24.4.2017   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 129/7

1)

Έχουν οι αρχές που θέτει η απόφαση της 7ης Ιουλίου 1992, Singh, C-370/90, EU:C:1992:296, ως αποτέλεσμα ότι κράτος μέλος υποχρεούται να χορηγήσει ή, εναλλακτικώς, να διευκολύνει τη χορήγηση άδειας διαμονής σε πρόσωπο το οποίο είναι υπήκοος τρίτου κράτους και σύντροφος πολίτη της Ένωσης που, αφού άσκησε το αναγνωρισμένο από τη ΣΛΕΕ δικαίωμά του ελεύθερης κυκλοφορίας ως εργαζόμενος σε άλλο κράτος μέλος, επιστρέφει με τη σύντροφό του αυτή, με την οποία δεν έχει συνάψει γάμο, στο κράτος μέλος της ιθαγένειάς του;

2)

Ή μήπως επιβάλλει η οδηγία 2004/38/ΕΚ (1) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με το δικαίωμα των πολιτών της Ένωσης και των μελών των οικογενειών τους να κυκλοφορούν και να διαμένουν ελεύθερα στην επικράτεια των κρατών μελών (οδηγία για τους πολίτες της Ένωσης), τη χορήγηση ή τη διευκόλυνση της χορηγήσεως άδειας διαμονής υπό τέτοιες περιστάσεις;

3)

Πρέπει να θεωρηθεί παράνομη, ως αντίθετη προς το άρθρο 3, παράγραφος 2, της οδηγίας για τους πολίτες της Ένωσης, τυχόν απόφαση να μην χορηγηθεί άδεια διαμονής, όταν δεν στηρίζεται σε εκτενή εξέταση της προσωπικής καταστάσεως του αιτούντος/της αιτούσας και δεν είναι επαρκώς αιτιολογημένη;

4)

Είναι συμβατή με την οδηγία για τους πολίτες της Ένωσης εθνική ρύθμιση η οποία αποκλείει την άσκηση προσφυγής ενώπιον δικαστηρίου κατά υπουργικής αποφάσεως για μη χορήγηση άδειας διαμονής σε πρόσωπο που υποστηρίζει ότι είναι μέλος οικογένειας υπό την ευρεία έννοια;