Αναίρεση που άσκησε στις 23 Ιουνίου 2021 το Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της απόφασης την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο τμήμα) στις 14 Απριλίου 2021 στην υπόθεση T-579/19, The KaiKai Company Jaeger Wichmann GbR κατά Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-382/21 P)

(2022/C 64/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείον: Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (εκπρόσωποι: D. Hanf, D. Gája, Ε. Μαρκάκης, V. Ruzek)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: The KaiKai Company Jaeger Wichmann GbR

Αιτήματα

Το αναιρεσείον ζητεί από το Δικαστήριο:

—	να αναιρέσει εν όλω την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 14ης Απριλίου 2021 στην υπόθεση T-579/19, The KaiKai Company Jaeger Wichmann κατά EUIPO (όργανα και είδη γυμναστικής ή άθλησης)·

—	να απορρίψει εν όλω την προσφυγή που άσκησε πρωτοδίκως η προσφεύγουσα κατά της επίδικης απόφασης του τρίτου τμήματος προσφυγών στην υπόθεση R 573/2019-3·

—	να καταδικάσει την πρωτοδίκως προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το αναιρεσείον τόσο στην παρούσα διαδικασία όσο και στη διαδικασία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Ως λόγο αναιρέσεως, το αναιρεσείον EUIPO προβάλλει παράβαση του άρθρου 41, παράγραφος 1, του κανονισμού (EΚ) 6/2002 (1), η οποία εγείρει σημαντικό ζήτημα για την ενότητα, τη συνοχή και την εξέλιξη του δικαίου της Ένωσης κατά την έννοια του άρθρου 58α, τρίτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου.

Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στο άρθρο 41, παράγραφος 1, του κανονισμού 6/2002, καθόσον με αυτήν διαπιστώνεται, αντιθέτως προς τη σαφή και μη διφορούμενη διατύπωση της εν λόγω διάταξης, ότι η τελευταία δεν ρυθμίζει την περίπτωση (lacuna legis) κατά την οποία η προτεραιότητα όσον αφορά καταχωρισμένο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα στηρίζεται σε προγενέστερο «δίπλωμα ευρεσιτεχνίας». Επομένως, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη την εκφραζόμενη με την εν λόγω διάταξη σαφή και μη διφορούμενη απόφαση του νομοθέτη της Ένωσης να μη λαμβάνονται τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας ως βάση για δικαιώματα προτεραιότητας σχετικά με καταχωρισμένα κοινοτικά σχέδια ή υποδείγματα και να περιορίζονται τα δικαιώματα αυτά αποκλειστικά σε παλαιότερα σχέδια ή υποδείγματα ή σε παλαιότερα υποδείγματα χρησιμότητας.

Επιπλέον, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στο άρθρο 41, παράγραφος 1, του κανονισμού 6/2002, καθόσον, στην εν λόγω απόφαση, η ρητή και εξαντλητική ρύθμιση του άρθρου αυτού αντικαθίσταται με την άμεση εφαρμογή του άρθρου 4 της Σύμβασης των Παρισίων (2). Η συνακόλουθη, κατ’ ανάγκην, αναγνώριση άμεσου αποτελέσματος της ρύθμισης του άρθρου 4 της Σύμβασης των Παρισίων αντιβαίνει στην πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, κατά την οποία ούτε η Σύμβαση των Παρισίων ούτε η Συμφωνία TRIPS (3) είναι κατάλληλες να θεμελιώσουν δικαιώματα τα οποία να μπορούν να επικαλεστούν οι ιδιώτες ενώπιον των δικαστηρίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση βάσει του δικαίου της Ένωσης.

Τέλος, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση αντιβαίνει στο άρθρο 41, παράγραφος 1, του κανονισμού 6/2002, καθόσον, στην εν λόγω απόφαση, η ρητή και εξαντλητική ρύθμιση του άρθρου αυτού αντικαθίσταται, επιπλέον, με εσφαλμένη ερμηνεία του άρθρου 4 της Σύμβασης των Παρισίων. Η Σύμβαση των Παρισίων δεν περιέχει νομική βάση που να μπορεί να στηρίξει τις διαπιστώσεις του Γενικού Δικαστηρίου κατά τις οποίες η διεκδίκηση προτεραιότητας για καταχωρισμένο κοινοτικό σχέδιο ή υπόδειγμα είναι δυνατόν να στηριχθεί σε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας εντός δωδεκάμηνης προθεσμίας διεκδίκησης της προτεραιότητας.

Οι θεμελιώδεις αρχές περί της σχέσης μεταξύ δημοσίου διεθνούς δικαίου και δικαίου της Ένωσης, οι οποίες δεν ελήφθησαν υπόψη στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, αποσκοπούν, μεταξύ άλλων, στην προστασία της θεσμικής ισορροπίας και στην αυτονομία της έννομης τάξης της Ένωσης και καταλαμβάνουν σημαντική θέση, η οποία έχει καταστατικό χαρακτήρα για την έννομη τάξη της Ένωσης. Η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση δεν έχει μόνο συνέπειες επί του ζητήματος των δικαιωμάτων προτεραιότητας για την καταχώριση δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας, αλλά, μάλιστα, συνιστά επίσης προηγούμενο για όλους τους ρυθμιζόμενους τομείς οι οποίοι εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της Συμφωνίας TRIPS.

Έγκριση της εξετάσεως της αιτήσεως αναιρέσεως

Με διάταξη του Δικαστηρίου (τμήμα εγκρίσεως της εξετάσεως των αναιρέσεων) της 10ης Δεκεμβρίου 2021, εγκρίθηκε πλήρως η εξέταση της αιτήσεως αναιρέσεως.

(1) Κανονισμός (ΕΚ) 6/2002 του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2001, για τα κοινοτικά σχέδια και υποδείγματα (ΕΕ 2002, L 3, σ. 1).

(2) Σύμβαση των Παρισίων για την προστασία της βιομηχανικής ιδιοκτησίας της 20ής Μαρτίου 1883, αναθεωρηθείσα για τελευταία φορά στη Στοκχόλμη (Σουηδία) στις 14 Ιουλίου 1967 και τροποποιηθείσα στις 28 Σεπτεμβρίου 1979 (United Nations Treaty Series, τόμος 828, αριθ. 11851, σ. 305, στο εξής: Σύμβαση των Παρισίων).

(3) Συμφωνία για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας στον τομέα του εμπορίου (ΕΕ 1994, L 336, σ. 214) (στο εξής: Συμφωνία TRIPS).