[pic] | ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ |

Βρυξέλλες, 23.10.2007

COM(2007) 637 τελικό

2007/0228 (CNS)

ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

σχετικά με τις προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής υπηκόων τρίτων χωρών με σκοπό την απασχόληση υψηλής ειδίκευσης

(υποβληθείσα από την Επιτροπή) { SEC(2007) 1382}{SEC(2007) 1403{

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Ιστορικο της προτασης |

Αιτιολόγηση και στόχοι της πρότασης Η παρούσα πρόταση αποτελεί μέρος των προσπαθειών της ΕΕ να αναπτύξει συνολική πολιτική για τη μετανάστευση. Το Πρόγραμμα της Χάγης του Νοεμβρίου 2004, αναγνώρισε ότι «η νόμιμη μετανάστευση θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση της οικονομίας που βασίζεται στη γνώση στην Ευρώπη και στην προαγωγή της οικονομικής ανάπτυξης και θα συμβάλει κατ’ αυτόν τον τρόπο στην υλοποίηση της στρατηγικής της Λισαβόνας», και ζήτησε από την Επιτροπή να υποβάλλει σχέδιο πολιτικής για τη νόμιμη μετανάστευση «στο οποίο να περιλαμβάνονται διαδικασίες εισδοχής ικανές να ανταποκρίνονται ταχέως στις κυμαινόμενες ανάγκες του μεταναστευτικού εργατικού δυναμικού της αγοράς». Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου 2006 συμφώνησε σε μια σειρά βημάτων που πρέπει να γίνουν κατά τη διάρκεια του 2007, στα οποία συμπεριλαμβάνεται η «ανάπτυξη, όσον αφορά τη νόμιμη μετανάστευση, της ορθής διαχείρισης των μεταναστευτικών πολιτικών με πλήρη σεβασμό των εθνικών αρμοδιοτήτων, προκειμένου να βοηθηθούν τα κράτη μέλη να καλύψουν τις υπάρχουσες και τις μελλοντικές ανάγκες σε εργατικό δυναμικό (…) θα πρέπει να εξεταστούν άνευ χρονοτριβής οι προτάσεις που πρόκειται να υποβάλει η Επιτροπή στο πλαίσιο του σχεδίου πολιτικής για τη νόμιμη μετανάστευση, του Δεκεμβρίου του 2005». Η παρούσα πρόταση υποβάλλεται μαζί με την πρόταση οδηγίας-πλαισίου σύμφωνα με την ανακοίνωση της Επιτροπής του Δεκεμβρίου 2005 σχετικά με το σχέδιο πολιτικής για τη νόμιμη μετανάστευση (COM(2005) 669), που προέβλεπε την έκδοση μεταξύ του 2007 και του 2009 πέντε νομοθετικών προτάσεων σχετικά με τη μετανάστευση εργατικού δυναμικού. Αυτή η προσέγγιση αποβλέπει αφενός στη θέσπιση προϋποθέσεων εισδοχής για ειδικές κατηγορίες μεταναστών (υψηλά ειδικευμένοι εργαζόμενοι, εποχιακοί εργαζόμενοι, αμειβόμενοι ασκούμενοι και ενδοϋπηρεσιακώς μετατιθέμενοι) και αφετέρου στην εξασφάλιση του νομικού καθεστώτος των εργαζόμενων τρίτων χωρών που έχουν γίνει ήδη δεκτοί και στην εισαγωγή διαδικαστικών απλουστεύσεων για τους αιτούντες. Η παρούσα πρόταση επιδιώκει να απαντήσει στις προαναφερόμενες πολιτικές εντολές. Αποβλέπει, ιδίως, στη βελτίωση της ικανότητας της ΕΕ να προσελκύει και εάν απαιτείται να συγκρατεί υψηλά ειδικευμένους εργαζόμενους τρίτων χωρών ώστε να αυξηθεί η συμβολή της νόμιμης μετανάστευσης στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας της ΕΕ με τη συμπλήρωση της δέσμης άλλων μέτρων που θεσπίζει η ΕΕ για την επίτευξη των στόχων της στρατηγικής της Λισαβόνας. Ειδικότερα, αποβλέπει στην αποτελεσματική και ταχεία ανταπόκριση στις κυμαινόμενες ανάγκες για υψηλά ειδικευμένο μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό και στην αντιστάθμιση των τρεχουσών και μελλοντικών ελλείψεων δεξιοτήτων με τη δημιουργία ισότιμων όρων στο επίπεδο της ΕΕ για τη διευκόλυνση και εναρμόνιση της εισδοχής αυτής της κατηγορίας εργαζομένων και με την προώθηση της αποτελεσματικής κατανομής και ανακατανομής τους στην αγορά εργασίας της ΕΕ. Η παρούσα πρόταση σκοπεύει να επιτύχει αυτούς τους στόχους κατά τρόπο που να μην υπονομεύει την ικανότητα των αναπτυσσόμενων χωρών να παράσχουν βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και να προοδεύσουν όσον αφορά την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων της χιλιετίας (ΑΣΧ). Επομένως, θα συμπεριληφθούν μέτρα για την προώθηση της κυκλικής μετανάστευσης. Για την επίτευξη αυτών των στόχων, η Επιτροπή προτείνει τη δημιουργία κοινής ταχείας και ευέλικτης διαδικασίας για την εισδοχή υψηλά ειδικευμένων μεταναστών τρίτων χωρών, καθώς και ελκυστικές προϋποθέσεις διαμονής για αυτούς και τα μέλη της οικογένειάς τους, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων διευκολύνσεων για αυτούς που επιθυμούν να μετακινηθούν σε δεύτερο κράτος μέλος για απασχόληση υψηλής ειδίκευσης. |

Γενικό πλαίσιο Όσον αφορά την οικονομική μετανάστευση, η τρέχουσα κατάσταση και οι προοπτικές των αγορών εργασίας της ΕΕ μπορούν γενικά να περιγραφούν ως σενάριο «ένδειας». Μερικά κράτη μέλη αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρές ελλείψεις σε εργατικό δυναμικό και δεξιότητες σε ορισμένους τομείς της οικονομίας τους, οι οποίες δεν μπορούν να καλυφθούν εντός των εθνικών αγορών εργασίας και αφορούν όλο το φάσμα των ειδικοτήτων. Οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας καταδεικνύουν ότι ο συνολικός πληθυσμός της ΕΕ αναμένεται να μειωθεί μέχρι το 2025 ενώ ο πληθυσμός σε ηλικία απασχόλησης μέχρι το 2011, μολονότι δεν θα επηρεαστούν όλα τα κράτη μέλη στον ίδιο βαθμό. Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η συνεχής αύξηση της απασχόλησης σε τομείς ανώτερης εκπαίδευσης σε σχέση με άλλους τομείς της οικονομίας της ΕΕ. Επομένως, σύμφωνα με την ανάλυση η ΕΕ θα χρειάζεται όλο και περισσότερο υψηλά ειδικευμένο εργατικό δυναμικό για να στηρίξει την οικονομία της, παρόλο που η μετανάστευση δεν μπορεί αυτή καθαυτή να αποτελεί τη λύση. Ωστόσο, συνολικά η ΕΕ δεν φαίνεται να θεωρείται ελκυστική από τους υψηλά ειδικευμένους επαγγελματίες στο πλαίσιο πολύ μεγάλου διεθνούς ανταγωνισμού : για παράδειγμα, η ΕΕ αποτελεί τον κύριο προορισμό ανειδίκευτων έως μετρίως ειδικευμένων εργαζομένων από τις χώρες του Μαγκρέμπ (87% των μεταναστών αυτών), ενώ το 54% των υψηλά ειδικευμένων μεταναστών από αυτές τις χώρες διαμένουν στον ΗΠΑ και τον Καναδά. Η ελκυστικότητα της ΕΕ σε σύγκριση με αυτές τις χώρες πάσχει από το γεγονός ότι επί του παρόντος οι υψηλά ειδικευμένοι μετανάστες πρέπει να αντιμετωπίσουν 27 διαφορετικά συστήματα εισδοχής, δεν έχουν την δυνατότητα να μετακινηθούν εύκολα από τη μια χώρα στην άλλη για εργασία και σε μερικές περιπτώσεις οι χρονοβόρες και δύσκαμπτες διαδικασίες τους αναγκάζουν να επιλέξουν χώρες εκτός της ΕΕ που τους παρέχουν ευνοϊκότερες προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής. Η κλίμακα του προβλήματος είναι δύσκολο να αποτιμηθεί ποσοτικά, καθώς επί του παρόντος μόνο δέκα κράτη μέλη έχουν ειδικά καθεστώτα για την εισδοχή υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων και καθώς αυτά τα καθεστώτα διαφέρουν, δεν μπορεί να γίνει σύγκριση των δεδομένων. Για τα άλλα κράτη μέλη, δεν υπάρχουν ειδικές στατιστικές ή είναι μερικές. Μόνο πολύ γενικές εκτιμήσεις μπορούν να γίνουν : για παράδειγμα, περίπου 74 300 επαγγελματίες έγιναν δεκτοί στα 15 κράτη μέλη το 2003. Ωστόσο, ακόμα και όπου υπάρχουν ειδικά καθεστώτα αυτά είναι αποκλειστικά εθνικά και δεν διευκολύνουν τους υψηλά ειδικευμένους εργαζομένους τρίτων χωρών που χρειάζονται ή επιθυμούν να μετακινηθούν σε άλλο κράτος μέλος για λόγους απασχόλησης, και επομένως κατακερματίζουν την αγορά εργασίας της ΕΕ και δεν επιτρέπουν την αποτελεσματικότερη ανακατανομή του απαραίτητου εργατικού δυναμικού. Μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Τάμπερε του Οκτωβρίου 1999, η Επιτροπή επεδίωξε συμφωνία σχετικά με κοινούς κανόνες για την οικονομική μετανάστευση, η οποία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο κάθε πολιτικής για τη μετανάστευση. Το 2001, η Επιτροπή πρότεινε οδηγία «για τις προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής υπηκόων τρίτων χωρών με σκοπό τη μισθωτή απασχόληση και την άσκηση ανεξάρτητων οικονομικών δραστηριοτήτων». Ενώ τα άλλα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα έδωσαν θετικές γνώμες, η συζήτηση στο Συμβούλιο περιορίστηκε στην πρώτη ανάγνωση του κειμένου, το οποίο αποσύρθηκε επίσημα το 2001. |

Ισχύουσες διατάξεις στον τομέα της πρότασης Η οδηγία 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου, της 25ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες καθορίζει τις προϋποθέσεις χορήγησης του καθεστώτος στους υπηκόους τρίτων χωρών οι οποίοι διαμένουν νόμιμα σε κράτος μέλος και τους όρους σύμφωνα με τους οποίους ο επί μακρόν διαμένων μπορεί να μετακινηθεί σε δεύτερο κράτος μέλος. Η οδηγία 2003/86/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Σεπτεμβρίου 2003, σχετικά με το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης καθορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί να ασκηθεί το δικαίωμα αυτό. Η παρούσα πρόταση παρεκκλίνει από αυτές τις πράξεις στο μέτρο που θεσπίζει διατάξεις για την απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ, που δεν θέτουν σε μειονεκτική θέση τους υψηλά ειδικευμένους εργαζομένους στους οποίους επιτρέπεται να μετακινηθούν σε διαφορετικά κράτη μέλη για απασχόληση υψηλής ειδίκευσης και παρέχουν ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για την οικογενειακή επανένωση καθώς και δικαίωμα προτεραιότητας στη μετακίνηση σε δεύτερο κράτος μέλος μετά την απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ. Παράλληλα, η Επιτροπή θα υποβάλλει πρόταση οδηγίας σχετικά με ενιαία διαδικασία υποβολής αίτησης για τη χορήγηση στους υπηκόους τρίτων χωρών ενιαίας άδειας διαμονής και εργασίας στην επικράτεια κράτους μέλους και σχετικά με κοινό σύνολο δικαιωμάτων για τους εργαζομένους τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα σε κράτος μέλος. Οι δύο προτάσεις συντάχθηκαν με τρόπο που να είναι αμοιβαία συμβατές και συνεκτικές. |

Συνοχή με άλλες πολιτικές και στόχους της Ένωσης Μέτρα για την προσέλκυση και τη συγκράτηση υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων τρίτων χωρών δυνάμει προσέγγισης που βασίζεται στις ανάγκες αποτελούν μέρος ευρύτερου πλαισίου που καθορίστηκε από τη στρατηγική της Λισαβόνας και τις ολοκληρωμένες κατευθυντήριες γραμμές για την ανάπτυξη και τις θέσεις απασχόλησης, που προσδιορίζουν σαφώς τόσο μακροοικονομικές όσο και μικροοικονομικές πολιτικές για την ενθάρρυνση της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ, ιδίως μέσω της προσέλκυσης περισσότερων ανθρώπων στην απασχόληση, της βελτίωσης της προσαρμοστικότητας των εργαζομένων και των επιχειρήσεων καθώς και της ευελιξίας των αγορών εργασίας. Ωστόσο, αυτά τα μέτρα απαιτούν χρόνο για να αποδώσουν, ενώ η κατάρτιση του υπάρχοντος εργατικού δυναμικού (ή άλλες παρόμοιες ενέργειες) στις περισσότερες περιπτώσεις δεν αποτελεί κατάλληλη απάντηση στις ανάγκες των επιχειρήσεων της ΕΕ για γιατρούς, μηχανικούς, κ.λ.π. Επομένως, οι υψηλά ειδικευμένοι μετανάστες μπορούν να αποτελέσουν πλεονέκτημα. Επίσης, η πρόταση συνάδει με την αναπτυξιακή πολιτική που εστιάζεται στην εξάλειψη της φτώχειας και στην επίτευξη των ΑΣΧ. Από αυτή την άποψη αναγνωρίζει ότι μπορεί να έχει διαφορετικές συνέπειες στις εκτός της Ένωσης χώρες και επιδιώκει να ελαχιστοποιήσει τις αρνητικές συνέπειες της μετανάστευσης υψηλής ειδίκευσης και να μεγιστοποιήσει τις θετικές συνέπειες στις αναπτυσσόμενες χώρες που αντιμετωπίζουν ήδη έλλειψη ανθρωπίνων πόρων σε ορισμένους τομείς. Αυτή η πράξη πρέπει να ενταχθεί στο ευρύτερο πλαίσιο των πολιτικών ανάπτυξης και μετανάστευσης της ΕΕ, που περιλαμβάνει επιχειρησιακά μέτρα, χρηματοδότηση, συμφωνίες που ήδη ισχύουν ή έχουν σχεδιαστεί. Η παρούσα πρόταση συνάδει με τα θεμελιώδη δικαιώματα, καθώς αναγνωρίζει και διασφαλίζει τα δικαιώματα των υψηλά ειδικευμένων μεταναστών (και των μελών της οικογένειάς τους) ως εργαζομένων και ως διαμενόντων στην ΕΕ, συμπεριλαμβανομένων των διαδικαστικών εγγυήσεων και του δικαιώματος στην οικογενειακή ζωή. Η επεξεργασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που πρέπει να χρησιμοποιηθούν από τις αρχές κατά την εφαρμογή της παρούσας πρότασης γίνεται σύμφωνα με την οδηγία 95/46/ΕΚ για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. |

διαβουλευσεις με τα ενδιαφερομενα μερη και αξιολογηση του αντικτυπου |

Διαβουλεύσεις με τα ενδιαφερόμενα μέρη |

Μέθοδοι διαβούλευσης, κύριοι τομείς-στόχοι και γενικά χαρακτηριστικά των ερωτηθέντων Διενεργήθηκε δημόσια διαβούλευση με την Πράσινη Βίβλο για μια κοινοτική προσέγγιση της διαχείρισης της οικονομικής μετανάστευσης. Μπορείτε να ανατρέξετε σε όλες τις σχετικές συνεισφορές στην ακόλουθη διεύθυνση : http://ec.europa.eu/justice_home/news/consulting_public/economic_migration/news_contributions_economic_migration_en.htm). Στις 14 Ιουνίου 2005 πραγματοποιήθηκε δημόσια ακρόαση. Διενεργήθηκαν περαιτέρω διαβουλεύσεις μέσω σεμιναρίων και ημερίδων εργασίας. Η διαβούλευση με τα κράτη μέλη πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της επιτροπής για τη μετανάστευση και το άσυλο της Επιτροπής. Μέσω της εξωτερικής μελέτης που παραγγέλθηκε για τη στήριξη της αξιολόγησης του αντικτύπου συνεχίστηκε η διαβούλευση με τους κύριους ενδιαφερόμενους μέσω ερωτηματολογίων και συνεντεύξεων. |

Σύνοψη των απαντήσεων και τρόπος με τον οποίον ελήφθησαν υπόψη Η ανάλυση των συνεισφορών που παρελήφθησαν υποδεικνύει γενική στήριξη για κοινοτική πολιτική της ΕΕ για την οικονομική μετανάστευση, παρόλο που παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές ως προς την προσέγγιση που πρέπει να ακολουθηθεί και τα αναμενόμενα τελικά αποτελέσματα. Προέκυψαν ορισμένα σαφή στοιχεία, όπως η ανάγκη για κοινούς κανόνες της ΕΕ που να διέπουν όλη τη μετανάστευση για λόγους απασχόλησης ή τουλάχιστον τις προϋποθέσεις εισδοχής για ορισμένες σημαντικές κατηγορίες οικονομικών μεταναστών (υψηλά ειδικευμένοι εργαζόμενοι και εποχιακοί εργαζόμενοι). Αυτές οι δύο κατηγορίες θεωρούνται ζωτικές για την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ. Ένα άλλο σαφές αίτημα συνίστατο στην πρόταση απλών, μη γραφειοκρατικών και ευέλικτων λύσεων. Εφόσον μεγάλος αριθμός κρατών μελών δεν υποστήριζαν την οριζόντια προσέγγιση, η Επιτροπή θεώρησε ότι η τομεακή προσέγγιση ήταν περισσότερο ρεαλιστική και μπορούσε να ανταποκριθεί καλύτερα στα αιτήματα ευελιξίας. Η Επιτροπή έλαβε υπόψη τις παρατηρήσεις που έγιναν σχετικά με το σχέδιο πολιτικής της για τη νόμιμη μετανάστευση και τις παρατηρήσεις που διατυπώθηκαν σχετικά με τη μελέτη για την αξιολόγηση του αντίκτυπου. |

Συγκέντρωση και χρησιμοποίηση των εκτιμήσεων εμπειρογνωμόνων |

Δεν υπήρξε ανάγκη προσφυγής σε εξωτερικούς εμπειρογνώμονες. |

Αξιολόγηση του αντίκτυπου Εξετάστηκαν οι ακόλουθες επιλογές : Επιλογή A – διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης. Οι πολιτικές για τη μετανάστευση των κρατών μελών διαφέρουν σημαντικά όσον αφορά την εισδοχή υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων. Αυτοί οι εργαζόμενοι χρειάζονται όλο και περισσότερο για την κάλυψη υφιστάμενων κενών καθώς και κενών που θα προκύψουν στην αγορά εργασίας, αλλά η ΕΕ κατ’ ουσία δεν επιτυγχάνει να τους προσελκύσει. Ελλείψει κοινής δράσης σε αυτόν τον τομέα η κατάσταση δεν μπορεί να αλλάξει ουσιαστικά. Επιλογή B – δημιουργία βασικής κοινής πολιτικής για την εισδοχή υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων. Θα προταθεί ελάχιστη δέσμη προϋποθέσεων εισόδου, ενώ τα κράτη μέλη θα έχουν ευρεία αυτονομία ως προς τον καθορισμό των χαρακτηριστικών στοιχείων της εθνικής τους νομοθεσίας. Οι προϋποθέσεις διαμονής και εργασίας δεν θα ρυθμιστούν. Αυτή η επιλογή θα έχει περιορισμένες συνέπειες στην προσέλκυση των εργαζόμενων αυτών ή στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της αγοράς εργασίας της ΕΕ : ο συνολικός αντίκτυπος στο μακροοικονομικό περιβάλλον θα είναι αρκετά περιορισμένος. Επιλογή Γ – απλούστευση του συστήματος εισδοχής, με τη δημιουργία συστήματος συγκέντρωσης βαθμών της ΕΕ και ταχείας διαδικασίας εισδοχής, που επιτρέπει την άμεση οικογενειακή επανένωση και δημιουργεί βάση δεδομένων για την αντιστοίχιση δεξιοτήτων. Η επιλογή αυτή θα μπορούσε να προωθήσει και να διευκολύνει σε μεγάλο βαθμό τη μετανάστευση υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων τρίτων χωρών στην ΕΕ. Ωστόσο, εκτός εάν οι βαθμοί καθοριστούν στο επίπεδο της ΕΕ (γεγονός που θα αντέβαινε στην επικουρικότητα προς το παρόν), οι μετανάστες θα συνέχιζαν να αντιμετωπίζουν πολύ διαφορετικές προϋποθέσεις εισδοχής. Επιλογή Δ – δημιουργία δέσμης κοινών κριτηρίων και ταχείας διαδικασίας εισόδου μαζί με ευνοϊκότερες προϋποθέσεις διαμονής (δικαιώματα εργασίας και διαμονής, άμεση οικογενειακή επανένωση, ταχύτερη απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ, κ.λ.π.). Η αποτελεσματική ενσωμάτωση των υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων τρίτων χωρών στην αγορά εργασίας και στην κοινωνία θα αποτελούσε τον καλύτερο τρόπο μεγιστοποίησης της συνεισφοράς τους στην οικονομική ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα και θα βελτίωνε στην πράξη την ικανότητα της ΕΕ να αντιμετωπίζει τις τρέχουσες και αναμενόμενες προκλήσεις. Ωστόσο, τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής θα περιορίζονταν στα επί μέρους κράτη μέλη. Επιλογή E1 – προώθηση της κινητικότητας εντός της ΕΕ μέσω του συντονισμού των εθνικών καταλόγων προτεραιότητας και της δημιουργίας μπλε κάρτας της ΕΕ και βάσης δεδομένων για τους κατόχους μπλε κάρτας. Η κινητικότητα εντός της ΕΕ θα αποτελεί ισχυρό κίνητρο για τους υψηλά ειδικευμένους εργαζομένους τρίτων χωρών για να εισέρχονται στην αγορά εργασίας της ΕΕ και θα μπορούσε να διαδραματίσει πρωταρχικό ρόλο στην κάλυψη των ελλείψεων σε εργατικό δυναμικό σε ορισμένες περιοχές και σε ορισμένους τομείς. Άλλα εργαλεία θα μπορούσαν να βοηθήσουν την αντιστοίχιση προσφοράς και ζήτησης εργασίας (δηλαδή η βάση δεδομένων της μπλε κάρτας της ΕΕ). Αυτή η επιλογή πολιτικής θα μπορούσε να έχει αξιοσημείωτες και θετικές συνέπειες στην αποτελεσματικότητα της αγοράς εργασίας και στο μακροοικονομικό περιβάλλον της ΕΕ. Επιλογή E2 – επέκταση στους υψηλά ειδικευμένους εργαζόμενους των διατάξεων για την κινητικότητα εντός της ΕΕ που περιλαμβάνονται στην οδηγία 2003/109/ΕΚ. Η επιλογή αυτή περιλαμβάνει επίσης το σύστημα συγκέντρωσης βαθμών της επιλογής Γ. Ωστόσο, αυτή η επιλογή θα μπορούσε να περιορίζει περισσότερο την κινητικότητα εντός της ΕΕ από ότι η επιλογή E1. Επομένως, η συνολική συνάφεια και αποτελεσματικότητα αυτής της επιλογής πολιτικής θα μπορούσαν να είναι πιο περιορισμένες. Επιλογή ΣΤ - επικοινωνία, συντονισμός και συνεργασία. Οι προβλεπόμενες ενέργειες θα μπορούσαν να στηρίξουν έως ένα βαθμό, τη δημιουργία κοινού βασικού πεδίου που να διευκολύνει την προσέλκυση υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων και περισσότερο την αποτελεσματική κατανομή τους στην αγορά εργασίας της ΕΕ. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα της επιλογής αυτής θα ήταν περιορισμένη. |

Η Επιτροπή διενήργησε την αξιολόγηση αντικτύπου που αναγράφεται στο πρόγραμμα εργασίας. Μπορείτε να συμβουλευθείτε την έκθεση της στην ακόλουθη διεύθυνση [θα προστεθεί]. |

νομικα στοιχεια της προτασης |

Σύνοψη της προτεινόμενης δράσης Η πρόταση θεσπίζει ταχεία διαδικασία για την εισδοχή υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων τρίτων χωρών, που βασίζεται σε κοινό ορισμό και κριτήρια : σύμβαση εργασίας, επαγγελματικά προσόντα και μισθός μεγαλύτερος από ένα ελάχιστο επίπεδο, καθοριζόμενο σε εθνικό επίπεδο. Προβλέπεται ειδικό καθεστώς για τους «νέους επαγγελματίες». Στους εργαζομένους που γίνονται δεκτοί θα χορηγείται άδεια διαμονής που θα τους επιτρέπει να εργάζονται («μπλε κάρτα της ΕΕ») : η άδεια αυτή θα παρέχει σε αυτούς και στην οικογένειά τους μια σειρά δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των ευνοϊκών προϋποθέσεων για την οικογενειακή επανένωση. Η πρόσβαση στην αγορά εργασίας του κράτους μέλους διαμονής θα περιορίζεται για τα πρώτα δύο έτη. Η πρόταση επίσης περιλαμβάνει τη δυνατότητα για τον κάτοχο της «μπλε κάρτας της ΕΕ» να μετακινείται σε δεύτερο κράτος μέλος για να εργαστεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις και μετά από δύο έτη νόμιμης διαμονής στο πρώτο κράτος μέλος. Για τη διευκόλυνση της κινητικότητας εντός της ΕΕ προβλέπονται παρεκκλίσεις από την οδηγία του Συμβουλίου 2003/109/ΕΚ, ιδίως η δυνατότητα σώρευσης περιόδων διαμονής σε διαφορετικά κράτη μέλη για την απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ. Μετά από τη χορήγηση του καθεστώτος αυτού, θα εφαρμόζονται οι διατάξεις για την κινητικότητα της οδηγίας 2003/109/ΕΚ αλλά τα κράτη μέλη θα πρέπει να προτιμούν αυτούς τους επαγγελματίες έναντι άλλων εργαζόμενων τρίτων χωρών που έχουν υποβάλλει αίτηση εισδοχής. |

Νομική βάση Η παρούσα πρόταση αφορά τις προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής για τους υπηκόους τρίτων χωρών καθώς και προδιαγραφές διαδικασιών για τη χορήγηση των αναγκαίων αδειών. Επίσης, θεσπίζει τις προϋποθέσεις σύμφωνα με τις οποίες ένας υπήκοος τρίτης χώρας μπορεί να διαμείνει σε δεύτερο κράτος μέλος. Συνεπώς, η κατάλληλη νομική βάση είναι το άρθρο 63 παράγραφοι (3) στοιχείο (α) και (4) της συνθήκης ΕΚ. |

Αρχή της επικουρικότητας Η αρχή της επικουρικότητας εφαρμόζεται στο μέτρο που η πρόταση δεν εμπίπτει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Κοινότητας. |

Οι στόχοι της πρότασης δεν μπορούν να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη για τους ακόλουθους λόγους. |

Εάν τα κράτη μέλη δρουν μεμονωμένα, μπορεί να μην είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το διεθνή ανταγωνισμό για την πρόσληψη υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων τρίτων χωρών. |

Θα υπάρξουν δέσμες διαφορετικών προϋποθέσεων εισόδου και διαμονής για τους εργαζομένους αυτούς, ενώ το κάθε εθνικό σύστημα θα είναι κλειστό και θα ανταγωνίζεται τα άλλα. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε στρεβλώσεις όσον αφορά τις επιλογές των μεταναστών και ιδίως θα μπορούσε να περιπλέξει την ανακατανομή του αναγκαίου εργατικού δυναμικού καθώς οι ανάγκες μεταβάλλονται στις αγορές εργασίας, ενώ υπάρχει η πιθανότητα απώλειας του υψηλά ειδικευμένου εργατικού δυναμικού που βρίσκεται ήδη στην ΕΕ. |

Η κοινοτική δράση θα επιτύχει καλύτερα τους στόχους της πρότασης για τους ακόλουθους λόγους. |

Ο κύριος παράγοντας έλξης της ΕΕ σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές της είναι η δυνατότητα πρόσβασης σε 27 αγορές εργασίας και επομένως η επαγγελματική εξέλιξη με την ταυτόχρονη ανταπόκριση σε συγκεκριμένες ανάγκες των επιχειρήσεων της ΕΕ. Αλλά αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω κοινοτικής δράσης (που απαιτείται επίσης για την παρέκκλιση από το κοινοτικό κεκτημένο για τη διευκόλυνση των προϋποθέσεων απόκτησης του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος) και μπορεί να υλοποιηθεί μόνο εάν υφίσταται κοινό σύστημα εισδοχής των εν λόγω εργαζομένων. |

Η κοινοτική δράση θα εξασφαλίσει ότι οι εργαζόμενοι αυτοί : (1) γίνονται δεκτοί σύμφωνα με κοινούς κανόνες· (2) τυγχάνουν του ίδιου επιπέδου δικαιωμάτων σε όλη την ΕΕ· (3) έχουν την δυνατότητα να μετακινούνται από το ένα κράτος μέλος σε άλλο ώστε να προσαρμόζονται και να ανταποκρίνονται ταχέως στις κυμαινόμενες ανάγκες υψηλά ειδικευμένου μεταναστευτικού εργατικού δυναμικού· (4) ενσωματώνονται πλήρως στην ΕΕ. |

Η πρόταση θα αφήνει επαρκές περιθώριο στα κράτη μέλη για να προσαρμόσουν το καθεστώς στις ανάγκες των εθνικών αγορών εργασίας τους και δεν θα επηρεάζει την αρμοδιότητα των κρατών μελών όσον αφορά τον καθορισμό του αριθμού των οικονομικών μεταναστών που εισέρχονται στην ΕΕ για να αναζητήσουν εργασία. |

Επομένως, η πρόταση συνάδει με την αρχή της επικουρικότητας. |

Αρχή της αναλογικότητας Η πρόταση συνάδει με την αρχή της αναλογικότητας για τον ακόλουθο λόγο. |

Η πράξη που επιλέχθηκε είναι οδηγία, η οποία δίδει στα κράτη μέλη μεγάλη ευελιξία όσον αφορά την υλοποίηση. Σύμφωνα με το άρθρο 63 προτελευταίο εδάφιο της συνθήκης ΕΚ, τα κράτη μέλη είναι ελεύθερα να διατηρούν ή να εισάγουν μέτρα άλλα από εκείνα που ορίζονται στην οδηγία εφόσον συμβιβάζονται με τη Συνθήκη και τις διεθνείς συμφωνίες. |

Επιλογή πράξεων |

Προτεινόμενη πράξη : οδηγία. |

Άλλες πράξεις δεν θα ήταν κατάλληλες για τον ακόλουθο λόγο. Η οδηγία αποτελεί την κατάλληλη πράξη για την παρούσα δράση διότι ορίζει δεσμευτικά ελάχιστα πρότυπα αλλά παρέχει στα κράτη μέλη ευελιξία όσον αφορά τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και το νομικό πλαίσιο. |

Δημοσιονομικες επιπτωσεις |

Η πρόταση δεν έχει επιπτώσεις για τον κοινοτικό προϋπολογισμό. |

συμπληρωματικες πληροφοριες |

Ρήτρα επανεξέτασης/αναθεώρησης/λήξης ισχύος |

Η πρόταση περιλαμβάνει ρήτρα επανεξέτασης. |

Πίνακας αντιστοιχίας Τα κράτη μέλη είναι υποχρεωμένα να ανακοινώνουν στην Επιτροπή το κείμενο των εθνικών διατάξεων με τις οποίες μεταφέρουν την παρούσα πρόταση οδηγίας καθώς και έναν πίνακα αντιστοιχίας μεταξύ αυτών των διατάξεων και της οδηγίας. |

Λεπτομερής επεξήγηση της πρότασης Άρθρο 1 Η πρόταση έχει δύο στόχους. Ο πρώτος έγκειται στην εισαγωγή ειδικής διαδικασίας για την είσοδο και διαμονή υπηκόων τρίτων χωρών που θα εφαρμόζεται για τη διαμονή στην ΕΕ με σκοπό την απασχόληση υψηλής ειδίκευσης, για περισσότερο από τρεις μήνες. Ο δεύτερος στόχος έγκειται στην υλοποίηση του άρθρου 63 παράγραφος 4 της συνθήκης ΕΚ και στον καθορισμό των προϋποθέσεων βάσει των οποίων οι υπήκοοι τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα σε κράτος μέλος σύμφωνα με τους όρους της παρούσας πρότασης μπορούν να διαμείνουν με τα μέλη της οικογένειάς τους σε άλλα κράτη μέλη. Άρθρο 2 Η πρόταση αναφέρεται στην έννοια της «απασχόλησης υψηλής ειδίκευσης». Ο ορισμός αυτός βασίζεται σε δύο στοιχεία : το πρώτο είναι η απαίτηση άσκησης μισθωτής οικονομικής δραστηριότητας, αποκλείοντας επομένως τους υπηκόους τρίτων χωρών που επιθυμούν να ασκήσουν ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα. Το δεύτερο στοιχείο καλύπτει τις απαιτήσεις «υψηλών επαγγελματικών προσόντων». Από αυτή την άποψη και προκειμένου να συμπεριληφθούν επαγγελματίες που δεν χρειάζονται απαραίτητα δίπλωμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για την άσκηση της δραστηριότητάς τους (έμπειρα διοικητικά στελέχη, ορισμένοι επαγγελματίες στο χώρο της πληροφορικής, κ.λ.π.) η πρόταση επιτρέπει τη συνεκτίμηση ελάχιστου ορίου τριών ετών επαγγελματικής πείρας στο επάγγελμα αντί του τίτλου σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Άρθρα 3 και 4 Η πρόταση δεν καλύπτει τους πολίτες της ΕΕ και τα μέλη της οικογένειάς τους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των οποίων η επιλεξιμότητα για απασχόληση σε συγκεκριμένο κράτος μέλος περιορίζεται από μεταβατικές ρυθμίσεις. Επίσης, δεν καλύπτει υπηκόους τρίτων χωρών που είναι επί μακρόν διαμένοντες στην ΕΚ ή πρόσφυγες, αυτούς που διαμένουν σε κράτος μέλος σε καθαρά προσωρινή βάση σύμφωνα με την νομοθεσία της ΕΚ ή βάσει δεσμεύσεων που περιλαμβάνονται σε διεθνείς συμφωνίες και άλλες περιορισμένες κατηγορίες. Η πρόταση δεν επιτρέπει στα κράτη μέλη να χορηγούν ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για πρώτη είσοδο στην Κοινότητα, προκειμένου να μην υπονομεύουν το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας. Εφόσον οι προϋποθέσεις διαμονής (συμπεριλαμβανομένης της οικογενειακής επανένωσης) επηρεάζουν την κατάσταση των ενδιαφερόμενων υπηκόων τρίτων χωρών μόνο όσον αφορά το κράτος μέλος διαμονής, τα κράτη μέλη παραμένουν ελεύθερα να χορηγούν ευνοϊκότερες προϋποθέσεις. Άρθρο 5 Το άρθρο αυτό θεσπίζει τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί ο αιτών. Οι προϋποθέσεις που είναι ειδικές για την παρούσα πρόταση είναι οι εξής : 1) εφόσον η εισδοχή πραγματοποιείται με γνώμονα τη ζήτηση, πρέπει να προσκομίζεται σύμβαση εργασίας ή δεσμευτική προσφορά εργασίας· 2) ο μισθός που διευκρινίζεται στη σύμβαση εργασίας πρέπει να ισούται τουλάχιστον με ορισμένο κατώτατο όριο το οποίο καθορίζεται σε εθνικό επίπεδο. Τα κράτη μέλη είναι ελεύθερα να καθορίσουν αυτό το κατώτατο όριο σε επίπεδο συμβατό με τις πολιτικές τους για την αγορά εργασίας και τη μετανάστευση. Ωστόσο, κρίθηκε αναγκαίος ο καθορισμός σχετικού ελάχιστου κατώτατου ορίου -που να συνδέεται κατά πρώτον με τον ελάχιστο μισθό που καθορίζεται στις εθνικές νομοθεσίες – για να διασφαλιστεί ότι τα κράτη μέλη δεν στερούν περιεχομένου αυτά τα κριτήρια καθορίζοντας ένα επίπεδο το οποίο θα ήταν υπερβολικά χαμηλό για υψηλά ειδικευμένο εργαζόμενο του συγκεκριμένου κράτους μέλους ή της ΕΕ όσον αφορά την αποδοχή της κενής αυτής θέσης, παρόλο που αντιστοιχεί στα προσόντα του. Επιπλέον, η παρούσα πρόταση προβλέπει ενισχυμένη μορφή κινητικότητας εντός της ΕΕ μόλις ο υψηλά ειδικευμένος εργαζόμενος τρίτης χώρας, αποκτήσει το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ : το σχετικό κοινό ελάχιστο επίπεδο επιδιώκει να διασφαλίσει ότι οι αποφάσεις εισδοχής κράτους μέλους δεν επηρεάζουν αρνητικά τα άλλα μεσοπρόθεσμα. Επίσης, πρέπει να διασφαλίζει ότι ο αιτών διαθέτει τα προς συντήρηση μέσα και καλύπτει τα ενδεχόμενα έξοδα επιστροφής του χωρίς να χρειάζεται να κάνει χρήση του συστήματος κοινωνικής προνοίας του συγκεκριμένου κράτους μέλους. 3) Για τα μη νομοθετικά κατοχυρωμένα επαγγέλματα, ο αιτών πρέπει να αποδείξει ότι διαθέτει τον αναγκαίο τίτλο σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ή τουλάχιστον τρία έτη επαγγελματικής πείρας στο εν λόγω επάγγελμα που μπορούν να θεωρηθούν ως ισοδύναμα του τίτλου σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τα κράτη μέλη δεν ζητούν αποδεικτικά στοιχεία ταυτόχρονα και για τις δύο περιπτώσεις. Για τα νομοθετικά κατοχυρωμένα επαγγέλματα, ο αιτών πρέπει να πληροί τις προϋποθέσεις που θεσπίζονται στο εθνικό δίκαιο ή στο κοινοτικό δίκαιο. Άρθρο 6 Η παρέκκλιση αυτή αφορά νέους επαγγελματίες κάτω των 30 ετών, που πιθανόν δεν έχουν επαρκή επαγγελματική πείρα για να επιδιώξουν υψηλούς μισθούς. Σε αυτή την περίπτωση η συμπληρωματική υποχρεωτική προϋπόθεση έγκειται στην ολοκλήρωση σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε τομέα σχετικό με τη δραστηριότητα που θα ασκηθεί σύμφωνα με τη σύμβαση εργασίας. Μια περαιτέρω άμβλυνση των κριτηρίων μισθού προτείνεται για τους νέους επαγγελματίες που έχουν σπουδάσει στην ΕΕ. Άρθρα 7, 9 και 10 Η παρούσα πρόταση δεν δημιουργεί δικαίωμα εισδοχής. Οι διατάξεις αυτές θεσπίζουν τους υποχρεωτικούς και πιθανούς λόγους άρνησης (καθώς και τους λόγους ανάκλησης και μη ανανέωσης), ιδίως τη μη τήρηση των κριτηρίων, την ύπαρξη ποσοστώσεων και την δυνατότητα για τα κράτη μέλη να προβούν σε εξέταση της αγοράς εργασίας. Η τελευταία αυτή δυνατότητα αναφέρεται ειδικότερα στο ψήφισμα του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 1994 για τους περιορισμούς εισδοχής των υπηκόων τρίτων χωρών στην επικράτεια των κρατών μελών για απασχόληση. Η αρχή της κοινοτικής προτίμησης, όπως εκφράστηκε στις σχετικές διατάξεις της Πράξης Προσχώρησης του 2003 και του 2005, συνιστά πρωτογενές δίκαιο και επομένως η οδηγία εφαρμόζεται αυτόματα σύμφωνα με τις Πράξεις προσχώρησης από τα κράτη μέλη εκείνα που κάνουν ακόμα χρήση των μεταβατικών ρυθμίσεων, και για όσο συνεχίζουν να το πράττουν. Άρθρα 8, 11 και 12 Οι αιτούντες (και όχι τα μέλη της οικογένειας) για τους οποίους ελήφθη θετική απόφαση από το συγκεκριμένο κράτος μέλος λαμβάνουν άδεια διαμονής που καλείται μπλε κάρτα της ΕΕ, στην οποία ορίζονται οι προϋποθέσεις σύμφωνα με τις οποίες τους επιτρέπεται να εργαστούν. Προβλέπεται ταχεία διαδικασία (30 ημέρες), καθώς και το δικαίωμα των νομίμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών να υποβάλλουν αίτηση για αυτό το καθεστώς και να αλλάξουν νομικό καθεστώς σε περίπτωση θετικής απόφασης. Άρθρα 13, 14 και 15 Η πρόταση θεωρεί τους υψηλά ειδικευμένους εργαζόμενους ως πλεονέκτημα για την οικονομία της ΕΕ, αλλά εκτιμά ότι τα δικαιώματά τους πρέπει να εξαρτώνται από τη διάρκεια της διαμονής τους. Για τη σταδιακή ενσωμάτωση του υψηλά ειδικευμένου εργαζόμενου στην αγορά εργασίας απαιτείται να δίδεται άδεια από τις αρχές του συγκεκριμένου κράτους μέλους για κάθε μεταβολή στην επαγγελματική κατάσταση του κατόχου μπλε κάρτας της ΕΕ κατά τα πρώτα δύο έτη νόμιμης διαμονής, όπως και για την πρώτη είσοδο. Μετά την περίοδο αυτή ο ενδιαφερόμενος δεν πρέπει να χρειάζεται πλέον να αποδεικνύει ότι πληροί τις απαιτήσεις μισθού και προσόντων για την ανάληψη εργασίας υψηλής ειδίκευσης, αυτό εναπόκειται στην αξιολόγηση του εργοδότη και της αγοράς. Για την αποφυγή καταχρήσεων, εισάγεται απαίτηση κοινοποίησης. Επιτρέπεται τρίμηνη περίοδος ανεργίας : οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί να επιτραπεί νέα εργασιακή σχέση εξαρτώνται από τη διάρκεια της διαμονής, όπως προαναφέρεται. Οι διατάξεις αυτές εφαρμόζονται ανεξάρτητα από το κράτος μέλος διαμονής (πρώτο ή δεύτερο) μέχρι την απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ. Το άρθρο 15 δηλώνει τους τομείς στους οποίους πρέπει να αναγνωριστεί η ίση μεταχείριση, με σκοπό τη δημιουργία των ευνοϊκότερων δυνατών προϋποθέσεων. Μόνο οι υποτροφίες, οι διαδικασίες για την πρόσβαση σε στέγαση και η κοινωνική πρόνοια περιορίζονται διότι αυτές δεν αποτελούν δικαιώματα τα οποία μπορεί να απαιτήσει ο εργαζόμενος βάσει των εισφορών του. Επιπλέον, υποτίθεται ότι οι εργαζόμενοι αυτοί κερδίζουν σχετικά υψηλούς μισθούς, επομένως πιθανότατα δεν θα μπορούν να απολαύουν των δικαιωμάτων αυτών σύμφωνα με τους εθνικούς κανόνες. Άρθρο 16 Το άρθρο αυτό περιλαμβάνει τις παρεκκλίσεις από την οδηγία 2003/86/ΕΚ που θεωρούνται αναγκαίες για τη δημιουργία ελκυστικού καθεστώτος για τους υψηλά ειδικευμένους εργαζομένους τρίτων χωρών και ακολουθεί διαφορετική λογική από την οδηγία για την οικογενειακή επανένωση, που αποτελεί μέσο για την προώθηση της ενσωμάτωσης των υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι μπορούν εύλογα να γίνουν μόνιμοι διαμένοντες. Το άρθρο αυτό, σύμφωνα με άλλα ήδη ισχύοντα καθεστώτα στα κράτη μέλη και σε άλλες χώρες, προβλέπει την άμεση οικογενειακή επανένωση ακόμα και στην περίπτωση της προσωρινής διαμονής, καθώς και την πρόσβαση των συζύγων στην αγορά εργασίας. Για την επίτευξη αυτού του στόχου προβλέπει επίσης ότι τα πιθανά εθνικά μέτρα ενσωμάτωσης πρέπει να επιβάλλονται μόνο όταν τα μέλη της οικογένειας βρίσκονται στην επικράτεια της ΕΕ. Άρθρο 17 Η παρούσα πρόταση έχει ως στόχο να ενθαρρύνει τη γεωγραφική κινητικότητα των υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων. Οι παρεκκλίσεις από την οδηγία 2003/109/ΕΚ έχουν επομένως ως στόχο να μην θέσουν σε μειονεκτική θέση τους εργαζομένους που μετακινούνται, επιτρέποντάς τους να σωρεύσουν περιόδους διαμονής σε δύο (ή κατ' ανώτατο όριο σε τρία) κράτη μέλη για να πληρούν τις κύριες προϋποθέσεις προκειμένου να αποκτήσουν το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ. Οι παρεκκλίσεις για τις περιόδους απουσίας από την ΕΕ πρέπει να υπόκεινται σε αυστηρές προϋποθέσεις για να στηρίξουν την κυκλική μεταναστευτική πολιτική και να περιορίσουν τις πιθανές επιπτώσεις της διαρροής εγκεφάλων. Άρθρα 18, 19, 20 και 21 Το άρθρο 19 τονίζει τις προϋποθέσεις για την κινητικότητα εντός της ΕΕ πριν από την απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ σύμφωνα με τις γενικές γραμμές της οδηγίας 2003/109/ΕΚ, αλλά επιτρέπει στα κράτη μέλη να εφαρμόσουν τις ίδιες προϋποθέσεις όπως και για την πρώτη είσοδο. Το άρθρο 20 προβλέπει την κινητικότητα εντός της ΕΕ μετά από τη χορήγηση του καθεστώτος αυτού : λαμβανομένων υπόψη των ιδιαιτεροτήτων αυτής της κατηγορίας εργαζομένων και του περιορισμένου αριθμού τους σε απόλυτους όρους, εφαρμόζει την οδηγία χωρίς τους περιορισμούς του συνολικού αριθμού των προσώπων που μπορούν να διατηρήσουν τα κράτη μέλη σε σχέση με άλλους επί μακρόν διαμένοντες στην ΕΚ. Επίσης προβλέπει ότι τα κράτη μέλη προτιμούν τους υψηλά ειδικευμένους επί μακρόν διαμένοντες στην ΕΚ έναντι των εργαζομένων τρίτων χωρών που υποβάλλουν αίτηση εισδοχής για τους ίδιους σκοπούς. Στο άρθρο 18 δημιουργείται νέα άδεια διαμονής προκειμένου να αναγνωρισθεί το ειδικό καθεστώς των κατόχων της. Οι λεπτομέρειες για την άσκηση της οικογενειακής επανένωσης σε δεύτερο κράτος μέλος πριν την απόκτηση από τον δικαιούχου του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ αντανακλούν το άρθρο 16 της οδηγίας 2003/109/ΕΚ. Κεφάλαιο VI Η μόνη διάταξη που είναι ειδική για αυτή την πρόταση αφορά την υποχρέωση των κρατών μελών να διαβιβάζουν πληροφορίες σχετικά με πιθανές ποσοστώσεις και ετήσια στατιστικά στοιχεία για την εφαρμογή της μέσω του δικτύου που θεσπίζεται από την απόφαση 2006/688/ΕΚ του Συμβουλίου. Επίσης, αυτά τα δεδομένα θα επιτρέψουν την παρακολούθηση της πρόσληψης στις αναπτυσσόμενες χώρες που πάσχουν από έλλειψη ειδικευμένων ανθρώπινων πόρων. |

1. 2007/0228 (CNS)

Πρόταση

ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

σχετικά με τις προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής υπηκόων τρίτων χωρών με σκοπό την απασχόληση υψηλής ειδίκευσης

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,

Έχοντας υπόψη :

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και ιδίως το άρθρο 63 παράγραφοι 3 στοιχείο α) και 4·

την πρόταση της Επιτροπής[1]·

τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου[2]·

τη γνώμη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής[3]·

τη γνώμη της Επιτροπής των Περιφερειών[4]·

Εκτιμώντας τα ακόλουθα :

(1) Για την προοδευτική εγκαθίδρυση χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, η Συνθήκη προβλέπει την θέσπιση μέτρων στον τομέα του ασύλου, της μετανάστευσης και της διαφύλαξης των δικαιωμάτων υπηκόων τρίτων χωρών.

(2) Η συνθήκη προβλέπει ότι το Συμβούλιο θεσπίζει μέτρα για τη μεταναστευτική πολιτική σχετικά με τις προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής, τις προδιαγραφές των διαδικασιών κατά τις οποίες τα κράτη μέλη χορηγούν θεωρήσεις και άδειες διαμονής μακράς διαρκείας, και μέτρα που καθορίζουν τα δικαιώματα και τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες υπήκοοι τρίτων χωρών, οι οποίοι διαμένουν νόμιμα σε κράτος μέλος δύνανται να διαμείνουν σε άλλα κράτη μέλη.

(3) Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισαβόνας του Μαρτίου 2000 έθεσε ως στόχο ότι μέχρι το 2010 η Κοινότητα θα γίνει η ανταγωνιστικότερη και δυναμικότερη οικονομία της γνώσης ανά την υφήλιο.

(4) Το Πρόγραμμα της Χάγης, που εκδόθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 4ης και 5ης Νοεμβρίου 2004, αναγνώρισε ότι η νόμιμη μετανάστευση θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ενίσχυση της οικονομίας που βασίζεται στη γνώση στην Ευρώπη και στην προαγωγή της οικονομικής ανάπτυξης και θα συμβάλει κατ’ αυτόν τον τρόπο στην υλοποίηση της στρατηγικής της Λισαβόνας, και ζήτησε από την Επιτροπή να υποβάλλει σχέδιο πολιτικής για τη νόμιμη μετανάστευση στο οποίο να περιλαμβάνονται διαδικασίες εισδοχής ικανές να ανταποκρίνονται ταχέως στις κυμαινόμενες ανάγκες του μεταναστευτικού εργατικού δυναμικού της αγοράς.

(5) Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 14ης και 15ης Δεκεμβρίου 2006 συμφώνησε σε μια σειρά βημάτων που πρέπει να γίνουν κατά τη διάρκεια του 2007, στα οποία συμπεριλαμβάνεται η ανάπτυξη, όσον αφορά τη νόμιμη μετανάστευση, της ορθής διαχείρισης των μεταναστευτικών πολιτικών με πλήρη σεβασμό των εθνικών αρμοδιοτήτων, προκειμένου να βοηθηθούν τα κράτη μέλη να καλύψουν τις υπάρχουσες και τις μελλοντικές ανάγκες σε εργατικό δυναμικό.

(6) Για την επίτευξη των στόχων της διαδικασίας της Λισαβόνας είναι επίσης σημαντική η προώθηση της κινητικότητας εντός της Ένωσης υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων που είναι πολίτες της ΕΕ και ιδίως υπήκοοι των κρατών μελών που προσχώρησαν το 2004 και το 2007. Κατά την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, τα κράτη μέλη δεσμεύονται να τηρήσουν την αρχή της κοινοτικής προτίμησης όπως εκφράζεται ιδιαίτερα στις σχετικές διατάξεις των Πράξεων Προσχώρησης της 16ης Απριλίου 2003 και 25ης Απριλίου 2005.

(7) Η παρούσα οδηγία σκοπεύει να συμβάλει στην επίτευξη των στόχων αυτών και στην αντιμετώπιση των ελλείψεων αυτών σε εργατικό δυναμικό προωθώντας την εισδοχή και την κινητικότητα – για τους σκοπούς της απασχόλησης υψηλής ειδίκευσης - υπηκόων τρίτων χωρών για διαμονή που υπερβαίνει τους τρεις μήνες, ώστε να καταστεί η Κοινότητα περισσότερο ελκυστική στους εν λόγω εργαζομένους από όλο τον κόσμο και να διατηρηθεί η ανταγωνιστικότητα και η οικονομική της ανάπτυξη. Για την υλοποίηση των στόχων αυτών, είναι αναγκαία η διευκόλυνση της εισδοχής υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων και των οικογενειών τους με τη δημιουργία ταχείας διαδικασίας εισδοχής και με τη χορήγηση σε αυτούς ίσων κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων με τους υπηκόους του κράτους μέλους υποδοχής σε ορισμένους τομείς. Όσον αφορά τα δικαιώματα αυτά, η παρούσα οδηγία βασίζεται στην αντίστοιχη διάταξη της οδηγίας … [«σχετικά με ενιαία διαδικασία υποβολής αίτησης για τη χορήγηση στους υπηκόους τρίτων χωρών ενιαίας άδειας διαμονής και εργασίας στην επικράτεια κράτους μέλους και σχετικά με κοινό σύνολο δικαιωμάτων για τους εργαζομένους τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα σε κράτος μέλος»][5].

(8) Οι ευνοϊκές προϋποθέσεις για την οικογενειακή επανένωση και για την πρόσβαση στην εργασία για τους συζύγους πρέπει να αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο κάθε καθεστώτος που αποβλέπει στην προσέλκυση υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων. Για την επίτευξη αυτού του στόχου πρέπει να προβλέπονται ειδικές παρεκκλίσεις από την οδηγία 2003/86/ΕΚ του Συμβουλίου, της 22ας Σεπτεμβρίου 2003 σχετικά με το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης[6].

(9) Η παρούσα οδηγία δεν θίγει την αρμοδιότητα των κρατών μελών ως προς τον καθορισμό του όγκου εισδοχής υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι έρχονται από τρίτες χώρες στην επικράτειά τους για να αναζητήσουν εργασία. Πρέπει να συμπεριλαμβάνονται επίσης υπήκοοι τρίτων χωρών που επιδιώκουν να παραμείνουν στην επικράτεια κράτους μέλους για την άσκηση μισθωτής οικονομικής δραστηριότητας και οι οποίοι διαμένουν νόμιμα στο εν λόγω κράτος μέλος βάσει άλλων καθεστώτων όπως σπουδαστές που μόλις ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους ή ερευνητές που έγιναν δεκτοί σύμφωνα με την οδηγία 2004/114/ΕΚ του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2004, σχετικά με τις προϋποθέσεις εισδοχής υπηκόων τρίτων χωρών με σκοπό τις σπουδές, την ανταλλαγή μαθητών, την άμισθη πρακτική άσκηση ή την εθελοντική υπηρεσία[7] και την οδηγία 2005/71/ΕΚ του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 2005 σχετικά με ειδική διαδικασία εισδοχής υπηκόων τρίτων χωρών για σκοπούς επιστημονικής έρευνας[8], και οι οποίοι δεν απολαύουν ενοποιημένης πρόσβασης στην αγορά εργασίας του κράτους μέλους βάσει του κοινοτικού ή του εθνικού δικαίου.

(10) Η παρούσα οδηγία πρέπει να παράσχει ευέλικτο σύστημα εισόδου με γνώμονα τη ζήτηση, που να βασίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια, όπως ένα ελάχιστο όριο μισθού που να μπορεί να συγκριθεί με τα επίπεδα μισθού στα κράτη μέλη, και στα επαγγελματικά προσόντα. Ο καθορισμός κοινού ελάχιστου παρανομαστή για το εθνικό κατώτατο όριο μισθού είναι απαραίτητος για τη διασφάλιση ελάχιστου επιπέδου εναρμόνισης των προϋποθέσεων εισδοχής σε όλη την ΕΕ. Τα κράτη μέλη πρέπει να καθορίζουν το εθνικό τους κατώτατο όριο σύμφωνα με την κατάσταση των αντίστοιχων αγορών εργασίας τους και τις γενικές τους μεταναστευτικές πολιτικές.

(11) Πρέπει να θεσπίζονται παρεκκλίσεις από το κύριο καθεστώς όσον αφορά το κατώτατο όριο μισθού για τους υψηλά ειδικευμένους αιτούντες κάτω των 30 ετών, οι οποίοι λόγω της σχετικά περιορισμένης επαγγελματικής πείρας τους και της θέσης τους στην αγορά εργασίας, μπορεί να μην είναι σε θέση να πληρούν τις απαιτήσεις μισθού του κυρίου καθεστώτος ή για αυτούς που απέκτησαν τους τίτλους σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

(12) Μόλις ένα κράτος μέλος αποφασίσει την εισδοχή υπηκόου τρίτης χώρας ο οποίος πληροί τα κοινά αυτά κριτήρια, ο υπήκοος αυτός πρέπει να λάβει ειδική άδεια διαμονής, που πρέπει να καλείται μπλε κάρτα της ΕΕ και η οποία πρέπει να επιτρέπει τη σταδιακή πρόσβασή του στην αγορά εργασίας, και να χορηγεί σε αυτόν και την οικογένειά του τα δικαιώματα διαμονής και κινητικότητας.

(13) Ο τύπος της μπλε κάρτας της ΕΕ πρέπει να συνάδει με τις διατάξεις του κανονισμού αριθ. 1030/2002, για την καθιέρωση αδειών διαμονής ενιαίου τύπου για τους υπηκόους τρίτων χωρών[9], διευκολύνοντας τα κράτη μέλη να αναφέρουν τις πληροφορίες, ιδίως σχετικά με τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες επιτρέπεται σε ένα πρόσωπο να εργάζεται. Οι οριζόντιες διατάξεις που προβλέπονται από την οδηγία … [«σχετικά με ενιαία διαδικασία υποβολής αίτησης για τη χορήγηση στους υπηκόους τρίτων χωρών ενιαίας άδειας διαμονής και εργασίας στην επικράτεια κράτους μέλους και σχετικά με κοινό σύνολο δικαιωμάτων για τους εργαζομένους τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα σε κράτος μέλος»], πρέπει να εφαρμοστούν τηρουμένων των αναλογιών.

(14) Πρέπει να επιτρέπεται στους υπηκόους τρίτων χωρών οι οποίοι κατέχουν ισχύον ταξιδιωτικό έγγραφο και μπλε κάρτα της ΕΕ, που χορηγείται από κράτος μέλος το οποίο εφαρμόζει πλήρως το κεκτημένο Σένγκεν, να εισέρχονται και να κυκλοφορούν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών που εφαρμόζουν πλήρως το κεκτημένο Σένγκεν, για περίοδο έως τρεις μήνες σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 562/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2006, για τη θέσπιση του κοινοτικού κώδικα σχετικά με το καθεστώς διέλευσης προσώπων από τα σύνορα (κώδικας συνόρων του Σένγκεν)[10] και σύμφωνα με το άρθρο 21 του κεκτημένου Σένγκεν – Σύμβαση εφαρμογής της Συμφωνίας του Σένγκεν της 14ης Ιουνίου 1985 μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών της Οικονομικής Ένωσης Μπενελούξ, της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και της Γαλλικής Δημοκρατίας, σχετικά με τη σταδιακή κατάργηση των ελέγχων στα κοινά σύνορα (Σύμβαση εφαρμογής του Σένγκεν)[11].

(15) Η επαγγελματική και γεωγραφική κινητικότητα των υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων τρίτων χωρών πρέπει να αναγνωρισθεί ως πρωταρχικός μηχανισμός για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της αγοράς εργασίας, την πρόληψη των ελλείψεων δεξιοτήτων και την αντιστάθμιση των περιφερειακών ανισορροπιών. Προκειμένου να τηρηθεί η αρχή της κοινοτικής προτίμησης και αποφευχθεί η πιθανή κατάχρηση του συστήματος, η επαγγελματική κινητικότητα των υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων τρίτων χωρών πρέπει να περιορίζεται κατά τα πρώτα δύο έτη της νόμιμης διαμονής τους σε κράτος μέλος.

(16) Η γεωγραφική κινητικότητα εντός της ΕΕ πρέπει να ελέγχεται και να βασίζεται στη ζήτηση κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου νόμιμης διαμονής των εργαζόμενων τρίτων χωρών. Μόλις χορηγηθεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ τα κράτη μέλη πρέπει να προτιμούν αυτούς τους εργαζομένους όταν ασκούν το δικαίωμά τους στην κινητικότητα εντός της ΕΕ. Πρέπει να συμπεριληφθούν παρεκκλίσεις από την οδηγία 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003 σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες[12] ώστε να μην τίθενται σε μειονεκτική θέση οι γεωγραφικά μετακινούμενοι υψηλά ειδικευμένοι εργαζόμενοι τρίτων χωρών, που δεν έχουν ακόμα αποκτήσει το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ, και να ενθαρρύνεται η γεωγραφική και κυκλική μετανάστευση.

(17) Η κινητικότητα των υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων τρίτων χωρών μεταξύ της Κοινότητας και των χωρών καταγωγής τους πρέπει να ευνοείται και να στηρίζεται. Πρέπει να προβλεφθούν παρεκκλίσεις από την οδηγία 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003 σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες για να παραταθεί η περίοδος απουσίας από την επικράτεια της Κοινότητας που δεν λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό της περιόδου νόμιμης και αδιάλειπτης διαμονής, η οποία είναι αναγκαία προκειμένου να είναι επιλέξιμοι για το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ. Επίσης, πρέπει να επιτρέπονται περίοδοι απουσίας μεγαλύτερες από τις προβλεπόμενες στην οδηγία 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου μετά από την απόκτηση από υψηλά ειδικευμένους εργαζομένους από τρίτες χώρες του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ. Ειδικότερα, πρέπει να ενθαρρύνεται η κυκλική μετανάστευση υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων που προέρχονται από αναπτυσσόμενες χώρες. Τα κράτη μέλη πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους τη χρήση των δυνατοτήτων που προσφέρονται στο άρθρο 4 παράγραφος 3 δεύτερο εδάφιο και στο άρθρο 9 παράγραφος 2 της οδηγίας 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου για να επιτρέψουν περιόδους απουσίας μεγαλύτερες από τις προβλεπόμενες στην εν λόγω οδηγία. Για τη διασφάλιση της συνοχής ιδίως με τους υποκείμενους αναπτυξιακούς στόχους, αυτές οι παρεκκλίσεις πρέπει να εφαρμόζονται μόνο εάν μπορεί να αποδειχθεί ότι ο ενδιαφερόμενος επέστρεψε στη χώρα καταγωγής του για εργασία, σπουδές ή εθελοντικές δραστηριότητες.

(18) Οι υψηλά ειδικευμένοι εργαζόμενοι τρίτων χωρών τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης όσον αφορά την κοινωνική ασφάλιση. Οι κλάδοι της κοινωνικής ασφάλισης καθορίζονται στον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 του Συμβουλίου της 14ης Ιουνίου 1971 περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφαλίσεως στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και τις οικογένειές τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας[13]. Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 859/2003 του Συμβουλίου της 14ης Μαΐου 2003[14] για την επέκταση των διατάξεων του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 και του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 574/72 στους υπηκόους τρίτων χωρών οι οποίοι δεν καλύπτονται ήδη από τις διατάξεις αυτές μόνον λόγω της ιθαγένειάς τους επεκτείνει τις διατάξεις του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/1971 σε υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οι οποίοι βρίσκονται σε διασυνοριακή κατάσταση. Οι διατάξεις για την ίση μεταχείριση όσον αφορά την κοινωνική ασφάλιση στην παρούσα πρόταση εφαρμόζονται επίσης άμεσα σε πρόσωπα που φθάνουν σε κράτος μέλος προερχόμενα απευθείας από τρίτη χώρα. Ωστόσο, η παρούσα οδηγία δεν πρέπει να παρέχει περισσότερα δικαιώματα από όσα προβλέπονται ήδη στην υφιστάμενη κοινοτική νομοθεσία στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης για υπηκόους τρίτων χωρών των οποίων το καθεστώς εξαρτάται από περισσότερα του ενός κράτη μέλη.

(19) Τα επαγγελματικά προσόντα που αποκτώνται από υπήκοο τρίτης χώρας σε άλλο κράτος μέλος πρέπει να αναγνωρίζονται κατά τον ίδιο τρόπο όπως για τους πολίτες της Ένωσης και τα προσόντα που αποκτώνται σε τρίτη χώρα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη σύμφωνα με τις διατάξεις της οδηγίας 2005/36/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 7ης Σεπτεμβρίου 2005[15] σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων.

(20) Κατά την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας, τα κράτη μέλη πρέπει να αποφεύγουν να ασκούν ενεργή πολιτική προσλήψεων στις αναπτυσσόμενες χώρες σε τομείς που πάσχουν από έλλειψη ανθρώπινων πόρων. Πρέπει να αναπτυχθούν δεοντολογικές πολιτικές πρόσληψης και αρχές που να εφαρμόζονται σε εργοδότες τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα, ιδίως στον τομέα υγείας, όπως τονίστηκε στα συμπεράσματα του Συμβουλίου και των κρατών μελών, στις 14 Μαΐου 2007, σχετικά με το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Δράσης για την καταπολέμηση της σοβαρής έλλειψης ανθρωπίνων πόρων στον τομέα της υγείας στις αναπτυσσόμενες χώρες (2007–2013). Αυτές πρέπει να ενισχυθούν με την ανάπτυξη μηχανισμών, κατευθυντήριων γραμμών και άλλων εργαλείων για τη διευκόλυνση της κυκλικής και προσωρινής μετανάστευσης, καθώς και άλλων μέτρων που θα ελαχιστοποιήσουν τις αρνητικές συνέπειες της μετανάστευσης υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων και θα μεγιστοποιήσουν τις θετικές συνέπειες στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ανάλογες παρεμβάσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν σύμφωνα με τις γραμμές της Κοινής Δήλωσης Αφρικής-ΕΕ για τη μετανάστευση και την ανάπτυξη που συμφωνήθηκαν στην Τρίπολη στις 22 και 23 Νοεμβρίου 2006 και ενόψει της θέσπισης συνολικής μεταναστευτικής πολιτικής όπως ζήτησε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 14ης και 15ης Δεκεμβρίου 2006.

(21) Πρέπει να προβλεφθούν ειδικές διατάξεις για την υποβολή εκθέσεων ώστε να παρακολουθείται η εφαρμογή του καθεστώτος των υψηλά ειδικευμένων εργαζομένων, ενόψει του εντοπισμού και ενδεχομένως της αντιστάθμισης των πιθανών επιπτώσεών της όσον αφορά τη διαρροή εγκεφάλων στις αναπτυσσόμενες χώρες, ιδίως στη νοτίως της Σαχάρας Αφρική. Επομένως, τα δεδομένα για τα επαγγέλματα και την ιθαγένεια των υψηλά ειδικευμένων μεταναστών των οποίων επιτρέπεται η εισδοχή στα κράτη μέλη πρέπει να διαβιβάζονται ετησίως μέσω του δικτύου που δημιουργήθηκε για τους σκοπούς αυτούς με την απόφαση 2006/688/ΕΚ του Συμβουλίου, της 5ης Οκτωβρίου 2006, περί μηχανισμού αμοιβαίας πληροφόρησης σχετικά με τα μέτρα των κρατών μελών στους τομείς του ασύλου και της μετανάστευσης[16].

(22) Οι στόχοι της προτεινόμενης δράσης, ήτοι η εισαγωγή ειδικής διαδικασίας εισδοχής και η έκδοση προϋποθέσεων εισόδου και διαμονής που εφαρμόζονται σε υπηκόους τρίτων χωρών για διαμονή μεγαλύτερη των τριών μηνών στα κράτη μέλη για τους σκοπούς της απασχόλησης υψηλής ειδίκευσης, δεν μπορούν να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη, ιδίως όσον αφορά τη διασφάλιση της κινητικότητας μεταξύ των κρατών μελών και επομένως, μπορούν να επιτευχθούν καλύτερα από την Κοινότητα, Συνεπώς, η Κοινότητα δικαιούται να λάβει μέτρα σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας που θεσπίζεται στο άρθρο 5 της συνθήκης. Σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας που θεσπίζεται στο άρθρο αυτό, η παρούσα οδηγία δεν υπερβαίνει τα αναγκαία όρια για την επίτευξη των στόχων αυτών.

(23) Η παρούσα οδηγία σέβεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τηρεί τις αρχές που αναγνωρίζονται από τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και πρέπει να εφαρμοστεί αναλόγως.

(24) Τα κράτη μέλη πρέπει να εφαρμόζουν τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας χωρίς διακρίσεις με βάση το φύλο, τη φυλή, το χρώμα, την εθνοτική ή κοινωνική καταγωγή, τα γενετικά χαρακτηριστικά, τη γλώσσα, το θρήσκευμα ή το φρόνημα, τις πολιτικές ή άλλες πεποιθήσεις, την ιδιότητα μέλους εθνικής μειονότητας, την περιουσία, τη γέννηση, την αναπηρία, την ηλικία ή τον γενετήσιο προσανατολισμό, ιδίως σύμφωνα με την οδηγία 2000/43/ΕΚ του Συμβουλίου, της 29ης Ιουνίου 2000, περί εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης προσώπων ασχέτως φυλετικής ή εθνοτικής τους καταγωγής[17] και την οδηγία 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000 για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία[18].

(25) [Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου για τη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιρλανδίας, που προσαρτάται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και με την επιφύλαξη του άρθρου 4 του πρωτοκόλλου αυτού, τα εν λόγω κράτη μέλη δεν συμμετέχουν στη θέσπιση της παρούσας οδηγίας και δε δεσμεύονται από αυτήν ούτε υπόκεινται στην εφαρμογή της.]

(26) Σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 2 του πρωτοκόλλου για τη θέση της Δανίας, που προσαρτάται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και στη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η Δανία δεν συμμετέχει στη θέσπιση της παρούσας οδηγίας και δε δεσμεύεται από αυτήν ούτε υπόκειται στην εφαρμογή της.

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

Κεφάλαιο I

γενικες διαταξεις

Άρθρο 1 Αντικείμενο

Ο σκοπός της παρούσας οδηγίας έγκειται στον καθορισμό :

(α) των προϋποθέσεων εισόδου και διαμονής για περισσότερους από τρεις μήνες στην επικράτεια των κρατών μελών υπηκόων τρίτων χωρών και μελών της οικογένειάς τους για το σκοπό της απασχόλησης υψηλής ειδίκευσης,

(β) των προϋποθέσεων διαμονής υπηκόων τρίτων χωρών και μελών της οικογένειάς τους του στοιχείου α) σε κράτη μέλη διαφορετικά από το πρώτο κράτος μέλος.

Άρθρο 2 Ορισμοί

Για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας νοούνται :

(α) ως «υπήκοος τρίτης χώρα», κάθε πρόσωπο που δεν είναι πολίτης της Ένωσης κατά την έννοια του άρθρου 17 παράγραφος 1 της Συνθήκης·

(β) ως «απασχόληση υψηλής ειδίκευσης», η άσκηση γνήσιας και αποτελεσματικής εργασίας υπό την καθοδήγηση άλλου για την οποία ένα πρόσωπο πληρώνεται και για την οποία απαιτείται τίτλος σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ή τουλάχιστον τρία έτη ισοδύναμης επαγγελματικής πείρας·

(γ) ως «μπλε κάρτα της ΕΕ», η άδεια που φέρει τη μνεία «μπλε κάρτα της ΕΕ» βάσει της οποίας ο κάτοχός της δικαιούται να διαμείνει και να εργαστεί νόμιμα στην επικράτειά της και να μετακινηθεί σε άλλο κράτος μέλος για απασχόληση υψηλής ειδίκευσης σύμφωνα με τους όρους της παρούσας οδηγίας·

(δ) ως «πρώτο κράτος μέλος», το κράτος μέλος το οποίο πρώτο χορήγησε σε υπήκοο τρίτης χώρας τη «μπλε κάρτα της ΕΕ»·

(ε) ως «δεύτερο κράτος μέλος», κάθε κράτος μέλος διαφορετικό από το πρώτο κράτος μέλος·

(στ) ως «μέλη της οικογένειας», οι υπήκοοι τρίτων χωρών όπως ορίζονται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 της οδηγίας 2003/86/ΕΚ·

(ζ) ως «τίτλος σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης», κάθε πτυχίο, δίπλωμα ή άλλο πιστοποιητικό που χορηγείται από αρμόδια αρχή με το οποίο πιστοποιείται η επιτυχής ολοκλήρωση προγράμματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δηλαδή μιας δέσμης μαθημάτων που παρέχονται από εκπαιδευτικό ίδρυμα, το οποίο αναγνωρίζεται ως ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από το κράτος στο οποίο βρίσκεται. Αυτός ο τίτλος σπουδών λαμβάνεται υπόψη για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας, υπό τον όρο ότι οι σπουδές που απαιτούνται για την απόκτησή του διήρκεσαν τουλάχιστον τρία έτη·

(η) ως «υψηλά επαγγελματικά προσόντα», τα προσόντα που πιστοποιούνται από τίτλο σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ή από τουλάχιστον 3 έτη ισοδύναμης επαγγελματικής πείρας·

(θ) ως «επαγγελματική πείρα», η πραγματική και νόμιμη άσκηση του συγκεκριμένου επαγγέλματος.

Άρθρο 3 Πεδίο εφαρμογής

1. Η παρούσα οδηγία εφαρμόζεται σε υπηκόους τρίτων χωρών που υποβάλλουν αίτηση εισδοχής στην επικράτεια κράτους μέλους για το σκοπό της απασχόλησης υψηλής ειδίκευσης.

2. Η παρούσα οδηγία δεν εφαρμόζεται σε υπηκόους τρίτων χωρών :

(α) που διαμένουν σε κράτος μέλος ως αιτούντες διεθνούς προστασίας ή βάσει καθεστώτων προσωρινής προστασίας·

(β) που είναι πρόσφυγες ή που έχουν υποβάλλει αίτηση αναγνώρισης του καθεστώτος τους ως προσφύγων και των οποίων η αίτηση δεν έχει οδηγήσει ακόμα σε οριστική απόφαση·

(γ) που υποβάλλουν αίτηση για διαμονή σε κράτος μέλος ως ερευνητές κατά την έννοια της οδηγίας 2005/71/ΕΚ προκειμένου να υλοποιήσουν ερευνητικό σχέδιο·

(δ) που είναι μέλη οικογένειας πολιτών της Ένωσης που άσκησαν ή ασκούν το δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας εντός της Κοινότητας·

(ε) που απολαύουν καθεστώτος επί μακρόν διαμένοντος σε κράτος μέλος σύμφωνα με την οδηγία 2003/109/ΕΚ και ασκούν το δικαίωμά τους να διαμείνουν σε άλλο κράτος μέλος προκειμένου να ασκήσουν μισθωτή ή ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα·

(στ) που εισέρχονται σε κράτος μέλος βάσει δεσμεύσεων οι οποίες περιλαμβάνονται σε διεθνή συμφωνία για τη διευκόλυνση της εισόδου και προσωρινής διαμονής ορισμένων κατηγοριών φυσικών προσώπων σε σχέση με εμπορικές και επενδυτικές δραστηριότητες·

(ζ) η απέλαση των οποίων έχει ανασταλεί για πραγματικούς ή νομικούς λόγους.

3. Η παρούσα οδηγία δεν πρέπει να θίγει οποιαδήποτε μελλοντική συμφωνία μεταξύ της Κοινότητας ή μεταξύ της Κοινότητας και των κρατών μελών της αφενός και μίας ή περισσότερων τρίτων χωρών αφετέρου, που θα απαριθμούσε τα επαγγέλματα τα οποία δεν πρέπει να εμπίπτουν στην παρούσα οδηγία για να διασφαλιστεί η δεοντολογική πρόσληψη σε τομείς που πάσχουν από έλλειψη προσωπικού, με την προστασία των ανθρωπίνων πόρων στις αναπτυσσόμενες χώρες, που είναι συμβαλλόμενα μέρη των συμφωνιών αυτών.

Άρθρο 4 Ευνοϊκότερες διατάξεις

1. Η παρούσα οδηγία ισχύει υπό την επιφύλαξη ευνοϊκότερων διατάξεων :

(α) της κοινοτικής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένων διμερών ή πολυμερών συμφωνιών που συνάπτονται μεταξύ της Κοινότητας ή της Κοινότητας και των κρατών μελών της αφενός, και μίας ή περισσοτέρων τρίτων χωρών αφετέρου·

(β) διμερών ή πολυμερών συμφωνιών που συνάπτονται μεταξύ ενός ή περισσοτέρων κρατών μελών και μίας ή περισσοτέρων τρίτων χωρών.

2. Η παρούσα οδηγία δεν επηρεάζει το δικαίωμα των κρατών μελών να θεσπίζουν ή να διατηρούν ευνοϊκότερες διατάξεις σχετικά με τις προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής για τα πρόσωπα στα οποία αυτή εφαρμόζεται, εκτός όσον αφορά την είσοδο στο πρώτο κράτος μέλος.

Κεφάλαιο II

προϋποθεσεις εισδοχης

Άρθρο 5 Κριτήρια εισδοχής

1. Υπήκοος τρίτης χώρας ο οποίος υποβάλλει αίτηση εισδοχής για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας πρέπει :

(α) να προσκομίσει έγκυρη σύμβαση εργασίας ή δεσμευτική προσφορά εργασίας τουλάχιστον για ένα έτος στο συγκεκριμένο κράτος μέλος·

(β) να πληροί τις προϋποθέσεις που θεσπίζονται από την εθνική νομοθεσία για την άσκηση από τους πολίτες της ΕΕ του νομοθετικά κατοχυρωμένου επαγγέλματος που προσδιορίζεται στη σύμβαση εργασίας ή στη δεσμευτική προσφορά εργασίας·

(γ) για τα μη νομοθετικά κατοχυρωμένα επαγγέλματα, να προσκομίσει τα έγγραφα που πιστοποιούν τα σχετικά υψηλά επαγγελματικά προσόντα για το επάγγελμα ή τον τομέα που προσδιορίζεται στη σύμβαση εργασίας ή στη δεσμευτική προσφορά εργασίας·

(δ) να προσκομίσει ισχύον ταξιδιωτικό έγγραφο κατά τα οριζόμενα στο εθνικό δίκαιο και ενδεχομένως αποδεικτικά στοιχεία ισχύουσας άδειας διαμονής. Τα κράτη μέλη μπορούν να απαιτούν η περίοδος ισχύος του ταξιδιωτικού εγγράφου να καλύπτει τουλάχιστον την αρχική διάρκεια της άδειας διαμονής·

(ε) να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη ασφαλιστικής κάλυψης ασθενείας του αιτούντος και των μελών της οικογενείας του για όλους τους κινδύνους που συνήθως καλύπτονται για τους υπηκόους του συγκεκριμένου κράτους μέλους, όσον αφορά τις περιόδους κατά τις οποίες δεν του παρέχονται, λόγω της σύμβασης εργασίας του ή σε συνδυασμό με αυτή, ανάλογη ασφαλιστική κάλυψη και αντίστοιχο δικαίωμα σε επιδόματα·

(στ) να μην θεωρείται ως απειλή για τη δημόσια τάξη, τη δημόσια ασφάλεια ή τη δημόσια υγεία.

2. Εκτός από τις προϋποθέσεις που ορίζονται στην παράγραφο 1, ο ακαθάριστος μηνιαίος μισθός που προσδιορίζεται στη σύμβαση εργασίας ή στη δεσμευτική προσφορά εργασίας δεν πρέπει να είναι κατώτερος από εθνικό κατώτατο όριο μισθού το οποίο προβλέπεται και δημοσιεύεται για το σκοπό αυτό από τα κράτη μέλη και το οποίο πρέπει να ισούται τουλάχιστον με τον τριπλάσιο ελάχιστο ακαθάριστο μηνιαίο μισθό όπως θεσπίζεται στο εθνικό δίκαιο.

Τα κράτη μέλη στα οποία δεν προβλέπεται ελάχιστος μισθός καθορίζουν ότι το ελάχιστο εθνικό κατώτατο όριο μισθού ισούται τουλάχιστον με το τριπλάσιο ελάχιστο εισόδημα δυνάμει του οποίοι οι πολίτες του συγκεκριμένου κράτους μέλους δικαιούνται κοινωνικής πρόνοιας σε αυτό το κράτος μέλος.

Άρθρο 6 Παρέκκλιση

Εάν η αίτηση υποβάλλεται από υπήκοο τρίτης χώρας ηλικίας κάτω των 30 ετών και κάτοχο τίτλου σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, εφαρμόζονται οι ακόλουθες παρεκκλίσεις :

(α) τα κράτη μέλη θεωρούν πληρωθείσα την προϋπόθεση του άρθρου 5 παράγραφος 2 εάν ο ακαθάριστος μηνιαίος μισθός που προσφέρεται αντιστοιχεί τουλάχιστον στα δύο τρία του εθνικού κατώτατου ορίου μισθού που καθορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 5 παράγραφος 2·

(β) τα κράτη μέλη μπορούν να αγνοήσουν την απαίτηση μισθού που προβλέπεται στο άρθρο 5 παράγραφος 2 υπό την προϋπόθεση ότι ο αιτών ολοκλήρωσε επί τόπου τις σπουδές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και απέκτησε πτυχίο (Bachelor) και μεταπτυχιακό (Master´s) σε ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που βρίσκεται στην επικράτεια της Κοινότητας·

(γ) τα κράτη μέλη δεν απαιτούν αποδεικτικά στοιχεία για την επαγγελματική πείρα επιπλέον του τίτλου σπουδών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, εκτός εάν αυτό είναι απαραίτητο ώστε να πληρούνται οι υποχρεώσεις που προβλέπονται στην εθνική νομοθεσία για την άσκηση από τους πολίτες της ΕΕ του νομοθετικά κατοχυρωμένου επαγγέλματος που προσδιορίζεται στη σύμβαση εργασίας ή στη δεσμευτική προσφορά εργασίας.

Άρθρο 7 Όγκος εισδοχής

Τα άρθρα 5 και 6 δεν θίγουν την αρμοδιότητα των κρατών μελών να καθορίσουν τον όγκο εισδοχής υπηκόων τρίτων χωρών για απασχόληση υψηλής ειδίκευσης.

Κεφάλαιο III

Μπλε καρτα της εε, διαδικασια και διαφανεια

Άρθρο 8 Μπλε κάρτα της ΕΕ

1. Στο πρόσωπο που πληροί τις απαιτήσεις που προβλέπονται στα άρθρα 5 και 6 και για το οποίο οι αρμόδιες αρχές έχουν εκδώσει θετική απάντηση χορηγείται μπλε κάρτα της ΕΕ.

2. Η μπλε κάρτα της ΕΕ αρχικά ισχύει για δύο έτη και ανανεώνεται τουλάχιστον για περίοδο ίσης διάρκειας. Εάν η σύμβαση εργασίας καλύπτει περίοδο μικρότερη από δύο έτη, η μπλε κάρτα της ΕΕ χορηγείται για τη διάρκεια της σύμβασης εργασίας συν τρεις μήνες.

3. Η μπλε κάρτα της ΕΕ χορηγείται από τις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους χρησιμοποιώντας τον ενιαίο τύπο που θεσπίζεται στον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 1030/2002. Σύμφωνα με το παράρτημα α, σημεία 7.5-9 του κανονισμού αυτού, τα κράτη μέλη αναφέρουν στη μπλε κάρτα της ΕΕ τις προϋποθέσεις πρόσβασης στην αγορά εργασίας σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφοι 1 και 2 της παρούσας οδηγίας, ανάλογα με την περίπτωση. Στη στήλη «είδος άδειας» τα κράτη μέλη αναγράφουν «μπλε κάρτα της ΕΕ».

4. Ο κάτοχος μπλε κάρτας της ΕΕ, κατά τη διάρκεια της ισχύος της, δικαιούται:

(α) να εισέρχεται, εισέρχεται εκ νέου και διαμένει στην επικράτεια του κράτους μέλους που χορήγησε τη μπλε κάρτα της ΕΕ·

(β) να διέρχεται μέσω άλλων κρατών μελών για να ασκήσει τα δικαιώματα του στοιχείου α).

5. Οι κάτοχοι μπλε κάρτας της ΕΕ απολαύουν των δικαιωμάτων που αναγνωρίστηκαν σε αυτούς και στα μέλη της οικογένειάς τους από τα άρθρα 8, 10 παράγραφος 2, 12, 13 έως 19 και 21 της παρούσας οδηγίας.

Άρθρο 9 Λόγοι απόρριψης

1. Τα κράτη μέλη απορρίπτουν αίτηση για μπλε κάρτα της ΕΕ όταν ο αιτών δεν πληροί τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στα άρθρα 5 και 6 ή όταν τα προσκομισθέντα έγγραφα έχουν αποκτηθεί δολίως ή έχουν πλαστογραφηθεί ή έχουν άλλως νοθευτεί.

2. Τα κράτη μέλη πριν να αποφασίσουν σχετικά με αίτηση για μπλε κάρτα της ΕΕ, μπορούν να εξετάσουν την κατάσταση της αγοράς εργασίας τους και να εφαρμόσουν τις εθνικές τους διαδικασίες όσον αφορά τις απαιτήσεις κάλυψης κενής θέσης.

Για λόγους που αφορούν την πολιτική αγοράς εργασίας, τα κράτη μέλη μπορούν να προτιμούν τους πολίτες της Ένωσης έναντι των υπηκόων τρίτων χωρών, όταν αυτό προβλέπεται από την κοινοτική νομοθεσία, όπως και έναντι των υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και λαμβάνουν επίδομα ανεργίας στο συγκεκριμένο κράτος μέλος.

Άρθρο 10 Ανάκληση ή μη ανανέωση μπλε κάρτας της ΕΕ

1. Τα κράτη μέλη ανακαλούν ή απορρίπτουν την ανανέωση μπλε κάρτας της ΕΕ που χορηγείται βάσει της παρούσας οδηγίας στις ακόλουθες περιπτώσεις :

(α) όταν αυτή έχει αποκτηθεί δολίως ή έχει πλαστογραφηθεί ή έχει άλλως νοθευτεί·

(β) όταν διαφαίνεται ότι ο κάτοχος δεν πληρούσε ή δεν πληροί πλέον τις προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής που θεσπίζονται στα άρθρα 5 και 6 ή διαμένει για σκοπούς άλλους από εκείνους για τους οποίους του επετράπη η διαμονή·

(γ) όταν ο κάτοχος δεν τήρησε τους περιορισμούς που προβλέπονται στο άρθρο 13 παράγραφοι 1 και 2 και στο άρθρο 14.

2. Η έλλειψη κοινοποίησης σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 2 δεν θεωρείται επαρκής λόγος ανάκλησης ή μη ανανέωσης της μπλε κάρτας της ΕΕ.

3. Τα κράτη μέλη μπορούν να ανακαλούν ή να απορρίπτουν την ανανέωση μπλε κάρτας της ΕΕ για λόγους δημόσιας τάξης, δημόσιας ασφάλειας ή δημόσιας υγείας.

Άρθρο 11 Αιτήσεις εισδοχής

1. Τα κράτη μέλη καθορίζουν εάν οι αιτήσεις για μπλε κάρτα της ΕΕ πρέπει να υποβάλλονται από τον υπήκοο τρίτης χώρας ή από τον εργοδότη του.

2. Η αίτηση μελετάται και εξετάζεται είτε όταν ο ενδιαφερόμενος υπήκοος τρίτης χώρας διαμένει εκτός της επικράτειας του κράτους μέλους στο οποίο επιθυμεί την εισδοχή του είτε όταν αυτός διαμένει ήδη νόμιμα στην επικράτεια του συγκεκριμένου κράτους μέλους.

3. Τα συγκεκριμένο κράτος μέλος χορηγεί στον υπήκοο τρίτης χώρας του οποίου έγινε δεκτή η αίτηση κάθε διευκόλυνση για την απόκτηση των απαιτούμενων θεωρήσεων.

4. Κατά παρέκκλιση από την παράγραφο 2, τα κράτη μέλη μπορούν να δεχθούν, σύμφωνα με την εθνική τους νομοθεσία, αίτηση που υποβάλλεται όταν ο ενδιαφερόμενος υπήκοος τρίτης χώρας δεν είναι κάτοχος άδειας διαμονής αλλά βρίσκεται νόμιμα στην επικράτειά τους.

Άρθρο 12 Διαδικαστικές εγγυήσεις

1. Οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών αποφαίνονται επί του συνόλου της αίτησης, και κοινοποιούν την απόφασή τους γραπτώς στον αιτούντα, σύμφωνα με τις διαδικασίες κοινοποίησης που θεσπίζονται στην εθνική νομοθεσία του συγκεκριμένου κράτους μέλους, το αργότερο εντός 30 ημερών από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις που αφορούν πολύπλοκες αιτήσεις, η προθεσμία μπορεί να παραταθεί κατά ανώτατο όριο για ακόμα 60 ημέρες.

2. Εάν οι πληροφορίες που παρέχονται προς υποστήριξη της αίτησης είναι ανεπαρκείς, οι αρμόδιες αρχές ενημερώνουν τον αιτούντα για τις συμπληρωματικές πληροφορίες που απαιτούνται. Η περίοδος που αναφέρεται στην παράγραφο 1 αναστέλλεται μέχρι να λάβουν οι αρχές τις απαιτούμενες συμπληρωματικές πληροφορίες.

3. Κάθε απόφαση απόρριψης αίτησης για μπλε κάρτα της ΕΕ ή μη ανανέωσης ή ανάκλησης μπλε κάρτας της ΕΕ, κοινοποιείται γραπτώς στον ενδιαφερόμενο υπήκοο τρίτης χώρας και ενδεχομένως στον εργοδότη του σύμφωνα με τις διαδικασίες κοινοποίησης δυνάμει της οικείας εθνικής νομοθεσίας ενώ κατά της απόφασης αυτής μπορεί να ασκηθεί προσφυγή ενώπιον των δικαστηρίων του συγκεκριμένου κράτους μέλους. Η κοινοποίηση προσδιορίζει τους λόγους της απόφασης, τα ενδεχόμενα διαθέσιμα ένδικα μέσα και την προθεσμία άσκησής τους.

Κεφάλαιο IV

δικαιωματα

Άρθρο 13 Πρόσβαση στην αγορά εργασίας

1. Κατά τα πρώτα δύο έτη νόμιμης διαμονής στο συγκεκριμένο κράτος μέλος, ως κατόχου μπλε κάρτας της ΕΕ, η πρόσβαση του ενδιαφερομένου στην αγορά εργασίας περιορίζεται στην άσκηση μισθωτών δραστηριοτήτων που πληρούν τις προϋποθέσεις εισδοχής των άρθρων 5 και 6. Οι τροποποιήσεις των όρων της σύμβασης εργασίας που επηρεάζουν τις προϋποθέσεις εισδοχής ή οι μεταβολές στην εργασιακή σχέση εξαρτώνται από προηγούμενη γραπτή άδεια των αρμόδιων αρχών του κράτους μέλους διαμονής, σύμφωνα με τις εθνικές διαδικασίες και εντός των προθεσμιών που προβλέπονται στο άρθρο 12 παράγραφος 1.

2. Μετά από τα πρώτα δύο έτη νόμιμης διαμονής στο συγκεκριμένο κράτος μέλος, ως κατόχου της μπλε κάρτας της ΕΕ, ο ενδιαφερόμενος απολαύει ίσης μεταχείρισης με τους ημεδαπούς όσον αφορά την πρόσβαση σε απασχόληση υψηλής ειδίκευσης. Ο κάτοχος μπλε κάρτας της ΕΕ κοινοποιεί τις μεταβολές στην εργασιακή του σχέση στις αρμόδιες αρχές του κράτους μέλους διαμονής, σύμφωνα με τις εθνικές διαδικασίες.

3. Οι κάτοχοι μπλε κάρτας της ΕΕ στους οποίους έχει χορηγηθεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΕ απολαύουν ίσης μεταχείρισης με τους ημεδαπούς όσον αφορά την πρόσβαση σε μισθωτές και σε ανεξάρτητες δραστηριότητες.

4. Τα κράτη μέλη μπορούν να διατηρούν περιορισμούς στην πρόσβαση σε μισθωτές ή σε ανεξάρτητες δραστηριότητες, εάν ανάλογες δραστηριότητες συνεπάγονται ακόμα και περιστασιακή συμμετοχή στην άσκηση δημόσιας εξουσίας και ευθύνης για τη διαφύλαξη των γενικών συμφερόντων του κράτους σε περιπτώσεις που, σύμφωνα με την υφιστάμενη εθνική ή κοινοτική νομοθεσία, οι δραστηριότητες αυτές προορίζονται μόνο για ημεδαπούς.

5. Τα κράτη μέλη μπορούν να διατηρούν περιορισμούς στην πρόσβαση σε μισθωτές ή ανεξάρτητες δραστηριότητες στις περιπτώσεις που, σύμφωνα με την υφιστάμενη εθνική ή κοινοτική νομοθεσία, οι δραστηριότητες αυτές προορίζονται μόνο για ημεδαπούς, πολίτες της ΕΕ ή του ΕΟΧ.

6. Οι διατάξεις που προβλέπονται στο παρόν άρθρο εφαρμόζονται με την επιφύλαξη της αρχής της κοινοτικής προτίμησης όπως διατυπώθηκε στις σχετικές διατάξεις των Πράξεων προσχώρησης της 16ης Απριλίου 2003 και της 25ης Απριλίου 2005.

Άρθρο 14 Προσωρινή ανεργία

1. Η ανεργία καθαυτή δεν αποτελεί λόγο ανάκλησης μπλε κάρτας της ΕΕ, εκτός εάν η περίοδος ανεργίας υπερβαίνει τρεις διαδοχικούς μήνες.

2. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, επιτρέπεται στον κάτοχο μπλε κάρτας της ΕΕ να αναζητήσει και να αναλάβει εργασία σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που προβλέπονται στο άρθρο 13 παράγραφοι 1 ή 2, ανάλογα με την περίπτωση.

3. Τα κράτη μέλη επιτρέπουν στον κάτοχο μπλε κάρτας να παραμείνει στην επικράτειά τους μέχρι τη χορήγηση ή την άρνηση χορήγησης της απαραίτητης άδειας σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 1. Με την κοινοποίηση σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 2 τερματίζεται αυτόματα η περίοδος ανεργίας.

Άρθρο 15 Ίση μεταχείριση

1. Οι κάτοχοι μπλε κάρτας της ΕΕ απολαύουν ίσης μεταχείρισης με τους ημεδαπούς όσον αφορά :

(α) τις συνθήκες εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των όρων αμοιβής και απόλυσης, καθώς και την υγεία και την ασφάλεια στον τόπο εργασίας·

(β) την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, της προσχώρησης και της συμμετοχής σε οργάνωση εργαζομένων ή εργοδοτών ή οποιαδήποτε επαγγελματική οργάνωση, συμπεριλαμβανομένων των πλεονεκτημάτων που παρέχονται από τις οργανώσεις αυτές, με την επιφύλαξη των εθνικών διατάξεων για τη δημόσια τάξη και τη δημόσια ασφάλεια·

(γ) την εκπαίδευση και την επαγγελματική κατάρτιση, συμπεριλαμβανομένων των υποτροφιών σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο··

(δ) την αναγνώριση των διπλωμάτων, πιστοποιητικών και άλλων επαγγελματικών προσόντων, σύμφωνα με τις δέουσες εθνικές διαδικασίες·

(ε) τους κλάδους κοινωνικής ασφάλισης όπως ορίζονται στον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 1971, περί εφαρμογής των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στους μισθωτούς, στους μη μισθωτούς και στα μέλη των οικογενειών τους που διακινούνται εντός της Κοινότητας. Ο κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 859/2003 του Συμβουλίου της 14ης Μαΐου 2003 για την επέκταση των διατάξεων του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 1408/71 και του κανονισμού (ΕΟΚ) αριθ. 574/72 στους υπηκόους τρίτων χωρών οι οποίοι δεν καλύπτονται ήδη από τις διατάξεις αυτές μόνον λόγω της ιθαγένειάς τους εφαρμόζεται ανάλογα·

(στ) την κοινωνική πρόνοια όπως ορίζεται στο εθνικό δίκαιο·

(ζ) την καταβολή κεκτημένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων κατά τη μετακίνηση σε τρίτη χώρα·

(η) τα φορολογικά προνόμια·

(θ) την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες και την προμήθεια αγαθών και υπηρεσιών που τίθενται στη διάθεση του κοινού, συμπεριλαμβανομένων διαδικασιών για την πρόσβαση σε στέγαση και τη συνδρομή των υπηρεσιών απασχόλησης·

(ι) την ελεύθερη πρόσβαση σε όλη την επικράτεια του συγκεκριμένου κράτους μέλους, εντός των ορίων που προβλέπονται από την εθνική νομοθεσία για λόγους ασφάλειας.

2. Τα κράτη μέλη μπορούν να περιορίσουν τα δικαιώματα που παρέχονται βάσει της παραγράφου 1 στοιχεία γ) και θ) όσον αφορά τις υποτροφίες και τις διαδικασίες για πρόσβαση σε κοινωνική στέγη στις περιπτώσεις που ο κάτοχος της μπλε κάρτας της ΕΕ έχει διαμείνει ή έχει το δικαίωμα διαμονής στην επικράτεια για τουλάχιστον τρία έτη.

3. Τα κράτη μέλη μπορούν να περιορίσουν την ίση μεταχείριση όσον αφορά την κοινωνική πρόνοια σε περιπτώσεις που στον κάτοχο μπλε κάρτας της ΕΕ χορηγήθηκε το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ σύμφωνα με το άρθρο 17.

Άρθρο 16 Μέλη της οικογένειας

1. Η οδηγία 2003/86/ΕΚ του Συμβουλίου εφαρμόζεται με τις παρεκκλίσεις που προβλέπονται στο παρόν άρθρο.

2. Κατά παρέκκλιση από τα άρθρο 3 παράγραφος 1 και το άρθρο 8 της οδηγίας 2003/86/ΕΚ, η οικογενειακή επανένωση δεν εξαρτάται από το γεγονός ότι ο κάτοχος μπλε κάρτας της ΕΕ έχει εύλογη προοπτική να αποκτήσει δικαίωμα μόνιμης διαμονής ούτε ότι έχει ελάχιστη περίοδο διαμονής.

3. Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 5 παράγραφος 4 πρώτο εδάφιο της οδηγίας 2003/86/ΕΚ, οι άδειες διαμονής για τα μέλη οικογένειας χορηγούνται το αργότερο έξι μήνες από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης.

4. Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 4 παράγραφος 1 τελευταίο εδάφιο και το άρθρο 7 παράγραφος 2 της οδηγίας 2003/86/ΕΚ, τα μέτρα ενσωμάτωσης που αναφέρονται σε αυτά μπορούν να εφαρμοστούν μόνο εφόσον έχει επιτραπεί η οικογενειακή επανένωση των ενδιαφερομένων.

5. Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 14 παράγραφος 2 της οδηγίας 2003/86/ΕΚ και όσον αφορά την πρόσβαση στην αγορά εργασίας, τα κράτη μέλη δεν εφαρμόζουν την προθεσμία των δώδεκα μηνών.

6. Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 15 παράγραφος 1 της οδηγίας 2003/86/ΕΚ, για τους σκοπούς του υπολογισμού των πέντε ετών διαμονής που απαιτούνται για την απόκτηση αυτόνομης άδειας διαμονής, μπορεί να σωρευθεί η διαμονή σε διαφορετικά κράτη μέλη.

7. Εάν τα κράτη μέλη κάνουν χρήση της επιλογής που προβλέπεται στην παράγραφο 6, εφαρμόζονται, τηρουμένων των αναλογιών, οι διατάξεις που θεσπίζονται στο άρθρο 17 όσον αφορά τη σώρευση περιόδων διαμονής σε διαφορετικά κράτη μέλη από κάτοχο μπλε κάρτας της ΕΕ.

8. Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 13 παράγραφοι 2 και 3 της οδηγίας 2003/86/ΕΚ, η διάρκεια ισχύος των αδειών διαμονής των μελών οικογένειας είναι η ίδια με τη διάρκεια των αδειών διαμονής που χορηγούνται στον κάτοχο μπλε κάρτας της ΕΕ στο μέτρο που η περίοδος ισχύος των ταξιδιωτικών τους εγγράφων το επιτρέπει.

Άρθρο 17 Καθεστώς επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ για τους κατόχους μπλε κάρτας της ΕΕ

1. Η οδηγία 2003/109/ΕΚ εφαρμόζεται με τις παρεκκλίσεις που θεσπίζονται στο παρόν άρθρο.

2. Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 4 παράγραφος 1 της οδηγίας 2003/109/ΕΚ, στον κάτοχο μπλε κάρτας της ΕΕ, που χρησιμοποίησε τη δυνατότητα η οποία προβλέπεται στο άρθρο 19, επιτρέπεται να σωρεύσει περιόδους διαμονής σε διαφορετικά κράτη μέλη προκειμένου να εκπληρώσει την απαίτηση σχετικά με τη διάρκεια της διαμονής, εάν πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις :

(α) πέντε έτη νόμιμης και αδιάλειπτης διαμονής στην επικράτεια της Κοινότητας ως κατόχου μπλε κάρτας της ΕΕ·

(β) δύο έτη νόμιμης και αδιάλειπτης διαμονής, αμέσως προηγούμενης της υποβολής αίτησης για άδεια διαμονής επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΕ, ως κατόχου μπλε κάρτας της ΕΕ στην επικράτεια του κράτους μέλους στο οποίο υποβλήθηκε η αίτηση.

3. Για τον σκοπό του υπολογισμού της περιόδου νόμιμης και αδιάλειπτης διαμονής στην Κοινότητα και κατά παρέκκλιση από το άρθρο 4 παράγραφος 3 πρώτο εδάφιο της οδηγίας 2003/109/ΕΚ, περίοδοι απουσίας από την επικράτεια της Κοινότητας δεν διακόπτουν την περίοδο που αναφέρεται στην παράγραφο 2 στοιχείο α) και λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό της εάν είναι μικρότερες από 12 διαδοχικούς μήνες και δεν υπερβαίνουν συνολικά τους 16 μήνες εντός της περιόδου που αναφέρεται στην παράγραφο 2 στοιχείο α). Η παρούσα παράγραφος εφαρμόζεται επίσης και στις περιπτώσεις όπου ο κάτοχος μπλε κάρτας της ΕΕ δεν χρησιμοποίησε τη δυνατότητα που προβλέπεται στο άρθρο 19.

4. Κατά παρέκκλιση από το άρθρο 9 παράγραφος 1 στοιχείο γ) της οδηγίας 2003/109/ΕΚ, τα κράτη μέλη παρατείνουν την περίοδο απουσίας που επιτρέπεται σε κάτοχο μπλε κάρτας της ΕΕ και στα μέλη της οικογένειάς του στους οποίους έχει χορηγηθεί το καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ, από την επικράτεια της Κοινότητας σε 24 διαδοχικούς μήνες.

5. Οι παρεκκλίσεις στην οδηγία 2003/109/ΕΚ που θεσπίζονται στις παραγράφους 3 και 4 εφαρμόζονται μόνο στις περιπτώσεις όπου ο ενδιαφερόμενος υπήκοος τρίτης χώρας μπορεί να προσκομίσει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι απουσίασε από την επικράτεια της Κοινότητας για να ασκήσει μισθωτή ή ανεξάρτητη οικονομική δραστηριότητα ή να προσφέρει εθελοντική υπηρεσία ή να σπουδάσει στη χώρα καταγωγής του.

6. Τα άρθρα 13, 15 και 16 συνεχίζουν να εφαρμόζονται, ενδεχομένως, μετά από τη χορήγηση άδειας διαμονής στον κάτοχο μπλε κάρτας της ΕΕ σύμφωνα με το άρθρο 18.

Άρθρο 18 Άδεια διαμονής «Επί μακρόν διαμένων στην ΕΚ/Κάτοχος μπλε κάρτας της ΕΕ»

1. Στους κατόχους μπλε κάρτας της ΕΕ, οι οποίοι πληρούν τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο άρθρο 17 για την απόκτηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος στην ΕΚ, χορηγείται άδεια διαμονής σύμφωνα με το άρθρο 1 παράγραφος 2 στοιχείο α) του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 1030/2002 του Συμβουλίου.

2. Στη στήλη «είδος αδείας», τα κράτη μέλη αναγράφουν «Επί μακρόν διαμένων στην ΕΚ/Κάτοχος μπλε κάρτας της ΕΕ».

3. Οι κάτοχοι της άδειας διαμονής με τη μνεία «Επί μακρόν διαμένων στην ΕΚ/Κάτοχος μπλε κάρτας της ΕΕ» υπόκεινται στις διατάξεις σχετικά με αυτούς και τα μέλη της οικογένειάς τους που θεσπίζονται στην παρούσα οδηγία και στην οδηγία 2003/109/ΕΚ.

Κεφάλαιο V

διαμονη σε αλλα κρατη μελη

Άρθρο 19 Προϋποθέσεις

1. Μετά από δύο έτη νόμιμης διαμονής στο πρώτο κράτος μέλος ως κατόχου μπλε κάρτας της ΕΕ, επιτρέπεται στον ενδιαφερόμενο και τα μέλη της οικογένειάς τους να μετακινηθούν σε κράτος μέλος διαφορετικό από το πρώτο κράτος μέλος για το σκοπό της απασχόλησης υψηλής ειδίκευσης σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο παρόν άρθρο.

2. Όχι αργότερα από ένα μήνα μετά από την είσοδο στην επικράτεια δεύτερου κράτους μέλους, ο κάτοχος μπλε κάρτας της ΕΕ κοινοποιεί την παρουσία του στις αρμόδιες αρχές αυτού του κράτους μέλους και προσκομίζει όλα τα έγγραφα που αποδεικνύουν ότι πληροί τις προϋποθέσεις που ορίζονται στα άρθρα 5 και 6 για το δεύτερο κράτος μέλος.

3. Σύμφωνα με τις διαδικασίες που ορίζονται στο άρθρο 12, το δεύτερο κράτος μέλος εξετάζει την κοινοποίηση και ενημερώνει γραπτώς τον αιτούντα και το πρώτο κράτος μέλος για την απόφασή του :

(α) να χορηγήσει μπλε κάρτα της ΕΕ και να επιτρέψει στον αιτούντα να διαμείνει στην επικράτειά του για απασχόληση υψηλής ειδίκευσης εάν πληρούνται οι προϋποθέσεις που ορίζονται στο παρόν άρθρο και υπό τις προϋποθέσεις που ορίζονται στα άρθρα 8 έως 15·

(β) να αρνηθεί τη χορήγηση μπλε κάρτας της ΕΕ και να υποχρεώσει τον αιτούντα και τα μέλη της οικογένειάς του, σύμφωνα με τις διαδικασίες που προβλέπονται από το εθνικό δίκαιο, συμπεριλαμβανομένων των διαδικασιών απομάκρυνσης, να εγκαταλείψει την επικράτειά του εάν δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που ορίζονται στο παρόν άρθρο. Το πρώτο κράτος μέλος δέχεται αμέσως εκ νέου χωρίς διατυπώσεις τον κάτοχο μπλε κάρτας της ΕΕ και τα μέλη της οικογένειάς του. Οι διατάξεις του άρθρου 14 εφαρμόζονται μετά την επανεισδοχή.

4. Ο αιτών είναι υπεύθυνος για τα έξοδα σχετικά με την επιστροφή και την επανεισδοχή του ιδίου καθώς και των μελών της οικογένειάς του, συμπεριλαμβανομένης της επιστροφής των εξόδων που καλύφθηκαν ενδεχομένως από δημόσιους πόρους σύμφωνα με την παράγραφο 3 στοιχείο β).

5. Κατά την εφαρμογή του παρόντος άρθρου, τα κράτη μέλη μπορούν να συνεχίσουν να εφαρμόζουν όγκους εισδοχής όπως διευκρινίζεται στο άρθρο 7.

Άρθρο 20 Πρόσβαση στην αγορά εργασίας του δεύτερου κράτους μέλους για τους κατόχους άδειας διαμονής με μνεία «Επί μακρόν διαμένων στην ΕΚ/Κάτοχος μπλε κάρτας της ΕΕ»

1. Το άρθρο 14 παράγραφος 4 της οδηγίας 2003/109/ΕΚ δεν εφαρμόζεται σε κατόχους της άδειας διαμονής με μνεία «Επί μακρόν διαμένων στην ΕΚ/Κάτοχος μπλε κάρτας της ΕΕ».

2. Στις περιπτώσεις όπου ένα κράτος μέλος αποφασίσει να εφαρμόσει τους περιορισμούς σχετικά με την πρόσβαση στην αγορά εργασίας που προβλέπονται στο άρθρο 14 παράγραφος 3 της οδηγίας 2003/109/ΕΚ, προτιμά τους κατόχους της άδειας διαμονής με μνεία «Επί μακρόν διαμένων στην ΕΚ/Κάτοχος μπλε κάρτας της ΕΕ» έναντι άλλων υπηκόων τρίτων χωρών που υποβάλλουν αίτηση διαμονής σε αυτό για τον ίδιο σκοπό.

Άρθρο 21 Διαμονή στο δεύτερο κράτος μέλος για τα μέλη της οικογένειας

1. Όταν ο κάτοχος μπλε κάρτας της ΕΕ μετακινείται σε δεύτερο κράτος μέλος σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 19 και όταν η οικογένειά του είχε ήδη συσταθεί στο πρώτο κράτος μέλος, επιτρέπεται στα μέλη της οικογένειάς του να τον συνοδεύσουν ή να επανενωθούν μαζί του.

2. Όχι αργότερα από ένα μήνα μετά από την είσοδο στην επικράτεια δεύτερου κράτους μέλους, τα ενδιαφερόμενα μέλη της οικογένειας κοινοποιούν την παρουσία τους στις αρμόδιες αρχές αυτού του κράτους μέλους και υποβάλλουν αίτηση για άδεια διαμονής.

3. Το δεύτερο κράτος μέλος μπορεί να απαιτήσει από τα ενδιαφερόμενα μέλη της οικογένειας να προσκομίσουν μαζί με την αίτησή τους για άδεια διαμονής :

(α) την άδεια διαμονής τους στο πρώτο κράτος μέλος και ισχύον ταξιδιωτικό έγγραφο·

(β) αποδεικτικά στοιχεία ότι είχαν διαμείνει ως μέλη της οικογένειας κατόχου μπλε κάρτας της ΕΕ στο πρώτο κράτος μέλος·

(γ) αποδεικτικά στοιχεία ότι έχουν ασφάλιση ασθενείας που να καλύπτει όλους τους κινδύνους στο δεύτερο κράτος μέλος ή ότι ο κάτοχος μπλε κάρτας της ΕΕ διαθέτει ανάλογη ασφάλιση για αυτούς.

4. Όταν η οικογένεια δεν είχε ήδη συσταθεί στο πρώτο κράτος μέλος, εφαρμόζεται το άρθρο 16.

Κεφάλαιο VI

τελικες διαταξεις

Άρθρο 22 Μέτρα εφαρμογής

1. Τα κράτη μέλη ανακοινώνουν στην Επιτροπή και στα άλλα κράτη μέλη εάν θεσπίστηκαν νομοθετικά ή κανονιστικά μέτρα όσον αφορά τα άρθρα 7, 9 παράγραφος 2, 19 παράγραφος 5 και 20 μέσω του δικτύου που δημιουργείται με την απόφαση 2006/688/ΕΚ.

2. Οι πληροφορίες σύμφωνα με την παράγραφο 1 περιλαμβάνουν τις λεπτομέρειες των εν λόγω μέτρων, μεταφρασμένες σε επίσημη γλώσσα των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης πέραν της γλώσσας του συγκεκριμένου κράτους μέλους.

3. Κάθε έτος, και για πρώτη φορά όχι αργότερα από την 1η Απριλίου [ένα έτος μετά την ημερομηνία μεταφοράς της παρούσας οδηγίας στο εθνικό δίκαιο], τα κράτη μέλη ανακοινώνουν στην Επιτροπή και στα άλλα κράτη μέλη μέσω του δικτύου που δημιουργείται από την απόφαση 2006/688/ΕΚ, στατιστικά στοιχεία για τον όγκο των υπηκόων τρίτων χορών στους οποίους χορηγήθηκε μπλε κάρτα της ΕΕ, ή των οποίων η εν λόγω κάρτα ανανεώθηκε ή ανακλήθηκε κατά τη διάρκεια του προηγούμενου ημερολογιακού έτους, με μνεία της ιθαγενείας τους και του επαγγέλματός τους. Τα στατιστικά στοιχεία για τα μέλη της οικογένειας που έγιναν δεκτά πρέπει να ανακοινώνονται αναλόγως. Για τους κατόχους μπλε κάρτας της ΕΕ και τα μέλη της οικογένειάς τους που έγιναν δεκτοί σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 19 έως 21, οι παρεχόμενες πληροφορίες διευκρινίζουν επιπρόσθετα το κράτος μέλος προηγούμενης διαμονής.

Άρθρο 23 Εκθέσεις

Κάθε τρία έτη και για πρώτη φορά το αργότερο [τρία έτη από την ημερομηνία μεταφοράς της παρούσας οδηγίας στο εθνικό δίκαιο], η Επιτροπή υποβάλλει έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο για την εφαρμογή της παρούσας οδηγίας στα κράτη μέλη και προτείνει, ενδεχομένως, τις απαραίτητες τροποποιήσεις.

Άρθρο 24 Σημεία επαφής

1. Τα κράτη μέλη ορίζουν σημεία επαφής τα οποία είναι υπεύθυνα για την παραλαβή και τη διαβίβαση των πληροφοριών που αναφέρονται στο άρθρο 19.

2. Τα κράτη μέλη παρέχουν την κατάλληλη συνεργασία κατά την ανταλλαγή των πληροφοριών και των εγγράφων που αναφέρονται στην πρώτη παράγραφο.

Άρθρο 25 Μεταφορά στο εθνικό δίκαιο

1. Τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθούν με την παρούσα οδηγία το αργότερο μέχρι [δύο έτη από την έναρξη ισχύος]. Ανακοινώνουν πάραυτα στην Επιτροπή το κείμενο των εν λόγω διατάξεων και πίνακα αντιστοιχίας μεταξύ των διατάξεων αυτών και της παρούσας οδηγίας.

Όταν τα κράτη μέλη θεσπίζουν τις ανωτέρω διατάξεις, αυτές περιέχουν αναφορά στην παρούσα οδηγία ή συνοδεύονται από την αναφορά αυτή κατά την επίσημη δημοσίευσή τους. Ο τρόπος της αναφοράς αποφασίζεται από τα κράτη μέλη.

2. Τα κράτη μέλη ανακοινώνουν στην Επιτροπή το κείμενο των ουσιωδών διατάξεων εσωτερικού δικαίου τις οποίες θεσπίζουν στον τομέα που διέπεται από την παρούσα οδηγία.

Άρθρο 26 Έναρξη ισχύος

Η παρούσα οδηγία τίθεται σε ισχύ την […] ημέρα από τη δημοσίευσή της στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης .

Άρθρο 27 Αποδέκτες

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.

Βρυξέλλες, […]

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

[…] [pic][pic][pic]

[1] ΕΕ C , , σ. .

[2] ΕΕ C , , σ. .

[3] ΕΕ C , , σ. .

[4] ΕΕ C , , σ. .

[5] ΕΕ L…

[6] ΕΕ L 251 της 3.10.2003, σ. 12.

[7] ΕΕ L 375 της 23.12.2004, σ.12.

[8] ΕΕ L 289 της 3.11.2005, σ.15.

[9] ΕΕ L 157 της 15.6.2002, σ. 1.

[10] ΕΕ L 105 της 13.4.2006, σ.1.

[11] ΕΕ L 239 της 22.9.2000, σ.19.

[12] ΕΕ L 16 της 23.1.2004, σ. 44.

[13] ΕΕ L 149 της 15.7.1971, σ. 2. Κανονισμός όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 631/2004 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ L 100 της 6.4.2004, σ. 1).

[14] ΕΕ L 124 της 20.5.2003, σ. 1.

[15] ΕΕ L 255 της 30.9.2005, σ. 22.

[16] ΕΕ L 283 της 14.10.2006, σ. 40.

[17] ΕΕ L 180 της 19.7.2000, σ. 22.

[18] ΕΕ L 303 της 2.12.2000, σ. 16.