Odwołanie od wyroku Sądu (czwarta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 30 marca 2022 r. w sprawie T-341/17, British Airways/Komisja, wniesione w dniu 9 czerwca 2022 r. przez British Airways plc

(Sprawa C-378/22 P)

(2022/C 303/30)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona wnosząca odwołanie: British Airways plc (przedstawiciele: A. Lyle-Smythe i R. O'Donoghue, advocaten, T. Sebastian, Barrister)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania strony wnoszącej odwołanie

Strona wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego wyroku w całości lub ewentualnie w części w jakiej oddala on zarzut czwarty oraz drugą część zarzutu siódmego podniesionego przez stronę wnoszącą odwołanie w pierwszej instancji;

—	w razie gdyby Trybunał nie uchylił zaskarżonego wyroku w całości, uchylenie pkt 4 sentencji wyroku w zakresie, w jakim dotyczy on zarzutu czwartego oraz drugiej części zarzutu siódmego podniesionego przez stronę wnoszącą odwołanie w pierwszej instancji;

—

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji C(2017) 1742 final z dnia 17 marca 2017 r. dotyczącej postępowania na podstawie art. 101 TFUE, art. 53 Porozumienia EOG oraz art. 8 Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie transportu lotniczego (Sprawa AT.39258 – Lotniczy przewóz towarów) (zwanej dalej „decyzją”) w całości lub w części, a w szczególności pierwszego zdania motywu 1045 i motywu 1046 w całości; oraz

—	zasądzenie na rzecz strony wnoszącej odwołanie kosztów postępowania odwoławczego.

Zarzuty i główne argumenty

Strona wnosząca odwołanie domaga się uchylenia w całości lub w części zaskarżonego wyroku. Zaskarżony wyrok stanowi rozstrzygnięcie w przedmiocie żądania skargi o stwierdzenie nieważności decyzji w całości lub w części złożonej przez stronę wnoszącą odwołanie w pierwszej instancji.

Na poparcie odwołania wnosząca je strona podnosi trzy następujące zarzuty.

Zarzut pierwszy, dotyczący tego, że Sąd naruszył prawo zastępując własne rozumowanie rozumowaniem Komisji i nie wskazał jakichkolwiek kwalifikowanych skutków dla konkurencji w UE/EOG. Zarzut ten składa się z dwóch części. Po pierwsze, pobieżne uzasadnienie Komisji było w oczywisty sposób niewystarczające, a Sąd naruszył prawo w sposób niedopuszczalny zastępując swoje własne, szczegółowe uzasadnienie uzasadnieniem Komisji. Po drugie, uzasadnienie Komisji, którym Sąd zastąpił swoje uzasadnienie, jest w każdym wypadku niewystarczające, ponieważ nie wskazuje na istotny i wystarczający wpływ na konkurencję w UE/EOG.

Zarzut drugi, dotyczący tego, że Sąd naruszył prawo, dochodząc do wniosków dotyczących skutków cenowych na znajdujących się w UE/EOG rynkach towarów stanowiących kolejny etap w procesie produkcji. Sąd przeinaczył przedstawione mu dowody, niesłusznie obarczył stronę wnoszącą odwołanie ciężarem dowodu w celu wykazania istotnych okoliczności faktycznych i przekroczył swoją właściwość zastępując własne rozumowanie całkowicie odmiennym rozumowaniem Komisji.

Zarzut trzeci, dotyczący tego, że Sąd naruszył prawo i dokonał błędnej interpretacji przywołanej decyzji, opierając się na niektórych aspektach pojedynczego i ciągłego naruszenia, które wywoływało skutki na terytorium UE/EOG, w celu ustalenia swej właściwości do orzekania w przedmiocie odrębnego zachowania za granicą, co do którego nie wykazano, że wywołało kwalifikowane skutki na terytorium UE/EOG.