3.4.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 104/37


Skarga wniesiona w dniu 9 lutego 2017 r. – Republika Francuska/Parlament Europejski

(Sprawa C-73/17)

(2017/C 104/53)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Republika Francuska (przedstawiciele: F. Alabrune, D. Colas, B. Fodda i E. de Moustier, pełnomocnicy)

Strona pozwana: Parlament Europejski

Żądania strony skarżącej

Stwierdzenie nieważności: porządku obrad posiedzenia Parlamentu Europejskiego ze środy, dnia 30 listopada 2016 r. [dokument P8_0J (2016)11-30] w zakresie, w jakim przewiduje on obrady plenarne na temat wspólnego projektu budżetu ogólnego, uchwalonego przez komitet pojednawczy; porządku obrad posiedzenia z czwartku, dnia 1 grudnia 2016 r. [dokument P8_0J (2016)12-01], w zakresie, w jakim przewiduje on głosowanie w sprawie wspólnego projektu budżetu ogólnego i następujące po nim wyjaśnienia dotyczące tego głosowania; rezolucji legislacyjnej Parlamentu Europejskiego z dnia 1 grudnia 2016 r. w sprawie wspólnego projektu budżetu ogólnego [dokument TS-0475/2016, P8_TA-PROV(2016)0475 w wersji tymczasowej]; a także aktu, w drodze którego – zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 314 ust. 9 TFUE – przewodniczący Parlamentu Europejskiego stwierdził, że budżet ogólny został ostatecznie przyjęty;

utrzymanie w mocy skutków aktu, w drodze którego przewodniczący Parlamentu Europejskiego stwierdził, ze budżet ogólny Unii na rok budżetowy 2017 został przyjęty, do dnia, w którym budżet ten zostanie ostatecznie przyjęty na mocy zgodnego z traktatami aktu, w rozsądnym terminie biegnącym od dnia ogłoszenia wyroku;

obciążenie Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

1.

Rząd francuski wnosi w swej skardze o stwierdzenie nieważności czterech dokumentów przyjętych przez Parlament Europejski w ramach wykonywania jego kompetencji budżetowych, na dodatkowym posiedzeniu plenarnym, które odbyło się w dniach 30 listopada i 1 grudnia 2016 r. w Brukseli.

2.

Pierwszy i drugi z dokumentów, których stwierdzenia nieważności domaga się rząd francuski, to dokumenty określające porządek obrad posiedzeń Parlamentu Europejskiego ze środy, dnia 30 listopada 2016 r., i z czwartku, dnia 1 grudnia 2016 r., w zakresie, w jakim przewidują one odpowiednio obrady plenarne na temat wspólnego projektu budżetu ogólnego na rok budżetowy 2017, a także głosowanie i następujące po nim wyjaśnienia dotyczące głosowania nad owym wspólnym projektem budżetu ogólnego.

3.

Trzecim zaskarżonym dokumentem jest rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 1 grudnia 2016 r. w sprawie wspólnego projektu budżetu ogólnego.

4.

Rząd francuski wnosi wreszcie o stwierdzenie nieważności aktu, w drodze którego – zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 314 ust. 9 TFUE – przewodniczący Parlamentu Europejskiego stwierdził, że budżet ogólny został ostatecznie przyjęty. Jak wynika w szczególności z protokołu z posiedzenia Parlamentu Europejskiego z czwartku, dnia 1 grudnia 2016 r., chodzi tu o oświadczenie przewodniczącego Parlamentu Europejskiego oraz o podpisanie przezeń budżetu ogólnego, które to czynności nastąpiły po głosowaniu nad rezolucją legislacyjną w sprawie wspólnego projektu budżetu ogólnego.

5.

W jedynym podniesionym zarzucie rząd francuski twierdzi, że należy stwierdzić nieważność czterech zaskarżonych dokumentów, ponieważ naruszają one protokół nr 6 załączony do TUE i TFUE oraz protokół nr 3 załączony do traktatu Euratom, które dotyczą ustalenia siedzib instytucji i niektórych organów, jednostek organizacyjnych i służb Unii Europejskiej.

6.

Zarówno z protokołów w sprawie siedzib instytucji, jak i z orzecznictwa Trybunału, wynika bowiem, że Parlament Europejski nie może wykonywać kompetencji budżetowych, jakie zostały mu przyznane w art. 314 TFUE, w trakcie dodatkowych posiedzeń plenarnych, które odbywają się w Brukseli, ale powinien je wykonywać w podczas zwyczajnych posiedzeń plenarnych, które odbywają się w Strasburgu.

7.

Ponieważ jednak zgodność z prawem zaskarżonego aktu przewodniczącego Parlamentu Europejskiego jest kwestionowana nie ze względu na jego cel czy treść, ale wyłącznie ze względu na to, że należało go przyjąć na zwyczajnym posiedzeniu plenarnym w Strasburgu, konieczność zapewnienia ciągłości europejskiej służby publicznej oraz ważne względy pewności prawa uzasadniają w ocenie rządu francuskiego utrzymanie w mocy skutków prawnych tego aktu do czasu przyjęcia nowego, zgodnego z traktatem aktu.