4.6.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 190/7

1)

Zgodnie z prawem hiszpańskim wysokość emerytury jest obliczana w ten sposób, że do podstawy wymiaru obliczonej na podstawie wynagrodzeń z ostatnich lat należy zastosować wartość procentową, której wielkość zależy od liczby lat składkowych w całym okresie aktywności zawodowej. Czy należy uznać, że przepis prawa krajowego, taki jak przepis zawarty w art. 247 lit. a) i art. 248 ust. 3 Ley General de la Seguridad Social (powszechnej ustawy o zabezpieczeniach społecznych), który zmniejsza liczbę lat, jakie mogą być uwzględnione przy stosowaniu tej wartości procentowej w przypadku okresów zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy, jest sprzeczny z art. 4 ust. 1 dyrektywy Rady 79/7/EWG z dnia 19 grudnia 1978 r. w sprawie stopniowego wprowadzania w życie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zabezpieczenia społecznego (1)? Czy art. 4 ust. 1 dyrektywy 79/7/EWG ustanawia wymóg, aby liczba lat składkowych uwzględnianych przy ustalaniu wartości procentowej mającej zastosowanie do obliczenia wysokości emerytury była określana w taki sam sposób dla pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy i pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy?

2)

Czy należy rozumieć, że przepis prawa krajowego, taki jak ten rozpatrywany w niniejszej sprawie, jest również sprzeczny z art. 21 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, w związku z czym sąd odsyłający jest zobowiązany zapewnić pełną skuteczność Karty i postanowić o niestosowaniu spornych przepisów prawa krajowego, bez konieczności żądania uprzedniego uchylenia tych przepisów w drodze ustawodawczej lub w jakimkolwiek innym trybie konstytucyjnym bądź też lub oczekiwania na to uchylenie?