—

uznanie skargi za dopuszczalną i zasadną;

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w całości;

—

nakazanie stronie pozwanej pokrycia kosztów ww. postępowań oraz;

—

podjęcie innych środków, które Sąd uzna za właściwe.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący tego, że pozwana działała ultra vires i dopuściła się naruszenia art. 51 ust. 7 rozporządzenia REACH (2) przyjmując zaskarżoną decyzję w dziedzinie, w której komitet państw członkowskich Europejskiej Agencji Chemikaliów osiągnął jednomyślnego porozumienie, choć art. 51 ust. 7 rozporządzenia REACH uprawnia Komisję do podjęcia decyzji jedynie wówczas, gdy komitet państw członkowskich „nie osiągnie jednomyślnego porozumienia”.

2.

Zarzut drugi, dotyczący tego, że pozwana dopuściła się oczywistego błędu w ocenie i naruszenia art. 13 ust. 3 rozporządzenia REACH, ponieważ badanie eteru dimetylowego (zwanego dalej „substancją”) w określonych w zaskarżonej decyzji stężeniach jest technicznie niemożliwe do przeprowadzenia, a ponadto jest niezgodne z metodami badań określonymi w przepisach wskazanych w art. 13 ust. 3 rozporządzenia REACH.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący tego, że pozwana dopuściła się oczywistego błędu w ocenie żądając przeprowadzenia badań, które nie dostarczają istotnych informacji na temat badanej substancji.

4.

Zarzut czwarty, dotyczący tego, że pozwana dopuściła się oczywistego błędu w ocenie i naruszenia kolumny 2 sekcji 8.7.3 załącznika X do rozporządzenia REACH żądając dodania kohort 2A/2B do rozszerzonego badania szkodliwego działania na rozrodczość na jednym pokoleniu.

5.

Zarzut piąty, dotyczący tego, że pozwana działała ultra vires i dopuściła się naruszenia kolumny 1 sekcji 8.7.3 załącznika X do rozporządzenia REACH oraz art. 25 tego rozporządzenia żądając przeprowadzenia badania służącego wyznaczeniu zakresów dawki.

6.

Zarzut szósty, dotyczący tego, że pozwana działała ultra vires i dopuściła się naruszenia art. 41 rozporządzenia REACH i załącznika XI do tego rozporządzenia nie umożliwiając skarżącym powołania się na podnoszoną przez nie niezgodność z określonymi w rozporządzeniu REACH wymogami poprzez przedstawienie dostosowania wymogów w zakresie badań, zamiast, zgodnie z wymogami, badań jako takich.

7.

Zarzut siódmy, dotyczący tego, że pozwana działała ultra vires i dopuściła się naruszenia art. 41 rozporządzenia REACH wyciągając w zaskarżonej wniosek w drodze analogii.

8.

Zarzut ósmy, dotyczący tego, że pozwana dopuściła się oczywistego błędu w ocenie, nie wzięła pod uwagę istotnych informacji i dopuściła się naruszenia kolumny 2 sekcji 8.7.2 załącznika IX do rozporządzenia REACH żądając przeprowadzenia prenatalnego badania toksyczności rozwojowej (pre-natal developmental toxicity study, PNDT, metoda badawcza: EU B.31/OECD TG 414) na królikach przy narażeniu przez drogi oddechowe.

9.

Zarzut dziewiąty, dotyczący tego, że pozwana dopuściła się naruszenia unijnej zasady proporcjonalności i art. 25 rozporządzenia REACH a) żądając przeprowadzenia badań, które są niepotrzebne i nieodpowiednie ze względu na to, iż przeprowadzenie ich zgodnie z wymogami pozwanej jest niemożliwe technicznie i nie dostarczają one żadnych istotnych informacji na temat badanej substancji, b) żądając przeprowadzenia niepotrzebnego badania służącego wyznaczeniu zakresów dawki wiążącego się ze znaczną śmiertelnością zwierząt, co jest sprzeczne z wymaganiami określonymi w art. 25 rozporządzenia REACH oraz c) rezygnując z przyjęcia mniej uciążliwej opcji.