη απαλλάσσουν από τον ΦΠΑ και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης. Άλλα εμπορεύματα, όπως τα προϊόντα καπνού που δεν αναφέρονται στο άρθρο 8, πρέπει να τηρούν μόνο το όριο των 300/430 ευρώ (άρθρο 7). Όπως φαίνεται, η Σουηδία με τη διοικητική πρακτική που εφαρμόζει επί χρόνια όσον αφορά τα όρια απαλλαγής 4,300 SEK και SEK για 3 000 για ταξιδιώτες που φθάνουν με σκάφη ή πλοία από τρίτες χώρες που αντιστοιχεί σε 507,49 ευρώ (επιβάτες αεροπλάνων και πλοίων) και σε 354,06 ευρώ (λοιποί ταξιδιώτες) αντίστοιχα, επιδείνωσε σημαντικά την κατάσταση.

Στο πλαίσιο αυτό τα εθνικά μέτρα φαίνεται να αποτελούν προτεραιότητα· τα εν λόγω εθνικά μέτρα θα μπορούσαν να αποσκοπούν στην προσαρμογή των σουηδικών ορίων απαλλαγής με βάση τα ποσά σε ευρώ που προβλέπονται στο άρθρο 7 της οδηγίας, αλλά και στον περιορισμό των εισαγωγών «snus». Υπάρχουν παραδείγματα για ναρκωτικά, φάρμακα, όπλα, εκρηκτικές ύλες, πορνογραφικό υλικό, όπου τα κράτη μέλη εξετάζουν το κυρίαρχο δικαίωμά τους να απαγορεύουν ή να περιορίζουν την εισαγωγή ή/και τη διανομή των εν λόγω προϊόντων.

Επί του παρόντος, η Επιτροπή δεν προτίθεται να προτείνει την τροποποίηση της οδηγίας όσον αφορά το καθεστώς του «snus».

2.2.4.     Άρθρο 8 παράγραφος 2 — διάκριση μεταξύ επιβατών αεροπλάνων και λοιπών ταξιδιωτών

Ένα κράτος μέλος προτείνει να καταργηθεί η διάκριση μεταξύ επιβατών αεροπλάνων και λοιπών ταξιδιωτών (εφαρμογή χαμηλότερων ποσοτικών ορίων για τα προϊόντα καπνού μόνο στους ταξιδιώτες που δεν ταξιδεύουν αεροπορικώς).

Σύμφωνα με το άρθρο 8 παράγραφος 2 «Τα κράτη μέλη μπορούν να επιλέξουν να κάνουν διάκριση μεταξύ επιβατών αεροπλάνων και λοιπών ταξιδιωτών εφαρμόζοντας τα χαμηλότερα ποσοτικά όρια τα οποία καθορίζονται στην παράγραφο 1 μόνο στους ταξιδιώτες που δεν ταξιδεύουν αεροπορικώς.» Η κατάργηση αυτής της διάκρισης θα οδηγήσει τα κράτη μέλη να υποχρεωθούν να εφαρμόζουν τα χαμηλότερα ποσοτικά όρια για τα προϊόντα καπνού (δηλαδή 40 αντί 200 τσιγάρα) είτε σε όλους τους ταξιδιώτες ή σε κανέναν.

Η ισχύουσα διάταξη του άρθρου 8 παράγραφος 2 επιτρέπει στα κράτη μέλη να αποφασίζουν αυτόνομα κατά πόσον θα επιθυμούσαν να κάνουν διάκριση μεταξύ των διαφόρων κατηγοριών ταξιδιωτών ή όχι. Η διατήρηση της διάταξης αυτής είναι απαραίτητη λαμβανομένης υπόψη της κατάστασης σε ορισμένα κράτη μέλη τα οποία έχουν κοινά χερσαία ή θαλάσσια σύνορα με τρίτες χώρες που εφαρμόζουν πολύ χαμηλότερα επίπεδα τιμών. Ωστόσο, τα κράτη μέλη είναι ελεύθερα να αποφασίσουν να εφαρμόσουν το ίδιο όριο για όλους τους ταξιδιώτες.

Ως εκ τούτου, η Επιτροπή δεν θεωρεί ότι υπάρχει περιθώριο για την κατάργηση της δυνατότητας που προβλέπεται στο άρθρο 8 παράγραφος 2.

2.2.5.     Άρθρα 8, 9 και 11– Ποσοτικά όρια

Ένα κράτος μέλος πρότεινε την εναρμόνιση των ποσοτικών ορίων με τα (σημαντικά υψηλότερα) ενδεικτικά όρια που ισχύουν για τους ταξιδιώτες εντός της ΕΕ (άρθρο 32 παράγραφος 3 της οδηγίας 2008/118/ΕΚ του Συμβουλίου), έτσι ώστε να αποφευχθεί η διαφορετική μεταχείριση για τους ταξιδιώτες που προέρχονται από τρίτες χώρες.

Σύμφωνα με τα άρθρα 8, 9 και το άρθρο 11 της οδηγίας, τα κράτη μέλη απαλλάσσουν από τον ΦΠΑ και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης ορισμένες ποσότητες προϊόντων καπνού και αλκοολούχων προϊόντων καθώς και καυσίμων που περιέχονται σε κανονική δεξαμενή και φορητό δοχείο.

Σύμφωνα με θεμελιώδη αρχή της εσωτερικής αγοράς της ΕΕ, δεν υπάρχουν όρια σε ό,τι μπορούν να αγοράζουν και να μεταφέρουν μαζί τους οι ιδιώτες όταν ταξιδεύουν μεταξύ των χωρών της ΕΕ, εφόσον τα προϊόντα προορίζονται για προσωπική χρήση και όχι για μεταπώληση, με εξαίρεση τα καινούργια μεταφορικά μέσα. Οι φόροι (ΦΠΑ και ειδικοί φόροι κατανάλωσης) περιλαμβάνονται στην τιμή των προϊόντων στο κράτος μέλος αγοράς, χωρίς την καταβολή άλλων φόρων σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος. Ωστόσο, προκειμένου να προσδιορισθεί αν τα εμπορεύματα που υπόκεινται σε ειδικούς φόρους κατανάλωσης προορίζονται για την προσωπική χρήση του ιδιώτη, τα κράτη μέλη προβλέπουν απλώς κάποια ενδεικτικά επίπεδα. Τα εν λόγω ενδεικτικά επίπεδα είναι αρκετές φορές υψηλότερα από τα ποσοτικά όρια για τις εισαγωγές με φορολογική απαλλαγή που προβλέπονται στην οδηγία.

Ως εκ τούτου, δεν θα είχε νόημα η αύξηση των ποσοτικών ορίων για τις αφορολόγητες εισαγωγές μέχρι το επίπεδο των ενδεικτικών ορίων για τα εμπορεύματα που φορολογούνται στην ΕΕ· αντίθετα θα δημιουργούσε διάκριση εις βάρος των πολιτών της ΕΕ αυξάνοντας παράλληλα τον κίνδυνο στρεβλώσεων του ανταγωνισμού. Τα ποσοτικά όρια που προβλέπονται στα άρθρα 8, 9 και 11 της οδηγίας συμβάλλουν στην προστασία των κοινωνικοοικονομικών και δημοσιονομικών πολιτικών καθώς και της πολιτικής στον τομέα της δημόσιας υγείας των κρατών μελών καθορίζοντας σαφή σημεία αναφοράς που μπορούν να εφαρμοστούν ανά πάσα στιγμή από τις εθνικές αρχές.

Η Επιτροπή δεν υποστηρίζει την αύξηση των ποσοτικών ορίων που προβλέπονται στα άρθρα 8, 9 και 11 της οδηγίας έως τα ενδεικτικά επίπεδα που ορίζονται στο άρθρο 32 παράγραφοι 3 και 4 της οδηγίας 2008/118/ΕΚ του Συμβουλίου.

2.2.6.     Άρθρο 10 — Ηλικία των ταξιδιωτών

Ένα κράτος μέλος προτείνει να αντικατασταθεί το όριο ηλικίας «17» με το όριο ηλικίας «18», όσον αφορά τα μέτρα δημόσιας υγείας για τους ανηλίκους στα διάφορα κράτη μέλη.

Σύμφωνα με το άρθρο 10 της οδηγίας, οι απαλλαγές όσον αφορά τα προϊόντα καπνού και τα αλκοολούχα προϊόντα δεν ισχύουν για τους εφήβους κάτω των 17 ετών. Το νόμιμο όριο ηλικίας για την κατανάλωση αλκοόλ μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ καθορίζεται με βάση την εθνική/περιφερειακή δημόσια υγεία καθώς και από τις κοινωνικοοικονομικές πολιτικές. Ενώ ορισμένα κράτη μέλη επιτρέπουν την αγορά και την κατανάλωση αλκοόλης/αλκοολούχων ποτών μόνο σε πρόσωπα ηλικίας τουλάχιστον 18 ετών ή ακόμη και 20, άλλα κράτη μέλη εφαρμόζουν χαμηλότερο όριο ηλικίας 16 ετών, το οποίο ισχύει είτε μόνο για τη μπίρα είτε για κάθε αλκοόλη/αλκοολούχο ποτό, συμπεριλαμβανομένων των αποσταγμάτων. Όσον αφορά τα όρια ηλικίας για την αγορά και κατανάλωση προϊόντων καπνού, η κατάσταση στα κράτη μέλη είναι παρόμοια με εκείνη που ισχύει για το αλκοόλ. Ωστόσο, τα περισσότερα κράτη μέλη εφαρμόζουν το υψηλότερο όριο ηλικίας των 18 για την αγορά προϊόντων καπνού, ενώ ένας μικρότερος αριθμός κρατών μελών επιτρέπει την αγορά των εν λόγω προϊόντων σε εφήβους ηλικίας 16 ετών. Επιπλέον, ορισμένα κράτη μέλη είχαν θεσπίσει νομοθεσία για την προστασία της νεολαίας, η οποία εμπίπτει στην περιφερειακή αρμοδιότητα. Ως εκ τούτου, οι διατάξεις σχετικά με την απαγόρευση του καπνίσματος και της κατανάλωσης αλκοόλ διαφέρουν σημαντικά ακόμη και στο εσωτερικό μιας χώρας.

Πριν από την έγκριση του ισχύοντος άρθρου 10 της οδηγίας τα θέματα αυτά συζητήθηκαν λεπτομερώς και το όριο ηλικίας των 17 που περιέχεται στο άρθρο 10 της οδηγίας αντικατοπτρίζει έναν δίκαιο συμβιβασμό μεταξύ των διαφόρων έννομων τάξεων και των εθνικών/περιφερειακών πολιτικών όσον αφορά τη δημόσια υγεία και των κοινωνικοοικονομικών πολιτικών των κρατών μελών. Δεν υπάρχουν νέα στοιχεία που θα δικαιολογούσαν τη διεξαγωγή συζήτησης με την προοπτική διαφορετικού αποτελέσματος.

Κατά συνέπεια, η Επιτροπή δεν προτίθεται να τροποποιήσει την παρούσα διάταξη σχετικά με την ηλικία των ταξιδιωτών στο παρόν στάδιο.

2.2.7.     Άρθρο 11 — καύσιμα σε φορητό δοχείο

Ένα κράτος μέλος εξέφρασε την άποψη ότι δεν υπάρχει ανάγκη να προβλεφθεί η απαλλαγή για τα καύσιμα που περιέχονται σε φορητό δοχείο, κυρίως για πρακτικούς λόγους. Επιπλέον, το εν λόγω κράτος μέλος προτείνει να εναρμονισθεί το άρθρο 11 της οδηγίας με τις διατάξεις που θεσπίζονται στα άρθρα 84 και 87 της οδηγίας 2009/132/ΕΚ του Συμβουλίου για τον καθορισμό του πεδίου εφαρμογής του άρθρου 143 στοιχεία β) και γ) της οδηγίας 2006/112/ΕΚ όσον αφορά την απαλλαγή από τον ΦΠΑ ορισμένων οριστικών εισαγωγών αγαθών για λόγους ΦΠΑ, και στα άρθρα 107 και 110 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1186/2009 του Συμβουλίου για τη θέσπιση του κοινοτικού καθεστώτος τελωνειακών ατελειών, για λόγους σαφέστερης και συνεκτικότερης εφαρμογής των φορολογικών απαλλαγών όσον αφορά τα καύσιμα που περιέχονται στην κανονική δεξαμενή. Σύμφωνα με το άρθρο 11 της οδηγίας, τα καύσιμα που περιέχονται στην κανονική δεξαμενή και επιπλέον ποσότητα 10 λίτρων η οποία περιέχεται σε φορητό δοχείο μπορούν να απαλλάσσονται από τον ΦΠΑ και τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης. Οι διατάξεις αυτές προέρχονται από αρκετές διεθνείς συμβάσεις όπως η σύμβαση του Κυότο και η σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την προσωρινή εισαγωγή στις οποίες τα κράτη μέλη ή/και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι συμβαλλόμενα μέρη. Αυτή η συνέπεια μεταξύ των κοινοτικών κανόνων και των διεθνών υποχρεώσεων πρέπει να διατηρηθεί. Επιπλέον, δεν πρέπει να υιοθετηθεί μια καθαρή δημοσιονομική άποψη και να αγνοηθούν οι πτυχές της οδικής ασφάλειας.

Αφετέρου, η Επιτροπής συμμερίζεται τις ανησυχίες των εν λόγω κρατών μελών σχετικά με την κατάχρηση των απαλλαγών, δεδομένου μάλιστα ότι επιβεβαιώνονται και περιγράφονται λεπτομερώς στην «Έκθεση όσον αφορά τις διατάξεις για τις προσωπικές αποσκευές — υποβολή εκθέσεων για θέματα που αφορούν την εφαρμογή του άρθρου 41 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1186/2009 του Συμβουλίου, που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 274/2008 του Συμβουλίου». Αλλά ακόμη μια φορά μια νομοθετική πρωτοβουλία δεν φαίνεται να είναι το καλύτερο μέσο για την αντιμετώπιση των εν λόγω περιπτώσεων κατάχρησης. Θα ήταν σκοπιμότερο να εφαρμοστούν διοικητικές πρακτικές και μέσα για την καταπολέμηση της κατάχρησης. Οι διατάξεις των άρθρων 84 και 87 της οδηγίας 2009/132/ΕΚ του Συμβουλίου και των άρθρων 107 και 110 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1186/2009 θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως βάση για την ανάπτυξη των εν λόγω μέσων και πρακτικών.

Ως εκ τούτου, η απαλλαγή των καυσίμων που περιέχονται σε κανονικές δεξαμενές οχημάτων καθώς και η απαλλαγή καυσίμων που περιέχεται σε φορητό δοχείο που δεν υπερβαίνει τα 10 λίτρα θα πρέπει να διατηρηθούν. Η Επιτροπή είναι, ωστόσο, ανοικτή σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη διοικητικών μέσων και βέλτιστων πρακτικών από κοινού με τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη για την κατάλληλη αντιμετώπιση των προβληματικών περιπτώσεων που περιγράφηκαν και για την ανταλλαγή πληροφοριών με άλλα κράτη μέλη.

2.2.8.     Άρθρο 14 — Ελάχιστο ποσό φόρου

Ένα κράτος μέλος ζήτησε να πληροφορηθεί αν το ποσό που αναφέρεται στο άρθρο 14 (10 ευρώ) ισχύει τόσο για τον ΦΠΑ όσο και για τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (συνολικά 10 ευρώ) ή για κάθε φόρο χωριστά (10 + 10 ευρώ).

Σύμφωνα με το άρθρο 14 «Τα κράτη μέλη μπορούν να επιλέξουν να μην επιβάλλουν ΦΠΑ ή ειδικούς φόρους κατανάλωσης για την εισαγωγή εμπορευμάτων από ταξιδιώτη όταν το ποσό του φόρου που θα έπρεπε να επιβληθεί είναι 10 ευρώ ή λιγότερο.».

Η Επιτροπή θα επιθυμούσε να διευκρινίσει ότι αυτό το ελάχιστο ποσό του φόρου υπολογίζεται με βάση το σύνολο του επιβληθέντος φόρου (του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων κατανάλωσης).

2.2.9.     Σχέση μεταξύ των χρηματικών ορίων και ποσοτικών ορίων

Από την «Έκθεση όσον αφορά τις διατάξεις για τις προσωπικές αποσκευές — υποβολή εκθέσεων για θέματα που αφορούν την εφαρμογή του άρθρου 41 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1186/2009 του Συμβουλίου, που θεσπίστηκε με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 274/2008 του Συμβουλίου» προκύπτει ότι τα κράτη μέλη είχαν επικρίνει το γεγονός ότι οι δυνατότητες επιλογής μεταξύ των χρηματικών ορίων και των ποσοτικών ορίων μπορεί να αφήνουν πολύ μεγάλα περιθώρια ελιγμών και να προκαλέσουν στρεβλώσεις του ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών μελών. Όσον αφορά τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης, τα κράτη μέλη δεν έχουν αναφέρει τις εν λόγω στρεβλώσεις ανταγωνισμού ούτε διαβίβασαν στοιχεία ως αποδείξεις περί αυτού.

Προς το παρόν η Επιτροπή δεν προτίθεται συνεπώς να αρχίσει εκ νέου συζητήσεις σχετικά με τη σχέση μεταξύ των χρηματικών ορίων και των ποσοτικών ορίων.

2.2.10.   Εσωτερική ναυσιπλοΐα και επιβατικές μεταφορές στον Δούναβη

Ένας οικονομικός φορέας έθεσε το ερώτημα γιατί οι ταξιδιώτες που εισέρχονται στην ΕΕ μέσω του ποταμού Δούναβη σε μη ποντοπόρο σκάφος δεν μπορούν να επωφεληθούν από τις φοροαπαλλαγές ταξιδιωτών. Οι υπηρεσίες της Επιτροπής δεν είχαν άμεση απάντηση στο ερώτημα αυτό και θα συζητήσουν το εν λόγω ζήτημα με τα κράτη μέλη, δεδομένου ότι φαίνεται ότι θίγονται θέματα ίσης φορολογικής μεταχείρισης.

Η Επιτροπή θα συζητήσει το θέμα της εσωτερικής ναυσιπλοΐας και των επιβατικών μεταφορών στον ποταμό Δούναβη με τα κράτη μέλη στο πλαίσιο της Επιτροπής για τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης.

3.           Συνολική αξιολόγηση και συμπεράσματα

Από τη διαβούλευση με τα κράτη μέλη προέκυψαν επικαιροποιημένες πληροφορίες σχετικά με την σημερινή εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου στην εθνική νομοθεσία. Η μεγάλη πλειονότητα των κρατών μελών είναι ευχαριστημένη με τις διατάξεις και δεν θεωρεί αναγκαία την αναθεώρηση της ισχύουσας οδηγίας. Ένας σημαντικός αριθμός των παρατηρήσεων που διαβιβάστηκαν αναφέρεται μόνο σε γλωσσικές/συντακτικές τροποποιήσεις. Για τους λόγους αυτούς, η Επιτροπή δεν προτίθεται να αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία με στόχο την τροποποίηση της οδηγίας σχετικά με τις φοροαπαλλαγές των ταξιδιωτών στο παρόν στάδιο. Η Επιτροπή είναι, ωστόσο, ανοικτή σε ό,τι αφορά την ανάπτυξη διοικητικών μέσων και βέλτιστων πρακτικών από κοινού με τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη για την κατάλληλη αντιμετώπιση των προβληματικών περιπτώσεων και για την ανταλλαγή πληροφοριών με άλλα κράτη μέλη.

Όλες οι ουσιαστικές παρατηρήσεις που διατυπώθηκαν περιλαμβάνονται στην παρούσα έκθεση. Τα κράτη μέλη θα βρουν οδηγίες σχετικά με συγκεκριμένες ερωτήσεις, που αφορούν κυρίως τον ορισμό και την ερμηνεία των χρησιμοποιούμενων τεχνικών όρων για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας. Ορισμένες από τις παρατηρήσεις αφορούν ευρύτερα θέματα που ρυθμίζονται με άλλες νομοθετικές πράξεις όσον αφορά τους ειδικούς φόρους κατανάλωσης (ιδίως το γενικό καθεστώς των ειδικών φόρων κατανάλωσης που προβλέπεται στην οδηγία 2008/118/ΕΚ του Συμβουλίου). Οι εν λόγω παρατηρήσεις θα ληφθούν υπόψη σε περίπτωση που υποβληθεί πρόταση αναθεώρησης της σχετικής νομοθεσίας.

4.           Παράρτημα

Επισκόπηση της εφαρμογής των απαλλαγών από τα κράτη μέλη και των υψηλότερων/χαμηλότερων ποσοτικών ορίων σύμφωνα με τα άρθρα 7, 8, 13, 14 και 15 της οδηγίας 2007/74/ΕΚ του Συμβουλίου

Σύμφωνα με τα άρθρα 7, 8, 13, 14 και 15 της οδηγίας 2007/74/ΕΚ του Συμβουλίου, τα κράτη μέλη μπορούν να κάνουν χρήση των απαλλαγών και των υψηλότερων/χαμηλότερων ποσοτικών ορίων κατά την εφαρμογή των διατάξεων της παρούσας οδηγίας. Οι διατάξεις αυτές εφαρμόζονται σε εθνικό επίπεδο. Οι πίνακες που ακολουθούν παρέχουν επισκόπηση της εφαρμογής των εν λόγω απαλλαγών από τα κράτη μέλη.

Εφαρμογή μειωμένων ποσοτήτων/χρηματικών ορίων σύμφωνα με το άρθρο 7 παράγραφος 2 και το άρθρο 8 παράγραφοι 1 και 2

ΚΜ || Μειωμένο χρηματικό όριο σύμφωνα με το άρθρο 7 παράγραφος 2 σε ευρώ || Μειωμένες ποσότητες για όλους τους ταξιδιώτες σύμφωνα με το άρθρο 8 παράγραφος 1 || Μειωμένες ποσότητες για τους ταξιδιώτες εκτός από τους επιβάτες αεροπλάνων, άρθρο 8 παράγραφος 2

1 || 2 || 3 || 4

AT* || 150 || όχι || όχι

BE || 175 || όχι || όχι

BG || όχι || εν μέρει ναι || ναι

CY || 175 || όχι || όχι

CZ || 200 || όχι || όχι

DE || 175 || όχι || όχι

DK || όχι || όχι || όχι

EE || όχι || μόνο για το άρθρο 8 παρ.1 στοιχεία α) και δ) || α/α

EL || 150 || όχι || ναι

ES || 150 || όχι || όχι

FI || όχι || όχι || όχι

FR || 150 || όχι || όχι

HU || 150 || όχι || ναι

IE || 215 || όχι || όχι

IT || 150 || όχι || όχι

LT || 147,70 || όχι || ναι

LU || 175 || όχι || όχι

LV || 282,01 || όχι || ναι

MT || όχι || όχι || όχι

NL || όχι || όχι || όχι

PL || όχι || ΦΠΑ: όχι. Ειδικοί φόροι κατανάλωσης: και τα δύο. || ναι

PT || 150 || όχι || όχι

RO || όχι || μόνο για το άρθρο 8 παρ.1 στοιχείο α) || όχι

SE || όχι || όχι || ναι (μόνο σε κάποιο βαθμό)

SI || 150 || όχι || όχι

SK || όχι || εν μέρει ναι || ναι

UK || όχι || όχι || όχι

* η Αυστρία εφαρμόζει το άρθρο 8 παράγραφος 3 για ταξιδιώτες που προέρχονται από το Samnauntal

Εφαρμογή μειωμένων ποσοτήτων/χρηματικών ορίων σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1 στοιχείο α)

ΚΜ || Καπνός (α) τσιγάρα (β) πουράκια (γ) πούρα (δ) καπνός για κάπνισμα || Αλκοόλη και αλκοολούχα ποτά (α) πάνω από 22 % vol, ή αιθυλική αλκοόλη μη μετουσιωμένη με αλκοολικό τίτλο 80 % vol ή περισσότερο· (β) που δεν υπερβαίνει το 22 % vol (γ) μη αφρώδης οίνος (δ) μπύρα || Καύσιμα (α) κανονική δεξαμενή (β) φορητό δοχείο || Χρηματικό όριο (ανώτατο ποσό σε ευρώ)

AT || α) 25 β) 10 γ) 5 δ) 25g || α) 0,25 λίτρα β) 0,75 λίτρα γ) 1 λίτρο δ) 2 λίτρα || α/α || 20 ευρώ συμπεριλ. 4 ευρώ για τρόφιμα και μη αλκοολούχα ποτά

BE || όχι || όχι || όχι || όχι

BG || όχι || όχι || όχι || όχι

CY || όχι || όχι || όχι || όχι

CZ || όχι || όχι || όχι || όχι

DE || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || α) 0 λίτρα β) 0 λίτρα γ) 0 λίτρο δ) 0 λίτρα || α/α || 90 ευρώ

DK || όχι || όχι || όχι || όχι

EE || όχι || όχι || όχι || όχι

EL || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || (α): 1 λίτρο (β): 2 λίτρα (γ): 4 λίτρα (δ): 16 λίτρα || α) καύσιμα σε κανονική δεξαμενή β) 10 l καύσιμα σε φορητό δοχείο || 175 ευρώ

ES || α) 200 μηνιαίως || όχι || όχι || όχι

FI || όχι || όχι || όχι || όχι

FR || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || (α): 0,25 λίτρα (β): 0,50 λίτρα (γ): 0,50 λίτρα (δ): 4 λίτρα || α) καύσιμα σε κανονική δεξαμενή: 200 λίτρα β) 10 l καύσιμα σε φορητό δοχείο || Ανώτατο όριο: 175 ευρώ (ταξιδιώτες 15 ετών και άνω). Κάτω των 15 ετών: 40 ευρώ.

HU || όχι || όχι || όχι || όχι

IE || όχι || όχι || όχι || όχι

IT || α) 20 β) 10 γ) 5 δ) 25g || α) 0.125 λίτρα β) 0.250 λίτρα γ) 1 λίτρο δ) 2 λίτρα || μόνο κανονική δεξαμενή || 50 ευρώ

LT || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || α) 0,5 λίτρα β) 0,75 λίτρα γ) 0,75 λίτρο δ) 4 λίτρα || α) καύσιμα σε κανονική δεξαμενή β) καμία απαλλαγή για φορητό δοχείο || 147,70 ευρώ

LU || όχι || όχι || όχι || όχι

LV || όχι || όχι || όχι || όχι

MT || όχι || όχι || όχι || όχι

NL || όχι || όχι || όχι || όχι

PL || όχι || α) 0,5 λίτρα (μόνο για τον ΦΠΑ) β) 0,5 λίτρα (μόνο για τον ΦΠΑ) γ) 0,5 λίτρα (μόνο για τον ΦΠΑ) δ) 2 λίτρα (μόνο για τον ΦΠΑ) || όχι || όχι

PT || όχι || όχι || όχι || όχι

RO || όχι || όχι || όχι || όχι

SE || όχι || όχι || όχι || όχι

SI || α) 25 β) 10 γ) 5 δ) 250 g || α) 0,25 λίτρα γ) 1 λίτρο || α/α || 40 ευρώ

SK || όχι || όχι || όχι || όχι

UK || όχι || όχι || όχι || όχι

Εφαρμογή μειωμένων ποσοτήτων/χρηματικών ορίων σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1 στοιχείο β)

ΚΜ || Προϊόντα καπνού (α) τσιγάρα (β) πουράκια (γ) πούρα (δ) καπνός για κάπνισμα || Αλκοόλη και αλκοολούχα ποτά (α) πάνω από 22 % vol, ή αιθυλική αλκοόλη μη μετουσιωμένη με αλκοολικό τίτλο 80 % vol ή περισσότερο· (β) που δεν υπερβαίνει το 22 % vol (γ) μη αφρώδης οίνος (δ) μπύρα || Καύσιμα (α) κανονική δεξαμενή (β) φορητό δοχείο || Χρηματικό όριο (ανώτατο ποσό σε ευρώ)

AT || α) 25 β) 10 γ) 5 δ) 25g || α) 0,25 λίτρα β) 0,75 λίτρα γ) 1 λίτρο δ) 2 λίτρα || α/α || 20 ευρώ συμπεριλ. 4 ευρώ για τρόφιμα και μη αλκοολούχα ποτά

BE || όχι || όχι || όχι || όχι

BG || όχι || όχι || όχι || όχι

CY || όχι || όχι || όχι || όχι

CZ || όχι || όχι || όχι || όχι

DE || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || α) 0 λίτρα β) 0 λίτρα γ) 0 λίτρο δ) 0 λίτρα || α/α || 90 ευρώ

DK || όχι || όχι || όχι || όχι

EE || όχι || όχι || όχι || όχι

EL || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || (α): 1 λίτρα (β): 2 λίτρα (γ): 4 λίτρα (δ): 16 λίτρα || α) καύσιμα σε κανονική δεξαμενή β) 10 l καύσιμα σε φορητό δοχείο || 175 ευρώ

ES || α) 200 μηνιαίως || όχι || όχι || όχι

FI || όχι || όχι || όχι || όχι

FR || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || (α): 0,25 λίτρα (β): 0,50 λίτρα (γ): 0,50 λίτρα (δ): 4 λίτρα || α) καύσιμα σε κανονική δεξαμενή: 200 λίτρα β) 10 l καύσιμα σε φορητό δοχείο || Ανώτατο όριο: 175 ευρώ (ταξιδιώτες 15 ετών και άνω). Κάτω των 15 ετών: 40 ευρώ.

HU || όχι || όχι || όχι || όχι

IE || όχι || όχι || όχι || όχι

IT || α) 20 β) 10 γ) 5 δ) 25g || α) 0.125 λίτρα β) 0.250 λίτρα γ) 1 λίτρο δ) 2 λίτρα || μόνο κανονική δεξαμενή || 50 ευρώ

LT || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || α) 0,5 λίτρα β) 0,75 λίτρα γ) 0,75 λίτρο δ) 4 λίτρα || α) καύσιμα σε κανονική δεξαμενή β) καμία απαλλαγή για φορητό δοχείο || 147,70 ευρώ

LU || όχι || όχι || όχι || όχι

LV || όχι || όχι || όχι || όχι

MT || όχι || όχι || όχι || όχι

NL || όχι || όχι || όχι || όχι

PL || όχι || α) 0,5 λίτρα (μόνο για τον ΦΠΑ) β) 0,5 λίτρα (μόνο για τον ΦΠΑ) γ) 0,5 λίτρα (μόνο για τον ΦΠΑ) δ) 2 λίτρα (μόνο για τον ΦΠΑ) || όχι || όχι

PT || όχι || όχι || όχι || όχι

RO || όχι || όχι || όχι || όχι

SE || όχι || όχι || όχι || όχι

SI || α) 25 β) 10 γ) 5 δ) 250 g || α) 0,25 λίτρα γ) 1 λίτρο || α/α || 40 ευρώ

SK || όχι || όχι || όχι || όχι

UK || όχι || όχι || όχι || όχι

Εφαρμογή μειωμένων ποσοτήτων/χρηματικών ορίων σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1 στοιχείο γ)

ΚΜ || Προϊόντα καπνού (α) τσιγάρα (β) πουράκια (γ) πούρα (δ) καπνός για κάπνισμα || Αλκοόλη και αλκοολούχα ποτά (α) πάνω από 22 % vol, ή αιθυλική αλκοόλη μη μετουσιωμένη με αλκοολικό τίτλο 80 % vol ή περισσότερο· (β) που δεν υπερβαίνει το 22 % vol (γ) μη αφρώδης οίνος (δ) μπύρα || Καύσιμα (α) κανονική δεξαμενή (β) φορητό δοχείο || Χρηματικό όριο (ανώτατο ποσό σε ευρώ)

AT || α) 25 β) 10 γ) 5 δ) 25g || α) 0,25 λίτρα β) 0,75 λίτρα γ) 1 λίτρο δ) 2 λίτρα || α/α || 20 ευρώ συμπεριλ. 4 ευρώ για τρόφιμα και μη αλκοολούχα ποτά

BE || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || α) 0,25 λίτρα β) 0,50 λίτρα γ) 2 λίτρο δ) 8 λίτρα || α) κανονική δεξαμενή:  ουδέν. β) φορητό δοχείο: ουδέν || Ανώτατο ποσό: 175 ευρώ

BG || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || (α): 1 λίτρα (β): 1 λίτρα (γ): 2 λίτρα (δ): 4 λίτρα || α) καύσιμα σε κανονική δεξαμενή β) 10 l καύσιμα σε φορητό δοχείο || 150 ευρώ

CY || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || α) 0,25 λίτρα β) 0,50 λίτρα γ) 1 λίτρο δ) 3 λίτρα || α/α || 35 ευρώ

CZ || α/α || α/α || α/α || 300 ευρώ

DE || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || α) 0 λίτρα β) 0 λίτρα γ) 0 λίτρο δ) 0 λίτρα || α/α || 90 ευρώ

DK || όχι || όχι || όχι || όχι

EE || όχι || όχι || όχι || όχι

EL || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || (α): 1 λίτρα (β): 2 λίτρα (γ): 4 λίτρα (δ): 16 λίτρα || α) καύσιμα σε κανονική δεξαμενή β) 10 l καύσιμα σε φορητό δοχείο || 175 ευρώ

ES || όχι || όχι || όχι || 30 ή 43 ευρώ

FI || Μηνιαίως: α) 200 β) 100 γ) 50 δ) 250 g || Μηνιαίως: α) 1 λίτρα β) 2 λίτρα γ) 4 λίτρα δ) 16 λίτρα || Μηνιαίως: α) καύσιμα σε κανονική δεξαμενή β) 10 l καύσιμα σε φορητό δοχείο || 430 ευρώ μηνιαίως (αεροπορικό και θαλάσσιο ταξίδι). Χερσαίο ταξίδι: ανώτατο χρηματικό όριο 300 ευρώ για εμπορεύματα που εισάγονται σε ένα ταξίδι

FR || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || (α): 0,25 λίτρα (β): 0,50 λίτρα (γ): 0,50 λίτρα (δ): 4 λίτρα || α) καύσιμα σε κανονική δεξαμενή: 200 λίτρα β) 10 l καύσιμα σε φορητό δοχείο || Ανώτατο όριο: 175 ευρώ (ταξιδιώτες 15 ετών και άνω). Κάτω των 15 ετών: 40 ευρώ.

HU || όχι || όχι || όχι || όχι

IE || (α) 40 (β) 20 (γ) 10 (δ) 50 g || (α) 0,35 λίτρα (β) 0,50 λίτρα (γ) 0,75 λίτρα (δ) 4 λίτρα || α) καύσιμα σε κανονική δεξαμενή β) 10 l καύσιμα σε φορητό δοχείο || 430 ευρώ

IT || α) 20 β) 10 γ) 5 δ) 25g || α) 0.125 λίτρα β) 0.250 λίτρα γ) 1 λίτρο δ) 2 λίτρα || μόνο κανονική δεξαμενή || 50 ευρώ

LT || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || α) 0,5 λίτρα β) 0,75 λίτρα γ) 0,75 λίτρο δ) 4 λίτρα || α) καύσιμα σε κανονική δεξαμενή β) καμία απαλλαγή για φορητό δοχείο || 147,70 ευρώ

LU || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || α) 0,25 λίτρα β) 0,5 λίτρα γ) 2 λίτρα δ) 8 λίτρα || α/α || 175 ευρώ

LV || όχι || όχι || όχι || όχι

MT || όχι || όχι || όχι || όχι

NL || α) 40 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || (α): 1 λίτρα (β): 1 λίτρα (γ): 2 λίτρα (δ): 8 λίτρα || Καμία χαμηλότερη ποσότητα || Κανένα χαμηλότερο όριο

PL || όχι || α) 0,5 λίτρα (μόνο για τον ΦΠΑ) β) 0,5 λίτρα (μόνο για τον ΦΠΑ) γ) 0,5 λίτρα (μόνο για τον ΦΠΑ) δ) 2,0 λίτρα (μόνο για τον ΦΠΑ) || όχι || όχι

PT || α) 80 β) 20 γ) 10 δ) 50 g || α/α || α/α || 200 ευρώ

RO || όχι || όχι || όχι || όχι

SE || α) 100 β) 20 γ) 20 δ) 100 g || α) 0 λίτρα β) 0 λίτρα γ) 0 λίτρο δ) 0 λίτρα || α/α || 0 ευρώ

SI || α) 25 β) 10 γ) 5 δ) 250 g || α) 0,25 λίτρα γ) 1 λίτρο || α/α || 40 ευρώ

SK || όχι || όχι || όχι || όχι

UK || όχι || όχι || όχι || όχι

Εφαρμογή απαλλαγών σύμφωνα με το άρθρο 14 και το άρθρο 15

ΚΜ || Απαλλαγές δυνάμει του άρθρου 14 (μη επιβολή ΦΠΑ ή ειδικού φόρου κατανάλωσης εάν ο φόρος είναι 10 ευρώ ή λιγότερο) || Απαλλαγές δυνάμει του άρθρου 15 (προσαρμογή/στρογγυλοποίηση του εθνικού νομίσματος σε σχέση με το ευρώ)*

AT || ναι || όχι

BE || όχι || όχι

BG || όχι || όχι

CY || ναι || όχι

CZ || ναι || ναι (μόνο για το άρθρο 15 παράγραφος 2)

DE || όχι || όχι

DK || όχι || όχι

EE || όχι || όχι

EL || όχι || όχι

ES || όχι || όχι

FI || όχι || όχι

FR || όχι || όχι

HU || όχι || ναι (μόνο για το άρθρο 15 παράγραφος 2)

IE || όχι || όχι

IT || ναι || όχι

LT || όχι || ναι (μόνο για το άρθρο 15 παράγραφος 2)

LU || ναι || όχι

LV || όχι || ναι (μόνο για το άρθρο 15 παράγραφος 2)

MT || ναι || όχι

NL || όχι || όχι

PL || ναι || όχι

PT || ναι || όχι

RO || ναι || όχι

SE || ναι || ναι

SI || όχι || όχι

SK || όχι || όχι

UK || όχι || ναι

[1]               Η Κροατία προσχώρησε στην ΕΕ την 1η Ιουλίου 2013 και δεν περιλαμβάνεται στο ερωτηματολόγιο.

[2]               Το ερωτηματολόγιο παρουσιάστηκε σε συνεδρίαση της επιτροπής ειδικών φόρων κατανάλωσης και ήταν ανοιχτό για τη διατύπωση παρατηρήσεων από τις 26 Ιουνίου 2012 έως τις 27 Ιουλίου 2012.

[3]               Έγγραφο 16879/2011 – UD 335 – Παράρτημα

[4]               Βλ. το έγγραφο της Επιτροπής όσον αφορά τα «Αποτελέσματα του ερωτηματολογίου σχετικά με την εφαρμογή της οδηγίας 2007/74/ΕΚ του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 2007, για την απαλλαγή από το φόρο προστιθέμενης αξίας και τον ειδικό φόρο κατανάλωσης των εμπορευμάτων που εισάγονται από πρόσωπα που ταξιδεύουν από τρίτες χώρες» (CED 798).

[5]               «Η αξία των προσωπικών αποσκευών ενός ταξιδιώτη, οι οποίες εισάγονται προσωρινά ή επανεισάγονται μετά την προσωρινή εξαγωγή τους, και η αξία των φαρμακευτικών προϊόντων που απαιτούνται για την κάλυψη των προσωπικών αναγκών ενός ταξιδιώτη, δεν λαμβάνονται υπόψη για την εφαρμογή των απαλλαγών που προβλέπονται στις παραγράφους 1 και 2.»