Uitvoeringshandelingen

Onder artikel 291 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, kunnen door de Europese Unie (EU) als wetgever bevoegdheden worden verleend aan de Europese Commissie (of in uitzonderlijke gevallen aan de Raad van de Europese Unie) om uitvoeringshandelingen aan te nemen — middels specifieke regels die zijn opgenomen in de wetgevingshandeling (de “basishandeling”). Deze wetten hebben tot doel uniforme voorwaarden te creëren voor de uitvoering van de betreffende wetgevingshandeling, indien en wanneer dit noodzakelijk is.

Uitvoeringshandelingen zijn niet-wetgevingshandelingen en kunnen een individuele of algemene toepassing hebben. Ze zijn vaak van administratieve of technische aard en kunnen een verscheidenheid aan vormen aannemen, bijvoorbeeld individuele financieringsbesluiten, vergunningsbesluiten om bepaalde producten op de markt te brengen, of modellen voor onder EU-recht vereiste certificaten. Ze worden vastgesteld op gebieden variërend van uitgavenprogramma’s, milieu- en gezondheidsbescherming of belastingen.

Uitvoeringshandelingen worden procesmatig door de Commissie vastgesteld na raadpleging van comités die bestaan uit technische deskundigen uit de EU-lidstaten, conform de regels en procedures die zijn vastgelegd in Verordening (EU) nr. 182/2011.

Het Europees Parlement en de Raad worden tijdens de voorbereiding van een uitvoeringshandeling op de hoogte gehouden en hebben toetsingsrecht, maar kunnen de vaststelling van een uitvoeringshandeling niet blokkeren.

ZIE OOK:

• Comitologie
• Raad van de Europese Unie
• Gedelegeerde handelingen
• Europese Commissie
• Europees Parlement
• Hiërarchie van de normen van de Europese Unie (EU)
• Wetgevingshandelingen
• Niet-wetgevingshandelingen
• Lidstaten
• Verdragen
• De uitvoeringsbevoegdheden van de Europese Commissie (samenvatting)
• Het afgeleide recht van de Europese Unie (samenvatting)
• Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (samenvatting).