21.8.2017

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 277/56

Προσφυγή της 10ης Ιουλίου 2017 — Portigon κατά SRB

(Υπόθεση T-420/17)

(2017/C 277/81)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Portigon AG (Ντίσελντορφ, Γερμανία) (εκπρόσωποι: D. Bliesener και V. Jungkind, δικηγόροι)

Καθού: Ενιαίο Συμβούλιο Εξυγίανσης (SRB)

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

—	να ακυρώσει την από 11.04.2017 απόφαση του καθού σχετικά με τις εκ των προτέρων συνεισφορές προς το Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης για το έτος 2017 (SRB/ES/SRF/2017/05), καθόσον αυτή την αφορά, και

—	να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει επτά λόγους ακυρώσεως.

Πρώτος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 70, παράγραφος 2, πρώτο έως τρίτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΚ) 806/2014 (1) σε συνδυασμό με το άρθρο 8, παράγραφος 1, στοιχείο β', του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 2015/81 (2) και το άρθρο 103, παράγραφος 7, της οδηγίας 2014/59/ΕΕ (3)

—

Όπως υποστηρίζει η προσφεύγουσα, το καθού της επέβαλε εσφαλμένως υποχρέωση συνεισφοράς στο ταμείο, δεδομένου ότι ο κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 και η οδηγία 2014/59/ΕΕ δεν προβλέπουν υποχρέωση συνεισφοράς για ιδρύματα που βρίσκονται υπό εκκαθάριση. Το άρθρο 114 ΣΛΕΕ απαγορεύει την επιβολή συνεισφορών σε ιδρύματα, όπως η προσφεύγουσα, τα οποία λειτουργούν μόνο για τους σκοπούς της εκκαθάρισης. Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι δεν συντρέχουν ως προς την ίδια οι προϋποθέσεις για την επιβολή μέτρων δυνάμει του άρθρου 114, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Περαιτέρω, η επιβολή συνεισφορών παραβιάζει και το άρθρο 114, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ.

—

Όπως υποστηρίζει η προσφεύγουσα, η επιβολή συνεισφοράς στο ταμείο ήταν εσφαλμένη, λόγω του ότι το ίδρυμα δεν είναι εκτεθειμένο σε κινδύνους, η εξυγίανση κατά τον κανονισμό (ΕΕ) 806/2014 αποκλείεται και το ίδρυμα δεν είναι σημαντικό για τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η επιβολή συνεισφοράς συνιστά παράβαση του άρθρου 103, παράγραφος 7, στοιχεία α', δ' και ζ', της οδηγίας 2014/59/ΕΕ.

—

Ήδη από τις αρχές του έτους 2012 η προσφεύγουσα έπαυσε πλέον να αναλαμβάνει νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες και έχει τεθεί σε διαδικασία εκκαθάρισης λόγω αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με κρατικές ενισχύσεις. Για το μεγαλύτερο μέρος των εναπομενουσών υποχρεώσεών της λειτουργεί ως θεματοφύλακας για λογαριασμό άλλου φορέα, ο οποίος έχει αναλάβει τους κινδύνους από τις δραστηριότητες αυτές.

—

Ο κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/63 (4) αντιβαίνει στο άρθρο 114 ΣΛΕΕ καθώς και στο άρθρο 103, παράγραφος 7, της οδηγίας 2014/59/ΕΕ που συνιστά ουσιώδη ρύθμιση για τον υπολογισμό των συνεισφορών (άρθρο 290, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ). Επιπλέον, δεν επιτρέπεται η ανάθεση στο καθού της εξουσίας να καθορίζει πρόσθετους δείκτες κινδύνου (άρθρο 290, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ).

Δεύτερος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 16 και του άρθρου 20 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης), δεδομένου ότι, λόγω της ειδικής καταστάσεως της προσφεύγουσας σε σύγκριση με άλλα πιστωτικά ιδρύματα που υπέχουν υποχρέωση συνεισφοράς, η απόφαση παραβιάζει τη γενική αρχή της ίσης μεταχειρίσεως. Επιπλέον, η απόφαση περιορίζει δυσανάλογα την επιχειρηματική ελευθερία της προσφεύγουσας.

Τρίτος λόγος ακυρώσεως (επικουρικός): Παράβαση του άρθρου 70, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 806/2014, σε συνδυασμό με το άρθρο 103, παράγραφος 7, της οδηγίας 2014/59/ΕΕ, λόγω του ότι κατά τον υπολογισμό του ύψους της συνεισφοράς το καθού παρέλειψε να εξαιρέσει από τις υποχρεώσεις που σχετίζονται με την επιβολή συνεισφορών τη μηδενικού κινδύνου δραστηριότητα θεματοφυλακής της προσφεύγουσας που περιλαμβάνεται στον ισολογισμό της.

Τέταρτος λόγος ακυρώσεως (επικουρικός): Παράβαση του άρθρου 70, παράγραφος 6, του κανονισμού (ΕΕ) 806/2014, σε συνδυασμό με το άρθρο 5, παράγραφοι 3 και 4 του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2015/63, λόγω του ότι το καθού εσφαλμένως υπολόγισε τις συνεισφορές λαμβάνοντας ως βάση τη μικτή αξία των συμβάσεων παραγώγων.

Πέμπτος λόγος ακυρώσεως (επικουρικός): Παράβαση του άρθρου 70, παράγραφος 6, του κανονισμού (ΕΕ) 806/2014, σε συνδυασμό με το άρθρο 6, παράγραφος 8, στοιχείο α', του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2015/63, λόγω του ότι κατά τον υπολογισμό των συνεισφορών το καθού εσφαλμένως θεώρησε την προσφεύγουσα ως ίδρυμα υπό αναδιοργάνωση ενώ έπρεπε να είχε εφαρμόσει τον προβλεπόμενο στο άρθρο 6, παράγραφος 5, στοιχείο γ', του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2015/63 δείκτη κινδύνου με την ελάχιστη τιμή.

6.	Έκτος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 41, παράγραφος 1 και παράγραφος 2, στοιχείο α', του Χάρτη λόγω της μη ακροάσεως της προσφεύγουσας.

7.	Έβδομος λόγος ακυρώσεως: Παράβαση του άρθρου 41, παράγραφος 1 και παράγραφος 2, στοιχείο γ', του Χάρτη λόγω ανεπαρκούς αιτιολογήσεως της προσβαλλόμενης αποφάσεως.

(1) Κανονισμός (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2014, περί θεσπίσεως ενιαίων κανόνων και διαδικασίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και ορισμένων επιχειρήσεων επενδύσεων στο πλαίσιο ενός Ενιαίου Μηχανισμού Εξυγίανσης και ενός Ενιαίου Ταμείου Εξυγίανσης και τροποποιήσεως του κανονισμού (ΕΕ) 1093/2010 (ΕΕ 2014, L 225, σ. 1).

(2) Εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 2015/81 του Συμβουλίου, της 19ης Δεκεμβρίου 2014, περί ενιαίων όρων εφαρμογής του κανονισμού (ΕΕ) 806/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου όσον αφορά τις εκ των προτέρων εισφορές στο Ενιαίο Ταμείο Εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 15, σ. 1).

(3) Οδηγία 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, για τη θέσπιση πλαισίου για την ανάκαμψη και την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων και για την τροποποίηση της οδηγίας 82/891/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των οδηγιών 2001/24/ΕΚ, 2002/47/ΕΚ, 2004/25/ΕΚ, 2005/56/ΕΚ, 2007/36/ΕΚ, 2011/35/ΕΕ, 2012/30/ΕΕ και 2013/36/ΕΕ, καθώς και των κανονισμών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ) 1093/2010 και (ΕΕ) 648/2012 (ΕΕ 2014, L 173, σ. 190).

(4) Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2015/63 της Επιτροπής, της 21ης Οκτωβρίου 2014, για τη συμπλήρωση της οδηγίας 2014/59/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, όσον αφορά τις εκ των προτέρων συνεισφορές σε χρηματοδοτικές ρυθμίσεις εξυγίανσης (ΕΕ 2015, L 11, σ. 44).