20.5.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 149/67

(1)

Από το 2001 οι τρίτες χώρες οι υπήκοοι των οποίων υπόκεινται στην υποχρέωση θεώρησης ή απαλλάσσονται από την υποχρέωση αυτή προσδιορίζονται βάσει των κριτηρίων που προβλέπονται στην αιτιολογική σκέψη 5 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 539/2001 του Συμβουλίου (2). Η εξελισσόμενη φύση της πολιτικής θεωρήσεων της Ένωσης και η αυξημένη ανάγκη να διασφαλίζεται μεγαλύτερη συνοχή μεταξύ της πολιτικής θεωρήσεων και άλλων πολιτικών της Ένωσης δικαιολογούν τη συνεκτίμηση ορισμένων πρόσθετων κριτηρίων κατά την επανεξέταση των καταλόγων των τρίτων χωρών στα Παραρτήματα I και ΙΙ του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 539/2001.

(2)

Οι τρίτες χώρες οι υπήκοοι των οποίων υπόκεινται στην υποχρέωση θεώρησης ή απαλλάσσονται από την υποχρέωση αυτή θα πρέπει να προσδιορίζονται μετά από προσεκτική, ανά περίπτωση αξιολόγηση. Η εν λόγω αξιολόγηση θα πρέπει να διενεργείται περιοδικά και ενδέχεται να καταλήξει σε νομοθετικές προτάσεις για την τροποποίηση των παραρτημάτων του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 539/2001, χωρίς να αποκλείεται, σε ειδικές περιπτώσεις, η δυνατότητα κατάθεσης στα εν λόγω παραρτήματα ανά χώρα τροποποιήσεων, για παράδειγμα ως αποτέλεσμα μιας διαδικασίας ελευθέρωσης των θεωρήσεων ή ως τελική συνέπεια μιας προσωρινής αναστολής της απαλλαγής από την υποχρέωση θεώρησης.

(3)

Το περιεχόμενο των καταλόγων τρίτων χωρών που περιλαμβάνεται στα παραρτήματα I και II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 539/2001 θα πρέπει να είναι και να παραμείνει συνεκτικό προς τα κριτήρια που ορίζονται στον παρόντα κανονισμό. Οι παραπομπές σε τρίτες χώρες, για τις οποίες έχει μεταβληθεί η κατάσταση όσον αφορά τα εν λόγω κριτήρια, θα πρέπει να μεταφερθούν από το ένα παράρτημα στο άλλο.

(4)

Δεν δικαιολογείται πλέον η επιβολή της απαίτησης θεώρησης στους υπηκόους των χωρών: Δομίνικα, Γρενάδα, Κιριμπάτι, Νήσοι Μάρσαλ, Μικρονησία, Ναούρου, Παλάου, Σάντα Λουσία, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες Νήσοι, Σαμόα, Νήσοι Σολομώντος, Ανατολικό Τιμόρ, Τόνγκα, Τρινιδάδ και Τομπάγκο, Τουβαλού, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Βανουάτου. Οι χώρες αυτές δεν παρουσιάζουν κανένα κίνδυνο παράνομης μετανάστευσης ή απειλής για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια για την Ένωση σύμφωνα με τα κριτήρια που ορίζονται στον παρόντα κανονισμό. Συνεπώς, οι υπήκοοι αυτών των χωρών θα πρέπει να απαλλαχτούν από την απαίτηση θεώρησης για παραμονή που δεν υπερβαίνει τις 90 ημέρες εντός οιασδήποτε περιόδου 180 ημερών και οι αναφορές σε αυτές τις χώρες θα πρέπει να μεταφερθούν στο παράρτημα II του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 539/2001.

(5)

Η Επιτροπή θα πρέπει να αξιολογήσει περαιτέρω την κατάσταση στην Κολομβία και στο Περού όσον αφορά τα κριτήρια που ορίζονται στον παρόντα κανονισμό πριν από την έναρξη διαπραγματεύσεων για τη σύναψη διμερών συμφωνιών μεταξύ της Ένωσης και αυτών των χωρών σχετικά με την απαλλαγή από την υποχρέωση θεώρησης.

(6)

Η απαλλαγή από την απαίτηση θεώρησης για υπηκόους των χωρών Κολομβία, Δομίνικα, Γρενάδα, Κιριμπάτι, Νήσοι Μάρσαλ, Μικρονησία, Ναούρου, Παλάου, Περού, Σάντα Λουσία, Άγιος Βικέντιος και Γρεναδίνες Νήσοι, Σαμόα, Νήσοι Σολομώντος, Ανατολικό Τιμόρ, Τόνγκα, Τρινιδάδ και Τομπάγκο, Τουβαλού, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Βανουάτου δεν θα πρέπει να αρχίσει να ισχύει πριν από τη σύναψη διμερών συμφωνιών για την απαλλαγή θεώρησης μεταξύ της Ένωσης και των οικείων χωρών προκειμένου να εξασφαλιστεί πλήρης αμοιβαιότητα.

(7)

Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι οι ομάδες των βρετανών υπηκόων που περιλαμβάνονται σήμερα στον κατάλογο στο Μέρος 3 του παραρτήματος I του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 539/2001 δεν αποτελούν κίνδυνο για παράνομη μετανάστευση στο χώρο Σένγκεν και ότι οι περισσότεροι από αυτούς ζουν σε νησιά της Καραϊβικής που έχουν ισχυρούς δεσμούς και ομοιότητες με γειτονικές χώρες οι υπήκοοι των οποίων έχουν απαλλαγεί από την απαίτηση θεώρησης. Οι ομάδες αυτές των βρετανών υπηκόων θα πρέπει, επομένως, να απαλλαχτούν από την απαίτηση θεώρησης για παραμονή που δεν υπερβαίνει τις 90 ημέρες εντός οιασδήποτε περιόδου 180 ημερών και οι αναφορές σε αυτές τις ομάδες θα πρέπει να μεταφερθούν στο παράρτημα II του εν λόγω κανονισμού.

(8)

Οι εξελίξεις στο διεθνές δίκαιο που επιφέρουν αλλαγές στο καθεστώς ή στο χαρακτηρισμό ορισμένων κρατών ή οντοτήτων θα πρέπει να αντανακλώνται στα παραρτήματα του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 539/2001. Η αναφορά στο Νότιο Σουδάν θα πρέπει να προστεθεί στο παράρτημα I του εν λόγω κανονισμού, επειδή η χώρα ανακήρυξε την ανεξαρτησία της στις 9 Ιουλίου 2011 και έγινε μέλος των Ηνωμένων Εθνών στις 14 Ιουλίου 2011.

(9)

Όσον αφορά την Ισλανδία και τη Νορβηγία, ο παρών κανονισμός συνιστά ανάπτυξη των διατάξεων του κεκτημένου Σένγκεν, κατά την έννοια της συμφωνίας που έχει συναφθεί από το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από τη Δημοκρατία της Ισλανδίας και το Βασίλειο της Νορβηγίας σχετικά με τη σύνδεση των εν λόγω χωρών προς τη θέση σε ισχύ, την εφαρμογή και την περαιτέρω ανάπτυξη του κεκτημένου Σένγκεν (3), οι οποίες εμπίπτουν στον τομέα του άρθρου 1 στοιχείο Β της απόφασης 1999/437/ΕΚ του Συμβουλίου (4).

(10)

Όσον αφορά την Ελβετία, ο παρών κανονισμός αποτελεί ανάπτυξη των διατάξεων του κεκτημένου Σένγκεν, κατά την έννοια της συμφωνίας που υπογράφηκε μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας σχετικά με τη σύνδεση της Ελβετικής Συνομοσπονδίας προς τη θέση σε ισχύ, την εφαρμογή και την ανάπτυξη του κεκτημένου του Σένγκεν (5), που εμπίπτουν στον τομέα που αναφέρεται στο άρθρο 1 στοιχεία Β και Γ της απόφασης 1999/437/ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 3 της απόφασης 2008/146/ΕΚ του Συμβουλίου (6).

(11)

Όσον αφορά το Λιχτενστάιν, ο παρών κανονισμός συνιστά ανάπτυξη των διατάξεων του κεκτημένου Σένγκεν, κατά την έννοια του πρωτοκόλλου μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, της Ελβετικής Συνομοσπονδίας και του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν για την προσχώρηση του Πριγκιπάτου του Λιχτενστάιν στη συμφωνία που συνήφθη μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Ελβετικής Συνομοσπονδίας σχετικά με τη σύνδεση της Ελβετικής Συνομοσπονδίας με την υλοποίηση, την εφαρμογή και την ανάπτυξη του κεκτημένου Σένγκεν (7), που εμπίπτει στον τομέα που αναφέρεται στο άρθρο 1, στοιχεία Β και Γ της απόφασης 1999/437/ΕΚ, σε συνδυασμό με το άρθρο 3 της απόφασης 2011/350/ΕΕ του Συμβουλίου (8).

(12)

Ο παρών κανονισμός συνιστά ανάπτυξη των διατάξεων του κεκτημένου του Σένγκεν στις οποίες δεν συμμετέχει το Ηνωμένο Βασίλειο, σύμφωνα με την απόφαση 2000/365/ΕΚ του Συμβουλίου (9)· ως εκ τούτου, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν συμμετέχει στην έκδοση της παρούσας πράξης, δεν δεσμεύεται από αυτήν ούτε οφείλει να την εφαρμόσει.

(13)

Ο παρών κανονισμός αποτελεί ανάπτυξη των διατάξεων του κεκτημένου του Σένγκεν στις οποίες δεν συμμετέχει η Ιρλανδία, σύμφωνα με την απόφαση 2002/192/ΕΚ του Συμβουλίου (10)· ως εκ τούτου, η Ιρλανδία δεν συμμετέχει στην έκδοση της παρούσας πράξης, δεν δεσμεύεται από αυτήν ούτε οφείλει να την εφαρμόσει.

(14)

Όσον αφορά την Κύπρο, ο παρών κανονισμός συνιστά πράξη που βασίζεται στο κεκτημένο του Σένγκεν ή συνδέεται άλλως με αυτό κατά την έννοια του άρθρου 3 παράγραφος 1 της πράξης προσχώρησης του 2003.

(15)

Όσον αφορά τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, ο παρών κανονισμός συνιστά πράξη που βασίζεται στο κεκτημένο Σένγκεν ή συνδέεται άλλως με αυτό, κατά την έννοια του άρθρου 4 παράγραφος 1 της πράξης προσχώρησης του 2005.

(16)

Όσον αφορά την Κροατία, ο παρών κανονισμός συνιστά πράξη που βασίζεται στο κεκτημένο Σένγκεν ή συνδέεται άλλως με αυτό κατά την έννοια του άρθρου 4 παράγραφος 1 της πράξης προσχώρησης του 2011.

(17)

Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 539/2001 θα πρέπει συνεπώς να τροποποιηθεί αναλόγως,

1)

Το ακόλουθο άρθρο παρεμβάλλεται πριν από το άρθρο 1:

«Άρθρο -1

Ο παρών κανονισμός αποσκοπεί να καθορίσει τις τρίτες χώρες οι υπήκοοι των οποίων υπόκεινται στην υποχρέωση θεώρησης ή απαλλάσσονται από την υποχρέωση αυτή, στη βάση κατά περίπτωση αξιολόγησης διαφόρων κριτηρίων που αφορούν, μεταξύ άλλων, την παράνομη μετανάστευση, τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, τα οικονομικά οφέλη, ιδίως όσον αφορά τον τουρισμό και το εξωτερικό εμπόριο, και τις εξωτερικές σχέσεις της Ένωσης με τις οικείες τρίτες χώρες συμπεριλαμβανομένων, ειδικότερα, ζητημάτων που άπτονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, καθώς και τις επιπτώσεις σε θέματα περιφερειακής συνοχής και αμοιβαιότητας.».

2)

Το παράρτημα I τροποποιείται ως εξής:

3)

Το παράρτημα II τροποποιείται ως εξής: