[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 20.12.2007

KOM(2007) 854 wersja ostateczna

2007/0290 (CNS)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE RADY

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dla niektórych produktów rolnych („Rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”)

(przedstawiona przez Komisję)

UZASADNIENIE

1. kontekst

- Podstawa i cele wniosku: uzupełnienie nowych ram prawnych dla WPR, rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku (WE) nr 1234/2007

Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dla niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) dokonało przeglądu dotychczasowych 21 rozporządzeń w sprawie wspólnych organizacji rynku dotyczących poszczególnych sektorów i ich scalenia w formie jednego ogólnego rozporządzenia w celu usprawnienia i uproszczenia ram prawnych, nie zmieniając odnośnych polityk, a zatem dążąc do uzyskania jednego zestawu zbliżonych przepisów w tradycyjnych obszarach polityki rynkowej, takich jak interwencje, prywatne przechowywanie, przywozowe kontyngenty taryfowe, refundacje wywozowe, środki ochronne, przepisy dotyczące pomocy państwa i konkurencji, podawanie do wiadomości danych oraz sprawozdawczość. Wniosek w sprawie rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku został złożony przez Komisję w grudniu 2006 r. Zapewnia on utrzymanie dotychczasowych decyzji politycznych podjętych w ramach WPR. Zarówno wniosek jak i rozporządzenie przyjęte przez Radę w jego następstwie są zatem aktem stanowiącym techniczne uproszczenie, opartym na sytuacji prawnej z grudnia 2006 r. Przyjęte od tej pory przez Radę ważne zmiany w sektorach cukru, owoców i warzyw, owoców i warzyw przetworzonych, nasion, wołowiny, mleka i przetworów mlecznych nie mogły być wzięte pod uwagę przy przyjmowaniu rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku, należy je zatem obecnie uwzględnić.

- Kontekst ogólny

Niniejszy wniosek jest podstawowym elementem planów Komisji w zakresie racjonalizacji i uproszczenia wspólnej polityki rolnej (WPR). Główne elementy podejścia Komisji zostały przedstawione w jej komunikacie z 2005 r. w sprawie uproszczenia i udoskonalenia prawodawstwa w zakresie wspólnej polityki rolnej (zwanym dalej komunikatem)[1]. W dokumencie tym Komisja podkreśla, że „ograniczenie biurokracji w sektorze gospodarstw rolnych poprzez wprowadzenie bardziej przejrzystych, zrozumiałych i mniej uciążliwych przepisów umożliwi podmiotom gospodarczym ograniczenie kosztów, a obywatelom Europy zakup produktów o jak najkorzystniejszej relacji ceny do jakości”.

- Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek

Rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku stanowi już ramy prawne dla wspólnej organizacji rynków cukru, nasion, mleka i przetworów mlecznych i uchyli ono obowiązujące do tej pory rozporządzenia w sprawie wspólnej organizacji poszczególnych rynków z chwilą rozpoczęcia stosowania rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku w odniesieniu do poszczególnych sektorów, tj. dnia 1 lipca 2008 r. w przypadku nasion, mleka i produktów mlecznych oraz dnia 1 października 2008 r. w przypadku cukru.

Jeżeli chodzi o owoce i warzywa oraz owoce i warzywa przetworzone, odnośne wspólne organizacje rynku zostały utrzymane równolegle do przepisów rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku i zostaną uchylone na mocy niniejszego wniosku a ich treść zostanie w pełni uwzględniona w rozporządzeniu o jednolitej wspólnej organizacji rynku.

Natomiast w odniesieniu do wspólnej organizacji wołowiny i cielęciny, organizacja ta została w pełni uwzględniona w rozporządzeniu o jednolitej wspólnej organizacji rynku a nowe zasady dotyczące wprowadzania do obrotu zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 700/2007 pozostają obecnie jedynymi, które nie zostały jeszcze wpisane w nowe, horyzontalne ramy prawne.

- Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii

Niniejszy wniosek w dziedzinie rolnictwa stanowi integralną część ogólnego podejścia Komisji do uproszczenia i udoskonalenia prawodawstwa, określonego w komunikacie z dnia 25 października z 2005 r. zatytułowanym „Realizacja wspólnotowego programu lizbońskiego - Strategia w zakresie uproszczenia otoczenia regulacyjnego” [2] i potwierdzone w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 16 grudnia 2003 r. [3]

2. Konsultacje z zainteresowanymi stronami oraz ocena skutków

- Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Konsultacje z zainteresowanymi stronami zostały przeprowadzone w ramach przygotowań do przyjęcia rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku, które ostatecznie zostało uznane za pozytywny krok w stronę uzyskania bardziej przejrzystych i łatwiej dostępnych przepisów stosowanych w obszarze WPR w odniesieniu do rynków. Zważywszy, że niniejszy wniosek stanowi jedynie uzupełnienie rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku i nie wprowadza żadnych istotnych zmian, dalsze konsultacje nie są potrzebne.

- Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej

Nie zaistniała potrzeba skorzystania z pomocy ekspertów zewnętrznych.

- Ocena skutków

Nie dotyczy. Niniejszy wniosek nie podlega wymaganiom oceny wpływu, ponieważ nie jest zawarty w programie działalności legislacyjnej i prac Komisji.

3. Aspekty prawne i główne cechy horyzontalnej wspólnej organizacji rynku

- Podstawa prawna

Artykuły 36 i 37 Traktatu

- Zawartość wniosku

Od czasu złożenia wniosku w sprawie rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku, poprzednie wspólne organizacje rynku w sektorach cukru, nasion, mleka i przetworów mlecznych uległy istotnym zmianom. Zmiany te nie zostały uwzględnione w rozporządzeniu o jednolitej wspólnej organizacji rynku. Należy je uwzględnić teraz, tak aby uniknąć ponownego przyjmowania starych przepisów od początku stosowania rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku.

Ponadto rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku nie uwzględniło jeszcze sektorów owoców i warzyw, owoców i warzyw przetworzonych oraz wina (w odniesieniu do tych sektorów, rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku przewiduje jedynie stosowanie procedury komitetu zarządzającego), gdyż sektory te wchodzą w zakres niedawno przeprowadzonej lub jeszcze kontynuowanej reformy ogólnej. Motyw 8 rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku stanowi, że sektory te powinny zostać włączone do rozporządzenia po wdrożeniu stosownych reform. Dotyczy to sektorów owoców i warzyw oraz owoców i warzyw przetworzonych, które zostały istotnie zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1182/2007 z dnia 26 września 2007 r. ustanawiającym przepisy szczegółowe dotyczące sektora owoców i warzyw, zmieniającym dyrektywy 2001/112/WE, 2001/113/WE i rozporządzenia (EWG) nr 827/68, (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96, (WE) nr 2826/2000, (WE) nr 1782/2003 oraz (WE) nr 318/2006 oraz uchylającym rozporządzenie (WE) nr 2202/96 [4] .

W końcu Rada, przyjmując rozporządzenie (WE) nr 700/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r., przyjęła zasady dotyczące wprowadzania do obrotu mięsa pochodzącego z bydła w wieku do dwunastu miesięcy[5]. Zważywszy na ogólny cel rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku polegający na utworzeniu horyzontalnych ram prawnych obejmujących wszystkie zasady WPR dotyczące rynku, należy uwzględnić wyżej wymienione przepisy.

- Zasada pomocniczości

Cel niniejszego wniosku pokrywa się z celem samego rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku i polega na uproszczeniu ram prawnych wspólnych organizacji rynku nie zmieniając założeń polityki.

- Wybór instrumentów

Proponowane instrumenty: rozporządzenie.

Inne środki nie są odpowiednie z uwagi na fakt, że wniosek ma na celu ustanowienie horyzontalnej wspólnej organizacji rynku do bezpośredniego stosowania we wszystkich państwach członkowskich.

4. wpływ na budżet

Z uwagi na fakt, że wniosek nie zmienia środków istniejących w ramach wspólnej polityki rolnej, nie wywiera on wpływu na budżet.

5. Uproszczenie

Wniosek stanowi uzupełnienie aktu, który został przyjęty w celach wprowadzenia uproszczeń technicznych. Wprowadzi on dalsze uproszczenia do otoczenia regulacyjnego WPR poprzez dodanie pewnych brakujących zasad do rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku. Przewiduje się, że wniosek spowoduje znaczne uproszczenie obowiązującego prawodawstwa.

Uchylenie istniejącego prawodawstwa

Przyjęcie niniejszego wniosku spowoduje uchylenie czterech rozporządzeń Rady.

2007/0290 (CNS)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE RADY

zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1234/2007 ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dla niektórych produktów rolnych („Rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 36 i 37,

uwzględniając wniosek Komisji[6],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[7],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W celu uproszczenia otoczenia regulacyjnego wspólnej polityki rolnej (WPR) rozporządzenie rady (WE) nr 1234/2007 („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) [8] uchyliło i zastąpiło jednym aktem prawnym wszystkie rozporządzenia przyjęte przez Radę od wprowadzenia WPR w ramach tworzenia wspólnych organizacji rynku w odniesieniu do produktów rolnych lub grup produktów.

(2) Zgodnie z motywem 7 rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku uproszczenie nie miało prowadzić do kwestionowania decyzji politycznych dotyczących WPR podejmowanych w przeszłości, a zatem jego celem nie było wprowadzenie żadnych nowych instrumentów lub środków. W związku z tym rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku odzwierciedla decyzje polityczne podjęte do momentu przedstawienia przez Komisję wniosku dotyczącego tego rozporządzenia.

(3) Równolegle do negocjacji prowadzonych wewnątrz Rady w sprawie przyjęcia rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku, Rada przeprowadziła również negocjacje i przyjęła szereg decyzji dotyczących odnośnej polityki w kilku sektorach, mianowicie w sektorze cukru, nasion, mleka i przetworów mlecznych.

(4) Rozporządzenie Rady (WE) nr 318/2006 z dnia 20 lutego 2006 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru[9] zostało zmienione głównie w celu osiągnięcia równowagi strukturalnej odnośnego rynku. Zmiany te zostały przyjęte i opublikowane na krótko przed opublikowaniem rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku.

(5) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1947/2005 z dnia 23 listopada 2005 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze nasion[10] zostało zmienione wraz z przyjęciem rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku. Wprowadzona zmiana polega na wstrzymaniu możliwości udzielania przez Finlandię pomocy krajowej w odniesieniu do nasion i materiału siewnego zbóż oraz, aby umożliwić rolnikom w Finlandii przygotowanie się do sytuacji, w której pomoc krajowa nie będzie dostępna, na dopuszczeniu dodatkowego, ostatecznego okresu przejściowego, w którym pomoc krajowa w odniesieniu do produkcji nasion i materiału siewnego zbóż, z wyjątkiem nasion tymotki, może być przyznawana w Finlandii.

(6) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/1999 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych[11] zostało zmienione na krótko przed przyjęciem rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku poprzez wprowadzenie szeregu zmian w zakresie programów interwencji publicznej i prywatnego przechowywania w odniesieniu do masła i odtłuszczonego mleka w proszku, uchylenie oferowanej siłom zbrojnym możliwości kupna masła po obniżonych cenach oraz ustanowienie ryczałtowej stawki pomocy obejmującej wszystkie kategorie mleka dostarczanego uczniom w placówkach edukacyjnych. Ponadto rozporządzenie Rady (WE) nr 2597/97 z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiające dodatkowe zasady w sprawie wspólnej organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych w odniesieniu do mleka spożywczego [12] również zostało zmienione równocześnie z rozporządzeniem (WE) nr 1255/1999 poprzez wprowadzenie zezwolenia na wprowadzanie do obrotu jako mleka spożywczego produktów o zawartości tłuszczu innej niż uprzednio przewidziana w tym rozporządzeniu.

(7) Wymienione zmiany muszą zostać włączone do rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku, aby zapewnić utrzymanie w mocy w ramach tego rozporządzenia decyzji podjętych w odnośnych sektorach.

(8) Równolegle do negocjacji i przyjęcia rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku Rada przeprowadziła również negocjacje i przyjęła reformę odnośnej polityki w sektorach owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw. W tym celu przyjęto rozporządzenie Rady (WE) nr 1182/2007 z dnia 26 września 2007 r. ustanawiające przepisy szczegółowe dotyczące sektora owoców i warzyw, zmieniające dyrektywy 2001/112/WE, 2001/113/WE i rozporządzenia (EWG) nr 827/68, (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96, (WE) nr 2826/2000, (WE) nr 1782/2003, (WE) nr 318/2006 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 2202/96 [13] . Zgodnie z motywem 8 rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku, wyłącznie te przepisy obydwu wyżej wymienionych sektorów, które nie były przedmiotem reformy polityki, zostały od razu włączone do rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku, natomiast podstawowe przepisy, które były przedmiotem reformy, należy włączyć do tegoż rozporządzenia dopiero po wdrożeniu stosownych reform. Jako że warunek ten został spełniony, sektory owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw należy w pełni włączyć do rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku, uwzględniając w nim decyzje dotyczące działań politycznych przyjęte w rozporządzeniu (WE) nr 1182/2007 w odniesieniu do wspólnej organizacji rynków dla produktów obydwu sektorów.

(9) Rozporządzenie Rady (WE) nr 700/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. w sprawie wprowadzania do obrotu mięsa pochodzącego z bydła w wieku do dwunastu miesięcy[14] wprowadziło nowe zasady wprowadzania do obrotu odnośnych produktów. Celem rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku było zebranie w jednych ramach prawnych wszystkich istniejących zasad dotyczących wspólnej organizacji rynków, zastępując podejście sektorowe podejściem horyzontalnym. Ponieważ rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku zawiera zasady dotyczące wprowadzania do obrotu dotyczące różnych sektorów, właściwym jest włączenie nowych zasad wprowadzania do obrotu wprowadzonych rozporządzeniem (WE) nr 700/200 do rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku.

(10) Należy zatem wprowadzić stosowne zmiany w rozporządzeniu o jednolitej wspólnej organizacji rynku.

(11) Zmiany te powinny wejść w życie najpóźniej w dniu, od którego rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku stosuje się do odnośnych sektorów zgodnie z art. 204 ust. 2 tego rozporządzenia. Artykuł 204 ust. 2 akapit drugi odpowiednio lit. a) i f) przewiduje, że w odniesieniu do sektorów nasion, wołowiny i cielęciny oraz mleka i przetworów mlecznych rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku stosuje się od dnia 1 lipca 2008 r. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem również stosować się do wymienionych sektorów od dnia 1 lipca 2008 r.

(12) W odniesieniu do kilku przepisów dotyczących sektorów owoców i warzyw oraz przetworzonych owoców i warzyw, które zostały uwzględnione w rozporządzeniu o jednolitej wspólnej organizacji rynku, rozporządzenie to stosuje się, zgodnie z art. 204 ust. 2 akapit pierwszy, od dnia 1 stycznia 2008 r. Odnośne zmiany przewidziane w niniejszym rozporządzeniu mogłyby zatem wejść w życie z dniem rozpoczęcia stosowania rozporządzenia w odniesieniu do sektorów nasion, wołowiny i cielęciny oraz mleka i przetworów mlecznych, tj. 1 lipca 2008 r.

(13) Artykuł 2 akapit drugi zdanie drugie rozporządzenia (WE) nr 1152/2007 stanowi, że niektóre zmiany wprowadzone tym rozporządzeniem w odniesieniu do sektora mleka stosuje się dopiero od dnia 1 września 2008 r. Odnośne zmiany niniejszego rozporządzenia powinno się stosować od tego samego dnia.

(14) Zgodnie z art. 204 ust. 2 akapit drugi lit. c) rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku rozporządzenie to w odniesieniu do sektora cukru stosuje się od dnia 1 października 2008 r. Mając to na uwadze, odnoszące się do tego sektora przepisy przewidziane w niniejszym rozporządzeniu należy również stosować od dnia 1 października 2008 r.

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 1234/2007 wprowadza się następujące zmiany:

(1) W art. 1 wprowadza się następujące zmiany:

a) Ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„W odniesieniu do sektora wina stosuje się wyłącznie art. 195 niniejszego rozporządzenia.”;

b) Dodaje się ustęp w brzmieniu:

„4. Rozdział II części IV ma zastosowanie do ziemniaków świeżych lub schłodzonych objętych kodem CN 0701.”

(2) W art. 3 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„W przypadku produktów sektora owoców i warzyw oraz przetworów owocowych i warzywnych w stosownych przypadkach lata gospodarcze ustala Komisja.”

(3) W art. 6 ust. 2 lit. c) i d) otrzymują brzmienie:

„c) „śmietana” oznacza śmietankę uzyskaną bezpośrednio i wyłącznie z mleka.”;

(4) Artykuł 8 ust. 1 lit. e) pkt (ii) otrzymuje brzmienie:

„(ii) w odniesieniu do odtłuszczonego mleka w proszku 169,80 EUR za 100 kg;”

(5) W art. 10 ust. 1 lit f) otrzymuje brzmienie:

„f) odtłuszczonego mleka w proszku najwyższej jakości wytworzonego z mleka metodą rozpyłową w zatwierdzonym przedsiębiorstwie we Wspólnocie, o minimalnej zawartości białka wynoszącej 34,0 % w odtłuszczonej masie suchej.”

(6) Artykuł 15 otrzymuje brzmienie:

„ Artykuł 15 Masło

1. Zakup masła w ramach interwencji publicznej otwiera się co roku na okres od 1 marca do 31 sierpnia.

2. Komisja może wstrzymać zakup w ramach interwencji publicznej, jeżeli ilości oferowane w ramach interwencji w tym okresie przekraczają 30000 ton. W tym przypadku zakup może być dokonywany w ramach procedury przetargowej, zgodnie z wymogami, które określa Komisja.”

(7) W art. 23 skreśla się akapit drugi.

(8) W art. 26 lit. a) pkt ii) otrzymuje brzmienie:

„(ii) wywozu, bez dalszego przetwarzania lub po przetworzeniu na produkty wymienione w załączniku I do Traktatu bądź na towary wymienione załączniku XX część III do niniejszego rozporządzenia lub

(iii) wykorzystania na cele przemysłowe, o których mowa w art. 62. ”

(9) W art. 28 lit. a) otrzymuje brzmienie:

„a) w przypadku:

(i) masła niesolonego wyprodukowanego - w zatwierdzonym przedsiębiorstwie we Wspólnocie - ze śmietany lub mleka o minimalnej zawartości tłuszczu mlecznego 82 % wagowo i maksymalnej zawartości wody 16 % wagowo;

„(ii) masła solonego wyprodukowanego - w zatwierdzonym przedsiębiorstwie we Wspólnocie – ze śmietany lub mleka o minimalnej zawartości tłuszczu mlecznego 80 % wagowo, maksymalnej zawartości suchej masy beztłuszczowej 2 % wagowo, maksymalnej zawartości wody 16 % wagowo i maksymalnej zawartości soli 2 % wagowo.”

(10) Artykuł 29 otrzymuje brzmienie:

„ Artykuł 29 Warunki i wysokość dopłat do masła

Wysokość dopłat do masła ustala Komisja na podstawie kosztów przechowywania i prawdopodobnych tendencji cenowych na rynku masła świeżego i masła z zapasów.

Jeśli w chwili wycofania ze składu następuje niekorzystna zmiana na rynku, której nie można było przewidzieć w chwili wprowadzania do składu, pomoc może zostać zwiększona.”

(11) W art. 31 wprowadza się następujące zmiany:

a) W ust. 1 lit. d) i g) otrzymują brzmienie:

„d) serów nadających się do długiego przechowywania oraz serów, które są produkowane z mleka owczego lub koziego i wymagają przynajmniej sześciomiesięcznego okresu dojrzewania;

e) wieprzowiny;

f) mięsa baraniego i koziego.”;

b) Ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Komisja ustala wysokość dopłat do prywatnego przechowywania, o których mowa w ust. 1, z wyprzedzeniem lub w ramach procedur przetargowych;

W odniesieniu do serów, o których mowa w ust. 1 lit. d), wysokość dopłat ustalana jest przy uwzględnieniu kosztów przechowywania oraz konieczności utrzymania równowagi między serami objętymi dopłatami a pozostałymi serami wprowadzanymi na rynek."

(12) Skreśla się art. 35.

(13) Artykuł 36 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Jeżeli rozwój tendencji cenowych i stan zapasów produktów serowych, o których mowa w art. 31 ust. 1 lit. d), wskazują na poważne zakłócenie równowagi na rynku, którego można uniknąć lub które można zredukować dzięki przechowywaniu sezonowemu, Komisja może podjąć decyzję o przyznaniu dopłat do prywatnego przechowywania.”

(14) W art. 50 ust. 5 i 6 otrzymują następujące brzmienie:

"5. Przedsiębiorstwa cukrownicze, które nie podpisały przedsiewnych umów dostawy buraków kwotowych po cenach minimalnych na ilość buraków odpowiadającą ich cukrowi kwotowemu, skorygowanemu, w stosownych przypadkach, o współczynnik wycofania prewencyjnego ustalony zgodnie z art. 52 ust. 2 akapit pierwszy, są zobowiązane do zapłacenia co najmniej ceny minimalnej buraków kwotowych za wszystkie buraki cukrowe, które przetwarzają na cukier.

6. Porozumienia branżowe mogą przewidywać odstępstwa od ust. 3, 4 i 5, pod warunkiem że odstępstwa te zostaną zatwierdzone przez dane państwo członkowskie.”

(15) Artykuł 52 otrzymuje brzmienie:

„ Artykuł 52 Wycofanie cukru z rynku

1. W celu zachowania równowagi strukturalnej rynku na poziomie cenowym bliskim cenie referencyjnej, z uwzględnieniem zobowiązań Wspólnoty wynikających z umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, Komisja może podjąć decyzję o wycofaniu z rynku, w odniesieniu do danego roku gospodarczego, ilości cukru lub izoglukozy produkowanych w ramach kwot, które przewyższają próg obliczony zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

2. Próg wycofania, o którym mowa w ust. 1, wylicza się dla każdego przedsiębiorstwa dysponującego kwotą poprzez przemnożenie jego kwoty przez współczynnik ustalony przez Komisję, najpóźniej do dnia 16 marca poprzedniego roku gospodarczego, na podstawie spodziewanych tendencji rynkowych. W odniesieniu do roku gospodarczego 2008/2009 współczynnik ten stosuje się do kwoty pomniejszonej o ilości, których się zrzeknięto, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 320/2006, przyznanej najpóźniej dnia 15 marca 2008 r.

Na podstawie uaktualnionych tendencji rynkowych Komisja może podjąć decyzję do dnia 31 października danego roku gospodarczego o dostosowaniu lub, w przypadku gdyby taka decyzja nie została podjęta zgodnie akapitem pierwszym tego ustępu, ustaleniu współczynnika.

3. Do rozpoczęcia kolejnego roku gospodarczego każde przedsiębiorstwo, któremu przyznano kwotę, przechowuje na własny koszt ilości cukru wyprodukowanego w ramach kwoty przekraczające próg wyliczony zgodnie z ust. 2. Ilości cukru lub glukozy wycofane w roku gospodarczym uznaje się za pierwsze ilości wyprodukowane w ramach kwoty dla kolejnego roku gospodarczego.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu, uwzględniając spodziewane tendencje na rynku cukru, Komisja może podjąć decyzję o uznaniu, na bieżący lub kolejny rok gospodarczy, całości lub części wycofanego cukru, izoglukozy lub syropu insulinowego za:

a) nadwyżkę cukru lub nadwyżkę izoglukozy, które można przeznaczyć do zaklasyfikowania jako cukier przemysłowy lub izoglukozę przemysłową; lub

b) produkcję w ramach kwoty tymczasowej, z której część może zostać zarezerwowana na wywóz, z poszanowaniem zobowiązań Wspólnoty wynikających z umów zawartych na mocy art. 300 Traktatu.

4. Jeżeli podaż cukru we Wspólnocie jest niewystarczająca, Komisja może podjąć decyzję o sprzedaży pewnej ilości cukru wycofanego na rynku wspólnotowym przed końcem okresu wycofania.

5. W przypadku, gdy wycofane ilości cukru uznawane są za pierwsze ilości wyprodukowane w kolejnym roku gospodarczym, plantatorom buraków cukrowych należy wypłacić minimalną cenę obowiązującą dla tego roku gospodarczego.

W przypadku, gdy wycofany cukier zostaje wykorzystany jako cukier przemysłowy lub ulega wywozowi zgodnie z ust. 3 lit. a) i b) niniejszego artykułu, nie stosuje się wymogów określonych w art. 49 dotyczących ceny minimalnej.

W przypadku, gdy wycofane ilości cukru zostaną sprzedane na rynku Wspólnoty przed upływem okresu wycofania zgodnie z ust. 4, plantatorom buraków cukrowych należy wypłacić cenę minimalną obowiązującą w odnośnym roku gospodarczym.

Artykuł 52a Wycofanie cukru z rynku w latach gospodarczych 2008/2009 i 2009/2010

1. W drodze odstępstwa od art. 52 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, w odniesieniu do państw członkowskich, których krajowa kwota cukru uległa zmniejszeniu w wyniku zrzeczenia się kwot zgodnie z art. 3 i art. 4a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 320/2006, Komisja ustala współczynnik na lata gospodarcze 2008/2009 i 2009/2010 zgodnie z załącznikiem VIIc do niniejszego rozporządzenia.

2. Wobec przedsiębiorstwa, które, zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a) lub b) rozporządzenia (WE) nr 320/2006, zrzeknie się całości przydzielonej mu kwoty ze skutkiem w kolejnym roku gospodarczym, nie należy, na jego wniosek, stosować współczynników, o których mowa w art. 52 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. Przedsiębiorstwo składa odnośny wniosek przed upływem roku gospodarczego, którego dotyczy wycofanie.”

(16) Artykuł 59 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 59Zarządzanie kwotami

1. Komisja koryguje kwoty określone w załączniku VI do dnia 30 kwietnia 2008 r. dla roku gospodarczego 2008/2009 oraz do końca lutego 2009 r. i 2010 r. odpowiednio dla lat gospodarczych 2009/2010 i 2010/2011. Korekta wynika z zastosowania ust. 2 niniejszego artykułu i art. 58 niniejszego rozporządzenia oraz art. 3 i art. 4a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 320/2006.

2. Uwzględniając skutki systemu restrukturyzacji przewidzianego w rozporządzeniu (WE) nr 320/2006 Komisja ustala, najpóźniej do końca lutego 2010 r., wspólną wartość procentową konieczną do zmniejszenia istniejących kwot cukru i izoglukozy dla każdego państwa członkowskiego lub regionu w celu uniknięcia zachwiań równowagi rynku począwszy od roku gospodarczego 2010/2011. Państwa członkowskie odpowiednio korygują kwotę w odniesieniu do każdego przedsiębiorstwa.

W drodze odstępstwa od ·akapitu pierwszego niniejszego ustępu, w odniesieniu do państw członkowskich, których krajowa kwota cukru uległa zmniejszeniu w wyniku zrzeczenia się kwot zgodnie z art. 3 i art. 4a ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 320/2006, Komisja ustala współczynnik zgodnie z załącznikiem VIIa do niniejszego rozporządzenia. Odnośne państwa członkowskie odpowiednio korygują współczynnik stosowany wobec każdego przedsiębiorstwa dysponującego kwotą znajdującego się na ich terytorium, zgodnie z załącznikiem VIIb do niniejszego rozporządzenia.

Akapit pierwszy i drugi niniejszego ustępu nie sięgają zastosowania wobec regionów najbardziej oddalonych, o których mowa w art. 299 ust. 2 Traktatu.”

(17) W art. 60 wprowadza się następujące zmiany:

a) Tytuł otrzymuje następujące brzmienie:

„Artykuł 60Ponowny przydział kwoty krajowej i zmniejszanie kwot”;

b) Ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Państwo członkowskie może zmniejszyć kwotę cukru lub izoglukozy przydzieloną przedsiębiorstwu mającemu siedzibę na jego terytorium o najwyżej 10 % na rok gospodarczy 2008/2009 i kolejne, przy jednoczesnym zagwarantowaniu przedsiębiorstwom możliwości uczestniczenia w mechanizmach ustanowionych rozporządzeniem (WE) nr 320/2006. W takim przypadku państwa członkowskie stosują obiektywne i niedyskryminujące kryteria.”;

c) dodaje się ustęp w następującym brzmieniu:

„4. W drodze odstępstwa od ust. 3 niniejszego artykułu, w przypadkach, gdzie zastosowanie ma art. 4a rozporządzenia (WE) nr 320/2006, państwa członkowskie dokonują korekty kwoty cukru przyznanej danemu przedsiębiorstwu poprzez zastosowanie zmniejszenia określonego w ust. 4 tego artykułu, w granicach wartości procentowej ustalonej w ust. 1 niniejszego artykułu."

(18) Artykuł 64 lit. c) otrzymuje brzmienie:

„c) cukru i izoglukozy wycofanych z rynku zgodnie z art. 52 i 52a, w odniesieniu do których nie wypełniono zobowiązań określonych w art. 52 ust. 3.”

(19) W art. 101 lit. b)–e) otrzymują następujące brzmienie:

„b) przez wytwórców produktów cukierniczych i lodów;

c) przez wytwórców innych środków spożywczych, które określa Komisja;

d) w celu bezpośredniego spożycia masła skoncentrowanego.”

(20) Artykuł 102 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

"3. Dopłaty wspólnotowe wynoszą 18,15 EUR/100 kg w odniesieniu do wszystkich rodzajów mleka.

Kwoty dopłat do innych kwalifikujących się przetworów mlecznych są ustalane z uwzględnieniem składników mleka w przedmiotowym produkcie.”

(21) Po sekcji IV rozdział IV tytuł I część II dodaje się sekcję IVa w brzmieniu:

„SEKCJA IVadopłaty w sektorze owoców i warzyw

PODSEKCJA IGRUPY PRODUCENTÓW

Artykuł 103a Pomoc dla grup producentów

1. W trakcie okresu przejściowego dopuszczonego zgodnie z art. 125e, w odniesieniu do grup producentów sektora owoców i warzyw utworzonych w celu uzyskania uznania jako organizacja producentów, państwa członkowskie mogą przyznać:

a) pomoc mającą na celu wsparcie tworzenia się tych organizacji i ułatwienia im działalności administracyjnej;

b) pomoc w sposób bezpośredni lub za pośrednictwem instytucji kredytujących na pokrycie części inwestycji wymaganych do uznania i określonych w planie uznawania, o którym mowa w art. 125e ust. 1 akapit trzeci.

2. Pomoc, o której mowa w ust. 1 podlega zwrotowi przez Wspólnotę zgodnie z zasadami, które Komisja powinna przyjąć, dotyczącymi finansowania takich środków i obejmującymi progi, pułapy oraz intensywność finansowania przez Wspólnotę.

3. Pomoc, o której mowa w ust. 1 lit. a), ustalana jest dla każdej grupy producentów na podstawie jej produkcji rynkowej i wynosi, za pierwszy, drugi, trzeci, czwarty i piąty rok:

a) odpowiednio 10 %, 10%, 8%, 6% i 4% wartości produkcji rynkowej w państwach członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. lub później;

b) odpowiednio 5%, 5%, 4%, 3% i 2% wartości produkcji rynkowej w regionach najbardziej oddalonych Wspólnoty, o których mowa w art. 299 ust. 2 Traktatu lub na mniejszych wyspach Morza Egejskiego, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1405/2006*.

Wartości te mogą być zmniejszone w zależności od wartości produkcji rynkowej przekraczającej ustalony próg. Niezależnie od roku wysokość pomocy wypłacanej grupie producentów może być ograniczona pułapem.

PODSEKCJA IIFUNDUSZE I PROGRAMY OPERACYJNE

Artykuł 103b Fundusze operacyjne

1. Organizacje producentów działające w sektorze owoców i warzyw mogą ustanowić fundusz operacyjny. Fundusz ten jest finansowany z:

a) wkładów finansowych pochodzących od członków lub organizacji producentów;

b) pomocy finansowej Wspólnoty, która może zostać przyznana organizacjom producentów.

2. Fundusze operacyjne służą wyłącznie do finansowania programów operacyjnych zatwierdzonych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 103f.

Artykuł 103c Programy operacyjne

1. Programy operacyjne mają dwa lub więcej celów określonych w art. 122 lit. c) lub następujące cele:

a) planowanie produkcji,

b) poprawa jakości produktów,

c) podwyższenie handlowej wartości produktów,

d) promocja produktów świeżych lub przetworzonych,

e) środki ochrony środowiska i metody produkcji bezpieczne dla środowiska w tym rolnictwo ekologiczne,

f) zarządzanie sytuacjami kryzysowymi i zapobieganie im.

2. Zarządzanie sytuacjami kryzysowymi i zapobieganie im związane jest z unikaniem kryzysów i postępowaniem w sytuacji kryzysowej na rynkach owoców i warzyw i w tym kontekście obejmuje:

a) wycofywanie z rynku,

b) zbieranie zielonych owoców i warzyw lub niezbieranie,

c) promowanie i informowanie,

d) działania szkoleniowe,

e) ubezpieczanie zbiorów,

f) wsparcie na rzecz kosztów administracyjnych poniesionych na rozwój funduszy wzajemnego inwestowania.

Środki zarządzania sytuacjami kryzysowymi i zapobiegania im, w tym spłata kapitału i odsetek, o którym mowa w akapicie trzecim, nie mogą stanowić więcej niż jedną trzecią wydatków w ramach programu operacyjnego.

W celu pokrycia kosztów środków zarządzania sytuacjami kryzysowymi i zapobiegania im organizacje producentów mogą zaciągać pożyczki na warunkach rynkowych. W takim przypadku spłata kapitału i odsetek od tych pożyczek może stanowić część programu operacyjnego i, jako taka, kwalifikować się do pomocy finansowej Wspólnoty na mocy art. 103d. Wszelkie działania szczególne podejmowane w ramach zarządzania sytuacjami kryzysowymi i zapobiegania im finansowane są albo poprzez wymienione pożyczki albo bezpośrednio.

3. Państwa członkowskie gwarantują, że:

a) programy operacyjne zawierają co najmniej dwa działania na rzecz ochrony środowiska lub

b) co najmniej 10 % wydatków poniesionych w ramach programów operacyjnych dotyczy działań na rzecz ochrony środowiska.

Działania na rzecz ochrony środowiska powinny być zgodne z wymogami związanymi z płatnościami rolno-środowiskowymi określonymi w art. 39 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW)**.

W przypadku, gdy co najmniej 80 % członków organizacji producentów zobowiązanych jest do dotrzymania jednego lub kilku identycznych zobowiązań wynikających z tego przepisu, każde z tych zobowiązań liczy się jako oddzielne działanie na rzecz ochrony środowiska, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. a).

Wsparcie dla działań na rzecz środowiska, o których mowa w akapicie pierwszym, obejmuje dodatkowe koszty i utracony przychód, wynikające z danego działania.

4. Ustęp 3 stosuje się w odniesieniu do Bułgarii i Rumunii dopiero od dnia 1 stycznia 2011 r.

5. Inwestycje zwiększające negatywny wpływ na środowisko są dozwolone wyłącznie w przypadku zapewnienia skutecznych zabezpieczeń mających na celu ochronę środowiska przed tym wpływem.

Artykuł 103d Wspólnotowa pomoc finansowa

1. Wspólnotowa pomoc finansowa jest równa rzeczywiście wpłaconej kwocie finansowego wkładu, o której mowa w art. 103b ust. 1 lit. a), ale jest ograniczona do 50 % rzeczywiście poniesionych wydatków.

2. Wspólnotowa pomoc finansowa jest ograniczona do 4,1 % wartości produkcji rynkowej osiągniętej przez każdą organizację producentów.

Wymieniona wielkość procentowa może zostać zwiększona do 4,6 % wartości produkcji rynkowej, pod warunkiem że kwota wykraczająca ponad 4,1 % wartości produkcji rynkowej jest wykorzystana wyłącznie na środki zarządzania sytuacjami kryzysowymi i zapobiegania im.

3. Na wniosek organizacji producentów wartość procentowa przewidziana w ust. 1 wynosi 60 %, w przypadku gdy program operacyjny lub jego część spełnia co najmniej jeden z następujących warunków:

a) zostały przedstawione przez kilka wspólnotowych organizacji producentów działających w różnych państwach członkowskich w ramach działań transnarodowych;

b) zostały przedstawione przez jedną lub kilka organizacji producentów zaangażowanych w programy realizowane na zasadzie międzybranżowej;

c) obejmuje wyłącznie szczególne wsparcie produkcji wyrobów ekologicznych objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych***,

d) zostały przedstawione przez organizację producentów w jednym z państw członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej dnia 1 maja 2004 r. lub później i dotyczą środków realizowanych nie dłużej niż do końca 2013 r.;

e) zostały po raz pierwszy przedstawione przez uznaną organizację producentów, która połączyła się z inną uznaną organizacją producentów;

f) zostały po raz pierwszy przedstawione przez stowarzyszenie uznanych organizacji producentów;

g) zostały przedstawione przez organizację producentów w państwach członkowskich, w których organizacje producentów wprowadzają do obrotu mniej niż 20 % wyprodukowanych owoców i warzyw;

h) zostały przedstawione przez organizację producentów w jednym z najbardziej oddalonych regionów Wspólnoty;

i) obejmuje wyłącznie wsparcie szczególne przeznaczone na działania promujące spożycie owoców i warzyw, skierowane do dzieci w placówkach edukacyjnych.

4. Wartość procentowa przewidziana w ust. 1 akapit pierwszy wynosi 100 % w przypadku wycofania owoców i warzyw z rynku, których ilość nie przekracza 5 % produkcji rynkowej każdej organizacji producentów, oraz których zbyt odbywa się w drodze:

a) darmowej dystrybucji wśród organizacji charytatywnych i fundacji, zatwierdzonych w tym celu przez państwa członkowskie, do wykorzystania w ich działalności mającej na celu pomoc osobom, których prawo do otrzymywania pomocy społecznej jest uznane w prawie krajowym, w szczególności w związku z tym, że osoby te nie posiadają środków utrzymania;

b) bezpłatnej dystrybucji w zakładach karnych, szkołach i instytucjach szkolnictwa publicznego, na obozach wypoczynkowych dla dzieci oraz w szpitalach i domach spokojnej starości wyznaczonych przez państwa członkowskie, które podejmują wszelkie niezbędne kroki dla zagwarantowania, że dystrybuowane w ten sposób ilości produktów stanowią uzupełnienie ilości normalnie kupowanych przez jednostki tego rodzaju.

Artykuł 103e Krajowa pomoc finansowa

1. W tych regionach Wspólnoty, gdzie stopień zorganizowania producentów jest szczególnie niski, państwa członkowskie mogą uzyskać upoważnienie Komisji, na podstawie ich właściwie umotywowanego wniosku, do wypłacenia organizacjom producentów krajowej pomocy finansowej równej co najwyżej 80 % wkładu finansowego, o którym mo wa w art. 103b ust. 1 lit. a). Pomoc ta ma stanowić uzupełnienie funduszu operacyjnego.

W regionach państw członkowskich, w których organizacje producentów wprowadzają do obrotu mniej niż 15 % produkcji owoców i warzyw i których produkcja owoców i warzyw stanowi co najmniej 15 % ich całkowitej produkcji rolnej, pomoc, o której mowa w akapicie pierwszym, może być zwrócona przez Wspólnotę na wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego.

2. W drodze odstępstwa od art. 180 niniejszego rozporządzenia art. 87–89 Traktatu nie sięgają zastosowania do krajowej pomocy finansowej dopuszczonej zgodnie z ust. 1.

Artykuł 103f Ramy krajowe i krajowa strategia tworzenia programów operacyjnych

1. Państwa członkowskie ustanawiają ramy krajowe w celu sporządzenia ogólnych warunków w odniesieniu do środków określonych w 103c ust. 3. Ramy zakładają w szczególności, że działania te spełniają właściwe wymogi rozporządzenia Rady (WE) nr 1698/2005****, w tym wymogi zawarte w art. 5 tego rozporządzenia w zakresie komplementarności, spójności i zgodności.

Państwa członkowskie przedstawiają proponowane przez siebie ramy Komisji, która w ciągu trzech miesięcy może wnioskować o wprowadzenie zmian, jeżeli uzna, że propozycja nie umożliwia realizacji celów określonych w art. 174 Traktatu oraz w szóstym wspólnotowym programie działań w zakresie środowiska naturalnego*****. Inwestycje w poszczególnych gospodarstwach wspierane w ramach programów operacyjnych również uwzględniają te cele.

2. Państwa członkowskie przyjmują krajową strategię na rzecz trwałych programów operacyjnych na rynku owoców i warzyw. Strategia ta uwzględnia następujące elementy:

a) analizę sytuacji pod kątem mocnych i słabych stron oraz potencjału w zakresie rozwoju;

b) uzasadnienie dla wybranych priorytetów;

c) cele programów operacyjnych i instrumentów oraz wskaźniki wydajności;

d) ocenę programów operacyjnych;

e) zobowiązania sprawozdawcze dla organizacji producentów.

Strategia powinna również uwzględniać ramy krajowe, o których mowa w ust. 1.

3. Ustępy 1 i 2 nie sięgają zastosowania do państw członkowskich, w których nie istnieją uznane organizacje producentów.

Artykuł 103g Zatwierdzenie programów operacyjnych

1. Projekty programów operacyjnych są przedkładane właściwym organom krajowym, które zatwierdzają je lub odrzucają lub żądają wprowadzenia do nich zmian zgodnie z przepisami niniejszej podsekcji.

2. Organizacje producentów przekazują państwu członkowskiemu informację o przewidywanej kwocie funduszu operacyjnego na dany rok oraz przedstawiają właściwe uzasadnienia oparte na przewidywaniach programu operacyjnego, przekazują informacje o wydatkach w roku bieżącym i ewentualnie w roku poprzednim oraz, w razie potrzeby, przewidywanej wielkości produkcji na rok następny.

3. Państwo członkowskie powiadamia organizację producentów lub stowarzyszenie organizacji producentów o przewidywanej kwocie wspólnotowej pomocy finansowej zgodnie z limitami określonymi w art. 103d.

4. Wypłaty wspólnotowej pomocy finansowej są dokonywane na podstawie wydatków poniesionych z tytułu programów objętych programem operacyjnym. Zaliczki mogą być wypłacane w odniesieniu do tych samych programów z zastrzeżeniem przepisu o gwarancji lub zabezpieczeniu.

5. Organizacja producentów powiadamia państwo członkowskie o ostatecznej kwocie wydatków za rok poprzedni, załączając niezbędne dokumenty towarzyszące, tak aby mogła otrzymać pozostałą część wspólnotowej pomocy finansowej.

6. Czas trwania programów operacyjnych i finansowania ich z jednej strony przez producentów i organizacje producentów, a z drugiej przez Wspólnotę, wynosi co najmniej trzy lata, a maksymalnie pięć lat.

Artykuł 103h Przepisy wykonawcze

Komisja ustanawia szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszej sekcji, a w szczególności:

a) przepisy dotyczące finansowania środków, o których mowa w art. 103a, w tym progi i pułapy pomocy oraz wysokość współfinansowania pomocy przez Wspólnotę;

b) proporcję i zasady zwrotu kosztów poniesionych w związku ze środkami, o których mowa w art. 103e ust.1;

c) przepisy dotyczące inwestycji w poszczególnych gospodarstwach;

d) terminy składania informacji i powiadomień, o których mowa w art. 103g;

e) przepisy dotyczące częściowej wypłaty wspólnotowej pomocy finansowej, o której mowa w art. 103g.

* Dz.U. L 265 z 26.9.2006, str. 1.

** Dz.U. L 277 z 21.10.2005, str. 1.

*** Dz.U. L 189 z 20.7.2007, str. 1.

**** Dz.U. L 277 z 21.10.2005, str. 1.

***** Decyzja nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiająca szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego (Dz.U. L 242 z 10.9.2002, str. 1).

(22) W art. 113 wprowadza się następujące zmiany:

a) Ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Komisja może wprowadzić przepisy dotyczące norm handlowych dla jednego z produktów lub większej ich liczby w ramach następujących sektorów:

a) oliwki stołowe i oliwa z oliwek, w odniesieniu do produktów, o których mowa w załączniku I część VII lit. a);

b) owoce i warzywa;

c) owoce i warzywa przetworzone;

d) banany;

e) żywe rośliny.”

b) W ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

i) w lit. a) wprowadza się następujące zmiany:

i a ) punkt (iii) otrzymuje brzmienie:

„(iii) interesu konsumentów w zakresie otrzymywania dokładnych i jasnych informacji na temat produktów, dotyczących w szczególności kraju pochodzenia, klasy oraz, w stosownych przypadkach, odmiany (lub rodzaju) produktu;”

i b ) dodaje się następujący punkt:

„(v) jeśli chodzi o sektor owoców i warzyw oraz owoców i warzyw przetworzonych, norm przyjętych przez Europejską Komisję Gospodarczą ONZ (EKGNZ).”

(ii) litera b) otrzymuje brzmienie:

„b) mogą odnosić się w szczególności do jakości, podziału na klasy, wagi, rozmiaru, pakowania, opakowywania, przechowywania, transportu, prezentacji, wprowadzania do obrotu, pochodzenia i oznakowania.”

(23) Po art. 113 dodaje się następujące art. 113a i 113b w brzmieniu:

„Artykuł 113a Dodatkowe wymogi związane z wprowadzaniem do obrotu produktów sektora owoców i warzyw

1. Produkty sektora owoców i warzyw przeznaczone do sprzedaży konsumentowi jako produkty świeże mogą być wprowadzone do obrotu jedynie, jeśli są zdrowe, zapewniają rzetelne standardy a ich jakość pozwala na wprowadzenie do obrotu oraz jeśli zawierają one informację o kraju pochodzenia.

2. Właściciel produktów sektora owoców i warzyw oraz owoców i warzyw przetworzonych objętych normami handlowymi jest odpowiedzialny za zapewnienie ich zgodności z art. 133 ust. 3 akapit pierwszy.

3. Zgodnie z art. 113 ust. 3 akapit drugi i bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczegółowych przepisów, które Komisja może przyjąć zgodnie z art. 194, w szczególności w odniesieniu do spójnego przeprowadzania kontroli zgodności, państwa członkowskie dokonują, w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz owoców i warzyw przetworzonych, selektywnej kontroli zgodności danych produktów z odnośnymi normami handlowymi, opartej o analizę ryzyka. Kontrole te skupiają się na etapie przed wysyłką z obszarów produkcji, obejmującym pakowanie lub ładowanie produktów. W przypadku produktów pochodzących z państw trzecich, kontrole przeprowadzane są przed dopuszczeniem ich do swobodnego obrotu.

Artykuł 113b Wprowadzania do obrotu wołowiny pochodzącej z bydła w wieku do dwunastu miesięcy

1. Bez uszczerbku dla przepisów ustanowionych w art. 42 ust. 1 l it. a) i ust. 2 oraz w załączniku V pkt A, warunki ustanowione w załączniku XIa, w szczególności ustanowione w pkt III tego załącznika opisy produktów rynkowych, które należy stosować, mają zastosowanie do wołowiny pochodzącej z bydła w wieku do dwunastu miesięcy poddanego ubojowi po dniu 1 lipca 2008 r., niezależnie, czy została ona wyprodukowana we Wspólnocie, czy przywieziona z państw trzecich.

Jednak mięso z bydła w wieku do dwunastu miesięcy poddanego ubojowi przed dniem 1 lipca 2008 r. może być nadal wprowadzane do obrotu bez wymogu spełnienia warunków ustanowionych w załączniku XIa.

2. Warunki, o których mowa w ust. 1 nie mają zastosowania do wołowiny objętej chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym zarejestrowanymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 510/2006 przed dniem 29 czerwca 2007 r.”

(24) W art. 121 wprowadza się następujące zmiany:

a) Litera a) otrzymuje brzmienie:

„a) norm handlowych, o których mowa w art. 113 i 113a, w tym przepisów dotyczących:

i) odstępstw lub wyłączeń ze stosowania norm;

(ii) przedstawiania szczegółowych informacji wymaganych przez normy oraz wprowadzania do obrotu i oznaczania;

(iii) stosowania norm w odniesieniu do produktów przywiezionych do Wspólnoty lub z niej wywiezionych;

(iv) w odniesieniu do art. 113a ust. 1, określenia definicji produktu, który jest zdrowy, zapewnia rzetelne standardy a jego jakość pozwala na wprowadzenie do obrotu;”

b) Dodaje się lit. j) w następującym brzmieniu:

„j) w odniesieniu do warunków, których należy przestrzegać przy wprowadzaniu do obrotu wołowiny pochodzącej z bydła w wieku do dwunastu miesięcy zgodnie z art. 113b:

i) praktycznych metod zapisu litery identyfikującej kategorię, zgodnie z załącznikiem XIa pkt II, jeżeli chodzi o umiejscowienie i wielkość stosowanych znaków;

(ii) przywozu mięsa z państw trzecich, o którym mowa w załączniku XIa pkt VIII, w odniesieniu do metod kontroli zgodności z niniejszym rozporządzeniem.”

c) Dodaje się ustęp w brzmieniu:

„Komisja może zmienić część B tabeli zamieszczonej w załączniku XIa pkt III ust. 2.”

(25) W art. 122 wprowadza się następujące zmiany:

a) Litera a) otrzymuje brzmienie:

„a) skupiają producentów jednego z następujących sektorów:

i) sektor chmielu;

(ii) sektor oliwek stołowych i oliwy z oliwek;

(iii) sektor owoców i warzyw w odniesieniu do rolników uprawiających co najmniej jeden produkt tego sektora i/lub produktów przeznaczonych wyłącznie do przetworzenia;

(iv) sektor jedwabników;”

b) Litera c) pkt (iii) otrzymuje brzmienie:

„(iii) wspierania racjonalizacji i mechanizacji produkcji, w szczególności w celu optymalizacji kosztów produkcji oraz ustabilizowania cen producenta.”

(26) W art. 123 wprowadza się następujące zmiany:

a) Akapit pierwszy staje się ustępem 1.

b) Akapit drugi otrzymuje brzmienie:

"2. Jeżeli jednak organizacje międzybranżowe, o których mowa w ust. 1 prowadzą działalność na terytoriach kilku państw członkowskich, są one uznawane przez Komisję bez pomocy komitetu, o którym mowa w art. 195.

3. Zgodnie z ust. 1 państwa członkowskie uznają również organizacje międzybranżowe, które:

a) skupiają przedstawicieli działalności gospodarczej związanej z produkcją lub przetwórstwem produktów sektora owoców i warzyw lub związanej z handlem nimi;

b) powstały z inicjatywy wszystkich lub niektórych organizacji lub związków, które je tworzą;

c) realizują co najmniej dwa z następujących działań w jednym regionie Wspólnoty lub więcej, uwzględniając interesy konsumentów:

(i) poprawa znajomości oraz przejrzystości produkcji i rynku,

(ii) pomoc w celu lepszej koordynacji sposobu wprowadzania do obrotu owoców i warzyw, w szczególności poprzez prace badawcze i badania rynku,

(iii) sporządzanie znormalizowanych formularzy umów zgodnych z zasadami wspólnotowymi,

(iv) pełniejsze wykorzystanie potencjału wyprodukowanych owoców i warzyw,

(v) dostarczanie informacji i prowadzenie badań niezbędnych dla dostosowania produkcji pod kątem produktów bardziej odpowiadających wymaganiom rynku oraz gustom i oczekiwaniom konsumentów, w szczególności w odniesieniu do jakości produktu i ochrony środowiska,

(vi) poszukiwanie sposobów ograniczenia stosowania produktów fitosanitarnych i innych środków produkcji oraz zapewnienia jakości produktu oraz ochrony gleby i wody,

(vii) opracowywanie metod i instrumentów mających na celu poprawę jakości produktu,

(viii) wykorzystywanie potencjału i ochrona rolnictwa ekologicznego, jak również nazw pochodzenia, znaków jakości i oznaczeń geograficznych,

(ix) promowanie produkcji zintegrowanej lub innych metod produkcji przyjaznych dla środowiska,

(x) ustanawianie zasad w odniesieniu do zasad produkcji i wprowadzania do obrotu, o których mowa w załączniku XVIa pkt 2 i 3, które są surowsze niż zasady wspólnotowe i krajowe.”

(27) Po części II tytuł II rozdział II sekcja I dodaje się sekcję Ia w brzmieniu:

„sekcja ia PRZEPISY DOTYCZąCE ORGANIZACJI PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH I ORGANIZACJI MIęDZYBRANżOWYCH W SEKTORZE OWOCÓW I WARZYW

PODSEKCJA I PRZEPISY DOTYCZąCE ZRZESZANIA SIę ORGANIZACJI PRODUCENTÓW I ICH UZNAWANIA

Artykuł 125a Przepisy dotyczące zrzeszania się organizacji producentów

1. Zasady zrzeszania się organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw wymagają od producentów będących jej członkami, w szczególności:

a) stosowania zasad przyjętych przez organizację producentów dotyczących sprawozdawczości produkcyjnej, produkcji, wprowadzania do obrotu i ochrony środowiska;

b) przynależności, z tytułu wytwarzania produktu wymienionego w art. 122 lit. a) pkt (iii) w danym gospodarstwie, do jednej tylko organizacji producentów;

c) wprowadzania do obrotu całej wspomnianej produkcji za pośrednictwem organizacji producentów;

d) dostarczania informacji wymaganych przez organizację producentów do celów statystycznych, w szczególności w odniesieniu do obszarów uprawnych, wielkości zbiorów, rentowności i sprzedaży bezpośredniej;

e) wpłacania wkładów finansowych ustalonych w ramach zasad zrzeszania się, przeznaczonych na tworzenie i uzupełnianie funduszu operacyjnego przewidzianego w art. 103b.

2. Bez względu na postanowienia lit. c) ustępu 1, w przypadkach, gdy organizacja producentów udzieliła zezwolenia i gdy jest to zgodne z zasadami i warunkami określonymi przez organizację producentów, producenci będący członkami mają prawo do:

a) sprzedaży konsumentom na ich własne potrzeby nie więcej niż określonej części ich produkcji i/lub produktów bezpośrednio w gospodarstwach i/lub poza nimi, przy czym część kwalifikująca się do takiej sprzedaży została ustalona przez państwa członkowskie na poziomie co najmniej 10 %;

b) wprowadzania do obrotu we własnym zakresie lub za pośrednictwem innej organizacji producentów wyznaczonej przez ich własną organizację producentów, produktów w ilościach, które mają charakter marginalny w stosunku do wielkości wprowadzanych do obrotu przez ich organizację;

c) wprowadzania do obrotu za pośrednictwem innej organizacji producentów wyznaczonej przez ich własną organizację produktów, które ze względu na swoje właściwości, zwykle nie są objęte działalnością handlową danej organizacji;

3. Zasady zrzeszania się organizacji producentów przewidują ponadto:

a) procedury związane z określaniem, przyjmowaniem i zmienianiem zasad określonych w ust. 1;

b) zobowiązanie członków do wpłacania wkładów finansowych potrzebnych do finansowania organizacji producentów;

c) przepisy umożliwiające członkom-producentom demokratyczną kontrolę organizacji i jej decyzji;

d) kary za naruszenie zobowiązań określonych w zasadach zrzeszania się, w szczególności za zaleganie z wpłatami lub naruszenie zasad ustalonych przez organizację producentów;

e) zasady przyjmowania nowych członków, w szczególności minimalny okres członkostwa;

f) zasady prowadzenia rachunkowości i opracowywania budżetu niezbędne dla funkcjonowania organizacji.

4. Organizacje producentów w sektorze owoców i warzyw uważa się za działające w imieniu swoich członków w odniesieniu do kwestii ekonomicznych oraz reprezentujące ich interesy.

Artykuł 125b Uznawanie

1. Państwa członkowskie uznają jako organizacje producentów wszelkie podmioty prawne lub jasno określone części podmiotów prawnych, które wystąpiły o takie uznanie, pod warunkiem że:

a) ich celem jest stosowanie zasad uprawy, technologii produkcji i zasad gospodarki ściekami korzystnych dla środowiska, w szczególności w celu ochrony jakości zasobów wody, gleby i krajobrazu oraz zachowania lub stymulacji różnorodności biologicznej, oraz przestrzegają one wymogów określonych w art. 122 i art. 125a i są w stanie stosownie to udowodnić;

b) posiadają minimalną liczbę członków i są odpowiedzialne za minimalną wielkość lub wartość nadającej się do sprzedaży produkcji rynkowej, do określenia przez państwa członkowskie, oraz są w stanie stosownie to udowodnić;

c) istnieją wystarczające dowody na to, że są one w stanie właściwie prowadzić swą działalność, zarówno pod względem ram czasowych, jak i skuteczności i koncentracji dostaw; w tym celu państwa członkowskie mogą określić, które z produktów lub grup produktów wymienionych w art. 122 lit. a) pkt (iii) powinny wchodzić w zakres działania organizacji producentów;

d) efektywnie umożliwiają one swoim członkom uzyskanie wsparcia technicznego w zakresie stosowania przyjaznych dla środowiska metod uprawy;

e) w razie potrzeby skutecznie zapewniają one swoim członkom środki techniczne umożliwiające zbiór, magazynowanie, pakowanie i wprowadzanie do obrotu ich produktów;

f) zapewniają one właściwe zarządzanie swoją działalnością handlową i księgowością; oraz

g) nie zajmują one dominującej pozycji na danym rynku, chyba że jest to niezbędne do wykonania celów art. 33 Traktatu.

2. Państwa członkowskie:

a) w okresie trzech miesięcy od złożenia przez organizację producentów wniosku i wszystkich stosownych dokumentów potwierdzających, podejmują decyzję dotyczącą uznania organizacji producentów;

b) w regularnych odstępach czasu przeprowadzają kontrole, aby upewnić się, czy organizacje producentów spełniają wymogi określone w niniejszym tytule, a w przypadku niespełnienia tych wymogów lub nadużyć dotyczących przepisów zawartych w niniejszym rozporządzeniu nakładają kary na te organizacje i, jeśli to konieczne, wycofują ich uznanie;

c) raz na rok powiadamiają Komisję o każdej decyzji dotyczącej uznania, odmowy lub wycofania uznania.

Podsekcja IIzrzeszanie się organizacji producentów i grup producentów

Artykuł 125c Zrzeszanie się organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw

Zrzeszenie organizacji producentów w sektorze owoców i warzyw powstaje z inicjatywy uznanych organizacji producentów i może realizować którekolwiek z działań przypisanych organizacji producentów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu. W tym celu państwa członkowskie mogą uznać, w odpowiedzi na złożony wniosek, zrzeszenie organizacji producentów, jeżeli:

a) dane państwo członkowskie uważa, że odnośne zrzeszenie jest zdolne do skutecznej realizacji tych działań, oraz

b) zrzeszenie nie zajmuje dominującej pozycji na danym rynku, chyba że jest to niezbędne do wykonania celów art. 33 Traktatu.

Artykuł 125a ust. 4 stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Artykuł 125d Outsourcing

Państwa członkowskie mogą zezwolić uznanej organizacji producentów sektora owoców i warzyw lub uznanemu zrzeszeniu organizacji producentów działającemu w tym sektorze na outsourcing, w tym oddziałom, któregokolwiek z działań, pod warunkiem, że dostarczą one odnośnemu państwu członkowskiemu wystarczających dowodów, że jest to właściwy sposób na osiągnięcie celów danej organizacji producentów lub danego zrzeszenia organizacji producentów.

Artykuł 125e Grupy producentów w sektorze owoców i warzyw

1. W państwach członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej dnia 1 maja 2004 r. lub później, lub które są położone w najbardziej oddalonych regionach Wspólnoty, o których mowa w art. 299 ust. 2 Traktatu, lub na mniejszych wyspach Morza Egejskiego, o których mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1405/2006, grupy producentów mogą być tworzone, z inicjatywy rolników uprawiających co najmniej jeden produkt sektora owoców i warzyw i/lub produkty tego sektora przeznaczone wyłącznie do przetworzenia, w celu uzyskania uznania jako organizacja producentów.

Takie grupy producentów mogą skorzystać z okresu przejściowego w celu spełnienia wymogów uznania jako organizacja producentów zgodnie z art. 122.

W celu zakwalifikowania grupy przedstawiają właściwemu państwu członkowskiemu podzielony na etapy plan uznawania, którego zatwierdzenie sygnalizuje początek okresu, o którym mowa w akapicie drugim, i stanowi wstępne uznanie. Okres przejściowy nie może przekraczać pięciu lat.

2. Przed zatwierdzeniem planu uznawania państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoich zamiarach i ich przewidywanych następstwach finansowych.

Podsekcja IIIRozszerzenie zasad na producentów w określonym obszarze gospodarczym

Artykuł 125f Rozszerzenie zasad

1. W przypadkach gdy organizacja producentów sektora owoców i warzyw, która działa w określonym obszarze gospodarczym, uznawana jest, w odniesieniu do konkretnego produktu, za reprezentatywną dla produkcji i producentów w tym obszarze, zainteresowane państwo członkowskie, na wniosek organizacji producentów, może zobowiązać producentów prowadzących działalność gospodarczą w tym obszarze, którzy nie należą do organizacji producentów, do przestrzegania następujących zasad:

a) zasad określonych w art. 125a ust. 1 lit. a),

b) zasad wymaganych do wdrożenia środków, o których mowa w art. 103c ust. 2 lit. c).

Akapit pierwszy stosuje się pod warunkiem, że zasady te:

a) obwiązywały przez okres co najmniej jednego roku gospodarczego,

b) są ujęte w wyczerpującym wykazie w załączniku XVIa,

c) będą obowiązywać przez nie więcej niż trzy lata gospodarcze.

Warunek, o którym mowa w akapicie drugim lit. a), nie ma jednak zastosowania, jeśli odnośne zasady pokrywają się z zasadami ujętymi w załączniku XVIa pkt. 1, 3 i 5. W takim przypadku rozszerzenie zasad nie może obowiązywać przez okres dłuższy, niż jeden rok gospodarczy.

2. Do celów niniejszej podsekcji „obszar gospodarczy” oznacza strefę geograficzną utworzoną z przylegających lub sąsiadujących ze sobą regionów produkcyjnych, w których warunki produkcji i wprowadzania do obrotu są jednolite.

Państwa członkowskie przekazują Komisji wykaz obszarów gospodarczych.

W ciągu miesiąca od powiadomienia Komisja zatwierdza wykaz lub po konsultacji z danym państwem członkowskim, podejmuje decyzję o zmianach, które muszą być przez to państwo wprowadzone. Komisja podaje zatwierdzony wykaz do wiadomości publicznej w sposób, jaki uzna za właściwy.

3. Organizacja producentów jest uważana za reprezentatywną w rozumieniu ust. 1, w przypadku gdy jej członkowie stanowią co najmniej 50 % producentów w obszarze gospodarczym, w którym ona działa, i gdy obejmuje ona co najmniej 60 % wielkości produkcji tego obszaru. Bez uszczerbku dla ust. 5, przy wyliczaniu wymienionych wartości procentowych nie należy brać pod uwagę producentów lub produkcji produktów ekologicznych objętych rozporządzeniem (WE) nr 834/2007.

4. Zasady obowiązujące wszystkich producentów w określonym obszarze gospodarczym:

a) nie są krzywdzące dla innych producentów w państwie członkowskim lub Wspólnocie;

b) nie mają zastosowania w odniesieniu do produktów dostarczanych dla przetwórstwa na podstawie umowy zawartej przez rozpoczęciem roku gospodarczego, chyba że są one wyraźnie nimi objęte, z wyłączeniem zasad dotyczących sprawozdań w sprawie produkcji określonych w art. 125a ust. 1 lit. a);

c) nie mogą być sprzeczne z obowiązującymi zasadami wspólnotowymi i krajowymi.

5. Zasady nie mogą zobowiązywać producentów produktów ekologicznych objętych rozporządzeniem (WE) nr 834/2007, chyba że na taki środek wyraziło zgodę co najmniej 50 % tych producentów w obszarze gospodarczym, w którym działa organizacja producentów, i że organizacja obejmuje co najmniej 60 % tej produkcji w danym obszarze.

Artykuł 125g Tryb powiadamiania

Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o zasadach, do których przestrzegania zobowiązały wszystkich producentów w określonym obszarze gospodarczym zgodnie z art. 125 f ust. 1. Komisja podaje te zasady do wiadomości publicznej w sposób, jaki uzna za właściwy.

Artykuł 125h Uchylanie rozszerzenia zasad

Komisja decyduje, że państwo członkowskie musi uchylić rozszerzenie zasad, o którym zdecydowało to państwo członkowskie zgodnie za art. 125f ust. 1:

a) jeżeli uzna, że przedmiotowe rozszerzenie na innych producentów eliminuje konkurencję na znacznej części rynku wewnętrznego lub zagraża wolnemu obrotowi towarów lub że cele art. 33 Traktatu są zagrożone;

b) jeżeli uzna, że art. 81 ust. 1 Traktatu ma zastosowanie do zasad rozszerzonych na innych producentów. Decyzja Komisji w odniesieniu do tych zasad ma zastosowanie dopiero od dnia takiego ustalenia;

c) jeżeli po dokonaniu kontroli uzna, że przepisy zawarte w niniejszej podsekcji nie były przestrzegane.

Artykuł 125i Wkład finansowy producentów niebędących członkami

W przypadku stosowania art. 125f ust. 1, zainteresowane państwo członkowskie może zdecydować w oparciu o przedstawiony dowód, że producenci niebędący członkami są zobowiązani wobec organizacji producentów do wkładów finansowych płaconych przez producentów będących członkami, w takim stopniu, w jakim są one wykorzystane na pokrycie:

a) kosztów administracyjnych wynikających ze stosowania zasad, o których mowa w art. 125f ust. 1;

b) kosztów prac badawczych, badań rynku i promowania sprzedaży podejmowanych przez organizację lub zrzeszenie i przynoszących korzyści wszystkim producentom w tym obszarze.

Artykuł 125j Rozszerzenie zasad zrzeszania się organizacji producentów

Dla celów niniejszego rozporządzenia wszelkie odniesienia do organizacji producentów rozumiane są jako odniesienia do uznanych zrzeszeń organizacji producentów.

Podsekcja IVOrganizacje międzybranżowe w sektorze świeżych owoców i warzyw

Artykuł 125k Uznawanie i wycofanie uznania

1. Jeżeli struktury państwa członkowskiego to uzasadniają, państwa członkowskie mogą uznać za organizacje międzybranżowe wszystkie organizacje utworzone na ich terytorium, które złożyły odpowiedni wniosek, pod warunkiem że:

a) prowadzą one swoją działalność w jednym lub kilku regionach w danym państwie członkowskim;

b) reprezentują znaczną część produkcji lub handlu i/lub przetwórstwa owoców i warzyw oraz produktów uzyskiwanych w drodze przetworzenia owoców i warzyw w danym regionie lub regionach i, jeżeli działają w więcej niż jednym regionie, mogą wykazać się minimalnym poziomem reprezentatywności w każdym regionie dla każdej z branż, które skupiają;

c) prowadzą co najmniej dwa rodzaje działalności spośród określonych w art. 123 ust. 3 lit. c);

d) same nie zajmują się produkcją lub przetwórstwem lub wprowadzaniem do obrotu owoców i warzyw ani produktów uzyskanych w drodze przetworzenia z owoców i warzyw;

e) nie są one zaangażowane w żadne porozumienie, decyzję lub uzgodnione praktyki spośród określonych w art. 176a ust.4.

2. Przed udzieleniem uznania państwo członkowskie powiadamia Komisję o organizacjach międzybranżowych, które złożyły wniosek o uznanie, dostarczając wszystkich istotnych informacji dotyczących ich reprezentatywności i różnorodnych działań, wraz ze wszystkimi innymi informacjami niezbędnymi do dokonania oceny.

Komisja może sprzeciwić się uznaniu w terminie dwóch miesięcy po powiadomieniu.

3. Państwa członkowskie:

a) decydują o tym, czy udzielić uznania w okresie trzech miesięcy od złożenia wniosku wraz ze wszystkimi odpowiednimi dokumentami towarzyszącymi;

b) w regularnych odstępach czasu przeprowadzają kontrole, aby upewnić się, czy organizacja międzybranżowa spełnia zasady i warunki uznania, w przypadku niespełnienia tych wymogów lub nadużyć dotyczących przepisów zawartych w niniejszym rozporządzeniu nakładają kary na te organizacje i, jeśli to konieczne, wycofują uznanie danej organizacji;

c) wycofują uznanie w przypadku gdy:

(i) wymogi i warunki uznania ustanowione w niniejszej podsekcji nie są już spełniane;

(ii) organizacja międzybranżowa przystąpi do któregokolwiek rodzaju porozumienia, decyzji lub uzgodnionych praktyk, określonych w art. 176a ust. 3, bez uszczerbku dla wszelkich innych kar, które zostaną nałożone zgodnie z prawem krajowym;

(iii) organizacja międzybranżowa nie spełnia obowiązku powiadomienia, o którym mowa w art. 176a ust. 2;

d) w terminie dwóch miesięcy powiadamiają Komisję o wszelkich decyzjach dotyczących dokonania, odmowy dokonania oraz wycofania uznania.

4. Komisja określa zasady i warunki, w tym zasady i warunki dotyczące częstotliwości, zgodnie z którymi państwa członkowskie przekazują jej sprawozdanie w sprawie działalności organizacji międzybranżowych.

W wyniku przeprowadzenia kontroli Komisja może zwrócić się do państwa członkowskiego o wycofanie uznania.

5. Uznanie stanowi upoważnienie do realizowania działań wymienionych w art. 123 ust. 3 lit. c), zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia.

6. Komisja podaje wykaz uznanych organizacji międzybranżowych do wiadomości publicznej, w sposób, jaki uzna za odpowiedni, ze wskazaniem sfery gospodarczej lub obszaru ich działalności oraz działań realizowanych w rozumieniu art. 1251. Wykaz organizacji międzybranżowych, którym uznanie zostało wycofane, jest również podawany do wiadomości publicznej.

Artykuł 125 l Rozszerzenie zasad

1. W przypadkach, w których organizacja międzybranżowa działająca w określonym regionie lub regionach państwa członkowskiego jest uważana za reprezentatywną dla produkcji lub handlu lub przetworzenia danego produktu, zainteresowane państwo członkowskie na wniosek zainteresowanej organizacji międzybranżowej może sprawić, by niektóre z umów, decyzji lub uzgodnionych praktyk wewnątrz tej organizacji przez ograniczony okres obowiązywały inne podmioty, indywidualne lub grupowe, działające w danym regionie lub regionach, które nie należą do tej organizacji.

2. Organizację międzybranżową uważa się za reprezentatywną w rozumieniu ust. 1, w przypadku gdy odpowiada ona za co najmniej dwie trzecie produkcji lub handlu lub przetwarzania danego produktu lub produktów w danym regionie bądź regionach państwa członkowskiego. W przypadku, gdy wniosek o rozszerzenie jej zasad na inne podmioty obejmuje więcej regionów niż jeden, organizacja międzybranżowa musi wykazać minimalny poziom reprezentatywności w odniesieniu do każdej z branż, które skupia w każdym z danych regionów.

3. Zasady, o których rozszerzenie na inne podmioty gospodarcze można wnioskować:

a) dotyczą jednego z następujących celów:

(i) sprawozdawczości produkcyjnej i rynkowej,

(ii) surowszych zasad produkcji, niż ustanowione zasady wspólnotowe lub krajowe,

(iii) sporządzenia znormalizowanych umów zgodnych z zasadami wspólnotowymi,

(iv) zasad dotyczących wprowadzania do obrotu,

(v) zasad dotyczących ochrony środowiska,

(vi) środków promowania i wykorzystania potencjału produktów,

(vii) środków ochrony rolnictwa ekologicznego, jak również nazw pochodzenia, znaków jakości i oznaczeń geograficznych;

b) muszą obowiązywać od co najmniej jednego roku gospodarczego;

c) mogą być wiążące przez okres nie dłuższy niż trzy lata gospodarcze;

d) nie są krzywdzące dla innych podmiotów w państwie członkowskim lub Wspólnocie.

Warunek, o którym mowa w akapicie pierwszym lit. b), nie ma zastosowania, jeśli odnośne zasady pokrywają się z zasadami ujętymi w załączniku XVIa pkt. 1, 3 i 5. W takim przypadku rozszerzenie zasad nie może mieć zastosowania przez okres dłuższy, niż jeden rok gospodarczy.

4. Zasady, o których mowa w ustępie 3 lit. a) pkt. (ii), (iv) i (v), muszą być takie same, jak zasady określone w załączniku XVIa. Zasady, o których mowa w ust. 3 lit. a) pkt (ii), nie mają zastosowania do produktów wyprodukowanych poza danym regionem lub regionami, o których mowa w ust. 1.

Artykuł 125m Powiadamianie i uchylanie rozszerzenia zasad

1. Państwa członkowskie powiadamiają niezwłocznie Komisję o zasadach, do których przestrzegania zobowiązały wszystkie podmioty w jednym lub kilku określonych regionach zgodnie z art. 125l ust. 1. Komisja podaje te zasady do wiadomości publicznej w sposób, jaki uzna za właściwy.

2. Przed podaniem zasad do wiadomości publicznej Komisja informuje komitet ustanowiony w art. 195 o każdym powiadomieniu dotyczącym rozszerzenia umów międzybranżowych.

3. Komisja decyduje, że państwo członkowskie musi uchylić rozszerzenie zasad, o którym zdecydowało państwo członkowskie, w przypadkach określonych w art. 125h.

Artykuł 125n Wkład finansowy producentów niebędących członkami

W przypadkach, gdy zasady dotyczące jednego lub kilku produktów zostają rozszerzone i gdy uznana organizacja międzybranżowa prowadzi działalność jednego lub kilku rodzajów wymienionych w art. 125l ust. 3 lit. a), leżącą w ogólnym interesie gospodarczym osób, których działalność jest związana z jednym lub kilkoma przedmiotowymi produktami, państwo członkowskie, które przyznało uznanie tej organizacji, może zdecydować, że jednostki lub grupy, które nie są członkami tej organizacji międzybranżowej, ale które uzyskują korzyści z takiej działalności, płacą organizacji całość lub część wkładu finansowego płaconego przez jej członków, w zakresie, w jakim wkłady takie są przeznaczone na pokrycie kosztów bezpośrednio ponoszonych w związku z prowadzeniem przedmiotowej działalności.

(28) Artykuł 127 lit. e) otrzymuje następujące brzmienie:

„e) w zależności od przypadku, zasady dotyczące międzynarodowych organizacji producentów i międzynarodowych stowarzyszeń organizacji producentów, w tym pomocy administracyjnej udzielanej przez właściwe organa w przypadku współpracy międzynarodowej;

f) w zależności od przypadku, wszelkie skutki spowodowane uznaniem za organizację międzybranżową.”

(29) W art. 130 lit. g)–o) otrzymują następujące brzmienie:

„g) owoców i warzyw;

h) owoców i warzyw przetworzonych;

i) bananów;

j) żywych roślin;

k) wołowiny i cielęciny;

l) mleka i przetworów mlecznych;

m) wieprzowiny;

n) mięsa baraniego i koziego;

o) jaj;

p) drobiu;

q) alkoholu etylowego rolniczego.”

(30) Po art. 140 dodaje się art. 140a w brzmieniu:

„Artykuł 140a System cen wejścia w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz owoców i warzyw przetworzonych

1. Jeżeli stosowanie stawki opłat celnych Wspólnej Taryfy Celnej zależy od ceny wejścia partii przywożonego towaru, cena ta jest kontrolowana pod kątem jej wiarygodności poprzez zastosowanie zryczałtowanej wartości celnej w przywozie obliczonej przez Komisję w odniesieniu do produktu i jego pochodzenia na podstawie ważonej średniej cen produktu na reprezentatywnych rynkach przywozu państw członkowskich lub, gdy jest to właściwe, na innych rynkach.

Jednak dla weryfikacji ceny wejścia produktów przywożonych pierwotnie do celów przetworzenia, Komisja może przyjąć przepisy szczegółowe.

2. W przypadku, gdy zadeklarowana cena wejścia przedmiotowej partii towaru jest wyższa niż zryczałtowana wartość celna w przywozie zwiększona o marżę ustanowioną przez Komisję, która nie może przekroczyć wartości zryczałtowanej o więcej niż 10 %, wymagane jest złożenie zabezpieczenia równoważnego należności przywozowej ustalonej na podstawie wartości zryczałtowanej wartości celnej w przywozie.

3. Jeżeli cena przywozowa danej partii towaru nie została zadeklarowana w chwili odprawy celnej, zastosowana stawka celna Wspólnej Taryfy Celnej zależy od zryczałtowanej wartości celnej w przywozie lub jest obliczana, zgodnie z warunkami określonymi przez Komisję, poprzez zastosowanie odpowiedniego ustawodawstwa celnego.”

(31) W art. 141 ust. 1 wyrażenie wprowadzające otrzymuje następujące brzmienie:

„Do przywozu jednego z produktów sektora zbóż, ryżu, cukru, owoców i warzyw, owoców i warzyw przetworzonych, wołowiny i cielęciny, mleka i przetworów mlecznych, wieprzowiny, mięsa baraniego i koziego, jaj, drobiu i bananów lub większej ich liczby stosuje się dodatkową należność celną przywozową o stawce należności określonej w art. 135–140 w celu zapobieżenia lub przeciwdziałania niekorzystnemu wpływowi na rynek wspólnotowy, który może być spowodowany tym przywozem, jeżeli:”

(32) W art. 153 ust. 1 otrzymuje następujące brzmienie:

„1. Tradycyjne zapotrzebowanie na cukier do rafinacji ustala się dla Wspólnoty na 2 324 735 ton na rok gospodarczy, wyrażone w cukrze białym.”

(33) W art. 161 ust. 1 po lit. d) dodaje się litery w brzmieniu:

„e) owoców i warzyw;

f) owoców i warzyw przetworzonych;

g) wołowiny i cielęciny;

h) mleka i przetworów mlecznych;

i) wieprzowiny;

j) mięsa baraniego i koziego;

k) jaj;

l) drobiu;

m) alkoholu etylowego rolniczego.”

(34) Po art. 176 dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 176a Porozumienia i uzgodnione praktyki w sektorze owoców i warzyw

1. Artykuł 81 ust. 1 Traktatu nie ma zastosowania do porozumień, decyzji i uzgodnionych praktyk uznanych organizacji międzybranżowych, mających na celu prowadzenie działalności, o której mowa w art. 123 ust. 3 lit. c) niniejszego rozporządzenia.

2. Ustęp 1 stosuje się tylko pod warunkiem, że:

a) umowy, decyzje i uzgodnione praktyki zostały zgłoszone Komisji;

b) w okresie dwóch miesięcy od uzyskania wszystkich wnioskowanych szczegółowych danych Komisja nie uznała umów, decyzji i uzgodnionych praktyk za niezgodne z zasadami wspólnotowymi.

3. Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki nie mogą wejść w życie przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 2 lit. b).

4. Za niezgodne z zasadami Wspólnoty uznaje się w każdym przypadku następujące umowy, decyzje i uzgodnione praktyki:

a) umowy, decyzje i uzgodnione praktyki mogące prowadzić do podziału rynków we Wspólnocie w jakiejkolwiek formie;

b) umowy, decyzje i uzgodnione praktyki mogące wpływać na prawidłowe funkcjonowanie organizacji rynku;

c) umowy, decyzje i uzgodnione praktyki mogące powodować zakłócenia konkurencji, które nie są niezbędne do osiągnięcia celów wspólnej polityki rolnej, realizowanych poprzez działania organizacji międzybranżowej;

d) umowy, decyzje i uzgodnione praktyki wymagające ustalania cen, bez uszczerbku dla działań podjętych przez organizacje międzybranżowe w zakresie stosowania szczególnych zasad wspólnotowych;

e) umowy, decyzje i uzgodnione praktyki mogące prowadzić do dyskryminacji lub wyeliminowania konkurencji w odniesieniu do znacznej części danych produktów.

5. Jeżeli po upływie dwumiesięcznego okresu określonego w ust. 2 lit. b) Komisja stwierdzi, że warunki stosowania ust. 1 nie zostały spełnione, podejmuje ona decyzję o stosowaniu art. 81 ust. 1 Traktatu do odnośnego porozumienia lub uzgodnionej praktyki.

Decyzji Komisji nie stosuje się przed datą powiadomienia zainteresowanej organizacji międzybranżowej, chyba że organizacja ta podała nieprawidłowe informacje lub nadużyła zwolnienia przewidzianego w ust. 1.

6. W przypadku umów wieloletnich powiadomienie dotyczące pierwszego roku obowiązuje w odniesieniu do następnych lat umowy. Jednakże w takim przypadku Komisja może w dowolnym momencie przyjąć z własnej inicjatywy lub na wniosek państwa członkowskiego ustalenie o braku zgodności.”

(35) Artykuł 179 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 179 Przepisy wykonawcze odnoszące się do porozumień i uzgodnionych praktyk w sektorze owoców i warzyw oraz w sektorze tytoniu

Komisja może przyjąć szczegółowe przepisy dotyczące stosowania art. 176a, 177 i 178, w tym przepisy odnoszące się do powiadamiania i publikowania.”

(36) W art. 182 wprowadza się następujące zmiany:

a) Ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Z zastrzeżeniem uzyskania zezwolenia od Komisji Finlandia może przyznawać pomoc w odniesieniu do określonych ilości nasion, z wyjątkiem nasion tymotki ( Phleum pratense L .), oraz określonych ilości materiału siewnego zbóż wyprodukowanych wyłącznie w Finlandii do zbiorów w 2010 r. włącznie.

Do 31 grudnia 2008 r. Finlandia przekaże Komisji szczegółowe sprawozdanie w sprawie skutków przyznanej pomocy.”

b) Dodaje się ustępy w brzmieniu:

„5. Państwa członkowskie mogą kontynuować wypłacanie pomocy państwa w ramach istniejących programów w odniesieniu do produkcji ziemniaków świeżych lub schłodzonych, objętych kodem CN 0701, oraz handlu nimi do dnia 31 grudnia 2011 r.;

6. W odniesieniu do sektora owoców i warzyw państwa członkowskie mogą wypłacać pomoc państwa do dnia 31 grudnia 2010 r. pod następującymi warunkami:

a) pomoc państwa wypłacana jest wyłącznie producentom owoców i warzyw, którzy nie są członkami uznanej organizacji producentów, i którzy zawarli umowę z uznaną organizacją producentów, na mocy której zobowiązali się do stosowania środków zarządzania sytuacjami kryzysowymi i zapobiegania im, przyjętych przez daną organizację producentów;

b) kwota pomocy wypłacana tym producentom nie przekracza 75 % kwoty wsparcia Wspólnoty udzielanego członkom danej organizacji producentów; oraz

c) do dnia 31 grudnia 2010 r. zainteresowane państwo członkowskie przedstawia Komisji sprawozdanie w sprawie wydajności i skuteczności odnośnej pomocy państwa, zawierające w szczególności analizę poziomu wsparcia przekazanego na rzecz organizacji tego sektora. Komisja analizuje sprawozdanie i podejmuje decyzję w sprawie ewentualnego złożenia właściwych wniosków.”

(37) W art. 184 dodaje się ustęp w brzmieniu:

„(4) Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 31 grudnia 2013 r. – dotyczące wprowadzenia w życie przepisów określonych w części II tytuł I rozdział IV sekcja IVa oraz w części II tytuł II rozdział II, dotyczących organizacji producentów, funduszy operacyjnych i programów operacyjnych w sektorze owoców i warzyw.”

(38) Po art. 203 dodaje się artykuł w brzmieniu:

„Artykuł 203a Przepisy przejściowe w odniesieniu do sektorów owoców i warzyw oraz owoców i warzyw przetworzonych

1. Systemy pomocy określone w rozporządzeniach (WE) nr 2201/96 i (WE) nr 2202/96, zniesione na mocy rozporządzenia (WE) nr 1182/2007, nadal mają zastosowanie do wszystkich produktów w roku gospodarczym tych produktów, który kończy się w 2008 r.

2. Organizacjom producentów i zrzeszeniom organizacji producentów, które zostały uznane na mocy rozporządzenia (WE) nr 2200/96 jeszcze przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, uznanie to podtrzymuje się na mocy niniejszego rozporządzenia. W razie potrzeby dostosowują się one do wymogów niniejszego rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2010 r.

Organizacjom producentów i zrzeszeniom organizacji producentów, które zostały uznane na mocy rozporządzenia (WE) nr 1182/2007, uznanie to podtrzymuje się na mocy niniejszego rozporządzenia.

3. Na wniosek organizacji producentów, program operacyjny zatwierdzony na mocy rozporządzenia (WE) nr 2200/96 przed dniem wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 1182/2007 może:

a) być realizowany aż do końca lub

b) zostać zmieniony, tak aby spełniał on wymogi niniejszego rozporządzenia lub

c) zostać zastąpiony nowym programem operacyjnym na mocy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 103d ust. 3 lit. e) i f) mają zastosowanie do programów operacyjnych, które zostały złożone w 2007 r. lecz nie zostały jeszcze zatwierdzone do dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, i które w każdym razie spełniają kryteria określone w tych przepisach.

4. Grupy producentów, które zostały wstępnie uznane na mocy rozporządzenia (WE) nr 2200/96, nadal korzystają z tego wstępnego uznania na mocy niniejszego rozporządzenia. Plany uznawania, zatwierdzone na mocy rozporządzenia (WE) nr 2200/96, takimi pozostają na mocy niniejszego rozporządzenia. Jednakże plany te należy w stosownych przypadkach dostosować, tak aby umożliwić grupie producentów sprostanie wymogom uznania stawianym przed organizacjami producentów, ustanowionym w art. 125b niniejszego rozporządzenia. W przypadku grup producentów w państwach członkowskich, które przystąpiły do Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. lub później, stawki pomocy określone w art. 103a ust. 3 lit. a) mają zastosowanie do planów uznawania począwszy od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

5. Umowy, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2202/96, obejmujące więcej niż jeden rok gospodarczy programu pomocy dla przetwórstwa owoców cytrusowych, które odnoszą się do roku gospodarczego rozpoczynającego się w dniu 1 października 2008 r. lub do kolejnych lat gospodarczych mogą, za zgodą obydwu stron, zostać zmienione lub rozwiązane, tak aby uwzględnić uchylenie wymienionego rozporządzenia rozporządzeniem (WE) nr 1182/2007, a wraz z nim - zniesienie wsparcia. Na mocy tego rozporządzenia lub przepisów wykonawczych, wobec zainteresowanych stron nie stosuje się kar, które mogłyby wynikać z wprowadzenia takich zmian lub rozwiązania umowy.

6. W przypadku, gdy państwo członkowskie stosuje rozwiązanie przejściowe na mocy art. 68b lub 143bc rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, zasady przyjęte zgodnie z art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2201/96 lub art. 6 rozporządzenia (WE) nr 2202/96 dotyczące minimalnych parametrów surowców przeznaczonych do przetworzenia oraz minimalnych wymogów jakościowych dla produktów końcowych mają nadal zastosowanie w odniesieniu do surowców zebranych na jego terytorium.

7. Do czasu przyjęcia nowych standardów związanych z wprowadzaniem do obrotu owoców i warzyw oraz owoców i warzyw przetworzonych zgodnie z art. 113 i 113a nadal stosuje się standardy związane z wprowadzeniem do obrotu ustanowione zgodnie z rozporządzeniami (WE) nr 2200/96 oraz (WE) nr 2201/96.

8. Komisja może przyjąć środki mające na celu ułatwienie przejścia od stosowania uregulowań przewidzianych w rozporządzeniach (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96n, (WE) nr 2202/96 i (WE) nr 1182/2007 do stosowania uregulowań ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu, w tym uregulowań zawartych w ust. 1–7 niniejszego artykułu.”

(39) W załącznikach wprowadza się następujące zmiany:

a) Po załączniku VII dodaje się załączniki VIIa, VIIb i VIIc zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia;

b) W załączniku VIII pkt VI otrzymuje brzmienie:

„VI

W przypadku zastosowania art. 59 ust. 3, państwa członkowskie przydzielają skorygowane kwoty najpóźniej do końca lutego w celu zastosowania ich w kolejnym roku gospodarczym.”

c) Po załączniku XI dodaje się załącznik XIa zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

(d) W załączniku XIII pkt. III ust. 1 dodaje się akapit w brzmieniu:

„Mleko poddane obróbce termicznej niespełniające wymogów dotyczących zawartości tłuszczu określonych w akapicie pierwszym lit. b), c) i d) może być uznane za mleko spożywcze pod warunkiem, że zawartość tłuszczu jest podana na opakowaniu w wyraźny i czytelny sposób za pomocą zwrotu „zawartość tłuszczu … %”, z dokładnością do jednego miejsca po przecinku. Mleko to nie będzie określane jako mleko pełne, częściowo odtłuszczone lub odtłuszczone.”

e) Po załączniku XVI dodaje się załącznik XVIa zgodnie z załącznikiem III do niniejszego rozporządzenia.

f) W załączniku XXII wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem IV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2Uchylenia

Rozporządzenia (WE) nr 2200/96, (WE) nr 2201/96, (WE) nr 700/2007 oraz (WE) nr 1182/2007 niniejszym tracą moc.

Odesłania do uchylonych rozporządzeń rozumiane są jako odesłania do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 odczytywane zgodnie z tabelami korelacji zamieszczonymi w załączniku XXII do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2008 r. Jednakże:

a) przepisy art. 1 pkt 3, 4, 5, 7, 11 i 12 stosuje się od dnia 1 września 2008 r.;

b) przepisy art. 1 pkt 8, 13-17 stosuje się od dnia 1 października 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

W imieniu Rady

Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK I

„ZAŁĄCZNIK VIIa

Obliczanie wartości procentowej ustalanej zgodnie z art. 59 ust. 2 akapit drugi

1. Do celów obliczeń określonych w pkt 2 stosuje się następujące definicje:

a) „wartość procentowa na poziomie państwa członkowskiego” oznacza wartość ustalaną zgodnie z pkt 2 w celu określenia całkowitej ilości podlegającej redukcji na szczeblu danego państwa członkowskiego;

b) „wspólna wartość procentowa” oznacza wspólną wartość procentową ustalaną przez Komisję zgodnie z art. 59 ust. 2 akapit pierwszy;

c) „zmniejszenie" odnosi się do liczby uzyskanej w wyniku podzielenia całkowitej ilości, której się zrzeknięto w danym państwie członkowskim, przez kwoty krajowe ustalone zgodnie z załącznikiem III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w wersji obowiązującej w dniu 1 lipca 2006 r. Wobec państw członkowskich niebędących członkami Wspólnoty w dniu 1 lipca 2006 r. ma zastosowanie wersja załącznika obowiązująca w dniu ich przystąpienia do Wspólnoty.

2. Wartość procentowa na szczeblu państwa członkowskiego jest równa wspólnej wartości procentowej pomnożonej przez 1 [(1/0,6) x zmniejszenie].

Jeżeli otrzymany wynik jest mniejszy niż zero, stosowana wartość procentowa wynosi zero.

ZAŁĄCZNIK VIIb

Obliczanie wartości procentowej stosowanej w odniesieniu do przedsiębiorstw zgodnie z art. 59 ust. 2 akapit drugi

1. Do celów obliczeń określonych w pkt 2 stosuje się następujące definicje:

a) „stosowana wartość procentowa” oznacza wartość procentową ustaloną zgodnie z pkt 2, mającą zastosowanie do kwoty przydzielonej danemu przedsiębiorstwu;

(b) „wspólna wartość procentowa na szczeblu państwa członkowskiego” oznacza wartość procentową obliczaną dla danego państwa członkowskiego w następujący sposób:

Qty / Σ [ (1- R/K ) x Q]

gdzie

Qty = ilość podlegająca redukcji na szczeblu państwa członkowskiego, o której mowa w załączniku VIIa pkt. 1 lit. a),

R = ilość będąca przedmiotem zrzeczenia, o którym mowa w lit. c), w danym przedsiębiorstwie,

Q = kwota tego samego przedsiębiorstwa dostępna na koniec lutego 2010 r.,

K = liczba otrzymana w wyniku obliczeń w lit. d)

Σ odnosi się do wyniku działania (1-R/K) x Q wykonanego dla każdego przedsiębiorstwa dysponującego kwotą na terytorium danego państwa członkowskiego; jeżeli otrzymany wynik jest mniejszy niż zero, wartość jest równa zero;

c) „zrzeczenie" oznacza liczbę będącą ilorazem ilości kwot, których zrzekły się dane przedsiębiorstwa, oraz ilości kwot w wysokości przydzielonej zgodnie z art. 56 i 60.

d) „K” oblicza się w każdym państwie członkowskim poprzez podzielenie ilości całkowitego zmniejszenia kwoty w tym państwie członkowskim (dobrowolne zrzeczenia plus ilość podlegająca redukcji na szczeblu państwa członkowskiego, o której mowa w załączniku VIIa pkt. 1 lit. a)) przez wysokość jego kwoty początkowej ustalonej w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w wersji obowiązującej w dniu 1 lipca 2006 r. Wobec państw członkowskich niebędących członkami Wspólnoty w dniu 1 lipca 2006 r. zastosowanie ma wersja załącznika obowiązująca w dniu ich przystąpienia do Wspólnoty.

2. Stosowana wartość procentowa jest równa wspólnej wartości procentowej na szczeblu państwa członkowskiego pomnożonej przez 1 [(1/K) x zrzeczenie].

Jeżeli otrzymany wynik jest mniejszy niż zero, stosowana wartość procentowa wynosi zero.

ZAŁĄCZNIK VIIc

Obliczanie współczynnika ustalanego zgodnie z art. 52a ust. 1

1. Do celów obliczeń określonych w pkt. 2 i 3 stosuje się następujące definicje:

a) „współczynnik na szczeblu państwa członkowskiego” oznacza współczynnik ustalany zgodnie z pkt. 2;

b) „zmniejszenie" odnosi się do liczby uzyskanej w wyniku podzielenia ogółu kwot cukru, których się zrzeknięto w danym państwie członkowskim, w tym kwot, których się zrzeknięto w roku gospodarczym objętym wycofaniem, przez krajowe kwoty cukru ustalone zgodnie z załącznikiem III do rozporządzenia (WE) nr 318/2006 w wersji stosowanej w dniu 1 lipca 2006 r. Wobec państw członkowskich niebędących członkami Wspólnoty w dniu 1 lipca 2006 r. zastosowanie ma wersja załącznika obowiązująca w dniu ich przystąpienia do Wspólnoty.

c) „współczynnik” oznacza współczynnik ustalony przez Komisję zgodnie z art. 52 ust. 2.

2. W latach gospodarczych 2008/2009 oraz 2009/2010 współczynnik stosowany na szczeblu państwa członkowskiego jest równy współczynnikowi zwiększonemu o [(1/0,6) x zmniejszenie] x (1 - współczynnik).

Jeżeli otrzymany wynik jest większy niż jeden, stosowany współczynnik ma wartość 1.”

ZAŁĄCZNIK II

„Załącznik XIa Wprowadzanie do obrotu wołowiny pochodzącej z bydła w wieku do dwunastu miesięcy zgodnie z art. 113b

I. Definicja

Do celów niniejszego załącznika „mięso” oznacza wszystkie tusze, mięso z kośćmi i bez kości, podroby krojone lub niekrojone przeznaczone do spożycia, pochodzące z bydła w wieku do dwunastu miesięcy, świeże, mrożone lub głęboko mrożone, bez względu na to czy są one opakowane lub paczkowane czy nie.

II. Klasyfikacja w rzeźni wołowiny pochodzącej z bydła w wieku do dwunastu miesięcy

W czasie uboju bydło w wieku do dwunastu miesięcy jest przydzielane przez pracowników ubojni, pod kontrolą właściwego organu, o którym mowa w pkt. VII ust. 1 niniejszego załącznika, do jednej z dwu następujących kategorii:

A) Kategoria V: bydło w wieku do ośmiu miesięcy lub ośmiomiesięczne

Litera identyfikacyjna kategorii: V;

B) Kategoria Z: bydło w wieku powyżej ośmiu miesięcy i do dwunastu miesięcy lub dwunastomiesięczne

Litera identyfikacyjna kategorii: Z.

Klasyfikację przeprowadza się na podstawie informacji zawartych w towarzyszącym bydłu paszporcie lub, w przypadku braku paszportu, na podstawie informacji zawartych w skomputeryzowanej bazie danych wymienionej w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 lipca 2000 r. ustanawiającego system identyfikacji i rejestracji bydła i dotyczącego etykietowania wołowiny i produktów z wołowiny oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 820/97*.

* Dz.U. L 204 z 11.8.2000, str. 1.

III. Opisy produktów rynkowych

1. Opis produktów rynkowych to nazwa, pod którą sprzedawany jest produkt spożywczy, w rozumieniu art. 5 ust. 1 dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamy środków spożywczych*.

2. Mięso z bydła w wieku do dwunastu miesięcy jest wprowadzane do obrotu w państwach członkowskich wraz z następującym (następującymi) opisem (opisami) produktu rynkowego:

A) W odniesieniu do bydła należącego do kategorii V:

Państwo wprowadzenia do obrotu | Opis produktu rynkowego, jaki należy zastosować |

Belgia | veau, viande de veau / kalfsvlees / Kalbfleisch |

Bułgaria | месо от малки телета |

Republika Czeska | Telecí |

Dania | lyst kalvekød |

Niemcy | Kalbfleisch |

Estonia | Vasikaliha |

Grecja | μοσχάρι γάλακτος |

Hiszpania | ternera blanca, carne de ternera blanca |

Francja | veau, viande de veau |

Irlandia | Veal |

Włochy | vitello, carne di vitello |

Cypr | μοσχάρι γάλακτος |

Łotwa | teļa gaļa |

Litwa | veršiena |

Luksemburg | veau, viande de veau / Kalbfleisch |

Węgry | Borjúhús |

Malta | Vitella |

Niderlandy | Kalfsvlees |

Austria | Kalbfleisch |

Polska | Cielęcina |

Portugalia | Vitela |

Rumunia | carne de vițel |

Słowenia | Teletina |

Słowacja | teľacie mäso |

Finlandia | vaalea vasikanliha / ljust kalvkött |

Szwecja | ljust kalvkött |

Wielka Brytania | Veal |

B) W odniesieniu do bydła należącego do kategorii Z:

Państwo wprowadzenia do obrotu | Opis produktu rynkowego, jaki należy zastosować |

Belgia | jeune bovin, viande de jeune bovin / jongrundvlees / Jungrindfleisch |

Bułgaria | телешко месо |

Republika Czeska | hovězí maso z mladého skotu |

Dania | Kalvekød |

Niemcy | Jungrindfleisch |

Estonia | Noorloomaliha |

Grecja | νεαρό μοσχάρι |

Hiszpania | ternera, carne de ternera |

Francja | jeune bovin, viande de jeune bovin |

Irlandia | rosé Veal |

Włochy | vitellone, carne di vitellone |

Cypr | νεαρό μοσχάρι |

Łotwa | jaunlopa gaļa |

Litwa | Jautiena |

Luksemburg | jeune bovin, viande de jeune bovin / Jungrindfleisch |

Węgry | növendék marha húsa |

Malta | Vitellun |

Niderlandy | rosé kalfsvlees |

Austria | Jungrindfleisch |

Polska | młoda wołowina |

Portugalia | Vitelão |

Rumunia | carne de tineret bovin |

Słowenia | meso težjih telet |

Słowacja | mäso z mladého dobytka |

Finlandia | vasikanliha / kalvkött |

Szwecja | Kalvkött |

Wielka Brytania | Beef |

3. Opisy produktów rynkowych, o których mowa w ust. 1 mogą być uzupełnione informacją o nazwie lub oznaczeniu danych kawałków mięsa lub podrobów.

4. Opisów produktów rynkowych ujętych w wykazie dla kategorii V zawartym w tabeli zamieszczonej w ust. 2 pkt. A oraz wszelkich nowych nazw wywodzących się od tych opisów używa się wyłącznie wtedy, gdy spełnione są wszystkie wymogi zawarte w niniejszym załączniku.

W szczególności nie należy używać określeń „vetu”, „telecí”, „Kalb”, „μοσχάρι”, „ternera”, „kalv”, „veal”, „vitello”, „vitella”, „kalf”, „vitela” i „telekina” w opisie produktów rynkowych w odniesieniu do mięsa pochodzącego z bydła w wieku starszym niż dwanaście miesięcy ani też wymieniać ich na etykiecie.

* Dz.U. L 109 z 6.5.2000, str. 29.

IV. Obowiązkowe informacje na etykiecie

1. Bez uszczerbku dla art. 3 ust. 1 dyrektywy 2000/13/WE i art. 13, 14 i 15 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000, na każdym etapie produkcji i wprowadzania do obrotu etykiety mięsa z bydła w wieku do dwunastu miesięcy zawierają następujące informacje zamieszczane przez podmioty:

a) wiek zwierzęcia przy uboju wskazany, w zależności od przypadku, jako „wiek przy uboju: do ośmiu miesięcy” w przypadku bydła do ośmiu miesięcy lub „wiek przy uboju: powyżej ośmiu miesięcy i do dwunastu miesięcy” w przypadku bydła powyżej ośmiu miesięcy lecz nie starszego niż dwunastomiesięczne;

b) opis produktu rynkowego zgodnie z pkt. III niniejszego załącznika.

Jednak, w drodze odstępstwa od lit. a) podmioty mogą, na każdym etapie produkcji i wprowadzania do obrotu, z wyjątkiem sprzedaży konsumentowi końcowemu, zastąpić wiek zwierzęcia przy uboju literą identyfikującą kategorię przewidzianą w pkt. II niniejszego załącznika.

2. W odniesieniu do mięsa z bydła w wieku do dwunastu miesięcy, sprzedawanego bez opakowania w miejscach sprzedaży detalicznej konsumentowi końcowemu, państwa członkowskie ustanawiają szczegółowe zasady, według których podawane są informacje, o których mowa w ust. 1.

V. Nieobowiązkowe informacje na etykiecie

Podmioty mogą uzupełniać informacje obowiązkowe, o których mowa w pkt. IV, zatwierdzonymi nieobowiązkowymi informacjami zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 16 lub 17 rozporządzenia (WE) nr 1760/2000.

VI. Rejestracja

Na każdym etapie produkcji i wprowadzania do obrotu mięsa z bydła w wieku do dwunastu miesięcy przedsiębiorcy, w celu zagwarantowania dokładności danych zawartych na etykiecie, o których mowa w pkt. IV i V, rejestrują w szczególności następujące informacje:

a) numer identyfikacyjny i datę narodzin zwierząt, wyłącznie na szczeblu ubojni;

b) numer referencyjny wskazujący związek, z jednej strony, między identyfikacją zwierząt, z których pochodzi mięso a, z drugiej strony, opisem produktu rynkowego, wiekiem przy uboju i literą identyfikacyjną kategorii znajdującą się na etykiecie mięsa;

c) datę przybycia zwierząt i mięsa do zakładu i ich odesłania z zakładu, aby możliwe było stwierdzenie związku między nimi.

VII. Kontrole urzędowe

1. Przed dniem 1 lipca 2008 r. państwa członkowskie wyznaczają właściwy organ lub organy odpowiedzialne za kontrole dotyczące stosowania art. 113a i niniejszego załącznika oraz informują o tym Komisję.

2. Kontrole urzędowe przeprowadzane są przez właściwy organ lub właściwe organy zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt*.

3. Komisja wspólnie z właściwymi organami sprawdza, czy państwa członkowskie przestrzegają przepisów art. 113a i przepisów niniejszego załącznika.

4. Eksperci Komisji przeprowadzają, jeśli jest to wymagane, wspólnie z odpowiednimi właściwymi organami i, w zależności od przypadku, z ekspertami państw członkowskich, kontrole na miejscu w celu upewnienia się, czy przepisy art. 113a i przepisy niniejszego załącznika są stosowane.

5. Państwo członkowskie, na którego terenie przeprowadzana jest kontrola, zapewnia Komisji wszelką pomoc niezbędną do przeprowadzenia kontroli.

* Dz.U. L 165 z 30.4.2004, str. 1.

VIII. Mięso przywożone z krajów trzecich

1. Mięso z bydła w wieku do dwunastu miesięcy, sprowadzone z państw trzecich, jest wprowadzane do obrotu na rynku Wspólnoty zgodnie z niniejszym załącznikiem.

2. Podmiot gospodarczy z kraju trzeciego, zamierzający wprowadzić do obrotu na rynku Wspólnoty mięso, o którym mowa w ust. 1 poddaje swoją działalność pod kontrolę właściwego organu wyznaczonego przez to państwo lub, w razie jego braku, pod kontrolę niezależnego organu zewnętrznego. Niezależny organ zewnętrzny musi przedstawić wszelkie gwarancje poszanowania warunków ustanowionych przez europejską normę EN 45011 lub ISO/IEC 65 (Wymagania ogólne dotyczące jednostek prowadzących systemy certyfikacji wyrobów).

3. Wyznaczony właściwy organ lub, w razie potrzeby, niezależny organ zewnętrzny zapewniają przestrzeganie wymogów niniejszego załącznika.

IX. Kary

Bez uszczerbku dla odrębnych przepisów, które mogą zostać przyjęte przez Komisję zgodnie z art. 194 niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie ustanawiają przepisy w sprawie kar obowiązujących w przypadkach naruszeń przepisów niniejszego załącznika i podejmują wszelkie niezbędne działania dla zapewnienia ich stosowania. Przewidziane sankcje są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o tych przepisach najpóźniej do dnia 1 lipca 2009 r. i bezzwłocznie powiadamiają ją o kolejnych zmianach mających na nie wpływ."

ZAŁĄCZNIK III

„Załącznik XVIa Wyczerpujący wykaz zasad, które mogą zostać rozszerzone na producentów niebędących członkami zgodnie z art. 125f i 125l

1. Zasady dotyczące informacji o produkcji

a) powiadamianie o zamierzonych uprawach według produktów i, w stosownych przypadkach, odmian;

b) powiadamianie o obsiewach i nasadzeniach;

c) powiadamianie o łącznej powierzchni uprawnej według produktów i, w miarę możliwości, według odmian;

d) powiadamianie o przewidywanych zbiorach w tonach i prawdopodobnych terminach zbiorów według produktów i, w miarę możliwości, odmian;

e) okresowe powiadamianie o wielkości plonów i dostępnych zapasach, według odmian;

f) informacja o możliwościach przechowywania.

2. Zasady produkcji

a) dobór nasion pod kątem zamierzonego wykorzystania (rynek produktów świeżych/przetwórstwo przemysłowe);

b) przecinanie sadów.

3. Zasady wprowadzania do obrotu

a) określone terminy rozpoczęcia zbiorów, stopniowe wprowadzanie do obrotu;

b) minimalne wymagania dotyczące jakości i wielkości;

c) przygotowanie, prezentacja, pakowanie i oznaczanie na pierwszym etapie wprowadzania do obrotu;

d) podanie pochodzenia produktu.

4. Zasady dotyczące ochrony środowiska

a) stosowanie nawozów i obornika;

b) stosowanie środków ochrony roślin i innych metod ochrony plonów;

c) maksymalna zawartość pozostałości środków ochrony roślin i nawozów w owocach i warzywach;

d) zasady zagospodarowania produktów ubocznych i zużytych materiałów;

e) zasady dotyczące produktów wycofanych z rynku.

5. Zasady dotyczące promocji i informacji w kontekście zarządzania sytuacjami kryzysowymi i zapobiegania im, o których mowa w art. 103c ust. 2 lit. c).”

ZAŁĄCZNIK IVZmiany dotyczące załącznika XXII do rozporządzenia (WE) nr 1234/2007

(1) W tabeli zamieszczonej w pkt. 4 dotyczącym rozporządzenia (EWG) nr 2759/75 wiersz wskazujący korelację między art. 3 tiret pierwsze akapit pierwszy niniejszego rozporządzenia i odnośnym przepisem rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 3 akapit pierwszy tiret pierwsze | Art. 31 ust. 1 lit. e)” |

(2) W tabeli zamieszczonej w pkt. 26 dotyczącym rozporządzenia (WE) nr 1255/1999 wiersze wskazujące korelacje między art. 6-9 tego rozporządzenia i odnośnymi przepisami rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku otrzymują brzmienie:

„Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy | Artykuł 15 ust. 1 i art. 22 |

Artykuł 6 ust. 1 akapit drugi i trzeci | Artykuł 15 ust. 2 |

Artykuł 6 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) tiret pierwsze | Artykuł 10 ust. 1 lit. e) |

Artykuł 6 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) tiret drugie i trzecie oraz lit. b) | Artykuł 10 w powiązaniu z art. 43 lit. a) |

Artykuł 6 ust. 2 akapit drugi | Artykuł 10 w powiązaniu z art. 43 lit. a) |

Artykuł 6 ust. 3 akapit pierwszy | Artykuł 28 lit. a) |

Artykuł 6 ust. 3 akapit drugi | Artykuł 29 |

Artykuł 6 ust. 3 akapit trzeci | Artykuł 43 lit. d) ppkt (i) |

Artykuł 6 ust. 3 akapit czwarty | Artykuł 43 lit. d) ppkt (iii) |

Artykuł 6 ust. 4 akapit pierwszy i akapit drugi zdanie pierwsze | Artykuł 25 i art. 43 lit. f) |

Artykuł 6 ust. 4 akapit drugi zdanie drugie | Artykuł 43 lit. d) ppkt (iii) |

Artykuł 6 ust. 5 | – |

Artykuł 6 ust. 6 | Artykuł 6 ust. 2 lit. b) i c) |

Artykuł 7 ust. 1 akapit pierwszy | Artykuł 10 ust. 1 lit. f), art. 16 akapit pierwszy i art. 43 lit. a) |

Artykuł 7 ust. 1 akapit drugi | Artykuł 23 i art. 43 lit. a) |

Artykuł 7 ust. 1 akapit trzeci | Artykuł 43 ust. 1 |

Artykuł 7 ust. 2 | Artykuł 16 akapit drugi |

Artykuł 7 ust. 4 | Artykuł 25 i art. 43 lit e) |

Artykuł 8 ust. 1 | Artykuł 28 lit. b) |

Artykuł 8 ust. 2 i 3 | Artykuł 30 i art. 43 lit. d) ppkt (i) i (iii) |

Artykuł 9 ust. 1 | Artykuł 31 ust. 1 lit.d) i art. 36 ust. 1 |

Artykuł 9 ust. 2 | Artykuł 31 ust. 2 |

Artykuł 9 ust. 3 | Artykuł 43 lit. d) ppkt (iii) |

Artykuł 9 ust. 4 | Artykuł 36 ust. 2” |

(3) W tabeli zamieszczonej w pkt. 30 dotyczącym rozporządzenia (WE) nr 2529/2001 wiersz wskazujący korelację między art. 12 tego rozporządzenia i odnośnymi przepisami rozporządzenia o jednolitej wspólnej organizacji rynku otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 12 | Art. 31 ust. 1 lit f) i art. 38” |

(4) W tabeli zamieszczonej w pkt 40 dotyczącym rozporządzenia (WE) nr 318/2006, po wierszu dotyczącym art. 19 tego rozporządzenia, dodaje się zapis w brzmieniu:

„Artykuł 19a | Artykuł 52a” |

(5) Dodaje się następujące tabele:

“45. Rozporządzenie (WE) nr 700/2007

Rozporządzenie (WE) nr 700/2007 | Niniejsze rozporządzenie |

Artykuł 1 ust. 1 i 2 | Artykuł 113b ust. 1 akapit pierwszy |

Artykuł 1 ust. 3 | Artykuł 113b ust. 2 |

Artykuł 2 | Załącznik XIa pkt I |

Artykuł 3 | Załącznik XIa pkt II |

Artykuł 4 | Załącznik XIa pkt III |

Artykuł 5 | Załącznik XIa pkt IV |

Artykuł 6 | Załącznik XIa pkt V |

Artykuł 7 | Załącznik XIa pkt VI |

Artykuł 8 | Załącznik XIa pkt VII |

Artykuł 9 | Załącznik XIa pkt VIII |

Artykuł 10 | Załącznik XIa pkt IX |

Artykuł 11 ust. 1 | Artykuł 121 akapit pierwszy lit. j) |

Artykuł 11 ust. 2 | Artykuł 121 akapit drugi |

Artykuł 12 | Artykuł 195 |

Artykuł 13 | Artykuł 113b ust. 1 akapit drugi |

46. Rozporządzenie (WE) nr 1182/2007

Rozporządzenie (WE) nr 1182/2007 | Niniejsze rozporządzenie |

Artykuł 1 ust. 1 | Artykuł 1 ust. 1 lit. i) i (j) |

Artykuł 1 ust. 2 | Artykuł 1 ust. 4 |

Artykuł 2 ust. 1 | Artykuł 113a ust. 1 |

Artykuł 2 ust. 2 | Artykuł 113 ust. 1 lit. b) i c) |

Artykuł 2 ust. 3 | Artykuł 113 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) |

Artykuł 2 ust. 4 lit. a) | Artykuł 121 lit. a) |

Artykuł 2 ust. 4 lit. b) | Artykuł 113 ust. 2 lit. a) |

Artykuł 2 ust. 4 lit. c) | Artykuł 113 ust. 2 lit. b) |

Artykuł 2 ust. 5 | Artykuł 113a ust. 2 |

Artykuł 2 ust. 6 | Artykuł 113a ust. 3 |

Artykuł 2 ust. 7 | Artykuł 203a ust. 7 |

Artykuł 3 ust. 1 lit. a) | Artykuł 122 lit. a) i b) |

Artykuł 3 ust. 1 lit. b) | Artykuł 125b ust. 1 lit. a) |

Artykuł 3 ust. 1 lit. c) ppkt (i) | Artykuł 122 lit. c) ppkt (ii) |

Artykuł 3 ust. 1 lit. c) ppkt (ii) | Artykuł 122 lit. c) ppkt (i) |

Artykuł 3 ust. 1 lit. c) ppkt (iii) | Artykuł 122 lit. c) ppkt (iii) |

Artykuł 3 ust. 1 lit. d) | Artykuł 125a ust. 1 wyrazy wprowadzające |

Artykuł 3 ust. 1 lit e) | Artykuł 122 |

Artykuł 3 ust. 2-5 | Artykuł 125a |

Artykuł 4 | Artykuł 125b |

Artykuł 5 | Artykuł 125c |

Artykuł 6 | Artykuł 125d |

Artykuł 7 ust. 1 i 2 | Artykuł 125e |

Artykuł 7 ust. 3-5 | Artykuł 103a |

Artykuł 8 | Artykuł 103b |

Artykuł 9 | Artykuł 103c |

Artykuł 10 | Artykuł 103d |

Artykuł 11 | Artykuł 103e |

Artykuł 12 | Artykuł 103f |

Artykuł 13 | Artykuł 103g |

Artykuł 14 | Artykuł 125f |

Artykuł 15 | Artykuł 125g |

Artykuł 16 | Artykuł 125h |

Artykuł 17 | Artykuł 125i |

Artykuł 18 | Artykuł 125j |

Artykuł 19 | Artykuł 184 ust. 4 |

Artykuł 20 | Artykuł 123 ust. 3 |

Artykuł 21 | Artykuł 125k |

Artykuł 22 | Artykuł 176a |

Artykuł 23 | Artykuł 125l |

Artykuł 24 | Artykuł 125m |

Artykuł 25 | Artykuł 125n |

Artykuł 26 | Artykuł 128 |

Artykuł 27 | Artykuł 129 |

Artykuł 28 | Artykuł 130 ust. 1 lit. g) i h) |

Artykuł 29 | Artykuł 131 |

Artykuł 30 | Artykuł 132 |

Artykuł 31 | Artykuł 133 |

Artykuł 32 | Artykuł 134 |

Artykuł 33 | Artykuł 135 |

Artykuł 34 | Artykuł 140a |

Artykuł 35 ust. 1-3 | Artykuł 141 |

Artykuł 35 ust. 4 | Artykuł 143 |

Artykuł 36 | Artykuł 144 |

Artykuł 37 akapit pierwszy | Artykuł 145 |

Artykuł 37 akapit drugi lit. a), b) i c) | Artykuł 148 |

Artykuł 38 | Artykuł 159 |

Artykuł 39 | Artykuł 160 |

Artykuł 40 | Artykuł 161 ust. 1 lit. e) i f) |

Artykuł 41 | Artykuł 174 |

Artykuł 42 lit. a) ppkt (i) | Artykuł 121 lit. a) |

Artykuł 42 lit. a) ppkt (ii) | Artykuł 113a ust. 3 |

Artykuł 42 lit. a) ppkt (iii) | Artykuł 121 lit. a) ppkt (i) |

Artykuł 42 lit. a) ppkt (iv) | Artykuł 121 lit. a) ppkt (ii) |

Artykuł 42 lit. a) ppkt (v) | Artykuł 121 lit. a) ppkt (iii) |

Artykuł 42 lit. b) ppkt (i) | Artykuł 127 lit. e) |

Artykuł 42 lit. b) ppkt (ii) | Artykuł 103h lit. a) |

Artykuł 42 lit. b) ppkt (iii) | Artykuł 103h lit. b) |

Artykuł 42 lit. b) ppkt (iv) | Artykuł 103h lit. c) |

Artykuł 42 lit. b) ppkt (v) | Artykuł 103h lit. d) |

Artykuł 42 lit. b) ppkt (vi) | Artykuł 103h lit. e) |

Artykuł 42 lit. c) | Artykuły 127 i 179 |

Artykuł 42 lit. d) - g) | Artykuł 194 |

Artykuł 42 lit. h) | Artykuł 134, art. 143 lit. b) i art. 148 |

Artykuł 42 lit. i) | Artykuł 192 |

Artykuł 42 lit. j) | Artykuł 203a ust. 8 |

Artykuł 43 akapit pierwszy | Art. 1 ust. 4 i art. 180 |

Artykuł 43 akapit drugi lit. a) | Artykuł 182 ust. 5 |

Artykuł 43 akapit drugi lit. b) | - |

Artykuł 143 akapit drugi lit. c) | Artykuł 182 ust. 6 |

Artykuł 44 | Artykuł 192 |

Artykuł 45 | Artykuł 190 |

Artykuły 46-54 | - |

Artykuł 55 | Artykuł 203a ust. 1 - 6 |

"

[1] COM(2005) 509 wersja ostateczna.

[2] COM(2005) 535 wersja ostateczna.

[3] Dz.U. C 321 z 31.12.2003, str. 1.

[4] Dz.U. L 273 z 17.10.2007, str. 1.

[5] Dz.U. L 161 z 22.6.2007, str. 1.

[6] Dz.U. C […] z […], str. […].

[7] Dz.U. C […] z […], str. […].

[8] Dz.U. L 299 z 16.11.2007, str. 1.

[9] Dz.U. L 58 z 28.2.2006, str. 1 . Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1260/2007 (Dz.U. L 283 z 27.10.2007, str. 1) .

[10] Dz.U. L 312 z 29.11.2005, str. 3. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1247/2007 (Dz.U. L 282 z 26.10.2007, str. 1).

[11] Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 48. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1152/2007 (Dz.U. L 258 z 4.10.2007, str. 3).

[12] Dz.U. L 351 z 23.12.1997, str. 13. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1153/2007 (Dz.U. L 258 z 4.10.2007, str. 6).

[13] Dz.U. L 273 z 17.10.2007, str. 1.

[14] Dz.U. L 161 z 22.6.2007, str. 1.