Regiony najbardziej oddalone

W obrębie Unii Europejskiej znajduje się dziewięć regionów najbardziej oddalonych (RNO): Gwadelupa, Gujana Francuska, Martynika, Majotta, Reunion i Saint-Martin (Francja), Wyspy Kanaryjskie (Hiszpania) oraz Azory i Madera (Portugalia). RNO stanowią integralną część UE i muszą stosować jej prawa oraz podlegają jej obowiązkom.

RNO wyróżnia oddalenie od Europy kontynentalnej, wyspiarski charakter, niewielkie rozmiary (z wyjątkiem Gujany Francuskiej), trudna topografia i charakterystyczny klimat oraz zależność gospodarcza od niewielkiej liczby produktów.

Na przestrzeni lat Komisja przyjęła kilka komunikatów w sprawie RNO. Ostatni w 2012 r. (COM(2012) 287: „Najbardziej oddalone regiony Unii Europejskiej: w kierunku partnerstwa na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu”). Komisja wspiera w nim RNO w wykorzystywaniu wszystkich możliwości w celu osiągnięcia inteligentnego, zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu w oparciu o zasoby i wewnętrzny potencjał, zapewnia, że europejskie ramy polityki przyczyniają się do zmniejszania przeszkód na drodze ku pełnej integracji RNO z jednolitym rynkiem, oraz podkreśla znaczenie RNO jako wspólnego dobra i wskazuje na potrzebę uwzględnienia ich specyfiki i ograniczeń.

W art. 349 Traktatu o funkcjonowaniu UE  uznano szczególne ograniczenia RNO oraz przewidziano przyjęcie szczególnych środków w ich sprawie. RNO jako pełnoprawne regiony UE, w przeciwieństwie do krajów i terytoriów zamorskich, kwalifikują się do finansowania z europejskich funduszy strukturalnych i inwestycyjnych.

ZOBACZ TEŻ:

• Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna
• Fundusze strukturalne i inwestycyjne
• Noty faktograficzne o Unii Europejskiej dotyczące regionów najbardziej oddalonych (RNO)
• Strona internetowa Komisji Europejskiej dotycząca RNO i KTZ