29.5.2014   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

L 163/1

(1)

Στις 19 Φεβρουαρίου 2013, το Βασίλειο του Βελγίου, η Δημοκρατία της Βουλγαρίας, η Τσεχική Δημοκρατία, το Βασίλειο της Δανίας, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, η Δημοκρατία της Εσθονίας, η Ιρλανδία, η Ελληνική Δημοκρατία, η Γαλλική Δημοκρατία, η Ιταλική Δημοκρατία, η Κυπριακή Δημοκρατία, η Δημοκρατία της Λετονίας, η Δημοκρατία της Λιθουανίας, το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου, η Ουγγαρία, η Δημοκρατία της Μάλτας, το Βασίλειο των Κάτω Χωρών, η Δημοκρατία της Αυστρίας, η Πορτογαλική Δημοκρατία, η Ρουμανία, η Δημοκρατία της Σλοβενίας, η Σλοβακική Δημοκρατία, η Δημοκρατία της Φινλανδίας, το Βασίλειο της Σουηδίας και το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας υπέγραψαν συμφωνία για το Ενιαίο Δικαστήριο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας (3) («συμφωνία για το ΕΔΔΕ»). Η συμφωνία για το ΕΔΔΕ προβλέπει ότι δεν πρόκειται να τεθεί σε ισχύ πριν από την πρώτη ημέρα του τέταρτου μήνα μετά την ημερομηνία έναρξης ισχύος των τροποποιήσεων του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (4) που αφορούν τη σχέση του εν λόγω κανονισμού με τη συμφωνία για το ΕΔΔΕ.

(2)

Στις 15 Οκτωβρίου 2012, το Βασίλειο του Βελγίου, το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου και το Βασίλειο των Κάτω Χωρών, συμβαλλόμενα μέρη της Συνθήκης της 31ης Μαρτίου 1965 σχετικά με τη σύσταση και τον οργανισμό του Δικαστηρίου της Μπενελούξ («Συνθήκη του Δικαστηρίου της Μπενελούξ»), υπέγραψαν Πρωτόκολλο που τροποποιεί την εν λόγω Συνθήκη. Το εν λόγω Πρωτόκολλο κατέστησε δυνατή τη μεταφορά δικαιοδοσίας στο Δικαστήριο της Μπενελούξ για συγκεκριμένα θέματα που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012.

(3)

Είναι αναγκαίο να ρυθμιστεί η σχέση μεταξύ του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 με τη συμφωνία για το ΕΔΔΕ και με τη Συνθήκη του Δικαστηρίου της Μπενελούξ μέσω τροποποιήσεων του εν λόγω κανονισμού.

(4)

Το Ενιαίο Δικαστήριο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και το Δικαστήριο της Μπενελούξ θα πρέπει να θεωρηθούν δικαστήρια κατά την έννοια του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 προκειμένου να εξασφαλιστούν η ασφάλεια δικαίου και η προβλεψιμότητα για τους εναγομένους κατά των οποίων μπορεί να ασκηθεί αγωγή ενώπιον των εν λόγω δύο δικαστηρίων σε τόπο ευρισκόμενο σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο που ορίζουν οι κανόνες του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012.

(5)

Οι τροποποιήσεις του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 που προβλέπει ο παρών κανονισμός σχετικά με το Ενιαίο Δικαστήριο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας στοχεύουν στον καθορισμό της διεθνούς δικαιοδοσίας του εν λόγω δικαστηρίου και δεν επηρεάζουν την εσωτερική κατανομή διαδικασιών ανάμεσα στα τμήματα του εν λόγω δικαστηρίου ούτε τις ρυθμίσεις που ορίζονται στη συμφωνία για το ΕΔΔΕ οι οποίες αφορούν την άσκηση της δικαιοδοσίας, συμπεριλαμβανομένης της αποκλειστικής δικαιοδοσίας, κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου που προβλέπει η εν λόγω συμφωνία.

(6)

Ως δικαστήρια κοινά σε περισσότερα του ενός κράτη μέλη, το Ενιαίο Δικαστήριο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και το Δικαστήριο της Μπενελούξ δεν είναι σε θέση, όπως τα δικαστήρια ενός κράτους μέλους, να ασκούν την εκ της εθνικής νομοθεσίας δικαιοδοσία τους επί εναγομένων που δεν κατοικούν σε κράτος μέλος. Για να επιτραπεί στα δύο δικαστήρια να ασκούν δικαιοδοσία επί των εναγομένων αυτών, οι κανόνες του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 θα πρέπει, επομένως, να εφαρμόζονται επίσης σε εναγομένους που κατοικούν σε τρίτα κράτη σε ό,τι αφορά ζητήματα δικαιοδοσίας του Ενιαίου Δικαστηρίου Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και του Δικαστηρίου της Μπενελούξ. Οι ισχύοντες κανόνες δικαιοδοσίας του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 εξασφαλίζουν στενό σύνδεσμο ανάμεσα στις διαδικασίες στις οποίες εφαρμόζεται ο εν λόγω κανονισμός και στο έδαφος των κρατών μελών. Συνεπώς, αρμόζει η επέκταση των κανόνων αυτών σε διαδικασίες κατά όλων των εναγομένων, ασχέτως κατοικίας τους. Όταν εφαρμόζουν τους περί δικαιοδοσίας κανόνες του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012, το Ενιαίο Δικαστήριο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας και το Δικαστήριο της Μπενελούξ (στο εξής ατομικώς αναφερόμενα ως «κοινό δικαστήριο») θα πρέπει να εφαρμόζουν μόνο τους κανόνες εκείνους που αρμόζουν στα αντικείμενα για τα οποία τους έχει ανατεθεί δικαιοδοσία.

(7)

Ένα κοινό δικαστήριο θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα επίλυσης διαφορών στις οποίες ο εναγόμενος είναι υπήκοος τρίτου κράτους βάσει επικουρικού κανόνα δικαιοδοσίας σε διαδικασία κατά εναγομένου από τρίτο κράτος με αντικείμενο την προσβολή ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας που θεμελιώνει αξίωση αποζημίωσης τόσο εντός όσο και εκτός της Ένωσης. Η επικουρική δικαιοδοσία θα πρέπει να ασκείται όταν περιουσιακά στοιχεία του εναγομένου βρίσκονται σε κράτος μέλος - συμβαλλόμενο μέρος της ιδρυτικής πράξης του κοινού δικαστηρίου και η εν λόγω διαφορά παρουσιάζει επαρκή σύνδεσμο με το συγκεκριμένο κράτος μέλος, για παράδειγμα διότι ο προσφεύγων κατοικεί εκεί ή όταν τα αποδεικτικά στοιχεία που αφορούν τη διαφορά βρίσκονται εκεί. Κατά τη θεμελίωση της δικαιοδοσίας του, το κοινό δικαστήριο οφείλει να λαμβάνει υπόψη την αξία των εν λόγω περιουσιακών στοιχείων, που θα πρέπει να μην είναι αμελητέα και να επιτρέπει την εκτέλεση της απόφασης, τουλάχιστον εν μέρει, στα κράτη μέλη- συμβαλλόμενα μέρη της πράξης για την ίδρυση κοινού δικαστηρίου.

(8)

Οι κανόνες του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 περί εκκρεμοδικίας και συναφών αγωγών, με σκοπό την πρόληψη των παράλληλων διαδικασιών και ασυμβίβαστων αποφάσεων, θα πρέπει να εφαρμόζονται όταν ασκούνται οι αγωγές ενώπιον κοινού δικαστηρίου και ενώπιον δικαστηρίου κράτους μέλους στο οποίο δεν εφαρμόζεται η συμφωνία για το ΕΔΔΕ ή, αναλόγως, η Συνθήκη του Δικαστηρίου της Μπενελούξ.

(9)

Οι κανόνες του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 περί εκκρεμοδικίας και συναφών πράξεων θα πρέπει ομοίως να εφαρμόζονται όταν, κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου που προβλέπεται στη συμφωνία για το ΕΔΔΕ, κινούνται διαδικασίες που αφορούν ορισμένα είδη διαφορών ενώπιον του Ενιαίου Δικαστηρίου Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας, αφενός, και εθνικού δικαστηρίου κράτους μέλους που είναι συμβαλλόμενο μέρος της συμφωνίας για το ΕΔΔΕ, αφετέρου.

(10)

Οι αποφάσεις που έχουν εκδοθεί από το Ενιαίο Δικαστήριο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας ή το Δικαστήριο της Μπενελούξ θα πρέπει να αναγνωρίζονται και να εκτελούνται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 σε κράτος μέλος που δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος, κατά περίπτωση, της συμφωνίας για το ΕΔΔΕ ή της Συνθήκης του Δικαστηρίου της Μπενελούξ.

(11)

Οι αποφάσεις που έχουν εκδοθεί από τα δικαστήρια κράτους μέλους που δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος, κατά περίπτωση, της συμφωνίας για το ΕΔΔΕ ή της Συνθήκης του Δικαστηρίου της Μπενελούξ, θα πρέπει να αναγνωρίζονται και να εκτελούνται σε άλλο κράτος μέλος σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1215/2012.

(12)

Ο κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 θα πρέπει, συνεπώς, να τροποποιηθεί αναλόγως.

(13)

Δεδομένου ότι ο στόχος του παρόντος κανονισμού είναι αδύνατον να επιτευχθεί επαρκώς από τα κράτη μέλη, μπορεί όμως, εξαιτίας της κλίμακας και των αποτελεσμάτων του, να επιτευχθεί καλύτερα σε επίπεδο Ένωσης, η Ένωση δύναται να θεσπίσει μέτρα, σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, όπως διατυπώνεται στο άρθρο 5 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ). Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας, όπως διατυπώνεται στο εν λόγω άρθρο, ο παρών κανονισμός δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη του στόχου αυτού.

(14)

Σύμφωνα με το άρθρο 3 και το άρθρο 4α παράγραφος 1του πρωτοκόλλου αριθ. 21 για τη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας όσον αφορά τον χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, που προσαρτάται στη ΣΕΕ και τη Συνθήκη για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ), το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία κοινοποίησαν την επιθυμία τους να μετάσχουν στην έκδοση και την εφαρμογή του παρόντος κανονισμού.

(15)

Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου αριθ. 22 για τη θέση της Δανίας το οποίο προσαρτάται στη ΣΕΕ και τη ΣΛΕΕ, η Δανία δεν συμμετέχει στην έκδοση του παρόντος κανονισμού και δεν δεσμεύεται από αυτόν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή του, χωρίς να θίγεται η δυνατότητα της χώρας αυτής να εφαρμόσει τις τροποποιήσεις του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215/2012 που ορίζονται στον παρόντα κανονισμό σύμφωνα με το άρθρο 3 της συμφωνίας, της 19ης Οκτωβρίου 2005, μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και του Βασιλείου της Δανίας σχετικά με τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (5),