[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 20.12.2007

KOM(2007) 829 wersja ostateczna

2007/0294 (CNS)

Wniosek

DYREKTYWA RADY WE

w sprawie identyfikacji i rejestracji świń (Wersja skodyfikowana)

(przedstawiony przez Komisję)

UZASADNIENIE

1. W kontekście społeczeństwa obywatelskiego w Europie Komisja przywiązuje wielką wagę do uproszczenia i uporządkowania prawa wspólnotowego, tak aby stało się ono bardziej przejrzyste i dostępne dla każdego obywatela, otwierając mu w ten sposób nowe możliwości korzystania z przysługujących mu konkretnych uprawnień.

Ten cel nie może zostać osiągnięty tak długo, jak liczne przepisy, które były wielokrotnie zmieniane, często zasadniczo, pozostają rozproszone, tak iż trzeba ich szukać częściowo w oryginalnym akcie, a częściowo w późniejszych aktach zmieniających. Wymaga to pracochłonnego porównywania wielu różnych aktów w celu ustalenia obowiązujących norm prawnych.

Z tego powodu kodyfikacja przepisów często zmienianych jest potrzebna, aby prawo wspólnotowe stało się jasne i zrozumiałe.

2. Dlatego też w dniu 1 kwietnia 1987 r. Komisja postanowiła[1] zalecić swoim pracownikom, aby wszystkie akty prawne były kodyfikowane nie później niż po 10 zmianach, podkreślając, że jest to wymaganie minimum i że odpowiednie jednostki powinny starać się nawet częściej kodyfikować teksty, za które są odpowiedzialne, aby zapewnić, że przepisy wspólnotowe są jasne i łatwo zrozumiałe.

3. Konkluzje Prezydencji Rady Europejskiej w Edynburgu (grudzień 1992 r.) potwierdziły to stanowisko[2], podkreślając wagę kodyfikacji , która daje pewność co do prawa stosowanego wobec danej materii w danym czasie.

Kodyfikacja musi być podejmowana w pełnej zgodności z normalną wspólnotową procedurą legislacyjną.

Zważywszy, że żadne zmiany co do treści nie mogą być wprowadzane do kodyfikowanych aktów, Parlament Europejski, Rada i Komisja uzgodniły, w drodze porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 20 grudnia 1994 r., możliwość stosowania przyspieszonej procedury dla szybkiego przyjmowania kodyfikowanych aktów.

4. Celem niniejszego wniosku jest skodyfikowanie dyrektywy Rady 92/102/EWG z dnia 27 listopada 1992 r. w sprawie identyfikacji i rejestracji zwierząt[3]. Nowa dyrektywa zastąpi włączone do niej akty[4]; niniejszy wniosek całkowicie zachowuje treść kodyfikowanych aktów, zbiera je więc jedynie razem, dokonując tylko takich formalnych zmian , jakie wynikają z samego zadania kodyfikacji.

5. Wniosek kodyfikacyjny został sporządzony na podstawie wstępnej konsolidacji , we wszystkich językach urzędowych, dyrektywy 92/102/EWG i aktów ją zmieniających, przygotowanej przez Urząd Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich za pomocą systemu przetwarzania danych . Tam, gdzie artykułom nadano nowe numery, korelacja pomiędzy starą i nową numeracją została określona w tabeli zawartej w załączniku II do skodyfikowanej dyrektywy.

ê 92/102/EWG (dostosowany)

2007/0294 (CNS)

Wniosek

DYREKTYWA RADY

w sprawie identyfikacji i rejestracji Ö świń Õ

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego[5],

a także mając na uwadze, co następuje:

ê

1. Dyrektywa 92/102/EWG Rady z dnia 27 listopada 1992 r. w sprawie identyfikacji i rejestracji zwierząt[6] została kilkakrotnie znacząco zmieniona[7]. Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinna zostać skodyfikowana.

ê 92/102/EWG motyw 1 (dostosowany)

2. Ö Zgodnie z Õ artykułem 3 ust. 1 lit. c) dyrektywy Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego[8], zwierzęta będące przedmiotem handlu wewnątrzwspólnotowego Ö muszą Õ być identyfikowane zgodnie z wymogami zasad wspólnotowych i rejestrowane w sposób umożliwiający ustalenie ich gospodarstwa pochodzenia lub gospodarstwa tranzytu, punktu lub organizacji spędu. Do dnia 1 stycznia 1993 r. systemy identyfikacji i rejestracji Ö miały Õ być rozszerzone na przemieszczanie zwierząt w obrębie terytorium każdego Państwa Członkowskiego.

ê 92/102/EWG motyw 2

3. Artykuł 14 dyrektywy Rady 91/496/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. ustanawiającej zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnych zwierząt wprowadzanych na rynek Wspólnoty z państw trzecich i zmieniającej dyrektywy 89/662/EWG, 90/425/EWG oraz 90/675/EWG[9] stanowi, że identyfikacja i rejestracja takich zwierząt przewidziana w art. 3 ust. 1 lit. c) dyrektywy 90/425/EWG musi mieć miejsce, z wyjątkiem zwierząt rzeźnych oraz zarejestrowanych zwierząt z rodziny koniowatych, po przeprowadzeniu wyżej wymienionych kontroli.

ê 92/102/EWG motyw 4 (dostosowany)

4. Konieczne jest zatem zapewnienie szybkiej i skutecznej wymiany informacji między Państwami Członkowskimi w celu właściwego stosowania niniejszej dyrektywy. Ustanowiono przepisy wspólnotowe w rozporządzeniu Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między Ö organami administracyjnymi Państw Członkowskich i współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego Õ[10] oraz dyrektywie Rady 89/608/EWG z dnia 21 listopada 1989 r. w sprawie wzajemnej pomocy między władzami administracyjnymi Państw Członkowskich i współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania ustawodawstwa dotyczącego spraw weterynaryjnych i zootechnicznych[11].

ê 92/102/EWG motyw 5 (dostosowany)

5. Hodowcy zwierząt powinni prowadzić aktualne rejestry zwierząt znajdujących się w ich gospodarstwach. Osoby zajmujące się handlem zwierzętami Ö powinny Õ prowadzić rejestry swojej działalności. Rejestry te Ö powinny być Õ udostępniane właściwym władzom na ich żądanie.

ê 92/102/EWG motyw 6 (dostosowany)

6. W celu umożliwienia szybkiego i dokładnego ustalenia informacji dotyczących przewozu zwierząt istnieje konieczność identyfikacji zwierząt. Decyzja określająca rodzaj oznakowania powinna być podjęta później, ale do czasu jej podjęcia, należy utrzymać w stosunku do przewozu zwierząt ograniczonego do rynku krajowego krajowe systemy identyfikacji.

ê 92/102/EWG motyw 7 (dostosowany)

7. Należy ustanowić przepisy umożliwiające zniesienie wymogu znakowania w przypadku zwierząt przewożonych bezpośrednio z gospodarstwa do rzeźni. Zwierzęta te jednak w każdym przypadku Ö powinny Õ być tak zidentyfikowane, aby można było ustalić gospodarstwo, z którego pochodzą.

ê 92/102/EWG motyw 8

8. Należy ustanowić przepisy umożliwiające zniesienie obowiązku rejestracji hodowców zwierząt, które przeznaczone są na własne potrzeby hodowcy oraz, w celu uwzględnienia niektórych szczególnych przypadków, procedur związanych z prowadzeniem rejestrów.

ê 92/102/EWG motyw 9 (dostosowany)

9. W przypadku zwierząt, których oznakowanie stało się nieczytelne lub zostało zgubione, Ö należy umieścić Õ nowy znak umożliwiający zachowanie ciągłości z poprzednim oznakowaniem.

ê 92/102/EWG motyw 10 (dostosowany)

10. Niniejsza dyrektywa nie Ö powinna Õ mieć wpływu na szczegółowe wymogi określone w decyzji Komisji 89/153/EWG z dnia 13 lutego 1989 r. dotyczącej korelacji próbek pobieranych do badania pozostałości ze zwierzętami oraz gospodarstwami ich pochodzenia[12] lub na jakiekolwiek stosowane właściwe zasady ustalone zgodnie z dyrektywą 91/496/EWG.

ê 92/102/EWG motyw 11

(11) Należy ustanowić przepisy dotyczące procedury komitetu zarządzającego stosowanej w celu przyjęcia wszelkich niezbędnych zasad w celu wykonania niniejszej dyrektywy.

ê

(12) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań Państw Członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I, część B,

ê 92/102/EWG (dostosowany)

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa określa minimalne wymagania dotyczące identyfikacji i rejestracji Ö świń Õ, bez uszczerbku dla bardziej szczegółowych reguł wspólnotowych, które mogą zostać ustanowione w celach zwalczenia lub opanowywania chorób.

Niniejszą dyrektywę stosuje się bez uszczerbku dla decyzji 89/153/EWG oraz przepisów wykonawczych ustanowionych zgodnie z dyrektywą 91/496/EWG.

ê 92/102/EWG

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

ê 21/2004 art. 15 pkt 1 (dostosowany)

a) „zwierzę” oznacza każde zwierzę z Ö z rodziny Suidae , z wyłączeniem dzików Õ;

ê 92/102/EWG (dostosowany)

b) „gospodarstwo” oznacza każdy budynek, zagrodę lub, w przypadku hodowli prowadzonej na otwartej przestrzeni, miejsce, w którym zwierzęta przebywają, są hodowane lub trzymane;

c) „hodowca” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną, nawet tymczasowo, za zwierzęta;

d) „właściwa władza” oznacza centralną władzę Państwa Członkowskiego upoważnioną do przeprowadzania kontroli weterynaryjnych lub inne władze, którym władze administracji centralnej delegowały uprawnienia do wykonywania niniejszej dyrektywy;

e) „handel” oznacza handel zgodnie z definicją w art. 2 pkt 3 dyrektywy 90/425/EWG.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie gwarantują, że:

a) właściwe władze posiadają aktualny wykaz wszystkich gospodarstw zajmujących się hodowlą zwierząt objętych niniejszą dyrektywą, które położone są na jego terytorium, określający Ö hodowców hodowanych zwierząt Õ; takie gospodarstwa muszą pozostawać w wykazie do momentu, kiedy upłyną trzy kolejne lata zaprzestania w tym gospodarstwie hodowli zwierząt. Wykaz ten musi również zawierać znak lub znaki umożliwiające identyfikację gospodarstwa zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit pierwszy oraz art. 8;

b) Komisja Ö oraz Õ właściwe władze Ö mogą mieć Õ dostęp do wszelkich informacji uzyskanych na mocy niniejszej dyrektywy.

ê 21/2004 art. 15 pkt 2 (dostosowany)

2. Państwa Członkowskie mogą zostać upoważnione, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 18 dyrektywy 90/425/EWG, do wyłączenia z wykazu przewidzianego w ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu osób fizycznych hodujących jedno Ö zwierzę Õ, które jest przeznaczone na użytek własny lub do konsumpcji własnej hodowców, lub do uwzględnienia szczególnych okoliczności, pod warunkiem, że takie zwierzę zostanie poddane kontrolom ustanowionym w niniejszej dyrektywie przed jakimkolwiek przewozem.

ê 92/102/EWG (dostosowany)

è1 21/2004 art. 15 pkt 3 lit. a)

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie gwarantują, że każdy hodowca umieszczony w wykazie przewidzianym w art. 3 ust. 1 lit. a) prowadzi rejestr podający liczbę zwierząt znajdujących się w gospodarstwie.

Rejestr zawiera aktualne informacje è1 przewozu ç zwierząt (liczba zwierząt uwzględniająca każdorazowe wprowadzenie i usunięcie z rejestru), co najmniej w ujęciu zagregowanym, z podaniem odpowiednio miejsca ich pochodzenia lub przeznaczenia oraz daty takich przewozów.

We wszystkich przypadkach Ö podaje się Õ znak identyfikacyjny stosowany zgodnie z art. 5 i 8.

W przypadku świń czystorasowych lub mieszańców, które są rejestrowane w księgach zwierząt zarodowych zgodnie z dyrektywą Rady 88/661/EWG[13], alternatywny system rejestracji oparty na identyfikacji indywidualnej umożliwiający zidentyfikowanie zwierząt może być uznany zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 18 dyrektywy 90/425/EWG, jeżeli system taki zapewnia spełnienie wymogów równoważnych do wymogów spełnianych przez rejestr.

ê 92/102/EWG

2. Państwa Członkowskie gwarantują również, że:

a) każdy hodowca dostarcza właściwym władzom, na ich żądanie, wszelkie informacje dotyczące pochodzenia, identyfikacji oraz, w odpowiednich przypadkach, miejsca przeznaczenia zwierząt, które hodowca posiadał, hodował, transportował, wprowadził do obrotu lub ubił;

ê 21/2004 art. 15 pkt 3 lit. c)

b) każdy hodowca zwierząt, które mają być przewiezione na targowiska lub spędy lub z targowisk lub spędów, przedstawia podmiotowi prowadzącemu targowiska lub spędy, który jest tymczasowo hodowcą zwierząt, dokument określający szczegółowe informacje dotyczące zwierząt.

ê 92/102/EWG

Osoba prowadząca targowisko lub skup może wykorzystać dokumenty, uzyskane zgodnie z akapitem pierwszym, do wypełnienia obowiązku ustanowionego w ust. 1;

c) przez minimalny okres, który zostanie wyznaczony przez właściwą władzę, jednak nie krótszy niż trzy lata, w gospodarstwie dostępne są dla właściwej władzy, na jej żądanie, rejestry i informacje.

Artykuł 5

1. Państwa Członkowskie gwarantują, że przestrzegane są następujące zasady ogólne:

a) znaki identyfikacyjne muszą być umieszczone, zanim zwierzęta opuszczą gospodarstwo, w którym się narodziły;

b) nie wolno usuwać lub zmieniać znaków identyfikacyjnych bez pozwolenia właściwej władzy.

W przypadku gdy znak stał się nieczytelny lub został zgubiony, nowy znak umieszcza się zgodnie z niniejszym artykułem;

c) hodowca wpisuje do rejestru określonego w art. 4 wszelkie nowe znaki identyfikacyjne w celu zachowania powiązania z poprzednim oznakowaniem danego zwierzęcia.

ê 92/102/EWG (dostosowany)

2. Zwierzęta Ö muszą być znakowane Õ bezzwłocznie, a w każdym przypadku przed opuszczeniem gospodarstwa za pomocą kolczyków lub tatuażu umożliwiających określenie miejsca pochodzenia zwierząt oraz umożliwiających dokonanie odniesienia do wszelkich dokumentów towarzyszących, które Ö muszą Õ wymieniać takie kolczyki lub tatuaż, oraz umożliwiających odniesienie do wykazu określonego w art. 3 ust. 1 lit. a).

ê 21/2004 art. 15 pkt 4 lit. b) (dostosowany)

W drodze odstępstwa od przepisów art. 3 ust. 1 lit. c) akapit drugi dyrektywy 90/425/EWG, Państwa Członkowskie mogą stosować krajowe systemy przewozu zwierząt innych niż bydło w przypadku wszelkich transportów takich zwierząt odbywających się w granicach terytorium danego państwa. Takie systemy muszą umożliwiać identyfikację miejsca pochodzenia i miejsca narodzin zwierząt. Państwa Członkowskie Ö powiadamiają Õ Komisję o systemach, które zamierzają w tym celu wprowadzić.. Zgodnie z procedurą określoną w art. 18 dyrektywy 90/425/EWG, Państwo Członkowskie może zostać poproszone o dokonanie zmian swojego systemu, w przypadku, gdy nie spełnia on tego wymogu.

ê 92/102/EWG

Przesyłce zwierząt oznakowanych tymczasowym znakiem identyfikującym przez cały czas przewozu towarzyszy dokument umożliwiający określenie pochodzenia zwierząt, ich właściciela, miejsca wyjścia oraz miejsca przeznaczenia.

Artykuł 6

ê 92/102/EWG (dostosowany)

1. Gdy właściwe władze Państwa Członkowskiego przeznaczenia postanawiają nie stosować znaku identyfikacyjnego nadanego zwierzęciu w gospodarstwie jego pochodzenia, władze te ponoszą wszelkie koszty związane z zamianą znaku. W przypadku takiej zamiany znaku, Ö zachowuje się Õ powiązanie między identyfikacją dokonaną przez właściwe władze Państwa Członkowskiego wysyłki a nową identyfikacją dokonaną przez właściwe władze Państwa Członkowskiego przeznaczenia; powiązanie to odnotowuje się w rejestrze przewidzianym w art. 4.

ê 92/102/EWG

Do możliwości przewidzianej w akapicie pierwszym nie można odwoływać się w przypadku zwierząt przeznaczonych do uboju, które przywożone są zgodnie z art. 8 bez umieszczania nowego znaku zgodnie z art. 5.

2. W przypadku, gdy zwierzęta zostały sprzedane, właściwe władze Państwa Członkowskiego przeznaczenia mogą do celów art. 5 dyrektywy 90/425/EWG odwołać się do art. 4 dyrektywy 89/608/EWG w celu uzyskania informacji odnoszących się do zwierząt, stad pochodzenia zwierząt oraz wszelkich przewozów tych zwierząt.

Artykuł 7

Państwa Członkowskie gwarantują, że wszelkie informacje dotyczące przewozów zwierząt, którym nie towarzyszą świadectwa lub dokumenty wymagane zgodnie z przepisami weterynaryjnymi lub zootechnicznymi, dostępne są dla właściwych władz, na ich żądanie, co najmniej przez okres wyznaczany przez te władze.

ê 92/102/EWG (dostosowany)

Artykuł 8

Wszystkie zwierzęta przywożone z państw trzecich, które przeszły kontrole określone w dyrektywie 91/496/EWG i pozostają na terytorium Wspólnoty, w ciągu 30 dni od dnia przeprowadzenia tych badań oraz, w każdym przypadku przed ich przewozem, Ö są Õ identyfikowane znakiem spełniającym wymogi określone w art. 5 Ö niniejszej dyrektywy Õ, o ile ich gospodarstwem przeznaczenia jest rzeźnia znajdująca się w obszarze właściwości władzy odpowiedzialnej za kontrole weterynaryjne, zaś ubój zwierząt przeprowadzany jest w ciągu trzydziestu dni od dnia badania.

Ö Zachowuje się Õ powiązanie między identyfikacją nadaną przez państwo trzecie a identyfikacją zwierzęcia dokonaną w Państwie Członkowskim przeznaczenia. Powiązanie to Ö odnotowuje się Õ w rejestrze przewidzianym w art. 4.

ê 92/102/EWG

Artykuł 9

Państwa Członkowskie przyjmują niezbędne środki administracyjne i/lub karne, które są stosowane wobec wszelkich naruszeń wspólnotowych przepisów weterynaryjnych, w przypadkach, w których ustalono, że znakowanie lub identyfikacja lub prowadzenie rejestrów przewidzianych w art. 4 nie jest prowadzone zgodnie z wymogami niniejszej dyrektywy.

Artykuł 10

Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

ê

Artykuł 11

Dyrektywa 92/102/EWG, zmieniona aktami wymienionymi w załączniku I, część A zostaje uchylona, bez naruszenia zobowiązań Państw Członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku I, część B.

Odesłania do uchylonej dyrektywy odczytuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 12

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

ê 92/102/EWG

Artykuł 13

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia

W imieniu Rady

Przewodniczący

é

ZAŁĄCZNIK I

Część A

Uchylona dyrektywa i wykaz jej kolejnych zmian (określone w art. 11)

Dyrektywa Rady 92/102/EWG (Dz.U. L 355 z 5.12.1992, str. 32) |

Punkt V.E.I.4.6. załącznika I do Aktu Przystąpienia z 1994 r. (Dz.U. C 241 z 29.8.1994, str. 21) |

Rozporządzenie Rady (WE) nr 21/2004 (Dz.U. L 5 z 9.1.2004, str. 8) | tylko art. 15 |

Część B

Lista terminów przeniesienia do prawa krajowego (określonych w art. 11)

Dyrektywa | Termin przeniesienia[14] |

92/102/EWG | 31.12.1993[15] 31.12.1995[16] |

_____________

ZAŁĄCZNIK II

TABELA KORELACJI

Dyrektywa 92/102/EWG | Niniejsza dyrektywa |

Artykuły 1, 2 i 3 | Artykuły 1, 2 i 3 |

Artykuł 4 ustęp 1 litera a) | Artykuł 4 ustęp 1 |

Artykuły 4 ustęp 2 | - |

Artykuł 4 ustęp 3 | Artykuł 4 ustęp 2 |

Artykuł 5 ustęp 1 litera a), b) i c) | Artykuł 5 ustęp 1 litera a), b) i c) |

Artykuł 5 ustęp 1 litera d) | - |

Artykuł 5 ustęp 3 | Artykuł 5 ustęp 2 |

Artykuły 6 do 9 | Artykuły 6 do 9 |

Artykuł 10 | - |

Artykuł 11 ustęp 1 | _ |

Artykuł 11 ustęp 2 | Artykuł 10 |

Artykuł 11 ustęp 3 | _ |

_ | Artykuł 11 |

_ | Artykuł 12 |

Artykuł 12 | Artykuł 13 |

_ | Załącznik I |

_ | Załącznik II |

_____________[pic][pic][pic][pic][pic][pic][pic][pic][pic]

[1] COM(87) 868 PV.

[2] Zob. załącznik 3 do części A konkluzji.

[3] Przygotowana zgodnie z komunikatem Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady – Kodyfikacja Acquis communautaire, COM(2001) 645 wersja ostateczna.

[4] Zob. załącznik I, część A do niniejszego wniosku.

[5] Ö Dz.U. C […], […], str. […] Õ.

[6] Dz.U. L 355 z 5.12.1992, str. 32. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 21/2004 (Dz.U. L 5 z 9.1.2004, str. 8).

[7] Zob. załącznik I, część A.

[8] Dz.U. L 224 z 18.8.1990, str. 29. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2002/33/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 315 z 19.11.2002, str. 14).

[9] Dz.U. L 268 z 24.9.1991, str. 56. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/104/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, str. 352).

[10] Dz.U. L 82 z 22.3.1997, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE) nr 807/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, str. 36).

[11] Dz.U. L 351 z 2.12.1989, str. 34.

[12] Dz.U. L 59 z 2.3.1989, str. 33.

[13] Dz.U. L 382 z 31.12.1988, str. 36.

[14] Ustalenie ostatecznego terminu przeniesienia do prawa krajowego na dzień 1 stycznia 1994 r. oraz dzień 1 stycznia 1995 r. pozostaje bez uszczerbku dla zniesienia granicznych kontroli weterynaryjnych przewidzianych dyrektywą 90/425/EWG. (zob. art. 11 ust. 3 dyrektywy 92/102/EWG).

[15] W odniesieniu do wymogów dotyczących trzody chlewnej (zob. art. 11 ust. 1 tiret pierwsze dyrektywy 92/102/EWG).

[16] Do Finlandii, w odniesieniu do wymogów dla bydła, świń, owiec i kóz. (Zob. art. 11 ust. 1 tiret drugie dyrektywy 92/102/EWG).