[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 11.10.2007

KOM(2007) 588 wersja ostateczna

2007/0205 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie poziomu hałasu odczuwanego przez kierującego kołowymi ciągnikami rolniczymi lub leśnymi (Wersja skodyfikowana)

(przedstawiony przez Komisję)

UZASADNIENIE

1. W kontekście społeczeństwa obywatelskiego w Europie Komisja przywiązuje wielką wagę do uproszczenia i uporządkowania prawa wspólnotowego, tak aby stało się ono bardziej przejrzyste i dostępne dla każdego obywatela, otwierając mu w ten sposób nowe możliwości korzystania z przysługujących mu konkretnych uprawnień.

Ten cel nie może zostać osiągnięty tak długo, jak liczne przepisy, które były wielokrotnie zmieniane, często zasadniczo, pozostają rozproszone, tak iż trzeba ich szukać częściowo w oryginalnym akcie, a częściowo w późniejszych aktach zmieniających. Wymaga to pracochłonnego porównywania wielu różnych aktów w celu ustalenia obowiązujących norm prawnych.

Z tego powodu kodyfikacja przepisów często zmienianych jest potrzebna, aby prawo wspólnotowe stało się jasne i zrozumiałe.

2. Dlatego też w dniu 1 kwietnia 1987 r. Komisja postanowiła[1] zalecić swoim pracownikom, aby wszystkie akty prawne były kodyfikowane nie później niż po 10 zmianach, podkreślając, że jest to wymaganie minimum i że odpowiednie jednostki powinny starać się nawet częściej kodyfikować teksty, za które są odpowiedzialne, aby zapewnić, że przepisy wspólnotowe są jasne i łatwo zrozumiałe.

3. Konkluzje Prezydencji Rady Europejskiej w Edynburgu (grudzień 1992 r.) potwierdziły to stanowisko[2], podkreślając wagę kodyfikacji , która daje pewność co do prawa stosowanego wobec danej materii w danym czasie.

Kodyfikacja musi być podejmowana w pełnej zgodności z normalną wspólnotową procedurą legislacyjną.

Zważywszy, że żadne zmiany co do treści nie mogą być wprowadzane do kodyfikowanych aktów, Parlament Europejski, Rada i Komisja uzgodniły, w drodze porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 20 grudnia 1994 r., możliwość stosowania przyspieszonej procedury dla szybkiego przyjmowania kodyfikowanych aktów.

4. Celem niniejszego wniosku jest skodyfikowanie dyrektywy Rady 77/311/EWG z dnia 29 marca 1977 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do poziomu hałasu odczuwanego przez kierującego kołowymi ciągnikami rolniczymi lub leśnymi[3]. Nowa dyrektywa zastąpi włączone do niej akty[4]; niniejszy wniosek całkowicie zachowuje treść kodyfikowanych aktów, zbiera je więc jedynie razem, dokonując tylko takich formalnych zmian , jakie wynikają z samego zadania kodyfikacji.

5. Wniosek kodyfikacyjny został sporządzony na podstawie wstępnej konsolidacji , we wszystkich językach urzędowych, dyrektywy Rady 77/311/EWG i aktów ją zmieniających, przygotowanej przez Urząd Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich za pomocą systemu przetwarzania danych . Tam, gdzie artykułom nadano nowe numery, korelacja pomiędzy starą i nową numeracją została określona w tabeli zawartej w załączniku V do skodyfikowanej dyrektywy.

2007/0205 (COD)

ê 77/311/EWG (dostosowany)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie poziomu hałasu odczuwanego przez kierującego kołowymi ciągnikami rolniczymi lub leśnymi

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. Ö 95 Õ,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[5],

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu[6],

a także mając na uwadze, co następuje:

ê

1. Dyrektywa 77/311/EWG Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 marca 1977 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do poziomu hałasu odczuwanego przez kierującego kołowymi ciągnikami rolniczymi lub leśnymi[7] została kilkakrotnie znacząco zmieniona[8]. Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinna zostać skodyfikowana.

2. Dyrektywa 77/311/EWG jest jedną ze szczegółowych dyrektyw dotyczących systemu homologacji typu WE, o którym mowa w dyrektywie Rady 74/150/EWG, zastąpionej przez dyrektywę 2003/37/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie homologacji typu ciągników rolniczych lub leśnych, ich przyczep i wymiennych holowanych maszyn, łącznie z ich układami, częściami i oddzielnymi zespołami technicznymi oraz uchylającej dyrektywę 74/150/EWG[9] i określa normy techniczne dotyczące projektowania i budowy ciągników rolniczych i leśnych odnoszące się do poziomu hałasu odczuwanego przez kierowcę. Te normy techniczne dotyczą zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich, mającego na celu umożliwienie stosowania dla wszystkich typów traktorów procedury homologacji typu WE, o której mowa w dyrektywie 2003/37/WE. W związku z tym, przepisy dyrektywy 2003/37/WE odnoszące się do ciągników rolniczych i leśnych, ich przyczep i wymiennych holowanych maszyn, łącznie z ich układami, częściami i oddzielnymi zespołami technicznymi stosuje się do niniejszej dyrektywy.

3. Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań Państw Członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania dyrektyw określonych w załączniku IV część B,

ê 77/311/EWG

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Do celów niniejszej dyrektywy „ciągnik” (rolniczy lub leśny) oznacza każdy pojazd silnikowy, wyposażony w koła lub gąsienice, mający co najmniej dwie osie, którego główna funkcja polega na mocy pociągowej i który został specjalnie skonstruowany do holowania, pchania, przewożenia lub napędzania niektórych narzędzi, maszyn lub przyczep przeznaczonych do stosowania w rolnictwie lub leśnictwie. Może on być wyposażony w celu przewożenia rzeczy i osób.

ê 82/890/EWG art. 1 ust. 1 (dostosowany)

è1 97/54/WE art. 1

2. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie jedynie do ciągników określonych w ust. 1, które są wyposażone w ogumienie pneumatyczne i posiadają maksymalną prędkość konstrukcyjną między 6 a è1 40 km/godz. ç.

ê 77/311/EWG (dostosowany)

Artykuł 2

Żadne z Państw Członkowskich nie może odmówić przyznania homologacji typu WE lub krajowej homologacji typu, czy też odmówić lub zakazać sprzedaży, rejestracji lub wprowadzenia do eksploatacji jakiegokolwiek ciągnika ze względu na poziom hałasu odczuwanego przez kierującego, jeżeli poziom ten mieści się w następujących granicach:

- 90 dB (A) zgodnie z załącznikiem I,

lub

- 86 dB (A) zgodnie z załącznikiem II.

ê 77/311/EWG

Artykuł 3

Do celów niniejszej dyrektywy „kabina” oznacza każdą strukturę zbudowaną ze sztywnych elementów, przezroczystych lub nie, która całkowicie zamyka kierowcę i izoluje go od otoczenia oraz która może być stale zamknięta podczas pracy.

Artykuł 4

Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, iż zarówno w prezentacji handlowej, jak i reklamie, nie znajduje się nic, co mogłoby sugerować, że ciągniki mają takie cechy dotyczące poziomu hałasu odczuwanego przez kierującego, których w rzeczywistości nie mają.

ê 77/311/EWG (dostosowany)

Artykuł 5

Jakiekolwiek zmiany niezbędne w celu dostosowania wymogów określonych w załącznikach Ö I, II i -III Õ do postępu technicznego przyjmowane są zgodnie z procedurą określoną w art. Ö 20 ust. 2 Õ dyrektywy Ö 2003/37/WE Õ.

Artykuł 6

Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

ê

Artykuł 7

Dyrektywa 77/311/EWG, zmieniona aktami wymienionymi w załączniku IV, część A traci moc, bez uszczerbku dla zobowiązań Państw Członkowskich odnoszących się do terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania dyrektyw określonych w załączniku IV, część B.

Odesłania do uchylonej dyrektywy odczytuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku V.

Artykuł 8

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Niniejszą dyrektywę stosuje się od dnia

ê 77/311/EWG art. 7

Artykuł 9

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ê 77/311/EWG

è1 2006/26/WE art. 2 i załącznik II

ZAŁĄCZNIK I

APARATURA, WARUNKI I SPOSÓB POMIARU

1. JEDNOSTKA POMIAROWA ORAZ APARATURA POMIAROWA

1.1. Jednostka pomiarowa

Poziom hałasu mierzony jest w dB według skali A, oznaczany jako dB (A).

1.2. Aparatura pomiarowa

Poziom hałasu odczuwanego przez kierującego mierzony jest za pomocą miernika poziomu głośności, określonego w pierwszym wydaniu publikacji 179/1965 Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej.

W przypadku zmiennych odczytów brana jest średnia wartości maksymalnych.

2. WARUNKI POMIARU

Pomiary przeprowadzane są w następujących warunkach:

2.1. ciągnik musi być nieobciążony, tzn. bez dodatkowego wyposażenia, ale musi posiadać ciecz chłodzącą, środki smarujące, pełen zbiornik paliwa, narzędzia oraz kierowcę. Kierowca nie powinien być ubrany w żadne szczególnie grube ubrania, szalik lub nakrycie głowy. Na ciągniku nie może znajdować się żaden przedmiot, który mógłby zniekształcić poziom hałasu;

2.2. ogumienie musi być napompowane do ciśnienia zalecanego przez producenta, silnik, przekładnia i przednie osie muszą zostać doprowadzone do temperatury roboczej, a przesłony chłodnicy, jeżeli występują, muszą być otwarte podczas dokonywania pomiarów;

2.3. jeżeli dodatkowe urządzenia zasilane silnikiem lub o własnym źródle zasilania, takie jak wycieraczki szyby przedniej, dmuchawa układu ogrzewania lub dodatkowy napęd, mogą wpłynąć na poziom hałasu, muszą być wyłączone podczas dokonywania pomiarów. Natomiast części, które zwykle działają jednocześnie z silnikiem, takie jak np. wentylator silnika, muszą być włączone podczas wykonywania pomiarów;

2.4. obszar, na którym przeprowadzany jest pomiar, powinien znajdować się w otwartym i wystarczająco cichym miejscu; może mieć kształt np. otwartej przestrzeni o promieniu 50 m, ze środkową częścią o promieniu 20 m, która jest praktycznie płaska lub posiada utwardzoną drogę o płaskiej powierzchni z możliwie jak najmniejszą ilością dziur. Droga musi być możliwie jak najczystsza i sucha (tzn. bez żwiru, liści, śniegu itd.). Nachylenia i nierówności są akceptowane tylko jeżeli powstałe w ich wyniku zmiany w poziomie hałasu mieszczą się w granicach tolerancji błędu urządzenia pomiarowego;

2.5. powierzchnia drogi musi być taka, aby nie powodowała zbyt dużego hałasu opon;

2.6. pogoda musi być ładna i sucha, bezwietrzna lub z niewielkim wiatrem. Poziom hałasu otoczenia odczuwany przez kierującego spowodowany wiatrem lub innymi źródłami hałasu musi być co najmniej o 10 dB (A) niższy od poziomu hałasu emitowanego przez ciągnik;

2.7. jeżeli do pomiarów używany jest pojazd, musi być holowany lub kierowany w wystarczającej odległości od ciągnika, aby uniknąć wszelkiego nakładania się hałasu. Podczas pomiarów, w odległości 20 m od każdej strony odcinka testowego drogi i mniej niż 20 m z przodu lub z tyłu ciągnika, nie może znajdować się żaden przedmiot zniekształcający wynik pomiarów lub powierzchnie odbijające dźwięk. Warunek ten uznaje się za spełniony, jeżeli zmiany poziomu hałasu przez nie wywołane mieszczą się w granicach tolerancji błędu; jeżeli nie, pomiary muszą zostać przerwane na okres występującego zakłócenia;

2.8. wszystkie pomiary z danej serii muszą być przeprowadzone na tym samym odcinku testowym drogi.

3. SPOSÓB POMIARU

3.1. Mikrofon musi znajdować się w odległości 250 mm od środkowej płaszczyzny siedzenia, po stronie o wyższym poziomie hałasu.

Membrana mikrofonu musi być skierowana przodem do punktu odniesienia siedzenia określonego w załączniku III oraz w odległości 790 mm nad i 150 mm od wymienionego punktu. Należy unikać nadmiernych drgań mikrofonu.

3.2. Maksymalny poziom hałasu w dB (A) mierzony jest w następujący sposób:

3.2.1. wszystkie elementy otwierane (tzn. drzwi, okna) w ciągniku wyposażonym w seryjnie produkowaną kabinę muszą pozostawać zamknięte podczas początkowej serii pomiarów.

3.2.1.1. Podczas drugiej serii pomiarów elementy te muszą być otwarte, pod warunkiem że gdy są otwarte, nie stanowią zagrożenia dla bezpieczeństwa na drodze, natomiast składana szyba przednia musi pozostać zamknięta;

3.2.2. hałas musi być mierzony za pomocą miernika poziomu głośności przy obciążeniu odpowiadającym maksymalnemu poziomowi hałasu emitowanego na biegu dającym prędkość najbardziej zbliżoną do è1 7,5 km/h ç.

Regulator dźwigni nastawczej musi być całkowicie otwarty. Początkowo bez obciążenia, stosowane obciążenie musi być stopniowo zwiększane, aż do osiągnięcia maksymalnego poziomu hałasu. Po każdym zwiększeniu obciążenia przed przeprowadzeniem pomiaru należy odczekać aż do pełnej stabilizacji dźwięku;

3.2.3. hałas musi być mierzony za pomocą miernika poziomu głośności przy obciążeniu odpowiadającemu maksymalnemu poziomowi hałasu na każdym innym biegu niż ten określony w ppkt 3.2.2, na którym poziom zmierzonego hałasu wynosi co najmniej 1 dB (A) powyżej hałasu na biegu określonym w ppkt 3.2.2.

Regulator dźwigni nastawczej musi być w pełni otwarty. Początkowo bez obciążenia, stosowane obciążenie musi być stopniowo zwiększane, aż do osiągnięcia maksymalnego poziomu hałasu. Po każdym zwiększeniu obciążenia przed przeprowadzeniem pomiaru należy odczekać aż do pełnej stabilizacji dźwięku;

3.2.4. hałas musi być mierzony przy maksymalnej prędkości konstrukcyjnej nieobciążonego ciągnika.

3.3. Sprawozdanie z przeprowadzonej próby zawiera wyniki pomiarów poziomu hałasu przeprowadzonych w następujących warunkach:

3.3.1. na biegu pozwalającym osiągnąć prędkość najbardziej zbliżoną do è1 7,5 km/h ç;

3.3.2. na każdym biegu, w przypadku gdy warunki określone w ppkt 3.2.3. są spełnione;

3.3.3. przy maksymalnej prędkości konstrukcyjnej.

4. KRYTERIA OCENY

Wyniki pomiarów określonych w ppkt 3.2.1, 3.2.2, 3.2.3 i 3.2.4 nie mogą przekroczyć wartości ustanowionych w art. 2.

_____________

ê 77/311/EWG

è1 2006/26/WE art. 2 i załącznik II

ZAŁĄCZNIK II

APARATURA, WARUNKI I SPOSÓB POMIARU

1. JEDNOSTKA POMIAROWA ORAZ APARATURA POMIAROWA

1.1. Jednostka pomiarowa

Poziom hałasu mierzony jest w dB według skali A, oznaczany jako dB (A)

1.2. Aparatura pomiarowa

Poziom hałasu odczuwanego przez kierującego mierzony jest za pomocą miernika poziomu głośności, określonego w pierwszym wydaniu publikacji 179/1965 Międzynarodowej Komisji Elektrotechnicznej.

W przypadku zmiennych odczytów brana jest średnia wartości maksymalnych.

2. WARUNKI POMIARU

Pomiary przeprowadzane są w następujących warunkach:

2.1. ciągnik musi być nieobciążony, tzn. bez dodatkowego wyposażenia, ale musi posiadać ciecz chłodzącą, środki smarujące, pełen zbiornik paliwa, narzędzia oraz kierowcę. Kierowca nie powinien być ubrany w żadne szczególnie grube ubrania, szalik lub nakrycie głowy. Na ciągniku nie może znajdować się żaden przedmiot, który mógłby zniekształcić poziom hałasu;

2.2. ogumienie musi być napompowane do ciśnienia zalecanego przez producenta, silnik, przekładnia i przednie osie muszą zostać doprowadzone do temperatury roboczej oraz, jeżeli silnik posiada klapy osłony, muszą one pozostać zupełnie otwarte;

2.3. jeżeli dodatkowe urządzenia zasilane silnikiem lub o własnym źródle zasilania, takie jak wycieraczki szyby przedniej, dmuchawa układu ogrzewania lub dodatkowy napęd mogą wpłynąć na poziom hałasu, muszą być wyłączone podczas dokonywania pomiarów. Natomiast części, które zwykle działają jednocześnie z silnikiem, takie jak np. wentylator silnika, muszą być włączone podczas wykonywania pomiarów;

2.4. obszar, na którym przeprowadzany jest pomiar, powinien znajdować się w otwartym i wystarczająco cichym miejscu; może mieć kształt np. otwartej przestrzeni o promieniu 50 m, ze środkową częścią o promieniu 20 m, która jest praktycznie płaska lub posiada utwardzoną drogę o płaskiej powierzchni z możliwie jak najmniejszą ilością dziur. Droga musi być możliwie jak najczystsza i sucha (tzn. bez żwiru, liści, śniegu itd.). Nachylenia i nierówności są akceptowane tylko jeżeli powstałe w ich wyniku zmiany w poziomie hałasu mieszczą się w granicach tolerancji błędu urządzenia pomiarowego;

2.5. powierzchnia drogi musi być taka, aby nie powodowała zbyt dużego hałasu opon;

2.6. pogoda musi być ładna i sucha, bezwietrzna lub z niewielkim wiatrem.

Poziom hałasu otoczenia odczuwany przez kierującego spowodowany wiatrem lub innymi źródłami hałasu musi być co najmniej o 10 dB (A) niższy od poziomu hałasu emitowanego przez ciągnik;

2.7. jeżeli do pomiarów używany jest pojazd, musi być holowany lub kierowany w wystarczającej odległości od ciągnika, aby uniknąć wszelkiego nakładania się hałasu. Podczas pomiarów, w odległości 20 m od każdej strony odcinka testowego drogi i mniej niż 20 m z przodu lub z tyłu ciągnika, nie może znajdować się żaden przedmiot zniekształcający wynik pomiarów lub powierzchnie odbijające dźwięk. Warunek ten uznaje się za spełniony, jeżeli zmiany poziomu hałasu przez nie wywołane mieszczą się w granicach tolerancji błędu; jeżeli nie, pomiary muszą zostać przerwane na okres występującego zakłócenia;

2.8. wszystkie pomiary z danej serii muszą być przeprowadzane na tym samym odcinku testowym drogi.

3. SPOSÓB POMIARU

3.1. Mikrofon musi znajdować się w odległości 250 mm od środkowej płaszczyzny siedzenia, po stronie o wyższym poziomie hałasu.

Membrana mikrofonu musi być skierowana przodem do punktu odniesienia siedzenia określonego w załączniku III oraz w odległości 790 mm nad i 150 mm od wymienionego punktu. Należy unikać nadmiernych drgań mikrofonu.

3.2. Poziom hałasu określa się w następujący sposób:

3.2.1. ciągnik musi jechać wzdłuż odcinka z tą samą prędkością testową co najmniej trzy razy przez co najmniej 10 sekund;

3.2.2. wszystkie elementy otwierane (tzn. drzwi, okna) w ciągniku wyposażonym w seryjnie produkowaną kabinę muszą pozostawać zamknięte podczas początkowej serii pomiarów.

3.2.2.1. Podczas drugiej serii pomiarów elementy te muszą być otwarte, pod warunkiem że gdy są otwarte, nie stanowią zagrożenia dla bezpieczeństwa na drodze, natomiast składana szyba przednia musi pozostać zamknięta;

3.2.3. hałas musi być mierzony przy maksymalnych obr./min za pomocą miernika poziomu głośności, tj. na biegu dającym prędkość najbardziej zbliżoną do è1 7,5 km/h ç przy znamionowych obr./min. Ciągnik nie może być obciążony w trakcie dokonywania pomiarów.

4. KRYTERIA OCENY

Wyniki pomiarów określonych w ppkt 3.2.2 i ppkt 3.2.3 nie mogą przekroczyć wartości ustanowionych w art. 2.

_____________

ê 77/311/EWG

ZAŁĄCZNIK III

OKREŚLENIE POŁOŻENIA PUNKTU ODNIESIENIA SIEDZENIA

1. DEFINICJA

1.1. Punktem odniesienia siedzenia (S) jest punkt znajdujący się na środkowej wzdłużnej płaszczyźnie siedzenia w punkcie przecięcia płaszczyzny stycznej oparcia z płaszczyzną poziomą. Ta płaszczyzna pozioma przecina powierzchnię pokrywy dolnej siedzenia w odległości 150 mm od punktu odniesienia siedzenia.

2. OKREŚLENIE PUNKTU ODNIESIENIA SIEDZENIA

2.1. Punkt odniesienia siedzenia określa się przy użyciu urządzenia przedstawionego na rysunkach 1 i 2 dodatku do niniejszego załącznika, które umożliwiają symulacje obciążenia wywołanego ciężarem pasażera.

2.2. Siedzenie musi być umieszczone w środkowym punkcie zakresu regulacji pionowej, niezależnej od regulacji poziomej. W celu określenia położenia mikrofonu, określonego w sekcji 3 załączników I i II, siedzenie musi być przy środkowym punkcie zakresu regulacji poziomej lub możliwie jak najbliżej niego.

3. OPIS URZĄDZENIA

3.1. Urządzenie, określone w ppkt 2.1, składa się z płyty obciążającej siedzenie i dwóch części oparcia pod plecy.

3.2. Niższa część oparcia jest połączona przegubami w okolicy górnej części pleców (okolice łopatek) (A) oraz dolnej (część lędźwiowa) (B), przy czym istnieje możliwość pionowej regulacji przegubu (B) (patrz rysunek 2).

4. USTAWIANIE URZĄDZENIA

Urządzenie ustawia się w następujący sposób:

4.1. urządzenie kładzie się na siedzeniu;

4.2. obciążone zostaje siłą 550 N w punkcie znajdującym się 50 mm od przegubu (A) w kierunku przednim, a dwie części oparcia są lekko dociśnięte do oparcia siedzenia;

4.3. jeżeli nie jest możliwe określenie dokładnej stycznej do niższej części oparcia, niższa tylna część oparcia znajdująca się w pozycji pionowej musi się lekko opierać o oparcie siedzenia;

4.4. w przypadku siedzeń z zawieszeniem, dostosowujących się do ciężaru kierowcy, zawieszenie to ma być tak ustawione, aby siedzenie znajdowało się w punkcie równo oddalonym od dwóch skrajnych pozycji.

Dodatek

[pic]

[pic]

_____________

é

ZAŁĄCZNIK IV

Część A

Uchylona dyrektywa i wykaz jej kolejnych zmian (określone w art. 7)

Dyrektywa Rady 77/311/EWG (Dz.U. L 105 z 28.4.1977, str. 1) |

Dyrektywa Rady 82/890/EWG (Dz.U. L 378 z 31.12.1982, str. 45) | jedynie w zakresie, w jakim art. 1 ust. 1 odnosi się do przepisów dyrektywy 77/311/EWG |

Dyrektywa 97/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 277 z 10.10.1997, str. 24) | jedynie w zakresie, w jakim art. 1 ust. 1 tiret pierwsze odnosi się do przepisów dyrektywy 77/311/EWG |

Decyzja Komisji 96/627/WE (Dz.U. L 282 z 1.11.1996, str. 72) |

Decyzja Komisji 2000/63/WE (Dz.U. L 22 z 27.1.2000, str. 66) |

Decyzja Komisji 2006/26/WE (Dz.U. L 65 z 7.3.2006, str. 22) | jedynie art. 2 i załącznik II |

Część B

Lista terminów przeniesienia do prawa krajowego i stosowania(określonych w art. 7)

Dyrektywa | Termin przeniesienia | Data stosowania |

77/311/EWG | 1 października 1978 r. | __ |

82/890/EWG | 22 czerwca 1984 r. | __ |

97/54/WE | 22 września 1998 r. | 23 września 1998 r. |

2006/26/WE | 31 grudnia 2006 r. | __(1) |

_________________________

(1) Zgodnie z art. 5 dyrektywy 2006/26/WE:

"1. Od dnia 1 stycznia 2007 r. w odniesieniu do pojazdów, które spełniają wymogi określone odpowiednio w dyrektywach 74/151/EWG, 78/933/EWG, 77/311/EWG i 89/173/EWG zmienionych niniejszą dyrektywą, państwa członkowskie, z przyczyn związanych z przedmiotem danej dyrektywy:

a) nie będą odmawiać udzielenia homologacji typu WE lub krajowej homologacji typu;

b) nie będą zabraniać rejestracji, sprzedaży lub dopuszczenia do ruchu takiego pojazdu.

2. Od dnia 1 lipca 2007 r. w odniesieniu do pojazdów, które nie spełniają wymogów określonych odpowiednio w dyrektywach 74/151/EWG, 78/933/EWG, 77/311/EWG i 89/173/EWG zmienionych niniejszą dyrektywą, Państwa Członkowskie, z przyczyn związanych z przedmiotem danej dyrektywy:

a) nie będą udzielać homologacji typu WE;

b) mogą odmówić udzielenia krajowej homologacji typu.

3. Od dnia 1 lipca 2009 r. w odniesieniu do pojazdów, które nie spełniają wymogów określonych odpowiednio w dyrektywach 74/151/EWG, 78/933/EWG, 77/311/EWG i 89/173/EWG zmienionych niniejszą dyrektywą, Państwa Członkowskie, z przyczyn związanych z przedmiotem danej dyrektywy:

a) uznają świadectwa zgodności, w jakie zaopatrzone są nowe pojazdy, zgodnie z przepisami dyrektywy 2003/37/WE, za już nieobowiązujące do celów art. 7 ust. 1;

b) mogą odmówić rejestracji, sprzedaży lub dopuszczenia do ruchu tych nowych pojazdów."

_____________

ZAŁĄCZNIK V

Tabela korelacji

Dyrektywa 77/311/EWG | Niniejsza dyrektywa |

Artykuł 1 | Artykuł 1 |

Artykuł 2 ustęp 1 akapit pierwszy | Artykuł 2 |

Artykuł 2 ustęp 1 akapit drugi | __ |

Artykuł 2 ustęp 2 | __ |

Artykuły 3, 4 i -5 | Artykuły 3, 4 i- 5 |

Artykuł 6 ustęp 1 | __ |

Artykuł 6 ustęp 2 | Artykuł 6 |

__ | Artykuł 7 |

__ | Artykuł 8 |

Artykuł 7 | Artykuł 9 |

Załącznik I | Załącznik I |

Załącznik II | Załącznik II |

Załącznik III | Załącznik III |

__ | Załącznik IV |

__ | Załącznik V |

______________

[1] COM(87) 868 PV.

[2] Zob. załącznik 3 do części A konkluzji.

[3] Przygotowana zgodnie z komunikatem Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady – Kodyfikacja Acquis communautaire, COM(2001) 645 wersja ostateczna.

[4] Zob. załącznik IV część A do niniejszego wniosku.

[5] Dz.U. C [...] z [...], str [...].

[6] Dz.U. C [...] z [...], str [...].

[7] Dz.U. L 105 z 28.4.1977, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Komisji 2006/26/WE (Dz.U. L 65 z 7.3.2006, str. 22).

[8] Zob. załącznik IV część A.

[9] Dz.U. L 171 z 9.7.2003, str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/96/WE (Dz.U. L 363, 20.12.2006, str. 81).