24.4.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 129/38


Προσφυγή της 14ης Μαρτίου 2017 — Consorzio di Garanzia dell’Olio Extra Vergine di Oliva di Qualità κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-163/17)

(2017/C 129/58)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Consorzio di Garanzia dell’Olio Extra Vergine di Oliva di Qualità (Ρώμη, Ιταλία) (εκπρόσωποι: A. Fratini και G. Pandolfi, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να κάνει δεκτή την προσφυγή και συνακολούθως να αναγνωρίσει την εξωσυμβατική ευθύνη της Επιτροπής σύμφωνα με το άρθρο 268 και το άρθρο 340, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ·

να διατάξει την αποκατάσταση της υλικής ζημίας (θετικής ζημίας και διαφυγόντος κέρδους) και της ηθικής βλάβης (στην εικόνα και τη φήμη) που υπέστη η προσφεύγουσα·

να επιδικάσει αντισταθμιστικούς τόκους και τόκους υπερημερίας·

να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα στην παρούσα υπόθεση επιδιώκει να λάβει αποζημίωση για τις ζημίες που υπέστη, αφενός, λόγω της μη συντονισμένης διαχειρίσεως από την Επιτροπή των προγραμμάτων της ΕΕ για την προώθηση ελαιολάδου σε τρίτες χώρες και, αφετέρου, λόγω της μη εξαλείψεως, από την Επιτροπή, των επιβλαβών και στρεβλωτικών του ανταγωνισμού επιπτώσεων που προκάλεσε η μη συντονισμένη αλληλεπικάλυψη των δύο προγραμμάτων.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τρεις λόγους.

1.

Ο πρώτος λόγος σχετίζεται με τα πταίσματα στα οποία υπέπεσε η Επιτροπή και αντλείται από παραβίαση της αρχής της μη διακριτικής μεταχειρίσεως που αναφέρεται στο άρθρο 18 ΣΛΕΕ και στο άρθρο 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, δεδομένου ότι η Επιτροπή δεν διασφάλισε τον συνεκτικό συντονισμό των προγραμμάτων της ΕΕ για την προώθηση του ελαιολάδου στις οικείες τρίτες χώρες, καθώς και της αρχής της χρηστής διοικήσεως και του δικαιώματος χρηστής διοικήσεως που αναφέρονται στο άρθρο 41, παράγραφος 1, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεδομένου ότι η Επιτροπή, κατά την προσφεύγουσα, δεν έλαβε τα επιβαλλόμενα μέτρα αφότου ενημερώθηκε για τις αντίθετες προς τον ανταγωνισμό επιπτώσεις που είχε ο μη συντονισμός των δύο εκστρατειών προωθήσεως.

2.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από την ύπαρξη πραγματικής και βέβαιης ζημίας και αφορά το γεγονός ότι, αθετώντας τις υποχρεώσεις που υπέχει, η Επιτροπή προκάλεσε σημαντική ζημία στην προσφεύγουσα (θετική ζημία, διαφυγόν κέρδος και ηθική βλάβη).

3.

Ο τρίτος λόγος αντλείται από την ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου και αφορά το γεγονός ότι, καθώς οι προκληθείσες ζημίες είναι αρκούντως ευθεία και άμεση συνέπεια της μη ενδεικνυόμενης διαχειρίσεως των προγραμμάτων προωθήσεως του ελαιολάδου στις τρίτες χώρες, υφίσταται άμεση σχέση αιτίας-αποτελέσματος μεταξύ της συμπεριφοράς της Επιτροπής και της προβαλλόμενης ζημίας, η οποία πρέπει να αποκατασταθεί σύμφωνα με το άρθρο 340, παράγραφος 2, της ΣΛΕΕ.