10.10.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 371/26

Skarga wniesiona w dniu 23 sierpnia 2016 r. – Verein Deutsche Sprache/Komisja Europejska

(Sprawa T-468/16)

(2016/C 371/29)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Strona skarżąca: Verein Deutsche Sprache e.V. (Dortmund, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat W. Ehrhardt)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie nieważności decyzji przyjętej przez sekretarza generalnego w imieniu Komisji zgodnie z art. 4 szczegółowych zasad stosowania rozporządzenia (WE) 1049/2001 z dnia 10 czerwca 2016 r.;

—	obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi dwa zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 10 ust. 3, art. 11 ust. 2 TFUE i art. 41 ust. 2 lit. c) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”) – Brak otwartego i przejrzystego dialogu

—

Skarżąca podnosi, że w decyzji nie uwzględniono żądań skarżącej, które jasno wynikają z wniosku o udzielenie dostępu do dokumentów i mają na celu uzyskanie całościowego wglądu w procedurę, która skutkowała decyzją o reorganizacji biura prasowego w budynku Berlaymont Komisji i ograniczeniem go do języków angielskiego i francuskiego. Przedstawiono jedynie kilka dokumentów, które zasadniczo dotyczą formalności, lecz nie wskazano w nich organu wydającego decyzję ani jej uzasadnienia.

W zaskarżonej decyzji Komisja nie odniosła się szczegółowo do przywołanych przez skarżącą źródeł pochodzenia dokumentów; Komisja zachowała dla siebie uzasadnienie odmowy dostępu do dokumentów i narusza w ten sposób obowiązek wynikający z art. 10 ust. 3 TUE i z innych przepisów Unii Europejskiej dotyczących możliwie najbardziej otwartego i przejrzystego dla obywateli przyjmowania decyzji i przedstawiania ich uzasadnienia.

—

Ponadto skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła wynikający z art. 11 ust. 2 TUE obowiązek utrzymywania otwartego i przejrzystego dialogu ze stowarzyszeniami przedstawicielskimi, ponieważ zignorowała żądania skarżącej, nie udostępniła jej dokumentów i przedstawiła niewystarczające informacje dotyczące zatrzymania przez Komisję dokumentów.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia art. 15 ust. 3 akapit pierwszy TFUE, art. 42 karty oraz art. 2 ust. 1 i 3, art. 4 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 (1) – Częściowa odmowa dostępu do dokumentów

—	W ramach zarzutu drugiego skarżąca twierdzi, że nieuwzględnienie istotnych części wniosku o udzielenie dostępu do dokumentów narusza zasadę przejrzystości Unii Europejskiej.

—	Ponadto skarżąca twierdzi, że Komisja błędnie rozstrzygnęła w decyzji, że dany dokument można utajnić ze względów związanych z ochroną danych, nie opisując tego dokumentu w szerszym zakresie ani jego treści oraz nie uzasadniając wystarczająco tej decyzji.

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001, L 145, s. 43).