4.7.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 243/22

1)

Czy w celu zapobieżenia wydawaniu sprzecznych orzeczeń sądowych Trybunał [Sprawiedliwości Unii Europejskiej] jest właściwy, aby dokonać – w sposób wiążący sądy państw członkowskich – wykładni [konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR (konwencji TIR) z dnia 14 listopada 1975 r., zatwierdzonej w imieniu Unii Europejskiej rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2112/78 (1)] w odniesieniu do dziedziny regulowanej w art. 8 i art. 11 tej konwencji w celu oceny istnienia odpowiedzialności stowarzyszenia poręczającego, którą uregulowano także w art. 457 ust. 2 [rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (rozporządzenia przyjętego w celu wykonania kodeksu celnego (2))]?

2)

Czy wykładnia art. 457 ust. 2 rozporządzenia przyjętego w celu wykonania kodeksu celnego w związku z art. 8 ust. 7 (obecnie art. 11 ust. 2) [konwencji TIR] – oraz not wyjaśniających do tych przepisów – pozwala na przyjęcie, że w wypadku takim jak niniejszy, przy nastąpieniu wymagalności określonych w art. 8 ust. 1 i 2 [konwencji TIR] należności, organy celne powinny domagać się w miarę możliwości ich zapłaty od posiadacza karnetu TIR, bezpośrednio zobowiązanego z tytułu tych kwot, przed wystąpieniem z żądaniem wobec stowarzyszenia poręczającego?

3)

Czy odbiorcę, który nabył lub zatrzymał towary, co do których jest mu wiadome, że są one przewożone z zastosowaniem karnetu TIR, i w odniesieniu do których nie ustalono, iż zostały one przedstawione i zgłoszone przed docelowym urzędem celnym (urzędem celnym przeznaczenia), należy uważać – jedynie ze względu na te okoliczności – za osobę, która powinna była wiedzieć, że towary usunięto spod dozoru celnego, i stwierdzić, że jest on solidarnym dłużnikiem w rozumieniu art. 203 ust. 3 tiret trzecie w związku z art. 213 [rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny]?

4)

W wypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie trzecie: czy brak działań administracji celnej mających na celu żądanie zapłaty długu celnego od tego odbiorcy stoi na przeszkodzie realizacji odpowiedzialności stowarzyszenia poręczającego określonego w art. 1 pkt 16 [art. 1 lit. q] [konwencji TIR], uregulowanej także w art. 457 ust. 2 rozporządzenia przyjętego w celu wykonania kodeksu celnego?