10.10.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 371/22

Odwołanie wniesione w dniu 10 sierpnia 2016 r. przez CC od wyroku wydanego w dniu 21 lipca 2016 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-9/12 RENV, CC/Parlament

(Sprawa T-446/16 P)

(2016/C 371/24)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: CC (Bridel, Luksemburg) (przedstawiciel: adwokat G. Maximini)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

—	stwierdzenie, że odwołanie jest dopuszczalne i zasadne;

—	w związku z tym uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 21 lipca 2016 r. w sprawie F-9/12 RENV (CC/Parlament Europejski) z wyjątkiem pkt 3 sentencji dotyczącego kosztów;

—	w związku z tym stwierdzenie powstania odpowiedzialności pozaumownej Parlamentu Europejskiego z tytułu zawinionych uchybień w zarządzaniu listą odpowiednich kandydatów wnoszącej odwołanie i obowiązku naprawienia wynikłej z tego szkody;

—	w związku z tym orzeczenie zgodnie z żądaniami wnoszącej odwołanie przedstawionymi w skardze w pierwszej instancji;

—

w związku z tym orzeczenie, że:

—	wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 21 lipca 2016 r. w sprawie F-9/12 RENV (CC/Parlament Europejski) zostaje uchylony z wyjątkiem pkt 3 sentencji dotyczącego kosztów,

—

Parlament Europejski zobowiązany jest do zapłaty wnoszącej odwołanie kwoty 749 449,30 EUR tytułem odszkodowania, obliczonego za okres od grudnia 2003 r. do grudnia 2011 r., plus składki emerytalne, a za okres późniejszy aż do osiągnięcia wieku emerytalnego – miesięcznej zapłaty kwoty netto w wysokości wynagrodzenia ustalonej dla urzędników grupy funkcyjnej AD o zaszeregowaniu AD 9 stopień 2, drugi rok, z uwzględnieniem zwykłego przebiegu kariery zawodowej urzędnika w tej samej grupie zaszeregowania, uzupełnionej o odpowiednie składki emerytalne oraz na ubezpieczenie zdrowotne, wraz z naliczonymi od całości odsetkami za zwłokę według stopy Europejskiego Banku Centralnego powiększonej o 2 punkty;

—	dodatkowo Parlament Europejski zobowiązany jest zapłacić wnoszącej odwołanie kwotę 70 000 EUR tytułem zadośćuczynienia;

—	Parlament Europejski pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez wnoszącą odwołanie w niniejszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi sześć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia prawa w kwestii zarzutu niedopuszczalności nowych dowodów, na które składają się:

—

przeinaczenie stanu faktycznego, brak uzasadnienia, naruszenie wymogu bezstronności i prawa do rzetelnego procesu (art. 47 akapit drugi Karty praw podstawowych Unii Europejskiej), naruszenie zasady nemo potest venire contra factum proprium oraz przeinaczenie okoliczności faktycznych dotyczących rzekomego przedstawienia nowych dowodów po terminie;

—	nieuznanie naruszenia przez Parlament obowiązku przejrzystości i lojalnej współpracy wobec Sądu;

—	oczywisty błąd w ocenie co do zmiany numeracji listy odpowiednich kandydatów EUR/A/151/98 na EUR/A/151.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia prawa w zakresie braku kwalifikacji prawnej i uzasadnienia decyzji sekretarza generalnego z dnia 19 maja 2005 r. i naruszenia wyroku stwierdzającego nieważność Sądu Unii Europejskiej, na które składają się:

—	brak kwalifikacji prawnej decyzji sekretarza generalnego z dnia 19 maja 2005 r.;

—	naruszenie wyroku stwierdzającego nieważność T-457/13 P.

3.	Zarzut trzeci dotyczący przeinaczenia stanu faktycznego w zakresie pism EPSO.

4.	Zarzut czwarty dotyczący przeinaczenia pisma Parlamentu z dnia 15 października 2007 r. z twierdzeniem, że wnosząca odwołanie została poinformowana o zniszczeniu jej akt konkursowych.

5.	Zarzut piąty dotyczący naruszenia prawa w przedmiocie kwalifikacji prawnej decyzji Parlamentu Europejskiego z dnia 25 lutego 2003 r.

6.	Zarzut szósty dotyczący naruszenia wyroku stwierdzającego nieważność w zakresie obliczenia szkody.